Modelleringsverslag
De Steenhouwer
November 2012
Inhoudsopgave
Een oude Chinese anekdote: De steenhouwer Introductie Missie, doelcapaciteit Mijn model Zonder Twijfel (modellering van Pa) o Achtergrond o Het verhaal NLP Analyse van het model o Ondersteunende overtuigingen o Fysiologie o Kaders en herkadering o Positie o Moeten o Onderhandelen met delen o Metaprogramma o Doelen o Logische niveaus Integratie in mijzelf
Een oude Chinese anekdote In de afgelopen twee jaar heb ik mezelf helemaal binnenste buiten gekeerd, heb heel diep in mezelf gekeken en heb mezelf helemaal ontleed als het ware ( de ui afgepeld). Het heeft me veel opgeleverd. Het belangrijkste van alles is dat ik beter dan voorheen, heel dicht bij mezelf kan blijven. Vandaar onderstaande anekdote van de Chinese steenhouwer. Velen van jullie zullen dit verhaal ongetwijfeld kennen: De steenhouwer In China leefde eens een steenhouwer die ontevreden was. Op een dag kwam de steenhouwer langs het prachtige huis van een rijk man. "Deze man moet enorm machtig zijn. Ik zou wensen dat ik kon zijn als hem", dacht de steenhouwer. De steenhouwer werd de rijke man. Hij bezat meer rijkdom dan hij ooit had kunnen dromen. Maar al snel kwam er een hoge regeringsbeambte op bezoek, vergezeld door bedienden en geëscorteerd door soldaten. Iedereen, rijk of arm, moest een diepe buiging maken voor de stoet. "Wat is die man machtig", dacht de steenhouwer. "Ik zou willen dat ik die beambte kon zijn." De steenhouwer werd de beambte. Hij werd rondgedragen in zijn draagstoel, gehaat door de mensen die voor hem moesten buigen en gevreesd vanwege zijn macht. Het was een hete zomerdag en de steenhouwer voelde zich benauwd in zijn draagstoel. Hij keek op naar de brandende zon en dacht: "Wat is de zon toch machtig. Ik zou willen dat ik de zon was." De steenhouwer werd de zon. Hij scheen onbarmhartig over het land, verschroeide akkers en scheen neer op alle mensen. Maar een enorme wolk schoof tussen de zon en de aarde zodat zijn licht het land en de mensen niet meer raakte. "Wat is die regenwolk machtig", dacht de steenhouwer. "Ik wilde maar dat ik die wolk was." De steenhouwer werd de regenwolk. Hij overstroomde de akkers en de dorpen. Al snel merkte hij echter dat hij werd weggeduwd door de wind. "Wat is die machtig. Ik wou dat ik de wind kon zijn", dacht de steenhouwer. En hij werd de wind. Hij ontwortelde bomen, blies de pannen van het dak en werd gevreesd door iedereen. Maar na een tijdje stuitte hij op iets dat niet meegaf: het was een grote steen, die boven alles uittorende. "Wat is die steen machtig", dacht hij. "Ik wilde maar dat ik die steen was." En toen werd hij de steen. Machtiger dan al het andere op de wereld. Tot hij het geluid hoorde van een hamer en een beitel die in de massieve steen stond te hakken. "Wat zou er nou machtiger kunnen zijn dan ik?", dacht hij. Hij keek omlaag en zag daar de gedaante van een steenhouwer.
Introductie Ik ben deze NLP opleiding gaan doen ( practitioner en master) omdat ik niet tevreden was over hoe ik (vooral in mijn werk) mensen mee kreeg, verbinding kon maken en mensen wist enthousiasmeren voor míjn ideeën en míjn plannen. Twee jaar geleden dacht ik eventjes te leren hoe ik anderen beter zou kunnen overtuigen door mijn ideeën nog beter te vertalen voor hen…. Tijdens de practitioner leerde ik al dat het zo niet werkte… In de afgelopen twee jaar NLP ( practitioner en master opleiding), ben ik heel erg met mezelf aan de slag gegaan, heb mezelf echt helemaal binnenste buiten gekeerd, en was ik ook heel erg vaak heel erg diep in mezelf gekeerd. Nu heb ik de ui gepeld en ik ben tot lagen gekomen, waar ik nooit heb durven komen. Mezelf kennen en waarderen is voor mij de basis die me helpt om mijn missie te verwezenlijken. Missie Aan het begin van de NLP master cursusdagen had ik mijn missie als volgt geformuleerd:”mensen in beweging brengen vanuit hun eigen kracht en competenties”. Nu, aan het einde van deze NLP opleiding heb ik deze missie veranderd in: “Inzetten van mijn eigen competenties om mezelf in beweging te houden en te genieten van alles wat ik daarmee zal bijdragen aan het geluk van mijzelf en mijn medemens.” Doel capaciteit Mijn ontwikkeldoel kan ik in een paar woorden omschrijven: 1) Leren mezelf te waarderen 2) Vertrouwen op mezelf en vasthouden aan mijn missie 3) Focussen doelen stellen en me niet laten afleiden door omstandigheden of omgeving Mijn doelen in mijn werkomgeving zijn: - Mijn collega’s beter maken/ zich verder laten ontwikkelen ( zodat dit het bedrijfsresultaat ten goede komt) - De teamspirit van mijn team verhogen - Nieuwe ontwikkelingen en innovaties signaleren en zorgen dat die binnen het bedrijf opgepakt worden en tot succes leiden. Ik doe dat door: - voorbeeld gedrag/ laten zien - vertellen hoe ik iets zie, zonder mijn mening op te leggen - open staan voor andere ideeën - inspirerende voorbeelden te geven en te benutten - belonen door waardering uit te spreken - me niet laten afleiden door de omgeving (ik weet waar ik naar toe wil, ik blijf focussen).
Mijn Model Ik heb een meer dan uitstekend model gevonden. Mijn schoonvader, in het vervolg noem ik hem Pa, is een man, waar ik heel veel respect en waardering voor heb. En sinds het moment dat ik hem heb gemodelleerd, weet ik ook, dat hij, mijn hele leven lang, een enorme inspiratiebron voor me zal zijn. Zelden heb ik iemand zo krachtig vanuit zijn overtuigingen en met een rotsvast vertrouwen in zich zelf én in anderen zijn doelen zien bereiken. In het hoofdstuk hieronder, genoemd: “Zonder twijfel”, heb ik het verslag van mijn modelleringsgesprek met Pa opgenomen.
Zonder Twijfel Modellering van Pa Achtergrond Mijn schoonvader had in 1967 een transportbedrijf/veehandel, toen door een noodlottig treinongeval zijn beide onderbenen geamputeerd werden. Schoonmoeder had een winkel, een slijterij, midden in een woonwijk in de stad. En zij woonden boven deze winkel. Toen Pa thuis aan het revalideren was en hij de hele dag door, zelfs tot nog lang na sluitingstijd de bel van de winkel hoorde, en moeder de hele dag en avond op en neer zag rennen naar de klant in de winkel, wist hij dat hij een ander doel had om na te streven. Hier zouden hij en zijn gezin hun leven niet slijten! Samen met zijn vader, ging hij zodra hij voldoende gerevalideerd was, op zoek naar een stuk grond. Hij kocht dit en bouwde hier zijn nieuwe huis en twee varkensstallen. Het transportbedrijf heeft hij verkocht, maar de handel bleef hij doen. Hij deed dit op een moment dat artsen hem niet konden vertellen of hij ooit nog zou kunnen lopen! Hij bouwde echter een nieuw bedrijf op en met veel wilskracht kon hij na heel veel revalidatie weer lopen met twee prothesen. Vaak is hem vanuit het revalidatiecentrum gevraagd om zijn verhaal te vertellen voor mensen die een been of arm kwijt waren geraakt, en die daardoor hun hele leven niet meer zagen zitten. Zijn verhaal heeft vele malen bijgedragen aan de wil van deze mensen om niet bij de pakken neer te zitten, maar met de middelen en beperkingen die je hebt, het leven weer zin te geven. Hoewel ik dit verhaal natuurlijk vaak heb gehoord, heb ik geprobeerd om in gesprekken met hem, te achterhalen hoe hij tot deze beslissing kwam en wat hem die kracht heeft gegeven om niet opstandig te zijn en nooit de moed te laten zakken, maar vol te houden en te doen wat hem goed leek. Tot mijn verrassing was zijn verhaal op sommige vlakken toch nog anders dan ik dacht. (…terwijl mij deze gebeurtenis toch al vaak ter ore was gekomen. Het modelleringgesprek leverde veel goede aanknopingspunten om te integreren met mijn doelcapaciteiten.)
Het verhaal In de jaren 60 was er woningsnood. Toen pa en ma wilden trouwen, konden zij vanwege die woningsnood geen huis betrekken. Nu kwamen zij in contact met een uitbater van een kleine slijterij. Deze uitbater was van plan om zijn zaak te verkopen en boven deze slijterij was een woning.. Pa: “We gingen samen (schoonvader en schoonmoeder) kijken. De man vroeg te veel naar mijn zin en was niet van plan om de woning te verkopen of te verhuren. Ik heb hem een bod gedaan mits we ook de woning zouden kunnen betrekken. Uiteindelijk is het ons gelukt om de slijterij te huren en kregen we het voor elkaar om de woning te betrekken”. Mijn schoonouders besloten om de slijterij te gaan uitbaten en zij gingen wonen in de bovenwoning. Pa had zijn transportbedrijf al en schoonmoeder gaf haar baan in het maatschappelijk werk op en ging de winkel runnen. De winkel ging erg goed draaien en ook pa bouwde zijn handel op. Waar hij eerst in kalveren opkocht en op de markt verkocht, ging hij via de goede contacten die hij opbouwde, steeds meer varkens opkopen en op de markt verhandelen. Blijkbaar deed hij dit goed en zo werd hij voor een grote speler in de vleessector gevraagd om de tussenhandel te doen. [Hij] werd een belangrijke speler. Ook later na zijn ongeluk. Wat wilde je destijds bereiken? “Ik wist dat ik voor mezelf wilde staan. Werken in loondienst kan natuurlijk ook heel erg boeiend zijn, maar ik wil gewoon mijn eigen baas zijn, eigen verantwoordelijkheid en zelf mijn zaken regelen. Dat heb ik altijd voor ogen gehad en dat is wat ik heb gedaan. Ik er nooit ook maar aan gedacht dat dat anders zou zijn, of zou kunnen.” Vraag: “Pa, alles liep voortvarend en toen kwam dat vreselijke treinongeluk... “Ja, dat was een ongeluk en niemand kon er iets aan doen”. Vraag: “Wat heeft die gebeurtenis voor jou veranderd?” Hier volgde een beschrijving van wat er gebeurde die winterochtend in januari. Toen hij werd binnengebracht in het ziekenhuis, had hij alles gebroken wat er maar gebroken kon zijn, en hij was zijn benen al kwijt. “Het was in de jaren 60, de medische wereld was nog niet zover ontwikkeld als vandaag. Artsen wisten niet hoe ze aan mijn lichaam moesten beginnen”. “Later vertelden artsen dat ze me voor 98% klinisch dood achtten, toen ik binnen werd gebracht.” Heb jij zelf nooit gedacht dat je aan je verwondingen zou komen te overlijden? (zelfverzekerd rustig:) “Nee, ik heb nooit gedacht dat ik zou overlijden.” Ik dacht wel dat het misschien wel een langere tijd zou duren maar ik wist dat ik hier goed doorheen zou komen. Hoe wist je dat dan? Pa: “Ik was kostwinner voor mijn gezin, ik zorg voor hen (kijkt rustig wat opzij van me)”.
(Dan, mij aankijkend:) “Het was een ongeluk. Ik kon er niets aan doen. Het gebeurde, maar het heeft nooit invloed gehad op mijn doelen en mijn wil om dat te bereiken (zelfstandig eigen bedrijf)”. Hoe doe je dat dan? Pa: “Ik kan me goed ontspannen ( als antwoord op hoe ga je met de pijnen/verdriet e.d. om).” “Zo ben ik dan”. (slaat zijn ogen op naar mij, en kijkt me rustig aan): “Ik heb geen moment getwijfeld. Het gebeurde, Je móét er in geloven. (komt zeer overtuigd over, dat er niets anders mogelijk is/was)”. Ik kon er niks aan doen, het was een ongeluk, het gebeurde en daarna ben ik weer verder gegaan met hetgeen wat ik wilde bereiken”. “Natuurlijk, daarna was ik thuis en ik kreeg veel therapie. Veel werken, met je spieren bezig. Bij de revalidatie had ik het zweet op mijn rug. Daar houd ik van. Iedere dag opnieuw. Ze zagen me graag komen, ik liet zien dat ik enorm gemotiveerd was. Ook bij de revalidatie vonden ze het prettig om mij te ondersteunen in mijn revalidatie. Ik wist dat ik zou herstellen en ik was vast van plan om weer te leren lopen.” “Ik wist dat ik dat kon. Je moet het zien, je gaat vooruit”. “Er waren mensen die daar minder in geloofden dan ik. Er waren doctoren die het ook zagen en met die doctoren en therapeuten ben ik verder gegaan”. “Ik heb gevraagd wie me kon helpen om de juiste protheses te maken. Er waren prothesebouwers die aangaven me niet te kunnen helpen of niet overtuigd waren. Ik heb gevraagd of zij mensen kenden die mij mogelijk wel konden helpen. En zo ben ik bij de voor mij juiste prothesebouwer gekomen”. “Ik kwam bij dé man die de prothese zou kunnen maken, waarmee ik weer goed zou kunnen lopen. Het was een bijzonder figuur. Ik kon er ’s avonds laat terecht. De man was wat ouder en rook sterk naar alcohol”. Pa lachte even (lijkt het grappig te vinden): “Tja daar stond ik dan. Dit zou de beste expert zijn”. “Ik kwam binnen en even later had hij mijn prothesen bekeken (waar ik al op liep maar, voor mij waren deze prothesen niet goed genoeg om dagelijks mee te kunnen werken en lopen).” “Hij vroeg me of ze op bepaalde plekken knelden. Ja, zei ik, dat klopt. Ik zie het, zei hij”. “Vervolgens nam hij een prothese mee en hij zaagde die zonder wat te vragen, in de lengte open.” (pa lacht weer): “Hé beste man wat doe je nou, ik heb die dingen nog wél nodig (en lachend zei hij: ze kostten toen ook al een fortuin per stuk en hij zaagde er zonder te vragen er eentje helemaal kapot…)”. Nou, nou, had je wel vertrouwen in die man? “Ja, wat kon ik anders, op mijn zoektocht was ik uiteindelijk bij hem uitgekomen. Dat hij een wat vreemde snuiter was, die ook nog eens graag een borrel lustte, nam ik maar op de koop toe. Trouwens wat moest ik anders. Bij de huidige prothesen had ik niet het gevoel dat ik daar mijn verdere leven op zou kunnen lopen… en bovendien
deze man wees al direct op de punten die ik bij andere prothese bouwers zelf moest aanbrengen; hij zag het in een oogopslag al en daarmee wist ik dat hij er toch wel verstand van had!)”. Een tijdje later besloten jullie om de bovenwoning te verlaten en zelf een huis te gaan bouwen met een varkensschuur. Hoe kwam je tot dat besluit? “Dat was altijd al mijn doel, al voor we boven de slijterij gingen wonen en de winkel gingen uitbaten, was dat al zo. Dat doel was niet veranderd. We zijn daar gaan wonen omdat er woningnood was en we een dak boven ons hoofd zochten. Door de slijterij over te nemen kregen we de kans om ook die bovenwoning te betrekken”. De winkel draaide goed en toch zijn jullie daar niet mee verder gegaan? “De winkel draaide goed. We waren franchisers en kregen provisie op de omzet. De zaak draaide zo goed dat we eigenlijk extra hulp wilden inzetten. Van de franchisegever kon dat niet, hij wilde niet meedenken met ons”. “Dat liep een paar jaren zo. De huur van het pand werd verdubbeld. En toen kwam de drankenhandelaar, voor wie we de zaak uitbaatten, met een voorstel om de provisie te verlagen. De huur werd hoger, als we personeel inzetten kwam dat volledig op onze kosten. We bouwden een winkel op die bij overname bijna geen omzet had, naar een winkel met een hele goede omzet. En vervolgens hielden we er zelf niks meer aan over. We waren het daar niet mee eens”. “Ik heb de man voorgesteld: luister als je we niet tot een beter voorstel kunnen komen, dan moet je mij eens zeggen hoeveel jou het pand inclusief de voorraden waard is. Ik wil dan met je afspreken dat ik de handel van je blijf betrekken en dan gaan wij deze zaak verder volledig voor eigen rekening doen”. De verhuurder wilde hier niet op ingaan. “De twee opvolgende jaren hebben we het contract uitgediend en hebben we een stuk grond gekocht en hebben we het huis gebouwd en de varkensschuur”. “Bijna een half jaar voor het aflopen van het contract hebben we de verhuurder ingelicht, dat we contract zouden uitdienen, maar dat we geen nieuw contract meer aangingen. (We wilden hem tijdig aangeven zodat hij een nieuwe huurder kon vinden, dat vonden we niet meer dan fatsoenlijk).” “Toen kwam de man met een beter voorstel en met het idee om personeel in te zetten. We hebben hem vriendelijk bedankt”. “We zijn onze afspraken nagekomen, hebben zelfs toen bleek dat de verhuurder geen goede nieuwe huurder kon vinden, nog even langer geholpen. Maar uiteindelijk vond hij iemand, die het moest gaan uitbaten. Dat was niet de juiste persoon, maar bij gebrek aan beter…”. “We zijn er toen uitgegaan en zijn op onze nieuwe stek verder gegaan. De drankwinkel was jammer genoeg een paar jaar later niets meer. De omzet liep niet goed, helaas. (Pa laat blijken dat hij dat toch oprecht jammer vindt)”. Hoe is dat proces verlopen, wanneer ben je echt tot de conclusie gekomen om te stoppen en hoe heb je dat met schoonmoeder besproken, het was haar winkel?
“Nou, moeder en ik praten natuurlijk veel met elkaar en ik wist wel dat zij graag die winkel deed. Maar ook zij was het niet eens met de werkwijze en het aanbod van de drankenhandel”. “Ik heb haar verteld: Luister ik heb liggen prakkiseren: - Jij werkt je niet kapot voor de drankenhandel - Wij sterven hier niet - Ik wil bouwen en een hoekje grond kopen.” “Alleen dat lopen wordt niks zo. Ik moet wel kunnen lopen. Ik ga zorgen voor een goede prothese.” (zie het verhaal hierboven) “Het is wel zo, elke keer als ik nieuwe prothesen aangemeten krijg, en ze passen niet goed, word je wel hoe langer hoe banger => ze moeten wel passen. Dus ik zal een goede bouwer moeten vinden (pa is zelf heel erg handig en heeft zelf ook nagedacht over wat er veranderd zou moeten worden in die protheses)”. “We hebben wel nagedacht: moeten we dat wel doen zo?” “Maar goed: Ik wil zelfstandig zijn.” Hoe wist je dat het tijd was om dit te doen? Wat deed je precies? Pa: “Ik heb nooit getwijfeld, ik heb dit altijd gewild.” Wat vind je belangrijk? Pa: “Zelfstandig en de handel”. Wat is je motivatie om dat doel te bereiken? Pa: “De sport er inzien voor jezelf”. Heb je echt nooit getwijfeld? Ook nooit dat je met je prothesen goed zou kunnen lopen, zo goed dat je je zelfstandig bedrijf kon uitoefenen? Pa (stellig):”Nee, ik heb nooit ergens aan getwijfeld ( glimlach, zelfverzekerd, congruent).” Wat maakt dat je zo zeker bent? Pa: 1) “vooruitziende blik: je zaken goed overwegen 2) en helder bekijken. 3) Blijven geloven in wat je doet en wat je wil”. “Dan komt het wel”. Wat is daarbij je belangrijkste overtuiging? “Wat je doet moet je goed doen.” “Vanuit je eigen kracht/ vertrouwen hebben.” “Ben altijd eerlijk.” “Iemand die goed doet, daar twijfelt een ander ook niet aan. Dus als ik mijn dingen goed doe, dan twijfelt een ander ook niet aan mij.” “Ik ben altijd eerlijk en wat ik doe, doe ik goed.
Daarmee heb ik vertouwen van anderen gekregen en heb ik vertouwen in anderen kunnen geven.” (Toen pa in zijn revalidatie zat, heeft hij een tijd zijn varkenshandel niet zelf kunnen doen, zijn grootste opdrachtgever heeft toen tegen hem toegezegd, zodra je beter bent dan kun je voor ons weer inkopen, en jouw klanten die bedienen wij zolang rechtstreeks, in overleg met jou en klant, we zorgen dat je handel zo niet door anderen overgenomen gaat worden, en dat is gebeurd=> en volgens pa komt dat, omdat hij: 1 zijn werk goed deed, zowel naar zijn klanten en naar zijn afnemers 2 altijd eerlijk was, )
Korte nabeschouwing: Ik ken mijn schoonvader als een zeer (fysiek) krachtig persoon. Twee jaar geleden heeft hij een hartoperatie ondergaan, Tijdens en vlak na de operatie zijn er extra complicaties geweest. Daarnaast is enige tijd geleden prostaatkanker bij hem geconstateerd. De fysieke kracht in zijn lichaam is nu wat minder dan een aantal jaren geleden, maar de krachtige en rustige aanwezigheid van hem is niet veranderd. Pa is niet opvallend door zijn doen, maar hij is vanwege zijn rust en uitstraling altijd aanwezig, waar je hem ook treft. Zonder twijfel een bijzonder persoon. Ik heb veel van hem geleerd en ik hoop dat ik nog een lange tijd veel van hem kan blijven leren. Cursist Business Master NLP
NLP ANALYSE van het model Ondersteunende overtuigingen: - als je de dingen goed doet dan komt de rest van zelf - gebeurtenis waar je zelf geen invloed op hebt, verandert niet je werkwijze/plan of doel. - Als je eerlijk bent, krijg je vertrouwen en kun je vertrouwen geven - Als je zaken goed afweegt hoef je nooit te twijfelen - Eerlijkheid en de dingen goed doen, leiden tot resultaat en geeft een rotsvast vertrouwen
Fysiologie Pa vertelt zijn verhaal, zittend, hij lijkt iets meer gebogen dan normaal en hij kijkt met oogleden wat dicht en kijkt me niet altijd aan. Hij begint te vertellen heel rustig, onverstoorbaar lijkt het, neemt zelf het initiatief om zijn verhaal te beginnen. Als ik hem vragen stel: kijkt hij me aan. Neutraal, rustig zelfverzekerd Als ik hem vragen stel over hoe hij zich voelt, blijft hij even rustig, niet van zijn stuk. Hoewel ik hem de gevoelsvragen soms meerdere keren stel alvorens hij een direct antwoord hierop geeft. Hij gaat bij vragen,die over zijn gevoel gaan, in zijn antwoord van ik naar de jij vorm (eerste naar tweede positie). Alleen bij de vraag of hij ooit heeft getwijfeld na zijn ongeluk: Is hij heel resoluut en met een zelfverzekerd glimlach: “Nee, getwijfeld heb ik nooit”. Vervolgens gaat hij rustig onderbouwen waarom hij niet heeft getwijfeld. In de wijze hoe hij dit doet, twijfel je ook absoluut niet aan zijn antwoord. Zijn houding, intonatie en zijn woorden zijn volledig congruent. Deze man heeft, 100% zeker, nooit getwijfeld of hij zijn doel zou bereiken. Het was slechts een kwestie van tijd om het te bereiken. Kaders en herkaderen: Over het ongeluk: Het was een ongeluk, ik kon er niets aan doen: Het ongeluk wordt ineens in een ander perspectief gesteld: … (waar hebben we het over, hij stelt het bijna op een wijze alsof hij zeggen wil: ik had er geen deel aan….Het lag niet aan mij,ik had er geen invloed op, dus het is ook geen reden om mijn doelen en de weg er naar toe niet vast te blijven houden) Positie: Pa gaat veel uit van eerste persoon. Wat ik doe, doe ik goed, dus ik twijfel niet. Ik ben eerlijk en ik doe mijn dingen goed. Hij gaat helemaal uit van zijn eigen kracht. Als er dingen op zijn pad komen, overweegt hij zijn keuzes en houdt vast aan zijn doel, met respect voor wat anderen ervan vinden/denken. Hij maakt zijn eigen keuzes. “Om mijn doel te bereiken, zal ik weer moeten kunnen lopen. Ik heb nu niet de goede prothesen, therapeuten en prothesebouwers zeggen dat zij geen betere kunnen
maken, dus ik zoek iemand die dat wel kan, want ik moet kunnen lopen, om mijn doel te bereiken.” Als ik hem vragen stel die heel erg over gevoel gaan, geeft hij niet rechtstreeks zijn gevoel bloot, gaat dan gemakkelijk naar de jij vorm. Beschrijft vervolgens de situatie (3e positie), om tot slot bij zichzelf (1e persoon) terug te keren. Moeten: Pa “moet” veel van zich zelf: Ik moet kunnen lopen Ik moet voor mijn gezin zorgen Toen hij de keuze maakte om de winkel af te stoten: moeten we wel zo blijven doorgaan Onderhandelen met delen: Dat doet hij zorgvuldig en toch daadkrachtig: - ik wil zelfstandig bedrijf - ik wil met mijn vrouw ergens kunnen wonen - de drankenhandelaar doet geen goed voorstel/ niet integer niet eerlijk - mijn vrouw doet de uitbating erg goed en met veel ambitie - we worden hier geleefd hij overweegt en benoemt zijn doel : zelfstandig blijven; en zelf inrichten doet een bod op de winkel krijgt dat niet=> werkt vervolgens zijn plan uit om ergens anders te bouwen. Zo kan hij toch zelfstandig blijven, en heeft hij eerlijk zijn contract uitgediend, en houdt hij zijn woord naar zijn verhuurder. Belangrijk hierin is dat hij heel goed weet wat hij wel wil En ook dat hij dit (de wijze hoe het met de winkel gaat) niet wil. Meta programma’s: Zijn eerste drive is: “Er naar toe” Ik weet wat ik wil: ik wil dat doen /bereiken. Ik vind dat belangrijk. Ik zal weer lopen Ik overleef dit En dit wordt versterkt als er zaken gebeuren die hij beslist niet wil. (“wij sterven hier niet”) => ik weet wat ik wel wil. Het aanbod wat de verhuurder deed, hielp hem hier van af te bewegen dat versterkt om de stappen te zetten en door te gaan naar zijn doel. (dit wil ik niet, dus ik ga verder/ (sneller?) naar mijn eigen doel toe werken (wat zou er gebeurd zijn als pa en ma wel een goede provisie aanbod hadden gekregen…? Pa is ervan overtuigd dat hij ook dan de stap naar de nieuwe locatie ook gemaakt zou hebben, de stap is misschien wel versneld door de situatie waar in zij terechtkwamen (na het ongeluk was pa veel thuis en zag hoe druk de winkel was, en verhuurder deed geen goed aanbod). Zijn tweede drive is: Pa denkt ook veel in opties:
De procedure staat niet vast. Hij weet wel heel goed waar hij naar toe wil. Gebeurtenissen onderweg kunnen wel invloed hebben in hoe hij zijn doel bereikt, of in het tijdsbestek waarin, en ook in de aanpak er naar toe, maar het doel wordt bereikt. Doelen: Pa is erg doelgericht, blijkt uit zijn verhaal Hij weet uitstekend wat hij wil bereiken Zijn acties zijn hier op gericht, laat zich niet uit het veld slaan door onvoorziene omstandigheden Hij houdt zijn focus scherp, maar is zeker flexibel in gedrag en aanpak om zijn doel te bereiken (Er was geen negatieve discussie met de verhuurder toen hij geen beter contract kreeg. Pa heeft zijn voorstellen gedaan en toen hier geen overeenstemming over kwam, heeft hij zijn plannen om op een nieuwe stek te beginnen, stap voor stap opgepakt (ik moet kunnen lopen; ik ga een stuk grond kopen; ik ga het contract nog voor 2 jaar aan; ik houd mijn varkenshandel aan en breid deze uit). Hij blijft daar consequent bij wat hij zelf kan doen om dit te bereiken Hij blijft geloven in zijn idealen (ik vind een prothesebouwer die voor beide benen goede protheses bouwt waarmee ik de hele dag, dag in dag uit, volledig goed op kan lopen; Als ik goed blijf trainen dan word ik sterk genoeg zodat ik met prothesen kan lopen; Ik heb altijd goed werk geleverd en ben eerlijk geweest voor mijn klanten en afnemers, ik vertrouw erop dat zij mij de handel blijven gunnen; ik kom waar ik wil komen, ik twijfel daar niet aan). Logische niveau’s Missie: Zelfstandig zijn, Zorgen voor het gezin Identiteit: Ik ben eerlijk Ik ben vastberaden mij doel te bereiken Ik heb een rotsvast vertrouwen in het bereiken van mijn doel en in mijzelf. Overtuigingen en waarden: als je eerlijk bent en goed doet, ontvang je vertrouwen, wat je doet, moet je goed doen ik kan/zal mijn doel kan bereiken, wat er ook op mijn pad komt ik heb een rotsvast vertrouwen in mijn eigen kunnen ik respecteer anderen, ook al zouden ze het niet met me eens zijn, of hebben ze andere meningen of zelfs andere waarden. Als ik mij er op toe leg kan ik dingen leren/ eigen maken Vaardigheden: Ik leer en train. Ik zorg dat ik die dingen die ik doe/ moet doen ook goed kan doen Ik ben bereid om te leren en te volharden
Vasthoudendheid Focussen Rustig en vastberadenheid Mening kenbaar maken zonder dit een ander op te leggen Gedrag: ik ga uit van mijzelf ik ga door/ houd vast ik respecteer anderen, en ga uit van mijn eigen kracht ik ben eerlijk naar anderen en ik zeg hoe ik er tegen aankijk ik ben eerlijk naar mij zelf en handel van daar uit houding is rustig en komt congruent over, komt duidelijk en zelfverzekerd over in zijn rustige wijze van spreken laat zich niet afleiden in zijn werk ( niet in zijn aanpak naar zijn grote doel, maar ook in zijn geplande werkzaamheden op een bepaalde dag bijvoorbeeld) in gezelschap is niet nadrukkelijk aanwezig, maar is wel altijd echt aanwezig. Heeft wel een mening over hoe hij dingen voor hem ziet, legt die mening nooit op aan anderen Omgeving: Hij heeft oren en ogen open ziet wat er om hem heen gebeurt. Omstandigheden kunnen maken dat de stappen anders gezet moeten worden, maar zijn stappen blijven bijdragen aan het bereiken van zijn doelen.
Integratie in mijzelf: Wat ik geleerd heb is dat er veel omstandigheden op je weg kunnen komen, die ogenschijnlijk een grote invloed kunnen hebben op wat je kunt bereiken. Echter door te blijven focussen, kun je toch je doel bereiken (vasthouden aan). Wat het mij heeft opgeleverd en wat ik heb geïntegreerd in mijzelf zijn de volgende zaken: -
focus, helder en duidelijk en afgebakend tot mijn verrassing heb ik bijna de zelfde overtuigingen als schoonvader, nl. : ik ben eerlijk in wat ik doe ik heb overzicht wat ik doe, doe ik goed
Ik merk dagelijks dat ik deze ondersteunende overtuigingen al helemaal in zet. (ik ben er me er vaak al niet meer echt van bewust, zo krachtig als dit verankerd zit) Ik heb dit verankerd in een driehoeksanker. Ik vertrouw op mij zelf Ik heb overzicht (ik houd focus) Ik ben eerlijk naar mij zelf en anderen.
Als ik in situaties kom waar ik me vroeger wel eens ongemakkelijk of niet prettig in voelde, gebruik ik deze als anker. Het maakt me kalm, rustig en zelfverzekerd. In mijn gedrag komt dat tot uiting door rustig te blijven Ik merk dat vooral ook innerlijk (ik voel mijn bloed niet meer sneller, gejaagd, stromen). Het goed kunnen benoemen wat iets voor mij betekent, en waarom ik iets doe, is ook een aspect waar ik me meer van bewust ben en meer gebruik van maak. Het levert me ook op dat ik door anderen beter begrepen wordt en dat ik zelf minder snel genegen ben om mijn mening op te leggen aan de ander. Ik laat meer respect zien voor de mening en keuze van de ander, terwijl ik vast kan houden aan mijn eigen te bereiken doelen. Een ander belangrijk element, wat ik heb van mijn model heb geleerd is: Daadkrachtiger en weloverwogen keuzes maken: Onderhandelen met delen: Waar op ben ik gefocust/ wat is mijn doel Welke stappen/ keuzes wil ik hierin maken Welk deel in me wil dit Welk deel in me houdt me tegen Wat is de functie/ de relatie van deze delen Welke afweging maak ik dan Wat is de beloning voor de delen.
Ik heb mezelf beter leren waarderen Ik kijk met opgeheven hoofd vooruit Ik geloof in mijn eigen kunnen En ik ben gefocust op mijn doel en mijn missie
Cursist Business Master NLP
