MC THE TAXRIDERS NEDERLAND

MC THE TAXRIDERS NEDERLAND De motorclub van, voor en door medewerkers van Ministerie van Financiën

Januari 2011, nummer 1

MC The Taxriders

Pruttelpraat januari 2011

Inhoudsopgave Inhoudsopgave.................................................1 Contributie ....................................................2 Inleveren nieuwe kopij........................................3 “IE-MAIL" ....................................................4 Van de voorzitter .............................................5 Van de redactie...............................................6 Les Grandes Alpes .......................................... 10 MRV met René .............................................. 33 Het Schwarzwald ........................................... 37 Vakantie 2010 Toertje Finland. ........................... 43 Dit is ook BMW (ze zijn echt wel goed) .................. 56 Agenda 2011 ................................................ 58

Pagina

1

MC The Taxriders


Contributie De contributie voor het jaar 2010 is vastgesteld op € 10,voor leden. Gezinsleden en partners die op hetzelfde adres wonen kunnen gratis lid worden. Een leuke bijkomstigheid is dat je via onze ledenpas korting krijgt op kleding, onderdelen en accessoires bij een aantal grote motorzaken. Naast de jullie al bekende Kalsbeek in Zwolle (10%) is er met name voor de Honda en Suzukifanaten onder ons: Feddema Motoren Apeldoorn. Dit bedrijf biedt een zeer interessante korting van 10 %. Kun je je lidmaatschap dus al heel snel terug verdienen!. Bankrelatie: Rekening nummer: 7468612 t.n.v. MC The Taxriders Indien je je lidmaatschap wilt beëindigen dan dien je dit schriftelijk (of per e-mail), voor 1 januari 2011 te doen bij de secretaris van de vereniging (Bert Keijer).

Pagina

2

MC The Taxriders


Inleveren nieuwe kopij

D e redactie is v.w.b. de kopij afhankelijk van de leden. Zoals je ook in deze aflevering weer ziet zijn er in de vereniging velen die boeiend over hun motorpassie kunnen schrijven. Of het nu gaat om reizen met of restaureren van motoren elke Taxrider heeft een verhaal en wij willen ze natuurlijk allemaal lezen. Daarom een oproep aan jullie om je (motor)belevenissen nu toch maar eens op te schrijven en naar de redactie te sturen. Het onderwerp maakt overigens niet zo veel uit, laat eens iets van je horen! . Het motto van de Taxriders is ten slotte niet voor niets MC TheTaxriders een vereniging vóór en door de leden!! Overigens, jullie kunnen je teksten aanleveren via E-mail of via een diskette (opmaak Word of platte tekst – het maakt niet zoveel uit). De volgende Pruttel zal medio april 2011 verschijnen. De uiterste inleverdatum van jullie bijdrage aan de Pruttel voor die uitgave is 10 april 2011. Het redactie adres is:Bert Keijer Zanderijweg 14 7312 EH Apeldoorn e-mail:[email protected] Pagina

3

MC The Taxriders


“IE-MAIL" Hallo allemaal, We willen via dit medium in de toekomst wat méér informatie door spelen naar onze leden. Bijvoorbeeld waar het startpunt van onze rit is en hoe laat je er wordt verwacht. Dit dan in plaats van de uitnodiging die je normaal van ons krijgt. We krijgen echter regelmatig mail retour vanwege het feit dat de mail-naam van de geadresseerde is gewijzigd dan wel van provider is gewisseld. Wanneer je besluit naar een andere provider over te stappen of je adres gegevens wilt wijzigen, stuur dan even je juiste adres naar het bestuur. ….. vinden we leuk! [email protected] (Jan) [email protected] (Bert) [email protected] (Gerrit) [email protected] (Frans)

Pagina

4

MC The Taxriders


Van de voorzitter Beste leden van MC de Taxriders. Vandaag, tweede kerstdag - 2010, zit ik achter mijn pc dit stukje te schrijven en tijdens enkele pauze-momenten even naar buiten te kijken. Alom sneeuw en kou maar wel een geweldig gezicht. De doorgewinterde motorrijder zal ook nu zijn fiets ongetwijfeld in de garage of schuur hebben staan, wachten op de volgende dooi-aanval. Mijn BMW staat al weer een maandje of 2 aan de druppellader in de garage en hij heeft het prima naar zijn zin (denk ik). Eergisteren liep ik tegen Bert Keijer aan in de supermarkt en ja hoor, hij had de Pruttel weer in concept klaar liggen. Ik had jullie namens het bestuur graag een gezellige Kerst, een geweldig Uiteinde en vooral een gezond en voorspoedig 2011 toe willen wensen voor deze feestdagen maar dit kan en mag nu ook nog wel. Aldus…… Het bestuur heeft ook even een winterpauze maar ondanks dat zijn we allemaal wel bezig. Ik zie regelmatig mailtjes voorbij komen m.b.t. de winteractiviteit, de meerdaagse-organisatoren hebben al een voorstel gedaan m.b.t. een hotel (ziet er prima uit) en de organisatie van de begeleiding van de wielerronde van Gelderland 2011 is al weer volop in de slag. Al met al beloofd het weer een super motorjaar te worden. In de overtuiging dat jullie deze Pruttel weer met plezier zullen lezen, Met vriendelijk groeten, Elly en Jan Barmentloo e-mailadres: [email protected] tel: 06 – 1860 4088 (kantoor) 06 – 1413 8489 (prive) Pagina

5

MC The Taxriders


Van de redactie Het maken van een Pruttel is een fluitje van een cent als je zoveel kopij hebt als deze keer. Toch ben ik er laat mee dus een excuus is zeker op zijn plaats aan de inzenders van al dat moois dat jullie nu wordt voorgeschoteld. Vooral het toeren in het buitenland doen de taxriders niet alleen tijdens de meerdaagse maar ook privé. Het is dan boeiend om te lezen waar die reizen heen gingen en wat daar zoal in voorviel. De Franse Alpen, Finland (deel 1) en het Schwarzwald komen deze keer aan bod. Op de plank liggen nog een paar mooie verhalen. Een prachtige reis naar de Dolomieten van John Hoefakker, een motorparadijs waar we in de Pruttel maar geen genoeg van kunnen krijgen. En een nieuw caféracer restauratieproject van een trotse Edwin Sterckel ligt ook op jullie aandacht te wachten. Om van een bonk roest een blinkende machine te maken die gisteren van de lopende band leek te zijn gerold is een hele mooie klus en we genieten daar graag van mee. Dat het onderwerp motorbeheersing voor de start van het nieuwe seizoen onder de aandacht van onze clubleden moet worden gebracht zal geen verbazing wekken. We nemen jullie mee met René Raijmaekers. Zijn MRV cursus is een goede manier om jezelf en je motor een stukje beter te leren kennen. Je kunt je opgeven bij René zelf of bij mij en dan gaat het helemaal goed komen in 2011. Het rittenprogramma en andere activiteiten treffen jullie ook aan. Let vooral op de meerdaagse, daar kun je je nu voor opgeven. De organisatie is daar al ver mee gevorderd en rekent er op dat jullie weer in grote getale van de partij willen zijn. Veel leesplezier, en een gezond 2011

Pagina

6

MC The Taxriders


Meld je aan voor de meerdaagse 2011 Karel en Antoon zijn spoorslags aan het werk gegaan met de voorbereidingen voor de nieuwe meerdaagse die we gepland hebben van donderdag 8 t/m zondag 11 september 2011. Zij zullen hierna zelf vertellen waar we naar toe gaan en ook waar we zullen logeren. Wij denken dat de gemaakte keuzen niet alleen ons maar ook jullie zullen bevallen en dat alle mogelijkheden aanwezig zijn om weer een mooie meerdaagse te beleven. We nodigen jullie daarom uit je per omgaande te melden voor deze reis. De optie op het hotel loopt namelijk tot 15 januari 2011!! En dan nu de rapportage van Karel en Antoon: Het bestuur heeft ons verzocht om de meerdaagse 2011 te laten plaats vinden in een gebied dat het aandoen van het mooie Zuid Limburgse land mogelijk maakt. Met dat verzoek in de hand hebben we onze focus gericht op het gebied in Duitsland dat grenst aan Nederland en de Belgische Ardennen. We zijn terechtgekomen in de Nordeifel in de buurt van de Rursee. Voor wat de heen- en terugroute betreft kunnen we dan ZuidLimburg en de Belgische Ardennen doorkruisen. Voor de dagritten ligt het Rijngebied met een bezoek aan Königswinter en omgeving binnen bereik en kunnen we ook het populaire Eifelgebied aandoen. Vandaag hebben wij onze zoektocht naar hotelaccommodatie voltooid door de geselecteerde hotels met een bezoek te vereren. Na rijp beraad hebben wij besloten jullie voor te stellen in te stemmen met het reserveren van de volgende accommodatie.

Pagina

7

MC The Taxriders


Hotel Zum Alten Forsthaus **** Familie Gübbels Germeterstraße 49 52393 Hürtgenwald-Vossenack www.zum-alten-forsthaus.de

Het gaat om een viersterrenhotel dat er prachtig uitziet. Zowel het reichhaltiges Frühstück als het diner worden in buffetvorm Pagina

8

MC The Taxriders


geserveerd. Het geheel heeft een stijlvolle ambiance. Voor drie overnachtingen halfpension bedragen de kosten € 150. In de prijs is tevens begrepen een welkomstdrankje, koffie en thee na het diner en het gratis gebruik van het (binnen)zwembad en de sauna. Natuurlijk zijn er een Biergarten, een terras en een gezellige hotelbar. De motoren kunnen op een veilige plek worden geparkeerd. De Gastgeber hebben er een gewoonte van gemaakt om de politie te informeren als er een gezelschap motorrijders op bezoek is. Die voert dan extra patrouilles uit om de veiligheid van de geparkeerde motoren te garanderen. We hebben voor de periode 8 tot en met 11 september 2011 een optie genomen voor 13 Doppelzimmer en 4 Einzelzimmer, totaal 30 personen dus. Een uitbreiding naar 32 personen kan ook nog wel. Deze optie loopt tot half januari 2011 1) Groeten, Antoon & Marleen Karel & Jacky

1) Het voorstel is zoals je al hebt begrepen geaccepteerd door het bestuur!

Pagina

9

MC The Taxriders


Les Grandes Alpes

Elke motorrijder met een beetje zin voor avontuur voelt het water in de mond lopen als er beelden van de Dakar op TV verschijnen, voor ons de gewone sterveling op een Pan, veel te hoog gegrepen. Wij houden het dit jaar 2010 op Route des Grandes Alpes

De “Route des Grandes Alpes” is de ca.800 kilometer lange route over de mooiste en de hoogste bergpassen van de Franse Alpen, van Thonon-les-Bains aan het meer van Geneve naar Menton aan de Middellandse Zee. Voor menig motorrijder is de weg zelf tot doel geworden en wij hebben haar (bijna) geheel gedaan.

DE VOORBEREIDING In de wintermaanden zitten we met de vingertjes op de kaart en googlen we ons suf over waar mooi nog mooier is. Routes plannen, favorieten toevoegen aan Claire, de groene weggetjes markeren, met de fluostift op de Michelin kaart enz. Veel tips komen uit de motorreisgids over de Franse Alpen van HiglightsVerlag. De route des Grandes Alpes heeft een site http://www.grandetraversee-alpes.com Gedeeltelijk in het Frans. Ook dit jaar gaat de tent mee. We hebben een grotere aangeschaft wat betekent dat er wat aanpassingen aan de Pan moeten gebeuren. De Pagina

10

MC The Taxriders


topkoffer is vervangen door een bagagerek en het Corbin zadel is uitgebreid met een backrest. De Pan krijgt nog een was en poetsbeurt. Météo France wordt geraadpleegd voor de lange termijnvoorspelling het weer in de Alpen is nog niet best, een aantal passen zijn nog niet open. We besluiten om de route van zuid naar noord te rijden.

DE AANRIJROUTE 16 JUNI-18 JUNI Het is droog, het zonnetje schijnt, nog een goedbedoeld “kruisverhoor“ Is alles ingepakt. Mais alors, mes amis, ervaringen zijn er om opgedaan te worden dus hebben we de daad bij het woord gevoegd en reizen we af naar het land van de schone Marianne. Eerst Claire opstarten, hoe deze ons naar Frankrijk stuurt. Tot aan Namen asfalt staren, de funfactor en adrenaline: zero. Daarna duiken we de Ardennen in, donkere bossen, afgewisseld met weidse uitzichten, velden vol koren. We houden het droog tot 60km voor Hotel Restaurant Marmotte, Langres. De Pan is gestald, onze spullen staan op de kamer, tijd voor een natje en droogje.

We trotseren de elementen der natuur een dag van regen, buien, regen, buien en ga zo maar door en tussendoor een waterig zonnetje. In de 19de eeuw wordt in de Vercors een weg in de rotsen uitgehakt om de aanvoer van olijfolie uit het zuiden en zuivel uit het oosten van de Alpen makkelijker te maken Gorges de la Bourne, ontoegankelijke ravijnen met in de kalkrotsen de verzonken weg een paar kilometer verder stokt onze adem, voor ons loopt een slingerende weg met aan de ene kant de gapende diepte van het ravijn en aan de andere kant ruwe rotsen die tot de Pagina

11

MC The Taxriders


hemel lijken de rijken; de naam Combe Laval. Na de Col de Rousset(1367) zakken we af naar Hotel Des Alpes, Die. De zon gaat schijnen, tijd op te genieten van terras en welverdiende goddelijk heden. Na een gezellige avond vroeg onder de lakens om de volgende dag het laatste stuk te rijden.

Door een ongerept stukje natuur van Pagina

12

MC The Taxriders


Frankrijk met velden vol klaprozen over kleine D-wegen en volgen zo lang mogelijk de oevers van de Drôme. Bij Sisteron gaan we over op Route Napoleon, nog even Col de Vence(963) en bereiken onze bestemming.

DE ROUTE In grote lijnen hebben we de officiële route gevolgd met hier en daar een ommetje links en rechts van de route. In de praktijk wordt de planning aangepast aan de waan van de dag. Om met de woorden van James T. Kirk te spreken: “To boldly go where no one has gone before”. In het begin van de vorige eeuw wordt door de Touring Club de France de route van een bewegwijzering voorzien. De bekende bruine bordjes, die langs de hele route (D902) staan, echter staan er onvoldoende van om er op te kunnen rijden. Maar met een goede wegenkaart en/of Claire is de route probleemloos te vinden.

19 JUNI-22 JUNI www.camping-domainedelabergerie.com is the place to bee en is een ideale uitvalsbasis om de Alpen binnen te vallen, van hieruit maken we diverse tochten, maar eerst krijgt de Pan en wij een rustdag. We luieren wat, ontdekken de camping een bosrijk terrein opgefleurd met veel bloeiende planten, tsjirpende cicaden en spelende eekhoorntjes, wandelen naar Vence een oud Romeins stadje. Voor de terugwandeling kiest Paul een alternatieve route door het bos, steeds bergop, door een opgedroogde waterval. De camping heeft een goed restaurant en prikken er een vorkje. Pagina

13

MC The Taxriders


Na het ontbijt staan we in het gelid om aan de eerste Franse Col te beginnen. Een perfecte geestelijke gymnastiek, waarin de reflexen worden getraind en waaruit soms goede ideeën ontstaan. Zaak is deze vast te houden om ze later aan het papier toe te vertrouwen. Ooit gehoord van Col St. Martin, Col de Perus, Col de Brouis, Col de St. Raphael, Col de Braus of Col la Couillole, ze zijn minder hoog, betekent daarom niet minder mooi, steil of smal. Ontspannen, we hebben het bochten- ritme snel te pakken, rijden we door Gorges de La Vesubie, richting Col de Turini (1607), bekend van de rally van Monte Carlo. Na een afstand van 15km en 21 haarspeldbochten verder met veel stenen op de weg (het is noodweer geweest) staan we boven. Tijd voor een koffiestop. Het restaurant is ingericht als een klein museum met foto’s van legendarische mannen en vrouwen. Onderweg zien we veel oldtimers rijdend maar ook gestrande. De afdaling is een spiegelbeeld van de beklimming, nu met zicht op de nog te nemen Col de Braus(1002). De manier waarop de weg kronkelt als een slang is prachtig. Vanuit Sospel, rijden we door de vallei, de kleine Col de Perus(654) ligt halverwege de Col de Brouis(879). Een handvol bochten verder en staan op de top, van alle kanten een prachtig uitzicht op de omliggende bergen. Na een paar zijweggetjes kunnen we niet verder. Het bergdorpje voorziet niet in een doorgang. Er wordt beweerd dat de reis op zich mooier en belangrijker is dan de eindbestemming, wanneer we Menton binnenrijden en aan de boulevard staan moeten we hier aan denken want dit is ons zuidelijkste punt, verder gaan we niet. Officieel eindigt hier de Route des Grandes Alpes. Het is maar hoe je het bekijkt, voor ons begint het hier. Via Nice, rijdend over de Promenade des Anglais, richting camping. We hebben een lieve Pagina

14

MC The Taxriders


Duitse mevrouw, met een dikke Mercedes als buur. Zij spreekt ons aan of wij haar kunnen helpen met haar 12v. stekker voor het oppompen van haar luchtbed. Paul duikt in zijn gereedschaptas(je) en zo komen wij met elkaar aan de praat. Haar werk: Door heel Europa brengt en haalt zij auto’s op voor een bedrijf in München.

Door Parc National du Mercatour, via mooie slingerwegen en een uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Bij St.MartinVesubie, na een half dozijn haarspeldbochten, die zich om de col kronkelt, onze eerste voor deze dag Col St.Martin(1500). Smalle wegen, ruw asfalt, vele bochten en weinig verkeer. Op een gegeven moment zien we Roubion, een 12e eeuw bergdorpje, schijnbaar onneembaar en tegen de berghellingen aangeplakt. Rustig doorrijden, door veel kleine tunnels en genieten van de prachtige vergezichten. In Roubion staat op het plein voor de kerk een gemeenschappelijke oven en Franse WC voor alle bewoners! We eten er een lekkere crêpe. Na Roubion wordt het wat kaler en krijgen de skihellingen de overhand. Daarna volgt Col la Couillole(1678). Het hoogtepunt is Gorges du Cians. De rivier heeft in de loop der eeuwen langzaam maar gestaag diepe kloven uitgesleten in de rotsbodem. Een vuurwerk van rode rotsen komt op ons af met klinkende namen. Jammer genoeg begint het te Pagina

15

MC The Taxriders


regenen bij Col de St.Raphael (876), nog een koffiestop in Sigale en rijden richting camping.

Wakker worden in de ochtend met het geluid van vrolijke vogeltjes, de zon op de tent, koffie met croissants. C’est la Vie. In de omgeving van Vence liggen 3 middeleeuwse dorpjes met die typische Provençaalse smalle straatjes. Ons panneke maakt vandaag weinig kilometers, wij maken kilometers met onze benen. Het eerste dorpje is Gourdon, hooggelegen als een adelaarsnest. We worden gewezen op een mooi plekje met een onvergelijkbaar uitzicht op het dal. In de schaduw op een bankje eten we een ijsje. Tijdens een praatje met Nederlanders met fiets, komen we er achter dat we op dezelfde camping staan. Tourrettes-sur-Loup, stad van viooltjes. Bij het parkeren op een piepklein parkeerplaatsje “pour moto” ontmoeten we Igor, een Rus uit Siberië. Hij praat over een Goldwing, Assen, Hoogeveen en Madurodam. I want to show you something zegt hij een aantal keer, een fluitje en samen met zijn hond lopen wij met Igor mee. Steegjes door, smalle straatjes en dan zijn huis. Aan het plafond honderden oude olielampen. De enorme TV op een Russische zender. Overal hangen foto’s van zijn familie en Igor in zijn jonge jaren. Het kwartje valt, Igor heeft aan Ice Speedway gedaan, op Pagina

16

MC The Taxriders


de foto’s zie je de namen van steden waar hij over praat. We worden meer dan gastvrij ontvangen en Igor verteld over zijn leven in Siberië, zijn vlucht naar Amerika en zijn leven in Tourrettes-sur-Loup. Na een uurtje nemen we afscheid, onder de indruk van deze bijzondere man. St. Paul de Vence, bekend om zijn artiesten, kunsthandel en schilders, met ook die Provençaalse geuren en kleuren. Veel Amerikanen, die een originele Matisse voor weinig geld willen scoren. De avond in het restaurant op de camping is heel gezellig en een internationale. Rechts van ons een Frans stel met Harley, er worden geheime tips uitgewisseld. Links van ons de Duitse mevrouw, die ons een drankje aanbiedt. Achter ons het Nederlandse stel die we eerder in Gourdon ontmoet hebben. Het is een kakofonie van Frans-Engels-Duits en Nederlands. De bediening heeft het ook naar de zin er komt zelfs een fles limocello op tafel.

23 JUNI-25 JUNI De vaste ochtend rituelen komen op gang, wassen, scheren, ontbijt, tent afbreken, alles inpakken om naar onze volgende bestemming te rijden. Bij Puget-Théniers aan de hoofdweg van de Vallée du Var, richting vestigingstadje Entrevaux. De meer dan 300 vestingwerken van Vauban, vormen samen een linie langs de grenzen van het Frankrijk van de 17de eeuw. Ondertussen komen ze ook voor op de lijst van het Unesco werelderfgoed. Een ophaalbrug leidt over de rivier de Var de burcht in. We besteden er niet zoveel tijd aan als we zouden willen. Maar tja, we willen ook weer zoveel op 1 dag zien en doen! Gorges Daluis is een ommetje die je altijd bijblijft. Een magnifieke kloof van rood leisteen en tunnels naar Guillaumes. Pagina

17

MC The Taxriders


Een kloof met na elke bocht nieuwe, elkaar in schoonheid overtreffende panorama’s en diep beneden zie je de blauwe rivier die kronkelend haar weg zoekt tussen de knalrode rotsen. Aan de ingang van de kloof ligt een leisteenrots die vanwege de gelijkenis met een vrouw “Gardienne des Gorges” wordt genoemd. Guillaumes is een “gentil” (vauban) dorpje en ligt aan de weg naar onze volgende col, tijdens de koffie maken we een praatje met een collega van mij. Verbaasd hoe klein de wereld is. En dan het bord Col de la Cayolle(2327) “ouvert” hier links af. We zien het in de stralende zon of zoals de Franse zeggen “plein sud”. De zuidkant is breed met strak asfalt en mooie bochten, halverwege slaat het weer om en banen ons door een weg van natte grijze brij. De top ligt in de mist, vergezichten: zero. We zien een konijn, kijken nog een keer geen konijn maar de Murmeltiere, bergmarmot en geen kleintje. De noordkant een smalle en golvende weg, ruw asfalt, de bochten hebben geen naam, het is een zeer hobbelige aangelegenheid door Gorges Bachelard. We staan aan de andere kant en de zon schijnt. Een herder met zijn schapen blokkeert de weg. Tijd voor een fotostop. We roepen bonjour. Alle dagen hier aanwezig zijn, we zijn jaloers. Komen aan op camping www.loisirsubaye.com. Na een paar rondjes om de camping (denken) we een mooi plekje aan de rivier Ubaye gevonden te hebben. Worden hartelijk ontvangen, met de woorden trek in een biertje, door de buurtjes. Deze mensen kennen een nicht van mij. Pagina

18

MC The Taxriders


Weer staan we verbaasd hoe klein de wereld is. Na nog een biertje is de hoogste tijd om de tent op te zetten, de lucht is aan het betrekken en we halen het niet om de tent droog op te zetten, de regen komt met bakken uit de hemel. Een wijze les: zet eerst de tent op en ga dan aan het bier. Het eten en de bar zijn prima. De eigenaren de familie Delaby zijn zeer vriendelijke mensen.

De afgelopen nacht niet zo goed geslapen, het water van de rivier is oorverdovend. Het eerste wat we doen, de tent verplaatsen en verder van de rivier. Vandaag is een (semi) rustdag. Uitgebreid lunchen bij Le Relais de Lac, La Lauzet-Ubaye. Nadat de buikjes zijn gevuld en de blaasjes geleegd maken we een rit langs het stuwmeer Lac de Serre Ponçon. Het azuurblauwe water steekt schril af tegen de ruwe rotsblokken, vooral met een mooie blauwe lucht en de groene bomen, een lust voor het oog. Opeens zien we ze “Les Demoiselles Coiffées”. Grote en kleine rotsblokken rusten op pieken van door erosie afgesleten bergkammen. In de loop van de eeuwen zijn deze verhogingen steeds verder uitgesleten tot reusachtige, soms wel 40m hoge smalle piramides. Een prachtig natuurverschijnsel. De Ubaye gaat over in de Durance en rijden op de N94. Ja, af en toe flits er een Route Nationale onder de wielen. In Guillestre krijgt de portefeuille een laadbeurt. Cafés in overvloed op een bont marktplein en maken ons op voor de laatste col. Geen spectaculaire haarspeldbochten, maar door een glooiend landschap met uitzicht op de Parpaillon, rijden we toch bergop in een lappendeken van groene kleuren. Een prachtig uitzicht op de Col Vars(2109) in een oase van rust. Begeleid door onze zacht grommende viercilinder doen we een terrasje in Barcelonnette, met zijn Mexicaanse geschiedenis. In de 19e eeuw gingen drie broers hun Pagina

19

MC The Taxriders


geluk beproeven in Mexico. Dit wordt een succes en al snel volgen er meer. Toen ze terugkwamen, lieten ze zien hoe rijk ze waren geworden en bouwen mooie Mexicaanse villa’s. Voor het eten staat er een stoofpot van mouton op het menu.

We beseffen maar al te goed dat in het hooggebergte de omstandigheden razend snel kunnen veranderen, als is daar voorlopig geen denken aan, als we in Barcelonnette in de stralende zon zitten. Kom van het dak af, waarschuw niet meer muziek van Peter Koelewijn. Wij gaan naar het dak van de Alpen, de hoogst doorgaande bergpasweg en geven ons panneke de sporen. We hebben geluk geen wolkje aan de lucht, de weergoden zijn ons gunstig gezind. De Col de Restefond/La Bonette is niet gesloten en gaan de uitdaging aan. Gooien de tank vol, verwachten voorlopig geen benzinestations. Geleerd van onze ervaring verleden jaar. In Jausiers begint de beklimming. De weg is soms smal dan weer breed, vals plat, stijlen stukken, langgerekte bochten en haarspeldbochten wisselen elkaar af in veelvoud. Het asfalt piccobello. Kilometers lang geen huis, geen mens te zien. In volledige eenzaamheid samen met ons panneke en een handvol motorrijders en fietsers. De vergezichten op de besneeuwde bergen en op kleine bergmeertjes die je hebt zijn Pagina

20

MC The Taxriders


onbeschrijfelijk. Voorzien van bochtige bergwegen waarvan de motorrijder kickt. De Col de la Bonette ligt op 2715m. De pas is een doorgang tussen twee rotsblokken. Rechtsaf gaat het naar Cime de la Bonette. De borden geven aan: op eigen risico, let op glad. Een zeer ouderwets smal weggetje, de diepe afgrond en de afwezigheid van vangrails, doen misschien afbreuk aan de veiligheid maar eenmaal boven is het decor af. De lucht is ijler, dat merk je. Het uitzicht op 2802m is zo enorm weids, magnifiek. Tot aan de horizon de besneeuwde toppen van de Alpen. Er is een samenhorigheid tussen motorrijders en fietsers, alle met de gedachte dat hebben we toch maar gefikst. We bezichtigen de reünies van Camp des Fourches. Via doorgaande wegen, langs de oevers van de Tinée bereiken we Isola. Dan gaat het richting Isola 2000. Een aangelegd skidorp, in de zomer uitgestorven er is geen teken van leven te bespeuren. Een compleet assortiment bochten, de weg breed, tegemoet komend verkeer: nada. Is de weg tot Isola 2000 breed, nu verandert die in klein bergweggetje, een auto en een motor kunnen elkaar maar net passeren ons doel is Col de Lombarde(2350). Het bord vermeldt: Pas open “geen sneeuwkettingen nodig”. Een oud fort bewaakt de grensovergang tussen Frankrijk en Italië. Een woest landschap met puinhellingen en bergmeertjes en uitzichten op bergen en nog meer bergen en nog meer bergen. De Italiaanse zijde doen we niet, Col de Larche of Colle della Maddalena is gesloten. ’s Avonds lezen we in de krant, vanwege wegwerkzaamheden. In St. Etienne-de-Tinée, een verlaten lunch, we kunnen nog net aanschuiven voor de Plat de jour. Moeten nu de keuze maken terug over de Bonette of Cayolle.We gaan voor de herkansing Col de La Cayolle. Via de D2205 richting zuiden. Verleden jaar hadden wij op deze weg haast geen benzine meer. Pagina

21

MC The Taxriders


Wat schept onze verbazing juist 200 meter waar we gekeerd zijn is om de hoek een benzinestation. Aan de voet van de Col Valberg (1672) krijgen we een vloedgolf over ons heen. We vinden nog net een bushalte en zijn verplicht om de regenpakken aan te doen. Voor de tweede keer rijden we de Col de la Cayolle op met regen en mist. Zo warm als het is in het “dal”, zo koud wordt het naarmate we verder naar boven komen. Bij momenten moet Paul op Claire rekenen om te weten of er een bocht aankomt. Er is een auto rally aan de gang, wat deze mensen voor capriolen uithalen om iedereen in te halen is onverstelbaar. Iedereen gaat voor ze aan de kant, ook voor ons, we doen net of we erbij horen. Aan de andere kant is de weg droog, zien we de lucht opklaren en gaat de zon weer schijnen. Bij de casino gaan de regenpakken uit, halen we de boodschappen. Wat wil een mens nog meer een stuk stokbrood met kaas en worst, een lekker flesje wijn.

26 JUNI-27 JUNI Bepakt zitten we, met uitzicht op de bontgekleurde markt. Naarmate de zon stijgt, wordt het tijd om te rijden. We vermaken ons weer kostelijk op de weg naar de Col de Vars. Het gitzwarte asfalt draait en keert dat het een lieve lust is, met een dozijn bochten om het motorfeestje compleet te maken. Door de Combe du Queryras, een weg door het bos, over woeste beekjes, langs ravijnen. Het asfalt kronkelt de hoogte in. We wiegen heen en weer, van de ene naar de andere bocht. De route naar de Col d’Izoard (2361), die is rotsig en kaal, een steenwoestijn waarin groen ontbreekt. ‘Casse Déserte’ een betere naam kunnen ze voor dit gebied niet verzinnen. Op de top staat een Obelisk, er is een Pagina

22

MC The Taxriders


gratis fietsmuseum. De enige kiosk nodigt ook niet uit voor een bak koffie, maar we nemen het toch. Vaak is het zo dat aan weerszijden van een Col twee verschillende landschappen te zien zijn, door de klimaatverschillen aan beide zijden is er al gauw een verschil in plantengroei. Bij de Col d’Izoard is dat ook heel duidelijk. Aan de ene kant rijden we door een bosrijk gebied met afwisselende landschappen, aan de andere kant een maanlandschap met merkwaardige gruisrotsen. Zowel op de Col d’Izoard als op de Col de Vars staan identieke Refuges Napoléon. Als dank voor zijn euforische ontvangst in Gap heeft het departement geld ontvangen voor de bouw van deze schuilplaatsen voor zwervers, kooplieden en pelgrims. Briançon kondigt zich van ver aan, het oude stadsdeel, torent als een adelaarsnest uit boven de chaos van betonblokken. Bestemming bereikt aan linkerzijde meldt Claire met haar indringende stem. We staan op een geitenpad maar links geen camping te zien. We volgen de aanwijzingen op de bordjes die we tegenkomen naar www.camping5vallees.com/

Briançon ligt ook op een kruising van wegen. Ze zeggen dat Briançon meer zonuren heeft dan Nice. Het ontbijt, gemaakt door de campingbaas is een Franse klassieker, een soepkom koffie, heet Pagina

23

MC The Taxriders


en pik zwart. Via de N91 een “rode baan” door een prachtig breed dal, met als constante factor de rivier Guissane, Serre Chevalier en Massief des Ecrins. Naarmate we de Col du Lautaret(2058) naderen zie je met elke kilometer de natuur veranderen en de wegen meer kronkelen. Op pashoogte richting Col du Galibier. De naam Galibier heeft een mythische klank, dankzij de Tour de France. Als snel passeren we het massieve gedenkteken dat moet voorkomen dat de oprichter van de Tour de France, Henri Desgrange, vergeten wordt. En dan begint het echte werk. In koerstermen een kuitenbijter, voor ons een ideale speeltuin, met veeleisende haarspeldbochten en het machtige uitzicht over grote delen van de Alpen, een ware belevenis. De weg loopt omhoog door een ruw, met rotsen doorweven landschap, tussen besneeuwde bergtoppen als een witgordijn. Het doet bijna pijn aan je ogen, zo mooi is het hier. Boven op de Col du Galibier (2645) 4graden maar adembenemend. Ook erg druk met fietsers en motorrijders. Logisch de Col is een favoriet, wat hij is bochtig, ouderwets smal, de vangrails ont-breekt en de uitzichten op de gletsjers voegt het hunne toe. Tijdens de beklimming en afdaling worden er her en der foto’s genomen door “Griffiphoto’s”. De afdaling is het best te beschrijven als kort, stijl, smal, concentratie en niet naar beneden kijken. Dan wordt alles weer groen van sneeuw naar alpenweiden. Wat een genot, het wegdek, de bochten, het weer, helemaal prima. Hoppen naar de Col du Pagina

24

MC The Taxriders


Télégraphe(1570).Deze bergpas is vrij vlot te nemen. 17 kilometer lang spartelt de relatieve brede weg heen en weer dat het een lieve lust is. We ronden de ene bocht na de andere. Bij een weg opbreking komen we 2 panrijders tegen uit Frankrijk en Italië. Gedrieën rijden we naar St. Michel-de Maurienne, waarna een ieder zijn eigen weg gaat. In de Franse Alpen liggen de cols niet zo dicht bij elkaar zoals de Passo’s in de Dolomieten en stellen ons de vraag, verder rijden over een saaie verbindingsweg of alles in omgekeerde versie nog een keer. Het antwoord is eenvoudig. De brug over de rivier Arc en bij de rotonde 4e links. Wederom de 17km overzichtelijke bochten, vlot tempo, remmen, terugschakelen, insturen, gassen en opschakelen. Dit spel herhaalt zich ontelbare malen. Bij Valloire staan wel 200 motoren op het plein voor de kerk. Tijd om al dat moois te bekijken. We slenteren over een marché met allerlei quads, zelfs met sneeuwschuivers, en opgesmukt met live muziek en champagne, voor ons niet wij zitten aan een jus de fruits. Voor de tweede maal rijden we de Galibier op, helaas begint het te druppelen en deze keer nemen we het tunneltje. Bij de Col du Lautaret een cappuccino bij Café de la Ferme, met een prachtig uitzicht op de gletsjers en Massif de Sorreiller. Al deze passen kunnen rijden op 1 dag, is een heel aangenaam iets. Opvallend is dat in de Haute-Savoie waar de Route des Grandes Alpes doorheen loopt, de gezichten geen typisch Franse trekken hebben, sommige van de karakterkoppen zou je eerder in Zwitserland of Oostenrijk verwachten. De N91 brengt ons naar Briançon. Een bewaarde vestingstad ook weer van de bekende Vauban. Zodra je een van de imposante stadspoorten passeert zegt het klik. Weer die Provençaalse geuren en kleuren. De kleuren hadden wel degelijk een functie want er waren immers geen huisnummers. Je mag je niet voorstellen dat je wijk in die tijd bediend werd door een kleurenblinde postbode. Slenteren Pagina

25

MC The Taxriders


door een kluwen van smalle straatjes met in het midden een afvoergeul, winkeltjes waarvan sommige niet groter zijn dan een koektrommel. In het park een demonstratie van volksdansen. Helaas is het dorpje uitgegroeid tot een stevig stadje, onder de toeloop van toeristen. We eten een snelle hap bij de koning der “snelle happen” de McDonald’s.

28 JUNI-30 JUNI Op naar de volgende bestemming, wat geen eens zover hier vandaan is. Het luistert zeer nauw om alles op ons panneke te krijgen, het is weer passen en meten. De N91 brengt ons naar Col du Lautaret. Nu gaan we rechtdoor en bergaf. Het afgelegen dorpje La Grave is schitterend gelegen aan de voet van Glacier de la Meije. In het kleine dorp staan veel oude houten huizen. Het dal wordt Combe de Malaval. Met één oog gericht op de verkeerslichten: bij rood gelijk stoppen: Opletten vallend gesteente. Langs het stuwmeer Barrage du Chambon, een tunnel en nog een tunnel en bereiken onze eindbestemming Bourg d’Oisans aan de voet van de grote reus. Nadat alles weer spic en span staat op http://www.camping-colporteur.com/ sturen we naar de beklimming van de Alpe D’Huez(1860), geen Col maar een wintersportoord en bevinden ons op het parcours van de Tour de France. Je moet deze toch wel een keer gedaan hebben, al is zij niet echt de mooiste. Vanuit Bourg d’Oisans tellen we 21 aftellende bochten, in een hoogteverschil van 1000 meter, met in iedere bocht een naam van een winnaar. De beklimming is technisch gezien een makkie, een brede weg met overzichtelijke bochten. Een wielerparadijs, veel leuzen op de weg, ook Nederlandse. Vele peddelaars proberen het lijden van hun grote voorbeelden aan den lijve te ervaren. Daardoor is het in sommige bochten op de weg Pagina

26

MC The Taxriders


naar boven behoorlijk krap. Boven kom je niet op een top, maar “weer zo’n dorp”, bestaande uit hotels, souvenirwinkeltjes etc. zelfs een voetbalveld is te zien. Weinig weten, dat je Alpe D’Huez via de andere kant kan afdalen en zoeken kleine onverharde weggetjes met panorama’s op Massif des Grandes Rousses en Pic Blanc. Bij Lac Besson houdt het op en staan bij een prachtig bergmeer. Onze blik valt op een oude omgebouwde berghut, ingericht met ski prularia. We drinken er een Café Gourmand. De afdaling via de Col de Sarenne(1999) is een stuk minder gemakkelijk. Als we eraan beginnen staat er een bord met max. 20km. Niet een keer hebben we die snelheid gehaald. Ongelijke wegen, onverhard, kiezel, gevallen stenen, af-wateringsstukken en geulen voor het smeltwater zorgen ervoor dat we alle aandacht nodig hebben om ons panneke recht te houden. Maar mooi dat het er is, desolaat rustig, prachtig en adembenemend. Toch is het gelukt en hebben deze Col ook overleefd. We vragen ons af wat iedereen aan de andere kant doet. Dan volgt nog een toefje op de taart. Stijl, smal en bochtig is de weg door het ongerepte dal, het asfalt ligt er brandschoon bij. Bergtoppen, verborgen bergdorpjes, waar de tijd is blijven stilstaan. Uiteindelijk komen weer bij Barrage du Chambon en is het met de rust gedaan. Ons laatste ritje is via de D213 naar Les Deux-Alpes(1645), De weg loopt door bossen met flinke steile stukken en is op een bepaald moment uitgehakt tegen de rotswand. Een rondje door Les Deux-Alpes en rijden richting camping. We hebben Nederlandse buurtjes en ook nog motorrijders. De vrouw is druk bezig met de tent op te zetten, de man is wel in voor een praatje en rijdt BMW GS. Ligt natuurlijk altijd wat gevoelig. Vanuit de camping is het enkele minuten lopen om in het centrum te komen. Het hele dorp is oranje gekleurd, waarom zou dat nu zijn????!!!!. Bij de Italiaan La Romanche, gaat Paul voor de pizza, ik neem een gerecht met reblochonkaas. Pagina

27

MC The Taxriders


Vandaag is een dag als geen ander. Al een aantal dagen kijkt Paul met argusogen naar het achterslofje van de Pan en wordt bij tijd en wijlen het profiel gemeten. De slijtage gaat veel harder dan verwacht. Ons panneke is een gevoelig typetje, met dit profiel brengt ze ons niet thuis en besluit Paul om actie te ondernemen. Een keer links, een keer rechts en staan in Centre ville. Het hele dorp wordt bezet door fietsers uit heel Europa, dit is op de camping ook zo. Het weekend voor de Tour de France wordt hier de Marmotte gereden, een wielerevenement voor amateurs met dit jaar 8000 fietsers. De mannen en vrouwen zijn zwaar in training om dit parcours tot een goed einde te brengen. Een aantal dagen geleden zijn er op de Col du Galibier, foto’s genomen. Laat nu dit fotobedrijf op 100m. afstand zitten van de patisserie. Een klein uurtje wachten en kunnen de mooiste foto meenemen op een USB stick. Ondertussen zitten we bij Café Les Deux Mondes aan de Irish Koffie, zonder whisky, reserveren we tijd om te googlen naar Honda,The power of Dreams en met behulp van Claire is de dealer gevonden in St.Martin D’Heres maar 60km hier vandaan. We weten dat Frankrijk plat ligt tussen 12.00-14.30 uur en staan voor een gesloten deur. Van de buitenkant ziet de zaak er goed uit en dat geeft meer vertrouwen. De temperaturen zijn gestegen tot 38gr. en zoeken verkoeling bij de McDonald’s. Stipt om 14.30 uur rijden we de Pan naar binnen en met een nieuwe pneu rijden we naar de camping. Verbaasd zijn we, de rekening valt goedkoper uit dan in Pays-Bas. Flits, knetter, boem, knal, we halen nog net droog Bourg D’Oisans, dan gaan de sluizen open, de temperatuur zakt naar 14gr.

Pagina

28

MC The Taxriders


Drie verrassende uitdagende cols, met alle drie net 2000 meter Bij Allemont begint de 30km schaduwrijke beklimming van de Col du Glandon. Bij het stuwmeer Barrage du Verney rijdt je via haarspeldbochten de dam op om dan bovenop de barrage te rijden. Verder langs de rivier Eau D’Olle, het terrein van de EDF, Électricité de France, met zijn waterkrachtcentrales. De weg loopt zeer onregelmatig omhoog, met vele bochten, dan weer steil omlaag, om weer steil te klimmen en dat gaat maar door. Bij Defilé de Maupass ligt een nieuwe weg, die gebouwd is na een aardverschuiving die de oude weg heeft weggeveegd. Dan volgt het tweede stuwmeer, Barrage de Grand Maison, met zijn turkoois groen water. Het is prachtig over deze bergkammen te rijden, langs hoogvlaktes met intens groen. Nog een paar bochten en staan op de Col du Glandon(1924). Op de col is het erg druk, niet met mensen maar met schapen, gemzen en geiten in een prachtig decor. Een avontuurlijk weggetje kronkelt langs weiden waar runderen grazen. De koeien van het Abondance ras zijn de heldinnen van het land van de raclette en fondue, zij zijn het die de melk leveren voor de Beaufort- en Reblochonkazen. De bruine koeien zijn te herkennen aan hun witte kop, met vaak weer een bruine “zonnebril”. Bij Relais de Glandon, St. Etienne de Cuines is het tijd voor de plat de jour, een echt bikers en fiets café. Nadat we uitgebuikt zijn maken we ons op voor de tweede tweeduizend. Bij La Chambre begint het 50km lang een natuurbelevenis naar de Col de la Madeleine. Ook een bekende Tour de France col. Na een solo van Boogie, in de tour van 2002, is hier de aanzet geweest om uiteindelijk op La Plagne als eerste over de meet te komen. Een zeer rustige weg, het doorgaande verkeer in de regio rijdt over een saaie “rode baan” of autosnelweg, die hier naast elkaar vlak in de buurt ligt. Erg steil gaat het niet, de weg breed, daarin tegen zijn de bochten niet te tellen. Het asfalt is een lappendeken. Van Pagina

29

MC The Taxriders


ruw asfalt, vorstschadeasfalt, grof asfalt, fijn asfalt naar boter zacht asfalt. Veel wegwerkzaamheden, over twee weken komt hier immers de Tour langs. Naarmate we dichter bij de top komen, wordt de weg smaller, auto’s moeten voor elkaar aan de kant. Na St.François volgen nog 20 haarspeld ubochten en staan op pashoogte Col de La Madeleine (2000). In rap tempo gaat het in omgekeerde versie richting St.Jean de Maurienne, daar is het even zoeken naar weer zo’n heerlijk smal weggetje, met oude boerderijen. Tot aan het dorp St. Sorlind’Arves is het vrij vlak, daarna slingert de smalle weg omhoog met mooie haarspeldbochten, passeren nog een bergmeertje en staan op de derde tweeduizend Col de la Croix de Fer(2068). Er staat dus echt een ijzeren kruis. Bij de berghut drinken we wat. Het uitzicht op het woeste landschap is fantastisch en je zit allerlei toppen van de Alpen, als of je naar een overzichtskaart kijkt. Te bedenken dat onze eerste tweeduizend van de dag nog geen 2km hier vandaan ligt. Een belvedère bij Barrage de Grand Maison biedt een uitzicht over het stuwmeer. In Bourg D’Oisans doen we nog een terrasje, de inkopen worden gedaan bij de boulangerie en charcuterie. Het is een dag van schitterende, overzichtelijke slingerweggetjes en afdalingen met ontelbare haarspeldbochten geweest.

Pagina

30

MC The Taxriders


01 JULI-03 JULI Stilaan naderen we het keerpunt van onze reis en gaan richting Pays-Bas. Thonon-les-Bains hebben we niet gehaald, er waren teveel ommetjes. Reden om nog een keer terug te komen. ’s Morgens is de zon al vroeger op dan wij, gelukkig maar, afgelopen nacht is de hemel opengebroken. Door Grenoble Centre Ville, Onze Claire raakt een beetje van streek door de vele wegafsluitingen. Dwars door Le Parc Naturel Régional de Chartreuse met zijn prachtige natuur, bossen en kleine cols, maar ook met zijn legendarische likeur. Wederom trotseren we de elementen der natuur de temperaturen zijn tropisch en stijgen tot boven de 35gr. Het lijkt wel de omgekeerde wereld, aan de Côte D’Azur koud en nat, is er toch wat aan de hand met onze 3rd rock from the sun. I.p.v. de Nationale te nemen hebben we deze verlaten en een paar mooie verrassende kleine wegen genomen. Verder langs Bourg en Bresse, stad van prachtige kippen, om bij Maçon de péage op te gaan. De hoge toppen zijn eraf, het landschap wordt vlakker. We weten dat bij Hotel Chez Francoise, Bannes het koud biertje op ons staat te wachten. Een heerlijke douche, lekker eten, nog een wandeling en vallen in een diepe slaap.

De TV5-weervrouw voorspelt wederom een tropische dag. Vanuit Bannes is het goed te doen om naar huis te rijden, maar met deze temperaturen ligt het tempo een stuk lager. We besluiten om nog een overnachting te doen. Ook Pagina

31

MC The Taxriders


vandaag rijden we via mooie doorgaande wegen richting Lage Landen. Bij Verdun hebben we sterk de neiging om in de Maas te springen en rijden ongemerkt Frankrijk uit. Gelukkig weet Claire de weg, want wij hebben geen puf meer om daar verder op te letten. Bij wijze van spreken. Een zalig bed wacht op ons bij Hotel de France, Bouillon, genoemd naar Godfried van Bouillon, de man van de eerste kruistocht en baas van Jeruzalem. Na een wandeling door het dorp, een lekker glaasje wijn, A votre santé, tijd voor het diner, goed verzorgd en een leuke bediening, meer heeft een motorlijf niet nodig.

Een kleine 400km te gaan, de autosnelwegen vermijden we. Een broodje kroket bij de Engel, Baarne Nassau, een fikse stortbui en zijn naar 4500km thuis.

De Franse Alpen, dagen met bochten linksom, rechtsom, haarspeldbochten, snelle wegen, brede wegen, slechtwegdek, perfect asfalt, zon, regen, dagen die ons altijd zullen bijblijven en dat alles met ons Panneke. De Pan blijft een topmotor en we hopen er nog jaren plezier aan te beleven.

Tonny en Paul Keus Foto’s: http://picasaweb.google.nl/paulkeus En klik op dia voorstelling.

Pagina

32

MC The Taxriders


MRV met René We hebben in de Pruttel al vaker aandacht besteed aan het verbeteren van je rijvaardigheid en de mogelijkheid om bij René Raijmaekers (ook een collegaTaxrider) een dag te besteden aan een uitgebreid oefenpakket op je eigen motor. De cursus M(otorbeheersing) R(ijvaardigheid) V(erkeersdeelname) geeft je de gelegenheid te ervaren waar je verbeterpunten liggen en daar mee te oefenen. Aan het eind van zo’n dag heb je het gevoel weer de juiste oriëntatie op het motorrijden te hebben. Hoofd en bijzaken zijn duidelijk en praktisch toepasbaar. Je bent weer geknipt en gewassen om zo te zeggen. Op 5 juni van dit jaar zijn we weer met René op pad geweest met 5 Taxriders om het volgende programma te gaan doen: 9.00 uur verzamelen bij Frans Krau ± 9.30 uur gezamenlijk vertrek naar een oefenterrein ± 9.45 uur motorcontrole vóór het wegrijden, kijktechniek, remtechniek, stuurtechniek, bochtentechniek, uitwijken, theorie bermvlucht; ± 12.30 uur lunchpauze

Pagina

33

MC The Taxriders


± 13.30 uur rijden op de openbare weg waarbij de motorbeheersing, rijvaardigheid en verkeersdeelname in praktijk worden gebracht en nabesproken; ± 17.00 uur evaluatie en afsluiting. Het zal ongetwijfeld een leuke, maar vooral leerzame dag worden. Als iets niet duidelijk is of wanneer je nog vragen hebt, neem dan gerust even contact met mij op.

V.l.n.r: Frans Krau, Paul Keus, Arie van der Linden, Bert Keijer, René Raijmaekers en Gijs van der Meijden, De foto is gemaakt door de echtgenote van Frans. Je kunt gerust iemand meenemen achterop want dat maakt het oefenen natuurlijk realistischer en in ieder geval nog leuker. René last regelmatig persoonlijke en groeps terugkoppelingen in waardoor het geleerde Pagina

34

MC The Taxriders


ook beter blijft ‘hangen’ Het oefenterrein in Apeldoorn Noord is een enorme parkeerplaats op een bedrijventerrein en je kunt daar echt lekker doorschakelen. Dat is ook nodig want de oefeningen worden bij ietwat hogere snelheden gedaan dan op de reguliere rijlessen worden aangehouden.

Het oefenen omvat de gebruikelijke beheersingsfiguren zoals de slalom, remmen, achtjes en onder 90graden wegtrekken vanuit stilstand. Het mooiste op deze dag was een uitwijkoefening waarbij René op het laatste moment een armsignaal gaf voor het uitwijken naar links of rechts. Je ervaart zo het bijna echte gevoel van totaal controleverlies als je te laat reageert. Als het een plotseling overstekend kind betrof weet je nu hoe dat voelt vlak voor de klap. Leerzaam, geen twijfel over mogelijk!! Pagina

35

MC The Taxriders


Vanzelfsprekend komt het tegensturen hierbij aan bod omdat dat je de mogelijkheid verschaft scherper uit te wijken ook bij een relatief hoge snelheid.

De nodige ontspanning wordt gevormd door de lunchpauze zoals je hierboven ziet omlijst door een heerlijk zonnetje. Het middagprogramma bestaat uit ‘deelname aan het verkeer’ waarbij iedere deelnemer om beurt de voorrijder is. Tijdens de tocht wordt er regelmatig gestopt voor een korte evaluatie. Diverse meegemaakte situaties passeren de revue en mocht je denken dat René niet alles van je ziet dan kom je er hier achter dat ook jouw kijkgedrag in je spiegel in de evaluatie wordt meegenomen. Je wordt zo attent gemaakt op ingesleten gewoonten waar je wat aan moet doen. Helaas is het om 17.00uur gedaan en nemen we afscheid van elkaar. Pagina

36

MC The Taxriders


Iedereen is het er over eens, dit is voor herhaling vatbaar is!! Wie mee wil doen kan direct met René contact opnemen of met mij. Bert

Het Schwarzwald Van 17 tot 22 juni zijn Marian en ik naar het Schwarzwald geweest. Dat was voor ons de eerste keer om met zijn tweeën op onze Blackbird een meerdaagse te rijden. Het zou een vrij nat avontuur worden, sterker nog, we zijn nog nooit zo nat geworden als op zaterdag 19 juni. Op die dag hadden we een bezoek gepland aan de Burg Hoch Zollern. Iets wat we persé wilden zien en wat een dikke 100km van ons hotel in Eisenbach verwijderd was. Ver genoeg om zelfs mijn legerkistjes volledig waterdoorlatend te maken. Ik zal het verhaal hier vertellen maar ik weet dat superlatieven mij te kort schieten. Om maar bij het begin te beginnen op 17 juni vertrokken we naar Eisenbach een mooie plek, 30km van Freiburg en 40 km van de waterval van Schaffhausen . Het motortechnisch gezien echt interessante is dat het hoge gedeelte van het zwarte woud iets ten zuiden daarvan begint (max 1400 meter) en dat daar prachtige stuurwegen liggen waarvan er veel elkaar kruisen in het stadje Todtnau (hometown van grootste motorclub van het Schwarzwald) Om daar te komen moet mijn Blackbird echter eerst 650km onder de wielen weg draaien. Genoeg tijd voor de weergoden om ons te trakteren op een paar flinke hozers die ons verscheidene keren een wegrestaurant deden opzoeken. We hadden ervoor gekozen om aan de westkant van de Rijn te blijven op de heenweg en pas bij Karlsruhe aan de andere kant richting Freiburg te rijden. Dat laatste stuk hielden we het droog maar snel ging het niet vanwege de uitbreidingswerkzaamheden aan de autobahn. We Pagina

37

MC The Taxriders


telden 7 stukken van bijelkaar 100km wegopbreking. Ze pakken het groot aan in Duitsland, dat zijn we gewend, maar dit sloeg alles. Niettemin waren we toch snel in Eisenbach, dat zelf op 900m ligt en dat ondanks een ritje in de spits door Freiburg. We werden vervolgens warm verwelkomd door de familie Beric van hotel Charlott. De motor in de stalling en wij konden onze natte kleren meteen op de brandende (juni!!!) verwarming te drogen leggen. Op de tv was het wereldkampioenschap voetbal net begonnen en al gauw tetterden de Vuvuzela’s door de kamer terwijl wij vanuit twee riante fauteuils toekeken. Wat is het leven toch mooi! Hotel Charlott is een familiehotel dus in de keuken staat grootmoeder, de bediening wordt gedaan door pa Beric en zijn echtgenote. Mevrouw Beric leidt het hotel en houdt de financiën bij. Het eten was eenvoudig (4 gangen) maar uiterst smakelijk zodat we geen reden tot klagen zagen. Net als in Hasborn wist deze familie het klaar te spelen om een hele bus van de grijze brigade in een ommezien van eten en drinken te voorzien. Zelfs voor overnachting werd gezorgd en was het hotel van het ene op het andere moment volgeboekt. De volgende dag was het weer nog verslechterd hetgeen ons deed besluiten om de ochtendrit in een wandeling om te zetten. Rond het hotel lag een waar paradijs aan bossen, bergbeekjes en paden. Het geurde geweldig naar vers gekapt hout waarvan de oorsprong Pagina

38

MC The Taxriders


ons duidelijk werd toen we in de diepte een houtzagerij ontwaarden. Terug bij het hotel besloten we in het middagprogramma Neustadt te gaan bezoeken, de motor maar te laten staan, en de bus te pakken. Die was toch gratis op een toeristenkaart van het hotel. Met een grijns trokken de weergoden het wolkendek weg en een stralende zon verlichtte Neustadt intens. Uit de cafés steeg zo nu en dan een enorm geloei op wanneer het voetbal erg zenuwslopend begon te worden. Duitsland deed het best aardig.

De dag daarop, 19 juni dus, besloten we zoals gezegd de Hohenzollernburg te gaan bezoeken. Bij vertrek uit het hotel viel het nog wel mee maar om een uur of 10.00 moesten we al een koffiehuis opzoeken om wat op te drogen. We wilden vervolgens van geen wijken weten en reden door. Na uren rijden door de regen bereikten we de burcht die boven op een berg lag maar door Pagina

39

MC The Taxriders


het regengordijn volkomen aan het zicht was onttrokken (vandaar de foto uit 2004). Op de parkeerplaats werden we begroet door een stelletje Duitse HellsAngels die zich van onder een tentdak vermaakten met ons lot. Tot mijn genoegen bleef het doorsausen dus droog zullen ze niet thuis zijn gekomen. De weergoden kennen geen genade! Toch hadden wij deze genade wel nodig want ik raakte van de kou langzaam aan het gevoel in mijn vingers kwijt. Dus uiteindelijk maar een benzinestation opgezocht, de handschoenen van mijn vingers afgepeld, de sleutel gehaald (€0,50) van het toilet en vervolgens geconstateerd dat je warme handen moet hebben om er gebruik van te kunnen maken. Enfin, je kunt je voorstellen hoe een mens zich dan voelt. Weer klaar voor vertrek vroeg ik Marian, die het ook wel gehad had, of ze kon zien waar we zaten. Tien minuten van het hotel zei ze. Ik lag dubbel en dat is erg vreemd want meestal word ik woest van zulke dingen. Thuis gekomen was er gelukkig weer de warmte, de maaltijd en het voetbal. Eigenlijk toch wel leuk dat motorrijden in de regen! De volgende dagen knapte het weer heel mooi op en zijn we gaan rijden langs de mooiste stuurwegen die je je maar voor kunt stellen. Ik had de routes gejat van internet (bikeratlas) en ze Pagina

40

MC The Taxriders


een beetje aangepast. Wat ik me nog herinner is dat we er heel speels mee zijn omgegaan, het is zelfs de vraag of we niet totaal zijn afgeweken van de planning. Het is daar verschrikkelijk mooi. Alleen de weg van Todtnau naar Todtmoos slaat echt alles. Je kunt daar scheuren door heel veel bochten. Het wegdek is fabelachtig en breed. Aan een berg van 1400m lijkt geen einde te komen en eraf is pas echt kicken. En als je dan aan koffie toe bent stop je gewoon bij een hotel-restaurant. Dat blijkt dan gesloten maar de eigenaar wil ons best te woord staan. Ja, we zijn gesloten maar we maken het gewoon voor u open hoor. Aha, u wilt koffie met iets er bij. Gaat u maar even mee. En vervolgens hebben we keus uit 6 soorten gebak. We krijgen een stuk mee dat zo groot is dat je er dagen op kan leven zelfs voor Duitse begrippen ‘gewaltig’ We beginnen nu aardig het vakantiegevoel op te pikken waar we voor gekomen zijn. Ik rij vervolgens nog even over die Todtmoos weg om de route naar het hotel te bereiken. En ook nu weer het gebruikelijke Beric-ritueel aan tafel met voetbal na. Voor de 21e juni was redelijk mooi weer besteld en het werd ook zo afgeleverd, de goden zij geprezen. Opnieuw een fantastische motordag in een paradijselijke omgeving.

Pagina

41

MC The Taxriders


Je kunt ver kijken en dan zie je pas dat je achter het bos de Zwitserse Alpen ziet oprijzen. Daar zouden we ook naar toe moeten natuurlijk maar goed dat hebben Paul en Tonny al gedaan in de Franse Alpen en daar over geschreven in deze pruttel. De terugweg langs de andere kant van de Rijn bleek een stuk sneller te gaan, althans dat leek het maar het prachtige weer zal daar ook wel iets mee te maken hebben gehad. Onze Blackbird had het in ieder geval erg naar zijn zin op de Autobahn en nog vóór vieren stonden we weer in Apeldoorn. Geen centje moe want we zijn gewoon elke 45 minuten even gestopt om de benen te strekken en eventueel wat hongerige geluiden te stillen. Het was mooi geweest! Bert Pagina

42

MC The Taxriders


Vakantie 2010 Toertje Finland. Tervetuloa, (welkom) in Finland, het land van de “1000 meren”. Finland is 1160 kilometer lang en 540 kilometer breed, bestaat voor 10 % uit water (dat zijn 187888 meren) en 69 % bos. Er wonen ongeveer 5.200.000 mensen, wat neerkomt op 17 per vierkante kilometer. 93 % spreekt Fins, 6 % Zweeds en de rest Laps. De meeste mensen spreken engels. 12 juni. Zaterdagmorgen was het al bijtijds opstaan en de zaak nog even controleren. De oranje Bavariastaart uit de topkoffer en rond 8 uur vertrek. Eerst de motor nog van het noodzakelijk supersap voorzien en daarna hup de A 15 op richting Kiel hetgeen voorspoedig verliep tot ongeveer Bremen. Daar heeft men de truc van onze Camiel afgekeken en de zaak ook op de schop genomen. Van 3 banen naar 1 baan en met een invoegstrook erbij veroorzaakte dit zo'n kilometer of 7 file. Stiekem tussen de rij door gereden (mag eigenlijk in Duitsland niet) maar wachten is ook wat. Na een half uurtje laveren weer de Pagina

43

MC The Taxriders


gang erin en richting Hamburg. Hier weer het zelfde liedje. De middenpijp van de Elbetunnel afgesloten voor onderhoud en nog wat toeters en bellen om de zaak terplaatse op te vrolijken zorgen weer voor wat oponthoud. Verder maar weer richting Kiel begeleid door een vrolijk zonnetje. Juist voor Kiel passeerden we een wolkje van zo'n 5 vierkante meter waaruit exact boven ons hoofd wat druppels te incasseren vielen. In Kiel aangekomen eerst maar even de motor afbunkeren zodat we zondagmorgen in Zweden de eerste klap kunnen maken. Op de terminal, die weer eens volledig verbouwd werd, was dit keer geen mallemoer te krijgen. Als motorrijden sta je in weer en wind wat dit keer bij ons nogal mee viel. De zon was er weer dus de tijd maar gedood met het babbelen met een gelijk gestemd stel (zelfde leeftijd en ook een BMW R1200RT) die richting de Noordkaap wilden. Als “ervaren” scandinaviegangers nog wat vragen kunnen beantwoorden. Ook aanwezig een (lig)fietser die het plan had opgevat eveneens naar de Noordkaap te fietsen. Deze man had zich zodanig voorbereid dat hij denkt dit traject wel in een week of 6 te fixen. We wensen hem veel succes en weinig regen. Inmiddels staat er iemand te zwaaien en kunnen we inchecken, wat bijzonder vlot verloopt. Gelijk richting de boot en aan boord. De mannen aan boord zijn het niet geheel met elkaar eens waar de motoren moeten staan dus maar even Pagina

44

MC The Taxriders


gewacht. Uiteindelijk toch een plaatsje en de zaak vast gesjord. De berichten geven windkracht 6 op vanuit het westen. Da's voor Arie niet zo'n goed bericht gezien de aanwezigheid van een uitermate actieve anti peristaltische slokdarm. Inmiddels aan boord maar gelijk een tafel geboekt in het restaurant. Het kan er maar inzitten, je weet nooit. Na het diner nog wat rond gelopen. Buiten op het dek is het niks, te koud en te veel wind. Besloten te kooi te gaan zodat we om 21.30 uur onder de vette lappen kruipen. Licht uit en wachten wat er gaat komen (of niet) Dit laatste is het geval. zondag 13 juni. Wat lichte bewegingen en zo nu en dan een forse bonk van een golf en dat was het dan totdat we op zondagmorgen om 07.00 uur door de intercom worden gewekt. Relaxed de zaak bij elkaar gezocht en op naar het ontbijt. Als rechtgeaarde Hollanders natuurlijk gelijk wat broodjes gescoord voor onderweg zodat het dagelijks brood verzekerd is. Om 09.00 uur voor de wal in Gothenburg en binnen 15 minuten op de wal. We gaan er eens goed voor zitten en geven de Zumo opdracht ons naar Stockholm te geleiden. Dit gaat de eerste 35 km buitengewoon goed ware het niet dat Arie besluit af te Pagina

45

MC The Taxriders


wijken van de Zumo route en de borden Stockholm aan te houden. Al snel constateren we dat dit dus de gehele dag snelweg wordt. We komen terug op deze beslissing en nemen een doorsteekje richting de Zumoroute. Kijk da's beter en rijden voorlopig een stuk “binnendoor”. De zaak loopt voorspoedig tot Sodertalje. Hier is “wat aan de hand zo lijkt het” Arie weet eigenlijk niet of je in Zweden tussen de file door mag rijden met een motor dus we nemen de gok. De rij blijkt al bij al toch zo'n kilometer of 6 lang te zijn en als we bijna vooraan zijn is de zaak al opgeruimd. Verder maar weer en eenmaal in de buurt van Stockholm duiken we een snelwegtunnel in en hebben dus geen navigatie meer. We hebben van de Vikingline een routebeschrijving gekregen die we dan maar volgen. Eenmaal lekker ondergronds (het regende een klein beetje buiten) stuitten we op rode kruizen boven de weg en blauwe zwaailichten van ambulances en brandweerauto's in de tunnel. Dit werd dus een half uurtje afzien. De motor krijgt het ook warm en moet wat sneller dan stationair draaien om genoeg circulatie in het smeerolie te houden. Eenmaal het ongeluk gepasseerd zijnde worden we achtervolgt door twee ambulances met alles wat geluid en licht maken kan in werking. Hierdoor missen we de afslag die op ons papiertje staat en rijden we zo'n 20 km te ver door. (je kunt niet overal zomaar de weg verlaten) Op het eerst volgende “motet” (Zweeds voor rotonde) terug en de Zumo maar weer geactiveerd. Hierna zonder problemen naar de boot gereden. Ze ligt al voor de wal (dachten we) maar als we in de rij staan vertrekt ze. Arie heeft z'n nieuwe gele jas aan en loopt daar wat rond in afwachting van wat er gaat komen. Dit geel blijkt voor mening wachtende echter een signaal te zijn om te vragen of ze wel in de goede rij staan. Russen, Japanners, Finnen en zelfs Zweden komen bij Arie “aan het loket”. We weten het ook niet. De Vikingline is niet scheutig met Pagina

46

MC The Taxriders


informatie. We gaan hier nog meer van merken binnenkort. De vertrektijd van onze boot is om 20.10 uur en omstreeks 19.00 uur verschijnt de Amorella. Vaardig meert de crew het ding af en even later kunnen we inchecken. We hebben in Nederland alles geboekt (en betaald) en hier start de volgende hindernis. De dame aan het loket verzoekt Anja om nog € 18,50 te betalen. Anja gaat in de oppositie en overtuigd haar dat er helemaal niets wordt betaald. De dame haalt bakzeil en we krijgen onze boardingcards. Even later blijkt dat ze onze voucher heeft ingenomen waar ook onze retourreis op staat. Wat Anja net nog lukte gaat nu niet meer op. We krijgen onze voucher niet meer terug. Wel geeft ze ons het boekingsnummer en haar naam. Eenmaal aan boord worden de motoren (er zijn er deze reis maar 5) dwarsscheeps geparkeerd met het voorwiel tegen de zijkant met een paar wiggen achter de wielen. Ze hoeven niet vast te worden gezet overtuigd de stuurman ons. Hij blijkt gelijk te hebben want de zee is als een biljartlaken. Snel naar onze hut om te douchen en om te kleden. De schoonmaakploeg is nog niet helemaal klaar maar dat geeft niet. Als Arie onder de douche staat wordt er op de deur geklopt door een purser die op gebiedende toon aan Anja mededeelt dat het toch wel tijd wordt dat we de hut gaan verlaten omdat de boot zo weer vertrekt naar Finland. Anja kan de man ook deze keer weer overtuigen van het feit dat wij de `nieuwe` bewoners van de hut zijn en wel graag mee willen richting Finland. Hij lijkt het te begrijpen, maakt zijn excuus en laat het voor wat het is. Eerst nog even bij de informatiebalie gevraagd hoe we onze terugreis nu moeten regelen zonder bewijsstuk. De dame kijkt in het systeem en onze terugtocht blijkt er al in te staan. We hopen maar dat dit zo blijft. Heerlijk gegeten en nog even mensen kijken aan boord. Er blijken nogal wat Russen (en Russinnen) aan boord en vooral deze laatsten laten het niet na “alles aan de westerse wereld te Pagina

47

MC The Taxriders


tonen wat ze hebben”. Na een dag sturen en een heerlijke diner slaat Klaas Vaak toe en we besluiten omstreeks 22.30 uur te kooi te gaan. Immers morgen zijn we in Finland en moet de klok een uur vooruit. maandag 14 juni. De wekservice ingeschakeld op 1,5 uur voor aankomst en zo geschiedt dat we om 05.10 uur weer opstaan. Gelijk de klok naar 06.10 uur, eruit en op naar ons bestelde ontbijt. Hier blijkt de Vikingline nog een verrassing in petto te hebben voor ons. Hoewel we wel betaald hebben blijkt het ontbijt niet op onze boardingcard te staan. Kijken en nog eens zoeken maar op de reservering komt het ontbijt niet voor. Rammelend van de honger kiezen we voor de snelle oplossing en niet voor de discussie. We betalen voor het ontbijt en laten het goed smaken. Inmiddels bijna voor de wal roept de speaker ons op om naar het autodek te gaan. Rustig aan zakken we een dek en komen bij de motor. Iedereen zit te wachten tot we kunnen ontschepen. Hier komt de Vikingline met haar laatste troefkaart. We mogen niet van boord want er wordt eerst een brand-oefening gehouden waarbij alle waterdichte deuren moeten worden gesloten en ook gecontroleerd. We staan ruim 20 minuten met ons kloffie aan op het autodek voordat we van boord kunnen. Eenmaal op de Pagina

48

MC The Taxriders


kade geeft Zumo ons de juiste richting naar camping Solliden in Pareinen waar we de eerste drie nachten zullen verblijven. We zijn om 09.00 uur op de camping en onze hut is al beschikbaar. We krijgen de sleutel van hut nr. 10 maar deze is echter niet zo gemakkelijk te vinden. Even later blijkt dat er een stuk of 8 hutjes midden in het bos staan en er slechts een wandelpaadje naar toe loopt. De motor dus afladen en even sjouwen. De zaak is hierna zo gefikst en we gaan op onderzoek uit. Waar kunnen we eten koken, waar zijn de douches en waar moeten we morgenochtend “eerste werk” naartoe. De camping is van alle gemakken voorzien en bij de receptie kan er zelfs gebruik worden gemaakt van internet. Inmiddels begint het zacht te regenen wat niet het minste beletsel is voor allerlei vogels om gewoon door te zingen. We besluiten vandaag de motor met rust te laten en doen zelf ook niet veel. Gelukkig blijft het niet regenen. Regelmatig zien we de zon en zitten we heerlijk voor onze hut. De camping ligt aan een meer, Norrby, waar ook een strand met zwemgelegenheid is. Het water is nog steenkoud, 14 graden. Toch zien we later een paar kinderen in het water zwemmen en spelen. De Finnen hebben blijkbaar een Pagina

49

MC The Taxriders


ander gevoel voor kou als wij. Omdat we vanavond zelf koken gaan we op zoek naar een supermarkt. Na een kwartiertje lopen kunnen we bij de K-Market ons eten bij elkaar zoeken. Er is van alles te koop. De kassabon is in het Fins en net een zoekplaatje, we herkennen alleen de potaters, aardappels. Nog een avondwandeling naar het dorp gemaakt. In het park zijn jongelui bezig met een spel frisbee, ze lopen een circuit door het park, de frisbies vliegen je links en rechts om de oren. Bij de benzinepomp alvast wezen kijken hoe we morgen wat benzine kunnen scoren. Met de creditkaart moet dit gaan lukken. Als we naar bed gaan is het nog licht, de zon gaat pas om 23 uur onder en komt om 4 uur al weer tevoorschijn. Het wordt niet echt donker. dinsdag 15 juni. Allebei lekker geslapen. De zon is al aanwezig met een strak blauwe lucht. Eerst op het gemak ons ontbijt opgegeten. Natuurlijk buiten voor onze hut. Dan laat Arie de Zumo een route zoeken en gaan we op pad. We rijden eerst over de 8, de doorgaande weg naar Helsinki. Er is ruimte genoeg en niemand rijdt harder dan de maximum snelheid. In de bermen groeien lupinen, boterbloemen en fluitenkruid. Het landschap bestaat voornamelijk uit bouwland met hier en daar wat bossen. Later wordt het heuvelachtig en maken de bouwlanden plaats voor bossen. Natuurlijk zien we steeds meren. De wegen zijn goed aangegeven en goed te rijden. De plaatsnamen zijn niet te lezen, laat staan uit te spreken. Omdat er in dit gebied ook Zweeds gesproken wordt staat op alle borden in 2 talen de informatie. We rijden verder op de 110 en gaan dan rechts ervan een slinger richting Finby maken. Het gedeelte waar we rijden bestaat uit veel eilandjes en scherenkust. Het behoort tot de Finse Archipel. Wel jammer dat op veel plaatsen een bord staat met “private”. en er zijn weinig parkeerplaatsen. Bij Salo Pagina

50

MC The Taxriders


komen we weer op de 110 en doen dan nog een rondje noordelijk van deze weg. Hier veel landbouw, de huizen zijn van hout en rood, geel of wit geverfd. Bij Kaarina steken we de 110 over en gaan weer richting Pargas Pareinen waar de camping is. Natuurlijk weer een avondwandeling gemaakt achter de hut. Jammer genoeg ook hier “private” zelfs op de doorgaande wandelweg. woensdag 16 juni. Geen wekker gezet dus lekker uitgeslapen. De vogels zijn al wel vroeg wakker en fluiten er lustig op los. We worden verrast met een strak blauwe lucht met zon, eten op ons gemak wat brood en gaan weer op pad. Ditmaal rijden we een gedeelte van een route van de VVV. op de 181 richting Kemio. Een prachtige weg om te rijden. Dan de 1834 die nog bochtiger en eenzamer is. Er zijn hier weinig huizen, de weg gaat door de bossen en langs de meren. Komen door Dragsfjard, Dalsbruck-Taalintehdas en gaan verder tot een pont die de weg vervolgt naar Kasnas. Omdat daar de weg niet verder gaat en je verder per ferry moet besluiten we hier terug te gaan. Om dit rondje helemaal te rijden is te ver.

Pagina

51

MC The Taxriders


We rijden terug naar Kemio waar Arie de Zumo een binnenweg laat zoeken. Komen langs een meer met steiger waar geen “private” staat. Het is hier heerlijk in de zon. Tijd voor een pauze en om een zure mandarijn te nuttigen. Daarna weer richting camping. Eerst nog getankt wat heel anders gaat dan bij ons. De meeste benzinestations zijn “automaati”. Je kan er betalen met je pinkaart. Maar moet wel vooraf aangeven voor hoeveel euro je benzine wil tanken. Toets je teveel in moet de benzine in je tanktas of rugzak! Voor de hut in de zon gezeten, heerlijk, met op de achtergrond weer de fluitende vogels. Vandaag geen zin om te koken, we gaan bij het restaurant van de camping een snietsel bestellen. Nou, de snietsel was verstopt onder de frieten en salade, we kregen ons bord niet eens leeg. Nog 1 nachtje slapen dan gaan we verder naar Jamsa.

Pagina

52

MC The Taxriders


donderdag 17 juni De wekker loopt om 8 uur af. We pakken na het ontbijt alle spullen bij elkaar en gaan naar ons volgende adres. Het weer is goed, zon en 18 graden. Heerlijk om te rijden. We gaan eerst een stuk binnendoor, rijden evenwijdig aan de 10. Het lijkt wel een autoloze donderdag, zo weinig verkeer is er op de weg. Het landschap bestaat uit weilanden en bouwland en is zo plat als een dubbeltje. Vanaf Forssa besluiten we de 10 uit te rijden omdat we anders pas in de avond in Jamsa zijn. De 10 is goed te rijden, is 2-baans en slingert zich tussen de bossen door naar Hameenlinna. Bij een Elintarvikekeskus (grill-kiosk) stoppen we voor de lunch. We bestellen met handen en voeten een broodje hamburger met koffie want de dame achter de toonbank is een van de weinige Finnen die geen engels spreekt. We laten ons het broodje goed smaken en vervolgen dan onze weg tot Syrjantaka waar we de 53 naar IsoEvo nemen. Er komen wat meer wolken en de zon verdwijnt erachter. We rijden inmiddels op de 24 en stoppen bij Pihlajakoski, een parkeerplaats tussen 2 meren om de benen te strekken. Het is niet ver meer en we besluiten het laatste stuk weer binnendoor te gaan. En dat betekent over onverharde binnenwegen die inmiddels nat van de regen zijn. Er is een grote regenwolk die plaatselijk zijn inhoud naar beneden stort, wij krijgen alleen wat van de staart. Oppassen voor gladheid! In Jamsa Pagina

53

MC The Taxriders


getankt en dan is het niet ver meer naar Himos Holiday waar we een huisje besproken hebben. We melden ons bij de receptie en krijgen de sleutel mee van Honkaranta 20, een huisje wat enkele kilometers verder op het park ligt. Honkaranta is een volledig ingericht huis voor zes personen. Kost evenveel per nacht als de hut in Solliden. Himos is een wintersportpark met ski-pistes. Om in de rest van het jaar ook wat te verdienen verhuren ze bepaalde huisjes voor fatsoenlijke prijzen. Ook organiseren ze tal van activiteiten waarvoor je natuurlijk fors moet betalen. We gaan na het afladen van de motor terug naar Jamsa (8km) om boodschappen te doen voor de komende dagen. Moeten even wachten want er valt een mals regenbuitje. Het is niet druk op het park. Er staan weinig auto's voor de huizen. vrijdag 18 juni. Ook hier lekker geslapen. We ontbijten op ons gemak en pakken de motor in voor een rit om het Paijanne meer. Rijden eerst de 24 uit die naar het zuiden gaat. Het is een doorgaande weg die we bij Padosjoki verlaten. We komen nu door dorpjes waar de tijd stil lijkt te staan. Weinig auto's, hier en daar zit iemand in zijn tuin te schoffelen. Verder geen drukte. Op het land hier overal aardbeienteelt. Jammer dat ze nog niet rijp zijn. Het valt ons op dat er vandaag veel motorrijders op pad zijn. Ze zwaaien allemaal even uitbundig, niet een paar vingers omhoog maar er wordt gezwaaid met de hele arm. Bij Asikkalanselka stoppen we bij een parkeerplaats. We staan hier in het midden van een dam die dwars door een enorm groot meer, de Paijanne gaat. Het waait er hard, de schuimkoppen staan op de golven. Wat foto's gemaakt, een broodje gegeten waarna we terug rijden richting Jamsa. Het is een merengebied, we zien steeds wel water links of rechts. Nog een Pagina

54

MC The Taxriders


stop bij een parkeerplaats, deze keer met minder wind zodat de kaas niet van je brood waait. We gaan weer verder, Arie ziet op de Zumo dat we nog een groot water over moeten, kan nog niet zien of het per boot, dam of brug gaat. Als we dichterbij komen blijkt er een grote brug te zijn, de Karkistensalmi.

Midden op de brug even gestopt om het uitzicht te bewonderen en via Jyvaskyla terug naar Himos. Nog een avondwandeling naar de brug gemaakt en op een bank aan het strand gezeten. Blijkt dat het strand ook gebruikt wordt om te water te gaan na een bezoek aan de sauna om af te koelen. Einde deel 1 van dit reisverslag. Omdat deze Pruttel vol is moeten jullie nog even wachten op het laatste deel. Finland is het waard dat hebben jullie nu wel door natuurlijk.

Pagina

55

MC The Taxriders


Dit is ook BMW (ze zijn echt wel goed)

Ingezonden door Gerrit van Daalen

Pagina

56

MC The Taxriders


Pagina

57

MC The Taxriders


Agenda 2011

MC The Taxriders agenda 2011 Data Zo 27 februari Zo 20 maart Za 16 april Zo 17 april XX april Zo 22 mei Za 18 juni Zo 24 juli Za 20 aug. Do 8 – 11 sep Zo 9 okt.

Soort activiteit

Voorrijder

Winteractiviteit

N.v.t.

ALV + Toerrit

Gert Stallinga

Toerrit Ronde v. Gelderland Snelle toerdag Toerrit Toerrit Toerrit Toerrit Meerdaagse Toerrit

Vertrek plaats Apeldoorn Loenen

Apeldoorn

Pagina

58

Opmerkingen Klootschieten ALV en gezellig rijden

MC The Taxriders


Schoolvakanties 2011 Voorjaarsvakantie Noord Midden Zuid Meivakantie Noord Midden Zuid Zomervakantie Noord Noord Midden Midden Zuid Zuid Herfstvakantie Noord Midden Zuid

BO + VO BO + VO BO + VO

19-02-11 t/m 27-02-11 19-02-11 t/m 27-02-11 19-02-11 t/m 27-02-11

BO + VO BO + VO BO + VO

30-04-11 t/m 08-05-11 30-04-11 t/m 08-05-11 30-04-11 t/m 08-05-11

BO VO BO VO BO VO

23-07-11 t/m 04-09-11 16-07-11 t/m 04-09-11 02-07-11 t/m 14-08-11 02-07-11 t/m 21-08-11 09-07-11 t/m 21-08-11 09-07-11 t/m 28-08-11

BO+VO BO+VO BO+VO

15-10-11 t/m 23-10-11 15-10-11 t/m 23-10-11 22-10-11 t/m 30-10-11

Feestdagen 2011 Goede Vrijdag Pasen Koninginnedag Moederdag Hemelvaartsdag Pinksteren Vaderdag

22 april 24 en 25 april 30 april 08 mei 2 juni 12 en 13 juni 19 juni

Evenementen 2011 Ronde van Gelderland TT-Assen Veiligheidsavond

17 april 25 juni xx mei

Rijvaardigheidstrainingen door René Raijmaekers : Deelname in overleg met René : zie advertentie op het achterblad

Pagina

59

MC The Taxriders


Denk ook aan de uiterste inleverdatum van de kopij vóór 10 april 2011 Aan deze editie werkten mee: Arie Anker Jan Barmentloo Elly Barmentloo Gerrit van Daalen Bert Keijer Arie en Anja van der Linden Tonnie en Paul Keus

Pagina

60

MC The Taxriders


Het Bestuur Voorzitter: Jan Barmentloo Baron Sloetkade 237 7321 ZV Apeldoorn E-mail: [email protected] Secretaris: Bert Keijer Zanderijweg 14 7312 EH Apeldoorn E-mail: [email protected] Penningmeester: Frans Krau Voorlandseweg 36 7312 EB Apeldoorn E.mail : [email protected] Toercommissaris: Gerrit van Daalen Barnewinkel 18 7325AD Apeldoorn email : [email protected] Redactieadres: Bert Keijer Zanderijweg 14 7312 EH Apeldoorn E-mail: [email protected] Algemeen bestuurslid: vacant Internet: www.taxriders.nl

Webmaster:Wouter Keijer

Pagina

61

MC The Taxriders


Spoorloos !

Ingezonden door Arie Anker

Pagina

62

MC THE TAXRIDERS NEDERLAND

Recommend Documents