MC THE TAXRIDERS NEDERLAND

MC THE TAXRIDERS NEDERLAND

De motorclub van, voor en door medewerkers van het Ministerie van Financiën Oktober 2006, nummer 3

Een motor die je lief is verzeker je niet zomaar! Voor een perfecte verzekering ga je naar: Elegastgaarde 121, 7329 AM Apeldoorn telefoon 055 – 5414014

Natuurlijk verzekeren wij niet alléén je glanzende machine, maar ook je andere bezittingen..Als het om service gaat is ons motto: “Niet voor niets dat beetje meer”

MC The Taxriders

Pruttelpraat oktober 2006

Inhoudsopgave Inhoudsopgave ................................................................................... 3 Contributie .......................................................................................... 4 Inleveren nieuwe kopij ..................................................................... 5 “IE-MAIL" .......................................................................................... 6 Van de voorzitter .............................................................................. 7 Van de redactie.................................................................................. 8 Rondje Drenthe d.d. 2 juli 2006 .................................................. 10 Groningen Toerrit d.d. 29 juli 2006 ............................................ 14 Rondje Zuid Holland d.d. 20 augustus 2006 .............................. 17 Agenda 2006 ....................................................................................23 Rondje Bretagne ..............................................................................25 Meerdaagse Hasborn, groep 2......................................................38 Meerdaagse Hasborn, groep 1 ......................................................53 Een meerdaagse groepsfoto bij een ziekenhuis? .....................60 Oude motoren (2) ............................................................................74 TU

UT

TU

UT

UT

TU

TU

UT

TU

UT

TU

UT

TU

UT

TU

UT

UT

UT

TU

TU

TU

UT

TU

UT

TU

UT

UT

TU

TU

UT

Pagina

3

MC The Taxriders


Contributie De contributie voor het jaar 2006 is vastgesteld op € 10,- voor leden. Gezinsleden en partners die op hetzelfde adres wonen kunnen gratis lid worden. Een leuke bijkomstigheid is dat je via onze ledenpas korting krijgt op kleding, onderdelen en accessoires bij een aantal grote motorzaken. Naast de jullie al bekende Kalsbeek in Zwolle (10%) is er met name voor de Hondafanaten onder ons: Ensing Motor Apeldoorn. Dit bedrijf biedt een zeer interessante korting van 15 %. Kun je je lidmaatschap dus al heel snel terug verdienen!. Bankrelatie: Rekening nummer: 7468612 t.n.v. MC The Taxriders Indien u uw lidmaatschap wilt beëindigen dan dient u dit schriftelijk(of e-mail), voor 1 januari 2007 te doen bij de secretaris van de vereniging (Bert Keijer).

Pagina

4

MC The Taxriders


Inleveren nieuwe kopij

D

e redactie is v.w.b. de kopij afhankelijk van de leden. Zoals je ook in deze aflevering weer ziet zijn er in de vereniging velen die boeiend over hun motorpassie kunnen schrijven. Of het nu gaat om reizen met of restaureren van motoren elke Taxrider heeft een verhaal en wij willen ze natuurlijk allemaal lezen. Daarom een oproep aan jullie om je (motor)belevenissen nu toch maar eens op te schrijven en naar de redactie te sturen. Het onderwerp maakt overigens niet zo veel uit, laat eens iets van je horen!. Het motto van de Taxriders is ten slotte niet voor niets T

MC TheTaxriders een vereniging vóór en door de leden!! U

Overigens, jullie kunnen je teksten aanleveren via E-mail of via een diskette (opmaak Word of platte tekst – het maakt niet zoveel uit. De volgende Pruttel zal eind december 2006 verschijnen. De uiterste inleverdatum van jullie bijdrage aan de Pruttel voor die uitgave is 15 november 2006. U

Het redactie adres is:Bert Keijer Zanderijweg 14 7312 EH Apeldoorn e-mail:[email protected] U

Pagina

5

MC The Taxriders


“IE-MAIL" Hallo allemaal, We willen via dit medium in de toekomst wat méér informatie door spelen naar onze leden. Bijvoorbeeld waar het startpunt van onze rit is en hoe laat je er wordt verwacht. Dit dan in plaats van de uitnodiging die je normaal van ons krijgt. We krijgen echter regelmatig mail retour vanwege het feit dat de mail-naam van de geadresseerde is gewijzigd dan wel van provider is gewisseld. Wanneer je besluit naar een andere provider over te stappen of je adres gegevens wilt wijzigen, stuur dan even je juiste adres naar het bestuur. ….. vinden we leuk! [email protected] (Jan) [email protected] (Bert) [email protected] (Gerrit) [email protected] (Henk) UTH

H

U

U

HTU

U

U

HTU

UTH

T

Pagina

6

MC The Taxriders


Van de voorzitter En het is alweer bijna november 2006. Ik zie de blaadjes in groten getale van de bomen vallen en heb dus iets van laat ik eens wat filosofisch doen. Van het bestuur heb ik de opdracht gekregen om weer eens contact op te nemen met ons lijfblad Belastingwerk om te kijken of zij belangstelling hebben voor een redactioneel stukje over de Taxriders. Het valt niet mee, merk ik na een aantal telefoontjes gepleegd te hebben, om de juiste persoon te pakken te krijgen maar uit eindelijk zal het wel lukken. Anders is dat je in dit leven dagelijks beslissingen moet nemen en dat valt niet altijd mee. Ik heb dit jaar praktisch niet op mijn bromtol gezeten en heb ondertussen ook eens nagevraagd en gekeken wat mijn BMW op zou kunnen brengen. Zowel Duursma BMW-dealer in Apeldoorn en Marktplaats.nl zijn een goede graadmeter. Aan de andere kant heb ik iets van, het zitting hebben in het bestuur van de Taxriders, het organiseren van de begeleiding van de wielerronde van Gelderland, het meedoen al jaren aan onze meerdaagse, het nu weer geconfronteerd worden met de vraag of ik (cq de Taxriders) een motortoertocht voor de Sportdag B/CFD wil gaan organiseren is toch ook wel erg leuk Ik neem dus de beslissing om mijn motorfiets te verkopen nog maar even niet. Nou dit verhaaltje hoeft alleen maar een voorwoordje te zijn van de voorzitter en dus wens ik jullie veel kijk en leesplezier in dit prutteltje. Pagina

7

MC The Taxriders


Tot een volgende keer Groeten, Jan Barmentloo

Van de redactie Het rittenprogramma 2006 is inmiddels achter de rug. De verslagen van onze motoravonturen spreken duidelijke taal; het was weer heel leuk toeren met zijn allen. Helaas kon ik zelf maar één rit meerijden dit jaar dus je begrijpt dat dat volgend jaar beter moet kunnen. Van de laatste rit kon overigens geen verslag gemaakt worden omdat hij moest worden afgeblazen wegens te weinig belangstelling. Het was wel jammer want het weer bleek uiteindelijk helemaal niet zo slecht als voorspeld. Maar ja, de ervaring leert dat de gemiddelde Taxrider liever eerst de weerkater uit de boom kijkt alvorens zich aan te melden. Wat mij betreft moeten we ons toch wat meer realiseren dat de organisatoren van een rit hun best doen om een aantrekkelijke rit te maken en dus een goede opkomst verwachten en ook mogen verwachten. Dit moet dus ook beter volgend jaar. Wie de schoen past…… De toerritten 4,5,6 en natuurlijk de Hasbornse meerdaagse zijn wel opgetekend en met name de laatste happening was wederom buitengewoon geslaagd. En tevens enerverend vanwege het flauw vallen van Paul Keus, wat na grondig onderzoek in het ziekenhuis gelukkig bleek mee te vallen. Enfin hij vertelt daar zelf in deze Pruttel alles over. De meerdaagse zelf is gloedvol Pagina

8

MC The Taxriders


door Jacques Berends en Anton Cujé beschreven zodat ook de achterblijvers bij het lezen van hun verslagen flink spijt krijgen dat ze niet zijn meegegaan. De organisatoren Karel van Eenbergen en Antoon Feijen zagen kans om hun succes met de vorige Hasborn meerdaagse te overtreffen zodat de tocht voor iedereen wederom een fantastische ervaring was. Johan Warringa en Appie Broersma hebben zich met de pen en op de motor uitgesloofd voor de ritten naar respectievelijk Drenthe en Groningen, die zeker zeer geslaagd mogen worden genoemd. Vervolgens de traditionele gezellige rit van Herman en Nel Mulder in Zuid Holland waar o.a. de meest majestueuze waterwerken werden bezocht. Aangezien we in elke Pruttel graag een buitenlands motor avontuur van een van onze leden willen afdrukken zijn we erg blij wanneer zich iemand meldt. In dit geval Jan Gerritsen die naar de Franse westkust is geweest en zoals jullie al vaker hebben gemerkt in de stukken van Jan, het is alsof je er zelf bij bent en de gedachte je bekruipt om dat ook zelf maar eens te gaan doen. Tenslotte heeft Gerrit van Daalen het 2e deel van de serie oude motoren geschreven dus dat is gewoon smullen geblazen. P

Veel leesplezier Bert

Pagina

9

P

MC The Taxriders


Rondje Drenthe d.d. 2 juli 2006 Zondag 2 juli wordt er weer eens in het mooie Drenthe gereden. We vertrekken vanuit Apeldoorn vanaf het tankstation aan de laan van Zevenhuizen. We zijn met zes man en vrouw en het is prachtig weer onderweg naar Havelte, waar het startpunt van deze tocht ligt en bij het restaurant worden we opgewacht door nog eens acht man en vrouw, die buiten op het terras zitten te genieten van de zon en van een kop koffie met daarbij een heerlijk appelgebak met slagroom.

Nadat iedereen nog een tweede kopje koffie heeft genuttigd wordt het tijd om de motoren te starten om aan onze tocht door Drenthe te beginnen. Omdat niet idereen de tank vol had moest er eerst getankt worden. Maar niet getreurd het is Pagina

10

MC The Taxriders


prachtig weer (28 graden) en we gaan via Wasperveen richting Frederiksoord, Vledderveen, Doldersum, Wateren en Leggeloo over smalle klinkerwegen en zo nu en dan asfaltwegen, langs bossen en heidevelden naar de parkeerplaats van het “KAMP WESTERBORK”, waar de eerst pauze en picknick is gepland en waar het heerlijk koel is onder de bomen. Het “KAMP WESTERBORK” waar in de oorlog vele joden naar Duitsland werden getransporteerd en nu een monument ter herinnering aan deze zwarte bladzijde uit de geschiedenis. We gaan naar een uur, kletsen en eten en drinken, onze motoren weer starten en gaan dan richting Amen via Schoonloo en Elp naar het museumdorp Orvelte. Hier is het gezellig druk en er is tevens Orveltemarkt, waar enkele van ons even hebben gekeken, maar niets gekocht hebben. Pagina

11

MC The Taxriders


Tevens is er toertocht voor oude motoren uit het jaar anno ???? en in ieder geval niet zo goed geveerd als die van ons en op de klinkerwegen ook wel niet zo prettig zullen rijden. Gerrit heeft de vering van zijn nieuwe motor in ieder geval goed kunnen testen. Orvelte is een markant trefpunt in het Drentse leven, waar de geschiedenis van een bijzonder dorp gekoesterd wordt. Op ontdekkings reis door Orvelte betekent een bijzondere speurtocht in het heden naar de sporen van het verleden. Na een uurtje vertoeven in Orvelte worden de motoren weer gestart voor het laatste gedeelte van de tocht. We gaan via Westerbork richting Wijster, Spier naar Pesse. Voorbij Pesse komen langs de “VAM COMPOST”, waar een paar wagons als monument dienen en waar uit heel Nederland afval, ook uit Apeldoorn, wordt verwerkt tot compost die weer gebruikt wordt als meststof voor onze tuinen. Pagina

12

MC The Taxriders


Een paar kilometer verder zien we links van ons een kudde Schotse Hooglanders met hun benen in een venplas staan.

De laatste stuk van de tocht gaat via Gijsselter en Ruinen terug naar Havelte, waarbij we bij het kanaal op een terras, in de schaduw want de temperatuur was al aardig opgelopen, nog een drankje nuttigen en waar idereen het er overeens is dat het een mooie tocht is geweest. Johan Warringa.

Pagina

13

MC The Taxriders


Groningen Toerrit d.d. 29 juli 2006

De rit in Noord Nederland werd deze keer afgewerkt in de provincie Groningen. Mijn verwachtingen over de deelname waren niet echt hoog gespannen, want wie wil er nu midden inde zomervakantie achter een Honda Scooter 250 CC aantoeren door de op één na mooiste provincie (dat dan weer wel) van Nederland. Om de deceptie niet al te groot te laten zijn had ik zelf al wat zwartrijders gerekruteerd, waarvan de helft op het laatste moment nog verstek liet gaan ook. Ik was dan ook aangenaam verrast dat er bij aankomst op de ontmoetingsplaats te Assen al 10 motorrijders en 3 passagiers Pagina

14

MC The Taxriders


op ons zaten te wachten. Met ons erbij vormde het geheel toch nog een mooie bonte groep van 13 motoren en 17 mensen. Nadat we met iedereen kennis hadden gemaakt en ons de koffie goed hadden laten smaken, zijn we afgereisd naar de feitelijke plaats van vertrek te Veendam. Vanuit Veendam zijn we via allerlei binnenweggetjes richting Bourtange gereden. We maakten nog een korte tussenstop in Onstwedde, maar omdat de plaatselijke horeca nog gesloten bleek zijn we snel doorgereden naar het vestingstadje Bourtange.

http://www.bourtange.nl Vlakbij de Duitse grens, in het prachtige Westerwolde (ZuidOost Groningen), ligt de vesting Bourtange. Een uniek historisch verdedigingswerk dat zijn gelijke niet kent. Heden en verleden gaan perfect samen in deze kleine, sfeervolle vestingstad. U

HU

Hier hebben we de lunch gebruikt, wat gedronken en rondgekeken. Om 13.30 uur zijn we zonder Niels (één van de zwartrijders), want die moest rechtstreeks naar huis, weer verder gegaan. Na een uurtje (en enkele kleine afdwalingen) hebben we een korte ijsstop gemaakt bij een tuinproducten/schuurtjes/ijs handel te Wessinghuizen. Vandaar uit ging het eigenlijk vlot door naar het start/eindpunt Veendam. We moesten natuurlijk nog wel door naar Assen, dat had gekund via de autoweg, maar Wiebe loodste ons binnendoor. Het enige vervelende aan de dag zat op dit traject, want waar we in Groningen de gehele dag de zon hebben gezien, Pagina

15

MC The Taxriders


moesten we het laatste Drentse stuk door de regen rijden. Zonder ongelukken en/of pech bereikten we Van Der Valk te Assen, alwaar we onder het genot van een (fris) drankje afscheid van elkaar hebben genomen. Ik had er toen al 218 kilometer op zitten en ik woon op 20 kilometer van Assen. Ik begreep dat er mensen uit Leiden en Den Haag bij zaten, die moeten deze dag ongeveer 600 kilometer afgelegd hebben, hetgeen je met recht een tocht kunt noemen. Arie Anker, Gerrit van Daalen, Paul en Tonny Keus, Arie van der Linden, Willem Meurs, Berrie Migchelbrink, Nel en Herman Mulder, Annelies en Marcel van Raalte, Frans Scipio en Marian Miegies, Max Latuperissa, Niels Hofstra en Wiebe Baron, bedankt voor de gezellige dag en hopelijk tot een volgende keer. Oh ja, als er liefhebberij voor is dan rijden we volgend jaar de elfstedentocht (niet op de officiële toerdag, maar gewoon met een Tax-kluppie). We moeten dan wel om een uur of 09.00 rijden, dus dat betekent voor sommigen echt vroeg van huis of voorovernachten. Tot dan??!! Vriendelijke groet, Appie Broersma.

Pagina

16

MC The Taxriders


Rondje Zuid Holland d.d. 20 augustus 2006 door Herman en Nel Afgelopen zondag 20 augustus 2006 was alweer de 6e toerrit van dit jaar. Helaas heb ik er door vakanties en andere ongelukkige planningen dit jaar nog maar 3 ritten kunnen meerijden en dat stuit me tegen de borst. De ritten met ons clubje zijn altijd zonder meer gezellig te noemen en daar wil ik graag gebruik van maken. Mijn vaste toermaat Eldert was ook van de partij en ik heb een introducé Aad ook uitgenodigd. Aad moest de rit nog op zijn “oude” Montouk volbrengen, die het nog prima doet, maar hij had natuurlijk liever op zijn nieuwe R1200RT willen rijden. Helaas zou die pas dinsdags na de rit afgeleverd. Wat opviel was dat het een klein clubje was van meerijders. De oorzaak zou hem kunnen zitten in het feit dat het nog vakantieperiode is, maar wellicht spelen de slechte weersvoorspellingen ook een rol. Ik heb voordat we van Apeldoorn naar Zoetermeer reden eerst nog even gekeken op de buienradar en zag dat de buien noordelijker het land binnen kwamen en dat het er goed uit zag voor de komende uren. Toch maar voor de zekerheid het regenpak in de koffer gedaan en om 08.45 uur waren Gerrit, Eldert, Aad en ik klaar voor vertrek van Carglass naar Zoetermeer. Onderweg wees Gerrit al een keer naar de lucht en ik maakte het gebaar van niets aan de hand. Het is dan ook droog gebleven tot we in Zoetermeer kwamen. Nog maar net binnen bij de Mc Donalds en daar begon het meteen al te regenen. Aad vertelde me dat ik daar niet op af moest gaan, want dat is alleen maar een actuele situatie en die kan spontaan veranderen. Nou, daar ben ik dus ook achtergekomen. Desalniettemin was de stemming prima en iedereen was goed voorbereid. Om ca 10.45 uur vertrokken we P

Pagina

17

P

MC The Taxriders


en na een vrolijk getoeter door de gehele club voor de kleinkinderen van Herman en Nel. We reden door Benthuizen en ik voelde me even op bekend terrein omdat mijn broer daar woont. Die bekendheid verdween snel en ik twijfelde nog om de GPS er op te zetten om de route te loggen, zodat ik die nog eens na zou kunnen rijden. Ik dacht dat ik dat wel zou kunnen onthouden en thuis de route na kon maken op de PC. Daar had ik me lelijk in vergist, want hoe goed ik me ook probeerde te herinneren waar Herman precies langs was gereden, ik kon het niet meer voor de geest halen. Ik hoop dat ik van Herman nog eens een beschrijving kan krijgen, want het was echt een hele mooi rit. Daarvoor mijn dank, zodat ik dat niet kan vergeten. Herman stuurde zijn brommer langs hele mooie weggetjes en sloten en met prachtige huizen erlangs en ondanks de regen genoot ik van de mooie rit. Ik vrees dat de regen mijn blaas sneller het gevoel gaf dat ie vol was, want het zat op een gegeven moment niet echt comfortabel meer. Ik heb nog even zitten twijfelen om de binnenkant van de broek net zo nat te maken als die aan de buitenkant was, maar heb het kunnen volhouden tot de eerste pauze. Vlak voor die eerste pauze gaf Elderts lampje aan dat zijn tank wel wat kon gebruiken. Anderen en ikzelf hebben daar ook maar even gebruik gemaakt van die gelegenheid en het was na die tankstop al een hele toer om de handschoenen aan te trekken, want die waren toen toch al behoorlijk sappig. Uiteindelijk stopten we nabij Bloemendaal bij een eetcafé en daar hadden ze ook een toilet. Oooooohhh, wat hadden ze daar een prettige pispot. Toen ik terug kwam had de helft al besteld, maar dat maakte voor mij niet uit. De lunch smaakte voortreffelijk. Nadat we allen onze maaltijd hadden genuttigd gaf Herman aan dat hij nog meer van plan was en iedereen trok met plezier zijn / haar natte plunje weer aan. We Pagina

18

MC The Taxriders


waren nog maar een paar kilometer van het eethuis verwijderd en we reden in Zandvoort, waar ik opeens heel veel moeite had met opschakelen van 2e naar de 3e versnelling. Terug schakelen wil wel, maar hoger lukt niet meer. Zelf met de hand even goed getrokken aan de versnellingspook mocht niet baten. Eldert reed vlak achter mij en ik riep naar hem dat ik een versnellingsbak probleem had. Uiteindelijk kreeg ik hem nog een keer in de 3e versnelling en ik wilde hem daar graag in houden. Het leek me niet verstandig om hier ver mee door te rijden, want ik maakte me zorgen dat ik straks misschien geen enkele andere versnelling meer zou kunnen gebruiken. Daarom ben ik zonder ook maar een seintje tegen de andere collega’s te geven of een bedankje uit te brengen zo doorgegaan in de 3e versnelling. Ik ging ervan uit dat ik daarmee wel op de snelweg zou kunnen meekomen en besloot dan ook de kortste weg naar de autoweg te nemen. Ondertussen geprobeerd om zo min mogelijk te stoppen en dusdanig rustig naar de stoplichten te rijden dat ik groen zou hebben, maar dat lukte niet altijd. Gelukkig was optrekken in zijn 3 geen probleem, want dat trok hij prima. Toen ik in Apeldoorn aankwam durfde ik nog wel een keer terug te schakelen en ik kreeg daar de bevestiging dat ik niet had moeten doorrijden, want daar kreeg ik hem alleen nog in de 1e en 2e versnelling. Ik vrees dat dat geintje een hoop geld gaat kosten en heb de brommer nu in het tuinhuisje gezet om eens even rustig na te denken over wat ik ga doen. Het is ruim een week later en hij staat nu bij het adres wat ik van Edwin Sterckel heb gekregen. Nu maar hopen dat hij binnen niet al te lange tijd weer gereed is en ik weer met jullie me kan rijden. Omdat ik de rest van de rit niet heb meegemaakt zal Gerrit jullie voorzien van een verslag over het laatste stukje. P

P

P

P

P

P

P

P

P

Pagina

19

P

MC The Taxriders


Met vriendelijke groet Henk Everts De rit naar Hoek van Holland was eveneens als eerder weer erg nat. De regen viel echt met bakken uit de lucht. Even schoot in mij gedachten als de Meerdaagse ook zo nat is dan ….. Het geluk was met ons. Het laatste stukje naar Hoek van Holland was droog. Onze kleding was dan ook opgedroogd toen we in Hoek van Holland arriveerden. Herman liet ons daar de Maeslantkering zien.

Herman gaf enkele details. Eentje is me zeer wel bijgebleven. Vroeger kon je hier nog wel zwemmen maar nu is het te gevaarlijk. Aan schepen blijven hangen en je mee laten sleuren is nu meer dan levensgevaarlijk. Na genoten te hebben van het prachtige uitzicht op de Maeslantkering hebben we onze motoren weer gestart. Even Pagina

20

MC The Taxriders


leek het er op dat een Peugeot-rijder zijn autootje wilde ruilen met mijn motor. Dat heb ik dus maar niet gedaan. Herman heeft ons voorgereden aan naar de snelweg. De weergoden waren ons zeer wel gezind. Tot aan huis hebben geen regen meer gehad. Het was genoeg geweest voor die dag. Herman en Nel bedankt voor het organiseren van de rit. Het was, ondanks de regen, weer een mooie rit. Groeten Gerrit van Daalen

Pagina

21

MC The Taxriders


Pagina

22

MC The Taxriders


Agenda 2006

MC The Taxriders Data

(zo) 02 juli

Soort activiteit Opening van het seizoen A.L.V. + Toerrit Toerrit Toerrit Toerrit met verstandelijk gehandicapten Toerrit

(za) 29 juli

Toerrit

(zo) 20 augustus 31 aug. t/m 3 sept.

Toerrit

(zo) 17 september

Toerrit

(za) 07 oktober (afgelast)

Toerrit

(zo) 12 maart (zo) 09 april (za) 13 mei (za) 10 juni (wo) xx juni

Meerdaagse

Voorrijder

Vertrekplaats

Opmerkingen

N.v.t.

Oosterhuizen

Buiten activiteit

Gert Stallinga Iwan Bunt Henk Everts Gerrit van Daalen

Oosterhuizen

Johan Warringa Appie Broersma Herman Mulder Karel van Eenbergen Antoon Feijen Arie Anker

Havelte

Karel van Eenbergen

Nederweert

Pagina

23

Eemnes Ughelen Ughelen

Assen Zoetermeer Nederweert

Hasborn

Bodegraven

Laatste toerrit van het seizoen 2006

MC The Taxriders


Bijzondere dagen in 2006: 25 februari -> Start Carnaval 14 april -> Goede Vrijdag 16 en 17 april -> Pasen 29 april t/m 6 mei -> Vakantie 30 april -> Koninginnedag 5 mei -> Bevrijdingsdag 14 mei -> Moederdag 25 mei -> Hemelvaartsdag 4 en 5 juni -> Pinksteren 11, 16, 21 juni -> Nederlands elftal 18 juni -> Vaderdag 14 okt. t/m 22 okt.-> Vakantie Opmerkingen: • Data in het programma zijn onder voorbehoud. • De niet ingevulde delen in het programma zullen z.s.m. in 2006 worden ingevuld. • Data van WK-voetballen (Nederlands 11-tal) nog onbekend dus niet verwerkt in het programma.

Rijvaardigheidstrainingen door René Raijmaekers : Deelname in overleg met René : zie advertentie op het achterblad Pagina

24

MC The Taxriders


Rondje Bretagne Land van menhirs, dolmen, sagen en doedelzakken

Auteur: Jan de Skrievert Zaterdag 8 juli. Buurt-BBQ. Hoe kunnen ze het bedenken. Eigenlijk de eerste dag van de vakantie. Maar ook de contacten in de buurt zijn belangrijk, dus we gaan nog maar even een feestje bouwen voordat we weggaan. Niet te veel zuipen en vooral niet te laat maken. Overdag bezig met de laatste voorbereidingen en de boel op de brommert pakken. Dat gaat allemaal goed. Natuurlijk moet er op het laatste moment toch nog weer iets mee waar je geen rekening mee houdt, maar een Road King kan veel verstouwen en uiteindelijk zit alles erop en erin en blijft er nog genoeg plek voor ons om te zitten. Zoals gezegd, ’s avonds nog een leuk feestje, lekker eten, lekker swingen en genoeg biertjes. Redelijk op tijd duiken we ons nest in om zondag toch redelijk op tijd weer op te kunnen staan en fit aan reis te kunnen beginnen. Zondag 9 juli is het dan eindelijk zover. Redelijk op tijd uit de veren, ontbijten en op pad. Het eerste stuk rijden we autoweg. Zo ongeveer tot Venlo. Als we dat stuk een keer via mooie weggetjes willen rijden kan dat altijd nog. Bij Venlo verlaten we de autoweg en zoeken we de leuke weggetjes op. Al gauw zitten we in België. Uiteindelijk komen we na 328 km uit op een kleine camping aan de Lesse, net achter Dinant. Er staan meer motoren, waaronder een oude Sportster. Blijkt de eigenaar van de camping lid te zijn van de Red Devils. Volgens mij een soort Pagina

25

MC The Taxriders


rood-wit club. Maar de biertjes smaken er goed. We kijken even bij de Lesse en wat wij op de weg de hele dag gelukkig niet gezien hebben, zien we nu op het water: FILE, en wel van kayaks. Na het eten gaan we even een wandeling langs de rivier maken en dan is het er heerlijk rustig. Alle bootjesgedoe is helemaal voorbij. Een en al rust. Inmiddels is het tijd om te gaan pitten en we zoeken na een dag met goed rijweer en een mooie rit onze slaaptent op. De volgende dag op tijd weer uit de slaapzak. Ontbijten, spulletjes in- en oppakken en weer op pad. We rijden allemaal binnenweggetjes en dat is erg ontspannen. We komen door mooie dorpjes en stadjes en vooral langs erg veel uitgestrekte goudgele golvende graanvelden. Hoe staat het ook al weer in het Twentse volkslied van Van Deinse 1 ? Nou. Precies; zulke graanvelden dus, zoals die vroeger en gelukkig inmiddels weer steeds meer, ook de Twentse essen sierden. Ook zien we veel kastelen, kloosters enz., kortom oude mooie gebouwen. Het is wel ‘iets’ warmer geworden. Onderweg hebben we een paar thermometers gezien die 37,5°C aangeven. Zolang je rijdt niet zo erg, maar als je even stil moet staan wordt het wel snel erg warm in het leer. Al met al komen we na 380km. In Pont l’Arche TPF

TP

1 PT

FPT

Er golft op de esschen het goudgele graan……….

Pagina

26

MC The Taxriders


op de stadscamping aan, waar we overnachten aan een zijtak van de Seine. Dinsdagochtend natuurlijk hetzelfde ritueel als de vorige dag. Boeltje afbreken, in- en oppakken en rijden weer. Als alles goed gaat wordt dit de laatste etappe naar de eindbestemming. Het weer ziet er niet erg hoopvol uit. Donkere wolken drijven door de lucht, maar het is (nog) droog. Via binnenwegen en mooie steden als Aigle en Argentan schiet het lekker op. Het weer klaart inmiddels ook op en het wordt geleidelijk weer iets warmer. Onderweg zien we tussen al het graan de eerste akker met zonnebloemen. Uiteindelijk wordt het stralend weer en komen we via de spits op de rondweg van Rennes na 432 op onze eindbestemming aan. Dit is een enorme camping, 6 km van Mauron, met een oppervlakte van meer dan 100 ha. Zoekt u maar een plekje uit!!! De camping is wel groot, maar eenvoudig. Niks disco, niks game-hall, niks supermarkt, niks chloor zwembad. Wel een oud kasteel, veel mooie oude bomen, waaronder bloeiende lindes, waar we in de loop van de week bloesems van plukken en heerlijke thee van zetten met een beetje citroenmelisse en brandnetel. Allemaal vers uit de natuur. En vooral veel rust en een groot meer waar je heerlijk in kunt zwemmen. Er staan wel veel mensen, maar door de uitgestrektheid vind je die bijna niet terug. We zoeken een plekje aan de rand van een graanveld en zetten de tent zo op dat we de hele dag (hopen we) zon hebben. We hebben onderweg nog even een paar inkopen gedaan en na het opzetten van de tent maken we daar een lekker prakkie van. We zijn toe aan wat rust na ruim 1100 km en blijven woensdag en donderdag op de camping. Beetje luieren, beetje het terrein Pagina

27

MC The Taxriders


verkennen en zwemmen in het meer. Het is een mooi golvend terrein met overal sta-plekken, stukken bos en een paar graanvelden. Het kasteel is een beetje in verval, maar er wordt aan gewerkt om het te restaureren en in oude glorie terug te brengen. Ik schat in dat het nog wel een tijdje zal duren voordat dit helemaal gereed is. De torenspitsen zijn al wel gerestaureerd, nadat een wervelstorm ze in 1987 behoorlijk had verwoest. Als we ’s avonds voor de tent zitten met een glas wijn en het bijna donker is, horen we geritsel in het graan. We spitsen onze oren en houden goed in de gaten wat er gebeurt. Het geritsel komt steeds dichter bij de rand en plotseling komt er een kopje van een vossenjong tussen de graanstengels doorkijken op zo’n 4 meter afstand van ons. Als het beestje ons in de gaten krijgt trekt het zich schielijk terug en gaat er vandoor. Later horen we nog uilen. Het vosje zien we niet terug, de uilen horen we bijna iedere avond. Vrijdag 14 juli, de grote nationale feestdag in Frankrijk, rijden via een mooie route naar het noorden met Cap Fréhel als eerste doel. Het is een mooie woeste punt die een eind de oceaan insteekt. Prachtige natuur en de heide bloeit er al. Hoge kliffen van 50 tot 70 m hoog die door een woeste zee worden omspoeld. Een fantastische aanblik als je op het randje van de rotsen zo diep het water ziet klotsen. Op de richels Pagina

28

MC The Taxriders


vinden veel vogels, vooral meeuwen, een prachtige broedplaats. Helaas is er geen leuke koffiestop met zicht op zee. Na een tijdje te hebben genoten van het schouwspel rijden we verder op zoek naar meer mooie dingen en koffie. In St. Jucat vinden we een kroeg voor een koffiestop. De Road King wordt tussen de marktkramen geparkeerd en we genieten van de koffie, de zon en de passerende mensen. Na de koffie rijden we verder naar de kust van de Sables d’ Or. Na een gevaarlijke afdaling langs een steil rotspad komen we op een prachtig strandje. Op de rotsen zitten veel mosselen. We gaan lekker zwemmen in de oceaan. Heerlijke afkoelen in de golven. Tenslotte weer terug naar de tent met een tussenstop in Mauron voor een pizza. ’s Avonds laat genieten we op de camping nog van een prachtig vuurwerk in de verte. Wellicht van Ploërmel, dat zo’n 20 km verderop ligt. De teller wijst weer 260km meer aan. Na een vermoeiende vrijdag is het zaterdag weer tijd voor een rustdag. Opnieuw lekker zwemmen in het meer, waar we een kleine waterslang ontmoeten. Verder is de belangrijkste actie die dag het uitzetten van een route voor zondag. Zondag dus weer erop uit. De Montagnes Noires zijn de bestemming. Ongeveer de hoogste plekken van Bretagne met zo’n 370 m hoogte. We volgen de route uit de Groene Gids van Michelin en komen zo langs de oude, leuke kapelletjes van St. Hermin en St. Hervé. Helaas zijn ze gesloten. Tijdens het vervolgen van de route komen we door een stuk Bretagne, waar net als in Friesland, alle plaatsnamen dubbel worden aangegeven: in het Frans en in het Bretons, dat veel overeenstemming kent met het Keltisch. De kapel Notre Dame du Crann is wel open en heeft prachtige gebrandschilderde ramen. Op de terugweg Pagina

29

MC The Taxriders


missen we de afslag naar Mauron, terwijl de benzinemeter al een tijdje niet verder naar links uitwijkt. De tank is namelijk bijna leeg. Dan volgt natuurlijk op een gegeven moment het bekende gepruttel en gestoot van een naar benzine snakkend motorblok. Maar er zit een reservetank ingebouwd, zodat we nog een stukje verder kunnen. Gelukkig, we halen nog net een dorpje met een 24/24 tankstation bij een Intermarché. Maar deze pompen lusten geen giro- of VISA-passen. We hebben mazzel. Er komt er een jongeman aan die wel met zijn franse bankpas wil helpen en al gauw zit er weer voor € 20,-- benzine in de tank en halen we via een mooie omzwerving op ons gemak toch Mauron en de camping weer. Al met al hebben we er een tocht van zo’n 370km opzitten vandaag. Na zo’n lange tocht is het maandag natuurlijk tijd voor een rustdag. Dus weer lekker luieren, zwemmen en een route uitzetten voor de volgende dag. Het is inmiddels wel erruugg! warm geworden. Dinsdag 18 juli rijden we dus naar Carnac, zoals we maandag hebben bedacht. Het is bloedheet en we rijden via de snelste route richting Carnac omdat daar heel wat is te zien. Het is de bedoeling eerst naar het Museum voor Prehistorie te gaan. We verwachten dat daar veel stukken tentoongesteld zullen zijn die in de omgeving zijn gevonden. Uit een beschrijving die bij de ingang ligt lijkt dat nog wel tegen te vallen. We besluiten het museum maar te laten voor wat het is. In plaats daarvan bezoeken we de grote kerk met ook hier weer prachtige gebrandschilderde vensters. Vervolgens op weg naar de grafheuvel van St. Michel. Volgens mijn Groene Gids, van zo’n 20 jaar oud, mag je daar naar binnen. Inmiddels blijkt dat echt Pagina

30

MC The Taxriders


verleden tijd te zijn. Alles zit potdicht. Op een bord bij de oude ingang lezen we dat de toeristische druk te hoog werd, waardoor het risico op beschadiging te groot werd. Dus is het graf gesloten voor publiek. Het blijft wel een bijzondere plek. Dan maar naar de préhistorische stenenrijen van Ménec. Maar om dezelfde reden zijn daar inmiddels grote hekken omheen geplaatst, zodat je in het hoogseizoen niet meer tussen de stenen door kunt lopen. Jammer, maar het blijft een bijzonder gezicht. In totaal staan in deze omgeving ruim 3000 menhirs. Van erg groot tot behoorlijke rotsblokken, in rijen opgesteld. Men heeft nog steeds niet kunnen achterhalen waarom onze verre voorouders (5000 tot 2000 v. Chr.) dit hebben gedaan en hoe ze dit allemaal voor elkaar hebben gekregen. Heel bijzonder dus. Langzaam rijden we de stenenrijen voorbij en komen bij de Tumulus (grafheuvel) van Kercado. Op zich is er niet echt veel te zien of te beleven, maar ook hier sta je dan weer stil bij hoe die mensen dit zo lang geleden voor elkaar hebben gekregen en welke rituelen enzo zich hier allemaal moeten hebben afgespeeld. Opmerkelijk is dat op veel van die oude heilige plekken in de ‘nieuwe tijd’ de katholieken gewoon een kruis of kerk hebben gebouwd en een vertaalslag naar het nieuwe geloof hebben gemaakt. Na deze indrukwekkende geschiedenis gaan we op weg naar Ile de Quiberon. Een schiereiland met een erg gevaarlijke kust Pagina

31

MC The Taxriders


(Côte Sauvage), waar het verboden is om in zee te zwemmen. De dorpjes zijn erg toeristisch. Duizenden bootjes en boten dobberen in de havens en het is er één groot spektakel. Leuk om even door te rijden, maar dan ook snel weer wegwezen. Die Côte Sauvage ziet er eigenlijk niet eens zo erg gevaarlijk uit. Maar dat zal wel schijn zijn. Het schijnt dat vooral de onderstroom erg gevaarlijk is en die zie je natuurlijk niet. Het zijn wel weer prachtige hoge rotsen, die op veel plaatsen loodrecht uit zee oprijzen, net als bij Cape Fréhel. Na een rondje Ile de Quiberon rijden we weer dezelfde weg terug naar Mauron. Daar eten we bij restaurant de Graal heerlijke galettes. Dit is een streekgerecht. Het zijn een soort pannekoeken, maar dan net even anders. Ze smaken na een rit van ruim 260 km in ieder geval heerlijk. Al met al was het weer een prachtige, maar ook hete dag. Woensdag 19 juli is een rustdag. Het graan voor de tent is geoogst en het heeft waarachtig een beetje geonweerd. De grootste hitte is uit de lucht. Ook donderdag blijven we op de camping. We maken een grote wandeling en ontdekken dat er op de camping zelfs een grafheuvel met het familiegraf van de (ex) bewoners is. Het weer knapt al weer aardig op. Op vrijdag 21 juli staat St. Malo op het programma. Het is een oude vestingstad die helemaal nog is ommuurd. We volgen de rondgang over de muur. Pagina

32

MC The Taxriders


Het is weer erg warm. We zoeken een beetje koelte in de prachtige kathedraal. Vooral het altaar en het rozet boven de ingang zijn erg mooi. Daarna gaan we nog even zwemmen op het strand van Guimorais. Mooi zandstrand en weer heerlijke golven om op te deinen. Tenslotte via Mauron en na 241 km weer op de camping. Daar pakken weer donkere wolken samen. ’s Nachts regent en rommelt het een beetje. Ook de uilen zijn van streek. Ze blijven de hele nacht roepen. Zaterdag maken we weer een behoorlijke wandeling op het Domaine. We ontdekken prachtige plekken om te kamperen. Wie weet, een volgende keer. Zondag 23 juli gaan we wandelend een stuk van het Fôret de Paimpon ontdekken. Dit bos staat bekend om de verhalen van Koning Arthur, de druïde Merlijn en de feeën Vivianne en Mougan. Het is opnieuw erg warm, maar de wandeling is mooi. We drinken koffie in Café de Mougan. Een soort hippie tent. Verder komen we onderweg langs de Arbre d’Or en een meertje dat de Spiegel van de feeën wordt genoemd. We gaan de ‘gevaarlijke’ Val sans Retour in en bekijken de Tumulus des Moines. Op de terugweg, scheert vlak bij de camping nog even een ijsvogel over de beek die de grens vormt van het Domaine van de camping. Na zo’n zeven uur wandelen hebben we geen zin meer om zelf te koken en schuiven daarom maar aan bij de Bergerie op de camping. Bij een koude pot bier en een glas vin rouge praten we nog een tijd na over de belevenissen van de dag. Maandag gaan we weer met de motor op pad. We rijden eerst richting Josselin. Een heel mooi stadje op zo’n 25 km afstand Pagina

33

MC The Taxriders


van de camping. Veel gebouwen met vakbouwwerk, gezellige straatjes en wederom een mooie kerk. Van daaruit rijden we richting Fôret de Paimpon om die stukken te bekijken die we wandelend niet konden bereiken. Een hele mooie rit door het grote bos. Verschillende plaatsjes bekeken, waaronder Paimpon zelf, dat in vroeger dagen een belangrijke plaats is geweest en nog een groot klooster heeft. Al met al een mooie dag met 90km op de teller. Dinsdag 25 juli maken we de laatste toertocht. Deze gaat naar Mont St. Michel. Een van de grootste publiekstrekkers van Frankrijk. Volgens de verhalen moet het er erg mooi zijn. We vertrekken ’s ochtends met donkere wolken die opkomen vanuit het zuiden en stralend blauwe lucht richting noorden. En naar het noorden rijden wij. Geen enkel probleem dus, voorlopig. Via een mooie rit bereiken we parkeerplaatsen bij Mont St. Michel. De stad, zeg maar rots met kerken en kloosters, mag je niet in of op met een auto of motor. Zelfs permanente bewoners moeten de auto op een aparte parkeerplaats achterlaten en wandelend naar huis. We zien het al een beetje aankomen. Er staan erg veel bussen en auto’s op de parkeerplaats. Nadat we de warmste kleren in de koffers hebben gestopt en de boel goed op slot hebben gezet, Pagina

34

MC The Taxriders


voegen we ons in de stroom richting The Place To Be. Er is in feite maar één plek waar je het stadje binnen kunt komen. Alles is namelijk weer met een hoge muur omgeven, dus iedereen moet zich door een stadspoort toegang verschaffen. Het is direct al erg druk. De weg naar de poort is nog ruim en breed. Achter de poort is het straatje zo’n 2,5m breed. Dat is gelijk te merken. Er wurmt zich een menigte toeristen door het straatje. Velen met een verveeld gezicht en een blijk in de ogen van ’Moet dit nu allemaal? Waarom zijn jullie hier toevallig ook allemaal vandaag????’. Wij zoeken een café voor een bakkie troost. Daar zijn we na de rit wel aan toe. Het is nog steeds erg warm, dus de vochtspiegel behoeft aanvulling. Na de koffie voegen we ons weer in de file. Af en toe kunnen we over de stadsmuur uitkijken en dan is het vergezicht erg mooi. Het bijzondere aan deze plek is dat bij eb kilometers strand bloot komen te liggen. Het verschil tussen eb en vloed is hier met gemak een meter of 15 en bij springtij kan dat 18 meter worden. Er staan dan ook veel borden met waarschuwingen als wandelaar niet te ver het strand op te lopen. Als het vloed wordt gaat dat namelijk erg snel en er komen regelmatig wandelaars in de problemen. Maar dat terzijde, want wij zijn natuurlijk weer op weg naar een kerk c.q. kathedraal, die volgens de beschrijving erg mooi moet zijn. Intussen wordt de warmte steeds drukkender, de zon steeds minder en de wolken steeds dreigender. Als de file vlakbij de ingang van de kathedraal komt zien we dat er mensen staan te wachten om naar binnen te kunnen, zo druk is het. Wij kijken elkaar aan en hebben al besloten dat we daar niet in de rij gaan staan. Wij kiezen voor een ‘vluchtstrook’ en verlaten via een bedieningsweg de drukte. We eten een meegebracht broodje op het strand, in de schaduw van een toren van de stadsmuur. Daarna wandelen Pagina

35

MC The Taxriders


we weer naar de motor en verlaten dit gekkenhuis. We hebben besloten nog een keer naar het strand van Guimorais te gaan en nog een frisse duik in de oceaan te nemen. De lucht wordt steeds dreigender en net als we gaan zwemmen begint het zachtjes te regenen. In zee worden we toch al nat, dus we blijven maar lekker even zwemmen en dobberen op de golven. Lekker opdrogen in het zonnetje is er niet bij. Als we uit het water komen is het daarom afdrogen en vertrekken. In het dorp pakken we nog een bak koffie. Onder de parasol is het droog maar verder regent het even behoorlijk door. Als de koffie op is, is het ook weer bijna droog. Dus geen regenpak aan en rijden met die hap. Op weg naar de camping. We komen wonderwel nagenoeg droog aan. ’s Avond voor de tent kunnen we nog genieten van een heftig onweer op afstand. Op de camping blijft het nagenoeg droog. We hebben al met al weer een bijzondere dag gehad en 284km gereden. Woensdag 26 juli is inpak dag. Alles een beetje opruimen en voor zover dat mogelijk is inpakken. Boodschappen doen in Mauron en daar een laatste bak koffie drinken op het terras midden in het dorp. Camping betalen en op tijd onder de slaapzak. Morgen begint de terugreis. Donderdag is het prima weer om te rijden. De route gaat soms over erg kleine weggetjes. Erg mooi, maar zo af en toe moet dan toch de kaart uit de kofferbak. Nee, aan GPS doe ik nog niet. Zeg nooit nooit, maar ik vind het nog steeds leuk om de route via een kaart uit te zetten en vanaf een rolletje op het stuur te rijden. Uiteindelijk komen we in Honfleur uit om te overnachten. Een onverwacht mooie en oude stad. ’s Avonds eten aan de haven en de zon onder zien gaan vanaf het strand, met op de Pagina

36

MC The Taxriders


achtergrond de bedrijvigheid van Le Havre. We zijn al weer 322km richting huis gevorderd.

Vrijdag 28 juli is het opnieuw prachtig weer. Strak blauwe lucht en lekker warm. We rijden weer vooral via binnenweggetjes en besluiten vlak voor de Belgische grens in het plaatsje Frévent de camping op te zoeken. Blijkt een camping met vooral vaste gasten in stacaravans te zijn. Is ook duidelijk aan de sfeer te merken. Was de vorige camping een echte doorgangs camping waar niemand elkaar kende, hier kent iedereen elkaar van haver tot gort. Heel andere sfeer dus. De mannen zijn vooral bezig met vissen en voorbereiden om te gaan vissen in de bij de camping horende visvijver. Maar we zijn wel weer 266 km dichter bij huis. Zaterdag 29 juli is het bewolkt als we opstaan. Maar al snel komt de zon weer tevoorschijn en wordt het weer een prachtige dag. Het eerste stuk van de route gaat nog over binnenweggetjes, maar bij Ieper zetten we de Road King op de autoweg en toeren met een iets hoger gemiddelde dan we de afgelopen weken gewend zijn richting huis. Achter Antwerpen zowel de innerlijke mens als de tank van de motor nog een keer gevuld en dan nog één draai aan het gashendel en we zijn na 456km en ruim 3700km in totaal om 18.00 uur weer thuis. Het was een prachtig mooie vakantie, waarin we veel verschillende kanten van Bretagne hebben gezien. De routes, heen en terug, waren misschien niet de meest voor de hand liggende manier om heen en terug te gaan, maar wel erg mooi. Ook het weer was geweldig. Eigenlijk hebben we wat dat Pagina

37

MC The Taxriders


betreft poepie mazzel gehad, want na het weekend waarin wij zijn teruggekomen is het slechter geworden en tot eind augustus, wanneer ik dit zit te schrijven, is er van zomer en vakantieweer geen sprake meer geweest. Hopelijk krijgen we nog een aantal mooie momenten in het najaar. -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-. Meerdaagse Hasborn, groep 2 In september 2005, tijdens de slotavond van de meerdaagse, hadden we als Taxriders, met als organisatoren Karel en Antoon, besloten een optie te nemen om in 2006 wederom neer te strijken in Hotel Thomas in Hasborn, Eifel. Waarom? Omdat we twee mooie routes langs de Moezel en de Rijn hadden gereden en we daarmee nog lang niet uitgekeken waren op deze streek. En omdat het zich liet aanzien dat er zich geen vrijwilliger zou melden die de organisatie voor 2006 voor zijn rekening wilde nemen. Er gaat namelijk nogal wat tijd en geld in zitten wil je het goed voorbereiden. En omdat niet iedereen een Garmin Streetpilot heeft en ermee om kan gaan. Stel dat ik zou aanbieden een meerdaagse te organiseren en de routes uit te stippelen, nou dan zou ik elke paar kilometer moeten stoppen om op de kaart te kijken en bij omleidingen zou er vast tot vervelens toe gekeerd moeten worden op de weg. En omdat het ook nog eens een scherpe prijs en goed van de kost is bij de familie Kutscheid: slechts 31 euro p.p.p.n. voor halfpension en het diner is elke dag een feestmaal, geen snelle toeristenhap. En omdat het hotel in zijn geheel door de Taxriders bezet wordt maakt het ons verblijf ook beslotener. Pagina

38

MC The Taxriders


Heel anders dan met zijn dertigen in een Treff-hotel zitten tussen tientallen of soms honderden onbekenden. Bovendien zijn vergelijkbare faciliteiten voor dezelfde prijs moeilijk te vinden in West-Europa, en willen we de meerdaagse niet uitbreiden tot een week dan wil je toch dat het binnen een paar uur rijden van NL ligt. Daarom is voor zekerheid gekozen waarbij het misschien wat minder avontuurlijk en verrassend is want je weet – als je tenminste ook in 2005 erbij was – wat je kunt verwachten. Al heel snel viel het besluit “we gaan wederom naar Hasborn” en het maximum van 30 deelnemers was al snel bereikt. Heel tekenend dat Hasborn 2005 goed bevallen was, is het feit dat alle 30 opnieuw wel mee wilden maar Willem Meurs had een Moto Guzzi happening (waarvan hopelijk een verslag in deze Pruttelpraat), Arie moest op het laatste moment afhaken wegens zorgtaken en Gijs en Els, vorig jaar nog goed voor de kilometervreterprijs, besloten de meerdaagse niet mee te gaan naar het schijnt omdat Gijs vol in training is voor de marathon van Berlijn. Toevallig heb ik een aantal marathons gelopen en ik weet hoeveel trainingsuren daar in gaan zitten. Vorig jaar viel al op hoe fanatiek Gijs is wat hardlopen betreft want hij stond vroeg op om nog vóór het ontbijt een duurloopje te kunnen doen. . Ten opzichte van vorig jaar waren er nu wel: Gerrit van Daalen die vorig jaar enkele dagen voor de meerdaagse in het ziekenhuis belandde, hij heeft nog best lang niet kunnen motorrijden en de fases rolstoel en krukken moeten doorlopen. En toen hij weer mocht rijden werd hij opeens weg van een merk met een blauw wit logo dat hem voorheen nooit zo kon bekoren maar nu hadden ze voor het eerst een model dat hem Pagina

39

MC The Taxriders


aan stond. Dan was er voor het eerst bij Wil, de wederhelft van Rob Schoolderman. Nou dat ze nieuw was, was niet te merken want Wil mengde zich heel snel in het gezelschap op een manier dat het lijkt of ze er al jaren bij hoort. Voor Berrie Migchelbrink was de meerdaagse ook nieuw, hij werd vorig jaar pas lid en is meteen al één van de meest geziene gasten bij toerritten.. Goed, hoogste tijd een tijdreisje te maken naar donderdag 31 augustus 2006. We verzamelen zoals door Karel en Antoon voorgesteld in “AC restaurant Nederweert-Zuid” aan de A2, zowat in de achtertuin van Antoon en Marleen.. Het groepje dat zich al in Apeldoorn verzamelt om gezamenlijk naar Nederweert te rijden, bestaat uit Gerrit met zijn nieuwe BMW K1200S. Dan was er alweer voor het elfde jaar (zolang bestaat de meerrdaagse al die ooit begon met een dagje Antwerpen) Johan Warringa met de Kawa GTR1000 toerbuffel. Gert Stallinga is ook al zo’n oudgediende en meestal de roommate van Johan, hij reed zoals al jaren mee op zijn BMW boxer, Rob en Wil op de ST1300 Pan European waar Rob vorig jaar nog het vorige model Pan ST1100 reed, Jan en Elly op de BMW R1100RT en ondergetekende (Anton) met Marianne achterop op de VFR, nu met nieuwe koffer met rugsteun, waar ik als zuunige Zeeuw vorig jaar zelf een kussentje gemaakt had voor de duo. Johan vond dat geen porem en uiteindelijk heb ik dit voorjaar een nieuwe koffer met rugsteuntje bij Honda Motor Apeldoorn gekocht. Net op tijd want per 1 juli heeft die binnen 2 jaar na de opening haar deuren alweer moeten sluiten. Als je daar o.a. komt vanwege de 15% clubkorting dan is dat wel jammer. En als je dan hoort dat Safe motors Apeldoorn een goedkoper pand Pagina

40

MC The Taxriders


zoekt dan vraag je je af of hoe dat kan want volgens het CBS is het aantal motorrijders de laatste jaren explosief gegroeid, met name door heropstappende veertigers die best wat te besteden hebben. Ook Bert en Marian komen naar verzamelpunt “De Goudreinet aan de A50”.met hun Blackbird ehh.. Ford. Bert voelt zich prima maar pas op 6 juni heeft hij zes omleidingen gehad en om dan al zo’n verre rit op de Blackbird te doen met drie koffers en duopassagier, dan komen er best krachten op je onlangs doorgezaagde borstbeen te staan. Dan maar met de auto, konden ze zien hoe de sliert Taxriders het verkeer ophoudt op de snelweg want als ze inhalen rijden ze nauwelijks 125 op de linker rijstrook, wat gefrustreerde automobilisten opleverde, Bert vertelde me hoe een SUV/PC Hooftstraattractorbestuurder gefrustreerd op zijn stuur zat te slaan toen ik mijn brommer beschaafd in het gaatje vóór hem had geritst. S

S

In de informatiebrief over de meerdaagse hadden we gezien dat we waren ingedeeld in “Groep 2” onder aanvoering van en met zuidelijke gemoedelijkheid van Antoon en Marleen, net als vorig jaar. Pagina

41

MC The Taxriders


Ondanks onze beschaafde snelheid, zijn we doordat de A50 onlangs bij knooppunt Paalgraven is doorgetrokken, even na tienen op het verzamelpunt. Toch hebben we na handen schudden en koffie geen tijd voor het bij AC altijd gratis 2e kopje koffie want enthousiast wordt geroepen “groep 2 vertrekt over 4 minuten”. En dan is het haasten want als je dan denkt nog even te kunnen plassen moet je best een hele procedure volgen: 50 cent in een kastje stoppen waarna je door het poortje mag en een bonnetje krijgt waarmee je die e 0,50 weer terug krijgt als je iets afrekent bij het snelbuffet. Groep 2 vertrekt als eerste, er zal eerst nog een klein stukje snelweg worden genomen tot na Maastricht, daarna via Visé langs een koekjesfabriek die ruikt naar aangebrande koekjes naar het smerige Luik. Zo, nu hebben we het saaiste stuk gehad en komen de bochtjes! Via Verviers rijden we naar Trois-Ponts (vlakbij Coo) waar we bij “Au vieux pont” de lunch gebruiken. P

P

Om je een idee te geven in hoeverre we kronkelweggetjes namen en een toeristisch tempo handhaafden: we reden zo’n 270km van Nederweert naar Hasborn in 7 uur (incl. pauzes) waar het via de snelweg in 2,5 uur kan. Van de heenreis werd dus zoals gebruikelijk bij de meerdaagse, een toerrit gemaakt. Pagina

42

MC The Taxriders


Alleen als de bestemming echt heel ver is moet je wel meer snelweg rijden. Zelf had ik net nieuwe banden, de achterband had nog best wat profiel maar was “vierkant” geworden omdat ik alleen in NL had gereden dus bijna alleen rechtuit. En met de weersvooruitzichten, regen, regen en regen, voelde ik mij lekkerder op banden met een goede waterafvoer. En het stuurt lekkerder. We zorgden niet te vroeg aan te komen door zoals gezegd van de heenreis een toerrit te maken. Want stel dat je voor in de middag al in Hasborn zou zijn, hoe zou je je dan kunnen vermaken anders dan onderuit te zakken in de Biergarten? Ik heb na thuiskomst eens gegoogled wat er eigenlijk in de Eifel te beleven valt als je niet gaat motorrijden, of stel je gaat individueel, wat zou je dan behalve toeren (kunnen) gaan doen? Je kunt abdij Mariawald in Heimbach bezoeken, het enige mannelijke Trappistenklooster in Duitsland. Of je kunt naar Wildpark Hellenthal waar je beren, damherten, vossen und Wildschweine kunt zien. En hoewel we door Blankenheim zijn gekomen heeft er niemand de animo gepeild voor een bezoek aan het Eifelmuseum. Al dat soort dingen zou je misschien best kunnen inpassen in het programma maar dan gaat het ten koste van het aantal toerkilometers en daar gaat de meerderheid juist voor. Aangezien het in ons gezelschap ontbrak aan extreme sportmotoren, was er weinig behoefte aan rijden op een circuit. Maar ter info voor de liefhebbers die eens een weekendje de kachelpijp schoon willen blazen: ik las dat je een abonnement kunt nemen op toelating met je motor tot de Nürburgring, kosten 420 euro voor een half jaar (aug-dec). Je moet je dan Pagina

43

MC The Taxriders


wel aan de normale verkeersregels houden en je uitlaat mag niet meer dan 95db(A) herrie produceren. Goed, op deze manier krijg ik de Pruttel wel vol maar ik zal wat minder afdwalen en een poging doen aan Bert's verzoek te voldoen om iets te schrijven wat op een verslag lijkt. Even de aantekeningen erbij pakken die ik tussendoor gemaakt heb want eenmaal weer thuis weet je niet meer wat er precies wanneer gebeurde. We waren gebleven bij de lunch in TroisPonts. Aldaar kon je zowaar in het Nederlands bestellen, de Walen doen daar steeds minder moeilijk over. Geheel droog bleven we die eerste dag (die 3 druppels op het vizier bij Waxwiller tel ik niet mee) en wie had dat gedacht want de dagen ervoor hoosde het in Nederland en de vooruitzichten waren niet best. We reden via Chaudfontaine, Spa en Kyllburg, voor de liefhebbers is de exacte route op te vragen bij Antoon en Karel. Vanaf Apeldoorn had ik inmiddels 430 km op de teller staan en vlak voor Hasborn pakten we een weggetje met onoverzichtelijke Sbochten dat ik herkende van vorig jaar. Anderhalve auto breed met aan weerskanten een doorgetrokken streep. Zolang er geen tegenliggers zijn is dit een mooi stuurweggetje. Tegen de tijd dat je draaierig wordt zit je in Hasborn en meteen bij aankomst rond half zes in de middag worden we hartelijk ontvangen door de eigenaren van Hotel Thomas, fam. Kutscheid. Pagina

44

MC The Taxriders


De kamerindeling is gemaakt op volgorde van aanmelding dus degenen die zich het laatst hadden aangemeld kwamen een paar honderd meter buiten het hotel in het “Neues Familienhaus” want niet de hele groep past in het hotel. Dat huis is wat verder weg, maar met de luxe van een garage met el. schuifdeur waar je je motor veilig en droog kunt stallen. (Hier spreekt een ervaringsdeskundige want vorig jaar zat ik er). Bert en Marian zijn met de auto niet van de snelweg afgegaan en zij zaten dus al op ons te wachten in de Biergarten. Niet veel later arriveert ook groep 1. Wat wel komisch is, is dat Gert van Karel gehoord heeft dat hij is ingedeeld in het Alte Familienhaus maar dat de gastvrouw die zelf die term eraan gegeven heeft, niet begrijpt wat hij daarmee bedoelt. Uiteindelijk heeft iedereen een bed en bad en voor Marjon is er zelfs een aparte meidenzolder met krakende vloer. Na een opfrisser in de vorm van een douche en/of een Bitburger mogen we aanschuiven voor het eten. Elke dag een meergangendiner, en snel dat de bediening is, Tijdens het eten aan lange tafels komt een probleempje met het geluid van Karels navigatiesysteem ter sprake. Er wordt wat geprutst en geprobeerd met onderdelen van Tjeus Garmin geluid te krijgen maar dat lukt niet. Vanaf dat moment loodst Tjeu groep 1 over de enkele weken ervoor door Antoon en Karel uitgestippelde routes. Na het eten moet de zaal vrijgemaakt worden en verkassen wij naar de bar, waar een jukebox met als gedateerd repertoire voornamelijk Schlagers ons verleidt er een muntje in te gooien. 11 songs voor 2 euro. Ik plaag Herman die zegt niet van Heintje te houden, door dat natuurlijk juist als song te selecteren. Serieuzer wordt er Pagina

45

MC The Taxriders


ingegaan op het verzoek van Marjon om Bon Jovi te draaien. Ja, van de tientallen albums was er een enkele niet Duits! De jukebox is even een stoorzender als Paul onwel wordt. Na even zitten en liggen lijkt het wel weer te gaan. Niemand heeft dan nog trek tot in de kleine uurtjes door te zakken, we komen om motor te rijden en willen op tijd en fit opstaan. Vrijdagochtend, we ontbijten en Paul, die tegenover me zit, is goedlachs en lijkt weer fit. Er wordt even bij de motoren rondgehangen en gepraat over de “nieuwe” FJR 1300 van Tjeu en wat er zo nuttig is aan HyperPro vering die duidelijk aanwezig is getuige de opzichtige (ik durf niet te schrijven lelijke) stickers op o.a. de voorvork. Tjeu vond het ook niet echt nodig want er zit vanuit de fabriek toch al vering op? Paul mengt zich in de discussie en heeft het over WP vering op zijn volgende motor maar dan gaat hij wederom tegen de vlakte. De volgende passage wilde ik liever geheel buiten het verslag laten maar het is toch iets enerverends geweest wat behoorlijk impact heeft gehad op de emoties van de deelnemers aan deze meerdaagse, nu de foto’s al op de site staan willen mensen vast weten wat die helikopter naast ons hotel deed en wat er gebeurd is. Nou, dat was de arts die snel ter plaatse was. In ziekteverhalen heb ik even geen zin dus vat ik e.e.a. samen met: Paul is uitgebreid onderzocht en het weekend bestond vanaf dat Pagina

46

MC The Taxriders


moment voor Tonnie, maar ook voor Bert en Marian uit contact houden en heen en weer rijden tussen het hotel en het ziekenhuis in Wittlich. Inmiddels zijn Paul en Tonnie weer thuis en hoeven we ons geen zorgen meer te maken. Gelukkig maar. Ik was blijven steken op vrijdag, waar we om half elf, dus iets later dan gepland, en zonder Paul en Tonnie, de eerste uitgezette route reden. Groep 1 onder leiding van Karel ging richting Trier en Luxemburg en groep 2 had een route met veel bochtjes maar niet al teveel “Strassenverschmutzung”, waardoor we niet vaak met samengeknepen billen over losse steentjes hoefden te sturen met angst voor uitbreken van het achterwiel of glijden van het voorwiel. We hebben de Moezel gezien en ik herinner me 2 maal door Rhaunen te zijn gekomen en plaatsnamen als Winterbach en de brug bij Traber-Traben waar die anderen zich herinneren van “Lautenbach 2004” (ik was er toen niet bij). We aten bij “Zum Büdge” en iedereen viel op dat na het bestellen van een kleine Platte al een overladen bord werd geserveerd waarbij je je niet kunt voorstellen hoeveel je bij een Grisse Platte zou hebben gekregen. Enkelen kleurden trouwens aardig rood en verbrandden bijna tijdens dat uurtje in de zon, het was een zomerse dag en ook nu in de verste verte geen regen. Wat ik ook terughaal uit mijn notities is dat Arie en Anja van der Linden met hun forse BMW K1300LT geswitcht zijn van goep 1 naar groep 2 (om even grote groepen te houden) en dat herinnert mij eraan dat Anja vorig jaar erg leuke plaatjes heeft geschoten vanaf de motor. Hopelijk zet ze groep 2 er ook zo mooi - al rijdend en hangend in de bocht - op. De route wordt vervolgd met heel veel bochtjes waarbij de meesten de echte haarspelden niet zo fijn vinden omdat je dan ver terug moet schakelen en er altijd rekening mee moet Pagina

47

MC The Taxriders


houden dat er een tegenligger kan komen dus je kunt de bocht niet snel en ruim nemen, dan liever die heerlijke snelle zwierbochten waarbij je de weg over honderden meters kunt overzien en als er niets aan komt gebruik je dan lekker de hele weg. Glimlachen doe je dan als je een plaats met de naam “Bengel” nadert. We besluiten halverwege de middag niet al te lang te pauzeren zodat we tijdig bij het hotel zijn en nog even lekker van zon en bier of moezelwijn kunnen genieten in de Biergarten. Jan was trouwens zo weg van de rode moezelwijn dat hij het adres van de leverancier heeft opgevraagd. Ik ben geen kenner en dacht dat moezelwijn altijd wit was? Maar de liefhebbers kennen die MSR-wiinen wel, Moezel-Saar-Ruhr of staat de R voor Rijn? Geef mij maar gewoon “Bitte ein Bit” waarbij na elke bestelling een kruisje op je Deckel (bierviltje) wordt gezet of je zet zelf het kruisje en aan het eind van de avond moet je die dan afrekenen. Niet helemaal fraudebestendig maar in de sfeer van de gemoedelijkheid van het verblijf haal je het niet in je hoofd daar misbruik van te maken. Frau Kutscheid viel op door haar authentieke jurken met pofmouwen in een stof met een ruitjespatroon als van een geblokte theedoek. Heel erg Duits.. Zoals de tijd in veel plaatsjes stil lijkt te staan. Je ziet nauwelijks verkeer, weinig mensen op straat, er lijken alleen bejaarden te wonen die hun Pagina

48

MC The Taxriders


oude dag vooral binnenshuis slijten en 1 x per week buiten komen om het gazon te maaien. Aan de auto op de oprit zie je dan dat je toch in het heden vertoeft want het zijn allemaal 2006-modellen van dat bedrijf dat ook motorfietsen bouwt en “het bedrijf met de ster”.. En op zondag komen de Ferrari’s naar buiten, het autootje voor erbij waarmee even richting Nürburgring geblazen wordt. Aan tafel komen ook de verhalen over een tikje / “kusje” dat Karel(’s Honda) die middag aan Tjeu(’s Yamaha) heeft gegeven toen Tjeu linksaf wilde slaan en Karel net langszij kwam om hem iets te zeggen m.b.t. de route. Ik was er niet bij want zat in de andere groep maar aan de stijlvolle koprol die Tjeu maakte schijnt Dennis van der Geest niet te kunnen tippen. Jammer van de krasjes op de metallic blauwe FJR, Tjeu zegt als ze hem dan toch over gaan spuiten laten ze het dan maar meteen in rood doen. Uit zijn mond klinkt het iets anders op zijn kenmerkende toon in het oostbrabants met een frequent gebruik van “gij” en altijd met een gulle lach en glimmende ogen. Het is duidelijk weekend (vrijdagavond) want behalve onze motoren staan er nu een Ferrari en een Mercedes Cabriolet op de parkeerplaats, waarbij de eigenaar van de laatste het nodig vindt ons ongevraagd te demonstreren hoe snel en kundig het systeem werkt waarbij het elektrische dak in- en uitgeklapt wordt. De stamgasten leggen ondertussen zoals waarschijnlijk elke vrijdag een kaartje met Herr Kutscheid. Er loopt ook een soort dorpsgek die doorheeft dat we Holländer zijn en probeert met iedereen een praatje te beginnen maar we doen net of we hem Pagina

49

MC The Taxriders


niet begrijpen en wimpelen hem af, Berrie komt bijna niet van hem af. De volgende ochtend, zaterdag, gaat groep 2 richting Luxemburg en doet groep 1 de route die wij gisteren reden. Iets minder bochtig dan gisteren doorkruisen wij plaatsen als Gindorf, Hermesburg en Bitburg. Bij Vianden komen we Luxemburg binnen, wie kent niet die steile weg omhoog over de kinderkoppen waarbij je met slippende koppeling stapvoets in een file omhoog gaat langs de terrassen en waarbij je boven het kasteel ziet liggen. We slingeren langs de Süre en een zijtak die de merkwaardige naam “Gaybach” heeft. We lunchen in het toeristische Bollendorf bij Hotel Hauer en zien dat ertegenover langs de rivier een vlooienmarkt is. Zij die zin hebben struinen even de kraampjes af op zoek naar voordeel. Het is ook nu volop zonnig en eigenlijk te warm om in een motorpak rond te lopen. Via Gladbach en Zemmer of all places, waar we even pauzeren op een pleintje, gaan we langs Bruch terug en hebben dan toch weer zo’n 200km getoerd die dag. Wat wel een voordeel is van een route rijden die de andere groep de dag ervoor heeft gedaan is tips als “bij Koch in Utscheid is de koffie niet te zuipen” of, netjes geformuleerd door Gerrit: “Die koffie was zó slap, je kon de Telegraaf erdoor lezen”. Wij hebben Koch dus links laten liggen, daarbij vergat ik te letten of er een hond rondliep met een knik in de staart want Jacques beweert dat Gerrit daags ervoor bij het wegrijden een hond over het hoofd zag, hij zou over zijn staart zijn gereden zonder het in de gaten te hebben waarop Jaques de hond op zag springen. Sterk verhaal? Ben benieuwd maar dat laat ik dan aan Pagina

50

MC The Taxriders


Jacques over want hij zou ook een verslagje schrijven in deze Pruttel. Zaterdag is onze laatste avond en de kersverse echtgenoot van Marjon, Thijs, komt met de auto zo vanuit Haarlem om met ons mee te eten en aan de bar te hangen en natuurlijk om de nacht door te brengen met de vrouw die sinds 12 mei zijn vrouw is. Tijdens het eten neemt Jan het woord om Antoon, Marleen, Karel en Jackie en invaller Tjeu te bedanken voor de perfecte organisatie.

’s-Avonds hebben de Duitsers de TV aan staan op voetbal, Ierland-Duitsland, we krijgen nadien wel even een samenvatting te zien van Luxemburg-Nederland, allebei de wedstrijden leveren een schamele 1-0 op en 3 punten dus zowel de Pagina

51

MC The Taxriders


stamgasten als de Taxriders kunnen er eentje op drinken al zijn deze povere uitslagen (gelukkig) geen reden om lallend allerlei voetballiederen in te zetten. Vóór middernacht liggen alle Taxriders alweer in hun mandje want morgenvroeg is het inpakken, ontbijten en voor de meesten weer naar huis kachelen. Die zondag is er dan eindelijk regen. Ik had niet voor niets nog waterdichte laarzen bij Polo gehaald, die moesten nog wel even getest worden en tot nu toe was het droog gebleven. En ik had niet voor niets woensdag mijn jack nog geïmpregneerd en een paar extra handschoenen meegenomen voor als de andere drijfnat waren. En wat te denken van 350 euro die ik had uitgegeven aan een nieuwe set banden met name omdat het zo nat zou worden. Helemaal verregend zijn we niet, het waren geen hoosbuien maar voldoende om rustiger aan te doen in de bocht en ook voldoende om een vieze nevel over je vizier te krijgen.en dankbaar te zijn dat het toch 3 van de 4 dagen droog was gebleven. We rijden nog even langs het ziekenhuis in Wittlich voor een bijzondere groepsfoto. Behalve Tonnie en Paul rijden ook de Van der Lindens niet mee terug, zij zetten hun vakantie voort in Duitsland. De lunch op zondag was vooraf gereserveerd in een bikershome waar we vorig jaar op de heenreis ook geluncht hadden, “Biker ranch”. Nou die zijn wel op groepen motorrijders ingesteld, veel en snel eten en ze raken niet in de stress als er na ons nog een groep van 25 man binnenkomt. We vervolgen onze weg door het Duitstalige stukje België in de buurt van Eupen (Belgisch Pagina

52

MC The Taxriders


Limburg?) waar de wegen slecht zijn en er in de nietszeggende plaatsjes irritant veel drempels liggen. Blij zijn we als we de bekende grond onder de banden krijgen, Althans voor mij erg bekende Zuidlimburgse wegen want ik heb een keer de Amstel Goldrace toereditie (“Limburgs mooiste”) gefietst.Even binnendoor nog via Hoiseth en dan nemen we bij Vijlen de snelweg tot Nederweert. Groep 1 en 2 verenigen zich nog één keer, drinken koffie en waaieren dan weer uit over het land, waarbij ik met een “Apeldoorns groepje” nog 160km voor de boeg heb. Bijna thuis laten ze zich toeterend en zwaaiend één voor één uit het groepje vallen en dan is het toch vreemd als er uiteindelijk geen groep meer is en je “alleen” (Marianne zat nog steeds braaf achterop hoor) thuis komt na vier dagen baksteensgewijs gereden te hebben met Taxriders voor je en achter je. Gelukkig is er over 2 weken weer een toerrit. Anton Cujé Meerdaagse Hasborn, groep 1 Het was weer zo ver. Voor mij de derde meerdaagse op rij. Al weken voorpret, wordt het weer net zo leuk als voorgaande jaren?, hoe zal het weer zijn?, zullen er nog afvallers zijn?, allemaal zaken waar je over nadenkt. Natuurlijk de motor van top tot teen nagelopen en gezorgd dat ik in ieder geval glimmend van start ga. 30 augustus 2006 alle spulletjes weer bij elkaar gezocht en de koffers vast gevuld. ’s Ochtends 31 augustus 2006 afscheid genomen van de kinderen en mijn vrouw. Ik merkte overigens dat het afscheid nemen ieder jaar makkelijker gaat. Op naar vier dagen niets aan Pagina

53

MC The Taxriders


je hoofd, zorgen dat je tank vol zit en genieten van de omgeving (mensen en landschappen). Helaas ging Arie Anker door omstandigheden niet mee met de meerdaagse en had ik geen contact gehad met Paul en Tonny Keus, dus ging ik alleen naar het verzamelpunt in Nederweert. Vlak voor Nederweert kon ik al aanhaken bij andere Taxriders. In Nederweert weer veel bekende gezichten en de stemming was gelijk weer goed. Tjeu en Lianne Keijsers kwamen als één van de laatsten en wat denk je, op mijn droommotor de Yamaha FJR 1300. Gelukkig ben ik niet jaloers uitgevallen en bedenk me dat er altijd nog wat te wensen over moet blijven. Na twee mokken koffie en een lekker stuk vlaai, gaat groep twee van start, waarna groep één volgt. Geen logische volgorde maar niet iets om je druk over te maken. We zijn de grens nog amper over en wat is het eerste wat me opvalt langs de A 25, een levensgrote zak frites met Majo. Met dit reclamebord bevorder je bepaald niet dat vooroordelen over onze zuiderburen worden weggenomen. Vervolgens komen we door Luik waar het redelijk druk was. Dit was absoluut niet het mooiste gedeelte van Luik. Het was smerig en armoedig en je begrijpt niet dat hier mensen willen wonen. Na verloop van tijd volgen we een gedeelte van de “Route des legendes”. Tijdens dat ik het eerste bord van deze route zie, valt me op dat een onvervalste ( het Pagina

54

MC The Taxriders


moet wel haast één van de eerste zijn geweest) Renealt 4 ons tegemoet rijdt. Volgens mij ook een soort legende. We stoppen om te eten. Het eten was goed, maar de bediening was niet al te vrolijk. Ik kan aardig vergelijken, want aan eten en drinken heeft het tijdens de meerdaagse zeker niet ontbroken ( 3kg aangekomen in 4 dagen). We komen al steeds meer in de richting van Hotel Thomas en ik begin een flinke droge mond te krijgen. Ik weet niet wat het is, maar de borden van de plaats Bitburg zetten mijn speekselklieren flink in werking. Het verlangen naar een lekker onvervalst Duits biertje begint steeds groter te worden. Elke keer als ik het bord Bitburg zie, gaat Karel een andere kant op. Zou Karel vast ons doorzettingsvermogen voor de komende dagen willen testen? De route naar ons basiskamp in Hasborn was weer een hele mooie. Mooie weggetjes door valleien, langs akkers en bosranden volgden elkaar op. Uiteindelijk aangekomen bij Hotel Thomas werden wij weer hartelijk ontvangen door de eigenaren van het Hotel. Na een paar biertjes en het opzoeken van de kamer konden wij weer aanschuiven voor het viergangenmenu. Tijdens het natafelen in de bar kwam naar voren dat het geluid van het GPS-syteeem van Karel tijdens de rit was uitgevallen en dat is lastig. Gelukkig hadden we een echte techneut in ons midden in de persoon van Johan Warringa. Johan legde de bedrading in de kabel vakkundig bloot. Helaas bleek later dat de breuk in de helm zat en niet in de onklaargemaakte kabel. Wederom bleek toch, dat Taxriders altijd berijdt zijn elkaar te helpen ( ook al is het van de regen in de drup). Het was wat rustig in de bar, maar al snel hadden we in de gaten dat we voor een euro 5 muzieknummers uit Jukebox konden toveren. Anton Cujé ontpopte zich tot een goede discjockey, maar toe kwam iemand op het idee om een plaatje van Heintje te draaien. Persoonlijk Pagina

55

MC The Taxriders


vond ik dit een slecht plan. Ik weet nog steeds niet of er een oorzakelijk verband was, maar toen zagen we opeens dat Paul onwel was geworden. Dit was stevig schrikken! Na verloop van tijd ging het weer iets beter met Paul en het was hopen dat hij zich de volgende dag beter zou voelen. De eerste dag zou de rit voor onze groep naar Vijanden gaan. Iedereen stond in de startblokken om weer op pad te gaan, toen het weer mis ging met Paul. Onmiddellijk werd de notartz gebeld en binnen 5 minuten stond de helikopter voor de deur. Dit hebben ze in Duitsland zeker goed geregeld. Uiteindelijk is Paul met de ziekenauto afgevoerd en moest hij voor onderzoek naar het ziekenhuis. De stemming werd ook bij mij sterk beïnvloed door het gebeuren met Paul, maar later dan gepland zijn we toch op pad gegaan. Omdat er enige scheefgroei in de grootte van de groepen was gekomen hebben Arie en Anja van der Linden zich aangesloten bij groep twee. Voor mij reed Gerrit van Daalen met zijn mooie nieuwe motor met het veel te grote BMW embleem. Het viel mij op dat Gerrit alleen zwaaide naar vrouwen die de leeftijd van 60 jaar al aardig wat jaren waren gepasseerd. Zijn aandacht werd beloond tijdens de koffiestop. De eigenaresse van het hotel ( ook flink boven de 60 jaar) was sehr mude en wilde zelfs bij Gerrit op schoot komen zitten wat hij geen goed plan vond. De kopjes waren vies, de koffie slecht en toch paste het weer in het geheel. Bij het wegrijden wilde je wel vaart maken om deze belevenis vlotjes achter je te laten. Je moest alleen wel oppassen bij het oprijden van de doorgaande weg. Gerrit lette zo goed op de weg dat hij de hond die ons uitzwaaide over het hoofd zag. De geleerden zijn het er nog niet over eens of deze hond ook daadwerkelijk werd Pagina

56

MC The Taxriders


geraakt ( volgens mij werd de staart geraakt, maar Gerrit blijft ontkennen). Wel weet ik dat de zeer oude hond nog een halve meter hoog kon springen. Een goed half uur later kwamen we aan in de plaats Vianden waar we na een korte wandeling op een mooie plek boven het water de lunch hebben gebruikt. De dorpjes zagen er over het algemeen uitgestorven uit en leken ook op elkaar. In ieder gehucht was weer die zelfde verkeersheuvel aan te treffen. Tjeu had het voorrijden van Karel ( voortreffelijk) overgenomen omdat het geluid uit Karel z’n GPS was verdwenen. Tjeu die bij een wegomlegging in de buurt van Bollenburg even het spoor bijster was wilde afslaan toen Karel net assistentie wilde komen verlenen. Door een vervelende samenloop van omstandigheden vielen de echtparen Eenbergen en Keijsers na een kleine toucher van de motor. Gelukkig bleef de schade beperkt tot het materiele. Later aan de bar ( na een paar biertjes) heb ik het verhaal (visserslatijn) horen vertellen dat hij zwaar gewond was aan zijn hand omdat zijn vrouw Lianne op zijn hand was gaan staan, om zo te voorkomen dat hij van grote hoogte het ravijn in zou storten. In mijn beleving is het toch iets anders gegaan. Door alle gebeurtenissen was dit toch één van de mindere dagen die ik tot nu toe bij de Taxriders heb meegemaakt. Na weer een prima maaltijd en wat natafelen hebben we tijdig het bed weer opgezocht om toch vooral de volgende morgen weer fit op te staan. Het eerste wat ik de volgende morgen deed, is de gordijnen opzij schuiven om vervolgens weer waar te nemen dat er wederom een redelijk blauwe lucht aanwezig was. Dit toch geheel tegen de (Nederlandse) weersvoorspellingen in. We wisten al dat we op een camping gingen eten en dat we onder Pagina

57

MC The Taxriders


een rathaus door gingen. De vorige groep had goede ervaringen opgedaan bij het eten op deze plek. Omdat ik wist dat ik een stukje moest schrijven heb geprobeerd om nog enkele plaatsnamen te onthouden van plaatsen die we passeerden, zoals Hottenbacher, Abendster, Gemund en Ippenscheid. Normaalgesproken ben ik daar zeer lui in en volsta ik om te kijken waar mijn voorganger naartoe gaat. We hebben koffie gedronken in een restaurantje met een “Gut Burgerliche Küche”. De koffie was er in ieder geval beter dan bij de locatie van de dag ervoor. Tijdens het drinken van de koffie daalde het pijl van de gesprekken en waren de meesten aardig melig aan het worden. Weer tijd om op te stappen. Het eten op de camping was inderdaad prima, met dank aan de andere groep. We kwamen nog langs de plaats Orbruch, wat mij deed denken aan orr kapoet of anders gezegd een oor wat niet goed funtioneert. Omdat we de tocht vrij snel hadden afgelegd en niet al om 15.30 aan het bier wilden, hebben we nog even een bezoek gebracht aan een zweefvliegveld. Het was leuk om dit een keer van dichtbij mee te maken. Na terugkomst toch maar weer aan het bier waar de aantallen werden genoteerd op de ondertussen welbekende deckel. De volgende ochtend met z’n allen weer Pagina

58

MC The Taxriders


opgemaakt voor de terugreis. Eerst naar het ziekenhuis waar we afscheid hebben genomen van Paul en Tonny die helaas niet met ons mee konden. Paul moest nog in het ziekenhuis blijven om uitslagen van onderzoeken af te wachten. Met z’n allen op de groepsfoto. We namen ook afscheid van de kilometervreters Arie en Anja van der Linden die net waren ingereden en er nog twee weken aan vast plakten. Na een paar kilometer begon het heel licht te regenen en dat is helaas vrij lang door gegaan. Ook de terugweg was weer een mooie route, met als herkenningspunt het biker-restaurant wat we vorig jaar op de heenweg hadden aan gedaan. We waren de grens van Nederland nog niet gepasseerd en toen begon het bij een aantal te kriebelen. We hebben dan ook het laatste stuk de snelste route gekozen. Al met al vond ik het weer geweldige dagen. Ik krijg al een soort familiegevoel. Zeker de aanwezigheid van Marian en Bert Keijer die door omstandigheden niet op de motor mee konden maar wel aanwezig waren hebben hiertoe bijgedragen. Ook de wijze waarop Marian en Bert de ongelukkige Paul en Tonnie hebben geholpen vind ik zeer bijzonder. Ik wil Jacky en Karel van Eenbergen en Marleen en Antoon Feijen bedanken voor de geweldige route die zij weer hebben uitgezet. Er gaat toch altijd weer een hoop tijd zitten (o.a. het Pagina

59

MC The Taxriders


voorrijden) in de organisatie van zo’n rit. Voor mij waren het weer heerlijke dagen en ik wil mij hierbij vast opgeven voor de meerdaagse van volgend jaar. Jacques Berends

Een meerdaagse groepsfoto bij een ziekenhuis? Lang hadden we er naar uit gekeken. Het weer was de laatste weken op zijn minst miserabel te noemen en onze hoop was gevestigd op tenminste een enkele dag zonder regen op de meerdaagse van dit jaar. Vooraf de Pan gecontroleerd. Alles was in orde behalve de slijtagemarkeringen op de achterband. Die waren al zichtbaar. Voor de zekerheid maar even langs Sabra Motorbanden in Geldermalsen voor een nieuwe slof. Op de terugweg werd ik nog even verrast op een flinke hagelbui. Auch!. Maar naar mate het weekend naderde werden de weersvoorspellingen voor de Eifel steeds beter. Een zonnetje verscheen al meerdere dagen op www.wetter.de. Donderdag 31 augustus was het eindelijk zover. Ons Goudse medelid Arie Anker liet weten dat hij niet mee kon omdat zijn poes ziek was. Dan maar alleen naar de verzamelplaats Weert. Daar aangekomen was het nog te fris voor het buitenterras maar binnen smaakte de koffie ook prima. Om een uur of elf stegen we in het zadel en vertrokken we in het kielzog van onze voorrijder en medeorganisator Antoon en Pagina

60

MC The Taxriders


Marleen Feijen. We situeerden ons achter Anton & Marianne. Anton die met zijn vast en zeker in heel Europa verboden uitlaat de goede richting door middel van een niet geringe hoeveelheid decibellen aangaf. Door de rommelige en vieze buitenwijken van Luik leidde Antoon ons met behulp van de GPS richting de grens met Duitsland. Na een lunchstop op een aangenaam terras in Trois-Points kwamen we bij de grens. Het zicht vanaf de motor veranderde direct. Mooie huizen met geveegde straatjes langs glad asfalt. Wat wil je nog meer. Een heel verschil met België. De organisatoren hadden weer wonderschone afwisselende wegen door de Eifel gevonden op weg naar het hotel van de familie Kutscheid in Hasborn. Toch maakte ik mij zorgen. Eind juni waren we thuisgekomen na een uitgebreide motorreis door onder meer Schotland, België, Frankrijk en Duitsland van in het totaal 6600 km. We hadden ons de buffetten op de boot en het traditionele schotse ontbijt goed laten smaken. In Frankrijk kwam daar nog eens een zeer behoorlijke plas wijn en rosé overheen afgewisseld met boeuf bourguignon, cog au vin en veel meer van dat lekkers. Ook menig BBQ-worstje en andere hartige versnaperingen volgden dezelfde weg. Thuisgekomen en staande op de weegschaal schrokken we dan ook behoorlijk. Tja zo kan het niet verder. Het was hoog tijd om samen eens wat kilo’s af te vallen. Zo gezegd, zo gedaan. De avondmaaltijd werd vervangen door een blikje of een soepje van Modifast met daarbij een lekkere salade. Daarnaast ging ik nog praktisch elke avond een 25 kilometer fietsen. Met een flink Pagina

61

MC The Taxriders


tempo natuurlijk. Als gevolg daarvan vlogen de kilo’s er bij mij van af. Soms meer dan twee kilo per week. Op dit moment op weg naar de familie Kutscheid was ik in 8 weken 15 kilo afgevallen. Ik herinnerde mij van vorig jaar het fantastische eten dat mevrouw Kutscheid ons elke avond voorzette en tja het was niet de bedoeling dat ik de met vele fietskilometers door weer en wind moeizaam afgenomen kilo’s er weer bij ging eten. Ik nam mij dan ook voor slechts een wijntje in de biergarten te nemen, eentje aan tafel en het verder rustig aan te doen. Dat ene wijntje in de biergarten lukte, het was overigens geheel onverwacht prima biergartenweer, maar bij het eten was het al snel meer dan het enkele voorgenomen wijntje. Het eten was net zo als voorgaand jaar weer bijzonder smakelijk. Al mijn goede voornemens werden gaandeweg ter zijde geschoven. Na het eten vertrokken een aantal deelnemers naar de bar voor een praatje en een drankje. Nadat ik een tijdje met Bert Keijer had staan praten voelde ik mij draaierig worden en ging uit voorzorg even zitten. Toen ik even later weer bijkwam lag ik op de grond in de geruststellende handen van Karel. Tot grote schrik van de nog in de bar aanwezige taxriders was ik ineens van mijn stoel gekieperd en lag ik – zoals ik later hoorde - met mijn voeten op de tafel waaraan ik net was gaan zitten. Voor mij was het niet de eerste keer dat dit gebeurde. De voorgaande keren was dat vanwege pijn (nierstenen), een zonnesteek of bedorven eten. Allemaal redelijk verklaarbaar Pagina

62

MC The Taxriders


dus. Het eten kon het niet zijn en een zonnesteek toch ook niet. Toch waarschijnlijk teveel gegeten na het lijnen. Dus maar gewoon richting slaapkamer in de dependance waar we ondergebracht waren. Onder begeleiding van Jacques en Berrie - die eveneens een kamer deelden in de dependance – gingen we te voet op weg. Na een goede maar wel korte nacht stonden we s’morgens na het ontbijt wat rond te hangen bij het hotel in afwachting van het komende vertrekt. We keken allemaal uit naar een mooie dag motorrijden. Het weer was prima en de Eifel is een prachtig omgeving om te toeren. Maar het mocht helaas niet zo zijn. Na een uurtje rondhangen voelde ik mij verdorie weer draaierig worden en zocht snel een stoel op. Ik kon Tonny nog net toeroepen “daar ga ik weer” en weg was ik. Liggend op de grond kwam ik weer bij en daar was Karel ook weer. Het gekke is dat elke keer als je bewusteloos raakt er een soort film in je hoofd afdraait. In mijn geval is dat meestal een actiefilm (tja gekker moet het niet worden). In die film speel ik actief mee en voor mijn gevoel duurt het enige tijd. Als je bijkomt word je plotseling uit die nieuwe werkelijkheid weggerukt en ben je dus logischerwijs een paar seconden totaal de weg kwijt. Ik was er al snel van te overtuigen dat motorrijden er vandaag niet in zat. Anja van der Linden en Wil Schoolderman bleven de hele tijd bij mij en Anja voerde mij nog wat suiker en sinasappelsap voor de zekerheid. De huisarts wilde niet komen. Wij moesten maar naar hem komen. Dat zag niemand zitten dus toen werd 112 gebeld. Een reactie op die noodoproep nam niet veel tijd in beslag. Tot mijn grote schrik verscheen er in mijn Pagina

63

MC The Taxriders


gezichtsveld een knalgele helikopter (ik lag nog steeds op de grond). O nee hè, ze gingen mij toch zeker niet per helikopter afvoeren?

Dat viel gelukkig mee. Na het aanbrengen van een infuus en een bloedsuikerspiegeltest werd ik in de inmiddels gearriveerde ambulance geschoven. Tonny nam bij de bestuurder plaats en Bert & Marian volgden per auto. Een minuut of tien later lag ik op de eerste hulp in het ziekenhuis van Wittlich. Ik voelde mij ongelofelijk moe maar verder niet ziek. Zuster Slikte nam mij onder haar hoede en begon met het afwerken van het standaardprotocol.

Pagina

64

MC The Taxriders


Nadat ze zich er van overtuigd had dat ik geen suiker had, de gemeten waarde was wel laag maar niet verontrustend, ging alle aandacht tot mijn grote schrik naar mijn hart. Hartproblemen komen in mijn familie niet voor en ik had zelf ook nooit klachten gehad. De elektroden werden bevestigd en de resultaten geprint. Klaarblijkelijk was daar wat mis mee. Een jonge vrouwelijke arts had er naar gekeken en vond iets verdachts. Duidelijk tegen de zin van zuster Slikte ging vervolgens de Oberartz zich er mee bemoeien. Ik moest per omgaande aan de hartbewaking. Nu jaagden ze mij en Tonny de stuipen op het lijf. Het zal toch niet waar zijn? Na weer een paar uur wachten kwam de Oberartz toch eindelijk persoonlijk kijken. Hij keek op de printjes, monitor en tja er was wel wat te zien maar dat was slechts het resultaat van een Pagina

65

MC The Taxriders


enkele (defecte?) elektrode. Met een genoegzame blik haalde Silke na zijn vertrek de hartbewaking er gelukkig weer af. Pfff. Na nog wat meer bloedprikken, wat röntgenfoto’s en toch ook maar een hartecho werd ik naar Krankenstation 21 gebracht. Naar huis (hotel) gaan was er dus niet bij. Zolang ze niet wisten wat ik mankeerde mocht ik niet gaan. Voor mij en Tonny was het aldoor duidelijk dat het afvallen lag maar daar waren ze niet van te overtuigen. Het protocol moest ordnungsgemaß afgewikkeld worden. Daar lag ik dan, na weken van waardeloos weer waarbij de regen met bakken uit de hemel gevallen was, scheen de zon volop in de Eifel. Het uitzicht uit de kamer die ik met twee andere patiënten deelde was prachtig, maar dat was geen vergelijk met de gebruikelijke gezellige toertocht. Het ziekenhuisvoedsel was onverwacht goed maar dat haalde het niet bij de wonderen van mevrouw Kutscheid. Het was ook niet leuk om echtgenote Tonny uit te zwaaien die samen met Bert & Marian terug reed naar Hasborn. Natuurlijk waren er ook voordelen. Mijn Duits kon weer eens goed bijgespijkerd worden. Ik hoefde mij nu zeker geen zorgen te maken over mijn dieet en ik had eersterangs uitzicht op de Reddingshelikopter. Werkelijk schitterend om te zien hoe die aan komt vliegen. Bovendien waren de bezoekuren zeer ruim. In tegenstelling tot wat bij ons gebruikelijk is kan het bezoek in overleg komen wanneer ze willen. Bert & Marian waren zo vriendelijk Tonny steeds te brengen en weer op te halen. Heel erg bedankt daarvoor. Er was zelfs een terras met uitzicht op de Eifel waar we onder het genot van een cappuccino ons maar inbeelden dat we gewoon ergens op een willekeurig terrasje koffie zaten te drinken. Pagina

66

MC The Taxriders


Ondertussen bleven artsen, testen en onderzoeken voorbijkomen. Langzamerhand werd het aantal testen minder. Op mijn vragen naar wat ik nu had werd steeds de schouders opgehaald. Eerst moesten alle resultaten verzameld worden, dan werd er geoordeeld. Een motorrijdende nachtverpleger, die zich mijn verdriet over het niet mee kunnen rijden goed kon voorstellen, wist het wel. Zoveel afvallen in korte tijd is niet gezond. Zondagochtend breekt aan. Het was ondertussen wel zeker dat ik ook vandaag niet weg zou mogen. Ik voelde mij uitstekend, maar er waren nog een paar tests en zondag gebeurd er in een ziekenhuis sowieso niets. Maar wat ik stilletjes gehoopt had gebeurde zondag tot mijn grote plezier wel. Voordat de Hasborngangers naar huis gingen kwamen zijn nog even langs bij het ziekenhuis om afscheid te nemen. Mijn medepatiënten stonden allemaal voor de ramen te kijken naar die vreemde groep motorrijders uit holland. Ik moest ook op de groepsfoto dus die werd dit jaar bij de hoofdingang van ziekenhuis gemaakt. Ik moest toch wel een paar keer slikken toen de groep in twee delen kort naar elkaar onder uitbundig gezwaai vertrokken.

Pagina

67

MC The Taxriders


De familie Kutscheid ontfermende zich daarna over Tonny. Mevrouw Kutscheid deed nog wat extra in de keuken en meneer Kutscheid bracht Tonny s’morgens naar het ziekenhuis. Onderweg kreeg ze ook nog wat toeristische tips van hem. Ik werd op mijn beurt in het ziekenhuis goed opgevangen. De artsen en verplegers zijn in Duitsland wat formeler dan bij ons, maar er was af en toe wel wat tijd voor een grapje of een kort gesprekje. De afdelingsarts, dokter Nasser, komt graag op vakantie naar ons land. Hij is heel enthousiast over de vele plaatsen die hij inmiddels bezocht heeft. En iedereen merkte op dat wij vooral zo vriendelijk zijn. Ze vinden het wel heel jammer dat wij schijnbaar geen goede voetballers meer hebben…. De dagen slepen zich langzaam voort. Het is wonderbaarlijk hoe snel je aan het dagelijkse ritme in een ziekenhuis kan wennen. Pagina

68

MC The Taxriders


Dinsdagochtend had doktor Nasser eindelijk goed nieuws. De neuroloog zou nog langs komen en als hij niets bijzonders aantrof dan kon ik de volgende dag (woensdag) naar huis. We verwachten allebei niet dat de neuroloog iets zou vinden dus ik begon alvast de thuisreis te plannen. Doktor Nasser vond het geen goed idee om samen op de motor naar huis te rijden. Maar vervoer per ambulance of zoiets was ook weer niet nodig. Ik hoefde in Nederland verder ook niet behandeld te worden. Ik vond het van begin af aan geen goed idee dat mijn trots op een trailer naar huis gebracht zou worden. Dus nog maar even contact opgenomen met de verzekering. Dat kon via het ANWBsteunpunt in Munchen. We hebben naast een doorlopende reisverzekering met vervangend vervoer ook nog de internationale reis en kredietbrief. Dus goed verzekerd zijn we in ieder geval. Het ANWB-steunpunt vond na overleg met hun arts dat we het beste met een taxi naar huis gebracht konden worden. Dat leek mij weer niet zo handig en na enig onderhandelen kreeg ik de beschikking over een huurauto die we thuisgekomen konden inleveren. Wel onder de voorwaarde dat ik er niet mee zou rijden, maar Tonny. Dat leek ons wel wat belachelijk, ik was immers niet ziek, maar goed zo moest het maar. Dokter Nasser had echter met autorijden geen enkel probleem. Dinsdagavond zaten we bij de hoofdingang van het ziekenhuis te wachten op de huurauto. De consequentie van dit alles was dat ik mijn motor volgend weekend op moest halen. Ik had dagelijks contact met de collega’s van kantoor Gouda en er hadden al een aantal aangeboden, of in ieder geval mee te gaan om de motor Pagina

69

MC The Taxriders


op te halen. Dat was dus geen probleem maar aan de andere kant voelde ik mij eigenlijk uitstekend. Ik had na vrijdagochtend geen enkele draaierigheid of wat dan ook gevoeld. Als ik nu zelf op de motor naar huis reed en Tonny er met de huurauto achteraan was dat geen oplossing? Tonny was niet heel enthousiast maar ik zag geen probleem. Woensdagochtend kwam dokter Nasser met de einduitslag. Het goede nieuws is dat ik volkomen gezond ben, ik mankeer dus helemaal niets en ik daarbij ook nog in een prima conditie verkeer. Ik was alleen in een relatief korte tijd (te)veel afgevallen waardoor het bloed bij lang staan naar mijn benen kan zakken. Daardoor kan korte bewusteloosheid optreden. Het is hetzelfde gevoel als je bijvoorbeeld te snel opstaat uit een zittende of liggende houding. Toen vielen voor mij de puzzelstukjes op zijn plaats. Bij het klussen de afgelopen weken had ik dat al een paar keer gehad. Als ik snel omhoog kwam uit een gebukte houding werd het zwart voor mijn ogen. Sneller dan dat ik daar normaal last van had. Met het lange staan op de aankomstdag en de ochtend erna moest het dus wel mis gaan. En niet te vergeten de alcohol. Zo lang ik blijf zitten is er niets aan de hand legde dokter Nasser uit. Inmiddels was bekend dat ik bij het Finanz-ambt werk dus ik herinnerde hem er aan dat ik beambte ben en die zitten toch immers alleen de hele dag koffie te drinken. Dat was een prima aanleiding om met de dokter en de kamergenoten enige grensoverschrijdende beambtenwitzen uit te wisselen. Twee uurtjes later waren alle papieren in orde en konden we op weg. Ik had ondertussen besloten om zelf met de motor te rijden en Tonny in de auto er achteraan. Bij het hotel Pagina

70

MC The Taxriders


aangekomen zijn we onder de bedenkelijke blikken van de familie Kutscheid richting huis vertrokken. Nadat ik hun verzekerd had dat als het niet ging ik de motor tijdelijk bij hen zou stallen en met Tonny mee zou rijden. Het rijden ging eigenlijk prima. Het was heerlijk na die al die dagen opgesloten te zitten in het ziekenhuis met het zonnetje erbij – het was inmiddels 26 graden – door de Eifel te rijden. Tonny als een schaduw in haar Duitse VW Fox achter mij aan. En ik als KeesKees haar de wegwijzend. Om toch nog wat lol te hebben koos ik voor de binnendoor route naar Aken waar we de snelweg op zouden gaan. Het was inmiddels halftwaalf geworden. Tonny heeft niet zoveel ervaring met rijden in een heuvelachtig gebied als de Eifel maar dat ging alras beter. Het motorrijden ging na een paar kilometer als vanouds. We genoten ondanks alles van de schitterende omgeving. Na een uurtje zijn we gestopt bij een Imbiss voor een broodje braadworst met koffie. De snelweg in Nederland gaf ook geen problemen. Na nog een tussenstop waren we rond halfvijf thuis. Daarna snel de huurauto in Zoetermeer ingeleverd. Tonny vond de Fox eerst wel leuk maar het beperkte motorvermogen viel haar erg tegen. Bovendien bleek het driecilinderautootje zelfs maar liefst 1 op 10 te rijden. Donderdag zijn we bij mijn huisarts langs geweest. Ik had een dikke envelop uit Wittlich meegekregen. Hij had zijn conclusie al snel klaar. 15 kilo afvallen in 8 weken garanderen dit soort problemen zei hij. Medisch verantwoordt is maximaal een tot anderhalve kilo per maand. Door het afvallen valt het bloed bij Pagina

71

MC The Taxriders


het opstaan door het ontbreken van (vet)weefsel vrijwel direct naar de benen. Als ik het fietsen er niet naast gedaan had, was het al veel eerder mis gegaan. Als ik verder in een wat normaler tempo afval zal mijn lichaam zich herstellen en gaan de klachten gewoon weer weg. Het verschijnsel dat zich voordeed wordt overigens syncope genoemd en komt relatief vaker voor. Er zijn mensen die als gevolg van bijvoorbeeld bloedprikken in reflex onderuit gaan. Dat laatste komt bij een derde van de bevolking voor. Ik heb daar overigens geen last van. Een ander goed voorbeeld is militairen die tijdens een parade lang stil moeten staan. Op een gegeven moment, door schrik of lang staan verwijderen de bloedvaten in de benen zich en het bloed zakt prompt weg uit de hersenen. De hersenen hebben zelf geen mogelijkheid energie op te slaan. Ze hebben geen reserve accu. Als het bloed - en de suikers daarin - uit de hersenen wegvalt, gaat het licht dus gewoon uit. Als er draaierigheid optreedt en er is kans op flauwvallen dan is de remedie vrij simpel. De patiënt gaat zitten met zijn / haar hoofd tussen de knieën. Een hulpverlener leunt of hangt op de bovenrug. De patiënt probeert door zich op te richten de hulpverlener zo hard mogelijk weg te duwen. Door de aldus opgebouwde druk in het bovenlichaam zijn de klachten direct weg. Het is maar een weet. Ik heb het samen met Tonny geoefend en die kwam met de voetjes van de vloer. Het voorgaande lezende ligt de conclusie voor de hand dat wat er met mij gebeurde eigenlijk onvermijdelijk was. Had ik geweten wat de gevolgen waren dan had ik natuurlijk niet zo gehandeld. Ik heb menigeen ongewild hevige schrik aangejaagd. Pagina

72

MC The Taxriders


Mijn oprechte excuses daarvoor. Anderzijds heb ik wel mogen ervaren wat het is om met zo een fijne motorclub op stap te zijn. Iedereen mede namens Tonny bedankt voor alle goede zorgen. In het bijzonder (in willekeurige volgorde) Karel, Jacques, Berrie, Anja, Wil & Rob en Bert & Marian. En de volledige medische checkup kan natuurlijk ook geen kwaad. Oh ja nog een ding. Als je een prepaid mobiele telefoon gebruikt en je gaat naar het buitenland, zorg er dan voor dat er voldoende saldo aanwezig is of dat je telefoon automatisch opwaardeert. Ik had circa € 30 aan tegoed beschikbaar maar dat bleek niet voldoende. Thuisgekomen was mijn saldo zelfs € 11.75 negatief. Opwaarderen via de telefoon is bij KPN in het buitenland niet mogelijk. Bellen en gebeld worden in het buitenland is nu nog vrij prijzig (circa € 1.25 per minuut). Het tegoed wordt dus heel snel opgemaakt. Wij waren daardoor vanaf maandag of dinsdag onopgemerkt onbereikbaar geworden. En dat is ook niet handig moesten we constateren. Bert & Marian moesten daardoor met de familie Kutscheid bellen om het laatste nieuws over ons te vernemen. Met de beste motorgroeten, Paul & Tonny Keus Pagina

73

MC The Taxriders


Oude motoren (2) De tweede in de serie “Oude Motoren” is de Indian Single aan de beurt. Indian Single technische gegevens: Bouwjaar : 1901 Cilinder inhoud : 262 cc. Boring x slag : N.v.t. Vermogen : 1,8 pk Topsnelheid : 48 km/uur Geproduceerd in : Verenigde Staten

Motorfietsen hadden rond de eeuwwisseling (19e eeuw) vrijwel ieders belangstelling en motorraces maakten het publiek bekend met de verschillende merken en hun mogelijkheden. Toen de motorrijders telkens weer nieuwe records vestigden kwam er steeds behoefte aan snellere machines. P

P

In juni 1898 kondigde Waltham Manufacturing Co., de makers van oriënt-fietsen, aan dat ze een zwaargewicht fiets met een ééncilinder, de Dion-benzinemotor, op de markt Pagina

74

MC The Taxriders


zouden brengen. Andere fabrikanten volgden spoedig, onder wie voormalig wielrenner George Hendee, die fietsen met namen als Silver King en Silver Queen produceerde.

In 1989 kocht Carl Oscar Hedstrom, een Zweedse werktuigbouwkundige die in Brooklyn, New York werkzaam was, een De Dion-motor en veranderde deze om hem betrouwbaarder te maken. Vervolgens bevestigde hij hem op een tandemfiets die bij races op Madison Square Garden werd gebruikt. Hendee was onder de indruk en verzocht Hedstrom een motorfiets te ontwerpen die Pagina

75

MC The Taxriders


goed zou verkopen. Hedstrom maakte zijn eigen ontwerp voor carters en cilinderbussen. Hij ontwierp en bouwde een carburateur met een verbeterde ontbranding en een vereenvoudigde bediening en gaf de ééncilindermotor een

opvallende plaats in het diamantvormige fietsframe van Hendee, door een deel van de zitstang te verwijderen. Hij ontwierp een tank op het achterspatbord met aparte gedeelten voor benzine en olie, de zogeheten kamelenbult, en hij plaatste drie droge accu’s in een houder achter de voorste framebuis en verbond ze met de spoel, voor de ontsteking via de krukas in de trant van De Dion. En waar de meeste fabrikanten leren riemen gebruikten, die de neiging hadden om te slippen, maakte Hedstrom gebruik van een ketting. Pagina

76

MC The Taxriders


Het resultaat woog slechts 44,5 kg. Nadat zij dit prototype getest hadden, formeerden de twee mannen Hendee Manufacturing Co. om de machine te produceren die ze Indian noemden. Recent onderzoek suggereert dat Hendee in 1901 slechts twee fabrieks Indians maakte. Hedstrom liet één van deze machines in New England zien op de wielerbaan. Hendee verscheepte de andere, die u hier afgebeeld ziet, naar Groot Brittannië voor de Stanley Bicycle Show. Hij werd gekocht door een Schotse machine bouwer, genaamd McDermott. Deze McDermott emigreerde later naar Californië. Na zijn dood wisselde de machine een paar keer van eigenaar, totdat hij tenslotte gekocht werd door Gordon Bennett, die hem zonder veel kennis van zaken restaureerde en donkerder blauw schilderde dan de originele kleur. De motorwereld dacht dat de Indian was verdwenen, maar Gordons weduwe Viola Bennett hield de machine nog jaren na haar dood in haar bezit.

Gerrit van Daalen

Pagina

77

MC The Taxriders


Aan deze Uitgave werkten mee:

Jan Barmentloo Elly Barmentloo Jacques Berends Anton Cujé Gerrit van Daalen Henk Everts Jan Gerritsen Bert Keijer Paul Keus Johan Warringa

Denk aan de uiterste inleverdatum van de kopij vóór 15 november 2006 U

Pagina

78

MC The Taxriders


Het Bestuur Voorzitter: Jan Barmentloo Beekpark 57 D 7311 BZ Apeldoorn E-mail: [email protected] Secretaris: Bert Keijer Zanderijweg 14 7312 EH Apeldoorn E-mail: [email protected] Penningmeester: Henk Everts Deventerstraat 234A 7321 DB Apeldoorn E-mail: [email protected] Toercommissaris: Gerrit van Daalen Barnewinkel 613 7326 KV Apeldoorn email : [email protected] Redactieadres: Bert Keijer Zanderijweg 14 7312 EH Apeldoorn E-mail: [email protected] Algemeen bestuurslid: vacant Internet: www.taxriders.nl T

UTH

HTU

HTU

UTH

U

U

U

HTU

U

UTH

Webmaster:Wouter Keijer Pagina

79

MC THE TAXRIDERS NEDERLAND

Recommend Documents