Reisverslag Mifano Vrchlabi – Tsjechië
16 t/m 20 mei 2007
Tsjechië
Inleiding Een aantal jaren geleden ontstond er bij de voetbalvereniging Mifano het idee voor een buitenlandse trip. De Mifano voorzitter, Wim van Bokhoven, sprak toen tijdens een Algemene Vergadering de wens uit om eens met enkele elftallen naar het buitenland af te reizen. Hij wilde de deelnemers een ervaring laten beleven die hij zelf in zijn jeugd ook beleefd had. Door een tweetal Mifano leden, Jennie Liebreks (Hoofdleider A-B) en Piet van den Eijnden (leider A2 & het 6e), werd een aantal maanden geleden de handschoen opgepakt. Ze stelden voor om met een drietal elftallen af te reizen naar Tsjechië. Aan belangstelling geen gebrek, binnen de kortste keren hadden zich 47 spelers aangemeld en stond een team aan begeleiders gereed. Het organiseren kon beginnen. Veel steun hebben de initiatiefnemers gekregen van Martien van der Westen en Andrea, de Tsjechische vriendin van Mifano-voetballer Bob van den Heuvel, en afkomstig uit het toeristenplaatsje Vrchlabi. Dit toeristisch bolwerk is gelegen aan het centrale deel van het Reusengebergte op 465 m hoogte, in het dal van de Elbe in het gebied Noord- en Oost Bohemen. De naam van de stad spreekt men uit als "Vruglaabie", met de klemtoon op de eerste lettergreep. De plaatsnaam betekent: "Heuvel aan de Elbe". In het gerestaureerde historische centrum zijn een aantal prachtige bouwwerken, waaronder een marktplein met kasteel. De reis vindt plaats van 16 tot en met 20 mei 2007. De intrek wordt genomen in Hotel Eden in Herlikovice (Vrchlabi). Dit hotel maakt deel uit van een recreatiecomplex op een terrein van 4,2 ha. Onderstaand een impressie van het Hotel.
De reis wordt ondernomen met de bus, van busonderneming Bergerhof Tours. Chauffeurs zijn Martijn Bergerhof en Toon van Schijndel.
Mierlo, mei 2007, Marcel van Hoof
Pag. 2 van 17
De Deelnemers
Het volledige reisgezelschap
De begeleiding
Pag. 3 van 17
De eerste dag Op 16 mei 2007 om 20:00 uur verzamelen zich zo’n 58 Mifano mannen en vrouwen en 2 chauffeurs verzamelen bij het Mifano sportpark de Ark. Door Toon van Schijndel is de bus geprepareerd voor de lange reis van zo’n kleine 900 kilometer. Voorzien van brandstof, de nodige blikjes met drank, DVD’s voor onderweg staat de bus te lonken naar de deelnemers van de reis. Terwijl de bus wordt ingeladen met tassen, koffers, kussens, foerage, etc. gaat Trees van Schijndel, met haar zoon Harm aan het stuur van pa’s auto nog even de chauffeur, Martijn Bergerhof, ophalen. De Volvo S60 wordt gestart, in zijn achteruit, stuur onderuit, gas en kedang, de auto van familie de Veth moet het ontgelden. Je ziet Harm denken ‘om god weet welke reden staat daar plotsklaps een auto’ en hij vraagt zich af ‘stond die er ook al toen ik instapte´. Het zal de haast of wat nervositeit bij Harm geweest zijn, zijn ouders gaan immers een tijdje op reis. Toon stopt met het verder beladen van de bus, bekijkt de schade aan beide auto’s en denkt verdomme, dit wordt een hoop schrijfwerk. De meeste van ons hopen dat dit geen slecht voorteken is. Terwijl het schadeformulier snel ingevuld wordt, wordt de bus verder beladen. Het lijkt wel of sommigen 4 weken wegblijven. Zelfs de slaapcabine voor de chauffeurs moet dienst doen als opslagruimte voor de koffers en tassen. Langzaam nemen de deelnemers afscheid van familie en vriendinnen en zoeken een geschikt plekje op in de bus. Ronkend wordt de motor gestart, zet het gevaarte zich in beweging en omstreeks 20:30 uur wordt koers gezet richting Tsjechië. De Mifano delegatie wordt uitgezwaaid door de vele familieleden en vrienden. Links en rechts zie je zelfs dat er een traantje weggepinkt wordt. Of dit van blijdschap of verdriet is, laten we maar wijselijk in het midden. Na zo’n vier uurtjes kachelen wordt de eerste stop ingezet. Midden in de nacht wordt een Duits wegrestaurant bestormd door zo’n 60 Mifanol eden, waarbij het nodige geloosd en wederom ingeslagen wordt. Ook het nicotine tekort wordt door dees en gene op pijl gebracht. Links en rechts hoor je wat geluiden over stijve ledematen. Ook over de kwaliteit van de stoelen en beenruimte wordt het nodige gediscussieerd. Afijn het gebruikelijke gekrakeel. Bij de 2e stop was dit niet veel anders, zij het dat de temperatuur buiten aanzienlijk is gedaald, sommigen zich nog meer gebroken voelen en de koffie in dit wegrestaurant ervaren wordt als vergif. Maar dit alles kan de pret en stemming niet drukken. Enthousiast wordt de bus weer opgezocht en wordt koers gezet voor het laatste gedeelte van de reis. Vroeg in de ochtend van de 17e mei wordt het regenachtige Tsjechië bereikt. Omstreeks 10:00 uur loodst Andrea, onze steun en toeverlaat, ons Vrchlabi binnen. Op een gegeven moment komt Hotel Eden in het vizier, we rijden er voorbij, via de brug het riviertje over, stukje terug en we zijn gearriveerd bij een uitgebreid complex, prachtig gelegen aan de voet van een berg, omgeven door een schitterende natuur en een voetbalveld voor de deur. Wat wil je nog meer. Het lijkt op een waar paradijs. Sommigen van ons kunnen niet wachten om een sleutel van een kamer te bemachtigen. Maar een aanval op een kleine hotelreceptie door zo’n grote groep gaat tot niets leiden. Martien neemt het heft in handen en inventariseert wat er aan kamers voor ons beschikbaar zijn. Nou das niet niks. Uit 2 tot 7 persoonskamers / compartimenten valt te kiezen. De verdeling wordt toch wat ingewikkeld. Wie met wie op welke kamer? Nadat deze puzzel is opgelost wordt ingekwartierd. Kamers worden opgezocht. Diversiteit alom. Sommige schrikken zich een hoedje, zo’n ouwe “meuk” hebben we nog nooit gezien, vier aftandse bedden met bijhorende “Evertuin” kasten van het type “Gammel”, geen eigen douche of WC. Sommige kunnen echter hun lol niet op, wat een weelde in een dergelijk gerenoveerd compartiment met luxe toiletten, douches, bubbelbaden, TV en bedderij. Een schitterend spel van onderlinge ruilingen komt op gang (van kamers dan; sommigen wilden verder gaan maar daar wordt wijselijk een stokje voor gestoken). Pag. 4 van 17
Om een goed gevoel te blijven houden wordt door menigeen snel geconcludeerd dat men eigenlijk toch enkel maar voor het slapen op deze kamer is en de verwachting is dat de nachten wel (te) kort zullen zijn. En zoals iedereen zal beamen, wanneer je slaapt, heb je je ogen dicht en zie je toch niets. De gezamenlijke lunch om 12:00 uur maakt alles goed. De kok (de vader van Andrea, ja, ja de wereld is soms klein) heeft er een waar feestmaal van gemaakt. Er wordt genoten van het eten en nog meer van de lage prijzen voor het drinken. Het omrekenen is begonnen. In de middag wordt een bezoek gebracht aan het plaatselijke subtropische zwemparadijs waar naast het zwemplezier nog meer genoten wordt van een foto-shoot die plaatsvindt in het zwembad. Een knap model demonstreert voor de camera allerhande badmode en dat in allerhande poses. Sommige Mifano-ers ontdekken waar het modelletje de badmode verwisselt. Vanuit een slinkse positie in het water wordt dit met veel plezier gadegeslagen. Terwijl de spelers zich vermaken in het water, geniet de begeleiding van een stevige bergwandeling om en nabij een kolkende beek. Deze beek, waarvan de bron gelegen is in het Reuzengebergte, blijkt over te gaan in de rivier de Elbe. De stevige bergwandeling wordt nog even onderbroken voor het nuttigen van een kop koffie. Plotseling wordt een menu kaart ontdekt waarin de heerlijkste lekkernijen opgenomen zijn. Nou dan nog maar een kop koffie of capacino er tegenaan en smullen van de “Apfelstüdel mit Eis und Zahne” en andere lekkernijen.
Werk aan de winkel
Pag. 5 van 17
Hier wordt zwaar nagedacht
Na het zwemfestijn, wordt de bus opgezocht en wordt de weg vervolgd naar de rodelbaan van Vrchlabi, even verderop. Deze gigantische Rodelbaan wordt even onveilig gemaakt door een grote groep Mierlose snelheidsduivels.
Door jong en oud word genoten van de afdaling in het karretje van de razendsnelle rodelbaan. Sommigen gaan zo ontzettend hard dat ze uit het karretje en zelfs bijna uit de baan vliegen.
Pag. 6 van 17
Richting 18:00 uur wordt het hotel weer opgezocht, waar iedereen zich gaat prepareren voor het diner. Op het menu staat rijst, met wat groenvoer en een ongedefinieerd stukje vlees. Sommigen houden het om een “blinde vink”, anderen op een “slavink”. In ieder geval blijkt het gevuld met allerhande ingrediënten. Als toetje staat er ijs op het menu. Na het diner wordt door een grote groep nog even getraind. Tenslotte zijn we een voetbalvereniging die hier naar toe gekomen met een specifiek doel. Jenny, Piet en Hans hebben een VVV (Voet-Volley-Veld) uitgezet. Een partijtje voetvolley en een potje voetbal op het grote veld gaat er altijd in.
Dit gras is lichtgroen ?!
Dit gras is donkergroen !?
Om 21:00 uur wordt de avond gezamenlijk afgesloten in de café-bar van het Hotel. De halve liters (voor de prijs van zo’n kleine 20 Kronen (€ 0,75)) vinden gretig aftrek evenals de vele zakken chips. Weldra is het etablissement omgebouwd tot een ware Mifano feesttempel. Zelfs de Tsjechische gasten gaan uitbundig meedoen met de specifieke Mifano voetbal liederen. Ondanks de eensgezindheid van het reisgezelschap wordt toch de concurrentie tussen de verschillende teams van Mifano zichtbaar. Gezonde competitie in het volume van de zang, het aantal liederen met uitschieters als de grootste, de behaardste, etc. Ook de begeleiding laat zich niet onbetuigd, maar hierover geen details, stel dat de jeugd het over zou nemen ……..
Omstreeks 00:00 uur gaat iedereen goed moe maar voldaan naar bed. Het was een vermoeiende maar super leuke dag geweest. De slaap viel snel in. Dat was maar goed ook want er stond de volgende dag weer een zwaar programma te wachten
Pag. 7 van 17
De tweede dag De wekker rinkelt al vroeg op deze zonnige vrijdagochtend. Er staat een bezoek gepland aan de hoofdstad Praag. Vroeg uit de veren, ontbijten en langs pittoreske dorpjes en prachtige natuurgebieden wordt omstreeks 11:00 uur Praag bereikt. Nadat de bus geparkeerd is wordt de metro opgezocht. Praag is niet enkel de stad van de 100 torens maar ook de stad waar de metro het diepst onder het aardoppervlak ligt. Via steile roltrappen wordt afgedaald naar een diepte van zo’n 50 meter en worden we met een rotsnelheid naar het beroemde Praagse Museumplein gebracht. Hier splitst de groep zich in 2 partijen. Andrea en Bob, die als gids fungeren, laten de Mifano leden de mooiste plekjes van Praag zien. Dit allemaal onder een heerlijk zomers temperatuurtje. Wenceslasplein Het beroemde plein van Praag heeft meer weg van een boulevard met bomen. Het plein wordt opgevrolijkt met hotels, disco’s, winkels en diverse McDonalds. Het plein wordt gedomineerd door het oudste museum van de Bohemen: het Nationale Museum van Praag. Het plein vormt het symbool van het Tsjechische verzet tegen het communisme. De 21-jarige student Jan Palach begaf zich in 1969 met een emmertje benzine naar het plein en stak zichzelf in brand. Deze daad vormde de start van een langdurig verzet wat aan het eind van 1989 leidde tot de Fluwelen Revolutie en Tsjechië de democratie bracht.
Astronomische klok In de gevel van het raadhuis op het prachtige Oude Stadhuisplein bevindt zich de beroemde Astronomische Klok. Deze geeft behalve de tijd ook de dagen en de maanstand weer. Elk uur gaan twee kleine deuren open en zie je Christus en een parade van apostelen voorbij komen. Aan de zijkant staan figuren met hun hoofd te schudden. De Karelsbrug Dit is de beroemde brug over de rivier de Moldau, die de verbinding vormt tussen de oude stad en het kasteel van Praag. De brug is 56 meter lang en bijna 10 meter breed. De constructie bestaat uit 16 bogen. De brug wordt beschermd door drie torens, waarvan 1 aan de zijde van de oude stad. Deze toren wordt wel eens beschouwd als het mooiste gotische bouwwerk ter wereld.
Pag. 8 van 17
Wat skôn toch
Petrin-heuvel Eén van de mooiste uitkijkpunten van de stad is de 318 meter hoge Petrinheuvel. Deze heuvel is te voet te bereiken, maar een populaire manier is het gebruik van de kabelbaan. Een opvallend bouwwerk in het Petrinpark is de imitatie-Eifeltoren. Deze toren is 60 meter hoog, slechts een vijfde van zijn Parijse voorbeeld. Eveneens is in het park een doolhof van (lach)spiegels aanwezig, wat door menig Mifano lid aangedaan is. Praag kasteel De Praagse burcht is een van de grootste gesloten paleizencomplexen ter wereld. Alleen de voorzijde is al een halve kilometer lang. Het betreft de grootste burcht ter wereld en heeft 3 binnenplaatsen. Sint-Vituskathedraal De Sint-Vituskathedraal heeft drie torens. De twee oudste torens worden met hun 88 meter nog met 11 meter overtroffen door de hoofdtoren. Vanaf de hoofdtoren luidt bij bijzondere gelegenheden de grootste klok van Bohemen: 17 ton zwaar, 2 meter hoog met een doorsnede van 2,5 meter. In de middag heeft iedereen nog een aantal vrije uurtjes om de stad verder te verkennen, een terrasje te pikken of de nodige inkopen te doen. Praag, een prachtige stad. Om 17:00 uur dient iedereen zich weer te verzamelen op het Wenceslasplein. Per metro wordt naar de parkeerplaats waar de bus staat vertrokken, waarna de terugreis naar het hotel in Vrchlabi kan beginnen. Moe van het lopen met pijn in de voeten worden de ervaringen in de bus uitgewisseld.
Pag. 9 van 17
Ik ben de weg kwijt
Zou het
lukken
Let op mafioso voor ons
Praag is mooi stad
Tevens worden tijdens de terugreis plannen gemaakt voor de avond. Na het diner, wat bestaat uit een typische Tsjechische maaltijd, wordt massaal gedoucht en komen de mooiste kleren uit de koffers. De “ouderen” brengen een bezoek aan een typisch Tsjechisch café, wat vanwege het permanente rookgordijn dat er hangt een “bruin cafe” genoemd kan worden. Ook het bezoek aan het toilet van dit café dient beschouwd te worden als een soort survival boven een gierput. De disco’s in Vrchlabi krijgen bezoek van zo’n 50 enthousiaste Mierlonaren. Wat hier aan ervaringen opgedaan worden, worden niet opgetekend. Ze zijn simpelweg aan het oog van de rapporteur voorbijgegaan. Voor de meesten wordt het laat, voor velen wordt het erg laat en voor sommigen wordt het wel erg vroeg. Dat de nacht kort maar wel plezierig is geweest is goed merkbaar tijdens het wederom vroege ontbijt die ochtend. Pag. 10 van 17
De derde dag Zaterdag is de dag waar het eigenlijk om te doen is. Een internationaal toernooi staat op het programma. Twee teams van de plaatselijke voetbalvereniging FC Lanov en 3 teams van Mifano (A1, A2 en 6e) presenteren zich op het prachtige groene veld van de kleine maar gezellige voetbalaccommodatie van FC Lanov. De spelers van A3 worden verdeeld over de andere Mifano teams. Na de gebruikelijke ceremonie van uitwisseling van vaantjes en meer van dat moois krijgen alle spelers en bestuursleden van FC Lanov van de Mifano leden een mooie Mifano tas met de vermelding van de website www.mifano.nl en een shirt met de tekst: Mifano “Někdy je to dřina”, wat staat voor: Mifano ”Uit” altijd lastig”.
FiFa
Per team worden 4 wedstrijden van 2 x 15 minuten gespeeld, onder de bezielende leiding van de aanwezige internationaal opererende scheidsrechters.
Kleedruimtes Effe wenne
Pag. 11 van 17
Mifano A1 (Holandska)
Mifano A2 (Holandska)
Pag. 12 van 17
Mifano 6 (Holandska)
FC Lanov C (Czech)
Pag. 13 van 17
FC Lanov B (Czech)
Na verschillende sportieve maar spannende wedstrijden wordt de finale wedstrijd gespeeld tussen Mifano A1 en FC Lanov B. Een zeer gemotiveerd Mifano A1 geeft op deze warme, bijna tropische, zaterdag haar visitekaartje af. A1 was erop gebrand om alsnog een prijs binnen te halen, zeker deze internationale prijs. Met 4 – 0 wordt het FC Lanov B verslagen. Geluiden deden de ronde dat dit de beste wedstrijd van Mifano A1 van dit seizoen is geweest.
De eindstand van het toernooi: 1. Mifano A1 – Holandska 10 punten 2. Lanov B 9 punten 3. Mifano A2 – Holandska 7 punten 4. Lanov C 3 punten 5. Mifano 6e – Holandska 0 punten
Pag. 14 van 17
Na de prijsuitreiking, waarbij voor alle teams een beker beschikbaar is, worden de beste spelers gehuldigd.
Pag. 15 van 17
De gelukkigen zijn: Lanov B: Lanov C: Mifano A1: Mifano A2: Mifano 6e: Beste Toernooispeler:
Tucek Tuka’s Svaty Pavel Alex Scheepers Marc Basten Pieter Caris Jaroslav Jauda (Lanov B)
Na afloop van het toernooi staat voor FC Lanov een belangrijke competiewedstrijd op stapel. Het vaandelteam van FC Lanov moet winnen om behoed te worden voor degradatie. Men heeft nog nooit zoveel publiek langs de lijn gehad en het zal zeker aan het uitzinnige Mierlose publiek gelegen hebben dat zij deze wedstrijd wisten te winnen met 3 -2.
Terwijl de mannen deze dag druk doende zijn met het voetbaltoernooi, gaan de vrouwen shoppen in Vrchlabi onder leiding van Els van de Heuvel-Knapen die met haar man Johan een prachtig optrekje bezitten in dit gebied. Bij hun terugkomst heeft Els gezorgd, zoals belooft, voor het traditionele Tsjechische gebak voor alle Mierlose gasten. Heerlijk, Els bedankt. Of er door de dames veel Tsjechische kronen uitgegeven zijn, is niet duidelijk geworden. Na afloop van de wedstrijd begint de feestavond, waarbij alle toernooi deelnemers zich te goed kunnen doen aan gratis eten en drinken. Het wordt steeds drukker op het sportparkje van FC Lanov. Ook het orkest heeft zich inmiddels op het “podium” geïnstalleerd en begint te zorgen voor een nog grotere feeststemming. Een op traditionele wijze bereide varkensbout wordt snel “burgemeester” gemaakt. Dat geldt ook voor de spareribs die volgen. Het wordt alsmaar drukker, wat blijkt, het bezoek van Mifano was breed aangekondigd in het kleine dorp. De bewoners beschouwen het Mifano bezoek met de afsluitende feestavond als een soort dorpsfeest. Het is een warme, fantastische dag geweest. Menigeen is behoorlijk gebruind of verbrand. Moe maar met een goed gevoel wordt in de avond het hotel weer opgezocht. De meeste zoeken vrij snel het bed op, een aantal kiezen nog voor één of meerdere afzakkertjes, óf in het Hotel óf in een van de andere uitgangsgelegenheden in het dorp. Iedereen weet dat men zondag 20 mei weer vroeg uit de veren moet voor de terugreis. Pag. 16 van 17
De vierde dag Het is zondag, vroeg in de ochtend. De begeleiding hoopt dat iedereen tijdig opgestaan is het vertrek naar Nederland staat vroeg in de planning. En wat denk je, ook nu wéér iedereen op tijd uit bed, aan het ontbijt en gepakt en gezakt bij de bus. En zo was het elke keer, ondanks het intensieve programma en de actieve invulling van de vrije uren. Hiervoor is een compliment aan alle deelnemers aan deze reis op zijn plaats.
Op de terugreis is men minder luidruchtig dan op de heenreis. Er slapen er nu ook meer, zelfs in het gangpad. Rustig worden de films gevolgd die in de bus na elkaar gepresenteerd worden. Omstreeks 22:00 uur komen we in Mierlo aan waar het thuisfront massaal staat te wachten. Vier dagen Tsjechië. Een fantastische onderneming waarin door een aantal mensen veel energie gestoken is teneinde er een succes van te maken. En een succes was het. Met elkaar is dit succes bereikt en is er een prachtige reis van gemaakt. Toch is een specifiek woord van dank op zijn plaats aan de initiatiefnemers en organisatoren van dit evenement, Jennie Liebreks, Martien van de Westen, Piet van de Eijnde en Toon van Schijndel. Ook het bestuur van Mifano wordt bedankt voor de medewerking aan deze onderneming. Eveneens een bijzonder woord van dank aan Bob van de Heuvel en meer in het bijzonder aan zijn Tsjechische vriendin Andrea. Zonder haar inzet was deze reis nimmer het succes geworden zoals het nu door iedereen beleefd is. En namens het gehele reisgezelschap veel geluk in jullie voorgenomen huwelijk, in september a.s. Ook dank aan de chauffeurs, Toon en Martijn, voor de veilige heen- en terugreis. De bus wordt uitgeladen, de koffers en tassen worden gezocht en men vertrekt. Sommigen naar huis, sommige naar ……. ja waar naar, eigenlijk.
Tsjechië, adembenemend, spannend, sportief, gezellig, mooie natuur, prachtige dorpen en steden, leuke mensen, hartelijk, veel bier, veel rook en leuke chikkies ………….
Pag. 17 van 17
