2007 nr. 3. mei 2007

2007 nr. 3

mei 2007 Column: What’s in a name Brief uit Frankrijk Excursie: Caldic beeldencollectie Excursie: Middelburg Tentoonstelling: Ton Smits Verslag lezing dr. Pouwel Slurink Bas Heijne in het AG

4 6 8 9 10 13 16

 Inhoud ’t gewAG

In mei zal een tussenagenda (juni/augus­ tus) verschijnen. De sluitingsdatum voor deze agenda is woensdag 16 mei. ’t Eerstvolgende gewAG zal eind juni verschijnen. De sluitingsdatum voor bijdragen zowel voor ’t gewAG als voor de bijbehorende agenda (augustus/ september) is vrijdag 15 juni. ’t volgende gewAG zal onder meer bevatten: Verslag ALV Interview Verslag lezing

31 mei

met Charles Vergeer

Bas Heijne

Ten geleide Column: What’s in a name? Beleidsadviesraad Leven als een AG’er in Frankrijk Voor en door leden: Wandeling Vresselse bos Agenda in de binnenzak Excursie Wassenaar Excursie Middelburg Ton Smits: tentoonstelling schilderijen  Toneel: recensie ‘Kortsluiting’  Eindhoven op het AG (Nico Arts) Winterlezing Filosofie door dr. Slurink Voorjaarslezing Filosofie: Bas Heijne Voor en door leden: Kito Ruijter Kennisgemaakt met Tommy Wieringa Kennismaken met Lucette ter Borg Kennismaken met Margriet Heijmans Lentefeest Filmhuis: The Road Home Filmhuis: Mystic River WebNieuws Mutaties ledenbestand Voor en door leden: Kegelen

3 4 5 6 7 8 8 9 10 11 12 13 16 16 17 18 19 20 21 21 22 23 23

 Ten geleide

De toekomst van ’t gewAG in uw handen! Algemene ledenvergadering en lezerspanel Dit is de laatste uitgave van ’t gewAG vóór de komende algemene ledenvergadering op donderdag 31 mei. Voor die tijd krijgt u ook nog een ‘tussenagenda’ voor de maand juni. Dat vermeld ik zo nadrukkelijk, omdat de ALV voor de lezers en de redactie van ’t gewAG van groot belang is, immers punt 9 van de agenda vermeldt: ‘Evaluatie van het vereni­ gingsblad’. De leden dienen zich dan uit te spreken over de nieuwe huisstijl, de samenvoeging van het vroegere con­vo­caat en GewAG en over de verschijningsfrequentie. Namens de redactie verzoek ik iedereen, bij wie de communicatie in onze vereniging (en ’t gewAG in het bijzonder) ter harte gaat, de ledenvergadering bij te wonen, ook als dat voor u geen vaste gewoonte is. Een ledenvergadering is niet voldoende Het spreekt vanzelf dat wij willen weten of u instemt met de nieuwe vormgeving of dat u in de toekomst tevreden bent met ’t gewAG, dat om de twee maanden verschijnt, al of niet afgewisseld met ‘tussenagenda’ (door zijn aard een gebrekkig ding), of dat u liever wil dat het blad vaker verschijnt, al zou dat meer kosten. Maar dat is maar de helft van wat we ­willen horen: wij zijn ook en vooral ­geïnteresseerd

in uw mening en wensen betreffende de inhoud van ons blad. U moet daarbij niet zozeer denken aan de toelichtingen bij het activiteitenprogramma, maar vooral aan de artikelen zoals interviews, de column en bijdragen van leden (bijv. brieven en gedichten). Lezerspanel Omdat een ledenvergadering niet de mogelijkheid biedt om daar uitvoerig over te ­ praten, organiseert de redactie van tevoren een ‘lezerspanel’, en wel op donderdag 10 mei om 20.00 uur in de Meerlezaal. Alle AG-leden zijn welkom. De redactie zal bovendien een aantal leden uitnodigen om te zorgen dat alle gelederen uit de vereniging vertegenwoordigd zijn. Wij hopen op kritiek en op suggesties. De redactie hecht grote betekenis aan uw mening. Alleen dan kunnen wij een blad ontwikkelen, dat de interesse van de leden heeft en dat een bindend element kan ­vormen in onze vereniging. Tenslotte hoop ik dat u ’t gewAG met genoe­ gen zult lezen. Roland van Witteveen

Laat uw mening horen op het AG-webforum Surf naar http://www.academischgenootschap.nl, log in met uw AG-gebruikersnaam en -wachtwoord, klik de rode knop ‘forum’, volg de instructies.

 Column

What’s in a name? Een vraag waarin meestal het antwoord al ligt opgesloten: Niets, weinig of iets dergelijks. Dat is ook de oorsprong. Als Juliet aan Romeo zegt dat alleen zijn naam haar vijand is, en dat de naam niet een essentieel onderdeel is van zijn persoon, dus gemakkelijk kan worden afgelegd (“Romeo doff thy name”) zegt ze letterlijk: “What’s in a name? That which we call a rose by any other name would smell as sweet.” Maar in de afloop van de tragedie zien we hoe uiteindelijk de naam leidt tot de dood van de twee geliefden. Ook in de maatschappij van weleer en van onze tijd spelen namen soms een belang­ rijke rol en voegen op een of andere manier iets toe. Hoewel ook het ontbreken van een naam zijn impact kan hebben. Enkele voor­ beelden ter illustratie: Op de grote begraafplaatsen in Noord Frankrijk waar Amerikaanse, Canadese en Britse militairen begraven liggen die zijn omgekomen op de slagvelden in Normandië zijn de talloze kruizen met daarop ‘unknown soldier’ wellicht juist indrukwekkender dan de andere met naam – omdat die ons toch niets zegt – waar de vermelde leeftijd de meeste indruk maakt. Met namen moet je overigens zorgvuldig omgaan. Wim Kan gaf dat destijds duidelijk aan met zijn liedje: “Nee, nee, nee, we noemen geen namen Nee, nee, namen noemen we niet” Dat hoefde ook niet, want iedereen wist wie hij bedoelde. Cabaret van de beste soort, vindt u niet? Een gerenommeerde schrijver van dit moment betracht wat dit betreft helemaal geen zorg­ vuldigheid ten aanzien van haar Peter S. in haar boek Lucifer. De zoon van Peter had geen bezwaar is haar verweer. Eigen goede

smaak is kenne­ lijk afwezig of niet meer aan de orde. Ze meent dan haar gang te kunnen gaan en Peter in de publi­ citeit te kunnen brengen op haar indiscrete ma­ nier. Op deze ‘biografie’ zaten we niet te wachten, mevrouw. Tijdens een openbare bijeenkomst met de schrijfster werd ze fel aangevallen vanuit de zaal, waarop ze rea­ geerde: “u moet niet zo kakelen, mevrouw”. Niet zo gek, dacht ik, dat ik nu moet denken aan ‘De Kippenmoord’ in het maandblad van een grote landelijke krant. Het noodzakelijk ruimen van vele honderd­ duizenden kippen werd door de schrijver uit de anonimiteit gehaald door drie van de slachtoffers – op de voorpagina getoond in al hun kippenpracht – van een naam te voor­ zien: Anja, Manja en Tanja. Het worden dan bekenden en het ruimen wordt een gruwelijke moord. Een naam voegt vaak iets toe aan de ­hartelijkheid, maakt een opmerking per­ soonlijker, indringender, meer gericht, en dus effectiever. Kort geleden, in Egypte, werd mij bij herhaling naar mijn naam ­gevraagd, waarop ik daarna te horen kreeg: Welcome in Egypt, Peter. Welcome in our restaurant, Peter, of iets dergelijks. Onlangs hoorde ik – heel interessant, vond ik – dat het bovenstaande ook van toepas­ sing is bij de Rotterdamse Marathonloop. In Rotterdam-Zuid is het gebruik alle deel­ nemers toe te juichen en aan te moedigen met kreten als: “Kom op, Jan!, zet ’m op, Jan!” Of ze een aparte regeling hebben voor de vrouwelijke lopers viel deze keer niet onder mijn research.

 Vele jaren geleden, toen ik kennismaakte met een groep 12-jarigen en dus een rollcall hield, waarbij ik meteen probeerde hun voornamen te leren kennen en ... onthouden, en natuurlijk goed uit te spreken, wat in een multiculturele samenleving een extra probleem vormt maar o zo belangrijk is! Een van de enthousiaste jongetjes zei trots dat hij Wolfgang heette. Ik complimenteer­de hem met die mooie naam en voegde er aan toe dat ik wel een Wolfgang kende waar ik erg van hield, maar dat die nog een tweede naam had, namelijk Amadeus. Nog enthou­ siaster dan tevoren riep hij: “Dat ben ik! Dat

ben ik!” Zijn ouders hadden hem duidelijk willen vernoemen naar hun ­ geliefde com­ ponist. Later die dag kwam hij me vragen hoe ik hem dan wel kende. Ik wilde hem niet teleurstellen en zei dat ik hem dat later wel eens zou vertellen. Zo kunnen namen op velerlei wijzen levens beïnvloeden. What’s in a name? is zeker dubbel te interpreteren. Dat geldt ook als ik u dank voor uw aandacht en u groet als Peter van Bergen

Beleidsadviesraad: nieuwe samenstelling De Beleidsadviesraad bestaat nu vier jaar. In de herziene statuten van augustus 2002 staat: “De taak van de Beleidsadviesraad is het met raad en daad terzijde staan van het ­bestuur door enerzijds het geven, gevraagd en ­

ongevraagd, van adviezen en anderzijds het vormen van een klankbord. Daarnaast heeft de Beleidsadviesraad het recht het bestuur te verzoeken een algemene ledenvergade­ ring bijeen te roepen. De beleidsadviesraad bestaat uit tenminste drie leden, die voor een drietal jaren door de algemene leden­ vergadering worden benoemd.” In overleg met de algemene ledenvergadering is van dit laatste punt afgeweken. Om te voorkomen dat de eerst gekozen ­leden allen tegelijk zouden aftreden is een tweetal leden nog een extra jaar ­aangebleven. Tijdens de ledenvergadering van 31 mei a.s. zullen de leden Gerard Vinke en Willem van Abkoude aftreden en zullen vier nieuwe leden aan u ter benoeming worden voorge­ steld t.w.: Anne van der Putt, Anita Goïnga, Ignace Laarhoven en Carel Ort. Wij verwachten dat de nieuwe leden samen met het reeds zittende lid Ties van Maaren een team zullen vormen dat een brede erva­ ring met zich mee brengt en aldus een goed klankbord zal vormen voor het bestuur.

Zittend v.l.n.r. Anne van der Putt, Anita Goïnga Staand v.l.n.r. Ties van Maaren, Carel Ort, Ignace Laarhoven

Namens de Beleidsadviesraad, Gerard Vinke, voorzitter

 Leven als AG’er in Frankrijk Uithijgen van het AG-seizoen Het voorjaar is weer in volle gang dus zijn we weer terug in Frankrijk en ons AG-seizoen ligt weer achter ons. Dit tijdstip van terug­ keer, ergens tussen begin april en begin mei, is jaarlijks een gebeurtenis van zorgvuldige afweging. Het AG-programma is nog in volle gang, maar de voorjaarsactiviteiten in Caylus, vooral in de tuin, vragen onze aanwezigheid. Wat heeft voorrang en wat moeten we helaas laten schieten, zoals bijvoorbeeld het AG-Lentefeest en de AG-Filosofendiscus­ sies. Dit jaar gaf de geplande ombouw van onze garage in april de doorslag. Het is in Frankrijk niet zo gemakkelijk daar­ voor vaklieden op het gewenste moment te vinden. Bolkestein had wel gelijk met zijn bekende roep om loodgieters uit Polen. Verder moet je niet teveel vertrouwen op gemaakte afspraken, die worden nogal eens gewijzigd. We zijn blij dat we uitvoerders hebben, passen ons eigen programma aan en gaan niets zelf veranderen. Gelukkig loopt alles redelijk volgens plan. De enige tegenvaller was het weer in de ­afgelopen weken, dat toevallig in Neder­ land stukken beter was dan hier in het ­departement Tarn & Garonne (zo’n 60 km ten noorden van Toulouse met Montauban als hoofdstad). We hebben ons dan ook even afgevraagd of we toch niet wat later hadden moeten vertrekken. Het plaatsje Caylus met zo’n duizend ­inwoners dateert uit de Middeleeuwen en heeft een kerk uit de 14e eeuw. De afstand vanaf Turnhout is 1050 km (bijna geheel) autoroute en dat is, als je wilt, in een dag te rijden. Dat doen wij nooit want voorbij Orleans weten wij een prettig hotel waar je voortreffelijk kunt dineren. En verder vertrek­ken we liever pas na de koffie, maar willen wel graag voor borreltijd aankomen. Er wonen ook in deze streek veel buitenlan­ ders, vooral Engelsen en Nederlanders.

André: “Helaas, sprakeloosheid behoort niet tot mijn grootste deugden”. De meesten van hen hebben een interessant oud huis of verbouwde boerderij, dus een echt ‘maison en pierre’, bij voorkeur met een ‘pigeonnier’, dat is een oud duiventorentje naast en hoger dan het huis. Vroeger werden daarin duiven gefokt, een luxe hobby en aanvulling voor het houden van kippen en een teken van welstand. Nu is het een soort statussymbool. Meestal zijn ze inwendig verbouwd tot ‘gite’, een gastenverblijf. Ze behoren tot het ‘patrimoine national’ en er mag dan ook niets aan veranderd worden zonder toestemming van de ‘Architect de France’. Onze overburen, zeer plezierige Engelsen, hebben ook zoiets en ze zijn dus altijd ­bezig met klussen aan het huis. Maar in restauratie avonturen had ik op mijn leeftijd geen zin meer. Wij hebben dus een ‘maison contem­ po­raine’ gekocht, gelegen op een helling met een prachtig uitzicht op Caylus op de overzijde van het dal van de Bonnette.

 Het perceel is voor lokale maatstaven niet echt groot (ca. 3600 m²) maar toch wordt het grootste deel er van door ons gebruikt om de buren op afstand te houden. Onze overige twee buren zijn Fransen, de gemeente­ secretaris en de oud-notaris, en dat is af en toe wel praktisch voor allerlei informatie, vooral ook omdat wij geen moeite hebben met de Franse taal. Terzijde, voor zover u dat niet weet, alle Franse departementen (een kleine 100 en vergelijkbaar met onze provincies) zijn in de tijd van Napoleon geformeerd en genoemd naar de belangrijkste rivier in het gebied (zoals de waterschappen in Nederland). Ze zijn genummerd in alfabe­tische volgorde en wij wonen in departement 82, waarmee hier dan ook alle autoregistratienummers eindigen. De tuinactiviteiten hebben als gevolg van het weer even moeten wachten. Door de enigszins uitzonderlijke vorstschade van deze winter zijn een groot aantal recent ingeplante lavendels bevroren. Ondanks aanbevelingen van ­hoveniers dus niet zo’n goede greep. Er zijn genoeg ‘pépinières’ in Frankrijk, maar dat zijn meer kwekers en plantenverkopers dan

hoveniers. Na ervaring met zo’n vijf pépi­ nières en jardiniers blijkt ons dat geen van hen echt goede adviezen voor tuinaanleg kan geven, maar helaas ervaar je dat pas een jaar later. Waarschijnlijk is hun opleiding, in ­tegenstelling met die in Nederland, daar niet zo op gericht. Mede als gevolg van het weer bleef er ­intussen nog tijd over om enkele AG-toe­ zeggingen gestand te doen. Het gaf me de gelegenheid me intensief in Sartre’s filosofie te verdiepen teneinde het toegezegde ­ com­mentaar voor mijn AG-Filosofie-bijeen­ komst, die ik helaas niet kon bijwonen, op te stellen. En tenslotte deze bijdrage aan ’t gewAG, waarmee ik hoop te voor­komen een ‘obscuur’ AG-lid te worden dat na de terugkeer eind oktober (wij zijn altijd op ­terugkeer hetzij naar Turnhout dan wel naar Caylus) zich opnieuw zou moeten voorstellen. Gelukkig zijn we dit jaar ‘pour raison de ­famille’ de maand juni weer in Turnhout ­zodat we nog een stukje van het AG-seizoen kunnen meebeleven. Donc, au revoir bientôt. André Luiten

Voor en door leden

[email protected] (met als onderwerp: Wandeling Vresselsbos). Verzamelpunt: De Vresselse hut, Vresselse­ weg 33, 5491 PA St.-Oedenrode, om 13.00 uur.

Wandeling door het Vresselse bos Als één van de resultaten van de ‘creatieve avond’ op 27 februari jl. van het bestuur met de commissies worden individuele leden, los van de bestaande commissies, aangemoedigd activiteiten te organiseren. In dit kader nodigt Wim Bollen wandel­ enthousiasten op zaterdag 2 juni uit voor een wandeling van 10 km door het Vresselse bos en omgeving. Het aantal deelnemers: tussen 4 en 16. NB Onderweg is er geen horeca. Informatie en/of aanmelden (uiterlijk 31 mei) bij Wim Bollen, tel. 040-2487310, e-mail

 Agenda in de binnenzak? Lof zij de leden die het AG voortdurend na aan hun hart willen voelen: zij dragen de agenda dagelijks mee in hun binnen­ zak. Anderen willen hem aan het prikbord, ­onder het hoofdkussen of bij de verjaardags­ kalender ... Met het oude convocaat was dat natuurlijk gemakkelijk, maar nu kan het nog steeds door de gele agenda uit ’t gewAG te trekken en overlangs handig te vouwen. Of wilt u een extra agenda? Zowaar, dat kan in beperkte mate! Bij het drukken zijn er altijd een klein aantal gele ‘vellen’ over. Zolang de voorraad strekt zijn die voor de liefhebbers op de ­sociëteit te verkrijgen.

Van de excursiecommissie

Nogmaals: De Caldic Collectie te Wassenaar Excursie op donderdag 3 mei 2007 We vestigen nog eens de aandacht op de ­bijzondere excursie naar de verzameling van moderne beelden van de familie Van Caldenborgh in Wassenaar. Er zijn nog ­enkele plaatsen beschikbaar indien u zich snel aanmeldt. De collectie bevindt zich op het landgoed van de familie, waar we rondgeleid worden over een bosachtig ­terrein met deels zandpaden. Duur van de wandeling ongeveer twee uur. Aanbevolen wordt wandelschoenen aan te trekken en ­regenkleding mee te nemen. Voor mensen die slecht ter been zijn wordt deelname ­afgeraden. We worden gastvrij ontvangen met een kopje thee en na de rondleiding wordt nog een glaasje wijn aangeboden. Voor de rondleiding worden geen kosten in rekening gebracht.

Het programma is als volgt: 11.30 uur ontvangst op het AG met koffie en broodjes. 12.30 uur vertrek met de bus, 15.00 uur aankomst te Wassenaar. Na het programma vertrek om ongeveer 18.00 uur; aankomst bij het AG om onge­ veer 20.30 uur. Indien tijdig opgegeven, kan men daar nog een maaltijd gebruiken. De kosten ad € 20,– betreffen lunch en bus­ kosten. Opgeven bij Otto Croiset van Uchelen, tel. 040-2831789, s.v.p. gelijktijdig € 20,– overmaken op rek.nr. 512653127 t.n.v. Academisch Genootschap te Nuenen. Voor deelname aan de maaltijd na afloop graag uiterlijk dinsdag 1 mei opgeven bij de bar van het AG, tel. 040-2434808.

 Van de excursiecommissie

Het Zeeuws Museum te Middelburg Excursie op dinsdag 26 juni 2007 Op 5 juni a.s. heropent het Zeeuws Museum te Middelburg na een ingrijpende verbouwing. Het Zeeuws Museum herbergt de wereld­ beroemde serie 16e eeuwse wandtapijten met afbeeldingen van gevechten op de Zeeuw­se wateren tijdens de 80-jarige oor­ log. Zo behoort ‘Het beleg van Zierikzee’ tot de topstukken van de wereld. De vaste collectie is in drie thema’s ingedeeld: geschiedenis, mode en wonder­ kamers: Geschiedenis In de geschiedenisvleugel vindt men de wandtapijten van de 80-jarige oorlog. Er is een nieuw lichtsysteem ontwikkeld dat de rijkdom aan details op de tapijten voor het eerst goed zichtbaar maakt. Deze vleugel omvat verder twee zalen ­gewijd aan porselein (VOC) en schilderijen uit verschillende kunsttradities. Er ­ hangen werken van de 17e eeuwse fijnschilder Adriaan Coorte en de 20e eeuwse realist Charley Toorop. Het porselein stamt uit de rijke Zeeuwse erfenis van de VOC maar er zijn ook moderne stukken. Mode De omvangrijke collectie streekdrachten en sieraden trekt veel aandacht van mode­studenten: men experimenteert met de ­relatie van hedendaagse mode en de tradi­tionele streekdrachten. De modepresentatie zal vanaf 2008 tweemaal per jaar vernieuwd worden met medewerking van o.a. de modeacademie van Gent.

Wonderkamers Deze bevatten onder andere een grote, nooit eerder getoonde verzameling etnografica. Archi­tect Christian Kieckens ontwierp hier­ voor drie kabinetten, in een hoge zaal met een prachtige oude balkenconstructie in de vorm van een omgekeerd schip. Deze kabi­ netten bieden een hedendaags perspectief voor de verzamelingen die mensen mee­ brachten van verre reizen in het Zeeuws verleden. Tijdens de rondleiding zal uiteraard veel ­aandacht besteed worden aan de wand­tapijten, en verder zullen enige hoogte­punten uit de overige collecties worden getoond. Aan de excursie is een dagprogramma ver­ bonden, hierover zult u in de ‘tussenagenda’ voor juni meer kunnen lezen. Dan worden tevens verde­re bijzonderheden over datum van aanmelding, kosten en tijd bekend­ge­ maakt. Dinsdag 26 juni wordt een interes­ sante excursiedag!

10 Nieuws van de tentoonstellingscommissie De persoonlijke schilder­ stijl van Ton Smits vertoont verwantschap met de naïe­ ve en surrealistische kunst. Zijn schilderijen zijn het best te typeren als vredige dagdromen. Zij ademen een sfeer van verstilde schoonheid en kinderlijke onschuld, en weten vaak te ontroeren. Smits’ schilde­ rijen getuigen van zijn on­ verwoestbare optimistische levensvisie. Zij maken de aanschouwer blij.

Van 2 mei t/m 29 juni 2007 zijn wij in de gelegenheid, op het AG een zeer speciale tentoonstelling met werk van een Eindho­ vense kunstenaar te laten zien:

Ton Smits (1921-1981) Ton Smits woonde en werkte vanaf 1957 tot aan zijn overlijden in 1981 aan de Jacob Reviuslaan in Eindhoven. Ton Smits was cartoonist èn kunstschilder. De kunstschilder Ton Smits vervaardigde ruim 600 schilderijen. Schilderen was zijn passie. Aanvankelijk werkte hij in olieverf, later koos hij voor temperaverf op caseïne basis. Dat is een waterverf waarbij caseïne (kaasstof) als bindmiddel fungeert. Als dra­ ger voor deze schilderingen gebruikte hij panelen van hardboard (Zweeds masonite). De tempera-schilderijen van Ton Smits be­ zitten “de gloed en de briljante kleuren van oude emailschilderingen”. In de loop van de jaren ’70 verruilde hij de tempera- weer voor de olieverftechniek. Ton Smits ver­ vaardigde ook aquarellen.

Ton Smits wilde dat zijn cartoons en schilderijen ook na zijn dood voor publiek toegankelijk zouden blijven. Eind 1983 ging deze wens in vervulling met de opening van museum Ton Smits Huis. Dit museum is geheel gewijd aan deze ­kunstenaar. De artistieke nalatenschap van Ton Smits vormt de kern van de museum­ collectie. De tentoonstelling in het AG bestaat uit schilderijen van Ton Smits. Tijdens de ­ledenborrel op donderdag 7 juni 2007 zal de tentoonstel­ ling in aanwezigheid van mevrouw Smits-Zoetmulder, de echtgenote van Ton Smits, worden geopend. Daarnaast zal er in de maand juni een bezoek aan het Ton Smits Huis worden georganiseerd om ook met het wereldwijd bekende werk van de cartoonist Ton Smits nader kennis te kunnen maken.

11 Recensie

Dementeren is om te lachen AG-toneel speelt ‘Kortsluiting’ Victor is boos. Hij haat de lente. Hij schreeuwt de vogeltjes in de tuin toe dat ze moeten ophouden met kwatteren. Kwatteren? Kwitteren? Kwetteren? Hij heeft liever de herfst, met storm en regen en rondvliegende dakpannen. Of de winter, door de sneeuw wandelen met een flacon cognac in zijn binnenzak. Hij heeft het wel gehad met lentes. Victor is altijd een sterke persoonlijkheid geweest. Hij is gepensioneerd en merkt dat zijn eigen brein spelletjes met hem ­begint te spelen. Dat maakt hem razend. Hij herkent af en toe zijn eigen vrouw ­Charlotte niet meer, vergeet wat een minuut geleden gezegd is, en vergeet woorden. Vooral met dat laatste is hij heel erg ­bezig. Overbekende woorden komen bij hem ­boven als wonderbaarlijke ontdekkingen (tureluurs, hannesen). Voor zijn omgeving is dat wel komisch. Haye van der Heijden heeft geprobeerd in zijn toneelstuk Kortsluiting een zwaar thema (Alzheimer) op een luchtige manier te bren­ gen. Een vergelijking dringt zich op met het vorig jaar door het Rotheater gebrachte, veel geprezen stuk Hersenschimmen, naar

Hildegard van Diederen Sandra Schoones

Bob van Winkel

Marijke de Haan

het boek van Bernlef. Men kan zeggen dat Korsluiting luchtig blijft omdat het ver­ haal niet wordt afgemaakt. Het eindigt met een ‘happy end’ als Victor – in een helder moment – en Charlotte besluiten hun huis te verkopen en naar een verzorgingsflat te gaan. Maar we weten natuurlijk allemaal dat dat helemaal geen happy end is maar een sad beginning. Hersenschimmen maakt het verhaal op een indrukwekkende – en daarom niet luchtige – manier wél af. Dat neemt niet weg dat de spelers van AG-toneel onder leiding van regisseur Paul Meijer iets moois hebben neergezet dat in je hoofd blijft hangen. Bob van Winkel in zijn rol van Victor blijft het hele stuk door een samenballing van woede, verzet en ­vertwijfeling. Hij heeft verschrikkelijk goed

12 in de gaten wat er met hem aan de hand is en moet machteloos zijn eigen neergang mee­maken. Een schrale troost haalt hij uit het feit – zolang hij dat nog beseft – dat zijn gedrag regelmatig op de lachspieren van ­ anderen werkt. Hij mag blij zijn dat zijn Charlotte, ook al zo’n sterke persoon­ lijkheid, robuust gespeeld door Marijke de Haan, hem uiteindelijk niet laat vallen, want hij maakt het af en toe wel bont ...

Enkele extra verhaallijnen, adequaat inge­ vuld door Sandra Schoones (dochter Julia) en Hildegard Diederen (buurvrouw Vera), maakten het stuk afwisselend. Een goed idee van AG-toneel om ook acteurs/actrices van buiten het AG aan te trekken. Waar ik wel een beetje tureluurs van werd: de vogel­tjes, die maar bléven kwetteren, het hele stuk door. Jan Kees van der Veen

Eindhoven op het AG

Lezing van Stadsarcheoloog Nico Arts Op 5 april vertelde Nico Arts ons aan de hand van een groot aantal lichtbeelden over de spannende opgravingen die de ­afgelopen jaren op het plein vóór de ­Catharinakerk hebben plaatsgevonden en die ook ver buiten onze landsgrenzen ­belangstelling hebben gewekt. De meeste van deze beelden zijn nog eens na te zien in het boek Een bed van botten dat Nico Arts met Joeske Nollen samenstel­ de aan de hand van de ontelbare foto’s die Laurens Mulkens, die ook op 5 april aan­ wezig was, van het project maakte.

De oude en de nieuwe St. Catharinakerk

V.l.n.r. Nico Arts, Ben Bolomey, Laurens Mulkens, Heine Rodrigues de Miranda Nico Arts gaf een exemplaar van het boek aan het AG cadeau. Voorlopig zal dat op de leestafel liggen en is daar voor alle belang­ stellenden, zeker voor hen die op 5 april af­ wezig waren, in te zien. In de maand mei gaat Nico met zijn ploeg op het 18 Septemberplein graven om de moge­ lijke resten van de legendarische Woenselse Poort te vinden. Belangstellenden wordt aangeraden in die periode eens te kijken of er wat te zien is. Verwacht wordt dat de funderingen erg diep zullen zitten. Ben Bolomey

13 Winterlezing filosofie door dr. P. Slurink

Zeven Filosofische Vragen (en zeven maal Evolutie) Op 8 maart was een vijftigtal AGleden in de Meerlezaal samen­ gestroomd om te luisteren naar de filosofielezing van dr. Pouwel Slurink en om – naar later bleek – zich te roeren in de discussie achteraf. Dr. Slurink, als begeleider van de naturalistische filosofiegroep al enkele jaren actief bij het AG, gaf zijn lezing de titel ‘Zeven Filosofi­ sche Vragen’ mee. In zijn inleiding introduceerde Rients Rozendal de lezing als de eerste in een nieuwe reeks (de derde) lezingen die de commissie filosofie wil gaan organiseren. Tijdens de najaars- en voorjaarslezingen treden Ne­ derlandse filosofen zonder binding met het AG op, maar tijdens de winterlezing is het woord aan onze ‘huisfilosofen’. De zeven vragen waren de volgende: 1. Wat komt eerst: stof of idee (vorm, ­ontwerp, geest)? 2. Kunnen we de wereld kennen (of is het een illusie)? 3. Zijn stof en geest met elkaar verbonden en hoe? 4. Verschilt de mens van de (andere) ­dieren? 5. Zijn we vrij? 6. Waar komen goed en kwaad vandaan? 7. (Hoe) kunnen we de samenleving ver­ beteren? Rients had ons al gewaarschuwd dat het onwaarschijnlijk was dat in het gegeven tijdsbestek alle zeven vragen aan de orde zouden komen. Bij het schrijven spiekte ik onder vraag 7 in de presentatie en vond daar als enige bullit “een volgende keer

graag”, waaruit blijkt dat ook de spreker er al ­rekening mee had gehouden dat niet alle vragen aan bod zouden komen. Dit maakte de lezing niet minder interes­ sant, al was Pouwel’s betoog bij tijd en wijle moeilijk te volgen, omdat de koppeling van notebook en beamer ook evolutionair bleek te zijn: variatie en selectie bleken te bepa­ len welk deel van de slide niet zou worden weergegeven op het projectiescherm. Stof of idee eerst? Pouwel leidde de eerste vraag in met een – korte tijd geleden weer actueel geworden – kunstwerk: ‘de Denker’ van Rodin. Voor dieven was het antwoord op de vraag simpel: het is stof en wel goed verkoopbare stof. Anderen zien ook vorm en informatie, de energie die er in gestoken is, het feit dat deze klomp brons een denkende mens voorstelt en last but not least het doel dat de kunstenaar voor ogen stond toen hij het kunstwerk maakte. Al in Griekenland bestond de strijd tussen ­materialisten (of monisten: stof en alleen stof), zoals bijv. Thales, Empedokles en Demokri­ tos en de Spiritualisten of Dualisten (geest,

14 maar wel met stof) zoals Anaxagoras, Plato en Pythagoras. Aristoteles postuleerde een synthese van stof en vorm, waarbij de vormen zuiver en bewaard blijven. Hij was dus niet toe aan het idee dat vormen veranderen door variatie en selectie. Het ‘idee-eerst’ model bleef eeuwenlang het meest populair, geholpen door de macht en het elegante van het cijfer (de wiskunde), maar ook door de menselijke behoefte aan het funderen van een moraal, en zijn vragen naar de oorsprong van doelgerichtheid en de aard van de ziel. Totdat Darwin in de eerste helft van de 19e eeuw, na consciëntieus veldwerk en na vele jaren van studie, verificatie, correlatie en vergelijking nieuwe ondersteuning vond voor het idee dat er in den beginne alleen stof was geweest. Soorten waren ontstaan door een continue door toeval geregeerde selectie uit de variatie van combinaties en de betere reproductie van de meest aange­ paste (‘fittest’) organismen. En aanpassing was (en is) nodig ten gevolge van verande­ ring van het klimaat, schaarste aan voedsel en vijandige levensvormen. Pouwel’s verhaal voerde de luisteraars via de vragen naar doelgerichtheid, vooruitgang of niet en intelligent ontwerp versus domme evolutie naar de volgende conclusies: • ‘Stof-eerst’ modellen zien orde als pro­ duct van zelfsortering en geest als een door selectie geëvolueerd aspect van zelfzuchtige, materiële systemen en ver­ klaren daarmee ook ‘het kwaad’. • ‘Geest-eerst’ modellen verklaren wel orde en ontwerp in de wereld, maar niet chaos, toeval, het kwaad en de oorsprong van de geest (want “wie ontwierp de ­ontwerper?”). Daarbij is duidelijk dat de evolutionaire ‘stof-eerst’ modellen met minder denkspin­ sels een groter verklaringsbereik hebben en daarom de voorkeur hebben.

Kennen we de wereld of dromen we haar? De kloof tussen ‘idee’ en ‘ding’ (‘Erscheinung’ und ‘Ding an sich’) is het basisprobleem in de kenleer, met als grote hamvraag: “hoe kan de geest de stof ­be­vatten?” Filosofen als Hume en Kant hebben hier hun bijdragen geleverd totdat pas in de vorige eeuw eerst door Lorenz de nu in wijde kring geaccepteerde conclusie werd geformuleerd dat ook ons kenvermogen een resultaat is van de evolutie. Aan de ene kant is dit een garantie voor onze overlevingskansen, maar aan de andere kant legt dit concept ook de beperkingen van ons kenvermogen bloot, als in principe ongeschikt voor werelden die niet relevant zijn voor ons overleven in enge zin, zoals de microkosmos en de ­macrokosmos. Veel filosofen w.o. Nietsche bleven terug­ verlangen naar een domein van eeuwige, perspectief-onafhankelijke waarheden. Uit­ spraken en paradoxen als “iets kan toch geen waarheid heten, omdat het strookt met de overleving van de mens” en “alle soorten hebben verschillende ogen, en kennen dus verschillende waarheden, ergo er is geen waarheid”, getuigen van de worsteling die gepaard ging met de vestiging van een ­kenleer met een perspectivistische, pragma­ tische waarheid. Zijn stof en geest met elkaar verbonden en hoe? De geest overziet de wereld niet vanuit een positie buiten die wereld, maar heeft een ge­ ëvolueerd perspectief op en een utilistisch beeld van die wereld, vanuit een positie in die wereld. In dit model is de functie van onze geest: • zich oriënteren en voortbewegen: de conti­ nue zoektocht naar voedsel en veiligheid. • denken in doelen en middelen: (jacht en werktuiggebruik). • samenwerken en concurreren (sociale component).

15 De geest maakt een continue bijstelling via een feed-back loop (koerscorrectie, bijstellen, focusseren, corrigeren en weer bijstellen) mogelijk; het brein is een ­interactieorgaan en het bewustzijn een ­terugkoppelingspunt. Het bewustzijn integreert en weegt vitale informatie voor een overlevingsmachine die kiezend overleeft. Daarmee wordt de mens tot op grote hoogte meester van zijn situatie. Verschilt de mens van de (andere) dieren? Men zegt wel eens dat aan sommige dieren ‘niets menselijks vreemd is’, maar het ­omgekeerde nl. dat aan mensen ‘niets dierlijks vreemd is’ hoort men zelden. Welke zijn de essentiële verschillen tussen mens en dier? Ook in de menselijke samenleving vindt een ‘strijd om het bestaan’ plaats, waarin de ‘best aangepasten’ het grootste reproductief succes hebben. Het blijkt dat dit succes ook sterk correleert met cultureel succes. Hier hebben we dus te maken met een ­samengaan van evolutie en cultuur in een ‘gene-culture co-evolution’. Men vindt dit ook bij dieren, als voorbeeld werd een ­tamelijk geïsoleerde orang-oetan kolonie genoemd, waarbij van generatie op gene­ ratie een intensief gebruik van gereedschap van de ouderen op de jongen wordt over­ gedragen. Bij de mens zijn er voorbeelden te over: betere jagers hebben meer affaires en meer kinderen dan slechtere jagers (Ache, Paraguay), de meest woeste krijgers krijgen de meeste vrouwen en (dus) de meeste kinderen (Yanomamö, Brazilië), de rijkeren krijgen meer kinderen (Yomut, Turkmenistan), succesvolle mannen hebben niet altijd meer kinderen, maar wel meer seksuele kansen (westerse mens, Quebec). Men vindt bij dieren typisch ‘menselijke’ eigenschappen zoals samenwerken op ­basis van wederzijdsheid (vampiervleermuizen, dolfijnen en walvissen). Hiervoor is de slimheid van de samenwerkenden van groot

belang: ze moeten in staat zijn elkaar te ­herkennen, te werken in groepen van ver­ schillende seksen en leeftijden, om kunnen gaan met veranderde sociale posities en ­rollen en er moet ook met niet-verwanten samengewerkt kunnen worden. Men vindt een correlatie tussen de her­ sengrootte en groepsgrootte (dus sociale ­complexiteit), waarbij het ontstaan en de noodzaak tot taal en later massacommunica­ tie verklaard kan worden uit het onvoldoen­ de tijd hebben om de ouderwetse ­bilaterale communicatie (met name het vlooien) op het juiste niveau te onderhouden. Al met al zien we tal van tekenen van ‘menselijkheid’ bij dieren. Het zijn de ­tussenfasen die ook onze voorgangers en de voorgangers van het geslacht Homo heb­ ben doorgemaakt, waarbij misschien alleen uniek voor de menselijke evolutie is dat • Homo van een verzamelaar op de jacht overging, waarbij hij nestblijver werd met afhankelijke jongen en in hun na­ komelingen investerende, provianderende mannen. • Homo, als slimme ‘roofaap’ en ‘baas van de natuur’ geworden zijn eigen belang­ rijkste vijand werd (hetgeen hem deed belanden in eindeloze wapenwedlopen). • Cultuur wordt voortgedreven door com­ petitie tussen groepen, het zoeken naar groepsidentiteit, maar ook de noodzaak tot zelfdemonstratie binnen de groep. Tot zover de spreker, die liet zien in welke mate de evolutietheorie leidt tot nieuwe ­antwoorden op oude filosofische kern­ vragen. Een levendige discussie besloot een niet eenvoudige, maar interessante, avond. HAE

16 Voorjaarslezing filosofie

Bas Heijne in het AG Op donderdag 24 mei 2007 organiseert de commissie filosofie weer de voorjaarslezing. De bekende columnist van NRC Handels­ blad Bas Heijne zal spreken over de ­verlichting naar aanleiding van een recente publicatie van de Britse historicus Jonathan Israel: Enlightenment Contested. Een van de hoofdstellingen van dit boek is dat de verlichting vanaf het begin innerlijk verdeeld is geweest tussen een radicale ­richting vertegenwoordigd door Spinoza en een meer gematigde stroming waar ­traditioneel Voltaire model voor stond. De Spinozisten maakten geen onderscheid tussen geest en materie en volgens hen was de moraal een zuiver menselijke aangele­ genheid. Volgens de gematigden zou dit onherroepelijk uitlopen op een gevaarlijk nihilisme. Voltaire en de zijnen schrokken daardoor terug voor de maatschappelijke consequenties van hun denkbeelden en waren in politiek opzicht eerder behoudend.

Wij kunnen ons trouwens zonder moeite in deze problematiek herkennen wanneer wij denken aan de hedendaagse spanning tussen Darwinisten, die een zuiver materia­ listisch wereldbeeld bepleiten, en degenen die daarvoor terugschrikken en een beteke­ nis zoeken die buiten de natuur ligt, zoals de aanhangers van de Intelligent Designtheorie. Bas Heijne plaatst vervolgens de verlich­ ting in een nog breder perspectief door Dostojevski’s kritiek op de verlichting ter sprake te ­ brengen. De gedachte dat een mens zou kunnen leven volgens de rede en zich zou laten beperken door de ­ver­worvenheden van de wetenschap wordt door Dostojevski als te naief terzijde ­geschoven. H.R. de Beun Voorzitter Commissie Filosofie

Voor en door leden

Kito

“Ik ben geboren uit zonnegloren en een zucht van de ziedende zee ...”

Dit is Kito. Achterkleinzoon van ons lid Charles Ruijter. Een interview met Charles Ruijter publiceerden we enkele jaren ­ ge­leden ter gelegenheid van het feit dat hij een vermelding had gekregen in het Guinness Book of World Records als ’s werelds oudste windsurfer. Bijzonder aan deze familie is dat de zoon van Charles (Charles Jr.), dus de grootvader van Kito, een gehard zeezeiler is en dat de vader van Kito in zijn eentje de Atlantische Oceaan overgezeild is.

17 Impresariaat

Kennisgemaakt met Tommy Wieringa Op 14 april heeft Tommy Wieringa het AG bezocht. Bij binnenkomst in de – ondanks de bijna tropische hitte – zeer goed ge­vulde zaal vroeg hij met verbazing of we ons niet hadden vergist: “U komt toch niet voor Jan Siebelink?” De zaal kwam voor hem en ook voor ‘Joe Speedboat’, zijn succesvolle roman. Dat succes was er niet meteen, ook niet na de prachtige kritieken. De verkopen bleven steken en dat lag, volgens de ­schrijver aan de macht van de boekhandel. Er waren te weinig boeken besteld. Via een snood plan, waarbij de schrijver zijn hele vrien­ denkring naar de boekhandel stuurde om ‘vraag naar zijn boek te scheppen’, kwam er schot in de zaak. Dit en zoveel andere verhalen werden door de auteur met veel humor gebracht. Er werd veel gelachen, en ook genoten van prachtige zinnen, die soms zo maar leken te ontstaan. Eén prijs heeft hij dan ook te danken aan zo’n mooie zin, sterker nog: de beste zin in verhalend proza van het afgelopen jaar, de Tzumprijs 2006. De zin staat in ‘Joe Speedboat’: “De knalpijpen glansden als bazuinen, de wereld leek te verschroeien in allesver­ zengend lawaai wanneer de jongens het gaspedaal intrapten met de koppeling in, alleen om te laten weten dat ze bestonden,

zodat niemand daaraan zou twijfelen, want wat niet weerkaatst, bestaat niet.” Tot slot een aanrader, het nieuwe boek van Tommy Wieringa: ‘Ik was nooit in Isfahaan’. Het hieruit voorgelezen verhaal over zijn Oom Sal is onder grote hilariteit door de aanwezigen aangehoord. L.S.

Advertentie

Zeker niet de grootste; waarschijnlijk wel de beste BOEKHANDEL Spijkerman Kleine Berg 5 5611 JS Eindhoven Telefoon 040 269 37 26 [email protected]

18 Kom kennismaken met ...

Lucette ter Borg Zaterdag12 mei 2007, 17.00-19.00 uur Lucette ter Borg (Amsterdam 1962) studeerde Slavische talen en historische pedagogiek aan de Universiteit van Amsterdam. In 2004 verscheen haar literaire debuut bij Uitgeverij Cossee: de roman ‘Het cadeau uit Berlijn’. Ze is ook actief in de kunstwereld. Van 1988 tot 1997 werkte ze bij de kunst­ redactie van NRC Handelsblad, daarna bij die van de Volkskrant als coördinator Beeldende Kunst. Voor deze kranten deed ze onder meer onderzoek naar in de Tweede Wereldoorlog geroofde kunst, zoals de collectie Goudstikker. Momenteel is ze kunstredactrice bij Vrij Nederland en mededirecteur van Cinema Zuid, het ­ podium voor film en videokunst in ­Amsterdam. Haar roman ‘Het cadeau uit Berlijn’ is de neerslag van haar zoektocht naar de Duitse tak van haar familie. Ze concentreert zich vooral op het wel en wee van Andreas Landewee, die op zijn oude dag met zijn zoon Wolfgang in de Canadese wildernis een nieuw bestaan probeert op te bouwen. Temidden van de ongerepte natuur speelt hij Beethoven en Liszt op een oude Bechstein-vleugel, die zijn vrouw, een Duitse operazangeres, destijds cadeau heeft gekregen van Adolf Hitler. In 2005 werd Lucette ter Borg voor haar roman beloond met de Debutantenprijs. De roman verscheen in 2006 in een Engelse, Duitse en Russische vertaling. Joke Wessels

19 Margriet Heijmans Zaterdag 9 juni 2007, 17.00-19.00 uur Het kinderboek Al sinds enige jaren wordt in de maand juni uw aandacht gevraagd voor het kinder­ boek. Margriet Heijmans (Den Bosch 1932) houdt zich al haar hele leven hiermee bezig. Zij groeide op in een gezin waar tekenen, vertellen, schrijven en (voor)lezen kleur gaven aan het dagelijks leven. Toen ze leer­ ling was op het Marialyceum maakte ze al tekeningen, gedichten en verhalen voor het schoolblad ‘Flitsen’. Na de middelbare school ging ze naar de School voor Kunst en Kunstnijverheid en vervolgens naar de modelklas van de Rijksacademie in ­Amsterdam. Dat was een avondopleiding en overdag deed ze praktische levenservaring op als dienstmeisje of werkster. Terug in Brabant wijdde ze zich aan het ­gezinsleven, maar bleef ondertussen teke­ nen en schrijven. Ze maakte onder meer ­illustraties voor het kinderblad ‘Kris Kras’, voor haar eigen boeken, andere kinder­ boeken en een kalender. Met de limerick ‘Groente en fruit’ won ze haar eerste prijs: een kist appelen. Er zouden daarna vele prijzen volgen. In 1970 verscheen haar eerste boek ‘Het poppenfeest’ en het kwam al snel op de lijst van de vijftig best verzorgde boeken. In 1973 werd ze docent aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in Den Bosch. Ondertussen bleef ze boeken schrijven en illustreren en aan tijdschrif­ ten meewerken, al dan niet samen met haar ­zuster Annemie.

Kenmerkend voor haar werk is de combinatie van het alledaagse met het absurde. Elke moraal ontbreekt. Vaste rolpatronen bestaan evenmin. Haar tekeningen hebben humor en vaart. Zorgvuldig lezen is wel een vereiste. Het geheel moet vooral niet te kloppend in elkaar zitten. Ouders die roepen: ‘om zes uur thuis’ komen er niet in voor. De verhalen zijn buitengewoon rijk aan spannende avonturen. Voorlopig is haar laatste boek ‘Diep in het bos van Nergena’ (2005), maar ze heeft ons verklapt dat er een nieuw boek op komst is. De illustraties heeft ze al klaar, de tekst bijna, maar de titel nog niet. Mogelijk zal ze daar op 9 juni meer over vertellen. Ben Bolomey

20 AG-Lentefeest • 24 maart 2007

21 Filmhuis 25 mei 2007, 20.30 uur

The Road Home (China, 2000) Na het bericht van het overlijden van zijn vader, keert de zakenman Luo Yusheng terug naar zijn geboortedorp om de begrafenis te regelen. Luo’s oude moeder staat erop dat alle traditionele ceremoniën in acht wor­ den genomen, ondanks de bedenkingen van de burgemeester ten aanzien van kosten en praktische uitvoerbaarheid. Haar obstinate houding brengt Luo ertoe terug te denken aan de verhalen die hij in zijn vroege jeugd hoorde over de verkeringstijd van zijn ­ouders, een romance die het gehele dorp destijds heeft meebeleefd. In een flashback wordt deze geschiedenis van liefde en loyaliteit verteld. Verhaal: naar het boek Remembrance van Bao Shi Regie: Zhang Yimou

Filmhuis 29 juni 2007, 20.30 uur

Mystic River (USA, 2003)

De moeder als jong meisje: Zhang Ziyi De vader als dorpsonderwijzer: Sun Honglei

Een detectiveverhaal over drie vrienden die samen opgroeiden in een arbeiderswijk in Boston en door een gruwelijk drama van elkaar vervreemdden. Jaren later brengt een moord hen opnieuw ­samen. Sean, nu rechercheur, zet alles op alles om deze misdaad op te lossen voordat Jimmy het recht in eigen hand neemt. Een film vol emotie waarin de regels van de ­jungle gelden, zowel in de rela­ tie tussen vrienden als met hun ­vrouwen, ver verwijderd van ons polderlandschap. Verhaal: Dennis Lehane Regie: Clint Eastwood Jimmy: Sean Penn Dave: Tim Robbins Sean: Kevin Bacon

22 WebNieuws

Nieuwe communicatievormen Gezien de bezoekersaantallen weten inmid­ dels veel mensen de weg naar de AG-website te vinden, en dat is prima, want er is veel ­interessants te lezen en te zien. Maar nou hebben websites in het algemeen, en die van het AG ook, een vervelende (of misschien juist plezierige, net hoe je het bekijkt) eigenschap: men moet altijd zelf het initiatief nemen om er te gaan kijken. Het is net als bij een winkel: je moet er naar toe om te zien wat hij te bieden heeft. Als het assortiment van de winkel nogal eens verandert dan moet je regelmatig terugkomen om te kijken of er iets veranderd is en, zo ja, wat. Soms is er niks veranderd, dan kom je voor niks. Soms heb je te lang ­gewacht met je bezoek en ontdek je dat je iets gemist hebt. Dat is niet zo handig. Elektronisch huis-aan-huisblad Eigenlijk zou je graag iedere keer een be­ richtje willen krijgen als er iets verandert. Daar is een eenvoudige oplossing voor. De analogie met de winkel nog even voort­ zettend: daar is het wekelijkse huis-aanhuisblaadje voor uitgevonden. Vooropgesteld dat je geen sticker op je brievenbus hebt ­geplakt, kun je iedere week het blaadje doorbladeren en beslissen of je de winkel wilt gaan bezoeken. Op internet kennen we ook zoiets: de elektronische nieuwsbrief, die, als je je geabonneerd hebt, op gezette tijden op je e-mailadres bezorgd wordt. Zie je een interessant nieuwtje in de nieuws­ brief dan klik je op de link die er bij staat en spring je naar een website waar nog veel meer informatie staat. En als je daar dan eenmaal bent ... dan ga je daar rondkijken, en dat is nou precies de bedoeling van de beheerder van de website.

Lokmiddel Elektronische nieuwsbrieven worden bij steeds meer bedrijven en verenigingen ge­ bruikt omdat ze veel sneller en goedkoper zijn dan papieren nieuwsbrieven. En omdat ze een ideale manier zijn om mensen naar je website te lokken! Bij het AG kennen we de elektronische nieuwsbrief nog niet en krijgt u voorlopig gewoon ’t gewAG, maar we zitten wel na te denken over deze nieuwe communicatievorm. We willen ­alvast een paar ideeën aan u voorleggen, ter overdenking. Ideeën Ten eerste: privacy gaat boven alles. Niemand wil lastigge­ vallen worden met ongewenste post. Spam is een plaag! Daarom moet iedere serieuze elektronische nieuwsbrief de mogelijkheid ­ bieden het abonnement onmiddellijk te stoppen, de zogenaamde unsubscribe-knop. Via de website kunt u zich weer opnieuw abonneren. Het is vergelijkbaar met de ­sticker op uw brievenbus. Wij beloven plechtig dat we uw privacy zullen respecteren. Ten tweede: omdat u de hele dag toch al overspoeld wordt met informatie wilt u het liefst alleen nieuwtjes weten over ­ zaken die u interesseren. Als u bijv. bij het AG doet aan filosofie en muziek, dan wilt u niet telkens een e-mail krijgen als er een bridgedrive is. We zitten te denken aan een uitbreiding van uw profiel waarbij u kunt aanvinken van welke onderverenigingen u nieuws wilt ontvangen. Nieuws op maat dus. Het is duidelijk dat daar dan een taak ligt voor de verschillende commissies, want die zullen hun eigen mailings moeten gaan verzorgen! Reacties? We horen graag reacties van u op deze ideeën. Bijvoorbeeld via het forum op de website, dat helaas nog te weinig gebruikt wordt (koudwatervrees?).

23 Oh ja, nog wat. We zijn er achter gekomen dat veel e-mailadressen van leden in de leden­ lijst niet (meer) kloppen. Wilt u uw e-mailadres in de ledenlijst s.v.p. controleren en zonodig verbeteren? In het vorige ’t gewAG hebt u kunnen lezen hoe dat moet. Jan Kees van der Veen, AG-webmaster

Mutaties ledenbestand Nieuwe leden De heer drs. A. de Bakker De heer ir. A.C. van Rhee

Voor en door leden

“Laat gaan die bal” Een groepje enthousiaste AG-leden KEGELT iedere woensdagavond bij De Molen in Heeze. Door verhuizing van een lid en overlijden van een ander lid is het groepje wat klein geworden. Heeft u interesse om te gaan ­ kegelen, neemt u dan contact op met Mark Droogleever Fortuyn (040-28560460) of Jaap Papelard (040-2457689).

Waalre Lieshout

Colofon ’t gewAG is een uitgave van het Academisch ­G enootschap te Eindhoven. Samen met de ­Agenda is het een voortzetting van GewAG (sedert 1991) en van het convocaat (sedert 1971). Op de website van het Academisch Genoot­ schap vindt u de namen, telefoonnummers en e-mailadressen van de bestuurders van de vele activiteiten die het genootschap herbergt. Website: www.academischgenootschap.nl E-mail: [email protected] Sociëteitsgebouw Parklaan 93, 5613 BC Eindhoven Telefoon 040-2434808

Redactie Roland van Witteveen, hoofdredacteur  E-mail: [email protected] Jan Koppen, eindredacteur  E-mail: [email protected] Jan Kees van der Veen, redacteur en webmaster  E-mail: [email protected] Liesbeth Schreuder, redacteur  E-mail: [email protected] Hans Eerdmans, redacteur en secretaris  E-mail: [email protected] Niels Feitsma, redacteur  E-mail: [email protected] E-mail (algemeen): [email protected]

Bestuur Fred van Keulen, voorzitter, tel. 0492-553084 Sikko Argelo, secretaris, tel. 040-2441744 Maurice Leltz, penningmeester: Contributie­rekening Postbank 4344135 Postadres: Parklaan 93, 5613 BC Eindhoven E-mail: [email protected]

Layout DT&P, Eindhoven

Druk Drukkerij De Witte bv, Eindhoven