l mcattzereme ^3Hr. SCHRIFTELIJKE DANSLESSEN SCHRIFTELIJKE TWEEDE UITGAVE KURL-P S-W e oreemoe EEN COMPLEET. BOEIEND VERHAAL Krult Uw oog wimpers

■^■■i

e e e Tekst van Guus Betlem Jr. Muziek van Henk Stuurop

^

1

Mi ''i ^ l j, lil I i c

|i| i ji liiM

.

J.-L.

_

Een dichter zat eens met een vriend

l'i1'1

! ' ner.

I' Ml1 1' | '''ll 1'''M i II Ji Ji I Toen kreeg hij blijkbaar plotseling

p i ' 'i| i i m en

Keekstarendvoorzichuit,

n

Te-zaam aan een di

SE plp^'^'p

Een grootsch en schocm i - dee !

in i, 'J h M

n hi i (Mi if

Hetgeen hij vergezeld deed gaan

Van'n gorgelend

geluid!

ÏA Hij draaide met z'n oogen, en Vertrok nerveus z'n mond, Hij prevelde wat zinnen, die Geen sterveling verstond... „Hal'sprak de vriend met kennersblik, „Jij peinst op een gedicht! Dat voel ik, hè., dat ziè ik zoo Op 't allereerst gezicht!

Dat is de Inspiratie nu. Waar men zoo over praat, Dèt is de Ziel des Dichters, die Zich thans ontplooien gaat! Dat is de Gave van den Geest, Die plóts'ling in je vaart.... De eerste reeg'len hebben zich Alreeds aanéén geschaard!

'jrh '"«Jl

É

Hij smakte er zijn vork ne

*

O, 'k voel 't maar al te duidelijk, Je leeft in hooger sfeer ... Vertél me. Meester van het Woord, Is 't waar wat ik beweer ? Is dit een uiting van je Kunst ? Je Dichtersziel, Minstreel ? ?" „Och, kerel., klets toch niet., ik heb... Een... graatje in m'n keel!!"

Dit is belangstelling voor geluidsopname van Stem en Instrument I Sublieme wedergave op 25 cM. dubbelzijdige onbreekbare Gramophone platen met 6 minuten speelduur a f 3.50 en f5.-, meerdere afdrukken f 1.- minder. Dag en uur vooraf te bespreken bij:

Willem Sprenger's Opname Studio Passage 46 - Den Haag - Tel. 113778 Red. en Adm. Oalflewater 22. Lelden. Tel. 7ÖO. Postrekenlnß 1T8«0.

Verschont wekeluKs — Prys per Kwartaal t. i.9j. ■

,■■

^

.

■

" 'Jr'«^pgs?^«91

vm^^^^^^vr

Teer en mat moet de teint zijn f

Door

't

gebruik

De schoonheid van de huid mag niet door eenigen glans geschaad worden. Gebruik daarom geregeld - eiken dag voor dg verzorging van Uw teinf MaltCreme, dal edele "4711 "-product. Een waasje van deze klassieke SchoonheidsCrème geeft Uw huid spoedig de verlangde leer malle (einl, waardoor ze er steeds jeugdig frisch en onberispelijk verzorgd uitziet, Ook als onderlaag voor poeder is Matt-Creme uitstekend geschikt.

van

NIVA TANDPASTA helpt gij mede den gulden hoog te houden. Ni va heeft even goede eigenschappen ais de beste buitenlandsche tandpasta's

25 s 60

^3Hr.

kituAi J^/jgg '**• ) , ? >MJ

Glazen poljes 60 en 90 cent Tuben 35 en 60 cent

l mcattzereme

Cts.

per tube

OVERTOLLIG HAAR

SCHRIFTELIJKE DANSLESSEN

verwijderd door

ELECTROLIJSE komt „|,t t.ruB. Eenlg afdoend iy,t..m. Advliwuw «rt,. Beh«,d,||ng «b.oluul pijnooi. Uat g.«n lldte.lc.n« n.. Gr.tli advies hl««*, v. «iKtr. ontharlna E. Noot.boom. ,[ Go«d.ch, Slnfl>l 83. - R^t^dl^

SCHRIFTELIJKE TWEEDE UITGAVE

DANSLESSEN

Door COR KLINKERT VERKRIJGBAAR IN ALLE AMSTERDAMSCHE, ROTTERDAMSCHE EN HAAGSCHE KIOSKEN * 1.-, OF TEGEN CHEQUE BIJ DEN UITGEVER

COR KLINKERT STADHOUDERSKADE 152, AMSTERDAM-Z. TEL 24232

Krult Uw oog wimpers aar zal ik gedurende de lange wintermaanden mijn huishouden en visite's eens op vergasten? Iets aardigers dan een huiskino kan ik niet bedenken; zoo'n echte bioscoop bij mij thuis is toch wel fijn. Natuurlijk neem ik dan een toestel van een van ouds bekend merk en dat is er maar één:

Pathé-Baby Projectoren

reeds

van:

FI. 37.50

en

films

van

Fl. 1.70

ALLES ONBRANDBAAR

O, zeker. hi| hod ze meer gezien - deze zelfde oogen, moor hij herkende hare werkelijke schoonheid met tot zij ze openbaarde door Kürlosh. Slechts eventjes drukken met de Kurlash en Uw wimpers zijn oogenblikkelijk fraai gekruld. De wimpers lijken langer, de oogen grooter en dieper. Verhoogt Uw persoonlijke charme door Uw oogen te verzorgen met Kurlash preparaten, het meest volmaakte op dit gebied. %«. In te Hos zaken a /3.-.G*ni. brechura gralu op oonvroge bij den Gsn.-agent. K. Ri jpkema. Weteringkade 98C, Den Haag

Vraagt brochures en inlichtingen bij Uw fotohandelaar of bij de Importrice voor Nederland:

Mevr. L. JUSTET, Raadhuisstraat'42, Amsterdam

KURL-P S-W

e oreemoe EEN COMPLEET. BOEIEND VERHAAL

DOOR

■^

D'ALUAHEZ

0'

ver de Engelsche hoofdstad hing een somIbere, regenzware Decemberhemel, toen de middagboottrein uit Dover het grauwe, berookte eindstation binnendaverde. Nadat de zware Pullmanwagens met oorverscheurend remgeknars tot stilstand waren gebracht, ontstond er een snelgroeiende, roezige drukte van haastige reizigers en schreeuwende en sjouwende kruiers op het perron en een dichte menigte dromde naar de uitgangen. De rijzige, slanke man, die eveneens met den Parijschen trein was meegekomen, keek een oogenblik zoekend om zich heen. Daarop ging hij met beslisten stap op den deftig uitzienden, ouden heer toe, die buiten de uitgangshekken al een poosje stond te wachten. „Mijnheer Ditmarsh ?" vroeg hij, terwijl hij den wachtende de hand toestak. Het gezicht van den ouden heer verhelderde. „Ja, mijn naam is Ditmarsh," zei hij beleefd. „En u bent monsieur Jules Renard. Ik herinner mij uw portret uit de kranten." „Inderdaad, ik ben Jules Renard," was het antwoord. „Als u er niets tegen hebt. Mr. Renard," ging de oude heer voort, terwijl hij den ander meevoerde in de richting van het stadsgewoel, „gaan wij voorloopig niet naar huis. Ik zou u willen voorstellen, eerst in een restaurant iets te eten. Dan kan ik u onderwijl uiteenzetten, waarom ik u telegrafisch verzocht heb naar Londen te komen." Een korte wandeling bracht de beide beeren naar het gerenommeerde eersterangs restaurant „Atlantic". Ze traden het voorname gebouw binnen en Mr. Ditmarsh, die met opmerkelijken eerbied bejegend werd, gaf het verlangen te kennen om met zijn gast in een afzonderlijk vertrek de lunch te gebruiken. Toen de kellner de hors d'ocvres binnengebracht en zich met een buiging teruggetrokken had, begon de oudere man zijn verhaal. „Wat ik beleefd heb. Monsieur Renard," zei hij een weinig aarzelend, „en waarover ik u wilde spreken, lijkt op zichzelf van zoo weinig betcekenis, dat een gewone detective me waarschijnlijk zou uitlachen. Daarom heb ik me direct tot u gewend; na uw succes in die duistere Hopkins-historic zal u dit niet verwonderen. De kranten wezen er toen vooral op, dat u zich in den regel pas voor een zaak begint te interesseeren, wanneer een ander er geen weg mee weet... of haar niet de moeite waard acht 1" Jules Renard, de speurder van internationale reputatie, die Spaansch, Engelsch, Duitsch en Zweedsch sprak als zijn moedertaal, speelde achteloos met 'n stukje geroosterd brood en verzocht: „Vertelt u, alstublieft." „Goed. Zooals u weet, heb ik een belangrijke importzaak en sinds een jaar of vijf ben ik consulgeneraal van een Zuid-Amerikaansche republiek. Ik schaam mij niet om te zeggen, dat ik mij uit zeer bescheiden omstandigheden heb opgewerkt. Ik heb de halve wereld rondgezworven, allerlei baantjes bij. de hand gehad en mij tenslotte in Londen gevestigd. Hier, in de vrije, cosmopolitische atmosfeer van de wereldstad, heb ik mij van het eerste owgenblik af buitengewoon thuis gevoeld, en ik leef — in alle bescheidenheid gezegd — in zeer comfortabele omstandigheden. En om nu te komen tot hetgeen ons hier samenbrengt; menigeen zou zich over het voorgevallene absoluut niet ongerust hebben gemaakt, ja het misschien zelfs genegeerd hebben. Maar ik ben nu eenmaal iemand, die me niet zoo klakkeloos neerleg bij dingen, die ik ITIRODE NIARLEINl

{Foto Ufa)

*

■■■

.^MW^wmw

HUUUMUJUM^II,

niet verklaren kan, al lijken ze nog zoo de oogen kreeg, telkens met eenkre onbeduidend." dagen tusschenruimte. Op zichzelf is „Mijn ervaring, Mr. DitmarsV verhet al eigenaardig, dat een wetenklaarde Jules Renard langzaam, „is*, dat ®Um WilCELIJIICSCHi schappelijk gevormd man op deze wijze er vrijwel geen onbeduidende dingen reclame maakt en op het laatst kwamen in het leven bestaan." de kaartjes zoo vaak, dat de vasthouDe Consul staarde een oogenblik in dendheid van den afzender më beVraag tweehonderd drie en vijftig. gedachten op het blanke linnen, dat de paald begon te amuseeren. Maar ik Wat zijn Nobelprijzen? tafel bedekte en vervolgde toen: heb een tandarts, over wien ik heel „U begrijpt, dat ik, uit den aard van tevreden ben, zoodat ik geen reden heb Wij zullen een hoofdprijs van / 2.50 en mijn bezigheden, eiken dag een stapel om te veranderen en ik mij dus verder't vijf troostprijzen verdeelen onder hen die catalogi, prospectussen, offerten en derhoofd niet brak over dezen zondvloed ons vóór 23 December (abonné's uit overgelijke ontvang. Nu ik een dagje ouder van visitekaartjes. Maar toevallig, was zeesche gewesten voor 23 Februari) goede word, laat ik mijn post thuiskomen, om de vorige week een vriendin van mijn antwoorden op deze vraag zenden. 'Oplosdie op mijn gemak door te kijkeji en vrouw er bij, dat zoo'n kaartje kwam. singen adresseeren aan: Redactie „Het later komt iemand van kantoor om de Ik maakte de enveloppe open en Weekblad", Galgewater 22, Leiden en op stukken te halen en mijji instructies schudde het hoofd. de enveloppe a. u. b. duidelijk vermelden: op te nemen. Ik heb dikwijls belangrijke Vraag 253. „Alweer een kaartje van Dr. Jepson " conferenties in de City, moet naar de zei ik lachend tegen mijn vrouw en beurs en kom dan in den regel pas reikte haar het drukwerkje over Onze laat in den middag op kantoor. Maar bezoekster keek er 'ook even naar en om op ons onderwerp terug te komen zei plotseling verwonderd: ik krijg dus dagelijks een stapel „Mr. Ditmarsh, stuurt Dr. Tepson van allerlei drukwerk, dien ik plichtu dit kaartje zelf?" Vraag tweehonderd negen en veertig. matig doorkijk — als zakenman mag y.Vermoed€lijk wel," antwoordde ik men geen enkel detail verwaarloozen — Tweemaal per jaar — op den längsten en „Wie zou zoo dwaas zijn, reclame voor maar waaraan ik uit den aard der den kortsten dag — komt de zon loodrecht een ander te maken!" zaak geen bijzondere aandacht wijd. boven een der beide keerkringen te staan. „Ja, maar..." ging de dame aarzeOnder dit reclamedrukwerk trok den Als zij dit punt bereikt heeft, keert ze weer lend voort. laatsten tijd een adreskaartje van een terug op haar baan naar den anderen keer„Wat is er dan voor bijzonders aan'" tandarts mijn aandacht, doordat ik het kring. Dit feit noemt men zonnewende! informeerde ik. niet één, maar zelcer tienmaal onder Tevens is Zonnewende een plantensoort. „Wel," zei ze een beetje verward^ „op dit kaartje staat het adres Inverness ONGELIJKE PARTIJEN. De heer W. H. H. M. van Schaik verlerrace no. 32." uPnA Mc^an^ het Jongste lid van de bekende wierf met de juiste beantwoording van deze kindertroep „Our Gang" en Babe Didrlckson, de be„Wat zou dat ?" vraag den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen roemde vrouwelijke athleet, gaan samen een „Maar Dr. Jepson, die daar woonde, partijtje golven. verkregen werden door den heer J. M Kniei§ al twee jaar dood!" (Foto M. G. M.) nm. Amsterdam: den heer W. Molkcnboer, „Ik moet u zeggen. Mr. Renard„ dat Rotterdam; den heer W. Romijn, Sliedrecht; die mededeehng me een vreemden schok den heer H. F. Schouten, Arnhem: den heer gat. Wat kon dat te beteekenen hebJ- A. Z-ijlmans, Rotterdam. ben? Toen dacht ik aan de mogelijkheid van een vergissing; misschien Mijn slaap maakte plaats voor een waren er wel twee tandartsen van dien lichten sluimer en plotseling werd ik naam in Londen. wakker. En het drong tot mij door, Den volgenden morgen ging ik perdat ik met gedroomd had; uit mijn soonlijk naar Inverness Terrace op inwerkkamer kwam inderdaad een zachte formatie uit. Maar de vriendin van mijn zingende toon en ik had het vage idee' vrouw had gelijk gehad: Dr. Jepson dat ik dat geluid kende. Toen ging het was al ruim twee jaar geleden gestorven zoemende geluid in spreken over - ik en een tweede tandarts van dien naam herkende een menschelijke stem, die Week in heel Londen niet te bestaan — tot mijn stomme verbazing — Portuloen ik dat gehoord had, kon ik een fk'hä Sprakl, ^ ken P^tugeesc^want gevoel van beklemming niet van mij ik heb verscheidene jaren in Portugal afzetten. Ik stelde mij nogmaals de en de koloniën van dat land gewoond. vraag, wat had dat te beteekenen? Wie Maar de stem klonk zóó onduidelijk stuurde mij regelmatig het kaartje van door de gesloten tusschendeur, dat ik een overledene? Was het een grap? de woorden niet kon verstaan Op het eerste gezicht leek het 200 Ik sprong uit bed, glipte naar de Maar er was iets — iets ondefinieerdeur en rukte «äie open. baars — dat mij zei, dat het géén' In mijn kamer brandde licht en het grap was. eerste waarop mijn blik viel, was mijn Door allerlei zakelijke beslommeringramofoon; die staat midden in de gen, dacht ik er echter verder niet kamer en loopt zoemend af — maar meer over. Tot eergisterochtend. een plaat ligt er niet op. Ik begreep nu, Eergisterochtend kwam er namelijk waar dat zingende geluid vandaan wa^ weer een kaartje van Dr. Jepson. Ik gekomen. Daarop keek ik de kamer wilde het al werktuiglijk in de papierrond en zag direct, dat er iemand gemand gooien, toen ik, tengevolge van weest moest zijn; het raam stond wagenhetgeen ik nu wist, van gedachten verwyd open en ik wist zeker, dat ik het anderde en het in de rechtsche lade van had dicht gedaan voor ik naar bed was mijn schnjfbureau legde, die ik daarop gegaan. Laat ik u er bij zeggen. Monafsloot. En nu kom ik tot een voorval, sieur Renard, dat ik in Cuffon StÏÏt dat misschien op een of andere duiswoon en dat mijn studeerkamer op de 1 tere mamer samenhangt met hetgeen bel-etage ligt. ik u verteld heb. , f1, .was..dVs g««1 twijfel aan:iemand 's Nachts daarop had ik een wonderhad bij mij ingebroken. Maar waar was lijken droom. Ik droomde, dat ik op hij gebleven? Was hij mijn woning het strand uitgestrekt lag en het rui vérder binnengedrongen? En hoe kwam sehen van de zee hoorde. En geleidelijk hij zoo krankzinnig om den gramofoon hoorde ik m het geruisch een zoemend, aan te zetten? zingend geluid. Ik liep op de deur toe. Die was ge_ 4 _

w^m UJ

>

pl_ J* >

m-

^*

l ..«^-y.. --., ^S^é

'w&rn

'^ppp-'-^

sloten; de sleutel stak aan den binnenkant in het slot. Door deze deur kooi de indringer dus niet ontsnapt zijn. Ik ging naar het raam, tuurde den donkeren tuin in en meende bij de toegangspoort een zacht knarsen te hooren. Daarop onderwierp ik de kamer aan een onderzoek. De brandkast was niet aangeraakt. Ik opende de laden van mijn schrijfbureau; in één daarvan had ik een klein bedrag — ongeveer twee pond — klaargelegd voor een kwitantie voor mijn sigarenhandelaar, die den volgenden morgen zou komen. Dit geld was eveneens onaangeroerd. Maar opeens viel het mij in, dat ik de bewuste adreskaart in dezelfde lade had geborgen en het geld er later bovenop had gelegd. Het kaartje was weg..." Jules Renard maakte een waarschuwende hoofdbeweging in de richtingvan de deur. Het volgende oogenblik hoorde ook Mr. Ditmarsh den stap van den naderenden kellner, die een oogenblik later binnenkwam om den volgenden gang te serveeren. Toen de man het vertrek weer verlaten had, begon Jules Renard: „Uit uw verhaal begrijp ik, dat u een gramofoon in uw werkkamer hebt. Is dat eigenlijk niet een eenigszins eigenaardige plaats ?" „Ik kan me voorstellen, dat u dat vraagt," antwoordde Consul Ditmarsh met een vagen glimlach. „Het is echter een soort hobby van mij. Als ik onder het werk door plotselinge moeheid overvallen word — en dat is bij het klimmen der jaren helaas geen uitzondering — pauzeer ik even en laat mij door mijn gramofoon een oudItaliaansche aria of een stuk van Bach of Mozart voorspelen. Dan voel ik me daarna weer geheel opgefrischt... ik schijn uiterst gevoelig te zijn voor den invloed van muziek." De Parijzenaar knikte. „Ik heb dat meer gehoord — en laat ik er bij zeggen, 't ook wel eens aan den lijve ondervonden. Maar nu iets anders, mijnheer Ditmarsh: uit hoeveel personen bestaat uw gezin ?" „Behalve mijn vrouw en mij, zijn er

'^*m

nog twee werkmeisjes en een keukenmeisje in huis en bovendien bovendien ..." „Nu?" drong de beroemde detective aan. „Een maand of wat geleden," hernam Ditmarsh aarzelend, „heb ik een ouden vriend, dien ik in Portugal heb leeren kennen en met wien ik geweldig goed kon opschieten toentertijd, bij mij in huis genomen. Hij heeft betere dagen gekend, de arme Miguel Primeiro, maar het leven is niet mild voor hem geweest. Ziekte, honger en ontbering hebben een wrak van hem gemaakt. We hadden elkaar uit het oog verloren en ik herkende hem nauwelijks, toen hij bij me opdook. Ik beschouw het als puur toeval, dom geluk, om zoo te zeggen, dat ik tot de geslaagden in het leven behoor. Het had met mij net zoo goed kunnen gaan als met mijn armen vriend en ik vat het eenvoudig op als een afdoening van mijn schuld aan de voorzienigheid, dat ik mijn ouden kameraad eten en onderdak heb verschaft. Ik liet hem wat correspondentie en administratief werk doen, niet zoozeer omdat ik thuis behoefte had aan een particulier secretaris, maar om hem niet het idee te geven, dat mijn bescheiden ondersteuning het karakter van een aalmoes droeg. Toen ik daarnet zei, dat ik hem bij mij in huis heb genomen, heb ik me overigens niet geheel juist uitgedrukt. Overdag is hij altijd bij me, maar 'savonds gaat hij weg, naar zijn kamer, die hij ergens in de stad heeft." „Houdt u hem voor betrouwbaar?" „Absoluut. Ik durf gerust zeggen, dat ondanks onze verschillende positie in de maatschappij, mij een oprechte en hartelijke vriendschap met dezen verstandigen, goedmoedigen man verbindt. En dat is ook van zijn kant zoo. Kort geleden gaf hij me wat geld, dat hij had overgespaard van hetgeen hij van mij heeft ontvangen, met het verzoek om het voor hem op een bank te brengen." Jules Renard knikte weer, nadenkend. Toen, na een pauze: „U zei, dat u de kaartjes van dien

l" gisisift v©iPlFiillm<äI w®p
Vleest niet bang voor de copieuse Kerstmaaltijden, U kunt zich die ergernis besparen, dat U de heerlijke maaltijden en alle versnaperingen bij het Kerstfeest niet durft aan te roeren, uit vrees in gewicht te zullen toenemen. U moet eenvoudig nog heden beginnen Facil te gebruiken; U wordt dan slank zonder dieet en zonder gevaar voor de gezondheid. Facil is verkrijgbaar in Apotheken en Drogisterijen è f 3.- per buis van 100 pastilles voor een vermageringskuur van 3 weken.

overleden tandarts al een heelen tijd ontving. Hebt u er misschien een bij u?" „Ja, toevallig had ik er nog een paar in een brievenmandje liggen." De Consul nam een vierkant, groot, van goeden smaak getuigend visitekaartje, op een dure kwaliteit wit karton gedrukt, uit zijn portefeuille en overhandigde het den detective, die het vol belangstelling bekeek. Hij hield het vervolgens tegen het licht en schudde het hoofd. Daarop streek hij een lucifer af, die hij langzaam langs het stukje carton heen en weer bewoog, alsof hij het wilde verwarmen. Terwijl hij daarmee bezig was, legde de Consul de hand op zijn arm. „Wat u daar doet, is doelloos/' zei hij. „U denkt waarschijnlijk aan een geheime mededeeling, die op een of andere manier op de kaart is geschreven." „Ik dacht inderdaad aan iets dergelijks," erkende Jules Renard. „Dat deed ik in het begin ook," ging Ditmarsh voort. .„Maar u kunt er zeker van zijn, dat het kaartje niets van dien aard bevat. Ik zal u vertellen, hoe ik dat weet. Toen ik gisteren van de beurs kwam en naar huis wilde gaan om te lunchen, zag ik in de drukte een heer, wiens gezicht mij opeens bekend voorkwam, iemand van een Zuidelijk type. In het gewoel bij het uitgaan van de beurs, liep hij rakelings langs me heen; ik voelde even een zacht rukje aan mijn jas en het volgende moment was de man in de menigte verdwenen. Instinctmatig greep ik naar mijn horloge; daarna naar mijn portefeuille. Maar allebei waren ze er nog. Doch terwijl ik mijn portefeuille weer in mijn zak liet glijden, voelde ik iets hards in den borstzak aan den buitenkant van mijn jas. — een stuk carton! Toen ik het te voorschijn haalde, bleek het..."

BEZOEKT HET

ASTATHEMER XE DEN HAAG

gesprongen handen ^ 'S/'

5 0 en 60c{ j^* ^^ ^^ ^J L Bij Apo+hekers en Drogisten „Een visitekaartje!" vulde de Franschman aan. „Goed geraden! Een visitekaartje van Dr. Jepson, tandarts! Toen drong het met schrik tot mij door, dat er methode in dezen waanzin was. Vlak bij de beurs heeft een kennis van mij een scheikundig laboratorium. Ik ging er direct heen, had het geluk hem thuis te treffen en hij onderzocht het kaartje, waar ik bij was. Hij heeft alle mogelijke proeven genomen om te ontdekken of er ook een geheime boodschap op stond, maar hij vond niets; de kaart gaf geen enkele reactie. Ik durf er een eed op doen, dat het kaartje geenerlei mededeeling bevat," verklaarde hij tenslotte. „Waarschijnlijk haalt iemand een beursmop met je uit!" „Toen ik thuis kwam, vertelde ik mijn vrouw in het kort, wat mij gepasseerd was. Primeiro was er ook bij, die luncht 's middags altijd bij ons. Maar toen ik in mijn zak voelde om het kaartje te laten zien, was het verdwenen !" Er viel nu een lang zwijgen, waarin Mr. Ditmarsh zijn tafelbuur lang en ernstig aankeek. Eindelijk barstte hij opgewonden uit: „Er is in deze geschiedenis iets niet in orde, Monsieur Renard! Wie breekt in vredesnaam in om een gramofoon te laten spelen en een visitekaartje weg te nemen? Wie heeft het in zijn hersens gekregen mij systematisch het kaartje van iemand, die al meer dan twee jaar dood is, over de post te sturen, of het mij plotseling op straat in mijn zak te duwen ? En wie heeft er belang bij, het er anderhalf uur later weer uit te halen? Neen, Monsieur Renard, dat is geen beursmop, daar zit wat anders achter. Ik kan het gevoel niet van me afzetten, dat ik in gevaar verkeer.... En daarom heb ik u getelegrafeerd." Opnieuw was er stilte. Ten laatste klonk de bedachtzame stem van den detective: „Hoe dan ook, al bevat het kaartje dan blijkbaar geen mededeeling, ik moet u toch verzoeken, het mij eenigen tijd te laten houden, Mr. Ditmarsh. Hebt u nog meer van dat moois bij u ?" „Nog vier." „Die wil ik dan ook graag hebben." De Consul opende 'n tikje weifelmoedig zijn portefeuille en gaf Jules Renard de vierkante cartonnetjes, waarom deze gevraagd had. De speurder hield ze een oogenblik tegen het licht en stak ze daarop in zijn zak. „U woont in Curzon Street, Mr. Ditmarsh ?" „Ja, nummer 74." „Ik hoop vanavond bij u te komen. Vóór dien tijd heb ik het een en ander te doen. Heeft uw woning een achteringang ?"

.J*É*4

MW

een charmante verschijning uit talrijke Warner Bros-films.

Ja." „Dien kan ik waarschijnlijk bereiken door een laantje, waarop de tuinen uitkomen ?"

„Juist." „Zooveel te beter. Wilt u mij den sleutel van de achterdeur geven ?" „Hier hebt u hem." „Blijft u vanavond uit de buurt van uw werkkamer en zeg tegen niemand, dat u mij verwacht. Als het mij mogelijk is, zal ik u, kort voor ik kom, even opbellen; dan kunt u mij bij de achterdeur opwachten." „Ik zal u verwachten. Monsieur Renard." De beide beeren hadden het restaurant verlaten en namen afscheid. Ditmarsh liep naar de dichtstbijzijnde auto- 7 -

standplaats, toen hij opeens zijn naam hoorde roepen. Jules Renard stond achter hem toen hij zich omkeerde. „Ik wilde u nog één ding vragen, Mr. Ditmarsh. Heeft gistermiddag misschien ook iemand tegen u gezegd, dat uw das niet goed zat?" De Consul keek zijn ondervrager verbaasd aan, dacht een oogenblik na ep keek toen onthutst naar den detective. „Inderdaad," bevestigde hij langzaam en geschrokken, „iemand heeft me gezegd, dat mijn das niet goed zat." „Wie was dat ?" „Primeiro!" Het volgende oogenblik maakte de speurder een bijna onmerkbare achterwaartsche beweging met het hoofd en zei zacht: [Veivolè op pa&na IO)

.^«-.«^

■

^^^^^^^^^^^^^^mmÊm^m^ •

■

if'

i X

r» ^c

"^^..,(

"^^mm

I. Het orkest aan boord. 2. Paul Kemp en Liane Haid. 3. Paul-Kemp. 4. Willi als foto-verslaggever. 5. Willi Porst en Liane Haid. 6. Liane voert resrie. 7. Max Gülstorf en Liane Haid. 8. Hubert von Meijerinck, Margot Koechlin, Liane Haid en Kurt von Ruffin.

^r

^iwv*-w*i!*>m*f

„Blijft u bedaard," vermaande hij. HAAR KNIEËN WEIGERDEN. Op hetzelfde oogenblik wipte de Gevolg- van verwaarloosde rheumatiek. vreemdeling in den auto, die in snelle Verlichting van een lijden van 14 jaar. vaart wegtufte. Hier volgt een brief die bewijst, dat zelfs een lang verwaarloosde rheumatiek voor II. het juiste middel zal wijken. — „Ongeveer 12 tot 14 jaar lang heb ik nu De grauwe Decembermiddag was in aan rheumatiek geleden en, dom genoeg, nooit ernstig geprobeerd het kwijt te ra- een vochtigen, donkeren winteravond ken. Het soort rheumatiek dat ik had ont- overgegaan. Van de rivier dreven nam mij het gebruik van handen en knieën. dreigende nevelbanken aan, die zich Nu en dan konden mijn knieën eensklaps loodzwaar over de huizen der stad weigeren, zoodat ik neerviel als geen stoel legden en de straten in een bijna of tafel in mijn nabijheid was. Eindelijk ondoordringbare duisternis hulden. De besloot ik dan Kruschen Salts eens te pro- straatlantaarns leken rossige stippen beeren — ik nam een ernstige proef — en in het nevelige donker; het stadsrumoer nu voel ik me een ander wezen. Ik kan scheen gesmoord in een verlammende, nauwelijks zelf gelooven, dat ik zoo korten tijd geleden nog met een stok rondstrom- doffe melancholie, die door de muren pelde." Mevr. M. L. P. en vensters der huizen drong en zich Rheumatiek wordt veroorzaakt door on- om de harten der menschen legde. Consul Ditmarsh stond bij het venster voldoende werking der inwendige organen; een toestand, waarvan de lijder zich zelden en staarde in de duisternis. Hij had bewust is. Maar het wordt een ongemerkte het gevoel, van iedereen verlaten te ophooping van afvalproducten en een daar- zijn. Van Jules Renard geen spoor. mee gepaard gaande vorming van stoffen, Den heelen langen avond niet. Een die schadelijk zijn voor den geheelen ge- klok in huis sloeg elf. Van de straat zondheidstoestand. En deze stoffen onderkwam geen geluid; van verweg droeg mijnen het geheele gestel. Kruschen Salts is het natuurlijke recept de nachtwind het gehuil van een sirene tot behoud van een inwendige zuiverheid. over, klaaglijk en spookachtig. Ditmarsh verliet het venster en liep De zes zouten in Kruschen sporen nieren en ingewanden aan tot gemakkelijke, ge- naar zijn slaapkamer. Hij tuurde nog regelde werking. U wordt dus inwendig even in den vochtigen, neveligen tuin, vrij gehouden van alle onzuiverheden, wel- toen draaide hij het licht uit en ging ke, indien zij zich kunnen ophoopen, on- naar bed. getwijfeld het peil Uwer gezondheid zullen Urenlang woelde hij slapeloos heen verlagen. De „kleine, dagelijksche dosis" Kruschen voorkomt dit. Want de zes ver- en weer. Steeds dook het gezicht van schillende zouten in Kruschen verhoogen den Zuiderling van dien middag voor de werking der afvoerorganen, verschaffen hem op. Eindelijk viel hij in een lichten sluimer. Eén keer meende hij zachte U nieuwen levenslust. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar voetstappen in den tuin te hooren; in. bij alle apothekers en drogisten h f 0.90 een oogenblik was hij klaar wakker, en ƒ 1.60 per flacon. Stralende gezondheid sprong uit bed en vloog op het venster voor één cent per dag. toe, maar er was niets te zien. OpgeLet op dat op het etiket op de fles'ch, zoowonden ging hij weer liggen. Zijn overwel als op de buitenverpakking, de naam Rowntree Handels Maatschappij Amster- prikkelde zenuwen hadden hem parten gespeeld, concludeerde hij. dam voorkomt. Tenslotte viel hij weer in een onrustigen slaap. Midden in den nacht schrok hij IVervolé van pa$. 7) nogmaals wakker, doordat hij een stem „U moet u even omdraaien, maar zijn naam hoorde roepen. Hij richtte heel onopvallend. We worden al gerui-- zich in zijn bed op; sidderend tastte men tijd door een heer gevolgd; hij hij naar de revolver, die naast hem op staat daar juist bij een auto. Kent u het nachtkastje lag. hem misschien ?" Op dat oogenblik sloeg in de hall De Consul wendde zich langzaam de groote klok: drie uur! om in de aangeduide richting, keek Consul Ditmarsh omklemde met even naar den persoon in kwestie en bevende hand het vuurwapen en spande antwoordde met een. duidelijk merkbare den haan.- Daarop stond hij op, zijn trilling in zijn stem: best doende om zoo min mogelijk geluid „Ja, ik ken hem. Het is de man, te maken, gleed naar de deur en keek dien ik gisteren bij de beurs ontmoet door het sleutelgat. In zijn werkkamer heb." was het donker. Hij hield de revolver Hij maakte een beweging, alsof hij gereed, trok met een ruk de deur van op den vreemdeling — het type van een zijn kamer open en liet in de volgende Spanjaard, Portugeesch- of Latijnsch- seconde het electrisch licht aanflitsen. Amerikaan — wilde toegaan, maar Jules In het midden van de kamer stond, Renard hield hem terufr. met den rug naar hem toe, een man. „Wat moet je hier?" riep Ditmarsh luid. Hij richtte het pistool op den vreemde, maar op hetzelfde moment draaide deze zich om en zei met een beleefden glimlach: „Goeden avond. Mr. Ditmarsh; of liever — — goeden morgen I" De aangesprokene staarde den ander aan alsof deze een geest was en liet het wapen op den grond vallen. Voor hem stond — — Jules Renard I „Ik heb u lang moeten laten wachten nietwaar. Mr. Ditmarsh? Ik heb" ook oen heeleboel te doen gehad sinds ik

BEZOEKT HEX

LUXOR PALAST

- 10 -

^sm^m^m^iw^^f^

-

'■ra«!- ■-.;■.," —■ -nsmj^rr^jfji

E C? E? E- M ABC 32

Rust, kalmte en zelfbeheersching keeren weer terug na het gebruik van Mïjnhardt's Zenuwtab letten. ^ Glazen Buisje 75 et. Bij Apoth. en Drogisten. bij „Atlantic" afscheid van u heb genomen. U zult het direct merken. Ik ben " overigens een paar ophelderingen schuldig. Maar wilt u zich niet liever eerst aankleeden?" „Niet noodig. Ik heb een pyama aan, dat lijkt me voldoende." „Om te beginnen," hernam de Franschman, „heb ik u eigenlijk iets te verwijten. U hebt mij niet de volle waarheid verteld. U hebt bijvoorbeeld verzuimd mij te zeggen, dat ü Portugees van geboorte bent en uw eigenlijke naam Vasco Costa is." De Consul deed een paar passen in de richting van zijn nachtelijken gast en maakte een beweging alsof hij hem bij den schouder wilde pakken. Maar hij liet den opgeheven arm weer zinken en staarde den detective in stomme verbazing aan. „Ik kan u nog meer vertellen Mr... Ditmarsh zullen we maar blijven zeggen," vervolgde Jules Renard. „Lange jaren geleden bent u als politiek samenzweerder, lid van een geheime monarchistische organisatie, naar de Portugeesche kolonie Angola verbannen en hebt daar gewerkt bij een der goudwinningen, die daar toen waren als dwangarbeider. Op een dag voncf een van uw medegevangenen een klomp goud en het gelukte hem, dien te verbergen. Deze schat was bestemd om de vlucht van de heele colonne gestraften, waarbij u was ingedeeld, mogelijk te maken. Zoodra zich een gunstige gelegenheid voordeed, zou de heele afdeeling uitbreken en trachten Engelsch grondgebied te bereiken. U, Mr. Ditmarsh-Costa, kende de plaats waar het goud verborgen 4was. Op een donkeren, maanloozen nacht werd de begeerte naar den glinsterenden schat u te machtig. U roofde dien en nam de vlucht. Terwijl uw vroegere lotgenooten verder hun straf ondergingen, dubbel streng bewaakt 'na net slagen van uw vlucht, ging u, via een Engelsche haven in Afrika naar Amerika, begon daar met het kleine vermogen, waarvan u zich meester had gemaakt, een nieuw bestaan en wist uw bezit door ijver en verstand steeds meer uit te breiden. Als zoon van een Engelsche moeder, die vloeiend Engelsch sprak en met een type, dat niet zoo opvallend den Zuiderling verried, was het niet zoo moeilijk voor u, uw Portugeesche nationaliteit verborgen te houden." Jules Renard pauzeerde even en vervolgde toen op zachten toon: „Ik moet toegeven, in heel veel opzichten heeft u getracht uw verkeerde daad goed te maken. U hebt hard^ gewerkt en ofschoon u den middelbaren leeftijd gepasseerd bent, doet u het ook nu nog; u hebt veel goeds gedaan en ook nu gaat u voort met in stilte veel leed te verzachten. (Vervolg op pagina 21)

RALPH FORBES is den 30aten September te Londen geboren. Vooral ten tijde van de stommefilm maakte hij naam. Hij speelde voor de Metro-Goldwyn-Maycr in ..The trail of 98". kreeg toen een contract van de Columbia en speelde in ,,Submarine". Op jeugdigen leeftijd trad Ralph Forbes in het huwelijk met de filmster Ruth Chatterton. waarvan hij thans gescheiden is.

HARRISON FORD aanschouwde den 16en Maart te Kansas City het levenslicht. Zijn vader was dokter en wilde ook gaarne, dat zijn zoon zou gaan studceren. Harrison wilde echter acteur worden en hij dreef zijn zin door. Toen hij te Ohio speelde, werd hij door Cecil B, de Mille voor de film ontdekt. Het meeste succes behaalde hij in de film ,,Sandy".

JAMES FORD is te Chicago geboren. Zijn ouders waren beiden aan het tooneel verbonden. Het was dus haast vanzelf' sprekend, dat James reeds op jeugdigen leeftijd op de planken stond. De film lokte hem echter meer. Hij verhuisde naar Hollywood en kreeg een engagement bij Fox. Zijn grootste succes behaalde hij in ..Making the Grade".

WALLACE FORD is te Hollywood geboren, doch hij wilde, merkwaardig genoeg, niets van de film weten. Zijn beste vriend echter, de regisseur Georg Hill, nam hem op zekeren dag mee naar de Metro-GoIdwyn-Mayer ateliers en liet een proefopname van hem maken. Deze viel zoo gunstig uit. dat men Wallace een zeer gunstig contract aanbood. Hiervoor zwichtte bij. Thans is hij een ster en bovendien gelukkig getrouwd en vader van een snoezig dochtertje.

PRESTON FÖRSTER werd te San Mateo geboren. Hij was eerst acrobaat, daarna kantoorbediende en toen figurant. Reeds drie jaren werkte hij in de verschillende studio's, voordat hij door William Fox opgemerkt werd. Deze.gaf hem een klein rolletje, dat naar genoegen uitviel. Thans heeft hij een vast contract bij de Fox-Film.

KARL FOREST is een bekend Duitsch tooneelspeler. die reeds in menige film is opgetreden. Hij bezocht de Reinhardttooneelschool te Berlijn. Zijn eerste engagement kreeg hij in het Lessing-Theater te Berlijn. Daarna werd hij aan het Ween sehe Burgtheater geëngageerd. Zijn bekendste stommefilms; ,.De Gardeofficier". ..De rozencavalicr" en .,Dc hertogin uit de Moulin Rouge". Ook in de toonfilm ..De neef uit Amerika" behaalde hij veel succes.

RUDOLF FORSTER werd den 30sten October te GrÖbming geboren, Hij ia ongetwijfeld een der beste Duitsche tooneel- en film-spelers. In de zwijgendefilm trad hij nimmer op den voorgrond; de toonfilm bracht hem echter een reeks successen. Noemen we slechts ..Ariane". ..Der träumende Mund". .,De gravin van Monte Christo". Ook in „Morgenrood" speelde hij een groote rol. Förster is dit seizoen ernstig ziek geweest, doch hij is thans herstellende.

WILLI FORST aanschouwde den 7en April te Ween en het levenslicht. Hij begon zijn kunstenaarsloopbaan bij de operette en ging vandaar naar de film. Hij debuteerde in de zwijgendefilm ,.De drie niemands-kindcren". Pas na het uitvinden van de sprekendefilm behaalde hij echter zijn grootste successen. Thans is Willi ook regisseur; zijn eersteling op dit gebied was ..Leise flehen meine Lieder".

NORMAN FOSTER begon zijn thans zoo succesvolle loopbaan als extra in de Universal-studio's. Irving Thallberg zag echter in. dat er meer in dezen jongen stak en bezorgde hem een contract bij de Metro-Goldwyn-Mayer voor kleine rollen. Daarna kreeg hij een contract bij de Fox, waar hij onder andere in ..State Fair" met veel succes optrad.

-n—

r*T^ ■•-,•-;

<

"

• ■■-

ppfr

—■—^WH Een bloemlezing van 'den geestigsten geïllustreerden humor uit de buitenlandsche tydschriften.

VLUCHTELIMGEM MANP ALBBRP I^ÄTME von NAGY EUGEM KLÖPFED

<^>

Een bepaald gedeelte van een straat in Londen is in de laatste maanden niet minder dan zeven maal opgebroken. — De bewoners vragen zich af, waarom de autoriteiten de straten eigenlijk niet uitrusten met een treksluitingl Men fabriceert tegenwoordig pantoffels van een soort vilt, dat naar men zegt ijzersterk is en jaren duurt. — Dit artikel voorziet in een door jonge honden reeds lang gevoelde behoefte I

/tee/tf;„Hé!Watbeteekentdat?r De betrapte dief: „Twee jaar vermoed ik."

De kleine sleepdrager: „Ik snap niet, waarom zij geen jurk heeft genomen, die haar tén minste pastel'

„Ik kan geen woorden vinden om den man te beschrijven, die na middernacht thuis komt," verklaart een schrijfster. — De meeste vrouwen kunnen dat wel. Een filmregisseur biedt 25 gulden per week voor iemand, die kan blaffen als een hond, krijschen als een papegaai en miauwen als een kat. — Voor 25 gulden in de week kan hij met genoegen ons radio-toestel krijgen. De keuken van een huis in een onzer groote steden zakte plotseling weg in het souterrain. — De dienstbode ontkent hardnekkig, dat zij haar heeft laten vallen.

De geestverschijning: „W ben jonkvrouwe Ludovica en al sedert tweehonderd jaar dood". De galante gast (in het huis waar het „spookt"): „Is 't heusch? Nou, ik moet zeggen, daar ziet U nog heelemaal niet naar uitl"

Er is een nieuw soort tuingereedschap uitgevonden, een combinatie van vork en spade, by gebruik waarvan het omspitten van den tuin precies de helft aan arbeid kost. — Wij hebben er twee van besteld. „Hoe men het best zijn ukelele gebruikt" is de titel van een artikel in een tijdschrift. — Scfiilder de woorden storm, regen, wind, veranderlijk, mooi weer, enz., op het ronde gedeelte, en hang hem als barometer in uw gang.

Zij: „Vind je, niet, dat ik't vveral leuk heb versierd voor ons partijtje?" Hij: „Ja, vooral het licht-defect vind ik geweldigl" - 12 _

Signora Spaghetti, die zich kort geleden uit het circus-leven heeft teruggetrokken, hangt de wasch op.

rp

-'liiipir

—

NIEUWS UIT DE STUDIOS

HLM-ENTHOUSIÄSTEN

A dMe Sandrock is voor de Ultra-Film *fj\ „Zigeunerblut" geëngageerd. Mar«/JL git Symo speelt de vrouwelijke hoofdrol. Luise Ullrich en Harry Liedtke spelen de hoofdrollen in de TerraFilm „Detlev Sonnenkaipps letzte Liebe". Theo Lingen, Gretl Theimer, Max Wilmsen en Ernst Behmer speien in de film „Die Goldgrube". Marcel Wittrisch, de bekende tenor, speelt de hoofdrol in GRETL THEIMER de film „Die Regie voert Viktor Stimme der Liebe' Jansen. De zangeres Cläre Kaufmann is door regisseur Carl Frölich voor een nieuwe film geëngageerd. Franz Molnars „Gardeofficier" zal onder regie van Stefan Szekely in Hongarije verfilmd worden. Franz Lederer en Elissa Landi spelen in de R.K.O.-film „Mensch in twee werelden". Bebe Daniels, Thelma Thodd en John Barrymore spelen onder regie van William Wyler de hoofdrollen in de Universalfilm „Counsellor at Law". Lionel Barrymore zal voor de Fox in de film,,The house of Connelly" de hoofdrol spelen. ~ . T r , BEBE DANIELS CharlesLaughton en Norma Shearer spelen de hoofdrollen in de Metro-Goldwyn-Mayer-film „Marie Antoinette". Giovacchino Forzano voert te Rome regie over de film „Villafranca". Lilian Harvey's nieuwste film is getiteld „Frontier Marschall". De verdere medespelenden zijn Warner Baxter, Spencer Tracy en Janet Gaynor. G. W. Pabst zal te Hollywood regie voeren over de film ,,Het dagboek van een misdadiger". De hoofdrol speelt Ruth Chatterton. De Duitsche acteur Hans Heinz von Twardowski is door de Paramount voor de Mariene Dietrich film „Catharine the Great" geëngageerd. Abel Gance zal te Parijs reRUTH CHATTERTON gie voeren over de film „Capitaine Fracasse",

E. I. £e AMSTERDAM. Jan Kiepura moet U schrijven p.a. Hotel Bristol, Unter den Linden, Berlijn. Clark Gable, MetroGoldwyn - Mayer Studfos, Culver »City, Californië. A. V. te AMSTERDAM. Wendt' U tot den directeur der tooneelschool, Marnixstraat, Amsterdam. J. D. d, K. te 's-GRAVENHAGE. Het adres van Tommy Coulon is 5451 Marathon Street, Hollywood. Elissa Landi moet U schrijven 1401 Western Avenue, Los Angles. M. v. L. te 's-GRAVENHAGE. Joseph Schmidt is niet getrouwd. Er is geen nieuwe film met hem in bewerking. Hij is geen Nederlander. R. K. te LEERSQM. Het adres van Lilian Harvey is 1401 Western Avenue,Los Angles. Willy Fritsch woont Bitterstrasse 8, Berlijn. De twee gevraagde foto's zijn gezonden. L. PH. KR. te AMSTERDAM. Elisabeth Bergner maakt thans een nieuwe film in Engeland. Zoodra hiervan foto's zijn, zullen we deze plaatsen. J. C. v. R. d. G. te WAMEL. We zullen, indien mogelijk, spoedig aan uw wensch voldoen. D. O. te 's-GRAVENHAGE. Elissa Land! speelt in verschillende Fox-Films. „Het teeken des kruises" was een Paramount-film. C. J. v. d. W. te ROTTERDAM. Tegen betaling zijn bij ons geen foto's verkrijgbaar. F. B. G. te HOORN. Hierbij de gevraagde adressen: Paul Hörbiger, Glockenstrasse la, Berlün-Zehlendorf.Lien Deijers, Hohenzollerndamm 36, Berlijn. Ali Ghito, Sächslschestrasse 48, Berlijn. Niet vergeten een antwoord-coupon in te sluiten! W. B. te GRONINGEN.Heinzvon Cleve is aan bet theater te Görlitz geëngageerd. Heinz Klingenberg is met Hertha Thiele getrouwd. Hermann Thimigs nieuwste film is „Victor en Victoria". G. W. te GRONINGEN. Bedoelde film is reeds lang geleden is ons blad besproken. Het is een zeer mooie film. C. v. d. V. te KAMPEN. U kunt ons iedere week drie vragen stellen. Dank voor Uw vriendelijk briefje. G. K. te ROTTERDAM. Het staat nog niet vast, of Willy Fritsch orts land bezoeken zal. U kunt gerust twee foto's aan de sterren zenden. We beantwoorden de vragen in volgorde van ontvangst. J. M. te TILBURG. Wendt U tot den directeur der tooneelschool, Marnixstraat, Amsterdam. P. J. v. d. Z. te ROTTERDAM. Jan Kiepura zal niet te Rotterdam optreden. Hij brengt misschien wel een bezoek aan Rotterdam. M. K. te EINDHOVEN. Indien U gaarne een foto van Tony van Eyck wilt hebben, schrijft ons dan s.v.p. Zij is thans nog zwaar ziek. L. v. G. te 's-GRAVENHAGE. Richard Tauber zal een film in Engeland spelen. „Vluchtelingen" zal dit seizoen in ons land vertoond worden. Lien Deijers nieuwste film is „Goud", waarin Hans Albers en Brigitte Helm spelen. C. V. te AMSTERDAM. Het was inderdaad Ida Wüst. Adèle Sandrock speelt in bedoelde film niet mede. J. S. te ROTTERDAM. Hilda Posch filmt zeer weinig. Corinne Griffith en Alice Terry filmen beiden nog. E. C. te 's-GRAVENHAGE. Het adres van Joseph Schmidt is Nürnbergerstr. 68, Berlijn.

- 13-

TAP-DANCING oooß COR KLINKERT

EEN EN TWINTIGSTE LES. De 'Half Turn' 2. *i ' ÏN* — 1- Positie van de i5^flr';; voeten uit de vorige

■«apf !"•

2-

Breng

den

fy-Jt rechtervoet naar vo* ren, terwijl de bal van den voet den grond stevig aanraakt. 3. Spring op met den linkervoet en kom op den zelfden voet neer. 4. Zet den rechtervoet stevig op den grond neer. Het tellen gaat als volgt: 1-hop-neer.

TWEE EN TWINTIGSTE LES. De Half Tarn' 3. — 1. Breng den linkervoet naar voren, waarbij de grond stevig mbet worden aangeraakt. 2. Zwaai den linkervoet naar achteren, terwijl de grond stevig met den bal van den voet moet worden aangcgcraakt. 3. Zet den linkervoet stevig op den grond. 4. Stamp dan met den rechtervoet stevig op den grond. Het tellen gaat als volgt: 1-2-3-4.

DRIE EN TWINTIGSTE LES. De Half Turn' 4. — 1. Maak met den linkervoet een halven draai en stamp bij het neerzetten stevig op den grond. 2. Spring op met den linkervoet en kom op denrelfden voet neer. 3. Breng den rechtervoet naar voren, terwijl de grond met den bal van den voet stevig moet worden aangeraakt. 4. Zwaai den rechtervoet naar achteren, waarbij wederom de grond stevig met den bal van den voet moet worden aangeraakt. Het tellen gaat als volgt: 5-hop-1-2.

mmmmm*

■

ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WORDT DONATELLO, de arme beeldkouwer, die lachte en ■ eis nieuws deed.

ccn der grootste kunstenaars, die de wereld ooit heeft aanschouwd. Hij was zelfs méér dan dat, want hij deed de beeldhouwkunst herleven, na,dat ze meer dan duizend jaar dood was geweest. Hel valt moeilijk precies te begrijpen, wat Donatello, die oorspronkelijk een wolkammer was, voor =*de kunst heeft gedaan. In welke stad we ons nu bevinden, in ons eigen Jand of in het buitenland, overal zien we standbeelden, maar toen Donatello werd geboren, kende men dergelijke gedenkteekens niet. Vroeger, bij de Romeinen en de Grieken, had men ze wel gemaakt, maar het geheim er van was verloren gegaan. De beeldhouwers schiepen niet langer plastische, op zichzelf staande figuren, waar men om heen kon loopen en die men van alle kanten kon bewonderen. Beeldhouwwerken waren onderdeelen van gebouwen geworden, die in nissen werden aangebracht of als relief tegen muren of pilaren. Al de oude beelden in kathedralen of andere oude kerken zijn onderdeden van het geheel; niet één er van is los of op zichzelf staand. Alle beelden, die afzonderlijk en los van muren en kapitcelen zijn aangebracht, zijn na Donatello gemaakt, en danken hun ontstaan eigenlijk aan hem. Hij maakte, dat de beeldhouwkunst herboren werd uit de oude glorie der Antieken en gaf haar heur eigen stijl terug. Donatello was van zeer arme familie, en hij moest aanvankelijk probeeren zijn brood te verdienen als wolkammcr, maar hij slaagde er in aansluiting te zoeken bij de eerste kunstenaars van zijn geboortestad Florence, en veel van hen te leeren. Gedurende eenige jaren genoot hij de bescherming van de Medicis, een beroemd Italiaansch vorstenge-, slacht, dal veel voor de ontwikkeling der schoone kunsten heeft gedaan. Wc weten niet nauwkeurig, wanneer Donatello voor het eerst in geestdrift is geraakt voor de antieke beeldhouwkunst; of dit is geweest, toen hij met zijn vriend Brunelleschi in en om Rome oude kunstschatten uit den grond dolf, óf toen hij in de leer was bij den schilder Piero di Cisimo, die een uitgebreide verzameling bronzen en marmeren beelden bezat, die de jongeling vaak mocht restaureeren. Zeker is evenwel, dat hij, toen hij een en twintig jaar was, voor een gilde van rijke kooplieden zijn eerste belangrijke werk maakte, namelijk het beroemde standbeeld van ^ävid, het eerste standbeeld sinds de klassieken, dat op zichzelf stond — een edele weergave van een zegevierenden jongeman, gewapend met het zwaard der rechtvaardigheid. Donatello's David heeft honderden pennen over Tieel de wereld geïnspireerd tot het schrijven van lofzangen, maar het is zijn St. George, die tot de grootste meesterwerken van de wereld

HET RUITERSTANDBEELD VAN GATTAMELATA wordt gerekend. „Marsch!" riep Michael Angelo, die misschien de grootste beeldhouwer van alle tijden was, uit, toen hij het zag. Kernachtiger kon niet worden uitgedrukt, dat het slechts de bezielende adem was, die aan het beeld ontbreekt, om het tot een levend wezen te maken! Zooals de zon zijn genie inspireerde en zijn gansche leven als het ware met een nimmer van hem wijkende opgewektheid vervulde, zoo dreef zij hem ook tot excessen, wanneer hij meende onrechtvaardig bejegend te worden. Een rijke koopman uit Genua probeerde af te dingen op den prijs van een bronzen kop, dien Donatello voor hem gemaakt had. Met fonkelende oogen keek de beeldhouwer zijn opdrachtgever aan en toen, zich omkeerend, sloeg hij met één slag van zijn hand den kop tegen den grond, waar hij in stukken uit elkaar viel, en nóch voor geld, nóch voor smeekbeden bleek hij bereid, het werk opnieuw te beginnen. Trouwens, om geld gaf hij niet. Hij ging lachend en het leven verheerlijkend door de straten, de vriend van ieder waarlijk goed mensch, met een zucht voor ieders verdriet, en een gift voor ieder, die in nood verkeerde. Het geld, dat hij ontving, deed hij in een mand, die aan de zoldering van zijn atelier was opgehangen. Wanneer er een bedrag ontvangen werd, ging het in die mand, en iedereen, die op het atelier kwam en geld noodig had, hielp zichzelf, zonder iets te vragen. De rijke gilden en de Medicis kregen niet de gelegenheid, die zij wel gewenscht hadden, om de vruchten van Donatello's genie alleen voor zich op te eischen; hij vertoefde tweemaal langen tijd in Rome, werkte in Padua om de kathedraal aldaar te verfraaien en toen Gattamelata stierf, een der grootste krijgsheeren van zijn tijd, was het Donatello, die aangezocht werd een ruiterstandbeeld van hem te ontwerpen, het eerste, dat sinds den heidenschen tijd gemaakt werd. Het beeld staat tegenover den Dom te Padua, en niemand zou zich Gattamelata, hoe beroemd hij in zijn tijd ook was, nog herinneren, indien Donatello niet zijn standbeeld had gemaakt! De stad Padtia slaagde er in Dona- 14—

tello tien jaar lang in haar dienst te houden, toen men echter probeerde hem voorgoed aan de stad te binden, antwoordde hij, dat hij, wanneer hij dit deed, voor de rest van zijn leven bedorven zou worden door hun loftuitingen en vriendelijkheid, en dat hij dan alles vergeten zou, hetgeen hij wist. Hij moest terugkeeren naar Florence, waar hij altijd tegenwerking en critiek ondervond, zoodat hij gedwongen was zich voortdurend te oefenen en zijn werk steeds beter te doen. En wat men ook probeerde om hem te houden — Donatello keerde naar Florence terug. In Florence wachtte hem belangrijk werk. Hij gaf zijn krachten aan de versiering der kathedraal en houwde talrijke beelden, waarvan misschien dat van Jonas wel het bekendste is geworden. Het beeld vertoont de gelaatstrekken van Zaccone, een beroemd man uit Donatello's dagen, en nooit heeft de kunstenaar zich gelukkiger gevoeld, dan toen hij daaraan werkte. Het beeld werd zóó echt en levens-waar, dat hij in zijn naïveteit er vaak tegen sprak. „Zeg dan toch wat, mijn vriend, zeg ■ dan toch wat!" kwam het herhaaldelijk over zijn lippen, terwijl hij er aan bezig was. En inderdaad: het spreken mankeerde er slechts aan! Donatello leefde slechts voor zijn werk, voor zijn vrienden en voor hen, die het arm hadden. Zoo kwam het dan ook, dat hij, toen hij oud was, al zijn geld aan zijn werklieden en vrienden had uitgegeven, waarom Piero de Medici, de zbon van zijn ouden beschermer, hem overeenkomstig den wensch van zijn vader een landgoed in Cafaggiuolo gaf, van welks opbrengst hij zijn verdere leven zonder zorgen kon doorbrengen. Een jaar later was hij echter weer terug in Florence, omdat hij, naar hij zei, zijn geluk en vrede niet voor wat geld verkoopen wilde. Hij kon er niet tegen, om op zijn landgoed lastig gevallen te worden met klaagzangen over het slechte weer, waardoor de opbrengst van den oogst niet zoo groot zou zijn als het vorige jaar, of over den storm, die h^tt dak van de duiventil had vernield, waardoor eenige dieren uit angst weggevlogen waren ... Piero de Medici verkocht het landgoed en gaf de opbrengst aan den kunstenaar, waardoor deze tot aan ifijn dood in het genot van een behoorlijk jaargeld was. Donatello heeft de banden losgemaakt, waarmee de beeldhouwkunst meer dan duizend jaar gebonden was geweest en wekte haar tot een nieuw en zelfstandig leven. Zijn tijdgenooten begrepen zijn groote verdiensten echter niet. Zij beseften niet, wat voor een genie er in hun midden leefde. Dat deden pas Michael Angelo en Raphael, die na hem kwamen, maar toch moesten er nog meer dan vier eeuwen na zijn dood voorbijgaan eer de menschheid begreep, dat de vroegere wolkammer van Florence op het gebied der kunst een profeet was geweest, die de wereld nieuwe wegen in het rijk der schoonheid had gewezen!

(POTO CITY-FILM)

MADY CHRISTIANS EN HANS HEINZ BOLLMANN JM

TI7ÄDT1M HAST TVT MTPH WACH fiFKtTSSTT

■

■■

■

...-■..

-.v^,:.,.^

^^„.^u,

„^jp^

^^^^^^^^-^—-—^^—

1. Lilian wordt gekleed. 2. Lilian Harvey en Harry Langdon. 3. Lilian Harvey en Charles Butterworth. 4. Vind je dat geen snoezig toiletje? 5. Sid Silvers en Lilian Harvey. 6 en 7. Lilian Harvey en Lew Ayres. HBHHBHHHHHHHHH

■

■

■■

■

■.

wmmmm

waemmvm

.

DE DERDE THE WAY TO LOVE MUZE Regie van Norman Taurog. Paramount-Film. In de hoofdrollen: Frangois Maurice Chevalier. Madeleine Ann Dvorak. Gaston Bibi . . Edward Everett Horton. Monsieur Joe Arthur Pierson. Suzanne Minna Gombell. Rosalie Blanche Frederici. Anne-Marie Nydia Westman. Pedro George Rigas. Agent Chapusard . , Douglas Dumbrille.' Wladek, de machtige . . George Hagen. Marco John Miljan. Pierre Sidney Toler. De zonverbrande dame . . Grace Bradley. Een dronkaard Arthur Housman. De gids Jason Robards. Casanova, de hond Mutt. Anne-Marie is een nichtje van Bibi's vrouw, en is naar Parijs gekomen om jacht te maken op een echtgenoot. Zij beschouwt Frangois als een prijs uit de loterij, en is vastbesloten zich haar buit niet te laten ontglippen. Beangst door Anne-Marie's klaarblijkelijke attenties vlucht Frangois de straat op, waar hij twee wezens van een wissen dood redt. Het eerste wezen is een klein wit hondje, waarop de hondenvanger het gemunt heeft, en het tweede is Madeleine, die door den woesten Pedro met een handvol messen achtervolgd wordt. MAURICE CHEVALIER EN ANN DVORAK.

ent U gelukkig? Neen? Bezoekt dan Professor Bibi, 17 Rue yy-H JJ Canton". Dag in dag uit sjouwt Frangois door Parijs met het zware bord op zijn rug, maar in zijn eigen hart is het laatste sprankje geluk gedoofd. Want Frangois heeft een ideaal, en dat ideaal wil maar niet in vervulling gaan. Zijn dierbaarste verlangen is, om eenmaal als officieel erkend gids, vreemdelingen over de boulevards te mogen leiden. Het leed, dat hij draagt, is echter nog niets vergeleken bij de smart die hem wacht als hij Madeleine ontmoet. Madeleine is een allerliefst meisje, dat als levende schietschijf fungeert voor Pedro, die als messenwerper op de boulevard-kermissen optreedt. Pedro is een ver van gemakkelijk heerschap en hij beschouwt Madeleine als zijn persoonlijk eigendom. In Professor Bibi's woning krijgt de arme Frangois de attenties te verduren van AnneMarie, een jonge schoone uit de provincie.

JB

NYDIA WESTMAN, DOUGLAS DUMBRILLE, BLANCHE FREDERICI, MAURICE CHEVALIER EN EDWARD EVERETT HORXOM.

BLANCHE FREDERICI, NYDIA WESTMAN, MAURICE CHEVALIER EN EDWARD EVERETT HORTON.

Frangois neemt beide vondelingen mee naar huis, waar Madeleine kennis maakt met Suzanne, Joe, een jongen Amerikaanschen componist, en met Pierre, den huisbaas. Allen doen veel moeite Madeleine op haar gemak te stellen, en zij wordt als gast in Pierre's huis geïnstalleerd. Den volgenden qvond kondigt Frangois aan, dat hij met een mooi meisje gaat dineeren. Joe vraagt hem of hij zijn geluk bij Madeleine beproeven mag, en Frangois geeft zijn toestemming, zij het ook aarzelend. Joe stelt voor, dat zij met hun vieren eten gaan, maar Madeleine voelt er niets voor, want zij houdt niet van haar redder. Fra.igois is allesbehalve vroolijk gestemd bij de gedachte, dat zijn mooie geliefde met Joe uitgaat, en hij keert naar huis terug. Juist als hij daar aankomt, stormt Pedro binnen met een agent, Chapusard. Chapusard bedreigt Frangois met arrestatie als Madeleine niet met Pedro, haar wettclijkcn voogd, meegaat. Om Frangois te belpen gaat het meisje inderdaad met Pedro - 18 -

mee, maar 's avonds komt zij terug en gaat naar Suzanne's kamer, terwijl Suzanne Pedro en den agent wegstuurt. Dan wordt er krijgsraad gehouden in den vriendenkring, en men besluit, dat Madeleine alleen veilig zal zijn, als zij getrouwd is. Frangois voelt zich voor haar verantwoordelijk, en biedt haar ridderlijk zijn hand. Den volgenden morgen krijgt Frangois een aanbod om als gids op te treden. Terwijl Frangois vol trots zijn examen als gids aflegt, gaat Madame Bibi aan het werk om zijn huwelijk met Madeleine onmogelijk te maken. Zij vertelt Madeleine,

MAURICE CHEVALIER, GEORGE RIGAS EN ANN DVORAK.

dat haar nichtje Anne-Marie, die een bruidsschat van veertigduizend francs meekrijgt, toch eigenlijk een veel betere vrouw voor onzen gids zou zijn. 's Avonds zegt Madeleine- hem dan ook, dat zij hem niet trouwen kan, en zij verlaat het huis. Bibi, die in de gaten heeft dat er iets niet pluis is, komt achter het snoode complot en wijdt Frangois in zijn geheim in. Als een flinke dosis geestrijk nat hun dapperheid aanmerkelijk gesterkt heeft, trelcken de twee trawanten naar de kermis. Ongelukkigerwijze wordt Frangois door een misverstand gedwongen om een ronde te worstelen met een indrukwekkenden reus, die het publiek uitdaagt. Met meer geluk dan wijsheid slaagt hij er in, den kampioen te vloeren. Weldra vindt hij dan Madeleine terug in haar oude positie: mikpunt voor de verraderlijke projectielen van Pedro, den messenwerper. Frangois verwijt haar, dat zij Madame Bibi's woorden onvoorwaardelijk geloofd heeft. Een mes scheert rakelings langs zijn gezicht. Hij neemt een mand op om zich te beschermen, en stevent op zijn vijand af. Door de overwinning op den worstelaar sterk gemaakt, overwint hij ten slotte ook Pedro, die knarsetandend het onderspit moet delven. Frangois' aftocht met de gelukkige Madeleine werd een triomftocht, dien men in Parijs niet gauw zal vergeten.

VERWACHT:

^|

RASPOETIN EN DE KEIZERIN Een Metro-Goldwyn-Mayor Film met . ^

JOHN. ETHEL EN LIONEL BARRYMORE

GELD SPEtLT GEEN ROL Een stuk van liefde en andere verouderde dingen" noemen de schrijvers Rudolf Bernauer en Rudolf Oesterreicher hun blijspel „Geld speelt geen rol", dat door de Tooneelvereeniging „A. D. O.—D. V. S." ter inluiding van hun seizoen werd opgevoerd in het Seinpost-theater. Het werd niet alleen een succes voor A. D. O.—D. V. S. in het algemeen, maar wel in het bijzonder voor P. Faber, die van Reisnagel, den bediende bij Mr. Schiller, een handig advocaat, die het vermogen van de familie Von Waldenhofen beheert, een alleraardigste typeering gaf. Zijn grootste verdienste lag wel in het feit, dat hij geen enkel maal overdreef en ondanks het succes, dat hij behaalde, steeds natuurlijk bleef. Uitstekend waren zijn rake uitvallen. Ook zijn uiterlijk was in één woord af. Mr, Schiller, die zijn hart heeft verloren aan de dochter der Waldenhofens (innemend door Mevr. Enny de Vletter—Lugtenburg gespeeld, op sommige oogenblikken had de stem wat warmer kunnen klinken!) doet de familie uitkeeringen uit zijn privé inkomen, daar het kapitaal der Waldenhofens geheel weggesmolten is. Reisnagel verzet zich tegen deze daad, en tracht hem te beschermen op een bijzonder aardige en vreemde manier. Aan hem dankt de familie Waldenhofen tenslotte het herstel van haar bezit.

t?

■.

en wel Jan van Pelt als de baron van Wettingen (aardig getypeerd), evenals Leo v. d. Oever, die de gevreesde Mr. Thomas Forster was. Ik zie deze laatste figuur echter anders. Beslist onvoldoende was 't spel van Mevr. / Jo Dupuis als Charlotte. Hier miste men alle natuurlijkheid. Jammer was het, dat de uitspraak minder beschaafd was dan gewoonlijk. Ook kwamen de woorden de zaal niet in. Het tooneel zag er netjes uit en het publiek amuseerde zich uitstekend. Wij verwachten echter een spoedige revanche van V.l.V.A. Henri A. van Eysden Jr.

Mr. Schiller, door W. Leenders vertolkt, voldeed goed, hoewel zijn slechte en leelijke grime het wel wat ongelooflijk maakte, dat Ulli hem zoo bemint. Mevr. Annie Leenders—Keemink was, ook in uiterlijk en houding, volkomen de generaalsweduwe. J, Rijken als de gepcnsionneerde zeekapitein sloot zich hier goed bij aan. Een aardige typeering gaf ook W. de Vletter in zijn doublure als de restauratie-houder Wiepke. Ook Mevr. J. van Aken—Huygens voldeed als zijn bijna gescheiden echtgenoote. C. Pfeiffer gaf een beschaafden zoon; TotoRustenberghe zal goed doen wat rustiger in haar bewegingen te zijn. Een aardige voorstelling, goed door P. Faber geleid, in een goed milieu gespeeld. De zaal was uitstekend bezet en men amuseerde zich kostelijk om de dwaze geschiedenis.

OflTVAnGEri E>0EKEn

„TWEE WAPENS"

D

nog jonfre Haagsche Tooneelvereeniging „V.I.V.A.", waarvan wij reeds een paar zeer goede opvoeringen mochten aanschouwen, heeft in de Seinpost te Den Haag het winterseizoen geopend. Wanneer wij deze laatste V.l.V.A.-prestatie zouden gaan vergelijken met .de vele goede opvoeringen, sinds haar bestaan gegeven, dan valt dit vergelijk wel zeer ten nadeele van het nieuwe product uit. Neen, V.I.V.A.-leden, gij kunt het beter, dat hebt gij bewezen, en juist daarom neem ik geen genoegen met de opvoering van „Twee Wapens' — het bekende oude blijspel van Oscar Blumenthal en Gustav Kadelburg. Er waren vele zwakke plekken in deze opvoering: de zenuwen speelden den acteurs parten, de rolkennis was niet vast genoeg, zoodat het samenspel er onder leed. En waarom werd het zoo zwaèr gespeeld? Gelukkig waren er een paar lichtpuntjes

SahatorGotta, Liefdes Kleurenspel. Uitg. Zuidh. Boek- en Handelsdrukkerij, 's-Gravenhage. Een roman, die pakt. Zooals verhalen, waarin historie en menschelijkheid, eigen individueel mensch-zijn, altijd pakken. Het verjiaal speelt tijdens den wereldoorlog en in de periode, welke daarop volgde. We worden ingeleid in de kringen, welke in directe aanraking zijn met het Oostenrijksche hof. Een fijne, niet al te zeer uitgewerkte teekening van dit hofleven geeft aan het verhaal een zekere bekoring. Een der groothertoginnen, de lieveling van den ouden keizer Frans Jozef, speelt er een hoofdrol in en een jonge Italiaansche officier, krijgsgevangene, die door bijzondere protectie van uit het soldatenlazaret aan het front in het huis van de vriendin zijner moeder wordt overgebracht. Doch ook de liefde van een ander Italiaansch officier en een lief mooi meisje wordt ons beschreven. Liefde's Kleurenspel is niet voor niet de titel van dit met zorg uitgegeven boek, dat goede ontspanningslectuur geeft en daardoor een voortreffelijk geschenk vooreen vrouw met belangstelling voor historie en literatuur is. L E. K

NIVEA NIVEA - voor de huid even goed 's winters cis 's zomers.

Wrijft U eiken avond vóór hef naar bed gaan, doch ook overdag, alvorens de gure buifenlucht in te gaan, gezicht en handen flink in met Nivea. Dan kan geen weersgesteldheid Uw huid meer deren en waar U zich ook vertoont, zal men U om Uw uiterlijk, om Uw fluweelzachte huid bewonderen. Nivea in doezen van 20 tol 90 O., in tuben van 35 en 55 O. BEIERSDORF N.V., Sarphatikade 3. AMSTERDAM-C.

Na een warm bad Nivea-OIie tegen droge en springende huid over het heele lichaam.

■■■

■

.

■■

^.mmmmm*'

■

IN DE STEENKOLENMIJN

H. HEYENBROCK DE SCHILDER VAN LICHT EN ARBEID Een album, bevattende 13 prachtig gekleurde platen naar het werk van dezen beroemden schilder. Elke plaat kan als fraaie wandversiering dienen. Het is een genot zoo'n prachtwerkte bezitten.

SÄnf/Ä^

mm-

«_^^^ (üeivolè van pag. lO] Maar uw medegevangenen van toen hebben gezworen, wraak te zullen nemen; ze hebben u nooit vergeven, dat u hen zoo trouweloos hebt behandeld, en vooral dat u de eere-code van uw geheime vereeniging geschonden hebt. Een algemeene amnestie heeft hen naar Europa teruggebracht en drie hebben zich belast met de uitvoering van de vergelding, die uw vroegere makkers u hadden toegedacht: Espozende, dien u den goudklomp ontstolen hebt, Santo, en Primeiro, die dus niet, zooals u mij vertelde, een oude vriend van u was, althans niet in de beteekenis, die men gewoonlijk aan dat woord hecht..." Ditmarsh wilde iets zeggen, maar Jules Renard maakte een afwerend gebaar. ,,Val mij niet in de rede," klonk het tamelijk scherp, „er is op het oogenblik geen tijd voor gedachtenwisseling. Er dreigt gevaar .... gevaar voor u. Laat ik dus snel verder vertellen. Het drietal, waarover ik u sprak, is kort geleden naar Londen gekomen. Espozende en Santo, welken laatste M zonder twijfel herkend hebt, al hebt u mij dat niet durven zeggen, maar ik zag gisteren heel goed, hoe u schrok toen u dat Zuidelijke heerschap in den auto zag stappen, — en Primeiro. Deze, tot wien u vóór uw veroordeeling en ook in uw straftijd inderdaad in vriendschappelijke betrekking hebt gestaan, diende om zoo te zeggen als lokvogel. Ik heb reden om aan te nemen, dat hij de opdracht had om uw zwakkö plek op te zoeken. Want hun wraak moest vreeselijk zijn. Waarschijnlijk dachten ze, dat u kinderen had, waarin ze u zouden kunnen treffen of iets dergelijks, want u eenvoudig te vermoorden leek hun een veel te milde straf. Maar toen Primeiro meedeelde, dat uw huwelijk kinderloos was gebleven, zat er voor uw vervolgers niets anders op, dan over u zelf de doodstraf uit te spreken en Primeiro werd met de voltrekking er van belast. En nu komt een zielkundige merkwaardigheid ! Toen Primeiro uw huis betrad, deed hij dat als uw verbitterde vijand. Maar

(Poto Metro-Gotdwgn-Mager)

STUART ERWIN EN ZIJN VROUW JUNE COLLYER GENIETEN VAN HUN RUST NA EEN DAG VAN HARDEN ARBEID. sedert is hij — en er is niets, dat zoozeer voor u pleit — uw meest toegewijde vriend geworden. Menigeen in uw plaats zou hem de deur gewezen hebben: u daarentegen hebt hem vriendelijk opgenomen, hebt hem te eten gegeven en verzorgd, hem met kieschheid van geld voorzien, kortom, u hebt hem tot in het diepst van zijn romantische, Iberische ziel geroerd. Zijn haat tegen u is geleidelijk in een vereerende liefde veranderd, waarschijnlijk gloeiden, ergens in zijn binnenste verborgen, ook nog vonkjes van oude vriendschap, en hij, die gekomen was om u te vermoorden, ging het als zijn speciale taak beschouwen, om u tegen de plannen van uw doodsvijanden te beschermen! — 21

Deze ommekeer kan zijn medesamenzweerders niet lang verborgen zijn gebleven. Hij ging hen mijden en bleef weg van de samenkomsten, waar hij had moeten verschijnen. Daarop besloten de beide anderen hem te dreigen. Maar hoe ? Nadat hij tot het besluit was gekomen om zijn moorddadige opdracht niet uit te voeren, had hij een andere kamer in de stad gehuurd, zoodat ze zijn adres niet wisten. Hij had zijn sporen keurig uitgewischt en het is alleen een gevolg van de moeite, die ik had om hem op te duikelen, dat ik zoo laat ben, want ik behoef « wel niet te vertellen, dat ik mijn wijsheid aan hèm te danken had. Een brief voor hem, naar uw huis geadresseerd.

■

O® Dsisiftsft® a>siiniwDJ)sliirDS[(Sini. Jack Conway houdt een bespreking met Herbert Marshall, Elizabeth Allan en Ralph Forbes, voordat men een belangrijke scène gaat draaien van een nieuwe MetroGold wyn-May er-film.

zou een ongewenschte waarschuwing voor u hebben kunnen beteekenen. En hiermede zijn we bij de mysterieuze visitekaartjes van Dr. Jepson aangeland. Let nu goed op!" Jules Renard deed een stap opzij en verbluft zag Consul Ditmarsh den" gramofoon op welker groene draaischijf een visitekaartje van den overleden tandarts lag. De detective zette de machine in beweging, het bekende zoemen werd hoorbaar en na enkele oogenblikken klonk een stem, die in het Portugeesch sprak: „Miguel Primeiro; we bevelen je opnieuw om aan den dief en verrader, Vasco Costa, die zich thans Ditmarsh noemt, het doodvonnis te voltrekken. De executie is in den nacht van 16 op 17 December vastgesteld. Wanneer je niet gehoorzaamt, zullen wij het zelf moeten doen en zal jou eenzelfde lot treffen als den verrader. Espozendo — Santo." De Consul had met saamgeknepen lippen en gefronste wenkbrauwen geluisterd. Hij was doodsbleek geworden en het zich zwaar in • een stoel vallen. ,,ln vredesnaam, Monsieur Renard, wat heeft dat te beteekenen ?" kreunde hij. „Hebt u dat-niet begrepen?" luidde de wedervraag. Consul 'Ditmarsh staarde als betooverd naar den gramofoon en schudde ontkennend het hoofd. „Dan zal ik het u uitleggen. Wat uw vriend, de scheikundige, gezegd heeft, is juist. Het kaartje is niet beschreven met onzichtbaren inkt of iets van dien aard. Maar toch bevat het, evenals al de andere kaartjes van den overleden tandarts, een boodschap. Het is gebruikt als een soort gramofoonplaat. Door een van die wonderlijke toevalligheden, die in het leven soms zoo'n machtige rol spelen, schijnen uw vijanden een aantal oude visite-kaartjes van dien Dr. Jepson in handen te hebben gekregen. De meest voor de hand liggende verklaring van dit oogenschijnlijk miraculeuze feit, lijkt mij, dat zij, met allerlei anderen waardeloozen rommel, die zich bij zijn boedel bevond, bij een uitdrager terecht zijn gekomen, däär zijn blijven liggen en door uw landslieden — die op zoek naar zoo iets waren en waarschijnlijk liever niet

het risico liepen, dat het laten drukken van valsche visitekaarten toch altijd meebrengt — op den kop getikt. Het zachte, dikke karton leent er zich namelijk uitmuntend voor om er 'n f onografische mededeeling op te noteeren en uw belagers hadden dergelijk onopvallend en toch goed-bruikbaar materiaal noodig. Dit is overigens een van de oude kaartjes; ook de andere, die u mij gegeven hebt, bevatten allesbehalve zachtzinnige bedreigingen tegen Primeiro. En wat op de kaartjes van de laatste dagen, die u ontstolen zijn, staat, zal nog wel een paar graden erger zijn. Maar die zijn nu in het bezit van Primeiro ..." „Ja," viel Jules Renard zichzelf in de rede, „u hebt nu waarschijnlijk wel begrepen. Mr. Ditmarsh, wie den laatsten tijd zich steeds zoo snel mogelijk heeft meester gemaakt van die onschuldig uitziende visitekaartjes, die intusschen dood en verderf dreigden — aan u geadresseerd, voor Primeiro bestemd. Hij is het geweest, die 's nachts uw huis is binnengedrongen, in doodsangst voor uw leven, om zich door. middel van uw gramofoon op de hoogte, te stellen van een nieuwe fonografische boodschap, waarvan hij de komst vernomen had, en waar een bedreiging op moest staan, die hij verijdelen wilde.... Naarmate de fatale datum naderde, werd zijn zenuwachtige gejaagdheid natuurlijk grooter. Hij verschafte zich 's nachts toegang tot uw werkkamer, liet het kaartje op uw toestel zijn verborgen dreiging verkondigen en verdween — de geïmproviseerde gramofoonplaat haastig medenemend — weer in de duisternis. Als regel heeft hij de kaartjes overdag, als u niet thuis was, „ontcijferd," maar daar dien dag waarschijnlijk geen ge-

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM

legcnheid toe gehad. En tot den volgenden durfde hij het niet-uitstellen! Primeiro is het ook geweest, die dat kaartje uit uw borstzak hieeft gehaald .... weet u nog .wel, dat ik u vroeg of deze of gene tegen u gezegd heefc, dat uw das niet goed zat? Het is namelijk een bekende en jjemakkelijke truc om iemand met de eene hand met het rechtschuiven van zijn das te helpen en tegelijkertijd met de andere ongemerkt zijn zakken te doorzoeken. Primeiro zal wel direct bij uw thuiskomst aan uw gezicht gezien hebben, dat er iets onaangenaams was gebeurd ...." „Maar nu moet ik u toch werkelijk even in de rede vallen," klonk Ditmar's stem nerveus. „Uw uiteenzetting is buitengewoon helder, maar hoe wist Primeiro, dat de visitekaartjes — wel, hoe zal ik het noemen — verkapto gramofoonplaten waren ?" Jules Renard glimlachte. ^,Ik kan wel zien," zei hij, „dat het lang geleden is, dat u een werkzaam aandeel had in staatsgevaarlijke complotten! De moderne samenzweerders hebben natuurlijk hun voordeel gedaan met den vooruitgang der techniek en dergelijke, op alles en nog wat vastgelegde fonografische berichten, zijn tegenwoordig communicatiemiddelen, die vrijwel aan ieder bekend zijn, die wat met geheime vereenigingen uitstaande heeft. De beeren zijn natuurlijk uitgegaan van de overweging, dat uw kennis op dat punt wel niet meer bijzonder up-to-date

s het waar, dat Jan Kiepura naar Amerika vertrekt?" JJ-**..Ja, hij gaat er een film voor de Universal maken en wel de Engelsche versie van zijn bekende film „Ein Lied für Dich". Wanneer deze rolprent gereed is, komt hij weer naar Europa terug." „Gelukkig maar. De Europeesche film zou anders een gevoelig verlies geleden hebben." ,,Zeg dat wel. Maar er blijven toch nog steeds genoeg sterren aan deze zijde van den Oceaan. De meeste Europeesche sterren hebben het in Amerika ,niet al te erg naar hun zin." „Lilian Harvey misschien ook niet?" „Zij is een uitzondering. Ze schreef ons, dat ze het best te Hollywood kan vinden. Ze zond ons een berichtje uit een Amerikaansche courant, waarover ze erg gelachen heeft." „Wat stond daar in?" „Wacht, hier is het. Luister: Ze staat bekend om haar ijver en enthousiasme. Ze blinkt uit in zwemmen en schaatsenrijden, terwijl een van haar meest geliefkoosde sporten koorddansen is, waarvoor zij een complete installatie in haar huis te Hollywood heeft laten aanbrengen." „Wat een nonsens! De verslaggever van dat blad heeft zeker een waschlijn voor een koorddanser-installatie aangezien." „Dat denk ik ook." „Heb je Ery Bos nog gesproken, toen ze in Amsterdam was?" ,,Ja. — Ze is verbazend charmant! Ze kwam met de „Deutsche Luft Hansa", maar ze zwoer alle eeden, dat ze nooit meer zou vliegen. Ze was er doodziek van. In het restaurant van Schiphol kwam ze echter gauw op haar verhaal." „Spreekt ze goed Hollandsch?" „Best! Ze wilde bij haar verblijf hier te lande geen woord Duitsch spreken en verheugde er zich erg over, hier een film te kunnen spelen. Ze heeft gelukkig in het geheel geen star-allures." „Waar wordt „De Omweg" nu opgenomen ?'' „Hoogstwaarschijnlijk in het studio van Cinetone te Amsterdam. De heer Biedermann, directeur van deze maatschappij, is zelfs van plan een tweede nog grooter atelier naast het eerste te bouwen." „Is dat dan noodig?" „Eigenlijk wel. Nu kan er, als er decors gebouwd worden, niet opgenomen worden. Dat is lederen keer een dag tijdverlies. Als er twee ateliers zijn, kunnen in bet eene de decors voor de volgende scene gebouwd worden, terwijl in het andere de opnamen doorgaan. De opnamen voor „De Jantjes" hebben veel te veel tijd in beslag genomen." „Wanneer is de première van „De Jantjes"?"' „Dat zal wel heel gauw zijn. Het is maar te hopen, dat het een succes wordt. In ieder geval is er heel veel zorg en geld aan besteed." „Nou, ik ga beslist kijken en ik hoop, dat alle Nederlanders het zullen doen."

Wanneer je zooals wij, met je tweetjes Sinterklaas viert, dan is er, laat ik het maar eerlijk bekennen, niet veel a^n. Ik heb m'n vrouw al een paar maal voorgesteld,, om ons bij den een of anderen bekende te laten vragen. Maar ze schijnt d'r niet veel pleizier in te hebben. Daarover heb ik me wel ercis innerlijk boos gemaakt, maar m'n filosofische geest hielp me dan over die ergernis heen en ik troostte mij met de gedachte, dat 't toch maar een zegen is, wanneer je 'n zuinige huisvrouw hebt. Al merk je d'r dan, behalve op ons traditioneel volksfeest, overigens eigenlijk niet veel van. 't Blijkt, dat m'n wijsbegeerte meer begeerte naar wijsheid was, dan wijsheid zelf. (Komt meer voor bij filosofen!) Want vorige week, heeft ze me in eeri vertrouwelijke bui (waar ik 't in den regel niet op heb) verteld, waarom ze liever niet met mij ergens anders Sinterklaas vieren gaat. 't Was 's avonds voor het naar bed gaan. Het uurtje der confidenties hè, geliefde lezeressen en lezers! Petrus, wat zie je d'r toch smerig uit, zei ze toen ze me een tijdje lang had aangekeken. Ook prettig als je eigen vrouw zoo iets van je zegt. Ik wou opvliegen, maar eerlijk gezegd, ik kon niet. Want ik had met het oog op 't late uur m'n schoenen al uitgetrokken. En zonder schoenen aan, ben ik nog kleiner en mist m'n opvliegerigheid elk effect. Dus keek ik haar vol verontwaardiging aan. Dat werkte. Kijk ereis in den spiegel, zei m'n vrouw. Je hebt een baard zoo zwart als roet. Met jou wil ik nooit naar een Sinterklaaspartij. Want anders houden ze i^n Petrus, voor den Zwarten Piet!, PETRUS PRUTTELAAR.

BRENGT STEEDS DE BESTE PROGR AM MA'S

1

zou zijn! Maar er moeten ongetwijfeld nog andere vragen bij u rijzen, zoo bijvoorbeeld, waarom Primeiro u niet eenvoudig op de hoogte heeft gebracht van de plannen, die tegen u werden gesmeed. En ik geloof, dat het antwoord daarop moet luiden, dat hij voor dezen uitersten vorm van afvalligheid aan zijn vrienden, toch is teruggedeinsd en liever over u heeft gewaakt, zonder dat u zich daarvan bewust was ...."

III. Een rauwe gil scheurde de stilte van den nacht. Jules Renard sprong op. „Dus ze hebben hem toch niet kunnen beschermen!" mompelde hij. Hij greep zijn revolver, rukte het venster open en üet zich in den tuin glijden. Een oogenbük bleef Ditmarsh als verdoofd staan; In huis klonken stemmen en voetstappen: de huisgenooten waren blijkbaar door den kreet gewekt. Toen de Consul even later in den tuin kwam, zag hij den detective gebogen staan over een roerloos lichaam, dat op een der kie^clpaden lag uitgestrekt. De Franschman liet den lichtbundel uit zijn electrischen zaklantaarn op het gezicht van den doode schijnen. De Consul trad naderbij. „Primeiro!" zei hij gesmoord. „Ja," bevestigde Jules Renard. „Hij is voor u gestorven. Mr. Ditmarsh. Hij heeft hier den heelen nacht de wacht gehouden — anders had de dolk, die oen eind aan zijn leven heeft gemaakt, u waarschijnlijk getroffen. Ik heb getracht hem te overreden om de hulp van de politie in te roepen om hem en u te beschermen. Dan was iedere poging tot een moordaanslag van de baan geweest. Maar hij wilde er niet van hooren — hij beschouwde het als een onvergeef üjk verraad tegen zijn kameraden om de politie in hun zaken te mengen. Hun besluit ni^t uitvoeren, u beschermen, kon hij voor zijn geweten verantwoorden; Espozende en Santo practisch gesproken aan de politie uitleveren, niet. Bovendien, hij was zoo ten volle overtuigd in staat te zijn uw vijanden den toegang tot uw huis te beletten — en zichzelf te verdedigen, dat hij ook den bijstand van een paar particuliere detectives, die ik hem aanbood, nadrukkelijk afwees. Ik had ze toch maar in de buurt geposteerd, maar die beeren Ezpozende en Santo schijnen zoo geluidloos en snel te werk zijn gegaan, dat de moord al gebeurd was, voor mijn schildwachten konden ingrijpen." Bij de achterpoort klonk geschuifel van voeten op het grind en de omtrekken van een groep mannen doemden in het donker op. Zelfs in de duisternis was het te zien, dat twee personen in dit menschenkluwen door de anderen stevig werden vastgehouden. „Dus mijn mannetjes zijn er toch in geslaagd de moordenaars te pakken," riep Jules Renard op een toon van voldoening uit. En daarop, zachter sprekend, tot Ditmarsh: „U mag van geluk spreken, Mr. Ditmarsh, dat die brave Primeiro u beschermd heeft tegen die arme kerels daar, op wier ongeluk u tenslotte uw fortuin en aanzien hebt gebouwd 1" - 23 -

ClhiggÄS^

Donderdag j.l. herdacht de >« Jac van den Burg het feit, dat hij 25 jaar directeur van het orkest -Euterpe' te '«-Gravenhage was.

De filmster Louise Bro les trad met den Davis in het huwelijk.

heer Ueering

Eleanor Boardman, de ex-echtgenoote van King Vidor, koos thans den filmacteur Harry d'Arrast tot echtgeno^

;

|

^^"

—

EEN BEZOEK VAMOMZEM CORREPPOMDENT AAM HET BERLUNPCWE HOLLYWOOD

NEUBADEIPBEßC

Berlijn. '— Een triestige, mistige ochtend; een gure wind blaast door de straten. Wc wachten op een auto, die ons naar de droomfabriek zal brengen in Ncubabelsberg. Daar is de wagen van de UFA reeds, een elegante, luxe auto met chauffeur in eenvoudig livrei. Een dikke, warme plaid bedekt onze beenen en zoo suizen wij, Berlijn achter ons latend, langs de Avus-baan, door Wannsee, pp Neubabelsberg aan. Een scherpe draai van den auto, nog honderd meter rechte weg en we rijden door het hek, dat de UFA-terreinen van de buitenwereld scheidt. Hoewel het nog koud is, wist de zon toch reeds door te breken, waardoor het lijkt, alsof door het betreden van dit terrein der verbeelding, de natuur zich als bij too verslag aangepast heeft aan de omgeving, den schijn. Dat er voor het betreden van zulke filmheiligdommen allerlei formaliteiten vervuld moeten worden, weten onze lezers zoo langzamerhand wel uit hetgeen we daarover reeds schreven. Wij kunnen dit dus gevoegelijk achterwege laten. De eerste indruk, dien wij krijgen, als we eens rond zien, is die van een weldadige rust, die hier alom schijnt te hecrschcn, en we verwonderen ons over de verhalen, die wij zoo vaak lazen, en die ons vertelden van het koortsachtig jachten, de zenuwspanningen, die bij dit bedrijf schijnen te behooren. We merken niets van dit alles! Rust en kalmte en een merkwaardige stilte omgeven ons. Onze gids, de leider van de buitenlandsche persafdeeling, voert ons allereerst over de terreinen, die de

bezig is een variété-voorstelling te geven. De allerbeste variété-nummers zijn voor het programma speciaal geëngageerd, terwijl als hoofdattractie op het programma de „Man met de Vrouwenstem" voorkomt. Op het oogenblik, dat wij de opnamehal betreden en ons achter de schijnwerpers en camera's opstellen, begint juist het nummer van dit zangfenomeen. Wie schetst echter onze verrassing, als wij bemerken, dat de „Man met de Vrouwenstem'' niemand anders is dan Renate Müller, die uit den aard van de zaak wel de vrouwenstem, doch met de man kan zijn. Bij informatie blijkt ons, dat de man eigenlijk Hermann Thimig is, die echter geen vrouwenstem heeft. Hoe de vork eigenlijk in den steel zit, konden we echter niet vaststellen, doch dat het een vermakelijke en ingewikkelde geschiedenis moet zijn, die zich in de film „Victor en Victoria" afspeelt, dat gelooven wij stellig. Ook in andere ateliers is men druk bezig met verschillende opnamen voor nieuwe UFA-films, en na ook daar een bezoek gebracht te hebben, liet men ons nog even neuzen in de zg. „provisiekamer" van het bedrijf, waar alles voorbereid, getimmerd, geboetseerd, gesmeed en bewaard wordt. We zagen enorme voorraden costuums uit alle tijden, uitstekend bewaard en verzorgd. Ook de requisieten-kamers, brachten we een bezoek, waarin zich een afdeeling bevindt van schilderijen en prenten, de meeste copieën van beroemde kunstwerken, die daar hingen als een keur-collectie van hooge kunst. De cultuur-afdeeling had natuurlijk ook eveneens onze belangstelling. Wolfram Junghans, de ijverige werker in deze afdeeling, ontving ons en vertelde ons duizend en één dingen van zijn planten en dieren. Een klok-signaal deed ons midden in een interessante uiteenzetting van hem opkijken en bracht ons tot de werkelijkheid terug. Dit signaal beteekende, dat het inmiddels vijf uur in den middag geworden was en

VOGELVLUCHT DER FILMTERREINEN we een geasfalteerde straat, met winkels met Fransche opschriften. Draaien we deze huizen echter den rug toe, dan gelooven wij ons vergist te hebben, want als we naar de overzijde kijken, is het, alsof wij op de strand in Londen staan. Ja werkelijk, wij vergissen ons niet. Wij zijn in Engeland, daar is de smalle toegangsstraat, die van de „Strand" naar een van Londens beroemdste hotels, het Savoy-Hotel, voert. Voor het Savoy-Hotel staat de buitenportier in livrei met een piccolo. Door de draaideur zien we heel duidelijk het drukke hotelbedrijf en als wc terugloopen, blijven wij onwillekeurig voor de etalage van een meubelzaak staan om de uitgestalde goederen te bewonderen en vergeten, dat dit alles geen wérkelijke werkelijkheid, doch slechts tijdelijke werkelijkheid is. „Stilte! Opname!" Een hoornsignaal een scène met Hermann Thimig, die zich naar het Savoy-Hotel begeeft

DE WIENER STRASSE IN NEUBABELSBERG. filmstüdios omringen. Plotseling staan we te midden van een groep edellieden uit den rococco-tijd en hooren een gesprek in het Fransch van twee ridders, die zoo juist hun statickaros hebben verlaten en aangegaapt worden door een troep volk, welke hen voor een herberg omringt. Men is bezig de buitenopnamen voor de Fransche uitgave van de film „Er was eens 'n prins " te maken. De Duitsche artisten, die blijkbaar dezelfde scène juist vóór onze aankomst hadden gespeeld, staan belangstellend naar de werkzaamheden van hun Fransche collega's te kijken. Wij wandelen de Middelecuwsche straat door en wanen ons reeds verzeild in een van die oude karakteristieke stadjes, als wij, den hoek omslaande, verbijsterd blijven staan, want in plaats van hetgeen wij verwachtten te zien, een oud marktjflein met een stadhuis bijvoorbeeld, ligt voor ons een Chlneesche stad met verwoeste huizen, een stukgeschoten geweldige stadspoort, omvergehaalde telefoonpalen, enzoovoort. Dat alles maakt op ons den indruk, alsof er wellicht nog geen uur geleden een hevige verwoesting heeft plaats gevonden, waardoor de inwoners in allerijl gevlucht zijn. Het zijn echter de geweldige bouwwerken, die daar opgericht zijn voor de verfilming van „Vluchtelingen" en die het doen lijken alsof we midden in Charbin zijn. In de verte zien wij een tentenkamp, het veldlcger van den jongen Dessauer met zijn officieren en soldaten. Zoo, en niet anders, moet zulk een kamp er eeuwen geleden hebben uitgezien. Overal, waar wij rondkijken, tusschen de vaste atellergebouwen door, heeft IN DE GARDEROBE, WAAR MEN COSTUUMS VAN ALLE TIJDEN EN VAN ALLE MODELLEN VINDT. het terrein een ander aspect. Daarginds bijvoorbeeld zien

TE NEUBABELSBERG. voor de film „Victor en Victoria", die wordt gedraaid. Waar plotseling al die menschen vandaan komen, die deze Londensche straat vullen, is ons een raadsel, doch Londen lééft voor onze oogen met zijn eigen, zoo geheel aparte sfeer. Na de lunch in de cantine van de UFA-ateliers, waar we' temidden van de meest fantastisch uitgedoste filmspelers en figuranten een gezellig half uurtje hebben doorgebracht, worden we binnen de muren van de studios geleid. Ook hier heerscht rust en kalmte, doch men vóélt den intensieven arbeid, die er hoogtij viert. De geheele Noorderhal van het voormalige ateliergebouw voor stommefilms, dat thans volkomen „soundproof" is gemaakt, wordt ingenomen door een geweldig bouwwerk, dat aan een machinehall doet denken. De dynamo's, motoren, raderen, hefboomen, trappen en galerijen lijken ons, terwijl we er met den neus op liggen, van massief ijzer en staal. In deze enorme machine-hal, waaraan men de laatste hand legt, zullen een dag later Hans Albers, Brigitte Helm -en vele andere beroemde filmsterren mtt een staf van technici aan de opnamen beginnen voor „Goud", een van de superfilmwerken der UFA. In de Zuiderhal zien wij een groote theaterzaal opgesteld met volledige tooneelinrichting, waarop men

STRAAT IN NEUBABELSBERG. dat zij, die niet direct meer noodig waren voor de filmopnamen, den arbeid konden staken voor dien dag. Ook voor ons werd het toen tijd om naar Berlijn terug te keeren. Onze wagen snorde langs denzelfden weg, dien we gekomen waren in de duisternis voort, terwijl in de ateüers de kunstenaars, de operateurs, en vooral de regisseurs met hun staf wellicht nog tot diep in den nacht koortsachtig bleven doorwerken aan de films, die wij in enkele uren, in een gemakkelijken theaterstoel zittend, langs - ons heen r zullen laten trekken. CEVEBE.

-*■

'

i

;•

',JMW*K

3 j__*: fajjim

DE SCHILDERIJENCOLLECTIE WAAROVER NEUBABELSBERG BESCHIKT.

IN DE SCHMINK-AFDEELING. - 25 -

^mH^tvmti IJ . .mmimmmm

AMSTERDAMSCHE KRONIEK

*m

^^M^

C. $ Tk.PUZZLES N

WASCH GEMAKKELIJK....

KNIPPUZZLK

WASCH VOORDEEUG

H

|et Nieuwe Tooneel" onder leiding van Fientje de la Mar, Jan van Waarde lezeressen en lezers, gij zult u met begrijpelijke Ees en Johan Kaart Jr., gaf verbazing afvragen wat de in 't Leidscheplein Theater wusch met ons weekblad te made première van „Zullen wij ken heeft. Laat ik u direct uit den droom helpen: deze speciale ruilen", een blijspel in drie wasch heeft zeer veel met ons bedrijven van Frederic blad te maken, niet omd^t zij geLondsdale. Wij gelooven inmakkelijk 'is, ook niet, omdat zij derdaad, dat dit stuk, invoordeelig is, maar omdat zij een film is. dien het door Engelschen Een dezer dagen bereikte ons gespeeld wordt, een blijspel een invitatie van de Nederlandis; de Nederlandsche arsche Persil Mij. N.V. te Amstertisten maakten er af en toe dam, om in het Tuschinsky-Theater haar nieuwste product, een echter 'n klucht van. Evengroote propaganda-film, te komen als de meeste blijspelen beluisteren en aanschouwen. heeft ook „Zullen wij ruiIk wil u verraden, dat onze relen" één bedrijf te veel; het dactrices mij niet weinig geplaagd hebben met het feit, dat ik, als laatste kan gemist worden. man, deze waschfilm voor u wilde beschrijven. Maar nu „De JanOok Londsdale heeft het tjes" en „Willem van Oranje" zoolang op zich laten wachten, hungoede slot voor een blijspel kerde ik naar een nationale speelfilm en „Wasch gemakkelijk.... niet weten te vinden. Wasch voordeelig" is wel is waar een klankfilm van de Ufa, maar Fientje de la Mar, Johan Kaart, Minny zij is geheel in de Nederlandsche taal gespeeld door Nederlandsche De „voorwerpen", die in artisten. Erfmann en Jan van Ees. „Zullen wij ruilen" geOp 't gebied van de reclamefilm is met deze rolprent iets zeer bijruild moeten worden, zijn zonaers bereikt; ze is bijna vierduizend meter lang (een speelfilm niets meer of minder dan de vrouw van den aristocraat heeft een gemiddelde lengte van 2500 meter), ze heeft mij — doorgaans — geboeid, en ik mag u hier toch wel verraden, dat de Ernest Hilton en de vrouw van diens besten vriend, den tooneelwasch mij over het algemeen geen sikkepitje belangstelling inschrijver Geoffry Lynes. Twee bedrijven lang staan zij op het punt boezemt. Maar deze film is in zijn soort een meesterwerk en doet geruild te worden — de meening van de zaal is, dat deze ruil zooden regisseur Dr. Johannes Guter alle eer aan. Doordat er een wel den dames als den beiden echtgenooten ten goede zou komen kleine handeling in gevlochten is, wordt men voortdurend aange— en dan gooit Frederic Londsdale roet in het eten. De ruilhandel naam beziggehouden, terwijl de reclame nergens opdringerig is. En toch heb ik mij stellig voorgenomen mijn vrouw aan te raden gaat niet door. De mannen schrikken terug voor de publieke opinie. voortaan Persil voor de wasch te gebruiken. En ook behoeft zij Wat zal men er in Londen van zeggen. Op de beurs en in de club? haar jurken niet meer te laten stoomen, ze kan ze net zoo goed Neen, dan maar liever niet scheiden.... zélf in Persil wasschen. Als ze maar koud water gebruikt. En onze Vier personen treden in dit blijspel op, Fientje de ia Mar, Jan hond kan ook met Persil gewasschen worden. Maar nu alle gekheid op een stokje: Ik heb mij bij het zien van deze film zeer vervan Ees, Johan Kaart en Minny Erfmann. Zij speelden het stuk met heugd. Deze reclame-film heeft mij onomstootelijk het bewijs geden noodigen gang, maakten er helaas af en toe ietwat te veel leverd, dat onze taal en onze artisten voor de klankfilm bruikbaar klucht van. We hopen, dat het Amsterdamsche publiek van deze zijn, mits het technische deel even goed verzcygd wordt als bij voorstelling zal gaan genieten. Bij de première was het met de pudeze Ufa-film en men naar den goeden raad van een ervaren regisseur wil luisteren. blieke belangstelling weer treurig gesteld. Wij zijn den heer Osterman, directeur van In het Grand Theatre vierde de populaire revue-komiek Isidore de Nederl. Persil Mij. Zwaaf zijn zestigsten verjaardag. De voorstelling van de revue dankbaar, dat hij ons „Het is 'toch zeker zoo", droeg daarom dien avond een feestelijk filmjournalisten hiervan heeft willen overtuigen. karakter. Zwaaf hield een toespraak, die humoristisch begon, maar Zij, die aan een Nederdramatisch eindigde toen hij de goede vrienden herdacht, die helaas landsche filmindustrie dit feest niet meer mee kbnden maken. Toen gebeurde Zwaaf iets, twijfelen, moeten deze wat hem op het tooneel nog nimmer is overkomen. Hij kon geen rolprent gaan zien en zij zullen dan evenals schrijwoorden meer vinden. Maar het publiek begreep hem en juichte ver dezes enthousiast de hem staande toe. Zwaaf, — wij wenschen je nog vele, vele jaren zaal verlaten. Men zal succes! niet alleen overtuigd zijn van de goede eigenschappen der Persil-fabrieken, maar men zal ook filmtalenten ontdekt hebben bij Mien van Kerckhoven-Kling, Aletta van Lier, Maria HayeSternheim, Georgette Rejewski, Lena Kley, Paul Huf, Lau Ezermann, Enny Meunier, Nico de Jong, Clinge Doorenbos en Hein Harms. Vooral Lau Ezermann speelde DE FOTO'S STELLEN VOOR: alsof filmen zijn dagelijksch werk was! 1. Dr. Johannes Guter. Het Nederlandsche 2. J. P. J. H. Clinge Doorenbos, „witte doek'' worde Lau Ezerman en Aletta van Lier. voortaan alleen met Persil gereinigd. Dat is de 3. Enny Meunier, Mien van Kerckfilmindustrie aan Persil hoven-Kling en Aletta van Lier. schuldig. Julius Susan huldigt Isidore Zwaaf

zat met zijn vrouw op een muziek-soiréetje en verveelde zich doodelijk. Het werd nog erger, toen de dochter des huizes aria's begon te zingen; doch mijn neef is een beleefd mensch en hij deed dus of hij 't prachtig vond. Toen er een kleine pauze was, werd zijn geduld echter nog op een zware proef gesteld, want de gastvrouw kwam naar hem toe en vroeg: „Denkt u ook niet, dat mijn dochter nog eens een beroemd zangeres zal worden?" ..Och, dat is moeilijk te zeggen," vond mijn neef, die zich een beetje onbehaaglijk begon te gevoelen, nu het vuur hem zoo na aan de schenen werd gelegd. ..Maar vindt u dan niet, dat zij er beslist alle kwaliteiten voor heeft?" drong de trotsche moeder aan. „Zeker!" antwoordde mijn neef. ,,Een mond hèèft zij!" ..Ik breng mijn geld niet op de bank." zei de ouwe juffrouw Teuters. ..Dat is mij niet veilig genoeg; ik bewaar alles thuis in mijn linnenkast, dan weet ik tenminste wat ik heb." „Maar mensch, dan krijg je toch geen rente!" protesteerde buurvrouw. „O ja, toch wel. Af en toe leg ik er een beetje geld bij voor rente." „Tommy, hoeveel is een vijfde van drie zestienden?" „Dat weet ik niet precies, juffrouw, maar in geen geval is het de moeite waard om je er zenuwachtig over te maken." De beroemde advocaat heeft een kwade bui als hij naar huis gaat en de soep smaakt hem heelemaal niet. „Van jou begrijp ik nu niets!" barst zijn vrouw uit. „Op mij heb je altijd wat aan te merken maar voor je dieven en zelfmoordenaars kun je altijd nog wel een verontschuldiging vindenl" „Ober!" tierde de gast. „die visch is eenvoudig beneden critiek! Roep den directeur!" „Pardon, mijnheer, die is er op 't oogenblik niet. Hij zit in 't restaurant aan den overkant te dineeren." Fritsje was op bezoek bij oom en tante en bleef daar eten. „Geef mij je bord maar," zei tante. „Dan Zal ik je vleesch even snijden." „Niet noodig tante. Ik weet wel hoe ik 't zelf doen moet.... wij hebben thuis ook wel eens taai vleesch."

1 Onder degenen, die uit bovenstaande stukjes een goed portret weten samen te stellen van een Duitsche filmster en ons haar naam mededeelen, zullen wij tien foto's van haar verdeden. Oplossingen vóór 19 December (Indische abonne's voor 19 Februari) zenden aan ons redactieadres: Galgewater 22, Leiden. Op de enveloppe s.v.p. duidelijk vermelden: „C. ä Th.-Puzzies No. 515\ Degenen, «die onze Wekelijksche Vraag ook up willen lossen, kunnen die tegelijk met deze puzzles inzenden, mits zij haar op een apart, duidelijk van naam en adres voorzien velletje papier schrijven. De abonné's, die het blad onbeschadigd willen houden, kunnen volstaan met de stukjes over te trekken of te calqueeren en zoo op te plakken.

INVULRAADSEL Horizontaal in te vullen woorden, die beteekenen: 1. Vindt men in Indië. 2. Besmetting. 5. Gordel. 4. Soort slot. 5. Waterige oplossing van een Kas. 6. Schoonmaken. 7. Wentelend. 8. Hoofdrol. 9. Likeursoort. 10. Regenmeter. 11. Naam van tallooze hotels, cafe's, enz. 12. Afdeeling ruiterij. 13. Aan te raden. Bij juiste invulling vormen de eerste letters, van boven naar beneden gelezen, den naam van een bekend zanger.

KNIPPUZZLE

k 5

6 7

8 fr 10 11

li 13 Onder de goe de oplossers van deze puzzle zullen wij een hoofdprijs van f. 2.50 en drie troostprijzen ve rdeelen.

De tien foto's zonden wij aan: mejuffrouw M. Bijl, Den Helder; mejuffrouw M. Krijgsman, Bleiswijk; mevrouw M. de Ras. Den Haag: mejuffrouw N. den Duyts, Dordrecht; mejuffrouw A. van Oostveen, Tilburg; mejuffrouw N.Snethlage, Hilversum ; den heer H. Visser, Dordrecht; mejuffrouw W. D. Zandvliet, Den Haag; den heer A. J. Geerdink. Hengelo; mejuffrouw N. Jacobs, Amsterdam.

MONOORAMRAADSEL

Greta Garbo As you desire me

Brian Aherne

-26 -

„

3

OPLOSSDNOEN C. & m-PUZZLES No. 512

Vrouw: „Ik kan in je lezen als in een boek, Johan!" Johan: „Waarom doe je 't dan niet? In een boek sla je over, wat je vervelend vindt, maar bij mij zeur je er extra over!" Kleine Eric was zeer slordig op zijn persoonlijke bezittingen. Op een avond kwam moeder zijn kamertje binnen en vroeg vriendelijk, terwijl zij de door het vertrek verspreide kleedingstukken bijeengaarde: „Wie heeft z'n kleeren niet netjes over den stoel gehangen, toen hij naar bed ging?" Toen klonk er een gesmoorde stem van onder de dekens: „Adam!"

2

27

Mejuffrouw R. Botting te Vlissingen verwierf den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen ten deel vielen aan mejuffrouw A. Lindau, Hillegersberg; den heer L. Pot, Rotterdam; den heer A. L. Lenzini, Rotterdam.

DOOR „Dr. Forsyth, wilt u met mij theedrinken?" „Met buitengewoon veel g-enoeg-en, geachte heer." Toen hij aldus aangesproken werd, was er even een schittering in de oogen van den mandarijn. C „Als u mij dan volgen wilt, dokter...." Zich omkeerend, ging de Oosterling naar een deuropening, die door een zijden gordijn afgesloten was en nadat Forsyth er was doorgegaan, trof de schoonheid van de kamer hem. Het was één kleurenpracht. Uit een twintigtal Chineesche afgodsbeelden steeg een scherpe, zoete geur omhoog. Zijn oog viel op een bonte mengeling van kleurige bloemen. Een prachtig dik tapijt bedekte den vloer, terwijl het meubilair uit kostbaar gebeeldhouwd ebbenhout bestond: een tafel, diep zwart van kleur, bankjes, maar geen stoelen, 'n paar kabinetten, gevuld met onschatbare snuisterijen en Chineesch porcelein. De mandarijn zag Forsyth's verrasten blik en begreep dien. „U bent verwonderd zoo'n kamer te zien, Dr. Forsyth?" „Ja," lachte de arts, „in een hotel ....'■' „Dk is mijn eigen kamer," verklaarde Li Weng-Ho. „Ik ben veel in Canton en heb deze kamers gereserveerd voor mijn privégebruik. Ik vind het prettig mooie dingen om mij heen te hebben en heb een gedeelte van mijn kostbaarheden hier." Hij ging naar het einde van de kamer en sloeg op een antieke gong, die daar opgehangen was. Onmiddellijk daarna verscheen een Chineesche bediende, die orders kreeg, verdween en een moment later terugkwam met een blad, waarop twee kopjes, dun als een eierschaal en een potje met naar jasmijn geurende thee. De man schonk de thee in, waarna hij verdween. Toen begon de mandarijn te spreken. „Vertrekt u morgen naar Yong-Foo, Dr. Forsyth?" De Engelschman was verbaasd. „Hoe weet u dat?" Een vluchtige glimlach trok over het gezicht van den Chinees. „Het is in mijn provincie gelegen," legde hij uit. „Het behoort tot mijn werk dingen te weten, die er mee in verband staan, wie komt en gaat — in het bijzonder welke vreemdelingen dat gebied bezoeken." Hij zweeg een oogenblik, als om deze woorden goed tot zijn gast te laten doordringen; toten voegde hij er aan toe: „De menschen in Yong-Foo houden niet van vreemde duivels." Hij uitte deze verklaring op kalmen toon, onverschillig of de woorden als een opzettelijke beleediging zouden worden opgevat, en wachtte. De zendings-arts dronk 'n paar slokjes geurige thee voor hij antwoordde. Daarna sprak hij glimlachend: „Ik kan het vooroordeel begrijpen. Het is niet meer dan natuurlijk. Maar ik ben een dokter, geen prediker. Ik kan uw zieken genezen, hun lijden verzachten en "

ERICA VAN VOR5EL,

BEM

BOLT

„Hun heilig geloof schenden; hun gebonden voeten bevrijden; hun leeren, dat het verkoopen van huwbare meisjes uit den booze is. Is dat niet zoo?" „Och," gaf Forsyth goedmoedig toe, „u zegt het nogal grof, geachte heer, maar dat ongeveer is het programma." „Dus u zult die dingen in Yong-Foo, dat in mijn provincie ligt, uitvoeren?" De mandarijn zweeg en staarde zij*», gast onverstoorbaar aan, toen vroeg hij: „Ik veronderstel, dokter, dat u daar alleen met mijn toestemming handelen kunt?" „Die zal mij, hoop ik, niet onthouden worden,'' antwoordde Forsyth rustig. Li Weng-Ho waaide zich koelte toe. Toen de Chinees weer sprak, was de Engelschman verbaasd, want zijn gastheer veranderde plotseling van koers. „Kent u Leiand Barrington goed. Dr. Forsyth?" „Neen," gaf de dokter direct ten antwoord. „Ik heb hem vanavond pas voor het eerst in mijn leven gezien." „Ah!" Na dien uitroep bewaarde de mandarijn een oogenblik het stilzwijgen; daarna vroeg hij abrupt: „En de charmante miss Kathleen, is zij voor u ook een vreemde?" „Zij was een vreemde, mijnheer. Ik hoop dat we nu vrienden zijn.'' Het gezicht van den Chinees was even onbeweeglijk als een masker, maar toch scheen er na de vurige woorden van den ander een schaduw over gevallen te zijn en

hij vouwde met vlugge bewegingen zijn waaier dicht. Toen sprak hij met effen stem: „Dr. Forsyth, in Tong-Foo zal er geen tijd zijn om vriendschap te sluiten." „Maar " begon Forsyth impulsief, doch een gebiedend gebaar met de ivoren waaier deed hem zwijgen. „Ik zei: geen tijd. Ik zou er aan toe willen voegen — geen gelegenheid — als u ten minste van uw werk houdt, dat, vergeet het niet, geheel van mijn genade afhankelijk is." Dick Forsyth was zich ineens bewust wat de ander bedoelde en begreep wa rom de uitnoodiging geschied was. Hij herinnerde zich wat hij gevoeld had, toen hij den Zoon van het Hemelsche Rijk met het meisje had zien praten in het Paleis der Tienduizend Zaligheden, en wist dat hij zich niet vergist had. Hij begreep drommels goed, dat er achter die effen woorden een nauwelijks verborgen dreigement lag; dat de mandarijn met een eigen doel zijn vriendschap met Kathleen Barrington verbood; en dat hij, indien hij niet instemde met de wenschen van den Chinees, dat duchtig in zijn werk voelen zou. Een gevoel van verontwaardiging, dat Li Weng-Ho veronderstellen zou dat hij zich tot zulk een 'gemeene overeenkomst verlagen zou, greep hem aan; maar hij hield zich in, deed alsof hij het bedekte dreigement niet bergeep en antwoordde bedaard: „Ik heb die geneigdheid wel en ik hoop

Vegsxr (acsmi mlltsuiw® ifilflinni (ftxo M.G.M.) maakt regisseur Sam Wood een close-up van Jean Harlow en Clark Gable. - 29 -

■

dat ik tijd zal hebben een vriendschap te onderhouden, die mij aantrekt." De mandarijn vouwde met een klap zijn waaier dicht en stond plotseling- van zijn zitplaats op. Forsyth begreep, dat het onderhoud een einde had genomen en voelde bij instinct, dat de man voor hem voortaan zijn vijand zou zijn. Li Weng-Ho's g-ezicht echter was even onbeweeglijk als steeds en zijn stem klonk effen toen hij met een heel licht accent sprak: „U moet mij nu excuseeren. Dr. Forsyth. Ik heb een langen dag achter mij en ik ben vermoeid." Hij liep naar de gong, luidde en zei, toen de bediende binnenkwam: „We zullen elkaar, zonder twijfel, in /ong-Foo terugzien." Hij boog ernstig. Forsyth beantwoordde de buiging en nadat de bediende de zijden voorhangsels terzijde geschoven had, verdween hij uit dat rijke vertrek om naar zijn eigen kamer te gaan. Maar toen hij in bed lag, wilde de slaap eerst niet komen. En toen hij eindelijk sliep, droomde hij van een groote spin met een koel, uitdrukkingloos gezicht als dat van den mandarijn, die in een geweldig groot web op zijn slachtoffer zat te wachten. Hij zelf sloeg de spin ademloos gade en toen hij op den rand van het web Kathleen Barrington ontdekte, riep hij haar toe en wilde haar waarschuwen; hij werd wakker van zijn eigen stem. Het was morgen. De geluiden op straat zeiden hem, dat het tijd was om op te staan, aangezien hij dien dag per sampan naar /ong-Foo zou reizen. Hij kleedde zich aan en pakte de handtasch in, die hij bij zich had. Den geheelen tijd waren zijn gedachten vervuld van Kathleen Barrington. Zou hij haar zien? Zou hij gelegenheid hebben haar te spreken, voor hij wegging? Zijn tweeledige vraag werd kort daarop, toen hij naar het restaurant ging om te ontbijten, beantwoord. Hij wilde juist de met gordijnen afgesloten deuropening passeeren, toen LiWeng-Ho uit het restaurant kwam. De Oosterling groette hem ernstig; hij beantwoordde den groet en liep het restaurant binnen, waar Kathleen Barrington de eenige gast was. Ze zat aan het verste eind van de groote zaal, in gedachten verdiept en met een verontruste uitdrukking op haar knap gezichtje. Zè was zoo afwezig, dat ze hem niet zag aankomen, terwijl hij haar tafeltje naderde; en eerst toen hij sprak, werd ze zich van zijn aanwezigheid bewust. „Goeden morgen, miss Barrington!"

Bij deze begroeting schrok ze op en lachte toen om zichzelf. „Of Goeden morgen, dokter. Wat hebt u mij aan het schrikken gemaakt! Ik heb u niet eens zien binnenkomen." „Neen," antwoordde hij glimlachend. „Dat merkte ik. U was zoo' in gedachten verdiept." „Ja," erkende het meisje. „Ik overwoog hoe ik in Zong-Foo moest komen. Mijn vader is inderhaast vertrokken gisterenavond, en nu moet ik op mijn eigen houtje gaan. Hij heeft een briefje achtergelaten. Ik moet zoo spoedig mogelijk in Ybng-Foo komen en de bagage, die hij hier heeft laten staan, meenemen. Vrije, overtocht is mij aangeboden " „Door Li Weng-Ho?" „Ja," klonk het en het meisje keek hem verbaasd aan. „Hoe weet u dat?"' „Ik vermoedde het," antwoordde hij. „Ik ontmoette den mandarijn, toen hij uit het restaurant kwam." Hij zweeg even, vervolgde toen bedaard: „Miss Barrington, als ik u was, geloof ik niet, dat ik dat aanbod zou accepteeren." „Dat wil ik ook liever niet." Er was een verontruste uitdrukking op ;het meisjesgezicht. „Maar het is moeilijk om te weigeren. Li Weng-Ho is 'n vriend van mijn vader.." „Hoe wist hij, dat u op reis gaat? Hebt u hem dat verteld?" „Neen. Maar't schijnt, dat hij mijn vader gisterenavond gesproken heeft eer hij wegging " Ze zweeg toen ze naar het gezicht van den arts keek. „Wat is er?" „Er viel mij iets in," antwoordde hij op luchtigen toon, maar toen hij zich afvroeg of er eenige verstandhouding bestond tusschen Barrington en den mandarijn, voelde hij zich ernstig gestemd. Doch hij'voegde er levendig aan toe: „Ik geloof, dat ik die moeilijkheid wel voor u kan oplossen, als u geen bezwaar hebt de reis naar Yong-Foo te maken in een sampan van de zending." Het meisje lachte opgelucht. „Ik zou het erg prettig vinden." Dr. Forsyth keek op zijn horloge. „Wij gaan over twee uur weg — dan kunt u zeker wel klaar zijn. Er gaan nog twee dames mee, — ik zelf ga ook mee. De dames moeten naar Fong-Chin, dus voor we daar zijn is er niet zooveel ruimte " „Het zal in ieder geval beter zijn dan Li Weng-Ho's woonschip," viel ze hem glimlachend in de rede. „Veel beter," stemde hij ernstig toe. „Excuseert u , mij dan. Dr. Forsyth. Ik moet nog toebereidselen maken voor mijn vertrek. Over een uur ben ik klaar."

„Mooi," antwoordde hij. „Dan hebben we tijd in overvloed om naar de zendingsboot te gaan." Nadat zij verdwenen was, zette hij zich aan een der tafeltjes en beStelde zijn ontbijt. Terwijl hij at, was hij in gedachten verdiept, maar niet zoozeer, dat het heih ontgaan was dat een, in rijk livrei gekleede Chinees tweemaal binnengekomen was om het grooter wordende aantal gasten op te nemen en weer te verdwijnen. En toen hij' het restaurant verliet, verraste hij den man, terwijl deze in de onderworpen houding van een dienaar voor Li Weng-Ho stond. Forsyth maakte daardoor voor zichzelf uit, dat hij de bediende van den mandarijn was. Hij twijfelde er dan ook niet aan, dat Li Weng-Ho's dienaar instructies had gekregen een oogje op hem en Kathleen Barrington te houden. Dit feit werd anderhalf uur later bevestigd, toen het meisje door hem begeleid, in een sampan stapte en dezelfde man haar een briefje overhandigde. Ze nam het aan, las het, schudde toen haar hoofd en zei een paar woorden tegen den boodschapper. De man protesteerde eerbiedig, maar het meisje negeerde hem, en wendde zich tot Forsyth, waarna ze aan boord van de sampan ging. Forsyth' gaf onmiddellijk een order aan het hoofd van de familie, die de sampan als woonschip gebruikte, waarna de boot zich in beweging zette. Terwijl ze door het stille water van het kanaal gleden, keek Dick Forsyth het meisje aan. „Was dat briefje van Li Weng-Ho?" „Ja," antwoordde ze. „Die man is een van zijn bedienden. Hij wenschte, dat ik met hem meeging naar de boot van zijn meester." Ze gingen door een netwerk van kanalen, heele straten van booten, waar het krioelende uitheemsche leven van Canton zich afspeelt, onder verschillende fantastische en wankele bruggen door, en voorbij vroolijk versierde drijvende amusementspaleizen, tot ze de rivier bereikten, waar ze enkele minuten later naar een groote, proper-uitziende, wit-geschilderde boot gebracht werden, over de reeling waarvan een paar Engelsche meisjes, met oogen stralend van nieuwsgierigheid, het leven om hen heen gadesloegen. „De zendingsboot," zei Forsyth glimlachend. „En die twee meisjes zijn de passagiers voor Fong-Chin. Ik hoop, dat u ze aardig vindt. Ze kennen China niet zoo goed als u, ze zijn pas hier." (Wordt vervolgd)

De deugd wordt niet steeds beloond. Dat wordt u thans weer getoond.

VERLOREN! SUPPLETIEFONDS

>.

5^1

VAN. HET VAN

ALGEMEEN

NEDERLANDSCHE

PENSIOENFONDS TOONEELISTEN

STADSSCHOUWBURG KAMER 38

AMSTERDAM Het is gebleken, dat ons Suppleilefonds een tegen is voor den tooneelist, die niet voor zijn ouden dag heeft kunnen zorgen en nu weerloos staat in den moeilijken

xn

levensstrijd, diejuistvoorhem zoo zwaar is. Maar zonder blijvende hulp van allen, die, als vrienden van het tooneel, den ouden kunstenaar een goed hart toedragen, is het ons niet mogelijk nood buiten de deur te blijven houden.

„Wat moet ik doen om tandaanslag te bestrijden en mijn tanden te behouden?" indaanslag is steeds aanwezig - ii leren mond - op iederen tand - het int zich steeds voort. grootste schade berokkent tandnslag door tandbederf. In den ndaanslag bevinden zich kleine baciën, die een scherp zuur afscheiden, t zuur verteert het glazuur zooals dere zuren gaatjes in hout of stofi bijten. Steeds dringt dit zuur dieper dieper door. Tenslotte wordt de nuw bereikt .... het wortelkanaal )rdt geïnfecteerd .... en wanneer ;t tijdig geplombeerd wordt, is het heil niet te overzien. E

Om bederf tegen te gaan moet men Pepsodent gebruiken inplaats van gewone tandpasta's. Waarom? Omdat Pepsodent een speciaal materiaal bevat dat den tandaanslag verwijdert. Dit materiaal in Pepsodent is een van de meest opzienbarende ontdekkingen van dezen tijd. Haar vermogen om ieder spoortje van tandaanslag te verwijderen is een openbaring! Algemeen wordt erkend, dat dit materiaal tweemaal zoo zacht is als dat. welk in gewone tandpasta's verwerkt worden.

Opnieuw wenden wij ons tót ü, met het vriendelijke verzoek, ons daarbij te willen helpen met een door U zelf te bepalen donatie. Alleen door tusschenkomst van ons fonds bereikt U het doel: directe hulp aan oude tooneelisten. Voor inl.chtingen is ons kantoor steeds tot Uw dienst WIJ betuigen U bij voorbaat onzen dank. HET BESTUUR

Gebruik Pep.odent tweemaal per dag en bezoek Uw tandarti tweemaal per faar.

'epsodent

is detandpasta,die den tandaanslag verwijdert Groot« tube f 0 75. dubbele tube f 1.25. 4175

QAM Steunt ons met een bezoek, en ge zult geen spijt ervan hebben, want wij zorgen dan, dat ge vaak „BIJ LEO FAÜST"'terugkomt pp

99

36. PUE PIQALLE. PARUS (IXe) Onze leus?.... BETER dan de concurrent, en VOOR MINDER GELD En ziehier het geheim van ons succes: knmeii.Ü0!ia i?iJeniJn*r1 en Hollandsche properheid, Hollandsche voor&iïw£Hoti£S?uiïhe ffv.-- Holla"d«*e titelt en kwanS. t hl 0n 0p en v^XhtüS ö^elÄä ; ••^ \ f ï* leest^' wij geven U raad en concertÄ XÄ ^ ^J ^P^ken kosteloos plaatsen in schouwburgen o^Ss van'ÄriÄ e ge ln re "rat,es .0te, ^ Per bilJet duurder teitah. Door w^besSen fi J^ ' ^ «^ het uigebreide personeel, waarover wij beschikken, besparen wy u tijd en leergeld, maken uw genot hooger en intenser NA ,T en ? at e met onzen O^MêGANCK'^ h .?ïtien ^ K ,^ Zaterdagschen „wmMtUAWCK . V«: Van half tot half drie ^ s nachts bezoekt tre met on«.

ZhLf IÄI u ffevonden zoudt hebben èn waar ge trouwens niet alleen én ^ y?f^d: "barets' apachen-bals, kelders, artisteiJcroegen en de sifekste

5 IÏ0 ^tu fÄ irancs Deri^^T per persoon, alles

Va

Montmartr

ï inbegrepen.

« op het uur £n den coX,, -

ENKELE REFERENTIES' UIT ONS „LIVRE D'OR": Beleefdheid en manieren, Die zullen u steeds sieren

Doch als je 't alletwee wilt zijn, Dan brengt beleefdheid ook venijn

Laurel en Hardy -30-

De «en denkt: O, die kaffer ' De andere: Wat n blaffer

Dit beeld bewijst het dadelijk hier üok hoffelijkheid brengt geen [pleizier

Copyright MetroGoldwyn-Mayer

sma ™ hïiSrillk'^i-Jl^ LkKin dl, restaurant, waar we zoo neeriyk gedineerd hebben, terug te«^ol komen. RIKA HOPPER eC IlandSCh kle,n e PaiiirS. k riÄ " y ""rffle" (nergens anders in t-anjs te kragen) HENRI BOREL Heeriyke stemming en perfecte keuken. ANTON VAN WELIE a 1, is mlns,ens ev "Aue^hÄ «" PETER fl?ed en pezellig als , Auerbachs Jclli-t" Keiler . * VAN ANROOY

reuÄe"" reuze-pret En honderden andere..

bie,S,Uk

IOnder

Vet

-

WaS

voor mHn maai een

LOUIS BOUWMEESTER

. . ^'.r^r**'!»^

Tekst van Guus Betlem Jr.

'f|P I

Als je vrouw

'ss Mor - gens vroeg aan Het ont - bijt

pp Jllr.^

be-gint te

k ga een hoed - je

zég

r j i

koo-pen,

Wees dan

4

|ljl 1 Dat j kan | straks p mct-ppn ' Iwel l Ml,'e - venI

Als ze 's avonds zeven uur dan Eind'lijk thuisgekomen is. Denk je: „Mooi, nu gaan we eten!' Maar dan heb je 't leelijk rois! .Jullie altijd met je eten. Gastronomen, óp en top!" Maar zélf at ze in een lunchroom 's Middags ... vijf gebakjes op !

■^■AlOÜrN

j

1^^ Met den kof-fie

- boel ge - daan!

's And'rendaags, den heelen ochtend 't Regent pakjes voor je vrouw. Maar nu is het eerlijk deelen, — De kwitanties zijn voor jou! Mantels, blouses en japonnen, Kousen van de mooiste zij. Maar... hoe of je zoekt, je vindt er Heelemaal geen hoedje bij!

ODIO I

Fabrißk van Artistiek / Zilverwerk Gevestigd in

I6QO

Als je aarz'lend dan durft vragen: „Vrouwtjelief, vertel eens gauw, Jij zou toch een hoed gaan koopen. En .... wat is dit alles nou?" Zegt ze aarz'lend, dood-onschuldig: „Jongen, kijk maar niet zoo zuur, 't Hoedje... dürfd' ik niet te koopen, Want... dat was zoo vrees'lijk duurl

7 PLACE DE LA MADELEINE. PARIJS Specialiteit voor geschenken in zilvei en verzilverd metaal

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE Bed. en Adm. Oalnewater 22. Leiden. Tel. 700. Postrekening 41880.

VerschUnt wekelijks — Prijs per kwartaal f. 1.<J5.