België - Belgique P.B. 9000 Gent X BC 28159
Het
Gentse
Rode
Kruis
d
ig
ill
jw i r
a bl
v
driemaandelijks magazine ı Poolse-Winglaan 92 - 9051 Gent jaargang 3 ı nr. 2 ı juni 2012 ı P 911669
Het Rode Kruis viert feest Fiësta
Jaarlijkse afspraak voor de aftrap van de 14-daagse stickerverkoop is de Fiësta, een feest georganiseerd voor alle vrijwilligers van Rode Kruis-Vlaanderen. Dit jaar werd de Fiësta gespreid over twee dagen op zaterdag 21 en zondag 22 april. Fiësta in Bobbejaanland
Zoals steeds werden alle Rode Kruisvrijwilligers getrakteerd op een dagje amusement. Zestien vrijwilligers van Rode KruisGent trokken naar deze editie van de Fiësta in Bobbejaanland. Op 22 april werd er traditioneel ook het officiële startschot gegeven voor de stickerverkoop die later die week in alle afdelingen startte. De eerste stickers werden in Bobbejaanland gekocht door staatssecretaris Maggie De Block, Antwerps gouverneur Cathy Berx en burgemeester van Kasterlee Ward Kennes. Op de Fiësta nemen de Rode Kruisvrijwilligers niet enkel deel aan de pretparkactiviteiten, ze kunnen er ook kennismaken met bekende of minder bekende diensten van Rode Kruis-Vlaanderen. Zo organiseerde Jeugd Rode Kruis in Bobbejaanland een picknick voor Jeugd Rode Kruisafdelingen en kon je proeven van de internationale dimensie van het Rode Kruis bij een reuze wereldbol. Elk jaar kent de Fiësta een andere bestemming. De Fiësta 2011 ging door in Plopsaland, in 2010 werden we verwacht in Planckendael (onze voor-
© VERVOORT, Pascal
zitter, Michel De Decker en Marc Loockx werden er gehuldigd naar aanleiding van respectievelijk 50 en 40 jaar vrijwillige inzet bij Rode KruisGent), in 2009 was de Fiësta te gast in Bokrijk. Het is geleden van 14 mei 2000 dat Gent de Fiësta van het Rode Kruis mocht verwelkomen. We kijken alvast benieuwd uit naar de volgende editie!
Afspraak aan het kruispunt
“Afspraak aan het kruispunt” is de titel van het lied dat speciaal voor de 14-daagse van het Rode Kruis gecomponeerd werd door Jelle Cleymans. Cleymans, die als bekende Vlaming de actie ondersteunt, bracht in Bobbejaanland voor het eerste het lied voor een live publiek. Het lied gaat niet alleen over de vele kruispunten waar de Rode Kruisvrijwilligers stickers verkopen, maar ook over de momenten in het leven waarop men keuzes moet maken en misschien hulp nodig heeft, bijvoorbeeld van het Rode Kruis. © VERVOORT, Pascal
Afdeling GENT
Aantal vrijwilligers bij Rode Kruis-Vlaanderen eind 2011 7756 vrouwen
Ter gelegenheid van de Fiësta stelde Rode Kruis-Vlaanderen enkele vrijwilligersstatistieken voor, gebaseerd op cijfers van eind 2011.
5939 mannen
43% 57%
Totaal 13695 vrijwilligers
Totaal 17643 vrijwilligers. Dit aantal is groter dan het totaal aantal vrijwilligers omdat sommigen meer dan één taak opnemen.
6000
communicatie en werving zorgbib
Achter de schermen
Het secretariaat van Rode Kruis-Gent Wie ons secretariaat contacteert wordt te woord gestaan door Nancy. Nancy Bassez is de drijvende kracht in het secretariaat van Rode KruisGent. Hoog tijd om haar even voor te stellen. Nancy woont met man en zoon in Landegem en kent het Rode Kruis letterlijk van binnen en van buiten. ‘Het Rode Kruis is moeilijk te vergelijken met een andere werkgever want het was mijn eerste en tot nu toe enige werkgever,’ zegt Nancy. In 1988 ging ze na haar opleiding Medisch Secretariaat aan de slag op de Rode Kruishoofdzetel, toen nog in Brussel aan de Vleurgatsesteenweg. De Dienst Leergangen was er haar eerste werkomgeving. Over die tijd vertelt Nancy: ‘Het werken in een administratie was vroeger wel anders dan nu.Vooral de technologie maakte een enorme vooruitgang. Eind de jaren tachtig was er bijvoorbeeld de dictafoon met cassettes en werd alles uitgetypt met de typmachine. In die periode heb ik ook de eerste PC op de dienst zien verschijnen. Maar ook secretaresses gaan doorheen de jaren met hun tijd mee. Nu gebeurt communicatie vaak via e-mail.’ Nancy verhuisde later met het Departement Vorming naar het Brugmannplein in Brussel waar zij ook de administratie en boekhouding verzorgde. In 2004 was er de verhuis van Rode Kruis-Vlaanderen vanuit Brussel naar Mechelen. Sinds november 2008 werkt Nancy als secretaresse voor Rode Kruis-Gent en ook in Gent werd er verhuisd. De Rode Kruisafdeling die tot vorig jaar te vinden was in de Bomastraat is nu gevestigd aan de Poolse-Winglaan. ‘In Rode Kruis-Gent verzorg ik niet enkel de administratieve opvolging en boekhouding, maar ik ben er ook doorgeefluik voor vragen over de verschillende disciplines. Wanneer mensen mij contacteren met een concrete vraag, dan help ik hen verder de weg te vinden naar de juiste disciplineverantwoordelijke binnen Rode Kruis-Gent. De meeste vra-
Het Gentse Rode Kruis - 2012 editie 2
171
0
216
sociale hulpverlening
293
1000
vorming
592
1261
2000
2
opvang asielzoekers
bloed en plasma
1376
3000
DSI
jeugd rode kruis
2143
4000
2804
5000
926
7000
Intern. samenwerking
1231
8000
6630
Aandeel vrijwilligers per activiteit
leidinggevend hulpdienst
gen gaan over de cursussen die de afdeling organiseert, het aanvragen van preventieve hulpposten, vragen over lidkaarten en giften… ,’ licht Nancy haar werk toe. 'Vaak komen hier ook vragen toe die niet voor het Rode Kruis bestemd zijn. Het Rode Kruis is gekend bij de mensen. Voor hen is het vaak ook het eerste aanspreekpunt voor allerlei vragen en problemen. Ik probeer ze te helpen door hen door te verwijzen naar de bevoegde instanties.' ‘Iedereen kan me contacteren tijdens de kantooruren telkens op dinsdag en donderdag, en om de veertien dagen ook op maandag (in de onpare weken). Ik ben dus halftijds aan het werk bij Rode Kruis-Gent. Iedereen welkom op die dagen!’
Rode Kruishulp in Oost-Soedan Rode Kruis-Vlaanderen biedt gedurende 18 maanden hulp in vier kampen in Kassala, een provincie in het oosten van Soedan. Het Rode Kruis wil er de gezondheid van 20 000 vluchtelingen en intern ontheemden verbeteren. In de eerste plaats wordt de ondervoeding onder jonge kinderen en zwangere vrouwen aangepakt. Daarnaast zal het Rode Kruis de toegang tot gezondheidszorg, water- en sanitaire voorzieningen verhogen. Dit is het verslag van Joop De Vries, gedelegeerde van het Nederlandse Rode Kruis die het project mee opvolgt. De Soedanese Rode Halve Maanvereniging, een zustervereniging van Rode Kruis-Vlaanderen, verleent al jarenlang hulp in opvangkampen voor intern ontheemden (ook wel Internally Displaced Persons of IDPs genoemd) in Oost-Soedan. Deze kampen bevinden zich in de provincie Kassala, een onderontwikkeld gebied waarvan de bevolking al sinds 1984 geteisterd wordt door droogte, hongersnood en armoede. Bovendien kampt deze regio met de erfenis van jarenlange conflicten: vernielde infrastructuur en basisvoorzieningen, grote aantallen ontheemden en een instroom van vluchtelingen uit buurland Eritrea. De burgeroorlog van 1998 tot 2006 heeft ertoe geleid dat een grote groep mensen hun woonplaats heeft verlaten en als IDPs een beroep doen op de zeer armzalige voorzieningen van de overheid en de lokale gemeenschappen. Met het tekenen van het vredesakkoord in oktober 2006 werd hopelijk voorgoed een einde gemaakt aan het conflict dat Oost-Soedan sinds de jaren negentig teisterde. De IDPs in kampen zijn van origine semi-nomaden die door de oorlog hun vee, waar ze van leefden, hebben moeten achterlaten. Ook de droogte heeft er toe bijgedragen dat ze gevlucht zijn in de hoop op een betere toekomst. Vandaag de dag zijn ze hoofdzakelijk afhankelijk van de opbrengst van de productie van hout en houtskool waar ze amper van kunnen leven. De aanwezigheid van landmijnen, grote droogte en de stagnatie van de handel zorgen ervoor dat de economie stilstaat en de bevolking geen mogelijkheden heeft haar bestaan te verbeteren. Toch is er voor dit gebied maar weinig aandacht vanuit de internationale gemeenschap. Het vredesakkoord heeft weliswaar meer stabilisatie in de regio gebracht maar ondanks ontwikkelingsbeloften is er nog weinig verbetering van de situatie in de staat Kassala. Jaarlijks terugkerende overstromingen, droogte en de uitbraak van allerlei ziektes heeft de positie van de meest kwetsbaren niet versterkt. De gezondheidsprogramma’s van de Soedanese Rode Halve Maan helpen in totaal 20 000 mensen verdeeld in 4 kampen: Togley, Tagher, Metateib en Hadalia. Naast de bewoners van de kampen kunnen ook de mensen uit de omgeving, met name ondervoede kinderen, zwangere vrouwen
internationaal
en vrouwen die borstvoeding geven, gebruik maken van de faciliteiten op het gebied van gezondheidszorg. Water, sanitaire voorzieningen, hygiëne en extra voeding krijgen de nodige aandacht. Elk kamp heeft een gezondheidskliniek waar patiënten naartoe kunnen voor onderzoek en advies. In de kliniek werken een medisch geschoolde assistent, een verpleegkundige, een verloskundige en een laboratoriumdeskundige. Indien nodig wordt een patiënt doorverwezen naar het dichtstbijzijnde hospitaal. Binnen het programma is er speciale aandacht voor vrouwen en kinderen, die in deze conservatieve gemeenschappen extra kwetsbaar zijn. De Soedanese Rode Halve Maan heeft zeer goede contacten met de gemeenschap. Daardoor is het mogelijk om vrouwen bij allerlei activiteiten te betrekken, wat anders uitgesloten zou zijn geweest. Het is van groot belang dat de gemeenschap betrokken wordt bij alle activiteiten in het kamp, zowel voor wat betreft de uitvoering als voor het management. Alleen op deze manier kan het programma het benodigde resultaat opleveren. De Soedanese Rode Halve Maan is een organisatie die drijft op vrijwilligers die gemotiveerd zijn om de gemeenschap te helpen. Over het algemeen zijn er in de kampen verschillende organisaties die samenwerken en programma’s coördineren. In geval van ondervoeding springen de Wereldgezondheidsorganisatie en Unicef regelmatig bij. Vrijwilligers van de Soedanese Rode Halve Maan die in de kliniekjes werken, krijgen in verband met voeding de nodige trainingen, zodat zij in staat zijn om de ondervoede kinderen te screenen en er op toe kunnen zien dat deze kinderen ook naar de kliniek van het kamp gaan om opgenomen te worden in het programma “bijvoeding”. De ernstig ondervoede kinderen worden overgebracht naar het hospitaal. Tot op heden is door de Soedanese regering nog geen beslissing genomen over de IDP-kampen. 70% van de IDPs wil er blijven, 30% heeft nog geen beslissing genomen. In de kampen hebben de IDPs in ieder geval water en gezondheidszorg: ze weten niet wat ze bij terugkeer naar huis zullen aantreffen. Bovendien zijn ze bang voor mijnen die nog niet allemaal opgeruimd zijn. © CICR/HEGER, Boris
Oost-Soedan Landeninformatie: • Inwoners: 45.047.502 inwoners (België: 10.414.336) • Oppervlakte: 1.861.484 km² (België: 30.528 km²) • BNP/capita: $ 2.300 (België: $ 37.400) • Levensverwachting bij geboorte: 55,42 jaar (België: 79,22 jaar) • Kindersterfte: 68,07 per 1000 (België: 4,4 per 1000) • Alfabetiseringsgraad: 61,1% (België: 99%) Projectinformatie:
© CICR/HEGER, Boris
Gereida Soedan. Een verpleegkundige van het Rode Kruis brengt met haar team een bezoek aan het kamp. Kinderen die lijden aan ondervoeding worden onderzocht (meting aan de arm).
• Projectperiode: 01/2012 – 06/2013 • Inkomsten: 727.238 € euro • Gefinancierd door: de Belgische federale overheid • Partners: Soedanese Rode Halve Maan, Nederlandse Rode Kruis
3
historiek
Het Rode Kruis tijdens WOI
Hulp aan soldaten en burgers aan het IJzerfront Op 28 juli 1914 brak de Eerste Wereldoorlog uit. Op 4 augustus van dat jaar viel Duitsland het neutrale België binnen; op 12 oktober werd Gent bezet. De Eerste Wereldoorlog bracht niet alleen voor het Internationale Rode Kruiscomité, maar ook voor de nationale en lokale afdelingen grote uitdagingen met zich mee. Het Internationaal Agentschap voor Krijgsgevangenen Het Internationale Rode Kruiscomité (ICRC) verbreedde tijdens de Eerste Wereldoorlog haar werkterrein. Vóór 1914 concentreerde het Comité zich voornamelijk op de verzorging van gewonden en zieken.Tijdens de oorlog trok het Comité zich onder meer ook het lot van krijgsgevangenen aan, wat in 1929 zou uitmonden in het Verdrag van Genève betreffende de behandeling van krijgsgevangenen. Het ICRC richtte in 1914 het Internationaal Agentschap voor Krijgsgevangenen op met als doel om het contact tussen familieleden die door de oorlog van elkaar waren gescheiden te herstellen: krijsgevangenen, burgerlijk gedetineerden en vluchtelingen. Afgevaardigden van het ICRC bezochten krijgsgevangenen, controleerden de leefbaarheid van de gevangenissen en wisselden informatie uit via Rode Kruisberichten. Het Internationale Rode Kruis inspecteerde onder meer de toevluchtsoorden in Nederland waar de families van geïnterneerde gevluchte militairen uit België waren gehuisvest.
In België
Het Internationale Rode Kruis hield het bezette deel van België op de hoogte van wat er gebeurde met soldaten, krijgsgevangenen en geïnterneerden. Onder meer in Sint-Truiden was er een hulpcomité actief dat pakjes en brieven bedeelde aan Belgische militairen en burgerlijke krijgsgevangenen. Het Rode Kruis bracht ook nieuws over gesneuvelde soldaten bij de getroffen families. Hiervoor werden Lijsten van de Belgische soldaten gesneuveld voor het Vaderland opgesteld en verkocht. Daarnaast organiseerde het Rode Kruis zowel in het bezette landsdeel als achter het IJzerfront ziekenhulp. In onbezet België werd massaal gehoor gegeven aan de oproep om dienst te nemen bij het Rode Kruis. Ook in bezet België waren Rode Kruisvrijwillgers betrokken bij de opvang en verzorging van gewonde oorlogsslachtoffers. In door de oorlog getroffen steden en gemeenten werden ambulances en veldhospitalen opgericht en vrijwilligers opgeleid tot ambulanciers. In Antwerpen verzorgden geneesheren en apothekers gewonde burgers die bij het begin van de oorlog in de stad toestroomden.Vanuit Rode Kruis-Boom werden mensen ingezet om in Niel en Schelle de eerste zorgen toe te dienen aan slachtoffers van de bombardementen op Antwerpen en omgeving. Ook in Gent, Brugge en Oostende verzorgden de lokale Rode Kruisafdelingen honderden gewonden. Korte tijd na inval van het Duitse leger had het Rode Kruis voldoende mensen en materiaal samengebracht om 20.000 ziekenbedden te bedienen. Bekende hospitalen waren het noodhospitaal in het Koninklijk Paleis, dat door Albert I ter beschikking van het Rode Kruis werd gesteld, en L’Océan, een veldhospitaal in de Panne, in de onmiddellijke buurt van de frontlinie. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden naar schatting 40.000 gewonden en zieken verpleegd in hospitalen van het Rode Kruis.
Hospitaal L’Océan in De Panne
Fichier in het Rode Kruismuseum (MICR) in Genève. De rekken bevatten het register van alle WOI krijgsgevangenen in de periode 1914-1923. Dit archief maakt deel uit van het UNESCO-werelderfgoed .
4
Om gewonde soldaten en burgers achter de frontlinie te verzorgen richtte dokter Antoine Depage eind 1914 een Rode Kruishospitaal in hotel L’Océan in De Panne in. Koningin Elisabeth steunde het initiatief en zou het hospitaal geregeld bezoeken. L’Océan kreeg ook steun uit Engeland en Amerika. Het ziekenhuis had een capaciteit
Het Gentse Rode Kruis - 2012 editie 2
van zeker 1200 bedden. In zes operatiezalen werden dagelijks tot 500 slachtoffers behandeld met de meest moderne medische technieken.Tussen 1914 en 1918 werden in L’Océan in De Panne en in de nevenafdelingen naar schatting minstens 20.000 gewonden verzorgd. In het hospitaal waren naast Belgische vrouwen ook Rode Kruisverpleegsters (veelal lekenzusters) uit Engeland, Canada en Denemarken actief. L’Océan groeide in de loop van de oorlog uit tot een grotendeels zelfvoorzienend hospitaalcomplex met een eigen elektrische centrale, waterputten, een schrijnwerkerij en smidse, een slagerij, twee boerderijen en een wetenschappelijk instituut. Het instituut bestond uit diverse laboratoria en werkplaatsen voor kunstledematen, tandprothesen en chirurgisch materiaal.
Rode Kruis-Gent
Bij het uitbreken van de oorlog zamelde het Rode Kruis geld in en trok van deur tot deur om te noteren welk materiaal er kon verkregen worden voor ziekenhulp.Wanneer in augustus en september 1914 (het Duitse leger was dan nog niet in Gent aangeko- Rode Kruismedewerksters verzorgen gewonden in het men) vluchtelingen uit andere krijgshospitaal ingericht in het Flandria Palace Hotel op het – reeds bezette – gemeenten Maria Hendrikplein in Gent toekwamen, werden zij verzameld in het Feestpaleis dat in 1913 dienst had gedaan voor de Wereldtentoonstelling en beter bekend is als het oude Floraliënpaleis in het Citadelpark. Vrijwilligsters van het Rode Kruis stonden er in voor de voedselbedeling en verzorging van de gewonden. De Rode Kruisafdeling in Gent coördineerde tijdens WO1 bijna 100 (hulp)hospitalen. Begin augustus 1914 werd het krijgshospitaal in de Ekkergemstraat door Rode Kruispersoneel overgenomen. Twee weken later werd een tweede krijgsgasthuis geopend in het Flandria Palace Hotel op het Maria Hendrikaplein. Daarna werden nog 95 hulphospitalen opgericht. Het kleinste daarvan – een hospitaal in de Volderstraat – telde slechts twee bedden. De grotere hospitalen – het hospitaal in de Vrije School in de Goudstraat, het Burgerlijk Hospitaal in de Hundelgemsesteenweg, de Bijloke in de Kluyskensstraat, de kliniek Toevlucht van Maria op de Coupure, het Instituut Heilige Familie aan de Groenebriel – telden een 200tal bedden. Het hospitaal in de Lieven De Winnestraat en het Chirurgisch Instituut van Gentbrugge waren de grootste hulphospitalen van de stad, met respectievelijk 475 en 500 bedden. Sommige veldhospitalen waren een privaat initiatief, zoals het hospitaal ingericht in het Instituut de Kerckhove in de Pollepelstraat. Andere waren een initiatief van de burgemeester of het stadsbestuur. Toen het Duitse leger Gent bezette, moest Rode Kruis-Gent de leiding over de militaire hospitalen en lazaretten aan de bezetter overdragen. Het Duitse Rode Kruis bracht eigen personeel mee naar de krijgshospitalen. Rode Kruis-Gent werd tijdens de Eerste Wereldoorlog ingeschakeld in het lokale Bureau voor Inlichtingen over Krijgsgevangenen en Geïnterneerden.Vanuit een kantoor in de Sint-Pietersnieuwstraat werden voedsel, kleren en postwissels naar soldaten aan het front verstuurd. Tussen 1914 en 1918 werden om en bij de 74.324 pakjes verstuurd. In de Rode Kruislokalen in de Bagattenstraat lagen in het geheim door het Rode Kruis van Bern of Genève het land in gesmokkelde lijsten van gesneuvelde Belgische soldaten. Bronnen: Sophie De Schaepdrijver, De Groote Oorlog. Het Koninkrijk België tijdens de Eerste Wereldoorlog (Atlas, 1997); Marc Loockx, 100 jaar Rode Kruis Afdeling Gent 1898-1998 (Rode Kruis-Gent, 1998); http://tracing.rodekruis.be/smartsite.net?id=6133 (22/5/2012); http://sint-truiden.rodekruis.be/eCache/RED/23/486.html (22/5/2012); http://www.rodekruisnielschelle.be/geschiedenis.html (22/5/2012); http://sites.google.com/site/debliedemaker/geschiedenis-1/rode-kruis-hospitaal-l-ocean (22/5/2012)
Is er een dokter... aan boord?
EHBO-tip
Gezondheidstips voor de reiziger
Op reis gaan is leuk, maar net op reis kan een ongeval of ziekte extra problemen met zich meebrengen. Aan onze Belgische kust of in de Ardennen vind je apothekers en artsen zoals thuis. Maar wat als je het vliegtuig opstapt voor een verre reis naar een tropisch land? Is de medicatie die je thuis kent er beschikbaar? Misschien heeft de medicatie er een andere naam? Kan de arts je medisch probleem begrijpen in een andere taal? Je kan beter voorbereid vertrekken.We helpen je graag op weg. Hoe verder hoe liever?
Voor bepaalde landen is een bezoek aan een arts of een ‘reiskliniek’ nodig. Maar voor welke landen is dit vereist? Informatie gerelateerd aan je reisbestemming vind je op de website van het Instituut voor Tropische Geneeskunde www.itg.be of je kan terecht bij de Travelphone: 0900 10110 (betaalnummer). Algemene info over reizen maar ook over gezondheid op reis is ook te vinden op de website van het ministerie van Buitenlandse Zaken, Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking: http://diplomatie.belgium.be In Gent kan je terecht bij de Travel Clinic van UZ-Gent. In dergelijk centrum krijg je inentingen die voor sommige reizen aan te raden of zelfs verplicht zijn. Vaccineerbare aandoeningen zijn: gele koorts (vaccinatiebewijs – gele boekje – verplicht in streken waar gele koorts voorkomt), cholera, meningitis, difterie, tetanus, kinkhoest, mazelen, hepatitis A en B, poliomyelitis, buiktyfus, rabiës, Japanse encephalitis, Europese tekenencephalitis. In streken waar malaria heerst dient voor, tijdens en na het verblijf preventieve medicatie te worden genomen, inenting is niet mogelijk. De meest voorkomende specifieke aandoeningen bij reizigers zijn diarree, koortsende aandoeningen (malaria, voor zover u in een malariagebied reist, dengue/chikungunya, influenza), luchtwegeninfecties, ongevallen (auto, zwemmen), wondinfecties en seksueel overdraagbare aandoeningen. Diarree wordt veroorzaakt door besmet voedsel en drinkwater, door vuile handen of bevuilde voorwerpen. Daarom moet u voorzichtig zijn indien u reist in minder hygiënische omstandigheden. • Malaria en dengue/chikungunya worden overgebracht door muggen. Daarom moet men zich in de eerste plaats tegen de muggensteken beschermen (voor malaria ‘s avonds, ‘s nachts en in de vroege ochtend; voor dengue en chikungunya is bescherming overdag nodig).
• Dezelfde maatregelen die we thuis in acht nemen om ongevallen te voorkomen, moeten op reis worden nageleefd. • Voorbehoedsmiddelen zijn essentieel in geval van seksueel contact met nieuwe partners (plaatselijke partners of medereizigers). • Bovendien moet elke verwonding goed ontsmet worden om infectie te voorkomen.
Ik ga op reis... en ik neem mee Raadpleeg voor de samenstelling van de huisapotheek de vorige editie van Het Gentse Rode Kruis en vul eventueel aan met specifieke middelen zoals: • Zonnecreme huidtype 1 (zeer lichte huid, verbrandt snel)
factor 30
huidtype 2 (lichte huid, verbrandt vrij snel)
factor 15-20
huidtype 3 (vrij lichte huid, wordt makkelijk bruin)
factor 10-15
huidtype 4 (iets getinte huid, bruint snel)
factor 5-10
kinderen tot 16 jaar, ongeacht huidtype
factor 30 !
• Antihistaminicum voor personen gevoelig voor allergie • Medicatie afhankelijk van bestemming: - Oplossing voor het chemisch ontsmetten van drinkwater - Medicatie ter preventie van malaria - Muggen werend middel (op basis van DEET 20-50%) - Een antibioticum (raadpleeg hiervoor zeker de website van ITG) - ORS-oplossing (oplossing voor rehydratatie bij diarree)
Vergeet niet voor dringende medische hulp in Europa kan je steeds het noodnummer 112 gebruiken. Informeer ook bij je ziekenfonds op welke manier je kan verzekerd zijn van terugbetaling van medische kosten in het buitenland.
Diarree
Risico op diarree is groter op reis dan wanneer je gewoon thuisblijft. De oorzaak is vaak besmet voedsel en drinkwater maar ook verandering van voedingspatroon en voedselsamenstelling kan diarree veroorzaken. Voldoende inname van water en zout is belangrijk om uitdroging te voorkomen. Speciale zoutoplossingen zijn hiervoor op de markt (ORS-oplossingen). Darmtransitremmers zoals loperamide kunnen nuttig zijn om de symptomen te verlichten maar bieden geen genezing. Er moet tijdig gestopt worden om constipatie te voorkomen. Indien diarree gepaard gaat met bloed en koorts moet een dokter geraadpleegd worden en kan een antibioticum aangewezen zijn. Preventief meenemen van antibiotica kan aangewezen zijn in tropische gebieden.
Hoogteziekte
Op grote hoogte bevat de lucht minder zuurstof. Het lichaam past zich aan, maar dit vraagt tijd. Sporters, zoals wielrenners, gaan vaak oefenen in hoger gelegen gebieden tijdens een hoogtestage. Wanneer je te vlug stijgt, past het lichaam zich moeilijker aan. Hoofdpijn, misselijkheid, hartkloppingen, kortademigheid, grote vermoeidheid kunnen daarvan een gevolg zijn. In het slechtste geval kunnen er tekenen van hersenbeschadiging optreden of kan er longoedeem ontstaan.Iedereen uit zeegebied kan er vanaf 2000 m hoogte met hoogteziekte worden geconfronteerd. Acute hoogteziekte heeft als beste remedie dalen. Wie gekend is met het probleem kan worden geholpen met gepaste medicatie. Ernstige klachten vereisen medische hulp.
Reisziekte
Wagenziekte, luchtziekte, zeeziekte of algemeen bewegingsziekte wordt veroorzaakt door het evenwichtsorgaan dat geen overeenstemming vindt met de waarneming van de horizon. Braakneigingen, duizeligheid, bleek worden en hoofdpijn zijn mogelijke symptomen. Best is om een vast punt in de verte te fixeren tot de symptomen overgaan. Zelf sturen in de wagen kan hierbij helpen, in een vliegtuig is dat uiteraard minder evident. Enkele tips: • Eet niet te zwaar alvorens op reis te gaan, maar reis ook niet met een lege maag. Tijdens de reis zijn kleine tussendoortjes best geschikt. • Bestuur zelf de wagen of zet u vooraan (in de bus of in de wagen) • Verkies altijd om in de rijrichting te zitten (trein, bus of tram) • In een vliegtuig zit je best boven de vleugels, in een boot in het midden, daar zijn het minst schommelingen • Frisse lucht kan heilzaam werken Sommige geneesmiddelen kunnen reisziektes voorkomen, maar zijn niet aan te raden voor bestuurders (slaperigheid). Lees niet wanneer je in een voertuig zit.
Bloedklonter in de beenaders
Lang vliegen kan door het lange stilzitten, zonder bewegingen van de benen en de voeten, aanleiding geven tot de vorming van een bloedklonter (trombose) wanneer die losschiet en zich verplaatst om elders een bloedvat te verstoppen, bij voorbeeld in de longen, spreekt men van een embolie. Men raadt aan om in het vliegtuig (of in de bus) enkele simpele oefeningen te doen die de bloedcirculatie bevorderen. Een trombose kan pijn veroorzaken en een opgezet been, een embolie kan zorgen voor kortademigheid en hoesten.Verraderlijk is dat in beide gevallen de klachten soms pas na weken opduiken. Het raadplegen van een arts is noodzakelijk.
Zonnebrand, zonneslag, hitteslag
Een goede zonnebescherming met een voldoende hoge beschermingsfactor is nodig. Een lichte zonnebrand geneest meestal spontaan. Een koude douche kan verlichting brengen. Ook een hydraterende crème (after-sun) verlicht de ongemakken en versnelt de genezing. Bij een zware zonnebrand raadpleeg je best een arts die de nodige medicatie kan voorschrijven. Laat eventuele blaren zo veel mogelijk heel om bacteriële infectie te voorkomen. Langdurige blootstelling aan de zon kan ook leiden tot zonneslag en zelfs hitteslag. Er treedt een algemene malaise op met mogelijk volgende symptomen: hoofdpijn, duizeligheid en misselijkheid. Probeer de oorzaak weg te nemen en laat afkoelen (bv. met vochtige doeken in oksels en lies).Vermijd koortsremmers! Hulpdiensten moeten gealarmeerd worden bij bewustzijnsstoornissen, abnormaal gedrag, moeilijke ademhaling of geen zweetproductie. bron: Help! Eerste hulp voor iedereen (Rode Kruis-Vlaanderen, 2011) & Koen Deryckere.
5
Nieuws uit Gent
Een uitgave van Rode Kruis-Gent
De voorbije jaren figureerden vrijwilligers van Rode Kruis-Gent in series opgenomen in Gent zoals Flikken en Code 37. Rode Kruis-Gent was recent opnieuw actief in de filmwereld. Cineast Wouter Wiggeleer is student Videorealisatie aan Syntra West te Brugge en vrijwilliger bij Rode Kruis-Gent. Zijn eindwerk (kortfilm) “Hoe kan ik u helpen” gaat over een kassierster die gevangen zit in de dagelijkse sleur.Wanneer de winkel waarin ze werkt wordt overvallen, staat ze haar mannetje. Maar zal alles goed aflopen? Rode Kruis-Gent en Politiezone Gent komen ter hulp. Acteurs Jits van Belle, Stoffel Bollu, Nordin de Moor en Maarten Bosmans vertolken een rol in de kortfilm en ook één van de Rode Kruisambulanciers heeft een gesproken rol in de film. De opnames liepen van begin april tot begin mei. 'Ik ben reeds twee jaar bezig met het uitwerken van deze kortfilm. Een goede voorbereiding is heel belangrijk', aldus Wouter over zijn kortfilm. De film bevindt zich nu in postproductie fase en zal eind juli voltooid zijn. Meer info en foto’s vind je op: http://www.filmangel.tv/project/Raider of www.filmangel.tv (klik op “Hoe kan ik u helpen”)
Verantwoordelijke uitgever
Michel De Decker Poolse-Winglaan 92 9051 Gent (St-Denijs-Westrem)
Secretariaat
Rode Kruis-Gent Poolse-Winglaan 92 9051 Gent (St-Denijs-Westrem) T. 09 225 61 79
[email protected] www.rodekruisgent.be
Redactie
Nele Bracke, Caroline Cooman, Tom De Schepper, Leen Leus, Patrick Van Melle en Wouter Wiggeleer Met medewerking van Nancy Bassez, Joop De Vries, Koen Deryckere, Wim Vandermeersch, Bie Van Giel en Pascal Vervoort Rode Kruis-Gent, tenzij anders vermeld
De 14-daagse van het Rode Kruis liep dit jaar van 26 april tot 10 mei. In Gent werd het startschot gegeven in het stadhuis, waar burgemeester Daniël Termont van Rode Kruisvoorzitter Michel De Decker de eerste sticker kocht. 30 vrijwilligers en medewerkers van Rode Kruis-Gent verkochten samen 1736 stickers. Net zoals de vorige jaren werden in het Gentse voornamelijk aan warenhuizen stickers verkocht. De vrijwilligers ontvingen ook talloze giften van de Gentse bevolking. De opbrengst van de 14-daagse wordt gebruikt voor de opleiding van vrijwilligers en de aankoop van hulpmateriaal. Rode Kruis-Gent bedankt al wie onze acties steunt!
Frits Kalshovencompetitie internationaal humanitair recht Van 5 tot 9 maart 2012 vond in Den Haag de vijfde editie plaats van de Frits Kalshovencompetitie internationaal humanitair recht, georganiseerd door het Nederlandse Rode Kruis en Rode Kruis-Vlaanderen. Deze Engelstalige competitie wil het internationaal humanitair recht (IHR) tot leven brengen door middel van rollenspellen, workshops en een pleitwedstrijd. Gerenommeerde experts die dagelijks met het recht bezig zijn, boden meer inzicht in de verschillende rechtsaspecten van gewapende conflicten en over hoe het recht te gebruiken in de praktijk. De competitie stond open voor teams van drie studenten van dezelfde Nederlandse of Belgische universiteit of militaire academie. Voor ons land was er een delegatie van de Universiteit Gent, de Katholieke Universiteit Leuven en de Koninklijke Militaire School. De pleitwedstrijd van deze editie werd gewonnen door het team van de Universiteit Leiden. Caroline Cooman van Rode Kruis-Gent was één van de juryleden tijdens deze wedstrijd. © Pascal Vervoort
Het Gentse Rode Kruis - 2012 editie 2
Gentbrugge en Sint-Amandsberg hebben een eigen afdeling.
Fotografie
Stickerverkoop 2012
6
COLOFON
Rode Kruis-Gent figureert in kortfilm
Rode Kruis-Gent is actief in Gent, De Pinte, Sint-Martens-Latem.
Lay-out ducs2.be
Drukkerij Nevelland graphics
Afgiftekantoor Gent-X
Oplage 1400 ex Verschijnt 4 keer per jaar maart-juni-september-december Uw gegevens werden opgenomen in een databank die wordt beheerd door Rode Kruis-Gent. De gegevens in deze databank zullen enkel worden gebruikt in het kader van Rode Kruis-Gent en niet voor andere doeleinden. Indien u uw gegevens wenst te wijzigen, kunt u dit steeds doorgeven aan Rode Kruis-Gent. Dit magazine wordt gedrukt op gerecycleerd papier.
Reacties
[email protected] Vorige edities van ‘Het Gentse Rode Kruis’ zijn te raadplegen via onze website www.rodekruisgent.be > infoblad
