België - Belgique P.B. 9000 Gent X BC 28159
Het
Gentse
Rode
Kruis
d
ig
ill
jw i r
v
a bl
driemaandelijks magazine ı Bomastraat 10 - 9000 Gent jaargang 2 ı nr. 3 ı september 2011 ı P 911669
Een boek, een bezoek De Zorgbib van het Rode Kruis In vier Gentse ziekenhuizen – AZ Jan Palfijn (site Watersportbaan en site Fabiolalaan), AZ Maria Middelares-Sint-Jozef (campus Maria Middelares in Gent en campus Sint-Jozef in Gentbrugge), AZ Sint-Lucas (campus Sint-Lucas en campus Volkskliniek) en UZ Gent (K1, K2, K6, K12 en K12F) – vind je de ziekenhuisbibliotheken van Rode Kruis-Gent. De ziekenhuisbibliotheken noemt men tegenwoordig ‘Zorgbib’, maar het komt op hetzelfde neer: een boek en een bezoek in het ziekenhuis. Daarnaast is de Zorgbib in Gent ook actief in rust- en verzorgingstehuizen, zoals de serviceflats Tichelhof. Een boek kan wonderen doen
We brachten een bezoek aan de Zorgbib in het UZ Gent. Wie bibliotheek zegt, zegt boeken. Alleen al voor het UZ Gent vertegenwoordigt de Zorgbib een collectie van 3180 boeken. Vrijwilligers van het Rode Kruis bezoeken in het UZ Gent 1062 bedden. In dit ziekenhuis worden de boeken beheerd door een 20-tal vrijwilligers. De vrijwilligers van de Zorgbib zijn zelf liefhebbers van een goed boek, maar houden vooral ook van het contact met de ziekenhuispatiënten. Marie-Thérèse Van Durme, verantwoordelijk voor de Zorgbib in het UZ Gent, vertelt: “In een ziekenhuis of verzorgingstehuis kan een boek wonderen doen. Samen met andere Rode Kruisvrijwilligers ga ik daarom op pad om met een boekenkar op de kamer aan de patiënten boeken uit te lenen. We besteden daarbij veel aandacht aan het contact met de patiënten in het ziekenhuis of met de bewoners in de verzorgingsinstelling. Met een boek en een babbel proberen we zo het ziekenhuisverblijf iets aangenamer te maken. Door de afleiding die een boek biedt, kun je even de verveling doorbreken of de problemen van de ziekte vergeten. Ook voor bejaarden in een verzorgingstehuis duren de uren soms lang. Ook voor hen kan even wegdromen met een goed boek enorm deugd doen;
het brengt afwisseling in de dagdagelijkse activiteiten.” Het bezoek van de Rode Kruisvrijwilliger is dus meer dan enkel het brengen van een boek, het is ook een bezoek. Het sociale aspect van deze bezoeken mag niet onderschat worden. Wie in het ziekenhuis ligt, heeft een ruime keuze aan leesvoer. Er zijn klassieke romans te verkrijgen in elk denkbaar genre, zoals historische, liefdes-, familie-, streekromans. Voor de liefhebbers zijn er politie- en detectiveverhalen. Je kan ook kiezen voor een biografie of een gedichtenbundel. Met een reisverhaal kan je in het ziekenhuis dromen van betere oorden. Voor wie het liever wat luchtiger heeft, zijn er humoristische verhalen en strips, zowel voor de jeugd als voor volwassenen. Iets bijleren kan ook met een non-fictie boek, over bijvoorbeeld bloemen en planten, dieren, landen, koningshuizen, sport, gezondheid en zelfs koken. Per leeftijdscategorie zijn er voor kinderen boeken beschikbaar. Zowel peuters als oudere kinderen komen zo aan hun trekken.Voor anderstaligen is er een beperkt aanbod in enkele Europese talen, maar ook in het Turks en Arabisch zijn boeken beschikbaar. Jaarlijks wordt de collectie aangepast. Boeken ouder dan vijf jaar worden vervangen door nieuwe boeken. Op deze manier telt de kar van de vrijwilligers steeds actuele boeken.
Wil je vrijwilliger worden bij de Zorgbib? Nieuwe vrijwilligers zijn zeker nog steeds welkom om te helpen bij het verdelen van de boeken.Wil je je graag als vrijwilliger inzetten voor patiënten in een van de Gentse ziekenhuizen of verzorgingstehuizen, dan biedt de Zorgbib hiervoor een aangepast kader. Je kan de Zorgbib contacteren via de website www.rodekruisgent.be of je kan telefonisch contact opnemen met het secretariaat van Rode Kruis-Gent: 09 225 61 79.
Afdeling GENT
Lezen en babbelen in het ziekenhuis
In 2010 bereikten de vrijwilligers van de Zorgbib in het UZ Gent in totaal 3020 lezers en werden 5618 boeken uitgeleend. Tijdens de bezoeken met een boek registreerden de vrijwilligers ook meer dan 500 babbels met de patiënten. Enkele jaren geleden lag het aantal uitgeleende boeken nog hoger. Zo werden in 2007 7513 boeken uitgeleend. Vooral omdat patiënten meer televisie kijken in het ziekenhuis of hun laptop meebrengen is het aantal uitleningen de voorbije jaren gedaald. Natuurlijk zijn er ook patiënten die zelf een boek meebrengen van thuis. Bovendien daalt het aantal dagen dat een patiënt gemiddeld in het ziekenhuis verblijft. Wanneer patiënten een boek uitlenen, wordt gevraagd dit achter te laten bij de verpleegpost wanneer ze naar huis gaan. Af en toe gebeurt het dat boeken niet terugkeren en verloren raken.
(vlnr) Marie-Thérèse Van Durme, Mitsy Jacobs, Lieve Baert en Maithé Delplancke, vrijwilligers in de Zorgbib van het UZ Gent bij de boekenkar. Vooral het contact met de patiënten spreekt hen aan bij dit vrijwilligerswerk.
Marie-Thérèse Van Durme, verantwoordelijke Zorgbib UZ Gent
Ik ben sinds 1994 actief in de Zorgbib. De toenmalige verantwoordelijke had me hierover aangesproken. In 1998 werd ik zelf verantwoordelijke van de Zorgbib in het UZ Gent. Als verantwoordelijke verzorg ik de administratie. Ik hou bij hoeveel boeken we uitlenen, hoeveel patiënten we bezoeken voor een gesprek of het uitlenen van een boek. Deze gegevens geef ik door aan de Rode Kruishoofdzetel in Mechelen. Samen met de andere vrijwilligers verzorg ik ook de jaarlijkse wissel van oude en nieuwe boeken.Wanneer patiënten verhuizen van afdeling houden we dit ook bij zodat de boeken weer terecht komen. Samen met de andere vrijwilligers blijft mijn hoofdactiviteit uiteraard het rondgaan met de boekenkar op de kamers. We doen dit op dinsdag- en vrijdagnamiddag. De vrijwilligers komen wekelijks of om de 14 dagen om mee de boeken te verdelen. Hun inzet voor ‘onze’ bibliotheek doet de patiënten en ook mezelf steeds weer deugd. Om de contacten tussen de vrijwilligers te bevorderen organiseer ik jaarlijks een etentje of een namiddag met koffie en taart. Op die manier kunnen we gezellig bijpraten en onze ervaringen in de Zorgbib uitwisselen. Vrijwilligers krijgen ook een opleiding en bijscholing om in de Zorgbib actief te zijn. Ben je sociaal aangelegd en wil je graag als vrijwilliger in het ziekenhuis deel uitmaken van de Zorgbib? Aarzel niet om ons te contacteren, we zijn steeds op zoek naar nieuwe vrijwilligers om onze taak nog beter te kunnen invullen.Van harte welkom bij de Zorgbib.
Marie-Thérèse tijdens de rondgang op de kamers in het UZ Gent
Hernieuwen lidmaatschap Zoals elk jaar vragen we de leden van Rode Kruis-Gent hun lidmaatschap te hernieuwen. Je kan nu lid worden voor 2012 door € 5 over te schrijven op BE15 2900 2258 2530. Giften zijn ook mogelijk op hetzelfde rekeningnummer. Voor giften vanaf € 40 ontvang je een fiscaal attest.
2
Het Gentse Rode Kruis - 2011 editie 3
Honger in Oost-Afrika
internationaal
Ergste droogte in 60 jaar
In Oost-Afrika lijden ruim 10 miljoen mensen onder aanhoudende droogte. Grote delen van Ethiopië, Djibouti, Kenia, Somalië en Oeganda zijn getroffen. Door de grote droogte is er te weinig voedsel en vluchten mensen weg uit hun geboortestreek. O.a. in Kenia stromen de vluchtelingen toe. Alleenstaande moeders, kinderen en ouderen zijn de eerste slachtoffers van deze extreme weersituatie. Oost-Afrika heeft dringend hulp nodig. Wat doet het Rode Kruis?
Het Rode Kruis is al jarenlang actief in Oost-Afrika – ook in het conflictueuze Somalië. Door de huidige noodsituatie werden de inspanningen in de regio verder opgedreven. De eerste acties richten zich op het redden van levens. In de meest getroffen gebieden deelt het Rode Kruis water en voedsel uit. Mobiele klinieken reizen rond om medische hulp te bieden. Tegelijk werkt het Rode Kruis aan de verdere ontwikkeling in de regio om noodsituaties in de toekomst te voorkomen. Alexander Matheou, Rode Kruisafgevaardigde voor Oost-Afrika vertelt: “Landen als Somalië, Kenia, Ethiopië en Djibouti zijn erop voorzien om droogtes te overleven. Maar door oorlog en socio-economische problemen vluchten mensen de grenzen over. In combinatie met de droogte breekt nu ondervoeding uit, kinderen verlaten hun school en moeten een hele dag op zoek naar water, voedselprijzen stijgen en het levensonderhoud gaat achteruit.Veel van deze zaken kunnen vermeden worden door nu in actie te treden.”
Rode Kruishulp in Kenia
Rode Kruis-Vlaanderen heeft 100.000 euro aan eigen middelen vrijgemaakt uit het Noodhulpfonds om het Keniaanse Rode Kruis te ondersteunen. Met het geld wordt proteïne- en calorierijke voeding aangekocht om te verdelen in scholen in de meest getroffen streek van het land. Deze voeding kan de kinderen snel terug op krachten brengen. Het droogteprobleem houdt al jarenlang aan in Kenia: de vorige lange droogte liep van 2007 tot eind 2009 en ook het regenseizoen eind 2010 viel tegen. Begin 2011 startte het Rode Kruis een actie om veeboeren te steunen. Er werden ook droogtebestendige zaden geleverd aan de boeren en via waterlevering en herstelling of installatie van waterboorputten op strategische plaatsen werd gezorgd voor water. Het Internationale Rode Kruis verdubbelt nu, in samenwerking met het Keniaanse Rode Kruis, zijn inspanningen om de meest kwetsbaren op te vangen: • voedsel- en waterbedelingen • voedselverdelingen in scholen • verdeling van hulpgoederen • bieden van onderdak en beschutting • de lopende structurele inspanningen worden verdergezet: verbeterde toegang tot water, ondersteuningen om de veestapel te doen overleven, voedingsprogramma’s in scholen en mobiele medische dienstverlening.
Rode Kruishulp in Somalië
selbedelingen richten zich in de eerste plaats op 49.000 ondervoede kinderen en 24.000 zwangere en borstvoeding gevende vrouwen. Sinds april heeft het ICRC huishoudartikelen verdeeld onder 250.000 mensen en 400.000 mensen zuiver water bezorgd. Het Rode Kruis heeft bovendien 10 nieuwe voedingscentra geopend in Bakool, Gedo en Afgoye. Mobiele Rode Kruisteams bezoeken de gemeenschappen in de zwaarst getroffen streken. Dit zijn enkele van de Rode Kruisactivi- De cijfers in de rode vlakken duiden aan hoeveel kwetsbare personen er in de getroffen teiten op het terrein: gebieden verblijven • verdeling van voedselrantsoenen • verdeling van hulpgoederen (dekzeilen, jerrycans, kooksets en zeep) • onderdak en beschutting • gezondheidszorg (bevoorrading van 16 ziekenhuizen met chirurgisch en ander medisch materiaal, ondersteuning van therapeutische voedingscentra, de gezondheidsposten van de Somalische Rode Halve Maan) • water- en sanitatieprojecten: steun voor aankoop van diesel voor waterpompen, boorputten, dompelpompen, herstel en onderhoud van aarden wallen en waterreservoirs noodgebied crisisgebied beperkte noodtoegang vluchtelingenkampen kwetsbare bevolking
Bron: OCHA
Rode Kruishulp in Ethiopië
Het Internationale Rode Kruis ondersteunt, samen met het Britse, Spaanse en Zweedse Rode Kruis, het Ethiopische Rode Kruis. Op dit ogenblik ligt het zwaartepunt van de acties in Borena, een van de zwaarst getroffen gebieden. In de komende dagen worden de volgende extra acties ondernomen op basis van recente terreinbezoeken: • verdeling van hulpgoederen • verdeling van zaden, landbouwgerief en kunstmest aan landbouwers
Hoe besteedt het Rode Kruis uw bijdrage?
Het Rode Kruis en andere humanitaire organisaties beperken samen met de overheid de ergste gevolgen van de droogte. Maar ook daarna moeten de landen beter voorbereid zijn. Uw bijdrage wordt dus zeker nuttig ingezet! Dat kan door: • moeders en kinderen gezondheidszorg toe te dienen • hulp te bieden aan migranten • kinderen tijdens crisissituaties op school te houden • drinkbaar water te voorzien • irrigatieprogramma’s op te starten • mensen te informeren over de gevolgen van droogte en het belang van schoon water • bouwen van serres en verdelen van landbouwmateriaal en zaden • lokale watervoorraden in stand houden • gezondheidsprogramma’s opstarten samen met de overheid • zaden van droogteresistente gewassen uitdelen
Het Rode Kruis heeft begin augustus zijn noodhulpoperatie in Middenen Zuid-Somalië uitgebreid om een extra van 1,1 miljoen slachtoffers van de droogte en het conflict bij te staan. “De situatie wordt steeds uitzichtlozer”, zegt Jakob Kellenberger, voorzitter van het Internationale Rode Kruiscomité (ICRC). “Honderdduizenden Somali’s kampen met levensbedreigende water- en voedseltekorten.” De situatie is het resultaat van twintig jaar gewapend conflict, de ergste droogte in zestig jaar, de hoge inflatie en de wereldwijde voedsel- en brandstofcrisis. Het Rode Kruis is actief in alle provincies in centraal en zuidelijk Somalië waar het grote hulpgoederenbedelingen uitvoert om mensen door de Met toelating overgenomen van moeilijke periode te helpen, tot de volgende oogst in december. De voed- http://www.rodekruis.be/NL/Actueel/Actueel/hoornafrika/droogteafrika.htm
Uw bijdrage helpt Rode Kruis-Vlaanderen roept de bevolking op om een bijdrage te storten voor de hulpverlening in Oost-Afrika. Schenken kan op rekeningnummer 000-0000053-53 (IBAN BE53 0000 0000 5353 - BIC: BPOTBEB1) met vermelding ‘droogte Afrika’. Rode Kruis-Vlaanderen zorgt ervoor dat het geld rechtstreeks bij de hulpprogramma’s van het Internationale Rode Kruis terecht komt. Giften vanaf € 40 zijn fiscaal aftrekbaar.
3
historiek
Uit de oude doos
Hulpdienstvrijwilligers in uniform
Wie tijdens een sportmanifestatie of popconcert een beroep wil doen op een vrijwilliger van de Hulpdienst van het Rode Kruis moet meestal niet lang zoeken. De hulpdienstvrijwilligers dragen een uniform of ‘werkpak’, met op hun bovenarmen het Rode Kruisembleem. De Rode Kruismedewerkers zijn daardoor niet alleen goed zichtbaar en herkenbaar, het Rode Kruisembleem biedt ook bescherming.
en taak (ploegdiscipline) binnen de Hulpdienst worden teruggevonden. Deze principes blijven tot vandaag behouden, al evolueerde de manier om vrijwilligers naar functie en opleiding van elkaar te onderscheiden.
Vroeger was dat niet anders, al gaf het dragen van Rode Kruiskledij ook blijk van een zekere hang naar decorum. Niet zonder trots droegen de ‘ambulancières’ hun uniform, poseerden de heren met kepie en droeg iedereen zijn of haar Rode Kruiseretekens. Nog in 1952 maande het hoofdbestuur de Rode Kruismedewerkers aan het uniform te dragen “ter gelegenheid van elke manifestatie, die het prestige van het Rode Kruis kan verhogen”. Het dragen van het uniform was ook verplicht “in geval van mobilisatie” en “onder bevolen dienst en voor de duur van deze dienst” (“Algemene onderrichtingen over de uniform”, Rode Kruis, 1952).
Ook de snit en het model van de uniformen veranderde doorheen de jaren. Het oorspronkelijk kakikleurig werkpak werd grijs; het aparte uniform voor vrouwen werd afgeschaft.
Medewerkers van Rode Kruis-Gent van het eerste uur (periode 1897-1920)
Tijdens deze dienst droegen de hulpdienstvrijwilligers een werkuniform. Van de koorden op de petten en van de kragen en schouderhulzen kon worden afgelezen welke rang en functie iemand binnen het Rode Kruis bekleedde. Leidinggevenden, geneesheren, apothekers, verpleegkundigen, ambulanciers en helpers konden op die manier gemakkelijk worden herkend en van elkaar onderscheiden. Wanneer vrijwilligers van diverse afdelingen moesten samenwerken, dan hoefden zij elkaar niet persoonlijk te kennen om te weten welke functie zij binnen het Rode Kruis uitoefenden.
Naast herkenbaarheid werden veiligheid en comfort belangrijker bij het dragen van het uniform. In de vroege jaren 80 werd een nieuw werkpak geïntroduceerd dat volgens de “Technische instructies 302 en 303” vele voordelen bood: het bood “goede bescherming tegen wind”, “(brandde) minder gemakkelijk dan synthetisch weefsel” en was “vochtafstotend”. Bovendien waren op het werkpak reflecterende strips aangebracht. Ook het schoeisel verdiende aandacht: bij het werkpak hoorden halfhoge veiligheidslaarzen, met antislipzolen en “de punt van de schoenen is bovenaan versterkt met een metalen schelpje dat onder het leder is aangebracht om de tenen te beschermen”. Voor de ambulanciers bestond het uniform uit een witte stofjas of een witte broek met een wit hemd en een rode anorak. Op de kap en op de mouwen van het werkpak en op de kledij van de ambulanciers was het achthoekig herkenningsteken van het Rode Kruis aangebracht.
De schouderhulzen onderscheidden verantwoordelijken in de Hulpdienst van andere vrijwilligers. Uit de brochure “Het werkpak en de R.K.H.D. herkenningstekens. Technische instructies 302 en 303” (Rode Kruis, begin jaren 80)
De “Technische instructies 302 en 303” uit het begin van de jaren 80 beschreven een systeem van strepen en ‘nelsons’ op de schouderhulzen om verantwoordelijken en leidinggevenden te Herkenningsteken op de kledij van hulpdienstvrijwilligers en van medewerkers van onderscheiden van andere hulpdienstvrijwilde ziekenwagendienst. Uit de brochure ligers. Op het identiteitsplaatje van elke vrij“Het werkpak en de R.K.H.D. herkenningstekens. williger kon bovendien de ‘sanitaire bekwaam- Technische instructies 302 en 303” heid’ (de hoogst gevolgde relevante opleiding) (Rode Kruis, begin jaren 80) De insignes op de petten en kragen van geneesheren (ca. 1937). Uit de brochure “Rood-Kruis van België – mannelijk personeel – dienstkledij – onderrichtingen” (Rode Kruis, ca. 1937)
De werkkledij voor vrouwen van de mobiele colonne. Uit de brochure “Algemene onderrichtingen over de uniform” (Rode Kruis, 1952)
Wij grasduinden in het archief van Rode Kruis-Gent. Wie oude foto’s, documenten, uniformen of verzorgingsmateriaal van het Rode Kruis(-Gent) aan het archief van Rode Kruis-Gent wil schenken, kan contact opnemen via
[email protected]. Wij komen graag kijken of je materiaal een plaatsje kan krijgen in ons archief.
4
Het Gentse Rode Kruis - 2011 editie 3
Snel advies bij vergiftigingen Het Belgisch Antigifcentrum
Vergiftigingen kunnen overal voorkomen, zowel thuis als op het werk. Ze kennen een brede waaier van oorzaken: schoonmaakproducten, onkruidverdelgers, geneesmiddelen, paddenstoelen, kamerplanten, insectenbeten en dergelijke meer. Bij een vergiftiging of vermoeden van vergiftiging bij mens of dier kan iedereen dag en nacht de deskundige hulp inschakelen van het Antigifcentrum (AGC) en dit via het gratis nummer 070 245 245 (of vanuit het buitenland: ++ 32 70 245 245). Hoe het begon
EHBO-tip
(I)
Wie nieuw wordt aangeworven om de telefoonpermanentie te verzekeren krijgt uiteraard een aangepaste opleiding. Nieuwe artsen worden in het Antigifcentrum zelf opgeleid, door de reeds aanwezige artsen. De opleiding bestaat vooral uit een kennismaking met de werking van de permanentie, het bestuderen van de beschikbare databanken en ermee leren werken, en de studie van de aanwezige vakliteratuur en naslagwerken. In de opleiding zijn diverse studiemomenten verwerkt waar de arts kennis maakt met de belangrijkste toxicologische problemen. Ook rollenspelen en een vorming in telefonische communicatie maken deel uit van de opleiding. Artsen in opleiding luisteren eerst mee naar de binnenkomende oproepen. In een volgend stadium nemen ze de anamnese af van de oproeper, waarbij de artsen zich een beeld leren vormen van het probleem door gericht vragen te stellen en het medisch dossier leren invullen. Gaandeweg leren de artsen om snel en adequaat een antwoord te formuleren op de vraag van de oproeper. Na een drietal maanden kunnen de nieuwe artsen zelfstandig de permanentie waarnemen. Na één jaar zelfstandig werken overdag mogen de artsen ook ’s nachts de telefoon bemannen.
Het idee voor een Belgisch antigifcentrum werd in 1959 gelanceerd door dr. Monique Govaerts, naar het voorbeeld van bestaande antigifcentra in de Verenigde Staten. Onder meer het Rode Kruis van België zag toen het nut in van een antigifcentrum en steunde het initiatief. Na de eerste fondsenwerving, het aanleggen van een toxicologisch bestand en het neerleggen van de statuten van de vzw, ontving het Antigifcentrum op 25 februari 1964 zijn eerste oproep. In 1967 werd het Centrum een Instelling van Openbaar Nut en ontving het zijn eerste subsidies van het Ministerie van Volksgezondheid. In 2014 zal het Antigifcentrum 50 jaar bestaan, een verjaardag die niet onopgemerkt voorbij zal gaan. Aanvankelijk richtte de dienstverlening zich uitsluitend tot ziekenhuizen, maar al gauw kon ook het grote publiek 24 uur op 24 uur telefonisch een beroep doen op het Antigifcentrum. Naarmate de expertise van het Antigifcentrum groeide, werd via huisartsenkringen, arbeidsgeneesheren, apothekersverenigingen, scholen voor verpleegkunde, opleidingscentra voor ambulanciers, het Rode Kruis en dergelijke meer bekendheid gegeven aan het telefoonnummer van het Antigifcentrum. Het Antigifcentrum contacteren Wie dringend medisch advies nodig heeft of preventief informatie zoekt over giftige producten, planten of geneesmiddelen kan het Antigifcentrum steeds bereiken via het gratis nummer 070 245 245. Ook bij een verblijf in het buitenland kan het aangewezen zijn om het Belgisch Antigifcentrum te contacteren (++ 32 70 245 245) in de eigen taal. Er bestaat geen internationaal noodnummer vergelijkbaar met het nummer 112 waarmee in binnen- en buitenland contact kan worden opgenomen met een antigifcentrum. Vele buitenlandse antigifcentra zijn enkel toegankelijk voor artsen (bijvoorbeeld omdat ze verbonden zijn aan een toxicologisch laboratorium of aan een spoeddienst) en hun telefoonnummers worden niet bekend gemaakt bij het grote publiek. Wanneer dat nodig is, zal het Belgisch Antigifcentrum bij een oproep uit het buitenland contact opnemen met de lokale collega’s. Het Antigifcentrum is gevestigd in een vleugel van het Militair Hospitaal in Neder-Over-Heembeek
Opleidingen en werking binnen het AGC
Wie een beroep doet op het Belgisch Antigifcentrum wordt steeds geholpen door een arts. Momenteel telt het Antigifcentrum, naast twee directieleden en veertien medewerkers, dertien artsen in vast dienstverband. Zij zijn gevestigd in een vleugel van het Militair Hospitaal te NederOver-Heembeek. Overdag (tussen 8 uur ’s ochtends en 20 uur ’s avonds) zijn er steeds drie geneesheren aanwezig. Tot 22 uur zijn er twee artsen beschikbaar en tussen 22 uur ’s avonds en 8 uur ’s ochtends wordt de permanentie door één arts waargenomen. Deze arts beschikt over een slaapkamer waar hij, tussen de nachtelijke oproepen door, kan rusten of slapen. De Bronnen: Help! Eerste hulp voor iedereen (Rode Kruis-Vlaanderen, 2007); meeste artsen werken deeltijds bij het Antigifcentrum en combineren www.antigifcentrum.be de telefonische permanentie met een huisartsenpraktijk of een baan als militaire arts.
Het Antigifcentrum – 24 uur op 24 uur te bereiken op 070 245 245
5
Nieuws uit Gent
Een uitgave van Rode Kruis-Gent
Het slechte weer hield de Gentenaars niet binnen, maar zorgde er wel voor dat beduidend minder bezoekers dit jaar een beroep deden op de hulp van het Rode Kruis. In 2010 deden de hulpdienstvrijwilligers nog bijna 1400 verzorgingen. In 2011 waren dat er nauwelijks 650.
COLOFON
Gentse Feesten 2011
Rode Kruis-Gent is actief in Gent, De Pinte, Sint-Martens-Latem. Gentbrugge en Sint-Amandsberg hebben een eigen afdeling.
Verantwoordelijke uitgever
De cursus Eerste Hulp vernieuwd
Michel De Decker Poolse-Winglaan 92 9051 Gent (St-Denijs-Westrem)
Vanaf september 2011 worden de opleidingen van het Rode Kruis opnieuw aangepast aan de nieuwste richtlijnen in eerste hulp en preventie. De cursusinhoud wordt in overeenstemming gebracht met de meest recente wetenschappelijke studies, aangevuld met praktische kennis van onze hulpverleners en artsen.Voortaan wordt onder meer het gebruik van een AED (Automatische Externe Defibrillator) aangeleerd in de opleiding Eerste Hulp. Ook in Gent wordt vanaf september met de vernieuwde cursus gewerkt. Bij de nieuwe lessenreeksen hoort een nieuwe uitgave van het handboek: een volledige herwerking met een frisse lay-out.
Rode Kruis-Gent Poolse-Winglaan 92 9051 Gent (St-Denijs-Westrem) T. 09 225 61 79
[email protected] www.rodekruisgent.be
Geïnteresseerd in een opleiding Eerste Hulp? Ga naar de website www.rodekruisgent.be/opleidingen voor een overzicht van de beschikbare cursussen en blijf zo op de hoogte van de volgende cursussen.
Twee nieuwe AED-toestellen in Gent In zwembad Van Eyck en sporthal Hekers worden AED-toestellen geïnstalleerd. In Gent zijn er al een 30-tal toestellen beschikbaar op semipublieke plaatsen. De twee nieuwe toestellen zijn de eerste die door het stadsbestuur zelf worden geïnstalleerd. Het overzicht van de AED-toestellen is te vinden op www.rodekruisgent.be/AED.
Secretariaat
Redactie
Nele Bracke, Caroline Cooman, Leen Leus, Guy Masscho en Patrick Van Melle Met medewerking van Magda De Ketele, Marc Loockx, Achiel Masscho, Sofie Pues, dr. Nathalie Segers, Wim Vandermeersch, Bie Van Giel en Marie-Thérèse Van Durme
Fotografie
Rode Kruis-Gent, tenzij anders vermeld
Lay-out ducs2.be
Bloed geven op zaterdag 10 december 2011 Bloed of plasma geven kan elke weekdag in het bloedtransfusiecentrum Oost-Vlaanderen (Ottergemsesteenweg 413, 9000 Gent). Voor bloedgiften kunnen donoren langskomen tussen 9u en 19u30 (op vrijdag tot 12u). Plasmagiften zijn enkel mogelijk na afspraak. Voor wie zich tijdens de week niet kan vrijmaken, maar toch graag bloed of plasma wil geven – en ondertussen wil kennismaken met de werking van de bloedtransfusiecentra – organiseert het Rode Kruis enkele malen per jaar een opendeurdag. Iedereen is van harte welkom in het bloedtransfusiecentrum in de Ottergemsesteenweg op 10 december 2011 van 10u tot 16u30.
Eerstehulpopleidingen in bedrijven Een aantal werkgevers hebben het belang van eerstehulpkennis bij hun medewerkers begrepen. Rode KruisGent is dan ook blij met de samenwerking met Arcelor-Mittal, waar de werknemers tijdens de ‘gezondheidsweek’ een basiskennis EHBO kunnen verwerven. Het voorbije jaar werden lesgevers van Rode Kruis-Gent ingeschakeld in het bedrijf om de reanimatietechnieken te helpen inoefenen. In het najaar werken de lesgevers samen met de medische staf van het vroegere Sidmar om ieder personeelslid ‘EHBO bij huis-, tuin-, en keukenongevallen’ aan te leren. Ook andere bedrijven doen een beroep op Rode Kruis-Gent voor de opleiding van hun werknemers: Volvo, Coca-Cola, Reddy Teddy, diverse scholen en wijkgezondheidscentra... Meer info? Ga naar de website www.rodekruisgent.be/bedrijf.
Drukkerij Nevelland graphics
Afgiftekantoor Gent-X
Oplage 1750 ex Verschijnt 4 keer per jaar september-december-maart-juni Uw gegevens werden opgenomen in een databank die wordt beheerd door Rode Kruis-Gent. De gegevens in deze databank zullen enkel worden gebruikt in het kader van Rode Kruis-Gent en niet voor andere doeleinden. Indien u uw gegevens wenst te wijzigen, kunt u dit steeds doorgeven aan Rode Kruis-Gent. Dit magazine wordt gedrukt op gerecycleerd papier.
Reacties
Het infoblad van Rode Kruis-Gent bestaat één jaar. Precies een jaar geleden, in september 2010, verscheen het eerste nummer van dit ‘vrijwillig blad’. Zin om lid te worden van de redactie of om occasioneel een bijdrage te leveren? Neem contact met ons op via
[email protected].
6
Het Gentse Rode Kruis - 2011 editie 3
[email protected] Vorige edities van ‘Het Gentse Rode Kruis’ zijn te raadplegen via onze website www.rodekruisgent.be > infoblad
