Nr Nr..
181
Pr ijs 1 St e eu uro : n 2 prij eu s ro :
Krant van de socialistische organisatie Offensief, Nederlandse afdeling van het Comité voor een ArbeidersInternationale (CAI)
De EU-grondwet (ronde II):
NEE blijft NEE!! Sinds een aantal maanden wordt de discussie over een nieuwe Europese grondwet weer gevoerd in Nederland en daarbuiten. De gewone burger is echter niet uitgenodigd om deel te nemen aan dit debat en als het aan de Europese regeringsleiders ligt, blijft dat zo. Door Bas de Ruiter, Offensief Noord-Brabant De onlangs verkozen Franse president Sarkozy vermijdt de term grondwet en wil een Europees (mini-)verdrag door het Franse parlement loodsen, heeft hij al tijdens zijn campagne gesteld. De herinnering aan het overweldigende ‘NEE’ in het referendum in 2005 tegen de Europese grondwet zal Sarkozy nog vers in het geheugen liggen. Bondskanselier Merkel van Duitsland, dat momenteel voorzitter is van de Europese Raad, heeft zich al tevreden getoond met de inspanningen van Sarkozy om de situatie rondom de Europese Grondwet uit de impasse te halen. Duitsland krijgt dankzij Sarkozy dan de gewenste institutionele vernieuwingen uit de oude Grondwet voor elkaar en het helpt Sarkozy in ruil daarvoor om een verkiezingsbelofte (Turkije blijft buiten de EU) te realiseren. Ook in Nederland komt de discussie in politiek Den Haag weer op gang. Het nieuwe kabinet zet in op minder bemoeienis van Brussel met onderwijs en gezondheidszorg, en op mogelijkheden voor nationale parlementen om gele en rode kaarten aan Brussel uit te delen. Veel kans maken deze voorstellen niet, want weinig lidstaten in de EU hebben zin in een nieuwe ronde van onderhanddelingen. Veel over de toekomst van de discussie en de Europese ‘grondwet’ is op dit moment nog onduidelijk. De discussie zou echter – ook in dit stadium – niet
VERDER IN DEZE KRANT Massale ontslagen ABN-Amro
blz 2
De juli-dagen van 1917
blz 3
EU: Bastion van neoliberalisme
blz 4
Aziatische Tijgers
blz 5
Het oorlogsmonument in Estland
blz 6
Nederlandse troepen in Afghanistan blz 7 De politiek van de G8
blz 8
beperkt moeten blijven tot achterkamertjesoverleg en debatten tussen parlement en regering. Wij, arbeiders, studenten, werklozen en gepensioneerden worden allemaal geraakt door het
het onderwijs, verhogen van de pensioenleeftijd en verlaging van de sociale zekerheid. Omdat het gaat om onze toekomst en onze levensomstandigheden hebben wij ook nu het recht en de plicht om aan onze regering en aan de Europese regeringsleiders te laten weten hoe wij denken dat de toekomst van de Europese Unie eruit zou moeten zien. Die EU zou geen Unie moeten zijn die de
campagne tegen de Europese grondwet in 2005) weinig ondernomen om een grootscheepse campagne op te zetten. Offensief is van mening dat een referendum over de Europese ‘grondwet’ ook in een eventuele tweede ronde gehouden zou moeten worden. In de komende maanden zullen wij ons daar actief voor inzetten ter ondersteuning van het initiatief ‘Wij willen een referendum’. Wij zullen acties organiseren waarbij we handtekeningen gaan ophalen zodat er een tweede referendum georganiseerd zal moeten worden over een eventuele nieuwe grondwet of verdrag. Niet alleen in Nederland, maar ook in Frankrijk en andere Europese landen zouden acties moeten worden gestart om een nieuw Europees verdrag tegen te houden omdat het uitgangspunt het fundamentele geloof in de vrije markt blijft. Het is die vrije markt die voor gewone werkende mensen enkel nadelige gevolgen heeft met stijgende prijzen, dalende lonen, een toenemende werkloosheid enzovoorts. Zie voor meer informatie over het initiatief ‘Wij willen een referendum’: www.wijwillenreferendum.eu Zie ook het artikel “EU: Bastion van neoliberalisme” op pagina 4.
beleid van de Europese Unie. Net als in 2005 hebben wij ook in een tweede ronde het recht om onze mening te geven over een Europese grondwet of een Europees verdrag. De discussie gaat immers niet enkel over de Europese grondwet. Elke vorm van een nieuw Europees verdrag zal de kern van de Europese Unie, die onder andere bestaat uit een neoliberale economische politiek, willen vastleggen. Het is die neoliberale politiek die voor ons ernstige gevolgen heeft, onder andere in de vorm van priva-tiseringen van publieke diensten, massaontslagen uit winstbejag, commercialisering van
belangen van de multinationale ondernemingen dient, maar zou tegemoet moeten komen aan de behoeften van de meerderheid van de Europese bevolking, de arbeiders, jongeren, werklozen/gepensioneerden etc. In de visie van Offensief kan dit slechts in een socialistische federatie van Europese staten als onderdeel van een socialistische wereld. Voor verandering is echter verzet en strijd nodig tegen de huidige Europese Unie. Momenteel wordt er in Nederland door de Socialistische Partij (die de leiding had van de
Weg met Balkenende-4!
W WWWW. O WF. FO EF NF S E IN ESFI . ENFL. N L
2 - Offensief Nr. 181 Binnenland
Massale ontslagen verwacht
bij ABN-AMRO en Unilever als gevolg van winstjacht aandeelhouder s In de afgelopen weken is er in de media uitgebreid aandacht besteed aan de reorganisatieplannen van ABN-AMRO. Zowel de Britse bank Barclays als het samenwerkingsverband tussen Royal Bank of Scotland, Fortis en Santander heeft een bod uitgebracht op ABN-AMRO. Hoewel nog onduidelijk is door wie ABN-AMRO wordt overgenomen, is het al wel duidelijk dat in beide gevallen wereldwijd vele duizenden (tot 23.700 banen) bij ABN-AMRO zullen verdwijnen. Terwijl ABN-AMRO over het eerste kwartaal van 2007 nog een nettowinst van ruim 1,3 miljard behaalde, een stijging van 30,6% ten opzichte van het eerste kwartaal van 2006. Door Bas de Ruiter, Offensief Noord-Brabant De Nederlandse vakbeweging vreest dat ook bij Unilever een scenario van gedwongen ontslagen wordt geschreven. Afgelopen dinsdag 15 mei was er dan ook een actie van de vakcentrales FNV en CNV bij de aandeelhoudersvergadering tegen de doorgeschoten macht van activistische aandeelhouders, de zogenaamde ‘hedgefunds’ of durfkapitalisten. Een voorbeeld van een dergelijke activistische aandeelhouder is TCI (The Children’s Investment Fund) dat door haar eis tot opsplitsing van ABN-AMRO de toenadering van die bank tot het Britse Barclays heeft veroorzaakt. Vreemd genoeg was bij het protest waar enkele tientallen vakbondsactivisten aanwezig waren, ook de voorzitter van de Vereniging van Effectenbezitters (VEB), Peter Paul de Vries, aanwezig. De VEB waarschuwt weliswaar voor de doorgaande opsplitsing die bij Unilever plaatsvindt met de verkoop van bedrijfsonderdelen, maar deelt niet de visie van de vakbeweging dat de aandeelhouders te veel macht hebben. De Vries wijt de problemen juist aan een gebrek aan invloed van aandeelhouders (en personeel) op de bestuurstop bij bedrijven als Unilever. Natuurlijk vinden wij ook dat het personeel bij bedrijven als ABN-AMRO en Unilever meer zeggenschap zou moeten hebben. In onze visie kijkt de bedrijfstop enkel naar de wijze waarop ze de omzet en winst kan vergroten en zijn de belangen van de arbeiders daaraan ondergeschikt. Het is echter pure onzin om de schijn te wekken dat meer invloed van aandeelhouders een verbetering van de belangen van de arbeiders zou betekenen: ook aandeelhouders zijn enkel uit op het vergroten van hun winstuitkeringen, ook als dat reorganisatie met banenverlies betekent. Dit is ook te zien bij de ING Bank die afgelopen week aankondigde 2500 voltijdbanen te schrappen door de Postbank te sluiten. Dit terwijl ING afgelopen kwartaal nog een winst van 1,9 miljard boekte, weliswaar een daling ten opzichte van het eerste kwartaal van 2006, maar nog altijd een enorm bedrag en meer dan een half miljard hoger dan de winst van ABN-AMRO. De bestuursvoorzitter van ING, Michiel Tilmant, gaf als volgt de reden voor de gedwongen ontslagen aan: „Door de activiteiten van Postbank en ING Bank te combineren, kunnen we onze dienstverlening verbeteren en een betere focus behouden op kostenbeheersing”. Wat hier als kostenbeheersing wordt genoemd, is dus bedoeld om het enorme bedrag van 1,9 miljard winst, dat rechtstreeks in de
zakken van bestuurders en aandeelhouders van ING verdwijnt, nog te verhogen. In de afgelopen jaren hebben China en India, de goedkope “productiecentra” van de wereld op basis van extreme uitbuiting hun eigen productiecapaciteit ontwikkeld en verdringen tegelijkertijd die van de oude westerse kapitalistische landen. En dit proces gaat nog steeds door. Daarnaast is de kapitaalmarktrente zeer laag; in Japan bijvoorbeeld bijna 0. Om dan nog geld te kunnen verdienen, hebben we gezien dat het grootkapitaal de stijgingen en dalingen op de beurs probeert te omzeilen door het spelen met aandelenpakketten. Vaak op basis van geleend geld. De “startkapitalen” zijn aanzienlijk. Het grootste hedgefund, het Highbridge Statistical Market Neutral Fund van de J.P Morgan Bank, beheert 25,3 miljard euro. Blackstone, dat 18,1 miljard dollar beheert, kreeg kortgeleden een steuntje in de rug van China voor een bedrag van 3 miljard dollar. Een schijntje op de 1200 miljard dollar die China heeft liggen aan buitenlandse reserves door haar enorme handelsoverschotten. China is van
plan dit in de komende jaren op de beurzen te gaan investeren om er meer rendement van te verkrijgen. Dit kan een zeepbel van jewelste worden! In het eerste kwartaal van dit jaar werd voor 188 miljard dollar aan bedrijven opgekocht door private equity fondsen, 40% meer dan vorig jaar. Dit piramidespel drijft dan ook op lage rente in de wereld, vooral in de Verenigde Staten. De valutareserves van de grote centrale banken zijn in 10 jaar tijd gestegen van 1,6 biljoen dollar naar 5,8 biljoen dollar. De geldhoeveelheid in de VS is de afgelopen 12 jaar met krap 10% per jaar gestegen. Normaal zorgt zo’n buitengewone geldaanwas voor inflatie, maar door de dotcom-revolutie en de enorme uitbuitingsgraad van de opkomende landen zijn de productiekosten mondiaal verlaagd. Maar de aandelenkoersen, vastgoedprijzen, bedrijfswinsten en managerssalarissen zijn uit de pan gerezen. Dit kunstmatige opblazen kan niet eeuwig voortduren. Uit de laatste statistische gegevens (Pew Charitable Trust EMP) in de VS blijkt de ‘droom’ nu ook bedrog te zijn. Verdiende een generatie geleden de Amerikaanse Jan Modaal nog 40.000
Waarom ben ik lid gewor den van Of fensief ? Door S., Offensief Rotterdam Ik ben een persoon die zoveel mogelijk in zijn leven geleid wil worden door logica. In politieke theorie heeft deze logica mij geleid naar Offensief, en het CWI. Ik ben over de jaren veel veranderd in politieke overtuiging, maar uiteindelijk heb ik wel veel geleerd van mijn vorige politieke ervaringen; zonder die ervaringen was ik waarschijnlijk nooit bij het echte Marxisme uitgekomen. Van logische argumenten komt een logisch denkend persoon uit bij het Marxisme, en als organisatie is dat dus het CWI die het Marxisme internationaal representeert. Het Marxisme is een leidraad voor het handelen, en moet niet als een dogmatische sekte beschouwd worden, zoals zovele “communisten” dat vandaag doen. Mijn ervaringen bij die andere “communisten” was niet prettig, om het maar kameraadschappelijk te zeggen, en dat kwam niet omdat ze geen aardige mensen waren. Nee, de theorie werkt gewoon niet, en als de theorie niet klopt dan heb je ook niks in de praktijk. Het CWI zit theoretisch logisch in elkaar, en praktisch dus ook als een gevolg daarvan, en daarom ben ik lid geworden.
dollar bruto per jaar, nu is dat nog maar 35.000 dollar. Dat komt neer op een daling van 12,5% tussen 1975 en nu. Het gemiddelde inkomen steeg wel, maar dat was omdat er meer vrouwen zijn gaan werken en meer mensen langere uren draaien. In 1978 verdienden topbestuurders 35 keer zoveel als hun werknemers, nu is dat 262 keer zoveel! Dit soort ontwikkelingen maakt de situatie er voor het personeel van ABN-AMRO, Unilever en Postbank/ING en ondernemingen in het buitenland die hetzelfde overkomt, er des te onrechtvaardiger op. Weknemers zouden hun krachten moeten bundelen om het massale verlies van werkgelegenheid tegen te gaan. Een algemene 24 uursstaking bij deze bedrijven in Nederland zou het begin kunnen zijn van een beweging die een einde zou kunnen maken aan de geplande reorganisaties die enkel in het belang zijn van de aandeelhouders en top van de bedrijven. Een uitbreiding van die staking naar andere banken en grote bedrijven in Nederland en internationaal zou als een geleidelijk proces de manier kunnen zijn waarop de arbeidersbeweging wereldwijd zou kunnen laten zien dat zij geen ontslagen accepteert vanuit een onbeperkte winstjacht van aandeelhouders. Offensief bepleit als Nederlandse sectie van het Comité voor een ArbeidersInternationale het nationaliseren van de 500 grootste bedrijven plus de grote banken en andere financiële instellingen wereldwijd om een einde te maken aan de kapitalistische winstjacht die ten koste gaat van de internationale arbeidersklasse. Die nationalisatie zou gepaard moeten gaan met democratische controle en economische planning door de arbeidersklasse, zodat de basis kan worden gelegd voor een maatschappij waarin de belangen van de meerderheid van de wereldbevolking boven de belangen van een kleine rijke elite komen te staan.
Word Actief! Mail ons als je bijvoorbeeld op je werk, op je school, of in je woonplaats wilt organiseren tegen afbraak en racisme:
[email protected]
Offensief Nr. 181 - 3
Marxistische theorie
WAT WIL
De juli-dagen van 1917:
lessen voor vandaag? Het is 90 jaar geleden dat de Russische revolutie, de eerste socialistische revolutie in de geschiedenis, de wereld voorgoed veranderde. Maar wat gebeurde er precies allemaal in 1917? Greep Lenin simpelweg de macht, zoals een dictator in Afrika met geweld de macht grijpt? Ging het allemaal om die beroemde oktober? Laten we een nadere blik werpen op de gebeurtenissen, deze keer op de gebeurtenissen in de juli-dagen van 1917. In het september-nummer van OFFENSIEF komen we op de oktoberrevolutie terug. Door Emil Jacobs, Offensief Limburg De Russische revolutie was zeker geen simpele gewapende machtsgreep! Een socialistische revolutie, een revolutie die wordt gedragen en uitgevoerd door de arbeidersklasse in samenwerking met de boeren, bestaat altijd uit verschillende fasen van ontwikkeling, van bewustwording en radicalisering van de arbeidersklasse. Dit was niet alleen het geval in 1917, maar ook bijvoorbeeld in de jaren ‘30 in de Spaanse burgeroorlog en ook in een pril stadium in Hongarije in ‘56 en Parijs in ‘68. Het unieke aan de Russische revolutie is dat die bewustwording en ontwikkeling door de acute economische crisis en Eerste Wereldoorlog zeer kort was; waar het normaal vaak jaren duurt zoals in Spanje, was het slechts een periode van 10 maanden in Rusland. Er wordt weliswaar in de geschiedenisboeken over een “februarirevolutie” en “oktober-revolutie” gesproken, maar het was in feite één lang proces. Op 23 februari 1917 (oude Russische kalender, volgens onze kalender 8 maart), op de Internationale Vrouwen Dag, begonnen de arbeiders in Petrograd (het huidige St. Petersburg) met een massale staking: 90 000 arbeiders staken op de 23e, op de 24e was het de halve bevolking van Petrograd! De massale roep om brood dreef de bevolking tot het uiterste. Tegen de 27e was er een eerste belangrijke stap gezet in de revolutie: de fase van dubbele macht. Hierbij werd de eerste sovjet gevormd: een raad van arbeiders- en soldaten-afgevaardigden die op een direct democratische manier de stad bestuurden. Aan de andere kant bestond de “oude staat” ook nog en moest deze een belangrijke
concessie doen door Tsaar Nicolaj II af te laten treden. Maar hier eindigt de revolutie allerminst. “Links Rusland” bestond op dat moment uit grofweg drie grote partijen: de mensjewieken en sociaalrevolutionairen die van mening waren dat de kapitalistische klasse het roer over zou moeten nemen van de feodale adel, en de bolsjewieken die van mening waren dat de arbeidersklasse de enige was die Rusland tot het socialisme kon brengen. Na februari hadden de eerste twee een grote meerderheid in de sovjets door het land. Hun steun aan de kapitalistische voorlopige regering en aan de oorlog begon steeds meer spanningen te veroorzaken.
Lenin, tot een vreedzame demonstratie op 10 juni. De meerderheid van de sovjets werd op dat moment echter nog geleid door de mensjewieken en de sociaal-revolutionairen die, hierdoor gealarmeerd, alles in het werk stelden om deze demon-stratie in de kiem te smoren. Het Al-Russisch Congres van sovjets dat op 9 juni voor het eerst bijeen kwam en door hen geleid werd, verbood dan ook direct alle demonstraties voor een periode van 3 dagen. Lenin, die niet tegen de beslissing van het congres in wilde gaan, stelde voor om de demonstratie af te gelasten. Prominente leden van de partij werden daaropvolgend, in de nacht van 9 op 10 juni, naar de fabrieken en kazernes gestuurd om uit te leggen waarom de demonstratie niet door kon gaan. Twee dagen
Het Rode Leger De spanningen komen begin juni in Petrograd tot uitbarsting: op 7 juni brak er een staking uit bij 4 fabrieken, een dag later waren dat er 28. De bevolking wilde een massale betoging organiseren. Een gezamenlijke vergadering van de Petrograd en Centrale Comité’s van de bolsjewieken besloten op 8 juni, op voorstel van
later besloten de mensjewistische en S.R. (Sociale Revolutionairen) leiding van het Congres der Sovjets om een demonstratie te houden op 18 juni, op de dag van een groot Russisch offensief in de oorlog, ter ondersteuning van de Voorlopige Regering! De demonstratie liep echter anders dan de S.R.’s en
Sluit je aan bij Offensief! Offensief is een radicaalsocialistische organisatie met gelijknamige krant. Wij strijden voor grote en minder grote verbeteringen op scholen en universiteiten, in buurten, en binnen de bonden en in de SP. We verbinden die strijd met de strijd voor een fundamenteel andere maatschappij: het socialisme. Dat socialisme dat wij nastreven heeft niets te maken met de vroegere stalinistische bureaucratieën in OostEuropa, maar slaat op een democratisch geplande economie, waarin iedereen actief mee kan beslissen over productie voor de behoeften van allen in plaats van de winst van enkelen. Offensief organiseert o.a. vergaderingen voor leden, socialistische scholingen voor geinteresseerden & openbare discussiebijeenkomsten, maar
belangrijker nog: Offensiefleden zijn vooral op veel plaatsen actief in de strijd, zoals tegen racisme! Offensief is de Nederlandse afdeling van het Comité voor een Arbeidersinternationale. Wij zijn democratisch, strijdbaar en socialistisch, en hebben leden in meer dan 35 landen en op alle continenten! Kijk op voor meer info op: www.socialistworld.net Wil je meedoen met de strijd tegen afbraak, oorlog en ongelijkheid, en voor een strijdbaar en socialistisch alternatief? Wordt dan lid van Offensief! Wij nemen lidmaatschap serieus. Van leden verwachten wij dat zij: 1. het op hoofdlijnen eens zijn met onze ideeën (zie deze krant, of bezoek eerst eens een vergadering of scholings-
bijeenkomst van ons), en die ideeën ook uit willen dragen, zoals bijvoor-beeld door de verkoop van onze krant of je inbreng in andere organisaties 2. actief zijn: zowel binnen Offensief (afdelings- en landelijke vergaderingen bezoeken, meedoen met activiteiten van Offensief) als in bredere organisaties zoals vakbond, leerlingenraad, buurtcomité of SP 3. contributie betalen naar vermogen (voor scholieren minimaal 3,50 euro per maand) Als je hieraan kunt en wilt voldoen, en actief wilt worden, of eerst een persoonlijk gesprek wilt, neem dan contact met ons op!
Mail:
[email protected] Bel: 084 8 310 656 (voicebox) Surf: www.offensief.nl
mensjewieken hadden verwacht: van de 500.000 mensen die in Petrograd demonstreerden had het overgrote deel bolsjewistische leuzen zoals “alle macht naar de sovjets” en “weg met de tien kapitalistische ministers”. Lenin beschreef de demonstratie achteraf als een keerpunt in de revolutie. Nu de bevolking de ware kleuren had gezien van hun “vertegenwoordigers” in de sovjets verloren de mensjewieken en S.R. van hier af aan geleidelijk aan hun meerderheid. Tussen 4 en 7 juli gaat het echter mis. Het groot offensief dat de Russische regering had ingezet mislukt en de Duitsers en Oostenrijkers zetten de tegenaanval in, wat zware spanningen veroorzaakt. Arbeiders en soldaten gaan de straat op om te protesteren. Deze protesten vervallen al snel in grote rellen. Lenin en de bolsjewieken zitten in een dilemma: arbeiders in Petrograd waren weliswaar al voldoende geradicaliseerd, maar de rest van het land was nog niet klaar voor de revolutie. Mochten de arbeiders in Petrograd de macht proberen te grijpen, zouden ze een nederlaag lijden. Steun van de bolsjewieken voor de demonstraties zou daarom dan ook de partij verpulveren. Aan de andere kant zou geen steun voor de demonstraties een einde betekenen van het vertrouwen dat de bevolking had in de bolsjewieken. Uiteindelijk hebben de bolsjewieken wel de steun gegeven, maar ging men niet zo ver om op dat moment ook voor een revolutionaire machtsovername te pleiten. Helaas, en zoals verwacht, werd de opstand bruut onderdrukt door de politie, en de bolsjewieken trokken hun steun weer in. Lenin moest op dat moment vluchten naar Finland waar hij tot oktober zou blijven, vele anderen werden opgepakt. De centrale vraag uit de julidagen die ook nog na 90 jaar actueel is, is: wanneer is een situatie rijp genoeg om tot revolutie over te gaan? Het antwoord kwam voor de bolsjewieken in de vorm van een pijnlijke, maar ook noodzakelijke, nederlaag. Noodzakelijk omdat men zo het inzicht kreeg dat geïsoleerde acties niet de weg vooruit bieden op een succesvolle machtsovername door de arbeidersklasse. Alleen gezamenlijke actie en organisatie door het hele land kan een machtsovername garanderen. Deze les was essentieel en werd dan ook succesvol toegepast in oktober toen de bolsjewieken wel een grote meerderheid hadden in de sovjets door het land en de machtsovername dan ook snel, soepel, efficiënt en zonder groot bloedvloeien een feit was.
WERK, INKOMEN EN VOORZIENINGEN Verdeling van het werk. Een 32-urige werkweek met behoud van inkomen en volledige herbezetting. Onteigening van alle bedrijven die massa-ontslagen willen doorvoeren. Alle uitkeringen en pensioenen moeten naar 100% van het laatstverdiende salaris, of naar het minimumloon voor mensen die nooit hebben kunnen werken. Terugdraaien van alle bezuinigingen op onderwijs, gezondheidszorg, woningbouw, openbaar vervoer en buurt-voorzieningen. Stop privatiseringen. Een massaal woningbouw-programma, zodat binnen 5 jaar niemand langer dan 6 maanden op een passende en betaalbare woning hoeft te wachten.
STOP RACISME EN FASCISME Schaf racistische immigratiewetgeving af. Neem de oorzaken weg die mensen ertoe bewegen hun land te verlaten. Gelijke rechten voor iedereen die hier woont, inclusief actief en passief kiesrecht voor migranten. Geen spreekrecht voor nazi’s. Voorkom dat ze zich kunnen manifesteren door middel van massale tegenacties.
MILIEU Massale uitbreiding van het openbaar vervoer, dat voor iedereen gratis toegankelijk moet zijn. Stop nutteloze prestigeprojecten, zoals de uitbreiding van Schiphol of de Betuwelijn. Sluiting van alle kerncentrales. Investeer in milieuvriendelijke energie. Voor een campagne vanuit de vakbonden om vervuiling bij het productieproces aan te pakken. Controle vanaf de werkvloer of de bestaande milieuwetgeving en veiligheidsmaatregelen wel wordt nageleefd.
ARBEIDERSBEWEGING Voor een strijdbare en democratische vakbeweging. Geen vertegenwoordiger in de vakbeweging mag meer verdienen dan de gemiddelde geschoolde arbeider. Al die vertegenwoordigers moeten door de achterban gekozen worden en op elk moment afgezet kunnen worden.
VREDE Geen imperialistische inmenging of oorlogen. In plaats daarvan steun aan de arbeidersbeweging in het buitenland, die als enige in staat zal zijn voor blijvende vrede en democratie te zorgen. Geen deelname aan ‘vredesmissies’, die, waar dan ook ter wereld, slechts de belangen van de Westerse multinationals dienen en het terrorisme zullen stimuleren, in plaats van het welzijn van de gewone mensen te verbeteren.
EEN SOCIALISTISCH ALTERNATIEF Onteigening van de grote bedrijven, banken en andere financiële instellingen die de economie domineren. De productiemiddelen in handen van de gemeenschap en democratisch gepland voor de voorziening in onze behoeften. Volledige democratie. Alle functionarissen moeten worden gekozen en moeten onder democratische controle staan: niet alleen de regering en de volksvertegenwoording, ook de bestuurders van bedrijven, de rechters en de politiecommissarissen. Voor een socialistische Europese Unie, als eerste stap op weg naar een Wereldfederatie van Socialistische Staten!
4 - Offensief Nr. 181 Buitenland
EU: bastion van neoliberalisme De Europese Unie is in het leven geroepen om Europa weer vooruit te helpen na de twee wereldoorlogen en de diepe economische crisis van de jaren dertig. In de jaren van groei van het kapitalisme na de oorlog was de Europese Unie (strikt gezien de voorlopers, zoals de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal en de Europese Economische Gemeenschap, EEG) in staat om een aantal van de nationale tegenstellingen te overwinnen die voor de oorlog een belemmering voor de economische groei waren geweest. Na 1980 werd de Europese Unie steeds meer het bastion van waaruit het neoliberalisme in Europa werd uitgedragen. Doel van het neoliberalisme is om alle politieke, sociale en economische beperkingen voor het kapitaal op te heffen. In de loop van de jaren tachtig ondervond de arbeidersbeweging een aantal nederlagen, zoals de mijnwerkersstaking in Engeland en de val van de Sovjetunie. Hoe ondemocratisch die ook was, het bestaan van de genationaliseerde planeconomie in Rusland en China vormde een grote beperking voor het wereldkapitalisme. Door Elizabeth Bakker, Offensief Amsterdam Maar het verdwijnen van deze beperking was niet voldoende voor het kapitalisme. Vrije handel werd een dogma. Alle handelstarieven en beperkingen voor de uitwisselingen van producten en diensten in de wereldhandel moesten worden opgeheven. Wat de sociale, ecologische of humanitaire gevolgen ook waren. De VS voorop, maar de EU in het kielzog zorgden zelf of via organisaties als de WTO (World Trade Organisation) of IMF (Internationaal Monetair Fonds) dat het doel van vrijhandel zoveel mogelijk werd verwezenlijkt. Uiteindelijk is vrij verkeer van kapitaal de totale vrijheid voor investeerders (aandelenbezitters) om hun kapitalen waar ze maar willen te investeren, zonder enige verplichting aan de kapitalistische staat ter plekke en al helemaal niet aan de lokale gemeenschap. Veel landen, waaronder Nederland, zijn al heel lang belastingparadijzen. En natuurlijk heeft dit een reden. De productie gaat naar waar die het goedkoopste is. Naar waar de lonen het laagst zijn, waar arbeidswetten afwezig zijn of niet gelden, waar milieubescherming en belastingen afwezig zijn. Het doel is om een wapen te hebben tegenover de arbeidersbeweging en de verworvenheden uit het verleden: “Als jullie niet meewerken aan de afbraak, gaan we ergens anders heen”. Het vrij verkeer van kapitaal en ongeremde vrijhandel zijn twee kanten van het proces dat Marx en Engels al beschreven als de totale commercialisering van de maatschappij. Dit proces staat onder geen enkele controle meer van de politiek: integendeel de huidige burgerlijke politiek van staten en van de EU bestaat eruit om vrij verkeer van kapitaal en vrijhandel zoveel mogelijk te realiseren. De Europese Unie heeft deze gedachte keer op keer in de praktijk gebracht en de nationale regeringen altijd een excuus meegegeven voor deze maatregelen voor de onwillige arbeidersklasse in de verschillende landen: “Het moest van Brussel”. En als dat argument niet hielp, dan was het een “onontkoombare maatregel”. Geen wonder dat de EU bij de arbeidersklasse nooit populair is geweest. Lang hebben de verschillende burgerlijke regeringen ons de bittere “medicijn” van het neoliberalisme laten slikken. Maar wat de EU betreft ging het in mei/juni 2005 fout in Frankrijk en Nederland. Het “Nee” tegen de Europese Grondwet in deze twee landen was een terugslag voor het neoliberale project dat de EU is. Er waren al eerdere aanwijzingen dat het neoliberalisme niet zonder meer geaccepteerd werd. Tegen de dienstenrichtlijn van Eurocommissaris Bolkestein was al veel verzet vanuit de vakbeweging. Deze richtlijn verplichtte de lidstaten tot vrij verkeer van diensten en was voor de kapitalisten zeer voordelig: in de eerste opzet zouden goedkope arbeidskrachten uit Midden- en Oost-Europa voor de lage lonen van hun eigen land in West-Europa mogen werken. Onder politieke druk ging de richtlijn in deze vorm niet door. Maar omdat 18 lidstaten voor de Europese Grondwet waren en vooral omdat het Europese kapitalisme natuurlijk niet van plan was om zich bij deze nederlaag neer te leggen, zijn er nu plannen voor een nieuw verdrag (zie ook het voorpagina-artikel). Dat nieuwe
Europese verdrag is dan de oude Grondwet min het Europese volkslied, vlag en nog een paar dingen, die ze wel kunnen missen. Natuurlijk weten de strategen van het Europese kapitaal dat ze Nederland nog wel aan de kant hadden kunnen schuiven, maar Frankrijk is een andere zaak. Frankrijk is met Duitsland een bepalende factor in Europa. Men wachtte dus op een nieuwe Franse president in de hoop dat die de kwestie, en daarmee het neoliberale project van de EU, weer vlot zou trekken. En die president kwam er: Sarkozy. Hij heeft al aangegeven dat een vereenvoudigd verdrag zonder referendum in Frankrijk wat hem betreft de oplossing biedt. Niet zo leuk voor de landen die de grondwet al hebben goedgekeurd, maar het biedt een uitweg. Een afgeslankte versie
economie ontwikkelt zich dank zij de verlagingen van de lonen en de verlaging van de sociale zekerheid die zijn doorgevoerd. Wel voert de DGB (de Duitse FNV) nu een forse strijd voor hogere lonen. In Frankrijk is tot opluchting van de bourgeoisie Sarkozy tot president gekozen die Frankrijk voorop wil laten lopen in de kapitalistische concurrentie. Dat belooft nog een zware “derde ronde” van de presidentsverkiezingen omdat in Frankrijk een sterke traditie bestaat van verzet op straat tegen het soort pro-kapitalistische maatregelen die hij in gedachten heeft. Daaronder zijn: het vergemakkelijken van ontslagen en een minimumdienstverlening bij stakingen. Dit is een ramkoers met de basis van de vakbonden. In Engeland neemt de aartsbisschop van
van de Grondwet is waar ook Polen, Tsjechië en Groot-Brittannië op aansturen. Balkenende heeft in het Europees parlement aangegeven wat Nederland wil. Een meerderheid van de nationale parlementen moet volgens de Nederlandse regering het recht krijgen Europese wetsvoorstellen al in een vroeg stadium af te schieten, als ze vinden dat de EU daar buiten moet blijven. Daarmee verliezen Europees Parlement en de Commissie een deel van hun macht. Maar de grote EUlanden zullen daar ook niet zo happig op zijn, omdat het vooral in het voordeel van de kleine landen is. De grote landen hebben voldoende stemgewicht om wetsvoorstellen in een later stadium te blokkeren.
het neoliberalisme, Tony Blair, aangeslagen door de oorlog in Irak, afscheid van de politiek en maakt plaats voor Brown, die zijn beleid zal voortzetten. Tien jaar van onafgebroken aanvallen op de arbeiders en de armen ten bate van de rijken, grootschalige corruptie (verkoop van adellijke titels), afbraak van de gezondheidszorg en het doorzetten van het beleid van de conservatieven in de vorm van privatiseringen (Engeland heeft nu de slechtst mogelijke dienstverlening op het spoor als gevolg daarvan) en vooral: de deelname aan de oorlog in Irak met 650.000 burgerdoden en het land teruggeworpen in middeleeuwse barbarij. Dat is de erfenis van Blair. En dat is de basis voor het nieuwe bewind van Brown.
Verder wil Nederland een protocol toevoegen dat de EU-landen de garantie geeft dat de EU zich niet bemoeit met hun pensioensysteem, de sociale zekerheid, gezondheidszorg en onderwijs. Vanwege de krachtsverhoudingen in Europa zal het voor het Nederlandse kabinet lastig zijn om hun ideeën erdoor te krijgen maar dat er uiteindelijk een nieuwe grondwet zal komen, die geen grondwet mag heten, is wel zeker. Dat betekent dat de neoliberale aanvallen vanuit Brussel gewoon zullen doorgaan. In de grote landen van de EU zijn regeringen aan de macht die volledig achter het neoliberale beleid staan. In Duitsland zit Angela Merckel, leidster van de CDU en een grote coalitie met de al bijna even neoliberale SPD. De Duitse
In Spanje (Zapatero) en Italië (Prodi) zijn regeringen aan de macht met een sociaal democratische achtergrond, ook aanhangers dus van het neoliberalisme. In Polen regeert een uiterst conservatief kabinet dat de rechten van homo’s en het recht op abortus probeert teniet te doen. In Zweden zijn de conservatieven recent aan het bewind gekomen en in Nederland zit een gemengd conservatief sociaal democratisch kabinet: het neoliberalisme is ook bij hen in veilige handen. Tegenover dit neoliberale geweld in Europa zijn nieuwe arbeiderspartijen nodig die actief leiding geven aan de strijd en die een politiek programma uitwerken dat de dagelijkse strijd verbindt met de noodzaak van een socialistische samenleving. Het is
duidelijk dat het kapitalisme arbeiders en jongeren in Europa niets te bieden heeft. De voorstellen van de kapitalistische partijen houden allemaal hetzelfde in: lagere lonen, minder welvaart en nog minder sociale zekerheid. Arbeiders en jongeren kunnen het zich niet permitteren om hun pensioen in rook te zien opgaan, om te reizen met geprivatiseerde spoorbedrijven of om nog een loonsverlaging te accepteren. Arbeiders hebben behoefte aan sociale woningbouw, betaalbare opleidingen en baanzekerheid. Het gebrek aan politieke organisaties die de arbeidersklasse vertegenwoordigen en een socialistisch alternatief bieden voor de kapitalistische chaos, beperkt het vermogen van de arbeidersklasse om voor hun eisen op te komen. Het maakt het voor burgerlijke politici mogelijk om hun bezuinigingen aan de publieke opinie te verkopen en om te zeggen dat er geen alternatief is. En het stelt de leiders van de vakbonden in staat om het aan te leggen op compromissen met de verschillende regeringen en om maatregelen te accepteren die tegen de belangen van de arbeiders ingaan. In de komende klassengevechten in Europa moeten arbeiders en jongeren in de verschillende landen in Europa hun eigen politieke instrument opbouwen, een partij die in staat is om leiding te geven aan de strijd, om voor dagelijkse eisen op te komen en om onze horizon te verbreden. Zo’n partij is in alle Europese landen noodzakelijk en zou in Nederland kunnen ontstaan vanuit de SP. Zulke partijen zijn nodig omdat er onder het kapitalisme niet een laatste loondaling, laatste bezuinigingspakket of laatste bedrijfssluiting bestaat. Al is er nu een opleving gaande, de economische crisis van het kapitalisme blijft en het systeem kan zich alleen handhaven door steeds grotere uitbuiting. Het zal steeds terugkomen om van miljoenen offers te vragen ten behoeve van een kleine minderheid. De belangrijkste taak van een nieuwe arbeiderspartij is om de vraag in wiens belang de samenleving werkt op de politieke agenda te zetten. Het doel moet zijn: de omverwerping van het kapitalisme en het vervangen door een democratisch geplande economie onder controle en beheer van de arbeiders, een samenleving die werkt voor miljoenen mensen en niet voor een paar miljonairs, een revolutionair socialistische samenleving waarin toekomstige generaties de volgende pagina’s in de geschiedenis van de mensheid kunnen schrijven.
Word Actief! Mail ons als je bijvoorbeeld op je werk, op je school, of in je woonplaats wilt organiseren tegen afbraak en racisme:
[email protected]
Offensief Nr. 181 - 5
Buitenland
Aziatische tijgers: Roofdier kapitalisme “Elke dag werken we van acht uur ‘s ochtends tot aan het begin van de middag, dan hebben wij een lunchpauze. Na de lunch werken wij weer van 1 tot 5 uur. We doen elke dag veel overwerk, en dat begint om half 6. In het hoogseizoen werken wij dan tot 2 of 3 uur na middernacht. We moeten altijd twee diensten draaien. Ook al zijn wij uitgeput, we hebben geen keuze. We kunnen overwerk niet weigeren, omdat ons basisloon zo laag is. Soms willen we uitrusten, maar de werkgever dwingt ons te werken. Ik verdien zo’n 50 dollar per maand, maar ik betaal 3 dollar voor elektriciteit, water en het pension. Ik betaal ook 5 dollar voor rijst. De werkgever vraagt ons ook nog 7 dollar per maand als inschrijfgeld. Aldus houd ik slechts 35 dollar over voor al mijn andere onkosten. In sommige maanden, tijdens het laagseizoen als ik minder verdien, houd ik slechts 30 of 40 cent over voor die maand. Ik zou graag betere arbeidsvoorwaarden willen. Desondanks denken we niet dat wij hogere lonen, sociale zekerheid en een positie overeenkomstig de wet kunnen afdwingen.” Door Davido Pensuloj, Offensief Drenthe Dit zijn de woorden van Phan, een 22jarige arbeidster afkomstig van het platteland in Thailand. Zij naait sportkleding voor Puma in een fabriek in Thailand, onder onmenselijke omstandigheden; sportkleding bestemd voor de Europese en Amerikaanse markt. De
kosten van de sociale sector; afschaffing van subsidies voor landbouw en industrie; vermindering van import-beperkingen en het toelaten van buitenlands (lees: Westers) kapitaal. En daarmee werden en worden landen in Azië overgeleverd aan het keiharde kapitalisme. Het succes van de Aziatische tijgers is
Het resultaat van dit systeem is dat er voor arbeiders dan niets anders op zit dan werken met het hele gezin en wonen in sloppenwijken. Zoals we aan het verhaal van Phan hebben kunnen zien draaien ze extreem lange werkdagen, zonder enige vorm van zekerheid; veel van deze landen kennen geen verzekeringen tegen arbeidsongeschiktheid, om over de werkomstandigheden nog maar te zwijgen. De arbeidsomstandigheden ter discussie stellen betekent ontslag op staande voet wat weer een zekere armoede betekent; en dus zwijgt men, precies zoals Phan. Toch zijn er ook goede zaken te melden over de stand van de arbeidersklasse in de Aziatische tijgers, met name in een land als Zuid-Korea. Daar hebben radicale stakingen en protestbewegingen van zowel arbeiders als studenten gezorgd voor verbeterde arbeidsomstandigheden en een democratisering van de maatschappij. Ook in Vietnam zijn er in een 12-tal Chinese en Taiwanese fabrieken in de stad Dong Nai in de buurt van Ho-Chi-Minh-Stad stakingen uitgebroken, met als eis betere lonen. In India waren er in 2005 massale stakingen tegen het oprukkende kapitalisme. Het plan om de luchthavens van Mumbai en New Dehli te privatiseren schoot in het verkeerde keelgat bij miljoenen Indiase arbeiders; het land werd letterlijk lamgelegd. Er zijn dus signalen dat de arbeidersklasse in de Aziatische tijgers zich aan het heroriënteren is.
concurrentie van de sportmerken in Europa en de USA is zéér groot; in onze winkels is er keus te over. Dat heeft er toe geleid dat de prijs van sportschoenen in de USA bijvoorbeeld sterk is verlaagd; in 1977 kostten een paar ‘sneakers’ nog gemiddeld 41 dollar. Vandaag de dag is de prijs 36 dollar en nog steeds dalende. Voor de prijs van een overhemd moest een Europese arbeider in 1971 nog een volle dag werken; nu minder dan een uur. ‘Goed nieuws’ zeggen de kapitalisten; ‘een bewijs dat het kapitalisme werkt’. Burgerlijke economen bewieroken al jaren de kapitalistisch georiënteerde economieën in Azië. Deze hebben zelfs de bijnaam ‘Aziatische tijgers’ meegekregen. Maar wie goed kijkt naar waar dat succes vandaan komt ziet de sturende hand van het IMF erachter. Het IMF verstrekt geen leningen zonder voorwaarden. Deze voorwaarden zijn inmiddels welbekend: de nationale begroting in balans brengen; snijden in de
daarnaast te danken aan een uitgebreid systeem waarbij er vooral geconcurreerd wordt op de kosten van arbeid. Er is een systeem waarbij multinationals zoals Puma en Adidas het werk ‘uitbesteden’ aan contractanten. Deze ‘contractanten’ besteden een gedeelte van hun orders weer uit aan sub-contractanten, vaak kleine lokale fabriekjes of sweatshops (naaiateliers waarbij werknemers onder zeer slechte omstandigheden werken) of aan thuiswerkers. Elk onderdeel van dit systeem pakt zijn ‘winst’. Daarnaast wordt dit systeem nog een keer versterkt door de nationale regeringen, zoals al eerder gezegd, vaak onder aansturing door de voorwaarden van het IMF. Om met andere Aziatische tijgers te kunnen concurreren zorgen de regeringen ervoor dat het minimumloon dermate laag is dat arbeiders vaak minder verdienen dan het bestaansminimum.
‘Take these things away, and hide them from me. Though it be the day of my coronation, I will not wear them. For on the loom of Sorrow, and by the white hands of Pain, has this my robe been woven. There is Blood in the heart of the ruby, and Death in the heart of the pearl.’ (The Young King, Oscar Wilde)
Roofdier-kapitalisme “Het speculatieve roofdier-kapitalisme
vaagt hele economieën weg en laat volkeren in ellende en armoede achter”, dat zijn de woorden van Helmut Schmidt, voormalig leider van de Duitse SPD. En daarmee omschrijft hij in één klap exact wat de Aziatische tijgers daadwerkelijk zijn. Niets meer of minder dan keiharde kapitalistische economieën, waarbij de belangen van het grootkapitaal gediend worden en waarbij arbeiders (internationaal) tegen elkaar uitgespeeld worden. Feitelijk is er niets nieuws onder de zon, vanuit een Marxistisch standpunt bezien. Wie de verhalen over de werkomstandigheden van onze voorouders leest komt tot de schokkende conclusie dat de omstandigheden 150 jaar geleden in Europa verdacht veel lijken op de omstandigheden waaronder de arbeiders in Azië moeten werken. Het is Marx zelf die zich over dit onderwerp gebogen heeft. Hij bedacht de theorie van de meerwaarde. In deze theorie laat hij zien dat er samenhangende mechanismen bestaan tussen kapitalistische productie en de markteconomie, die het mogelijk maken om de arbeidersklasse permanent uit te buiten. Het is duidelijk dat de arbeidersklasse in de Aziatische tijgers kan leren van de geschiedenis van de Europese arbeidersbeweging. En dat de arbeidersbeweging hier van hen kan leren dat het noodzakelijk is actief verzet te bieden tegen elke vorm van kapitalistische uitbuiting.
6 - Offensief Nr. 181 Buitenland
Het
oor logsmonument in
Estland
Een aantal weken terug was er nogal wat commotie rondom de verplaatsing van een oorlogsmonument in Tallin, de hoofdstad van Estland. Het monument is ter nagedachtenis van de soldaten van het Rode Leger die gesneuveld waren in de 2e wereldoorlog tegen de Nazi’s. De reden die de Estse autoriteiten opgaven om het monument te verwijderen was de pijnlijke herinnering aan de Russische overheersing van Estland toen deze nog deel uitmaakte van de Sovjet-Unie. Etnische Russen in Estland (die bijna een derde van de bevolking uitmaken) kwamen hiertegen in opstand. Zij voelden zich verraden door de Esten. De Russen hadden de Esten immers bevrijd van het Duitse Fascisme. Ook Rusland zelf bemoeide zich ermee. President Putin sloeg dreigende taal uit en probeerde de wereld te laten zien wie nog steeds een dominante rol heeft in de voormalige USSR. Door Bobby Siecker, Offensief Amsterdam Natuurlijk mogen we niet vergeten welke offers de soldaten van het Rode Leger brachten om het Fascisme te bestrijden. In essentie is de 2e wereldoorlog aan het oostfront uitgevochten. Het is echter waanzin dat het Rusland van nu krediet opeist voor de zegetocht van het Rode Leger. Ten eerste was het de Sovjet-Unie, en niet het
maakte zo goed mogelijk gebruik van moderne techniek bij de oorlogvoering, maar was bij gebrek daaraan vaak genoodzaakt grote aantallen soldaten in te zetten. Miljoenen arbeiders en boeren die de soldaten waren in het Rode Leger vonden zo de dood voor de fascistische machinegeweernesten.
niets te maken met die soldaten en deze gevoelens. De Sovjet-veteranen die in de oorlog vochten, draaien zich om in hun oorlogsgraven of kwijnen weg in de bejaardentehuizen waar nog eens flink op bezuinigd is sinds de val van de Sovjet-Unie. De Russische nationalisten en vooral de Russische staat zijn openlijk vijandig tegenover
schrikbewind van de Stalinistische elite. De commotie rond de verplaatsing van het bronzen standbeeld is typisch een tactiek van verdeel en heers. De bevolkingsgroepen worden verdeeld over etnische lijnen, en zijn zo te druk ruzie met elkaar te maken in plaats van gezamenlijk verzet op te bouwen tegen de enorme afbraak van sociale voorzieningen in Oost-Europa sinds de val van de Sovjet-Unie. Het is zaak dat de Estse en Russische arbeiders bij zinnen komen en de handen ineen slaan om de strijd aan te binden met de werkelijke onderdrukkers: de kapitalistenklasse die is voortgekomen uit de Stalinistische bureaucraten. Socialistisch internationalisme in de geest van de oktober-revolutie van 1917 is nodig om af te rekenen met de racisten en neofascisten als de Nationaal “Bolsjewistische” Partij en de nieuwe kapitalistenklasse van Estland en Rusland. Een heropleving van het Stalinisme moet ten allen tijden voorkomen worden. Want we zien wat een schade dat berokkend heeft aan de Socialistische beweging en de arbeiders uit de vroeger stalinistische landen.
Soldaten van het Rode leger heisen de Sovjet-vlag op het dak van de Reichstag in Berlijn.
Rusland van nu dat de Tweede Wereldoorlog won. Ten tweede verdienen zelfs de Sovjet-autoriteiten van toen maar amper krediet voor de overwinning. Josef Stalin en z’n maten waren door hun opportunistische politiek die ze bedreven in de jaren ‘30 mede schuldig aan de opkomst van het Hitler-fascisme. Ook bemoeilijkte de grootscheepse “zuivering” van de legertop door Stalin’s vele beruchte showprocessen de verdediging van de Sovjet-Unie. Generaal Georgy Zhukov, de opperbevelhebber van het Rode Leger tijdens de Tweede Wereldoorlog,
De drijvende kracht achter de over winning van het Rode Leger lag vooral in de wil van de arbeiders en boeren om het fascisme te verdrijven en Europa ervan te bevrijden. Helaas hadden ze zelf te stellen met de Stalinistische bureaucratie die er eigenlijk enkel op uit was haar eigen belangen te beschermen en z’n invloedsfeer te verspreiden. De soldaten in het Rode Leger wilden verdedigen wat er nog over was van de verworvenheden van de oktoberrevolutie. De bekrompen Russische nationalisten van vandaag hebben
de oktober-revolutie die de soldaten van het Rode Leger destijds probeerden te verdedigen. Ze proberen de overwinning over NaziDuitsland onder valse voorwendselen op te eisen voor hun eigen imperialistische doeleinden. De Estse regering voert de retoriek dat de Russen de Esten hebben onderdrukt in de Sovjet-tijd. Maar zijn de Russische arbeiders en boeren schuldig aan deze onderdrukking? Geenszins! Zij hadden evengoed te lijden onder het contrarevolutionaire
Leon Trotsky, oprichter van het Rode Leger
Offensief Nr. 181 - 7
Buitenland
Neder landse troepen in Afghanistan
Opbouw- of afbraakmissie? Met een geschiedenis van oorlog en strijd is Afghanistan één van de armste landen van de wereld. Het land ligt ingeklemd tussen het Midden-Oosten en Centraal-Azië en is door de strategische ligging al eeuwenlang onderwerp van strijd. Dit heeft Afghanistan gemaakt tot het 5e armste land van de wereld. En het is in dit arme, onherbergzame land, dat Nederlandse troepen deel uitmaken van de ISAF (International Security Assistance Force)-vredesmacht. Volgens de Nederlandse regering zou deze vredesmacht helpen bij de handhaving van de veiligheid en de wederopbouw van Afghanistan. Maar kunnen we niet beter van afbraak spreken in plaats van opbouw? Door Eefje Schrevel, Offensief Rotterdam
(die los van de NAVO onder Amerikaanse leiding anti-terreuracties uitvoert).
Te veel burgerslachtoffers Zowel Bush als de NAVO beseffen het: voor steun bij de bevolking vallen er bij de militaire operaties in Afghanistan te veel burgerslachtoffers. Bij bombardementen komen soms tientallen onschuldige burgers om het leven, en raken er vele duizenden dakloos. Onlangs, bij een bombardement in Helmand, kwamen vijftig burgers om, en 1.600 gezinnen (ongeveer 10.000 mensen) raakten dakloos. Dit jaar zijn al zo’n 300 Afghaanse burgers in het oorlogsgeweld om het leven gekomen, deels door acties van de NAVOoperatie ISAF (waar Nederland deel van uitmaakt) en de operatie Enduring Freedom
Vervolg van pagina 8: >>> “Wel antwoord op de politiek van de G8”
Het betekent dat de behoeften van de bevolking en de aarde boven die van de winst moeten worden geplaatst. Sommige regeringen beweren dat kernenergie een realistisch alternatief is. Maar kernenergie is enorm duur, vervuilend en is een gevaar voor de levens van vele mensen. Maak kapitalisme geschiedenis! Wat is het alternatief voor het op winst beluste kapitalistische systeem? Een socialistische samenleving zou voorzien in de behoeften van iedereen door de grote multinationale ondernemingen die onze aarde domineren tot publiek eigendom te maken en onder democratische controle te brengen. De arbeidersklasse, met in haar kielzog de armen uit de steden, kleine boeren en jeugd, kan de maatschappij fundamenteel veranderen. In de laatste jaren was in landen zoals Italië de kracht van de arbeidersklasse zichtbaar toen (algemene) stakingen het hele ‘raderwerk van de maatschappij’ tot stilstand brachten.
Boeken & Br oc hur es Broc ochur hures Hiernaast enkele voorbeelden van onze boeken en brochures. Wilt u één van deze uitgaven bestellen, of heeft u vragen over deze of onze andere uitgaven, neem dan contact met ons op: email :
[email protected] tel. : 084-8310656
Maar veel groter dan het probleem van de dalende steun in het thuisfront, is het probleem van het stijgende verzet van de Afghaanse bevolking. Met het stijgen van het aantal burgerslachtoffers stijgt de aanhang van de Taliban. En nog willen ze ons doen geloven dat de Afghanen staan te springen van blijdschap over de aanwezigheid en het optreden van de buitenlandse troepen. Op 21 mei heeft Jaap de Hoop Scheffer (CDA), secretaris-generaal van de NAVO, een bezoek gebracht aan Bush op zijn ranch in Texas. Sindsdien doen beiden veel moeite om de NAVO-landen over te halen meer troepen naar Afghanistan te sturen.
In deze periode is er in Europa en elders in de wereld veel verzet tegen privatiseringen, loonvermindering, aanvallen op pensioenen, ontslagen enzovoorts. Een voorbeeld hiervan is de staking van de arbeiders van het Duitse Telecom. Deze strijd voor de verdediging en de verbetering van levensomstandigheden moet gekoppeld worden aan de strijd voor een socialistische maatschappij. Aanhangers van het kapitalisme gebruikten de ineenstorting van de stalinistische regimes die bestonden in de Sovjet-Unie en Oost-Europa, inclusief het voormalige DDR-regime, om te proberen elke vorm van een alternatief op het kapitalisme in diskrediet te brengen. Hoewel deze regimes weliswaar gebaseerd waren op een vorm van een geplande economie, waren het geen echte socialistische staten, maar bureaucratische dictaturen. Socialisme is een maatschappijvorm waarin de economie onder democratische controle van werkende mensen staat voor de vervulling van eenieders behoeften. De harde realiteit van het leven in het kapitalistische systeem zorgt ervoor dat
Want meer grondtroepen is de enige manier om het aantal burgerslachtoffers te beperken, omdat het vanuit de lucht moeilijk is te zien of er in je doel burgers aanwezig zijn. Maar de oorlog in Irak heeft ons geleerd dat er dan meer eigen militairen zullen sneuvelen. Blijven of vertrekken? Augustus 2008 loopt de missie van Nederland in Uruzgan af. Waarschijnlijk wordt er deze zomer een besluit genomen of de missie zal worden verlengd. Oorspronkelijk werden de kosten van de totale operatie geschat op ongeveer 340 miljoen euro. Maar nu heeft Defensie zijn begroting al met 240 miljoen bijgesteld naar 580 miljoen euro. Waarschijnlijk zullen de werkelijke kosten nog hoger
een nieuwe generatie zich beweegt in de richting van socialistische ideeën. Offensief is de Nederlandse afdeling van het Comité voor een ArbeidersInternationale, een internationale socialistische organisatie die opkomt voor de belangen van arbeiders en jongeren wereldwijd. Nieuwe arbeiderspartijen De arbeidersklasse, anti-kapitalisten en jongeren hebben politieke partijen nodig die opkomen voor hun belangen. Het is noodzakelijk om een echt socialistisch alternatief op te bouwen, dat opkomt voor degelijke banen, fatsoenlijke lonen, sociale zekerheid en huisvesting. Anders kan er een groeiende racistische, antiimmigranten sfeer en daardoor een groeiende electorale aanhang voor populistisch en extreem-rechts ontstaan. Het Comité voor een ArbeidersInternationale voert actief campagne voor het oprichten van nieuwe arbeiderspartijen die een socialistisch programma naar voren brengen. Tegelijkertijd bouwen we aan het versterken van de aanhang voor revolutionair socialistische ideeën.
uitkomen. Dit weerhoudt de regering er echter niet van om de missie na augustus volgend jaar te verlengen. Minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen (CDA) zei onlangs in een interview dat er in het kabinet “geen principiële blokkades” bestaan tegen verlenging van de Nederlandse missie in Afghanistan. Het is duidelijk dat een “vredes”macht als ISAF niet helpt bij “de handhaving van de veiligheid en de wederopbouw” van Afghanistan. Het zal ook zeker niet zorgen voor vrede in het land. Alleen met de opbouw van een socialistische beweging in de regio kunnen de Afghaanse arbeiders en de arme plattelandsbewoners bouwen aan een toekomst zonder oorlog en onderdrukking.
Onze eisen: - Volledige en onvoorwaardelijke kwijtschelding van de schulden. Geen cadeaus meer voor speculanten en parasitaire kredietverstrekkers. - Geen verdere bezuinigingen op publieke voorzieningen, pensioenen en de sociale zekerheid. - Geen verdere privatiseringen. Renationalisatie van de voorheen publieke diensten die zijn geprivatiseerd. - Een minimum bestaansinkomen voor iedereen. - Gratis onderwijs op alle niveaus en gratis gezondheidszorg. - Onmiddelijke actie om de opwarming van de aarde en klimaatverandering terug te draaien. Voor een geplande en milieuvriendelijke groei van de economie, waarbij de belangen van de bevolking en het milieu op de eerste plaats staan. - Publiek eigendom van de meest invloedrijke sectoren van de economie onder democratische controle en bestuur van de arbeidersklasse. - Een socialistische planning van de productie. Een socialistische maatschappij en economie gebaseerd op de behoeften van iedereen, terwijl tevens het milieu wordt beschermd.
8 - Offensief
Nr. 181
Welk antw oor d op de politiek v an de G8: antwoor oord van
een socialistische wereld is mogelijk
(en noodzakelijk)! Honderdduizenden demonstranten tegen de G8 zullen in Duitsland aanwezig zijn om te eisen dat armoede, oorlogen en bezettingen tot het verleden gaan behoren en dat het proces van de opwarming van de aarde en klimaatverandering wordt gekeerd. Maar dit is echter niet het eerste protest tegen de G8 of de oorlog in Irak. Hoe gaan we verder na deze enorme en inspirerende protesten? Vertaling van www.socialistworld.net, website van het Committe for a Workers’ International, waar Offenief lid van is. Kwijtschelding van schulden De afspraak die op de G8-top van 2005 in Gleneagles werd gemaakt over de schulden van de armste landen werd bejubeld als een enorme doorbraak. De zogenaamde ‘ontwikkelingslanden’ betalen nu echter 13 dollar aan schuldenaflossing voor elke dollar die aan ontwikkelingshulp wordt gegeven. De afspraak rond de zogenaamde schuldenkwijtschelding is de grootste vorm van oplichting. 500 multinationale ondernemingen domineren de wereldeconomie met 70% van de wereldwijde productie onder hun controle. Het is een utopie om te denken dat deze bedrijven overtuigd kunnen worden om hun “sociale verant-
woordelijkheid” te nemen”. Zij zijn enkel geïnteresseerd in het maximaliseren van hun winsten. Het is volkomen duidelijk dat het doen van oproepen aan Bush, Merkel, Blair, Sarkozy en Poetin geen enkel effect zal hebben. Deze figuren zijn vertegenwoordigers van een systeem – kapitalisme – dat gebaseerd is op armoede, ongelijkwaardigheid, uitbuiting, onderdrukking en milieuvernietiging. Bloedbad in Irak Veel demonstranten zullen willen dat er een einde komt aan de oorlog en bezetting van Irak en Afghanistan. De G8-heersers zijn de voornaamste oorzaak van conflicten,
onderdrukking en schaamteloze militaire uitgaven. Sinds 2003 zijn tussen 655.000 en een miljoen Irakezen en meer dan 3300 VSsoldaten gestorven in Irak. Hoe kan een einde worden gemaakt aan deze oorlogen? Enkel een sterke, verenigde arbeidsbeweging in Irak en in het hele Midden-Oosten kunnen het imperialisme verwijderen, de locale dictaturen omverwerpen en een einde maken aan de onderdrukking van de Palestijnen en andere bevolkingsgroepen. Deze beweging moet gekoppeld worden aan de wereldwijde anti-oorlogsbeweging. Opwarming van de aarde Ons milieu wordt met vernietiging bedreigd onder het kapitalisme. De regering Bush
verzet zich tegen de voorgenomen G8beloften om tegen het jaar 2050 de uitstoot van broeikasgassen te hebben verminderd met 50% ten opzichte van het niveau van 1990. Enkele G8-leiders hebben het over de handel in emissierechten als een manier om te komen tot de ontwikkeling van milieuvriendelijke technieken. Maar vrijhandel en marktwerking zullen niet leiden tot fundamentele oplossingen voor de lange termijn. Het kapitalisme is gebaseerd op willekeurig en blind winstbejag. Om alternatieve energiebronnen te ontwikkelen – zoals wind-, water-, geothermische of zonne-energie – is planning en coördinatie vereist.
<<< Lees verder op pagina 7
“Toekomstbomen” zullen het milieu redden! Een maandje of 2 terug was het Mediacollege Amsterdam in rep en roer. Er zouden een aantal “toekomstbomen” geplant worden op en om het schoolterrein. Studenten en docenten stroomden naar buiten om dit gedenkwaardige moment mee te maken. Een aantal wethouders had zich om het walnotenboompje verzameld. Door Bobby Siecker, Offensief Amsterdam Het evenement bleek onderdeel te zijn van de “hier”-campagne, de nationale campagne die gericht is op het bestrijden van de milieuvervuiling. Wethouder Marijke Vos (Groen Links) begon te spreken. Deze toekomstboom zou minstens honderd jaar moeten staan. Tegen die tijd zou het een enorme boom moeten zijn met een flink bladerdak van 10 meter doorsnee. Het aanplanten van deze boom zou er voor moeten zorgen dat er minder luchtvervuiling rond de school zou zijn, en er zouden nog meer van dit soort “klimaatbosjes” aan worden geplant. Het verhaal ging verder over dat we allemaal een steentje moeten bijdragen aan de
bestrijding van de milieuvervuiling en de klimaatsverandering. We zouden allemaal meer spaarlampen moeten gebruiken in plaats van gloeilampen en meer met de bus moeten reizen in plaats van de auto. Toen wethouder Vos klaar was met de monoloog zwol het geroezemoes aan onder de studenten en de leraren. Sommige studenten zeiden dat ze al met de bus gingen, maar dat die vaak niet op tijd reed en dat het niet te betalen was zonder studenten OV-kaart. Een leraar van de drukkerij van school morde dat “wanneer ze ons voor de gek willen houden, ze dat ook goed moeten doen!”
Naam :________________________________________________ Adres :________________________________________________ Plaats :___________________ Postcode:___________________ Tel/GSM :___________________ E-Mail :___________________ Abonnementen kosten 10 euro; O Ik word actief lid van Offensief! steunabonnementen 20 euro O Nodig mij uit voor bijeenkomsten Abonneer je door het bedrag over te of eerst een gesprek maken op giro 2079240, onder O Ik neem een jaarabonnement: vermelding van: “abonnement”
De wethouders waren namelijk met de auto naar school gekomen. Ook herinnerden sommige studenten zich dat er laatst, nog niet zo ver van school, een hele rij bomen aan moest geloven. Met veel vlagvertoon werden de boompjes uiteindelijk in de grond gestoken. Niet alleen de vlag van Amsterdam, maar ook die van Nederland en de EU wapperden fier. Zou het allemaal wat helpen? Op de achtergrond van dit tafereel stond de Amsterdamse energiecentrale van NUON te roken. Een symbool van de geprivatiseerde energiebedrijven die onlangs hebben aangekondigd nog eens 5 kolencentrales in Nederland te bouwen.
Het moge duidelijk zijn dat al dit uiterlijk vertoon niet meer is dan het is: uiterlijk vertoon. Met alle goede bedoelingen van klimaatverbeteraars, wanneer we niet afrekenen met het kapitalisme zal de winsthonger het altijd winnen van de noodzaak van het terugdringen van de CO2-uitstoot. Het mooie van al die klimaatcampagnes is dat de kosten altijd verhaald worden op de gewone arbeiders. Die moeten maar wat dieper in de buidel tasten voor milieuvriendelijke artikelen. Op hen worden de kosten verhaald die de bedrijven moeten maken om milieuvriendelijker te produceren. De winsten voor de hoge heren in hun zwaar vervuilende auto’s en privé-zwembaden zullen nooit in het geding komen.
WORD NU LID! Stuur de bon op naar: OFFENSIEF Postbus 11561 1001GN Amsterdam Gironummer: 2079240
Web: www.offensief.nl Mail:
[email protected] Telefoon: 084-8 310 656 (voicebox) Eindredactie: Eefje Schrevel Nr. 181, junil/juli 2007
ISSN: 0169-7714
