Jaarmagazine Amstelring 2014
Het roer om, koers op de cliënt
3
Voorwoord Als iemand vraagt om 2014 te typeren, zou ons antwoord zijn: heftig en moeilijk, maar ook: interessant en uitdagend.
Heftig en moeilijk was het afscheid nemen van medewerkers en het sluiten van locaties. Zo sloot het verpleeghuisdeel van De Drie Hoven en startte de afbouw van onze oudste locatie Sint Jacob. Vanaf april 2015 is Sint Jacob, op een kleine Huntingtonafdeling na, gesloten. Groenhof sluit uiterlijk begin 2016. Het Willem Dreeshuis gaat, ondanks intensieve besprekingen met de eigenaar en het stadsdeel over een langer voortbestaan, en ondanks een handtekeningenactie, medio 2016 dicht.
Dit Jaarmagazine is uitgegeven door: Naam: Adres:
Postadres: Telefoon: Mailadres: KvK-nummer: Web:
Teksten: Foto’s:
Stichting Amstelring Groep Hoofdkantoor Amstelring verzamelgebouw Ringpark Nachtwachtlaan 20 1058 EA Amsterdam Postbus 9225 1006 AE Amsterdam (020) 756 00 00
[email protected] 33299171 www.amstelring.nl www.amstelringwijkzorg.nl www.nieuwamstelrade.nl www.mantelzorgenmeer.nl www.thuiszorgwinkels.nl Yvonne van Osch, Ronald Rademaker Lionne Hietberg, met uitzondering van pagina 3: Lex de Lang
Ontwerp & Druk: Aranea Grafimedia, Zaandam © Stichting Amstelring Groep, Amsterdam, juni 2015
Afscheid nemen van medewerkers die vaak al jarenlang voor Amstelring werken is moeilijk, zowel voor betrokkenen als voor de achterblijvers, maar noodzakelijk om Amstelring duurzaam te maken. Enerzijds het gevolg van sluiting van locaties en verminderde financiering, anderzijds door de wens van ouderen om langer thuis te blijven wonen en de noodzaak om cliënten zorg te kunnen bieden die een hoger deskundigheidsniveau vereist. We zijn deze collega’s en de huidige collega’s dankbaar voor de zorg die ze hebben geleverd, nog leveren en hoe ze dat zijn blijven doen in de roerige tijden.
Overheid en burgers maken andere keuzen over de middelen die zij willen besteden aan (intramurale) zorg en de wijze waarop zij willen wonen en zorg willen afnemen. Interessant en uitdagend is de vraag hoe wij ervoor kunnen zorgen dat wat wij te bieden hebben goed aansluit bij de vraag van de cliënt en uitgaat van eigen kracht en keuzes. Amstelring heeft een duurzame toekomst, maar er moet kritisch gestuurd worden om de kosten en inkomsten in balans te laten zijn. Een grote uitdaging, met ook grote risico’s en onzekerheden. Wij zijn ervan overtuigd dat Amstelring nu de juiste koers heeft ingezet. Samen met onze cliënten en medewerkers gaan wij in 2015 uitgebreid in gesprek over onze koers en visie. Samen gaan wij voor een duurzaam Amstelring. Amsterdam, mei 2015
Inge Borghuis, Eric Hisgen en Ivo van der Klei RA Raad van Bestuur Stichting Amstelring Groep
4
5
Terugblik 2014 en koers 2015 De zorg verandert fundamenteel. De cliënt van nu blijft waar mogelijk thuis wonen en krijgt daar ondersteuning en zorg. De overheid past de fi nanciering aan. Voor lichtere zorgvragen wordt intramurale zorg niet meer vergoed. Op hulp bij het huishouden, wijkzorg en dagbesteding vinden kortingen plaats.
Voor Amstelring betekent dit een enorme transitie. Amstelring kiest voor meer wijkzorg en verpleegzorg in daarvoor geschikte locaties. Dat vereist afbouwen van niet duurzame delen van de organisatie, sluiting van verouderde locaties en een flink kleinere overhead. Door de ingrijpende overheidsmaatregelen en de veranderende voorkeuren van onze cliënten dalen de bezetting en de omzet. Dat was al zichtbaar in 2013, maar heeft in 2014 en later een nog groter effect. Dit leidde ook tot verlies aan arbeidsplaatsen. Verder vereist de toenemende zorgzwaarte van onze cliënten medewerkers met een hoger deskundigheidsniveau. Daarnaast maakte Amstelring een eigen keuze, namelijk zoveel mogelijk middelen inzetten voor het primaire proces: het verlenen van zorg. Daardoor halveert grofweg het aantal overheadfuncties in onze organisatie in 2014 en 2015. Ook is een weg ingezet om te komen tot een andere manier van ‘managen’: coachend, meer op afstand en meer ruimte voor de professional. Na constructief overleg met de vakorganisaties kon een sociaal plan worden afgesloten.
Naar een duurzaam Amstelring Amstelring oriënteert zich op nieuwe kansen en samenwerking met andere partijen. Per onderdeel zijn business cases opgesteld en is bepaald welke activiteiten wij zullen voortzetten, uitbreiden of (moeten) stoppen. Voor medewerkers hulp bij huishouden is gezocht naar alternatieve wegen om werkgelegenheid te behouden. Doel van alle bewegingen is het neerzetten van een op termijn duurzame organisatie.
In september publiceerde de Raad van Bestuur de notitie “Naar een duurzaam Amstelring”, over de visie, voorwaarden, kaders en keuzes die tot een duurzaam Amstelring leiden. Het is als het ware de kapstok voor alles wat we gaan doen om de transitie naar een duurzaam Amstelring te maken. De uitvoering gaat veel betekenen voor cliënten en medewerkers. Uiteindelijk is het doel het realiseren van een toekomstbestendige cliëntgerichte organisatie vanuit het motto: ‘Wij zijn er voor u.’
partners in de wijk/regio zoals de huisartsen, welzijnsorganisaties, ziekenhuizen en vrijwilligers. De keuze voor een samenhangend dienstenpakket wordt verder ontwikkeld vanuit de vraag: wat voegt dit toe aan de behoeften van (potentiële) cliënten? De veranderingen zullen niet van bovenaf, maar van onderaf moeten komen en gedragen moeten worden. Bedoeling is om zoveel mogelijk medewerkers bij de veranderingen te betrekken. Voor de zomer van 2015 is duidelijk hoe het nieuwe Amstelring er uit gaat zien.
Er vielen ook dingen te vieren! In 2014 vielen er zeker ook dingen te vieren. Eigen Haard kan in een nieuwe vorm behouden blijven dankzij de inspanningen van alle betrokken partijen. Nieuwbouwlocatie De Makroon wordt eind 2015 opgeleverd, Oostpoort begin 2016 en ondanks de sluiting van Sint Jacob is zeker dat op dezelfde plaats ook in de toekomst weer een plek zal worden geboden aan ouderen.
Amstelring werd voorgedragen voor ISO-certificering. Nieuw Amstelrade ontving een prijs (‘Het gouden oor’) voor de wijze waarop de cliëntenmedezeggenschap daar is ingericht en Vreugdehof won een diversiteitsprijs. De Wijkzorg werkt kleinschalig, zelforganiserend en wijkgericht tot grote tevredenheid van cliënten, verwijzers en medewerkers. We hebben meer dan 100 verpleegkundigen kunnen aantrekken. Amstelring kent diverse succesvolle voorbeelden van familieparticipatie en organiseerde ook in 2014 met de hulp van vele vrijwilligers en vrijwillige medewerkers weer een Kerstconcert in het Concertgebouw voor meer dan 1.000 cliënten. Ook dat is Amstelring en daar zijn wij trots op!
Lokaal eigenaarschap en zelforganisatie De inkleuring van de visie is te typeren als een transformatie; ‘van één groot schip naar een vloot van schepen’ ofwel ‘van instituut naar lokaal eigenaarschap’. Concreet houdt dit in dat Amstelring wordt gevormd door resultaatverantwoordelijke eenheden die lokaal verankerd zijn in een wijk/regio. De basis van Amstelring bestaat uit zelforganiserende teams met veel eigen verantwoordelijkheid en ruimte. We organiseren de zorg dichtbij, wijkgericht, kleinschalig en ondersteunend aan het eigen netwerk. Dit doen we met samenwerkings-
.....
“Doel van alle bewegingen is het neerzetten van een op termijn duurzame organisatie.”
Cees Glaser, cliënt bij Nieuw Amstelrade dat Het Gouden Oor won, meer hierover op pagina 18.
6
7
Monique Groenendaal en Gerard Tjin over Huis van de Buurt De Klinker
Voor een gezonde en stabiele buurt Lunchcafé, pubquiz, salsa-avond. Kaartclub, rollatorloop, Roze Loper. In Huis van de Buurt De Klinker wordt alles uit de kast gehaald om mensen te verbinden.
Het gonzen begint zodra de deuren openschuiven. Alles beweegt en maakt geluid op de benedenverdieping van De Klinker. De geur van koffie en gebakken ei: er is weer lunchcafé! Bewoners en mensen uit de buurt zitten samen aan tafel. Oud en wat jonger, jasje dasje of vol met goud. Hetero, homo, mobiel of in de rolstoel. Hollanders, Turken, Italianen... Meer illustratie is eigenlijk niet nodig. ‘Dit is precies waar het om gaat,’ zegt Monique Groenendaal, teamleider Huis van de Buurt De Klinker. ‘Samen zijn, je veilig en verbonden voelen.’ Monique vormt een duo met Gerard Tjin, sociaal cultureel werker van welzijnskoepel ABC Alliantie. Samen zijn zij de spil van deze plek vol warmte en vitaliteit.
Betrokken buurtbewoners Huis van de Buurt is de naam die Amstelring geeft aan locaties waar zorgtaken samengaan met een welzijnsfunctie voor de wijk. Gezelligheid is gezond, is de overtuiging. Gezamenlijke activiteiten brengen bewoners, vrijwilligers en gasten bij elkaar. Dat is goed voor de bewoners, maar zorgt bovendien dat mensen uit de buurt langer thuis kunnen wonen. Voor vrijwilligers, zonder wie het huis niet kan draaien, geeft het gevoel van nuttig zijn voldoening. Toen het toenmalige Fontis in 2006 de welzijnsfunctie van De Klinker wilde afstoten, kwam de buurt in opstand. Kom niet aan ons biljart, onze kaartavond en
uitjes! Het protest werkte, en zorgde ervoor dat buurtbewoners nóg meer betrokken raakten. In De Klinker wonen 61 mensen. Er zijn dagelijks 20 tot 25 mensen in de dagopvang en in het Huis van de Buurt dagelijks 60-65. Een van de toekomstplannen is het ontwikkelen van het restaurant waar buurtbewoners dagelijks een verse warme maaltijd kunnen eten. Ook staat samenwerking met UWV, ROC en Vrouwenacademie West op het plan.
Wederkerigheid Er zijn 115 vrijwilligers, die goeddeels zelfstandig werken. ‘Als mensen met ideeën komen, zeggen wij in principe altijd ja,’ zegt Monique. ‘Heel nuttig is bijvoorbeeld dat leerlingen van het Huygens College komen om mensen te helpen met hun tablets en telefoontjes. Er is een spreekuur van Woningnet, een Alzheimercafé, fitness. Studenten bakken cakejes met kwetsbare vrouwen. Als het kan qua financiën en ruimte, dan doen we het.’
.....
“Als mensen met ideeën komen, zeggen wij in principe altijd ja.” ‘Wel leggen we nadruk op wederkerigheid,’ zegt Gerard. ‘Veel buurtbewoners die eerst als gast komen, worden later vrijwilliger. Soms is een beetje ondersteuning nodig. We kijken samen met het sociaal wijkteam dat hier ook in huis zit wat nodig is om mensen weer op de rit te krijgen. Dat zie ik als onze grootste taak.’
Naast langer bestaande Huizen van de Buurt zoals De Klinker ontwikkelde Amstelring enkele nieuwe Huizen, zoals Floriande in Hoofddorp. Dit wordt gedragen door verschillende zorg- en welzijnsorganisaties die actief zijn in de wijk, waardoor een breed aanbod ontstaat voor iedere wijkbewoner, met en zonder beperking. Mensen worden bij elkaar gebracht op basis van gemeenschappelijke interesses in plaats van op indicatie. Hierbij wordt binnen het programma specifiek aandacht besteed aan de wensen van de moderne, vaak hoogopgeleide, ouderen.
Samen zijn en je veilig voelen.
Gezelligheid is gezond!
Vrolijkheid en afleiding In het restaurant zijn de voorbereidingen voor de wekelijkse pubquiz begonnen, een mooie mix van mannen zit luidruchtig te kaarten. Maria de Jager, een energieke vrouw met een schort en een prachtige wrong, brengt de laatste bordjes naar de bar. Ze runt al vijftien jaar met een groepje het lunchcafé en kookt op feestdagen rustig voor 80 man. ‘Ik doe het voor de mensen,’ zegt ze, ‘maar ook voor mezelf. Mijn man is thuis, is niet mobiel en kan niet goed praten. Ik zorg graag voor hem, maar heb ook wat vrolijkheid en afleiding nodig.’ Hetzelfde voor Emmy Pechuan, die meehelpt op kleinschalig wonen en de dagopvang, waar haar man zit. Zolang je elkaar ontmoet, verpieter je niet, denkt zij. ‘Mijn moeder sleet haar laatste maanden in een verpleeghuis waar niemand naar haar omkeek,’ zegt ze. ‘Wat een verschrikking. En wat een verschil met hier.’
8
9
Wat is Amstelring en waar staat het voor? Onze visie is: Amstelring biedt waardevolle zorg voor cliënten door betrokken medewerkers tegen een betaalbare prijs voor de maatschappij, vanuit de waarden Aandacht, Betrouwbaar en Samen.
Aanbod en werkgebied Amstelring biedt, afhankelijk van de gemeente, verpleeg- en verzorgingszorg, kleinschalige woonvormen, hospicezorg, behandeling, ambulante zorg, dagactiviteiten, ontmoetingscentra, een interventieafdeling, thuiszorgwinkels, een hulpmiddelencentrum, kortdurend verblijf, thuiszorg, gespecialiseerde verpleging thuis, huishoudelijke hulp, woonbegeleiding, mantelzorgondersteuning, cursussen en een ledenservice. Doelgroepen zijn mensen met psychosociale problemen, mensen met een lichamelijke of zintuiglijke beperking en mensen met een somatische
of psychogeriatrische aandoeningen. Ons onderdeel Nieuw Amstelrade is er voor lichamelijk gehandicapten en cliënten met Niet Aangeboren Hersenletsel. Het is in Amsterdam de grootste organisatie voor deze doelgroep die in samenhang zorg en diensten levert. Amstelring is actief in de regio’s Amsterdam/Diemen en Amstelland en Meerlanden voor wat betreft de langdurige zorg en zorgverzekeringswet. Er zijn Wmo-contracten in Aalsmeer, Amsterdam, Amstelveen, Bloemendaal, De Ronde Venen, Diemen, Haarlem, Haarlemmerliede, Heemstede, Uithoorn en Zandvoort.
Juridische en organisatorische structuur Onder Stichting Amstelring Groep vallen de volgende rechtspersonen: Aandacht komt onder meer tot uiting door aandachtig te luisteren en regelmatig te analyseren wat de echte cliëntbehoefte is en wat de mogelijkheden zijn om deze in te vullen. De cliënt kan op ons rekenen, we zijn Betrouwbaar. Het nakomen van afspraken uit het zorgplan staat hiermee in directe relatie. De kernwaarde Samen krijgt bijvoorbeeld invulling door te kijken hoe samen met de cliënt, mantelzorger, de vrijwilliger en medewerker de cliëntvraag kan worden ingevuld. Samen betekent ook dat medewerkers elkaar opzoeken.
Medewerker De zorg- en dienstverlening is in handen van goed opgeleide en betrokken (zorg)professionals met een breed takenpakket. Zij werken in kleine zelforganiserende teams en beschikken samen over een groot oplossend vermogen. Hierin wordt de deskundigheid van medewerkers ten volle benut. Het team is voor cliënten rechtstreeks bereikbaar. Zelforganisatie is geen doel op zich, maar een middel om de relatie beter vorm te geven. Want wij geloven in de eigen kracht, veerkracht en het talent van mensen.
Stichting Amstelring Groep
Stichting Amstelrade
Huishoudelijke Hulp Amstelring Groep BV
Thuiszog Amstelring Groep BV
Meeram Beheer BV
Flexira BV
Stichting Hulpmiddelencentrum West Nederland
Met de Stichting Vrienden van Bardo werken wij samen in de Stichting Bardo in Hoofddorp. Deze stichting is in de loop van 2014 opgericht, maar de activiteiten en samenwerking bestaan al veel langer. Bardo is een centrum voor palliatieve zorg.
Cliënt De vraag van de cliënt is leidend, niet de organisatie, de productieafspraken of de indicatie. Wij zijn er voor u. Het gaat om het in stand houden van de eigen kracht van onze cliënten. Het zorgaanbod is aanvullend of ondersteunend op het mantelzorg- en buurtnetwerk van de cliënt. Dienstverlening van Amstelring is een integraal aanbod van zorg en service, zodat kwetsbare mensen in staat zijn in de eigen omgeving te blijven functioneren en wonen. De organisatie is snel en gemakkelijk te bereiken.
..... “De vraag van de cliënt is leidend, niet de organisatie, de productieafspraken of de indicatie.”
De interne organisatie Door de transitie van Amstelring wordt de menselijke maat weer voelbaar voor cliënten en familie en krijgen zorgprofessionals het plezier terug in hun werk. Kern van de transitie is: kleine teams van zorgprofessionals in locaties of dichtbij in wijken in nauwe samenwerking met het netwerk rondom cliënten en/of met andere zorgverleners in de buurt. De teams werken kleinschalig en zelforganiserend en worden ondersteund door een zo eenvoudig mogelijke, faciliterende organisatie. Administratieve kosten worden tot een minimum beperkt, evenals de kosten voor management en overhead. Deze nieuwe werkwijze is onder meer gericht op maatwerk, ‘het creëren van zorgonafhankelijkheid van cliënten en herwaardering van zorgprofessionals’. Resultaat: Amstelring levert kwalitatief goede zorg met de inzet van het netwerk van de cliënt, vrijwilligers en goed opgeleide professionals die werken in kleine zelforganiserende teams in de locaties of in de buurt. Zij worden gefaciliteerd door een slimme organisatie.
Organogram per 31-12-2014 Raad van Bestuur
CCR
Strategische staf
Gastvrijheid en zorg
HbH
Wijkzorg
Behandel Groep
OR
Bureau RvB (w.o. secretariaat)
ICT en communicatie
HRM
Control & Financiën
Nieuw Amstelrade
Dit is een tijdelijk organogram, aangezien Amstelring in transitie is. Naast de onderdelen in het organogram kent Amstelring ook nog een Ledenservice met bijna 40.000 leden en een steunpunt van mantelzorgers: Mantelzorg & Meer.
10
11
Wijkzorg team Overbos
Wijkgericht werken: een verademing
ties niet alle handelingen dekken. Dat geeft weleens ergernis of frustratie. ‘Soms zie je regels zonder nut,’ zegt Lies, ‘en soms nut zonder regels.’
Het wijkgerichte werken heeft sinds 2012 de thuiszorg leuker en beter gemaakt. Dat onderstrepen zowel medewerkers als cliënten. Er is alleen wat onbegrip over papierwerk soms. En er zijn de zorgen om de centen.
Aan de centen denken cliënten natuurlijk liever niet. Mevrouw Schönhage is blij met wijkteam Overbos. Ze kent ‘de meiden’ allemaal. Met de een deelt ze dit, met de ander dat. In 2003 kwam ze in zorg in de zogenaamde ‘kousenroute’, later werd ze ingepland bij het verpleeg- en verzorgingsteam van Hoofddorp. De schaal van het werkgebied had zijn nadelen. ‘Ik zag steeds een ander,’ zegt mevrouw Schönhage, ‘en zat soms lang te wachten. Dat vond ik niets.’
Aan den lijve In 2012 brachten de wijkteams soelaas. Amstelring heeft er 55 van in en rond Amsterdam. Het Hoofddorpse team Overbos bestaat uit 16 medewerkers (inclusief vaste invallers). ‘Wat een verademing,’ zegt mevrouw Schönhage. ‘Je kent iedereen, je kunt als het nodig is direct bellen met een goed geïnformeerd teamlid, er wordt meer rekening gehouden met je wenstijd en je krijgt de lichte en zwaardere zorg in één keer. Allemaal beter dan eerst!’
.....
“We zijn samen verantwoordelijk, wat de betrokkenheid vergroot.”
Lies Koppers is een van de verpleegkundigen in het team. Zij wordt behalve voor de ADL-handelingen ook en vooral ingezet voor wondverzorging, sondevoeding, stoma’s en dergelijke. ‘Ik ken maar twee nadelen van het kleinschalige werken,’ zegt zij. ‘Dat we kwetsbaarder zijn bij ziekte en, meer voor mezelf, dat er minder variatie is in verpleegtechnisch handelen.’ Van alle voordelen vindt Lies de belangrijkste dat medewerkers cliënten bijna dagelijks zien, waardoor zij goed kunnen inschatten wat nodig is en ze signalen van veranderingen - wonden, gekke plekjes, gelaatskleur - makkelijker opmerken. ‘Ik heb dit aan den lijve ondervonden,’ zegt Mevrouw Schönhage, ‘toen een operatiewond twee jaar terug niet goed genas. Ik dacht zelf: nou het zal wel, maar Lies heeft ingegrepen, waar ik achteraf heel blij mee ben.’
Plannen Nog meer voordelen? Teamlid Claudia Levering, in opleiding voor niveau 3, heeft in de oude situatie weleens drie kwartier moeten fietsen om iemands ogen in te druppelen. ‘Dat gebeurt in dit kleine werkgebied niet meer,’ zegt ze. ‘Verder vind ik het prettiger werken in een klein team. We zijn samen verantwoordelijk, wat de betrokkenheid vergroot. Je steunt elkaar en kunt je problemen kwijt.’
Taxatie van de zorgbehoefte
Mevrouw Schönhage: ‘Wat een verademing, ik ken iedereen!’
‘Niet alles is leuk,’ beaamt Lies. ‘Je moet je grenzen aangeven. De een kan dat beter dan de ander, daar houden we rekening mee bij het plannen. Omdat we zelfsturend zijn doen we dat binnen het team, net als roosteren, verzuimbeleid (via een coach), medicijnveiligheid en contact met huisartsen, ziekenhuizen en apothekers.’ De kortere lijnen met zorgpartners werken goed, geeft ze aan, maar niet altijd vlekkeloos, bijvoorbeeld doordat digitale systemen verschillen of registra-
Wat regels betreft vond mevrouw Schönhage 2014 een behoorlijk onrustig jaar. ‘We wisten maar niet wat er ging gebeuren vanwege die Wmo en andere wetten in de zorg,’ zegt ze. ‘Toen was er een informatie-avond van de gemeente. En nu weten we het nog steeds niet!’ ‘Gemeenten zijn zelf ook aan het zoeken,’ denkt Lies Knopper. ‘In ieder geval moeten wij, de verpleegkundigen uit het team, bij al onze cliënten een ‘assessment’ doen, een actuele taxatie van de zorgbehoefte. Ik vind dat op zich goed, want zorg en behoefte kunnen door tijdelijke veranderingen weleens uit elkaar zijn gaan lopen. Als het maar niet weer een scheiding van zware en lichte zorg betekent, waar de zorgverzekeraar op aan schijnt te sturen. Dan zitten mensen straks na de wondverzorging net als vroeger te wachten tot iemand ze komt wassen, of andersom. Een schrikbeeld.’
Amstelring Wijkzorg startte in 2012 een pilot met kleine, zelforganiserende teams die verantwoordelijk zijn voor het hele proces van intake tot en met zorglevering. Na evaluatie zijn vanaf april 2013 alle wijkzorgteams volledig zelforganiserend, ondersteund door een Wijkservicecentrum. Daarnaast kan een beroep worden gedaan op coaches. De Wijkzorg is sterk gegroeid en heeft veel nieuwe medewerkers met een hoog deskundigheidsniveau aangetrokken. Cliënt- en medewerkertevredenheid zijn sinds de nieuwe werkwijze toegenomen.
12
13
Feiten en Cijfers In onderstaande tabel zijn de financiële gegevens van 2014 en 2013 weergegeven. De gegevens over het jaar 2013 sluiten aan met de jaarrekening 2013. Tabel financiële gegevens 2014 en 2013 (in mln) 2014
2013
Bedrijfsopbrengsten
h 253,2
h 266,6
Bedrijfskosten
h 256,7
h 270,2
Resultaat
- h 5,1
- h 3,5
Eigen vermogen
h 25,7
h 30,9
Solvabiliteit
23,20 %
23,46 %
Werkkapitaal
- h 30,1
- h 19,3
Budget ratio
10,16 %
11,57 %
DSCR
4,05
- 0,07
EBITDA
h 8,9
h 11,8
In 2014 is aanvang gemaakt met het opstellen van de meerjarenbegroting om de gevolgen van de financiering van de komende jaren in kaart te brengen. Hierbij is ook gekeken naar de duurzaamheid van de diverse bedrijfsonderdelen, maar ook naar de kansen en risico’s van deze bedrijfsonderdelen om de brutomarge te verbeteren. De benchmark toont aan dat de exploitatiekosten van Amstelring 20% hoger liggen dan landelijk gemiddeld. Dit is een specifiek grootstedelijk probleem, waarvoor de Raad van Bestuur aandacht vraagt.
Productieafspraken 2014 Het zorginkoopproces is vormgegeven door in het voortraject gesprekken te voeren met de managers op basis van de financieringsstromen. Daar waar onduidelijkheden waren is contact gezocht met zorgkantoren en hen gevraagd om hierop toelichting dan wel additionele informatie te verstrekken. AWBZ Amstelring heeft in 2014 AWBZ afspraken gemaakt met twee zorgkantoren, te weten Achmea voor de regio Amsterdam en Zorg & Zekerheid voor de regio Amstelland/Meerlanden. De afspraak met Achmea omvat 64% van de AWBZ-omzet; de afspraak met Zorg&Zekerheid omvat 36% van AWBZ-omzet.
Zorgverzekeringswet Voor de Diagnose Behandel Combinaties (DBC) die worden gebruikt in de Geriatrische Revalidatiezorg (GRZ) was 2014 het 1e jaar dat er afspraken zijn gemaakt op basis van de Zorgverzekeringswet en er geen afrekening plaatsvindt op basis van AWBZ grondslagen. Er zijn raamafspraken gemaakt met Achmea en Zorg & Zekerheid. WMO Er zijn Wmo-contracten in Aalsmeer, Amsterdam, Amstelveen, Bloemendaal, De Ronde Venen, Diemen, Haarlem, Haarlemmerliede, Heemstede, Uithoorn en Zandvoort. Hiervoor zijn per gemeenten afspraken gemaakt.
Cliënten Woonzorglocaties
2.149 cliënten
Hulp bij Huishouden
869.487 uur
Gehandicaptenzorg
22 cliënten
Thuiszorg
767.725 uren zorg en verpleging
Dagbesteding en vervoer
215.913 dagdelen
DBC’s
49.456 aantallen DBC
Medewerkers Eind 2014 waren er bij Amstelring 3.732 fulltime personeelsplaatsen (fte). Er waren ruim 2.000 vrijwilligers betrokken bij Amstelring.
Administratieve organisatie/ Interne Controle Ter waarborging van de betrouwbaarheid van de registratie en verantwoording van de AWBZ-productie stelt de Nederlandse Zorg Autoriteit (NZa) eisen aan de administratieve organisatie en interne controle van de zorgaanbieders. De interne controlefunctionaris heeft conform de betreffende beleidsregel de controlerapportages gerapporteerd aan de Raad van Bestuur. Price Waterhouse Coopers heeft een verklaring met beperking afgegeven over de AWBZ declaratie, omdat de productie wel voldoet aan de richtlijnen van de zorgkantoren, maar de richtlijnen van de zorgkantoren niet aan de richtlijnen van de NZa voldoen. Uit de overige interne controles zijn geen onrechtmatigheden naar voren gekomen.
Uitgaven aan Opleidingen Afgelopen jaar gaven we h 1.8 mln uit aan opleidingskosten. Hiermee voldoet Amstelring aan de opleidingsnorm van de CAO VVT.
Ziekteverzuim Het gemiddelde ziekteverzuim van Amstelring over 2014 lag op 6,7%. Dat is fors lager dan de 7,3% over 2013.
14
15 Antoinette Wierink en Monique Zandvliet over familieparticipatie in locatie Wolbrantskerkweg
‘Kind, wat ben ik blij je weer te zien!’ In locatie Wolbrantskerkweg is werk gemaakt van familieparticipatie. Mantelzorgers zijn deel van de dagelijkse routine. Niet voor één bewoner, maar voor de hele etage. Ze versterken het thuisgevoel dat voor mensen met dementie zo belangrijk is.
Wie kent niet het schrikbeeld van ouderen in rolstoelen met de kin op de borst, hele dagen half in slaap, of schuifelend door duistere gangen op zoek naar iets vertrouwds. Het blijft hartverscheurend te zien hoeveel ook de meest geestrijke mensen kwijt kunnen raken door een hersenziekte waar de wetenschap nog altijd geen antwoord op heeft. Maar er zijn troostrijke momenten. Dat een lach doorbreekt, een herinnering opkomt, iemand zomaar begint te zingen. Dat is waar Antoinette Wierink het voor doet.
Mooie lampjes Mevrouw Wierink, gepensioneerd apothekersassistente, bracht in 2005 haar moeder naar de Wolbrantskerkweg. Het groepswonen voor mensen met dementie was daar toen net begonnen. Vier etages met ieder een grote huiskamer, een keuken en slaapkamers voor zes bewoners. Hoe zou het gaan? ‘Het bleek een lot uit de loterij. Alles kon, ik vond het meteen fantastisch!’ Bijna automatisch begon Antoinette Wierink mee te helpen. Twee ochtenden per week kwam ze voor haar moeder, een derde ochtend voor alle bewoners van de etage. Dit laatste is ze blijven doen, ook nu haar moeder overleden is. Helpen bij het koken, eten, opruimen. Even met iemand naar buiten, wat boodschappen doen. Met de feestdagen wordt een grote groepsbrunch georganiseerd, twee jaar terug hebben alle mantelzorgers samen de kamer geschilderd en mooie lampjes opgehangen. ‘Je
weet niet altijd precies hoe bewoners het ervaren,’ zegt mevrouw Wierink, ‘maar meestal merk je dat de huiselijkheid en persoonlijke aandacht hen goed doen. Een mevrouw zegt elke keer: “Kind wat ben ik blij je weer te zien!” Dat is heerlijk. Ik heb het gevoel dat ik iets bijdraag aan hun geluk. En dat ik nodig ben.’
Appèl ‘Nodig? Absoluut! Zonder helpende familieleden zouden wij hier niet kunnen draaien,’ zegt medewerker Monique Zandvliet. ‘Wij maken dat ook meteen duidelijk als mensen hier komen. “We komen niet met koffie achter jullie aan,” zeggen we. Niemand is verplicht om iets te doen, maar er is toch wel een duidelijk appèl. Vaak gaat het vanzelf als de familie ziet hoe vol wij onze handen hebben. Meestal is er maar één medewerker per etage. Hoe dat dan gaat: met één hand breng je een rolstoel naar een kamer, met de ander help je iemand uit haar jas, ondertussen houd je de pannen in de gaten en vul je lijsten in, en dan gaat toch het brandalarm nog af!’
.....
“Het bleek een lot uit de loterij. Alles kon, ik vond het meteen fantastisch!”
‘Meestal merk je dat de persoonlijke aandacht hen goed doet.’
Verdieping Monique is verpleegkundige. Een belangrijke ontwikkeling in 2014 vindt zij de nieuwe invulling van de zelfsturende teams. ‘We hebben ieder ons eigen aandachtsgebied, bijvoorbeeld medicatieveiligheid, decubituspreventie, inhuizing. Dat werkt goed, je hoeft niet alles zelf te weten, al mag het wel want je kunt overal voor bijscholen. Voor mij is verdieping wel essentieel. Ik zet mijn kennis bijvoorbeeld graag
in om mantelzorgers te begeleiden. Sommigen hebben moeite de veranderingen bij hun vader of moeder te zien, anderen zijn bang voor het contact. Soms zijn familieleden zo betrokken dat ze op hun grenzen moeten passen. Ik blijf altijd met iedereen in gesprek, controleer hoe het gaat. Dat vind ik het mooiste van dit werk: die persoonlijke benadering. En de waardering die je krijgt. Van familie en van bewoners. Echt waar: één brede lach en mijn dag kan niet meer stuk.’
16
17
OR-voorzitter Patrick Adriaans
Focus op zelfsturing Heftiger jaren dan 2014 voor Amstelring was, zal een ondernemingsraad (OR) niet vaak beleven. Nu het stof begint neer te dalen, richt voorzitter Patrick Adriaans zijn blik graag op de toekomst. Mooie uitdaging: een moderne bedrijfscultuur helpen creëren.
Opbeurend was het zeker niet, 2014. Een verlies van zevenhonderd van vijfduizend banen kun je gerust dramatisch noemen. Patrick Adriaans voelt nog de pijn van medewerkers die gedwongen moesten of zullen moeten vertrekken. ‘We hebben wel vergaderingen gehad waarbij mensen een time out moesten nemen om niet oververhit te raken.’ Iedereen kent de achtergrond. Afbouw van de AWBZ, sluiting van verzorgingshuizen, boventalligheid van personeel. Adriaans, activiteitenbegeleider bij Nieuw Amstelrade en zo’n acht jaar in functie als OR-voorzitter, heeft de klap van verre aan zien komen. ‘In 2010 zijn we al begonnen om van centraal naar decentraal te gaan en de verwaarloosde organisatie van toen nog OsiraGroep, op orde te krijgen. Tot spijt van de OR is dat proces destijds nooit goed afgemaakt. Nu, als Amstelring, zetten we door.’
Eén ontslagronde In 2014 kreeg de OR een tiental adviesaanvragen. De drie belangrijkste gingen over krimp onder zorgmedewerkers van niveau 1 en 2, sluiting van Sint Jacob en het verpleeghuisdeel van De Drie Hoven en halvering van de overhead. De aanvragen zijn afgehandeld, de uitwerking is nog gaande. Een geplande sluiting van Eigen Haard in Zwanenburg kon door protest van (buurt)bewoners
Patrick: ‘We moeten durven experimenteren.’
worden voorkomen en ook de terugloop van niveau 1 en 2 bij Bornholm in Hoofddorp werd tijdelijk afgewend. Een van de wensen die bij de onderhandelingen tussen bonden en de Raad van Bestuur was geuit en uiteindelijk ook werd ingewilligd, was dat er slechts één ontslagronde voor de lagergeschoolde medewerkers zou komen. ‘Zij hebben maanden in onzekerheid gezeten,’ zegt Patrick, ‘dat mag geen tweede keer gebeuren. Wij denken dat er oplossingen te vinden zijn in verdere verbetering van bedrijfsvoering en in scholing, sowieso noodzakelijk omdat de zorgzwaarte waarvoor de verpleeghuizen zijn blijven bestaan een andere deskundigheid van medewerkers vraagt.’
Experimenteren Terugkijkend vindt Adriaans het moeilijk om helemaal tevreden te zijn. ‘Ontslagen waren onvermijdelijk,’ zegt hij, ‘maar het had misschien iets minder paniekerig gekund. Sommige noodverbanden die moesten worden aangelegd, waren net zo duur als de vroegere situatie. We blijven er nu in ieder geval flink bovenop zitten, bijvoorbeeld door controle op naleving van de
.....
“We hebben wel vergaderingen gehad waarbij mensen een time out moesten nemen om niet oververhit te raken.” spelregels voor boventalligheid, en door tweewekelijks overleg met de Raad van Bestuur over eventuele mismatch of blinde vlekken.’ ‘Net als de Raad van Bestuur willen we nu focussen op de toekomst, op de ontwikkeling naar zelfsturing waarmee de decentralisatie hand in hand gaat. We steunen die ontwikkeling van harte, maar benadrukken als OR wel dat die ook een andere kijk op leiderschap betekent. Je hebt leidinggevenden nodig die vertrouwen geven en op afstand blijven. Dat zijn niet alle huidige middenmanagers gewend. Bij Amstelring Wijkzorg is de slag naar zelforganisatie al grotendeels gemaakt, in de intramurale setting zal nog heel wat moeten gebeuren. We hopen vooral dat de organisatie daar creatief mee om zal gaan, niet te technocratisch. We moeten durven experimenteren, tegen regels aan
moeten durven duwen. De regels (OR) zijn eren voor ons.’ De ondernemingsraad
onderdeelcommissies (OC’s) Hoe praat je als verzorgende in Uithoorn of Amsterdam Noord mee over het beleid van Amstelring? De structuur voor medezeggenschap is met de organisatie mee veranderd. Sinds 2013 zijn voor zorglocaties en ondersteunende diensten onderdeelcommissies (OC’s) ingesteld, die belangen van hun locatie of onderdeel behartigen. Medewerkers met ideeën of klachten over de organisatie kunnen bij de OC terecht. De OC overlegt met de locatiemanager en vormt dus een brug tussen werkvloer en manager. In elke OC zit ook een lid van de centrale ondernemingsraad. De OR vormt een brug van de hele werkvloer met de Raad van Bestuur. Er zijn 17 OC’s met bij elkaar 43 leden. De OR telt 23 leden.
18
19
Interview met Cees Glaser van Nieuw Amstelrade
Gouden Oor Award vooral een aansporing Cees Glaser is deel van een unieke constructie. Hij is cliënt bij Nieuw Amstelrade én lid van het management. Deze uitwerking van het concept ‘cliënt in regie’ werd onlangs beloond met de Gouden Oor Award. Heel mooi, vindt Glaser. Maar het moet nog beter.
‘Een voorbeeld? Denk aan een activiteitencentrum. Als iemand twintig keer zijn potlood laat vallen en er twintig keer een begeleider komt om dat op te rapen, dan zeg je toch: leg óf twintig potloden neer, óf hang er één aan een touwtje óf geef die man een grijper zodat hij ze zelf op kan rapen.’ Hij zou het zelf wel weten. Cees Glaser, een eigenzinnige eind-zestiger die met zijn elektrische rolstoel een bijna natuurlijk duo lijkt te vormen, denkt vooral in oplossingen. Je moet positief en praktisch zijn, vindt hij. In zijn werkzame leven vervulde hij vijftien jaar lang leidinggevende functies in het bedrijfsleven en maakte daarna de overstap naar sociale diensten. Tot zijn mooiste ervaringen behoorde het begeleiden en sociaal integreren van woonwagenbewoners.
Altijd vooraan In 2007 liep Glaser een dwarslaesie op na een operatie aan een rugabces. De boosheid en het verdriet duurden een week, bezweert hij. Niet langer. ‘Ik wilde van het leven blijven genieten zoals ik altijd had gedaan, me met alles blijven bemoeien, dingen blijven doen die ik leuk vind. Ik voel me ook nauwelijks beperkt. Rijksmuseum? Rij ik zo naartoe, de stoel heeft een bereik van 30 km. En in het theater zit ik altijd vooraan.’ Sinds 2010 woont Glaser in Park de Meer, een woonwijk in Amsterdam Oost met woningen voor de meest zelfstandigen uit de doelgroep van Nieuw Amstelrade. Ondersteuning krijgt Glaser vanuit hun zorgsteunpunt zo’n 100 meter verderop in de straat.
Wensen Wereldreiziger en levensgenieter Glaser ziet de trofee vooral als aansporing om verder te gaan. Hij verzet zich tegen de vanzelfsprekendheid van verpleging. ‘Je hoort zo vaak: “Dat doe ik wel even.” Alleen omdat dat het makkelijkst is. Of het ook de wens is van de cliënt? Ik denk dat we als cliënten juist zouden moeten worden aangespoord om zoveel mogelijk zelf te doen. Als het gaat om eigen kracht… Zelf zie ik een hulpverlener als een soort butler. Ik roep hem alleen als ik hem nodig heb.’
.....
“Rijksmuseum? Rij ik zo naartoe, de stoel heeft een bereik van 30 km.” Een visie die past in een moderne kijk op zorg, maar die misschien nog wat tijd nodig zal hebben om vaste grond te vinden. Samen met een multidisciplinaire werkgroep van Nieuw Amstelrade werkt Glaser nu onder meer aan een methodiek om woonbegeleiders wensen van cliënten in kaart te laten brengen en zo mogelijk te verwezenlijken. ‘Het zijn vaak eenvoudige dingen,’ zegt hij. ‘Naar de film, een keer kaarten, bij een koor. Nieuw Amstelrade heeft als kernwaarden Durven Kiezen en Doen. Daar sta ik volledig achter. Bijna alles is te doen, is mijn overtuiging, zelfs parachutespringen. Als je het maar regelt. Met elkaar.’
Vrijheid Over die ondersteuning was hij in 2010 lang niet altijd enthousiast. Almaar nieuwe teamleiders, tientallen uitzendkrachten die voorbij kwamen, soms lang wachten op hulp. Glaser had zoveel commentaar en zoveel ideeën, dat Nieuw Amstelrade heeft gezegd: kom maar in het managementteam. Een unieke constructie, die zijn waarde voor meerdere betrokkenen inmiddels heeft bewezen. ‘Voor mij betekent dit vrijheid!’ zegt Glaser. ‘Ik hoef me niet meer overgeleverd te voelen, ik kan meepraten en -beslissen over mijn eigen lot. En wel vanuit twee perspectieven: dat wat ik zie van medewerkers en dat wat ik ervaar als cliënt.’ Eind 2014 ontving Nieuw Amstelrade in de Nijmeegse Radboud Universiteit voor haar vernieuwende benadering de Gouden Oor Award.
Levensgenieter Cees Glaser.
Nieuw Amstelrade is het onderdeel van Amstelring voor cliënten met lichamelijke handicaps of Niet Aangeboren Hersenletsel. Het is in Amsterdam de grootste organisatie voor deze doelgroep die in samenhang zorg en diensten levert. Cliënten wonen in clusters rolstoelwoningen rond een zorgsteunpunt, dat 24-uurs zorg op afspraak en afroep levert. De 7 woonlocaties zijn onderdeel van woonwijken. In 4 activiteitencentra bieden wij dagbesteding en jobcoaching. Cliënten krijgen ambulante woonbegeleiding of gespecialiseerde paramedische diensten vanuit 4 paramedische centra.
20
21
Guda Bank en Ellen Schwirtz van de centrale cliëntenraad
Multidisciplinair en gemotiveerd Maaltijden, ICT, de prijzen van de was. Dat waren belangrijke thema’s voor de centrale cliëntenraad (CCR) in 2014. Deze groep van 18 bemiddelt tussen cliënten en de Raad van Bestuur. Heetste hangijzer voor komend jaar: zelfsturing.
De centrale cliëntenraad kon er zelf wel wat van gebruiken, van zelfsturing, vond Ellen Schwirtz toen ze zo’n drie jaar geleden voorzitter werd. ‘Er werd nog net niet met tomaten gegooid. Een geschreeuw! Amstelring voelde zich bedreigd. De grote OsiraGroep die erbij kwam, uit het grote Amsterdam. Nu is alles tot bedaren gekomen, er wordt constructief aan de toekomst gewerkt. Ellen Schwirtz en ambtelijk secretaris Guda Bank standplaats verpleeghuis Groenelaan in Amstelveen zijn ontzettend blij met de huidige bezetting. ‘Een multidisciplinaire groep van gemotiveerde mensen. Daar kun je wat mee.’
Gesprekspartner En dat moet ook, want de cliëntenraad behartigt zaken die het verschil kunnen maken tussen een mooie of trieste dag voor mensen die niet meer zó veel tijd en/of kwaliteit van leven hebben. Dat bewustzijn leeft sterk bij Amstelring. De meeste van de 27 Amstelring-locaties hebben een eigen lokale cliëntenraad, een groep van 8 tot 10 personen, meestal familie van cliënten. Zij zijn de gesprekspartner van de locatiemanager voor alle cliëntzaken. Afgevaardigden van deze lokale cliëntenraden, meestal de voorzitters, vormen samen de centrale cliëntenraad. Deze brengt advies uit aan de Raad van Bestuur over al het overkoepelend beleid dat
Guda Bank en Ellen Schwirtz (r) van de Centrale Cliëntenraad.
..... “Een multidisciplinaire groep van gemotiveerde mensen. Daar kun je wat mee.”
locatiemanagers,’ zegt Guda Bank. ‘Niet alle locatiemanagers staan erbij stil, maar zij kunnen natuurlijk hun voordeel doen met de expertise van de cliëntenraad. Zij zijn trouwens bij wet verplicht om ingrijpende beslissingen, bijvoorbeeld over verbouwingen, aan hen voor te leggen.’
Zelfsturing Cliëntenraad Thuiszorg Behalve 18 lokale cliëntenraden is er een cliëntenraad van Amstelring Thuiszorg die meer dan 5.000 cliënten vertegenwoordigt en drie leden heeft in de CCR. Voorzitter Bob Bakker denkt dat de inzet van de CCR en van de Raad van Bestuur voor de beroepsgroep komend jaar hard nodig zal zijn. Hij ziet het zorgplafond en de gescheiden financiering van lichte en zwaardere zorg als een groot probleem. ‘Wij willen wel graag dat de verpleegkundige medewerker die wondverzorging komt doen ook helpt met steunkousen aantrekken, maar met de huidige budgetten van de zorgverzekeraar kan dat eigenlijk niet meer.’ Andere problemen, aldus Bakker, zijn formulieren en ICT-systemen van bijvoorbeeld apotheken en buurtteams die allemaal verschillend werken. Zijn pleidooi: meer geld, minder bureaucratie, harmonisatie van systemen. Hij hoopt dat de CCR invloed kan doen gelden. De CCR vergadert een keer per maand, een uur met en een uur zonder de Raad van Bestuur. Twee keer per jaar is er daarnaast overleg met de Raad van Toezicht.
met financiën en met kwaliteit van zorg te maken heeft. Voor grote thema’s worden commissies gevormd.
Maaltijd Een groot thema in 2014 was de warme maaltijd. ‘Het eten moet lekker zijn,’ zegt Ellen Schwirtz, ‘maar het moet er ook goed uitzien en in een prettige sfeer worden opgediend. Vooral dit laatste lukt niet overal, omdat medewerkers soms gewoon tijd tekort komen. Ze zijn aangewezen op vrijwilligers en mantelzorgers. En die moeten wel geregeld worden.’ Een advies is inmiddels uitgebracht en een aantal verbeteringen zijn gerealiseerd. ‘Los van zo’n advies gaan commissieleden ook gewoon in gesprek met
ICT, reductie overhead en waskosten waren andere onderwerpen die voorbijkwamen in 2014. Komend jaar zullen naast het elektronisch cliëntdossier – moeras van ICT- en privacy-issues – de zelfsturende teams het heetste hangijzer vormen, zo verwachten Ellen Schwirtz en Guda Bank. De cliëntenraad heeft twijfels over het tempo van de invoering hiervan op de locaties. ‘Wij zijn benieuwd naar de resultaten van de pilots, maar vermoeden dat veel locaties er nu nog niet aan toe zijn,’ zegt Ellen Schwirtz. ‘We willen graag dat de zaken goed geregeld worden voor er iets verandert. In het belang van de organisatie, maar ook en vooral in het belang van de cliënt.’
22
23
..... Annemieke de Hoop en Ali den Hollander over vrijwilligerswerk bij Het Hoge Heem Betrokkenheid
Eén grote familie Als dit geen prachtig voorbeeld van gemeenschapszin is! Woonzorgcentrum Het Hoge Heem heeft 240 vrijwilligers aan het werk op circa 140 bewoners. Die bewoners varen er wel bij. En zelfs de medewerkers die nog aarzelden zijn nu om. Hoe kan dat?
Zou het aan Annemieke de Hoop liggen? Met twee telefoons en haar witharige knuffelhond in spe stuift de vrijwilligerscoördinator van hot naar her over alle verdiepingen en ruimtes van woonzorgcentrum Het Hoge Heem, een markant en fris ogend gebouwencomplex midden in Uithoorn. Rolstoelvierdaagse, patsboemshow, busuitjes, koersbal... ze kan niet overal bij zijn, maar ze heeft er, naast de activiteitenbegeleiders, altijd wel iets mee te maken. Verbinden is haar credo. Hoe meer leven in huis, hoe beter.
je rotzooi in de gang ziet staan, ruim je het op. Wordt de kok ziek, dan ga je samen koken. Voor ons is dat normaal, zo is hier altijd de cultuur geweest. Medewerkers, vrijwilligers en management, we zijn één grote familie.’ Altijd? ‘Nou ja, er zijn weleens scheve gezichten. Toen we vrijwilligers in gingen zetten in het restaurant voelden medewerkers zich bedreigd. “Ze pakken onze banen af!” werd er geroepen. Nu merken ze dat ze er gemak en plezier van hebben.’
Kersen Goede sfeer Toen Annemieke het in 2005 van haar voorgangster overnam, waren er 140 vrijwilligers, nu zijn het er 240. ‘Het geheim,’ denkt ze zelf, ‘is een goede sfeer, saamhorigheid. Je hoort nooit: “dat is mijn werk niet.” Als
Het Hoge Heem herbergt naast de verpleeghuisafdeling zorgappartementen en ruimtes voor kleinschalig groepswonen. Het vervult een centrale en verbindende rol in de Uithoornse samenleving en gaat met initiatieven als gemaksavonden voor buurtbewoners richting Huis van de Buurt. Annemieke is nog op zoek naar (liefst jongere) vrijwilligers voor activiteiten met dementerende bewoners. Vrijwilligers krijgen een WA-verzekering en worden goed begeleid. Er is jaarlijks een vergadering en maandelijks worden themamiddagen en bijscholingen georganiseerd.
De kersen op de taart, net een beetje extra sjeu en aandacht, dat betekenen de vrijwilligers. Ze begeleiden activiteiten als bloemschikken, kegelen en bingo, helpen bij reminiscentie met muziek, gaan met bewoners naar buiten, naar het ziekenhuis of op uitjes, lopen koffierondes, runnen een winkeltje… en meer. De grootste groep vormen leuke vrouwen van boven de zeventig, veelal met een verleden in de zorg. Ali den Hollander is een van hen. Ze werkte 15 jaar in Het Hoge Heem en keerde niet lang daarna als vrijwilliger terug op een voor haar uitdagend wensenproject. Nu spreekt ze elke week met een aantal bewoners af. ‘Bij de een om te helpen breien,’ vertelt ze, ‘bij de ander voor een goed gesprek. Veel mensen hebben behoefte hun hart te luchten bij iemand die een klein beetje afstand heeft. De informatie blijft privé, dat geeft ruimte. Ik luister graag, ben altijd benieuwd hoe het leven van mensen is geweest, waarom de een het zoveel beter redt dan de ander.’
Ali: ‘Ik luister graag en ben altijd benieuwd.’
‘Betrokkenheid is wel de belangrijkste eis die we stellen aan vrijwilligers,’ zegt Annemieke, ‘naast correct gedrag, een verzorgd uiterlijk en enige regelmaat. Mensen weigeren hoef ik zelden, soms moeten we wel creatief zijn om ze in te kunnen zetten. Zoals bij de kleine groep met een lichte verstandelijke beperking en vijftien asielzoekers. Zij hebben iets meer begeleiding nodig. Voor veel van hen is dit een ontdekkingstocht, een opstapje naar een sociaal leven in een nieuwe omgeving. Sommigen leren hier de taal! Het is prachtig om te zien hoe mensen soms groeien in het werk en zelfvertrouwen krijgen. Zij helpen ons, wij helpen hen, het mes snijdt aan twee kanten.’
“Als je rotzooi in de gang ziet staan, ruim je het op. Wordt de kok ziek, dan ga je samen koken.” Zorgen over de toekomst zijn er evengoed. Terwijl Het Hoge Heem nog nahijgt van recente reorganisaties, zien Annemieke en Ali niet zonder angst het scheiden van zorg en wonen tegemoet. ‘Niet zozeer voor onszelf,’ zegt Annemieke, ‘maar voor de mensen die hier straks geen plek meer hebben. Hoe moet dat thuis, met al die beperkingen? Ik denk dat het voor mantelzorgers heel zwaar gaat worden.’
24
25
Ontmoetingsruimte en zorgsteunpunt voor migrantengroepen Amira
het ROC. Het is veel, beaamt drijvende kracht Mbarka, die zelf in 1968 – een ander tijdperk - op haar vierde naar Nederland kwam.
Meer dan samen ontbijten
Uit hun schulp
Er zijn gezamenlijke ontbijten, beweeglessen, praatgroepen, spreekuren voor de post… Amira stimuleert mensen met nietwesterse wortels een plek in de samenleving in te nemen. Het bereik via de moeders is groot. Helaas zijn er wel zorgen over de toekomst.
Eerst het nu. Een bleke donderdag in maart. Verkeersader Bos en Lommerweg verwerkt de laatste restjes ochtendspits. Veel bevoorrading van winkels, de werkdag begint. Op de benedenverdieping van het robuust ogende hoekpand langs de metrolijn heerst bedrijvigheid. Jonge vrouwen, vrijwel allen met hoofddoek, dekken een lange tafel midden in de ruimte. Borden,
kopjes, grote stukken stokbrood. Schoteltjes met olijven, olie, gebakken ei. Zoete thee in sierlijke glazen. Op een goudkleurige bank langs het raam de vrouwen van een oudere generatie. Ze praten in het Berbers, krijgen af en toe een kind op schoot, lijken wat verlegen. Een glazen pot gaat rond. ‘Allemaal h 1,50 alsjeblieft.’
Wederdienst Dit is Amira, ontmoetingsruimte in de Amsterdamse Kolenkitbuurt, deel van de preventieve poot van Amstelring. Mbarka N’bir runt er de zaken met zachte maar besliste hand, samen met sociaal-pedagogisch hulpverlener Karima, pedagoge Sarah en acht stagiaires van vooral maatschappelijke opleidingen. De ruimte is voor mensen die elkaar willen ontmoeten en iets samen willen doen. ‘Ze moeten het zelf organiseren,’ zegt Mbarka, ‘het moet voor iedereen toegankelijk zijn, en in ruil vragen wij een wederdienst. Dat ze iets opzetten in de wijk: een kookclub, een wandelclub. Helpen bij het inloopspreekuur ’s middags. Een paar uurtjes schoonmaken bij de oude mensen in dit pand.’
.....
“je ziet vrouwen die decennia in huis hebben gezeten taalles nemen en uit hun schulp kruipen.”
Mbarka: ‘Amira kan mensen met niet-westerse wortels stimuleren.’
Amira is aangehaakt bij Samen Doen, het gemeentelijk programma dat Amsterdammers met complexe problemen in hun eigen omgeving wil helpen aan structuur en mantelzorg. Maar ook bij allerlei projecten zoals Blik op Talent en Vrouwen Vooruit. Daarnaast is er contact met jeugdzorg, maarschappelijk werk, de GGZ,
Het toenmalige OsiraGroep startte in 2009 met Amira vanuit de wens een groep met meer diversiteit te kunnen binden. Versterking, was het idee, integratie, een bloeiende buurt. Die ambities zijn niet veranderd, de verwachtingen wel. ‘2014 Is een heel onzeker jaar geweest,’ vertelt Mbarka, die bijna vanaf het begin bij Amira betrokken was. ‘De bezuinigingen hebben ook ons op scherp gezet. Wij hebben alleen inkomsten als mensen komen op indicatie, via maatschappelijk werk, de GGZ of Samen Doen. Maar je wilt ze ook zonder indicatie naar binnen kunnen halen.’ ‘Zou het niet zonde zijn,’ zegt ze. ‘We hebben nu al die groepen gemobiliseerd en de klap van het sluiten van buurthuizen opgevangen. Je ziet vrouwen die decennia in huis hebben gezeten taalles nemen en uit hun schulp kruipen. Via hen bereiken we een veel grotere groep. We geven informatie, bijvoorbeeld over hulp in huis, spelen met de kinderen, financiën, de administratie. Die kennis verspreidt zich mogelijk over drie generaties.’
Mannen ‘En denk eens aan de mannen! Vier avonden in de week zijn ze hier, een groep van de eerste generatie Marokkanen in Nederland. Velen van hen zijn teleurgesteld. Ze hadden meer vreugde van hun oude dag verwacht. Deze ontmoetingen zijn heel belangrijk voor hen, heel troostrijk. Ze koken samen, spelen en praten met elkaar, voelen zich thuis, meer dan in het theehuis. Zij zijn nu bezig met een loopclub. Je kunt niet verwachten dat ze dat uit huis zullen voortzetten,’ zegt Mbarka ‘er moet een plek voor zijn. Een beetje ondersteuning.’ Beneden is het ontbijt zo’n beetje afgelopen. Kinderen kruipen onder de tafel, stagiaires turen in een hoekje op hun laptop, de dames van de ontbijtclub lopen heen en weer met vuile vaat. ‘Goed,’ roept pedagoge Sarah, ‘Waar gaan we vandaag over praten? Allemaal! Ideeën graag!’
26
27 Anja Schouten, locatiemanager van expertlocatie Vreugdehof
Altijd de vraag: hoe kan het nóg beter Vreugdehof is een expertlocatie, een locatie ingericht op cliënten met de zwaarste zorgbehoefte. Dat vraagt expertise, uiteraard, maar ook creativiteit en heel veel enthousiasme. Locatiemanager Anja Schouten is er gul mee.
‘Je moet doen waar je goed in bent, maar vooral ook wat je leuk vindt.’ De locatiemanager kan het niet genoeg benadrukken. Haar hogere doel is medewerkers in hun kracht te zetten. De juiste persoon op de juiste plek, met oog voor talent en ruimte voor ontwikkeling. Dan bereik je zoveel meer voor de cliënt, is haar overtuiging.
Ze is lekker op weg, maar nog lang niet klaar. Ook voor Vreugdehof was 2014 niet het makkelijkste jaar. ‘We zijn keihard aan het bouwen. Elke dag stellen we ons de vraag: hoe kan het nóg beter.’
Expertise SIGRA Diversiteitsaward 2014 Krijgen medewerkers, behalve van hun leidinggevende, ook van cliënten de waardering die ze verdienen? Niet altijd. En niet iedereen. Discriminatie komt helaas voor, ook in Vreugdehof. Iemand die niet door een Surinaamse verpleegkundige gewassen wil worden, nare opmerkingen over homo’s, sneren naar vrouwen met een hoofddoek. Het viel WAN-hoofd Elzelien Stringer steeds vaker op. Ze begon de werkgroep Respect, liet prachtige posters maken met situaties uit de praktijk, hing het hele huis er vol mee en zwengelde de discussie erover stevig aan. Met succes. Mensen schrokken ervan, gingen nadenken, raakten zich bewust van de processen. Precies wat de bedoeling was. Het initiatief trok de aandacht. Uit vijf genomineerden werd Vreugdehof gekozen voor de SIGRA Diversiteitsaward 2014. Fantastisch! Met het prijzengeld wordt een volgende campagne opgezet.
Woonzorgcentrum Vreugdehof, gebouwd in 1966 met uitzicht op de toen nog maagdelijke Amsterdamse Zuidas, is expert op het gebied van complexe somatische zorg, psychogeriatrie, revalidatie en dagbesteding. Anders dan bij de Huizen van de Buurt, die vaak ook appartementen hebben voor mensen met een langere levensverwachting, gaat het om cliënten die al heel oud en/of ziek zijn, met zorgzwaartepakket 5 t/m 9. Dementie komt veel voor, vaak in combinatie met lichamelijke klachten. ‘Wij kijken wat op de voorgrond staat,’ zegt Anja Schouten, ‘en wat we kunnen doen om het leven toch wat aangenamer te maken. Zo is hier een demente man die niet meer kan horen en praten en alleen nog maar schreeuwt, wat afschuwelijk is voor
de mensen om hem heen, maar ook voor hemzelf. We proberen nu of speciale snoezeltechnieken helpen, vragen advies, gaan steeds een stapje verder op zoek naar een oplossing.’
Snoezelcentrum Soms is een uurtje aan het strand genoeg. Dichtbij huis en veelbesproken: het strand in Vreugdehof is een kamer met felle lampen, zand, de geur van zonnebrand en een heerlijk uitzicht op een fictieve blauwe einder. Wie droomt er niet bij weg? De binnenwereld bloeit ervan op, het raison d’être van deze locatie.
.....
“Het zijn de medewerkers die het doen. Dus daar moet je goed voor zorgen.” Eind 2014 had Vreugdehof wat dit betreft nog een prachtige primeur. Tijdens de Internationale Snoezelconferentie werd door zorgwethouder Eric van der Burg en de beroemde neuropsycholoog Erik Scherder in het souterrain een buitengewoon project geopend: Europa’s grootste snoezelcentrum: 300 m2 in zeven themagerichte ruimtes. Een feest voor de zintuigen en een lust voor de fantasie. De bedoeling is het snoezelcentrum samen met Worldwidesnoezelen ook commercieel te gebruiken.
Zelforganisatie Voor zorginnovatie moet je altijd openstaan, vindt Anja Schouten. Nieuwe therapieën, reminiscentie, muziek, de inzet van vrijwilligers en externe contacten, bijvoorbeeld om heel veel bloembollen te regelen, het kan allemaal belangrijk zijn. Toch blijft de basis hetzelfde. ‘Het zijn de medewerkers die het doen. Dus daar moet je goed voor zorgen.’ De locatiemanager gelooft heilig in zelforganiserende teams, mits goed gecoacht. Medewerkers kiezen zelf hun domeinen. Ziekteverzuim, roosteren, rondleiden, scholing, klachtafhandeling. ‘Vinden ze dat leuk om te doen, dan ga ik dat faciliteren. Zo niet, dan zoek ik iemand anders die dat wil doen, met behoud van regie in het team zelf. Waar het om gaat is de bezieling voor mensen, waardoor iedereen die in de zorg werkt uiteindelijk gedreven wordt. Mijn taak is te zorgen dat die behouden blijft.’
Anja: ‘Soms is een uurtje aan het strand genoeg.’
28
29
Rita van Royen hielp met haar collega 445 bewoners aan een nieuwe plek
Verhuizen kan nog leuk zijn ook Oude bomen moet je niet verplaatsen, wordt er gezegd. Maar soms kan het niet anders. Zo’n 445 intramurale cliënten van Amstelring moesten de afgelopen jaren verhuizen vanwege het sluiten van locaties. De meesten van hen zijn supertevreden.
Neem mevrouw Stroo – 76 jaar, nagellak, mooie panty, klein hakje. Ze woont op de sprankelend fris geverfde vierde verdieping van De Bogt-Westerbeer. ‘Eerst wilde ik hier helemaal niet heen,’ zegt ze. ‘En nu wil ik hier nooit meer weg! Zo is het ook met mijn man gegaan.’ Mevrouw Stroo woonde in het Catharinahuis van Sint Jacob, de inmiddels opgeheven afdeling voor mensen met een GGZ-indicatie. Vanwege deze indicatie was haar woonkeuze beperkt: het zou De Bogt worden en anders Buitenhof of d’Oude Raai van zorgaanbieder Cordaan. ‘Toen ik ging kijken vond ik maar één locatie geschikt,’ zegt mevrouw Stroo: ‘Buitenhof. Toch liep het anders.’
Woonwensgesprek Cliëntcoördinator Transitie Rita van Royen speelt een belangrijke rol in dit verhaal. Samen met haar collega Loes van Berkel begeleidt zij bewoners om een
Van de ongeveer 445 mensen die zij en haar collega inmiddels hielpen verhuizen, zijn er zeker 400 tevreden, schat Cliëntcoördinator Transitie Rita van Royen. Vanaf 2015 zijn zij en Loes van Berkel bezig met het terugplaatsen van de bewoners van Groenhof, de tijdelijke plek voor bewoners van het oude Bernardus.
Rita en mevrouw Stroo kijken terug op het verhuisproces.
geschikte nieuwe woonplek te vinden als ze moeten verhuizen. Dit begon in 2012 met het A.H. Gerhardhuis en ging verder bij Sint Jacob (gefaseerd) en De Drie Hoven. Het traject start, altijd in bijzijn van een familielid of mentor, met een woonwensgesprek. ‘Dit doe ik op de kamer van de bewoner,’ zegt Rita, ‘ zodat ik een idee krijg van de sfeer en de voorkeuren. Wat veel mensen belangrijk vinden, is of er een restaurant is, wat de voorzieningen en activiteiten zijn, hoe de omgeving is, of het huis een binnentuin heeft, in wat voor wijk het ligt. Vaak willen ze terug naar de buurt waar ze vroeger hebben gewoond, zeker als ze nog mobiel zijn.’
..... “Vaak willen ze terug naar de buurt waar ze vroeger hebben gewoond, zeker als ze nog mobiel zijn.”
Grenzen zijn er om te verkennen, denkt Rita van Royen, maar ze is wel blij niet over rechten in discussie te hoeven, bijvoorbeeld voor wat betreft vergoedingen. Alle rechten en afspraken zijn vastgelegd in een sociaal plan. Zo is afgesproken dat wanneer Amstelring-bewoners naar een huis van zorgaanbieders Amsta of Cordaan willen waar een wachtlijst is, beide wachtlijsten worden ‘geritst’.
Aftasten Aftasten is het, nog een gesprek, overleg met de sociale omgeving en de zorgaanbieder, nog een gesprek. ‘Soms moeten ideeën rijpen,’ zegt Rita, ‘of verder worden onderzocht. Zo hadden we in Sint Jacob een bewoner die deel was van een artistieke kring rond de Nieuwmarkt; hij wilde heel graag naar de Flessenman op dat plein. Probleem was dat hij licht dementeerde en de Flessenman geen PG-afdeling heeft. Toen ben ik met zijn kennissen gaan praten en is er informatie uitgewisseld tussen de teamleiders van beide huizen. De Flessenman heeft het uiteindelijk aangedurfd vanwege de aangeboden mantelzorg. En de bewoner is heel tevreden.’
Schone lei Wachtlijsten. Mevrouw Stroo wilde naar Buitenhof. Maar het zou nog zeker vier maanden duren eer zij daar terecht kon. Rita ondersteunde haar aanvraag, maar bleef meedenken. Toen bleek er een plek van twee kamers vrij te komen in De Bogt. De droom van mevrouw Stroo. Mevrouw Stroo ging weer kijken, en vond het fantastisch! ‘De aankleding, de mensen, de activiteiten, het magazijn voor tweedehands kleren verderop… ik ben helemaal in mijn sas.’ Er is nog iets moois gebeurd. Geïnspireerd door de frisheid van de nieuwe kamer is mevrouw Stroo, na zeker veertig jaar, gestopt met roken. ‘Van de ene op de andere dag, geen centje pijn. Onvoorstelbaar hè. Ik voel me zo vrij. Alsof ik met een schone lei begin.’
30
31
Klachten Amstelring staat open voor klachten en ziet een klacht als kans voor verbetering. Doel van klachtopvang is herstel van de relatie tussen klager en beklaagde, recht doen aan klager, maar ook bewaking en bevordering van de kwaliteit van de zorg en dienstverlening. Klachten kunnen het best worden afgehandeld op het niveau waar zij zijn ontstaan. Een klager kan ook contact opnemen met de cliëntvertrouwenspersonen (cvp’s). Zij bemiddelen, nemen klachten van cliënten aan en ondersteunen bij de afhandeling. Zij registreren klachten anoniem en rapporteren aan het management.
Het beeld van de klachten Het beeld van de intern ingediende klachten wijzigde in 2014 niet. Klachten gingen onder andere over onvoldoende toezicht op kleinschalig wonen, niet altijd de afgesproken verzorging krijgen, lang wachten voordat er gereageerd werd op een hulpvraag, zoekraken van persoonlijke bezittingen en overlast veroorzaakt door gedragsproblemen bij een medebewoner. Ook zijn er klachten over communicatie en bejegening. Het totaal aantal intern ingediende klachten nam af van 300 in 2013 naar 237 in 2014.
Gelukkig thuis, samen met Amstelring Anne van Blanken (65) lijdt aan Parkinson, een progressieve ziekte aan de hersenen. Dagelijkse handelingen zijn steeds lastiger geworden. Om toch de dingen te kunnen blijven doen die hij leuk vindt en thuis te kunnen blijven wonen met zijn vrouw ontvangt Anne zorg van Amstelring.
Onafhankelijke klachtencommissie Klagers kunnen hun klacht voorleggen aan de onafhankelijke externe SIGRA klachtencommissie. De adviezen van de klachtencommissie worden besproken in de betreffende kwaliteitscommissies, alsmede met de cliëntenraad. Het jaarverslag van de klachtencommissie wordt aangeboden aan onder meer de Inspectie en de Centrale Cliëntenraad. Het aantal klachten dat aan de klachtencommissie wordt voorgelegd is beperkt. De meeste klachten worden ingediend en opgelost op de plek waar deze zijn ontstaan. In 2014 werden bij de klachtencommissie 10 klachten over Amstelring ingediend. In vier gevallen werd de klacht ingetrokken nadat deze intern in behandeling werd genomen. Twee klachten werden gegrond verklaard en één klacht deels gegrond. Twee klachten waren ongegrond en over één klacht doet de commissie uitspraak in 2015. Naar aanleiding van de klachten zijn diverse maatregelen genomen, zoals het toewijzen van vaste contactpersonen, het (weer) in gesprek gaan met de klager en het aanbieden van excuses.
Mantelzorg en meer “In eerste instantie kwamen we bij de Thuiszorgwinkel van Amstelring en vervolgens bij Mantelzorg & Meer terecht, een steunpunt voor mantelzorgers”, vertelt Ingrid van Blanken echtgenoot van Anne. “We hebben verschillende bijeenkomsten en cursussen bezocht. Ontzettend nuttig! Je krijgt handige tips en het is fijn om ervaringen te delen met anderen”, vertelt ze. “Mantelzorg & Meer heeft ons ook geholpen met het vinden van een vrijwilliger die nu elke dinsdag bij Anne op bezoek komt, zodat ik even weg kan. Want Anne heeft continue begeleiding nodig”, legt Ingrid uit. Anne vult aan: “De eerste keer dat mijn vrijwilliger kwam, was er direct een klik. Hij kon alleen niet schaken, mijn hobby. Maar ook dat heeft hij in de afgelopen twee jaar geleerd, alleen iets te goed als je het mij vraagt”, zegt hij lachend.
Dagbesteding Op de website, in de cliëntmap die elke cliënt krijgt en in de klachtenfolder worden cliënten en hun familieleden op de hoogte gesteld van de klachtmogelijkheden.
“Ik ben altijd een ondernemend type geweest”, legt Anne uit. “Ik zou graag met een groep gelijkgestemden op pad gaan, cultuur opsnuiven, kennis delen en misschien een potje schaken. Niet steeds hetzelfde en vooral vrijblijvend. Zo een groep is er nog niet,
.....
“We hebben verschillende bijeenkomsten en cursussen bezocht. Ontzettend nuttig!”
‘Mijn vrijwilliger kon niet schaken, maar ook dat heeft hij geleerd.’
dus heeft Amstelring aangeboden dit samen met mij op te zetten. We richten ons op ‘jonge mensen’ met Parkinson en/of een vorm van (beginnende) dementie die graag iets willen ondernemen en die het fijn vinden daar ook een zegje in te hebben.”
Zorg aan huis Wanneer Anne zich goed voelt, kan hij nog veel zelf. Daarom heeft het echtpaar ervoor gekozen om nog geen gebruik te maken van Amstelring Wijkzorg of Thuisbegeleiding. “Maar het is wel fijn om te weten dat de mogelijkheid er is”, zegt Ingrid. “Wel maken we gebruik van het aanbod van Amstelring Ledenservice. Wij krijgen een boekje thuis met het aanbod. Zo zijn we o.a. bij de thuiskapper en de pedicure terecht gekomen. Voor ons echt een oplossing!”
32
33
Bestuur en toezicht Raad van Bestuur Amstelring Amstelring kent een Raad van Toezicht-model met een driehoofdige Raad van Bestuur. De Raad van Bestuur bestaat uit: • Eric Hisgen, voorzitter, sinds 1 april 2014 • Ivo van der Klei RA, sinds 1 maart 2014 • Inge Borghuis, sinds 1 februari 2012 Eric Hisgen nam de voorzittersrol over van Rob van Dam, die in het voorjaar 2014 naar Careyn vertrok. Ivo van der Klei RA is de opvolger van Harry Moeskops, die in december 2013 na dertig jaar als bestuurder van Amstelring en diverse rechtsvoorgangers afscheid nam. Voor de bezoldiging van de bestuurders worden de aanbevelingen van de NVZD en de WNT gevolgd.
Raad van Toezicht Amstelring De Raad van Toezicht telde eind 2014 zes leden. De Raad functioneert op basis van de principes uit de Zorgbrede Governancecode. Verantwoordelijkheden en bevoegdheden van de Raad van Toezicht en de Raad van Bestuur liggen vast in de statuten en de regle-
menten Raad van Bestuur en Raad van Toezicht. De eisen aan leden van de Raad zijn vastgelegd in deze documenten en in de profielschets. In de Raad van Toezicht zijn belangrijke disciplines vertegenwoordigd: Zorg, Kwaliteit, HRM, Financiën, Governance en Vastgoed. Statutair zijn leden één keer herbenoembaar. De onafhankelijkheid van de leden is statutair bepaald en wordt bewaakt. In het reglement Raad van Toezicht is vastgelegd dat leden geen belangen hebben of vertegenwoordigen die een onafhankelijk oordeel in de weg zouden kunnen staan of die de reputatie van de stichting zouden kunnen schaden. De Raad kent drie commissies, waarvan taken en verantwoordelijkheden zijn vastgelegd in reglementen: de Auditcommissie, de commissie Kwaliteit en Veiligheid en de Remuneratiecommissie. Een delegatie van de Raad is tweemaal per jaar aanwezig bij het overleg van Raad van Bestuur en Ondernemingsraad, net als bij het overleg met de Centrale Cliëntenraad (CCR). Het oordeel van deze Raden over de gang van zaken in de organisatie is dan gespreksonderwerp. De Raad of een deel ervan, legt meerdere werkbezoeken af aan teams of locaties. Het eerste uur van de reguliere
Naam
Lid vanaf
Functie
Mr. Ing. C. Overhage
30-01-2009
lid
Mevr. M.F.D. Waling-Huijsen
28-07-2009 Afgetreden medio 2014
Vice-voorzitter Voorzitter commissie K&V
Drs. J.J.A.H. Klein Breteler
06-10-2011 Aftredend in 2015 (herbenoembaar)
Voorzitter
Mevr. Prof. dr. S.E.J.A. de Rooij
01-01-2012 Aftredend in 2016 (herbenoembaar)
Lid commissie K&V
Mevr. A.C.S. Atzema
06-08-2014 op voordracht van de CCR (herbenoembaar)
Lid commissie K&V Lid remuneratiecommissie Vice-voorzitter
A. van den Berg
05-09-2013 (herbenoembaar)
Lid auditcommissie
F.S.A. Verhoef
17-09-2013 (herbenoembaar)
Voorzitter auditcommissie
De CCR als belangrijke gesprekspartner van het bestuur.
vergaderingen vindt altijd plaats buiten aanwezigheid van het bestuur. Naast de reguliere vergaderingen zijn er extra vergaderingen geweest in het kader van de selectie van nieuwe bestuurders. Daarnaast voerde een delegatie van de Raad gesprekken met de Ondernemingsraad en de CCR. Jaarlijks beoordeelt de Raad het functioneren van de leden van de Raad van Bestuur individueel en collectief. Jaarlijks evalueert de Raad ook haar eigen functioneren. In 2014 besprak de Raad van Toezicht onder meer de volgende onderwerpen: • Kwaliteitsbeleid • Visie en Koers Amstelring • Portefeuilleverdeling Raad van Bestuur • Verkoop Sint Jacob • Maandrapportages • Kaderbrief • Management Letter • Begroting 2015 • Jaarrekening 2013
Informatievoorziening De Raad van Bestuur informeerde de Raad van Toezicht schriftelijk en mondeling over alle zaken die bepalend zijn voor de strategie en de risico’s. In de statuten en de
reglementen Raad van Toezicht en Raad van Bestuur zijn over de informatievoorziening afspraken vastgelegd. Ook is er een Informatieprotocol met daarin afspraken over aard en frequentie van de informatieverstrekking van Raad van Bestuur aan de Raad van Toezicht.
Hans Klein Breteler, voorzitter van de Raad van Toezicht: ‘Vanwege gewijzigd overheidsbeleid en veranderende voorkeuren van cliënten, ontwikkelde de Raad van Bestuur in 2014 een visie op de toekomst van Amstelring. De transitie naar een toekomstbestendige organisatie is volop ingezet, onder meer door het sturen op hogere deskundigheidniveaus en het sluiten of verbouwen van minder geschikte locaties.’ Klein Breteler heeft vertrouwen in de toekomst van Amstelring, maar stelt: ’Komende jaren zal Amstelring, net als andere organisaties in de Verpleging, Verzorging en Thuiszorg alle zeilen moeten bijzetten om zich om te vormen naar een duurzame, toekomstbestendige organisatie. De Raad van Toezicht denkt hierin actief mee.’
34
35
Amstelring Amsterdam
Legenda (per 1 mei 2015)
Amstelland/De Meerlanden
Nieuw Amstelrade (Woonlocatie, Zorgsteunpunt, Woonbegeleiding, Activiteitencentrum, Behandeling & Advies)
Legenda (per 1 mei 2015)
Nieuw Amstelrade (Woonlocatie, Zorgsteunpunt, Woonbegeleiding, Activiteitencentrum, Behandeling & Advies)
Wijkzorgteam, High Care Team, Thuisbegeleiding, Ambulante woonbegeleiding, Casemanager dementie
Huis van de Buurt of Ontmoetingscentrum
Wijkzorgteam, High Care Team, Thuisbegeleiding, Ambulante woonbegeleiding, Casemanager dementie
Huis van de Buurt of Ontmoetingscentrum
Verzorgingshuis, Verpleeghuis en/of Kleinschalige groepswoningen
BehandelGroep
BehandelGroep
Thuiszorgwinkel en Ledenservice
Verzorgingshuis, Verpleeghuis en/of Kleinschalige groepswoningen
Hospice en/of Palliatieve zorg
Zorgbemiddeling en Kantoorpand
Hospice en/of Palliatieve zorg
Zorgbemiddeling en Kantoorpand
In praktisch alle gemeenten van ons werkgebied (zie pagina 9) wordt Hulp bij Huishouden geleverd.
Dagbehandeling/Dagbesteding
Kijk voor meer informatie op www.amstelring.nl
In praktisch alle gemeenten van ons werkgebied (zie pagina 9) wordt Hulp bij Huishouden geleverd.
Dagbehandeling/Dagbesteding Thuiszorgwinkel en Ledenservice
Kijk voor meer informatie op www.amstelring.nl
‘Met dank aan iedereen die in 2014 heeft bijgedragen aan het welzijn van onze cliënten.’
