Inhoud Vera Perlitius, Mexico ....................................................................................................................3 Kelly van Binsbergen, Japan ............................................................................................................4 Roos Thijssen, Mexico ....................................................................................................................5 Karlijn Winkelman, Brazilie .............................................................................................................6 Koen America, Canada ...................................................................................................................8 Sophie De Klerk, Brazilie .................................................................................................................9 Tim Leus.....................................................................................Fout! Bladwijzer niet gedefinieerd. Wouter Verheul, Mexico ..............................................................................................................11 Dominique Rootinck, Argentinie ...................................................................................................12 Quirine Benschop, Argentinie .......................................................................................................14 Weblog’s; ....................................................................................................................................16
Vera Perlitius, Mexico Ik heb anderhalve week geleden van gezin gewisseld. Mijn eerste gezin was super, maar ik woonde daar alleen met een vader en een broer van 19. Mijn gastvader ging veel op zakenreis dus zat ik veel alleen met mijn broer thuis en hij deed niks anders dan op zijn kamer computeren. Ik zat ook in zijn klas en ging dus samen met hem naar school ook al hebben wij heel veel gespijbeld omdat hij als zijn vader niet thuis was gewoon. Niet naar school ging en dan had ik geen vervoer. Nu zit ik dus bij een ander gezin. Ik heb 2 ouders, een zusje van 14, een broertje van 12 en een broertje van 4. Ik vind dit gezin nog leuker omdat ik nu echt een familie heb. Ik woon wel ver weg van alles maar met de taxi is alles te doen. De chairman hier heeft gezorgd dat ik na kerst niet terug hoef naar de universiteit omdat ik de studie niks vond (International Business) terwijl ik geneeskunde wil studeren). Ik kan in plaat van de universiteit naar een ziekenhuis om daar dokters te assisteren, operaties te zien en hopelijk heel veel te leren. Hij heeft een heel programma voor me opgezet. Ik ga mijn klasgenoten wel missen!
Verder ben ik met school al op reisjes geweest. Eigenlijk voor een congres maar er is geen vast programma dus je kunt doen wat je wilt, zoals de stad verkennen, op het strand hangen en super veel uitgaan. Met Rotary zijn we vaker naar Mazatlán gegaan, een stad aan het strand waar andere uitwisselingsstudenten zitten. We hebben ze nu verschillende keren gezien en elke keer is weer super Saludos y besos, Vera Perlitius
Kelly van Binsbergen, Japan Hoi! Kelly van Binsbergen hier! Ik begin hier in Tokyo, Japan aardig...de mensen te begrijpen. Ik zit in de klas met een halve japanner halve amerikaan die dus ook vloeiend engels spreekt, in het begin was zij mij n woordenboek maar ze is nu niet echt meer nodig :"D! Zolang mij n klasgenootjes niet op hun abnormale snelle toon spreken...Komt het best goed :"D! Vorige gastgezin was behoorljk oud...en dat mer kte je aan hun gewoonten ook... een traditioneel "je bent een meisje en jij maakt dus schoon voor mij want ik ben man" gezin..... Was wel iets minder...Heb wel leuke momenten gehad...maar ook slechte ....hehe ;) Maar nu zit ik bij dit gezin (waarschijnlijk tot aan het einde van mijn jaar!!!) waar de man kook terwijl de vrouw tv kijkt en bier drinkt :"D EMANCIPAT IE YAAY! In het begin ging ik meer met de exchangers om dan met de Japanse mensen zelf...Komt wel door de taal enzo...maar omdat ik het nu BEGIN op te pikken, ga ik ook wel eens winkelen met mij n klasgenoten, een Japanse film gaan kij ken (bioscoop is hier overigens DUUR) of purikura nemen! ...Purikura is zeg maar... een gigantisch fo tohokje waar je eerst je belichting uit kiest en kiest of je bijvoorbeeld "langere mooiere wimpers wilt" "betere huid" yadayada...Photoshop in een foto hokje...na het nemen van je foto’s kan je ze betkenen...Vet verslavend en leuk! Ook het zingen van de meest populaire pop nummers in de karaoke is ook ontzettend melig...(vooral omdat ik natuurlijk de beste zangeres ooit ben...) Ik vier nieuwjaar overigens in een hutje in de bergjes terwijl ik in de sneeuw ga spelen :"DDD! Kerst word in de ker k gevierd (mijn familie is christelij k) en kan ik naar de ker k voor 3 uur.... Niet erg enzo... MAAR HET IS OP ZN JAPANS... Waar dus weer vet snel w ord gesproken.... O___o! De lessen ...zijn onmogelijk om te volgen... echt...ONMOGELIJK...ik wist niet dat wiskunde zo... onuniverseel is zeg maar...Ook al zijn de cijfertjes het zelfde... Ik heb nog steeds iets van "wat heb ik nou geleerd!" Ik heb 4 uur per week Japans... plus bakken huiswerkjes.... Maar nu kan ik wel semi beetje Japans praten :"D!
Kelly van Binsbergen
Roos Thijssen, Mexico Een update-tje uit het mooie Mexico, waar ik inmiddels ruim 4 maanden zit. Vier maanden waar in ik ontzettend veel heb meegemaakt, heb gezien, heb leren kennen, heb leren proeven en waarin ik echt van Mexico ben gaan houden. Mexico waar alles geserveerd word met tortillas en chile, waar de mensen heel gastvriendelijk zijn en waar ze Spaans spreken. Een uitdaging die ik ben aan gegaan. Zonder enig woordje Spaans, landde ik in mijn familie waar niemand Engels spreekt. Nu ruim vier maanden later gaat alles in het Spaans, weliswaar soms met belabberde grammatica, handen en voeten: maar ik red me! Ik studeer aan de 'Universidad Autonoma de Nayarit' in Tepic, alhoewel studeren. Ik zit in de lessen met mijn ipodje op tussen mijn klasgenoten, een bijzonder stelletje waar merendeel gay is of al getrouwd en met kind op schoot in de les zit. Altijd lekker chaotisch. Ik zit op de faculteit Turismo en dat is wel een voordeel. Deze opleiding wil zijn studenten zoveel mogelijk van het land laten zien , laat dat nou net ook mijn doel zijn. Zo heb ik veel profijt gemaakt van alle reizen die we hebben gemaakt en heb ik mijn hele staat Nayarit leren kennen. Het eerste semester is vorige week geëindigd, dat betekent nu twee maanden vakantie. Geen reizen meer dus met school, maar daarentegen wel met de Rotary en mijn gastgezin. De Rotary organiseert heel veel voor ons, we hebben inmiddels drie reisjes achter de rug en nog vier te gaan. Waar onder de ‘Ruta Maya’ aan het einde van het jaar. Een drie weken durende reis richting de witte stranden en helderblauwe zee van Cancún. Er zitten 13 exchange-studenten hier in Tepic, uit: (Franstalige) België, Oostenrijk, Duitsland, Brazilië, Taiwan, Canada en Finland. Een leuke groep en we doen veel dingen samen. Alle aspecten van het leven heb ik hier inmiddels meegemaakt. De geboorte van mijn ‘neefje’ hier in Mexico, het overlijden van een ‘tante’, de doop van een baby’tje, de ingrijpende operatie van mijn ‘gastmoeder’ aan een plotseling ontdekte tumor en het hele proces daar om heen en aankomend weekend staat een bruiloft op het programma. Ik heb een heel fijn gezin met een gastzus van 25 jaar die nog thuis woont en waar ik het heel goed mee kan vinden. Er zijn heel wat nare dingen gebeurd waardoor mijn band met dit gezin erg sterk is geworden en waardoor ik waarschijnlijk in Januari niet verander van gezin. Het mooiste moment tot nu toe kan ik niet benoemen, ik heb zoveel dingen meegemaakt die je normaal als toerist hier nooit zal zien. Zo zijn we met school de bergen in getrokken en hebben we de inheemse bevolking ondersteund met nieuwe kleren en voedsel. Kleine dorpjes waar hele gezinnen in kleine hutjes wonen, mensen met prachtige jurken in alle kleuren van de regenboog. Heel bijzonder. Ook hebben we op een boerderij de Mexicaanse keuken leren kennen, zelf tortillas gebakken, pinda’s geplukt en kippen geslacht. En wat ben ik blij dat ik de Mexicaanse keuken heb leren kennen. Het eten is hier echt heerlijk. Een voorverpakte AH wrap is niets vergeleken met de tacos hier. Op iedere hoek van de straat zijn kleine tentjes waar Mexicanen hun eten verkopen. ’s Avonds dus vaak tacos als avondeten. Kortom ik heb het hier helemaal lekker, de tijd vliegt voorbij. Bijna geen tijd voor heimwee, al miste ik Sinterklaas dit jaar wel. Gelukkig heeft hij me pepernootjes opgestuurd zodat ik nog een beetje het 5 december gevoel had. Nog 7 maanden te gaan met veel moois in het vooruitzicht. Hoop dat jullie het allemaal ook zo fijn hebben, ik ben benieuwd…
Karlijn Winkelman, Brazilie Ja, dat is wat ik heb gedaan. Voor even dan, voor een jaartje. 26 juli jl. in het vliegtuig gestapt, van Amsterdam naar Zurich naar São Paulo naar Navegantes. Dat is nu bijna vijf maanden geleden en er is ondertussen heel wat gebeurd. Het begon allemaal in de winter, die toch kouder was dan ik had verwacht. Als je aan Brazilië denkt, denk je aan zon, blauwe oceaan en palmbomen. Niet aan enorme regenbuien, grijze luchten en onweer. Gelukkig is dat nu anders, met nog 6 dagen tot de zomer te gaan. Als ik nu uit mijn raam kijk zie ik wel strakblauwe lucht met palmbomen. Ik woon op zo’n 100 meter van het strand. Helaas lijkt de zee meer op de noordzee dan op de zee van de plaatjes. Zee van de plaatjes is meer naar het noorden, Bahia, Recife, Rio. Ik zit in zuiden, Santa Catarina, zo’n 1000 km van de grens van Paraguai en Argentinië vandaan. In dit gebied wonen veel Duitsers. Ik wordt vaak in het duits aangesproken. “Ja, Hollanders begrijpen duits”. Dat was ik even vergeten. Gelukkig red ik ‘Wir gehtst’ en ‘Sie sprechen Deutsch’ nog net. Zo was er ook een echte variant op het duitse Oktoberfest, waarbij ik natuurlijk van de partij was! Alle exchangers uit dit district verbleven een weekend in Blumenau. Een duitse stad. Was heel gezellig. Genoeg duits. Ik zal wat over de Braziliaanse cultuur vertellen, te beginnen met het geloof. Geloof speelt hier een belangrijke rol. Het meerendeel van de Brazilianen is katholiek. Met mijn vorige moeder ging ik elke donderdag trouw mee naar de kerk. Zelf ben ik niet gelovig, maar vind het belangrijk te weten waarom mensen dat wél zijn. Maargoed, ik dus mee naar de kerk. Dat ging er toch wel wat anders aan toe dan in Nederland, geloof ik! Een man of vrouw, elke week verschillend, schreeuwt door een microfoon en mensen huilen. De kerk is trouwens ook niet zo traditioneel als in Nederland. Het is gewoon een betonnen gebouw, zonder verf, met ramen. En natuurlijk Jezus aan het kruis. De mensen in de kerk maakten ook een raar geluid, alsof ze de D heel vaak uitspraken, afwisselend met de G of R. Na een paar weken kwam ik er achter dat dat de taal van de engelen is. Mensen klappen, dansen, huilen. Volgens mij iets anders dan in Nederland. Het eten was ook wel even wennen. Ontbijt is gewoon ontbijt. De lunch is heel belangrijk en staat stipt 12 uur op tafel. Elke dag rijst, bonen en vlees. Met daarnaas nog wisselende gerechten, salade, aardappels en dergelijke. De bonen komen ondertussen mijn oren uit maar de rest is wel lekker. In het weekend wordt er vaak ge-barbequed. Dat gaat er ook zeker anders aan toe dan in Nederland! Vlees is hier namelijk vlees. Zegmaar een halve koe. In het begin was dat wel even wennen, maar nu ben ik helemaal om. Een echte zondagse churrasco (=bbq) begint om een uur of 11, met caipirinha’s. Een caipirinha is een drankje van vodka, met veel suiker, limoen en ijs. Daarna vlees, brood, rijst en een soort aardappelsalade. En daarna natuurlijk desserts. Taart, pudding of de braziliaanse versie op trixie. De rest van de dag zul je dus geen honger meer hebben! Begin november heb ik een reis gemaakt naar het Pantanal. Het Pantanal wordt beschouwt als het mooiste gebied van Brazilië en het was ook adembenemend mooi daar. Het was lag niet bepaald naast de deur, 1300 km hier vandaan. Eerst naar São Paulo, waar we verzamelde met alle andere exchangers. In São Paulo samen met Elisabeth, een Duits meisje uit mijn stad, geslapen bij familie van haar familie. Nou, dat was me al een avontuur op zich. Na dr busrit van 11 uur en 2 metro’s nog een uurtje met de bus. São Paulo is zo groot, dat een uurtje niks is. Maargoed, tijdens de busrit werden
de wijken armoediger en armoediger en we vroegen ons allebei af waar we nu weer terecht zouden komen. In een inimienie huisje dus. Er werd heel lief voor ons gezorgd, met alles wat ze hadden. De volgende ochtend om half 5 opstaan, om weer een bus en twee metro’s te nemen. Toen begon de busrit richting Bolivia. 2 dagen. Zo’n 100 kilometer van de grens verwijderd stapten we over in een andere bus, de jungle in. Was een oude schoolbus. Rood, onder het stof en vol met muggen. Love it! Op naar het hotel, waar we 2 nachten verbleven. We hebben hier heel veel gave dingen gedaan, paard gereden, wilde dieren gespot én gevonden, op piranha’s gevist tussen de krokodillen maar dit keer niets aan de haak geslagen, tukans en krokodillen geaaid. De tweede nacht ben ik met nog 3 anderen extra vroeg opgestaan, om apen te gaan spotten. Om vijf uur ’s ochtends met onze ‘jungleman’ het bos in; we hoorden een gebulder. Rennen, de apen maken dat geluid maar voor 10 minuten en daarna zijn ze vrijwel onvindbaar. Na een uur rondgerend te hebben teleurgesteld terug gekeerd naar het hotel, geen aap gevonden. Maar het idee dat ze zo dichtbij zijn, en niet in een dierentuin. Moeilijk te bevatten. Na drie ongelooflijke dagen in de bus naar Bonito, een stad een middag verder rijden. Bonito in het portugees betekent ‘mooi’. En dat was het ook. Hier verbleven we 4 nachten en ook hier weer onvergeetlijke dingen beleefd. Gesnorkeld in ‘rio da prata’, zilveren rivier, die wate r bevat dat gewoon kraakhelder is. Meest grote angstaanwekkende vissen en nog veel meer gezien. Geraft op een andere rivier, in the middle of nowhere. Echt onvergetelijk. We hadden ook wat tijd in het stadje zelf, om wat souveniers te kopen. Twee weken later weer naar huis terug gekeerd, veel ervaringen en vrienden rijker. In April naar Foz do Iguaçu, watervallen op de grens van Paraguai en Brazilië en in mei naar de Amazonen. Ik kan niet wachten! Nu is het de tijd van kerst en nieuwjaar. De kerstsfeer zit er ook hier goed in, alhoewel ik het lastig te bevatten vind met die warmte. Bij kerst hoort op de bank hangen in dekens en warme chocolademelk drinken! Van ellende gaan douchen omdat je net door een sneeuwstorm naar huis moest fietsen. Maargoed, ik mag niet klagen, die zon heeft ook wel zijn charme. Sinterklaas vierden ze hier helaas niet, maar die lieve goedheiligman was mij niet vergeten. 7 december kwamen er twee paketjes op de mat vallen, een van mijn vriendin en de ander van mijn moeder. Echt een super verassing. Kerst vieren ze hier alleen de 25e. En natuurlijk kerstavond de 24e, maar geen tweede kerstdag. De 25e komt hier heel veel familie eten geloof ik, wat betekent dat ik ook in de keuken wordt verwacht, de 24e al om alles voor te bereiden. Bij oma thuis. Ik ben heel benieuwd. Uit mijn ervaringen is gebleken dat ik maar beter geen verwachtingen kan hebben, want je weet nooit wat je kunt verwachten hier. Vandaar dat ik dus heel benieuwd ben! Oud en nieuw wordt hier helemaal in het wit gevierd. Dat betekent dus alles, van de manicure tot de pedicure tot de kleding. Wederom ben ik heel benieuwd! Brazilië, het land van de samba en de feesten, churrasco’s en caipira’s. Ik heb nog zo’n 7 maanden te gaan hier voor ik weer terug keer naar Nederland. Er staan mij nog heel wat belevenissen tegemoet! Veel groetjes en liefs, en tot over zeven maanden, Karlijn.
Koen America, Canada Ik zit hier in Kelowna in Canada en heb echt de tijd van me leven. de taal heb ik gelukkig geen moeite mee, krijg nu meer moeite om nederlands te spreken. Zit nu in mijn tweede gastgezin, die wel aardig zijn maar alleen beetje saai. mijn hostmoeder is heel handig met haar handen en heeft een woodworkingshop in de kelder en een naaikamertje met 4 of 5 naaimachines:D. Maar ik ben dus nu wel allemaal meubels en cadeautjes van hout aant maken, superleuk. Uitgaan enzo zit hier er niet echt in. ben heel veel aant snowboarden op de Big White dat is de ski resort hier. niet te vergelijken met de alpen maar een van de grootste ski resort hier in de regio. Kerstmis was wel leuk om hier te vieren, had gelukkig niet te veel heimwee. Had wat kaartjes opgestuurd naar Nederland en daarop wat leuke reacties gekregen, met sommige brieven die ik kregg had ik het toch wel een beetje moeilijk soms. nieuwjaar was helaas niet zo veel soeps hier. Heb hier trouwens een nieuwe sport opgepikt wat ik in nederland nooit speelde. Badminton:D was afgelopen weekend met het schoolteam naar een tournooi geweest. dat was wel echt lachen. Heb al veel goede vrienden, vooral nog andere internationale maar nu ook steeds meer canadians. we zijn nu op 2 rotary trips geweest, een introductie weekend en een winterweekend, was echt nice. is echt een chille groep. Op school gaat alles goed, heb niet zo'n moeilijk vakken gekozen in het begin van het jaar omdat ik al geslaagd ben in nederland dus sta nu voor 6 van de 8 vakken een A :D. een van de vakken is Outdoor education. we hebben dat een keer per week en het enige wat je doet is foto's bekijken van de laatste trip of je bespreekt de volgende trip. Ik ben al op 2 trips geweest, eentje was een hiking trip voor 2 nachten, dus dan neem je alles mee in een backpack, hike voor de dag en in de avond zet je een kamp op en doe je avondspellen enzo en je moet je eigen eten koken enz. We moeste onze etenswaren en afval van eten ophangen in de bomen 50 meter uit het kamp voor de beren. Gelukkig maar ook helaas heb ik nog geen beer gezien. mijn andere trip was een kanoetrip. was ongeveer hetzelfde principe, je neemt je backpack mee en je zet je kamp ergens langs de rivier op. maar nu moet je echt alles compleet waterdicht verpakken. Op deze trip zagen we echt veel en supermooie eagles en andere grote vogels:P. volgend weekend ga ik weer weekendje snowboarden en het weekend daarna hebben we weer een badminton toernooi. Ben behoorlijk druk hier dus heb gelukkig geen heimwee.
Sophie De Klerk, Brazilie Hallo Nederland, Het is natuurlijk al december, bijna kerst en dat is een beetje raar in Brasil. De meeste dagen is het gewoon rond de 35 graden en dan is het toch wel apart voor je gevoel als je dan allemaal rendieren en kerstmannen en vrolijk versierde lichtjes overal ziet hangen. School is nu ook afgelopen sinds vorige week vrijdag voor mij dan. De rest van de klas heeft nog een of twee weken proefwerken en daarna mogen ook zij aan hun jawel zomervakantie beginnen. Mijn laatste dag op school voor de vakantie werd er ook nog ´gevochten´ Nou dat was wel het meest lachwekkende wat ik ooit heb gezien. Was tussen een meisje uit mijn klas en uit een klas lager. Ze stonden in de kantine eerst allemaal tegen elkaar te gillen en elkaar te beledigen, totdat de een wegliep en de ander haar een duw in haar rug gaf, degene die wegliep draai t zich om en ze beginnen naar elkaar uit te halen hahaha. Er kwamen geen leraren, kantinemensen of concierges tussen, wat ik wel een beetje apart vond maarja, en dat was het eigenlijk wel. Op een vrije dinsdag heb ik nog een appeltaart gebakken met Vic en daarna Zwartboek gekeken, die hier A espia heet. De appeltaart was jammer genoeg niet zo goed gelukt als de eerste keer maarja je kan niet alles hebben he. De Portugese lessen zijn ook alweer afgelopen, maar dat stelde eigelijk ook niet zoveel voor. Maar wel mooi mijn diploma op zak haha. Gewoon voor mijn aanwezigheid want een test hebben we niet gehad. Verder ben ik maar gestopt met mijn sportschool omdat ik mijn dure sportschoolabonnementgeld wel beter kon gebruiken en ben ik samen met Kristrun begonnen met rondjes joggen rond de Praça da Liberdade. Vrijdag 20 november hadden we viavia een gratis entree geregeld voor Villa Lounge, een club ergens hier in BH. Maar overdag hadden we afgesproken bij Rui, in Belvedere. Ik was een beetje later en de rest was allemaal al daar dus ik stap in de bus, 8106 to Belvedere. Maar blijkt dat je van elke bus 2 bussen hebt die de tegenovergestelde richting doen en om de een of andere reden had ik dus de verkeerde bus. Voor een ritje dat normaal 20 minuten duurt heb i k 2 uur in 2 verschillende hete bezwete bussen gezeten. Wijken gezien waar ik normaal nooit zou komen en gebieden van de stad waar ik nog nooit van had gehoord.Maar toch nog veilig aangekomen. En savonds naar Villa Lounge. We waren er maar 5 minuten omdat we te laat waren en we alweer op een ander feestje werden verwacht dus toen wilden we naar buiten maar bleek dat we nog wel even onze minimaal 10 reais verplicht te besteden moesten betalen. Maar meneer, wij zijn exchangestudenten. Dat is toch wel de meest geniale uitspraak ooit. Daarmee kom je met alles weg. Zaterdag naar een feest voor de laatste lesdag of iets van een school geweest. Nou dat was me toch ook wat. Kris en ik besloten even de wc´s op te gaan zoeken maar ze hadden daar natuurlijk weer maar al te snel door dat wij exchanges zijn, zoals iedereen haha. Serieus iedereen begon opeens
tegen ons aan te praten en doen. Een heleboel nieuwe nummers, namen en msn´s verder besloten we toch maar vroegtijdig het feestje te verlaten om naar Savassi, the place to be, te gaan. De vrijdag erna naar een feest in Pamulha geweest met Kris, Killian uit Frankrijk, de tweeling en Killian´s hostbrother. Pampulha ligt aan de andere kant van de stad bijna en heeft echt heel mooie huizen. Zo ook het huis van het feestje, whaow. Het zag er echt allemaal heel mooi uit. Felipe en Victor, de tweeling zingen en spelen gitaar trouwens heel veel misschien wel leuk om te kijken: http://www.youtube.com/watch?v=CaL7sfJByp8&feature=related http://www.youtube.com/watch?v=XrB0S6FLxM4&feature=related En die zaterdag zijn we naar een feestje van een vriend van een vriend in het Hard Rock Café Belo Horizonte geweest. Wat een uitzicht had je vanaf daar joh! En het was ook een zeer gezellig feestje haha. Afgelopen weekend zouden we eigenlijk naar het huis van vrienden waar Waldo en Virlene 6 maanden op passen omdat die vrienden naar India zijn, gaan. Smiddags regende het heel hard dus zouden we pas rond 7 uur savonds daarheen gaan, maar rond 10 uur vonden ze het te laat om daarheen te gaan dus dat was een beetje jammer dat we niet gewoon rond 7 uur zijn gegaan. Dinsdag met Kris en Anna en Hattie afgesproken in Fujiyama en daarna naar James (eigenlijk Feijao com arroz maar iedereen noemt het daar James) gegaan. En gisteren was het plan om een picknick in het park te houden, afgesproken om elkaar te meeten at Praça da Liberdade in zo´n koepelding met dak erop. Maar omdat het regende zijn we daar maar de hele tijd gebleven. En ik zou eigenlijk met Melissa van familie wisselen, maar zij wil de kerst bij haar gastgezin doorbrengen en omdat het in mijn gastgezin toch niet meer helemaal lekker loopt ga ik 9 december van gastgezin wisselen. Omdat mijn huidige familie dan voor een paar dagen naar de noord oost gaat. Het is allemaal een beetje een gedoe waar ik nu eigelijk heen ga maar als ik het zeker weet laat ik het weten en geef ik het adres natuurlijk ook weer even door. Verder ga ik 4 januari tot en met 29 januari met bijna alle exchanges in mijn district de Noord-Oost reis maken naar alle beroemde stranden en plaatsjes van Brasil. Heb er echt onwijs zin in!
Dikke kus!
Wouter Verheul, Mexico 11 januari 2010, Vandaag was het dan eindelijk zover. Na 5 maanden doorgebracht te hebben in mijn eerste gastgezin zit ik nu eindelijk bij een andere familie. ik zat er erg naar uit te kijken om te wisselen van familie, omdat je na 5 maanden hetzelfde toch wel weer op iets anders op zoek bent. Het voelt echt als een frisse start om weer helemaal over nieuw te beginnen. Allemaal nieuwe kansen om je weer lekker mee bezig te gaan. Mijn vorige familie was niet een heel groot succes. dit waarschijnlijk om dat de familie gewoon niet bij me paste. de enige tijd dat je ze zag was tijdens het middag eten en voor de rest van de tijd zaten ze op hun kamer hun eigen ding te doen. in het begin namen ze me nog wel mee op tripjes maar dat hield na een tijdje ook wel op. dit heeft mij wel geholpen om veel nieuwe mensen te ontmoeten, want als je familie niets met je doet dan ga je dat zelf maar op pad en zo had ik al vrij snel een hechte vriendenkring opgebouwd. en dat is helemaal geen vervelende situatie als je in een niet zo'n hele grote stad zit....
15 november 2009, Dit weekend was een groot succes! samen met alle 5 exchange studenten in mijn stad en onze counselor zijn we naar San Miguel de Allende geweest. een klein plaatsje ten zuiden van de hoofdstad van mijn staat San Luis Potosi. Het is een prachtig plaatsje met prachtige parken en super mooie en kleurrijke bebouwing van toen de Spanjaarden hier nog met de scepter zwaaide. De stad is een soort Amerikaanse enclave geworden. overal waar je loopt hoor je engels en zie je amerikanen lopen. Enig nadeel is dat hierdoor alles veel duurder is dan in de rest van Mexico. we hebben geslapen in een prachtig oud hotel dat kamers heeft met de namen van helden uit de geschiedenis van de revolutie. in de kamer van Franscisco Villa heeft hij dus ook geslapen aan het begin van de revolutie... 5 oktober 2009, Ik heb me weg nu wel gevonden in Mexico en Valles. Natuurlijk is alles anders, maar anders hoeft niet altijd slecht te zijn. Anders betekent voor mij dingen uitvinden, dingen leren. zoals: De mensen zijn hier super gastvrij. Overal waar je komt wordt je uitgenodigd om te dineren of te slapen. Als je hulp nodig hebt bij iets wordt door minimaal drien mensen die hulp aangeboden. In het begin werd ons al verteld dat het uitgangspunt van rotary is om je een lid van de grote familie van Valles te maken. Arm en rijk is hier een wereld van verschil. in het centrum is geen armoede te vinden behalve een enkele bedelaar. maar als je zoekt dan vind je de armoede wel waar je in het nieuws over hoort. bijv. de enorme rij voor het ministerie van financië om uitstel van betaling aan te vragen voor je lening. of de krotten huisjes in de buitenwijken die bij de eerste de beste storm de lucht in vliegen....
Dominique Rootinck, Argentinie Via deze weg, Hele fijne kerstdagen en een fantastisch Nieuwjaar !!!!! Het Kerstgevoel is bij mij op dit moment ver weg. Geen ,All I Want For Christmas, van Mariah Carey door de luidspeakers, geen kerstbomen of andere versieringen en bovenal geen kou maar een benauwende hitte, die voor mijn gevoel echt niet bijdraagt aan het kerstgevoel. Één ding is zeker, we krijgen hier geen witte kerst. Toch, nu ik dit alles opsom, ben ik blij dat ik Kerst in Argentinië mag meemaken. Bij een familie waar ik me helemaal thuis voel en met vrienden vanuit de hele wereld. Het is weer eens wat anders zullen we maar zeggen. Gelukkig hebben wij wel onze eigen kerstfeestjes. Zo hebben we afgelopen week koekjes gebakken met Last Christmas op de achtergrond. Iedereen brulde keihard mee en hier en daar werden wel wat traantjes gelaten, vooral toen iedereen vertelde over hun eigen Kerst tradities. Een super dag. Goed over op de orde van de dag. De Buenos Aires trip. Dit keer een met een groep van 17 super gezellig mensen, een kleinere bus maar wel 2 stoelen voor iedereen, 1 nieuw Rotary koppel, en 1 wereldstad. Buenos Aires. Samen met een klein deel van de Catamarca groep vertrok ik maandag 7 december om 1 uur met de bus naar Cordoba. Aangekomen op de terminal stond Quirine ons op te wachten en was het weerzien weer even leuk. Rond 11 uur diezelfde avond vertrokken we eindelijk richting Buenos Aires. In de bus hebben Quirine en ik elkaar sinterklaas cadeautjes plus gedicht gegeven. 1 prachtige pin en een paar mooie oorbellen maakten mijn sinterklaas! De volgende ochtend rond 9 uur aangekomen bij Themaiken. Een grote dierentuin met ’s werelds grootste vogelreservaat. Hier hebben we tot een uur of 3 rondgelopen. Het was een erg mooi park, maar als je naar het zuiden bent geweest en pinguïns en walvissen in hun natuurlijk omgeving hebt gezien valt het toch een beetje tegen. Tegen het eind van de middag aangekomen bij ons hotel dat er keurig uit zag. Die avond zijn we met een taxi richting de Obelisk gegaan! Het boegbeeld van Buenos Aires, hier hebben we rondgel open, wat gedronken en uiteindelijk moe maar voldaan terug naar het hotel gegaan. 9 December. Vroeg opgestaan om vervolgens 2 uur te rijden naar haven waar we onze bootexcursie zouden beginnen. We hebben heerlijk rondgevaren door de Tigre. De mensen leven hier op kleine eilandjes. Iedereen heeft dus ook een boot i.p.v een auto. Zo is er zelfs een supermarktboot en geen schoolbus maar een schoolboot. Leuk om te zien. Rond 12 uur werden we afgezet op 1 van de eilandjes voor een Asado. Het was een erg mooie locatie. Om half 3 werden we weer opgehaald door dezelfde boot en gingen we tegen het eind van de middag terug naar Buenos Aires. We hebben een stop gemaakt in de haven van Buenos Aires en daarna zijn we doorgegaan naar het enige echte Hard Rock Café. Daar heb ik mijn eerste officiële hard rock café T-shirt gekocht. Ik heb het gevoel dat dit het begin wordt van een zeer interessante verzameling. Die avond, de klapper van de reis. De Tango show. Iedereen had zich opgedoft en om 10 uur begon het spektakel. Een fantastische ambiance, leuke mensen en een werkelijk prachtige show. Er zat heel veel diversiteit in en ze hebben de tango op veel verschillende manieren laten zien. Helemaal te gek. Na de show heeft Quirine het voor elkaar gekregen dat we met 2 dansers op de foto konden!
De volgende dag was alweer de laatste volle dag van de Buenos Aires trip. Deze dag hebben we een citytour gedaan langs alle hoogtepunten. Zo hebben we het graf van Evita gezien, de obelisk, de grootste boekwinkel van Buenos Aires, de super mooie universiteit gebouwen en La Boca niet te vergeten. La Boca is de plek waar je gekleurde huizen en tango shows op straat kunt vinden. Wat een sfeertje hing daar zeg. Helaas konden wij, door een ietwat vreemde planning van rolling travel, daar maar 30 minuten rondwandelen. Na La Boca wilde we doorgaan naar Plaza de Mayo en het roze regeringshuis. Helaas was dit gesloten vanwege een demonstratie. Die avond met de metro naar het centrum gegaan. Voor veel mensen was dit heel erg bijzonder en zo wilde zelfs onze gids aan de verkeerde kant uitstappen.. Erg veel lol gehad. Heerlijk de avond doorgebracht in een bar met een gratis tangoshow. Niets vergeleken bij de vorige avond maar toch was het gezellig. 11 December. De laatste dag van de trip. ’S Ochtends zijn we toch nog naar het plein geweest en hebben het roze regeringshuis gezien. Ook hier konden we helaas maar 10 minuten rondlopen. Na dit flitsbezoek lieten we Buenos Aires achter ons om verder te gaan naar onze laatste activiteit. Parque de la Costa. Het grootste pretpark van Argentinië. Iedereen voelde zit weer helemaal kind en we hebben een super tijd gehad. Niet zo slim was dat we als allereerste attractie de wildwaterbaan hebben genomen. Drijfnat kwamen we eruit waarna we vervolgens in de andere attracties geweigerd werden. Agja zelfs dit kon de pret niet drukken. Ook was er een Inferno. Een spookhuis waar je lopend doorheen moet. Een hele enge maar tegelijkertijd humoristische ervaring. Tegen een extra vergoeding kon ook deze attractie gebruikt worden. Bikkels als we zijn hebben Quirine, David en ik het als enigste van de groep gedaan en het was super gaaf. Helaas zat het er om 6 uur weer op en vertrokken we richting Cordoba. Aangekomen op de terminal in Cordoba om 3.50 in de ochtend had iedereen het goed gehad. Gelukkig was er een bus naar Catamarca om 6 uur waardoor ik om 1 uur alweer lekker in mijn eigen bedje lag. Er is veel veranderd in het huis. Zo is mijn kamer nu felgroen, is de oude keuken eruit gesloopt en is er een doorgang gemaakt naar de nieuwe eetkamer. Het zwembad schiet op maar voor de kerst komt het zeker niet af. Goed na een paar uur siësta moest ik me klaarmaken voor het grote feest die avond. Mijn Egresado. Ofwel het eindexamendiner. Rond een uur of 10 ging ik naar het huis van een klasgenoot en vanuit daar met z’n allen naar de feestlocatie. Mijn hele familie was aanwezig speciaal voor mij en dat deed me goed. Aan de arm van mijn gvader naar binnen gegaan en genoten van een heerlijk diner. Het was een erg geslaagd feestje, compleet met bussen nep sneeuw en verschillende feestattributen. Afgelopen zondag weer een reünie met rotary gehad om het jaar af te sluiten. Opnieuw was mijn hele familie erbij. Super gezellig. Inmiddels gaat het gewone leven weer door. Over 8 dagen is het kerst. Over 15 dagen begint 2010 en over 60 dagen komen mijn ouders en ghislaine al. De tijd vliegt en daarom besef ik dat ik moet genieten van elke dag en elk moment !!! Un beso ENORME, xxx Dominique
Quirine Benschop, Argentinie Hallo lieve mensen!! Deze feesten zullen voor mij dit jaar weer helemaal anders zijn, maar heb er zeker zin in om dat allemaal mee te mogen maken hier bij een geweldige familie waar ik me echt thuis voel. Er is natuurlijk geen kou, dus ook geen sneeuw, alleen maar neppe kerstbomen, kerstliedjes in het spaans, geen 2e kerstdag etc. Maar goed weer eens iets anders. Jullie zullen volgend jaar horen hoe dat hier gaat in Argentinië. Wel heb ik al een moment echt kerst gehad. Maandag 7 december ging ik naar de terminal om de intercambios uit Catamarca op te halen. We zouden namelijk die avond naar Buenos Aires gaan!! Daar stonden de tv’s aan en zag ik opeens een enorme kerstboom met daaronder ‘’Plaza España’’. En jawel, dat is gewoon hier in Córdoba! Ik ben daar meteen naartoe gegaan met Mariana, waar ik dat weekend verbleef. Het bleek de grootste kerstboom van Argentinië te zijn. Eerst een concert vooraf en vervolgens het aanmaken van de lichtjes in de boom. Wat een spektakel. Een halfuur lang vuurwerk, champagne en confetti. Heb echt genoten van dat moment! Een ander moment wat ik jullie niet wil onthouden is het klassenfeest bij mij thuis. Florencia en ik hadden alles geregeld en er zouden drie eindexamenklassen komen. Goed ik heb hier natuurlijk al een aantal feestjes meegemaakt maar zoiets nog niet. De avond begon heel gezellig maar eindigde in een drama. Mensen werden zat, gooide iedereen en alles in het zwembad, stoelen tafels kapot, een meisje ging met hechtingen naar huis en zelfs de dixie werd op z’n kant gegooid. Ik had zoiets nog nooit gezien. De volgende ochtend was dus ook niet echt leuk. Er was gewoon geen gras meer te zien. Het zwembad moest leeggehaald worden door de hoeveelheid glas dat er in lag, de buren kwamen met tafelpoten terug etc. Toch blijkt dat hier heel normaal te zijn. Misschien ben ik nog niet aan alles gewend haha. En dan nu de Buenos Aires trip!! Wat een super stad is dat. Maandagavond 7 december vertrokken. Dit keer met 17 intercambios. Dinsdagochtend kwamen we aan bij de dierentuin Temaikén. In di t park is het grootste vogelreservaat ter wereld te vinden. Helaas leek het toch wel veel op de Beekse bergen en was het voor mij dus niet het toppunt van de trip. In de middag door naar de echte stad. ’s Avonds al een kijkje mogen nemen bij de obelisk en na wat gedronken te hebben lekker naar bed. 9 december stond ons een boottocht te wachten door de Tigre. Hier zijn allemaal kleine eilandjes en het vervoer van de mensen is dus een boot. Zo is er ook een supermarktboot en gaan de kinderen niet naar school met de bus maar met de schoolboot. Op een van die eilandjes een Asado gehad en toen was het tijd om terug te gaan naar Buenos Aires. We hebben een bezoek gebracht aan de haven: Puerto Madero, en in het bekende hard rock café. Die avond was voor mij het toppunt van de trip: De tangoshow!! Iedereen was helemaal opgetut en klaar om te gaan. Om 10 uur begon de show en het vloog voorbij. Op zoveel verschillende manieren lieten ze de tango zien, echt fantastisch! Een foto met de dansers daarna mocht natuurlijk niet ontbreken 10 december hebben we een citytour gedaan langs alle hoogtepunten van de stad. De obelisk, het graf van Evita, Palermo, San Telmo, de grootste boekwinkel van Buenos Aires, La casa Rosa en
natuurlijk La Boca, de wijk van de gekleurde huisjes en waar je de Tango op straat kan vinden. Die avond nog een drankje gedaan met gratis tangoshow in de stad en dat was alweer de laatste avond van de trip. 11 December. In de ochtend naar Plaza de Mayo geweest waar het roze regeringshuis is en toen door naar Parque de la Costa. Het grootste pretpark van Argentinië. Ik had liever die middag in de stad doorgebracht maar goed eenmaal in het park voel je je toch weer helemaal kind en zaten we al snel in de boomstammetjes. Drijfnat maar de grootste lol. Voor een aantal peso’s meer kon je ook in deze attractie, Dominique en David en ik hebben dat natuurlijk gedaan. Het was weer even en klein beetje als de bungyjump in Afrika! De bus ging weer richting Córdoba en opnieuw werd er afscheid genomen. Om 6 uur ’s ochtends lag ik in mijn bedje maar al gauw moest ik weer op want het was stress in huis voor het grote feest die avond. De egreso. Het diner en feest voor de eindexamenjaars. Aangezien mijn school me niet echt heeft gezien als echte leerling, ( ik stond bijvoorbeeld niet eens op de klassenlijst ) had ik geen kaartje voor het diner maar mocht ik vanaf de champagne aanwezig zijn. De hele gymzaal was omgetoverd. Iedereen zag er prachtig uit en het was 1 groot feest. Toen de zon weer boven aan de hemel stond gingen wij ons bed opzoeken. Afgelopen week was het rustig. Mijn zusje had de laatste examens op school en nu heeft dus iedereen vakantie. Nou nog een weekje tot kerst en voor ik het weet is het alweer 2010! De tijd vliegt en probeer dus ook te genieten van elke minuut. Nogmaals hele fijne kerst en een top 2010!! Tot volgend jaar, un beso grande!
Weblog’s; Vera Perlitius
veragoesmexico.web-log.nl
Karlijn WInkelman
http://kaloen.waarbenjij.nu
Roos Thijssen
roosjeinmexico.waarbenjij.nu
Koen America
americaincanada.waarbenjij.nu
Sophie De Klerk
sophiedeklerk.waarbenjij.nu
Tim Leus
timmer mansgoeschili.waarbenjij.nu
