HET MAATSCHAPPELIJK CONGRES VLUCHTELINGENWERK NEDERLAND Op de Utrechtse Heuvelrug daar scheen vandaag de zon En cake en koffie stonden klaar, als dat niet goed begon. Dit conferentieoord was duurzaam en daarbij ontzettend groen Een inspirerend omgeving voor wat ons hier stond te doen. Bussen vol bevlogen mensen reden af en aan Zodat u bij de incheckbalie in de rij moest staan Maar dat had u ervoor over, met plezier wachtte u even Om te spreken over de vrijheid om in veiligheid te leven. “Goede vrienden”, begon Harry van den Berg, in goede sfeer Om dit congres te mogen openen vond hij een grote eer Hij was tien jaar uw voorzitter en blikte even terug Er was heel veel gebeurd, we hadden veel achter de rug. Harry sprak van een organisatie die bij aanvang in beroering was Maar gelukkig tot rust gekomen, zo vertelde hij de klas “Wij zijn net een multinational” verklaarde Harry luid Het enige dat je over Philips no g hoorde was: reorganisatie, mensen eruit! Veertien regionale afdelingen en een bureau in Amsterdam Maar het echte werk speelde zich af daar waarvan u zoal kwam De Nationale omgeving was er niet beter op geworden En toen bracht Harry Mauro, vanzelfsprekend, aan de orde. Ten aanzien van vluchtelingen was de maatschappij verdeeld De financiële omgeving van vluchtelingenwerk was goed, wat toch weer scheelt Harry pleitte voor ondernemerszin, dat was wat ie u vroeg Want korting was mooi meegenomen, maar geld had je nooit genoeg. Zolang er kampen overvol met vluchtelingen zaten Had het zin op dagen als vandaag te komen praten. Internationale hypocrisie, we moesten vormingwerk gaan doen En Jan, die moest daar niet om lachen, zo vertelde Harry toen. Hij besloot met de nieuwe directeur op het podium te vragen En beloofde ons heel plechtig om zich onderdanig te gedragen De nieuwe directeur, in mooie jurk, heette Dorine Zij vond het imponerend om u bij elkaar te zien. Het doel van deze dag was om jullie te inspireren En wat ons alen bond met woord en daad te illustreren En jullie eigen stem, daar was vandaag ook ruimte voor Vervolgens nam Dorine het programma met ons door.
Mobieltjes moesten uit, en doe Dorine een plezier: Besteed wat aandacht aan het evaluatieformulier. Vul het in en geef het af en doe dat alle twee Dan krijgt u voor in de bus allemaal een leuk cadeautje mee! Toen sprak Lucas Meijs, en ons werd dadelijk toevertrouwd: Vluchtelingenwerk kende achterstallig onderhoud. Lucas wist dat zeker! En hij wis t dat zeker omdat Zijn echtgenote tijdelijk in één van de besturen zat. Fondsenwerving! U had niet genoeg aan de postcodeloterij Weg uit de achterkamers, betrek het dorpsplein erbij! De blauwe enveloppe was ooit ontzettend efficiënt En we hadden last van Griekse toestanden, maakt Lucas toen bekend. Hij sprak over vrijwilligerswerk, dat meer mannen dan vrouwen deden Maar dat kwam door de KNVB, deelde Lucas droogjes mede Tijd was schaars, vindplaatsen voor vrijwilligerswerk haast weg En de moedermaffia was óók geen sinecure, zeg! Lucas’ vrouw was behalve vluchtelingenwerkster luizenmoeder geweest Dat was alles wat zij mocht van de moedermaffia, dus deed zij dat bedeesd. Drie zielen die moeilijk mengen, Lucas sprak over de kerk Daar was ook een hoop onenigheid als het ging om vrijwilligerswerk. Mothers against drunk drivers! Daarover vertelde Lucas toen Nou, die moeders van tegenwoordig hadden maar een hoop te doen. DAMN! Dat warende dronkenlappen die lekker wilden rijden En de moeders, in groepsverband, op hun beurt hard wilden bestrijden. Een plaatje van een lege snelweg, Lucas hoefde ’t niet te verklaren Het bleek dat wij allemaal van de generatie autoloze zondag waren. Vrijwillige energie moesten we zien als vissen in de zee Of zon, die op het verkeerde moment kwam, maar je moest er wel iets mee. Hoe met tijd en energie om te gaan? We leerden wijze lessen Was je een half uur te voeg hier, moest je kunnen SMS-en Naar de vrijwilligerscentrale: “Doe mij een kind om te ontluizen Of pluk bejaarden om mee koffie te drinken hier uit de verzorgingshuizen. ” Vrijwilligerswerk moest Plug and Play en Plop! Direct aan de slag En Lucas was ooit luizenvader geweest zelf, op een kwade dag Tot ongenoegen van zijn zoons, die vonden dat niet je dàt Lucas stond klaar als de zon die opkwam, maar geen kind dat luizen had! “Veel succes en veel ple zier!” Zei Lucas tot besluit Hij kreeg bloemen en een kookboek en toen waaierde wij uit Tot één uur, want dan zou de lunch al worden geserveerd Met ieders dieetwensen was rekening gehouden, werd door Dorine nog beweerd.
“Mindspring” van Aziz Azizi werd mijn eerste stop Al heel veel vluchtelingen knapten daar enorm van op. Een vluchteling die heeft te kampen met stress en onzekerheid Midspring helpt! Omdat het de depressies vaak bestrijdt. Hoe het programma werkte, legde Azizi uit, en graag Al werd ie om de tien seconden onderbroken door een vraag Niet alle vluchtelingen hadden perse psychische klachten Maar ze leerden ook iets over het leven dat hen stond te wachten. Wat mensen voor dromen hadden, want iedereen had namelijk dromen En omgaan met rouw, dat zou ook boven tafe l komen Het belang van het gezin, integratie kwam nog aan de orde Ik dacht: na een cursus Mindspring kun je zelfs luizenmoeder worden! Ik schoof een deurtje op terwijl de groep ging debatteren En passeerde een tiental moeders die broodjes stond te smeren. De lunch die werd reeds voorbereid, het rook allemaal goed En er klonk vrolijk gezang op de gang van mensen “In the mood” Uitgeprocedeerden in nood, in de Bordewijkzaal Nou, daar klonk het lang zo vrolijk niet hoor, allemaal. Zwangere passanten, mensen die op straat terechtkomen? Door vluchtelingenwerk werd iedereen bij de hand genomen. Kinderen op straat hebben op hulp en steun ook recht En hetzelfde recht als ieder ander kind, zo werd gezegd Recht op logopedie, op onderwijs en op behuizing En als het nodig was, ook recht op een goede ontluizing! Wat was Iriszorg? Dat werd ons ook nog uitgelegd En vul altijd het formulier in! Werd daarna dreigend gezegd Een arts met 35 jaar ervaring moest zijn ei hoognodig kwijt “Dames” , riep een boze vrouw, “we hebben nog maar heel kort tijd!” En we moeten nog een casus doen! Of zullen we die laten vallen? Reuring in de tent! We mochten stemmen met z’n allen Maar eerst ging het nog over schulden, ook heel interessant, maar ja Ik wou ook nog naar de workshop over socia l media! Op de gang klonk het gezang nog altijd magistraal Maar ik verdiepte mij in Twitter in de Multatulizaal Mauro, Maura, iedereen kon je gaan volgen via tweets Dat die mooie Marya 4000 volgers had verbaasde mij helemaal niets. Toen was het alweer tijd om naar het lunchbuffet te gaan. Harry, zoals beloofd, stond onderdanig achteraan Lucas bladerde in zijn kookboek, dat kwam vast nog vaak van pas Want het was duidelijk dat mevrouw Meijs druk met van alles en nog wat was.
De broodjes waren heerlijk en de lunch gevarieerd En ieders dieetwensen inderdaad, werden gerespecteerd Lucas, zag ik, die las van zijn maffiamoeder een tweet: “Jongen, DAMN, wat je ook doet, maar alcohol drinken doe je niet.” Wat vindt u trouwens van mijn Wessel, speelt ie niet prachtig gitaar? Hij woont nog bij z’n moeder en dat is soms best heel naar Hij komt altijd te laat, al drinkt ie enkel vruchtensappen Omdat zijn moeder hem dan toch verbiedt de auto in te stappen. “In the mood”, die workshop kwam als vierde aan de orde Want na al dat zingen dat op de gang klonk was ik heel benieuwd geworden En ik was niet de enige, allemaal enthousiaste vrouwen Eentje kon niet meedoen, want zij was helaas verkouden. Alten en sopranen en er zat ook een enkele bas En wat zou het niveau zijn van de zangers in de klas? Het eerste proefkonijn kwam bijna tot de hoge C En er werd ritmisch meegeklapt door dame nummer twee Onder Ingrids’ leiding zong en klapte iedereen We stapten en we klapten en we wipten met één been Ook de bassen wisten wat besmuikt de ritmeklus te klaren Hoewel ze stijver in de heupen en ook nog in de minderheid waren. Die mannen, alle drie, bleven het liefste aan de kant Zij voelden zich als vluchtelingen in een ander land Hoewel ik “In the mood” was, door dit vrolijke gedoe Moest ik tot mijn spijt weer naar een ander zaaltje toe. “Grenzen stellen met empowerment”, in het Kronkelcafé, en dáár Een biljart en boekenkasten en iedereen liep door elkaar Een vrolijke bende, een dame begon toen uit te leggen Dat ze tegen mannen met baarden moeilijk nee kon zeggen. Als iemand hulp vroeg bij het plassen, zei je dan duidelijk nee Of als iemand geld wou delen, of je dat wel of niet dee Een geëmotioneerde dame vertelde ons in tranen, toen Dat zij ouderen niets kon weigeren en dat dus ook nie t zou doen. Mensen aanraken, een hand geven, wie raakte je aan, en hoe? In sommige culturen was aanraken een levensgroot taboe En had iemand weleens “ja” gezegd terwijl ie dat niet wou Tegen een cliënt, tegen z’n moeder, tegen een college of zijn vrouw? Iedereen natuurlijk! Het leek mij dat dat duidelijk was Dus voor “Het DNA van Vluchtelingenwerk” toog ik naar een nieuwe klas In een kelder waar het naar verf rook, met een tapijt zo groen als glas Stonden twee heren voor het bord, allebei in witte jas.
Winterschilders? Dokters? Ik twijfelde toch enige poos En van boven uit de In the Mood zaal klonken de klanken van The Rose “Begeleiding van Krib tot Kist!” Stond witte jas één toen te verklaren Waarmee bewezen leek dat de witte jassen dokters waren. “Wat onze medewerkers bindt is de cliën! ” Laten wij toen De T die was eraf gevallen, daar kon niemand wat aan doen De groep werd opgedeeld in groepjes, voor discussie, korte poos “Waarom doe jij niet mee?” Vroeg dokter één mij een beetje boos. Maar ik zat al om tien voor drie startklaar in deze zaal Omdat ik niks wou missen van Ruud Lubbers zijn verhaal U was er pas kwart over, dus ik wachtte nog een poos Vanuit de foyer stegen de stemmige klanken op van The Rose. Er was niet veel voor nodig om mij hier te doen begrijpen Ruud Lubbers mocht met zo’n aubade in z’n handen knijpen! En hoewel ie zich geschoren had, was dit een typisch gevalletje van Een man met baard, die je heel moeilijk een mooi lied weigeren kan. Daar was Ruud Lubbers, trots aangekondigd door Dorine Fijn vond ie het hier te zijn, alle collega’s weer te zien Ruud sprak over de vreugdevolle viering van het leven En leuk dat zingen! En Harry zag ie ook toch mooi weer even. Het hart van de samenleving, dat zat hier , in deze zaal En wat zou Ruud gaan zeggen, waarover ging vandaag zijn verhaal? Natuurlijk over Mauro, op deze mooie zonnige dag Maar ook over het Generaal Pardon, en de film die hij gisteren zag. De naam van Wilders, die was Lubbers tijdelijk ontschoten Maar van het artikel van Paul Scheffer had Lubbers enorm genoten Er moest een nieuw artikel komen dat het oude weer verving Over de vreugdevolle viering van de komst van de vluchteling. Ruud had een vriend, Frans Bauer, zo vertelde hij de klas Nou we vònden het toch jammer dat die niet uitgenodigd was! Ruud pleitte hier hartstochtelijk voor een ander politiek geluid En de PVV, die nodigde men haast nèrgens meer uit. Aan de waan van de dag mocht niet ma ar worden toegegeven Met hart en ziel voor de vluchtelingen, die hebben recht van leven En het kon niet minder, ook niet bij de postcodeloterij “Een Maurojaar!” Zei Lubbers, met applaus viel u hem bij. “Binnen drie maanden”, zei Lubbers, “moet een situatie helder zijn”. En na zes maanden je brood verdienen was voor iedereen heel fijn. Voor vluchteling en kaaskop! Iedereen moest kunnen werken. Ruud hield van lekker aanpakken! Dat was duidelijk te merken.
Een definitieve vergunning wilde hij graag, na drie jaar En iemand terugsturen naar het land van herkost, informeer daar eerst eens naar. Geweldige mensen, die je liever hier had dan daar “Democratie is wat de mensen willen”, meldde Ruud, en dat was waar. Mensen die de moeite waard zijn, daar moeten wij iets voor doen Houdt de moed erin! Zei Lubbers ons als laatste toen En we moesten blijven zingen! Meldde hij ons tot besluit Lang zal ze leven voor Ria, daar barstte iedereen toen in uit. Terwijl Ruud aan politiek deed, was Ria bij de zonnebloem aan ’t werk En ook als luizenmoeder was ze volgens mij heel sterk Ruud zette Ria in het zonnetje tot plezier van de hele zaal Stak wat veren in haar achterste, ten overstaan van ons allemaal! Het was een mooie dag ik heb weer heel erg veel geleerd Dat je moeder op je nek krijgt wanneer je dronken chauffeert Dat je nee moet durven zeggen, ook tegen mannen met een baard En dat Ruud bevriend is met Frans Bauer, en dat openlijk verklaart. Lucas drinkt geen borrel mee, die heeft zijn vrouw gesproken Zij heeft vrijwilligerswerk te doen en dus moet hij vanavond koken En wij gaan met de bus naar huis aan he t eind van de deze dag Zijn moeder heeft net getwitterd dat ie beslist niet rijden mag. Ik ga er eens mee stoppen, doet u mij nog één plezier: Schrijf over ons iets op uw evaluatieformulier Want Ria kreeg veel veren, maar ik wil er ook wel twee! En we zaten hier gezellig, en we zaten hier oké! Dominique Engers, Doorn, 12 november 2011 http://www.desneldichteres.nl/
