Ps116:1,3; Ps143:1,6,9; Luc.7:36-50; Gk156; LB473:1-4,6.10; Opw602; Ps9:1
Hartstocht voor God! 1. Wanneer huilde je voor het laatst in de kerk? Huilen hoort bij de meest eerlijke emoties. In Lucas 7 overkomt het een vrouw. Wat is er aan de hand? 2. Een Farizeeër (echte kerkman) heeft van Jezus gehoord en wil wel wat delen uit zijn overvloed. Hij heeft zo zijn gedachten over Hem. Dat ontdek je vooral als hij zijn medemens (de vrouw) beoordeelt. Hij denkt te weten hoe mensen in elkaar zitten en wie Jezus is. Wie is Jezus voor jou/u? Vanwege de oosterse gastvrijheid zit de deur niet op slot en komt die vrouw (nee, hè, niet zij!) tijdens de maaltijd binnen. Ze heeft tot nu toe nog niet zo’n mooi leven geleid maar vanwege de preken van Johannes en Jezus heeft ze dat ontdekt! Haar conclusie is: met zo’n leven als ik geleefd heb, moet ik naar Hem toe. In zijn aanwezigheid breekt ze. Tranen, haren en zalfolie onderstrepen dat. Het is haar hartstocht voor God en komt uit haar diepe binnenste. De Farizeeër vindt het niks want hij weet niet wat vrede is. Hij is niet die ene uit de gelijkenis (vs.41-43). Op dit moment is hij nog vijand van Jezus, de schuldeiser. De vrouw ontdekt wat vrede is want haar grootste probleem, haar zonde, worden door Jezus uit de weg geruimd. Vrede: het is goed tussen haar en God! Vanwege de hartstocht van de Here Jezus die we op Golgotha intens op ons af zien komen. Een hartstocht die ook te ontdekken valt bij doopwater, en bij brood en wijn volgende week zondag! 3. De tafelgenoten maakten heel wat mee en vroegen zich af: wie is Hij toch? We schuiven even aan en staan stil bij Hem en bij onszelf. Hij staat centraal in dit Bijbelgedeelte. Welke plaats heeft Hij in onze gedachten, in onze emoties? Laat er ook bij ons hartstocht zijn voor Hem. Dat is pas echt genieten! Gesprekspunt, kindfragment, citaten, Bijbelrooster 1. Geniet van genade, van elkaar, van Hem. Doe afstand van alles waardoor jouw (het gezamenlijke leven) niet gaat bloeien en leef in vrede! 2. voor de kids: vr . . md h . . r, als je erg . ns b . nt en op . . ns gaat er iemand h . . len. W . l eens meegem . . kt? D . ze mevr . . w huilt omdat ze ontd . kt d . t ze foute d . ng . n heeft ged . . n m . . r ook dat Jezus v . n h . . r houdt. Ze w . l st . pp . n met de slechte d . ngen. Mooi is dat! G . . . . . . s. 3. ‘De Farizeeër luisterde van een afstand. Gereserveerd. Dat kan niet. Dan ken je jezelf niet. En wat doe je dan? Je beledigt Christus met je zogenaamde aandacht en belangstelling. De Farizeeër had wel aandacht, maar hij zette zich niet in. Dat kan Christus ook van ons moeten zeggen. ‘U hield de deur voor Mij open. Maar waarom liet u Mij niet echt binnen in uw leven? Waarom ben Ik op allerlei uren en in allerlei onderwerpen helemaal niet welkom met mijn geboden? Waarom heb je niet het eerste van je bezit over voor Mijn dienst? Wie afstand houdt, roept het oordeel over zich op’.’ 4. ‘Altijd wanneer mensen besluiten Jezus zonder remmingen te aanbidden – hun waardevolle bezittingen, hun verhalen, hun dans, hun muziek voor Hem uit te storten zoals zij dat graag willen – zijn er anderen, die toekijken en het gebeuren beschamend en onsmakelijk vinden’
5.‘Jezus’ woorden van vergeving klinken als muziek uit een andere wereld. Wie die klanken heeft gehoord, leert het wel af om afstand te houden’. 6. Bijbelrooster: Avondmaalsformulier; 1Cor.11:17-34; 1Cor.12:1-11; 1Cor.12:12-31; 1Cor.13; Luc.7:31-35; Mar.14:1-11
Ds.G.J.Klapwijk, Zwolle-Berkum, 1 februari 2015
Thema: hartstocht voor God 1 En? Ook wel eens gehuild? Wanneer huilde je voor het laatst in de kerk? Wat zeg je? Vandaag nog? En jij? Nog nooit gedaan? Ok, en los van de kerk: wanneer huilde je voor het laatst? Nogal onveilig zo’n vraag. Daar ga je toch niet zomaar op reageren? Je denkt toch niet dat ik dat hier ga vertellen? Huilen is een diepe emotie. Ook heel puur. En eerlijk. Maar je laat jezelf ook wel echt kennen. Ok, de een huilt heel wat eerder dan de ander maar het is altijd een eerlijke emotie. En dan kan het soms opeens zo stil worden. Oeps… hier gebeurt iets. Wat moet ik ermee? Moet ik iets? Wat dan? Sommige mensen voelen zich er heel ongemakkelijk bij. In elk geval raakt het ons als een ander gaat huilen. En hier in ons Bijbelverhaal komen we een vrouw tegen die tranen-met-tuiten huilt. Hier moet echt heel wat aan de hand zijn. En dat is ook zo. En wat zal het doen met de anderen die er aanwezig zijn? 2 nee, dan die Farizeeër Maar laten we even teruggaan naar het begin van het verhaal. Er is een man. Later horen we dat die Simon heet. Hij is een Farizeeër. Een belangrijk man in de kerk. Iemand die het serieus neemt. Net als Paulus, die ook jarenlang een Farizeeër is geweest. Mensen die je nodig hebt in een samenleving, in de kerk. Die niet zomaar wat aanrommelen maar heel wat over hebben voor hun godsdienst. Die het belangrijk vindt om de geboden van de HERE serieus te nemen. Hoe vaak had hij bijv. al niet gelezen in de boekrol: wees barmhartig want Ik ben barmhartig. Zorg goed voor vreemdelingen, voor kwetsbaren want jullie zijn het zelf geweest in Egypte. Die Simon heeft van Jezus gehoord en hem vast ook wel meegemaakt. En hij heeft zo zijn gedachten over hem. En daar zit al een heel verschil met die vrouw waar we het zometeen nog weer over gaan hebben. Emoties zijn minder makkelijk ‘binnenboord’ te houden dan gedachten. Deze man denkt van alles over Jezus. Hij weet hoe het leven in elkaar zit. Hoe je vanuit het Woord van God moet denken over mensen en over zonde. Wat speelt er zich veel af in zijn hoofd! Over mensen, over die vrouw, maar laat daar niets van merken. En toen hij Hem tegenkwam liet hij zo zijn gedachten gaan. O ja, eh… nou, eet U mee?
Hij kende de regels maar we zullen ontdekken dat hij het hart achter de regels niet (meer) ziet. Daarmee liet hij zien dat hij best barmhartig was. Gastvrij. Ja, maar later ontdek je in het verhaal dat het toch heel anders ligt. Er blijft op alle manieren AFSTAND tot Jezus. Dat is wat door het hele verhaal zeer duidelijk wordt: AFSTAND! Hij behandelt Hem als iemand die wel mag komen meeëten bij hem. Maar daarmee maakt hij ook duidelijk dat hij niets van Jezus nodig heeft. En zoals we later in het verhaal ontdekken, zelfs een bepaalde minachting voor Hem heeft. Hu… zie je wel dat Hij geen profeet is…. Er is geen vriendelijkheid bij Simon. Geen hartelijkheid, laat staan hartstocht. Jezus, iemand die je even mee laat eten maar tot wie je afstand bewaart… En jij dan? En u? Jezus, o heus wel. Hij heeft zo zijn plekje in je leven. Zelfs wel af en toe in je gedachten. Toch minstens 1 x per week komt Hij in je gedachten. Voorzover het je uitkomt wil je er best iets mee doen. Met wat Hij zegt, wat Hij belangrijk vindt. Zolang het past in jouw wereld, in jouw schema. In jouw kijk op het leven… Mag Hij je boven op je huid zitten? Mag Hij via de Bergrede naar je toekomen? Waarin Hij de geboden van zijn Vader nog verder aanscherpt? Of ergens anders als Hij zegt dat het voor rijke mensen moeilijk is om het koninkrijk van God binnen te gaan? Mag Hij het vandaag zeggen tegen de rijkste mensen ter wereld, Of is dat juist het moment dat je zelf ook afstand neemt tot Hem. Jezus ok, beetje geloven ok, maar niet te dicht op mijn huid Is die Simon wel zo heel anders dan wij? Zie hem eens zitten aan tafel, met zijn hoofd boordevol gedachten 3 maar die vrouw vindt onder tranen haar geluk En dan… Ja, je woont in het oosten. Dus geen aangeharkte tuintjes en deuren op slot. Nee, een cultuur zoals je soms op het platteland nog tegenkomt. Je loopt achterom en je roept als je de deur binnenstapt ‘volluk’. Opeens was ze er, die vrouw. En dan nog wel DIE (!) vrouw! Een vrouw met een reputatie. Niet zo’n beste… Misschien dat ze dat zelf ook wel wist. Maar ja, wat moest ze anders. Misschien had ze geen alternatief gezien om anders te leven. Of was het haar poging om dat diepe verlangen in haar leven te bevredigen. Wie zal het zeggen? Soms kom je in iets terecht waar je vooraf zeker niet voor gekozen hebt. Maar van het een komt soms het ander en op een bepaald moment kun je niet meer terug… En toch… ergens knaagt dat.
Maar het was haar in de afgelopen periode in elk geval heel duidelijk geworden. Want het was nogal wat wat er in deze dagen allemaal gebeurde. Johannes de Doper had de mensen opgeroepen om zich te bekeren. En zich te laten dopen. En zo was ook de Here Jezus rondgegaan. Hij verkondigde het Koninkrijk, genas zieken en vertelde dat je moest breken met je oude leven. En het was bij haar aangekomen. Ze had de zinloosheid ontdekt van een leven in zonde. Uiteindelijk gaat toch alles kapot. Je geheimen, je leugens, de schaamte. De vernedering. Wat levert het uiteindelijk nou op? Mensen die misbruik maken van elkaar en aan het eind. Als je ze echt nodig hebt, sta je met lege handen. In een sfeer waar zonde gekoesterd wordt is iedereen ten diepste alleen met zichzelf bezig. Hoe mooi het soms ook lijkt! Uiteindelijk sta je alleen. Helemaal alleen. En te midden van die ellende had ze het goede nieuws gehoord. Het goede nieuws gezien. Hem gezien! En ze heeft de belangrijkste conclusie in haar leven getrokken. Bij Hem moet ik zijn! Met al mijn ‘bagger’ moet ik naar Hem toe. En als ze in zijn nabijheid komt dan gebeurt het. Ze breekt. En wat is dat mooi om te zien dat ze zich niets aantrekt van haar omgeving. Dat doet de hartstocht met haar. De schaamte voorbij. Als je bij Hem bent en naar Hem kijkt, dan is er geen houden meer aan. Alles komt eruit. Van al die tijd. Huilen! Tranen met tuiten. Niet een beetje, maar eindeloos. De tranen stromen en zij voeten worden nat. En als ze het ontdekt dan bedenkt ze zich geen moment. Oei… en met haar lange haren maakt ze zijn voeten droog. Wat een mooi gebaar. Wat een liefde. Wat een hartstocht. Haar hart, haar hele verlangen: dat is er voor Hem! Wat een verschil met Simon. 4 omdat ze Gods hartstocht heeft ontdekt Simon heeft er zo zijn eigen gedachten over. Nog steeds vanaf een afstand overziet hij het geheel en heeft hij zo zijn gedachten over wat zich hier afspeelt. Zie je nou wel. Die Jezus heeft ook niets door. Kijk maar uit met zo’n vrouw. Je weet nooit waar dit op uit zal draaien. Laten we bij deze maaltijd toch alles op alles zetten om ons niet met onreinheid in te laten. En dat kan maar zo gebeuren. Riskant… Ze is toch een zondig mens, dat weet je toch? Hoezo profeet? Die Jezus snapt er niets van.
Nou, als je een beetje weet wie die vrouw is en wat ze uitgespookt heeft, nou, dan had je haar wel tot de orde geroepen. Dan had je je wel even afgevraagd wat ze nu weer van plan was. Je weet het maar nooit met zo iemand.. Niet te vertrouwen. En dan laat Jezus zien dat Hij inderdaad geen profeet is, maar veel meer. Hij weet wat er zich afspeelt in een mens. De emoties die voor het oprapen, voor het opdweilen liggen. De gedachten die je voor een ander kunt blijven verbergen. U doorgrondt me en kent me… zelfs mijn gedachten kunt U verstaan…. En Jezus maakt iets duidelijk via een gelijkenis. Iemand heeft een schuld van 10.000 euro. Een ander van 100.000. Het wordt beiden kwijtgescholden: ach, laat ook maar zitten… Wie is het meest blij; het meest verbaasd? Die van 100.000 euro. Let op. Het is hier niet de bedoeling om Simon met de ene schuldenaar te vergelijken en de vrouw met de andere. Nee, Simon is niet iemand die hier een beetje liefheeft. Hij was er niet met water, met een kus, met zalfolie. Uiteindelijk liet het hem koud, hoe Jezus erbij zat/lag. En hij is hier zeker niet degene die ervaart dat hij in de schuld staat bij Jezus. En dat Jezus degene is die tegen je zegt: zonder Mij blijf je zitten in de schuld. Nee, die ene wordt opgevoerd om het contrast duidelijk te maken. Simon: jij zit met een heel groot probleem als jij afstand bewaart tot Jezus. Wat ervaart die vrouw dat ze van een enorme last bevrijd is! AL (!) je zonden zijn vergeven! Niet omdat zij liefde betoont. Nee, omdat ze is gaan geloven in het Evangelie. Ze is gaan geloven in Hem: het goede nieuws in eigen Persoon. En daarom liefde is gaan betonen. Goed om even bij stil te staan. Je zou zo maar kunnen bedenken: o, werkt het zo? Je hebt lief en daarom worden je zonden vergeven. Maar het is juist andersom! Zij ontdekt dat zij vergeving en vrede ontvangt en dat zet haar leven in bloei. Dat is de mooie, bijbelse volgorde! Wat een opluchting. Lucht! Eindelijk…. Niet meer schuldig. Niet meer opletten of er van die vingertjes worden opgestoken. Van die gefronsde wenkbrauwen. Van die mensen die er zo hun gedachten over hebben… Eindelijk vrede. De schuld is weg. En daarmee heeft ze ontdekt (en ontdekken wij met haar!) dat Jezus nog veel meer is dan een Profeet. Over een poosje geeft Hij – vol hartstocht – Zijn leven op Golgotha. Weg is de schuld. En ieder die in Hem gelooft wordt schoongewassen. Zoals je kunt zien hier bij deze mooie nieuwe schaal. Waar babytjes straks zullen worden besprenkeld.
Hartstocht van God! Wat een wonder voor die vrouw. Wat een wonder. Wat een bijzonder Iemand, die Jezus! Wat intens wat hier allemaal gebeurt. Wij zitten hier lekker in de kerk en zulke schokkende dingen gebeuren er niet vanmorgen. Maar probeer je voor te stellen wat de andere tafelgasten allemaal meemaken in korte tijd. 5 haar hartstocht is bedoeld om na te volgen En zo zaten de andere tafelgasten ook te kijken. Wat gebeurt hier? Wie is dat toch? En schuif er maar gewoon even bij aan. Sta eens stil bij Hem die hier centraal staat in dit Bijbelverhaal. Die centraal wil staan in onze gemeente. In jouw leven. Op wie lijk je? Op Simon? Gepaste afstand met zo je eigen gedachten? Op de vrouw? Vol hartstocht je uitleveren aan God? De sprong wagen? Beseffen dat het de enige weg is. Weg ten leven. Op de tafelgangers? Tsjonge, wat moet je hier nou toch mee? Wie is Hij voor je? Iemand waar je zo wel eens je gedachten over kunt hebben. Die je er best eens even bij wilt hebben op bepaalde momenten in je leven. Die iets over je te zeggen mag hebben zolang het jou past. Hoe denk je eigenlijk over Hem? Over God? Mag Hij het te zeggen hebben over je? Besef je dat je tot over je oren in de schuld zit bij God? Ken je de tranen om je zonde? Kniel je hartstochtelijk neer voor God? Is het beste van je voor Hem? Hoe ga je volgende week Avondmaal vieren? Wat betekent het voor je dat hier een doopvont staat? Wat heb je bij je? Je hart? Je hartstocht? Ga je met alles naar Hem toe? Niet alleen over je zonden, om die te vergeven. Maar ook dat je je in alles op Hem gaat richten. Vol hartstocht omdat je Hem niet kunt missen. Heb je eigenlijk al wel eens ontdekt in je leven wat die vrouw heeft ontdekt? Nee? Dan wordt het tijd om inzicht te krijgen in wat hier op aarde belangrijk is. Vraag om de Geest. Of Hij je vol wil maken van God. Ga in je agenda, met je portemonnee, met je hart, plaatsmaken voor Hem. Vraag aan Hem of het mooie dagen mogen worden, deze 40 dagen. Vraag om hartstocht voor Hem die zo hartstochtelijk veel houdt van zijn gemeente, amen.
