N U M M E R
2
GROTES TEDEN
GSB blad A P R I L
20 0 5
Oude fabriek zoekt bruisende huurder Verder denken
Veelplegers
Toerisme niet
Chicago pakt
over het grote-
in Zwolle
langer voor iedere
het aan ‘op zijn
stedenbeleid
klemgezet
stad speerpunt
Nederlands’
Inhoudelijk Een lezer reageert op de inhoud van dit nummer. Linde de Jong werkt in Dordrecht mee aan het programma Impuls Economie en doet de communicatie rond het ondernemersloket en de revitalisering van het bedrijventerrein Zeehaven.
Foto: Ton Poortvliet
Weerbarstig ‘Een nieuwe functie geven aan een oud, monumentaal gebouw. In dit artikel staat dat gebouw in Eindhoven, maar neem ook de Schiecentrale en de Van Nellefabriek in Rotterdam en de Lichtfabriek in Haarlem. Voor het behoud van dit industrieel erfgoed vind ik extra inzet meer dan terecht! Na het lezen van dit artikel realiseerde ik me wel
6
weer dat de werkelijkheid vaak weerbarstiger is dan de ideeën …’
Oude fabriek zoekt bruisende huurder
Niet vooruitstrevend ‘Ik vind de stellingen in het artikel over de toekomst van het grotestedenbeleid nog niet erg vooruitstrevend, maar het roept misschien daarom juist wel debat op. Zijn dit nou de vragen die we elkaar moeten stellen? En zijn meer maatwerk, geldstromen opnemen in het gemeentefonds en beter de successen vieren de oplossingen? De vraagstukken in steden vragen toch om spannendere en creatievere oplossingen. Gelukkig heeft minister
10
Pechtold nog een paar jaar om met vernieuwende ideeën te komen.’
Voer voor debat over de toekomst van het GSB
Nieuw leven Inspirerend om te lezen dat de regels aan de kan schuiven, samenwerking en de mens centraal stellen echt werkt. Ik zag het helemaal voor me hoe de veelpleger in het artikel zin krijgt in een nieuw leven als blijkt dat de obstakels die hij telkens tegenkomt nadat hij uit de gevangenis komt, samen met anderen worden opgelost. Een aanpak die als je
13
het mij vraagt navolging verdient in andere gemeenten.
Zwolle zet veelplegers klem
Colofon
Contact ook voor abonnementen
Bart de Haan, Sigrid van Iersel, Rody van
Koninkrijksrelaties en verschijnt vijf
(kosteloos)
der Pols, Caroline Togni, Ellen Weber
keer per jaar. Overname van artikelen is
E
[email protected]
Fotografie: Steef Meyknecht, Bert
T 070 4266142 (Hank Hendriks)
Vliegwiel: Aanval op de uitval
4
toegestaan met bronvermelding en na
Rode pen
5
Ramakers, Hollandse Hoogte, Ton
goedkeuring van de redactie. De artike-
Vooraf en achteraf
5
Poortvliet
len in het GSB|blad weerspiegelen niet
Hoofdredactie a.i.: Marieke Klösters
Illustraties: Casper Gijzen
per se de opvattingen van het kabinet.
Redactie: Els Beimers, Jeanne Derks, Raymon Nijstad Eindredactie: Marije van den Berg
van der Nat]
Benchmark: Toerisme
16
Vormgeving: Maarten Balyon grafische
1.600 moorden in Chicago
18
vormgeving bv, Zoeterwoude [Martijn
Sms tegen spijbelen
19
Plein: Corporatie-miljarden
20
[Maters & Hermsen Journalistiek, Leiden] Druk: Quantes, Rijswijk Artikelen: Jan Joost Aten, Marije van den Het GSB|blad is een uitgave van het Berg, Carolien Groeneveld, Leonie Hage,
2
En verder
Jaargang 6, nummer 2 (april 2005)
ministerie van Binnenlandse Zaken en
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties
Nummer 30 Sittard-Geleen is sinds dit jaar de 31e GSB-stad. Terecht? Het GSB|blad belt aan op Rembrandtstraat 30 in de wijk Stadbroek en vraagt Wiel Bakkes (73) naar zijn ervaringen.
Zelfbediening in Sittard-Geleen Heeft de relatief kleine stad Sittard-Geleen wel te maken met een grotestedenproblematiek? ‘Van de honderd bewoners telen er veertig wiet. Ik ken de burgemeester persoonlijk en hij weet ervan, maar doet niets. De drugsproblematiek is van de laatste jaren. De woningbouwvereniging doet er met de toezegging van woningen niets aan: alles stoppen ze in deze wijk bij elkaar. Er is veel illegale
Wiel Bakkes: ‘Inspraak bij de
bewoning. Het is onmenselijk, de criminaliteit is enorm. De
herstructurering wil ik niet. Want
een na de ander wordt in elkaar geramd. Laatst is iemand
als ik mijn mond opentrek, krijg ik
meegenomen in een auto en met voertuig en al op de spoorweg
ruzie’ Foto: Bert Ramakers
gezet. Zodat de intercity eroverheen reed. Er heerst angst, het is ieder voor zich. De brutaalste heeft aanzien en krijgt alles voor elkaar. Zelfbediening is hier het motto: als je een fiets nodig
ogen. Door al het geruzie pakken ze de problemen in de wijk
hebt, pak je die gewoon.’
niet aan.’
Tijd voor ‘beleid’, dus?
De Rembrandtstraat grenst aan het herstructureringsgebied, waar de
‘Ik ben al veertig jaar betrokken bij de politiek en was aange-
sloophamer al aardig heeft huisgehouden. Wordt u betrokken bij de
sloten bij de LPF. In de politiek is het “ikke, ikke en de rest kan
plannen?
stikken”. Het is één grote vriendjespolitiek. De samenvoeging
‘Ik woon hier al dertig jaar en intussen is de wijk aardig uit-
van Sittard, Geleen en Born is een grote mislukking. Het is
gebreid, er zijn prachtige buurten bijgekomen. Inspraak bij de
haat en nijd: de gemeenten gunnen elkaar het licht niet in de
herstructurering wil ik niet. Ik bemoei me er liever niet mee, want als ik mijn mond opentrek, krijg ik ruzie. Dat doen de
Pilsje
ambtenaren maar.’ Kent u uw buren?
Wiel Bakkes heeft ongezouten kritiek. Burgemeester van Sittard-
‘Ach man, ik ken heel Sittard. In de buurt heb ik goede contac-
Geleen Wim Dijkstra reageert:
ten, ik ben actief in de wijk. Met de jeugd kan ik goed opschie-
‘Het is de hoogste tijd dat ik met Wiel Bakkes een pilsje ga drinken. We
ten, jongeren komen vaak naar me toe voor advies. En de
moeten echt even bijpraten. Ik neem zijn gevoelens over wat er in de
woningbouwverenigingen, maar die doen niks met mijn goede
wijk gebeurt, serieus – al onze inspanningen zijn er ook op gericht om
raad. Bewonersverenigingen? Nee, die zie je nooit.’
aan dit soort toestanden een einde te maken. Met de politie, woningcorporaties en de energieleverancier treden wij bijvoorbeeld hard op tegen
Is het wel leuk om hier te wonen?
hennepkwekerijen. Maandelijks hebben wij een “ophaaldag” waarop we
‘Ja, ik wil hier voor geen goud weg. Ik heb twee vrienden [wijst
hennepkwekerijen ontmantelen. En de wijkcoördinator heeft bewoners
naar zijn honden] en hierboven woont een goede vriendin. Wat
georganiseerd in een wijkplatform en in de buurt is het projectbureau
wil ik nog meer?’ |EWr
Stadbroek in Ontwikkeling gevestigd. Hier kunnen de buurtbewoners terecht voor informatie en al hun vragen over de plannen, herhuisvesting
In deze rubriek bellen we aan bij een bewoner van huisnummer 30
of veiligheid. Ik vind het jammer dat meneer Bakkes zijn ervaring en
in een typische GSB-wijk met de vraag: wat merkt u van het grote-
kennis van de wijk niet ten dienste wil stellen aan het wijkplatform.’
stedenbeleid?
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
3
Vliegwiel
Aanval op de uitval De G27 zetten in GSB III de ‘next step’ in het grotestedenbeleid: een aanval op de uitval. Aan de hand van dit thema onderzoeken de grote steden hoe zij de uitvoering van het grotestedenbeleid kunnen verbeteren. Laten we nu eens niet de regeltjes als vertrekpunt nemen, maar
Ten aanval!
de gewenste situatie. Hebben we die scherp, dan is het vroeg
Illustratie: Casper Gijzen
genoeg om daar de wettelijke en juridische basis bij te zoeken. Dat is kort samengevat de methode waarmee de G27 een groot-
ring zien, maar ze benoemen en er daadwerkelijk iets aan doen.
scheepse ‘Aanval op de uitval’ inzet. Idee achter deze ‘strategi-
De ‘next step’ zetten in het grotestedenbeleid.
sche innovatie’ is dat bepaalde complexe, pijleroverstijgende grootsteedse problemen om durf, lef en onconventionele allian-
Sympathiek en logisch, deze vervolgstap. En best spannend om
ties vragen. Voor het overkoepelende thema ‘uitval’ is gekozen
met elkaar, als waren er geen wetten en beperkingen, met de
omdat elke stad het verschijnsel kent van mensen die de boot
benen op tafel te denken over onconventionele oplossingen.
missen op de arbeidsmarkt, in het onderwijs, in de zorg, op de
Er is wel een risico. Als de uitvoering van al die wilde plannen een
woningmarkt, maar ook op cultureel gebied of op het terrein van
tijdrovende, bureaucratische en misschien zelfs onbegaanbare
de fysieke infrastructuur.
weg wordt, dan is dat al snel funest voor
‘De eigen regeltjes voor
Oprekken Na GSB I en II, waar de G27 voornamelijk hebben ingezet op zelfevaluatie, visitatie, nieuwe partnerschapvormen en meetbare doelstellingen, is ‘Aanval op de uitval’
deze ene keer buiten werking stellen’
een logische vervolgstap. Want als de
de motivatie en de denkkracht. En slaat begeestering voor een nieuwe aanpak, voor betere prestaties en voor een ‘andere overheid’ als bij toverslag om in frustratie. Niettemin, de resultaten in Rotterdam laten zien dat ‘beginnen bij het resultaat’ wel degelijk effect kan hebben.
uitvoeringspraktijk van beide perioden iets duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel dat de grote steden
Opblazen
op een aantal hardnekkige terreinen niet verder kunnen. Dus
Een voorwaarde voor succes is ook dat de Tweede Kamer en de
moeten we de mogelijkheden misschien een beetje oprekken, is
media niet elk proefballonnetje dat in de proeftuinen wordt
de achterliggende gedachte.
opgelaten, opblazen totdat het knapt. Creativiteit de ruimte en
De G27 denkt aan proeftuinen. Vrijplaatsen voor vrijdenkers, die
de tijd gunnen, dat is essentieel. Maar waar veel partijen con-
niet in codificaties denken, maar gedreven worden door de wens
flicterende belangen hebben, is de kans dat een van de schakels
om betere resultaten te halen. Zonder zich te verschuilen achter
gaandeweg het proces publicitaire hulp van buiten zoekt, beslist
bevoegdheden. Met partijen, zowel lokaal als nationaal, die als
aanwezig. Dan slaat creatief denkwerk om in verkramping, en is
het nodig is bereid zijn hun eigen regeltjes ‘voor deze ene keer’
het gedaan met de verwachte meeropbrengst.
even buiten werking te stellen. Zodat die steden die werkelijk alles al gedaan hebben wat in hun mogelijkheden lag – want dat
Veronderstelling
is een harde voorwaarde!– een stap verder kunnen worden gehol-
Nuchterheid over het effect is geboden, omdat deze aanpak enkel
pen. De knelpunten, kortom, niet als onoverkomelijke belemme-
is gestoeld op de veronderstélling dat er op deze manier iets extra’s te halen valt. Misschien is de houding van burgemeester Frank Kerckhaert van Hengelo in dit geval wel de enige juiste. ‘Zekerheid dat we hiermee scoren, hebben we niet. Dat is waar.
Wat brengt het grotestedenbeleid teweeg?
In deze rubriek een
commentaar over de resultaten, doelen en spin-off’s van het GSB.
4
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
Maar ik voel wel dat het meer dan de moeite waard is om het in elk geval te proberen.’ |Eric Went
Rode pen
‘We willen consequent gedrag van het rijk’ Het GSB|blad belt een krantenbericht na voor het
uitkering komt voor Buurt, Onderwijs en Sport. Die had
verhaal achter de quote. Wethouder Verhulst van
naar mijn oordeel prima in de BDU sociaal gepast. We
Utrecht reageert op een bericht in het Utrechts
zijn nu de boel aan het opschonen en dan moeten we
Nieuwsblad dat na de ondertekening van de conve-
niet weer naar een nieuwe lappendeken van specifieke
nanten verscheen. De grote steden hebben last van
uitkeringen. Daar zullen we als onderdeel van de G4 het
departementen, staat daarin.
rijk op blijven aanspreken. Hoe het verder gaat wanneer na 2010 het convenant is afgelopen, weet ik niet. Maar wel dat ook daarna het
‘Alles gaat nu in een grote pot en de steden kun-
rijk en steden gezamenlijk zullen moeten werken aan
nen zelf beslissen waar ze het aan uitgeven. De Graaf: “De grote steden gaan de vrijheid tegemoet en hebben van het rijk minder last.” Dat werkt nog niet bij alle departementen goed, vinden de burgemeesters van de vier grootste
‘Middelen voor grotestedenbeleid in 2010 opnemen in het Gemeentefonds’
steden. Daarover willen zij zo snel mogelijk met minister De Graaf praten.’
de aanpak van grootstedelijke vraagstukken. Wat mij betreft kunnen we een deel van de middelen die daarbij horen opnemen in het Gemeentefonds. Het rijk maakt
René Verhulst: ‘Consequent gedrag, dat willen de G4
met een veel beperkter aantal grote steden afspraken
van het rijk. We hebben in de prestatieconvenanten ook
over een veel beperkter aantal voor die stad echt wezen-
afspraken gemaakt over het terugdringen van het aantal
lijke onderwerpen. Maatwerk en selectiviteit dus.’
specifieke uitkeringen; die moeten óf in de brede doel-
Daags voor het ter perse gaan van dit nummer heeft
uitkering, óf in het Gemeentefonds. Ik vind het dan niet
René Verhulst afscheid genomen als wethouder.
consequent als VWS daarna met een aparte specifieke
|CG
De gemeente als Don Juan Wat? Congres Wie? Ben Janssen, directeur Gelders Informatie- en Documentatiecentrum voor Zorg en Welzijn (Gidz) Wanneer? 24 februari 2005 Waar? De Nieuwe Buitensociëteit in Zwolle Wie nog meer? Vertegenwoordigers van gemeenten en welzijnsorganisaties
Vooraf en achteraf
Vooraf
Achteraf
‘De gemeente als verleider, dat spreekt uit de
‘De veel belovende titel bleek de organisatie niet helemaal
naam van dit congres “De gemeente als Don
waar te kunnen maken. Althans, in de workshops die ik
Juan”. Onze organisatie adviseert en ondersteunt
volgde. Gemeenten gaan instellingen niet verleiden tot
de gemeenten in de provincie Gelderland op het
het halen van gezamenlijke doelen. Sterker nog: met de
gebied van zorg en welzijn. Dit congres zou mij
komst van Wet Maatschappelijke Ondersteuning krijgen
wellicht kunnen vertellen hoe gemeenten instel-
gemeenten juist meer eigen verantwoordelijkheid en in-
lingen verleiden tot het halen van gezamenlijke
koopmacht om samenwerking af te dwingen. Wij moeten
doelen. Er is geen centrale aansturing meer, he-
gaan nadenken over onze veranderende rol om gemeenten
laas wat mij betreft, en dus kun je samenwerking
te ondersteunen. De komende tijd zal Gidz de discussie en
niet afdwingen, maar moet je verleiden. Work-
plannen over de richting van de WMO nauwgezet volgen.
shops over regie binnen het vrijwilligerswerk en
Inmiddels hebben we de Gelderse gemeenten al wel een
over het zorgloket zal ik zeker gaan volgen.’
aanbod gedaan om hen met cijfermateriaal te helpen bij het ontwikkelen van WMO-beleid.’ |LH
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
5
Ou zoek
6
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
ude fabriek kt bruisende huurder
Stoere fabrieken zijn omgewerkt tot broedplaatsen voor hippe kunstenaars of hebben een tweede leven gekregen als bruisend bedrijfsverzamelcentrum. Maar zijn de hoge verwachtingen over de duur verbouwde complexen ook uitgekomen? ‘In de praktijk houdt iedereen zich met zijn eigen dingen bezig.’ Koningin Wilhelmina verzorgde er de eerste radio-uitzending naar Nederlands-Indië en Albert Einstein gaf er in 1923 een lezing. Gebeurtenissen van gewicht. Toch viel het gebouw van het voormalige Natuurkundig Laboratorium – kortweg NatLab – van Philips in Eindhoven oorspronkelijk niet op als een pand dat voor het nageslacht bewaard moest worden. Maar toen het uit 1914 stammende gebouw moest wijken voor een openbaarvervoer-verbinding, kwamen Eindhovense burgers en cultuurhistorici in het geweer. De bakermat van de televisie, de Philipshave en alle andere bekende elektronica-uitvindingen tegen de vlakte, dat nooit! Op de valreep kregen de actievoerders hun zin. De oude denk- en ontwerptank van Philips moet nu het domein worden van eigentijdse ondernemers op het gebied van design en technologie.
Glorieuze toekomst De verwikkelingen rond het NatLab staan niet op zichzelf. ‘Emoties zijn een belangrijke, zo niet de belangrijkste drijfveer om cultureel erfgoed te behouden’, weet Arno Boon, directeur van Boei (Maatschappij tot Behoud, Ontwikkeling en Exploitatie van Industrieel Erfgoed). Deze non-profitorganisatie, opgericht door onder meer het Bouwfonds, speelt als belegger, ontwikkelaar en exploitant een belangrijke rol bij gebouwen die een tweede leven moeten krijgen. ‘Gebouwen zijn soms oerlelijk en hebben geen monumentale waarde, maar vormen toch een landmark in de buurt.’ Een bedrijfsverzamelgebouw is volgens Boon de populairste herbestemming van een verlaten industrieel complex. Om zo’n concept leven in te blazen, duiken overal dezelfde ronkende termen op: broedplaats, kruisbestuiving, interactie tussen de gebruikers en creatieve smeltkroes.
Straatje De oude Philipsfabriek de Witte Dame. Waar arbeiders ooit de eerste
Soortgelijke woorden sprak oud-minister Jo Ritzen in 1998
gloeilampen produceerden, werken nu studenten van de Design
ook uit bij de heropening van de Witte Dame, een voormalige
Academy aan hun ontwerpen. Foto’s: Steef Meyknecht
gloeilampenfabriek van Philips in het hart van Eindhoven.
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
7
Industrieel erfgoed
Design Academy: ‘We voelen ons betrokken bij de Witte Dame’
Voor dat pand voorzag hij een glorieuze toekomst als ‘bakermat voor creatieve en innovatieve ideeën voor een duurzame samenleving’. Maar komt daar ook iets van terecht? Wat zorgvuldige res-
schappelijkheid, maar dat is in de praktijk moeilijk concreet
tauratie en uitgesproken inrichting betreft in ieder geval wel,
te maken. Ik vind dat je er beter naar kunt streven dat afzon-
blijkt bij de rondleiding door de Witte Dame. Het accent ligt op
derlijke functies apart van elkaar dienst kunnen doen. Het
vormgeving, informatie, technologie en cultuur en daarmee
gebouw moet ook door blijven draaien als de besturen van
past de Witte Dame precies in het straatje van Eindhoven, die
twee clubs slaande ruzie met elkaar krijgen. Ook zie je vaak
zich graag als designstad profileert.
dat culturele activiteiten bij elkaar gezet worden zonder dat er
Een groot deel van het gebouw is in gebruik bij Design Academy
daadwerkelijke verbindingen zijn. Bibliotheekbezoek sluit bij-
Eindhoven, een HBO-opleiding op het gebied van vormgeving.
voorbeeld niet rechtstreeks aan op theaterbezoek. Wij vinden
In de lichte hallen, waar arbeiders ooit gloeilampen fabri-
het bij de zoektocht naar gebruikers belangrijker om naar de
ceerden, werken nu studenten aan hun eigen ontwerpen. ‘De
gebruiksexploitatie op de lange termijn te kijken.’
huisvesting in een uitgesproken architectonisch pand, een exponent van de Nieuwe Zakelijkheid, spreekt bij ons zeker tot
Rompslomp
de verbeelding’, zegt Henri Beelen van de Design Academy.
Om een herbestemming tot een succes te maken, is een grote betrokkenheid bij het gebouw in ieder geval een voorwaarde.
Tekentafel
De Design Academy had ook voor een nieuwbouwpand aan
Maar een bruisend cultureel hart is het nooit geworden. De beoogde kruisbestuiving tussen diverse bewoners is evenmin nauwelijks tot
NatLab
stand gekomen. Henri Beelen: ‘Op de tekentafel
Park Strijp Beheer, een samenwerkingsver-
is samenwerking een prachtige gedachte, maar
band van Eindhoven en bouwconcern Volker
in de praktijk houdt iedere instelling zich met
Wessels, neemt het voormalig Natuurkundig
zijn eigen dingen bezig. Af en toe zijn hier geza-
Laboratorium van Philips op in de ambitieuze
menlijke evenementen, maar er moet iedere
plannen om het hele industriecomplex in het
keer wel iemand zijn die zich daarvoor vrij wil
stadsdeel Strijp de komende jaren om te vor-
maken. De organisatie daarvan kost telkens
men tot een moderne wijk. Binnen die wijk
enorm veel tijd.’
wordt het voormalige NatLab een verzamelvat
Kruisbestuiving, daar heeft ook Boon van Boei
van bedrijfjes, waar creatieve techneuten
niet zo’n hoge pet van op. ‘Het synergie-effect
elkaar moeten aanzetten tot nog mooiere
zie ik meestal niet van de grond komen. Bij
prestaties.
de Witte Dame is wel een gevoel van gemeen-
8
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
Industrieel erfgoed
‘Het gebouw moet ook door blijven draaien als de rand van de stad kunnen kiezen. Nu voelt de opleiding als
In het NatLab krijgen startende
mede-eigenaar van de Witte Dame zich verantwoordelijk voor
bedrijfjes waarschijnlijk wel een
de gang van zaken rond het hele gebouw. ‘Het rendement is
plek, maar ook hier wordt gezocht
gelukkig goed, maar een nieuwbouwpand had wellicht wat
naar deelnemers, die reeds hun
minder rompslomp opgeleverd’, glimlacht Beelen. ‘Maar we
sporen verdiend hebben. ‘We wil-
twee clubs slaande ruzie krijgen’
voelen ons betrokken bij dit gebouw. Zo bleek de horecavoor-
len vermijden dat het een doorloophuis wordt’, zegt directeur
ziening op de begane grond niet goed te lopen. De leegstaande
Jan Schreurs van Park Strijp Beheer [zie kader, red.]. ‘Wellicht
ruimte dreigde een rotte kies voor de Witte Dame te worden.
is er subsidie voor de aanloopkosten, maar het project moet in
Dat is slecht voor de uitstraling. Daarom hebben we ons sterk
principe zelf levensvatbaar zijn. Het huurniveau dat daaruit
gemaakt voor een betere oplossing. Nu zit er op die plek een
voortvloeit, past niet bij starters.’
horeca-afdeling van het ROC, waar leerlingen praktijkstages uitvoeren. Dat levert meer stabiliteit op.’
Dicht bij de oorsprong Maar wederom zijn er wel dromen over een nieuw bestaans-
Doorloophuis
recht van het NatLab als bruisende reageerbuis voor creativiteit.
Het groepje kunstenaars dat oorspronkelijk de aanzet gaf voor
Dat zo’n concept kan werken, ziet Schreurs in de Schiecentrale
het tweede leven van de Witte Dame had eigenlijk heel andere
in Rotterdam. Deze voormalige elektriciteitscentrale is omge-
visioenen. Zij wilden de fabriekshallen omvormen tot galeries,
vormd tot verzamelcentrum voor audiovisuele, design- en ICT-
musea en ateliers. Maar Eindhoven had geen behoefte aan een
bedrijven. ‘Allemaal bedrijven op het gebied van multimedia
gebouw dat tot in lengte van jaren afhankelijk zou zijn van
bij elkaar, dat werkt.’
subsidies. Broedplaatsen die alleen maar broedplaatsen zijn,
De nieuwe bewoners van het NatLab moeten verder gaan waar
liggen om diezelfde reden op dit moment slecht in de markt.
de ingenieurs van Philips ooit opgehouden zijn: met uitvinden
Een aantal stabiele huurders vormt een harde voorwaarde voor
en uitdenken van nieuwe ontwerpen en technologieën. Want
duurzame exploitatiemogelijkheden. ‘Bij de keuze van gebrui-
hoe minder er aan het gebouw aangepast hoeft te worden,
kers moet je strategisch te werk gaan, want het is belangrijk
hoe beter uiteindelijk voor de exploitatie, weet Schreurs. ‘Een
dat een gebruiker lang in het pand blijft zitten’, zegt Boon.
nieuwe bestemming die rendement oplevert, is gemakkelijker
‘Zekerheid is het belangrijkste. Om die te behouden kun je
te realiseren als je dichter bij het oorspronkelijke gebruik blijft.
beter zorgen voor een niet al te hoge huur.’
We zoeken gebruikers bij het gebouw, niet andersom.’ |SvI
De Witte Dame Het monumentale gebouw in Eindhoven van Dirk Rozenburg doet dienst als onderkomen van diverse (half)commerciële instellingen, zoals de ANWB en een bank. Daarnaast hebben de Openbare Bibliotheek, Philips Corporate Design en Mu Art Foundation (een podium voor experimentele kunst) onderdak gekregen in de oude fabriek. Ook de Design Academy heeft er haar onderkomen.
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
9
Verder denken over het grotestedenbeleid
Vijf keer voer voor debat
De week na de feestelijke ondertekeningen van de
1. Dit waren de laatste convenanten
afspraken voor GSB III besloot Thom de Graaf door het
nanten na 2009 is betrekkelijk. De GSB-methode
dossier gekozen burgemeester tot aftreden. Inmiddels
en is inmiddels behoorlijk ingeburgerd bij de steden.
is Alexander Pechtold de nieuwe minister voor Grotestedenbeleid. Die zal de discussie over het toe-
De meerwaarde van weer een nieuwe ronde conveheeft zijn vruchten afgeworpen, krijgt navolging Ook het rijk is aan het leren over grenzen van departementen heen te kijken. Het is tijd voor iets nieuws. Een nieuw soort afspraken, nog minder bureaucratie en nog meer maatwerk. Job Cohen: ‘Meer selectiviteit in de prestatieafspra-
komst van het grotestedenbeleid moeten initïeren. Het
ken en dus een slagvaardiger overheid’
GSB|blad geeft alvast voer voor debat en grijpt daarbij
2. Dit is de laatste GSB-periode
terug op de inleidingen tijdens de ondertekening op
stedenbeleid. De steden houden wel hun bijzondere
11 maart.
In 2010 is het gedaan met deze vorm van het grotepositie. Bijvoorbeeld door een uitzonderingspositie voor grote steden in wet- en regelgeving. Door van de drie brede doeluitkeringen naar één BDU te gaan. Of
10
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
Verder denken over het grotestedenbeleid
door een bijzondere voorziening binnen het gemeente-
Job Cohen: ‘Het GSB is primair een bestuurlijk arrange-
fonds voor grote steden.
ment. De echte winst moeten we natuurlijk vinden in
Henk Jan Meijer: ‘Er zijn wel momenten geweest dat
de behaalde maatschappelijk resultaten. Daar willen
we ons afvroegen of we nog wel in onze steden kon-
de steden door haar inwoners maar ook door het rijk
den beargumenteren wat de meerwaarde van het GSB
op worden aangesproken en afgerekend. Het stelsel
was’
moet daaraan ondergeschikt blijven. Ik prijs mij dan ook gelukkig dat we de komende tijd niet alleen gaan
3. Met grotestedenbeleid is door een minister niet te scoren
monitoren maar dat we ook (weer) over inhoud gaan
Grotestedenbeleid gaat over de thema’s van vandaag:
opstellen.’
praten en een gezamenlijke agenda daarvoor gaan
problemen in de oude wijken, herstructurering, werkenhalf miljard!) naartoe. Maar daar is niet door een
4. Het succes van tien jaar GSB-methode is onvoldoende ‘gevierd’
minister mee te scoren. Het succes van het grotesteden-
GSB is meer dan alleen geld in goed beleid omzetten.
beleid zit bij de steden. Concrete resultaten, ook die er
Het grotestedenbeleid heeft sinds de pionierstijd van
in deze periode aan komen, zijn lokale resultaten. Dat
1995 veel bereikt, met name in de manier van werken
maakt het grotestedenbeleid kwetsbaar: rijksbeleid en
(ontkokerd, meetbaar, resultaatgericht, programma-
gelegenheid, onderwijs. Daar gaan nu miljoenen (drie-
rijksgeld waarvoor de credits níet naar het rijk gaan.
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
11
Verder denken over het grotestedenbeleid
Brinkman: BDU’s breed houden Extra middelen die in de toekomst voor de G30 tisch, samen met partners in de stad). Dat succes is onvoldoende gevierd.
beschikbaar komen, worden toegevoegd aan de
Steden én rijk kunnen dat succes claimen.
BDU’s. Dat is de inzet van het kabinet in reactie
Henk Jan Meijer: ‘Niet eerder hebben steden en rijk zolang achter-
op de commissie Brinkman. Deze commissie ad-
een in een dergelijk sterke samenhang geïnvesteerd om complexe
viseerde het kabinet over het terugbrengen 155
(groot)stedelijke problemen aan te pakken.’
specifieke regelingen naar 25 regelingen. Nieuwe geldstromen worden kritisch bekeken en toevoe-
5. Steden zijn niet bedacht op harde afrekening door het rijk
gen aan de BDU is daarbij steeds één van de opties.
De komende maanden is er intensief contact tussen rijk en steden over
Verder zal de verantwoording over specifieke rege-
de afrekening van GSB II. Toon van het rijk wordt natuurlijk rechtvaar-
lingen, net als de BDU, gelijk komen te lopen met
dig en duidelijk. En geld dat niet is uitgegeven, blijft niet bij steden op
de stedelijke begrotingscyclus. Het rijk zal daarbij
de plank liggen. Maar verder? Wat discussiepunten. In hoeverre is een
ook niet meer inhoudelijke eisen stellen aan die
stad verantwoordelijk voor het niet behalen van gestelde doelen? Als
verantwoording dan de gemeenteraad doet, tenzij
doelen in GSB II niet gehaald zijn, stellen we dan de doelen voor GSB
daarvoor aantoonbaar reden is.
III ook naar beneden bij? Geld dat niet is uitgegeven, maar wel bestemd
Op www.grotestedenbeleid.nl vindt u het kabinets-
is, moet dat ook terug naar het rijk? En wat wordt de betekenis van de
standpunt over de adviezen
midterm review?
Wat steden kunnen verwachten:
Afrekenen over GSB II Rechtvaardig en duidelijk. Dat wordt de toon van het rijk bij de afrekening over GSBII. Steden krijgen de kans hun prestaties toe te lichten. Ook – juist! – als die zijn achtergebleven bij de oorspronkelijke doelen. De beleidsmatige eindverantwoording van GSB II
Als blijkt dat een stad een onvoldoende eindverantwoor-
gebeurt onder verantwoordelijkheid van Binnenlandse
ding GSB II heeft opgesteld, komt er een bestuurlijk
Zaken. Per doelstelling van het MOP geven steden de cij-
overleg tussen stadsbestuurders en de coördinerend
fers bij de indicatoren van alle doelstelling. Daarnaast
minister voor GSB, eventueel aangevuld met betrokken
verwacht BZK een kwalitatieve toelichting. Daarin
bewindspersonen. De beleidsmatige consequenties van
kunnen steden het ‘verhaal achter de cijfers’ kwijt: wat
de eindverantwoording worden – in combinatie met de
heeft een stad gedaan om de doelen te bereiken?
uitkomsten van de midterm review in 2007 – betrok-
De financiële verantwoording over de verschillende
ken bij de nieuwe stadscontracten. Rijk en stad kunnen
regelingen die er in GSB II waren, valt onder de ver-
dan het lopende convenanten eventueel herijken. Ook
antwoordelijkheid van de vakdepartementen. Voor de
kan een stad meer begeleiding krijgen.
SIV-regeling is dit BZK. Veel van deze regelingen zijn gedurende de periode jaarlijks financieel verantwoord.
Op 15 juli moeten alle documenten bij het rijk binnen
Voor de meerjarige regelingen geldt dat een eventuele
zijn.
terugvordering van de middelen zal plaatsvinden indien middelen niet besteed of niet rechtmatig (dus
12
Meer info?
volgens de regels van de regelingen) besteed zijn. In
Verantwoording van de Meerjarige Ontwikkelings
het geval van het ISV wordt er ook een verband gelegd
programma’s: Pepin Cabo (
[email protected]).
tussen het al dan niet behalen van prestaties en de
Financiële verantwoording van de BZK-regelingen:
middelen.
Gerlant Kooistra (
[email protected]).
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
Zwolle zet veelplegers klem In Zwolle daalde de misdaad van de groep veelplegers met meer dan twintig procent. Het geheim: eerst actie, dan administratie
Foto’s Steef Meyknecht
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
13
Veelplegers
Een toeter klinkt en de gevangenispoort schuift open. Herman
laag sociaal-cultureel milieu, heeft financiële schulden die
is weer vrij. Klaar om schoon schip te maken. Maar hoe krijgt de
uitzichtloos lijken en is vaak dakloos.’
draaideurcrimineel zijn leven op de rit? Door éérst maar eens op een nette manier aan geld komen. Op naar de sociale dienst.
Dus er is werk aan de winkel. De steden Zwolle en Deventer, het
Daar blijkt dat Herman voor de aanvraag van een uitkering een
Openbaar Ministerie, de Reclassering Nederland en de politie
postadres nodig heeft. Maar Herman heeft geen huis. Die uit-
IJsselland hebben de krachten in een convenant gebundeld om
‘Onverbeterlijk? Nou, dit is wel een lastige club’
kering heeft hij immers hard nodig om
de overlast te beperken. In zowel Zwolle als Deventer zijn twee
de eerste huur te betalen. Ook moet de
groepen van vijfenvijftig personen aangemerkt die streng in
bekeerde crimineel een identiteitsbewijs
de gaten worden gehouden. De aanpak lijkt aan te slaan. Het
laten zien. Dat heeft hij niet. Bij het loket
aantal door die groep gepleegde misdrijven daalde vorig jaar
Burgerzaken hoort de veelpleger dat hij
meer dan 20 procent. Wat is het geheim?
een pasfoto moet laten maken. Dat kost twee euro – die hij niet heeft. Als Herman
Oud papier
dan ook nog hoort dat het wel vier weken
‘Als de naam van een veelpleger opduikt, gaan aan elk loket
duurt voordat een verzoek om bijzondere
alle bellen rinkelen.’ Sake Eskens, beleidsadviseur over veilig-
bijstand in behandeling wordt genomen, gaat het spoken in
heid in Zwolle, schetst in één zin de kracht van het plan. Het
zijn hoofd. Gevangen in een bureaucratische impasse groeit de
begint allemaal met de feestelijke benoeming tot veelpleger.
hopeloosheid. ‘Eerst maar eens een blikje bier in de buurtsuper
Burgemeester Meijer ondertekent persoonlijk een brief met die
jatten en daarna zien we wel weer verder.’ Het beteren van zijn
mededeling. De veelpleger krijgt de brief van een “daderagent”,
leven strandt op de drempel van het stadhuis.
die ervoor zorgt dat de inhoud ook echt wordt gelezen en niet bij het oud papier verdwijnt. ‘In de brief staat dat we het gedrag
Koot & Bie
niet tolereren’, vertelt Patrick van Tricht, coördinator Integraal
Dit doembeeld kennen ze in Zwolle. Voor de veelplegers die de
Veiligheidsbeleid. ‘Maar we bieden in de brief ook hulp aan: je
provinciestad teisteren is daarom een strak plan bedacht. Ja,
kunt een programma volgen om verslavingen aan te pakken en
dat is nodig. Het brave imago van de Hanzestad, zo treffend
je schulden te saneren.’
bezongen door Koot & Bie (‘nergens anders dan in Zwolle gaan ze zo vroeg plat’) klopt niet. Dat blijkt uit het rapport ‘Naar een
Opgejaagd wild
veiliger samenleving’. In 2004 telde Zwolle bijna tweehonderd
‘Een veelpleger is beslist geen knuffeldier’, zegt Henk van de
veelplegers. Henk Kobus, reclasseringswerker, schetst een
reclassering. ‘Opgejaagd wild’, weet een dakloze in een parkje
profiel: ‘Veelpleger ben je als je in twee jaar tijd meer dan tien
bij het centrum. Ze hebben gelijk. Met de zogenaamde ISD-
geregistreerde misdrijven pleegt. De gemiddelde veelpleger is
maatregelen (Inrichting voor Stelselmatige Daders) in de hand
verslaafd aan alcohol, drugs of gokken. Hij komt meestal uit
delen rechtbanken sinds januari keiharde straffen uit. Voor
‘Met de Sociale Dienst is afgesproken om bij veelplegers alle procedures
‘Een veelpleger is beslist
opzij te schuiven’
geen knuffeldier’
Cees van Dongen, wijkwerker
Henk Kobus, reclassering
14
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
Veelplegers
een winkeldiefstal staat normaal een weekje brommen. Een veelpleger hoort al snel de eis van twee jaar. Als alternatief wordt hulp aangeboden.
‘Hoe krijgt de draaideurcrimineel zijn leven op de rit?’
Verslaafde raddraaiers kunnen op sommige plaatsen kiezen tussen brommen of een enkeltje Ossendrecht. Daar wacht stelende junkies een resocialisatieprogramma. Maar helaas! Nog geen veelpleger ging in op het aanbod om vrijwillig hulp te zoeken. Dus daar blijft het in Zwolle niet bij.
Procedures opzij In het Stadskantoor raakt wijkwerker Cees van Dongen, gespecialiseerd in ‘bijzonder doelgroepen’, enthousiast tijdens een crisisoverleg van de Regiegroep Probleemhuishoudens. Terwijl het toch gaat over een kansloos klinkende zaak: een 36-jarige man die heel wat ambtenaren de stuipen op het lijf jaagt. Psychische problemen leiden tot agressie. ‘Dan gaat-ie toch te keer aan een balie.’ De man kwam vandaag vrij. ‘Hèt risicomoment!’, weet Cees. ‘Daar ging het vroeger hopeloos mis.’ Dit keer niet. Een paar uur na zijn vrijlating ligt zijn dossier op een tafel
Echtgenoot in de bak
waaraan tal van hulpverleners aanschuiven. Eentje gaat mee
Natuurlijk gaat het niet altijd crescendo. Een beetje veelpleger
om die pasfoto te maken, een ander regelt een afspraak bij
verandert niet vanzelf. Neem een mediterrane arbeidersfami-
de schuldsanering. Even wordt het heikel als blijkt dat de
lie: de zwarte lijst van veelplegers telt maar liefst drie gezins-
woningcorporatie een deurwaarder dreigt op te trommelen om
leden. De reclasseringsambtenaar begint een beetje te zuchten.
achterstallige huur (‘moet je dat dan betalen als je in gevange-
En wijkwerker Cees kijkt een stuk somberder. ‘Onverbeterlijk?
nis zit?’) te innen. Een paar telefoontjes blijken genoeg om een
Nou, dit is wel een lastige club. Maar dan verschuift onze aan-
regeling te treffen. Als klap op de vuurpijl regelt de regiegroep
dacht. Dan kijken we minder naar de persoon en meer naar hun
een voorschot op de bijstand. Handgeld om de eerste dagen
omgeving. Als echtgenoten in de bak zitten, gaan we praten
door te komen. Cees: ‘Met de Sociale Dienst is afgesproken om
met het gezin. En we proberen het probleem beheersbaar te
alle procedures opzij te schuiven als het gaat om één van die
maken. De maatschappelijke overlast beperken tot een accep-
vijfenvijftig veelplegers van het convenant. Eerst actie, dan pas
tabel niveau.’
de administratieve rompslomp.’
Cellentekort Spettervrij
Overigens hebben Zwolse ambtenaren ook punten van verbe-
En ineens ziet het leven er een stuk zonniger uit voor de
tering gevonden. Zo zitten de Penitentiaire Inrichtingen niet
voormalig veelpleger. Die toont plotseling interesse voor een
in het convenant. Beleidsadviseurs Sake en Patrick: ‘Dat is
‘echte baan’. Schilderen lijkt hem wel wat. Cees koopt uit een
jammer. De praktijk leert dat veelplegers door cellentekorten
noodpotje een paar potten latex. ‘Ga eerst je eigen flatje eens
geregeld eerder dan verwacht op straat staan. Dat willen we
schilderen. Als de spetters op de vloer belanden, dan moeten
graag weten.’
we nog maar eens praten.’ Maar bij een spettervrij huis kan deze veelpleger misschien een schilderbaantje krijgen bij het
Patrick durft te dromen van nog meer succes. ‘De groep waar
sociale uitzendbureau Pauropus. Deze in oranje hesjes gehulde
we ons op richten is klein gehouden en door maximale aan-
werkbrigade voor daklozen begon vorig jaar met het opruimen
dacht kunnen we veel maatschappelijke winst boeken. Het
van troep rond hun eigen opvanghuizen. De daklozen repare-
is interessant om te kijken of we de groep kunnen verbreden,
ren nu zelfs schuttingen in de Kamperpoort: een wijk waar de
maar die discussie moeten we in Zwolle nog starten. Ik besef
bewoners tot voor kort niets van ze moesten hebben.
dat dit veel voeten in de aarde heeft en kostbaar is.’ |BdH
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
15
Benchmark: Toerisme
‘Niet allemaal tulpen-geve Niet iedere grote stad kan een toeristische trekpleister
zijn.
GSB-investeringen
voor
toerisme in deze periode verschillen dus per stad. Een vergelijk van de steden van nul euro, drie ton en tweeënhalf miljoen.
Utrecht: 2,5 miljoen euro Wat gaat Utrecht doen op het gebied van toe-
Een andere belangrijke reden is dat Utrecht
risme?
de afgelopen jaren flink gewerkt heeft aan
Rhodé
Bouter,
beleidsadviseur
toerisme:
de toeristische infrastructuur en inmiddels
‘Utrecht wil internationaal toerisme stimu-
een professionele toeristische organisatie
leren, onder andere door de opening van het
heeft, die het toeristische product in samen-
Dick Brunahuis met werk van de Utrechtse
werking met stad en partners in de markt
tekenaar. Gegarandeerd internationaal suc-
kan zetten.’
ces. Wist je dat New York Nijntje gebruikte als symbool voor haar “zachte kant” na 11-
Hoe groot is het budget en legt de stad zelf nog
09?’
geld bij? ‘Naast de 2,5 miljoen uit de GSB III-middelen
Waarom kiest Utrecht voor het stimuleren van
voor stadseconomie legt de stad zelf het
internationaal toerisme?
veelvoudige bij. De investeringen in toeristi-
‘Om verschillende redenen. Jaarlijks trekt de
sche promotie bundelen we met bestedin-
stad miljoenen dagjesmensen van binnen
gen in andere sectoren, zoals de festiviteiten
Nederland en een groot deel van de dagver-
rond de herdenking van het verdrag van
gaderingen vindt hier plaats. Het meer-
Utrecht en internationale sportevenemen-
daagse verblijf blijft hierbij achter. Jammer,
ten.’
want verblijfstoeristen besteden meer en treden ook buiten de drukke routes. Zo
Hoe verliep de samenwerking met EZ?
Lelystad: 300.
belasten zij de stad minder. Het achterblij-
‘De samenwerking verliep meer dan goed. De
Wat zijn de ambities van Lelystad?
ven van het verblijfstoerisme heeft te maken
ambities zijn vrijwel in een keer gehono-
Murk Falkena, beleidsmedewerker recreatie en
met de centrale ligging: wat je vertrekpunt
reerd. Wel bleek het lastig om een goede
toerisme: ‘Het Stadshart en de kustzone vor-
ook is, je bent zo weer thuis en hoeft dus
outputindicator te vinden die door de stad
men in de ontwikkeling van de stad belang-
niet te overnachten. Daarom verplaatsen we
ook
is.
rijke speerpunten. Het Stadshart wordt
onze aandacht naar het buitenland.
Daarom kiezen we voor concrete projecten.’
drastisch aangepakt: nieuwe routing en
daadwerkelijk
te
beïnvloeden
toevoeging van winkels, woningen, horeca en kantoren. Bij de kustzone gaat het vanuit toeristisch oogpunt om de invulling van het
16
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
Toerisme
eltjes-molen’
Eindhoven: 0 euro Waarom heeft Eindhoven geen ambities geformuleerd op
strieregio wordt inmiddels overspoeld door buiten-
het gebied van toerisme?
landse R&D-werknemers en postdocs. Het aanbod
Marco Karssemakers, beleidsadviseur Commerciële
van de stad moet dus mee veranderen.
Voorzieningen: ‘Het is niet zo dat we in Eindhoven
Eindhoven richt zich op stedelijk vertier: het cul-
niets aan toerisme doen. De ‘handmatige’ indu-
tuuraanbod en evenementen moeten meer passen
strie maakt plaats voor toptechnologie en design.
bij de brainport. Ook de routes naar de natuur zijn
En Eindhoven wil op het gebied van toptechnolo-
belangrijk. Deze zaken zijn breder dan toerisme
gie en design het centrum van de regio vormen.
alleen en vallen niet binnen de speerpunten van het
Ontwikkelingen op het gebied van toerisme dragen
GSB-beleid.’
hieraan bij. Het grotestedenbeleid biedt echter weinig aanknopingspunten. We zoeken hiervoor dan
Hoe verliep de samenwerking met EZ?
ook andere partners en financiers.’
‘Het was wennen voor beide partijen. Voorheen
Wat doet Eindhoven dan wel?
we daarop met onze doelstellingen. Nu hebben we
keken we eerst wat er te halen viel, en reageerden ‘Toerisme ontwikkelen we op regionaal niveau;
vooraf onze eigen doelen bepaald en daarna pas
Zuidoost Brabant is gestart met een imagocam-
gekeken naar de overlap met de GSB-doelstellin-
pagne. Uit onderzoek bleek dat het aanbod goed is:
gen.’
de bungalows zijn mooi en het fietspadennet is een Foto Jean-Pierre Jans (HH)
van de best ontwikkelde in Nederland. Maar nie-
Zijn er verbeterpunten als het aankomt op GSB-beleid en
mand weet dat. We hebben televisiespotjes gemaakt
toerismeontwikkeling?
om mensen ervan bewust te maken dat Zuidoost
‘Toerisme heeft vaak nog een hoog tulpen-geveltjes-
Brabant heel wat te bieden heeft. Daarnaast gebeurt
molen-gehalte. Dit is niet het type toerisme dat iets
er van alles in de gemeentes. De voormalige indu-
toevoegt aan de ambities van Eindhoven.’ | JJA/EWr
.000 euro gebied rondom de Batavia Stad [outlets,
vorming van arrangementen en in het
met name toeristen wat aan hebben.
red.] met leisure-functies.
Stadshart om het opzetten van een vorm
Op recreatief terrein (dus meer voor de
In zowel het Stadshart als het kustpro-
van centrummanagement.’
eigen inwoners) zouden we ook budget
ject zitten al vele miljoenen aan subsidiegelden. De bijdrage nu vanuit het GSB III is relatief gering. Met dit geld willen
voor bijvoorbeeld fiets- en wandelpaden Hoe verliep de samenwerking met EZ? ‘Er moest wel enigszins worden onder-
we dan ook vooral investeren in het
handeld. Wat ik jammer vond is dat we
organiserend vermogen en niet zozeer
de gelden voor recreatie en toerisme
in het fysieke. Het gaat bij de kust om de
nu moesten inzetten op projecten waar
kunnen gebruiken. Zeker omdat hiervoor het geld al moeilijk bij elkaar is te schrapen.’
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
17
Cité Stadt City
Wat kunnen wij leren van de grote steden van de Verenigde Staten? Marjolein Vermeeren van de afdeling grotestedenbeleid reisde in het kielzog van de verantwoordelijke ministers en vijf burgemeesters naar the States.
Chicago pakt het aan ‘op zijn Nederlands’ was dit een mooie gelegenheid een kijkje in de Amerikaanse keuken te nemen.’ Was is je het meest bijgebleven van de reis? De skyline van Chicago
‘Het bezoek aan burgemeester Richard Daley, de inmiddels
Foto: Hollandse Hoogte
vijf keer herkozen burgemeester van Chicago. Hij heeft een hele duidelijke visie op de toekomst van zijn stad en wil als burgemeester zijn beleid zo tastbaar mogelijk maken. Zijn drie speerpunten zijn: veiligheid, scholing en het milieu. Daley
Washington, Chicago en New York, de FBI en de CIA: meer dan
gelooft heilig dat door een beter contact van de overheid met
voldoende studiestof voor onze ministers en burgemeesters lijkt me?
de maatschappij de veiligheid toeneemt. Niet zoals in New
Welke keuzes maak je voor zo’n zesdaagse reis?
York, waar zero tolerance hét beleid is, maar veel meer met de
‘Het doel van de reis was ervaringen uitwisselen en inspiratie
burgers samen tot een oplossing komen. Zo’n aanpak sluit ook
opdoen bij onze Amerikaanse collega’s die, zeg maar, verge-
beter aan bij het Nederlandse beleid. Grappig is dat Richard
vorderd zijn op het gebied van veiligheid en terrorismebestrij-
Daley zelf het tv-programma Crimewatch presenteert; hij is
ding. Je kiest dus voor hele specifieke bezoeken, zoals aan het
zeg maar de Peter R. de Vries van Chicago. Daley doet dat omdat
stedelijk callcenter en burgemeester Daley van Chicago, die
hij wil laten zien dat hij achter zijn politie staat.’
serieus werk maakt van de verbetering van het leefklimaat in zijn stad.’
Kon Daley al resultaten laten zien van zijn aanpak? ‘Een goed voorbeeld is het cameratoezicht dat hij een aantal
Dat callcenter, wat kunnen we daar in Nederland mee?
jaren terug heeft ingevoerd. Sinds de politie beschikt over 2500
‘Natuurlijk fantastisch om via één centraal nummer, 311, alle
camera’s in de stad, dat moeten er overigens 10.000 worden, is
vragen van burgers over hun stad te kunnen beantwoorden.
het aantal mensen dat wordt neergeschoten gedaald van zes-
Bereikbaarheid en communicatie vindt deze burgemeester
duizend in 2002 naar vijfduizend in 2003, met een prognose
van groot belang. Zeventig voormalige telefoonnummers zijn
van zestienhonderd voor 2005. De scholing in Chicago is verbe-
geclusterd in dit ene nummer, three-one-one. Het streven is de
terd, omdat de burgemeester het tot zijn verantwoordelijkheid
burger binnen dertig seconden antwoord te geven. Ongeveer
rekent. Verder wil hij voorkomen dat gezinnen wegtrekken uit
250 medewerkers beantwoorden gemiddeld veertigduizend
de stad, dus maakt hij werk van woningbouw én een groenere
telefoontjes per dag. Je kunt je voorstellen wat een enorme
stad.’ |CT
organisatie daarachter steekt. Omdat ook in Nederland verschillende steden zo’n informatienummer willen invoeren, Maastricht is er al mee bezig en Amsterdam wil in 2006 starten,
18
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
In deze rubriek: internationaal grotestedenbeleid
Kost dat?
Sms als wapen tegen spijbelaars Spijbelaars kosten scholen heel wat hoofdbrekens. Een Amsterdams project probeert spijbelgedrag te bestrijden door middel van
’t Financiële kader Stuur een sms aan de ouders van spijbelende kinderen. Voor dit pilotproject
sms’jes. De eerste tekenen zijn hoopgevend.
is ongeveer 10.000 euro uitgetrokken. ‘Dat is wel exclusief salariskosten’, zegt Ten Bosch. Daarvoor kan het experiment
Reclameboodschappen, liefdesverklaringen of gewoon
van 20 naar 6 procent, terwijl het
ruim een jaar gedraaid worden op een
prietpraat. Dagelijks vliegen er miljoenen sms-berich-
slagingspercentage van 67 naar 80
school met zo’n 380 leerlingen. Een deel
ten rond met iedere denkbare boodschap. Waarom dit
procent steeg.
van het bedrag is afkomstig uit een sub-
moderne communicatiemiddel dan ook niet inzetten
Inmiddels heeft het project enige
sidie verkregen via ‘Operatie Jong’, een
in de strijd tegen spijbelgedrag, zo vroeg Andy ten
bekendheid
dankzij
samenwerkingsverband van de ministe-
Bosch van de politie Amsterdam-Amstelland zich af.
aandacht van De Telegraaf en de
ries van VWS, OCW, Justitie, SZW en BZK
Zijn idee: stuur een sms’je naar de ouders van spij-
lokale televisiezender AT5. Met
gericht op een verbetering van het jeugd-
belende scholieren. ‘Dat is veel confronterender en
nieuwe aanmeldingen tot gevolg;
beleid. Daarnaast dragen ook de politie
directer dan een brief.’
twee andere Amsterdamse scholen
Amsterdam-Amstelland en het Stadsdeel
De school voor Handel, Verkoop en Administratie bleek
gaan binnenkort ook aan de slag
Slotervaart een steentje bij.
geïnteresseerd in het project, zodat er in december een
met deze methode. ‘We hopen nu
gekregen
pilot van start kon gaan. Tientallen sms’jes zijn er
dat bestuurders het idee oppikken’,
sindsdien verstuurd met een computerprogramma dat
zegt Ten Bosch.
speciaal voor dit doeleinde is geschreven. En hoewel
Want niet alleen de scholen profiteren van het sms-
het project te kort loopt om over concrete resultaten te
project, benadrukt hij. Ook de onderwijsinspectie doet
kunnen spreken, heeft Ten Bosch wel het idee dat het
er zijn voordeel mee, aangezien een leerplichtambte-
zijn vruchten afwerpt. ‘De betrokkenen zijn allemaal
naar meteen kan worden ingeseind zodra een leerling
heel positief.’
verzuimt. Zo nodig kan de school zelfs de wijkagent
Van 20 naar 6 procent
kan vervolgens denken: hé, eens even kijken of Jantje
of ‘buurtregisseur’ een sms’je sturen. Ten Bosch: ‘Die Helemaal nieuw is het idee niet; in Frankrijk werken al
of Pietje daar rondhangt. Zo kan ook nog het aantal
zo’n tweehonderd scholen met een soortgelijk project.
hangjongeren worden teruggedrongen.’ |RvdP
Daar heeft het zijn waarde inmiddels wel bewezen.
‘Een sms is veel directer dan een brief’
Foto: Bas Beentjes (HH)
Sinds invoering daalde het spijbelen van de leerlingen
GSB|blad – nummer 2 – april 2005
19
Plein Verplicht investeren, vindt Gerard Schouw. Desnoods wettelijk afgedwongen.
Na de sociale huurwoningen buurtkroegen van bouwen, stelt Lorna Koenen voor.
Middeldure woningen en vooral hippe, voor starters, zegt David Jongen.
Wat te doen met de miljarden van de woningbouwcorporaties? Ontmoeting ‘Ik maak me zorgen over de sociale woningvoorraad. Beloofde percentages sociale huurwoningen worden uiteindelijk niet gerealiseerd in de populaire – en dus duurdere – wijken, maar met name in de wijken die toch al zwak zijn. De corporaties zouden mijns inziens hun vermogen in moeten zetten om de onrendabele top van sociale huurwoningen in dure wijken te betalen. En als er dan nog iets overblijft, laat ze dan ontmoetingsruimtes realiseren. Kleinschalig, in de wijk, waar mensen uit de straat elkaar kunnen ontmoeten en de kinderen samen kunnen spelen. Een niet-commerciele buurtkroeg!’ Lorna Koenen is de voorzitter van het bewonersplatform Landelijk Samenwerkingsverband Aandachtswijken
Lekker gedurfd Stok achter de deur
‘Ik zou graag willen dat de corporaties investeren in stedelijke
‘De meeste corporaties barsten van het geld. Wonderlijk is
vernieuwing door het bouwen van middeldure koopwoningen en
dat zij het niet willen óf kunnen uitgeven. En dat terwijl
het opknappen van goedkope huurwoningen die niet geherstruc-
investeringen in steden hard nodig zijn. Corporaties zijn
tureerd worden. Daarnaast moeten corporaties ook investeren in
vrij zelfstandig om hun investeringsbeslissingen te nemen,
alles wat met leefbaarheid te maken heeft, en in nieuwe vormen
maar als zij geld gaan oppotten moet de overheid hier iets
van dienstverlening (als aanjager), bijvoorbeeld domotica (high-
tegen doen. Verplicht investeren. Een nieuwe wet investe-
tech in huis) en breedband. Een andere grote wens van mij is het
ringsverplichting (WIC) corporaties zou een mooie stok
bouwen voor jonge stedelingen. Bijzondere woonvormen, lekker
achter de deur kunnen zijn.
gedurfd en niet a priori voor herhaling vatbaar. Echt iets voor de
Ik denk niet dat voldoende beschikbare grond het probleem
grote stad. Die miljarden zijn hard nodig om Nederland en zeker
is. Er is grond genoeg, maar het ontbreekt aan snelheid om
de grote steden leefbaar te houden!’
plannen voor herstructurering door te voeren. Projecten
David Jongen is de gemeentesecretaris van Den Haag |MvdB
zijn vaak omvangrijk en daarmee – te – complex, waardoor er veel tijd nodig is om zaken te realiseren. De oplossing hiervoor is het hanteren van kleinere overzichtelijke projecten. Dat is vaak niet zo aansprekend als het grote, maar wel
Ons vaste panel uit de grote stad reageert op een stelling
veel effectiever.’
Foto’s: Frank Fahrner, Gemeente Den Haag, Kenniscentrum Grote Steden
Gerard Schouw is de directeur van het Kenniscentrum Grote
Illustratie: Casper Gijzen
Steden en Eerste Kamerlid voor D66
20
GSB|blad – nummer 1 – februari 2005