Gazetta della Giulia

Een eigen plek voor en door Giulia-rijders...

Gazetta della Giulia Edizione 1e kwartaal 2010 Giulia, GT of sedan? Het maakt niet uit, u bent van harte welkom bij de Circolo Amici Della Giulia. Deze wil zoveel mogelijk Giuliarijders bij elkaar brengen. Alweer 179 Amici gingen u voor. Kijk maar eens op onze eigen site www.giulia105.nl. De naam zegt het al, toegankelijk voor alle Giulia en Bertone bezitters. Lidmaatschap is helemaal gratis. Dus wat let u… Omdat de Circolo ook wel eens haar ei kwijt wil, is er de Gazetta Della Giulia, met veelzijdige informatie over ons favoriete onderwerp.

De Gazetta Redactie Foto’s: Gazetta redactie

Woordje van uw Circolo

Onze Circolo Amici Della Giulia stevent af naar 200 leden. De vernieuwde website lijkt aan te slaan en buiten zijn de eerste groene blaadjes te bespeuren. Alle reden om de lente met opgeheven hoofd tegemoet te treden en onze hobby weer eens af te stoffen. De avonturen in de garage zullen spoedig weer volgen en er wordt druk gewerkt aan een paar evenementen. We gaan er weer voor, door en voor jullie. Lees maar snel...

Berichten uit de garage (1) Nieuw jaar nieuwe kansen.

Vanuit de garage is er van alles te melden. Gebruik is dat we een reces inlassen als de temperaturen de magische ondergrens van 0 graden bereiken. Dit seizoen echter stonden de gasflessen in slagorde opgesteld om aangehaakt te worden en het kwik in de positieve cijfers te houden middels het warmtekanon. Om de spreekwoordelijke deadlines te halen zijn alle zeilen bijgezet en de deuren dichtgehouden om de ijsberen buiten de deur te houden. Een van de avonden hebben we zacht gekras aan de poort gehoord, een ijsbeer die om handschoenen kwam vragen hebben we toen maar weggestuurd. Het doel was de nieuw gecomponeerde 2000 cc motor met subframe onder de 65-er Lancia Flavia te schroeven en een gedeukte Fiat 500 van een nieuwe neus en portieren te voorzien voorzien zodat deze klassieke dwerg naar de spuiter kon. Om de Lancia van het nieuwe hart te kunnen voorzien hebben we in volledige “Boyd Coddington”-stijl de te monteren 2 liter motor voorzien van een 1800 cc versnellingsbak waarbij een aantal onderdelen moest worden omgezet om dit te kunnen realiseren. De beperkte inbouwruimte dwong ons tevens tot het aanpassen van de koeling en het achterwege laten van de stuurbekrachtiging. Ook de waterpomp die uitwendig is gemonteerd is en van het oude type was, werd gemodificeerd en met aangepaste steunen aangebracht. Het subframe zelf zou wat problemen opleveren mochten ooit de kleppen moeten worden gesteld en hier werd creatief een

72

. . . y b ered

Pow

Deze keer in jullie Gazetta meer over: • Woordje van uw Circolo • Berichten uit de garage • Ledennieuws oplossing gezocht waarop we oprecht trots zijn. Het passen van de motor en de versnellingsbak was een bijzonder ogenblik. Zou alles gaan passen was een vraag die ieder door het hoofd speelde. Gelukkig zakte het blok mooi in het subframe en konden we de aandrijfassen en motorsteunen bevestigen. De motor kon toen worden opgebouwd, weliswaar tijdelijk, omdat de gehele auto over het subframe moet zakken en dit zonder inlaatspruitstuk en carburateur beter te doen is vanwege de hoogte van de opbouw. Echter niet onbelangrijk om dit werk dubbel te doen was het niet, de steunen die moesten worden aangepast zouden zo goed als onbereikbaar zijn als we dit met ingebouwde motor wilden doen. Dus aan mij (Red: Ome Henk) de ondankbare taak om de opbouw te plegen die later die avond weer zou worden verwijderd. Het fabrieken van de aangepaste steunen verliep voortvarend, op een zeker ogenblik hingen ze al te drogen na het spuiten terwijl onze Paul ze nog aan het zoeken was om af te lassen. Wat een planning! Een week later brak het moment van het “Lancia-huwelijk” aan. Het subframe werd uit de garage gerold en de carrosserie werd opgebokt. Het werd even stil in de garage toen we het subframe onder de carrosserie rolden. Met het nodige schuif en duwwerk werden de bevestigingspunten uitgelijnd en zakte de carrosserie om het subframe met het nieuwe hart te ontvangen. De zes bouten waarmee het huwelijk werd bezegeld werden ingedraaid en toen de brug omlaag ging verscheen er een gloed op Paul’s gezicht die de rest van de avond niet meer verdween. Het nieuwe hart ligt mooi te glimmen in de machinekamer van de Lancia. Er dient nu nog veel te gebeuren met het verder opbouwen. Nog steeds is het spannend of de vrije ruimte tussen de krukaspoelie en de radiateur ook echt wel de berekende hele centimeter zal zijn. Dat is een zorg voor later. Is dat alles wat in de garage gebeurt is? Welnee, behalve de Lancia Flavia stond de Fiat 500 klaar. Jawel, Amici zijn veelzijdig en niet vies van een paar avondjes vreemdgaag. En het

Gazetta Duemila 97

op aandacht. Die aandacht zal even op zich moeten laten wachten. Nu de meeste deadlines zijn bereikt hebben we eerst een kort winter-carnavalsreces. Na dit reces zal alles weer in volle hevigheid losbarsten met de motorische opbouw van de Lancia, de opbouw van de Fiat, een avondje veerpootjes draaien en de opbouw van de Bertone van Ronnie. Die met het monteren van een witte hemel een nieuwe dimensie gaat verkennen in onze garage. Meestal komen we met onherkenbaar smerige handen uit de garage. Maar voor de te monteren witte hemel verwachten we toch dat er smetteloos gewerkt gaat worden. Eigenlijk een onnatuurlijk gevoel voor onze sleutelploeg.. de handschoentjes liggen klaar..

blijven allemaal dames uit ons beloofde land, toch? Op een avond is met 5 Amici het autootje gestript, voorzien van nieuwe deuren en is de beschadigde frontplaat verwijderd. Ik wil mijn waardering uitspreken voor de 5 Amici die zich zo vol overgave op het kleine autootje hebben gestort zonder elkaar voor de voeten te lopen. De week die erop volgde was het inlassen van het front snel gebeurd door de goede voorbereiding en het vele voorwerk wat al was gedaan. Omdat we maar de helft van de werkplaats nodig hadden om te kunnen werken aan de Fiat had Paul met zeilen een tent gebouwd zodat het verwarmen niet moeilijk zou zijn. Omdat het inlassen sneller ging dan gepland is die avond de traditionele afsluiting met een hapje en een drankje wat langer geworden dan normaal gesproken. Inmiddels zijn de laatste aanpassingen verricht en heeft de Fiat de ‘bodyshop’ verlaten. Het werk is nu aan de spuiter om het plaatwerk te voorzien van een nieuwe blauwe jas. Ik ben erg benieuwd naar het resultaat als ons kleintje weer in de garage komt om verder aangekleed te worden. Een korte beschrijving van een hele puist werk die is verzet, het heeft niets te maken met het formaat van het voertuig, maar de werkzaamheden verliepen dusdanig voortvarend dat er niet meer over te schrijven valt.. Voor het reces stond ook nog een Alfa 33 op het programma, deze keer niet niet van Amico Goof overigens.Tijdens een proefrit was geconstateerd dat het weggedrag niet alfa-33 waardig was, eigenlijk zelfs ronduit gevaarlijk. De hierop volgende brugsessie bracht uiteindelijk aan het licht dat de veerpoten aan de voorzijde vrij recentelijk zijn voorzien van nieuwe schokbrekers. Vermoedelijk is de monteur gestoord tijdens de montage en heeft de stagaire het daarna overgenomen. Hij heeft zich helaas vergist tijdens het in elkaar schroeven. Resulaat, de poten staan niet goed en het camber staat precies andersom dan dat je bij een 33 mag verwachten. Een Alfa met bokkepoten, om te gillen. Een vreemde bandenslijtage is in vergelijking met het weggedrag dan wel het minst ernstig. De planning was ook dit voor het reces nog te verhelpen, echter de 33 bleek zich te verstoppen onder een flinke laag sneeuw en weigerde in de verwarmde garage op de brug te verschijnen. Na kort overleg is besloten de auto te laten genieten van de sneeuw en na het winterreces meteen op te roepen voor de operatie. De Bertone van Ronnie staat nog steeds in de hoek te wachten

Duemila 97 Gazetta

De 500 met haar nieuwe blauwe jas

Berichten uit de garage (2) : Laatste nieuws

We schrijven inmiddels 21 maart 2010. De Grote verhuizing is in volle gang. Uw Amici verkassen deze maand maar liefst 36 automobielen en ca. 50 kubieke meter onderdelen vanuit de oude loods in Venlo naar een nieuwe locatie nabij Venray. Wat een genot, tot op zekere hoogte. Van een oude kippenschuur naar een keurige toplocatie. Gladde vloeren, isolatie, rolpoorten, een kantine, verlichting en zelfs een eigen toilet. Luxe, luxe, luxe. Helaas ontdekten we ook hoever bewaardrift kan gaan. Absolute koplopers hierin zijn de gebroeders Lankveld, want zij slepen nog eens aanvullend tien grote aanhangwagens “kneut” mee. Gelukkig voor onze Amici heeft vriend Jan-Willem een heuse vuilniswagen tot zijn beschikking en dat scheelt behoorlijk. Want er moest veel afscheid worden genomen van nuttige en onnuttige zaken die al veeeeeeel te lang waren bewaard.

De nieuwe toplocatie nabij Venray

Inmiddels is ook de oude Fiat 500 weer terug in de garage, voorzien van een mooie verse laklaag (zie foto boven). Maar eens moet er nog stevig aangepakt worden op de woensdagavonden om voor 1 april 2010 de deuren van de schuur te Venlo definitief te sluiten. We houden de lezers op de hoogte.

73

Technische 105-info op internet

Ons lid Leo Taal stuurde ons onderstaand bericht met het verzoek om dit met alle amici te delen. Doe er uw voordeel mee! Leo scheef ons het volgende: Ik maak van de gelegenheid gebruik om een aanvulling op mijn website www.alfacorse.nl door te geven. Op de website is een pagina met de relatie bouwjaar, type, chassisnummer, motornummer van de GTV uitvoeringen van de Giulia opgenomen. Eventuele naspeuringen voor alle andere typen behoort tot de mogelijkheden. Daarnaast heb ik het bedradingschema van de 2000 GTV op een afzonderlijke pagina geplaatst. Ik bemerk dat er wat vraag naar bedradingschema’s is. Ook hier is op aanvraag het beschikbaar stellen van de andere bedradingschema’s van het type Giulia (en Spider tot en met 1978) mogelijk. Met vriendelijke groeten, Leo Taal www.alfacorse.nl

Mea Culpa voor Paul?

Alfist Paul (lidnummer 1) moet het vaak ontgelden nu hij ook openlijk zijn liefde voor La Lancia heeft uitgesproken. Gelukkig blijkt hij niet alleen te staan. Giulia-liefhebber Koen Bode bewijst dat Paul niet gek is. Hij kocht een plaatje, een Lancia Delta en verkocht zijn oude liefde. Lancia... Niet zo geliefd bij iedereen maar vele Alfisti hebben de lijn altijd al mooi gevonden. Koen kocht een concours-auto en wel voor de helft van Alfa-geld in Franeker. deze reed uitstekend terug, stil en snel genoeg (100pk). Maar iets in ons achterhoofd zegt ons dat wij Koen nog eens terugzien in een 105. Betts are on! Om alles weer in Lancia-Balans te houden zult u aanstonds lezen dan ons nieuwe lid Henk Broekhuijsen weer zijn Lancia Fulvia heft omgeruild voor een 105. Is er dan toch een soort Ying-Yang die zorgdraagt voor dit fragiele evenwicht binnen de Circolo. Ik zeg ; “Circolo Magico !!!”.

Nieuwe leden stellen zich voor: “Bertone-man” Maarten van Hest

Mijn naam is Maarten van Hest en woon sinds kort in een klein dorpje genaamd Teeffelen, vlak bij het Brabantse Oss. Sinds begin van dit jaar (2010) heb ik me aangemeld als nieuwkomer binnen deze groep, met lidnummer 185. Vanaf april 2007 ben ik in het bezit van een GT1300 Junior Lusso uit 1974, Italiaanse import. Ik ben sinds 1985 vrijwel doorlopend in het bezit van een Alfa geweest, want al sinds de vroege 70-er jaren met het virus geïnfecteerd! De Bertone is van oudsher een groot favoriet, maar tegen de tijd dat er een Alfa gereden kon worden waren, die niet betaalbaar of gewoon veel te slecht. Dus de eerste werd een rode Giulietta 1,6 uit 1982 met kenteken HX-89-XD. Ik heb hier van 1985 tot 1992 dagelijks mee gereden en zo veel plezier van gehad dat ik besloot haar te houden, het was immers nog een “echte” achterwiel-aangedreven Alfa met het bekende Nord-blok! De staat waarin ze anno 1992 verkeerde was nog heel goed, de roestduivel had er weinig greep op gehad. Waarschijnlijk omdat ik haar in 1985 uitgebreid met Tectyl behandeld had. Het plan was om de Giulietta te bewaren tot het moment dat ik meer tijd en ruimte zou hebben om haar weer rijdbaar te maken en er (belastingvrij) mee zou kunnen toeren. Uiteindelijk heb ik haar tot december 2005 gehouden en tenslotte via het SCARB-forum weggegeven, aangezien mijn stalling ophield te bestaan. Voorwaarde was echter dat ze opgeknapt zou worden. Tijdens het SSAR 2007 heb ik haar

74

weer gevonden: ze had wat omzwervingen ondergaan en was omgetoverd tot een matzwart gemodificeerd exemplaar! Haar opvolger werd een metallic groene 33 1,3 (type 2). Met deze 33 heb ik ook veel plezierige kilometers gereden en het nodige beleefd, maar op enig moment moest ook die vervangen worden. Dat werd in 1998 een gloednieuwe 156 1.9 jtd in de kleur azzuro nuvola, precies zoals Walter da Silva had bedacht en zoals in de folder ten tijde van de marktintroductie. Wel opnieuw een ander karakter en een nieuw (minder inspirerend) geluid, maar toch een hele fijne auto. Door gezinsuitbreiding (3 kids) werd deze bella na verloop van jaren helaas toch te klein en dat betekende dat ik in 2006 moest overstappen op een ‘vreemd’ merk: een Volvo V70 2.5T. Vanaf dat moment was ik dus Alfa-loos… Ondanks de riante 210 pk - er moest toch iets gecompenseerd worden! - bleef het virus z’n werk doen. Er is na veel zoeken en uitgebreid wikken en wegen in april 2007 een fraaie Bertone gevonden! Deze schoonheid is afkomstig uit Padova, ingevoerd in 2000 en vrijwel de gehele historie is ervan bekend. De gegevens (NAW, geboortedatum en –plaats) van de eerste eigenaar en van de dealer bleken te kloppen met de informatie afkomstig van het Alfa Romeo archief. Een kopie van de aanbetaling zat er zelfs bij, evenals de rekening waarop een Blaupunkt autoradio vermeld staat, die er ook nog steeds in zit! In 2000 was deze Bert al op enkele onderdelen (paravan) vernieuwd en voorzien van een nieuwe faggio laklaag (fotoreportage aanwezig). Hij is ook voorzien van een grondige Tectylbeurt, uitgevoerd bij een welbekend adres in het westen van ons land. Hij had een nieuw bekledingsetje gekregen, dat redelijk dicht bij de originele kleurstelling kwam. Vrijwel alles was verder origineel; gelukkig niks aan verkloot. Maar de uitlaat, de banden, veren, schokbrekers en rubbers konden wel een opfrisser gebruiken. Deze Bert ging piepend en krakend door het leven. Als eerste zijn in augustus 2007 de volledige voor- en achterwielophanging onder handen genomen, waardoor al het gekraak tot het verleden behoort en met name de achterkant weer doet wat ie moet doen. Hij is meteen wat lager gelegd voor de juiste “looks”. Tijdens het SSAR werd me ook duidelijk dat er iets aan het geluid gedaan moest worden: deze Bert ging wel erg anoniem door het leven! Dus werd de originele achterdemper vervangen door een brulpijp. Intussen heb ik nog wat geklust: zo zijn de rubbers voor de carburateurs vervangen, evenals de rubber scharnierblokjes van de achterruitjes, want die hingen op een goede dag zowat buiten de auto toen de kids mee gingen voor een ritje. Het stuur is voorzien van een nieuwe vernislaag, etc., etc. Op de banden ontbrak een DOT-code, zodat ik niet kon achterhalen hoe oud ze precies waren, maar ze waren qua profiel gelijk aan de eerste bandjes onder de Giulietta, dus vermoedelijk uit begin jaren ‘80. Telkens als het wegdek een beetje vochtig was, wilde hij nogal eens uitbreken, dus werd het ook tijd voor een vers setje rubber om de stalen velgen. Overigens ligt de originele reserveband er ook nog in – waarschijnlijk nooit gebruikt! Bleven er nog wat klusjes over: mijn toerenteller gaf structureel zo’n 40% te veel aan, dus daar is een ruilexemplaar voor gekomen. De claxon klonk heel erg schor, vandaar dat daar ook een ander setje is gemonteerd. Inmiddels heb ik deze winter de remmen geheel nagelopen, zijn er RVS slangen gemonteerd en is er nu ook verse hydraulische olie in gebruik. De fusees bleken ook niet meer helemaal fris en zijn vanwege een verse APK een week of wat geleden vervangen. Binnenkort moet de aandrijfas aangepakt worden (want veel speling) en zouden de carburateurs, ontsteking en kleppen eens goed afgesteld moeten worden. Wel wat te doen, maar gelukkig geen al te ingrijpende zaken, zodat er

Gazetta Duemila 97

‘Junior’ bij de Bertone van Maarten van Hest

toch regelmatig gereden en genoten kan worden. Inmiddels heb ik al een paar Amici bij verschillende gelegenheden ontmoet en hoop dit verder uit te kunnen breiden! Groeten, Maarten.

Nieuwe leden stellen zich voor: Hans Geertman gaat voor Alfapassie!

Nadat ik mij enthousiast aanmeldde bij de Amici 105, zullen we maar zeggen, en versierd werd met rugnummer 182, vroeg Paul Verstraten mij een kort stukje te schrijven voor de Gazette. Welnu, dat doe ik graag. Ik ben een oudere jongere van 52 jaar, getrouwd met Patricia 48 en wij hebben 2 zonen van 21 en 19 jaar. Ook nog een hond en een zwik auto’s waaronder 3 Alfa´s. Mijn naam Hans Geertman, vroeger noemden vrienden mij nogal eens Hans Knalfa en wij wonen in Waalre. Ben al ernstig lang lid van de VARLN, maar niet actief. Wel lees ik de Duemila en al vaak was mij het hoofdstuk Gazetta opgevallen door de leuke restauratie verhalen van de Polizia en anderen en het fenomeen “knutselhal.” Heb zelf met een vriend ook jarenlang anti-kraak knutselruimten gehad van 100 m2 tot fabriekshallen van wel 4000 m2 (minder gezellig) en wij klooiden daar dan wat aan onze autos. Nu de Alfapassie; kom al ongeveer 30 jaar bij Frans van Poppel in Riethoven, een in klassieke Alfakringen geen onbekende, en vrijwel wekelijks kletsen we in de avond wat bij en veelal doet hij voor mij wat groter onderhoud cq revisie. Wij hebben veel Alfa´s gehad: 2x Berlina, 3x’Bertone, 2x Alfetta, 3x Spider, 1x Giulia, 1x 146. Momenteel als hobby een Spider 1973, Alfetta 1980 het oude model 1600 met de dubbele koplampen, een Bertone 1300 gt junior 1969. Die laatste Bertone zit wel een leuk verhaal aan vast. Dit brievenbusje zag ik dus 30 jaar geleden al bij van Poppel staan met een 71 er kenteken, want de auto was import uit Duitsland volgens Frans. Toen reed ik met oude kevers en chronisch

Duemila 97 Gazetta

geldgebrek, dus mijn beste vriend kocht de bertone welke gerestaureerd moest worden, de metallic grijze lak was craquelé en her en der was de boel doorgeroest. De Alfa ging helemaal uit elkaar en werd door garage van Hout te Valkenswaard gelast en in de groene Sikkens epoxy gespoten (toen je van het!) en vervolgens in de oorspronkelijke alfa/rosso 501 afgewerkt. Zo, nu nog even opbouwen, maar...... een nieuwe vriendin kwam in het leven van mijn maat en er werd gehokt en er was geen tijd, carrière, huwelijk, etc, dus de Alfa stond een jaar of wat keurig gespoten en niet afgebouwd in een garagebox te wachten. Tussendoor hebben we nog wel een 1750 interieur 1e serie gescoord bij `den Bliek` sloperij in Wintelre. Mooi verhaal, wij vonden dus een oude sloop junior en wisten wel dat dat interieurtje vrij uniek was dus uit die rotte Alfa gesloopt en in een Opel Kadett B-model gezet. In die jaren kon je met je eigen gereedschapkist nog uren vrij op diverse autoslopen ronddolen, dus die oude Bliek erbij gehaald en gevraagd: Wat kosten die kadett stoelen? “Nou”, zei den Bliek, “da zijn heul speciale, die zijn nie van N-Kadett die zijn van un Alfa en die zijn heul duur!” Ja daar sta je dan! Zo rond 1985 kwam neef Leon langs en die vond het wel wat en was ook handig, dus de Alfa verkaste en werd in rap tempo op de weg gezet, met brulpijpje, zonder bumpers en met wat leuke stickers. Leon knalde er een jaar of 10 mee rond en toen in 1995 de carrosserie etc weer behoeftig werd stalde hij de Bertone, haalde het hele ding uit elkaar, tot de laatste schroef zo ongeveer, labelde het een en ander, deed de boel in een stel dozen en wilde gaan restaureren, maar ja weer die vrouwen... Ik vroeg regelmatig via die vriend van me of Leon niet wilde verkopen, maar steevast was het van nee ik ga de auto restaureren, dus na een jaar of 10 werd ik aldus toch nog de eigenaar van 54/04/RD. Ben er nu via Centro Docomentazione @ alfaromeo.com (onder opgave type en chassis nummer in het engels) ook achter gekomen dat de auto oorspronkelijk is afgeleverd aan de Afrikaanse Ivoorkust en (gelukkig) dus niet in Duitsland. Heb de heleboel met Frans

75

Hans Geertman gaat voor Alfapassie

van Poppel en anderen flink aangepakt en na een maand of 18 met het eindresultaat, zoals getoond (kleur: grigio indaco AR 735). Zeer veel vernieuwd of gereviseerd, origineel behalve natuurlijk het 1750 interieur en het 2 liter blok met sper-as en de still-velgen. P.S. zoek overigens nog een betere achterbumper of alleen het middenstuk, dus als iemand iets weet? [email protected] Met vriendelijke groeten, Hans Geertman

Nieuwe leden stellen zich voor: Henk Broekhuijsen

Het kan zo maar gebeuren? Je meldt je aan voor de Circolo Amici met je nieuwe aanwinst en je wordt een dag erna gevraagd om een stukje te schrijven voor de Gazetta, aan dat verzoek zal ik hier voldoen. Ik ben nog maar 8 weken eigenaar van een 1600 Super in de Biscione uitvoering. Was dit toeval? Biscione wel, een Giulia niet. Als babyboomer en liefhebber van kinds af voor de Italiaanse auto’s, kocht ik in 1987 mijn jeugdliefde een Lancia Fulvia Coupe uit de 1e serie (1966). Na vele jaren plezier en rijgenot in dit fabuleuze ondergewaardeerde autootje werd het tijd voor een nog beter en mooier exemplaar. Ook uit de 1e serie, met aluminium deuren, kofferdeksel en motorkap, met onder de motorkap een berg spaghetti aan draden. Een nalatenschap van vele jaren door de vorige eigenaren aangebracht. Zoals ik dat dan doe alles terugbrengen naar hoe het ooit bedoeld is om te functioneren, uiteindelijk heb je dan na vele, vele uren een karretje waarvan je elk schroefje en pakkinkje kent. Ik speelde met de gedachte om na 22 jaar op zoek te gaan naar de nieuwe uitdaging... Italiaans, natuurlijk. Het moest ruimer zijn en praktischer in gebruik, niet meer met mijn hoofd tegen het dak schuren, maar wel een auto met een zelfde soort temperament en wegligging. Ik had altijd al een

Duemila 97 Gazetta

zwak voor alles 105, ook al omdat ik voor de mooie zomers al een Spider Aerodynamica had, waarvan ik altijd geniet van het koppel en geluid,. Dus de Lancia inruilen op een Giulia was geen vreemde gedachte. Bij een toevallig bezoek aan een showroom met alleen Italiaanse oldtimers hier in Friesland, zag ik meteen prominent een opvallende Giulia staan.Bouwjaar 1970, staande pedalen, een 1600 Super, de kleur, de algehele staat klopte. Het viel me meteen op dat dit wel eens een heel gaaf en origineel exemplaar kon zijn. De kleine getuigen zoals de service stickers achter de zonneklep en in de deur. De data en kilometerstanden vertelden mij dat dit een vrij origineel exemplaar was, zo verleidelijk, ohhhh Giulia, je vormen, jij hebt op je leeftijd geen dagcreme nodig. Door mijn ervaringen, met vallen en opstaan opgedaan over 35 jaar oldtimers, weet ik dat de staat van de carrosserie belangrijker is dan het mechanische aspect. Immers plaatwerk herstellen is zo arbeidsintensief en dus kostbaar. De body was in geweldige staat, nergens aan gelast en de lak was gewoon strak. Er waren overal zwarte stopjes te zien ten teken dat er ooit getectyleerd was en het was voor mij een mooie kleur, Grigio Indaco. Alles zat nog op de juiste plek, geen lelijke gaten van boxen, geen foeilelijke radio e.d. en dan nog als kers op de taart de Biscione uitvoering. De inruil en koop waren redelijk snel gesloten tot ieders tevredenheid. Na een paar dagen kon ik haar ophalen na een “beurt”. Wat is dit toch een rekbaar begrip in de autowereld. Zowel bij moderne als klassieke auto’s. Waarom zegt men niet gewoon, “we gaan u nog even belazeren, dit duurt gebruikelijk twee tot drie dagen”. Voorzichtig ging ik op pad in regenachtige omstandigheden. Na 20 minuten even stoppen op een parkeerplaats. Wat zijn die lichten ‘dim’ dacht ik. Op hetzelfde moment stopte de motor en starten had geen zin. Accu leeg! Dan weet je dat het een elektrisch probleem is... de dynamo. Even aanduwen, lichten uit en snel naar huis! Al snel bleek dat de dynamo al langer

77

Hen Broekhuizen (in) zijn Giulia

De Blue Ollandaise van Stephan van Weeren

morsdood was en niet plotseling was overleden. Zeuren bij een garage zit niet in mijn aard, immers ik heb de auto gekocht en ik zal haar weer beter maken... en dat heb ik geweten. Ik had nog een dynamo liggen van de Spider en deze had ik snel ingebouwd en voila... power. De ruitenwissers hadden er nu ook zin in. Na een paar ritjes en meer vertrouwen in het mechaniek,viel het op dat ze nogal traag was en “brieste”. Jawel, de inlaatspruitstukrubbers waren gaar en dichtgesmeerd met zwarte silicone. ik wist wat me te doen stond. Geen moeilijke klus, maar wel pielen met al die verborgen moertjes. Alles maar meteen vernieuwd nu ik toch bezig was, de pakkingen en het rubber van de carburateursteun. Ik kon nu ook lekker bij het benzinefilter om er een nieuw element in te doen dit wat vaak wordt vergeten... wat een drap.

Bij het terugplaatsen van de carbs viel op dat ze niet synchroon stonden. Dit heb ik verholpen en toen bleek dat de gaskleppen maar 70% open gingen. Wat bleek: De horizontale as met zijn verstelbare asje was dolgedraaid en verstelling niet meer mogelijk. Deze heb ik vervangen en ik heb ook maar meteen naar de stand van het gaspedaal gekeken. De bus op de vloer hield ook verder indrukken van het gas tegen. Nu had ik opeens een heel andere auto! Ook nadat ik de ‘mengsel schroeven’ juist had gezet. Nu ik toch eenmaal de smaak te pakken had even de ontsteking bekijken. De verdelerkap eraf en rotorarm opschonen, bougies eruit e.d. met als resultaat lopen ho maar. Ik had al gezien dat alles redelijk oud was. Ik schat uit het jaar kruik, dus alles maar nieuw besteld en gemonteerd, wat een verschil. De eerste stap naar een fijne rijdende auto was gezet. Wordt vervolgd….als jullie dat willen. Saluto amici, Henk Broekhuijsen, [email protected] (noot redactie: een vervolg mag niet uitblijven)

Nieuwe leden stellen zich voor: Stephan van Weeren sleutelt rustig verder

Stephan schreef het volgende:” Ik kijk uit naar de eerste bijeenkomst. Heb mijn Nuova -met oud plaatwerk- al 2.5 maand geleden bij Van Neerijnen gekocht, maar door het weer mijn 3 maandelijkse garantieperiode in de garage doorgebracht. De velgen zijn snel verleden tijd, dus hopelijk mag ik binnenkort nieuwe foto’s plaatsen. De motorkap wordt nu vervangen door het oude model en ligt momenteel bij de spuiter. Ik ben mijn 105 flink aan het “downgraden”; het is nl. een Nuova die al een oude Super gril en koffer heeft, maar waar ik via via een nieuwe (oude) motorkap -met bult- heb aangeschaft en die nu gespoten wordt in Blue Ollandaise. De velgen zijn te lelijk voor woorden en ik zoek nog originele versie maar dan 6J.

78

Gazetta Duemila 97

ik kreeg net een mooi setje aangeboden van een 166 met ET 49.5. Jammer, zal wel niet passen. We komen elkaar zeker nog tegen. Het lijkt mij leuk een rallye te organiseren voor de zomer volgens het bolletje-pijltje principe. Misschien kan ik dat met andere 105-gangers oppakken. We kijken uit naar het eindresultaat en er staat 192 amici klaar voor een mooie toertocht in de regio Amsterdam / NoordHolland (ahum…) Hopelijk zijn er nog meer lokale Amici die Stephan daarbij kunnen helpen? We horen hett graag via aul. [email protected]

Switching Giulia’s

Jacco Gersen deed zijn oude exemplaar van de hand en wilde al afscheid nemen van de Circolo. Echter eind december was er goed nieuws. Op marktplaats had Jacco een mooi exemplaar gevonden voor een goede prijs. De deal was snel rond en in plaats van een paar nieuwe sokken kon hij zijn Azzuro Le Mans Super onder de kerstboom uitpakken. Wat heerlijk om zo de feestdagen in te rollen.

Zes jaar zwoegen

De redactie ontving een mailtje van Jac Rusman. Na 6 lange jaren van restaureren, wenden, keren en nog eens proberen mocht hij eindelijk weer eens echt proeven aan zijn geliefde Giulia. De eerste proefrit was een feit en vele tourtjes mochten al volgen. Altijd goed om te horen dat er naast de vele “verloren” avonden ook een moment komt dat het einde van deze periode in zicht komt en er een verdiende bekroning van je werk mag volgen. Dat gevoel wat we allemaal wel kennen: Blij, trots en kinderlijk vrolijk gevoel in je buik. (soms bestaat sinterklaas echt). Met dank aan Jac kunnen we nu de eerste foto’s laten zien. Hopelijk zal Jac veel plezier mogen beleven mijn zijn 105. Wie volgt ?

Welkom terug

Een oude bekende Amica meldde zich bij de redactie als trotse bezitter van een fraaie Junior Zagato. Roelant van Leeuwen was eerder al lid van de Circolo met zijn Bertone GTV 2000. En niet alleen dat, hij verzorgde een onvergetelijke rit voor de Circolo leden. De naam zal veel Amici van het eerste uur dan ook niet onbekend in de oren klinken. Nadat we Roelant hadden geantwoord dat hij met zijn Zagato van harte welkom was bij onze 105-club - het gaat immers om het spel en niet om de knikkers - was er meteen weer die oude “klik”. Wij hopen dat hij ook nu weer bereid is om t.z.t. in de regio Apeldoorn iets moois neer te zetten voor de Amici. We zullen zien. Voor nu; Welkom terug Roelant.

Evenementenkalender 2010

Helaas was er bij het ter perse gaan van deze Gazetta nog geen definitieve data vastgesteld. In ieder geval zullen er dit jaar twee momenten zijn waar Amici elkaar zullen ontmoeten. Dat staat vast! De kalender zal zo snel mogelijk per mail aan de leden worden verzonden. Onze excuses hiervoor.

Geïnteresseerd in de Circolo Amici Della Giulia?

Heeft u een mening, kopie of iets bijzonders te vertellen? Wilt u uw bijzondere 105 aan ons laten zien? Wilt u meedoen aan evenementen of deze organiseren? Alle respons is welkom. Laat het ons weten via giulia@varln. nl of kijk op www.giulia105.nl. Wij zijn er voor u, bent u er voor ons? Tot de volgende Gazetta!

Tot de volgende Gazetta, De Gazetta Redactie Het resultaat na 6 jaar restauratie van Jack Rusman

Duemila 97 Gazetta

79