Inhoudstafel Editoriaal juni 2014
2-3
Terugblik: Verslag wandeling Oost-Cappel Verslag wandeling Langemark Verslag wandeling Zedelgem
3- 5 6 -8 9 - 10
Uitgebreid verslag Paasreis Dreisbach
11 - 28
Blik vooruit: Dagwandeling Rijsel 15 juni Avondwandeling Westkust 20 juni Dagwandeling Heuvelland 31 augustus
29 – 30 31 32
Ter zijde: Ledeninfo bestuur, website-adres Jaarprogramma 2014 WVO wandeldag Poperinge Theaterwandeling aanbod Dialectenquiz
33 33-34 34 35 35
Afsluiter: GROEPSFOTO
36
1
Editoriaal VOETJE juni 2014 Beste wandelvrienden, juni 2014 De lente kwam vrij vroeg dit jaar, niet moeilijk, als de vorige winter nog nooit zo weinig winter geweest is. Zeker geen sneeuwpret… Vreemd kronkels maakt ons klimaat. Gelukkig gaan grote excessen aan (voorlopig nog) aan ons voorbij. Grootse overstromingen, modderlawines, vernielende tornado’s barkoude sneeuwprikken zoals in Noord-Amerika gaan aan ons voorbij. Ondertussen ver weg van hier smelten enorme hoeveelheden ijs. Beangstigende vooruitzichten… Natuur is bron van geluk, rust en stilte. Laat ons hopen dat het nog lang zo zal blijven. Laat ons hopen de het menselijk vernuft en creativiteit ook zeespiegelstijgingen kan counteren. Toch een serieuze uitdaging, als je weet dat de meerderheid van de mensen woont aan de kust, wereldwijd rond. Maar laat ons toch nu niet te pessimistisch zijn. Onze politici hebben na de verkiezingen van vorige zondag immers nog andere katten te geselen, tot nut van ‘t algemeen ... Hopelijk blijft moeder natuur ons dragen en koesteren, zoals ze tot nu toe gedaan heeft voor ons allen. Een wandelclub geniet immers bij genade van prachtige natuurlandschappen. We klampen ons vast aan de vele deugddoende groene longen, die onze streek biedt, gelukkig maar! Onlangs konden we met een mooie groep de Saarvallei in Duitsland. Wonderschone ervaringen in veld en bos en riviervallei hebben we er beleefd, onder een mild zonnetje. Maar ook onze nabije wandelingen zijn verademingen voor lichaam en geest, zowel te Oost-Cappel, Langemark of Zwevegem. Telkens komen verassende landschappen ons verblijden. Van dit alles vinden jullie nog wat mijmeringen en foto’s in dit nummer. Ik wens jullie allen in naam van ons bestuur eenieder een deugddoende en evenwichtige zomer om lange dagen te genieten. Maar voor we de 2
zomer ingaan, bezoeken we nog eerst de mooie historische stad Rijsel. Ook nodigen de lange avonden ons uit om deel te nemen aan een avondwandeling met uitzicht op de sterren. Ook benieuwd? Van deze initiatief krijg je nog ruim toelichting in dit voetje. Begint het al te kriebelen? Dan moet je met ons sporten! Tot ziens Ener Lesse
Wandeling Oost-Cappel op 16 maart 2014 Daags na de fandag te Veurne van de TV Serie In Vlaamse Velden waren 26 wandelaars present voor een zomerse lentewandeling in Oost-Cappel en langs de grens Ijzer. Wandelleider Johan begon met een korte uitleg aan het beeld van de douanier en dan ging de grote bende, waaronder enkele nieuwkomers, meteen van start. Eerst een paar kilometer pal op de grens (links België, rechts Frankrijk) en voorbij het modern verbouwde huis aan de linkerzijde bij de Zwijnebeek stapten de Dunetrotters voor een flinke poos op terre française. Na een 4 tal kilometer werd de grote en drukke weg Steenvoorde – Bray-Dunes bereikt. Hierlangs stapte de groep iets rapper maar na het dwarsen van de Ijzer kon vrij snel een onverhard pad gevonden worden. Een verademing. Langs kleine straatjes, op de grens van Bambeke en Houtkerke ging in het langzaam dalende lijn richting Haringe kerktoren. Een eerste poging om het brugje over de Heidebeek “rechtlijnig” te bereiken mislukte, wegens wateroverlast. Een kleine lus met amper 200 meer afstand bracht soelaas. Het gammele brugje, met leuning aan één kant vormt de grens en komt uit aan de herberg d’Heybeke, die gesloten is. Een breed jaagpad langs de beek trekt door verschillende weiden (in deze tijd van het jaar nog zonder koeien) en na ruim 1 kilometer komt er een brede stroom van links, de Ijzer. We passeren een meetstation nabij Km-paal 37 (van de IJzer). Hier wordt het debiet van de stroom gecontroleerd en wellicht nog andere gegevens. Een mooie houten boogbrug gaat over 3
de Ijzer, zowat halverwege tussen Haringe en Roesbrugge. Geen van beide dorpen doen wij aan. Nu volgen we een andere beek: de Zwijnebeek en het pad wordt opmerkelijk drassiger op enkele plaatsen
! Aan de St-Omaarsweg wordt het lange peloton wandelaars gehergroepeerd. Sommigen krijgen dorst, want het is behoorlijk warm (en zonnig). De kerk van Oost-Cappel wenkt, maar het gaat nog een flink stuk bergop (de laatste loodjes…) Goed twee uur en een kwartier na de start zijn we opnieuw op de parking van de auto’s. Voor velen een eerste kennismaking met dit stukje grens en de mooie overharde paden langs het wandelnetwerk van de Ijzer !
4
Afgelegd wandeltraject Oostcappel (gps weergave op NGI kaart)
5
Verslag LANGEMARK en MADONNA wandeling - 27 april 2014 - even terugblikken…. Lut en René hebben hun Minerva-wagen volgeladen met Alex en Christiane Decoodt, en onze trouwe Christine. In Langemark zit de zesde Dunetrotter Jan Lombré ons nog op te wachten aan het Soldatenfriedhof tussen de ruim 44.000 gesneuvelde Duitse soldaten, die daar bijeengebracht werden in een immens kameradengraf tijdens en na de ‘Grooten Oorlog’. Veel jonge Duitse studenten, scholieren droomden van een spannend avontuur als vrijwilliger bij het leger, en waren overtuigd terug te zijn thuis met Kerstmis 1914. Maar het kan verkeren… (zei Bredero). Het front versteende hier vanaf 11 november 1914 vier lange jaren… In stilte verlaten we met onze Kleine groep deze site, en trekken via allerlei boerenslagen tussen de velden noordwaarts, waar tuinders druk doende zijn massa’s koolplantjes uit te planten.
6
Via kerkwegeltjes bereiken we de bekende wijk Madonna. In de verte horen we reeds feestelijke muziek, want vandaag is het immers erfgoeddag, en dus is ook de wijk Madonna ‘op z’n zondags’. (zie http://www.rlijp.be ) Een team van onze provincie verwelkomt ons in de kerk met allerlei informatie en verhalen over de ‘madoine’ zoals de mensen er hun wijk noemen. Je kon er een parcourtje wandelen, en onderweg verhalen beluisteren van echt gebeurde feiten. Ons parcours was helaas al gepland, en een extra zou er even te veel aan zijn. Misschien een tip voor volgend jaar? Veel van die verhalen kan je beluisteren op de website van de provincie. Google eens met de termen ‘klankwandeling’ en ‘Madonna’, en de mp3-bestanden kan je gratis downloaden en beluisteren. Maar toch wil ik jullie hier enkele verhalen niet onthouden: - Na de grooten oorlog wilden de bewoners bij de wederopbouw hun eigen kerk, dienden zelfs petitie in bij de bisschop in Brugge. Na een noodkerk kwam de definitieve kerk op grond geschonken uit de bezittingen van Arthur Merghelyck (eigenaar van o.m. waterkasteel te Beauvoorde). Z’n vrouw Julienne Flyps was van Langemark en schonk graag de grond voor dit doel. In 1939 werd de Kerk plechtig ingewijd met Ommegang. - Een ander verhaal is dit van boskanters (van het vrijbos) en de fameuze bende van Bakelandt die einde 18°eeuw met rooftochten en plunderingen de streek jarenlang onveilig maakte. - Heel boeiend zijn ook de heroïsche wedervarens van de Trimards, de fameuze seizoenarbeiders, die om den brode met hun ‘baluchon’ tot diep in Frankrijk op uitgestrekte velden betraven (bieten) gingen kappen, of op hete asten cichorei hielpen drogen. Het grote beeld voor kerk brengt hulde aan die Vlaamse seizoenarbeider. De madoine wijk stuurde veel van z’n zonen uit… Voor meer info hierover verwijs ik naar het goed gedocumenteerde Fransmansmuseum in Koekelare. 7
Na deze madoine kennismaking groeten we nog even het grote Mariabeeld, waar ook al een verhaal aan gewijd is, en wagen ons terug tussen dreigende wolken en zandgrond op de veldwegen en boerenslagen. We wandelen terug zuidwaarts op de spoorwegzate, het rechtlijnige traject van de voormalige spoorlijn 63 Torhout-Ieper. Een deel van de voormalige spoorbedding is nu ingericht als fietsroute, Vrijbosroute genoemd (hoe kan het ook anders… ). Zo wandelen we lijnrecht terug richting kerk Langemark. Als we ook heel in de verte achter het dorp ook de 6 windturbines van Ieper bemerken, weten we dat onze richting correct is. De stoomtrein van weleer heeft zich dus niet vergist.
We maken nog een ommetje langs de mooie kasteelvijvers. Ook beluisteren we nog enkele sappige dialectverhalen bij het kasteel (we krijgen er niet genoeg van…) en vinden onze wagen terug onder de bomen die de Sint Pauluskerk omzomen. Tevreden na deze portie natuur en cultuur toeren we terug naar Veurne. Ener Lesse 8
Verslag wandeling Zedelgem (St Elooi pad) zondag 18 mei Een geslaagde wandeling over de hele lijn: prachtig weer, 18 deelnemers en een perfect voorbereid parcours. We startten aan de Pierlapont-vakantiehoeve. Bij een frisse pint op het gezellige terras hebben we de wandeling ook daar afgerond. Ondanks de uitgebreide duiding (zie ’t Voetje maart-april-mei 2014), met dank aan Jef Desaever, toch nog 2 vraagjes van een nieuwsgierige wandelaarster: 1. Wat deed Sint Elooi (=Sint Eligius) in zijn leven waardoor hij patroonheilige van de goud- en zilversmeden geworden is? 2. Het kunstwerk “Solidariteit met het zuiden” van Paul Perneel op het plein bij de St-Eligiuskerk stelt een bibliotheek voor, die gevuld is met “ikken”. Vanwaar het idee van die bibliotheek ? Antwoord vraag 1: (zie Wikipedia) Eligius, geboren nabij Limoges omstreeks 590, werd opgeleid tot goudsmid. Toen koning Clotarius II aan hem vroeg om voor hem een troon te maken van goud, versierd met edelstenen, gaf hij, toen hij klaar was, het resterende goud terug aan de opdrachtgever. Deze eerlijkheid bezorgde hem de titel van muntmeester van Marseille en een plaats in de hofhouding. Eligius gebruikte zijn bekendheid om geld in te zamelen voor de armen en ook om slaven vrij te kopen die dagelijks in Marseille werden aangevoerd. Na de dood van koning Dagobert, zoon van Clotarius, werd hij priester gewijd en later volgde hij de bisschop van Noyon-Tournai op. Eligius richtte zich op de kerstening van de Vlamingen, de inwoners van Antwerpen en de barbaarse stammen langs de kust. ( Wij dus!) Eligius is patroonheilige van goud- en zilversmeden, hoefsmeden, slotenmakers, metaalbewerkers, smeden in het algemeen, muntmeesters, muntenverzamelaars, graveurs, horlogemakers, lampenmakers, elektriciens, informatici, korfvlechters, zadelmakers, 9
koetsenbouwers, garagehouders, koetsiers, paardenhandelaars, dierenartsen, boeren en boerenknechten, pachters en mijnwerkers. Eligius is beschermheilige tegen geldgebrek, epidemieën, steenpuisten, zweren, zenuwziekten, kindergeschreeuw (!) en paardenziekten 1 december is zijn feestdag. Antwoord vraag 2: De visie is dat de solidariteit bij ieder mens afzonderlijk begint (vandaar die vakjes van een bibliotheek). Véél mensen (ikken) naast elkaar vormen samen een maatschappij met éénzelfde ingesteldheid, namelijk: solidair met het Zuiden.
Verslag Katrien Rys
10
PAASREIS 2014 DAG AAN DAG VERSLAG woensdag 9 april: Veurne – Croix Scaille - Dreisbach Om 9 uur staan we met 16 dunetrotters startensklaar. 4 wagens vertrekken, volgestouwd met passagiers en bagage oostwaarts; aan afrit Drongen worden de twee laatste “Gentse” dunetrotters met Westhoekse roots (Lieve en Myriam) opgepikt en zijn we compleet. Vlot rijden we rond Brussel en aan afrit 23 Wellin volgt een hergroepering en korte tussenstop. In kolonne gaat het dan richting Gedinne en via Willerzie naar Croix Scaille: Overal staan wegwijzers naar de Tour de Millénaire, die nergens te bespeuren valt… Croix Scaille ligt midden de bossen op een plateau van meer dan 500m, het 4e hoogste punt van ons land en het “dak” van de provincie Namen. De Ferme Jacob, ons einddoel ligt er als een oaze verscholen in het groen. Onmiddellijk wordt de picknick aangesproken, die we in open lucht nemen, wel goed beschut door stenen muurtjes van een half afgewerkte terras met banken, heel dienstig voor onze groep. We volgen de gele wandeling nr 41. Eerst langs bospaden en daarna bergaf richting Franse grens, die we even volgen. Daarna genieten we van een prachtige doortocht door de “fagne de l’abîme” een veenreservaat, waar we op plankjes lopen, zoals in de Hoge Venen. Fagne de l’Abîme, lopen over plankjes.
11
Vervolgens komen we voorbij een riante bosvilla “Mourtelles” en de verharde weg begint serieus te klimmen, om na 7,2 Km opnieuw het plateau van de Ferme te bereiken. Goed anderhalf uur gewandeld: we zijn opgewarmd voor de komende dagen ! Terug in de auto’s voor een rit van nog goed 185 Km: via Gedinne gaat het naar Paliseul en dan de expresweg N89 naar Libramont, waar we de snelweg richting Arlon nemen. Voorbij de hoofdstad van Belgisch Luxemburg wenkt het Groot-Hertogdom. Het verkeer loopt verkeerd, ’t is te zeggen: strop: grote files rond de hoofdstad Luxemburg, gebrekkig afgewerkte snelwegen, zoeken naar de E29: een doortocht van ruim 50 minuten door deze ministaat… Vanaf de Duitse grens gaat het beter, maar al snel moeten we afslaan om via Besseringen en 2x oversteek van de Saar aan te komen in Dreisbach na 472Km rijden.
De kamerverdeling verloopt vlot en reeds om 18 uur zitten we aan tafel voor het eerste avondmaal. De voorraad soep is (veel) te krap berekend: 2 potten voor 18 dunetrotters: minstens 1 te weinig. Vlees zit verscholen in de saus, maar er is voldoende rijst en de saladbar met rijke variatie aan groeten maakt veel goed. Er is nog een andere Vlaamse groep aanwezig, leden van de Oostvlaamse atletiekclub Vlierzele (jeugdgroep) op sportstage. In de bar van de jeugdherberg stelt Kristin “Boonanza” of het bonen-ruilspel voor. Een grote groep (8) leerlingen luistert aandachtig naar de ingewikkelde
12
spelregels. Enkele anderen houden het bij lezen van een boek en/of proeven van de lokale wijn of biersoorten. Sommige andere dunetrotters zijn moe en willen fris starten op dag 2, de eerste grote wandeling. Om 22u15 (vroeger dan thuis) gaat ondergetekende naar kamer 113, dromend van een mooie uitgestippelde wandeling rond de Saar en hopend dat de veerboot tijdig zal uitvaren. Johan.
Johan.
13
donderdag 10 april KOKSMUTS wandeling - Tafeltour De Saar ontspringt net als de Moezel in Frankrijk en bezit ook het mooiste landschap in haar benedenloop tussen Mettlach en Konz, even ten zuiden van Trier, waar ze in de Moezel uitmondt. De Saar is altijd heel belangrijk geweest voor transport van ijzer, kolen en staal. We hebben het geluk enkele dagen te mogen verblijven in dit prachtig wandelgebied. De Saar maakt hier een wijde haarspeldbocht bocht, Saarschleife genoemd, en vordert heel gezapig verder tot ze opgenomen wordt in de Moezel. Boven het aldus gevormde schiereiland torent het statige 12° eeuws Montclair kasteelruïne 290 meter boven de zeespiegel. Helaas was een beklimming van de machtige verdedigingstoren niet mogelijk die dag, maar een wandeling rondom het fort toonde ook alle prachtige uitzichten op de Saarvallei. Hier is rust, vrede en alle goeds in overvloed aanwezig. In 1991 werd de ruïne met man en macht gerestaureerd.
Vanaf Montclair trokken we verder oostwaarts naar de stad Mettlich. Mettlach, met ruim twaalfduizend inwoners iets groter dan Veurne, geniet op internationaal niveau veel belang. Het is een van de belangrijkste steden waar porselein wordt geproduceerd. Het internationale concern Villeroy & Boch AG heeft hier sinds 1801 een vestiging in de voormalige abdij van de stad. Een groot deel van de stadsgronden behoren tot de fabriek.
14
Helaas hebben we niet de tijd om in de schitterende oude barokabdij het documentatiecentrum Villeroy & Boch te bezoeken. Het is een museum op zich, waar 260 jaren Villeroy & Boch tot leven komen: Keravision met film, de geschiedenis van de tafelkunst, aardewerkmuseum, informatiecentrum over bad, keuken, tegels enz… Dit zal voor een volgende keer zijn. In Mettlach namen we een uitgebreide middagpauze. Helaas moest Mieke ons daar jammer genoeg verlaten, overvallen door migraine. Ze had de hele dag nauwelijks iets kunnen eten, en de energie was opgeraakt… Lut wist er ook van, maar had die die snodaard de nacht voordien weten de kop in te drukken met zware medicatie. De rest van de groep maakte zich klaar om te tafelen op deze ‘Tafeltour’ (= naam van onze wandeling) echter zonder tafels en zonder koksmuts, in het gras. Het ontbrak ons verder aan niets.
Verzadigd konden we nog rusten in groene weiden bij vredig water, met uitzicht op de villa’s aan de overzijde van het water. Piet had een verrekijker en gaf uitgebreid commentaar op het gras dat groener was aan de overkant, de rijke interieurs en de huiselijke taferelen, met ergens een blokfluitspeler op de achtergrond… Leuke geanimeerde ‘platterust’ dus. CLOEF uitzichtpunt bij Orscholz Zo trokken we met vernieuwde kracht verder via de Bohnenberg en andere veilige paden krinkelend klimmend uit de vallei. Het parcours is heel goed aangduid. We hoefden enkel het logo van de ‘koksmuts’ in de gaten te houden. Het Cloef-Pfad voert spectaculair door het reliëf van het nationale Geotops Saarschleife. Het hoge aandeel van smalle paden en wegen creëert een avontuurlijk karakter. Het gedeelte met de steile helling vereist een vaste voet en een goede conditie. Maar alle inspanningen lonen de moeite!
15
overweldigende vergezichten, beken, rotsen en ravijnen laten geen wens onvervuld. Vanaf het uitzichtpunt CLOEF in Orscholz hebt je een schitterend zicht op het mooiste panorama dat het Saarland te bieden heeft: de Saarschleife. Het steeds veranderende licht- en kleurspel op elk moment van de dag en in elk seizoen is een verrukking op zich. Nagenoeg alles wat je kon zien was dan ook beschermd landschap. De naam Cloef verwijst naar een ‘cliff’ of steil V-vormig ingesneden vallei. De Saarschleife wordt overheerst door de gerestaureerde ruïne van de burcht Montclair, recht voor ons, die we dus deze morgen bezocht hadden. Miljoenen jaren heeft de rivier nodig gehad om zich diep in het rotsachtige landschap in te graven. Het resultaat is een fantastisch adembenemend natuurverschijnsel gratis aangeboden aan onze Dunetrotters! Bij de Cloef was er bus parking en een bezoekerscentrum en modern gebouw halve cirkel met ruime binnenplaats en vijver, waar we even een terrasje deden in het milde zonnetje. Johan en Jan dronken ijscafé in plaats van Bittburg bier. Morgen zal blijken of de aanbevolen drank in de smaak van de Dunetrotters zal vallen. Lees dus zeker verder!
Hadden we wat te veel alcohol in ons vermoeid lichaam? Waren we het noorden verloren? In ieder geval begon de terugweg een flink stuk in totaal verkeerde richting. Goed we bij de afdaling naar de Saar de ruime bochten
16
konden afsnijden, zodat we toch voor de duisternis aan tafel konden voor het avondmaal in onze Jeugdherberg. Jawel, het was een ferme tocht gewest van ruim 24 km, bijna 9 uur onderweg! Maar o zo schoon was onze dag geweest. Hopelijk kan Mieke morgen weer meegenieten. Ener Lesse
Vrijdag 11 april: Nordic Walking door bos en velden van Orcholz De ochtend begint goed met een fris zonnetje. En nog beter: Mieke is bekomen van een hels mottig dagje slingermisselijk makende migraine. Dus kunnen we met z’n allen gemütlich frühstücken. De bruine meergranenbroodjes met confituur uit hostiepotjes smaken heerlijk. Na een voortreffelijk en ‘ausreichend’ ontbijt verpakken we onze picknick in milieuvriendelijk boterpapier.
Met de wagens rijden we naar Cloef waar we parkeren voor een wandeling ‘op de hoogvlakten’. Op de atriumparking blijkt dat zelfs Duitse parkeerticketautomaten een stevig schouderklopje nodig hebben om goed te kunnen werken. Bevestiging doet wonderen!
17
We stappen een tijdje door het bos en belanden daarna in een meer open landschap met o.a. bloeiende fruitbomen, uitgestrekte weilanden en zinderend gele koolzaadvelden.
Terwijl de zon soms te schuchter schijnt, kan ieder op verhaal komen. Je hoort flarden gesprekken over reisplannen, familiestories, allerhande kwaaltjes… Ongemerkt komen we weer het bos in en vinden er een sprookjesachtige plek voor de picknick. Brutale brommers en een angstaanjagend hijgende hond ontwijden even de heilige woudsiësta. Wie goed kijkt, ziet in het kreupelhout (cultuur!) Shakespeares schimmige schaduw ongestoord genieten van de zaligste midlentedagdroom: beuken dirken zich op met voorzichtig uitdagend verleidelijk jong doorkijkgroen om met jonkvrouwen en ridders een statig pasje te dansen op de Burg Montclair. Even later klepelt een verre kerkklok, die van de zomertijd geen weet heeft, het angelus.
18
Het geknapte uiltje heeft ons deugd gedaan. De knapzak wordt dicht geknoopt, over de schouders gezwierd en we trotten verder over sterk heuvelende, lentelijke boswegen. Uiteindelijk bereiken we weer de sublieme panoramische plaats van gisteren met een onwaarschijnlijk mooi uitzicht op de Saarschleife (Saarlus). René haalt er halsbrekende heksentoeren uit om groepskiekjes te schieten. Op het dak van de schuilhut staat een windwijzer met een zwarte smeedijzeren kat en bovenaan een vogel als haan, verwijzend naar het gedicht van Wilhelm Busch (alweer cultuur!). Hier een poging tot Nederlandse vertaling: Er zit een vogel op de lijm (bedoeld is vogellijm). Hij fladdert geweldig en kan niet meer weg. Een zwarte kater sluipt er naar toe. Met scherpe klauwen en gloeiende ogen klimt hij de boom in, altijd hoger komt hij de vogel dichterbij. De vogel denkt: ik zit hier nu vast en omdat de kater mij toch op eet, wil ik geen tijd meer verliezen. Ik wil nog even kwinkelieren en even vrolijk fluiten als vroeger. Dat is nu eens een vogeltje dat echt zin heeft voor humor. Intussen laat de dorst zich voelen en een terrasje is best welkom. Dus niet geaarzeld! Velen volgen de pro-Deoraad van een goed advocaat: bestel een Eiskaffee, maar ook een grote Bitt heeft meer dan dorstlessende charmes en maakt de tongen los. Merkwaardig is dat zich even verder bij de kiosk een tankstation voor honden bevindt. Je hebt de keuze tussen: Essen: Super of Wasser: Normal. Mixen mag ook.
19
Wanneer alles keurig betaald is aan de Nederlandssprekende kelner, vertrekken we naar de Jugendherberge om te douchen en het voorlaatste avondmaal te verorberen. Nadien is er tijd zat om te lezen, artistiek aan computerfoto’s te sleutelen of bij een glaasje te keuvelen. Een kwartet speelt zo enthousiast Boonanza dat de verslaggever met dienst vreest dat er voor Tommeke zondag te weinig boontjes overblijven om Parijs-Roubaix te winnen.
Piet.
20
Zaterdag, 12 april 2014: Waldhölzbach en Losheim am See Ieder van ons had slecht, gesnurkhorend,te-harde-matras voor de rug, eigenkussengemis , redelijk, ça va, of goed geslapen, als we, zoals afgesproken, rond 08 uur aan de ontbijttafel verschenen, Bij het lekker, uitgebreid ontbijt was er voor elk wat wils. De bruine broodjes waren het meest in trek, ook door andere groepen... Maar er is geen één die met honger vertrok, de broodjes werden (ietje té)vlug ontdooid, zodat iedereen zijn picknick kon maken,( Ze hebben daar nog niet door , dan 'de Belgen', goed kunnen eten..) Rond 9u30 was iedereen paraat bij de auto! Iedereen? Nee, René zat nog op 2 C en Jan Lombré was nog niet mee. 4 minuutjes later was iedereen o.k. en mee ! De buitentemperatuur bedroeg 10 graden. Het was nog nevelig maar de zon deed al haar best. We moesten eerst een stukje rijden eer we de geplande wandeling konden beginnen. Langs de weg was er een vangstrook voor kikkers en padden. Jammer dat de platte egel er geen gebruik van kon maken.(maar hij kwam wellicht van de andere kant denk ik .) We maakten een autolusje(een mooie cirkel en nog eens die mooie cirkel ) en reden tenslotte een 28 km om een wandeling van 14 km te doen.(het bereik van gps is niet altijd dat...) Maar het was de moeite om de verplaatsing te maken. Om 10u24 konden we starten, Om 10u25 riep Johan de koplopers ter orde : we moesten rechts in plaats van links ! Het werd een wandeling rond Waldhölzbach : de 'paarse' felsenwegwandeling.
Langs de felsenweg hadden we ook een stukje berenweg en slangenweg. En het was niet gelogen, zowel de beren als de slangen waren en bleven weg. De uitgestippelde route had in 2004 de hoogste score qua aantrekkelijkheid (84%). En terecht, we waanden ons in “Klein Zwitserland” -”Petite Suisse”(Luxemburg)
21
Gelijkaardige rotsen en dalende weggetjes, uitkijkend waar je je voeten zult zetten, soms hijgend omhoogomhoog, schorend omlaag,om in het dal even uit
£
dal te rusten en stil te staan om luisterend te genieten van het kabbelende water dat onverstoord zijn bedding volgt... De Felsenweg had een' umleitung' en we konden alleen gissen wat de reden was: misschien nieuwe fruitbomen en daarin bijenkorven of dat kuddeke loeiende koeien met hun kalfjes ? We wandelden dus een stuk op de rijweg om dan later weer over onverharde wegen te wandelen. Af en toe kwamen we een plaats-met-uitleg tegen, die Piet voor ons vertaalde. Vestigingen van de 12de -13de eeuw, een vermoeden van offerplaats, vermoeden van een keltische nederzetting ...en zo meer.
22
We hadden 8 km afgelegd als we bij het kerkje in Waldhölzbach onze picknick konden aanspreken. De zon had de nevel al verdreven en we zaten dan ook in de deugddoende zonne(n) stralen te eten. Voor de rappe eters was er misschien nog een plat rustje, maar om 13u30 wilden we toch weer vertrekken. Zoveel kilometers hadden we nog niet gedaan. Het was dan ook eerder een avonturenparcours dan een gewone wandeling , in mijn ogen (en mijn benen en mijn kuiten en mijn knieën...) (een kermis is een geseling waard zou mijn grootmoeder gezegd hebben.) We konden er weer tegenaan. Na x-aantal meter zagen we dat we maar met 17 waren... Piet was er niet... Hij zat 50 meter 'in hogere regionen', maar Lieve wist waar het was. Piet kreeg een 'rode' kaart, maar hij viel al dadelijk op de knieën zodat hij tenslotte de absolutie kreeg (zonder te biechten.) Vol goede moed stapten we verder , door bossen ,langs weiden met paarden, genietend van het geluk met het weer en met de vrienden. Om 15u07 was het koekenstop en een tijd later hadden we de 14 km in onze benen. De reisleider had nog een tweede wandeling van 10 km voorzien, maar gezien de moeilijkheidsgraad van de voorbije wandeling werd er geopteerd om een kortere wandeling te maken in de nabijheid.(goede beslissing !!!)
De keuze viel op Losheim am See. We reden ernaartoe , parkeerden op een betaalparking, en stapten de 4 km rond het meer. (in het Duits “see”.) Zalig zomers zonweer vergezelde ons nog steeds. Na deze trot konden we nog genieten op een terrasje. Ijsje, een biertje, een ander drankje, maar geen ijskoffie deze keer....
23
Rond 18 uur kwamen we terug aan de jeugdherberg en werd een groepsfoto gemaakt. De vlaggendraagster in functie , deed behoorlijk haar nieuwe job. Er was nog juist tijd voor een verfrissende douche, met warm water deze keer, eer we aanschoven voor het avondeten. De gnocchi werd met gemengde 'smaken' gesmaakt.(voor mij was dit nieuw en ik vond het lekker!) En de appelmoes als dessert vond de helft maar niks.(dan hebben de anderen er dus meer …) (ze hebben de oorlog niet meegemaakt zou mijn grootmoeder hebben gezegd.) Daarna werd de avond opgevuld met een boek lezen, foto's op de computer zetten, gewoon keuvelen of een gezelschapsspel spelen. Het nieuw aangeleerde Boonanza werd nu hét geliefde spel voor een 4-tal spelletjesfanaten. Gelukkig dat de vele bonensoorten geen winderigheid achterlieten, het zou niet te doen zijn geweest. Als voorbeeldigen waren zelfs de laatsten, tegen 22u30 op hun kamer. Slaapwel. Kriskrasje
24
Zaterdag 12 april: Waar zitten de wolven ?
Goeiemorgen! Het wordt weer een mooie dag… We kennen ondertussen de routine van het ontbijt en van de picknickkar. Alles loopt gesmeerd! Zo meteen de kamer ontruimen, Dunetrotter Piet schrijft een impressie in het gastenboek in ons aller naam en hoppa : klaar voor de laatste paasreiswandeldag. De autokaravaan verplaatst zich richting Merzig. In de wagen verslaat de radioman brokjes ‘Paris-Roubaix’. De vrouwen zwijgen even om de chauffeur te laten genieten… Ook zo in de andere wagens! Voilà, na enkele rondjes rondepunten draaien houden we halt aan het Wolfpark Werner Freund. De wandeling Wolfsweg kan hier beginnen (deze wandeling staat genoteerd in de Duitse wandelgidsen met een score van 53/100). Toevallig ben ik bij de achterste linies en onmiddellijk spotten we 2 zwarte wolven. Wisten wij veel dat we rijkelijk wolven zouden zien bij het beëindigen van de wandeling. En we horen ze ook of is het een geluidsband of kinderen die wolven nabootsen?? Zelfs in de houten observatietoren -waar we het omheinde wolvenreservaat kunnen overschouwen- worden we niet wijzer. Bloeiende anemoontjes, speenkruid, boshyacinten, … zijn het vertrouwde schouwspel onderweg. Brede boswegels, een aardige klim, een hergroeperingsstopke en natuurlijk uitvoerige gesprekken over alles wat het
25
gezelschap aanreikt ;-) . Mode, relaties, huishoudelijke weetjes, lekker eten, over goeie films… Ja echt, enkel onze outfit verklapt dat we niet op La Croisette in Cannes wandelen! De natuur tovert in deze dagen met al haar kracht : bottende bomen, maretak zoveel als je jezelf toewenst met kerst, kwetsbare fruitbloesems, slanke sleutelbloem, ja echt : 50 tinten groen!
De zon speelt kiekeboe : in de luwte lopen we warm, in de schaduw hebben we nood aan die lekkere jas. We botsen (virtueel) op een resem hoogspanningskabels boven onze hoofden. Het bankje waar de Dunetrotters zich op en rond installeren voor een drankjes- en koekjesmoment, houdt nu het midden tussen die mooie natuur en rechts de industrie! Even verder passeren we “De tuin der zinnen” maar laten die links liggen . Het laatste deel van de wandeling hebben we (door een goed gesignaliseerde bosomleiding) een stukje dezelfde weg als daarnet. We komen dan ook weer voorbij het wolvenpark. En ja, geef je ogen de kost, neem foto’s en maak filmpjes. Wolven ‘zolang en zoveel’ als je wil!
26
Aan de uitgang van het park : 9,8 km op de teller en 12u45! We eten, uitgewaaierd langs de afsluiting en aan de rand van het bosje, met zicht op de wolven én in een deugddoende lentezon. Smakelijk! Klaar?! Naar de auto’s voor de terugreis. Een hartelijk afscheid is ons aller deel. DANKJEWEL Dunetrotters voor de ‘leiding’ en evenzeer voor het ‘gezelschap’!
Hartelijke groet, Myriam Vierstraete
27
AANBIEDING VAN DE WEEK OP ATRIUM KLOEF TERRAS EISKAFFEE / IJSKOFFIE Heel gemakkelijk te maken ijskoffie, lekker als nagerecht of tussendoortje. Ingrediënten (voor 4 personen): 400ml afgekoelde koffie 4 flinke bollen roomijs – 1 eetlepel suiker – 100ml melk – scheutje koffiemelk – snufje kaneel. Tip: lekker met een scheutje amaretto of whisky… Zie hier het proefresultaat:
9 dunetrotters proefden eiskaffee; niet iedereen vond het echt lekker.
28
Dagwandeling RIJSEL / LILLE zondag 15 juni 2014 We gaan met z’n allen een dag erop uit om Rijsel te bezoeken. We volgen A25 Duinkerke Rijsel. We rijden tot kruispunt Rocade Nord Ouest, dit is de eerstvolgende afrit over Armentières. Daar rijden we noordelijk richting Gent (GAND). Aan hopital St. Philibert, Rijsel, parkeren we onze wagens en nemen de metro tot in Gare Lille Flandre. Onze wandeling start in het volle centrum van de historische stad. Omstreeks de 10de eeuw ontstond Rijsel als “île” of “ijsel” als overslagplaats van de rivier de Deule. In 1066 schenkt graaf stadsrechten. Een castrum (het huidige îlot Comtesse) ontstaat op de mote waar nu de kathedraal staat en een forum (dat overeenstemt met de Grand’Place). Lille wordt in 1369 één van de hoofdsteden van de Bourgondische staat. Tot meer dan driehonderd jaar geleden (1667) liep de geschiedenis van Rijsel zowat parallel met de onze. Dat verklaart waarom we Rijsel als een trotse Vlaamse stad ervaren. Het was de ambitieuze Franse Zonnekoning Lodewijk WIV die een einde maakte aan die Vlaamse periode. Na de vrede met Spanje trouwde Lodewijk XIV de dochter van de Spaanse koning Filips IV. Zoals een politicus al eens iets kan vergeten, zo had Filips IV niet voor een bruidsschat voor zijn dochter gezorgd. Na de dood van Filips in 1665 dacht Lodewijk hierdoor, in naam van zijn vrouw, aanspraak op de Zuidelijke Nederlanden te kunnen maken. Maar dit liep niet van een leien dakje en Lodewijk sloeg in 1667 het beleg van Rijsel, waarbij hij in hoogsteigen persoon aanwezig was. Na negen dagen viel Rijsel en lijfde Lodewijk, ferm tegen de zin van de Rijselnaren, de stad definitief bij Frankrijk in. Dit maakte een einde aan de meer dan 700 jaar Vlaamse geschiedenis waarbij Rijsel meerdere malen als speelbal fungeerde tussen de Franse koning en de Vlaamse gezagsdragers. Zo start de Franse periode met gebouwen die gekenmerkt zijn door hun klassieke stijl. Langs de hoofdwegen staan talloze herenhuizen in Franse stijl. In deze periode bouwt Vauban, ingenieur van de koning, “La Reine des Citadelles”. Hierin werden door 2000 man ruim 60.000.000 bakstenen verwerkt. Ooit het grootste Franse militaire bouwwerk zorgde voor een doeltreffend verdedigingswerk. Ook nu nog doet het drie eeuwen oude gebouw dienst als legerkazerne. Toen Rijsel in 1792 tijdens de aanval van de Oostenrijkers niet minder dan 30.000 kanonballen over zich heen kreeg, hield het verbeten stand. “Lille, dix fois prise, jamais soumise”.
29
Lille ontsnapt niet aan de problemen van de Franse Revolutie. Veel gebouwen worden vernield, waaronder de collegiale Sint Pieterskerk. De groei van Lille in 1858 valt samen met de industriële ontwikkeling van het Second Empire. In de 19e eeuw kenden Rijsel en omstreken een snelle bevolkingsstijging door industrialisatie. De textielindustrie trok veel immigranten aan, vooral Vlamingen en Polen. De stad stond bekend als "het Manchester van Frankrijk". Het van oudsher Rooms-katholieke Rijsel werd een 'linkse' stad. De ineenstorting van de textielhandel na 1929 zorgde voor grote armoede in Rijsel. Met bijna 220.000 inwoners, eist Rijsel in de ‘bel epoque’ haar plaats op als vierde grootstad van het land. In 2004 was Rijsel Europese Culturele Hoofdstad. Van elke vermelde periode zijn er prachtige restanten in het straatbeeld te zien. Zingende torens, Gevels, steegjes, winkelpuien, kloostertjes, kapellen, gasthuizen en kerken vertellen ons de trots van de Rijselnaars. Onze wandelleider probeert jullie te loodsen door de mooiste straatjes van de stad. Daar er enkel op vaste paden getreden wordt, is er geen speciaal schoeisel van doen. Ener Lesse
30
Avondwandeling vrijdag 20 juni WESTKUST We starten aan de KERK van OOSTDUINKERKE, ruime parking aan de Leopold II-laan, iets dichter van dorp van van bad. Vanaf KP 61 beginnen we een tocht die ons van de Witte Burg, naar de Plaatsduinen leidt, daarna naar de Spelleplekke en vanaf KP 68 vinden we een heuse klimduin op onze weg, dwars door Ter Yde om aan de overzijde van de Koninklijke Baan een stukje Zeebermduinen te doorkruisen, zo verder wandelen tot aan de Kei en de Surfclub Groenendijk. Dan doen we een ruime kilometer op het strand langs de zee, richting Oostduinkerke, om af te slaan bij KP 66 en de Cottagelaan. We volgen niet steeds de knooppunten, maar van Kp 64 naar 58 en 60 doen we dat wel. Ter hoogte van het bezoekscentrum IWVA gaan we niet door de Doornpanne, maar kiezen voor het pad dat ons opnieuw naar de Witte Burg brengt. Einde van de wandeling is aan KP 61, die een kleine 10 Kilometer lang is, waarvan ongeveer 4 Km op onverharde paden. Daarna zouden we graag, liefst op een open terras nog wat kunnen genieten van een zwoele zomerse avond waarop het lang klaar blijft. Verzamelen aan Station Veurne om 19 uur stipt. Oostduinkerke Kerk 19u15. Johan.
HET KLIMDUIN
(Chr. J. Van Geel)
Hoe mooi de schaduw van blad op blad en Schaduwloze strakke lucht, hoe blauw, Zand stuift een bijna harenkuif Over de hoogste toppen van het klimduin. (De volledige tekst kun je lezen op de top van de Hoge Blekker.) 31
Dagtocht in Heuvelland zondag 31 augustus. Naar jaarlijkse traditie is er dit jaar opnieuw een wandeling in het mooie Heuvelland. De wandeling start aan de kerk in Dranouter. We wandelen door het bos op de Zwarteberg, wandelen richting Sint-Jans-Cappel en daarna richting Belle ( Bailleul), waar we onze boterhammen verorberen. Inmiddels hebben we een elftal kilometer op onze teller. De terugtocht verloopt via de Ravensberg, le Hille , de groene tunnel aan Bois d’Achtmetaal waar ook het “Conservatoire Botanique National” (www.cbnbl.org) gevestigd is, om uiteindelijk terug in Dranouter aan te komen. De wandeling is een 20-tal kilometer. Knooppunten: 10 (kerk Dranouter)-4-3-2-1-62-59-58-93-94-4-8-7-5-610-44 (Bailleul) Namiddag: 44-45-46-42-36-35-33-32-31-38-37-39-5016-17-13-12-11-10. We komen samen aan het station te Veurne om 9 uur, voorzien van picnic en drank en hopen op een massale opkomst en schitterend weer ! Jef Desaever
Groene tunnel Bois d’Achtmetaal (Foto Freddy Lesage)
32
REKENINGNUMMER DUNETROTTERS : BE66 9793 5019 3243 –Bic code: ARSPBE22 op naam van DESAEVER Jef , Rode Kruislaan 14 te 8630 VEURNE. Adressen bestuursleden Dunetrotters - DECADT Johan, Duinkerkestraat 34, 8630 VEURNE. Tel. 058/31 40 48. - DESAEVER Jef , Rode Kruislaan 14, 8630 VEURNE.Tel. 058/ 31 11 85. - ESSEL René , Astridlaan 54, 8630 VEURNE.Tel. 058/31 31 02. - LAPAUW Piet, Burgweg 34, 8630 VEURNE. Tel. 058/31 16 79. - VANELVERDINGHE Chris , Farazijnstraat 14A, 8670 OOSTDUINKERKE. Tel. 058/52 18 65. - VERCRUYSSE Willy , Karpelstraat 14, 8630 VEURNE.Tel. 058/31 50 46. - VERFAILLIE Kristin , Duinkerkestraat 34, 8630 VEURNE.Tel. 058/31 40 48.
Website Dunetrotters http://users.pandora.be/dunetrotters
Jaarprogramma 2014. Zondag 15 juni: 9 uur station Veurne:dagtocht Rijsel. Vrijdag 20 juni: 19 uur station Veurne: avondwandeling Westkust. Zondag 31 augustus: 9 uur station Veurne: dagtocht Heuvelland. Zondag 21 september: 9 uur station Veurne: ochtendwandeling aan zee met aansluitend aperitief. Zondag 12 oktober: VWO Nat. Wandeldag Poperinge (zie Wandelvogel en Voetje.)
33
24-25-26 oktober: Herfstweekend met verblijf jeugdherberg te Maldegem. Vooraf inschrijven verplicht. Zondag 23 november: 14 uur station Veurne: Wandeling Gijverinkhove – Stavele. Zondag 14 december: 14 uur station Veurne: Wandeling Veurne.
38ste VWO Nationale Wandel- en Fietsdag: Poperinge Zondag 12 oktober 2014 - Poperinge, hoppestad achter het front. De Dunetrotters helpen samen met de Wandelclubs van Rumbeke en Izegem mee aan de organisatie op zondag 12 oktober 2014 te Poperinge. De Make-Blijdezaal, Doornstraat 34 te Poperinge zal het startpunt zijn van alle wandel- en fietstochten. MEDEWERKERS GEZOCHT !! De Dunetrotters hebben als voornaamste te taak de controleposten te “bemannen” zoals destijds op de nationale wandeldag in Heuvelland. Er zijn 3 controleposten, waar we telkens 2 mensen voor een halve dag (voormiddag 8u tot 12u30, namiddag 12u30 tot 17u) willen posteren om stempels te zetten. Eigen picknick te voorzien. Het bestuur rekent op minstens 12 dunetrotters, zodat er over de middag kan afgelost worden. Wie in de voor-middag controleert, kan in de namiddag één van de wandelingen doen en omgekeerd. Vrijwillige kandidaten mogen zich op de volgende wandelingen (ten laatste in september) aanmelden bij Johan. Voor elke medewerker voorziet VWO een bedanking/beloning in natura.
34
THEATERWANDELING TUIN VAN DE EEUWIGHEID. 2014-18 VLADSLO, Duits Kerkhof/Praetbos, donderdag 24 oktober om 19u. EXCLUSIEF AANBOD Acteurs: Guga Baùl, Jonas Van Tienen, Onno VanGelder en Philip Kocks. Zij brengen vier overleden soldaten uit WO I tot leven: Raoul Snoeck, Frans Van Raemdonck, John Mc Rae en “gastheer” Peter Kollwitz op en rond het Duitse militair Kerkhof te Vladslo in de nabijheid van de beelden van het treurend ouderpaar. Wie van de leden van de Dunetrotters wil mee wandelen, kijken en luisteren ? Je kan er bij zijn voor 12€ mits betaling van deze som op rekening Dunetrotters met als mededeling Vladslo 24/10 en een mailbevestiging sturen naar
[email protected] uiterlijk tegen 30 juni 2014. We kunnen vanuit Veurne en/of Koksijde carpoolen. Voor wie er op 24/10 niet bij kan zijn en niet met ons deelneemt aan het Herfstweekend: er zijn ook nog theaterwandelingen op vrijdag 25/10, zaterdag 26/10 (2x) en zondag 27/10 (2x), telkens voor maximum 400 deelnemers.
DIALECTENQUIZ in ALVERINGEM 14 maart. Chris, Jef, Willy en ondergetekende vormden team op de eerste dialectenquiz in Alveringem, georganiseerd door het dialect-genootschap “Bachten de Kupe”. In een bomvolle zaal de Kwelle poogden een 30 tal teams zoveel moge lijk dialectbegrippen te herkennen, te begrijpen of gewoon er naar te raden. Het werd een leuke avond met een “cultureel erfgoed” tintje ! Voor herhaling vatbaar. Johan. 35
AFSLUITER: groepsfoto aan de Saarscheife Dreisbach.
(FOTO: Rene Essel) 36
