B.V. (1999-2000) - Nr. 2
VERENIGDE VERGADERING VAN DE GEMEENSCHAPPELIJKE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE ZITTING 1999-2000
BEKNOPT VERSLAG
van de plenaire vergadering van
VRIJDAG 12 NOVEMBER 1999 (namiddagvergadering)
Het beknopt verslag geeft een samenvatting van de debatten. De debatten worden in extenso weergegeven in de handelingen.
2
VERENIGDE VERGADERING VAN DE GEMEENSCHAPPELIJKE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE - BEKNOPT VERSLAG
INHOUD
REGELING VAN DE WERKZAAMHEDEN BEGROTINGSBERAADSLAGINGEN REKENHOF INOVERWEGINGNEMING SAMENGEVOEGDE INTERPELLATIES van de heren Rufin Grijp en Joël Riguelle (problematiek van de schuldoverlast) tot De heer Eric Tomas, lid van het Verenigd College en Mevrouw Annemie Neyts-Uyttebroeck, lid van het Verenigd College (Sprekers : de heren Rufin Grijp, Joël Riguelle, mevr. Bernadette Wynants, mevr. Anne-Sylvie Mouzon, de heer Jos Van Assche en Mevrouw Annemie Neyts-Uyttebroeck, lid van het Verenigd College)
Verenigde Vergadering van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie- Zitting 1999-2000
PLENAIRE VERGADERING VAN VRIJDAG 12 NOVEMBER 1999
Voorzitter: de heer Jan Béghin, eerste ondervoorzitter - De vergadering wordt om 16.50 uur geopend. REGELING VAN DE WERKZAAMHEDEN De heer Denis Grimberghs (in het Frans) .- Wij hebben er al op gewezen dat de begroting 1999 dringend moet worden aangenomen. Wij hebben voorgesteld om die begroting tijdens het reces te bespreken. Er is echter niets gedaan. Het is alsof op de begroting 2000 wordt gewacht om de begroting 1999 te kunnen aannemen. De artikelen 40 tot 44 van de wet op de overheidsfinanciën zijn dus niet toegepast. De Voorzitter .- De vergadering over de begroting is gepland op 24 november. De heer Denis Grimberghs (in het Frans) .- Dat is te laat om de begroting op 26 november in plenaire vergadering aan te nemen. De Voorzitter .- Er was geen andere datum vrij. De heer Guy Vanhengel .- Daar bepaalde feestdagen op een donderdag vallen en wij meerdere petjes dragen was het niet mogelijk de vergadering vroeger dan op 24 november te plannen. Zoek dus geen politieke redenen achter deze datum. De heer Paul Galand (in het Frans) .- Mijn fractie sluit zich aan bij de opmerking van de heer Grimberghs. De vraag is al lang gesteld; het is verwonderlijk dat er nog niet eerder op ingegaan is. BEGROTINGSBERAADSLAGINGEN De Voorzitter .- Verscheidene gemotiveerde beraadslagingen worden door het Verenigd College aan de Verenigde Vergadering overgezonden. Zij zullen in het Beknopt verslag en in het Volledig verslag van deze vergadering worden opgenomen (zie bijlagen). REKENHOF Een mededeling wordt door het Rekenhof aan de Verenigde Vergadering gedaan. Zij zal in het Beknopt verslag en in het Volledig verslag van deze vergadering worden opgenomen (zie bijlagen). INOVERWEGINGNEMING De Voorzitter.- Aan de orde is de inoverwegingneming van het voorstel van ordonnantie van de heer Paul Galand en mevrouw Evelyne Huytebroeck houdende wijziging van de wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn (nr. B- 19/1-99/2000) en van het voorstel
3
van ordonnantie van de heren Denis Grimberghs en Joël Riguelle, inzake jeugdbeleid (nr. B-20/1-99/2000). De voorstellen worden in overweging genomen en verzonden naar de commissie voor de Sociale Zaken. INTERPELLATIE VAN DE HEER RUFIN GRIJP TOT DE HEER ERIC TOMAS EN MEVROUW ANNEMIE NEYTS-UYTTEBROECK, LEDEN VAN HET VERENIGD COLLEGE BEVOEGD VOOR HET BELEID INZAKE BIJSTAND AAN PERSONEN, betreffende "de problematiek van schuldoverlast" EN TOEGEVOEGDE INTERPELLATIE VAN DE HEER JOEL RIGUELLE betreffende "de problematiek van schuldoverlast in het Brussels Gewest" De heer Rufin Grijp .- Ik had mij voorgenomen om als uittredend minister weinig tussen te komen, zeker niet in materies die ik zelf onder mijn bevoegdheid had. Sinds enkele maanden ben ik echter voorzitter van een OCMW, en de problemen daar zijn van die aard en zijn zo schrijnend dat ik geen jaar kan zwijgen. Onlangs werden op een colloquium volgende cijfers vanwege de Kredietcentrale gesignaleerd: in 1998 hebben 50.000 gezinnen schulden, dat is 5% van alle Brusselaars. Niet alleen het aantal schuldenaars stijgt, ook het bedrag. In 1998 waren er 28% meer gevallen van schuldoverlast. De meeste gegevens zijn vertrouwelijk, maar enkele spreken toch boekdelen. De watermaatschappij noteerde in 1994 een schuldbedrag van 34 miljoen frank; in 1998 was dat reeds 52 miljoen. Sibelgas had in 1994 13.000 schuldenaars; in 1998 was dat aantal meer dan verdubbeld. De sociale huisvesting noteerde in Sint-Joost-tenNode 20% achterstallige huurders. Vaak gaat het om bedragen tussen 250.000 en 500.000 frank, maar er zijn ook uitschieters. Dit probleem groeit met een angstaanjagende snelheid. Nu zijn de OCMW’s erkend als schuldbemiddelaar. Andere instellingen kunnen eveneens erkend worden, zij het onder stricte voorwaarden. Zo moeten ze een gediplomeerd maatschappelijk werker hebben met een zekere ervaring. Bovendien moeten ze een licenciaat in de rechten tewerkstellen of een overeenkomst afgesloten hebben met een licenciaat in de rechten tegen dezelfde voorwaarden. Feit is nu dat in de praktijk slechts een minderheid van de Brusselse OCMW’s de taak van schuldbemiddelaar op zich neemt. Van OCMW’s mag verwacht worden dat ze bezig zijn met het probleem van de schuldoverlast van hun cliënten. Slechts een minderheid van de OCMW’s doet dat momenteel. Toch is het een absolute prioriteit, want schuldoverlast bedreigt de levenskwaliteit van de getroffenen. Een onderzoek in mijn eigen OCMW in Anderlecht wijst uit dat niet alleen de armste bevolkingsgroepen ermee geconfronteerd worden. De helft van de cliënten van het OCMW in Anderlecht heeft een aanzienlijke schuldoverlast. In Brussel gaat het om 50.000 gevallen;
B.V. (1999-2000) - Nr. 2
4
VERENIGDE VERGADERING VAN DE GEMEENSCHAPPELIJKE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE - BEKNOPT VERSLAG
40.000 daarvan situeren zich in de zogenaamde minder arme bevolkingsgroepen. Factoren als een echtscheiding of een faillissement kunnen het begin zijn van een neerwaartse spiraal van moeilijkheden om rekeningen te betalen en leningen af te lossen. In gemeenten waar het OCMW wel een schuldbemiddelingsdienst organiseert, zoals Ettebeek, Evere, Vorst, Ukkel en Brussel-stad, stijgt het aantal dossiers jaar na jaar. Nemen we even het voorbeeld van Etterbeek. De schuldbemiddelingsdienst bestaat er uit twee voltijds maatschappelijke assistenten. Naast de specifieke hulp van mensen die hun rekeningen van water, gas en elektriciteit niet meer kunnen betalen, is er ook een dienst voor algemene schuldbemiddeling. Die houdt zich bezig met de opmaak van een eerste financieel bilan, opmaak van een terugbetalingsplan, onderhandeling met de kredieteisers over betalingstermijnen en verlaging van de intresten, morele en psychologische steun, maandelijkse opvolging en evaluatie van budget en betalingen. Van 1994 tot 1998 steeg het aantal aanvragen tot schuldbemiddeling van 436 tot 682. Door het tijdrovende karakter van de opvolging en de bemiddeling bij de schuldeisers, ziet de dienst zich vandaag genoodzaakt een aantal nieuwe dossiers te weigeren. Concreet vraagt de dienst een bijkomend maatschappelijk assistent, een administratief medewerker en een jurist. Niet verwonderlijk als men weet dat in de praktijk een schuldbemiddelaar maar 15 tot 20 zwaardere gevallen kan opvolgen en begeleiden. Het vooruitzicht dat het aantal dossiers jaar na jaar zal stijgen, terwijl beleidsmaatregelen op zich laten wachten, schrikt ongetwijfeld een aantal gemeenten af en weerhoudt ze ervan te starten met een schuldbemiddelingsdienst. Zeker in die gemeenten waarvan het OCMW niet financieel gezond is. Schuldoverlast is een exponentieel groeiend sociaal probleem, dat een politieke aanpak op lange termijn vraagt. OCMW’s kunnen enkel aan schuldbemiddeling doen als ze expliciet erkend zijn. Hiervoor moeten ze dan wel eerst aan een aantal voorwaarden voldoen. Zo moeten ze een gediplomeerd maatschappelijk werker met een zekere opleiding of nuttige ervaring aanwerven. Bovendien moeten ze bewijzen dat ze een licentiaat in de rechten met specifieke opleiding of beroepservaring tewerkstellen of dat ze een overeenkomst hebben afgesloten met een licentiaat in de rechten die aan dezelfde voorwaarden voldoet. Gezien de complexiteit van de materie zijn deze voorwaarden meer dan logisch. Indien van de 50.000 met schulden belaste persoon of gezinnen er 10.000 al enige begeleiding krijgen bij de 19 OCMW’s, dan blijven er 40.000 anderen in de kou staan. Zij kunnen hier en daar een beroep doen op privédienstverlening. Hiervoor zijn echter voor heel Brussel maar enkele tientallen hulpverleners aangesteld, terwijl er nood is aan honderden hulpverleners. Is het niet de taak van de GGC om ervoor te zorgen dat de OCMW’s aangespoord, zoniet verplicht, worden aan schuldbemiddeling te doen? Kunnen hiervoor geen financiële stimulansen en beleidsmaatregelen aan de OCMW’s worden toegekend door de GGC? Deze mogelijkheid staat in de ordonnantie van 7 november 1996. Moet de GGC ook geen vormingstaak op
zich nemen voor OCMW’s die aan schuldbemiddeling willen doen? Het gaat immers om moeilijke opdrachten met zowel juridische, sociale als psychologische implicaties. De heer Joël Riguelle (in het Frans).- Tijdens een recent colloquium over schuldoverlast is een verontrustend beeld geschetst van de toestand in ons Gewest, waar een steeds groter deel van de bevolking langzaam naar een toestand van kansarmoede afglijdt. Op 31 december 1998 konden meer dan 50.000 Brusselaars hun schulden nog moeilijk afbetalen, wat een toename met 28% op vier jaar betekende. Het zou niet langer meer gaan om mensen uit de vierde wereld, maar ook om mensen uit de middenklasse. Dertig percent van de schulden zou voortvloeien uit aankopen op afbetaling en het opnemen van gelden van lopende rekeningen. Voorts wordt daarin gewezen op het gebrek aan doorzicht of zelfs het gebrek aan scrupules van sommige financiële instellingen. De wet van 12 juni 1991 betreffende het consumptiekrediet verbiedt schuldbemiddeling tenzij door erkende openbare of privé-instellingen. De Gemeenschappen bepalen de voorwaarden voor de erkenning. In Brussel zijn er Nederlandstalige, Franstalige en bicommunautaire centra. De OCMW’s zijn van rechtswege erkend bij een ordonnantie van de verenigde vergadering van de gemeenschappelijke gemeenschapscommissie. Sommige OCMW’s zouden echter over weinig middelen beschikken om aan die nieuwe opdracht het hoofd te bieden. Sommige centra behandelen slechts een deel van de aanvragen en verwijzen door naar de bestaande VZW’s. Er zouden zowat twintig openbare of privé-diensten bestaan die bij gebrek aan een precieze structuur of aan een duidelijke erkenning min of meer illegaal aan schuldbemiddeling doen. Tijdens een overleg met de betrokkenen is gewag gemaakt van een gebrek aan precieze cijfers en statistisch referentiemateriaal om de omvang van het probleem te kunnen vatten. Er moet worden voorzien in dit onontbeerlijke hulpmiddel om tot een alomvattende aanpak van het probleem te kunnen komen. Voorts is er behoefte aan een gemeenschappelijke logistieke structuur voor alle betrokkenen. Vele actieve verenigingen beschikken niet over een logistieke steun die aan hun behoeften beantwoordt. Blijkbaar behandelen slechts sommige OCMW’s dit soort gevallen, terwijl alle OCMW’s binnen hun ambtsgebied hulp zouden moeten kunnen bieden zonder de aanvragers door te verwijzen naar VZW’s die al overstelpt zijn. Daardoor rijst het probleem van het gebrek aan aanvullende structurele en financiële middelen van de OCMW’s en van de verenigingen die met de OCMW’s akkoorden hebben gesloten om ze in die taak bij te staan. Aan die instellingen moet aandacht worden besteed. Dat aan de OCMW’s geen extra middelen worden verleend, zou door sommigen kunnen worden beschouwd als een ontmoedigen van de OCMW’s om die schuldbemiddeling op zich te nemen. De verantwoordelijken van de sector hebben vier zaken gevraagd : de oprichting van een gemeenschappelijke onder-
B.V. (1999-2000) - Nr. 2
PLENAIRE VERGADERING VAN VRIJDAG 12 NOVEMBER 1999
steunende structuur, het organiseren van opleidingen, het voeren van preventiecampagnes en het subsidiëren van de bemiddelingsdiensten. Bent u van plan snel in te gaan op de oproep van die openbare en privé-instellingen? Welke filosofie zult u daarbij volgen? Binnen welke termijnen zult u werken? Welke middelen zult u daarvoor uittrekken? Mevrouw Bernadette Wynants (in het Frans).- In sommige gemeenten, vooral in het noorden van het Gewest, bestaat er geen dienst voor schuldbemiddeling. Er zijn zes OCMW’s die bemiddelingsdiensten aanbieden. Andere hebben te veel werk en aarzelen omdat zulks specifiek personeel met een aangepaste opleiding vereist. De aanvragers moeten anderhalve tot drie maanden wachten. Ze verkeren echter vaak in een noodsituatie omdat ze met ingewikkeld juridische problemen worden geconfronteerd. Er wordt geen basisopleiding gegeven aan de diensten die van de GGC afhangen, hoewel ze met nagenoeg dezelfde problemen worden geconfronteerd als de unicommunautaire diensten, die wel een opleiding krijgen. Inzake voortgezette opleiding en supervisie wordt er in het Brussels Gewest niets georganiseerd. De bemiddelaars moeten zich inschrijven voor de opleidingen van het Waals Gewest! Dan zou ik het nu willen hebben over de statistieken inzake overmatige schuldenlast, die nodig zijn om een doeltreffend preventiebeleid te kunnen voeren. De omvang van de overmatige schuldenlast zou in het jaarlijks verslag over de armoede moeten worden opgenomen. Ecolo wenst uitdrukkelijk dat de opdracht van het Centrum voor Gezondheidsobservatie tot de sociale hulpverlening wordt uitgebreid en dat betrouwbare statistieken worden opgesteld met de steun van het "Centre coopératif de la consommation". Tijdens de studiedag over de overmatige schuldenlast hebt u het gehad over de oprichting van een gemeenschappelijke referentiestructuur voor alle actoren en over financieringsmogelijkheden voor de opleiding van bemiddelaars. Kunt u dat bevestigen? En ons uitleggen hoe het College concrete vorm daaraan kan geven? (Applaus van Ecolo en PS) Mevrouw Anne Mouzon (in het Frans).- De socialistische fractie heeft onophoudelijk aandacht voor de problemen van overmatige schuldenlast. De regionale en federale ministers hebben dat aangetoond door de wet van 1991 betreffende het consumentenkrediet en de wet van 1998 betreffende de collectieve schuldenregeling. Naderhand maatregelen nemen, dat wil zeggen als het kwaad al is geschied, is niet voldoende. Er moeten ook preventieve maatregelen worden genomen, om overmatige schuldenlast te voorkomen : strijden tegen de onbillijke verdeling van de rijkdom. Er zou in feite een fonds moeten komen dat niet alleen zou worden gestijfd door de inkomsten uit arbeid maar ook door de belastingen op roerende en onroerende inkomsten. Ook de financiering van de sociale zekerheid moet worden gewaarborgd, er moet een beleid worden gevoerd dat een
5
betere arbeidsverdeling in de hand werkt, er moet positieve discriminatie zijn in het onderwijs, en de contradictie moet worden weggewerkt van een samenleving die aanzet tot consumeren ten koste van een overmatige schuldenlast en meer waarde hecht aan de economie dan aan de menselijke waarden. De urgentie is gerechtvaardigd zolang de tegenstellingen tussen these en antithese niet zijn weggewerkt. Er is kritiek geweest op de erkenning van de OCMW’s, maar die is onontbeerlijk. In feite verbiedt de wet van 1991 elke dienst om aan schuldbemiddeling te doen. De OCMW’s moesten dus worden erkend opdat ze voort zouden kunnen doen waar ze al lang mee bezig waren. Alle OCMW’s doen aan dat soort van bemiddeling, zelfs als ze geen dienst hebben die uitdrukkelijk met die activiteit belast is. Alle OCMW’s doen aan budgetbegeleiding en aan schuldbemiddeling in de algemene zin van het woord. Maar budgetbegeleiding is moeilijk met een klein budget en de OCMW’s mogen slechts materiële hulp verlenen als de personen in hun bestaan worden bedreigd (uitzetting uit de woning, afsluiting van de electriciteit, ...). Voor de andere schulden moeten zij zich ertoe beperken de mensen gerust te stellen door te zeggen dat ze beschermd zijn door hun onvermogen. De bemiddeling is minder moeilijk als de bemiddelaar mag investeren. Maar de collectieve regeling is veel beperkender omdat de persoon moet beschikken over een patrimonium waarop beslag kan worden gelegd, wat de bestaansminimumtrekkers doorgaans niet hebben. In de arme gemeenten beschikken de OCMW’s niet over de nodige middelen om tegelijk een bevolking met een laag inkomen én een bevolking die zelfs niet het bestaansminimum trekt te steunen. Om hun werk goed te kunnen doen, zouden de OCMW’s polyvalente juristen in dienst moeten nemen, die gelet op hun diverse bekwaamheden duur zijn; dat geldt ook voor de maatschappelijk werkers die zich moeten bezighouden met heel uiteenlopende aspecten als de opvang en de begeleiding. Men mag de inspanningen en de middelen niet versnipperen, men moet ze integendeel concentreren op de armste gemeenten. De strijd tegen de overmatige schuldenlast moet werkbaar zijn dankzij de inzet van professionals op het gebied van het recht en het maatschappelijk werk. De kredietinstellingen zouden de bemiddelingsdiensten moeten financieren. Spijtig genoeg hebben de banken klacht ingediend onder het voorwendsel dat de wet van 1998 die voorziet in de oprichting van een financieringsfonds dat door de banken moet worden gestijfd, in strijd is met de billijkheid. Ook zijn er privé-diensten die verkeerde inlichtingen verstrekken over de OCMW’s, net als er rechters en advocaten zijn die beter de belangen van de schuldeisers dienen dan die van de schuldenaars en die de OCMW’s gebruiken als hun eigen inlichtingendiensten.
B.V. (1999-2000) - Nr. 2
6
VERENIGDE VERGADERING VAN DE GEMEENSCHAPPELIJKE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE - BEKNOPT VERSLAG
Het zal voortaan mogelijk zijn om de middelen te concentreren aangezien we eindelijk een bicommunautaire begroting zullen hebben. (Applaus van de PS) De heer Jos Van Assche .- Het probleem van de schuldoverlast is niet langer exclusief een zaak van wat men traditioneel de vierde wereld noemt. Meer en meer kleine zelfstandigen kijken, na een mislukte en vaak kortstondige carrière als uitbater van een handelszaak, op tegen een niet te overziene schuldenberg. Zelfs een eventuele nieuwe carrière in loondienst laat hun geenszins toe de schuldenput te delgen. Dit maakt hen vaak moedeloos zodat zij elke drang naar een nieuwe professionele carrière verliezen. Er is thans voor de consument een veel grotere wettelijke bescherming dan vroeger. Toch belet dit niet dat steeds meer bevolkingscategorieën aangetast geraken door de pest van de schuldenlast. Vooral alleenstaande vrouwen met kinderen zijn na een scheiding kwetsbaar. Ik ben ervan overtuigd dat het geciteerde cijfer van de 5% door schuldoverlast aangetaste Brusselaars in werkelijkheid veel hoger ligt. Het Vlaams Blok verwacht van de GGC dat zij de Brusselse OCMW’s oproepen om hun taak als schuldbemiddelaars ernstig op te nemen. Ik vraag mij echter af hoe zulks in de praktijk moet gebeuren. Heel wat sociale assistenten in OCMW’s zijn nu al overbelast met de toevloed aan bestaansminimumtrekkers en aan politieke vluchtelingen en illegalen die zich meer en meer tot de OCMW’s wenden.
middeling erkend. Vermits de hele sector van de specifieke opleiding inzake schuldbemiddeling, de onderlegdheid van dit centrum erkent, heeft het Verenigd College besloten een budget voor dit centrum uit te trekken. (Verder in het Nederlands) Ik neem aan dat de financiering van de vorming goed nieuws is. Maar dat is ook het enige goede financiële nieuws. Begin volgend jaar zal echter werk worden gemaakt van het creëren van een gemeenschappelijke structuur voor de schuldbemiddeling op het niveau de gemeenschappelijke gemeenschapscommissie in samenwerking met de VGC en de Cocof. Er zal ook overleg worden gepleegd met de Coöperatieve Verbruikersvereniging en de kabinetten. Er wordt ten slotte werk gemaakt van uitgebreidere statistieken inzake schuldoverlast. (Verder in het Frans) De eigenlijke preventie behoort niet tot de bevoegdheid van de gewesten en de gemeenschappen. Ik zal evenwel niet nalaten deze zaak aan te kaarten tijdens mijn contacten met de federale overheid en aandringen op grotere inspanningen op dat gebied. Om in te spelen op de behoeften aan personeel, kan een beroep op de sociale MARIBEL worden gedaan. (Verder in het Nederlands) Dat kan ook door bij de verdeling van GESCO’s prioriteit te geven aan de schuldbemiddelingsdiensten.
Ik vrees dat nieuwe financiële stimulansen weinig soelaas zullen brengen. Zoals gewoonlijk zullen vele nieuwe middelen worden overgeheveld naar het bodemloos vat van zogenaamde asielzoekers en mensen zonder papieren. (Applaus bij het Vlaams Blok)
Ik besef dat het antwoord slechts gedeeltelijk tegemoetkomt aan de bezorgdheden. Ik ben bewust van de problematiek en ik zal ze met aandacht opvolgen en de inspanningen voortzetten.
Mevrouw Annemie Neyts-Uyttebroeck, lid van het Verenigd College .- Namens collega Tomas en in eigen naam dank ik de intervenianten dat zij de aandacht hebben gevestigd op de oude problematiek van de schuldenoverlast van de gezinnen.
Het Verenigd College is zich bewust van de ernst van het probleem, dat niet langer één bepaalde bevolkingsgroep, maar meer en meer mensen aanpast.
(Verder in het Frans)
(Applaus van de meerderheid) Er is verwezen naar de recente studiedag over de schuldbemiddeling. (Verder in het Frans) Mevrouw Wynants was zo vriendelijk te wijzen op mijn aanwezigheid op de studiedag. Talrijke deelnemers waren afkomstig van OCMW’s of schuldbemiddelingsverenigingen, wat bewijst dat ze beseffen hoe acuut het probleem is. (Verder in het Nederlands) Als alle verzuchtingen van de VZW- schuldbemiddelingsdiensten en de 19 OCMW’s zouden worden ingewilligd, dan zou dat een aanzienlijk extra miljoenen aan uitgaven voor personeel en werkingsmiddelen betekenen. (Verder in het Frans) Wat de aanvraag tot financiële steun betreft, heeft het Verenigd College in zijn vergadering van 5 oktober laatstleden het programma van het "Centre coopératif de la consommation" betreffende specifieke opleidingscursussen inzake schuldbe-
De heer Rufin Grijp .- Ik ken de financiële problemen zeer goed. Ik dank het collegelid dan ook voor de inspanningen die voor de vorming worden geleverd. In mijn eigen gemeente vind ik weinig begrip voor de nood aan een schuldbemiddelingsdienst bij het College van Burgemeester en Schepenen. Wat het College van de gemeenschappelijke gemeenschapscommissie kan doen is het zenden van een rondschrijven aan de gemeenten om hen aan te zetten om een dergelijke dienst op te richten. Mevrouw Annemie Neyts-Uyttebroeck, lid van het Verenigd College .- Ik kan dat niet onmiddellijk beloven maar ik zal aan collega Tomas voorstellen om in alle geval bij de 19 OCMW’s navraag te doen om te zien wat er reeds bestaat. De heer Denis Grimberghs (in het Frans) .- Het verheugt mij dat het opleidingsprogramma goedgekeurd is en dat er geld voor uitgetrokken wordt. Ik betwijfel daarentegen dat Maribel banen kan opleveren. De betrokken verenigingen hadden er al een beroep op kunnen doen en de OCMW’s mogen dat niet.
B.V. (1999-2000) - Nr. 2
PLENAIRE VERGADERING VAN VRIJDAG 12 NOVEMBER 1999
Moeten de nieuwe banen niet door de GGC worden geschapen ?
7
van artikel 44 van de gecoördineerde wetten op de rijkscomptabiliteit, door het Verenigd College werden genomen.
Mevrouw Annemie Neyts-Uyttebroeck, lid van het Verenigd College (in het Frans).- Banen scheppen is niet voldoende, ze moeten ook nog bezoldigd worden. - De incidenten zijn gesloten. - De vergadering wordt om 17.55 uur gesloten. - De Verenigde Vergadering gaat tot nadere bijeenroeping uiteen.
BERICHTEN VAN VERHINDERING/VERLOFAANVRAGEN Verhinderd : mevrouw Magda De Galan, om gezondheidsredenen, de heren Eric Tomas, Eric André, Armand De Decker, Walter Vandenbossche, belet, mevrouw Martine Payfa en de heer Alain Zenner, in het buitenland, mevrouw Marguerite Bastien, om gezondheidsredenen.
BEGROTINGSBERAADSLAGINGEN Bij brief van 19 oktober 1999, zendt het Verenigd College van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, in uitvoering van artikel 44, § 1 van de gecoördineerde wetten van 17 juli 1991 op de Rijkscomptabiliteit, een afschrift van de gemotiveerde beraadslaging (nr. 99/44013) van het Verenigd College dd. 14 oktober 1999 houdende machtiging tot het vastleggen, het ordonnanceren en het betalen van uitgaven van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie. Bij brief van 9 november 1999, zendt het Verenigd College van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, in uitvoering van artikel 44, § 1 van de gecoördineerde wetten van 17 juli 1991 op de Rijkscomptabiliteit, een afschrift van de gemotiveerde beraadslaging (nr. 99/44014) van het Verenigd College dd. 28 oktober 1999 houdende machtiging tot het vastleggen, het ordonnanceren en het betalen van uitgaven van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie. REKENHOF Bij brief van 20 oktober 1999 neemt het Rekenhof akte van de begrotingsbeslissing 99/44012 van 30 september 1999 van het Verenigd College van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie genomen ter uitvoering van artikel 44 van de gecoördineerde wetten op de rijkscomptabiliteit en deelt de Verenigde Vergadering van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie dat zijn College van oordeel is dat de consideransen van de begrotingsbeslissing toelaten het bestaan te erkennen van buitengewone omstandigheden zoals voorzien in bovenvernoemd artikel 44. Per zelfde brief zendt het Rekenhof in bijlage een cumulatieve staat van de begrotingsbeslissingen die in 1999, op basis
B.V. (1999-2000) - Nr. 2
