IN DE OPENBARE DIENSTEN

DE GESCHIEDENIS VAN HET

LIBERAAL SYNDICALISME IN DE OPENBARE DIENSTEN

HET PRILLE BEGIN (1923 - 1927)

DE ECHTE START (1927 - 1940)

DE NAOORLOGSE PERIODE (1946 - 1960)

DE WOELIGE TIJDEN (1961 - 1972)

DE GEBOORTE EN EVOLUTIE VAN HET VSOA (1972 – HEDEN)

ECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND E SPOOR BELGACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 D GACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB G ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FIN EP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTER RB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE S ITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACO ECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND E SPOOR BELGACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 D GACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB G ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FIN EP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTER RB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE S ITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACO ECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND

2

D E G E S C H I E D E N I S VA N H E T L I B E R A A L SY N D I CA L I S M E I N D E O P E N B A R E D I E N S T E N

Dit jaar vieren wij ons 35-jarig bestaan als VSOA-SLFP. Het Vrij Syndicaat voor het Openbaar Ambt is echter een voortzetting van een liberaal syndicalisme in de overheidsdiensten dat op nationaal vlak reeds bestaat sedert 1927. Om de echte stichters terug te vinden, moeten we echter teruggaan tot in 1923. 2007 wordt een jaar vol verjaardagen met name 35 jaar VSOA, 80 jaar liberaal syndicalisme in de overheidsdiensten en ook nog 60 jaar Syndicale Strijd, die op 1 januari 2007 gemoderniseerd en omgevormd werd tot Argument. Meer dan tijd dus om door de geschiedenis te grasduinen en onze roots op te zoeken.

VSOA-secretaris-generaal Guy de Witte en VSOA-voorzitter Frans Mievis in gesprek met een CMHA-delegatie

Het prille begin (1923 - 1927) n 1923 werd te Mechelen een liberale federatie van het personeel van de staat en de spoorwegen opgericht. De nieuwe federatie werd in het leven geroepen door een groep Mechelse spoorwegbeambten en bestond aanvankelijk dan ook hoofdzakelijk uit spoorwegpersoneel. De oprichting was het gevolg van de afscheuring van liberaal geïnspireerde agenten van openbare diensten van het Nationale syndicaat. Dat had aanvankelijk een neutraal karakter maar nam na de eerste wereldoorlog een meer socialistisch karakter

I

aan dat moeilijk aanvaard werd door de liberale leden. De oprichting betekende voor de liberale vakbond de doorbraak in de openbare diensten. In den beginne opereerde de federatie onafhankelijk van de in 1920 opgerichte Nationale Centrale der Liberale Vakbonden (NCLV) en was aanvankelijk slechts een hulpkas voor ziekte en overlijden. De federatie beschikte evenwel reeds sedert 1925 over een eigen blad “Strijd en Vrijheid”. In die beginperiode was de werking zeer plaatselijk en beperkt tot het Mechelse.

ECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND E SPOOR BELGACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 D ACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GR ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FIN EP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTER RB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SP ITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACO ECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND E SPOOR BELGACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 D ACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GR ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FIN EP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTER RB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SP ITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACO ECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND E SPOOR BELGACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 D ACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GR ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FIN EP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTER RB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SP ITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACO


De echte start (1927 - 1940) n 1927 werd de liberale federatie van het personeel van de staat en de spoorwegen een onderdeel van de ACLVB, toen nog de NCLVB (Nationale Centrale der Liberale Vakbonden van België). De federatie nam op het moment van de fusie de benaming Liberaal syndicaat van het personeel van de Staat en de Spoorwegen aan. Een eerste uitbreiding van het actiegebied vond plaats in 1928-1929 toen afdelingen werden opgezet in Oudenaarde, Aalst, Aarschot, Landen en Tienen. Ten tijde van het liberaal congres van 1932 telde de vakbond al 20 afdelingen. De leden waren toen nog hoofdzakelijk spoorwegbeambten. Eind 1939 telde de vakbond naast de eerder genoemde afdelingen, ook bloeiende afdelingen in Doornik, Haine-SaintPierre, Geraardsbergen, Brussel, Antwerpen, Namen, Luik en Aarlen, naast enkele afdelingen van een lager belang in Statte, Ciney, Marche, Virton, Lokeren, Brugge en Boom. Ook in 1939 bestond het overgrote deel van de leden uit spoorwegbeambten, hoewel andere categorieën ambtenaren zich stilaan kwamen aansluiten. Op 1 januari 1940 kreeg het liberaal syndicaat echter een zware klap. Het syndicaal statuut van het personeel van de NMBS werd gewijzigd en de syndicale erkenning werd aan het liberaal syndicaat, net als aan 12 andere organisaties, ontzegd. Zowel het liberaal syndicaat als de andere betrokken organisaties hadden een te klein ledenaantal om een vertegenwoordiger te krijgen in het paritair comité. Krachtig protest tegen deze beslissing haalde niets uit. Bovendien werd door het uitbreken van de tweede wereldoorlog elke syndicale actie vanwege de vakbonden onmogelijk gemaakt. Reeds vanaf de oprichting in 1927 gaf het liberaal syndicaat van de agenten in openbare diensten een eigen maandelijkse publicatie uit, met name “DE WAARHEID/ LA VERITE”. Het blad was tweetalig en bevatte een aantal syndicale artikels, afdelingsnieuws, een aansluitingsformulier en een deel publiciteit. Voor zover ons bekend zijn slechts twee nummers bewaard gebleven van dit maandblad, namelijk het nummer 12 uit mei 1928 en het nummer 120 uit februari 1940. In dat laatste nummer wordt het verraad van het Nationaal en van het Kristen syndicaat in verband met het syndicaal statuut van de NMBS trouwens aan de kaak gesteld. Voormeld nummer weerspiegelt ook de angst en de bezorgdheid door het naderen van de tweede wereldoorlog. Dit resulteert ondermeer in artikels zoals “de

I

De oprichting was het gevolg van de afscheuring van liberaal geïnspireerde agenten van openbare diensten van het Nationale syndicaat.

bezoldiging der als reserve officier gemobiliseerde ambtenaars” en veel schrijnender nog de hulpverleningsactie die het liberaal syndicaat op gang tracht te trekken “voor den winter voor al de ongelukkigen” en de “onderschrijving ten bate van het solidariteitsfonds, ten voordele van de gemobiliseerden”. Uit die periode is ons slechts bekend dat Emile Moyaerts algemeen voorzitter was in de jaren 1939-1940. Vermoedelijk was hij het reeds sedert langer maar daarvan hebben we geen gegevens teruggevonden. Samengevat kan men stellen dat het liberaal syndicaat der agenten van openbare diensten (LSAOD) voor de tweede wereldoorlog kon beschouwd worden als een verzameling vriendenkringen. In de schoot van het LSAOD bestonden diverse steunfondsen die toelagen verleenden bij ziekte en overlijden, en als werklozenkas dienst deed, die onder toezicht stond van NCLVB, de latere ACLVB. In 1932 telde de organisatie 1500 leden. Onder deze aangeslotenen bevond zich bovendien een oververtegenwoordiging van spoorwegambtenaren. Slechts hier en daar vond men onder de leden ambtenaren afkomstig uit andere diensten. Het ledenaantal had trouwens ook te lijden onder de nieterkenning van de vakbond door de NMBS.

3

4


De naoorlogse periode (1946 - 1960) a de tweede wereldoorlog bleek het moeilijk de vakbond weer op te starten, omwille van het feit dat het syndicaat niet erkend was door de NMBS. Gelukkig dienden zich vanaf het einde van 1945 twee nieuwe beroepsgroepen aan waaruit de vakbond leden kon rekruteren: het gemeentepersoneel en het onderwijzend personeel. Deze rekruteringen leverden in 1947 en 1948 allen al ongeveer 2000 nieuwe leden op. De groep onderwijs telde in 1949, 2200 betalende leden. Vanaf 1946 werd het LSAOD georganiseerd in diverse beroepsgroepen die bestonden naast de plaatselijke afdelingen. In de periode kort na de oorlog was de verstandhouding tussen LSAOD en de ACLVB bijzonder goed. Bij de instelling van de nationale arbeidsraad en de centrale raad voor het bedrijfsleven werd het LSAOD volledig in de ACLVB geïntegreerd. Het LSAOD had wel de garantie gekregen dat het zowel op financieel als op bestuurlijk vlak een aanzienlijke autonomie zou genieten. De relatie

N

verslechterde gaandeweg echter wat uiteindelijk in 1961 zou leiden tot de afscheuring van het LSAOD van de ACLVB. Vanaf 1946 kunnen we spreken van een professionalisering binnen de organisatie. Op dat moment werden immers de beroepsgroepen in de schoot van de organisatie opgericht. Het LSAOD werkte volgens de principes die in zwang waren in het begin van het strijdend syndicalisme. De structuren van het LSAOD bleken niet aangepast aan de toenemende problemen die een steeds groter ledenaantal de organisatie bezorgde. Binnen de organisatie ontstonden daardoor meningsverschillen die uiteindelijk uitmondden in een principiële crisis. Met de afscheuring van de ACLVB tot gevolg. Het conflict draaide rond de meningsverschillen van de voorstanders van een consequente syndicale actie en de voorstanders van een meer politieke actie. In de periode 1946-1960 werd de organisatie achtereenvolgens voorgezeten door: Emile Moyaerts (begindatum onbekend - 13 april 1947) en Marcel Courtoy (13 april 1947 - 1961). Na de tweede wereldoorlog werden de structuren zoals reeds eerder vermeld, geprofessionaliseerd . Elke lokale afdeling koos in haar midden een voorzitter, ondervoorzitter, secretaris, schatbewaarder en een aantal bestuursleden (minstens één per beroepsgroep die in de plaatselijke afdeling vertegenwoordigd was). De beroepsgroepen werden bestuurd door een nationaal besturend comité gekozen onder de aangeslotenen en samengesteld volgens statuten die binnen de beroepsgroep waren opgesteld. Het LSAOD zelf werd bestuurd door een Nationaal besturend comité ofwel landelijk comité, samengesteld uit leden van de afdelingen en van de beroepsgroepen. Elke afdeling en elke beroepsgroep had recht op één afgevaardigde. Afdelingen met meer dan 50 leden hadden per schijf van 50 leden recht op een bijkomende afgevaardigde. In de schoot van het Nationaal besturend comité werd een uitvoerend comité verkozen. Volgens de statuten, goedgekeurd tijdens de vergadering van 9 december 1956 was dit uitvoerend comité samengesteld uit een algemeen voorzitter, drie ondervoorzitters, twee secretarissen-generaal (één voor elke taalrol), een algemeen penningmeester en een adjunct-algemeen penningmeester, twee adjunct-secretarissen-generaal (één per taalrol) een administratief, technisch en juridisch raad-

Vanaf 1946 kunnen we spreken van een professionalisering binnen de organisatie.

gever, een afgevaardigde per beroepsgroep en de voorzitter van het redactiecomité van de Syndicale Strijd. Het nationaal besturend comité oefende het toezicht uit op alle afdelingen en beroepsgroepen. Het was het enig organisme dat kon beslissen over de actiemiddelen die gebruikt moesten worden om de eisen van de aangesloten leden kracht bij te zetten. Het uitvoerend comité vormde het bureau van het nationaal besturend comité en de algemene vergadering. Het was belast met de uitvoering van de besluiten van het nationaal besturend comité en de algemene vergadering. De statutaire algemene vergadering vormde een belangrijk moment in de werking van de vakbond. Het moreel verslag van de secretarissengeneraal werd er voorgesteld, naast het financieel verslag van de algemene penningmeester en het verslag van de verificateurs van de rekeningen. Vanaf 1946 verscheen de Syndicale Strijd als ledenblad van het LSAOD in opvolging van het blad “De Waarheid/La Vérité” dat in 1940 ophield te bestaan.



De woelige tijden (1961 - 1972) inde jaren ‘50 ontstond een intern conflict binnen de LSAOD dat zowel van principiële als van financiële aard was. Enerzijds waren er de voorstanders van een consequente syndicale optiek die voornamelijk te vinden waren in de groep ministeries en anderzijds de voorstanders van een uitgesproken politiek engagement voornamelijk te vinden in de groepen onderwijs en parastatalen. Daarnaast had de organisatie financiële problemen voornamelijk te wijten aan een VZW “la maison sociale” die aanzienlijke schulden had. De ACLVB weigerde in 1961 om deze schulden op zich te nemen wat naderhand aangehaald werd om de splitsing te rechtvaardigen. De crisis bereikte een hoogtepunt in februari 1961, toen de vertegenwoordigers van de groep ministeries ontslag namen uit het algemeen besturend comité. Op 6 mei 1961 vond de algemene vergadering van de groep ministeries plaats en werd aan de leiding van de groep de opdracht gegeven met de ACLVB te onderhandelen om uit het slop te geraken. Op 13 juni 1961 besliste het besturend comité van de ACLVB dat de syndicale actie van de openbare sector van de ACLVB voortaan gevoerd zou worden binnen welbepaalde doctrinale, organieke en statutaire perken en dat de openbare sector voortaan zou optreden onder de benaming LSOD (Liberaal syndicaat der Openbare Diensten). Intussen was binnen het LSAOD een beheerscomité ontstaan, dat de voorstanders van de andere strekking verenigde. Op 3 juni 1961 organiseerde dit beheerscomité een vergadering en keurde de afzetting van de leiders van de groep ministeries goed. Tegen de leiding van de groep werd een rechtsgeding ingespannen om het bezit van de groep onder sekwester te doen plaatsen. De aanvallen van de verschillende strekkingen namen in die periode nog in kracht toe. Verzoeningspogingen onder andere van Omer Vanaudenhove, toen voorzitter van de PVV, haalden niets uit. Op 21 oktober 1961 werd het LSOD erkend bij Koninklijk Besluit als de enige liberale syndicale organisatie in de sector gemeenteen provinciepersoneel. In de maanden november en december 1961 wijzigde de LSAOD daarop haar statuten en verbrak het alle banden met de ACLVB. In februari 1962 liep de groep spoor over naar het LSOD en werd als enige liberale syndicale organisatie erkend bij de NMBS. Intussen was ook een conflict tussen de PVV en de ACLVB losgebarsten. De problemen binnen de

E

openbare sector werden hierdoor alleen maar erger. Tegen het einde van 1961 verleende de PVV aan het LSAOD, aan het kartel der onafhankelijke syndicaten en aan de ACLVB een vertegenwoordiging in haar statutaire organen, wat bij de ACLVB niet in goede aarde viel. Het jaar daarop, in november 1962 werd in de zetel van de PVV een zogenaamd akkoordprotocol ondertekend tussen LSAOD en LSOD. De leiding van het LSOD bleek echter niet op de hoogte en slechts enkele losse vertegenwoordigers van het LSOD waren op de vergadering aanwezig. Hoewel het besturend comité van de ACLVB reeds op 7 november verklaarde dat er van een akkoord geen sprake kon zijn, stuurde de PVV twee dagen later een brief aan alle afgevaardigden van het LSOD waarin aangekondigd werd dat voortaan enkel het LSAOD door de PVV erkend

Het LSOD had in zijn syndicale actie een speciale aandacht voor de administratieve hervorming van de openbare diensten, voor het syndicaal statuut van de personen werkzaam in de openbare sector, het probleem van de tijdelijke werknemers en de herwaardering van de weddeschalen. De herziening van het syndicaal statuut moest een meer doelmatige samenwerking toelaten met de representatieve syndicale organisaties en het LSOD spande zich dan ook in om aan deze herziening mee te werken. De voorwaarden voor representativiteit binnen het nieuwe syndicaal statuut waren echter van die aard dat een samenwerking met het LSAOD zich begon op te dringen. De scheiding tussen LSAOD en LSOD duurde dan ook maar 10 jaar. Reeds in 1970 waren er toenaderingspogingen en op 5 februari 1971 fuseerden de groepen parastata-

zou worden. Na de afsplitsing probeerde het LSAOD zich nog te verbinden met het kartel van onafhankelijke syndicaten. De toenaderingspoging mislukte evenwel. Het LSOD keurde zijn statuten goed op 17 februari 1963. De doelstellingen van de organisatie werden als volgt samengevat :

len van beide organisaties. Op 7 april 1971 ondertekenden de leiding van LSAOD en LSOD een akkoord dat voorzag in de fusie van beide organisaties tot een nieuwe vakbond, het Vrij Syndicaat voor het Openbaar Ambt (VSOA). Deze fusie werd voltrokken op 10 juni 1972. Na de breuk in 1961 bleef het LSAOD de syndicale strijd uitgeven, evenwel met weglating van een deel van de ondertitel, waarin de benaming ACLVB voorkwam. Het LSOD gaf zijn eigen blad uit “De liberale syndicalist der openbare diensten”.

a) de materiële, morele en sociale toestand van zijn leden verbeteren; b) hun beroepsbelangen verdedigen; c) bij te dragen tot de verbetering van hun werken pensioenvoorwaarden; d) samen te werken met de administratie bij de organisatie van de diensten en van het werk; e) diensten voor onderling dienstbetoon voor zijn leden op te richten.

“De actie van het LSOD wordt gevoerd met eerbiediging van de essentiële liberale principes van vrijheid, verdraagzaamheid, solidariteit, sociale rechtvaardigheid en vrede. Het onthoudt zich van elke inmenging in taalkundige en filosofische problemen.”

IN DE PERIODE 1961-1972 WERD HET LSAOD VOORGEZETEN DOOR: Adelin Tilman van 1961 tot 26 mei 1962 (dienstdoende); van 26 mei 1962 tot 1965; Raoul Bonnel van 1965 tot 26 januari 1972; Frans Mievis van 26 januari 1972 tot 10 juni 1972. IN DEZELFDE PERIODE WERD HET LSOD VOORGEZETEN DOOR: Fernand Mouillard van 1961 tot 1972.

5

6


De geboorte en evolutie van het VSOA (1972 - heden)

e beweegredenen achter de fusiebeweging hebben veel te maken gehad met de invoering van een nieuw syndicaal statuut voor de openbare diensten. Dit nieuwe statuut was tot stand gekomen onder druk van een front van de socialistische en de christelijke vakbonden en bevatte strenge normen betreffende de representativiteit. Het statuut bepaalde dat aan de onderhandelingen enkel mocht deelgenomen worden door vakbonden die op nationaal niveau werkzaam waren en die de DE belangen verdedigden van alle SYNDICALE categorieën van het personeel STRIJD in overheidsdienst. Verder was Welke uitdagingen voor het sociale Europa ? bepaald dat de vakbond in kwestie lid diende te zijn van de NAR (Nationale Arbeidsraad). Tot slot werd vastgelegd dat de vakbonden die aan de Jacques Simonet : onderhandelingen konden deelnemen ten minste 10% van het totale aantal personeelsleden zou vertegenwoordigen. De Syndicale Strijd Het was vooral op dat laatGROEP DEFENSIE GROEP SPOOR DE DRAAK STEEKT ste punt dat het schoentje WEER DE KOP OP ! wrong. Noch LSAOD, noch Tony Mary LSOD voldeden aan die Brigitta Parisis voorwaarde. Bovendien was het LSAOD niet vertegenTERUG NAAR woordigd in de NAR. In die omstandigheden zouden enkel ACOD en CCOD representatief zijn. Samenwerking tussen de beide liberale vakbonden drong zich dan ook op. Het nieuwe syndicaal statuut betekende niet enkel problemen voor de liberale vakbond. Ook een aantal kleinere vakbonden werden door dat

D

58 ste jaargang Maart 2004

SPOOR

MAANDELIJKSE UITGAVE VAN HET V.S.O.A. Openbare Sector van de A.C.L.V.B.

P. 7

P. 8

BELGACOM

DE HOLDING EN DE 2 FILIALEN WORDEN EEN FEIT !

Verlof voor de jaarlijkse vakantie Herinnering van enkele grote principes

ONDERWIJS

P. 13 DE POST Reorganisatie : • restaurants • kantines

SANCTIES IN HET ONDERWIJS

P. 23

ORGAAN VAN HET VRIJ SYNDICAAT VOOR HET OPENBAAR AMBT

Ontmoeting met

Staatsecretaris voor Europese Zaken en Buitenlandse Zaken Op 19 december

2003 ontmoette De staatssecretaris Europese Zaken en Daarbij werd de verwezenlijking de staatssecretaris voor Europese Buitenlandse Zakenvoor van de vindt het jammer dat er sociale doelen geplaatst binnen een kloof bestaat tussen de het kader Zaken en Buitenlandse Zaken in burgers en van groei, concurrentiekracht en Europa. Hij beschouwt het als duurzame één van zijn ontwikkeling. het Egmontpaleis in Brussel hoofddoelen om uitleg te verschaffen over vertegenwoordigers van het VSOA het politieke project waarop Europa steunt. en de ACLVB. Zonder een sterke sociale dimensie is de Europese constructie volgens De ontmoeting stond in het teken Simonet Jacques onvolledig. Het doel van die sociavan de Europese le dimensie bestaat erin de sociale verworvenheden blijvend en volledig uitdagingen en bood de staatsse- Sinds te maken. zijn ontstaan het Verdrag van cretaris de gelegenheid om te ant- Amsterdam (dat op 1met mei 1999 van kracht werd) kreeg het sociale Europa woorden op de talloze vragen van meer meer en inhoud. Bovendien werd met het 6 0 S T E J A A R G A N G · F E Proces de vertegenwoordigers B R U A R van I 2 0Lissabon, 0 6 · M A Adat N D E LinI J K2000 van deze S E U van I T G AVstart E VA N H E T V. S . O . A . · O P E N B A R E S E C T O R VA N D E A . C . L . V. B . ging, de ambitie gecreëerd om twee vakbonden. de economische en sociale bevorderen. Vrij Syndicaatheropleving van hetteOpenbaar Ambt

Het lid, het V.S.O.A. en de advocaa t M A A N D B L A D

VA N

H E T

V R I J

S Y N D I C A AT

Pagina 15

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X · P409836

België - Belgique P.B.- P.P

Brussel X BC 9791

Pagina SECRETARIAAT GENERAAL 5 V O O R

H E T

O P E N B A A R

Pagina 11

VSOA-Syndic, VSOA-Politie, ACMP en NSPV-Politie slaan de handen in elkaar

(gedelegeerd bestuurder VRT) en

(voorzitter en vrijgestelde VSOA-VRT)

over de digitale toekomst van de openbare omroep en de gevolgen voor het personeel

SCHOOL BIJ

© SMITS

DE VRT

Groep Ministeries

Pagina’s 4 tot 7

A M B T

nieuwe statuut getroffen. Onderhandelingen werden aangeknoopt met een deel van deze kleine vakbonden. Het eenheidssyndicaat van het personeel van financiën (ESPF) ging ermee akkoord een fusie aan te gaan met de nieuwe organisatie. De overeenkomst met het ESPF werd op 16 april 1972 ondertekend. Het ESPF zou de sector financiën uitmaken van de groep ministeries die in de schoot van het VSOA werd opgericht. Op 10 juni 1972 kreeg het protocolakkoord van 7 april 1971 uiteindelijk zijn uitwerking en werd het VSOA effectief opgericht. Frans Mievis werd de eerste algemene voorzitter van de nieuwe organisatie. Hij zou aan het roer blijven tot einde 1988. Het eigenlijke syndicaal statuut dat de aanleiding voor de fusie vormde werd wet op 19 december 1974. Op dat ogenblik was het VSOA ruimschoots klaar om een representatieve organisatie te worden. Dit was echter slechts het begin van een jarenlange strijd tegen de twee andere syndicale organisaties die het ganse arsenaal aan geoorloofde, maar ook aan minder geoorloofde middelen uitgeput hebben om het VSOA uit de representativiteit te blijven sluiten. De hetze van het zogenaamd gemeenschappelijk front bereikte een hoogtepunt in 1977 toen de regering Tindemans I, onder druk van ACOD en CCOD weigerde het VSOA samen met de twee voornoemde vakbonden te ontvangen voor de ondertekening van het intersectoriële akkoord. Het akkoord werd dan maar afzonderlijk door het VSOA ondertekend. In 1978 kwam het VSOA tussen bij de minister van het openbaar ambt, Léon Hurez, opdat de geest van de wet van december 1974 gerespecteerd zou worden en wij als organisatie de kans zouden krijgen actief aan de onderhandelingen deel te nemen. Op 14 maart 1978 werd een motie gericht tot de Koning om te protesteren tegen de ondemocratische houding van de regering. In 1980 deden er zich, als gevolg van de communautarisering nieuwe complicaties voor in het kader van het syndicaal statuut. Louis Waltniel, toenmalig staatssecretaris voor het openbaar ambt liet de wet aanpassen aan de gemeenschappen en de gewesten en liet ook de representativiteitscriteria van de drie nationale comités gelijkschakelen. De aanpassingen werden ingevoerd door de wet van 19 juli 1983. Onder impuls van zijn toenmalige kabinetschef, Roger Van Bergen verscheen dan uiteindelijk na tien jaar het Koninklijk Besluit van 28 september 1984 dat de

Op 1 december 1984 werd het VSOA een gelijkwaardige partner bij onderhandelingen.

uitvoeringsbesluiten bevatte van het syndicaal statuut. Op 1 december 1984 trad het grootste deel van het nieuwe syndicaal statuut in werking. Het VSOA werd op dat ogenblik een gelijkwaardige partner, naast ACOD en CCOD, waardoor bij toekomstige onderhandelingen met de regering het VSOA, tot hun grote frustratie, niet langer genegeerd kon worden. De groepen moesten toen echter op sectoraal vlak nog steeds hun representativiteit bewijzen. Daardoor waren niet alle groepen onmiddellijk representatief binnen hun eigen sector waar ze trouwens ook lange tijd af te rekenen hadden met pesterijen en vertragingsmanoeuvres van de beide andere organisaties. Einde jaren negentig werd gestart met een intensieve campagne om te komen tot de algemene representativiteit, m.a.w tot een systeem waarbij alle groepen of sectoren die onderworpen zijn aan de bepalingen van de wet van 19 december 1974 niet langer elk voor zich hun representativiteit dienden te bewijzen, maar dat het VSOA als organisatie automatisch representatief werd in de verschillende overheidsdiensten. Door de wet van 15 januari 2002 werd deze algemene representativiteit een feit. Bij zijn oprichting in 1972 omvatte het VSOA tien beroepsgroepen (spoor, ministeries, onderwijs, lokale en regionale besturen, rechterlijke orde, parastalen, post, RTT, ontwikkelingssamenwer-



den vanaf dan opgenomen in hun onderscheiden beroepsgroepen. Op 19 november 1998 werd een nieuwe beroepsgroep opgericht, voor de leden van de rijkswacht, ontstaan uit de fusie van de Syndicale Federatie van de Belgische Rijkswacht (SFBR) met het VSOA. Met de oprichting van de eenheidspolitie verhuisden de gesyndiceerde gemeenteagenten naar de groep geïntegreerde politie en sloot ook het algemeen syndicaat voor de rijkswachtdiensten (ASRD) zich aan. Op 15 Juni 1998 werd ten slotte de splitsing doorgevoerd van de groep onderwijs in een groep onderwijs (Nederlandstalig) en een groep enseignement/unterricht (Frans - en Duitstalig) . Vanaf de stichting op 10 juni 1972 heeft het VSOA steeds getracht een vakorganisatie te zijn die toekomstgericht werkte. De verschillende congressen die in de loop der jaren georganiseerd werden waren dan ook steeds denktanken om de organisatie te vernieuwen en toekomstgericht te laten werken. De toenmalige leiders

hadden vlug begrepen dat het barricadesyndicalisme dat tot dan toe heerste, voorbijgestreefd was en in het belang van de leden diende omgevormd te worden tot een modern op het individu gerichte syndicalisme. Het was immers slechts door onze leden een goede dienstverlening te bieden dat we ze aan de organisatie konden binden, temeer omdat het VSOA, in tegenstelling tot de beide andere vakbonden, niet kon terugvallen op een zuilenstructuur. Reeds op 21 tot 23 mei 1976 had in Antwerpen een congres plaats dat het thema “de openbare dienst in dienst van het publiek” behandelde. In 1978 werd tijdens het congres van 26 en 27 mei te Spa het vandaag nog steeds actuele thema “solidariteit in een nieuw

De toenmalige leiders hadden vlug begrepen dat het barricade syndicalisme dat tot dan toe heerste, voorbijgestreefd was. syndicalisme” op de agenda gezet. Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan werd op 14 en 15 mei in Wepion gedebatteerd over de “evaluatie en de perspectieven van een liberaal syndicalisme”. Vijf jaar later van 8 tot 10 oktober 1987 tekende het congres een model uit voor een vernieuwd openbaar ambt dat door een ruim aantal hervormingsmaatregelen de administratie en haar ambtenaren moest toelaten om hun opdracht efficiënter en veel klantvriendelijker uit te voeren. Ten slotte werd op 6 juni 1997 een voorlopig laatste congres georganiseerd ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het VSOA met als thema : “Welke openbare diensten morgen?” De ondertitels van dat congres waren “het openbaar ambt en de burger geconfronteerd met de globalisatie van de economie” en “een schets van syndicaal antwoord op de eenheidsgedachte toegepast op de openbare sector”.

LITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACO ECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND DE SPOOR BELGACOM DEFENSIE ONDERWIJS GACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 DE GROEP 2 D POST LRB G E ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FIN EP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FINANCIËN LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTERLIJKERECHTER LITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SPOOR ORDE S BELGACO ECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND DE SPOOR BELGACOM DEFENSIE ONDERWIJS GACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 DE GROEP 2 D POST LRB G E ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FIN EP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FINANCIËN LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTERLIJKERECHTER LITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SPOOR ORDE S BELGACO ECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND DE SPOOR BELGACOM DEFENSIE ONDERWIJS GACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 DE GROEP 2 D POST LRB G E ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GROEP O PLRB EN B A R E S E C T O RPOLITIE FIN EP 2 DE POST GROEP POLITIE FINANCIËN LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTERLIJKERECHTER ORDE S

België - Belgique P.B.- P.P Brussel X BC 9791

Op 17 december 1988 ging Frans argument Mievis, die gedurende 16 jaar CHARLEROI POLITIE aan het hoofd van het VSOA VRAAGT NOG stond, op rust. Hij werd vervanMEER HULP gen door Jean Verswijfelen die op zijn beurt op 12 december 1992 de fakkel doorgaf aan Marcel Ongena. Deze laatste ging op 1 mei 2005 op rust en werd op zijn beurt opgevolgd door Jan Eyndels die de organisatie tot de dag van vandaag leidt. De Syndicale Strijd die in 1946 het daglicht zag en uitgegeven werd door het toenmalige LSAOD, werd in 1972 het ledenblad van het VSOA. Tijdens zijn bestaansperiode werd het blad een aantal keren gemoderniseerd. Einde 2006, het blad bestond toen 60 jaar, werd het vervangen door een nieuwe publicatie, Argument. Met de nieuwe lay-out, de nieuwe benaming en de nieuwe look wilde het VSOA beklemtonen dat het staat voor een modern syndicalisme gericht op de uitdagingen van de 21ste eeuw. Argument moet het uithangbord worden van het moderne, vooruitstrevende en servicegerichte syndicalisme van onze vakbond die de solidariteit en de rechtvaardigheid op de eerste plaats stelt. AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X · P409836

MAANDBLAD VAN HET VRIJ SYNDICAAT

VOOR HET

OPENBAAR AMBT 1 STE J A A R G A N G · A P R I L 2 0 0 7 · MAANDELIJKSE UITGAVE VA N HET VSOA · OPENBARE SEC TOR VAN DE ACLVB

Naar aanleiding van het bezoek van de premier en de ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken aan de stad Charleroi en de vakbondsacties, reageert VSOA Groep Politie heel behoedzaam. De bijkomende maatregelen en manschappen voor de bestrijding van de criminaliteitsproblemen in Charleroi zijn een goede zaak, maar er zijn nog meer inspanningen nodig.

PAGINA’S 14 - 15 - 16

PAGINA’S 6 - 7

GROEP BELGACOM

Aanvullend pensioen uitgebreid naar het VOLLEDIG PERSONEEL

PAGINA’S 21 - 22 - 23

GROEP DEFENSIE

Eindelijk GERECHTIGHEID na meer dan TIEN

JAAR GEDULD

PAGINA 27

PAGINA 24

GROEP ONDERWIJS

GROEP 2

Hoger Onderwijs: VIJF GEDWONGEN HUWELIJKEN

Beter statuut voor het administratief personeel van de RAAD VAN STATE

GECRISPEERD

LIJST DER AFKORTINGEN ACLVB Algemene centrale der liberale vakbonden van België ACOD Algemene centrale der openbare diensten ASRD Algemeen syndicaat voor de rijkswachtdiensten CCOD Christelijke centrale der openbare diensten ESPF Eenheidssyndicaat van het personeel van financiën LSAOD Liberaal syndicaat der agenten van openbare diensten LSOD Liberaal syndicaat der openbare diensten NCLVB Nationale centrale der liberale vakbonden van België NMBS Nationale maatschappij der Belgische spoorwegen PVV Partij voor vrijheid en vooruitgang SFBR Syndicale federatie van de Belgische rijkswacht VSOA Vrij syndicaat voor het openbaar ambt. BIBLIOGRAFIE ODIS - databank – intermediaire structuren in Vlaanderen 19de- 20ste eeuw Liberaal archief v.z.w Archief VSOA

© BELGA

king en supranationale organismen, gepensioneerden) . Door de jaren heen kwamen er verschillende bij en verdwenen andere. Op 16 februari 1973 werd een principiële fusie bekrachtigd tussen het VSOA en de Militaire Syndicale centrale, Syndic. Uitgebreide onderhandelingen waren hieraan voorafgegaan , maar uiteindelijk sprak de Algemene vergadering van Syndic zich unaniem uit voor de aansluiting bij het VSOA. De invoering van een nieuw tuchtreglement in het leger, waardoor militairen zich konden aansluiten bij een burgervakbond, resulteerde in de feitelijke fusie van Syndic met het VSOA. Op 20 september 1974 zegde de leiding van het ESPF de op 26 april 1972 aangegane verbintenis op. Het ESPF zou daardoor opnieuw als een aparte vakbond optreden. Op 25 september 1974 werd binnen de groep ministeries een nieuwe ondergroep opgericht, Deze ondergroep werd enkele jaren later de volwaardige beroepsgroep financiën. Op 16 februari 1984 kwam de fusie tot stand tussen de groepen ministeries, parastatalen en ontwikkelingssamenwerking. Deze fusie was het gevolg van het nieuw syndicaal statuut dat voorzag in de creatie van 18 overlegsectoren. In 1994 werd vervolgens de groep gepensioneerden ontbonden. De gepensioneerden wer-

7

RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND DE SPOOR BELGACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 GACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB G E ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FI OEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTE LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE S LITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACO RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND DE SPOOR BELGACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 GACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB G E ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FI OEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTE LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE S LITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACO RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND DE SPOOR BELGACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 GACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB G E ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FI OEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTE LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE S LITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACO

8


Een vakbond met een missie Het VSOA vertegenwoordigt de openbare sector binnen de ACLVB (Algemene Centrale der Liberale Vakbonden van België, de moederorganisatie die zetelt in de Nationale Arbeidsraad (NAR).

Het VSOA bestaat 35 jaar.

Het VSOA is actief in de gehele openbare sector en verdedigt er de belangen van alle personeelscategorieën, zowel statutairen als contractuelen.

Tijd dus om even terug te blikken op onze geschiedenis. Een geschiedenis die echter veel verder teruggaat in de tijd. Het VSOA is immers de samenvoeging van twee liberale vakbonden bij de openbare sector. Het embryo van onze roots vinden we terug in 1925. De echte geboorte van een liberale vakbond in de overheidssector dateert van 1927, dit jaar dus 80 jaar geleden. Ook dat is een terugblik meer dan waard.

Het VSOA oefent zijn syndicale activiteiten uit in volledige filosofische en politieke onafhankelijkheid. De eerbiediging van de principes van vrijheid, solidariteit en verdraagzaamheid zijn van essentieel belang.

Onze geschiedenis was bewogen en ons syndicaal levenspad liep niet altijd over rozen. Wij hebben hard moeten vechten om onze plaats in vakbondsland te veroveren. Ook vandaag nog blijven we onze waarden verdedigen. Ook morgen zal de belangenverdediging van onze leden ons hoofddoel blijven.

Als voorstander van het overlegmodel geeft het VSOA steeds voorrang aan de dialoog.

Om het met de woorden van onze erevoorzitter Marcel ONGENA te zeggen : “We zijn er voor en door de leden “. Jan EYNDELS Algemeen Voorzitter VSOA - SLFP

De verdediging van de collectieve en individuele beroepsbelangen van de leden behoort tot de hoofdopdracht van het VSOA. Het VSOA is een representatieve syndicale organisatie. In die hoedanigheid neemt het VSOA deel aan alle onderhandelingen en het overleg op alle niveaus, zowel intersectorieel, sectorieel, regionaal als lokaal.

Het VSOA is vandaag onderverdeeld in elf beroepsgroepen. Die zijn elk verantwoordelijk voor de syndicale activiteiten binnen hun sector. Daarvoor beschikken ze over een verregaande autonomie. Die moet hen toelaten snel en adequaat tussen te komen indien er zich problemen stellen binnen hun sector. De structuren weerspiegelen het imago van het VSOA, namelijk een jonge, dynamische en toekomstgerichte vakbond. Een vakbond met een missie waarbij de leden steeds terecht kunnen met hun vragen of beroepsgebonden problemen.

Meer informatie: VSOA Secretariaat-Generaal Lang Levenstraat 27-29 - 1050 Brussel tel. 02 549 52 00 – 02 512 91 63 fax 02 514 16 95 e-mail: [email protected] website: www.vsoa.eu

Algemeen voorzitter JAN EYNDELS

SECRETARIAAT-GENERAAL Lang Levenstraat 27-29 1050 BRUSSEL Tel 02/549.52.00 - 02/512.91.63 Fax 02/514.16.95 [email protected] GROEP SPOOR Kantersteen16 1000 BRUSSEL Tel 02/213.60.60 - Fax 02/503.51.79 [email protected] GROEP 2 : Federale Gemeenschaps- en Gewestadministraties Boudewijnlaan 11, (4de verdiep) 1000 BRUSSEL Tel 02/201.19.77- Fax 02/203.54.10 [email protected]

ECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND E SPOOR BELGACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 D GACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB G ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FIN EP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTER RB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE S ITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACO ECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND E SPOOR BELGACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 D GACOM DEFENSIE ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB G ONDERWIJS GROEP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FIN EP 2 DE POST LRB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTER RB GROEP POLITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE S ITIE FINANCIËN RECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACO ECHTERLIJKE ORDE SPOOR BELGACOM DEFENSIE OND

Niettemin wordt evenzeer verantwoordelijkheid genomen wanneer actie het ultieme wapen blijkt te zijn om legitieme eisen kracht bij te zetten.

GROEP LOKALE EN REGIONALE BESTUREN Vooruitgangstraat 319 1030 BRUSSEL Tel 02/201.14.00 - Fax 02/201.14.34 [email protected]

Secretaris-Generaal HENK HERMAN

GROEP ONDERWIJS Poincarélaan 72-74 1070 BRUSSEL Tel 02/529.81.30 - Fax 02/529.81.39 [email protected] GROEP BELGACOM Prinses Elisabethplein 12 1030 BRUSSEL Tel 02/245.21.20 - 02/245.12.70 Fax 02/245.27.94 [email protected] GROEP DE POST Centrumgalerij, 244 (3e verdieping) 1000 BRUSSEL Tel 02/223.00.20 - Fax 02/223.09.43 [email protected] GROEP RECHTERLIJKE ORDE Centrumgalerij-Blok II (4de verdieping) Kleerkopersstraat 15-17 1000 BRUSSEL Tel 02/513.05.55 - Fax 02/503.25.02 [email protected]

GROEP DEFENSIE Lozenberg 2 1932 ZAVENTEM Tel 02/223.57.01 - Fax 02/219.02.15 [email protected] GROEP FINANCIEN Centrumgalerij-Blok II (4de verdieping) Kleerkopersstraat 15-17 1000 BRUSSEL Tel 02/226.41.11 - Fax 02/226.41.10 E-Mail : [email protected] GROEP POLITIE François Sebrechtslaan 61 1080 BRUSSEL Tel 02/660.59.11 - Fax 02/660.50.97 [email protected] VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: J. EYNDELS Lang Levenstraat 27-29 1050 Brussel Tel. 02/549.52.00 - Fax. 02/514.16.95 EINDREDACTIE: B. CORNELIS PREPRESS EN DRUK: Creative Plus Production & Nevada-Nimifi

IN DE OPENBARE DIENSTEN

Recommend Documents