Herinneringen aan Groote Oorlog

Door studenten Journalistiek van de Plantijn Hogeschool 16 mei - 5 juni 2013 Jaargang 06, nummer 7 www.dentriangel.be

5 Opfrisbeurt voor Antwerpse meesters

twitter: @Dtriangel

8-9 Van Ramallah naar Antwerpen en terug: Palestijnen op school

het nieuws uit uw buurt

12 De nachtburgemeester leest voor uit zijn blog

15 Hamburgers en YMCA: welkom op de feestmarkt

Herinneringen aan ‘Groote Oorlog ’ Unieke verhalen over WOI zijn het startschot van ‘Antwerpen 14-18’

ons op het menselijke verhaal”, vertelt Lotte Dodion, projectmanager van het Vredescentrum en Antwerpen 14-18. “Het sterke verhaal van A ntwerpen gaat over de vele vluchtelingen die via de pontonbrug vanuit Antwerpen naar het buitenland vluchtten. Het thema ‘vluchtelingen’ is ook vandaag nog zeer actueel, waardoor we de link tussen heden en verleden kunnen leggen. Zo betrekken we ook jonge mensen bij de ‘Groote Oorlog’.” Lotte Dodion, projectmanager van het Vredescentrum en Antwerpen 14-18.

“Met Antwerpen 14-18 richten we ons op het menselijke verhaal” Foto’s, dagboeken en voorwerpen werden naar het Paleis op de Meir gebracht. Het Pa lei s op de Mei r wa s op zondag 21 apr i l de locat ie v o or de Ve rh a le nd a g v a n he t Vredescentrum. Mensen die verhalen of voorwerpen uit de Eerste Wereldoorlog hebben, konden ze meebrengen en laten vastleggen door en voor de Europese databank Europeana. De Verhalendag was het eerste evenement van het project ‘Antwerpen 14-18’. Door Jani Verheyden

“Willen jullie weten waarom ik dankzij de oorlog zowel Frans als Nederlands spreek? Toen mijn vader sergeant was aan het front, kreeg hij regelmatig brieven van een meisje uit Frankrijk. Jonge vrouwen konden in die tijd brieven schrijven om de moraal van de soldaten op te krikken. Na de oorlog zocht mijn vader zijn pennenv riendin op

en bracht haar naar Antwerpen. Die vrouw werd later mijn moeder, met wie ik altijd Frans sprak.” Het verhaal van Claude Heeren (84) is één van de vele verhalen die tijdens de Verhalendag van het Vredescentrum werd opgetekend. Hee l wat men sen va n i n en rond Antwerpen kwamen naar het Paleis op de Meir om verhalen uit de ‘Groote Oorlog ’ te laten bewaren. De locatie was zeer toepasselijk aangezien de Belgische koning, Albert I, tijdens de oorlog kort in het Paleis verbleef.

Europese databank, Europeana De Verhalendag was een samenwerking tussen het Vredescentrum en de universiteit van Oxford. De bedoeling was om zoveel mogelijk overgebleven verhalen en voorwerpen van de Eerste Wereldoorlog te verzamelen en te be-

waren in de databank, Europeana. De universiteit van Oxford bedacht de databank en de bijbehorende collectiedagen om zoveel mogelijk informatie over Europa voor het nageslacht te verzamelen. Met de honderdste verjaardag van de Eerste Wereldoorlog in het vooruitzicht koos de Britse universiteit ervoor zich nu te richten op de periode tussen 1914 en 1918.

Antwerpen 14-18 De Verha lendag kader t i n het g ro tere project ‘Antwerpen 14-18’, dat het Vredescentrum coördineert. Het centrum werkt samen met veertig partners om de honderdste verjaardag van de Eerste Wereldoorlog te herdenken. De verhalen van Verhalendag kunnen ook gebruikt worden voor de verdere projecten. “Met Antwerpen 14-18 richten we

In oktober 2014 wordt de pontonbrug als herdenking voor enkele dagen heraangelegd en voor een veilig verloop komt er in oktober 2013 al een oefenbrug. De persoon die het mooiste verhaal naar de Verhalendag bracht, mag als eerste over die brug. D e Ve r h a le nd a g w a s e e n s uc c e s . Vrijwilligers noteerden meer dan zeventig verhalen en het Vredescentrum kreeg nog heel wat telefoontjes. Het cent r u m hoopt dat de komende ac t iv iteiten even succesvol zu llen zijn en zoekt nog v rijw i l l igers. Wie mee w i l helpen ka n contact opnemen met het Vredescentrum: info@ vredescentrum.be Meer informatie over verdere projecten: www.antwerpen14-18.be

2

Actua

Actua De Loodsen zorgt al twintig jaar voor huiselijke opvang

Edito

Een nieuwe, frisse kijk De geur van vers gemaaid gras, helderblauwe lucht en overvolle ter rasjes w ijzen maar op één ding: de lente is in het land! En daar hoort een grote lentepoets bij. David Teniers en Antoon van Dyck kregen een opknapbeurt en ook de kasseien rondom de standbeelden werden heraangelegd. Het seizoen zit boordevol nieuw leven én ideeën, dat bewijzen de jonge vrouwen Ellen Kegels en Eline Goethals. Zij durfden hun plannen uitvoeren en plukken er nu de vruchten van. Dat niet alleen de zon mensen doet stralen, tonen de v rijw i l l igers Sheida, Gabby en Jan. Met een glimlach op het gezicht zetten zij zich in, zonder er iets aan te verdienen. In het Paleis op de Meir vond dan weer Antwerpen 14-18 plaats. Daar brachten kinderen en kleinkinderen van oud-strijders hun verhaal waardoor de aanwezigen een bredere kijk op de Eerste Wereldoorlog kregen. Een ander interessant verhaal was dat van de Palestijnse studenten. Zij bezochten onze campus naar aanleiding van een uitwisselingsproject. Hoe de studenten hun verblijf in Antwerpen beleefden, kunt u lezen en zien in het dossier. Een frisse wind raast door heel de stad want niet alleen de mooie bloesems ontluiken in deze periode, er bloeien ook verschillende handelszaken open. Zo kunt u vanaf heden sushi eten in de Prinsesstraat en winkelen in Menzzo. Dat de lente terug leven in de brouwerij brengt, leest u in deze Triangel kleur op kleur. Zet al uw zintuigen open en geniet met volle teugen! Annelies Block, hoofdredactrice

“Er is nog weinig gastvrijheid in onze samenleving” Vrijwilligersorganisatie De Loodsen bestaat twintig jaar. De op de SintJacobsmarkt gevestigde vereniging viert die verjaardag met een groot feest op zaterdag 25 mei. Coördinator Annemie Luyten legt het belang van dit jubileum uit. Door Laurens Dingenen

nig gastvrijheid. Wij proberen warmte uit te stralen en dat appreciëren onze bezoekers. Onze huiselijke sfeer is zeer belangrijk en de vrijwilligers helpen mee aan dat gevoel.” Meer informatie over het jubileumfeest op 25 mei vindt u op www.deloodsen.be.

Ja, ik ben vrijwilliger! Jezelf gratis en voor niks inzetten voor een ander, het is niet vanzelfsprekend. Wie nog twijfelt kan op 24 en 25 mei tijdens de ‘ikVRIJWILLIG – dagen’ proeven van verschillende soorten vrijwilligerswerk. Sheida, Gabby en Jan zijn alvast overtuigd en werken met plezier.

opzet. Daarom ben ik al drie jaar vaste vrijwi l liger bij Kavka. De organisatie heeft een warme sfeer en zet jongeren aan iets nuttig te doen met hun vrije tijd.

Sheida Montasser (19) is vrijwilligster bij het jeugdcentrum Kavka

Ik vind dat onze generatie ook iets mag terugdoen voor de vorige generatie. Zo help ik niet alleen jongeren, maar ga ik ook regelmatig een koffie drinken bij de mensen in het bejaardentehuis. Voor mij is het een kleine moeite en de mensen genieten ervan. Mijn statement is: ‘de maatschappij kan altijd beter en ik help daar graag aan mee.

“De maatschappij kan altijd beter en ik help daar graag aan mee”

“De vrijwilligers bieden zich vooral zelf aan. Uiteraard zijn het vooral gepensioneerden, omdat die simpelweg het meeste tijd hebben, maar er zijn ook jongere mensen. Op veel werkplaatsen kan je niet beginnen zonder ervaring, die komen ze hier dan opdoen. We hebben ook iemand die jaren in de filmsector heeft gewerkt, maar niet meer om kon met die harde wereld, waar het geld moet rollen.” En die harde wereld probeert men bij De Loodsen al twintig jaar te omzeilen. De vrijwilligers doen alles zelf. “Dat maakt net onze sfeer. In onze samenleving is alles gecommercialiseerd, er is nog maar wei-

Misschien moet vrijwilligerswerk ook meer gepromoot worden bij jongeren, want in mijn omgeving zijn er niet zoveel mensen die vrijwilliger zijn. Dat is jammer, want ik geniet er altijd van’.

Jan Vandenborre (23) helpt bij theater Vlaams Fruit “Als ik al die tijd in mijn studies had gestoken, had ik nu een doctoraat”

ADVERTENTIE

“Hangjongeren van straat krijgen en jonge mensen die het moeilijk hebben thuis begeleiden, dat is mijn grootste

Sponsoractie: hondensnacks voor dakloze honden Op 18 mei tussen 10u en 18u verkopen wij op De Wapper hondensnacks, waarvan de opbrengst naar een project van De Plataan gaat. Dat is een Antwerps opvangcentrum voor daklozen. In samenwerking met de partners van het bestaande project “Nello & Patrasche” kan het deelproject ‘Shakira’ gratis hulp bieden aan de dieren van daklozen, vooral op vlak van medische zorgen. Momenteel bestaat er namelijk enkel in Brussel winteropvang voor daklozen met dieren. Daarom hebben we ‘Shakira’ opgestart in De Plataan (in Blindestraat 6-8), omdat hier uitzonderlijk daklozen met hun dieren opgevangen worden. Wij streven dus naar het aanbieden van blijvende opvang voor daklozen met hun dier en willen daarom via deze actie de samenwerking met onze partners uitbouwen in andere Antwerpse opvangcentra. Alvast tot zaterdag 18 mei op DE WAPPER!

Jeditja, Saya, Kim en Kelly laatstejaarsstudenten Sociale Re-adaptatiewetenschappen

Project “Shakira”opvang voor daklozen en hun dier

Wijk in beeld Het weer heeft België dit jaar nog harder beheerst dan de regeringsvorming enkele jaren terug. Recordwinters van 150 jaar oud zijn gesneuveld om plaats te maken voor de koude periode van 2012-2013. Maar na een witte Pasen straalde de zon eindelijk terug op de Antwerpse daken en pleinen en lijkt alle miserie vergeten. Alle terrasjes met een abonnement op zonlicht zitten bomvol, net zoals de fontein aan de Wapper. Sinds enkele weken stroomt die terug volop en dat is voor de Meir toch zowat het officiële teken dat de zomer terug in het land is. De fontein is een ideale plek om een ijsje te eten of gewoon even te bekomen van al het winkelen, met het achtergrondgeluid van kabbelend water. Uiteindelijk is dat toch het enige dat je moet doen bij het opduiken van de eerste lentezon: genieten. Door Laurens Dingenen

Colofon

V.U. Mevr. Marleen Verreth vzw ′De Deur Uit′ Meistraat 5 2000 Antwerpen

Hoofdredacteur Annelies Block

Fotoredactie Simon Schellekens Gilles Van Goethem

Vormgeving Jani Verheyden

Redactie Laurens Dingenen

Vormgeving Jani Verheyden

Cartoonist Jeroen Veldkamp

Door studenten Journalistiek van de Plantijn Hogeschool

Eindredactie Sander Carollo Marnix Van Roosbroeck Nick Van Waes Oplage 5000 exemplaren

3

Ontdek 24 en 25 mei de ‘ikVRIJWILLIG-dagen’

Door Jani Verheyden

“Het uitgangspunt van ons feest op 25 mei is om onze vrijwilligers eens in de bloemetjes zetten. We bestaan dan misschien nog ‘maar’ twintig jaar, maar dat is toch al opmerkelijk. We werken namelijk volledig zonder overheidssubsidies, dus hangen we helemaal af van onze vrijwilligers. Momenteel zijn dat er zo’n zeventigtal. Daarom willen we deels voor hen eens een goed feest vieren en ook aan de buitenwereld laten zien dat ze goed bezig zijn”, benadrukt Annemie.

Den Triangel, 00 maand - 00 maand 2011

“Ik studeerde taal- en letterkunde. Via mijn stage kwam ik bij Vlaams Fruit terecht, ik werd er verliefd op en bleef er plakken. Het vrijwilligerswerk is hier zeer veelzijdig. Zo beman ik het bureau, maar help ik ook bij producties. De kleinschaligheid en de persoonlijk-

heid maken het extra tof. Het is belangrijk dat je het werk graag doet, zonder dat daar iets f i n a nc iee l va n af hangt, want je steekt er wel veel tijd in. Ik ben ook v r ijw i l l iger bij een toneelvereniging in mijn dorp en bij de scouts. Als ik al die tijd i n mijn stud ies had gestoken, had ik nu een doctoraat.

Op de website vrijwilligerswerk.be vond ik de oproep van de Plantijn Hogeschool. Een plaats met jonge mensen en boeken trok mij meteen aan, waardoor ik met de school contact op nam. In mijn omgeving doen heel wat mensen vrijwilligerswerk. Het zit soms in kleine dingen. Antwerpenaren die een buurtfeest organiseren of jongeren die bij de scouts leiding geven, zijn ook vrijwilligers. Soms krijg je een vergoeding, maar ik koos ervoor om die niet te krijgen. Ik doe dit uit vrije wil en overtuiging. Ik kan mijn vrije tijd echt niet spenderen aan shoppen.”

Sommige mensen begrijpen niet dat ik zoveel tijd steek in dingen waaraan ik niks verdien. Maar ik doe het heel graag. Ik ontmoet leuke mensen met dezelfde ingesteldheid, leer samenwerken, leg contacten. En bovendien staat het goed op je cv.”

Ga by Ver schueren (61) houdt toezicht in de bibliotheek van de Plantijn Hogeschool “Een plaats met jonge mensen trok mij aan”

Meer informatie over de ikVRIJWILLIG-dagen:

“Toen ik stopte met mijn werk in de bank, zocht ik iets om mijn vrije tijd te vullen. Ik deed al vrijwilligerswerk in het weekend en tijdens de avonden, maar wilde overdag nog een bezigheid.

www.antwerpen.be tel. 03 338 71 00 [email protected] Atlas (Carnotstraat 110)

4

Buurtnieuws

Buurtnieuws

Jonge lefgozers tonen hun acrobatie in de Antwerpse straten

Parkourrunner gespot op de Wapper De jongeren aan de Wapper zijn aangesloten bij ‘Guilty’. Dat is een nieuwe groep die Grigoli (22) twee maanden geleden oprichtte. Hij ondersteunt de jongeren. Soms komen ook verschillende parkourgroepen bijeen en leuke acrobatiekunstjes worden af en toe gefilmd. Nikita (16)

“Parkour is voor waaghalzen. Het is niet gezond voor je handen en enkels”

Michael, Grigoli, Nikita, Ollien, Liborie van free runningclub Guilty

Op tv zal u weleens jongeren over daken hebben zien springen. Zo spectaculair gaat het er niet aan toe op de Wapper, maar als de jongens van ‘free runningclub Guilty’ een van hun salto’s tonen, staat er een hele groep voorbijgangers met verbazing te kijken. Door Sander Carollo

Parkour als Levensstijl “Dat zorgt weleens voor extra stress”, zegt Michael (17). “Gelukkig zijn de mensen in ‘t stad vaak enthousiast over onze trucjes. Vaak delen we dan spontaan een-

kaartje uit van onze groep. Weer of geen weer, meestal vind je ons aan de Wapper, aan de kaaien of aan ‘t Vlot. Buiten ‘parkour’ doen we niet aan sport. Voetbal, dat is voor mietjes.” Liborie (17): “Parkour, dat is een levensstijl. Als we niet bezig zijn, zitten onze gedachten er wel bij. Bovendien denken we steeds aan nieuwe plaatsen en nieuwe trucjes. Als nieuweling is het wat zoeken, maar gaandeweg ontdek je meer en meer trucjes. We leren ook veel van elkaar en via Youtube.”

Waaghalzen In de parkourwereld bestaan er verschillende crews.

Parkour is een nog jonge sport en ontstaan in de Franse steden. Het opzet is om op een vloeiende manier hindernissen te passeren. Met andere woorden: over een muurtje klimmen in plaats van er rondom te lopen. Nikita (16): “Parkour is voor waaghalzen. Het is alvast niet gezond voor je handen en enkels.” Ollien (15): “Een boete of opmerking hebben we nog niet gekregen van de politie, maar we kennen onze grenzen. Over auto’s lopen of andermans eigendom beschadigen doen we niet. Wij durven veel, maar de ouderen in de groep waken over ons.”

Door Nick Van Waes & Marnix Van Roosbroeck

Op 15 april opende Roji University de deuren op de hoek van de Sint-Jacobsmarkt. Voor uitbater Gunter Van Landuyt is dit zijn tweede restaurant, naast Roji aan de Oude Koornmarkt. Met deze take-away mikt hij wel duidelijk op een studentenpubliek. “Het viel me op dat er in deze buurt vooral veel broodjeszaken en snackbars zijn, maar ik vond dat er nood was aan een gezonder alternatief. Zo hebben we ook heel wat vegetarische gerechtjes.” Blijkbaar zijn veel studenten het met hem eens, want de zaken lopen al goed. “We hebben ook een app ontwikkeld, waardoor mensen op voor-

hand hun bestelling al kunnen doorgeven, zo kunnen ze die komen ophalen en meteen meenemen.” De prijzen zijn ook zo democratisch mogelijk gehouden, voor 5 à 7 euro heb je enkele rolletjes en een uitgebreid menu kost zo’n 15 euro. Sushi voor een studentenbudget is trouwens niet de enige troef van Roji University. “In de voormiddag profileren we ons vooral als koffiebar. Zo kunnen studenten hier verse koffie of thee meenemen als ze naar de les gaan en ineens hun bestelling voor ’s middags achterlaten. We bieden onder andere zelfgemaakte ice tea aan of de populaire Normo-koffie. Daarvoor werken we samen met de mensen van de bekende koffiezaak Caffénation.”, vertelt Gunter. Roji University is elke werkdag open van negen tot zes, daarna kunnen klanten nog terecht aan de Oude Koornmarkt.

Kasseienstrook rond Teniers en Van Dyck opgeknapt De kasseien rond de standbeelden van David Teniers en Antoon Van Dyck zijn heraangelegd. In de loop der jaren waren ze verzakt, maar nu zijn ze opnieuw makkelijker te onderhouden en zien ze er bovendien mooier uit. Ook de standbeelden zelf komen nu beter tot hun recht. Maar wie zijn Teniers en Van Dyck nu ook weer? Door Simon Schellekens

Wij stonden even stil bij de schilders achter de beelden en vroegen aan Dr. Ria Fabri wat Teniers en Van Dyck voor Antwerpen betekenen. Dr. Fabri is verbonden aan de Universiteit Antwerpen en gespecialiseerd in zeventiende-eeuwse kunstgeschiedenis.

Michael (17)

Antoon Van Dyck

“Gelukkig zijn de mensen in ‘t stad enthousiast over onze trucjes”

mee te drijven.” “ Te n i e r s i s he e l b e l a n g r i j k v o or A nt wer pen omdat h ij de d r ijvende kracht was achter de oprichting van de Academie voor Schone Kunsten. In Parijs zag hij hoe een academie werkte en hij gebruikte dat idee in onze stad. Voor het bestaan van de Academie werden kunstschilders opgeleid door leermeters, maar daarna konden ze een min of meer uniforme opleiding genieten. De Academie viert dit jaar trouwens zijn driehonderdvijtfigjarig bestaan.”

“Antoon Van Dyck zag het levenslicht in 1599 en was een leerjongen en medewerker van Rubens. Hij was een geniaal portretschilder; eigenlijk was hij er zelfs beter in dan Rubens, omdat hij naast schildertechnische vaardigheden ook de gave had om het karakter van de geportretteerde weer te geven. Zo schilderde hij ooit een portret van Rubens’ eerste vrouw, Isabella Brant. De expressie van haar gezicht was prachtig.” “Van Dyck had eigenlijk pech dat er maar eentje de grootste kon zijn in Antwerpen, anders was hij misschien de beroemdste schilder van onze stad geworden. Zijn k wal iteiten werden echter wel geprezen in de vroege zeventiende eeuw. Het Engelse hof van Karel I vroeg hem om hofschilder te worden. Hij maakte portretten van hofleden en werd ook tot de adel verheven: Sir Antoon, was hij daar.” “Naast portretten maakte Van Dyck ook mythologieën, taferelen met goden en godinnen van de oudheid, en in mindere mate religieuze schilderijen. Hij beheerste de glacistechniek meesterlijk, waardoor zijn afbeeldingen echt tot leven kwamen. Zijn werken bevatten ook typisch barokke elementen als clair-obscur. In 1641 overleed hij in Engeland.”

David Teniers “Er waren drie schi lders die Dav id Teniers heetten: de Oude was vader van de Jonge, die op zijn beurt vader was van

David Teniers III. De bekendste van de drie is de middelste, de Jonge dus, en hij heeft dan ook een standbeeld gekregen. Hij schilderde zoals Van Dyck in barokke stijl, al maakte hij vooral genrestu

“Van Dyck was beter dan Rubens” ken: interieurs en taferelen van bijeenkomsten van mensen. Soms verving hij mensen ook door apen, om er de spot

“Antwerpen is het winkelcentrum van Vlaanderen” Opmerkende buurtbewoners hebben het misschien al gezien: in de winkelstraat Hopland opende in maart mannenwinkel Menzzo zijn deuren. “Als het goed draait, overwegen we in de toekomst nog een shop te openen in Antwerpen”, zegt winkelverantwoordelijke Sara Chatar. Door Simon Schellekens

Men zzo heef t z ijn root s i n het Nederlandse Roermond. “Daar hebben we twee filialen,” vertelt Sara. “Omdat Antwerpen een stad is met een gigantische shopreputatie, besloten we dat het geen slecht idee was om hier een zaak te openen. Antwerpen is ook de winkelhoofdstad van Vlaanderen en bovendien komen veel Nederlanders graag een dagje naar hier om te shoppen. Ik ben zelf Nederlandse, maar ik ben naar de grens verhuisd, zodat ik niet meer zo ver moet pendelen om te werken.”

Het filiaal van Menzzo aan Hopland. Winkelverantwoordelijke Sara Chatar

“ Menzzo is niet goedkoop, maar wel kwaliteitsvol”

“Onze kledingstijl is sportief en casual. Goedkoop is onze winkel niet, maar we

“Het was naar aanleiding van de tweehonderdste verjaardag van de oprichting van de kunstschool, dat Teniers in 1864 een standbeeld kreeg. Het beeld is uit brons vervaardigd en daarin verschilt het van dat van Van Dyck: dat is uit steen gehouwen en minder sterk. Op de achterkant van de sokkel van Teniers’ beeltenis hangt het wapenschild van de Sint-Lucasgilde, de vakvereniging van allerlei soorten kunstenaars tussen 1382 en 1791.”

Dr. Fabri

Menzzo mikt op jonge mannen met modegevoel

Dat de onderneming zich hoofdzakelijk op een mannelijk publiek richt, kon u vast al uit de naam afleiden. “We mikken in de eerste plaats op jonge heren die gevoelig zijn voor mode. We hebben niets voor vrouwen. Is dat discriminatie? (lacht)”

Door studenten Journalistiek van de Plantijn Hogeschool

5

Antwerpse iconen in de verf gezet

Afhaalsushi mikt op studenten Als studenten trek krijgen in de buurt van hun faculteit zijn ze meestal aangewezen op frieten of een broodje. Daar komt nu verandering in, met de opening van een nieuwe sushizaak.

Den Triangel, 00 maand - 00 maand 2011

bieden wel kwaliteit van grote merken zoals Dondup, Botticelli en Bikkembergs. Al de kledij wordt overigens in Italië vervaardigd.” Menzzo is nog maar twee maanden open, dus Sara is voorzichtig om uitspraken te doen over hoe goed de zaak draait. “Het is lang erg koud geweest. Dan hebben mensen niet zo veel zin om te winkelen. Nu het zonnetje zich wat meer laat zien, merken we wel dat er iets meer passage is en dus ook meer bezoekers.”

Dr. Ria Fabri

Den Triangel telt

1,60 Onze redactie waagde zich aan een sterk staaltje onderzoeksjournalistiek met het volgende resultaat: de goedkoopste pint in de Triangelwijk kost €1,60. U vindt ze in café De Oude Vaart op de Oude Vaartplaats. “Ik kan de prijs van mijn pils goedkoop houden omdat ik bijna geen personeel in dienst heb. Ik doe heel veel zelf ”, verklaart cafébaas Frank. “Bovendien hecht ik weinig belang aan een dure auto of een luxueuze horloge. Een democratische prijs lokt ook gewoon meer dorstigen.” We vonden in totaal 35 cafés en de gemiddelde prijs voor een glazen boterham in de wijk bedraagt €1,97. Ter volledigheid: restaurants en snackbars sloegen we over. Schol! Door Simon Schellekens

6

Buurtnieuws

Buurtnieuws “Een Alpaca Farm oprichten, dat is mijn volgende doel” Anderhalf jaar geleden richtte Ellen Kegels (26) het knitwear merk LN Knits op. Een groot succes, zo bleek, want binnenkort breidt ze haar kledinglijn nog uit met een zomercollectie en in augustus ligt haar boek ‘Goed Gemutst’ in de winkel. Door Annelies Block

Vijf jaar geleden studeerde Ellen Kegels af aan de Plantijn Hogeschool in de richting Commerciële Communicatie. Ze deed er nog een master Strategische Com mu n icat ie aa n de Un iver siteit Antwerpen bovenop en werkte daarna een jaar bij verschillende reclamebureaus, waaronder Duval Gui llaume. Toch was het plaatje voor Ellen niet compleet. Ze gaf haar job op en richtte haar eigen merk LN Knits op, dat bestaat uit LN Beanies en LN Andes.

LN BEANIES Toen Ellen zeventien was maakte ze haar eerste eigen muts en had ze meteen de smaak te pakken. Uiteindelijk maakte ze van haar hobby haar werk. “In het begin breide ik alle mutsen zelf, maar de vraag werd te groot. Dus vroeg ik me af wie er tijd had en kon breien om me te helpen. Zo kwam ik bij de omaatjes uit. Ondertussen heb ik een team van tien. Door mee te werken aan dit project zijn ze minder eenzaam en hebben ze een centje extra.”

LN ANDES In Peru werkt Ellen samen met enkele tienermoeders uit het Andesgebergte. Zo verdienen zij geld op een eerlijke manier. Haar volgende doel in het land is een eigen boerderij oprichten. “Elk kledingstuk is vervaardigd uit honderd procent Peruviaanse baby-alpacawol die we kopen bij een groothandelaar. Jammer genoeg worden de boeren uit het gebergte die de wol aanleveren ondermaats betaald door de groothandelaars. Daarom wil ik heel graag zo snel mogelijk mijn eigen Alpaca Farm oprichten, dan kunnen ook de boeren een eerlijke prijs krijgen voor hun werk.”

Toekomst “Ik heb net het boek ‘Goed Gemutst’ geschreven. Eind augustus zal dat in de Standaard Boekhandel te verkrijgen zijn. Daarin staat het verhaal van LN Knits, enkele patronen om zelf sjaals en mutsen te breien en foto’s met de collectie.” Naast een wintercollectie gaat Ellen nu ook samen met de vrouwen in Peru een zomercollectie starten. Het materiaal blijft honderd procent alpaca, maar dan een zomers tintje.

Den Triangel, 00 maand - 00 maand 2011

7

“We zullen overleven als de bij uitgestorven is” Stadsimker Micha De Herdt onderhoudt bijenkasten bovenop de Arenbergschouwburg De bijen zijn geland op het dak van de Arenbergschouwburg. In de vorige editie van Den Triangel las u al dat er bijenkasten geplaatst waren om de gestreepte zesvoeters terug te doen opleven in de stad. Stadsimker Micha De Herdt legt uit wat u moet weten over de zoemende bezoekers. Door Laurens Dingenen

is in de Verenigde Staten net bijna de ondergang van de bij geweest. Ze werden te vaak van hier naar daar vervoerd in vrachtwagens, wat enorm stresserend is voor die beestjes. Die factoren elimineer ik hier. Ik laat de bijen gewoon in hun kast op het dak staan. Hier zitten ze gerust.”

Eerst en vooral, wat is een stadsimker eigenlijk?

Is het waar dat als de bijen verdwijnen, het met ons ook gedaan is?

“Het is een naam die ik mezelf heb toegeschreven. Ik werk nauw samen met de stad via enkele projecten, maar het is niet mijn hoofdberoep. Maar een imker die samenwerkt met het stadsbestuur is niet zo nieuw. In de middeleeuwen hadden de rijken al bijenhotels. In de Nationale Bank staan zelfs bijenkorven in de wand gegraveerd. Zo’n gek beeld waren bijen in de stad vroeger dus niet. En vandaag de dag is de stad de perfecte plaats om de beestjes te doen herleven. Hier zijn namelijk veel minder pesticiden dan op het platteland.” Stadsimker Micha De Herdt

“Honing is eigenlijk maar een bijproduct” Wat is de economische waarde van een bij? “Mensen denken in de eerste plaats natuurlijk aan honing. Maar dat is maar een bijproduct. De echt waarde van een bij is het feit dat zij zeer efficiënte bestuivers zijn. Eigenaars van fruitboomgaarden hren vaak bijen bij imkers. Waar bijen zijn, is sowieso bestuiving. Dat

“Einstein zou dat inderdaad ooit gezegd hebben, maar dat is eigenlijk een broodje aapverhaal. Dat komt helemaal niet van hem. Bijen zijn wel zeer belangrijke bestuivers van gewassen, waar wij natuurlijk afhankelijk van zijn, maar zij zijn niet de enigen. Er zijn ook nog hommels, vliegen, vlinders,… Het enige verschil is dat bijen in veel grotere kolonies leven en dus efficiënter zijn. Maar ook zonder hen is het mogelijk, de mens is inventief. Ik ken landbouwers in het buitenland die hun kinderen op pad sturen met penselen om de gewassen te bestuiven. Bijen zijn dan uiteraard gemakkelijker, maar we zouden in elk geval overleven.”

De bijenkasten daarentegen, worden wel onderhouden. Daar zit een gemakkelijk te beheren kunstzwerm in en daar ga ik wanneer nodig ook de honing uithalen.”

Welke gevolgen hebben de nieuwe bijenhotels voor de beestjes?

Kunnen de mensen thuis aanvragen om zelf een bijenkast in hun tuin te plaatsen?

“Er is een verschil tussen bijenkasten, zoals op de Arenberg, en bijenhotels. Bijenhotels zijn vooral voor wilde bijen. Hun doel is eerder de mensen bewust maken van de aanwezigheid van bijen. Vergelijk het met een vogelkastje, je gaat er geen vogels mee redden, maar je weet zo wel dat ze er zijn en je let er op. Die worden dus gewoon opgehangen en daar wordt eigenlijk niet meer naar gekeken.

“Dat hoeft niet. Er kunnen maar zoveel bijenzwermen zijn als er plaats voor is. Er is een beperkte hoeveelheid groen in de stad en het heeft geen zin daar oneindig veel bijen op los te laten. Daar help je hen niet mee. Elke zwerm teveel is er een die kan doodgaan. Wil je echt een bijdrage leveren, plant dan veel bloemen en bijvriendelijke planten. Gazon is misschien leuk om op te zitten, maar daar zijn bijen niets mee.”

Voor stadsimker Micha De Herdt voelen bijensteken ondertussen als muggenbeten

CARTOON Griet Hendrickx

“Interieur Osterriethhuis wordt gesloopt” De Koninklijke Vereniging voor Natuur en Stedenschoon (KVNS) vreest dat het interieur van het Osterriethhuis in Antwerpen binnenkort volledig gesloopt zal worden. In het historische pand zouden enkele exclusieve winkels worden ondergebracht. Door Gilles Van Goethem

Het riante stadshotel Osterrieth aan de Meir werd onlangs door Belfius verkocht aan vastgoedmaatschappij Athelean voor 24 miljoen euro. Door de forse besparingen bij Belfius zag de bank zich genoodzaakt enkele historische gebouwen te verkopen, waaronder dus het Osterriethhuis. Volgens de Koninklijke Vereniging voor Natuur en Stedenschoon zou de vastgoedmaatschappij plannen hebben om er een heus winkelcentrum in onder te brengen.

“Het monument wordt in alle publicaties als één van de mooiste en meest belangrijke rococoparels van ons land beschouwd en toch zijn er sloopplannen”, luidt het in een persbericht van de KVNS. De gevel van het Osterriethhuis is een beschermd monument, maar dat zou niet gelden voor het interieur. “Alle interieurelementen zouden daardoor verdwijnen van het rococosalon uit de tijd van de ontwerper, architect Jan-Pieter van Baurscheit, tot en met de natuurstenen vloeren, de wandtapijten en de schouwen”, klinkt het. Het stadshotel werd in 1937 al eens met

KVNS

“Het monument wordt als één van de mooiste parels van ons land beschouwd” Door studenten Journalistiek van de Plantijn Hogeschool

sloop bedreigd, maar toenmalig burgemeester van Antwerpen Camille Huysmans kon daar nog een stokje voor steken. “Maar jammer genoeg werden toen enkel de gevels beschermd”, aldus de KVNS. “Historische interieurs zijn immers erg broos en worden al te dikwijls verknoeid, stuk gerestaureerd of gewoon gesloopt. In het beste geval worden hier enkele oude elementen hergebruikt, maar zal er heel veel verloren gaan. Voor de KVNS is deze ingreep ondenkbaar voor een pand met zo’n iconische en kunsthistorische waarde.”

Of het daadwerkelijk zo’n vaart zal lopen is nog lang niet zeker. “Volgens mij is de vrees van de KVNS onterecht, want er gelden bepaalde regels zowel wat de gevel betreft als het interieur”, zegt Roel Veyt, woordvoerder van schepen van Cultuur en Patrimonium Philip Heylen (CD&V). De communicatieverantwoordelijke benadrukt wel dat het Osterriethhuis privébezit is en bijgevolg niet onder het patrimonium van de stad Antwerpen valt. “Maar evengoed moet de eigenaar de regels rond monumentenzorg en erfgoed respecteren.”

Oep’t straat In de stad sieren verschillende gedichten, versregels of spreuken de gevels van gebouwen. Een bekend voorbeeld is het gedicht ‘Klein’, van Bart Moeyaert dat sinds 2001 op de gevel van Het Paleis aan de Meistraat prijkt. Maar wie een beetje oplet, ontdekt nog heel wat meer poëtische pareltjes in het Antwerpse straatbeeld. Wat verderop in de Stoopstraat staat er boven een kleine privéparking een citaat van de Nederlandse schrijver Frederik van Eeden. ‘Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.’

Hotel van Susteren-du Bois Het Osterriethhuis, ook wel Hotel van Susteren-du Bois genoemd, werd in 1749 door de Antwerpse architect Jan-Pieter van Baurscheit verbouwd voor RégineThérèse du Bois, weduwe van Melchior Jozef van Susteren. In 1874 werd het gebouw gekocht door Ernest Osterrieth die er meteen zijn eigen naam aan gaf. Het oude stadshotel wordt beschouwd als een van de mooiste oude patriciërshuizen van Antwerpen en als een van de meest karakteristieke voorbeelden van de rococostijl in onze streken.

“Ik heb dat citaat enkele jaren geleden laten opschilderen om de muur wat op te fleuren”, vertelt Anne-Marie Segers, de eigenares van het gebouw. “Sindsdien moeten de advocaten van het kantoor aan de overkant niet meer op een kale muur kijken, ze vinden het trouwens een leuke quote. De meesten lopen er voorbij zonder het op te merken, maar af en toe stopt er weleens iemand om er een foto van te maken.”

Jeroen Veldkamp

Op sommige internetfora wordt betwist dat het om een citaat van Frederik van Eeden zou gaan. Sommigen beweren dat het een citaat is van Multatuli uit zijn werk ‘Max Havelaar’. “Ik heb ook weet van de discussie, maar de spreuk hebben we zo van iemand gekregen”, aldus Anne-Marie Segers. “Misschien moeten we naast de naam van Frederik Van Eeden nog die van Multatuli zetten om iedereen tevreden te houden (lacht).” Door Gilles Van Goethem

8

Dossier

Studenten Al-Quds universiteit op bezoek In de week van 22 tot en met 28 april werd in het kader van een uitwisselingsproject een groep van zes Palestijnse studenten uitgenodigd om een week mee te werken met de laatstejaarsstudenten Journalistiek van de Plantijn Hogeschool. Het project was een samenwerking tussen enerzijds de Plantijn Hogeschool en de Faculteit PSW (Politiek en Sociale Wetenschappen) van de UA en anderzijds de Al-Quds universiteit in Ramallah, Palestina. Het project was een primeur voor beide partijen met als doel ervaringen uit te wisselen en banden te versterken. Foto’s: Palestijnse studenten

Dossier

Den Triangel, 00 maand - 00 maand 2011

9

Aseel

Anas

Eman

Iyad

Abed

Tamara

Tamara en Eman wandelden met Kelly en Sander, laatstejaarsstudenten radio en print, door de gezellige straten van Antwerpen naar het fotomuseum.

Anas probeert creatieve foto’s te nemen in de straten van onze stad. Dit spiegelbeeld van Aseel is ongetwijfeld een geslaagd exemplaar.

De zes Palestijnse studenten met hun docent Akram. Anas (links boven), Akram (midden boven), Abed (rechts boven). Te beginnen van links onderaan: Iyad, Aseel, Eman, Tamara.

De eerste dag ging heel de groep op verkenning in Antwerpen, vergezeld door de laatstejaarsstudenten Journalistiek. Er werden veel foto’s genomen om Antwerpen te vereeuwigen.

Verbazing over het tramnetwerk in ’t stad. In Palestina rijden geen trams of metro’s. Dus was het even met verwondering kijken toen de eerste trams voor hun ogen voorbijreden.

Tijdens de rondleiding in de Plantijn Hogeschool vroegen de Palestijnse studenten om een leuke groepsfoto te nemen. U ziet hier de voltallige groep met daarbij de studenten radio, tv en gedrukte media.

Voor ons zijn honden vaste en trouwe vrienden, ideale huisdieren. We houden ze aan de leiband vast en wandelen er heel de stad mee door. Voor Palestijnen blijft dat een vreemd fenomeen want in het Midden-Oosten lopen honden los rond.

Aseel poseerde in een warme winterjas. De Antwerpse studenten hadden het warm, de Palestijnse studenten echter niet.

Door studenten Journalistiek van de Plantijn Hogeschool

“Dimitri Leue is grappig”

De creatieve Lyo Aertgeerts (8) is dol op films, theatervoorstellingen en televisieseries. Eén favoriet uitkiezen vindt ze moeilijk, daarom geeft Lyo speciaal voor Den Triangel meerdere cultuurtips! Door Jani Verheyden De film Mathilda (Roald Dahl) “Waarom het mijn lievelingsfilm is? Moeilijke vraag. Het verhaal is gewoon heel leuk. Het hoofdpersonage Mathilda heeft een speciale gave en kan een beetje toveren. Ik zou ook graag willen wat Mathilda kan. Ook het boek staat in mijn boekenkast, maar ik heb het nog niet gelezen.” Cd van de musical Oliver Twist “Ik zou later graag toneel spelen. Wanneer ik een musical zie, speel ik het verhaal vaak in mijn slaapkamer na. Ook de dansjes in musicals vind ik heel tof, ik dans zelf graag. Vroeger deed ik Spaanse dans, maar dat vond ik niet meer leuk. Nu volg ik ballet bij het Ballet van Antwerpen. Dat kinderen van mijn leeftijd in de musical Oliver Twist meespelen, is tof.”

DA’S

Titanic “Het is de laatste film die ik zag. Mijn mama had de film opgenomen. Toen ik een boot op de Schelde zag, moest ik daaraan den-

ken en vroeg aan mama of ik mocht kijken. Ik vind hem zeer spannend, maar ook triestig, vooral als de mensen overboord vallen. Dat de jongen en het meisje verliefd worden, is dan weer heel romantisch.” Disney Channel “Ik kijk heel graag televisie en het liefst naar Disney Channel. Daar hebben ze series voor tieners en die zijn toffer dan series voor kinderen, zoals die op Ketnet. Mijn lievelingsserie is Good Luck Charlie, die gaat over een familie die van alles meemaakt.” Voorstellingen van Dimitri Leue “Acteur Dimitri Leue vind ik heel grappig. In de voorstelling Sunjata wordt hij koning. Hij moet zijn land beschermen, want dat wordt overvallen. Er komt ook dans en zang in zijn shows en dat vind ik fijn. Het zou leuk zijn om eens met Dimitri Leue te praten, maar ik weet niet zo goed wat ik hem zou willen vragen.” “Ik ga ook naar andere theatervoorstellingen in het Paleis. Mijn mama koopt aan het begin van het seizoen een aantal tickets zodat we geregeld eens kunnen kijken. In het Paleis zijn ook andere leuke dingen zoals een boekenbeurs en dat is supertof. Ik hoop alvast dat mijn vriendinnetjes eens met mij willen meegaan.”

Student Journalistiek Arno Moens (20) heeft een rol in de serie ‘In Vlaamse Velden’

“Vroeger speelde ik voor de roem, over het leven van een familie tijdens WOI. (Acteurs nu voor ’t plezier!” die meespelen zijn o.a. Barbara Sarafian en Wim OpArno Moens, tweedejaarsstudent Journalistiek aan de Plantijn Hogeschool, zal in de nieuwe reeks ‘In Vlaamse Velden’ de rol van Hubert Vos vertolken. De serie komt pas in 2014 op de buis, maar Arno lichtte voor ons al een tipje van de sluier. Door Jani Verheyden

“Eigenlijk kwam ik per toeval in de serie terecht. Toen ik zestien was, ging ik in een café solliciteren voor een vakantiejob. Regisseur Hans Van Nuffel zat daar en vond dat ik een ‘karakterkop’ had. Hij vroeg mijn gegevens en nodigde mij uit voor de audities van zijn film ‘Adem’. Ik bleek te onervaren voor de rol, maar werd opgenomen in het bestand van een castingbureau. Zo ontmoette ik Jan Matthys, waarvoor ik acteerde in een reclame voor een kaasmerk. Hij beloofde mij dat hij in 2012 zou beginnen aan een reeks over de Tweede Wereldoorlog en dat ik daarin een rol kon spelen. Ik was superblij, maar de jaren gingen voorbij en ik hoorde niks meer van hem. Toen een vriend mij vertelde dat hij audities deed voor een serie over 14-18, belde ik regisseur Matthys op. Zo kreeg ik de rol van Hubert.’ ‘Ik speel alleen in de eerste aflevering mee, maar mijn personage is wel belangrijk. ‘In Vlaamse Velden’ gaat

CULTUUR VEUR IN AWEN AGENDA

Cultuur Koninklijke Balletschool repeteert voor eindejaarsvoorstelling

Den Triangel, 00 maand - 00 maand 2011

DE

Iedere maand geeft een Triangelbewoner een culturele tip

MOEI TE!

10 Cultuur

Ans en Wilma 5/6 om 15u 5/6 om 19u 9/6 om 15u

Het Paleis Theaterplein 03 203 83 60

21/5 om 14u

Door studenten Journalistiek van de Plantijn Hogeschool

Live uitzending Götterdämmerung 30/5 om 18u

Arenbergschouwburg Arenbergstraat 28 03 202 46 11 Tickets 03 202 46 46 An Nelissen – De Moedermonoloog (Taboe)

Gastproductie Het Zuidelijk Toneel

18/5 om 15u

Voor de eindejaarsvoorstelling moeten de laatstejaars nauw samenwerken. Dat is niet altijd even gemakkelijk omwille van de verschillende culturen.

Scheld’Apen bezet de Sjacherbeurs

16/5 20u15

Vitalski Blogt Live – Goethe Op De Apenplaneet 30/5 om 20u30

Josh Rouse

31/5 om 20u30

Herman van Veen – Verzoekprogramma ‘Kunt u nog eens…? 31/5 , 1/6 om 20u15

MAFfe vrijdag TEASERS

Sunday Comedy Matinee – Benefiet voor Missy Eri

Desperado

Daan - Le Franc Belge

Doc Brown

Ikke, ikke en de rest kan stikken #4

Toots Thielemans - The Concert

David Lynch presents Chrysta Bell

16/5 om 20u 27/5 om 20u

werking tussen de laatstejaars van de Koninklijke balletschool vrij goed. “Veel vrije tijd hebben we niet, alleen zaterdagavond ga ik soms eens iets uit eten. Maar ik heb het er voor over.”, vertelt laatstejaarsstudente Laura.

De communicatie verloopt meestal in het Engels. In het begin is dat voor de leerlingen even aanpassen, maar na verloop van tijd went het wel. “Wanneer je danst, moet je contact hebben met elkaar en dan merk je dat het heel leuke mensen zijn.”

Laatstejaarsstudent Laura

“Wanneer je danst, moet je contact hebben met elkaar en dan merk je dat het heel leuke mensen zijn.”

Zaterdag 25 mei 15.00 uur & 20.00 uur Zondag 26 mei 15.00 uur Meer info: www.koninklijkeballetschool- antwerpen.be

Braeckman en Michiels maken met Ministry of Mass gelimiteerde series van duurzame k wal iteitsobjecten. Op de Sjacherbeurs kwamen ze naar buiten met hun nieuwe lijn Bumstyle – vrij vertaald: zwerverstijl-, die zich vooral richt op urban producten. Voor wie moe was van al het sjacheren kon even pauzeren aan de Scheld’Apen H a n g s t a nd , me t e e n z it ho e k e n leesvoer.

17/5 om 20u30 17/5 om 20u15

23/5 en 29/5 om20u30

2/6 14u

3/6 om 20u15 5/6 om 20u30

Folk in ’t Stad - Zondagsconcert met Querida 19/5 om 15u

Stadsschouwburg Antwerpen Theaterplein 0900 69 900 Woezel en Pip 19/5 om 14 u en 17u

Boeken op het pleintje 25/5 van 11u tot 16u

Echt Antwaarps Theater Arenbregstraat 28 03 202 46 46

Folk in ’t Stad –Beulebal met Broes

Hola Paula!

26/5 Initiatie om 14u –Bal om 15u

Folk in ’t Stad – Folkjam 2/6 om 15u

Dit jaar is het thema van de voorstelling ‘Het Zwanenmeer’. Er zullen klassieke en neok lassieke stuk ken uitgevoerd worden, maar ook ritmische en moderne stukken. Er komt zelfs een vleugje tango in voor. “Dat is enorm veel werk, maar we hebben veel steun aan elkaar. Ook wanneer iemand een contract aangeboden krijgt, zijn we daar zeer blij om.”

Vrijdag 24 mei 19.00 uur

David Braeckman en Sander Michiels, de twee productontwikkelaars achter Ministry of Mass verkochten er onder andere zelfgemaakte t-shirts, draagtassen en allerlei accessoires.

Den Beulebak Sint-Nicolaasplaats 10 2000 Antwerpen 03 226 402 68

In het eerste semester van het jaar hebben de laatstejaars hun GIP gemaakt. Hiervoor hebben ze niet zoveel tijd gehad aangezien ze in januari al begonnen zijn met het repetitieproces van de eindejaarsvoorstelling. Ondertussen houden ze ook nog rekening met de audities die ze moeten afleggen om volgend jaar een nieuwe school te vinden of te gaan werken. Vaak zijn die audities in het buitenland. “Je moet je eigen ritme zoeken, veel slapen, audities doen, terug repeteren op school, niet zagen en je verstand op nul zetten”, aldus Laura.

Voorstellingen

Onder meer kunstprojecten zoals het Antwerps illustratiecollectief Studio Fluit of de grafische krant Bild Und Sturm stonden op de Oude Vaartplaats. Bovendien kon je in de Maakba(a)r kosteloos de meest uiteenlopende zaken laten herstellen, van gitaren tot kleren en electronica. Voor duurzame producten konden de bezoekers dan weer terecht bij Ministry of Mass.

Acteur worden is Arno’s grote droom.

17, 24, 31/05 om 20u15 18, 25/05 & 01/06 om 20u15 19, 26/05 & 02/06 om 15u

Wulong of de dansende draak

Ondanks de aanwezigheid van verschillende culturen verloopt de samen-

“In de Maakba(a)r kon je de meest uiteenlopende producten gratis laten herstellen”

Educating Rita

Het Toneelhuis (Bourla) Komedieplaats 18 03 224 88 44

Door Elise Verluyten en Janne Lauwers

Scheld’Apen verhuist eind dit jaar naar de Ankerrui en probeert die tocht van Zuid naar Noord nu zo creatief mogelijk af te leggen, vandaar de beurs.

Noordteater Sint-Nicolaasplein 3-5 03 231 20 08

18, 22,25, 26, 29 /5 om 15u15 1, 2 /6 om 15u15

Baba

De laatstejaarsstudenten aan de Koninklijke balletschool geven van 24 tot 26 mei hun eindejaarsvoorstelling. Op dit moment zijn ze dus druk in de weer met repeteren, een bijzonder intensieve bezigheid, zo blijkt.

Door Nick Van Waes

“De opnames van de serie gaan door tot de komende zomer. Ik heb in totaal zes draaidagen dus dat valt perfect te combineren met mijn studies, ook al vallen mijn laatste draaidagen samen met mijn eerste examens. Ik acteerde één jaar bij Teirlinck (Koninklijk Conservatorium), maar ik bleek niet geschikt voor de school. Nu schrijf ik heel graag, maar acteur worden blijft mijn grote droom. Voor een grote rol zou ik mijn studies even stopzetten, maar ik wil heel graag mijn diploma Journalistiek behalen.” “Mensen die weten dat ik in een serie meespeel, wensen me snel proficiat. Maar ‘meedoen’ op zich vind ik geen een prestatie. Ik heb liever dat ze wachten tot ze de reeks zien. Mijn medestudenten mogen dan vinden wat ze willen, maar ik hoop natuurlijk dat ze enthousiast zullen zijn.”

“Ritme zoeken, veel slapen, niet zagen en verstand op nul”

In het weekend van 4 en 5 mei werd de Sjacherbeurs op de Oude Vaartplaats overspoeld door een bende jonge creatievelingen. Het jongerencent r u m Scheld’Apen streek er neer met een heus kunstdorp waar het jong geweld zich volledig kon laten gaan.

brouck, red.) De dochter van het gezin staat centraal in de reeks en Hubert is haar eerste liefdesinteresse. Waarom Hubert een interessant personages is, kan ik nog niet vertellen (lacht). In het begin was ik een beetje teleurgesteld dat ik maar een kleine rol had, maar nu ben ik gewoon blij dat ik een plaatsje in de reeks heb. Vroeger speelde ik voor de roem, nu voor ’t plezier.”

11

Van 17/5 t.e.m. 29/6

12 Pret & vertier

Pret & vertier

Vitalski stelt verzamelwerk live on stage voor in de Arenberg

“Ik heb technisch leren wenen”

“Bloggen werkt voor mij als een troost” Op donderdag 30 mei presenteert de excentrieke performer Vitalski in de Arenberg in zijn voorstelling ‘Goethe Op De Apenplaneet’ het beste van zijn werk uit zijn zevenjarige blog.

In de vorige editie van Den Triangel kon u lezen dat Plantijnstudente Karolien Segers (18), zich plaatste voor de finale van Kunstbende in de categorie performance. Tijdens de paasvakantie kreeg ze een hele week workshops die haar moeten klaarstomen voor de finale. Door Nick Van Waes en Sander Carollo

Die work s hops vonden pl aat s i n De St ud io i n Antwerpen. Samen met een groep andere jongeren tussen 12 en 20 jaar werd ze een hele week gecoacht door Neske Beks, al jaren actief in verschillende gebieden binnen het kunstmilieu. Karolien volgde er vier dagen de workshop ‘Performing Arts’ en op zaterdag speelde ze met de hele groep een voorstelling.

Door Sander Carollo

“Ik ben totaal geen IT’er, maar toch had ik met cultuurorganisatie ‘Circus Bulderang’ in 1995 al als één van de weinigen een website. In 2006 kwam dan mijn eigen blog. Vroeger hield ik een dagboek bij, maar pas toen het internet deftig op punt stond, ging ik online te werk.” “Bloggen werkt voor mij als een troost, want zo moet ik uit een triestige dag toch nog voldoende stof halen om te bloggen.” De blog haalt gemiddeld

Vitalski

“Moest iedereen bloggen dan zou de wereld veel mooier zijn”

De kans is reëel dat het zelfportret van Rubens voor enkele maanden niet meer te bezichtigen zal zijn in het Rubenshuis. Het kunstwerk wordt mogelijk uitgeleend aan het nieuwe Louvre in Lens voor de prestigieuze tentoonstelling ‘Het Europa van Rubens’. Door Gilles Van Goethem

“ We hebben inderdaad een aanvraag gekregen van het Louvre”, bevestigt Miranda De Boel van Musea en Erfgoed Antwerpen. Hoewel het Rubenshuis al jaren uitstekende relaties onderhoudt met het Louvre - in het verleden ontleende het Louvre al meermaals werken aan Antwerpen - is de zaak nog niet in kannen en kruiken. “De aanvraag voor de bruikleen van het zelfportret van Rubens en enkele andere werken moet nog worden goedgekeurd door het schepencollege”, verduidelijkt De Boel. “Momenteel kunnen we daar dan ook niet verder over communiceren.”

Karolien Segers (18)

“Ik zou graag nog verder werken met het schrijven van teksten”

Vitalski, een artistieke duizendpoot, raadt onze lezers aan om te bloggen. “Dan sta je iedere dag even stil bij je leven. Moest iedereen bloggen, dan zou de wereld veel mooier zijn.”

Zelfportret Rubens tijdelijk weg uit Antwerpen?

13

Kunstbendefinaliste Karolien Segers werd een week gecoacht in ‘Performing Arts’

driehonderd lezers per dag. “Ze leven nauw mee. Net liep er zelfs nog iemand voorbij die me bedankte voor mijn blog.”

Vital Baeken, beter gekend als Vitalski, post op ‘ Vitalsk i blog t’ iedere dag iets uit zijn leven. Literaire ingevingen, foto’s, liedjes, gedichten,… De ‘Nachtburgemeester van Antwerpen’ heeft stof genoeg om over te bloggen, ook over de Triangelbuurt. “Op het Theaterplein heb ik op mijn dertigste trouwens het zotste feestje ooit gehad”, zegt Vitalski. Zijn beste blogpost? “Het stuk dat ik schreef over de geboorte van mijn dochtertje, dat is veruit het meest gelezen.”

Den Triangel, 00 maand - 00 maand 2011

Vitalski lokt dagelijks zo’n driehonderd lezers

“Dat was best vermoeiend”, vertelt ze. “Ik heb die voorstelling negen keer gespeeld en aangezien er wat geroep in kwam, had ik nadien totaal geen stem meer (lacht). De thema’s waarrond we werkten waren liefde, schaamte en schuld binnen het stadsleven. Ik heb er veel kennis opgedaan, zoals de opbouw van een goeie scene. Bovendien heb ik technisch leren lachen en wenen. Ik vond het wel jammer dat de voorstelling een beetje een samenraapsel was van de workshops, met comedy had het niet veel te maken.”

Meer engagement bij leeftijdsgenoten Karolien, een eerstejaarsstudente Journalistiek, is nog op zoek naar de richting die ze uitwil. De voorstelling waarmee ze in de finale raakte was vooral gericht op comedy en improvisatie. “Ik zoek nog naar de vorm die ik wil brengen op het podium. Ik kijk vooral op naar Theo Maassen en zijn grofgebekte comedy, maar ook naar Wim Helsen die meer theaterelementen verwerkt in zijn voorstellingen. Ook de Nederlandse Antwerpenaar Kees Meerman is zeker een groot voorbeeld, hij brengt cabaret, verweven met humor, dans en poëzie.” Meerman maakt ook geëngageerde voorstellingen, wat bij Karolien in de smaak valt. “Ik kan me soms enorm storen aan hetgeen er misloopt in de maatschappij en bij mijn leeftijdsgenoten. Het lijkt soms alsof zoveel jongeren zich voor niets meer interesseren of engageren. Ik zou het al bijzonder tof vinden als er meer van mijn leeftijdsgenoten eens wat vaker naar het theater zouden gaan.” Karolien Segers (18)

“Ik stoor mij enorm aan wat er misloopt in de maatschappij”

Op 11 mei treedt Karolien op in de finale van Kunstbende .

Niet competitief ingesteld Met haar nominatie en haar voorstelling kon Karolien alvast op veel lovende reacties rekenen uit haar omgeving. Over de finale maakt ze zich niet teveel zorgen. “Ik ben totaal niet competitief ingesteld. Tijdens deze wedstrijd heb ik vooral vrienden gemaakt en de finale laat ik ook gewoon over me heen komen. Ik ben zeker blij met mijn vooruitgang die ik heb geboekt. Toch heb ik het gevoel dat ik nog niet alles wat ik in mijn mars heb, heb kunnen tonen. Ik zou graag nog verder werken met het schrijven van teksten.” De finale wordt gehouden op 11 mei in Oostende. Mocht Karolien de hoofdprijs in de wacht slepen, zal ze professioneel begeleid en gesteund worden door Villanella, de organisatie achter Kunstbende.

Miranda De Boel

“We hebben inderdaad een aanvraag gekregen van het Louvre”

De tentoonstelling bevat 170 andere kunstwerken van Rubens uit 55 musea van over de hele wereld. Als het schepencollege het licht op groen zet, zal dus ook het zelfportret daar een plaatsje krijgen. ‘Het Europa van Rubens’ is de eerste internationale tentoonstelling van het Louvre in Lens. In de tentoonstelling zijn zowel schilderijen, tekeningen, beelden als kunstvoorwerpen bijeengebracht die de Europese artistieke cultuur weerspiegelen die voor Rubens belangrijk was. Ook krijgen bezoekers op sommige momenten een meer persoonlijke kant van Rubens te zien. De tentoonstelling loopt van 22 mei tot 23 september 2013.

Tussen pot en pint

Joris Verheyen is realistischer: “We moeten er van genieten nu het nog kan, want binnen drie weken begint de blok. Dan zal de riem er terug op moeten en zal het gedaan zijn met overdag pinten drinken. We zullen nu nog maar wat extra drankspelletjes spelen om toe te komen tot na de examens.” Het is niet geweten wat er met deze levensgenieters is gebeurd na ons gesprek.

Een meter bier (lees: elf pinten), zon, een laptop met wat muziek en een bank. Meer hebben deze vier jonge kerels op het Theaterplein niet nodig om er een gezellige dinsdagnamiddag van te maken. Yannick, Joris, Michaël en Victor zijn allemaal 21 jaar oud en studeren op de Karel De Grote Hogeschool. Maar vandaag knijpen ze er even tussen uit. Door Laurens Dingenen

“Normaal zouden we nu les hebben, maar het was zo’n goed weer, dus hadden we niet veel zin. Daarom zijn we hier komen zitten. We gaan in de Oude Vaart een meter bier halen en drinken die hier op. De cafébaas vindt het niet erg dat we niet op zijn terras blijven hangen, hij kent ons en weet dat we wel wat verteren (lacht) het is nu toch al onze derde meter bier die we onder ons vieren opdrinken. Naar de laatste les gaan deze namiddag zal er niet meer in zitten, gok ik”, legt een jolige Yannick Lampis uit. “Ik heb nu normaal boekhouden en in principe is dat een hoofdvak, dus ik hoop dat mijn docent jullie krant niet in zijn handen krijgt”, lacht hij. “Wij zitten allemaal op KDG, maar niet in dezelfde Door studenten Journalistiek van de Plantijn Hogeschool

richting. We hebben samen in het secundair gezeten en zijn altijd blijven optrekken. Dit is ons vast brosritueel. Bijna elke dag krijg ik een sms van Yannick met de korte, maar bondige boodschap ‘OV?’ (nvdr. OV = Oude Vaart) en dan weet ik al hoe laat het is. Soms stribbel ik nog wel tegen, zoals vandaag, maar Yannick is een overtuigend persoon”, weerlegt Michaël Koeks de verantwoordelijkheid.

Yannick, Victor, Michaël en Joris pintelieren op een aangename dinsdagmiddag.

14 Pret & vertier

Pret & vertier

Online platform ‘wanu’ verzamelt alle evenementen en leuke plekken in ‘t Stad

Waar is da feestje? Eline Goethals (21) werd vorig jaar met haar concept ‘wanu’ één van de drie winnaars van de Troef!-wedstrijd, georganiseerd door de jeugddienst van de Stad Antwerpen. Met een coach werkte ze haar project verder uit. Op 19 maart werd wanu officieel gelanceerd met een website en de bijhorende slogan ‘Al het plezante van ‘t Stad’. Door Annelies Block

Eline studeerde communicatiewetenschappen aan de Universiteit Antwerpen en zit momenteel in haar masterjaar strategische communicatie. Ze ondervond dat, ondanks het internet en de sociale media, de aankondigingen van leuke feestjes of ‘places to be’ vaak toch niet iedereen bereikten. “Nergens vond je een duidelijk overzicht. Daarom kwam ik op het idee om een soort van forum op te richten, maar dat plan evolueerde gaandeweg”, zegt Eline Goethals, de oprichtster van wanu.

Een jaar steun van ‘t stad

jonge vrijwilligers en zij pikken er ook enkele evenementen uit die ze duiden met interviews, artikels of een verslag. Organisatoren kunnen hun evenement op het platform posten en delen zodat iedereen weet wat er in Antwerpen leeft.”

“Van wanu mijn job maken, dat zou super zijn”

Door Simon Schellekens & Gilles Van Goethem

Tientallen handelaars in tentjes en rijdende winkels hebben hun waren uitgestald voor het Paleis en op de Oude Vaartplaats. Horloges en zonnebrillen, exotische vruchten en olijven, hamburgers of een simpele pantalon: voor elk wat wils op de feestmarkt. “Alle maten, tot nen dreidobbelen XL, hé!”, bevestigt een broekenverkoopster. De bezoekers flaneren relaxed tussen

Alle medewerkers werken vrijwillig, aangezien het project gesubsidieerd wordt en nog maar net is opgestart. Op dit moment zijn dat een tweeëndertigtal jongeren. “De oudsten zijn zevenentwintig jaar. De medewerkers kunnen deelnemen aan workshops en zij krijgen ook gratis toegang voor het evenement waar zij verslag van uitbrengen.”

Vorig jaar hield de jeugddienst van de Stad Antwerpen een wedstrijd voor jongeren tussen 18 en 26 jaar met een project. De prijs is één jaar lang financiële en logistieke steun om talentvolle jongeren op die manier de kans te geven hun droom te realiseren. Eline belandde in de top tien en uiteindelijk werd ze één van de drie winaars.

Naast Antwerpen hoopt Eline in de toekomst uit te breiden naar andere steden zoals Gent en Leuven. Een app van wanu staat ook nog op haar verlanglijstje. “Het zou tof zijn als ik hier na mijn studies mijn job van kan maken, maar we zien wel hoe het evolueert.”

“Wanu is een overkoepelend platform geworden waar je alle evenementen in Antwerpen duidelijk op terugvindt. De redactie van wanu bestaat uit

Places to be vind je op: www.wanu.be

WEG VAN HIER

Trap voor trap leren fietsen Als kind leren fietsen, het lijkt iets doodnormaal. Toch zijn er veel volwassenen die het nooit hebben geleerd. Daar wil de Fietsschool iets aan doen. En met succes, want onlangs verwelkomde de school haar duizendste leerling. Door Annelies Block

namelijk buitenlandse vrouwen die zich inschrijven”, merkt Ryan op. “Het fietsen verbreedt je verplaatsingsmogelijkheden in het dagelijkse leven, zeker in een stad. Zo kunnen de leerlingen naast het openbaar vervoer nu ook met de fiets naar hun werk.”

“Kunnen fietsen in een stad verruimt je mogelijkheden”

“De Fietsschool is ontstaan uit de fietslessen voor volwassen van Buurtsport. Er was veel vraag naar en uiteindelijk is de Fietsschool ontstaan in samenwerking met onder andere de VAB en het OCMW“, zegt Ryan Theys, één van de vier monitoren. De opleiding bestaat uit vier modules van telkens vier lessen. De meeste leerlingen starten zonder enige voorkennis. Maar de vier begeleiders zorgen ervoor dat iedereen tegen het einde van de rit het fietsen helemaal onder de knie heeft, zodat je zelfstandig de stad kunt doorrijden. Ze zijn opgeleid tot lesgever én fietshersteller, daardoor leer je in de school meer dan enkel fietsen. “Iedereen boven de achttien jaar is welkom in de Fietsschool, al zijn het voor-

men met de Fietsschool probeer ik het opnieuw. Ik wil naar mijn werk kunnen rijden wanneer het openbaar vervoer staakt. Ik ben afkomstig uit Portugal, de Kaapverdische Eilanden en daar waren vrouwen op een fiets lange tijd een taboe.” Monitor Ryan Theys

De Fietsschool bestaat nog geen twee jaar, maar blijkt een schot in de roos. Naast meer dan duizend leerlingen krijgt het project navolging in Leuven en waarschijnlijk ook in Gent, Aalst en Turnhout.

Voor Safa, die er net haar tweede les heeft opzitten, is haar kind de voornaamste reden waarom ze lessen neemt. “Ik wil samen met mijn kind van en naar school, of gewoon als ontspanning.” Luise Santas probeerde twee jaar geleden voor de eerste keer te fietsen samen met haar zoon. “Ik had angst om te vallen en daardoor twee jaar niet meer gereden. Sa-

Door studenten Journalistiek van de Plantijn Hogeschool

de kramen door, terwijl de verkopers zich schor roepen over de exquise kwaliteit van hun producten.

mensen is de feestmarkt een plek van ontmoeting en plezier.

“Het is goed weer en we gaan door tot 18 uur vanavond,” vertelt kledinghandelaar Staf Baudewijn (47). “We verwachten dus heel wat volk en een goede verkoop. Ook mensen die normaal werken, komen een kijkje nemen. Of ik het niet erg vind om op 1 mei aan de slag te gaan? Nee hoor, dat doe ik al dertig jaar.”

“Bevriende koppels? Neen, eerder kennissen!”, grapt een jonge man tegen een andere. De twee heren hebben hun wederhelft en hun kleine kindjes meegebracht, die vrolijk tussen de kramen achter elkaar aan lopen. “Als het goed weer is, vinden we dat wel eens plezant. Maar we komen niet echt om iets te kopen, behalve eten en drinken dan”, knipogen ze terwijl ze van hun glaasje schuimwijn nippen.

Gerookte paling “Dag van de Arbeid, het woord zegt het zelf!”, valt Ed Langeveld (50) zijn collega bij. Ed verkoopt gerookte paling en makreel, die hij na het luiden van een bel speciaal voor de foto demonstratief uit de oven haalt. De palingen hebben drie uur en een half boven een vuur gestookt van beukenhout gehangen. “Soms wordt er ook eikenhout gebruikt, maar daar zitten te veel looizuren in. Daardoor wordt de rooksmaak te overheersend”, weet de joviale Nederlander. “Gerookte paling is een typisch Nederlands product. Ik woon in Vlissingen en mijn vader was ook marktkramer. Zowel in België als in Nederland sta ik op de markt.” Aan het karakollenkraam vraagt een vrouw aan haar gezelschap: “Hoeveel zit er in een dozijn eieren?” Het antwoord geeft ze zelf: “Hangt ervan af of het er een van zes of een van twaalf is.” Het viertal barst in gegrinnik uit. Markthumor, een tikje flauw misschien, maar toch grappig en vooral typisch volks. Voor veel

Eline Goethals

Luise Santas

In de schoolvakanties kunnen kinderen hun stuurtechnieken in de Fietsschool bijschaven. In de lente werken de monitoren ook samen met Antwerpse secundaire scholen zoals SIBSO, OKAN en IMS, want ook veel buitenlandse kinderen hebben thuis of in de basisschool nooit leren rijden op een tweewieler. De thuisbasis van de Fietsschool Antwerpen is Park Spoor Noord (Damplein 32, 2060 Antwerpen). Meer info: www.antwerpen.be/fietsen Safa

15

Zonovergoten feestmarkt lokt veel volk naar Theaterplein

“Eén kilo jarrebezen voor zeven euro! Extra zoete aardbeien aan een vriendenprijs!”, schreeuwt de dame in het groenten- en fruitkraam uit volle borst. We bevinden ons op het Theaterplein, waar de marktkramersvereniging naar aanleiding van de feestdag op 1 mei een feestmarkt organiseerde. Uw reporters gingen de sfeer opsnuiven.

Eline Goethals, oprichtster van wanu

Den Triangel, 00 maand - 00 maand 2011

Saffraan Terwijl YMCA van Village People jolig uit de boxen van de cd- en filmstand schalt, wil Steven Verhaeghen (37) nog een geheim kwijt over de heerlijk geurende kruiden die hij verkoopt. “Ik heb nog een klein beetje saffraan. Die heerlijke specerij wordt gewonnen uit de meeldraden van een bepaalde soort krokus, en is heel duur. Soms betaal je voor een kilo saffraan zelfs meer dan voor een kilo goud!” Naast de marktkramers profiteerde ook de horeca rond het plein van het mooie weer. Op de meeste terrasjes was het zoeken naar een leeg plekje. Het vormde een schril contrast met de anders zo drukke Meir. Nu lag die er op 1 mei verlaten bij, terwijl het Theaterplein die dag één van de meest bruisende plaatsen was in heel de stad.

16 Uitsmijter Wat leeft er in de Triangelwijk?

Wie zou volgens u een standbeeld moeten krijgen?

Charlene (28)

Anie (69)

Victor (68)

“Ken je de hond van stripfiguur Kuif je? Bobbie heet hij. Een schattig, trouw en lief beestje. Bovendien is Kui f je t y pisch Belgisch. Ik heb alle strips van de reeks en heb ook de film gekocht op dvd. Maar ik moet hem nog wel bekijken. Komt er nu ook echt een standbeeld van Bobbie?”

“Als er iemand ter wereld een standbeeld moet krijgen, is het wel Aung San Suu Kyi. Zij is een soort Nelson Mandela, maar dan uit Myanmar. Het regime sloot haar jarenlang op in haar eigen huis, maar ze bleef strijden voor vrijheid en momenteel komt die er stilaan. Dankzij haar!”

“Ik zou graag een beeld van mezelf willen, want ik wil bekend worden. Momenteel ben ik bezig met thuis een muziekstudio te bouwen: ik maak graag hiphopbeats. Een artiestennaam heb ik nog niet, maar wie weet maak ik het wel in de rapwereld.”

Aart (58)

Wesley (18)

“Onze namen lijken een beetje op elkaar, maar het is niet daarom dat ik ex-topcoureur Rik Van Looy een bronzen versie van zichzelf gun. Hij woont een paar straten van mij in Herentals en heeft zowat alle klassiekers gewonnen die er te winnen zijn. Een groot man voor het Belgisch wielrennen!”

“Volgens mij verdient oud-burgemeester Patrick Janssens hier een mooi standbeeld. Ik woon zelf niet in Antwerpen, maar Janssens heeft veel voor deze stad gedaan en was bovendien een heel sympathieke man. Voor Bart De Wever heb ik het niet zo.”

“Ann Poppe, de moeder van een goede vriend is partijlid van Groen!. Ik heb veel bewondering voor wat ze nastreeft en vooral voor haar inzet. Hier mogen bijvoorbeeld best wat meer speelterreinen komen voor kinderen. Meer groen in het straatbeeld kan toch geen kwaad?”

Pateeke van de maand

Elke maand geven we een lezer de mogelijkheid om iemand te bedanken met een gebakje. De ‘aanbieder’: Cis Vanthillo De ontvanger: Gilbert Remeysen Pateeke: Bosbessentaart Tijdstip: 10 uur

Claudia (17)

Voor de burgemeester van de straat In de vorige Triangel begonnen we de keten opnieuw bij onze partner bakkerij Vanhelmont. De bakkers schonken chocolade aan Cis Vanthillo, van kledingwinkel ‘Stockx & Co’. Bij de overhandiging zei Cis dat hij al eens zou nadenken aan wie hij het pateeke van de maand zou schenken. Maar wanneer we hem contacteren, moet hij toch nog eens goed nadenken wie de gelukkige wordt. “Dat is geen goed teken”, klinkt het. Maar even later duikt er een naam op: Gilbert Remeysen. “Hem wil ik zelfs een bosbessentaart geven.” Hij baat de snackbar ‘Hopland’ uit. De authentieke zaak doet denken aan de jaren ‘60 en houdt al een dikke twintig jaar stand in de Triangelwijk. Bij de overhandiging blijken beide heren goed overeen te komen. “Gilbert, dat is de burgemeester van de straat”, grijnst Cis. “Hij weet alles.” Cis geeft overigens een belangrijke tip aan Gilbert. “Je moet oppassen met wat je zegt tegen journalisten.” Toch zijn onze redacteurs niet onbekend bij Gilbert: u zag hem ongetwijfeld al enkele keren in de krant verschijnen. Door Sander Carollo

e v Fr e l t an p l k li aa n ts os

ale Ban k

Door studenten Journalistiek van de Plantijn Hogeschool

Nation

Hebt u een mooi verhaal voor Den Triangel? Mail dan naar [email protected] of bel naar Wouter Frateur 0486 880260

Ro

Wilt u adverteren in Den Triangel? Mail dan naar [email protected] of bel naar Ann Gemoets 0478 428178

SintBorroCarolus meus - ke r k