DRUKWERK REGELRECHT. Baptistengemeente Silo. Baptistengemeente Silo

DRUKWERK

Baptistengemeente Silo

R EGELRECHT

Baptistengemeente Silo Herenstraat 34-36 3512 KD Utrecht Telefoon 030 231 49 37 E-mail: [email protected] Homepage: www.baptisten.nl/silo

In dit nummer o.a. • Arjan Noordhoek: Goddank, er komt schaarste • Willemijn Bakkes: Bellen mag altijd • Carla van Weelie: Reisverslag regelrecht uit het hart

maandblad

jaargang 60

nummer 4

april 2009

blz 2


Goddank, er komt weer schaarste Contacten met de Buurkerken, dat betekent ook dat je soms snuffelt in elkaars kerkbladen. Van de hand van mijn Doopsgezinde collega ds. Alex Noord vond ik dit uitdagende stukje tekst, bestemd voor de Paastijd. Ik moest denken aan ‘onze’ ds. Theo van der Laan, die ook een tijdlang daar aan de Oudegracht Doopsgezind predikant was. Ter ere van hem en onze ‘doperse’ band dit keer een doperse overweging (Arjan Noordhoek) Annie M.G. Schmidt blijft een zeldzaam fenomeen in de Nederlandse literatuur. Als een van de weinige literatoren (en vrouwen!) heeft zij zelfs een plek veroverd in de historische canon. Dat komt door haar nog altijd aansprekende teksten, zo door en door Nederlands dat ze bijna niet vertaald kunnen worden. Hoe actueel kan een tekst zijn? Goddank, er komt weer schaarste, er komt weer tekort. Terug naar de armoe en het lege bord. Stikkend in de zalm en paté met malaga en de diepvries a la crème en de paprika. Wij arme misdeelden. Ik walg van de weelde. Ik walg van de wijn en de kaasfondue en ik walg van Wina Born in de Avenue. 't Zit me allemaal tot boven in de strot en ik bid: 0 God, geef me de gruwel met krenten weer en de sappige worm in me juttepeer en in plaats van de Berend Boudewijnkwis een preek over hel en verdoemenis. De milde ironie van Annie M.G. Schmidt werkt wat mij betreft bevrijdend. Zeker in deze tijd waarin kredietcrisis, werkloosheid en pensioen het nieuws bepalen. Voor je het weet, ga je mee in de negatieve woordenstroom en is er geen uitzicht meer. 'Het is met het koninkrijk van de hemel als met een schat die verborgen lag in de akker. Iemand vond hem en verborg hem opnieuw, en in zijn vreugde besloot hij alles te verkopen wat hij had en die akker te kopen.' (Matteus 13: 44)

Opvallend vind ik ook hier de milde toon en de kracht van de eenvoud waarmee hier het alledaagse bestaan worden omgevormd. In de gelijkenis van de schat in de akker doet Jezus iets ongekends. In een bijna 'sprookjesachtige' taal laat hij de fantasie eens flink werken en gaat voorbij de vastgelegde kaders. Het is alsof hij zeggen wil: 'Ontvlucht nu eens de wereld, van zo groot mogelijk succes behalen en zoveel mogelijk geld verdienen. Wat is er dan werkelijk van waarde in je leven? Is het leven niet meer dan het voedsel en je bestaan niet meer dan de kleding alleen?' Eigenlijk zouden we deze tijd van crisis ook als een kans kunnen zien. De schat in de akker, gaat het hier in wezen niet over ons eigen leven? Gaat het in deze gelijkenis niet in de eerste plaats over menswording? Wat voedt en wat biedt verzadiging? Het is alsof ons een andere manier van leven wordt voorgehouden: probeer je hart nu eens te openen voor een onvergankelijke schoonheid die uitgaat boven het materiele. Wat is jouw eigenlijke schat in je leven? Wat jaag jij na? De Paastijd is inmiddels begonnen. In de kerk bezinnen we ons op de wezenlijke vragen van het leven. Vol verwachting zien we uit naar wat komt. Veertig dagen op weg naar Pasen. Laat het ons (om)vormen tot nieuwe mensen. Met Christus opgestaan! Ds Alex Noord

Computer gezocht Voor één van mijn ‘herintreders’’ zoek ik een computer, mogelijk met 4 GB. Graag bericht aan A. Noordhoek

Regelrecht april 2009

blz 3

Afgelopen maand Zondag 22 februari. Voorganger: Piano: Thema: Muzikale medewerking: Schriftlezingen:

Arjan Noordhoek Willem Jan Stuut Hartstocht ; gevaar of kans? Silo Cantorij Psalm 27, Jacobus 4:1-8 en Lucas 18:10-14.

Het is de vierde en laatste zondag van de Jacobusbrieven; je zou ze kunnen karakteriseren als de Spreuken van het Nieuwe Testament, met advies over hoe men wijs en goed kan leven. We hoorden de afgelopen weken de verschillen tussen de visies van Paulus en Jacobus maar over het volgende waren ze het eens: echt geloof dat God zoekt is vertrouwen en dat uit zich in actief gehoorzaam zijn aan God. De theoloog Bonhoeffer zei ooit: alleen de gelovige is gehoorzaam en alleen de gehoorzame is een gelovige. We staan deze dienst stil bij de term “ootmoed” ,dat is het tegenovergestelde van “hoogmoed”. Het ouderwetse woord “verootmoediging” gebruiken we eigenlijk alleen nog in de kerk. Je ziet het bij baptisten terug in de doop. door het water maak je een diepe buiging voor God. Je maakt jezelf klein voor God omdat je jezelf schuldig weet. Hier zijn we niet zo goed in, het geeft geen fijn en blij gevoel. En dat willen we nu juist zo graag; met een fijn gevoel de kerk uitkomen en door het leven gaan. Verootmoediging is niet aan God vragen of hij de situatie wil veranderen maar beseffen dat wij zelf moeten veranderen. Jacobus schrijft tot twee keer toe dat we ons moeten vernederen, je lager opstellen of jezelf schamen voor God. Onze hartstochten kunnen ons parten spelen maar we kunnen ze ook veilig brengen bij een genadige God. Hij houdt hartstochtelijk van ons en wil onze hartstochten en talenten gebruiken om Hem te dienen. We mogen deze dienst meerdere malen genieten van de Silo Cantorij. Karin Zondag 1 maart Deze dienst stondt in het teken van het licht. Het licht als symbool van toekomstverwachting. Ook deze morgen herinnerde de brandende Paaskaars ons aan GODS licht in ons midden. Ook de kinderen, mogen dat licht meenemen als zij naar hun eigen dienst gaan. Altijd weer mooi te zien, dat ook onze kinderen er helemaal bij horen. In deze dienst ging voor onze Pastor Willemijn en was er medewerking van Stevan en Marije die enkele liederen ten gehore brachten. Ook Peter als zangbegeleiding

blz 4


met orgel en piano en Dorete als lector werkten mee in deze dienst. De schriftlezingen waren deze morgen uit Ps. 25: 1-10 Gen. 9:8-17 en Marc. 1:12-15 van waaruit de overdenking naar ons toe kwam. We bevinden ons in de veertig dagen tijd, een oud kerkelijke traditie, met als doel bezinning. Bij onze katholieke geloofsgenoten, begint de veertig dagen tijd na het einde van carnaval. Tot Goede Vrijdag wordt er dan sober geleefd. In de protestantse geloofsbeleving kennen we dat niet. De veertig dagen tijd is afgeleid van het getal veertig dat regelmatig in de Bijbel voorkomt. De kerk heeft deze veertig dagen dan ook in de traditie opgenomen, met als doel, geestelijke en lichamelijke voorbereiding op de gedenking van het lijden, sterven en de opstanding van de Here Jezus Christus. De symbolische kleur van deze veertig dagen is paars met de betekenis van boete bekering en droefheid, maar ook met zijn symbool van hoop en verwachting dat het goede komende is. God heeft eens een verbond gesloten met de mensheid. Het was een verbond na de zondvloed, waar God de mensheid beloofde dat de aarde nooit meer totaal door het water verzwolgen zou worden. Als teken van dit verbond kwam de regenboog van horizon tot horizon, duidelijk zichtbaar voor elk mensenkind. Dan gaat God verder een verbond aan met Abraham: in u zullen alle volkeren gezegend worden. Dan het verbond met Israël, welke we op vele plaatsen in het O.T. terug kunnen vinden. In Jeremia 31 wordt al gesproken over het Nieuwe verbond dat God wil sluiten met Zijn volk Israël. Maar hierbij mogen we het verbond met Abraham niet vergeten: In u zullen alle volkeren gezegend worden. Dit verbond komt tot voltooiing met Goede Vrijdag, waar de woorden van de Here Jezus Christus mochten klinken “deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed”. Na de overdenking vierden we nog het Avondmaal, werd er voorbede gedaan voor verschillende zieken en besloten deze dienst met het zingen van ‘Des Heren getrouwe genade’. Oeds

Zondag 8 maart 2009 tweede zondag van de veertig dagen tijd. Voorganger: ds Arjan Noordhoek Begeleiding: Tim Borgdorff Collecten : Gemeente en Diaconie Medewerking: Davina Vrouwenkoor o.l.v. Frank van der Velden Lector: Lenie Amersfoort.


blz 5

Thema een stukje Hemel op aarde. Psalm 16 , Een stil gebed van David Eerste Testament: 1Kon. 19: 2-10, Elia op de berg Horeb. Tweede Testament: Marcus 9: 2-10, Een stem uit de hemel 2 Petrus 1: 16-21 Aandacht voor de stem van de profeten.

blz 6


geroerd, er was dat zachte suizen van de wind uit onze overdenking in onze weg op weg naar Pasen. Durven we naar buiten te komen en in het licht te gaan staan en een glimp op te vangen van de hemelse schoonheid, warmte en goddelijke liefde, in blijheid en vertrouwen op hem, leren delen in het samen zijn. Amen Corrie

We mochten genieten van het Davina- koor met liederen uit de Oosters Orthodoxe kerk. In het Oosten smeekten eeuwen van verdrukking om mystiek, om warmte van kaarsen en wierook. Zij deden die hang naar eeuwigheid ontstaan waarin de aarde en de tijd losgelaten werden en even verruild voor.... een hemel op aarde. Als je dat even kan ervaren, kun je de harde werkelijkheid van het alledaagse leven weer aan. Dat gold ook voor Mozes, voor Elia en voor de leerlingen van Jezus, en misschien ook voor ons vandaag, in Silo. We ontmoeten in de lezing Elia op de vlucht, Elia die zich verschuilt in een spelonk op de berg Horeb. Weg van het volk en in diepe neerslachtigheid. Elia die bang is om gedood te worden, wordt door God zelf geroepen en in het licht gezet. Niet in het geweld van de natuur, maar in het zachte suizen van de wind komt God Elia tegemoet. Elia had veel van God gezien , hoe hij verscheen in vuur, in regen, maar nu herkent hij God ook in de zachte bries, en daardoor komt hij naar buiten. Dat maakt hem tot een echte profeet, een man met Gods Geest, hij overwint zijn angst en strekt zijn hand uit naar nieuw geloof. Als Jezus drie van zijn leerlingen mee de berg op neemt, komen ze daar in het volle licht te staan en horen de stem van God: wees niet bang, een stukje hemel op aarde. Is het dan gek dat ze liever op de berg blijven dan af te dalen naar het dal en de mensen met hun problemen en ingewikkelde levens? De leerlingen hoorden op de berg de stem van God. Ook zij moesten zijn stem leren verstaan. Luisteren we naar Hem of naar de mensen om ons heen? Luisteren naar Hem betekent ook; luister naar wat hij over zijn dood en opstanding zegt, luister naar wat het kost en wat het oplevert om Hem te volgen, dood zal worden overwonnen, leven zal doorgaan. Kan zijn Geest in ons werken? De Petrus brief roept ons op om ons te richten op de komst van Jezus Christus in deze wereld. En juist in onze nood of mindere periode is er soms zo'n ontmoeting op de berg, een glimp van god die meereist en ons draagt. Hij wil zich laten vinden in U en mij. Wie de zachte bries van God in woorden en liederen herkent, die kan verder, die durft naar buiten te komen, de berg af te dalen en op weg te gaan naar Pasen om op te staan in een wereld in barensnood. Op bergen en in dalen ja over al is God zomaar een versregel, zo ook heeft de prachtig vertolkte liederen van Davina, me diep beroerd en

Zondag 15 maart 2009. Voorganger: Jaap Boeschoten. met medewerking van het silo combo. De wet, met alle geweld? Lezingen: Exodus 20: 1-17, Romeinen 7: 14-25 en Johannes 2: 13-22 Wat is de wet, wat betekent de wet. En dan vooral in ons leven. Wat zegt de bijbel over de wet. De bekendste wetten in de bijbel zijn de 10 woorden, of de 10 geboden. Veel mensen zien die wetten als een beperking. Maar de wetten geven juist vrijheid en veiligheid en geen beperking. Bijvoorbeeld de verkeersregels. Binnen de lijnen van die wet kun je je op de weg ontplooien en mag letterlijk je weg gaan. Maar regels zorgen er niet voor dat ook echt alle mensen ze naleven. De 10 woorden zijn duidelijk. Zo wil God dat we elkaar behandelen. Jaap omschreef het als volgt: "het gaat niet om het gebod, het gaat erom dat je iemand het leven gunt". Ze moeten dus niet alleen uit je hoofd, maar juist ook uit je hart komen. Het wordt vaak als stelregels gebruikt. "Dit, dit en dit doe je verkeerd, je voldoet niet, je bent niet goed genoeg." Er werden/ worden vaak regeltjes bij bedacht. En soms zijn die regeltjes belangrijker voor de mensen dan de liefde voor anderen. Paulus kende de wet. Hij was een slimme man, had gestudeerd en kende de wet van binnen en van buiten. Hij schrijft in Romeinen 7 dat hij vrij is van de wet, door Jezus Christus en wat Hij voor ons gedaan heeft. Die wet die ons eerst zo aan banden legde laat ons nu onze zonden zien, zodat we ons leven kunnen veranderen. Je kunt wel willen veranderen, maar soms lukt dat niet. Paulus schrijft in vers 15 "Ik doe niet wat ik wens, maar waar ik een afkeer van heb, dat


blz 7

doe ik." Is er iets dat sterker is dan je wens om het goed te doen? "De geest is gewillig, maar het vlees is zwak"!? Jezus reinigt de tempel. Volgens de joden woont God daar. Hij rekent af met de geldwisselaars en de handelaren die in de tempel zijn om hun geld te verdienen. Aan de ene kant wil hij graag respect zien voor het huis van zijn vader. Zo volgt hij dus in die zin de wet op. Maar aan de andere kant laat hij zien dat het om meer draait dan alleen die wet. Want hij heeft het ook over zijn lichaam als een tempel die in drie dagen wordt afgebroken en weer opgebouwd. Zo laat hij zien dat je lichaam een tempel van God is, dat Hij in je woont. Dat je God dus niet alleen in een mooie oude tempel of een grote versierde kathedraal kunt ontmoeten. Maar vooral in jezelf. Daar ontmoet je God, in jou, in Jezus. Dus de wet... Die is het allermooist als je hem in het licht van Jezus bekijkt. Sandra Zondag 22 maart Voorganger Piet Brongers Thema Van stenen naar brood We zijn vanochtend allemaal met onze eigen gedachten, gevoelens en verwachtingen naar Silo op weg gegaan. Op weg naar een ontmoeting met elkaar en met God. Elk met ons eigen verhaal. Vandaag gaat de dienst over stenen en brood, van stenen naar brood. Stenen staan symbool voor harde feiten. Ze liggen ergens langs de kant van de weg. Je kunt er niet omheen. Ze kunnen obstakels vormen maar soms ook een bescheiden hoopje langs de weg. De een kijkt er naar en gaat verder maar een ander staat erbij stil en stelt zich de vraag welk verhaal zit er achter deze hoop stenen. Wie heeft ze hier neer gelegd en met welke bedoeling? De twaalf stenen van Jozua werden later niet herkend. Tot iemand vraagt: Wat betekent dat? Door de vraag komt het verhaal van de bevrijding weer omhoog, de bevrijding uit Egypte, en ook het verhaal van de bevrijding van onze zonden door Jezus. Jezus die te eten gaf van 5 broden en 2 vissen. Die broodmaaltijd staat voor overvloed (er waren zeven manden over) niet door berekening. Waar gedeeld wordt, wordt niet gerekend, het wordt zichtbare bevrijding. Die zichtbare bevrijding wordt bij het Avondmaal herhaald. Daar mogen we gedenken door een maaltijd, onderweg mogen we gedenken door een hoop stenen die helpt

blz 8


herinneren aan verhalen waar we bij stil mogen staan als voedsel voor de geest. Laten we delen net als Jezus dat deed, in gesprek met elkaar. Martijn & Joke

Samen vergaderen en samen eten Zondag 26 april vindt de jaarvergadering van onze gemeente plaats. Voorafgaand is de dienst waar Eduard Groen voorgaat. Thema van deze dienst is: “praktisch discipelschap en betrokkenheid” Hoe geven wij in ons dagelijks leven uiting aan ons discipelschap en hoe laten wij onze betrokkenheid bij Silo zien. In de jaarvergadering willen we hier met elkaar verder over van gedachten wisselen. Het jaarboekje met de verslagen wordt samen met Regelrecht, de eerste twee zondagen van april in Silo uitgedeeld. Bent u deze beide zondagen verhinderd, dan kunt u bij het secretariaat het jaarboekje opvragen. Het wordt dan per mail, of indien nodig per post verzonden. We hopen op een goede bijeenkomst, 26 april. Zet het in de agenda. Oproep: neemt u ook iets mee voor een lekkere lichte lunch? Dit jaar heeft onze Silo-Jaarvergadering een bijzonder karakter (zie elders in deze Regelrecht). Een van de onderdelen is: een korte, lichte lunch, samengesteld uit wat we met elkaar meebrengen. Wat wordt uw inbreng? Een zak broodjes? Een pak karnemelk? Een stuk kaas? Laat het ons even weten, dan zorgen wij dat er niet alleen krentenbollen met eiersalade en hagelslag is, maar een evenwichtig samengestelde, smakelijke lunch met voor elk wat wils. Meld uw bijdrage even aan onze secretaris, Harryet Eykman, 033-4944313, [email protected].


blz 9

blz 10

Regelrecht uit de raad

Een pastoraal moment

Het voorjaar is een drukke periode. Er gebeurt veel in de natuur, alles ontspruit weer opnieuw. We gaan op weg naar een nieuw seizoen. In Silo is dit ook het moment waarop we terugkijken naar het afgelopen jaar. We doen dat in twee jaarvergaderingen, een financiële en een gewone jaarvergadering. Woensdag 25 maart hebben we in de financiële jaarvergadering de cijfers van 2008 besproken en een begroting voor 2009 opgesteld. Duidelijk is geworden dat er minder inkomsten zijn geweest dan we begroot hadden. Dat betekent dat we opnieuw ons spaargeld aan moeten spreken om het verlies te compenseren. Elke zondag wordt de dienst goed bezocht en beleven we met elkaar fijne momenten in de dienst en daarna bij de koffie. Dit zou eigenlijk ook te zien moeten zijn in de financiële kant van onze gemeenschap. Dat is echter niet zo en dat baart de raad zorgen. De jaarvergadering wordt gehouden op zondag 26 april, om 11.30 uur, aansluitend aan de dienst waarin Eduard Groen voorgaat. Dit jaar willen we de jaarvergadering vooral gebruiken om elkaar op een andere manier te ontmoeten. Natuurlijk is het nodig terug te kijken op het jaar dat achter ons ligt, aan de hand van de verslagen, kijken we vooruit naar een nieuw jaar en bezinnen we ons op de financiën die bij de verschillende activiteiten horen. Maar we willen ook graag met elkaar eten. Samen de maaltijd gebruiken. Eens naast iemand gaan zitten en die ander beter leren kennen. De jaarvergadering wordt daarom onderbroken door een lunch. Nu kunnen we in de raad wel leuke dingen verzinnen, maar daar hebben we wel hulp bij nodig. Als iedereen iets te eten mee neemt, zoals in de eerste gemeenten gebruikelijk was, staat er straks een uitgebreid gedekte tafel klaar. Geef aan Harryet Eijkman door wat u denkt mee te nemen.

Weet jij dat bellen altijd kan?

De raad is bezig met een evaluatie van de nieuwe opzet waar we sinds het Silo in de Steigers-proces nu bijna drie jaar in functioneren: het werken met een bestuurlijke en een pastorale raad en het werken met twee voorgangers, elk met hun eigen aandachtsveld. Het eerste punt waar we niet omheen kunnen is de bemensing van de beide raden, die is veel te mager en dat legt een grote druk op de raadsleden. Hoe kunnen we dat veranderen? Op dit moment overleggen we nog in kleine kring, de bestuurlijke raad en de pastorale raad, samen met de voorgangers van de gemeente. Op een later tijdstip wordt ook de gemeente hierin betrokken. Namens de raad, Harryet Eijkman


Wat een vraag, hè? Iedereen weet zo langzamerhand wel dat je op elk moment van de dag kunt bellen. Behalve natuurlijk als je provider het af laat weten, of je mobieltje heb je per ongeluk uit je handen laten vallen. Of iemand anders heeft jouw mobieltje even ‘geleend’. Bellen is eigenlijk geen probleem meer; we kunnen met iedereen op elk willekeurig moment contact maken, een verbinding leggen. Of de ander dat altijd zo prettig vindt, is weer een andere vraag. Weet u dat God ook een telefoonnummer heeft? Zijn nummer is 2 x 5 of wel twee gevouwen handen. Telefoneren met God is spotgoedkoop en je kunt hem op elk moment van de dag bellen. Ik persoonlijk vind het nog wel eens moeilijk om iemand na tienen ’s avonds te bellen. Als ik later op de avond word gebeld, weet ik dat het òf één van mijn kinderen is die er even geen rekening mee heeft gehouden dat het bij mij wat later is dan bij hen òf een bepaalde vriendin belt òf…………….. en bij die laatste groep hoop ik elke keer weer dat het niet om iets ernstigs gaat. Bijna iedereen heeft tegenwoordig wel een nummerherkenning op z’n telefoonscherm. Heel makkelijk want dan kun je zelf uitmaken of je terugbelt of niet. Heb je wel of geen zin in dat telefoongesprek. Misschien komt het even helemaal niet uit. Als je met God wilt bellen dan mag je weten dat hij altijd de hoorn op zal nemen en altijd naar je zal luisteren. Bij God zal iemand geen last hebben van nummerherkenning, want God laat een bidder nooit staan. Hij luistert altijd en geeft ook antwoord. Zijn antwoord kan bijvoorbeeld bestaan uit de rust die je na dat gebed zult gaan ervaren. God kan iemand als antwoord Zijn vrede geven of troost. We zullen niet altijd zijn stem werkelijk horen, maar God legt nooit zo maar de hoorn op de haak. Hij antwoordt op Zijn manier. God is blij met ons gebed, want Hij wil met ons verbonden zijn. Hij wil een relatie met ons en die kun je alleen maar krijgen door met elkaar om te gaan. We mogen bij de Heer komen zoals we zijn en we mogen Hem alles vertellen wat we op ons hart hebben. Hij zegt: ‘Klop en er zal voor je worden open gedaan!’ Bidden is niet alleen vragen, maar ook je fouten belijden. God vertellen wat er die dag fout ging en Hem vragen om het jou te vergeven. Bidden is ook danken voor de zegeningen, voor al het moois dat we mogen ontvangen, voor de lieve woorden die iemand zo maar, heel spontaan, tegen jou zei; danken voor de natuur die weer tot bloei komt; danken dat wij elke dag weer te eten


blz 11

hebben, want zo normaal is dat niet. Paulus schrijft in een van zijn brieven: ’ Dankt onder alles, want dat is Gods wil in Christus Jezus ten opzichte van u’. Je dankbaar voelen is iets anders dan dankbaarheid uiten, ook naar elkaar. Ga maar eens bij jezelf na hoe het voelt als iemand tegen je zegt ‘dank je wel’, of juist helemaal niets tegen je zegt. Als je eens een dag niet lekker in je vel zit, je voelt je verdrietig en alleen, probeer dan eens naar de mooie, kleine dingetjes te kijken die je wel hebt en ga daar voor danken. Je zult al gauw merken dat je je een ander mens gaat voelen. Niet dat alle problemen ineens zijn opgelost, maar wel dat je er op een andere manier naar gaat kijken. God luistert, God helpt en God is nabij. Hij weet wat jij op dat moment het meeste nodig hebt. Ook Jezus was blij met die éne man die terug kwam om Hem te bedanken voor zijn genezing. Al die andere mensen, die ook genezen waren door Jezus, kwamen niet terug en hebben Hem niet bedankt. Wat jammer dat het soms zoveel moeite kost om ‘dank je wel’ te zeggen. Jammer voor de ander, maar ook voor jezelf. Je doet de ander te kort, maar ook jezelf. Bidden en danken schept verbinding tussen God en de mens en tussen de mensen onderling. Als je bereid bent om je met de A(a)nder te verbinden, zul je die ander vinden, maar ook jezelf. Door de A(a)nder leer je ook jezelf beter kennen. Je hebt de ander nodig om jezelf echt te leren kennen. Die verbinding met elkaar hebben we nodig om gemeente, om het lichaam van Christus, te kunnen zijn. Een hand of een voet, een vinger of een teen, zit toch ook vast aan het lichaam? In Jeremia 29 staat: 11 Mijn plan met jullie staat vast – spreekt de HEER. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven. 12 Jullie zullen mij aanroepen en tot mij bidden, en ik zal naar jullie luisteren. 13 Jullie zullen mij zoeken en ook vinden, als jullie mij tenminste met hart en ziel zoeken. 14 Ik zal me door jullie laten vinden – spreekt de HEER God spreekt dit tot het Joodse volk, maar spreekt dit ook tot ons. En in Psalm 55 zegt David: 17 En ik? Ik roep tot God, de HEER zal mij redden. 18 In de avond, in de morgen, in de middag klaag ik en zucht ik, en hij hoort mijn stem. 19 Hij zal mij verlossen en in veiligheid brengen, mijn vijanden zal hij afweren, al zijn ze met velen tegen mij. Kies voor de verbinding met God. Het enige wat het je kost is een beetje

blz 12


tijd; je hebt geen telefoonkosten als je God belt. Voor het weinige dat het je kost, word je ruimschoots vergoed. Hij laat een bidder niet staan; in tegendeel: Hij is blij met jou, met jouw contact, met jouw zoeken naar Hem. Hij laat zich vinden en zal altijd antwoorden. (Het spaart je ook geld uit, want op de momenten dat je met God ‘belt’ kan je een ander niet bellen). 400 jaar Baptisme in Nederland. Dit wordt op verschillende manieren gevierd. In dit jubileumjaar staat het ‘Kiezen voor Verbinding’ centraal. Het gebed speelt hierbij een belangrijke rol. Op dit moment vindt er al een gebedsestafette plaats. Deze is begonnen aan het einde van de Gemeenteopbouw Conferentie. Aan gemeenten in Nederland wordt gevraagd om mee te doen en voor een bepaalde periode in te schrijven. Mogelijk zal op Silo ook een beroep gedaan worden om samen een bepaalde periode met gebed in te vullen. Bidden voor Silo en de gemeente Utrecht, bidden voor wat er op dat moment speelt in Nederland en in de wereld, bidden voor de Baptistengemeenten in Nederland en in de wereld, bidden voor de wereld, bidden voor de Kerken en de werkers in het veld, bidden voor Verbinding met elkaar, bidden voor volharding en groei in het geloof in de Drie-enige God, onze Vader. Christen zijn kun je niet in je eentje, daar heb je elkaar voor nodig. Dit zijn een aantal gebedsintenties waar we uit kunnen kiezen en die we met elkaar kunnen afspreken. Weet dat God graag naar ons luistert! Gods zegen. Willemijn Bakkes, uw pastor.


blz 13

blz 14


Bespiegeling

Waarvoor Silo collecteert

Soms kom je zomaar ergens een tekst tegen die je raakt. Toevallig, bladerend in een kerkenblaadje dat je onder ogen komt. ‘Gelukkig de mens’ van Henk Jongerius is zo’n tekst . De vertrouwde woorden van de Bergrede uit Mattheus 5 ineens weer fonkelnieuw. En recht naar het hart. Als troost, als belijdenis, en als aansporing. Om elk van die redenen deel ik het graag met u.

Op 19 april collecteren we voor SOFAK: JONGE MIGRANTENKERKEN In de afgelopen jaren zijn tienduizenden asielzoekers naar ons land gekomen. In de regel verstaan zij geen Nederlands en zijn daardoor op elkaar aangewezen. De christenen onder hen zoeken elkaar op en starten dan vaak een bijbelkring, waarbij zij ook anderen uitnodigen. Als de belangstelling voldoende is toegenomen, zoeken zij een betaalbare samenkomstruimte en stichten een kerkgenootschap. De voorgangers zijn in de regel harde werkers. Zij zien veel zegen op hun arbeid. Inmiddels zijn er - verspreid over het hele land - enkele honderden van zulke kerken, die onderling zeer verschillend zijn. Samen verkondigen zij hier het evangelie in meer dan 75 talen. Tal van vluchtelingen zijn via deze migrantenkerken tot geloof gekomen.

Ina Boeschoten-Houtkruyer. Gelukkig de mens Gelukkig de mens die arm is van geest en rijk aan barmhartigheid wonden geneest. Gelukkig de mens die droefheid ontmoet en door zijn blijmoedigheid wonderen doet. Gelukkig de mens die, zuiver van hart gewapend met eerlijkheid eigenwaan tart. Gelukkig de mens die niet eerder zwicht tot hij in gerechtigheid vrede hier sticht. Gelukkig de mens die dit heeft volbracht en ons in duisternis licht heeft gebracht. Gelukkig de mens die Hem kan verstaan die ons in die menselijkheid voor is gegaan. Henk Jongerius, in: Tussentijds 59

PROBLEMEN Door hun situatie hebben de kerkleden met tal van sociale problemen te kampen. Financieel zijn zij weinig draagkrachtig, terwijl deze gemeenten bovendien meestal kleiner zijn dan de Nederlandse kerken. Een gemeente brengt nu eenmaal kosten met zich mee. Deze kosten gaan hun draagkracht in veel gevallen te boven. TAAK VOOR CHR. NEDERLAND Omdat er door landelijke kerkverbanden geen structurele financiële ondersteuning aan behoeftige migrantenkerken werd verleend, is in 1995 de stichting SOFAK (ondersteuningsfonds allochtone kerken) opgericht, die drie maal per jaar een nieuwsbrief uitgeeft. SOFAK verleent steun aan protestantse migrantenkerken door bij te dragen in o.a. * huur van samenkomstruimten; * aanschaf van bijbels; * aanschaf van muziekinstrumenten; * ambtskosten voorganger; * diaconale ondersteuning. SOFAK ontvangt geen subsidie en verkrijgt haar middelen door giften van particulieren en een aantal plaatselijke Nederlandse kerken. Gezien het aantal aanvragen heeft de stichting dringend behoefte aan meer donateurs.


blz 15

Op 26 april wordt er gecollecteerd voor de Christian Baptist Church. De Christian Baptist Church is op de Algemene Vergadering van 2006 lid geworden van de Unie. Zij bestaat voornamelijk uit allochtone leden en werd in Amsterdam gesticht door de uit Ghana afkomstige dominee John J. Serebour. De meeste van de 150 leden komen ook uit Ghana. De gemeente wil enerzijds de Afrikaanse vluchtelingen en asielzoekers bereiken met het Evangelie en anderzijds diaconale steun aan hen geven. Zij helpen werkelozen, waaronder moeders met kinderen en sommigen die illegaal in Nederland zijn. De meeste leden leven van een uitkering, toch dragen zij bij aan de nood van anderen. Een financiële steun van ons zal hen daarbij zeker helpen.

Kerkennacht op vrijdag 19 juni 2009 De Utrechtse Stedelijke Raad van Kerken heeft besloten om in 2009 opnieuw een Kerkennacht te organiseren en wel op vrijdagavond 19 juni 2009. De USRK ziet een kerkennacht als een goed middel om een breed publiek te laten kennismaken met het veelzijdige karakter van kerken: monumentaal, cultureel, inspirerend, maatschappelijk relevant – er zijn voldoende aanknopingspunten voor een gevarieerd programma. Ook Rotterdam en Den Haag organiseren in datzelfde weekend, een kerkennacht. Verder gaat de landelijke Raad van Kerken lokale initiatieven ondersteunen en stimuleren. In Utrecht is veel belangstelling om dit jaar een kerkennacht te organiseren. Voor een deel komt dat omdat de USRK in 2008, ter gelegenheid van zijn 40-jarig bestaan, een eerste succesvolle kerkennacht heeft georganiseerd. Acht kerken hebben nu al hun deelname toegezegd. Kerkennachten blijken niet alleen succesvol als publieksevenement, maar ook dragen ze in sterke mate bij aan de bundeling van krachten en creativiteit binnen de lokale kerken. Er is gekozen voor een opzet waarbij alle kerken in de historische binnenstad van Utrecht en een aantal kerkelijke instellingen worden uitgenodigd om mee te doen. Daarmee zal er op vrijdag 19 juni 2009 een bruisende Kerkennacht plaatsvinden die op misschien wel ruim 30 locaties afspeelt en op loopafstand van elkaar liggen.

blz 16


Mirtekerk Den Haag feestelijk heropend ‘Ik wil hier wel komen’ zei Tjeerd indertijd tegen de baptistengemeente Den Haag, ‘Maar dan moet die zaal wel flink verbouwd worden! Net als we in Silo gedaan hebben’. Duidelijke taal van onze toenmalige voorganger Tjeerd de Graaf. Hij nam het beroep aan en werd er voorganger. En de zaal ís verbouwd. Zondag 15 maart was het zover: de feestelijke heropening van de Mirtekerk, bijgewoond door een flinke delegatie uit Utrecht Silo. Arjan Noordhoek, die hier tot zijn 19e kerkte. Joke, Dick en Luuk Koning, in vroeger tijd lid van Den Haag. Nelleke van Ginkel, Riejanne en Henk Boeschoten - de laatste namens de Raad. De verbouwing is een hele verbetering. De rechte, nauwe donkerbruine eiken banken hebben plaatsgemaakt voor royale blank-eiken banken met fraaie donkerblauwe kussens. Naast de enorme ramen hangen aan weerszijde donkerblauwe velours gordijnen op witte muren. En het plafond laat een geraffineerd patroon zien van witte lijnen en crème vlakken. Smaakvolle verlichting met onopvallende maar fraaie armaturen en warme donkerblauwe vloerbedekking completeren het geheel . Het liturgisch centrum is goeddeels behouden gebleven, het enorme orgel is gerestaureerd en de geluidsinstallatie is helemaal up-to-date. In die fraai vernieuwde kerk was het een genoegen om ‘onze’ Tjeerd te horen voorgaan (prettig dat hij het daar zo naar zijn zin heeft en dat de gemeente zo content met hem is, maar wat jammer dat we hem in Silo niet meer horen. Toch nog eens proberen of zijn agenda een gaatje op een zondagochtend vertoont). Namens Silo is aan de gemeente De Haag een geschenk overhandigd: een kleine liturgische kaars. Net als bij ons brandt in de Mirtekerk tijdens de kerkdienst de paaskaars. Maar er zijn meer ruimten, waar de kerkeraad vergadert bijvoorbeeld, of praatgroepen bijeenkomen of een koor repeteert. Juist daar is zo’n kaars ook op zijn plaats. Niet zozeer voor de sfeer, maar - net als op zondagochtend - als gebed om Gods aanwezigheid. En als teken van Zijn aanwezigheid. Dat is ook wat wij onze zusters en broeders in Den Haag toewensen en toebidden: Gods aanwezigheid. Vol vertrouwen, want bidden helpt. En verbouwen ook! Henk A. Boeschoten jr.


blz 17

blz 18


Carla op reis

inademen terwijl je in de bakkende zon afgesnauwd wordt door rijke mensen en ondertussen verwachten je ouders dat je met geld terugkomt.

In 2 maanden tijd heb ik 5 reizen gemaakt. Waarvan 4 voor een ander programma; „Onverwacht bezoek“. Vergeleken met mijn Metterdaad reizen is dat een vrolijk en luchtig programma. Vanaf april op de buis.... De 5e reis was wel voor het goede doel, Nicaragua...

Aan het einde van de middag ga ik met twee meisjes mee naar het kruispunt. Christian en Sadia beiden 14. Samen lappen ze de ramen van de auto’s, ze verdienen er 4 eurocent per raam voor. Vandaag verdienen ze 20 cordoba’s , 80 eurocent. Ze houden er 5 voor zichzelf en de rest gaat naar moeders, Sadia giechelt als ze het vertelt… niemand mag het weten dat ze mama voor t lapje houdt. Naar school en ramen wassen… wat zal de toekomst brengen.

Managua, de hoofdstad werd in 1972 getroffen door een zeer zware aardbeving. De binnenstad is nooit weer opgebouwd. Nu vind je er een sloppenwijk, in de vervallen gebouwen. Hoe is het mogelijk dat 37 jaar na een aardbeving er nog niks gedaan is met die puinhopen van toen. Al meer dan 30 jaar komen de armsten van de armsten uit de grensstreek met Honduras hier naar toe om de rebellen te ontwijken. Ze wonen in krotten van golfplaten en oud hout. Generaties groeien hier dus op zo. In Nederland zouden deze gebouwen al lang geleden onbewoonbaar verklaard zijn. Open riolen, kinderen van alle leeftijden op straat ipv op school. Er wordt gekookt op vuurtjes, de rook hangt verstikkend in de gebouwen. In elk gangetje waar ik loop zitten, liggen en hangen kinderen van alle leeftijden. De werkeloosheid is huizenhoog hier. Vaders zijn aan de drank, veel moeders zitten in de prostitutie. De kinderen worden aan hun lot overgelaten. Op het kruispunt iets buiten de wijk lopen kinderen rond van 4 – 5 jaar, ze lopen tussen de auto’s alsof ze er thuis horen, ze kloppen op de raampjes om te bedelen of kauwgom te verkopen. Elke Nederlandse ouder zou in paniek raken als je kind zo alleen tussen de auto’s zou lopen, alleen oversteekt, gewoon midden op een drukke straat gaat zitten. Zijn wij dan te voorzichtig of klopt dit niet?? Deze kinderen zijn met 12 jaar volwassen, als ze die leeftijd al halen… hun wereld is levensgevaarlijk, tussen auto’s staan en uitlaatgassen

De volgende dag, na onze goede lunch (waar ik me elke keer weer schuldig over voel) een gesprek over huiselijk geweld met Dona Rosa, moeder van 8 kinderen. Zij is 25 jaar lang in elkaar geslagen door haar man. Haar neus staat zichtbaar scheef, omdat hij die een keer gebroken heeft. Zij leeft dagelijks in angst en in pijn en van haar eigenwaarde is helemaal niks meer over, als ik haar daar naar vraag is ze in tranen. Als ze weg was gegaan… wie had er dan voor haar gezorgd, wie wilde haar nog hebben met 8 kinderen. Door het werk van Thesis is ze “opgestaan”. Heeft ze ontdekt dat ze het niet meer hoeft te pikken. Nu pakt ze een stok om zich en haar kinderen te verdedigen als hij weer dronken thuis komt. Ze is 56, tanig en dapper. Sinds een tijdje gaat ze naar een moeder-zondag- opleiding. Niet dat ze denkt dat ze er zelf nog wat mee kan, maar dan kan ze in ieder geval haar kinderen en kleinkinderen volgen en misschien helpen met schoolwerk. Haar droom is een huis… en dat het met de kinderen goed gaat. Hoe vaak kom ik ze tegen… de wereldvrouwen die als een leeuwin voor haar kinderen zorgt. Zelf bijna het onderspit delven. De slaag opvangen…. Zich krom werken om de kids eten te geven en naar school te kunnen laten gaan terwijl manlief bij een ander is (kinderen maakt) op straat hangt of het weinige geld wat er is verdrinkt. Eten uit hun eigen mond sparen zodat de kleine niet huilend van de honger hoeft te gaan slapen. Haar droom is: als mijn kinderen het maar goed hebben, als zij het maar beter dan ik hebben… Ik liep een dag mee ook een met Marielo, zij is één van de kern medewerkers van Tesis. Overal waar we komen wordt ze hartelijk verwelkomd, jonge meisjes komen haar groeten en sommigen klampen zich aan haar vast.


blz 19

Hier in de troosteloze sloppenwijk van Managua (Nicaragua) zijn het vooral de meisjes die groot risico lopen. De weg naar de prostitutie lijkt soms de enige manier om te overleven. Ik begin de dag met een interview met Kitza, zij is 15 jaar en bloedmooi. Ik kan me voorstellen dat (de mannen en) de jongens voor de deur liggen. Al vanaf haar 4e staat ze op het kruispunt bij de auto’s om te bedelen. Al jong moest ze meedoen met bijdragen aan het gezinsinkomen. Tegelijkertijd is ze wel dapper naar school geweest. Op haar 11e is zij voor het eerst lastig gevallen door een man die haar probeerde te verkrachten. Zij kent ook de verhalen en de angst van vriendinnetjes, angst om gepakt te worden door je vader of een ander in de familie. Angst om op straat lastig gevallen te worden. Weer andere “vriendinnen” geven haar marihuana en zeggen dat je gewoon moet ontspannen en dat met mannen mee gaan dan geen probleem is. Zij zegt dat ze dat nog nooit gedaan heeft. Ze heeft wel cadeautjes gekregen van een man, maar dat ze nooit snapte wat daar de bedoeling van was. Ze weet dat ze risico loopt om in de prostitutie terecht te komen. Omdat ze het zo arm hebben, ze wonen hier al 16 jaar zo. Ze wil voor haar moeder en zusjes zorgen. Dus misschien moet ze wel zo haar geld gaan verdienen. Ze wil eigenlijk weer naar school en leren om advocaat te worden…. Tijdens het gesprek lopen er ratten op 40 cm van onze voeten langs de rand van de muur. Ik zie in haar de worsteling, aan de ene kant weet ze dat ze langzaam een fuik inzwemt, aan de andere kant houdt ze zich manmoedig vast aan dat het ook anders kan… Gelukkig doet ze mee aan een meidengroep van Tesis… er is hoop! Tot slot een gesprek met Jadiera; 16 jaar zij is 4 maanden zwanger, haar moeder weggelopen, zij is door haar vader opgevoed. Als ze 3 is gaat haar vader verder met een 16 jarige ‘stiefmoeder’. Die mishandelt haar. Haar vader is 3 maanden geleden overleden. Direct daarna is haar

blz 20


stiefmoeder haar gaan dwingen om te gaan prostitueren, terwijl ze al zwanger was toen. Zij nam mannen voor haar mee naar huis. Toen ze weigerde heeft zij Jadiera tegen de muur gegooid waardoor haar voortand brak. Daarna moest ze uit stelen. Daar is ze voor opgepakt. In de gevangenis is ze verkracht door 2 vrouwen. Ze had het alleen nog maar aan Marielo verteld. Ze huilt. Ze schaamt zich zo en bidt dat God haar vergeeft. Zo jong… en al een leven vol ellende achter de rug. Ze woont nu bij haar vriendje, maar die is aan de drugs, en ze realiseert zich dat ze misschien niet altijd bij elkaar zullen blijven en dat ze voor haarzelf moet zorgen. Haar buikje is goed te zien, haar borsten zijn mooi en vol. Haar broek kan niet meer dicht, onder het oude wijde t-shirt staat de gulp van haar broek open… hoezo een zwangerschapsbroek… mijn hart breekt. Ze is ongeveer even lang zwanger als mijn dochter Elleke van 10 jaar ouder. Wij zijn kortgeleden in de Prenatal broeken en spulletjes voor de wieg gaan kopen… met wie gaat zij babydingetjes halen, wie gaat er voor haar zorgen, wie knuft haar als ze bang is, wie beschermt haar tegen enge mannen en vrouwen, wie legt haar uit wat er gaat gebeuren, bij wie kan zij terecht als ze vragen heeft, …. Ik jank als ik dit schrijf. We vertrekken als het gaat schemeren, dan wordt het gevaarlijk in de wijk. Ik stel mij voor hoe de nacht hier valt. Als de kookvuurtjes gedoofd worden, de meeste radio’s uit gaan, in de hoek van het gebouw staat er nog 1 aan, niemand durft er iets van te zeggen, reden voor een nieuwe burenruzie, de honden stoppen 1 voor 1 met blaffen. Ik stel mij voor dat er een soort rust valt over deze vervallen gebouwen, de maan trekt lugubere schaduwen over de gebroken muren. Hier en daar huilt een kind, echtelieden gaan met gedempte stemmen door met hun ruzie. Een ander stel vrijt met elkaar in stilte, maar ook dat is in de hutjes ernaast te volgen. Ritselende ratten en kakkerlakken op zoek naar resten en vuil.Een gesmoorde stem van een meisje dat misbruikt wordt door een vader, of een broer… een huilende moeder na een dag van armoede, honger en uitzichtloosheid. Nederland Helpt 9, 16, 23 en 30 april om 17.00 uur Nederland 2


blz 21

blz 22


Paasactie

Het is prachtig om zoveel dromen en verlangen verbeeld te zien op breekbare eierschalen.

Er gebeuren bijzondere dingen in Utrecht. Van mijn collega in het justitiepastoraat dominee Hemrica, werkzaam ‘op het Wolvenplein’ kreeg ik het onderstaande verslag te lezen en geeft het bij deze aan u door. Ook achter gesloten deuren gebeuren bijzondere dingen in onze stad … (Arjan Noordhoek)

Gedetineerden uit de Antillen tekenden typische Antilliaanse huizen, Poolse gevangenen typisch Poolse huizen. De mannen vertelden elkaar wat een huis tot 'thuis' maakt en hoe ze een bijdrage wilden leveren aan hun stad van vrede. Bijzondere en ook wel kritische thema's, als je bedenkt dat velen van hen zijn ingesloten omdat ze in de stad vaak voor onvrede en onveiligheid hebben gezorgd. Schrijnend waren de verhalen van dakloze gedetineerden, die zo vaak de stad hebben ervaren als een onherbergzaam oord.

Stad van Vrede In de tijd voor Pasen maakten christenen vanouds lange voettochten met als einddoel niet zelden een stad. Denk aan Rome, Santiago de Compostella, Canterbury of Keulen. En onderweg was er op die tochten aIle gelegenheid tot gebed en bezinning, maar ook om andere pelgrims te ontmoeten. Wie na soms weken lopen door de velden in de verte zijn einddoel kon zien, zette er nog eens stevig de pas in. Daar lag dan eindelijk de gedroomde stad. Daar hadden ze zich zoveel inspanning voor getroost. Het is een oud bijbels beeld, dat op weg zijn naar een stad. Paulus schrijft al in een van zijn brieven dat wij hier "geen blijvende stad" hebben, maar op weg zijn naar de stad van God. Maar hoe ziet die stad er dan uit? Jusititiepastor en kunstenares Folly Hemrica en kunstenares Elspeth Pikaar werkten samen met gedetineerden uit het heleland rond dit thema. Aan de orde waren de vragen: hoe ziet de stad van ons verlangen eruit? Wat is er nodig om een stad van vrede te bouwen? En hoe ziet jouw huis eruit, in die stad van vrede? En vanuit de bijbel klonk het grote visioen van Jezus, over de stad die Hem voor ogen stond. Jezus, die als koploper in de stoet van pelgrims op weg ging naar de stad van Zijn verlangen. In de gevangenis van Utrecht (P.I het Wolvenplein) werd het thema 'stad van vrede' op een bijzondere manier uitgewerkt. De mannen tekenden met kleine dunne pennetjes hun 'stad van vrede' op eierdoppen.

Ds. FOLLY HEMRICA De foto's van de eierschalen zijn ook gebruikt voor de Paasgroetenactie van dit jaar, zie www.kerkinactie.nl.

Naar Kenia Halverwege juli zal ik voor twee weken naar Kenia gaan. Wat ik daar precies ga doen kunnen jullie lezen in de onderstaande brief. Om geld in te zamelen voor het kopen van spullen voor de kinderen daar gaan we met de kerk meedoen aan een sponsorloop. Ze hebben mij ook zo gek gekregen om mee te doen maar omdat het natuurlijk wel met een doel is zou ik het leuk vinden wanneer jullie me met een klein (of groot) bedrag zouden willen sponsoren. Groeten, Marjon


blz 23

blz 24


Beste Silo-vrienden, Midden juli 2009 ga ik met een groep van mijn kerk twee weken naar Mumbasa, Kenia. Het doel van de reis is om daar een project van de organisatie Compassion (zie onderstaande) te bezoeken. Een aantal mensen van onze kerk sponsoren daar kinderen via deze organisatie. Deze kinderen zullen we tijdens de reis ook bezoeken. We willen daar natuurlijk niet met lege handen aankomen en willen daarom via Compassion-Kenia t.w.v. 9000 euro aan spullen inkopen om uit te delen, u moet denken aan speelgoed, lesmateriaal etc. Voor het bijeenkrijgen van dit geld zullen we onder andere met een aantal leden van de kerk meedoen aan de Utrechts Jaarbeurs Marathon op tweede paasdag. Dit is een marathon door heel Utrecht waar iedereen die wil aan mee kan doen. Er zijn verschillende afstanden te lopen en per kilometer zijn we op zoek naar mensen die ons willen sponsoren. Ik zelf zal de 5 Km gaan lopen. Mijn vraag aan jullie is of jullie mij met een x bedrag per Km zouden willen sponsoren. Het hoeft maar heel klein te zijn (1 euro) maar mag natuurlijk ook groter. Des te groter het bedrag des te meer we natuurlijk voor de kinderen in Kenia kunnen betekenen. Jullie kunnen dit direct aan mij geven of overmaken o.v.v. Marathon Kenia op bankrekening 8249713, M.B.Pape te IJsselstein Alvast bedankt allemaal. Met vriendelijke groet,

Marjon Pape

Compassion Nederland Compassion wil een eind maken aan de armoede op een eenvoudige manier. Kinderen één voor één de kans bieden op een leven zonder armoede. Dit doen ze door ieder kind te koppelen aan een sponsor in Nederland. Deze betaalt 25 euro per maand, waarvan het kind wordt onderhouden. Dit betekent het geven van voldoende eten, kleding en scholing om hen op deze wijze uit de spiraal van armoede te halen. Ook worden de sponsors aangemoedigd door middel van brieven contact met hun kind te onderhouden om voor beide (sponsor en kind) een gezicht aan de relatie te geven. De kernwaarden die Compassion heeft: -Christus centraal -Vóór kinderen in armoede -Via de lokale kerk Voor meer informatie: www.compassion.nl

Uitnodiging voor leden en huisgenoten, vrienden en bekenden van baptistengemeente Silo Utrecht

Bijzondere Silo-Jaarvergadering 2009 Onze jaarvergadering heeft dit jaar een bijzonder karak ter. Het is een combinatie van zondagochtenddienst, kof fie en ontmoeting, vergadering en bespreking, en korte lunch. Allemaal aaneengesmeed tot een doorlopende, inspirerende bijeenkomst rond het thema praktisch disci pelschap en betrokkenheid. Kom ook, praat mee, denk mee, luister mee, bidt mee. En laat u inspireren tot prak tisch discipelschap en betrokkenheid. Wanneer: Voorganger Waar: Tijdstip:

zondag 26 april ds. Eduard Groen Silokerk 10.00 tot 13.30 u.(incl. korte lunch)

Voor wie: • Leden en huisgenoten: ls lid/huisgenoot heeft u formeel spreekrecht en stemrecht. • Vrienden en bekenden van Silo: als vriend of bekende heeft u geen formele status. Wel ervaren wij met u als min of meer regelmatige bezoeker van Silo, een speciale band. U wordt nadrukkelijk uitgenodigd om aanwezig te zijn en om deel te nemen! Vragen? Meer weten? Neem contact op met onze secretaris, Harryet Eykman, [email protected]


blz 25

Een kijkje in de jeugdgevangenis Een ‘opstandje’ in Urk Eén van de jongens die ik wekelijks spreek, kwam naar mij toe en vertelde mij het volgende. Hij had een week geleden weekendverlof gehad en met zijn vriend afgesproken dat zij op de zaterdagavond iets gezelligs zouden gaan doen en dat hij zondags mee zou gaan naar de kerk. Hij kwam ook altijd bij mij naar de kerkdienst en wilde nu eens een andere kerkdienst meemaken. ‘Tjonge, dominee, wat een grote kerk en wat een mensen waren daar. Daar had ik niet op gerekend!’ zei hij tegen mij. Maar hij ging naar binnen en besloot helemaal vooraan te gaan zitten om het goed te kunnen volgen. Dit is zijn verhaal: ‘Ja, toen ik daar ging zitten, kwam er een man naar mij toe en vertelde mij dat ik daar niet mocht gaan zitten, want die plaatsen waren al bezet. Oeps, dacht ik, foutje. En ging snel ergens anders zitten. Wist ik veel. Bij u zit ik altijd helemaal vooraan. Nou, toen begon de dienst, maar we hadden helemaal geen programma gekregen en dat krijgen we wel altijd van u. Je kunt de dienst dan goed volgen. Alleen de versjes staan op een bord aangegeven. Toen begon de dominee te preken. En op een gegeven moment stelde hij een vraag. Dat doet u ook altijd en mogen wij antwoorden en ook vragen stellen. Dus ik stond op en gaf antwoord, maar stelde hem ook een vraag. Maar toen trok die vriend van mij me naar beneden en zei. ‘Joh, je mag hier niet zo maar antwoorden of een vraag stellen. Je mag alleen maar luisteren!’ Oh dominee, ik kon wel door de grond zakken. De hele dienst heb ik verder voorover gezeten met mijn handen om mijn hoofd, want ik had het gevoel dat iedereen naar mij keek. Na de dienst wilde ik als eerste buiten zijn en weg wezen, maar die dominee kwam mij achterna en zei tegen mij dat hij het een hele goede vraag vond. We hebben toen nog wat langer met elkaar gesproken en op een gegeven moment stonden er een heleboel mensen om ons heen, maar niemand zei wat. Ze deden alsof ze niet luisterden, maar dat deden ze wel. U weet wel hoe ze dan staan, zo schuin met hun oor. Toen heb ik gezegd; ’ Waarom zeggen jullie niets, jullie mogen ook wel je mening zeggen. Nou sta ik hier alleen te praten met de dominee!’ En toen hebben we nog een tijdje over de preek staan praten. Maar ik vond het maar niks hoor. De volgende keer houd ik mijn mond!’ Wat een verhaal en wat had ik er graag bij willen zijn. Wat ben ik blij dat die dominee het zo heeft opgepakt en dat deze jongen zijn verhaal kon doen. Hij werd er niet op aangekeken, nee, hij kreeg juist

blz 26


erkenning en werd aangemoedigd. Hij wás iemand en mócht er zijn. Van zijn vriend hoorde hij later dat de gemeente erover denkt om één keer per maand een preek nabespreking te gaan houden en dat de dominee eens in de zo veel tijd de gemeente de kans wil geven om op de preek te reageren tijdens de dienst. Zo maar een jongen? Nee, niet zo maar een jongen. Een jonge vent die nog veel moet leren, maar heel erg zijn best doet om er iets goeds van te maken en te bewijzen dat hij het kan. Willemijn Bakkes, uw pastor

Helpen met de handen op de rug Vrijwilligers gevangenenpastoraat vergroten hun bekwaamheid en inzicht Je kunt niet alles geven wat je gevraagd wordt. Dit inzicht stond centraal op de jaarlijkse bijeenkomst van vrijwilligers voor het Gevangenispastoraat, op 7 maart in Silo. Aanwezig waren zo’n twintig kerkvrijwilligers, kliniekvrijwilligers en Silomaatjes; mensen dus die gedetineerden bezoeken en die ex-gedetineerden bijstaan bij hun herintrede in de maatschappij. In zijn opening bepaalde ds. Jan Eerbeek, Hoofd Justitiepredikant, ons erbij dat een misdadiger meer is dan zijn delict, zoals een gelovige voor God ook meer is dan zijn tekortschieten. In de versterking van dat meerdere zit de kiem van het opnieuw beginnen en verantwoordelijkheid leren dragen. En dat is waar de vrijwilligers een steentje aan kunnen bijdragen. Maar daar zijn ook valkuilen aan verbonden. Welke dat zijn en hoe we ze herkennen, is ons voorgehouden door Irinda de Groen, consulent van de Stichting Exodus Nederland. Waar het uiteindelijk om gaat is dat de gedetineerde op zeker moment weer op eigen benen komt te staan. En daarbij niet afhankelijk is van vrijwilliger of maatje. Vrijwilliger zijn in de bajes, dat is aanwezig zijn en tegelijkertijd jezelf overbodig maken. Irinda typeert het werk van de vrijwilliger daarom ook als ‘helpen met je handen op de rug’. Vergelijk het met opvoeden. Ook dat gaat met vallen en opstaan. Dan is het goed dat de ouders er zijn, voor troost, een pleister en soms een knuffel. Maar niet om de uitdagingen over te nemen. Want, zo zei justitiepredikant ds. Arjan Noordhoek, je hoeft echt niet alles te doen wat


blz 27

je gevraagd wordt. Stimuleer ze liever het opnieuw te proberen, en nu wel goed. Zodat ze uiteindelijk de vleugels durven uitslaan en op eigen kracht de wijde wereld in kunnen vliegen. Aangespoord door de vrijwilliger en het maatje, maar niet van hen afhankelijk. Daarom: erbij zijn en erbij blijven, ofwel helpen met de handen op de rug. Wat je daar met die handen doet? Je kunt ze bijvoorbeeld even vouwen. Want daar is op zo’n moment niets mis mee, met een gebedje met de handen op de rug. Henk A. Boeschoten jr. Lid van de Driehoek namens de Raad De Driehoek is het coördinatie- en meldpunt m.b.t. ex-gedetineerden in Silo. In de Driehoek hebben zitting: ds. Willemijn Bakkes (pastoraat), ds. Arjan Noordhoek (coördinator maatjesgroep en justitieel adviseur) en Henk A. Boeschoten jr. (namens de raad der gemeente).

Brief van mijn buurman Zomaar een brief in de bus, op de morgen van 2 maart. Een brief van de buurman van nummer 29, gauw openmaken, het zal wel over de plannen voor nieuwe bestrating van de Schoolstraat gaan. Maar nee, het gaat over veel meer dan dat. Hij weet dat er op nummer 12 een dominee woont. Ik word warm en dankbaar bij het lezen, ik laat u graag delen in een brief van mijn buurman. Met zijn toestemming, want hij staat voor zijn geloof. (Arjan Noordhoek) Als ik dit schrijf is de lijdenstijd net begonnen. Ik heb de cydus van het lijden, sterven en de opstanding van Jezus altijd een bijzondere gevonden, maar het idee dat Jezus de zonden van de wereld op zich genomen had, heeft mij nooit kunnen aanspreken. In mijn zoektocht naar wat het lijdensverhaal voor mij kon betekenen kwam het idee in me op dat Jezus misschien wel nooit echt heeft geleefd, dat hij een mythische persoonlijkheid kon zijn en dat ik op zoek was naar een verborgen boodschap achter het lijdensverhaal. Jaren later kwamen er beelden in mij op, die mij steeds meer gingen inspireren. Het kruis begon een symbool te worden: de staande balk, aan de onderkant stevig

blz 28


verankerd in de Aarde, aan de bovenkant wijzend naar de Hemel, naar God, naar de spirituele wereld, naar onze Goddelijke Essentie, ik begon die balk te zien als symbool voor het eerste gebod: 'Gij zult de Heer uw God liefhebben met heel uw hart, heel uw ziel en heel uw verstand'. De horizontale balk werden armen, uitreikend naar de medemens, naar de wereld, naar de hele schepping. Ze werden symbool voor het tweede gebod 'Heb uw naaste lief als uzelf'. Geleidelijk aan werd het kruis een Kruis van Liefde. Ik visualiseerde dit Kruis van Liefde in mijzelf: het eerste gebod werd de lengteas van mijn lichaam; het tweede gebod mijn armen liefdevol uitreikend naar de wereld. Toen werd me duidelijk dat deze beide assen, dimensies van liefde, elkaar moesten kruisen in mijn hart. Maar als het kruis in mijzelf zit: Moet ik dan mijzelf kruisigen aan het Kruis van Liefde? Het antwoord kon natuurlijk niet anders dan 'ja' luiden. Maar wat betekent de lijdensweg dan voor me, en de kruisiging? Ik kreeg als antwoord op die vragen: 'Kruisig je ego aan het Kruis van Liefde. Laat je ego sterven aan liefde voor God en aan liefde voor je Medemens, liefde voor de hele schepping'. Dit voelt als een heilige opdracht. Ik denk aan de strijd, die ik met mijn ego voer. Ik zie mijn angst dat er niets meer van me over blijft als mijn ego sterft. Dan komt de angst van Jezus in Gethsemané in me op. Tegelijk besef ik, dat als mijn ego aan dit Kruis van Liefde gestorven is, ik pas de mens kan worden die ik bedoeld ben te zijn, in mijn Goddelijke Essentie. Dat lijkt op opstanding uit de dood. Het lijdensverhaal van Jezus staat symbool voor mijn levensweg op aarde, mijn ego stukje bij beetje te laten sterven aan het Kruis van Liefde. Ik zie dat dit geen lijdensweg is, maar een leidensweg: het is mijn bewuste intentie en keus om mijzelf vol liefde, vertrouwen en overgave te offeren aan dat wat het leven van mij vraagt. En dat kan ik alleen maar doen met alle beperkingen van mijn bewustzijn, dat hierbij alsmaar in ontwikkeling is. Het lijdensverhaal van Jezus is mij meer gaan vertellen dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Alexander de Savornin Lohman


blz 29

Vanuit de Unie Gebedsestafette: God is aan het werk De Gebedsestafette is tot nu toe in de provincies Overijssel en Drenthe geweest. Er klinken zeer positieve geluiden vanuit de gemeenten die hebben meegedaan. ‘Woorden kunnen niet beschrijven wat er de afgelopen zeven dagen is gebeurd’, schrijft Remko Ongersma, voorganger van baptistengemeente Hengelo-Centrum. ‘In de verhalen die gedeeld zijn, maar ook in de stilte is God zo onomstotelijk aan het werk geweest, dat we alleen maar in dankbaarheid terug kunnen kijken.’ Lees meer ervaringen op www.kiezenvoorverbinding.nl. In april is de estafette achtereenvolgens in: Musselkanaal, Appingedam en Delfzijl, Groningen-Noord en -Zuid, Hoogezand Beukemastraat en Woldwijk, en Winschoten. Wilt u voor deze gemeenten bidden? Open collegedagen Kom op 8 of 9 mei of op 12 juni naar Barneveld, en ontdek tijdens de open collegedagen wat het Baptisten Seminarium heeft te bieden voor theologiestudenten! Meer informatie: www.baptisten.nl/seminarium. Algemene Vergadering Op 15 en 16 mei wordt in Veendam de Algemene Vergadering gehouden. Met als ingrediënten onder meer: samen nadenken over de beleidsplannen 2010-2012, boeiende bijdragen van de baptistenhistoricus Ian Randall, een Avondmaalsviering, workshops en veel ontmoeting. Daarnaast neemt de gemeente Veendam, die dit jaar vijftig jaar bestaat, haar gasten mee langs een bijzondere tentoonstelling over 400 jaar baptisme in het Veenkoloniaal Museum. Dit wilt u toch niet missen? Naast de afgevaardigden uit de gemeenten, zijn ook andere belangstellenden van harte welkom! Agenda jubileumjaar Gebedsestafette Jubileum Symposium Internationale viering Jubileum Symposium Dankdag

31 januari-14 november 16 april 24-26 juli 8 oktober 14 november

blz 30


Het programma van de internationale jubileumviering van 24 tot en met 26 juli in Amsterdam neemt steeds vastere vormen aan. Het belooft een geweldig evenement te worden met inspirerende bijbelstudies en seminars, praise, muziek, toneel, ontmoeting met baptisten uit de hele wereld en een kijkje op voor baptisten historische plaatsen in Amsterdam. Er is ook een kinderprogramma. Op www.amsterdam400.org is nu het hele programma te vinden. Ook kunt u zich daar aanmelden. Als u met meer dan tien mensen uit uw gemeente komt, is het de moeite waard gebruik te maken van de speciale aanbieding die op de homepage staat vermeld! Het belooft een unieke gelegenheid te worden om ons 400-jarig jubileum te vieren en de verbondenheid met broeders en zusters over de grenzen heen te ervaren. Wat: Internationale jubileumviering 400 jaar baptisme Wanneer: 24 t/m 26 juli 2009 Waar: De RAI in Amsterdam Voor wie: Alle belangstellende baptisten (voertaal: Engels) Kosten: 195 euro Aanmelden: www.amsterdam400.org

DRUKWERK REGELRECHT. Baptistengemeente Silo. Baptistengemeente Silo

Recommend Documents