Blad voor leerlingen, ouders, personeelsleden en vrienden van SJB

Blad voor leerlingen, ouders, personeelsleden en vrienden van SJB St.-Jan Berchmansinstituut Kleine Hemmenweg 4 – 4a 3520 ZONHOVEN Tel.: 011 81 36 83 – 011 81 32 43 Fax: 011 81 71 38 [email protected] http://www.sjb-zonhoven.be

Jaargang 8 nr. 2 Pasen 2010 Verantwoordelijke uitgever: Veronique Huber

Beste ouders, leerlingen, collega’s Traditiegetrouw zijn ook dit jaar weer heel wat zesdejaars naar Italië vertrokken. Negenentachtig leerlingen zijn donderdag samen met tien leerkrachten op de bus gestapt naar het Romeinse moederland. Het zal een reis worden die heel wat te bieden heeft op cultureel en historisch vlak met bezoeken aan Firenze, Rome, Pisa, Assisi, Ravenna, Venetië, Siena, Pompeï, Verona en Paestum. Ik wens hen een onvergetelijke reis toe! Ook had dit trimester veel boeiende dingen te bieden op vlak van sport, cultuur, gezondheid, de acties rond Haïti en nog veel meer, waarover je verder in dit nummer meer kan lezen. Verder wens ik iedereen een leuke vakantie toe en een vrolijk paasfeest! Veronique Huber directeur

Bezoek van een slechtziende in klas 4.9: Maria van Reymersdaele Op 26 november 2009 hebben we Maria uitgenodigd om te komen praten over haar visuele handicap. Deze uiteenzetting was bedoeld om leerlingen een stapje te laten zetten in de leefwereld van blinden en slechtzienden. Is die wereld dan helemaal anders dan die van de zienden? Heel zeker niet! Maar de handicap van het gezichtsvermogen heeft wel als gevolg dat je de wereld door een andere bril bekijkt. “Kijken” kan ook door te horen, te ruiken, te tasten, te proeven. Wij staan daar meestal niet bij stil. Maria heeft de leerlingen zo goed mogelijk op al hun vragen een antwoord gegeven. Aan de hand van speelse opdrachten hebben de leerlingen aan den lijve kunnen ervaren dat ze ook kunnen ontdekken en verkennen zonder hun ogen te gebruiken. Als hulpverlener in de zorgsector zullen deze tips zeker een bijdrage zijn voor een vlotte omgang met blinden en slechtzienden. Het was alleszins een fijne en leerrijke namiddag. Dominique Gregoor

De blindengeleidehond Op 10 december 2009 hebben we Geert Decresson en zijn blindegeleidehond, Niels, op bezoek gehad. Geert is een man van 39 jaar, getrouwd en vader van 2 kinderen. Hij is van zijn 24 jaar blind door een werkongeval. Op het moment dat hij blind is geworden, heeft hij meteen een geleide hond aangevraagd. Geert heeft ons verteld dat geleidehonden zeer veel geld kosten. Een pup kost algauw 1500 euro à 2000 euro. Na zijn opleiding betaal je 25.000 euro. Hij vertelde ons welke rassen geschikt zijn om op te leiden als blindengeleidehond. Wanneer de hond zijn harnas draagt, wil dit zeggen dat de hond werkt en mag hij niet geaaid worden door vreemden. Het is geweldig dat mensen met een visuele handicap zich op deze manier, weer gemakkelijker in de maatschappij kunnen behelpen. Geert deed ook een oproep om plastic dopjes van pet flessen te verzamelen. Deze dopjes worden gerecycleerd, de opbrengst gaat integraal naar de opleiding voor blindengeleidehonden. Je kan de dopjes deponeren in de daarvoor voorziene container in onze school. de leerlingen van klas 4.9

Met de klas op bezoek in Tongeren Donderdag 21 januari hebben we een leerrijke uitstap gemaakt naar de oudste stad van België Tongeren. s’ Morgens om 8.15 u. verzamelden we allemaal aan het station van Hasselt om van daaruit de trein richting Tongeren te nemen. De treinreis verliep vlot en na ongeveer 25 minuten waren we al in Tongeren. We wandelden 10 minuten tot aan de Grote Markt, waar we het beeld van Ambiorix zagen staan. De gidsen ontvingen ons op de afgesproken plaats. We werden in twee groepen verdeeld en onze stadswandeling kon beginnen. We bezochten de St.-Janskerk, het begijnhof, de begijnhofkerk, het Agnetenklooster, de Moerenpoort, de middeleeuwse omwalling, de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek en de archeologische site. Na de rondleiding, vol informatie en veel weetjes, begonnen we allemaal honger te krijgen. We kregen dan ook een uurtje de tijd om onze boterhammetjes of een hapje en een drankje te gaan eten. Tijd om uitgebreid te shoppen hadden we jammer genoeg niet. Na het middagmaal verzamelden we allen aan het standbeeld van Ambiorix, om van daaruit richting Gallo-Romeins museum te wandelen. Dit vonden we zeer interessant. Het was een adembenemende tijdreis: verrassende displays, schitterende objecten en multimediale presentaties brachten hier de prehistorie en de wereld van de Romeinen en Galliërs tot leven. Nadat we de gidsen bedankt hadden, vertrokken we richting station met een hele rugzak informatie. Het was een leerrijke dag, anders dan een gewone schooldag. Want geef toe, wie vindt een uitstap niet leuk? De leerlingen van 3 STW

X-MOS: 2010: absolutely bonkers De heilige Johannes Chrysostomos zal het wel niet voor mogelijk hebben gehouden dat uitgerekend hij zijn naam zou geven aan een toch wel zeer uitbundig feestje. Op 22 januari was het weer zover. Voor één dag zwaaiden de zesdes de plak over SJB en ze zorgden ervoor dat dit niet onopgemerkt voorbijging.

Om die dag perfect te laten verlopen, was er natuurlijk heel wat voorbereidend werk nodig. In de afgelopen maanden werd er druk getekend aan het logo, vlijtig geschreven aan sketches en gedreven geoefend op dansjes. Middagspeeltijden werden aangewend om de choreografieën in te oefenen en ook na school werd er nog druk over en weer gemaild om een scène nog wat te herschrijven. Stilaan kreeg Chrysostomos vorm. De tekst was af, de cast werd ingevuld en het instuderen van de teksten kon beginnen. Op de eerste repetities net voor de kerstvakantie kwamen de sketches voor de eerste – maar zeker niet de laatste – keer tot leven. Na de kerstvakantie kwam alles in een stroomversnelling. Plots was het nog maar drie weken. En er moest nog zoveel gebeuren! Oefenen was de boodschap. Woensdagnamiddag was vanaf nu voorbehouden voor Chrysostomos. En opeens was het zover. Op 18 januari begon de drukste week uit onze schoolcarrière. Woensdag werd de revue voor de eerste keer opgevoerd in zijn geheel én op het grote podium. Techniek werd afgestemd op de act en vice versa. De turnzaal was mooi versierd en iedereen had er zin in. Het was wel even wennen en de eerste opvoering verliep dan ook moeizaam. We leerden echter snel en de tweede keer ging het al een stuk vlotter. Er werd ook al heel wat afgelachen. De generale repetitie van donderdag verliep zonder al te veel problemen. Het publiek, dat bestond uit leerkrachten, oudleerlingen en ouders, kon de sketches en dansjes duidelijk smaken en geregeld ging er een instemmend gegniffel door de zaal (hier en daar een bulderlach). Het geblokkeerde gordijn zorgde ook voor groot jolijt, zeker toen Mr. Niest en Mr. Bonkers besloten zich eventjes te gaan moeien. Wat volgde was een improvisatie van ruim 10 minuten, die zeer gesmaakt werd door het publiek. Op de 22ste liep de wekker al extra vroeg af, want de grote dag was aangebroken. X-MOS 2010 was begonnen. Na een passage langs de pub werden we op school verwacht voor het traditionele ontbijt. Met een koffiekoek en broodje achter de kiezen waren we helemaal klaar om de andere leerlingen te voorzien van een laagje lippenstift. Werkelijk niemand kon ontsnappen. De rest van de school werd ook voor de eerste maal ‘geëntertaind’ met de ochtendact. De zesdejaars brachten een dansje op ‘I gotta feeling’ van Black Eyed Peas. ‘Tonight’s the night!’ werd enthousiast meegebruld.

Die uitgelatenheid maakte onder de acteurs en dansers eventjes plaats voor een krop(je) in de keel, want zij werden onmiddellijk daarna op het podium verwacht. De revue werd aan mekaar gepraat door twee duo’s, zogezegd presentatoren van één en VT4, in een spannende strijd om de kijker. Om op het einde van de revue tot het besluit te komen dat ze beide ontzettend goede ‘programma’s’ in huis hebben. Ook leerkachten kwamen kijken en zagen dat het goed was. Elke act kon dan ook rekenen op een daverend applaus. De band ‘X-mossels’ zorgde voor een spetterend einde, de zesdejaars schreeuwden duchtig mee en zelfs enkele leerkrachten lieten zich van hun ritmische kant zien. Na de revue was het etenstijd. Een soepje, kroketjes en een dessert gaven ons weer energie voor de muziekquiz in de namiddag. Onze kennis van de hedendaagse muziekcultuur werd getest en klas 6.6 kwam als winnaar uit de bus. Daarna keerden we huiswaarts, maar niet voor lang. ’s Avonds stond er immers nog een fuif op het programma. De eetzaal was omgetoverd in een hippe discotheek en de DJ’s draaiden de ene feestplaat na de andere. De drank vloeide rijkelijk, er heerste een geweldig sfeer en er werd uitbundig gedanst. Zelfs de leerkrachten smeten zich op de dansvloer, maar of ze er zich nog iets van herinneren is niet geweten. Om kwart na een, op de tonen van ‘Le lac du connemara’ liet ik de eetzaal achter mij. Het was een lange, leuke dag. We hebben er hard voor gewerkt, maar het was ongelooflijk de moeite waard. Dus aan alle zesdejaars: proficiat! En we zingen allemaal nog één keer: ‘Some people think I’m bonkers, but I just think I’m free. Man, I’m just livin’ my life, there’s nothin’ crazy about me-e-e-e.’ Elisabeth Vroonen (klas 6.2)

Gedichtendag

Voor gedichtendag schreven we allemaal een gedichtje Met een heel leuk berichtje Om de gangen wat op te fleuren En jullie allemaal op te beuren Hieronder kunnen jullie enkele gedichtjes lezen We zijn goed, dat is bewezen! Julie Baeten en Karlien Trippaers (klas 5.7) Hier volgen de mooiste gedichten. Veel leesplezier!

Je was een druppel In de grote oceaan Een appel Aan de boom op de heuvel Je was een orkaan Net aan zijn begin Een bloeiende bloem In de tuin van je leven Je was een veer Die naar beneden dwarrelt Een wollen wolk In de klare hemel Je was een deel Van zoveel mensen Maar nu Ben je een herinnering

Sara Maes (klas 5.8)

Het is zoals feest of een picknick in de lente. Een lekkende leiding weer in gebruik als een streep onder de sleur Een stoelendans op wereldvlak of een emotie herondekt Het is wel dolle pret wanneer ik op vakantie

vertrek

Raf Maes. 5.7

Muziek en humor als beste vriend Onze derdejaars mochten het tweede trimester inzetten met een theaterbezoek. Op 29 januari genoten ze van de voorstelling Tok Tok van De Beenhouwerij in CC Muze HeusdenZolder. Gedurende 80 minuten deden Gerrit De Cock en Reinert DHaene, de heren van De Beenhouwerij, er alles aan om onze lachspieren op de proef te stellen en onze voeten doen mee te bewegen op hun aanstekelijke cadans. Onder het motto ‘ritme is meer dan drummen alleen’ brachten de heren een getikte show, waarbij met van alles geslagen werd. Ze werden bijgestaan door de onvolprezen 3Danimatiefiguurtjes Noëlla, de 3D-animatiekip en Whoopi, het 3D-animatiekuiken. Iedereen moest heel hard zijn best doen om stil te blijven zitten. Een unieke muzikale beleving die door onze derdejaars warm werd onthaald! Lieve Lijnen

Bedrijfsbezoek Konings Op dinsdag 2 februari 2010 brachten wij, de leerlingen van 5 kantoor, een bezoek aan de magazijnen van het bekende bedrijf Konings in Zonhoven. Het weer viel niet echt mee die dag, maar we hebben wel veel nieuwe en interessante dingen gezien in het bedrijf. We werden begeleid door de heer Bos, een vriendelijke man die ons heel wat uitleg gaf over hoe het er in een magazijn aan toe gaat. Als eerste werd ons uitgelegd wat de shuttle was. Voor ons was dat helemaal nieuw, we waren dan ook erg benieuwd hoe dit systeem in elkaar zat! Verder werd er uitleg gegeven over het het gangensysteem, de verschillende soorten stellingen, de verschillende soorten palletten, de transportmiddelen die er gebruikt worden, het locatiesysteem, … . Er was heel wat lawaai in het magazijn door de verschillende werkzaamheden van de magazijniers, maar toch probeerden we zoveel mogelijk van de uitleg van de gids mee te pikken. Na een leerrijke namiddag in het bedrijf hebben we veel nieuwe informatie kunnen opdoen. Ook hebben we heel veel van wat we tijdens de lessen logistiek bestudeerd hebben, hier in praktijk kunnen zien. Door dit bezoek hebben we allemaal een mooi uitgewerkt werkstuk over magazijnen kunnen maken. Dat zal ons in de toekomst zeker nog van pas komen! Gabrielle Lezzi (klas 5.9)

Dikke-truiendag

In het kader van de jaarlijkse bewustmakingscampagne van de Vlaamse overheid rond klimaatsverandering organiseerde de werkgroep MOS (Milieuzorg Op School) op 12 februari 2010 een dikke-truiendag. We hadden al een paar dikke-truiendagen achter de rug, want in oktober werd er nog aan de verwarming gewerkt. De vernieuwing van de verwarmingsinstallatie had enkele dagen vertraging opgelopen. … Onze leerlingen waren dus voorbereid! Aan deze dag is – naar jaarlijkse gewoonte – een wedstrijd gekoppeld. (Een foto van) de origineelst geklede klas is voor een heel jaar te bewonderen in de hall van onze school. Dit jaar waren er twee winnaars: 3.4 Wetenschappen en 5.8 Sociale en Technische Wetenschappen.

Verslag COOS: 1 maart 2010 Op maandag 1 maart 2010 werden 5 leden van de minionderneming naar Antwerpen gezonden om hun minionderneming Bureka te verdedigen. Zij namen deel aan een project genaamd COOS (scholencompetitie rond ondernemerskwaliteiten). Door deel te nemen aan dit project, werden zij getest op hun theoretische kennis en hun praktische vaardigheden. Door de ervaringen die wij hebben opgedaan binnen ons departement in de minionderneming, stonden wij vanaf het begin al sterk in onze schoenen. In de voormiddag heeft Bureka zich moeten verdedigen tegen 61 andere teams in praktische oefeningen. Na het heerlijke middagmaal, dat het hotel Radisson Blu voor ons (gratis) had voorzien, moesten wij opdrachten vervullen waar een bezoek aan Aquatopia aan was verbonden. Dit was deels ontspanning en deels werken. Want ook deze opdrachten werden gequoteerd. In de namiddag waren alle 62 teams druk in de weer om te laten zien hoe sterk hun theoretische kennis was. Er waren 10 thema’s, voorbeelden hiervan zijn: MVO, verzekeringen, marketing, BTWregelingen, … Ook kreeg je een jokerkaart. Deze moest je voor een ronde indienen. Bij het indienen werden je punten van die ronde verdubbeld. Na de theoretische proeven kregen alle aanwezigen weer een kleine pauze. Tijdens deze pauze werd het laatste deel verbeterd. Tijdens deze pauze konden we weer rekenen op een snelle hap en wat drank. Maar zodra de pauze voorbij was, werd het zeer stil in de zaal. Er waren namelijk 10 prijzen uit te delen over de 62 deelnemende teams. De prijzen varieerden van filmtickets, een bongobon, een zeiltocht, tot een overnachting in een hotel. Velen zaten in spanning te wachten op de uitslagen terwijl wij realistisch dachten dat we totaal geen kans maakten op één van deze prijzen. Totdat Paul Schram (de organisator van COOS) ineens uit het niets ons teamnummer uitriep voor de 7de plaats! Wij waren allen verbaasd… Trots gingen wij naar voren om onze prijs (20 filmtickets) te ontvangen. Zodra we vooraan stonden, kregen we nog eens een dik applaus van de goedgevulde zaal. Rond half vijf was het al tijd om na deze drukke dag terug af te zakken naar Zonhoven. We zijn zeer blij dat we deel hebben mogen nemen. Na deze drukke dag waren de 5 leerlingen uitgeput van het hard werken in Antwerpen. Leden van Bureka: • Jeffrey Peeters (onderdirecteur) • Jens Michielsen (ICT-directeur) • Vincent Deprez (Technisch directeur) • Michael Hendrikx (Commercieel directeur) • Dylan Kellens (Financieel bediende) Luik Dinsdag 9 maart was het dan eindelijk zover. Onze taalexcursie Luik kon beginnen. We keken er allemaal ontzettend naar uit, maar we vreesden enkel een beetje voor ons Frans. De leerkrachten hadden ons namelijk al verwittigd dat we de hele dag door verplicht waren om Frans te spreken. Na een langere busrit dan verwacht konden we Luik verkennen.

Voor sommige groepen kwam eerst Expressparcours aan bod, voor de anderen de taalanimatie. Iedereen had een toffe gids, die niets anders dan Frans sprak. Voor Expressparcours moesten we op de bus blijven en reden we naar verschillende plaatsen in de stad (het vernieuwde station, Médiacité, het stadion van de Rouches, …). We moesten er tien opdrachten uitvoeren in de stijl van de TV- reeks “Peking Express”. We maakten er een echte strijd van, want het was een ware competitie tussen de verschillende groepjes. Na het eerste deel kregen we even de tijd om uit te blazen en te bekomen van al dat Frans. Na de pauze waren de batterijen alweer opgeladen en gingen we er terug helemaal tegenaan! Als je voormiddag Expressparcours had afgelegd, moest je namiddag aan de taalanimatie deelnemen en andersom. Tijdens de taalanimatie moesten we vooral inwoners of bezoekers van Luik aanspreken. Zij moesten ons zo goed mogelijk helpen, maar voor ons was het dan weer de kunst om ons beste Frans boven te halen en om onze opdrachten zo goed mogelijk uit te leggen. Simpel was het in ieder geval niet, maar het was zeker de moeite waard om ons Frans bij te schaven! Ook deze opdrachten waren niet eenvoudig, maar we hebben ze toch allemaal met glans doorstaan. Zo hebben we nog maar eens bewezen dat we een betere talenknobbel hebben dan we zelf beseffen !!! Uitgeput nemen we afscheid van onze gidsen en praten we op de bus nog na over de vermoeiende, maar zeer boeiende en leerrijke schooluitstap! Maria Zanardelli (klas 5.3) • • • • • •

Rockfestival SJB goes Haïti “ We will… we will… rock you ! ” “ We will… we will… rock you !! ” Dat was het uitgangspunt van meneer Thoelen nadat de directie hem gevraagd had om een festival t.v.v. Haïti te organiseren. Jullie moeten weten dat meneer Thoelen rockmuziek wel héél erg kan appreciëren dus het werd meteen een volmondige ‘jaaaaaa’. Een héle opdracht om alles alleen op poten te zetten… dus ging hij te rade bij enkele Teutrock-organisatoren en schakelde hij sommige collega’s in voor de catering. Hij stelde een hele waslijst op van TO DO’s : zaal en sponsors zoeken, het gemeentebestuur inlichten, de logistiek verzorgen, rockbands en geluidstechnici contacteren, catering (drank + eten) voorzien, affiches en festivalbandjes drukken, … Voor de bands klopte hij al snel aan bij Zornik en Millionaire, maar die moesten spijtig genoeg afhaken om agendaredenen. Na veel mail- en telefoonverkeer kwam er toch schot in de zaak : vele (ex-)leerlingen, die in een bandje spelen, reageerden positief en ook grotere namen zoals Starfucker, Nebrovski, Louisville Slugger, Guy Swinnen en Belgian Asociality waren bereid om een duit in het zakje te doen voor het goede doel. Beetje bij beetje kreeg alles vorm : 13 maart - een indoor rockfestival in de evenementenhal – 9 bands – integrale opbrengst voor Haïti. De mond-tot-mondreclame was natuurlijk niet voldoende, dus werden affiches en flyers gedrukt en in zoveel mogelijk Zonhovense brievenbussen gedeponeerd. De horecazaken en Facebook telden ook als reclamebron. Het waren weken van heen-en–weer gesjouw, maar alles liep uiteindelijk gesmeerd. Vrijdag 12 maart werd er al veel voorbereidend werk verricht en zaterdag stond er een hele ploeg aan ‘ruige rockmedewerkers’ klaar, te herkennen aan de rode T-shirts ☺ Vele collega’s werden die dag gebombardeerd tot ontvangstcomité van de artiesten, parkeerwachters, tappers, tooghelpers, kassiers, bonnetjesverkopers, bodyguards, klusjesmannen, keukenpieten, … Heel de crew mocht backstage en konden er ook lekker smullen van de overheerlijke (!) zelfgemaakte spaghetti of de vol-au-vent. Het podium werd eerst gevuld met jong geweld (lees: talent) en later op de avond met bekendere namen. Stuk voor stuk gaven ze er een lap op. Covers en eigen nummers : echt knap om te zien !! De sfeer zat erin, alleen het volk liet wat op zich wachten. Tegen de avond werd dat ruimschoots goedgemaakt en persoonlijk kon Louisville Slugger (met o.a. Gert Maex) me het meest bekoren ☺, maar over de hele lijn, regende het alleen maar positieve reacties !! Hier eentje van Olivier Brabanders (klas 6.3) Op zaterdag 13 maart kwamen vele belangstellenden genieten van het schelle geluid van de elektrische gitaar, het bonkende gevoel van de drums, de klank van de saxofoon e.a. Al die dingen en meer kon je op het benefietfestival van SJB zien en horen.

En er was wel genoeg om te horen: 9 groepen, elk met een aparte rockstijl. Zo was er de jonge Hasseltse groep Montgomery, met schoolgenoot Hendrik Schreurs als zanger, gitarist en saxofonist en ex-leerling Kasper De Sutter. Zij mochten om 13 uur de eerste snaren bespelen van die dag en ze werden opgevolgd door the Racoons (ex-leerlingen: Wout Withofs, Sander Hulsmans en Mathijs Mommeyer), La Grange plays Led Zeppelin, Kutter (Raf Mommen), Daktari en Starfucker. Stuk voor stuk speelden ze een strakke set en dit werd door de menigte ook geapprecieerd. Om 20u15 trad de opkomende Zonhovense groep Nebrovski op. Onze schoolgenoot Martijn Meeus op de drums en de rest van de groep (Koen Meeus, Stijn Brabanders en Stefano Moi) zouden zich misschien al kunnen warm maken voor Pukkelpop? Nebrovski maakte de zaal alvast helemaal warm voor nog een andere Zonhovense groep, Louisville Slugger. Deze band liet de zaal nog meer vollopen, zorgde voor een goede en intieme sfeer en kreeg dit ook te horen van het publiek. Het festival werd nog meer compleet door het debuut van onze eigenste mevrouw Thoelen, die een heel knappe gitaarprestatie leverde bij ‘Keep on rockin’ in the free world’, en Guy Swinnen, een ex-lid van de beroemde groep The Scabs. De combinatie van Louisville Slugger en Guy Swinnen deed het publiek enthousiast meezingen op een aantal liedjes : een proficiat daarvoor ! De avond werd met een luide knal afgesloten door de rockgroep Belgian Asociality. We konden allemaal naar huis gaan met één boodschap in ons achterhoofd: for those about to rock, we salute you ! Een mooie opbrengst en een geslaagd evenement, waar ook de tweede jeugd ruim haar gading vond. Iedereen was vol lof, zodat we misschien al kunnen dromen over een 2de editie. Een welgemeende dank-je-wel aan IEDEREEN, maar toch vooral aan meneer Thoelen !!! Chapeau ! Severine Thoelen

Italy, here comes SJB! Ook dit jaar reizen weer heel veel laatstejaars af naar Italië. 10 dagen is niet zo lang om een land als Italië te bezoeken, maar in elke stad staan er dingen op het programma die je gezien moet hebben en onze reizigers krijgen ook voldoende tijd om er de typische sfeer te proeven. Op die manier hopen we ze warm te maken om later nog eens terug te gaan. Het wordt beslist een prettige reis! Lijst deelnemers Romereis 2010: 6.1  Charlotte Akkermans, Claudia Bettens, Robin Gerrits, Noana Giambra, Liesbeth Goris, Martijn Meeus, Jelle Segers, Stephanie Staskowiak, Kelly Thijs, Ruben Vandeput, Laura Vermijl, Kenny Zeelmaekers, Lennart Lemmens, Joeri Meus, Simon Schreurs, Dennis Steegmans, Robin Stienaers, Anneleen Valkeneers, 6.2 Silke Aerts, Yentl Bielen, Maxime Lynen, Caro Nilis, Wouter Poelmans, JanThuwis, Maarten Vandebeek, Ann-Sophie Cox, Florence Machiels, Laura Wyers, Marjon Daemen, Tom Delbroek, Philippe De Schryver, Eline Lambrechts, Hendrik Schreurs, Bert Stevens, Paul Vangoitsenhoven 6.3  Michaël Bouts, Tiemen Celis, Eva Clerix, Evie Daniels, Bugra Dönmez, Liesbeth Dupont, Glenn Evers, Tom Gerrits, Kristof Hendrickx, Tim Joris, Stephanie Loix, Robin op ‘t Roodt, Nele Steenackers, Jo-Hendrik Thysen, Eline Vandeput, Piet Vandeput 6.4  Michael Hendrikx, Karen Hustings, Daniël Nicolas, Jeffrey Peeters, Marissa Smolders 6.5  Jonas Bosmans, Cynthia Cox, Lore Engelen, Ellen Franco, Valérie Houben, Kimmy Lockkamper, Ilke Steyls, Dorien Thuwis, Katrien Valkeneers, Grete Vanloffelt, Eline Vanreppelen, Jeffrey Veestraeten 6.6  Emie Boyen, Joelyn Erckens, Tessa Gilissen, Lise Hendrix, Jirka Houben, Jessie Paenen, Liesa Switten, Kaatje Vanoppen, Delphine Verbeke, Joyce Vernijns 6.7 Manuel Antunes Duarte, Dario Buzzerio, Koen Metten 6.8  Hanne Bijnens, Maïte Guijo-Velasco, Sem Viola 6.9  Mandy Leeten, Sarah Leeten, Lise Lojens, Sara Reijnders, Kim Van de Beek

Eva Schreurs, zus van Simon en Hendrik uit het zesde jaar, heeft voor een jaar andere oorden opgezocht: Australië. We mogen haar avonturen volgen in SJBeetje…

Ik weet niet meer welke dag we zijn. Agressief bonzen op het raam. “Christ”, gaat het door mijn hoofd. Dit moest er ooit van komen. Ik draai me om en stop mijn hoofd onder de lakens. Laat hem dit maar afhandelen. Jack krabbelt recht en zwaait de schuifdeur van ons busje open. “Do you realize you’re on private property here?” klinkt een vrouwenstem streng. “Sorta… We kinda figured…”, hoor ik Jack antwoorden, en dan, beschaafder “Do you want us to move?” “Yes. Of course. Now.” De deur schuift weer dicht. Jack zit rechtop in bed en duwt de lakens van zich af. “What’d she look like?” mompel ik. “A blond matron. Gotta get out o’ here.” Schuifdeur weer open, koele bries waait het busje binnen. Mijn ogen zijn nog steeds gesloten, ik wil niet wakker worden. Of ben ik al wakker? Jack rommelt, op zoek naar de sleutels en wandelt dan rond het busje, dat schokt wanneer hij zich op de chauffeursstoel hijst. Sputterend zet de motor zich in gang en hobbelend baant het busje zich een weg over het veld naar de verharde weg. Ik rol heen en weer in het bed. Van slapen komt niets meer in huis. Ik strek me zuchtend lang uit en schuif de gordijntjes aan de kant. Zonlicht dwarrelt op de lakens. Ik kan de lucht zien door het raampje. “What’s the time?” vraag ik. “6.30.” “What?! Well, she’s an early bird then. Big scary man-voiced early bird.” Ik sluit mijn ogen en hoor haar stem weer. Wolken schuiven voorbij. Geen idee waar Jack nu heen rijdt. Ik ben de co-piloot. Ik stippel de routes uit. Ik weet waar we zijn. “Where you going to?” vraag ik, toch een tikkie ongerust. Met hem weet je nooit. “Got it under control. You jus’ sleep.” Ik trek het gordijntje weer dicht. Ogen toe. Tot ik voel hoe het busje fel afremt en scherp draait. Een parking? Een parkje? Deur open, deur dicht. Koffer open. Gerommel. Ik moet op. Nog een keer lang uitrekken. Dan, snel, een-twee-drie, lakens van me af, rechtop, schuifdeur opendoen. Ik glijd van het bed af. Onder mijn blote voeten voel ik de korrelige grond. Ik wrijf mijn ogen uit en strijk mijn haar uit mijn gezicht. Rondom me hoge eucalyptusbomen, droge, lange grashalmen, dorre, gladde eucalyptusbladeren op de grond. En weer krekels. Het zal weer een warme dag worden. “Nice spot.” “Don’t look the other way. We’re only 20 metres away from the road. Was the first open spot I could find. With picnic table ove’ there!”

“Brilliant. No tap around?” “’fraid not. Still got plenty o’ water though. Here.” Jack komt achter het busje uit en steekt een fles water naar me uit. “I need the bucket, too.” Ik loop naar hem toe en neem de gele emmer uit de koffer. Mijn handdoek hangt op in het busje, zeep heb ik gisterenavond ergens achter de passagierszetel gelegd. Ik kijk rond. Achter die struiken daar ben ik waarschijnlijk nog zichtbaar van op de weg. Maar hoeveel verkeer kunnen we hier verwachten, om half 7 ’s ochtends? Ik zoek mijn slippers en stap met grote passen over de struiken. Daar giet ik de helft van de waterfles in de emmer en was gehurkt mijn gezicht en oksels. Ik trek mijn top uit en giet de hele emmer over me uit. Dan de rest van de fles. Zalig. Een mens onderschat wat een luxe water is. Deze fles zullen we hopelijk snel kunnen hervullen. We plannen een aantal uren wandelen en hebben veel water nodig. Niet alleen om te drinken, maar ook om te koken, voor de vaat en om ons te wassen. Misschien kan ik vanavond nog eens bij een tankstation mijn haar wassen. Daar is er meestal aan kraantje, lees stromend water. Ik ga terug naar het busje en gris een proper t-shirt uit mijn koffer. Daarna trek ik de matrassen naar buiten en zet ze op een plastic zak rechtop tegen het busje om ze te laten luchten. Jack heeft intussen een wasdraad gespannen zodat de lakens en kussenslopen kunnen wapperen en de handdoeken kunnen drogen. Een pot water staat op het gasvuurtje voor thee en koffie. Het begin van een nieuwe dag en we weten nog niet wat we zullen doen en waar we zullen uitkomen. Of we een goede plek om te overnachten zullen vinden. Gisteren hadden we pech. Het was laat en we waren moe en door de afwezigheid van straatverlichting is de nacht ondoordringbaar en verhullend. Alles is donker, de hemel bezaait met sterren. Jack had het busje ergens in een wei gezet. De blonde matrone was er niet blij mee geweest, maar wij zijn er al weer weg. We zijn vluchtig, we laten geen spoor. Het land laat indruk op ons na, wij niet op het land. “Let’s not take too long here. Still about an hour o’ driving to do ‘fore we get to Mount Buffalo”, zeg ik en begin de ontbijttafel af te ruimen. Jack loopt naar de waslijn. “Hey, come on, Jack, you did enough this morning, leave that to me an’ go have a wash. You think we can be out o’ here by 8.30?” “Oh God yeah. Leave the washing-up ‘till later. I’ll be back in a tick.” Met mijn voeten op het dashboard inspecteer ik de wegenatlas, die intussen ezelsoren heeft. “Ok, we’re on the Great Alpine Road now, in about 20 kilometers we reach Porepunkah, where you need to find the C535. That road goes straight into the park. Got some info about a couple o’ day hikes here. Looks like it’s all in all a rather accessible park, compared to Snowy River NP. I assume you don’ wan’ me to read it out loud yet? ” “Nah, late’. Le’ me put some music on.” Jack steekt zijn hand uit naar de autoradio. “No-no-no-no-no, you just watch the road. Let me do that. You seem to have difficulties delegating tasks, Chief Pilot. You need to let me do my duties as a co-pilot here. Skimming the tourist brochures, reading maps and fiddling around with your i-pod is my realm.” Jack rijdt, altijd en overal en daar ik ben hem oneindig dankbaar voor. Voor geen goud ter wereld wil ik links rijden, de campervan in smalle parkeerplaatsen manoeuvreren, acrobatentoeren uithalen om putten in onverharde wegen te ontwijken. Wel ja, voor enkele duizende dollars is alles doenbaar. De kilometerstand geeft intussen bijna 3000 kilometers meer aan dan toen we vertrokken. Stukje bij beetje ploegden we ons een weg langs de kust, om vervolgens het warme binnenland in te rijden, door uitgestrekte nationale parken van eucalyptusbossen, regenwouden, vulkanisch gebergte, door platte landbouwgebieden van

gele weiden met merinoschapen en statige, ordelijke kapwouden. De Great Alpine Road rust op de brede, platte valleibodem en links en rechts van ons verrijzen groene heuvels. We voelen dat het nationaal park dichtbij is. Het laatste dorpje staat als een meerwarige toegangspoort en enig menselijk teken aan de rand van een grote donkergroene vlek op de landkaart. De weg daarentegen lijkt zich dapper te willen houden en probeert zo min mogelijk te kronkelen. Kilometers broeierige asfalt vloeien voort. We weten hoe de weg plots zal ophouden. We voelen hoe wildernis loert. Jack wijst naar een wegwijzer en slaat rechtsaf de C535 in. Een ander bord geeft aan dat we na een paar kilometer inkom zullen moeten betalen. Inkom voor onherbergzaamheid. De weg begint nu te klimmen en slingert zich in bochten de heuvels op. Op een recht stuk weg staat een eenzaam wachthuisje. Jack draait zijn raampje naar beneden, terwijl ik een 10 dollarbiljet uit mijn portefeuille frunnik. “G’day, mate. A day ticket please.” Ik kijk naar de brede kaaklijn van Jacks profiel, zijn rechte neus en naar zijn hand die op de versnellingspook rust. Een vijftiger met piekige grijze plukken op een hoog voorhoofd en een leeuwenneus neemt het geld aan, geeft ons een folder, de zoveelste voor onze te uitgebreide collectie, al zijn de brochures van de parkrangers wel de beste, en opent de slagboom. Jack zwiert het parkticket op het dashboard. “Music? ” vraagt hij, “I feel like some Mononoke.” “Yeah, Mononoke. Nothing suits this scenery better.” De weg klimt en slingert en de valleien reiken alsmaar dieper. Groene steeds ruwer bergen, met hier een daar grijze flanken van verbrande eucalyptusbomen, witte rotsblokken. Ik kan niet wachten tot ik mijn wandelschoenen kan aantrekken, de spieren in mijn benen kan voelen tintelen, mijn rugzak op mijn schouders kan voelen leunen. Hoe dat ik mijn T-shirt zal wapperen, het zweet van mijn voorhoofd zal wrijven, mijn hand boven mijn ogen zal houden en zal turen naar wat alweer de rand van de wereld is. Waar geen sprake is van winkelketens, van aidsremmers, van regeringscrisissen, van honger, van de nieuwste plaat van, van TVprogramma’s. Daar waar alles is zoals het is. Waar de nacht valt en de zon opkomt en al de rest stof is, waar ik me een indringer voel en tegelijkertijd opga in wat mij overtreft. Daar waar mijn kleren de enige grens zijn. Wordt vervolgd!

Sport op school

SVS ACTIVITEITEN 2DE TRIMESTER Volleybal – woensdag 6 januari 2010 Cadetten meisjes Ploeg A Deelnemers: Ilona Sansom(klas 4.1), Mauranne Beerten(4.2), Elisa Dehasque(4.3), Lotte Indeherberg(4.3), Elyne Van den Bosch(4.5) en Julie Wuytens(4.6)

Ploeg B Deelnemers: Evelien Konix(klas 3.1), Sofie Vaes(3.1), Eline Fraiponts(3.2), Lisa Theunis(3.2), Lies Das(3.9), Lotte De Puydt(3.4) en Annelien Bruggen(3.7)

Uitslagen: SJB Zonhoven A SJB Zonhoven B SJB Zonhoven A

-

SJB Zonhoven B 2 VJC Hasselt 0 VJC Hasselt 0

-

0 2 2

25-23 25-19 8-25 11-25 11-25 18-25

Niettegenstaande onze sterke vertegenwoordiging (2 ploegen) slaagden we er niet in de eerste plaats te bemachtigen. We eindigden op een tevreden 2de en derde plaats!

Scholieren jongens Deelnemers: Niels Donders(5.2), Martijn Reynders(5.1), Thomas Vanbrabant(5.2), Benno Vanheusden(3.5), Mathijs Geers(5.4) en Toon Hendrikx(5.4). Uitslagen: SJB Zonhoven SJB Zonhoven SJB Zonhoven

-

KA 2 Hasselt SM Herk-de-Stad VJC Hasselt

0 2 1

-

2 1 2

Onze scholieren behaalden op 6 deelnemende scholen de 3de plaats. Volleybal leerkrachten- vrijdag 5 februari 2010 in Genk Deelnemers: Katrien Herbots, Isabelle Voets, Rita Baeten, Bram De Raeve, Patrick Zadora, Jos Lenaerts, Freddy Vandael, Jo Tips, Ben Cox en Koen Vandeput Eindrangschikking – recreatieve reeks: 1 2 3 4

SJB Zonhoven PSS Diepenbeek Povil Lommel SM Neerpelt

10 10 4 0

punten punten punten punten

19-25 14-25 25-19 21-25 17-25 25-18

15-8 7-15

Voetbal - woensdag 10 februari Basvelden meisjes hogere cyclus

Deelnemers: Ellen Bettens(3.3), Bieke Thuwis(3.7), Pervinca Della Pelle(3.7), Verena Jans(3.11), Mirthe Loyens(4.2), Jolien Metten(5.7), Romina Abbruzzese(5.8), Natalie Dominguez(6.5), Dorien Thuwis(6.5), Ilke Steyls(6.5) en Grete Vanloffelt(6.5).

Een dikke proficiat voor Ilke en Grete die niettegenstaande hun gebrek aan voetbalervaring, ons spelersaantal aanvulden tot 11 dames! Terugronde: Rangschikking na 2de speeldag: 1 2 3 4 5

KA2 Hasselt: SH Neerpelt: KC St.-Truiden: Povil Lommel BC SA Zepperen BC

9 3 0

punten punten punten

Woensdag 24 februari 2010 te Zonhoven Basvelden Provinciale eindronde: We behaalden net geen plaats bij de eerste drie! Een mooie troostprijs werd ons bezorgd door SVS en uitgeloot onder onze 9* kranige voetbalsterretjes: Pervinca Della Pelle mocht een mooie splinternieuwe, propere voetbal mee naar huis nemen. *We speelden 3 wedstrijden met 9 voetballers, normaal is het een elftal!

Kalender woensdag 21 april zondag 2 mei maandag 3 mei donderdag 6 mei donderdag 13 mei vrijdag 14 mei maandag 17 mei donderdag 20 mei maandag 24 mei dinsdag 25 mei vrijdag 25 juni dinsdag 29 juni woensdag 30 juni

info studiekeuze leerlingen 4 ASO kijkdag info ouders 2 (MW+LA) info ouders 2 (ST+BVL) Hemelvaartdag vrije dag sportdag info ouders 4 TSO Pinkstermaandag vrije dag barbecue 6de jaars proclamatie rapport