SCHERP
sept 2012
Dit is het kwartaal-blad van
Advertentie-tarieven:
de Amersfoortse IJs Vereniging
Nieuwe adverteerders kunnen mailen naar onze redactie en betalen op rekening 37.29.62.289 t.n.v. Penningmeester AIJV: € 20.- voor 1/ 4 pagina; € 80.- per jaar € 30.- voor 1/ 2 pagina; € 120.- per jaar € 50.- voor 1/ 1 pagina; € 200.- per jaar
Bijdragen kunt u aanleveren tot het eind van maanden
Correspondentie-adres:
februari, mei, augustus, november
Postbus 516, 3800 AM Amersfoort
mailtjes naar de redactie via:
[email protected]
Bestuur:
Anneke van Burgsteden
Voorzitter: Frans Groot
Martin Danens
Secretariaat extern: Jan Imanse
Tom van Rijn (vader van Lian) doet de lay-out
Secretariaat intern: Aldien Kruizinga
Hein Visser (eindredactie)
Penningmeester: Tolinda de Vries Ledenadministratie: Adrie van Zanten
Clubgebouw:
Website: www.aijv.nl
Bisschopsweg 177, Amersfoort, tel. 033-4616850
© copyright AIJV; niets uit deze uitgave overnemen
Elke dinsdag open van 19.00 tot 22.00 uur
zonder toestemming van de redactie!
van de ‘Raad van State’) dan wordt een extra leden-
Van de voorzitter
vergadering uitgeschreven. En dan is er reden voor een feestje.
Beste inlineskaters, schaatsers, hardlopers en fietsers.
Ik wens jullie een heel goede voorbereiding van de
De zomer is weer voorbij. Volgens de statistieken, wijkt
winterperiode toe.
deze zomer nauwelijks af van de gemiddelde zomers. Een gemiddelde berekend over vele jaren. Maar op
Frans Groot
een of andere manier heb ik dan toch een reactie van: ‘Hé dat klopt tocht niet?’
De afgelopen winter was een heel verrassende, want toen we de kans van een ijswinter al lang opgegeven
Van de redactie
hadden, kwam er tenslotte toch nog een periode met
Omdat beiden al heel lang in de redactie van dit club-
prachtig donker schaatsijs.
blad zaten, kregen Andrea Jansson (rechts) en Jona-
Deze zomer was in Nederland bepaald niet de zomer
than Winters envelopjes met kadobonnen van de AIJV
om gezellig in een tentje te kamperen, maar dat
toen ze onlangs besloten om afscheid te nemen. Op
veranderde in de laatste weken van augustus. Prachtig
onderstaande foto gaf Anneke hun de kadootjes.
weer toch?!
Andrea kwam vijf jaar geleden in de redactie; zij werkte mee aan twintig edities van de SCHERP. En Jonathan
Intussen liggen mijn schaatsen en schoenen op zolder
begon nog veel eerder; toen dit blad nog ‘IJzerscherp’
te wachten op groot onderhoud. Hebben jullie dat ook?
heette. In maart 2005 om precies te zijn, toen hij ook
Die houding van: ‘ach tijd genoeg’ en dan maar
voorzitter was van de Jeugd-Commissie.
uitstellen om de schaatsen weg te brengen.
Intussen zijn de nieuwe statuten van de vereniging de notaris gepasseerd. We voldoen nu aan alle richtlijnen die de KNSB stelt.
Rond de combibaan worden de nodige ontwikkelingen in gang gezet. Het is nog steeds onduidelijk wanneer de ‘Raad van State’ een definitieve uitspraak doet over de combibaan en met name over de twee bezwaren die bij de Raad van State tegen de combibaan zijn ingediend. De RvS houdt o.a. hiervoor zitting op 9 november 2012.
Het bestuur en de bouwcommissie hebben besloten om zo veel als mogelijk is, samen te vergaderen.
De nieuwe JC-voorzitter Turid Nieman kwam vorig jaar
Wanneer de uitspraak van de ‘Raad van State’
in de opmaak-redactie (gespecialiseerd dus in de lay-
definitief is en voor ons positief uitvalt, dan willen we
outs) maar zij trok zich weer terug nadat Tom van Rijn
zo snel mogelijk alle zekerheid hebben over hoeveel
deze klus ook wel bleek te kunnen klaren.
geldmiddelen we kunnen beschikken, om vervolgens te onderzoeken wat dan mogelijk is wat betreft het
Andrea en Jonathan zijn nu opgevolgd door Martin
ontwerp van de baan.
Danens; van hem leest u in deze SCHERP zijn eerste
Zodra er een goed plan ligt met een gedegen
bijdrage. Martin is tevens voorzitter van onze
financiële onderbouwing (dus bij een positief besluit
inlineskate-commissie.
1
Het zijn bij elkaar wel heel veel ‘blije kids’ die we mobiliseren Er stond ‘n reclame-kraam van Craft bij ‘t NK-skaten in Zeist in mei. En John Huiden had de tegenwoordigheid van geest om daar petjes en sleutelhangers te vragen voor onze maandagavond-skatertjes. Hij fotografeerde hen enkele weken later op het Oliemolenplein met trainers Boudewijn Langerak (boven links), Onno Hardebol (boven midden) en Cees Bruijns. Cees staat ook op de onderste foto, samen met trainster Demi Huiden. Het zijn bij elkaar wel veel blije kids die we mobiliseren. En nu hebben we nog niet eens ‘n eigen baantje naast ons clubhuis. Dus dat belooft wat, te zijner tijd!
2
Na de schoolvacanties werden de trainingen enthousiast hervat. Op bovenstaande foto gaf Casper Donker het startsein voor de sprintjes onder het kritisch oog van trainsters Demi Huiden en Doke Schoonhoven. En hieronder staan de wachtende ouders; velen zagen met angst en beven en zelfs met afgrijzen hoe hard hun kroost over het asfalt spurtte.
Emma Schoonhoven bekommerde zich weer om de allerkleinsten (op onderstaande foto) en inmiddels zat de oma van Jeroen en Marleen Stellingwerf geduldig te wachten bij ‘t wagentje vol bekers limonade totdat de training was afgelopen en de skatertjes hun dorst kwamen lessen.
3
Skeelertrainingen in Doorn omdat er nog geen baan in Amersfoort is
Half augustus zijn ook de woensdagavond-trainingen van
terwijl ‘n tiental ouders - die de skaters per auto derwaarts
onze wedstrijd-skaters weer begonnen op de 330-meter-
brachten - staan te wachten en te keuvelen. Over hoe
baan van Doorn; onder leiding van Joost de Vries.
mooi het zou zijn als we in Amersfoort ook zo’n baantje
Het is ongelooflijk tot hoeveel enthousiasme hij hen met
zouden hebben.
zijn schrille fluitjes kan opzwepen. Anderhalf uur lang,
Jilko de Kleine en Walter Douma zijn er zeker van: hun kids zouden dan niet éénmaal per week trainen maar wel drie of vier keer. Ter plekke biedt Walter aan om z’n grote kennis en ervaring (hij werkt bij een aannemer) in te zetten voor de bouwcommissie van onze toekomstige skeelerbaan. En Jilko filosofeert over de toekomst van ons clubhuis als er - over enkele jaren - dure appartementen zijn gebouwd op het terrein waar nu nog het zwembad staat (en dat wordt gesloopt). De appartementbewoners zullen niet blij zijn met het uitzicht op ons clubhuis en het aanpalende sportzaaltje. Terug naar Doorn en de training van onze skaters: het valt op dat hun gemiddelde leeftijd nu veel lager ligt dan vorig jaar. Er kwamen nogal wat tien-, elf- en twaalfjarigen bij. De meesten in onze club-kledij wat ‘n rechtgeaard AIJV’er natuurlijk veel deugd doet. Ook de kleinsten rijden hun rondjes in een onwaarschijnlijk hoog tempo waar al die ouders verbluft naar staan te kijken. En Joost laat ze de lastigste oefeningen doen: in spagaat over de finish. Die spagaat begint niet een paar meter te vroeg of te laat; de timing is van ‘t grootste belang en is ook ‘t allermoeilijkst. Denk maar dat je grootste concurrent vlak naast je rijdt en probeer de wieltjes van je voorste skate nog een paar centimeter eerder over de streep te rollen. En steek dan je armen omhoog; heel explosief en ook goed voor je balans.
4
Na alle spagaatjes, startoefeningen en steigerungen zaten de meesten na te hijgen in het gras om het afscheidswoordje van Joost te aanhoren. En toen, om 20.45 uur, konden vader Bolsius (met Janna en Pieter) en ook alle andere ouders met hun kids weer de auto’s opzoeken om 15 kilometer terug naar Amersfoort te rijden; je moet er wat voor over hebben!
5
Nooit meer schaatsen naar Spakenburg en Nijkerk ? In de winters van 1996 en 1997 organiseerde de AIJV de
doende betrouwbaar ijs blijft liggen. Maar bij Spakenburg
eerste en laatste Eem-toertochten vanuit Amersfoort naar
is het meer zó smal (een paarhonderd meter) dat er geen
Spakenburg en ‘t verderweg liggende Nijkerk. Duizenden
betrouwbaar ijs meer resteert, zodat SSSS het niet meer
mensen hebben meegedaan en de plaatselijke kranten
aandurft om daar de duizenden schaatsers te laten
stonden bol van het grote succes dat we daarmee
passeren die op een grote toertocht af komen.
boekten. Ook in de laatste winter stonden we weer ‘op SCHERP’ want er vroor een stevige ijsvloer op de rivier van wel tien centimeters dik (helaas vijf te weinig om een officiële KNSB-tocht te mogen organiseren). Onofficieel reden toch vele schaatsers de vijftien kilometer naar de mond van de Eem. Maar weinigen waagden het daar om rechtsaf te slaan, vier kilometer over het Eemmeer in de richting van Spakenburg; onbetrouwbaar ijs met teveel schotsen. Inmiddels werd daarginds wél een prachtig baantje op het randmeer geveegd door de harde werkers van de ‘Stichting Schaats- en Skeelersport Spakenburg’, zoals blijkt uit het YouTube-filmpje van 4 februari (google naar ‘schaatsen op het Kleine Zeetje’).
Na vijftien kilometer over de kronkelende Eem ligt uiterst
Maar onlangs is duidelijk geworden dat we nooit meer een
rechts de Spakenburgse haven. Maar ‘t randmeer is daar
tocht naar Spakenburg (en Nijkerk) kunnen organiseren.
zó smal dat er tussen vaargeul (de evenwijdige strepen op
Want daarvoor moeten we samenwerken met die SSSS
de kaart) en oever te weinig betrouwbaar ijs resteert.
en die is enkele maanden geleden ter ziele gegaan. Dit vertelde ons Leen Rog, sinds jaar en dag AIJV’er maar daarnaast ook penningmeester van SSSS. Waarom hebben jullie jezelf opgedoekt, ondanks dat mooie filmpje? Leen: ‘ze zijn met die sneeuwschuiver ook nog buiten de lijnen van het Kleine Zeetje gegaan en toen door het ijs gezakt. Het is daar twee meter diep dus het was nog een hele klus voor onze voorzitter Cees de Graaf om die machine weer naar boven te takelen. En omdat Rijkswaterstaat elke dag een ijsbreker over het randmeer stuurt om een vaargeultje open te houden vinden wij het te gevaarlijk om daarlangs te blijven schaatsen.’
SSSS-voorzitter Cees de Graaf vroeg ons om de sneeuw-
Dat geultje wordt gebruikt door schepen met containers
schuiver te komen ophalen die we ooit aan Spakenburg
die dagelijks pendelen tussen Amsterdam en Harderwijk.
uitleenden voor de Eemtoer-tochten. Het ding stond bij zijn
Het loopt vlak langs de oever van Zuid-Flevoland en vormt
bedrijf waarin hij onlangs deze tuk-tuk bouwde met een
geen probleem bij de monding van de Eem, want daar is
dak vol zonnecollectoren; het ding rijdt fluisterstil en is
het randmeer wel twee kilometer breed, zodat er nog vol-
heel goed voor ‘t milieu maar op het ijs heb je er niks aan.
6
Binnen onze Eemtoertocht-commissie leefde enige twijfel: wilden we die oude schuiver (zestien jaar geleden voor ons zelf ook al een ‘afgedankt krijgertje’) nog wel terug halen? En voor alle zekerheid vroeg SCHERP ook nog even aan Rijkswaterstaat of de geul inderdaad open blijft. We kregen prompt een mailtje: ‘Indien sprake is van ijs op de route tussen Amsterdam en Harderwijk, zal Rijkswaterstaat actief de vaargeul breken om de haven van Harderwijk bereikbaar te houden. Aan de schaatsers wordt ook gedacht. Tijdens ijsperiodes wordt de Roggebotsluis zo snel mogelijk gestremd, om Op de avond van de 21e augustus parkeerde Co zijn aan-
een mooie ijsvloer te creëren tussen Kampen en
hangwagen voor ons clubhuis en zwaaiden beide voor-
Harderwijk.
deuren wijd open om de machine naar binnen te rijden.
Helaas is dit niet het geval op Wolderwijd / Nijkerkernauw / Eemmeer / Gooimeer en IJmeer.’ Na dit mailtje droomden we dat ‘t containerbedrijf in deze recessie misschien failliet gaat. Maar de brugwachter van de sluis in de Arkervaart naar Nijkerk hielp ons snel uit die droom: ook de schepen met veevoer naar de grote silo’s in Nijkerk moeten blijven varen. En toen was het tijd om onze materiaal-commissaris Co de Groot te raadplegen. Vond hij het de moeite waard om die oude schuiver te gaan ophalen? Bijna verontwaardigd was zijn reactie: ‘natúúrlijk halen we hem op! Zonodig kunnen we hem altijd zelf nog naar de sloop brengen.’ Maar op de heenweg naar Spakenburg sloeg ook bij hem
Maar het was toevallig zo’n dinsdagavond waarop de hal
de twijfel toe: ‘als het dezelfde machine is die door het ijs
stampvol fietsen stond van de vele tientallen skaters die
zakte en een tijd onder water heeft gelegen, dan hebben
een half uurtje eerder waren vertrokken voor hun
we er niks meer aan; total loss.’
toertochten. Gelukkig hebben we daarnaast ook nog een
Maar al bij eerste oogopslag zag Co dat dit waarschijnlijk
berghok. En het was nóg gelukkiger dat toevallig een stel
niét de ongeluksmachine was. Een indruk die nog eens
opgeschoten knapen voorbijwandelde die niet te beroerd
bevestigd werd toen hij de benzinedop losdraaide en
waren om Co even een handje te helpen toen de machine
kritisch de dampen opsnoof.
naar binnen moest.
Na enkele vergeefse pogingen om het apparaat aan de praat te krijgen, was het natuurlijk wel een moeizaam gesjor om het op het aanhangwagentje te krijgen. Maar op de hele terugweg naar Amersfoort zat Co zich al te verheugen op zijn klus om de machine te renoveren: ‘het is een ouwe Honda en ik weet zeker dat ik daarvoor nog aan alle nodige asjes en andere onderdelen kan komen als er iets echt kapot is. En het zou me niks verbazen als dit uiteindelijk een hele snelle loper blijkt te worden. We hebben al genoeg machines voor onze ijsbaan, maar als de Eem dichtvriest kan je elke extra machine heel goed gebruiken.’
7
babietjes in te wegen die hij als huisarts heeft geholpen
Anderhalf ons poëzie van Jos
om geboren te worden. Op zijn ‘unstertje’ kon hij dan direct aflezen dat die babietjes meestal rond 3500 gram wogen. Maar bij zijn dichtbundel bleef het wijzertje op anderhalf ons steken.
‘Jos Schellart, geboren in 1942, ging in 1973 als huisarts
Bij de Spakenburgse presentatie werd Jos begeleid met
werken in Bunschoten/Spakenburg en wonen in Eemdijk.
muziek op de gitaar van zijn echtgenote. Het werd een
In 2006 legde hij zijn praktijk neer en ging schrijven en
geanimeerd feestje. Bij die gelegenheid en ook later in de
dichten, met deze bundel als resultaat.’
boekwinkels kon hij al 125 boekjes verkopen. Maar hij
Deze tekst staat op de achterflap van de gedichtenbundel
heeft er nog wel ’n paar voor wie hem een mailtje stuurt.
die hij heeft laten drukken en die hij in juni ten doop hield. Dat gebeurde op een dinsdagavond, in het museum van Spakenburg waar geen stoel onbezet bleef. Tientallen vrienden en bekenden (na 33 jaar huisarts geweest te zijn, heb je daar natuurlijk geen gebrek aan) waren komen opdagen. Ook enkele AIJV’ers (Leny Manschot en Frans Hulshof) waren van de partij, want Jos schaatst al vele jaren bij ons.
En wie hem nu ziet schrijven, verbaast zich over de aparte
Hij zit ook in de AIJV-commissie voor de Eemtoertochten;
manier waarop hij zijn pen vasthoudt en tóch een keurig,
vanuit zijn woonkamer kan hij bijna het pontje zien dat
leesbaar handschrift vertoont (dit in tegenstelling tot veel
daar vele keren per dag over de Eem veert. En het aan-
andere huisartsen). Jos vertelt hierover: ‘In de beginjaren
groeien van het ijs op de rivier als dat pontje in de winter
van mijn praktijk in Bunschoten is het geleidelijk ontstaan
stil blijft liggen.
en nu kan ik met moeite “normaal” schrijven. Op de vraag hoe dat zo gekomen is, moet ik het antwoord schuldig blijven. Ik heb er mee gedokterd en de adviezen liepen uiteen van injecties tegen schrijfkramp (maar die moesten dan steeds herhaald worden) tot psychotherapie. Het zou te maken kunnen hebben met een psychische krampachtigheid. Dan was er ook nog het advies om ermee te leren leven. Dat laatste heb ik gedaan, want in steeds prikken had ik niet zoveel zin en ook niet in langdurige psychotherapie zonder zeker te weten of die zou helpen. Er mee leren leven bevalt me nog het beste. De grootste hinder, die ik er van ondervind is dat mij deze vraag steeds weer wordt gesteld. Ik ben er helemaal aan gewend, maar iemand die het niet eerder heeft gezien, is terecht verbaasd en vraagt zich af hoe het komt. Dit is wat ik er van zeggen kan en ik vind het prima als iemand er zijn of haar verbazing over uitspreekt. Voor de grap zeg ik wel eens dat het mijn enige gebrek is, maar ik weet wel beter. Dat ga ik jullie niet vertellen en laat ik aan jullie opmerkzaamheid en fantasie over.’ Jos gaf zijn bundel de naam ‘eigenZinnig’. Er staan
Dat ‘ten doop houden’ was bijna letterlijk het geval want
wel 57 gedichten in; helaas niet over schaatsen of ijs.
Jos stopte het allereerste exemplaar in een netje dat een
Maar exclusief voor de lezers van deze SCHERP heeft
visserman ooit voor hem maakte (boette) om er de vele
hij er hiernaast nog wel eentje geschreven:
8
Ruitenwisserstroost De ruitenwissers drogen tranen, verborgen opgekropt verdriet, in strak getrokken gladde banen. Er is geen mens meer die het ziet. Er blijft een groot verhuld verlangen. In beurtelings uitslaande zwaai vermag het niet een zoen te vangen, nog geen terloopse lichte aai. Maar ruitenwissers opgelet; al vinden jullie dat ellende, voor schaatsers vormt het grote pret, zij worden zo elkaars bekenden. © Jos Schellart, augustus 2012
Opa Ab fietst met Mirthe Ze is nu bijna één jaar oud: de dochter van Ilse Hoogland en haar Michiel. Ilse is al tientallen jaren ‘n spraakmakend schaatster van de AIJV en haar vader Ab heeft nog veel meer sporen verdiend. Opa Ab Hoogland (63) hijst zijn eerste kleinkind nu trots in het stoeltje voorop zijn fiets om er tochtjes mee te rijden in de mooie dreven van Leusden.
Ook Leny Manschot en Frans Hulshof waren van de partij.
Trouwerij van Nico Speksnijder Medio augustus was er ook nog een ander feestje dat indirect te maken had met onze Eemtoertocht-commissie: de bruiloft van Nico Speksnijder. Want naast Jos zit ook Nico in die commissie: ijsmeester van de Eem. Marion is al een jaar of tien zijn partner, maar nu vonden beiden het tijd om op huwelijksreis te gaan naar Madeira. En eerst gaven zij nog even een grote fuif in de theetuin van de Heyligenberg. Ze zingen allebei in grote zangkoren van Leusden dus daar klonken de bruiloftsliederen honderd-voudig uit de zoet-gevooisde kelen.
9
10
Afgelopen mei deed ik ‘n week MTB in het Atlasgebergte
Mountainbiken in Marokko
vanuit Marrakech in Marokko. Voor geïnteresseerden: zie de reisbeschrijving op www.maroctravel.nl. Mooie zesdaagse tocht, avontuurlijk, sportief en toeristisch zonder te overdrijven. Halverwege de week een traject met een flinke klim van zo’n achthonderd hoogtemeters
Henk van Rooijen waagde zich aan een bijzondere trip
naar ca. 2400m over een vrij stijl ezelpad. Grotendeels
met zijn mountainbike; hij beleefde een MTB-avontuur in
niet te fietsen dus. Gezamenlijk lukte het goed om de
Marokko en stuurde ons fotootjes met de bijgaande tekst:
fietsen op te laden en te zekeren. De ezels waren sneller dan wij tegen de berg konden oplopen en ze waren al afgeladen toen wij na een kleine twee uur boven kwamen. Ook wel spannend want een ezeldrijver is slecht op de hoogte met de kwetsbare edele delen van een MTB. Maar alles bleek boven goed overgekomen. Na wielen monteren en wat eten, begonnen we aan een mooie technische afdaling. Marrokkanen in Nederland zijn nogal eens negatief in het nieuws; Marokko (het landschap en haar inwoners) heeft echter veel te bieden voor o.a. sportieve toeristen. Er werd al veel gewandeld in de hoge Atlas, sinds kort zijn er dus ook MTB reizen. Marrakech is één van de vier zeer levendige koningssteden. Al met al een heel mooie week.
Per ezel kan het óók. Als de route over een steil ezelpad loopt, valt omhoog fietsen niet mee. Duwen is na verloop van tijd geen pretje. De fiets omhoog vervoeren per ezel sluit aan bij waarvoor het pad is bedoeld. Eén ezeldrijver per drie ezels met in totaal zes fietsen. Wij hadden een mooie bergwandeling.
11
Haarlem, Amsterdam en Den Haag, red.] is ook veel te
Hij schaatste al honderden marathons
leuk om te laten schieten, ondanks het vele gereis en ondanks het vaak diep in de nacht weer thuis komen. Maar helaas, het seizoen is maar een klein half jaar en als de ijsbanen dicht zijn, sport ik bijna niet meer. Niets is zo leuk als marathonschaatsen!’ Henk schat dat hij al ruim honderd marathons schaatste vóórdat hij AIJV’er werd en sindsdien ook nog eens 150.
Nooit schaatste een AIJV’er méér marathons dan Henk
Wat is er zo verslavend om met zoveel mannen achter
Huitema (42) en hij is van plan om ook in de komende
elkaar rondjes te rijden over een kunstijsbaan?
winter weer vaak in het strijdperk te treden. De meeste
'Al die rondjes rijden' is een verzuchting die ik vaak hoor
marathons zijn op kunstijsbanen. Vijftig of zestig mannen
als ik vertel dat ik marathons schaats. En inderdaad, de
(van veertig jaar of ouder; masters dus) in veelkleurige
‘Holland Venetie tocht’ op natuurijs is een mooier decor
pakken in ‘n peloton dat honderd rondjes voortjakkert. Zo
voor een wedstrijd dan die grauwe kunstijsbanen. Maar
hard mogelijk om te voorkomen dat een of andere drieste
ook zonder mooie omgeving blijft het mooie sport. Je rijdt
‘uitloper’ zóveel voorsprong pakt dat hij weer in de staart
een half uur met bijna maximale hartslag. En als je nog
van het peloton kan aansluiten. Bel voor de laatste ronde
wat adem over hebt om na te denken, ben je vooral bezig
en dan nog even alles geven om te sprinten - met duwen
met de wedstrijd: waar zitten de toppers, wie is daar net
en trekken - voor een ereplaats. Henk vertelt dat hij in
gedemarreerd en wanneer ga ik zelf wat proberen?
1990 zijn allereerste marathon schaatste:
Dat het steeds hetzelfde rondje is, doet er eigenlijk niet
‘een C3-wedstrijd in Groningen. Meteen verslaafd; ik vond
toe. En eigenlijk vind ik het nooit ver of saai, ook
het geweldig. De echt goede schaatsers waar ik tegenop
wedstrijden over honderd ronden niet want een uur
keek, leken een beetje neer te kijken op mijn marathon-
schaatsen is toch niet lang?
gedoe. Maar mij lag het wel en ik stond elke woensdag
Het bijzondere van marathonschaatsen is eigenlijk dat het
trouw aan de start. Aan het eind van het seizoen won ik er
zo natuurlijk gaat, er is weinig voor nodig. Je staat met die
een.
mannen aan de start, vaak zonder zin, of met slechte
Het jaar daarop C2 en daarna C1 in regio-noord. In 1993
benen. Maar als vanzelf rij je even later met hoge snelheid
kreeg ik een landelijk B-nummer op mijn pak. Veel trainen
door de bocht en dat voelt lekker. En even later ben ik
en elke week een nationale wedstrijd. Dat was ‘n beetje te
vaak al weer in de aanval. Achteraf is er bijna altijd
veel; ik raakte snel overtraind en mijn studie [chemie red.]
tevredenheid. Ook als de uitslag niet meevalt, je bent in
ging ineens ook niet zo vlot meer, dus een groot succes
ieder geval lekker moe’.
werd mijn B-carriere niet. Inmiddels arriveerde ik vanuit Groningen op de Utrechtse
Ook de kameraadschap van al die schaats-kanonnen in
arbeidsmarkt. Van schaatsen kwam toen niks meer. Ik zat
de kleedkamers, met alle geklets en stoere verhalen
alleen maar in de auto of achter de computer. Ik verhuisde
vandien, moet iets zijn dat je niet meer wilt missen als je
ook voortdurend. Na wat omzwervingen woonde ik anti-
er aan gewend bent.
kraak in een boerderij in het Amersfoortse Vathorst. Vlak-
En dan is er natuurlijk ook nog de beleving van hogere
bij studievriend Arnold de Boer [ook al lang een
snelheden dan je ooit in je eentje kunt schaatsen. In het
gewaardeerd AIJV’er, red.] die me vaak onverwacht op de
peloton word je meegezogen in het maximale tempo dat
racefiets kwam ophalen, en dan moest ik hem er wel áf
de voorsten - kop-over-kop elkaar aflossend - kunnen
fietsen. En ik moest mee naar Dronten om te schaatsen.
behalen. En zelfs die kopmannen - uit alle macht beukend
In 2003 ben ik toen ook maar lid geworden van de AIJV.
tegen de luchtweerstand - kunnen sneller rijden met een
En sindsdien rijd ik bijna elke zondagavond een marathon;
heel peloton vlak achter zich dan op eigen houtje. Dat
eigenlijk heb ik nooit een goede smoes om niet te gaan.
peloton voorkomt namelijk dat de weggebeukte lucht zich
En het zesbanentoernooi [in Utrecht, Hoorn, Alkmaar,
achter je rug weer aaneensluit tot een zuigende kracht.
12
Hoe lang gaat Henk nog door? ‘De oudste deelnemer in Utrecht is, geloof ik 67. En die doet nog prima mee. Nou zie ik mezelf niet nóg 25 jaar hetzelfde blijven doen, maar aan de andere kant, waarom stoppen? Er moet toch wat gesport worden. Ik zie collega's door de bedrijfsarts naar de fitness gestuurd worden, dat kun je toch beter vóór blijven door wat leuke wedstrijdjes te rijden. Deze winter staan er weer tientallen gepland op de zes genoemde kunstijsbanen en in de ‘Utrechtse Baancompetitie’. Maar Henk hoopt ook weer op natuurijs. want toen hij in februari terugkeerde uit Giethoorn (waar hij 21e werd in de ‘Holland-Venetiëtocht’) schreef hij:
nog veel meer wedstrijden op natuurijs. Erg goede
Vier andere cracks aan ‘t pierewaaien
uitslagen heb ik niet gereden, maar ik vond het altijd wel
Onlangs zagen we andere schaats-cracks van de AIJV op
geweldig om méé te doen.’
een mooie zomeravond op een terrasje van De Hof in
‘een geweldige belevenis, prachtig parcours en twee keer klûnen in wedstrijdverband. Er waren in de laatste winter
Amersfoort. Links Andrea en Claes Jansson, rechts Wil Kok en haar zoon Geert. Hij reed in 2009 de vijfhonderd meter sneller dan ooit enige andere AIJV’er deed. Ook Wil schaatste een ClubRecord op de vijfhonderd meter (van alle dames-veteranen) in februari van 2012.
Op een der voormalige abonnementen-avondjes toonde Henk zijn schaatsslag aan Martin van Klooster (links) en René van Hofslot. Overigens waren Henk en René studiegenoten; allebei chemie in Groningen.
13
14
Steeds meer AIJV’ers in MNSC Dankzij de wekelijkse skeelertrainingen van Joost de Vries
tussenklassement (met tussen haakjes het aantal
(zie ‘n reportage elders in deze SCHERP) zijn er nu méér
marathons vermeld waarin zij optraden):
AIJV’ers dan ooit die meedoen in de jaarlijkse MNSC; de Midden-Nederland Skeeler-Competitie van Mijnten.
A-Junior Bernhard Westerhof (1)
We telden er al vijftien in de jeugd-marathons die tot nu toe acht keer werden gereden; in Gouda, Zeist, Nijkerk,
Jongens-Kadetten Pim Bleser (6), Casper Donker (5),
Oudewater, Culemborg, Utrecht, Arnhem en Barneveld (er
Mart Wijntjes (2) en Bas de Vries (1),
volgen nog wedstrijden in Almere en Amersfoort). Meisjes-Kadet Tess van de Velden (5) AIJV’ers die geen enkele keer verzuimden - en dus al acht keer punten sprokkelden voor de Inline-Cup - zijn: Demi Huiden
is nu 2e bij de 25 Meisjes-Kadetten
Inge van Lint
is nu 4e bij de 32 Meisjes-Pupillen 1
Max Douma
is nu 8e bij de 30 Jongens-Pupillen 1
Isa Douma
is nu 13e bij de 38 Meisjes-Pupillen 2
Jongens 1-Pupil Ruben Huiden (1)
Meisjes 1-Pupil Elsemieke Hack (6)
Jongens 2-Pupillen Niels Key (4), Pieter Bolsius (3) en Jelmar de Kleine (1).
De elf andere AIJV’ers verzuimden wel eens (of vaker) en konden daardoor uiteraard minder punten behalen. Op
Vijftien in totaal; een mooi resultaat. Maar nog niet goed
lagere plaatsen in de diverse categorieën staan in het
genoeg in vergelijking tot de 39 skeeleraars uit Gouda.
15
Skaten op langste avond Eind juni de langste dag van het jaar; prachtige dinsdagavond met veel zon die pas ná 22.00 uur onderging. Weer was ons clubhuis bijna te klein voor alle mensen die daar tegelijkertijd hun skates moesten aantrekken. Dus het voelde bijna als een bevrijding toen iedereen naar buiten kon om toertochten te gaan rijden. Keuze uit vier routes van tien tot dertig kilometers. Ze werden omgeroepen door Ine Katerbarg die tegenwoordig meestal als ‘opperspreekstalmeester’ optreedt (zie onderstaande foto).
Toen alle groepjes waren vertrokken, gaf Guido op straat naast het clubhuis nog even een paar oefeningen op sokken voor de meest prille beginners, alvorens ook zij zich verderweg van huis waagden. Toen iedereen weer behouden was teruggekeerd, bleek Nico vd Kraats onderweg op ‘n steen of stokje gestoten te zijn waarbij een neuswieltje werd gehalveerd. Geen nood: even het kapotte wieltje verwisselen voor een van z’n resterende zeven andere die nog gaaf waren gebleven.
16
En omdat op deze avond de meeste mensen aanwezig waren met plannen om mee te doen aan ‘t Duitse evenement ‘Rhine on Skates’ werd er ook even democratisch besloten in welke ‘outfits’ zij eind augustus door ‘t Rijndal zouden skaten (zie elders in deze SCHERP). Ter tafel verschenen diverse ontwerpen voor nieuw te maken shirtjes. Terwijl op de achtergrond ook onze computer nog alternatieven vertoonde. Het duurde nog wel ’n uurtje voordat de groep een keuze had gemaakt waarmee iedereen kon instemmen. Maar dat uurtje werd als een goede ‘warming-up’ beschouwd. En gelukkig heerst er bij de AIJV op de dinsdagavonden genoeg loyaliteit om unanieme compromissen te kunnen sluiten.
Annamarie Thomas; wereldkampioen 1500m schaatsen in 1999 geeft nu clinics, onder andere aan onze AIJV’sters (hieronder) die ‘t prima vonden dat Guido hen vergezelde.
Aangezien ik een beginnende trainer ben, vond ik het wel interessant om aan te haken bij mijn beginnersclubje. Gevolg is, dat ik vol inspiratie over hoe je een les kan geven, uit Almere terugkwam in het Amersfoortse. Inspiratie doordat Annamarie bij ‘Woman on Skates’ de nadruk legt op zelfvertrouwen; daar gaat het om. Heb je het vertrouwen om op die skates een viaduct af te rijden en durf je toe te geven aan die schaatsbeweging die in het begin toch erg onwennig voelt. Geluk was wél dat in een periode van zeer veel regen, wij in juli een droge en zonnige dag hebben meegemaakt. Dat maakte de dag tot een zeer groot succes!’
Met Guido naar de clinic van Annamarie Zoals gezegd, bekommert Guido Knevel zich op dinsdagavonden meestal om de beginnende skaters. Hij maakt hen daarbij erg enthousiast. Guido mailde ons: ‘In de loop van dit jaar zijn er weer twintig mensen begonnen bij de AIJV. Zij haalden hun skates uit de mottenballen, kwamen met een doos vol nieuwe skeelers naar de club of werden gemotiveerd door hun kinderen..... Al met al zijn een aantal beginners zeer gemotiveerd aan de slag gegaan en hebben zich op eigen initiatief aangemeld bij Annamarie Thomas die bij de ijsvereniging van Almere een Clinic gaf.
17
Het AIJV-team bijna compleet, kort voor de start. Alleen Alex Room en Henk van Beusekom ontbreken nog. Links vooraan knielt Martin Danens, de auteur van onderstaand verslag. Rechts vooraan Pim Tupang (geen helm op maar wel bij de hand want zonder helm mag je niet meedoen) die onze deelname weer in goede banen leidde. Zijn organisatie omvatte zelfs een trainingsronde, enkele weken eerder, rondom het Naardermeer vanuit zijn woonplaats Huizen . De lucht werd donker en het begon te regenen, maar
AIJV-rhino’s langs de Rhine
gelukkig niet zo hard als vorig jaar, toen onze BBQ bijna letterlijk in het water viel. Ditmaal lekker gegeten in het nabijgelegen Italiaanse restaurant, alwaar we begonnen met een goede Duitse
Voor de vierde keer heeft een flinke groep AIJV’ers
traditie: een halve liter bier van goede kwaliteit. Doordat
meegedaan aan het jaarlijkse evenement ‘Rhine on
het druk was in het restaurant moesten we wel wat
Skates’; meer dan duizend skaters rijden dan de 135
wachten, maar met een goed gevulde maag hebben we
km door het Rijndal van Rüdesheim naar Koblenz en
om 23.00 uur de slaapzakken opgezocht.
weer terug. De Engelse naam voor de rivier bracht de AIJV’ers op het idee om shirts te laten maken met de
De volgende ochtend was het weer al snel goed en
afdruk van een ‘rhino’. Martin Danens mailde ons zijn
vertrokken we voor een goed ontbijt richting Rüdesheim,
verslag en enkele foto’s.
bij een (bij meerdere deelnemers bekende) lokale bakkerij.
Vrijdagmiddag 24 aug. vertrokken we vanaf de parkeer-
Na het maken van de ‘verplichte’ aanvangsfoto (zie hier-
plaats bij het zwembad met vier auto’s vol opgewekte
boven) werd om 09.15 uur het startsein gegeven.
deelnemers richting Rüdesheim. Twee auto’s vertrokken
Vol goede moed reden we naar de eerste pauzeplek: de
later i.v.m. persoonlijke omstandigheden. Na een vlotte rit
pont over de Rijn 15 km ten noorden van Rüdesheim.
werd de camping in de buurt van Rüdesheim rond de klok
Kees arriveerde er als de tweede skater (na de verkeers-
van vijf bereikt.
regelaars) en kon staan te genieten van het geklungel van
Na het opzetten van de tenten en het opblazen van de
de rest om de pont via een steile afrit heelhuids te
luchtbedden keek ik naar de hemel en dacht bij mezelf:
bereiken. Sommige mensen hadden steun aan elkaar
‘Toch niet hetzelfde weer als vorig jaar?’
door hand in hand opzijstappend naar de pont af te dalen.
18
duidelijk vermoeid raakten, gingen steeds ‘schever’ rijden. Rhino-AIJV’ers hadden hier geen last van en bleven goed skaten. Ik heb ze allen regelmatig voorbij zien rijden of voorbij gereden. Na de laatste grote pauze, bleef ik in de buurt van de mobiele DJ, die in een oude driewieler de moed er goed inhield met lekkere muziek. Op 15 km vóór Rüdesheim Op de pont kregen we de eerste en gelukkig enige regen-
werd alles weer bij elkaar geveegd en kwamen de bus-
bui van de dag over ons heen. Drie kilometer na de pont
zitters naar buiten om zelf het laatste stukje te rijden. Ook
was de weg weer droog en dat bleef hij de rest van de
Anne werd door Guido en Henk eruit gehaald en mee-
dag. Op weg naar de tweede pauze had ik eindelijk tijd om
genomen, en was na afloop blij dat zij dat gedaan had.
lekker om me heen te kijken en foto’s te maken. Diverse
Om 20:00 uur reden we onder luid gejuich van de Rüdes-
deelnemers hadden iets op hun helm geplakt en ik kreeg
heimers door de stad naar de start/finish om elkaar daar te
het plan om al die mensen met hun helm op de foto te
feliciteren met het bereiken van de eindstreep.
zetten. Daarbij wilde ik ook weten, waarom zij dit gedaan
Veel ongelukken waren er niet gebeurd en de sfeer was
hadden. De antwoorden varieerden van ‘om op te vallen’
goed gebleven. Terug op de camping lekker douchen (dit
tot ‘een politiek protest’. Zo had ik lekker wat te doen en
keer met warm water) en lekker eten. Na voor velen een
hoorde ik veel leuke verhalen.
goede nachtrust werden de tenten afgebroken (gelukkig
Voor geïnteresseerden: de weg is voor 90% voorzien van
net vóór een regenbui) en na een ontbijt bij ons bakkerijtje
mooi, glad asfalt, waarbij je alleen moet opletten om niet
werd om 11.00 uur de terugreis ingezet.
op de zwarte streep tussen de rijbanen te stappen, want
Om 16.10 uur konden we bij Bert Mulder de spullen uit de
die wordt met de zon erop erg zacht en remt heel goed!
auto halen en was het gezellige weekend weer voorbij.
Helaas zag ik tien km vóór de lunch Anne met Jonathan
Wie nog vragen heeft: schiet een van de deelnemers aan.
aan de kant van de weg op de bezembus wachten; zij was
Pim Tupang, onze grote initiatiefnemer, zijn we nog alle
gevallen, maar gelukkig zonder ernstige verwondingen.
dank verschuldigd voor dit geslaagde weekend en wie
Haar shirt was gescheurd en haar ego had een klein
weet tot volgend jaar.
deukje opgelopen. Met de zon in de rug bereikten we Koblenz om 14.15 uur alwaar bij het sportstadion de lunch werd geserveerd. Omdat we als AIJV’ers allen hetzelfde shirt droegen (geregeld door Martin Tensen), konden we elkaar vrij makkelijk terugvinden. De wethouder van sportzaken van Koblenz verwelkomde ons en vertelde, dat de voetbalwedstrijd van deze middag was uitgesteld totdat wij weer zouden vertrekken. Dit werd door iedereen met een groot gejuich ontvangen. Na nog een stuk Apfelkuchen stonden
Dit jaar geen verregende BBQ maar ’n diner bij de Italiaan
we om 15.15 uur klaar voor de terugweg naar Rüdesheim. In Koblenz eerst nog even ‘n rondje door het park aan de Rijn gereden en toen volgde de klim naar boven, naar de ‘rijksweg’. Op het hoogtepunt nog even wachten op de niet-klimmers en daarna een afdaling van vier kilometer naar de Rijn. Guido heeft een stuk boven de 40 km/uur gereden. Gelukkig voor hem was er geen traject-controle. Na een kleine pauze volgde voor velen het zwaarste stuk, want naar de volgende rust was het meer dan 25 km. Mensen, die hun skates niet goed afgesteld hadden en
19
20
makkelijke, dankbare patiënt die zelf ook nog heel veel
Hoe gaat het toch met onze Dick?
kan. Hij zegt vaak: ‘Ik kijk niet meer naar wat ik kòn maar wat ik nog wel kàn!!!’ Daarom probeert hij elke dag een kleine wandeling te maken achter de rolator en z’n humor is er gelukkig ook nog altijd. Dat maakt het allemaal wat
Het is weer ‘n tijd geleden dat jullie iets van ons hoorden.
makkelijker. Soms gaan we even op bezoek bij onze
Naar omstandigheden gaat het nog best goed met Dick.
kinderen of familie en vrienden. Na zo’n inspanning is hij
De artsen staan ook te kijken van de hele situatie.
dan helemaal uitgeteld maar ‘t geeft hem veel voldoening.
In principe is hij uitbehandeld en gebruikt alleen nog wat
We zijn heel dankbaar dat we nog zo kunnen genieten van
medicatie om epileptische aanvallen te voorkomen. De
onze kleinkinderen. Niels en Vera, onze jongste zoon en
Prednison wordt nu geleidelijk afgebouwd. Door dit medi-
schoondochter wonen bij ons in de buurt en werken beide
cijn en ook door de aard van de ziekte is hij zo zwaar
fulltime. Daardoor hebben wij het geluk dat we drie maal
geworden. Hij houdt, ondanks de vochtafdrijvers, erg veel
per week op Diede mogen passen. Dat geeft zoveel
vocht vast en is daardoor 25 kilo aangekomen. Hopelijk
plezier en afleiding. Onze andere kleindochter en –zoon
zal hij weer wat afvallen nu de Prednison vermindert, maar
van Marco en Norma wonen in Ede. Die zien we ietsje
het is nu nog te kort dag om daarvan al iets te merken.
minder maar we genieten net zoveel van hen. Dagmar is
In november kreeg hij ook nog ‘n trombosebeen. Daarvoor
bijna zes en Marnix is net drie geworden. Zij hebben vaak
moest ik hem elke dag een spuitje geven. Gelukkig is dat
hele verhalen en maken de mooiste tekeningen voor opa
nu ook weer verleden tijd. Wél draagt Dick nog steeds
en oma.
elastieken steunkousen. Nu moeten we goed in de gaten houden of de trombose niet terugkomt. Fysiek kan hij niet zoveel meer. Dit, in tegenstelling tot maart 2011…. ’s Maandags fietste hij nog 100 km met Loek en ’s woensdags lag hij in het ziekenhuis. Na z’n pensionering was elke dag gevuld met drukke plannen. Nooit zat hij stil!!! Dat is een rare gewaarwording. Maar hij heeft er vrede mee dat het nu eenmaal niet anders is. Dick heeft de hele zomer genoten van de vele sportevenementen op de TV. De gezellige bezoekjes van familie en vrienden doen ons ook zo goed. Elke dag is de agenda gevuld met afspraken. Jullie zijn ons gelukkig nog lang niet vergeten!!! In tegenstelling tot het begin van zijn ziekte is hij mentaal weer ‘n heel stuk ‘de oude’ geworden: geweldig maar ook vaak erg verdrietig. Hij beseft nu destemeer dat er geen perspectief meer is. Alle mooie plannen die we hadden nu we met pensioen zijn - moesten we schrappen. Om maar te zwijgen over de mooie fiets- en zeilvakanties die we van plan waren nog te maken. Daar heeft hij vaak veel verdriet van. Maar hij put nog veel plezier uit de avonturen
kleinzoon Diede speelt met de wandelstok van opa Dick
die we wèl beleefd hebben. Daar zijn gelukkig veel foto’s en films van waar we nog vaak van genieten. De boot
Het is nu anderhalf jaar geleden dat we de onheilstijding
hebben we vorig jaar al verkocht en de caravan staat te
kregen….Wie had toen gedacht dat Dick vorige maand
verstoffen onder de carport.
nog de eerste verjaardag van onze jongste kleinzoon,
Dick is het liefst gewoon lekker thuis. Gelukkig kunnen wij
Diede mocht meemaken!!!
(de kinderen en ik) hem zelf verzorgen. Het is een hele
Anneke van Burgsteden
21
Was dit echt wel de allerlaatste op Oliemolenplein ?
Vrij groot, schat Cees die al drie seizoenen de leukste
De laatste Oliemolen-skating van dit jaar was op maandag
precies en hoeveel geld hebben we er voor over?) en met
3 september. En de allereerste was in april 2010; dus drie
het gemeentebestuur; de eigenaar van het terrein.
jaar geleden. Sindsdien is het aantal deelnemertjes flink
Cees acht het dus niet waarschijnlijk dat de kids vóór juni
gestegen, ondanks dat Joost de Vries met z’n wedstrijd-
2013 al op ons ijsbaanterrein kunnen skaten. Dus laten we
skaters inmiddels is vertrokken naar de baan in Doorn.
maar hopen dat het Oliemolenterrein ook volgend jaar nog
Corrie, de partner van ‘lange Cees Bruijns’ die altijd zorgt
beschikbaar is.
oefeningen met de kids doet (zie onderstaande foto) en die bovendien in de Bouw-Commissie van een skate-baan op ons eigen ijsbaan-terrein zit. Hij denkt dat de ‘Raad van State’ pas in januari 2013 het groene licht zal geven voor de aanleg van onze eigen baan en dat er vervolgens nog allerlei overleg nodig is binnen de AIJV (wat willen we
voor de limonade na afloop van de training, meldde dat er deze laatste keer 45 bekertjes waren leeggedronken.
En dan is het ook nog de vraag hoe groot die skeelerbaan
Hoe groot is nu de kans dat de AIJV ook in 2013 nog
(die we op den duur wel zullen krijgen) wordt. Die vraag
op het Oliemolenplein zal skaten?
staat centraal op de volgende pagina.
22
Toen we in april 2010 deze foto op ‘t Oliemolenplein maakten, dachten we nog dat we in 2011 al ‘n eigen baan zouden hebben. De trainers die erbovenuit staken, v.l.n.r. Jilko de Kleine, Joost de Vries, Kees van Burgsteden en Cees Bruijns .
Duur, duurder, duurste
Het goedkoopste is een geasfalteerd baantje dat de
Ruim een week nádat voorzitter Frans Groot zijn voor-
breed) en dat we elk jaar in november diep onder water
woord voor deze SCHERP schreef, werd hij benaderd
zetten; dus géén ‘combi’. Duurder wordt het als we de
door journalisten van de Amersfoortse Krant die hem
asfalt-oppervlakte verdubbelen van duizend tot twee-
citeerden: ‘Ik ga ervan uit dat de baan er komt, maar niets
duizend vierkante meter, zodat een 333m-baan ontstaat
is zeker.’ Uit het artikel blijkt dat die onzekerheid vooral de
die de Doornse wedstrijdskaters nodig hebben.
hoeveelheid geld betreft die de AIJV kan ophoesten in
Nóg duurder wordt ‘n echte ‘combinatie-baan’ waarop óók
deze financiële crisis (bankleningen worden moeilijker,
wordt geschaatst (op een dunne laag ijs; het asfalt dus
sponsors steeds zuiniger en ook het gemeentebestuur
niet zo diep onder water zetten). In zijn voorwoord op de
heeft groeiende financiële zorgen). En die hoeveelheid
eerste pagina belooft voorzitter Frans dat we ‘n speciale
geld is bepalend voor het type baan dat we krijgen.
ledenvergadering krijgen waarin we mogen kiezen.
Oliemolenaartjes nodig hebben (200 meter lang en 5
Ook deze foto is van 3 september, ‘de laatste Oliemolenskating’: Demi, Casper en Doke trainen de jeugd die al wat sneller kan rijden. Doke Schoonhoven wijst naar haar zusje Emma die de allerkleinsten weer onder haar hoede had. Het is duidelijk dat we echt een grote behoefte hebben aan een eigen skeelerbaantje naast ons clubhuis.
23
Hoera voor deze jarigen SEPT
22
15
Casper Donker
23
Hielke Zandberg
16
Jan Imanse
24
Walter Douma
17
Tonnie Vinke
25
Henk van Valkenhoef
17
Juke Dijkstra
29
Richard Witmer
17
Doke Schoonhoven
Edward Dijkema
18
30 NOV
Stijn Rokitta
19
Thomas Baake
01
Arthur van Steenis
19
Mikai Huurdeman
02
Seth Verbeek
20
Clemens Salet
03
Bas Douwes
20
Pim Bleser
03
Berend Langevoort
21
Mart jne van Duijn
04
Wim Kre jne
21
Guido Knevel
09
Nova Morren
23
Bart van Delden
10
Jasper Nieuwhof
24
Catherine Hoo jer
10 10
Sten Beumer
24
Wil Neger
Gert-Jan van D jk
25
Jeanne van Rijssen
11
Mirthe Merkus
26
Anne-Sophie van der Li
14
Meike Rokitta
27
Joost de Vries
16
Sipke Joost Hiemstra
27
Jessika P ket
17
Chris Vos
27
Jitske Feirabend
18
Frans Hulshof
27
Frans Tolsma
18
Bas de Vries
28
Joan Westerneng - van
20
Henk Vermeer
29
Martin Danens
20
Frans Ebbelaar
29
Janneke van Wijngaarde
21
Pieter Wim Versluijs
29
Rob Hes
22
Bert Mulder
29
Nick Meeuwissen
22
Elsemieke Hack
30
Jorn de Kleine
23
Jonathan Winters
24
Pieter Prins
Annelies Nuijten - Mulde
OKT
Yu Mei Zaremba
24
01
Jelmar de Kleine
24
Susanna Tucker
05
Jorrit Bovendorp
25
Lian van Rijn
06
Max Douma
28 28
Sandra Knuiman
08
Henk de Jong
Niels Buiskool
08
Cathérine Schoenmake
28
Gerard van D jk
09
Henk van Beusekom
28
Cindy van Oers
09
Aliët van Veelen
28
Bram Versteeg
10
Adrie van Zanten
29
Boudewijn Creemers
10
Danielle Behrens
29
Sem Hulsmann
10
Alain Lemoine
30
Reinier Nieman
11
Ab Hoogland
11
Julia Baake
01
Loek Vuysters
11
Evert Wessels
03
DEC
Bokke Jan Bennema
12
Sven van Middelaar
03
Martijn Bäumer
14
Martin Lu jendijk
04
Tommie Knapen
14
Witte van der Kam
05
Jeske ten Grotenhuis
18
Heidy Maas
07
Marian Schultinga
18
Siebe Langevoort
10
Daniel Harmsen
18
Eveline Teunissen
12
Rene van Hofslot
18
Jan Elderhorst
15
Daan van Westen
19
Dick van Burgsteden
15
Ties Wijntjes
19
Mart jn Roelofs
16
Carla Anzion
20
Els Reijntjes
17
Tycho Schijf
20
Roelof Mulder
17
Inez Ruiter
21
Henk Nouws
17
Hans Arntzen
22
Wilbert Wardenier
18
Klaas Pranger
22
Joke van Alten
21
