Het onafhankelijke maandblad dat aanzet tot zelfstandig kritisch denken en handelen • jaargang 28 • 24 september 2004 • nr 395
Swingen op homohaat Militante anti-homoteksten
pagina 2
Veganisten barbecuen niet waarschijnlijk toch wel écht een camera'tje is geweest
pagina 3
Geloofsbelijdenis Israël al snel het grootste getto uit de joodse geschiedenis
pagina 4
Cultuur & Horeca ongegeneerde liegebeesten
D e Doos van Pandora "Komen die enge mannen ook naar onze school?", vraagt de zevenjarige Nadia uit Sint Petersburg aan haar moeder, wanneer ze op de televisie de beelden van de gijzelingsactie in het Noordossetische stadje Beslan ziet. Haar moeder antwoordt ontkennend, maar toch gaat Nadia de volgende morgen met bonzend hart naar school... Van leren komt niet veel die dag.
pagina 5
senrechtenverdragen", zei Bill in het Witte Huis, al spoedig nagepapagaaid door de diverse 'leiders' in de Europese hoofdsteden. Maar Vladimir Vladimirovitsj stuurde een divisie, nog een divisie, een tankcolonne, infanterie, cavalerie, vliegmachines, pantserwagens, weer zes divisies, bommenwerpers, en de Russische belastingbetalers maar plezier hebben van hun roebels en kopeken met elke avond die reality-TV beelden, die helaas toch wat gecensureerd moesten worden toen er wat al teveel cavaleristen, infanteristen, piloten en tankpersoneel begon te sneuvelen. "Mensenrechten," riepen het Witte Huis en haar Europese schoothondjes nog steeds keer op keer. "Terroristen," antwoordde Vladimir weer keer op keer. Toen Uncle Bill weg was en Uncle George zijn intrek had genomen in het optrekje in Washington en het kalenderblaadje van de 10e voor 11 september verwisselde realiseerde hij zich dat Vladimir gelijk had. De Grootschender van de Mensenrechten van het Tsjetsjeense Volk werd tot bondgenoot in de strijd tegen het Internationale Kwaad (kijk eens in de spiegel als je durft...).
door Bas van der Plas
Handelaren in dood een Europees wapenagentschap is opgericht
pagina 5
Voedsel genoeg en toch honger de verbazing over de grote hoeveelheid smakelijk eten
pagina 6
Aan reality-TV is er geen gebrek op de wereld. Je vraagt je af waarom er nog spektakelfilms worden gemaakt in Hollywood. De tijd van de rampenfilms hebben we wel gehad, het is nu de tijd voor de rampenjournaals en de rampenactualiteitenrubrieken. Sinds Hij in het Witte Huis de doos van Pandora opende is er geen houden meer aan. Bebaarde hoofdrolspelers met kalasjnikovs bevolken de televisieschermen, huilende moeders zijn de tegenspeelsters. Als figuranten zijn er de ontploffende bussen, de brandende auto's, spontaan uiteenvallende vliegtuigen, en de honderden kinderen, die volgens de burgerlijke Arbeidswetgeving nog niet de wettelijke leeftijd hebben, maar toch in de rug mogen worden geschoten... met echte kogels! Da's pas reality. Sinds Hij in het Witte Huis de doos van Pandora heeft geopend en bepaald heeft wie goed is en wie slecht leven we in een andere wereld. Vroegere vijanden werden bondgenoten en nadat vroegere bondgenoten van wapens werden voorzien noemde men hen vijanden. Ach, Hij heeft zo zijn willekeuren en grillen wanneer het gaat om het op de juiste wijze dienen van de oliebaronnen en oorlogshitsers. "Let maar even niet op hem," zou ik bijna willen zeggen, maar dat is onmogelijk. Reality-TV brengt hem ongevraagd de woonkamer binnen wanneer hij weer eens iets vijandigs over de vijand of iets vriendelijks over de vriend moet zeggen. De doos van Pandora staat onder handbereik: men is gewaarschuwd! Bij de vrienden staat de doos met complimenten en steunbetuigingen, bij de vijand zijn ze de dozen handgranaten aan het tellen. Maar beide groepen zijn als de dood (ha, da's pas een cynische uitdrukking: Zijn als de Dood...) voor de doos van Pandora.
bestrijding Vladi mir werd al snel geleerd hoe je je i nternationaal politiek correct di ent te gedragen. Dus t oen Uncl e George op bezoek kwam, en de sl uips chutters op all e daken van Sint Petersburg lagen en het 'gew one volk' de toegang tot de eigen stad werd ont zegd, boog Vladimi r de rug, zakte door de knieën en begon tergend langzaam de lederen schoenen van Uncle George te likken tot ze weer al s ni euwglanzend leken. De vert ederde Uncle George s treelde met zijn hand over de weinige bij Vladi mi r nog resterende haren en m et een brok in de keel herinnerde hoe zich hoe de oude ('God hebben zi jn dementerende zi el ') Uncle Ronald het nog over het Evil Empire had gehad, dat nu als een vage schim in de geschiedenis was verdw enen. Een aandoenlijk taf ereeltj e dat bij het thuis front al gauw de vraag deed rij zen wanneer de Russ ische olieen gas res erves bes chikbaar zouden komen voor de wereldmarkt. Wall Street steeg. De internat ionale m oraal daalde. En vanaf dat m om ent werden de in camouflagekleding gestoken bebaarde mannen vas te hoofdrols pelers op de R us sis che beeldbuizen, all een werden zij bij de aft iteli ng (in het cyril li sch nat uurl ij k, maar de slimme geheim e agenten van Uncle George wist en wie er werden bedoel d en knikten ins temmig) 'kakkerl akken' genoemd. En in de Russi sche Federatie begon de anti -kakkerl akkencampagne. Skinheads i n de grote steden hi elpen vas t een handj e m ee door alles wat er als kakkerl ak uitzag te molesteren, ook de politieagenten vroegen de kakkerlakken continu om hun papieren en verblijfs statussen en zo leerde het R us sis che volk hoe men kakkerlakken bestrijdt! D e vrienden van Uncle George en Uncle George zelf bleven bem oedigende steunbetuigi ngen sturen, en de i nternationale solidariteit van kakkerlakkenbestri jders bereikte grote hoogten.
mensenrechten el pueblo unido... Vladimir Vladimirovitsj had ook zo zijn dozen met vrienden en vijanden. De oude, al wat dementerende alcoholist Boris Nikolajevitsj had hem op tijd aan de macht gebracht. In de bureaulade van de oude Boris vond Vladimir nog een doos waarop met beverig handschrift 'vijanden' stond geschreven. In het cyrillisch natuurlijk. Maar de slimme geheime agenten van Uncle Bill, de voorloper van Uncle George, wisten zo ook wel wie er werden bedoeld. "Nee, geen oorlog op de Kaukasus, dat is in strijd met de internationale men-
Een explosietje bij een bushalte aan de rand van Moskou werd door de reality-TV afgedaan als 'vandalisme'. Een aantal uren later echter werd het 'de ouverture tot een daad van terreur' toen twee vliegtuigen tijdens de vlucht spontaan uiteen spatten. Een keur van deskundigen kwam op reality vertellen dat hier kakkerlakken achter zaten. Twee auto's ontploften bij een Moskous metrostation. En een school in Beslan werd gegijzeld. Hoewel
Vladimir Vladimirovitsj nog in de besloten eenzaamheid van zijn presidentiële werkkamer met alle macht (en dat is niet gering bij een president die judo en karate kent) getracht had de deksel weer op de doos te krijgen, lukte hem dat evenmin als het Uncle George gelukt was. Nadat de brokstukken van de vliegtuigen waren neergekomen en de doden geteld was er een dag van rouw in de Russische Federatie. De verbitterde Vladimir zei dat er maatregelen zouden komen. Nadat de brokstukken van de school in Beslan waren neergehaald waren er twee dagen van rouw in de Russische Federatie. Een verbitterde Vladimir zei dat er maatregelen zouden komen. De week erna werd ieder die er als kakkerlak uitzag naar de papieren gevraagd, werd gefouilleerd, en Vladimir zei dat een verenigd volk het beste wapen tegen het terrorisme is (el pueblo unido jamas sera vencido... riepen de linksen in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw. Hadden ze dan toch gelijk?). Vliegtuigen vol dozen met steunbetuigingen uit Uncle George's privécollectie landden op de Moskouse luchthaven, vliegtuigen, waarvan de piloten nog maar net konden voorkomen dat ze in botsing kwamen met de toestellen vol dozen met steunbetuigingen uit de collecties in Londen, Parijs, Rome en wat er nog meer aan 'assen van solidariteit' in de Europese Unie bestaat. O, dat die Bernard Bot wat botte opmerkingen maakte ging ook niet ongemerkt voorbij, het vulde weer een gaatje in een reality-TV.
naar school "Mama, komen die enge mannen ook bij ons op school," vraagt de zevenjarige Nadia uit Sint Petersburg aan haar moeder. Mannen in camouflagekleding die met bebloede kinderen naar auto's rennen vullen de beeldschermen. Daar staat hij, een grote, ruwe man, die eruitziet of hij in een klap twintig kakkerlakken kan doden. Een met vlekken besmeurd camouflagepak heeft hij aan. Aan de linkerschouder hangt quasi nonchalant een kalasjnikov, aan de broekriem zijn handgranaten en een groot mes bevestigd. In zijn armen draagt de grote ruwe man een kind, een meisje van een jaar of zeven, het had onze Nadia uit het begin kunnen zijn. De grote, ruwe man met de gespierde armen waarin hij het kind draagt wordt omringd door snikkende vrouwen, die met de zoom van hun lange rok of met de versleten mouw van het vest de ogen afvegen, maar het is een strijd als tegen een lawine die van het Kaukasusgebergte komt afgerold. De tranen blijven stromen. Dan zakt de rug van de grote, ruwe man in het camouflagepak, zijn schouders komen naar voren, de kalasjnikov valt bijna op de grond. Hij klemt zijn kaken op elkaar, drukt het kind tegen zich aan dat een minuut geleden het leven heeft gelaten. Ook zijn ooghoeken volgen het voorbeeld van dat van de vrouwen... Een lawine van de Kaukasus is niet te stuiten. In het Witte Huis opende Hij de doos van Pandora. In het Kremlin werd de doos van de oude Boris geopend. Er zullen nog vele ruwe, grote mannen komen die met hun gespierde armen fragiele kinderen tegen zich aandrukken. Ook als die kinderen de volgende dag niet meer naar school hoeven... gewoon, omdat ze dood zijn. (ter nagedachtenis aan de kinderen van Beslan) Meer over de achtergronden van het gijzelingsdrama in Beslan en over de situatie in de Noord-Kaukasus is te lezen in het boek "Kavkaz, bebloede schoonheid aan de Russische Zuidgrens", dat is verschenen bij uitgeverij Papieren Tijger Breda (www.papierentijger.org)
L ikoedgate en de Iraanse bom Wat wil Kleintje Muurkrant? Kleintje Muurkrant wil via het openbaar maken van gegevens en feiten, het geven van achtergrondinformatie en het plaatsen van diskussiestukken, het verzet tegen misstanden in de maatschappij aanwakkeren. Wij willen onszelf en anderen aanzetten tot zelfstandig kritisch denken en handelen, en tevens een platformfunktie vervullen voor aktiegroepen in Den Bosch en verre omgeving. Het Kleintje staat open voor een ieder die hieraan een bijdrage wil leveren. Eens in de maand stellen wij –het muurkrantkollektief– een Kleintje samen uit jullie en onze bijdragen. Deadline nr 396 is 11 oktober. Je kunt ons schrijven via onderstaand adres. Een abonnement kost 17,50 euro per jaar. Overmaken op giro 5349231 tnv Muurkrantkollektief Den Bosch Postbus 703, 5201 AS Den Bosch Nederland. E-mail:
[email protected] Kleintje op internet: http://www.stelling.nl/kleintje/ ISSN nr: 094-7912
Tegen het einde van de ochtend van vrijdag 27 augustus jongstleden viel de FBI de bureaus van de lobbygroep AIPAC in Washington binnen. De agenten trokken naar de kantoren van twee AIPAC-medewerkers en namen de harde schijven uit hun computers mee. Het betrof de apparaten van Steve Rosen, directeur buitenlandse aangelegenheden en Keith Weissman. Beiden worden inmiddels verdacht van spionage. door Har
In de loop van diezelfde dag werd naar de pers gelekt dat Larry Franklin, een medewerker van het Office of Special Projects (de "Leugen Fabriek") van het Pentagon door de FBI was gearresteerd in verband met spionage voor Israël. Hij zou onderandere geheime documenten over het te voeren Iran beleid hebben doorgegeven aan AIPAC. Het gaat hierbij om concept teksten voor zogenaamde Presidential Directives inzake Iran, maar ook wordt gesuggereerd dat er geheim materiaal van de National Security Agency via AIPAC werd doorgesluisd naar Israël. AIPAC ontkende dat "zij of haar medewerkers ooit materiaal verkregen hadden, waarvan ze dachten dat het geheim of
anderszins geclassificeerd was." AIPAC is niet zomaar een organisatie; AIPAC staat voor American-Israel Public Affairs Committee, de lobbyist voor Israëlische belangen in de VS. De organisatie bestaat sinds 1954, heeft zo'n 85000 leden, een jaarbudget van 33,4 miljoen dollar. Er werken 165 medewerkers op kantoren in Washington, in 10 andere staten en in Israël. Het netwerk van AIPAC is niet mis, daar is decennialang in geïnvesteerd. Zo werken oudmedewerkers van AIPAC zowel binnen de Israëlische als de Amerikaanse overheid. Lenny Ben-David (vroeger Leonard Davis) voormalig AIPAC werd plaatsvervangend chef de mission in de Israëlische ambassade in Washington en Martin Indyk werd de belangrijkste adviseur van Clinton. Ook op een andere manier speelt AIPAC een rol binnen de Amerikaanse politiek: door het steunen van Amerikaanse pro-Israël politici, niet alleen door hen geld te geven voor de verkiezingscampagne, maar ook door andere Joods Amerikaanse organisaties te tippen wie te steunen, en vooral ook: wie niet. AIPAC claimt jaarlijks zo'n 2000 bijeenkomsten te hebben met leden van het Congres en honderd pro-Israël wetten erdoor te krijgen. AIPAC maakte van de door de spionagezaak ontstane publiciteit gebruik om schriftelijk en via e-mail aan haar leden extra donaties te vragen. Ondertekend door AIPAC voorzitter Bernice Manocherian en directeur Howard Kohr. Volgens hen is deze hele zaak een aanval op de Amerikaans Israëlische vriendschap. In de jaren tachtig richtte AIPAC het Washington Institute for Near East Policy (WINEP) op, als een tegenhanger voor het Brookings Instituut, dat minder standvastig achter Israël zou staan. AIPAC is de afgelopen 20 jaar in toenemende mate onder de ideologische en politieke invloed van de Israëlische Likoed partij gekomen. Datzelfde geldt ook voor WINEP dat veel invloed heeft. Medewerkers van het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken en van Defensie krijgen hun "scholing" over het MiddenOosten van het WINEP en niet van andere instituten of universiteiten.
Een van de laatste loten aan de takken van AIPAC is een programma dat erop gericht is om aan alle Amerikaanse universiteiten te bevorderen dat stu dies over het MiddenOosten "evenwichtig" zijn. De beïnvloedingstactiek van AIPAC naar zittende politici is simpel: kritische geluiden van afgevaardigden en senatoren voor wat betreft de Israëlische politiek bestraffen door tijdens de verkiezingen de politieke tegenstander van die afgevaardigde of senator actief te steunen. Zo kweek je wel navolging. Eén van de bekende gevallen uit het recente verleden (2002) is die van de democraat Artur Davis uit Alabama. Zijn tegenstander was de zittende afgevaardigde Hilliard, ook democraat, die voorstander was van een evenwichti ger politiek tegen Israël en de Palestijnen. Dank zij een bijdrage van zo'n 446.000 dollar aan de verkiezingskas van Davis werd hij gekozen. De invloed van het AIPAC op Amerikaanse politici is dus niet gering. Maar ook onder andere delen van de Amerikaanse bevolking is die invloed aanwezig. Immers, rechtse gristenen steunen Israël omdat dat de wederkomst van jezus gristus bevordert. Het gedachtengoed van dit soort groepen heeft sinds het aantreden van Ronald Reagan, aanzienlijke invloed op de Republikeinse partij. Dit soort groepen zijn fel gekant tegen een Palestijnse staat en staan politiek rechts van de Likoed. Hardliners is zacht uitgedrukt, "christelijke zionisten" komt meer in de buurt. Zo moet volgens hen een Israëlische terugtrekking uit Gaza verhinderd worden, want pas nadat het bijbelse Israël in volle omvang is hersteld en de tempel is herbouwd, dan pas kan de heere terugkeren op aarde. Zo staat het geschreven, stellen ze.
achtergronden Na het einde van de eerste Golfoorlog en het ineenstorten van de Sovjet vervolg op pagina 2
kleintje MUURKRANT /24 september 2004, pag 2
➔➔➔➔ff zeuren
vervolg van voorpagina: Likoedgate en de Iraanse bom
a ia i a i, e r zijn toc h n og s te e ds e e n he e l s te l m e nse n di e he t a bo nn e me nt sg e ld vo or 2004 n og nie t he b be n ove rge m a a kt t e rw ijl toc h e ch t d e e e rs te h e rfs tst orme n a a n o nz e funda me nte n be g inne n t e ru kke n. D us, ste u n on s e n ch e ck e ve n ho e he t e r me e s ta a t . E n, va s t e e n o proe p om de 17 e n e e n ha lve e uro vo or he t kome nd e ja a r stra ks ze lf ove r te ma ke n zo da t w e e e n stuk min de r a dmin istra t ie hoe ve n t e doe n . Die u re n kunne n w e da n w e e r sto ppe n in de we bsite u pda te n e n ' t K le int je uit te bo uwe n. En e c ht, e e n a bo nne me nt o p ' t K le in tje a a n e e n vri e nd o f vija nd ge ve n is e e n go e d id e e . Sc hrijf ons e ve n e e n brie fje
Unie schreven I. Lewis (Scooter) Libby en Paul Wolfowitz een beleidsvoorstel dat onderandere inhield dat de VS een grotere regionale en globale rol moest spelen, en waar nodig preventieve oorlogen moest voeren om te voorkomen dat landen massavernietigingswapens konden produceren. In de Clinton jaren (1997) richtten Wolfowitz, William Kristol, Robert Kagan het PNAC (Project for the New American Century) op, dat dit beleid op de maatschappelijke agenda wist te houden. Een grote groep haviken en neo conservatieven tekenden ervoor: Cheney, Rumsfeld, Libby, Wolfowitz, Rodman, Khalilzad. De ideeën en de mensen zijn terug te vinden in het beleid van de huidige regering Bush, met onvoorwaardelijke steun aan Israël als gemeenschappelijk uitgangspunt. Ook Richard Perle is hieronder terug te vinden. Niet gehinderd door zijn verleden - schandalen uit de jaren tachtig samen te vatten als: belangentegenstellingen - en vooral gesteund door zijn netwerk waarin lieden als Kissinger en Conrad Black - inmiddels beschuldigd van verduistering van een paar honderd miljoen dollar - terug te vinden zijn. Dit jaar werd Perle gedwongen om zijn positie bij de Pentagon denktank neer te leggen omdat er sprake was van (wederom) "belangentegenstelling". Perle, zo bleek, zou fi nancieel beter worden van een oorlog in Irak, en toonde zich één van de voorstanders van oorlog. Recentelijk kwam Perle in opspraak doordat hij de exorbitante declaraties van zijn "pal" Black, als lid van de controlecommissie, jarenlang goedkeurde.
da a ro ve r e n w e ge ve n e r e e n gra t is bo e k bij c a de a u ...
➔➔➔➔Een andere wereld Van 14 tot e n me t 17 o kto be r z a l in Lo nde n he t de rd e Eu ro pe e s Soc ia a l Fo ru m pla a t svinde n. N e t zo a ls vorig ja a r in Pa rijs e n h e t j a a r d a a rvoor in Flore nc e z a l he t E SF e e n be l a ngrijk mome n t worde n voor de be w e ging te ge n ne olib e ra le glob a lise rin g e n oo rlog, w a a rb ij t ie nduiz e nde n a c tivis te n uit h e e l Europa b ij e lka a r z ulle n kome n o nde r d e no e me r " Ee n a n de re w e re ld i s mog e lijk!". T he ma ' s z ulle n on de r a nd e re zijn : Stop de oorlo g, st op ra c is me , stop priva tis e rin ge n e n vo or m ondia le re c ht va a rdi ghe id.
Feith, Perle en Wurmser zijn de auteurs van "A Clean Break; a New Strategy for Securing the Realm". Een advies van een studiegroep voor een nieuwe Israëlische strategie richting 2000. Het Institute for Advanced Strategic and Political publiceerde dit in juli 1996 als advies aan de toenmalige Likoedregering van Netanyahu om te stoppen met overleg met de Palestijnen en te komen tot regime changes in de Arabische wereld (door destabilisering en militaire acties tegen Syrië en Irak) en een Groot Israël. "Peace through Strength" was de leus waarmee Netanyahu de kiezers op zijn hand moest krijgen. Feith is al jaren actief in uiterst rechtse zionistische kringen, en gaat ervan uit dat er geen verschil is tussen de veiligheid van Israël en die van de VS. Na de verkiezing van Bush tot president werd Rumsfeld minister van Defensie, Cheney vice-president, Perle voorzitter van het Defense Policy Board (een Pentagon denktank), Feith staatssecretaris voor defensiebeleid en Wurmser deputy assistent voor nationale veiligheid bij de vice-president Dick Cheney. Perle, Wurmser en Feith kregen de taak om het nieuwe Amerikaanse MiddenOosten beleid vorm te geven. Na "11 september" begon een radicaal nieuw beleid vorm te krijgen door het 'bewerken' van inlichtingen. Niet Al Quaida en Afghanistan, maar Irak, Syrië en Iran moesten worden aangepakt. Rumsfeld, Cheney, Wolfowitz (staatssecretaris van Defensie) en Feith richtten het Office of Special Plans (OSP - bijge naamd "De Leugen Fabriek") binnen het Pentagon op, met als doel te bewijzen dat Irak banden met terreurorganisaties onderhield.
de u r va n To ny Bla ir, e n twe e we ke n voo r de Am e rika a ns e ve rkie z in ge n. E r zij n hond e rd e n dis c us sie -bije e n kom ste n, die va rië re n va n gro te se mina rs tot kle ine w o rks hops. Sp re ke rs h ie rb ij z ijn loka le , na tio na le e n int e rna tion a le a c t iviste n e n a c a de mic i, w a a ron de r Sus a n G e orge va n AT TAC, Wa ld e n Be llo va n Fo cu s o n the G lob a l S ou th , d e filmm a ke r Ke n L oa c h, de a lge ri jnse ona fha n ke lijkhe idss trijde r Ahm e d be n Be lla , d e o nde rz oe ksjou rna lis t John P ilge r e n Ale ida G ue va ra , d e doc hte r va n Ch e G ue va ra .
tussenstops in Rome en Parijs In december 2001 vond in Rome een geheim overleg plaats. Aan tafel zaten Harold Rhode en Larry Franklin (OSP), Nicolo Pollari, hoofd van de SISMI (Italiaanse militaire inlichtingen dienst) en Antonio Martino, Italiaans Minister van Defensie. Aan de andere kant van de tafel zat een oude rot Manucher Ghorbanifar (wapenhandelaar, Iran-Contra-Gate), vergezeld door andere Iraniërs (ballingen, dissidenten) en leden van uiterste rechtse Libanese groeperingen. De organisator van dit overleg is Michael Ledeen (berucht van onderandere Iran Contra en de Italiaanse "strategie van de spanning"). Inzet van dit alles zou geweest zijn te komen tot regime change in Iran, Syrië en Libanon. Ledeen verkondigt de noodzaak hiervan al jaren. Bovendien is hij een van de oprichters van het "Centre for Democracy in Iran". Bij het eerste overleg zou het gaan om een overeenkomst om vijf in Iran gearresteerde Al Quaida leden te ruilen voor het stoppen van Amerikaanse steun aan de anti mollahbeweging Mujahadeen Khalq. Maar een andere lezing wil dat het een poging is om te komen tot een bredere coalitie van Iraniërs tegen de mollah's, een soort kloon van het Iraqi National Congress. In juni 2002 ontmoetten de heren elkaar opnieuw. Daarna met de regelmaat van een klok tot ver in 2003 toe. De locaties verschilden. Dan Rome, dan weer Parijs. Alles buiten de officiële kanalen (het ministerie van Buitenlandse Zaken van Powell, respectievelijk de CIA) om. In de zomer van 2004 besloot de Amerikaanse regering plotseling de Mujahadeen Khalq, die tot juli jongstleden nog "een terreurbeweging" was, en waarvan zo'n 3800 leden geïnterneerd zitten in Camp Ashraf bij Baghdad, nu als "beschermde personen" zoals omschreven in de Conventie van Genève, te beschouwen en hen niet uit te leveren aan Iran. Zoals een Amerikaanse ambtenaar zei: "Een lid van een terreurorganisatie is niet noodzakelijkerwijs een terrorist". Blijkbaar heeft de beleidslijn dat de Mujahadeen organisatie gebruikt kan worden in de komende strijd tegen Iran aan invloed gewonnen. Het is met name de onzekerheid over dit Iran beleid en het al dan niet inzetten van geheime operaties om het bewind van de Mollahs te destabiliseren dat voor Israël reden zou zijn om gebruik te maken van alle offi ciële en onofficiële kanalen in Washington, dus ook het netwerk van AIPAC.
Israëlische spionage in de VS
He t E SF w ord t d it ja a r ge orga n ise e rd in L on de n , voo r de
een nieuwe Frische Fröhliche Krieg uitbreken. Immers Iran zal naar alle waarschijnlijkheid doorgaan met het werken aan zijn verrijkingsprogramma en aan de Iraanse atoombom. In hoeverre de Europese Unie zich hierbij zal neerleggen is de vraag, maar Israël en de VS zeker niet. De verwachting is dat een herkozen Bush zeker niet voor een dialoog met de Islamitische Republiek Iran zal kiezen. Een nucleair Iran, binnen 1 tot 4 jaar is een bedreiging voor Israël en voor de Amerikaanse invloed in het Midden Oosten.
Binnen de kortste keren gingen de heren aan de slag om zittend personeel van Defensie dat minder enthousiast was over de oorlogsplannen weg te werken en te vervangen door ideologische volgelingen. Het OSP wordt geleid door Abram N Shulsky, ook een oude havik. Het hogere personeel bestaat uit gelijkdenkende adviseurs en analisten, afkomstig uit neo conservatieve kringen en denktanks. De eerste taken waar zij aan werkten was het leveren van bewijzen van banden tussen Al Quaida en Saddam Hussein, het bestaan van Iraakse arsenalen met chemische en biologische wapens en wellicht nucleaire wapens. Al snel waren er contacten gelegd met het Iraaks Nationaal Congres van Ahmed Chalabi, die alles kon leveren waar vraag naar was. (Massavernietigingswapens: Saddam had ze - bijna - Westerse democratie: het land liep er storm voor; invasietroepen, nee bevrijders; enzovoorts). In korte tijd was Ahmed Chalabi de 'love baby' van de neocons in het Pentagon. Zo werd de weg naar de invasie van Irak vrijgemaakt. Maar voor de neocons was Irak niet het eindpunt en stond regime change in Syrië en Iran nog op de verlanglijst. Overigens bestaat over het Iranbeleid (na zijn herverkiezing) van Bush nog grote onzekerheid. Maar als de voortekenen niet bedriegen zal er opnieuw
Elke zichzelf respecterende staat spioneert bij vriend en vijand. Dus ook Israël. Zo zit al sinds 1987 een analist van de US Navy Jonathan Pollard, levenslang in de bak in verband met spioneren voor Israël. Nu is een invloedrijk en spraakmakend deel van de Amerikaanse administratie al jarenlang innig bevriend met Israël, en meer in het bijzonder met de Likoedpartij. Richard Perle werd door een contraspionage operatie in 1970 betrapt op het doorgeven van Amerikaanse staatsgeheimen aan de Israëlische ambassade. Douglas Feith, momenteel de derde man in het Pentagon werd er in 1982 van verdacht om geheime documenten aan de Israëlische ambassade te hebben doorgesluisd. Dit nieuwe FBI onderzoek naar Israëlische spionage in de VS begon in 2001. De FBI zou een aantal tips hebben gekregen inzake lekken in het Pentagon, waarbij via AIPAC geheime gegevens zouden zijn doorgespeeld aan Israël en aan Chalabi. Hieronder was een tip dat er geheim overleg plaatsvond, niet goedgekeurd door de ambtelijke en politiek top van het Pentagon, buiten de bestaande kanalen om, om de regeringen van Syrië en Iran ten val te brengen. De FBI bracht Condaleeze Rice (adviseur voor Nationale Veiligheid) direct op de hoogte van het starten van hun onderzoek. Gedurende drie jaar wer-
den telefoons afgetapt, video's gemaakt, emailverkeer onderschept en mensen gevolgd. Behalve het FBIonderzoek naar Pentagonmedewerkers en AIPAC, heeft het Select Intelligence Committee van de Senaat een onderzoek gestart naar collusie tussen medewerkers van het OSP en de wapenhandelaar Manucher Ghorbanifar, alsmede andere Iraniërs (ballingen en dissidenten). Een derde onderzoek van het Judiciary Committee van het Huis van Afgevaardigden richt zich ook op de Leugen Fabriek, maar dit keer op eigen initiatieven van medewerkers van de Leugen Fabriek om samen met anderen, zoals Ghorbanifar maar ook rechtse militieleiders uit Libanon om de regeringen van Syrië en Iran te destabiliseren. Zoals dat heet: een ongeautoriseerde covert action. Het gaat om een kluwen zaken, zoals: de zogenaamde Niger affaire (met de vervalste stukken waaruit zou blijken dat Saddam in Niger uranium wilde kopen); via het lekken van de naam van Valerie Plame als CIA agente; naar de oorlogsvoorbereidingen en (nog) niet door de regering Bush goedgekeurde covert operaties tegen Iran en destabilisatie van Syrië; de aanschaf, modificatie en verkoop van high tech Amerikaans defensiemateriaal door Israël en het doorverkopen aan landen als Rusland en China; en ten slotte het doorsluizen van geheime materiaal naar Ahmed Chalabi. De neocons hebben een naam op het gebied van het doordouwen van hun beleidsagenda. Desnoods via de creatie van een parallelle regering, althans zo formuleerde Colin Powell het in het boek "Plan of Attack" van Bernstein. Een destabilisatie operatie is hen niet teveel, geautoriseerd of niet.
het FBI onderzoek Larry Franklin van het OSP kwam letterlijk in beeld van de FBI toen hij, blijkbaar onverwacht, opdook tijdens een lunch van medewerkers van de Israëlische ambassade en van AIPAC. Franklin werd al weken lang verhoord door de FBI toen eind augustus jongstleden het bericht van zijn arrestatie werd gelekt. De minister van justitie Ashcroft heeft op de dag dat de FBI de kantoren van AIPAC binnentrok besloten om Paul McNulty als openbaar aanklager op de zaak te zetten en die trapte meteen op de rem, niks arrestaties. Dat zou betekenen dat de zaak, net als de voorafgaande onderzoeken naar Israëlische spionage in de VS de koelkast ingaat. Maar dat gebeurde allemaal voordat de 'PATRIOT act' van kracht was, nu liggen zaken iets anders. Inmiddels heeft een lid van het Huis van Afgevaardigden geëist dat er een andere aanklager wordt benoemd, omdat McNully te politiek partijdig zou zijn. Overigens stond het Ministerie van Justitie eind augustus op het punt om Naor Gilion (een belangrijke Israëlische diplomaat verbonden aan de ambassade in Washington en specialist inzake het nucleaire programma van Iran), als persona non grata uit te wijzen omdat hij via AIPAC geheim Amerikaans inlichtingenmateriaal zou hebben ontvangen. Gedurende de periode waarin Franklin werd verhoord nam het FBI een aantal mensen op de korrel. Deels van de Leugen Fabriek en deels van de staf van vice president Cheney. Stafleden van Cheney worden al verdacht van het lekken van de naam van Valerie Plame als CIA agente. De personen waarvan bekend is dat de FBI met hen heeft gesproken in het kader van dit onderzoek wordt dagelijks langer. Zo zijn de neoconservatieven Paul Wolfowitz, Richard Perle en David Wurmser gehoord. Van hen is bekend dat ze fans van Chalabi zijn en jarenlang sterke banden met Israël onderhouden. Groot voorstander van Amerikaans militair ingrijpen in het Midden Oosten en dat ze zich verzet hebben tegen nieuw Amerikaans beleid richting Iran, omdat er (nog) geen sprake zou zijn van regime change in Iran. Al met al zou het FBI onderzoek voldoende reden geven om aan te nemen dat geheime inlichtingen over het nucleaire programma van Iran, en over de Amerikaanse informatiepositie binnen Iran, gelekt zijn naar AIPAC en naar de kliek van Chalabi. Volgens de CIA was dit geheime materiaal slechts bij een handjevol Amerikanen bekend. Chalabi wordt ervan verdacht een dubbelagent te zijn en de zaak te hebben doorgespeeld aan Iran. Men sluit overigens niet uit dat Chalabi meer dan een dubbelagent is, omdat hij ook voor Israël zou hebben gewerkt. Bovendien zou zijn beweging het Iraaks Nationaal Congres geïnfiltreerd zijn door Iran. Zo wordt Aras Habib Karim, het hoofd van de inlichtingendienst van het INC, ervan verdacht op de loonlijst van Iran te staan.
Z ond a gmorge n is e r e e n ma ss a le e n in te rn a ti ona le d e m onstra tie d oo r Lo nd e n, e n he t ge h e e l w ordt zo nda gm idda g a fg e slo te n me t e e n ma nife sta tie w a a r ond e r a nd e re d e Asia n Du b Found a tion e e n we e rga lo os optre d e n z a l ge ve n . O ok dit ja a r o rga nise e rt "Ke e r he t T ij" b usse n na a r he t E SF. M e e r in forma tie via w ww .ke e rh e ttij.n l
➔➔➔➔ Advertentie nieuws Da g bla d T rouw , u we e t w e l "mis sc hi e n w e l d e b e st e kra nt va n Ne d e rla nd" (in ie de r ge va l d e du urste e n de du nste ), op e nde dinsda g 14 se p te mb e r de kra nt me t a ls "w e re ldnie u w s" de nie uw e re c la me ca m pa gne va n
Swingen op homohaat Geweld tegen homo's wordt op Jamaica in teksten van sommige reggaezanger s onverbloemd gepropageerd. E_n van hen, Buju Banton, stond onlangs op het podium van Reggae Sundance in Eindhoven. Voor een actie voor homorechten kree g Amnesty geen toestemming: "Het is niet fair alle reggae-artiesten in de gewelddadige hoek te plaatsen."
Philips : ' S e n(se o) a nd Simplic ity (z a l we l ie ts me t
door Frèderike Geerdink
die n ie uw e st rijkbo ut te ma ke n he bb e n), ge s ch re ve n d oor d e a fde ling Ma rke ting . Op de p a gina 's 3, 5, 7 e n 9 komt de (ge re forme e rde ) a a p e ch te r uit de m ouw . Vi e r fullco lou ra d ve rte n tie s va n P hilips o m de m ise ra be le a dve rte ntie inko mste n va n T ro uw w a t op te krikke n! Ge lu kkig z ijn d e a dve rt e ntie s he e l be roe rd ge dru kt e n ge ve n z e h e e l st e rk e e n ja re n vijft ig ge voe l w e e r, z o va n
➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔
J aren geleden stond ze te dansen bij een concert van de Jamaicaanse reggaezanger Capleton. Tot i emand haar vroeg of ze eigenlijk welw ist op welke teksten ze uit haar dak aan het gaan was. Nee, ze had geen idee: het slang waarin de teksten geschreven zi jn, is meestal onverstaanbaar. Maar toen ze de vertaling hoorde, hiel d ze met een op met dansen. Iris van Ganzenwinkel (24), reggaefan: "Capleton is echt militant, van hemm oet zo ongeveer iedereen die afwijkt wordenverbrand." Nee, dan li ever Buj u Banton. "Die was t oen hij begon m isschien ookwel een beetje extreem", zegt Iris,"maar nu hoort hi jbij de meer sociale zangers." Ze kijkt opzij naar haar vriend, Akiem Elm in, de deskundige van de twee. H ij knikt: Buju is oké. Maar om Buju Bant on is het nou net te doen, qua hom ovijandige teksten. Hij is één van de zangers di e door Am nesty gehekeld wordt om dat ze in hun teksten propageren wat in Jamaica aan de orde van de dag is: excessi ef geweld tegen hom o's. Buju Banton (31), geboren en getogen in een sloppenwijkbij Jamaica's hoofdstad Kingston, schreef zo'n twaalf jaar geleden het num mer Boom Bye Bye, waarin hij
" batty boys" (slang voor "homo's") dreigt te vermoorden met "ah gunshot in ah head". Si nds hij echter tien jaar geleden rastafari werd, komt hij juist op voor de verdrukt en in de samenleving. Mili tante anti-homoteksten komen si ndsdien niet meer uit zij n pen. Soms nog wel uit zijn keel: de krant Jamaica Observer maakte begin augustus m elding van een concert van verschillende reggae-artiesten waar Buju, t ot vreugde van het publiek, Boom Bye aanhief. En er duiken beschuldigi ngen op over bet rokkenheid bij een gewelddadige aanval op homo's. Een w oordvoerster van de Jamai caans politie bevestigt dat Buj u zich moet mel den " voor een zekere daad waarbij een man m ishandeld is en waarbij hij betrokken zou zijn geweest." Een paar weken geleden was Buju Banton één van de publiekstrekkers op het openluchtfestival Reggae Sundance in Eindhoven. Amnesty wilde de gel egenheid te baat nemen om aandacht te vragen voor de situatie van homo's op Jamaica door fol ders met informatie uit te delen. Maar het folderen ging niet door: de organi satie van Reggae Sundance gaf geen toest emming. Amnesty's Marleen van Ruijven: " Ja, we hadden aan de poort kunnen flyeren, maar dat past ni et bij Amnesty. We wilden graag samenwerken met het f estival, maar als zij dat niet willen, houdt het op." V olgens Amnestywas een festivalmet veel Jamaicaans muziek een mooie gelegenheid om de bewustwordingover de slecht e positi e van homo's op het Caribische eiland op gangte brengen. De organi satie van R eggae Sundance ziet dat, bij monde van Kim Eikemans, anders: "Een stand van Amnestywas hier w elkom geweest, m aar dan om in het algem een aandacht te vragen voor mensenrechten. En de aandacht vestigen op de situatie van homo's op Jamaica is natuurlijk ook prima. Maar niet op de manier waarop Amnesty dat wilde. Door een li nk te leggen m et de muziek, pl aatsen ze in feite alle reggae-artiesten in de anti-homohoeken dat is niet fai r. Ookniet als het om Buju Banton gaat. Boom Bye Bye is een oude tekst waar hij al lang af stand van heeft genomen. We hebben trouwens ookeen afspraak m et hem: als hij Boom Bye Bye hier speel t, gaat de st ekker eruit en kan hij vertrekken. Dergelijke teksten passen niet in de sfeer die wij met di t festival willen ui tdragen." En de verhalen over Buju als medeplichtige aan een gewelddadige aanval tegen homo's eerder dit jaar? Eikemans : "Voor zover i kweet is dat niet waar. Als hij gezocht werd, had hij dan het l and uitgekund om in Athene op te treden voor de
Jamai caans Olympische ploeg?" Daar geeft de woordvoerster van de Jamaicaans politie ant woord op: "Hij komt vanzelf weer terug. En als hij weer in het land is, wordt hij geacht zich op het bureau te melden om wat vragen te beantw oorden." Wat Penthouse Productions, de woordvoerder van Buju, vervolgens weer ontkent in een persbericht: "Buju Banton is niet benaderd door de politie toen hij nog op Jamaica was en verwacht ookniet dat dat w el zal gebeuren als hij er weer terugkeert." Verhalen over gewelddadige teksten st aan in schri l contrast met de sf eer tijdens Reggae Sundance. Die ademt bepaald geenhaat en geweld. Love, peace and unity, dat zijn de sleutelwoorden. Geweld op Jamaica i s voor de gemiddelde Reggae Sundance-bezoeker geen nieuws: homoseksualiteit is er strafbaar, homomoord en -mishandeling komt voor, en de poli tie doet eraan mee. Dat de politie veroordeelde homo's in de gevangeni s niet beschermt tegen gewelddadigheden van medegevangenen verbaast menig bezoeker wel. Net als het feit dat homo's, als het aan som mige reggae-artiesten ligt, door hun kop geschoten zouden moet en worden. Sista Janna (44), een Nederlandse reggae-artieste, had er geen idee van. "Ik vind het ook vreemd", zegt ze, "want het past helemaal niet bij de vredelievende boodschap die reggae traditioneel uitdraagt." Ook Erwin van de Biggelaar (36) ki jkt ervan op, maar vertegenwoordigt ongetwijfeldvele bezoekers als hij zegt dat hi jniet in de teksten geïnteresseerd is: "I kkom voor de muziek, voor het ritm e." Bezoekster Denise Reid (25) vindt gewelddadige teksten en reggae niets nieuws, op dit festival valt het reuze mee. "Als je in Europa ècht w ilt doorbreken, kun je niet met moordteksten aankomen", meent ze. "Iks nap er niks van hoor, di e homohaat. Waarom toch die woede? Homo's doen toch niemand iets aan?" R eggae Sundance woordvoerster Kim Eikemans straalt na het optreden van Buju Banton. "Ging goed he?" zegt ze. "I kzèit och dat hij geen foute teksten zou zingen?" Artiesten die dat wel doen zou ze niet op 'haar' festival willen. Beenie Man ("I'm a dreaming of a newJamai ca, come to execute all the gays"), Capleton, het zijn publiekstrekkers, maar ze passen niet in Ekemans' visie op het fes tival, dat di t jaar de zevende editie beleefde: "Daar ben ik me door Amnestywel weer extra bewust van geworden." (overgeschreven uit "Wordt Vervolgd" , sept ember 2004, het blad van Amnesty International afdeling Nederland)
kleintje MUURKRANT/24 september 2004, pag 3
V
"Ph ilips, e r is ge e n b e te re ".
eganisten barbecuen niet
Nadat eind juni de AIVD en de Nationale Recherche meldden dat men voornemens was het radicaal dierenrechtenactivisme strenger aan te gaan pakken, werd ruim een maand later al enigszins duidelijk hoe zoiets er in de praktijk uit zal gaan zien. Na langdurige observatie werden acht personen gearresteerd die een stuk hekwerk bij het proefdiercentrum BPRC in Rijswijk kapot hadden geknipt. door Erik Timmerman (Buro Jansen & Janssen) De acht activisten werden in de nacht van 9 op 10 augustus opgepakt nadat ze een deel van de omheining van het proefdiercentrum BPRC in Rijswijk hadden doorgeknipt. Het busje waarmee de activisten het terrein verlieten, werd ver buiten de gemeentegrens van Rijswijk door een horde agenten 'opgewacht'. De inzittenden werd gearresteerd en overgebracht naar het politiebureau in Delft. Al snel werd duidelijk dat het hier om een goed gecoördineerde politie-actie ging. Er namen tientallen agenten deel aan de arrestatie, waarvan een aantal aan het accent te horen uit Amsterdam afkomstig was. Op het politiebureau in Delft bleek dat medewerkers van de Nationale Recherche betrokken waren bij de nachtelijke operatie. De Nationale Recherche coördineert sinds enige tijd het onderzoek naar dierenrechtenactivisme. Dit onderzoek vond tot voor kort niet of nauwelijks plaats. Als er ergens een nachtelijke actie had plaatsgevonden deed de regionale politie onderzoek. Door gebrek aan kennis, middelen en tijd leverde dit de laatste jaren geen enkele arrestatie op. Hierop kwam veel kritiek, onder meer vanuit kringen van pelsdierenfokkers en de vleesverwerkende industrie. Op aandringen van de Tweede Kamer besloten de ministers Donner van Justitie en Remkes van Binnenlandse Zaken onlangs om het onderzoek naar dierenrechtenactivisme onder te brengen bij de Nationale Recherche. Deze kwam afgelopen juni met de criminaliteitsbeeldanalyse 'Radicaal dierenrechtenactivisme 1999-2003'. Dit lijvige rapport gaat in op de achtergronden, geschiedenis en ontwikkelingen binnen het dierenrechtenactivisme, acties die gevoerd zijn, reeds uitgevoerde onder-
zoeken naar dierenrechtenactivisme en mogelijke juridische, repressieve en preventieve maatregelen.
beperkingen Op het politiebureau in Delft werden van de BPRC-arrestanten foto's en vingerafdrukken genomen en werden de acht verdachten, die allen weigerden hun naam te noemen, kort verhoord. Vervolgens werden ze naar verschillende politiebureaus in de regio overgebracht. Hier kregen de arrestanten de tijd om te bedenken dat de aanwezigheid van de twee onbekende fietsers midden in de nacht op zo'n achteraf weggetje bij het BPRC achteraf gezien toch wel vreemd is geweest. En dat het rode lampje dat vanuit een boom leek te schijnen, waarschijnlijk toch wel écht een camera'tje is geweest. De volgende ochtend werd duidelijk dat het openbaar ministerie (OM) de zaak niet licht opvatte. De verdachten kregen de nodige beperkingen opgelegd. Ze konden wel hun advocaat ontvangen, maar mochten onderling geen contact met elkaar hebben en geen pakketjes of post ontvangen. De advocaten werd het zelfs min of meer verboden contact op te nemen met een ad hoc opgerichte arrestantengroep. Ook was inmiddels de (huur)auto in beslag genomen. Over de precieze aanklacht wilde de officier van justitie op dat moment nog niets loslaten. Dat het OM deze zaak iets groter ziet dan enkel vernieling van een hekwerk werd op woensdag 11 augustus duidelijk. Om zes uur 's ochtends werden er op drie plaatsen in het land huiszoekingen verricht in verband met de arrestaties bij het BPRC. Enkele tientallen agenten werden ingezet om het voorverzameladres en de woon- of verblijfplaats van twee van de arrestanten te doorzoeken. Ze waren met name geïnteresseerd in papieren. Voor een deel ging het hierbij om boeken en brochures. Verder adresboekjes, giroafschriften, brieven, losse papiertjes, notitieblokjes, postzegels, foto's en actiebladen. Ook rijbewijzen en paspoorten (zelfs die van de hond) gingen mee. Uit het feit dat er fotolijstjes werden losgehaald, cd-hoesjes bekeken, snippers uit de houtkachel verzameld en zelfs het halve gasfornuis uit elkaar werd geschroefd, blijkt wel dat men zeer grondig te werk is gegaan. Daarnaast werden op alle drie de locaties computers en apparatuur, cd-roms en diverse telefoons in beslag genomen. Ook werden alle ruimtes gefotografeerd en stapels sleutels meegenomen. Tijdens de huiszoekingen werd duidelijk dat men bezig is met handschriftvergelijking. Niet alleen werden allerlei mogelijke papieren meegenomen, ook werd de aanwezigen nadrukkelijk gevraagd of de inbeslag genomen papieren van bepaalde personen afkomstig waren.
vrijlating
De non-culturele samenleving Wat zijn we toch een analytische watjes. Onzin wordt voortdurend op onzin gestapeld. Afwijkend gedrag (afwijkend waarvan?); ongewenst gedrag (ongewenst ten opzichte waarvan?) keuren we goed als het bij een godsdienst (voor leken: een extra vet sprookje) hoort. We hebben immers godsdienstvrijheid. Dus is het normaal dat homo's uit het onderwijs geweerd worden en dat vrouwen op de Veluwe hun eigenwaarde mogen ontlenen aan het aanrecht. Nou is een probleem dat die met veel prietpraat verdedigde godsdienstvrijheid eigenlijk alleen bedoeld was voor gebruik binnen het christelijk-joodse complex. Maar ja inmiddels zitten we met de islam en andere rariteiten. En dat valt moeilijk te bestrijden juist doordat die hemelse godsdienstvrijheid bestaat. Probleempje 1. Een analoog verhaal is te geven op het gebied van waarden en normen. We hebben hier een evoluerend en tegelijk eroderend complex van christelijke waarden en normen dat bovendien aangevallen wordt door Balkenendse dommigheid en ook door die islam en zo. Reeksen van 'afwijkend' en 'ongewenst' gedrag worden nu gelegitimeerd met: het hoort bij mijn cultuur. Probleempje 2. In werkelijkheid is het allemaal veel ingewikkelder: zo lopen probleem 1 en 2 door elkaar; Godsdienst en cultuur worden voortdurend verward; scheiding van kerk en staat is nooit doorgevoerd, en zo meer. Toch is er een oplossing gedefinieerd: de multi-culturele samenleving. Okee, er is ruzie over, maar dat is vooral langs de rand, en theater over concrete invullingen. De oplossing voor deze chaos is simpel. Vergeet de begrippen godsdienst en cultuur. En voer een derde begrip in: beschaving. Een staat heeft zorgplichten, moet ondergrenzen leveren en moet zorgen voor vrijheden. Een mini-stelsel beschavingsregels, gebaseerd op universele waarden en normen. Dus geen christelijke invulling meer van naastenliefde, maar gewoon echte naastenliefde; geen spugen meer op straat omdat het cultuur is, maar echte cultuur; geen opeten van naasten omdat je meent dat kannibalisme ook cultuur is. Ontzeeuwde waarden en normen; de uni versele rechten voor de mens geoperationaliseerd; een echte scheiding van kerk en staat; een echte scheiding van cultuur en staat. De invoering van een ministelsel met beschavingsregels zal echter nooit lukken want het vereist dat politici afstand zouden moeten doen van hun stokpaardjes rond cultuur en religie. En dat raakt aan hun bestaansrecht. Een contradictio in terminis èn een waarheid. Zand
Nadat het voorarrest van de acht verdachten in eerste instantie met tien dagen werd verlengd, werden ze de vrijdag daarop voorgeleid aan de rechter-commissaris in Rotterdam. Deze was van mening dat de acht onmiddellijk in vrijheid gesteld moesten worden. Het vernielen van een hekwerk zou een langere celduur niet rechtvaardigen. Voor het onderzoeksteam moet dit een tegenvaller zijn geweest. Zij was van mening dat het onderzoek nog niet afgerond was. Zo wilde men eerst de inbeslag genomen goederen, en dan vooral de computers en telefoons, nader onderzoeken. Ook moest er sporenonderzoek verricht worden op het inbeslag genomen gereedschap en wilde men DNA onderzoek uitvoeren. Het openbaar ministerie tekende beroep aan tegen de uitspraak van de rechter-commissaris. De raadkamer van de rechtbank in Rotterdam oordeelde vier dagen later dat de beslissing van de rechter-commissaris weliswaar op onjuiste gronden genomen was, maar achtte het niet gerechtvaardigd het voorarrest van de verdachten met tien dagen te verlengen. De verdachten moeten overigens voor de vernieling op 8 oktober nog wel voor de Rotterdamse politierechter verschijnen. Uit vrijgekomen stukken over de inbeslagneming blijkt dat het rechercheteam er van op de hoogte was dat er iets te gebeuren stond. Zo werd op de dag van de actie een aantal van de activisten door observatieteams in de gaten gehouden. Alles werd over hen genoteerd: dat ze de stad verlieten, dat ze gingen zwemmen, een ijsje gingen eten en 'handelingen verrichtten' met de mobiele telefoon. Tevens werd het voorverzameladres van meet af aan in de gaten gehouden. Het was voor het observatieteam ter plaatse een koud kunstje om vervolgens het busje te traceren waarmee de actie naderhand uitgevoerd zou worden. Het observatieteam bleef vervolgens bij dit voorverzameladres posten totdat het busje weer teruggekeerd was. Men had de opdracht gekregen om de inzittenden van de bus bij terugkomst te arresteren. De arrestatie vond plaats om 03.42 uur. Naast het observeren en volgen van verdachten werden ook al enige tijd telefoons afgetapt. En hoewel verdachten geprobeerd hebben met elkaar in gecodeerde taal te communiceren, was het op basis van bepaalde gebezigde termen voor de rechercheurs niet bijster moeilijk te bedenken dat er 'iets' aan de hand was. De afgeluisterde personen stelden elkaar over de telefoon vragen als 'de barbecue nog doorgaat?' of vragen of 'er genoeg mensen zijn voor de barbecue?'. Dit ontlokte een verbalisant de volgende opmerking: 'Zoals eerder verwoord zijn de meeste (radicale) dierenrechtenactivisten veganist. Gezien het vorenstaande en de inhoud van de bovengenoemde tapgesprekken is het niet ondenkbeeldig dat in deze gesprekken in bedekte termen wordt gesproken'. Ook werden de gsm's uitgepeild om vast te stellen waar de bellers zich bevonden.
AIVD onderzoek De telefoonnummers en andere gegevens van een aantal van bovenstaande verdachten werden aan de Nationale Recherche verstrekt door de AIVD. In een ambtsbericht werden door de AIVD met name drie personen genoemd die men al langer in de gaten bleek te houden. 'Bij de AIVD is uit betrouwbare bron bekend geworden dat deze drie mensen waarschijnlijk in het kader van radicaal dierenrecht activisme morgen, 15 juli, actie gaan voeren en daarvoor bijeenkomen op een voor hen bekende plek in Utrecht', zo meldt het ambstbericht. Naast de Nationale Recherche is ook de AIVD druk bezig met de aanpak van dierenrechtenactivisme. Dit doet de dienst op verschillende manieren. Allereerst door zogenaamd 'open bronnen onderzoek'. Wat
wordt er geschreven op websites als indymedia.nl of bprcmoetdicht.org, wat voor artikelen verschijnen er in Ravage of andere actiebladen, enzovoort. Daarnaast worden mensen of locaties geobserveerd en worden telefoons afgeluisterd. Ook doet de dienst regelmatig pogingen mensen te laten infil treren in de dierenrechtenbeweging. Onlangs werd bekend dat de dienst dit eind vorig jaar heeft geprobeerd met de studente 'Ellen' (niet haar echte naam). Ellen werd via een kennis benaderd met de vraag of ze niet eens met de AIVD wilde praten. Uit nieuwsgierigheid had ze hier mee ingestemd. In
Boe i e nd o m te z ie n hoe d e a dve rte n tie -a fde lin g z ich m e e ste r ma a kt va n de voo rp a gin a . Trouw ,m iss c hie n w e l d e me e s t c om me rc ië le kra nt va n ne d e rla n d! E e ns e ve n kijke n hoe de a nd e re bla d e n va n h e t APAXc on c e rn he b be n g e re a ge e rd! De Vo lkskra n t h e e ft he t n ie uws o ve r Philip s, in positie ve z in, o ok op d e vo orpa gina , e c hte r wa t be sc he id e ne r da n Tro uw , e n in de rda a d op 3, 5, 7 e n 9 e ve n e e ns de b e ke nde fullc olo urs va n Frits. He t AD e c ht e r he e ft oo k e e n stukje op de vo orpa gina , e c hte r no ga l z uu r. En w a t blijkt, g e e n a d ve rte n tie s va n ome Frits! Is
Valentijn suggereerde dat Ellen zich bij Erik op de sportschool zou aanmelden zodat ze hem kon ontmoeten. Hierop maakte Ellen wederom duidelijk dat zij daar geen trek in had, geen mensen wilde verraden.
de ho ofd re da c ti e inge ru ild vo or de a fde lin g Boekhouding?
➔➔➔➔ Populistisch uitzetbeleid Volg e ns he t m ini ste rie va n ju stit ie w ord e n d e "e ffe c te n va n he t a sie lbe le id nie t ge me te n ". Ho e ve e l a s ie lzo e ke rs o ve rlijd e n n a te rugke e r in hun la nd va n he rkom st? Ho e ve e l ra ke n e r ve rm ist ? Ho e ve e l ke re n e r n a hu n uitz e tt ing te rug na a r N e de rla n d? Hoe ve e l z ijn e r g e va nge n ge nome n n a t e ru gke e r? Hoe ve e l zijn e r te ru gg e -
november 2003 had zij een eerste gesprek met 'Arie Valentijn' van deze dienst. Het gesprek ging over van alles en nog wat: biologische landbouw, dierenrechten, paarden, de moord op Fortuyn, enzovoort. Valentijn liet doorschemeren dat de AIVD overwoog haar te willen vragen voor de dienst te komen werken, maar echt concreet werd hij niet. Ellen gaf aan wel iets te willen doen maar zeker geen mensen te willen 'verraden'. Zij zag meer een rol voor haar weggelegd als intermediair tussen dierenrechtenactivisten en de overheid. De vijandelijkheid tussen beiden staat volgens Ellen het dieren welzijn in de weg. In een tweede gesprek, enkele weken later, werd Valentijn concreter. Hij vroeg Ellen allerlei websites over dierenrechten in de gaten te houden, en bij te houden wat er voor activiteiten op dat gebied ontplooid worden. Ellen vond dit niet zo'n probleem; de websites bekeek ze toch al en het geld dat de AIVD haar hiervoor in het vooruitzicht aanbood, 250 euro per maand, kon ze goed gebruiken.
st uu rd e n n a a r w e lke la nde n? Du ide lijke vra g e n, ma a r de a fde lin g "publie ksvo orlic htin g" va n jus tit ie he e ft e r tw e e ma a n de n voor n odig o m e ra c hte r te kom e n da t ze h ie r ge e n a ntw oord o p he b b e n. He t z ijn ke n ne lijk vra g e n d ie nie ma nd ste lt o md a t he t n ie ma nd g e e n moe r int e re s s e e rt. "The de a th o f o ne ma n is a tra ge d y. Th e de a th o f m illions is a sta t isti c" (J . Sta lin) Al s e e n kwa rt va n d e te rugg e ke e rde n w ordt dood ge s c hote n , e e n kw a rt g e va nge n
contact leggen
ge ze t, e e n kwa rt ve rmis t ra a kt , e e n kw a rt t e ru gke e rt
Maar de AIVD verlangde meer. Ellen moest contact leggen met de dierenrechtenclub EDEV en met 'Erik de Gier', de woordvoerder van de Dieren Bevrijdings Front supportersgroep. Valentijn suggereerde dat Ellen zich bij Erik op de sportschool zou aanmelden zodat ze hem kon ontmoeten. Hierop maakte Ellen wederom duidelijk dat zij daar geen trek in had, geen mensen wilde verraden. Ze heeft immers sympathie voor een ieder die zich inzet voor een betere positie van de dieren. Ze gaf wel aan met Valentijn in algemene zin te willen praten over de dierenstrijd en bijvoorbeeld over het feit dat de gebrekkige handhaving van de wetgeving rond dierenwelzijn er de schuld van is dat mensen (hardere) actie gaan voeren. In februari 2004 kreeg Ellen van de AIVD de opdracht naar een info-avond over dierenrechtenactivisme te gaan. De bedoeling hiervan was dat ze zou rapporteren hoe de stemming daar was, wie er aan het woord kwamen en of er radicale dingen gezegd werden. Op dat moment had Ellen niet zoveel zin meer in het werken voor de AIVD. Deels omdat de spanning er voor haar wel vanaf was, deels omdat ze het nogal zinloos werk vond en ook omdat ze toch wat anders tegen de dienst was gaan aankijken. Het feit dat de dienst zoveel van mensen weet en wil weten schrok haar nogal af. Ze ging nog wel naar de info-avond, maar liet Valentijn weten dat het de laatste keer was en dat ze na afloop niets over de aanwezige personen zou vertellen. Het laatste dat ze voor de dienst deed was een pre-versie van een rapport over dierenrechtenactivisme lezen en becommentariëren.
n a a r Ne d e rla nd: w e w e te n h e t nie t. Kloppe n d e z e cijfe rs (die ik nu e ve n ze lf ve rzin) n ie t? Ik w e e t he t nie t . U w e e t he t nie t. Publie ksvoo rlich ting va n just itie w e e t he t nie t . De a fde ling " st a tis tie ke n " we e t h e t w a a rsc hij nlijk w e l, a ldu s d e pu blie ksvoorlic ht e r. Ik h e b d e vra ge n d a n ook d oorge s tuurd na a r de ze a fde lin g. O p d e vra a g " We lke a nd e re c rite ri a ha nte e rt uw m inis te rie o m de ma te va n he t suc c e s va n he t b e le id te me te n? " w e e t de "p ub lie ksvo orlic hte r" w e l e e n a n tw oo rd : " Ne de rla nd ke nt e e n stre ng m a a r re ch tva a rdig vre e mde lin ge n be le id . Ee n duid e lijk e n c on se que nt t e rugke e rbe le id d ra a gt bij a a n he t b e hou de n va n dra a gvla k in de N e de rla nds e sa m e nle vi ng
criminele organisatie
voor vre e mde ling e n die we l w orde n toe ge la te n ."
Dat de acht BPRC-arrestanten zijn vrijgelaten moet voor de Nationale Recherche een tegenvaller zijn geweest. Het lijkt er ook op dat men, gezien de voorbereiding en het aantal ingezette politiemensen, had gerekend op een zwaardere actie dan het doorknippen van een hek. De praktijk wijst uit dat het voor politie en het openbaar ministerie lastig is om individuele actievoerders veroordeeld te krijgen. Het lijkt er dan ook op dat er nu wordt aangestuurd op een artikel 140 veroordeling. Hierbij is het niet nodig om van ieder individu afzonderlijk aan te tonen dat deze daadwerkelijk iets gedaan heeft. Het enkele feit dat men 'lid' is van een criminele vereniging is voldoende om mensen te veroordelen. Op die manier kunnen ook personen die woordvoerder zijn, websites onderhouden of op een andere manier onder steuning verlenen (zonder daadwerkelijk strafbare feiten te plegen) aangepakt worden. Wel moet bewezen worden dat het gaat om een 'gestructureerd en duurzaam samenwerkingsverband van twee of meer personen met een bepaalde organisatiegraad'. Het onderzoeksteam zal dus op zoek gaan naar een bepaalde structuur binnen activistenkringen; wie zijn de 'leiders', hoe wordt er gecommuniceerd, hoe is het geregeld met de financiën? De huiszoekingen en de daarbij inbeslag genomen goederen wijzen in elk geval in die richting.
P opu lisme d us . De o pinie p e ilin ge n dus. Cijfe rs ove r d e uit w e rki ng va n he t b e le id w e te n z e nie t. H oe ve e l m e nse n e r o ve rlijde n w e t e n z e nie t. Ho e ve e l e r te rugke re n na a r N e de rla nd w e te n ze n ie t. Wa t z e w e l w e te n is da t e r dra a gvla k is vo or he t " st re ng ma a r re c htva a rdig" vre e mde lin ge nb e le id. Wa t n u? Da t w e he t a n tw oo rd op de z e vra ge n n ie t w e t e n z e gt d us ook ie ts ove r u: he t p ub lie k. Als he t p ubl ie k de z e vra ge n re g e lma tig zou s te lle n d a n z ou de " pub lie ksvoorlic hte r" de a nt w oorde n pa ra a t h e bbe n g e ha d. Ma a r ja u he e ft dit stukje w a a rsc hijnlijk nie t
Erik Timmerman is werkzaam bij Buro Jansen & Janssen en dit artikel is eerder verschenen in Ravage nummer 11
e e n s t ot dit pu nt ge le z e n.
➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔
kleintje MUURKRANT/24 september 2004, pag 4 Dus w a t m oe t u me t sta ti st is c he g e ge ve ns? He t zijn ma a r a sie lzo e ke rs hoor. Wij w ille n h e t w e l w e t e n, e n da a rom: w ordt ve rvo lgd. Zie voor de volle d ige b rie ve n w w w.go rgonzola.nl/index.php?itemid=662
➔➔➔➔ Ongesteld bij Lidl H e t lijkt op e e n oude re ligie uze tra ditie , ma a r nie ts is minde r w a a r. In d e Duits e su pe rma rktke te n Lidl m oe ste n vrouw e n tot vo or kort e e n ho ofd ba nd dra g e n tijde n s h un me n st rua tie p e ri ode . H e t d oe l va n he t op me rke lijke kl e dingstu k w a s de filia a lle i-
Geloofsbelijdenis Een aantal jaren geleden heb ik me nogal fanatiek in het proP alestijnse activisme in Nederland gestort. Uiteindelijk houd ik er een stevig e kater aan over. Wat me het meest ir riteert, is de verontwaardigde reactie bij pro-Palestijnse activisten wanneer de zionistische misdadiger s weer eens een misdaad tegen de menselijkheid plegen. Alsof je van een dergelijk e onmenselijke ideologie iets anders kan verwachten.
ding du ide lijkh e id te ve rscha ffe n ov e r w e lke m e de -
door Peter Edel
w e rke rs ong e ste ld w a re n. Die vrouw e n mo chte n na m e lijk e e n onbe pe rkt a a n ta l s a nit a ire pa u ze s ne me n. And e re w e rkne m e rs bij L idl m oge n a lle e n t ijde ns d e offic ië le lun ch pa uz e n a a r he t toile t. De d isc ounte r doe t e r a lle s a a n o m d e kost e n e n prijz e n z o la a g m oge li jk te houde n . Doo r me d e w e rke rs zo w e in ig mog e lijk na a r h e t t oile t te la te n ga a n, be s pa re n z e g e ld e n w orde n w a c htrije n voo r de ka s sa b e pe rkt . Na s a tirisc he a rtike le n in de Tsje ch isc he pe rs e n m e t na me fe lle prote s te n va n conc urre re nde dis co unte rs a ls Plus, Pe nny, N orma e n G lob us he e ft Lid l nu be slote n d e hoofdba n d a f te s c ha ffe n. Da t me ldt h e t D uits e va kbla d
De meeste pro-Palestijnse activisten redeneren alsof er een bepaalde afspraak tussen het zionisme en de samenleving bestaat over het naleven van ethische waarden. Als zich een bepaald incident voordoet, reageert men niet afwijzend op het zionisme op zich. In plaats daarvan reageren de mees te pro-Palestijnse activisten verontwaardigd, als zouden dergelijke fictieve afspraken zijn verbroken. Omgekeerd weet het zionisme natuurlijk van geen enkele afspraak. Daar telt alleen het voortleven van de ideologie en is al het andere van ondergeschikt belang. Het is niet toevallig dat het pro-Palestijnse activisme zich grotendeels in een linkse context afspeelt, want een vergelijkbare opstelling zie je al eeuwen bij de bejegening van het kapitalisme door links. De Franse socioloog en filosoof Jean Baudrillard omschreef het in de jaren tachtig als volgt: ""Capital doesn't give a damn about the idea of the contract which is imputed to it - it is a monstrous unprincipled undertaking, nothing more. Rather, it is 'enlighted' thought which seeks to control capital by imposing rules on it. And all that recrimination which replaced revolutionary thought today comes down to reapproaching capital for not following the rules of the game. 'Power is unjust, its justice is a class justice, capital exploits us, etc.' - as if capital were linked by a contract to the society it rules. It is the left which holds out the mirror of equivalence, hoping that capital will fall for this phantasmagoria of the social contract and fulfi l its obligation towards the whole of society at the same time, no need for revolution: it is enough that capital accept the rational formula of exchange".
Le be nsm itte lz e itun g. De a ffa ire he e ft tot gro te spa nninge n ge le id tu ss e n de le idin g va n de Dui tse e n Tsje c hisch e a fd e ling e n va n Lidl . Of onge s te ld e m e de w e rks te rs nu no g ste e d s o nbe pe rkt mo ge n pla sse n is n ie t be ke nd . Lidl pra a t princ ip ie e l nie t me t de p e rs e n w e ige rt o ok c omme nt a a r te ge ve n op d e ze kwe stie .
➔➔➔➔De Volkskrant M e t de
Vervang "capital" door "zionism" en je hebt zo'n beetje het verhaal van het pro-Palestijnse activisme in Nederland: telkens doet men weer alsof die ver velende zionisten zich niet aan de afspraak houden. Het laatste jaar kwam dat duidelijk naar voren met de protesten tegen de apartheidsmuur. Verschrikkelijk die muur, maar dat ding zat er decennia aan te komen. Schreef Wladimir Jabotinsky al niet voor de Tweede Wereldoorlog een boek met als titel "The Iron Wall"? Van een wrede ideologie als het zionisme kan je niet anders verwachten dan mensenrechtenschendingen. En de proPalestijnse activisten maar verontwaardigd reageren. Begrijp me niet verkeerd: ik protesteer en demonstreer tegen ieder exces dat door zionisten is begaan. En ik schrijf erover. Maar altijd om het verwerpelijke karakter van het zionisme te illustreren. Want daar bevindt zich de kern van het probleem. Al het andere is symptoombestrijding dat neerkomt op dweilen met open kraan.
re ge l ma a t va n de klo k toon t dit oc hte ndbl a d wa a r h e t s ta a t. Oo k va nd a a g we e r. Op
de tweestaten oplossing
d e voo rp a gina prijkt he t a rtike l " Prijz e no orlog la a it op t us se n su pe rma rk te n ". De la a ts te re ge l lu idt: "D e prijz e ns la g he e ft de bra nc he me e r da n e e n h a lf milja rd e uro ge kos t..." Tw e e ke e r l e ze n , da n dring t he t d oor. He t h e e ft d e consume nt du s g e e n h a lf milja rd e uro op ge le ve rd. Ne e , h e t he e ft de be drijve n d a t g e kost. De ze lfde b e drijve n die ja re nla ng te hoge p rijz e n in re ke n ing bra ch te n o m h un bin ne n e n bu ite nla nd se e xpa n sie te fina nc ie re n. G oe dko pe r via de be u rs va n d e kla nt d a n via d e be urs va n he t ka pita a l . Ma a r ja w a t kun je a n de rs ve rw a cht e n va n e e n s oort kl oon va n h e t Alge m e e n D a gbl a d: lib e ra a l a u torita ir. Ga z o doo r.
➔➔➔➔ Kleutertje luister Snot ve rd orie . De N e de rla nd se Ve re n igin g va n Journa liste n he e ft prote s t a a n ge te ke nd . Ja w e l. E n he t G e no otsch a p va n Ho ofdre da c te u re n o ok. Ze vinde n he t n a me lijk ve rontrus te nd da t Joh n va n de n He uve l, c rim e bus te r va n De T e le gra a f e n Be a u' s ba bbe lbox, doo r jonge ns va n Jus titie is a fge lu ist e rd. D a t de d e n die jon ge ns o md a t John ny-boy in c onta c t st ond me t e e n bron op Cura ç a o die
➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔
In Nederland hebben critici van de staat Israël de oplossing steevast voor handen. Geef de Palestijnen hun eigen staat en het probleem is opgelost. Was het maar zo simpel. Feit is dat de tweestaten oplossing niet alleen in pro-Palestijnse kringen wordt geopperd. Ook in zionistische kringen gaan steeds meer stemmen op in deze richting en op zich ligt dat voor de hand. Want zelfs een havik als de huidige premier Ariel Sharon realiseert zich maar al te goed op een demografische tijdbom te leven. Zoals de zaken er nu voor staan kent Israël/Palestina een joodse meerderheid. Maar omdat de autochtone bevolking zich aanmerkelijk sneller voortplant dan de joodse, zal de balans binnen een aantal decennia in de andere richting verschuiven. En met de lessen van de apartheid in Zuid-Afrika in het achterhoofd raken zionisten er steeds dieper van doordrongen dat een specifiek joodse staat onder dergelijke omstandigheden nauwelijks nog een voedingsbodem zal hebben. Uitzondering zijn natuurlijk de religieus georiënteerde zionisten, zoals van de kolonistenorganisatie Gush Emunim. Voor hen is er geen weg terug, ook al krijgen Palestijnse vrouwen veertig kinderen per stuk; het land behoort hen toe. Maar niet-religieuze zionisten zien geen andere mogelijk heid dan de Palestijnen te concentreren in hun eigen gebied, met als het moet de status van eigen staat. Eerst was het vooral de Arbeiderspartij waar men voor een dergelijke manoeuvre te vinden was. Maar ook Likoed weet nu dat er iets moet gebeuren. Zo lijkt in ieder geval de beslissing van Sharon om volgend jaar op grootschalige wijze nederzettingen in de Gaza te ontmantelen, geïnterpreteerd te moeten worden. In mijn artikelen en boeken heb ik al vaker geschreven dat een afzonderlijke Palestijnse staat de Palestijnen weinig te bieden heeft. Al is het alleen maar omdat het zeer twijfelachtig is of Israël zijn greep op het gebied in dat geval volledig prijs zal willen geven. Bovendien is het de vraag of de Palestijnen er in economisch opzicht op vooruit zouden gaan. Zeker als Israël in zee zou gaan met de corrupte bende van Yasser Arafat, zoals tijdens de periode van de Oslo-akkoorden in de jaren negentig, lijkt daar weinig voor te zeggen. Maar het is vooral het separatistische karakter van het zionisme dat het sla gen van een tweestatenoplossing in de weg zal staan. Want dit scenario maakt zeker geen einde aan het zionisme. Het is weliswaar strijdig met het oorspronkelijke zionistische streven naar een Groot-Israël. Maar zoals ik zojuist al schreef, zijn de meeste hedendaagse zionisten er zo langzamerhand wel van doordrongen dat zoiets er niet meer in zit. Een essentieel punt is dat een tweestatenoplossing geen einde maakt aan het specifiek joodse karakter van de staat Israël, het is er zelfs eerder een bevestiging van. Vanuit zionistisch perspectief is het een uit wanhoop geboren poging om 't zich in een diepe crisis bevindende zionisme voor een totale ondergang te behoeden. De onvermijdelijke consequentie is dat iedere voorstander van de tweestatenoplossing in feite het zionisme verdedigt. Een ander punt is dat
een afzonderlijke Palestijnse staat goed lijkt aan te sluiten bij de ontwikkeling van wat links 'Globalisering' noemt en extreem rechts 'De Nieuwe Wereldorde'. Want het enthousiasme voor een tweestatenoplossing beperkt zich niet tot Jan Marijnissen en Gretta Duisenberg. Zo stuurt ook de transatlantische machtselite (waar de echtgenoot van Gretta tot voor kort een pro minente rol in speelde) aan op het ontstaan van een afzonderlijke Palestijnse staat. Het zijn vooral de ultra rechtse zionisten die zeer afwijzend staan tegenover deze globaliserings/nieuwe wereldorde bemoeienis en ik kan hen niet helemaal ongelijk geven.
seculiere democratie Mede omdat een tweestatenoplossing nooit kan opleveren wat de voorstanders eraan toeschrijven, ben ik voorstander van de invoering van een seculiere democratie met volledige rechten voor alle inwoners van Israël/Palestina. Alleen dat traject kan de autochtone bevolking van het land rechtvaardigheid brengen; het is de enige optie voor een langdurige vrede in het Midden-Oosten. Maar het zullen niet alleen de Palestijnen zijn die profijt hebben van de invoering van een absoluut seculiere democratie. Het is zeker niet zo dat een afscheid van het zionisme in het nadeel zal werken van de joodse bevolkingsgroep, integendeel. Er zijn tal van redenen om te veronder stellen dat ook joden er hun voordeel mee doen. De grondleggers van het moderne politiek georiënteerde zionisme stelden zich voor dat het jodendom de mentaliteit van zich af zou schudden die ontstond gedurende het eeuwen lange bestaan in de getto's. Zionisten als Theodor Herzl en Max Nordau von den dat joden moesten leven zoals alle andere bevolkingsgroepen. Naast al de pseudo-wetenschappelijke onzin uit de negentiende eeuw, was dit een van de elementen van het zionisme die wel degelijk hout sneed. Nadat de staat Israël eenmaal was uitgeroepen, gebeurde er zeker niet wat de vroege zionisten hoopten. Want in de praktijk werd Israël al snel het grootste getto uit de joodse geschiedenis. Dat gebeurde niet alleen als reactie op de vijandige opstelling van andere landen in de regio. Een minstens even belangrijke factor was dat het juist binnen de context van een joodse staat erg moeilijk bleek defi nitief afstand te doen van de door Herzl en Nordau zo gehate gettomentaliteit. "Je kan een jood uit het getto halen, maar om het getto uit de jood te halen is een ander verhaal" werd een vaak gehoorde uitdrukking. Een afscheid van het specifi ek joodse karakter van de staat Israël - en daarmee van het zionisme - zal er paradoxaal genoeg toe leiden dat het voornemen van de vroege zionisten om joden te laten leven zoals andere volken, werkelijkheid zal worden. Want een ontmanteling van het zionisme zal de barrière tussen het jodendom en de niet-joodse wereld zo sterk beperken dat de gettomentaliteit defi nitief tot het verleden zal komen te behoren. Maar het wordt nog mooier. Want met het één-staat scenario kan iedereen (blijven) wonen waar hij of zij dat wil. En dan heb ik het niet alleen over de Palestijnen in Israël en de Palestijnse vluchtelingen, die aldus de kans krijgen naar hun vaderland terug te keren (al valt de vernietiging van Palestijnse dorpen natuurlijk niet meer terug te draaien). Ik heb het ook over de joodse kolonis ten, die bij het ontstaan van een seculiere democratie met rechten voor alle inwoners ongestoord in hun huizen kunnen blijven. Het is juist op dit punt waar de tweestatenoplossing steken laat vallen. Enerzijds komt dat omdat Israël bij welke bespreking met het Palestijnse Gezag dan ook, nimmer heeft willen toegeven aan de eis van terugkeer van vluchtelingen. Anderzijds zal de vorming van een afzonderlijke Palestijnse staat onherroepelijk tot het opheffen van nederzettingen leiden. En dat is voor het niet geringe aantal zionisten rechts van Likoed, simpelweg onaanvaardbaar. Op het moment dat ik dit zit te schrijven, is net het bericht verschenen dat Sharon heeft gewaar schuwd voor een burgeroorlog. Dat deed hij naar aanleiding van een aantal zorgwekkende reacties uit ultrarechtse hoek op zijn voornemen volgend jaar nederzettingen in de Gaza af te breken. Hoewel ik Sharon nog nooit gelijk heb gegeven, kan ik daar nu niet omheen. Want het is zeker niet ondenkbeeldig dat seculiere en religieuze zionisten elkaar te lijf zullen gaan als de Israëlische regering dit plan doorzet. En van een burgeroorlog wordt natuurlijk niemand beter, mede omdat de zionistische kemphanen de Palestijnen uiteindelijk wel eens als zondebok aan zouden kunnen wijzen. Vast staat dat de mogelijkheid van een burgeroorlog een realistisch gegeven is in een land waar al een premier om dezelfde reden is vermoord. Natuurlijk, Yigal Amir heeft de moord op Rabin in zijn eentje gepleegd en een samenzwering is nooit bewezen. Maar tegelijkertijd bestond er in ultrarechts Israël veel enthousiasme over zijn daad. Dat zal ook Sharon niet ontgaan zijn. De Israëlische premier liet dan ook direct zijn beveiliging intensiveren nadat hij van de ultrarechtse reactie op zijn plannen had vernomen. Sharon heeft het niet eenvoudig. Hij voelt de hete adem in zijn nek van de joodse extremisten en de dreiging van een burgeroorlog. Maar tegelijkertijd is hij zich als seculiere nationalist, veel meer dan zijn religieuze critici, bewust hoe diep de crisis is waar het zionisme zich in bevindt. Het opgeven van nederzettingen is voor hem een aderlating die de ondergang van het zionis me uit moet stellen. Of misschien moet ik schrijven: de marteldood moet ver lengen. Aan de andere kant kan ik de kolonisten in hun nederzettingen niet helemaal ongelijk geven. Goed, een aantal van hen is bij wijze van spreken gisteren uit Brooklyn naar de Gaza gekomen om de autochtone bevolking van Palestina hun rechten te ontzeggen. Maar de nederzettingen bestaan veel langer dan gisteren. Kolonisten zijn er vaak geboren en hebben er hun gehele leven gewoond. Zij zijn daarmee op gelijke wijze aan het land verbonden als de autochtone bevolking van Palestina. Hen verdrijven is niet minder wreed dan het verdrijven van Palestijnen. Ook op dit punt zal ik protesteren als Sharon binnenkort voor een bezoek naar Nederland komt.
de Association Als er in Is raël/Pal esti na een democrati e t ot stand komt met volledi ge rechten voor alle inwoners , breekt er geen burgeroorlog uit, hoeft Sharon ni et voor zijn l even te vrezen en worden er geen m ensenrechten meer ges chonden. A lleen maar voordelen dus. B ovendien biedt een afschei d van het zionisme ook nog eens de m ogelij kheid om op nucleair gebi ed orde op zaken te stel len. Want zoals ik in het vori ge Klei ntj e al schreef is dat hard nodig om een ramp te voorkomen. Zoiets kan alleen in volledige openheid plaatsvinden en is daarom ondenkbaar binnen de vele beperkingen van het zi onism e. De enorm e voordel en van een één-staat oplossi ng in aanmerking genomen, is het merkwaardi g dat zo velen vasthouden aan een twee-st atenoploss ing. D e laats te optie is vooral uit negativisme geboren. Alom heerst de overtuiging dat tw ee
volken onmogelijk m et elkaar in vrede s amen kunnen leven na elkaar j aren achtereen naar het leven te hebben ges taan. Ik weiger me neer te leggen bij zoveel cynism e en blijf geloven dat verschi llende bevolki ngsgroepen elkaar ook onder dergelijke oms tandi gheden kunnen vi nden op bas is van archet ypisch humanis ti sche waarden. Vandaar deze gel oofsbel ijdenis. Binnen de pro-Palestijnse bew eging in Nederland heeft het cynis me ondertus sen zul ke vormen aangenomen dat vrijwel niemand zich zonder om halen uitspreekt voor de invoering van een seculiere dem ocrati e m et rechten voor alle i nwoners. Uitzonderi ng is wellicht de 'Arabi sche Europese Liga', di e wel geluiden in een dergelijke richt ing heeft laten horen. Helaas is men er daar ni et erg duidelijk over. V oor de vorming van een democrat ie met gelijke rechten voor Israëliërs en Pal esti jnen moeten we i n het buitenland zijn. Zoals i n Israël, waar een aant al jaar geleden een alliantie ont st ond tussen de A rabische parti j van Azmi Bis hara (B AL AD ), de communi stis che partij van Israël (HA DA SH) en de onl angs door Russische emi granten opgerichte 'Slavi sche Unie'. Voor het eers t w erkten joden en niet-joden daardoor samen in de s trijd tegen de zionis ti sche apartheid. Verder is twee j aar geleden in het Zw itserse Lausanne op ini ti ati ef van de Palestij nse R oom s-kat holieke priester Sam i Al deeb, de 'Association For One D em ocratic State In Is rael/Pal estine' opgeri cht. D eze organisatie kent een bes t uur met joodse, niet-joodse, Israëlis che en Palesti jnse leden en st reeft naar: "t he establ ishment of one democrat ic s tate in Palest ine/Israel for the residents of the State of Israel and of the Palestinian t erritories occupied in 1967, as well as for Palest inian refugees . This State w il l respect human rights and the principle of non-discrimination based on religion, gender, nat ional ity, ethnicit y or language." De Association draai t er op zij n s ite (ww w.one-democrat ic-state.org) niet omheen hoe een seculiere democratie i n Israël/Palestina m et rechten voor al le i nwoners eruit moet zien. Zo spreekt het vanzelf dat alle vl uchtelingen recht op terugkeer krijgen en dat al le poli ti eke gevangenen op vrije voet en kom en. Verder stelt men zich commis sies voor die beide bevolkingsgroepen m et elkaar zal verzoenen en een fonds dat de (overlevende) slachtoff ers moet compenseren voor hun verlies t ijdens de j aren van strijd. De Ass ociation stel t een parl em ent voor waarvan de l eden niet alleen democrati sch zijn gekozen, m aar waarvan tevens wordt verwacht dat zi j het principe van non-dis criminatie onderschrij ven. Leger en politie zouden moeten worden opgebouwd uit bei de bevolkings groepen en het zelfde geldt voor het j usti tiële s ysteem. Dat zou voortaan geheel gebaseerd moeten zi jn op het concept van scheiding tussen kerk en s taat, waardoor iedere vorm van rel igieuze rechts praak voort aan ui t den boze zou zijn. Onderwijs dient er op gericht te zijn de verschi llende bevolki ngsgroepen met el kaar te integreren, terwijl Arabisch en Hebreeuws de officiële tal en van het land zouden worden. Volgens de ideeën van de Ass ociation bepaalt de bevolking op democratische w ij ze zaken als de vlag en het volks lied van het land. Hetzelfde geldt voor de naam. Want het is logisch dat de nam en Is raël en Pal esti na onder de nieuw e omstandigheden niet l anger bruikbaar zouden zijn. Overigens l igt di e nieuwe naam voor de hand. Want ooit leefden de voorvaderen van zowel Israëliërs als Pal estijnen in een streek di e het land Kanaan w erd genoemd. Als beide bevol kings groepen zich met elkaar verzoenen, is er geen reden om die naam niet i n ere te herstellen: de republi ek K anaan. ps: een oplettende lezer wees mij er op dat in mijn artikel over Mordechai Vanunu in het vorige Kleintje twee fouten zijn geslopen. Menachem Mazuz die ik als minister van justitie aanwees, is in werkelijkheid een openbaar aanklager, terwijl Vanunu niet als kernfysicus in Dimona werkte, maar als technicus. De oplettende lezer sprak in dit verband van desinformatie, maar in feite was er van niets anders sprake dan een vergissing.
De deurmat Tussen de folders van AH, Gamma en helderzienden vind je op dit beetje uit de gratie geraakte communicatiemiddel soms ook klokkenluidermail. Bijvoorbeeld een kopie van een ambtsbericht aan Donner: een eerste inventarisatie van de mogelijkheden om via het strafrecht het aansprakelijk stellen uit te breiden. Het blijkt dat de minister een hele reeks verkennende onderzoeken rondom deze concretisering van zijn stokpaardje, rechtsere en eenvormigere waarden en normen, uitgezet heeft. De onderzoeken concentreren zich rondom twee vormen van oprekken van aansprakelijkheidsmogelijkheden. De eerste betreft meelopers bij delicten in 'groeps'verband, daarover een volgende keer misschien meer. De meeste onderzoeken betreffen het ook in strafrechtelijke zin direct aansprakelijk stellen van ouders bij zaken als besnijdenis en schoolverzuim; daarnaast gaat het om het doortrekken van de strafrechtelijke aansprakelijkheid naar de ouders bij delicten gepleegd door hun kinderen. Het gaat hierbij om bijvoorbeeld: vandalisme, straatroof, graffiti, vernieling, inbraak, bedreiging, chantage, pesten, enz. De voorstellen bevatten een mix met drie componenten. Verplichte opvoedcursussen voor de ouders; onder toezichtstelling tot ontzetting uit het ouderlijk gezag; en strafoplegging aan de ouders. De gedachten gaan bijvoorbeeld in de volgende richtingen: Bij schoolverzuim een boete deels bestaand uit een bedrag per verzuimde dag; met strafvermeerderingen voor bijvoorbeeld het verzuim dat niet alleen het gevolg is van een actie van het kind, maar deel uitmaakt van een actie van het gezin, bijvoorbeeld ver zuim door een vakantie buiten de schoolvakantie. Bij gewone criminaliteit de reguliere straf voor het kind via het jeugdrecht. Nieuw is de idee deze aan te vullen met een analoge straf volgens het volwassenen strafrecht voor een der ouders of voogden. Een deel van de straf voor de volwassenen kan bestaan uit het verplicht volgen van opvoedcursussen. Bij constatering van besnijdenis worden de ouders zonder meer uit het ouderlijk gezag gezet en volgt vervolging wegens moedwillige verminking en mishandeling. Zand
kleintje MUURKRANT/24 september 2004 pag 5
Zonder inzicht geen uitzicht In een opiniërend artikel in de Stentor van 27 augustus, "Pacifisme lijkt vies woord geworden", breekt antropoloog en vredesactivist dr. Hans Feddema de staf over premier Balkenende en voormalig secretaris van het Interkerkelijk Vredesberaad Mient Jan Faber. Allebei voorstander van de "preventieve oorlog" van Bush en Blair tegen Irak. Daarin ziet Feddema terecht geen enkel heil, omdat de geschiedenis zo langzamerhand wel heeft bewezen dat oorlog en geweld geen geschikte middelen zijn om het kwaad uit te roeien. Geweld leidt nu eenmaal niet tot geweldloosheid, maar lokt juist groter geweld uit, getuige de preventieve (sic!) oorlog die het terrorisme had moeten beteugelen. Het onbegrijpelijke in deze is dat Balkenende en Faber, ondanks hun universitaire scholing en christelijke levensovertuiging (wie het zwaard opneemt, zal door het zwaard vergaan), geen weet schijnen te hebben van deze ijzeren wetmatigheid. Nog onbegrijpelijker is het dat onze premier, ondanks zijn onwetendheid, het overgrote deel van onze volksvertegenwoordiging warm heeft weten te maken voor de ongerijmde preventieve oorlogsgedachte, die hem door zijn grote roerganger - George W. Bush - als een vette kluif is voorgehouden. Kortom, alle goede bedoelingen ten spijt, stellen onze jongens en meisjes in Irak alleen zichzelf in de waagschaal, hoe cru dit ook klinkt. Want hun inzet, moed en doodsverachting brengt het alom beoogde vredesideaal geen stap dichterbij. Integendeel! Het is dan ook een illusie te denken dat zij een positieve bijdrage kunnen leveren aan de noodzakelijke doorbraak van de ten hemel schreiende diabolische geweldspiraal die de wereld met de dag meer onder druk zet, onder aanvoering van Big Brother America. Dat neemt echter niet weg dat deze doorbraak wel degelijk in het verschiet ligt. Daarbij doel ik op het moment dat wij ons, als mensheid, bewust zullen worden van het tijdsgewricht waarin wij leven. Wat dat betreft is het nu al zonneklaar dat dit wordt gekenmerkt door mondialisering, dus door toegroeien naar mondiale eenheid. Daarbij ga ik er tevens vanuit dat dit onpersoonlijke mondiale eenwordingsproces niet alleen door geen mens te stoppen is, maar bovendien gericht is op het bereiken van gerechtigheid wereldwijd, dankzij de alom onderschreven mensenrechten. Vanuit mijn kijk op onze tijd, zou dit universele vredesideaal dan ook overal de richting van de politiek moeten bepalen. Regeren is immers vooruitzien! Het behoeft geen betoog dat hier geen sprake van is, omdat onze politieke kopstukken alleen maar oog hebben voor zichzelf, maar niet voor het tijdsgewricht waarin wij 'als mensheid' verkeren. Vandaar dat vrede door onze partijpolitieke (mis-)leiders als een onbereikbaar ideaal wordt weggezet, waardoor geen onafhankelijke ideële maar louter tijd- en plaatsgebonden materiële belangen de partijpolitieke korte termijn agenda bepalen. Gelijk elke trend is ook deze gelukkig niet eeuwig te handhaven, omdat òòk partijpolitici van het kaliber Balkenende en vredesactivisten van het kaliber Faber, zich op zeker moment bewust zullen worden van 't tijdsgewricht waarin wij leven en daardoor oog zullen krijgen voor de implicaties daarvan. Redelijkerwijs gesproken zal deze onvermijde lijke bewustwording hen er op een goede dag dan ook toe brengen zich rui terlijk neer te leggen bij de politieke consequenties daarvan, waarvan de maatschappelijke vertaling simpelweg neerkomt op het voor eens en voor altijd afzweren van geweld en oorlog ter bereiking van 'het goede'. De wereld waarin de mensenrechten geen loze passie of dode letter zijn maar daadwerkelijk worden gerespecteerd. Het vredesideaal dat anno 2004 toch wereldwijd geldt als "het ultieme politiek doel". De democratie in optima forma, waarin elk weldenkend mens - waar ook ter wereld en van welke gezindte en/of gezindheid dan ook - zich moet kunnen vinden. De wereld waarin geen 18- en 19-jarige jongens en meisjes meer worden uitgezonden voor het voeren van preventieve, heilige, rechtvaardige of wat voor zinloze oorlogen dan ook. Kortom, de mondiale samenleving zoals die ons bij de proclamatie van de mensenrechten in 1948 voor ogen stond, als reactie op de verschrikkingen van WO-II. Het gemeenschappelijk door alle volkeren en alle naties te bereiken ideaal, voor de verwerkelijking waarvan 66 jaar na dato de tijd gekomen is. Voor het bewijs daarvan zal het politieke kompas zonder de gebruikelijke partijpolitieke mitsen en maren slechts gericht moeten worden op de grondige reorganisatie van de Verenigde Naties, waartoe artikel 109 van het Handvest de mogelijkheid biedt. De effectuering daarvan, waartoe onze regering "als VN-lid" het voortouw zou kunnen nemen, zal de uitzichtloze machtsverhoudingen in onze volkerenorganisatie en daarmee in de wereld definitief tenietdoen, met alle positieve consequenties vandien voor "een ieder" op deze wereld. Dat dit hoogstaand initiatief het Nederlandse beleid een blijvende gouden notering in de annalen van de wereldgeschiedenis zal opleveren - gelijk zwemmer PvdH op het koningsnummer, eeuwige roem voor politiek Den Haag. (Wouter ter Heide)
Van Estoril naar Zandvoort Onder deze kop loopt er al een hele lange serie artikeltjes op de voorpagina van de digitale Kleintje Muurkrant (www.stelling.nl/kleintje). Een van de meest recente bijdragen luidt aldus: "We moeten het eerlijk bekennen. Tot voor kort hadden wij nooit gehoord van het maandelijks in Eindhoven en omstreken verschijnende "Soeps". Maar het luxe uitziende en gratis verspreide regionale magazine mag er zijn. De redactie heeft een hekel aan hokjes en "hanteert een scherpe tong, ongewone invalshoeken, rebelse meningen, serieuze ondertonen en hier en daar een vette knipoog". Ook de ingezonden brieven-rubriek vertoont deze eigenschappen. Zo werden wij geattendeerd op een briefje van ene Alex (naam bekend bij de redactie van Soeps) in het begin deze maand verschenen septembernummer dat er niet om loog. Hij schreef onder het kopje 'Valselijk beschuldigd' het volgende: "Met groot plezier las ik dat jullie Henk Krol hebben geplaatst in de Top 100. Hij zal zeer in zijn nopjes zijn met de 28ste plaats. Jullie schrijven: "Hij zat er flink naast in de affaire rond het Anne Frankplantsoen. Het valselijk beschuldigen van een topambtenaar van het Ministerie van Justitie kost hem toch weer een paar plaatsjes". Inmiddels ben ik afgestudeerd, maar in de perio de dat het speelde was ik als 'werkstudent' af en toe aanwezig in het plantsoen. Ik kwam er op de eerste plaats voor mijn eigen plezier, maar ontdekte dat ik er ook makkelijk een zakcentje bij kon bijverdienen. Dat is de reden waarom ik er meermaals heb kunnen constateren dat mr. Joris Demmink er een vast bezoeker was. Hij liet zich meestal rijden in een BMW van het Ministerie. Ik heb zelfs ooit kennisgemaakt met de chauffeur. Een man van wie ik de naam nooit zal vergeten: Mosterd. Ik was dan ook een van de vele anonieme bronnen van Krol. De kwestie zit nu in de doofpot, maar schrijf niet dat Krol Demmink valselijk zou hebben beschuldigd. Hij kon zijn beweringen misschien niet hard maken. Maar dat is iets heel anders. Alex." Of de voltallige redactie van Soeps nu wordt afgeluisterd kunnen we nog niet met zekerheid zeggen. Maar de kans is niet ondenkbaar.
C ultuur & Horeca De afgelopen maanden toont het Bossche stadsbestuur zich weer van haar meest verstikkende kanten. Nu ze haar eigen zaakjes geregeld heeft - het nieuwe stadskantoor en stadhuis voor vele miljoenen euro's zijn binnen - worden de financiële consequenties professioneel de toekomst gemanoeuvreerd. De ene na de andere bezuinigingsmaatregel tuimelt over elkander en tegelijkertijd verlaten megalomane blauwdrukken de gemeentelijke tekentafels. Nogal wat, voornamelijk kleinschalige culturele projecten zijn aan te wijzen die opzij gezet worden aan de gemeentelijke subsidietrog. Nu ook de miljoenen euro's kostende kunsttempel "De Verkadefabriek" (gelegen in "De Kop van 't Zand", onder de rook van Koudijs) binnenkort haar deuren opent en het Koningstheater voorlopig gered is in het voormalige Bistheater kan de rest het blijkbaar schudden. Buiten alles en iedereen om zijn gemeenteambtenaren al weer maanden aan het tekenen en aan 't plennen in hun luxueuze kantoren boven de Binnendieze in het stadskantoor. De verantwoordelijke stadsbestuurders proberen de vele belanghebbende, geïnteresseerde Bossche burgers inmiddels op een afstandje te houden. Er wordt uitsluitend via de krant - en we hebben hier alleen 't Brabants Dagblad - met een ieder gecommuniceerd lijkt het wel. Het Brabants Dagblad dat overigens openlijk zichtbaar gebruik maakt van het bestuurlijke en culturele netwerk waar de vaste Bossche Binnenstad-redacteuren zich weldadig en kritiekloos in genesteld hebben. De verbindingslijntjes zijn overduidelijk en lopen via de partijstructuren van de PvdA, naar de aan alle touwtjes trekkende nieuwe directeur van de Verkadefabriek in de richting van de meer elitaire culturele instellingen zoals het nieuwe Museum voor Hedendaagse Kunst (het voormalige Kruithuis), het NoordBrabantsMuseum en naar bijvoorbeeld een projectontwikkelaar als Libema (Brabanthallen, Sportiom) van de gebroeders Lips.
Horeca & Cultuur Terwijl landelijk kroegbaas Sjoerd Kooistra aan de schandpaal genageld wordt vanwege grootschalig oneerlijk zakendoen, misbruik van vergunningen en geritsel hoor je hier in DenBosch helemaal niks over. Toch heeft dit heerschap een aantal jaren geleden de megadiscotheek Galaxy heeft overgenomen aan de financieel strategisch interessante horeca-Karrenstraat. Kooistra wil hier een versie van "De Drie Gezusters" openen maar ligt blijkbaar overhoop met de het Bossche stadsbestuur zonder dat hier wat over naar buiten lekt. Tot op dit moment heeft hij zelfs geen drank- en horecavergunning aangevraagd. Mocht hij dit alsnog doen dan duurt het nog zeker drie maanden voordat zoiets afgegeven wordt. Geruchten gaan dat ie pas over een jaar open gaat, maar voor hetzelfde geld (nouja, voor veel meer geld) heeft ie binnen een paar maanden een aantal rechtszaken aan zijn broek. Vele van onderaf opkomende culturele projecten kunnen brieven schrijven,
plannen maken en lobbyen wat ze willen, maar ze komen er niet (meer) door. De fi ches zijn gezet, de draaischijf is in beweging en de dobbelstenen rollen. Natuurlijk is de speeltafel gemanipuleerd en zijn alle uiteindelijke winsten voor de bank. Hier bij het Kleintje zijn wij (helaas) niet op de hoogte van alle ins en outs tussen de vele belanghebbenden binnen de winstgevende cirkel van de Bossche Binnenstad. Maar er staan miljoeneninvesteringen op het spel. De een wil een megadiscotheek, de ander een gigafilmzaal en weer een ander een grandcafé. Er wordt zelfs alweer openlijk gesproken over een speelhol/casino in de stad. En dan zijn er de vele kleine projecten. Zij zoeken betaalbare atelierruimte voor de (nog) in deze stad aanwezige kunstenaars en -makers. Veel kunstenaars wonen in (kraak)panden zonder duidelijke toe komst en zien graag dat deze culturele "broedplaatsen" worden waar je zonder subsidie-jukken en controlerende beambten je gang kunt gaan, zoals 't hoort. Nu de hele culturele wereld een traptrede is opgeschoven Lijntheater/Productiehuis, Bis en Picos naar de Verkadefabriek - ontstaat er bewegingsruimte aan de onderkant van het Bossche culturele palet. Momenteel zijn de Bossche stadsbestuurders druk doende dit gat dicht te timmeren met aan de openbaarheid onttrokken toezeggingen aan de wat grotere cultuurinstellingen zoals de twee grote musea. Terwijl de kleintjes genegeerd en arrogant behandeld worden kiest men sjieke architecten om te werken aan nieuwbouw voor het Museum voor Hedendaagse Kunst. Hebben al die regelneven en -nichten en controlerende ambtenaren en kunstpauzen nog in de gaten dat je juist aan de onderkant, aan de achterdeur van de kunstacademie en bij de werkplaatsen van jonge kunstenaars moet zijn? Daar dien je enthousiast wat euro's te investeren, een samenleving op te bouwen met een stimulerende houding naar de inspanningen van kunste naars en -makers die wij allen zo nodig hebben in een tijdsgewricht dat uit puilt van 't plastic en de nep, de haat en carrière-nijd. Het is werkelijk ongehoord op welke wijze bijvoorbeeld de huidige bewoners van de HBS aan de Hekellaan op arrogante en botte wijze buitengesloten worden van de achterkamertjesonderhandelingen over de invulling van het "Manegekwartier". Krankjorum ook dat wij een aantal weken geleden nog middels een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur (WOB) een gesprekje en inzage hebben gehad in de plannen rondom "Quartier Manège" (zo stond het althans toen nog op een inzage-mapje), zie Kleintje 388. Volgens de aanwezige ambtenaar was er maar weinig in te zien aangezien er nog vrijwel geen documenten waren. Tegen zoveel ongegeneerde liegebeesten valt toch niks mee te doen? Drie weken later toveren de dames en heren stadsregenten een dik pak mogelijke plannen voor dit gebied uit hun stoffi ge ouwe hoed... We komen hier in een volgend Kleintje zeker op terug, zijn 'ze' nou helemaal zot geworden!? En altijd maar weer zeuren en zaniken over die kloof tussen de bestuurders en de bestuurden - althans die eerste dagen na weer een of andere democratische verkiezing met een dramatisch lage opkomst...
h e t nod ige wist te ve rte lle n o ve r de moordpa rtij onde r le de n va n de b ro mm e rc lub de N om a ds in he t Lim burg se O irbe e k. De w e rkge ve r va n Va n de n He uve l to ond e z ich " ve rontw a a rd igd e n ve rba a sd ". Da t la a t ste is w a t on s b e tre ft w a t vre e md. Sind s h e t o ptre de n va n O sa m a ' s Fl ying Circ us op Ma n ha t ta n z ijn o nde r he t mo m va n t e rroriste n be strijding a lle rle i st rin g e nte re ge linge n die d e priva c y moe te n b e sc he rme n m e t g e juic h e n inste mmin g va n die ze lfde T e le gra a f op d e vu ilnisho op ge mie te rd . Als e e n va n je c oryfe e _n da n p lotse ling blijkt te z ijn a fge luiste rd (ove rig e ns nie t vo or he t e e rs t) mo e t je ook n ie t piepen. Da t w il nie t z e gg e n da t wij he t nie t e rns tig vin de n d a t e e n jou rn a lis t w ordt a fge le g d d oor ju stitië le woe lm uiz e n a ls e e n of a n de re b e fte kke l va n he t O M de nkt da t die journa lis t m iss c hie n w e l ove r le u ke informa tie of informa n t e n be s ch ikt . Ze lfs e e n kle ut e r ka n b e de n ke n wa t d a t vo or ge volge n ka n h e bbe n. He t ve rtrou w e lijke c ont a ct tu ss e n e e n informa nt e n e e n jo urna lis t ga a t e rme e na a r de Filistijne n . M e t na me on de rz oe ks jou rna lis tie k -vo or z ove r die in N e de rla n d nog b e st a a t- k omt me t d it so ort in mi dde ls w e tt e lijk g e tole re e rde pra ktijke n o p de nomin a tie te st a a n voor bijsc hrijvin g in he t rijtje va n uit ge s torve n d e moc ra tis c he ve rw orve nh e de n. Hoe d it in g ode s na a m z o ge ruisloo s d oor de Tw e e de Ka m e r i s g e loo dst z ou e e n le u k onde rw e rp z ijn o m journa li stie k n og e e ns na te vloo ie n. M a a r
H
andelaren in dood
Wereldwijd worden jaarlijks honderden miljarden aan wapens uitgegeven. In het jaar 2000 maar liefst 800 miljard Amerikaanse dollars. Een vierde deel daarvan werd door de europese NAVO landen en EU lidstaten uitgegeven. Europese landen zijn ook geen kleine lieden als het om wapenproduktie gaat. Van de tien grootste wapenfabrikanten wereldwijd zijn er vier Europees. BAE Systems, een Brits defensiebedrijf, pronkt met de vierde plaats. Het Franse Thales is 7e op de wereldranglijst. Thales is ook in Nederland flink vertegenwoordigd in de vorm van het voormalige Holland Signaal Apparaten in onderandere Hengelo. EADS, een Europese wapenfabrikant met een administratief hoofdkantoor in Amsterdam komt op de achtste plaats. Finmeccanica uit Italie is de negende. Wapenhandel heeft over het algemeen een negatief effect op mensenrechten en veiligheidssituaties. Het is een van de bedrijfstakken die er garen bij spinnen dat de armen armer worden en de rijken rijker. Denk daarbij aan de subsidie, belastingvoordelen en voorschotten die wapenbedrijven ontvangen van regeringen terwijl het volk de broekriem moet aanhalen en het sociale stelsel wordt afgebroken. Zo goed als alle verhandelde wapens worden tegen arme burgers gebruikt die geen partij zijn in het gewapende confl ict. Ook als de schijn wordt gewekt dat dit niet de bedoeling is, en ook als het echt niet de bedoeling zou zijn. Regeringen en wapenindustrie verrijken elkaar wederzijds en dat geld wordt ingezet om armen te onderdrukken. Overheden die investeren in het overeind houden van wapenhandel maken zich dus medeplichtig aan de mensenrechtenschendingen en ook aan de steeds schever wordende machtsverhoudingen tussen wie wel en niet wapens ter beschikking heeft. In dit licht is het ook van belang het verzekeren van wapeninkopen te noemen; een praktijk waarin rijke landen wapens leveren aan arme landen. Het bedrijfsleven in het rijke land schiet dan de kosten voor tot het armere land het terugbetaalt. Veel Europese landen maken zich daaraan schuldig. Deze praktijk maakt het bijvoorbeeld mogelijk dat Indonesië wapens heeft om de bevolking in Atjeh te onderdrukken en het verzet tegen hun regime te smoren. Je kunt meer over dit verschijnsel lezen in het artikel van T.over wapenhandel in Nederland. Wij zijn er om bovengenoemde redenen tegen dat zowel de EU als de EU lidstaten de wapenhandel subsidiëren. Het geld kan veel beter besteed worden aan ontwikkelingssa menwerking, voedselhulp, onderwijs, gezondheidszorg en sociale voorzie ningen. Mensenrechtenschendingen worden des te meer in de hand gewerkt doordat de richtlijnen voor wapenexport naar spanningsgebieden zo verdomd vrijblijvend zijn. Er is geen sprake van sancties als er uitgevoerd wordt naar landen waar geen wapens heen geëxporteerd mogen worden. Lidstaten neigen er toe de controle op export over te laten aan het land van eindassemblage. Dit werkt in de hand dat het land met de soepelste toepassing van de EU gedragscode het beleid gaat bepalen. Lijkt Nederland te gaan steigeren bij een leverantie van Thales, dan kunnen ze de order via de Franse moeder Thomson laten verlopen. De richtlijnen van de EU dat wapenexportvergunningen niet mogen worden gegeven als het risico er is dat de ontvan ger deze wapens in zal zetten tegen een ander land of met militaire macht een territoriaal confl ict zal ondersteunen zijn natuurlijk schijnheilig. Geen enkel land koopt wapens om ermee in de soep te roeren. Dus weten Europese landen best dat Indonesië onderandere Atjehers onderdrukt met de wapens die zij leveren. Embargo's van EU, OVSE en VN worden straffe-
loos geschonden. Ook hebben niet alle lidstaten een wetgeving over tussenhandel in wapens. Vrije interpretatie van deze richtlijnen leidde in het verleden tot de volgende foute leveranties: Frankrijk leverde aan Rwanda terwijl er in dat land genocide werd gepleegd. Zweden, Nederland, Duitsland, Frankrijk en Engeland leverden aan Indonesië terwijl de burgers werden onderdrukt onder het mom van rebellenbestrijding in onderandere Oost Timor en Atjeh. In beide gevallen was er sprake van een EU embargo, wat een tandenloze hond bleek. Dit alles zal er niet op verbeteren als de grondwet voor de EU straks van kracht wordt. In de tekst van deze grondwet is de dikke vinger in de pap van commissies en adviesraden die ijveren voor een wapenhandel die kan concurreren met de VS, en die niet te veel last van regeltjes moet hebben, duidelijk zichtbaar. Een belangrijke tak aan de hoe langer hoe dikker wordende boom van adviesraden en commissies die ijveren voor een sterker Europa met meer wapens is bijvoorbeeld Star 21. In dit overleg zitten vijf eurocommissarissen, plus Solana, 2 europarlementariërs en 7 wapenfabrikanten, waarbij 2 van EADS (European Aeronautic Defense and Space N.V, het op 1 na grootste defensiebedrijf van Europa). EADS heeft prima banden met de Europese Commissie, het dagelijks bestuur van de EU. EADS is het schoolvoorbeeld van een bedrijfsstructuur die verdergaande Europese militaire integratie afdwingt. Star 21 helpt hen de wapenhandel te versterken. De plannen voor een sterkere europese wapenindustrie komen uit hun koker. De commissieleden staan te trappelen om het EU leger van hightech wapens te voorzien en een Europese concurrerende wapenhandel zal hun trots zijn. In dit overleg kan de wapenindustrie ook steeds meer van de controle afknabbelen. Ook is recent bekend gemaakt dat er een Europees wapenagentschap is opgericht, wat druk uit gaat oefenen op lidstaten om meer aan nieuw militair materiaal te besteden en een meer competitieve Europese markt voor defensiegoederen op te bouwen. De plannen van dit agentschap maken dus deel uit van de concept grondwet, die binnenkort ondertekend zal worden. Je kunt dit agentschap gerust als een cadeautje aan de Europese wapenindustrie beschouwen. Het is bedoeld om Europese landen gezamenlijk te laten inkopen bij Europese wapenfabrikanten. Thales en EADS zijn in hun nopjes met het agentschap en promoten het middels een open brief aan verschillende Europese kranten waarin opgeroepen wordt haast te maken met het uitvoeren van de investeringen. Want: "Onze troepen hebben meer wapens nodig! Snel!"
b ij w ie moe t je da a rvoor a a n klo pp e n? Twe e de Ka me rle de n zijn ook burg e rs e n die ku nne n in princ ipe n u w orde n a fge luis te rd do or he t Reichssicherheitshauptamt va n he t du o Donn e r-Re mke s. T e r ve rd e dig ing va n on ze vrij h e id e n de moc ra ti e . Op e ra tie g e sla a g d, pa t ië nt ove rle d e n.
➔➔➔➔Win win economie We le ve n in e e n tijd w a a rin ge n oe g mid d e le n te r be sc hikking s ta a n o m n u e n in d e toe koms t ie d e re be wo ne r va n de z e a a rd e e e n be st a a n in re de lijke w e lva a rt e n w e lz ijn te ga ra nd e re n. Alle e n is da a r e e n a n de r e c ono misc h s te lse l vo or no dig . On de r he t ka pit a lis me e n z ijn h uid ige vo rm h e t ne olib e ra lism e , moe te n e e n mi lja rd me ns e n z ie n ro nd t e ko me n va n mind e r da n 1 d olla r pe r d a g e n bijn a 2 mi lja rd va n mind e r da n 2 dolla r p e r da g. D e kloof tus se n a rm e n rijk w o rd t ste e d s g ro te r e n de so cia le ong e lijkhe d e n ne me n toe , e ve n a ls de ove rbe la stin g va n de me nse n e n d e a a rde e n de a a nta sting va n de bios fe e r. Er z ijn ond e r h e t ka pita lisme ook w e l ve rbe t e rin ge n doo rge voe rd , ma a r die z ijn voorn a me li jk h e t re sult a a t va n socia le s trijd e n inz e t , e n nie t va n he t ka p ita lisme z e lf. V oor de
Zowel de EU als de verschillende lidstaten subsidiëren de wapenindustrie. De EU zelf doneert jaarlijks 1,5 tot 2 miljard euro aan de wapenindustrie. De defensieindustrie zegt niet te kunnen overleven zonder deze subsidies. Wij vinden het echter misdadig dat wapenhandel in stand gehouden wordt met belastinggeld van ons burgers, zodat wij ongewild medeplichtig worden gemaakt aan de misdaden die tegen onze medeburgers in oorlogslanden worden gepleegd. Het moge duidelijk zijn dat dit geld constructiever besteed kan worden, namelijk om de armoede te bestrijden in plaats van de armen!
o phe ffin g va n de soc ia le e n
he t pos tka pita lism e . Jo
e c on om isc he prob le me n is d a n ook e e n n ie uw e co no m isch ste ls e l no dig , w a a rin e e n no odz a ke lijke vo orw a a rd e is ve rvu ld o m d e soc ia le e n e co no mis c he pro ble me n to t e e n op los sin g te b re n ge n : Ve rst e ijne n, de s ch rijve r va n
Lees de brochure "Marineschepen naar Indonesië", geschreven door de 'Campagne tegen Wapenhandel', zie www.stopwapenhandel.org en kijk bij www.antenna.nl/amokmar
h e t zojuis t uitge ko me n bo e k "Ee n e conomie w a a r i e de re e n
➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔
kleintje MUURKRANT/24 september 2004, pag 6 b ij w int" ge e ft e e n uit voe ri g e a n a lyse va n d e vo orka pi ta lis tisch e e n ka pita li stisc he produkti e w ijz e . O p g ron d hie rva n w ijst h ij na a r e e n mo ge lijk e w e g uit he t ka pi ta lis me , na me lij k de uitsl uitin g va n d e me e rwa a rd e vormin g. H ij be sc hrijft ook de fu nda me nt e n va n de nie u w e o rde va n he t p os tka pi ta l isme : e e n produk ti e sfe e r w a a rin ge e n ge ld me e r om ga a t (de z oge na a md e " sc ho nin g" va n de p rod uc tie ), na a s t de i nvoe ring va n e e n voo r ie d e re e n on ge ve e r g e lijk p e riod ie k bu dg e t. De opva t tin ge n in dit bo e k ove r d e w e g uit he t ka pita li sme , e n de fu nd a -
V
oedsel genoeg en toch honger
In het kader van Wereldvoedseldag - 16 oktober - worden overal in Nederland Wereldmaaltijden georganiseerd. De Wereldmaaltijd brengt tot uiting dat de aarde ruim voldoende voedsel voortbrengt om alle wereldbewoners elke dag een volwaardige maaltijd voor te zetten. Een Wereldmaaltijd vult de maag op een verantwoorde manier, maakt de tongen los, leidt tot een groter bewustzijn van het wereldvoedselvraagstuk, en geeft aanleiding tot bezinning op het eigen consumptiegedrag. Tijdens Wereldvoedseldag wordt aandacht en gevraagd voor de ongelijke verdeling van voedsel in de wereld. Ieders inzet wordt gevraagd om honger de wereld uit te helpen. Wereldvoedseldag is een uitstekende aanleiding voor het organiseren van een Wereldmaaltijd. Bij een Wereldmaaltijd eet een persoon niet meer voedsel dan beschikbaar is bij een eerlijke mondiale voedselverdeling. In het kader van Wereldvoedseldag 2004 worden deze Wereldmaaltijden op tal van plekken in Nederland georganiseerd.
me n te n va n he t post ka pi ta lism e , w e rd e n n og nie t e e rd e r in de li te ra tu ur b e sc h re -
voedsel voor iedereen
ve n e n z ijn a l s z od a ni g d a n o ok te z ie n a ls nie u w e e l e me nte n in de g roe ie n de d is c ussie ove r e c on omis c he a lt e rna ti e ve n w a a r ie de re e n b ij wi nt . "E e n e c on omie w a a r ie de re e n bij w int: E e n ge sch ie de n is v a n produ c ti e wijz e n e n e e n e c on omis ch a lte rna t ie f: he t p os tka pita li sme " , do or Jo Ve rst e ijn e n is ve rsc he ne n b ij Uitg e ve rij P a pie re n Tij ge r, P ostbus 2599 , 4800 CN Bre da (076.5228375) ww w .p a pi e re nt ijge r.o rg
➔➔➔➔Fase oranje Wa a r he b be n w e he t e i ge nlijk ove r? A ls e e n
Wie zich bij een Wereldmaaltijd een sober of karig maal voorstelt zal zich verbazen: het is een ruime, smakelijke en voedzame maaltijd die uit drie gangen kan bestaan! De Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) heeft op basis van de huidige voedselproductie wereldwijd uitgerekend hoeveel voedsel er per wereldbewoner momenteel beschikbaar is. En dat is erg veel: bijna 2,4 kg! Per wereldbewoner zijn de volgende hoeveelheden voedsel per dag beschikbaar: 267 gram tarwe, 273 gram rijst, 275 gram mais, 60 gram gerst, 95 gram overige granen, 135 gram aardappelen, 164 gram wortel- en knolgewassen, 27 gram peulvruchten, 288 gram groenten, 204 gram fruit, 254 gram ruwe suiker, 258 gram melk, 60 gram vis en 49 gram (keuken)olie. (bron: FAO) De FAO schat in dat de aarde zelfs genoeg kan opbrengen voor het dubbele van de huidige wereldbevolking. In het Wereldmaaltijd-concept wordt aangeraden gebruik te maken van biologisch geteelde produkten uit eigen regio en import ingrediënten zoveel mogelijk te betrekken via de eerlijke handel: produkten met het Fair Trade- of Max Havelaar- keurmerk en produkten uit de Wereldwinkel.
het Wereldmaaltijd-concept
Bittere paradoxen! De Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) stelt: "800 miljoen mensen in de wereld zijn ondervoed en bijna twee miljard mensen hebben voedingsproblemen. Hoewel er genoeg voedsel in de wereld wordt geproduceerd om iedereen te voorzien, hebben grote groepen mensen geen toegang tot voldoende (en kwalitatief goed) voedsel. Deze cijfers kunnen in de toekomst vergroten als we nu geen actie ondernemen en onszelf ten doel stellen voedselzekerheid te bewerkstelligen voor iedereen". De FAO noemt als belangrijkste oorzaken: handelsstructuren, conflicten, oorlog, aids, armoede, politiek wanbeleid en gebrekkige infrastructuur en transport. Concreet komen de cijfers van de FAO erop neer dat er dagelijks 25.000 doden vallen door ondervoeding. Onlangs presenteerde het Nederlandse Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) een eerste rapport over de voedselconsumptie in Nederland en de gevolgen daarvan voor de gezondheid op lange termijn. Het RIVM concludeert: "Twintigduizend doden jaarlijks en twee jaar korter leven door ongezonde voeding". Verder stelt het RIVM: "Veel Nederlanders eten teveel en verkeerd. Gemiddeld over alle Nederlanders genomen leven we nu 2 jaar korter omdat we niet gevarieerd genoeg eten en meer dan nodig is. (...) Tien procent van de volwassen Nederlanders heeft ernstig overgewicht. De komende tijd neemt dat toe tot 15%. Bij kinderen is een soortgelijke stijging te zien. Ook de ongunstige samenstelling van onze voeding leidt tot omvangrijk gezondheidsverlies. Als ongezonde voedingsgewoonten (weinig vis, groenten en fruit en veel verzadigd- en transvet) in combinatie met overgewicht voorkomt zal dit de levensverwachting op individueel niveau met een veelvoud van 2 jaar bekorten." Wie de conclusies van deze twee gezaghebbende organisaties naast elkaar legt ziet een bittere paradox: hier eten veel mensen teveel en verkeerd, terwijl elders op de wereld miljarden mensen te weinig eten. In beide situaties - zowel in overvloed als bij schaarste - leidt dat tot een korte levensverwachting, en zelfs tot de dood: 20.000 doden per jaar in Nederland - 25.000 doden per dag elders op de wereld... Deze realiteit is extra wrang omdat er wereldwijd voldoende voedsel wordt geproduceerd om iedere wereldburger elke dag een volwaardige maaltijd voor te zetten.
je ugdig e Is la m-a a n ha nge r te g e nw oo rdig Sch iph ol o f de Tw e e de Ka me r film t, w o rdt zijn he le hu is on de rst e bov e n ge h a a ld. En ow e e a ls ie d a n oo k no g e e n pla t te gron d v a n Art is e n o mge vin g o nd e r zi jn be d he e ft lig ge n me t wa t g e ïmprovis e e rd e ke rs tb oom ve rlic ht ing. D a n g a a t ie g e he id a c hte r h e t ga a s . M a a r a l s e e n on he rke n ba re ve rs la g ge ve r v a n RTL 4 he t he le Bi nne nho f op be e ld va st le gt e n a ls s c hil de r ve rmomd he t he le da k va n de Tw e e de Ka m e r a fhobb e lt e n a ls e e n volma a kt e P ie t d oor a lle rle i ra a mpje s gl uurt om te zi e n of hi j da a r n og e e n pa kje k a n du mpe n , ge b e urt e r h e le m a a l nik s. J a mm e r d a t hij nie t a ls z us te r Clivia h e e ft g e pro -
Het idee voor de Wereldmaaltijd werd in 2001 bedacht door Omslag, Werkplaats voor Duurzame Ontwikkeling, daarbij geïnspireerd door materiaal van Stichting WereldDelen. Samen met zijn directe buren (de Zusters van Liefde en Emmaus-Eindhoven) organiseerde Omslag verschillende Wereldmaaltijden voor grote groepen. Sinds de introductie van de Wereldmaaltijd worden overal in het land en door iedereen Wereldmaaltijden georganiseerd: door Franciscaanse en andere religieuze groeperingen, milieu- en solidariteitsorganisaties, vrouwengroepen, woongroepen, leerlingen van een horecaopleiding, de gemeente Eindhoven, het provinciehuis in 's-Hertogenbosch en enkele restaurants. Vrijwel overal overheerst de verbazing over de grote hoeveelheid smakelijk eten die dagelijks voor iedereen beschikbaar blijkt. In 2003 vervaardigde Omslag in samenwerking met Stichting WereldDelen een praktisch informatiepakket. Dit bevat uitvoerige achtergronden, feiten en cijfers, menusuggesties, een poster en een informatieve placemat. Ook biedt het pakket suggesties voor bewust consumeren met oog voor het milieu en rechtvaardige Noord- Zuid verhoudingen, en een handig draaiboek voor het organiseren van een Wereldmaaltijd. Tenslotte bevat het pakket inspirerende teksten die gebruikt kunnen worden bij de bezinning. Aankondigingen van Wereldmaaltijden zijn te vinden op www.omslag.nl/voedsel.htm Via deze site is ook uitvoerige achtergrondinformatie over de Wereldmaaltijd beschikbaar, evenals verschillende verslagen van Wereldmaaltijden en enkele uitgewerkte recepten.
Achtergronden over de Wereldmaaltijd en verslagen vindt u op www.omslag.nl/voedsel.htm Ook veel informatie over de Wereldmaaltijd op www.werelddelen.nl Het RIVM-rapport is beschikbaar via www.rivm.nl en de site van het FAO-Comité Nederland is www.wereldvoedselsite.nl
b e e rd o m bij J a n Pe te r e e n c a the te r a a n t e le g ge n. Zo u z onde r tw ij fe l ge lukt zij n. Wa n t a l da t ge le ut e r ove r
Het Wereldmaaltijd-informatiepakket kost 7,50 euro, inclusief porto en is te bestellen via giro 753665, t.n.v. Omslag in Eindhoven, o.v.v. 'Wereldmaaltijd'.
gro te re ve ilig he id e n te rro risme b e strijd in g he e ft a lle e n be t re kki ng op Isl a mie te n. Wa t da t b e t re ft is he t go e d o m no g e e ns te rug te de nk e n a a n de tijd to e n g rote Ne de rla nds e be d rijve n de he ns in g ing e n e n min iste rie s
De nieuwe muur
e n Sp a a nse b a nkin st e ll inge n e r slo rd ig uitz a ge n na e e n re e ks v a n e c ht e b om a a n sl a g e n. To e n g ing he t o m he t e ch ie , m a a r to e n h oorde n w e n iks ove r Fa se O ra nje e n ha d de n we nog ge e n Reichssicherheitshauptamt da t ie de re e n n a a r be lie v e n kon a fle gge n. P a s si nds me ne e r Bu sh n a he t u itle z e n va n e e n b oe k ove r e e n ge it be sloo t da t d e Is la mie t e n de n ie uw e com mu ni ste n zi jn hore n w e d a ge l ijks da t ge ou we hoe r o ve r te rrorisme e n z ijn w e d e boe l in he t M idde n-Oo ste n ga a n pl a t -
Op de webs ite van het Is raëli sche Cons ul aat Generaal in San Francis co stond pasgeleden een klei n berichtje. Het Is raëli sche bedrijf Magal Security gaat een samenwerki ngs verband aan met een Europees bedri jf voor een project van de Europese Unie. Ni ks bijzonders , maar Magal heeft zi ch onderandere gespecialis eerd in het aanleggen van veil igheidss ystemen en muren, zoal s bij voorbeel d de m uur die gebouwd w ordt om de Pal es tijnse gebieden. V olgens het beri cht is de EU van plan om een honderden ki lometers lange muur te bouwen langs de oostgrens van de Unielanden Polen en Hongarij e; het gaat om de grens met Rusl and, WitR us land en de Oekraïne. D oel van de muur is om het vrij e verkeer van immigranten te verhinderen. Ges chat w ordt dat deze m uur zo'n 1 m il joen dol lar per kilomet er kost, daarbi j komen dan nog extra's voor doorlaatposten, observat ie en controlesystemen enz., di e komen op zo'n 2 miljoen dollar per ki l ometer. Al thans, dat is de ervari ng in Is raël. A l m et al zou het hele proj ect enkele honderden mil joenen doll ars gaan kos ten. Tj a, tegen de bouw van een m uur in Israël zij n, en tegel ij kerti jd s tiekem iets dergel ijks aanl eggen in je acht ertui n.
go oie n. E n d a t die a -c ultu re le , vrouw e n koe i e ne re n de ba a rd a pe n zi ch da n me t a lle
kleintje actueel
m idde le n ve rde dig e n n e me n w e z e ve rvo lge ns e rn s tig kw a li jk. Je z us , M oh a mme d, w a a r z ijn w e e ige n lijk m e e bezig?
Zo langzamerhand krij gen de twee hoof dactiviteiten van het Bossche Muurkrantkol lektief ieder hun eigen plaats . H et " papieren Kleintj e" - zoals we op de redacti e ons krantj e noemen - is de basi s van w aarui t w e werken en zorgt, middels de vel e honderden betalende abonnees de f inanciële bas is . Daarnaas t speel t 't "di gitale K leintje" een steeds bel angrij kere rol.
De laatste weken is het daar af en toe behoorli jk spannend gewees t. Degenen met een i nternet-verbi ndi ng wi ll en we graag verwij zen naar de pagina's op ww w.s tel ling.nl /kleint je en dan kl ikken op "actuel e bericht en" . W e kri jgen s teeds vaker briefj es (Pos tbus 703, 5211 LC, D enB osch) en mail (kl eintj e@ s telli ng.nl) van mensen di e reageren op de beri chten di e we daar vaak m eerdere m al en per dag neerzet ten en daar zijn we erg content mee. Soms gaat het om buit engewoon i nt eres sante informatie, dan weer om lovende of afkeurende reacti es . Tot di e l aats t categorie behoorden ondermeer de reacties van de heren Mel chers en Kool, die ons zel fs recentelijk nog advocat en op het dak s tuurden om ons te bewegen publi caties over hen van onze w ebs ite t e deleten c.q. te rectificeren. Vergeefs . Er zi j n ook mens en die ons verw ijten dat met name de actuele-bericht ens ite vaak het niveau van een roddelbl ad heeft. Toegegeven, wij publi ceren groen en ri jp dw ars door el kaar en soms sl aan we de plank mis. M aar onze grot e voorbeelden van de serieuze pers w orden af en toe ook betrapt op lulkoek en w orden met enige regelmaat daarvoor op hun vest je gespuugd door de rechter of de raad van de j ournalisti ek. Zi jn het daarmee roddelbladen? N ee. En trouwens, hebben roddelbladen per s aldo altijd ongel ijk? Ook ni et. En dan heb j e l ezers di e het sportief opvatten als je ze i n het zonnetj e zet. Wij zijn bij voorbeeld al een tijdj e bezig met berichtgeving rondom de persoon J aap de Bode. Op het art ikel tje "Octopus sy" van 10 november 2003 reageerde hij op 20 maart 2004 kort maar krachtig met : “ mooi verhaal , w aarheid is een beetje anders”. W el wat laat en jam mer genoeg zonder verdere tekst en ui tleg, m aar toch. N a onze meest recente revelaties over zijn handel en wandel kregen wij pasgeleden opnieuw een mail tje en opnieuw kort maar krachtig: “i k m oet u zeggen, ben onder de indruk”. K ij k, je kan l ul len wat j e wil , maar daar hebben w ij toch respect voor. Chapeau Jaap. Ondanks alles.
H
et bedrijfsleven e.o.
