DECEMBER 2009

TISJOGRAAF NUMMER 58 /DECEMBER 2009

TECHNISCH INSTITUUT SINT JOZEF WIJERSTRAAT 28 - 3740 BILZEN TEL: 089/411760 - FAX: 089/481680 E-MAIL: [email protected] www.tisj.be

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: E.VOETS

INHOUDSTABEL

VOORWOORD

2

ACTIEWEEK LEERLINGENRAAD

3

LEERLINGENRAAD @ TISJ

6

DE WERELD VAN PATRICK

8

VORMINGSDAGEN 6 EIT

11

ER WAS EENS… EN ZE LEEFDEN NOG LANG EN GELUKKIG

14

VORMINGSDAGEN 6 MV

16

COLUMN ANDRE VANDOREN: CULINAIR GAT IN DE BEGROTING

18

VORMINGSDAGEN 6 EI

21

EEN SCHOOL IS NIETS ZONDER HAAR LEERLINGEN: INTERVIEW SANDER MAESEN

22

ABC VAN DE LEERKRACHT: JEF HERMANS

25

VORMINGSDAGEN 6 IW

26

HOBBY IN DE KIJKER: MOTORCROSS GAVEN OPDENAKKER

29

SPROOKJE

32

VORMINGSDAGEN 6 KWT

33

TONEELRECENSIE PLAYGROUND LOVE

35

TONEELRECENSIE MONKEY BUSINESS

37

VORMINGSDAGEN 6 EM

38

LIEGE, UNE VILLE, UN ESPRIT

39

EEN DAGJE IN HET LEGER EN BIJ DE BRANDWEER

41

SPORTUITSLAGEN

42

IN DE KRANT: NICKY MARTENS

45

PERSONALIA

46

-2-

VOORWOORD Mijmeringen ter gelegenheid van Kerstmis De donkere dagen voor Kerstmis zijn er weer, de mooiste en gezelligste tijd van het jaar, maar ook een periode die het meest gecommercialiseerd is. De winkels zijn open in het weekend. Op de talloze kerstmarkten bieden de verkopers allerhande smakelijke etenswaren, verkwikkende drankjes en oogstrelende hebbedingetjes aan. Overal glinsteren de sfeerlichtjes en in de straten en op de pleinen weerklinkt gezellige kerstmuziek. De bankkaarten worden uitgehaald. Het aantal elektronische betalingen bereikt een onuitgegeven piek. We gaan met zijn allen op zoek naar cadeautjes, bezoeken familie, zitten samen aan de feesttafel, wisselen de allerliefste wensen uit. Iedereen heeft vakantie. Het is een tijd van „onthaasten‟. We maken ruimte voor mensen en dingen waar we de rest van het jaar niet aan toe komen. Gezellig, we voelen ons goed. Kerstmis is een feest en dat moet het ook blijven. Daar is niets mis mee. Als we maar beseffen dat wij het ongelofelijke geluk hebben gehad op het juiste moment en op de “juiste” plaats van deze planeet te zijn geboren… We vergeten soms dat Kerstmis in oorsprong een herdenking is van de geboorte van Jezus. Niemand kan ontkennen dat Zijn komst de geschiedenis een wending heeft gegeven die nog lang niet is uitgewerkt. Onze maatschappij en dus ook onze school is niet denkbaar zonder christelijke inspiratie. Het is zoals onze kardinaal ooit opmerkte: het is als zout opgelost in zeewater, we merken het niet meer, maar het is er wel. Laat ons Kerstmis dan ook aangrijpen als een kans tot bezinning. Laat ons de spanningen, de examenstress, de valse glitter en de nepromantiek even aan de kant zetten. Laat ons samen op zoek gaan naar solidariteit, nabijheid, warmte en samenhorigheid. Laat ons eens tijd nemen om terug te blikken op de mooie schoolmomenten in het voorbije jaar; op de nieuwe vriendschap met de nieuwkomer in de klas;… Laat ons terugblikken op de kansen die we krijgen, telkens weer opnieuw. Laat ons al deze parels koesteren en terug in het uitstalraam van 2010 leggen en zo samen verder werken aan een mooie toekomst. Laat het dan echt Kerstmis worden. 2010 kondigt zich aan; een nieuw jaar met nieuwe voornemens. Ik wens u en uw naasten vooreerst een goede gezondheid toe. Ik hoop dat het een succesvol jaar wordt van grote voorspoed, goede vooruitzichten, veel geluk en onvergetelijke „schoolse‟ momenten. Prettige feestdagen.

Edgard Voets

Tisjograaf 58, december 2009

-3-

ACTIEWEEK LEERLINGENRAAD Tijdens de laatste week van oktober was het de omgekeerde wereld in het Technisch Instituut Sint-Jozef. Het waren namelijk niet de leerkrachten die het voor het zeggen hadden, maar wel de leerlingen, meer bepaald de leerlingenraad. Deze laatste wilde meteen indruk maken op de nieuwe garde enthousiastelingen die dit schooljaar klaar staat. En dat deden ze! Ze gaven het startschot van een veelbelovend schooljaar met een grootse actieweek. Op maandag werden de laatste voorbereidingen getroffen om dan dinsdag van start te gaan met een voetbalwedstrijd tijdens de middagpauzes. Van 12u10 tot 13u namen de leerkrachten het op tegen de leerlingen van het eerste, tweede en derde jaar. Eerst kwam de mannelijke leerkrachtenploeg aan bod, daarna was de vrouwelijke aan de beurt. De mannen wonnen nipt en de vrouwen verloren eervol. Ondanks alle vooroordelen hadden ze goed hun mannetje gestaan! Maar nu hadden ze de smaak te pakken en waren ze opgewarmd voor de tweede wedstrijd. Van 13u tot 13u50 mochten de leerlingen van het vierde, vijfde, zesde en zevende zich bewijzen. En dat deden ze. Het werd een fel bevochten match onder de mannen. De vrouwen hadden ondertussen al veel bijgeleerd en verschenen zelfzekerder op het veld. Ze speelden gelijk en slaagden er dus zelfs in om een doelpunt te maken. De eerlijkheid gebiedt ons wel toe te geven dat het zo niet was geweest, hadden we onze „sterkeepster‟ mevrouw Cremers, niet gehad. Zij hield letterlijk elke bal (op eentje na) uit de netten! Woensdag gebeurde er iets dat niemand een maand voordien ooit had geloofd. Zo goed als alle leerkrachten kwamen verkleed naar school! De leerlingen stonden ‟s morgens vroeg al te gluren aan alle deuren. Toen de bel ging, keken ze hun ogen uit! Ze wisten niet wat ze zagen: hippies, een nonnetje, Roodkapje en Sneeuwwitje, patertjes, een indiaantje en Chineesje, twee pastoors, boeren,een Schot, heksen…


-4-

De leerkrachten stonden enkele minuten later ook zo voor de klas. En dat zorgde soms echt wel voor hilarische taferelen! We kijken al uit naar volgend jaar!

Donderdag konden de leerlingen tijdens de pauzes terecht in de Tisj-babbelbox. Hier konden ze hun ongezouten mening kwijt. Ze kregen er allerlei vragen voorgeschoteld over het reilen en zeilen in de school. De antwoorden werden op camera geregistreerd en dus zullen we daar later nog wel meer over horen. Vrijdag werd de actieweek feestelijk afgesloten. Tijdens de middagpauzes konden de leerlingen met een kommetje heerlijke tomatensoep in de hand luisteren naar DJ MAFFIE. Met een paar vette beats op de achtergrond, slurpten we ons richting het weekend. Het was een zeer geslaagde week. We zijn benieuwd wat de leerlingenraad volgend jaar uit haar mouw gaat schudden… Ze kunnen alvast eens in onderstaand schema piepen als ze willen weten wat in de smaak viel.


-5-

De leerlingen evalueerden deze maffe actieweek als volgt:

5

4

3

2

1

0

voor herhaling vatbaar

niet voor herhaling vatbaar

voetbal

38.5

30.6

18.2

4.3

2.3

2.6

83.8

8.96

carnaval

75.1

13.6

4.6

1.45

1.16

0.87

91.6

2.02

babbelbox

6.4

6.9

21.4

21.4

7.8

32

28.3

66.2

soep

50.6

18.5

13

4.9

2.9

7.5

81

11.3

DJ

46.5

15

18.2

6.9

4

6.6

79

16.2

(346 ingevulde evaluatieformulieren, resultaten uitgedrukt in procenten)

MOPJES

Een echtpaar winkelt in de plaatselijke Colruyt. Op een bepaald moment neemt de man een bak Duvel en plaatst die in het winkelkarretje. „Wat denk je dat je doet ?‟, vraagt zijn vrouw. ‟t Is een koopje, vrouw, 22 euro, want den Duvel staat in reklaam‟, antwoordt hij. „Zet die bak maar snel terug, we kunnen ons dat echt niet veroorloven,„ zegt de vrouw. Dus braaf zet de man de bak bier terug in het rek. Een paar gangpaden verder neemt de vrouw een pot gezichtscrème van 50 euro en zet die in het winkelwagentje. „Wat denkt ge dat ge doet ?‟ , vraagt de man. „Dat is voor de verzorging van mijn gelaat, schat, die crème gaat er voor zorgen dat ge me beeldschoon zult vinden!‟ Waarop haar man reageert: “Awel, dat doet nen bak Duvel ook en dat voor den helft van de prijs! “ Jantje komt thuis van school en vraagt aan zijn ouders: „Overspel, is dat een sport?‟ „Bij overspel zijn er geen winnaars, enkel verliezers!‟ zegt de mama. De papa reageert: „Ja, maar deelnemen is belangrijker dan winnen…‟


-6-

LEERLINGENRAAD @ TISJ Al enkele jaren vormden meneer Mahieu en meneer Gijbels samen met een aantal enthousiaste leerlingen de leerlingenraad in het TISJ. En zo‟n leerlingenraad is nodig om de stem van de leerlingen te laten horen. Sinds vorig schooljaar doet onze school aan GOKwerking. Dat wil zeggen dat we streven naar (nog) meer Gelijke (Onderwijs)Kansen voor alle leerlingen. En dus wilden we de leerlingenraad uitbreiden zodat zeker iedereen aan bod zou komen. Zo gezegd, zo gedaan. Momenteel heeft het leerkrachtenteam in de leerlingenraad heel wat versterking gekregen en gaat onze grote bezieler, Sander Maesen (4EI), er nog steeds keihard voor (ook in de VLOR en de VSK, zoals jullie al weten). We spraken hem nog eens aan voor een stand van zaken over de TISJ-leerlingenraad.

Wat is een leerlingenraad precies? Het is in de eerste plaats een raad of bijeenkomst voor de leerlingen. Ze kunnen er hun verhaal kwijt: melden wat er goed is in school en wat beter kan. Als we dan alle problemen, suggesties, tips en voorstellen besproken hebben, gaan we ermee naar de directeur. Samen met hem bespreken we de onderwerpen en zoeken we een oplossing.

Wat is het doel van de leerlingenraad in het Tisj? We willen uiteraard zoveel mogelijk dingen veranderen in het voordeel van de leerlingen. We hopen dat zoveel mogelijk jongeren hun stem laten horen zodat we weten wat er onder de leerlingen leeft en hierop kunnen inspelen.

Hoeveel leerlingen zitten er in de Tisj-leerlingenraad? De namen van alle leden ken ik niet vanbuiten, maar ik kan wel zeggen wie in het bestuursgroepje zit. We zijn met 15 mensen die regelmatig samenkomen: Jan Vrancken (1IW), Dennis Poesen (1ME), Jordy Steegen (2N), Maarten Appermont (2N), Thibault Kuypers (2N), Philippe Fabry (2ME), Seppe Vercruyce (3IW1), Stijn Vanhove (3MT), Michiel Peeters (4MT), Corneel Bijnens (4IW), Gillian Mullens (5EI), Michael Claesen (5MVT), Glenn Vanspauwen (6EM), Koen Panis (7EI) en ikzelf. Tisjograaf 58, december 2009

-7-

Is er ook een voorzitter, ondervoorzitter, secretaris…? Ja, ik ben de voorzitter en Seppe Vercruyce helpt mij. En meneer Mahieu helpt me de verslagen op te stellen.

Hoe vaak komen jullie samen? Met de grote groep komen we minstens één keer per trimester samen. En met het bestuursgroepje vergaderen we wat vaker, ongeveer één keer per maand.

Wat staat er nog op het programma voor dit jaar? En op langere termijn? Momenteel zijn we bezig met de (vuile) wc‟s en de (niet superlekkere) broodjes en nog een paar andere kleine dingen. Maar de toiletten hebben topprioriteit! We hebben een schema met beurtrol opgesteld. Na elke speeltijd of pauze gaat er iemand van ons de toiletten inspecteren. Hij kruist op een lijst aan wat er goed en slecht is. Dat kan gaan van de geur, zeep, vloer tot de toestand in en letterlijk rond de pot. Dat doen we nu al twee weken. En we gaan onze resultaten binnenkort voorleggen aan de directeur.

Hebben jullie nog mensen nodig om te zetelen in de leerlingenraad? Dit schooljaar zijn we met een voldoende grote groep gestart. Maar we kunnen eigenlijk altijd nog helpende handen gebruiken. En iedereen kan zijn mening aan één van ons doorgeven. En volgend schooljaar hopen we natuurlijk weer op een paar nieuwe leden. Sander, bedankt voor het enthousiaste interview en nog heel veel succes als voorzitter van de TISJ-leerlingenraad!


-8-

DE WERELD VAN PATRICK… Stel je voor, je wordt als leraar wakker in de morgen van de eerste dag van de kerstvakantie! Leerkrachten zoals Ian en Patrick worden die dag wakker met een kater. Ian met een spreekwoordelijke en Patrick met een echte. De echte draagt de naam Figo en heeft de gewoonte om zich na een nachtelijke strooptocht te nestelen in de schoot van zijn slapende baas. Ik hoor U denken: "Een beest in bed.. magda ??". Natuurlijk mag dat niet, hygiënische regels weet je wel, maar wat wil je, je slaapt, en een slapend mens is zich zelfs mét webcam niet bewust van wat er zich in zijn slaapkamer

afspeelt. Maar terug naar die eerste en voor mij vakantiebepalende dag, het is de dag waarop ik traditiegetrouw een synthese maak van het afgesloten trimester. Noem het een persoonlijke evaluatiedag, een individueel wetenschappelijk onderzoek of een functioneringsgesprek. Niet met André of Edgard, maar met mezelf. Op die dag wordt er een balans opgemaakt van de afgelopen vier maanden, en worden er goede voornemens genomen voor de volgende trimesters. Er worden antwoorden gezocht op vragen zoals: is er iets terechtgekomen van de goede voornemens genomen tijdens de laatste evaluatiedag? Heb ik voldoende gecommuniceerd, gedialogeerd, gediscussieerd, geëvalueerd, geïnformeerd, kortom gefunctioneerd? Heb ik mijn taken als lesgever, collega, hulp-klastitularis en ict-coördinator uitgevoerd zoals beschreven in de functieomschrijvingen? Kan ik nu eindelijk een betekenis geven aan afkortingen zoals ADHD, VOET, VOOD, LAIM, LEED, LOC, COC, CLB en TAC? En tenslotte: kan ik een werkmethode ontwikkelen om het aantal wekelijkse zoekuren te herleiden tot nul? Het gaat om de tijd die verloren gaat tijdens de bijna dagelijkse zoektocht naar persoonlijke spullen zoals boekentas en/of sleutelbos. Nadat ik Figo van zijn primaire behoeften heb voorzien, maak ik mij klaar voor een lange boswandeling. Mijn wezen vertoont immers de vreemde eigenschap dat het moet bewegen wil het kunnen nadenken. Ook leerlingen weten dat. Zij zijn het gewoon dat hun leerkracht informatica, eenmaal in de klas, trekjes van overbeweeglijkheid begint te vertonen. Telkens wanneer ze van het computerscherm opkijken moeten ze onbewust weer op zoek naar dat immer voortschrijdende, met armen zwaaiende en pratende silhouet. De voorbereiding op de trektocht is belangrijk. Je kiest de gepaste kledij en je voorziet je van de juiste hulpmiddelen : een GSM, een mp3-speler en een hond . De GSM gaat zeker mee. Niet dat ik zoveel oproepen verwacht. Integendeel, ik word weinig gebeld. In een drukke leraarskamer houd ik het ding weleens tegen mijn oor, ik zeg dan eerst vrij hard: "Ja Edgard ..", maar daarna beweeg ik alleen maar met mijn lippen en loop licht gebogen richting kopieermachine. Niemand heeft in de gaten dat het om een nepgesprek gaat. Het toestel staat


-9-

zelfs volledig uit! Maar door sommige, vooral nieuwe collega's, word ik voorzien van het label "druk en belangrijk", en dat is winst natuurlijk. Uiteindelijk gaat het mobieltje mee, omdat zoals bezorgde schoonmoeders wel eens plegen te zeggen, "er maar eens iets moest gebeuren". De MP3-speler is een godsgeschenk. Er is een tijd geweest dat ik mensen met oortjes in hun oren en kabels aan hun lijf maar niks vond. MP3gebruikers waren asociale types die je geen blik gunden, egotrippers die je in het voorbijgaan weigerden te groeten. Maar nu weet ik beter! Hoor één muzieknummer via een MP3-toestel en je bent verkocht. Je luistert niet gewoon naar een nummer van je favoriete groep , neen, je bent plots spelend lid van die groep ! Het ding krijgt op mijn tocht dan ook een belangrijke rol. Op de playlist staat Coldplay ,the Kooks, en Arctic Monkeys maar ook The supremes en Hazes , ...heel veel Hazes. De hond zal mijn enige metgezel zijn tijdens de lange tocht. Zo'n beest praat niet, je hoeft dus ook niets terug te zeggen en dat is gemakkelijk als je in gedachten bezig bent met een wetenschappelijk onderzoek. Voor Daiko, een rottweiler van 5 jaar oud en 6O kg zwaar, is het ook al de derde evaluatiedag in evenveel jaren. Voor het beest is het een routineklus geworden, hij weet wat hem te doen staat. De vrouw des huizes gaat niet mee. Je probeert de echte betekenis van de afkortingen VOET en VOOD nu eenmaal niet te achterhalen terwijl je wandelpartner een opsomming maakt van de klussen die tijdens de vakantie zeker moeten uitgevoerd worden of je blijft staan bij een plantje, dat, volgens haar, in de categorie "zeer zeldzaam" thuishoort, maar dat in mijn ogen eerder in de groep "lastig onkruid" moet geplaatst worden. Neen, op een belangrijke dag als deze moeten botsende gedachten vermeden worden zodat het creatieve denkproces ongestoord kan ontplooid worden. Madame blijft dus thuis en heeft daar ook geen moeite mee. Ze weet dat die eerste vakantiedag traditiegetrouw afgesloten wordt met een avondje Maastricht . Goed, Daiko is begonnen aan de trektocht, ik volg op 2 meter. Tussen ons een bijna altijd gestrekte leiband. De eerste honderden meters verlopen nog in bewoond gebied en worden gebruikt om alle apparatuur aan een laatste controle te onderwerpen. Zo moet ik voorkomen dat straks de MP3-speler en het GSM-toestel in conflict geraken. Het mobieltje wordt daarom op trillen gezet en krijgt een plaatsje in een achterzak. Een andere wetenschappelijke studie heeft aangetoond dat het toestel juist daar het best tot zijn recht komt. Het drukt immers tegen het lichaamsdeel dat het meest gevoelig is voor trillingen. Zodra hij aarde onder zijn poten voelt, verhoogt Daiko het wandeltempo en begint aan een route waarvan het plan nog in zijn geheugen zit sinds de vorige eerstekerstvakantiedag. Meer beweging betekent een betere bloeddoorstroming door de hersenen. En dat zorgt op zijn beurt voor een aangroeiende stroom van ideeën en vaststellingen. Plots verschijnen er herinneringen over het afgelopen trimester die ik dacht vergeten te zijn of gewoonweg verdrongen had. Het ziet er naar uit dat het weer een boeiende wandeling wordt. Tijdens de productieve periodes worden de Tisjograaf 58, december 2009

- 10 -

belangrijkste gedachten systematisch opgeslagen in het geheugen en wanneer de gedachtestroom blijkt te stokken, schakel ik mijn MP3-speler in. Van incontinentie heb ik voor zover ik weet nog geen last, dus moet het strakke wandeltempo de oorzaak zijn geweest. In ieder geval word ik na een half uur wandelen plots geconfronteerd met een sterke drang om te plassen. Vanaf dat moment bepaalt het lot dat mijn wandeltocht helemaal anders zal verlopen dan verwacht. Er ontstaat een situatie die door een buitenstaander als hilarisch zou omschreven worden maar die door mezelf als confronterend en voor een toevallige mede-acteur waarschijnlijk als schokkend ervaren werd . Ik ga snel op zoek naar een plaatsje om mijn ding te doen. Uit aangeboren beleefdheid wordt dat een plekje tussen twee dunbebladerde struiken, op ongeveer een meter van de wegrand. Ik sta dus naast de weg, verscholen tussen het groen, in mijn oren zingt Hazes :"Zij gelooft in mij",. In mijn linkerhand klem ik de leren riem die leidt naar een ondertussen op de zandweg gaan liggende Daiko, en in mijn rechterhand... Mannen weten dat dit momenten zijn van totale ontspanning, een gevoel van hoog opgelopen druk die plots een uitweg vindt. In lichte trance zijnde merk ik in mijn linkerooghoek plots een naderend silhouet. Een onnauwkeurig omlijnde figuur die, met een snelheid boven wandeltempo, naderbij komt. Ik draai mijn hoofd om het nog ongedefinieerd object beter te kunnen observeren. Mijn hersenen verwerken razendsnel de binnenkomende informatie en komen tot het besluit dat het vreemde object een jogster moet zijn. Je zag aan alles dat het om een ervaren loopster ging. Zo eentje die voor driemaal tien kilometer per week haar hand niet omdraait. Ze nadert zonder het zelf te weten een rottweiler, een zwarte kolos die letterlijk op haar pad ligt. Ze nadert ook de baas van het beest die bijna onzichtbaar naast de weg zijn dringende behoefte staat te doen. De loopster krijgt de hond in het vizier en op ongeveer 15 meter afstand van ons staat ze ineens stil. Je ziet haar twijfelen : "zal ik gewoon sterk zijn en doen alsof ik de rottweiler niet gezien heb, of zal ik rechtsomkeer maken en noodgedwongen een andere weg kiezen?". Ze kiest duidelijk voor de laatste optie. Ze maakt aanstalten om een bocht van 180° te maken. Ik zie het gebeuren en vind dat ik snel moet ingrijpen. Om mij beter verstaanbaar te maken verdraai ik mijn bekken zonder dat mijn voeten zich verplaatsen en roep: "Hoow madam!". Achteraf gezien totaal ongepast natuurlijk. Een voor jou onbekende dame spreek je niet aan met "Madam" en het woord "Hoow" staat zelfs niet in een Nederlandstalig woordenboek. Komt nog bij dat ik die woorden uitspreek in een houding, een leerkracht onwaardig. Probeer je immers eens in de positie van de loopster te verplaatsen. Je ziet dan een man die met een gesterkte arm naar een hond wijst, die met zijn andere hand zijn plasser vasthoudt en die keihard roept "Hoow madam". Er zijn al mensen voor minder achter de tralies beland. De loopster reageert dan ook zoals ieder van ons zou reageren. Ze draait zich nog even om, neemt het hierboven beschreven panorama in ogenschouw en maakt dat ze uit de voeten komt. Binnen enkele seconden is ze uit ons gezichtsveld verdwenen. Daiko en zijn baas blijven verweesd achter… Patrick Crijns


- 11 -

VORMINGSDAGEN 6 EIT Donderdag 1 en vrijdag 2 oktober trokken we met 6 EIT op vormingsdagen. Twee hele dagen met je klas naar een stad waar van alles te doen is. We hadden allemaal samen gekozen voor Leuven en moesten ons organisatorisch talent bovenhalen om de activiteiten te plannen. Om kwart voor acht kwamen we met de hele klas samen in Bilzen aan het station. We wachtten op de trein en toen die eindelijk aankwam, begon onze reis. In de trein gingen we allemaal kort bij elkaar zitten want iedereen had veel te vertellen. Roel en ik gingen „troeven‟ tegen meneer Broux en mevrouw Wirix. De twee leerkrachten begonnen met veel zelfvertrouwen, maar op het einde van de rit werden ze onder tafel gespeeld. Eenmaal aangekomen in Leuven station zat iedereen boordevol energie door de koffiekoeken en het fruitsap, gekregen van de leerkrachten. We wandelden het station uit en voilà, 30 meter verder waren we al aangekomen aan onze slaapplek, jeugdherberg De Blauwput. We lieten onze valiezen achter en begonnen aan een verkenningstocht in Leuven, de stad van de studenten. In de stad liep heel wat vrouwelijk schoon en iedereen gaf zijn ogen goed de kost. ‟s Middags had de honger toegeslagen en mochten we gaan eten. We gingen de eerste eettent binnen die we zagen, de Quick! We bestelden ons eten. Achter Roel ging een man zitten die een zeer grappige eetgewoonte had, een tic nerveux. Hij maakte het mij vrijwel onmogelijk om te eten! Terug aan het stadhuis konden we nog snel op de foto met een groep knappe studentes.


- 12 -

In de namiddag gingen we een kijkje nemen in huisbrouwerij, de Domus. Hierna hadden we een afspraak voor de stadswandeling “Hapje Stapje”. Een stadsgids leidde ons door de stad met allerlei verhalen en liet ons ondertussen proeven van de lokale keuken. ‟s Avonds, rond vijf uur, gingen we terug naar de herberg voor het avondeten. Dat viel reuze mee, het was kip met rijst en currysaus. Hierna hadden we een quiz die volgens meneer Broux traditie was. Joachim, Michael, Tim, Jordy en ik verloren omdat we niets wisten over het onderwerp „politiek‟, iets waar Maarten Schoubben uit de tegenpartij wel heel wat over wist. Ondanks het verlies, toch een leuke quiz. Na de quiz gingen we naar de kantine om wat te drinken en te praten over Don Bosco. Om half twaalf gingen we naar onze kamers, draaiden wat ambiancemuziek en tegen twee lagen we eindelijk te slapen! Op vrijdag stonden we om acht uur op voor een lekker en uitgebreid ontbijt. Om tien uur hadden we een afspraak aan het entrepot waar de kunstwerken van museum „M‟ lagen opgeslagen. Daar ontdekten we hoe de kunstwerken werden hersteld. Dit was erg bijzonder omdat niet veel mensen dit mogen zien, maar voor ons maakten ze graag een uitzondering. Vervolgens gingen we naar het museum zelf, dat een week eerder door prinses Mathilde en prinses Maxima plechtig was ingewijd. De gids was een schatje. Ze vertelde heel boeiend hoe ze samengewerkt hadden met de architect, die lichtinval heel belangrijk vond. Je kon zo door het museum wandelen door het licht te volgen! Eens op het dak eindigde de rondleiding met een prachtig uitzicht.


- 13 -

Rond twaalf uur mochten we Leuven in om iets te gaan eten en om kwart voor twee werden we verwacht bij Arktos. Dit is een organisatie die zich bezighoudt met probleemkinderen. De opvoeders of begeleiders van dit opvangtehuis houden de jongeren bezig met allerlei spelletjes en de meeste jongeren konden er hobby‟s uitoefenen. Zelf hebben we geen jongeren ontmoet, maar we zagen wel de raceauto die ze aan het maken waren. De directeur van Arktos nodigde ons zelfs uit om ene te gaan drinken op „den tuub‟. Dit was een boot die in de vaart lag en die was omgetoverd tot een jeugdhuis speciaal voor jongeren van daar. Maar toen wij daar aankwamen was hij spijtig genoeg dicht. Om 16u30 werden we verwacht om te gaan klettersteigen. Dit was heel leuk, maar er waren een paar watjes die beneden bleven staan en een paar mensen met hoogtevrees, zoals mevrouw Wirix die telkens met een bang stemmetje zei: “George, waar moet ik nu naar toe?” Om zes uur gingen we met grote honger terug naar de jeugdherberg. Iedereen rammelde! Om half zeven zaten we aan tafel, maar hadden we ons precies een beetje misrekend wat betreft het eten. Het was zoveel dat bijna iedereen een gedeelte aan Tim gaf, die maar bleef eten. Vervolgens zijn we terug naar de kamer gegaan waar we ons opfristen en even konden bekomen van die zware middag. Gelukkig zaten onze vormingsdagen er nog niet op want we bleven allemaal samen tot zaterdagmiddag. Om acht uur „s avonds keken we naar de film „Freedom Writers”. Vervolgens was er een avondwandeling waarbij we onder andere stopten op de Oude Markt, de langste bar van Europa. Zo hebben we de Ambiorix bezocht, een echt café voor Limburgers in Leuven. In een volgende café was er heel wat ambiance. We kregen ze daar zelfs zo ver om een paar carnavalsliedjes te draaien. We hebben er ook gepraat en gefeest met een paar studenten. Daarna zijn we terug naar de herberg gegaan. Alles verliep (extra ) vlotjes. Toen iedereen in zijn bed kroop, was het meteen stil. Iedereen droomde over de mooie Leuvense meisjes….

Frederik Boden, Roel Colbers, Jordy Daniels, Nicky Martens en Tim Vanhees (6 EIT)


- 14 -

ER WAS EENS … EN ZE LEEFDEN NOG LANG EN GELUKKIG Wie kent ze niet, de typische sprookjes die beginnen met „Er was eens…‟ en altijd een happy end hebben? Ook de leerlingen van 4IW klonk het bekend in de oren, maar toen ze de opdracht kregen zelf een sprookje te schrijven dat te maken had met hun klas, waren de meningen verdeeld. Uiteindelijk won het enthousiasme en het moet gezegd worden, de meesten hebben erg hun best gedaan om er een mooi sprookje van te maken. Hun fantasie was grenzeloos. Maar er kan er natuurlijk maar eentje gepubliceerd worden, en dit keer is dat het sprookje van Dieter geworden. Er was eens, lang geleden, een arme schoenmakerszoon die luisterde naar de naam Stijn. Hij moest echt knokken om te overleven. Maar op een dag had hij er genoeg van. Hij vond het niet eerlijk dat de rijkere mensen het geld spendeerden alsof het geen enkele waarde had. Dus begon hij met zijn vrienden Corneel, Arno, Wes, Roel, Lukas en Mathijs een bende en die noemde hij „ de Bende van de Zwarte Hand‟, omdat ze, telkens ze een misdrijf pleegden, met zwarte schoensmeer een afdruk van een hand achterlieten. Omdat ze al een hele reeks misdrijven hadden gepleegd, werden ze na verloop van tijd gezocht. Toch besloten ze er nog een schepje bovenop te doen. Ze zouden de koets met het geld van de nieuwe koning, genaamd koning Dieter, overvallen. Eerst sloegen ze de koetsier bewusteloos, daarna maakten ze een gat in het dak van de koets en stalen zo het geld. Maar net op dat ogenblik kwamen de bewakers van de koning langsgereden. De bendeleden sloegen op de vlucht en konden door het bos uit nog net ontsnappen. Maar voor koning Dieter was dit de laatste druppel. Hij huurde de beste premiejager van het land in. Zijn naam was Martijn de Snelle. Zijn taak was de bende op te sporen en gevangen te nemen. Omdat de bendeleden zoiets wel vermoedden, waren ze op hun hoede. Nadat ze de bakkerij van bakker Bob hadden leeggeroofd, stond Martijn de Snelle hen echter op te wachten en nog voor ze op de vlucht konden slaan, greep hij Wes beet en bond hij hem vast. Maar toen hij omkeek om de anderen te pakken, waren ze spoorloos verdwenen. Terug aan het hof bij koning Dieter kreeg hij slechts een kleine beloning. Hij dan ook maar 1 van de bendeleden gevangen. Toch besloot koning Dieter niet langer gebruik te maken van zijn diensten. De koning kende nog een tovenaar, namelijk tovenaar Vanlaer. De bendeleden dachten dat het bij die premiejager zou blijven, dus werden ze overmoedig. Na een dag van vele misdaden waren ze op weg naar huis toen opeens de tovenaar uit de schaduw opdoemde. Ze waren zo moe dat ze zich nauwelijks konden verzetten. Vanlaer toverde Roel om in een klein muisje, en Lukas in een kleine rups. Maar toen hij de andere bendeleden wilde omtoveren in dieren, waren ze tot zijn verbazing verdwenen. Dus ging ook de tovenaar met een klein hartje terug naar koning Dieter. Ook deze prestatie vond hij niet goed genoeg, maar hij beloonde tovenaar Vanlaer toch en de 2 dieren werden bij hun vriend Wes opgesloten. Gelukkig had koning Dieter nog een oude, valse heks achter de hand. Ze lokte de kinderen naar haar huisje in het bos, gaf hen eerst iets te eten en probeerde een goede band met hen op te bouwen. Ze was natuurlijk iets anders van plan. Toen iedereen zich had volgepropt, greep ze drie van de vier overblijvende bendeleden en sloot hen op in een kamertje van het huis. Enkel Stijn was ontsnapt. Hij liep de longen uit zijn lijf om te ontkomen aan de oude heks, maar uiteindelijk werd hij toch Tisjograaf 58, december 2009

- 15 -

gegrepen. De heks bracht de kinderen naar het kasteel van de koning. De koning was zo blij dat hij de oude heks rijkelijk beloonde. De kinderen lieten het hier echter niet bij en ze beraamden een plan om te ontsnappen. Elke dag om twaalf uur kregen ze wat te eten, meestal een beetje soep. Maar ze bedachten dat ze in de tussentijd wel een ontsnappingstunnel konden graven. Toen ze daarin slaagden en bijna buiten waren, ontdekte de koning dat ze uit hun cel ontsnapt waren. Hij waarschuwde zijn wachters en die gingen meteen op zoek. Omdat dit geen resultaat opleverde, zag de koning geen andere oplossing dan zijn vreselijke monster op hen los te laten. Dat monster zat verstopt in de kerkers van zijn kasteel en werd enkel in zeer speciale gevallen losgelaten. De Bende van de Zwarte Hand vreesde dit monster, en de vrienden besloten zich schuil te houden in het dorp. De koning wilde niet dat er onder de onschuldige dorpelingen slachtoffers zouden vallen en besloot zijn monster terug te fluiten. Toch had de maatregel van de koning effect gehad, want de kinderen waren zo hard geschrokken dat ze besloten nooit meer te stelen van wie dan ook, ook niet van de rijken. Zodoende werd het verbond van de Bende van de Zwarte Hand verbroken en de koning en de zeven kinderen leefden nog lang en gelukkig.

Dieter Slechten, 4IW

PAK SLAAG Zegt kleine Frits tegen zijn meester: "Meester, ik wil U niet bang maken, maar mijn vader heeft gezegd dat als ik deze keer weer met zo'n slecht rapport thuiskom, iemand op een pak slaag kan rekenen!"


- 16 -

VORMINGSDAGEN 6 MV De vormingsdagen zijn die twee dagen waar de zesdejaars al naar uitkijken vanaf het begin van het schooljaar. Deze twee dagen zijn bedoeld om dingen te bezichtigen en natuurlijk ook om de groepsgeest beter te maken. Donderdag, acht uur ‟s morgens: vertrek aan school en iedereen kwam op tijd aan. Alle tassen in de auto en we waren vertrokken. In Hoeselt waren we aan het wachten voor de rode lichten toen we er achter kwamen dat Tom de beloofde gps was vergeten. Wij aan de kant, mensen aan het bellen. Gelukkig leende Anneliens oom ons zijn gps. Zo, eindelijk vertrokken richting Westhoek. De eerste stop hadden we aan een tankstation in de buurt van Brussel. Sommigen aten een broodje, anderen keken in de Playboy. Na de stop reden we verder. Op de snelweg hebben we een paar keer trager moeten rijden omwille van de drukte. Bart nam de gelegenheid om een luchtje te scheppen door zijn hoofd uit het raampje te steken (tijdens het rijden). De mensen keken raar op naar die met zijn brede smile. Eens aangekomen, verkenden we de omgeving en zetten we onze bagage in onze trekkershutten. In de eerste hut sliepen meneer Mouchaers, Bart en Annelien. In de tweede hut Ruben, Tom, Taner en ikzelf. Na een korte verfrissing vertrokken we naar de militaire begraafplaatsen van Passendale en Langemark. Daarna gingen we naar een herdenkingsmonument op Hill62 waar meneer Mouchaers vertelde over de strategische ligging van de heuvels. Nadat we dat allemaal mochten aanschouwen, reden we naar Diksmuide om de IJzertoren te bezoeken. We begonnen op het dak voor een heel mooi uitzicht over de streek. Verder kan je verdieping per verdieping aan de hand van maquettes van loopgraven en propagandaposters meemaken hoe het leven was in die tijd.


- 17 -

We gingen inkopen doen in de Colruyt, reden naar Ieper, nuttigden een maaltijd en deden een stadswandeling. Ten slotte wandelden we naar de Meense Poort waar we the Last Post konden aanschouwen. Wat opviel was dat er veel Engelse leerlingen aanwezig waren. Meneer Mouchaers vertelde dat dat normaal is, want volgens het Engelse leerplan moet elke leerling ooit de Westhoek bezocht hebben in hun leven. Na the Last Post reden we richting cinema, waar we afsloten met “Inglourious Basterds”. Toen de film gedaan was, betaalden we de parking. Toen we naar de uitgang reden, stond er op het scherm “vrije doorgang”, voor niks betaald. Frustraties, frustraties…. Na de film reden we terug naar onze hutten waar we een „afterparty‟ hielden en daarna rustig ons bed in doken. Vrijdagmorgen begon voor de meesten redelijk moeilijk. Door de veel te korte nacht had bijna iedereen, behalve Taner, zeer weinig geslapen. Na het ontbijt konden we nog een beetje bijslapen in de auto onderweg naar Frankrijk waar we een museum gingen bezoeken. In dit complex werden vroeger de U1 en U2 raketten gemaakt en was erg interessant om eens met eigen ogen te zien met wat voor wapens ze vroeger tijdens de Tweede Wereldoorlog zoal vochten. Op het einde van het bezoek aan het museum was het natuurlijk tijd voor een klasfoto. Vervolgens vertrokken we terug richting Bilzen. Deze rit duurde nogal lang omdat we in de file terecht kwamen. Af en toe konden we onze honger stillen aan een tankstation. Vervolgens vielen de meesten van ons in slaap in de auto. Het waren dan ook twee vermoeiende, maar zeer toffe dagen!

Dieter Arbijn, Alexander Thijs en Ruben Thys, 6MV

OPSTEL "Jullie moeten een opstel schrijven waarin de begrippen godsdienst, koningshuis, liefde en mysterie voorkomen," draagt de lerares Nederlands de klas op. Uitgerekend de domste leerling van de klas levert al na een minuut zijn werkstuk in met een triomfantelijk 'klaar!' De lerares leest: "'Hemeltje lief', roept de prinses, 'ik ben zwanger, maar weet niet van wie!'"


- 18 -

CULINAIR GAT IN DE BEGROTING Al jaren zit Hilde, de ervaren boekhoudster van de scholengemeenschap, met de handen in het haar. Van de vier scholen uit de scholengemeenschap zijn wij het zorgenkindje. Wij geven veel te veel uit. Onze werkingskosten swingen de pan uit, vooral voor eten en drinken. De centrale boekhouding kan daar maar geen verklaring voor vinden. Er is voor ons probleem nu zelfs een nieuwe, jonge accountant aangeworven: Jill. Je zou denken: die komt vers van de school, die is erg ambitieus en op de hoogte van de nieuwste boekhoudtechnieken, die gaat dat varkentje in een handomdraai wassen. Maar nee, ook Jill komt er niet uit: Tisj is en blijft zo verlieslatend als Disneyland Paris en de Europese melkindustrie samen. Meer nog, Hilde en Jill zijn niet de enigen die hun tanden stukbijten op onze begroting. Ook de strenge cijfergoochelaars van het bisdom staan voor een mysterie en zelfs de maatpakprofessionals van Ernst & Young krijgen er kop noch staart aan. Ergens in die facturenberg zit een mol en men kan hem maar niet vangen. Onze kas heeft een gaatje in de bodem, maar geen enkele van die financiële bollebozen vindt het. Pas op, er is geen verduistering of fraude in het spel. Laten we duidelijk zijn: er is dus zeker niks verdachts aan de vele vakantie-uitstapjes van onze eigen boekhouder Bart Cortleven en ook de aankoop van de nieuwe hybride luxewagen van de directeur is zuiver tot op de graat. Ik hoor het u al zeggen: maar hoe kan dat dan toch maar? Eigenlijk is het poepsimpel, maar iedereen op school houdt de tanden op elkaar. De buitenwereld staat dan wel voor een raadsel, wij Tisj‟ers weten natuurlijk beter. Die hoge werkingskosten zijn te wijten aan ons eigen succes. Het is de schuld van onze vakbekwaamheid. Dat geld is de kostprijs voor een school die haar verantwoordelijkheid neemt. Ik verduidelijk met enkele krantenknipsels uit de recente actualiteit. Het zijn eigen vertalingen, dus hier en daar kan een nuance verloren zijn gegaan. Maar dat zijn details; het gaat om de naakte feiten! Uit Le Monde van donderdag 19 november: „Bij de

verkiezing van Herman Van Rompuy tot de nieuwe Europese president, werd er onder meer gelobbyd vanuit de Belgische zakenwereld. Belangrijk daarbij was de interventie van het gezantenduo G. H. en M.V.‟


- 19 -

Uit The Times van maandag 7 december: „In Kopenhagen discussiëren de leiders van

de wereld over de aanpak van de klimaatverandering op aarde. Het hoge gezelschap krijgt advies van een heleboel vakexperten, onder wie de Vlamingen E. D. en D.B.‟

Uit de Wall Street Journal van woensdag 2 december : „President Obama stuurt 30 000 soldaten naar Afghanistan. In

overleg met zijn stafleden R.B, D. B. en L.M. heeft de president het nodig geacht om extra troepen te sturen naar het bergachtige oosten van het land…‟ Op 19 juli berichtte CNN: „De bemanningen van het internationaal ruimtestation ISS en de spaceshuttle Endeavour hebben problemen met de wc. Eén van de twee toiletten in het ruimtestation heeft het begeven. De Belgische astronaut Frank De Winne, op dit moment commandant van het ISS, heeft de taak gekregen het toilet te repareren. Hij kreeg precieze aanwijzingen van L.J. vanuit het ruimtecentrum in Moskou.‟ En ten slotte een citaat uit de Frankfurter Algemeine van woensdag 9 september: „De geremasterde albums van The Beatles die vandaag op de markt komen, klinken loepzuiver. De makers zijn dan ook niet over een nacht ijs gegaan. Ze werden onder meer geadviseerd door de bekende Vlaamse Beatloloog Y. W.‟ Dit zijn belangrijke gebeurtenissen en u verwacht achter al die initialen natuurlijk namen van bekende diplomaten en geleerden. Maar u vergist zich. Het gaat hier telkens om gewone, maar heel bekwame personeelsleden van Tisj. Neem het verslag van Le Monde: G. H en M.V. dat zijn Gert Hermans en Michel Verbakel, harde onderhandelaars uit KMO-middens die na hun bemiddeling bij Gordon Brown de rode loper uitrolden voor onze ex-premier. Deze twee collega‟s hebben een eigen zaak of helpen in die van hun vrouw, en die dwingen respect af in de businesswereld. Met hun kennis en ervaring openen die mannen vele deuren. In het Kopenhagen-artikel moet je niet ver zoeken naar de identiteit van E.D en D.B. Dat zijn onze koel- en warmspecialisten Erwin Dolmans en David Baeten. Wie weet er immers meer over klimaatregeling dan zulke mannen? En dan het verhaal van de troepenversterkingen voor Afghanistan. In de militaire staf zit, naast Ronald Burgess en Dennis Blair (R.B. en D.B) onze eigen Luc Machiels (L.M.). Deze man heeft zoveel ervaring in overleven in berggebieden, dat hij tot in het Witte Huis is geraakt om advies te geven. Als Luc zegt: in die streken moet je met 30 000 man aan de slag of je blijft beter thuis, dan luister je gewoon! En wie dacht u dat naar Moskou was gereisd voor het sanitair probleem in de ISS: Luc Jans natuurlijk. Voor hem is een kapotte wc a piece of cake.


- 20 -

En ten slotte heeft u wellicht in de initialen van de adviseur van het Beatlesartikel niet onmiddellijk muziekleraar Yves Wuyts herkend. En toch is het zo, die muzikale Einstein staat op en gaat slapen met de Fab Four. En dat waarderen specialisten. En ik kan u nog voorbeelden geven hoor. Wie denkt u dat ervoor zorgt dat er witte rook uit de Sixtijnse Kapel komt bij een pausverkiezing? Benny Liebens! Wie is de ghostwriter voor de teksten van de Dalai Lama? Bart Gijbels! En waar halen onder anderen Sarkozy, Merkel en Medvedev de ideeën voor hun politieke ideeën. Bij onze lokale Tisj-politici F. en M. (ik mag geen volledige namen noemen, want dat is partijpolitiek en daar krijgen we reclamaties over)! En ten slotte, want ik wil niet blijven opscheppen, bij wie halen Heston Blumenthal en Peter Goossens de mosterd voor hun Michelin-kwaliteit? Bij onze eigen keukenprinsessen Karin Willems en Els Kellens natuurlijk. U vraagt zich af: „Wat heeft dat nu allemaal met de boekhouding van de school te maken?” Wel, dat is heel simpel. Al die goede krachten uit onze school, werken gratis. Voor hen is dat een roeping, een uitdaging om de wereld iets terug te geven van hun talent. Nu, een roeping is mooi, maar wie betaalt de dure telefoontjes, de reizen naar alle uithoeken van de wereld en de vele verblijfskosten? Juist, de school. Als een service voor de gemeenschap. Uit naastenliefde. En hoe lost onze boekhouding dat op? Wel, Edgard en Bart proberen die uitgaven te spreiden over de vele uitgavenposten in de begroting. En gelukkig, er kan nog altijd veel geboekt worden in de rubriek „eten en drinken‟. Daar stellen ze zich nog steeds geen vragen bij, omdat de boekhouding onze Bourgondische directeur kent. En dus geven wij maar altijd de indruk dat we op school heel veel genieten van taart, wijn, wafels, etentjes en uitstapjes. Ik geef het hier toe: dat zijn valse facturen en kassaticketjes. Dat is een beetje foefelen. Maar u weet het nu: in feite móeten we dat doen. Voor het algemeen belang en de wereldvrede.

André Vandoren


- 21 -

VORMINGSDAGEN 6EI Begin oktober was het weer zover. De jaarlijks terugkerende vormingsdagen dienden zich aan. Samen met onze titularis Gert Hermans hadden we een programma in elkaar geknutseld dat ons naar Blankenberge bracht. Het begon ‟s ochtends al, om half zeven op het perron in Bilzen. Toen was de stemming al goed, maar eens in de trein zelf, konden we nauwelijks wachten tot we in Blankenberge zelf waren. Eerste halte daar was uiteraard onze jeugdherberg, waar we onze bagage gingen afzetten. Daarna mochten we ergens iets gaan eten. De volgende etappe in onze reis was dan het serpentarium, waar we slangen, spinnen, schildpadden, kikkers en nog veel meer andere reptielen zagen. De tijd die we overhadden, spendeerden we op de pier, waar we een aantal surfers konden bewonderen die hun kunstjes verder probeerden te perfectioneren. Tijd dan voor ons tweede bezoek: een rondleiding in het museum „Belle Epoque‟. Onontbeerlijk was dan ook een bezichtiging van huizen die dateren uit die periode: 2de helft 19de eeuw. In die tijd waren het meestal de buitenverblijven van de zeer rijke mensen van toen, namelijk van de adel. Opnieuw nam de honger bezit van ons. We aten frieten met stoofvlees, deden samen de afwas, en we sloten de dag af met een groepsgesprek en een rondje poolen. De tweede dag begon met de kerkklok die acht uur sloeg. Na een stevig ontbijt en het pakken van onze spullen, gingen we terug naar het strand waar we nog een wandeling maakten tot van de haven tot aan de pier en zo werd het langzaam maar zeker tijd om terug te keren naar het station om de trein te nemen. Eerst nog iets gegeten en dan met een voldaan gevoel terug naar Bilzen. Een fijne afsluiter van toffe vormingsdagen.

De leerlingen van 6EI


- 22 -

EEN SCHOOL IS NIETS ZONDER HAAR LEERLINGEN Wie had durven denken dat deze mooie uitspraak toevallig ontsnapte aan één van onze leerlingen, toen ik hem interviewde naar aanleiding van zijn aanstelling als leerlingafgevaardigde voor de VLOR. De VLOR? Wat is dat voor een beest? En over welke leerling gaat het eigenlijk? Veel vragen die een antwoord verdienen.

Personal ID Naam: Klas: Woonplaats: Geboortedatum:

Sander Maesen 4EI Alt-Hoeselt 30-06-1994

Sander, van harte gefeliciteerd met je aanstelling bij de VLOR. Maar vertel eerst eens iets over jezelf? Ik ben Sander Maesen, studeer Elektrische Installaties in het 4de jaar, woon in AltHoeselt en ben afgevaardigde voor de leerlingenraad, zetel in de VSK ( Vlaamse ScholierenKoepel, nvdr), en ben sinds kort de enige leerling die vertegenwoordigd is in de VLOR. Ik game veel, ik speel ze maar ik maak er ook zelf. Meestal gebruik ik fantasyfiguren, want ik lees ook veel fantasy-boeken.

Precies omwille van dat rare letterwoord heb ik nu dit interview met je. Kun je ons eens even uitleggen wat de VLOR eigenlijk is? VLOR staat voor Vlaamse OnderwijsRaad. We zijn eigenlijk een adviesraad waarin afgevaardigden van vooral leerlingen en leerkrachten samenkomen om een advies te formuleren over allerhande voorstellen die de minister van onderwijs, in dit geval Pascal Smet, doet. Het is dan ook de bedoeling dat de minister en het Vlaams Parlement serieus luistert naar ons advies en daar eventueel rekening mee houdt bij zijn of haar eindbeslissing. Uiteraard heeft de minister altijd het laatste woord. Eigenlijk is het zo‟n beetje de leerlingenraad van onze school, maar dan voor heel Vlaanderen.

Een raad, zeg je. Dat klinkt de meesten ongetwijfeld saai in de oren. Hoe werkt dat dan precies? Is het alleen maar wat vergaderen? Ik krijg inderdaad van de meesten de opmerking dat dit onvoorstelbaar saai moet zijn, maar niets is minder waar. In de VLOR zijn een aantal commissies samengesteld. Zo zit ik in de commissie leerlingenbegeleiding. Zo‟n commissie komt één keer per maand samen in Brussel. Daar worden dan de agendapunten, die we


- 23 -

via mail al doorgestuurd krijgen, besproken en op het einde van de voormiddag wordt er een advies geformuleerd. En op bepaalde momenten bestaat dan de mogelijkheid te spreken met de minister van Onderwijs, Pascal Smet, maar dat heb ik nog niet kunnen doen. Ik ben er dan ook nog maar pas bij! De commissies komen altijd samen tijdens de schooluren. Ik ga dan zelf met de trein naar Brussel, waar we ‟s middags ook nog een maaltijd aangeboden krijgen. Het treinticket wordt bekostigd door de VLOR.

En hoe is jouw commissie samengesteld? Ik ben de enige leerling in mijn commissie, de rest is allemaal een pak ouder. In het begin was ik dan ook wel wat zenuwachtig, maar ze stelden me al snel op mijn gemak en ik heb ook echt wel het gevoel dat ze naar me luisteren.

Hoe geraakt iemand eigenlijk ingewikkelds als de VLOR?

verzeild

in

zoiets

Eigenlijk is het allemaal de schuld van meneer Mahieu. Bij een bijeen-komst van de leerlingenraad vroeg hij kandidaten om op vormings-weekend te gaan bij de VSK, de Vlaamse ScholierenKoepel. Samen met Corneel Bijnens (4IW) schreef ik me in en trokken we voor een weekendje naar Brussel. Daar maakten we kennis met de hele onderwijswereld. We kregen er onder andere info over de VLOR. Daar werd ook gevraagd of er iemand geïnteresseerd was om namens de VSK in de VLOR te zetelen. Ik was nieuwsgierig geworden en besloot me kandidaat te stellen. Ik werd verkozen en zodoende ben ik nu de enige scholier in de VLOR.

En die VSK. Vertel daar eens wat meer over. VSK staat voor Vlaamse Scholierenkoepel. Alle leerlingen kunnen hier lid van worden, maar de kerngroep bestaat momenteel uit 20 leden: 16 scholieren en 4 begeleiders. Onder de scholieren zijn er maar 2 Limburgers: Noëlla, een Genks meisje, en ikzelf. Wij steunen elkaar dan ook door dik en dun tijdens die vergaderingen. Misschien heb je een tijdje geleden in de kranten gelezen en op het nieuws gehoord dat de leerlingen in opstand kwamen tegen het beruchte Medisch School Toezicht. Wij, de VSK, formuleerden namelijk, namens alle leerlingen, een conclusie waaruit bleek dat deze medische controles als zeer onaangenaam ervaren werden door zowat alle leerlingen. We streven dan ook naar een andere aanpak hiervan.


- 24 -

Daar heb ik inderdaad iets over gehoord, en het is waar, in mijn tijd was dat ook al vrij onaangenaam. Prima initiatief! Maar wat zijn nu eigenlijk je verdere doelstellingen? Wat wil je nog bereiken? De grootste doelstelling is natuurlijk dat we inspraak willen hebben in alles wat ons, als leerlingen, aangaat. We willen veranderingen teweeg brengen die ten goede komen aan ons, de leerlingen zelf. Zo was één van de laatste beslissingen een actiedag te organiseren rond schooltoiletten. Eigenlijk is geen enkele leerling tevreden over de hygiëne ervan en over de staat waarin de meeste schooltoiletten zich bevinden. Door die actiedag willen we een verbetering van de infrastructuur afdwingen. Dat lijkt misschien maar een klein project, maar ook dit soort kleine dingen maken ons verblijf op school er een beetje aangenamer op.

Jij staat zowat bij de bron. Kun je ons nog wat nieuwe informatie geven over het onderwijs, iets wat de rest nog niet weet? Ik kan je alvast zeggen dat er een voorstel op tafel ligt om de grens tussen ASO/TSO/KSO/BSO te vervagen. Ze willen eventueel in de toekomst met leergebieden gaan werken, waar men bijvoorbeeld het leergebied „Techniek‟ op verschillende niveaus zou kunnen kiezen. Op die manier hopen ze dat het onderscheid tussen de verschillende studierichtingen, dat nu toch wel vaak bestaat, wegvalt. Maar dit is natuurlijk nog maar een voorstel dat nog heel erg nieuw en vers is. Daar moet eerst zeer veel studiewerk verricht worden vooraleer we daarover een standpunt in kunnen gaan nemen.

Wat zou je nu nog tegen je medescholieren willen zeggen? Eigenlijk is dat heel gemakkelijk. Een school is namelijk niets zonder haar leerlingen, en als er per klas één iemand is die zich geroepen voelt mee te beslissen over het reilen en zeilen van onze school, dan kan de school alweer een stukje aangenamer worden gemaakt voor de leerlingen. Denk niet te snel dat het toch niets verandert aan de hele zaak. Ook kleine veranderingen zijn de moeite waard!

Een mooi citaat om dit interview mee te beëindigen. Sander, bedankt voor dit interview en veel succes met je carrière binnen de VSK en de VLOR. Anouk Vastbinder


- 25 -

HET ABC VAN ONZE TA, JEF HERMANS A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W

X Y Z

Antwerpen: ik ga er graag heen, alleen al voor het museum van fotografie Buiten: ben liefst buiten bezig (en bouwen) Collega‟s en collegialiteit: zeer belangrijk voor me Dochter Carmen: mama van… Energie: daar drijf ik soms op Fiets: dagelijks vervoermiddel, ook in de vrije tijd Geld: gemakkelijk als je het hebt maar niet hebben om te hebben Hermans: mijn familie die goed aan elkaar hangt Ideeën: liefst fris en grensverleggend J&J: mijn vrouw en ik Kansen: schep je voor een stuk zelf Lekker: eten, drinken, feesten, (en dan was er nog iets) Maya, kleindochter en 18 maand oud Nadeel: elk nadeel heeft zijn voordeel (Cruyf) Opnieuw: blijf ik in geloven Pensioen: ik sta er niet op te wachten Quality: kwaliteit in manier van leven, werken, ontspanning, liefde,… Rust: doet vooral deugd na een goede inspanning Sem: onze grote zwarte knuffelhond Tevreden: ik hoop dat veel te zijn maar niet te vlug Uniek: het gevoel iets voor je alleen te hebben Vanfleteren: heel knappe fotograaf Westvleteren: lekkere trappist Wijn: ook een interessegebied

X-mas: gezellige tijd maar wel op zijn Vlaams Yvonne: naam van zowel mijn zus als schoonzus als buurvrouw Zonen: Niels en Lennert. Doen het goed.

OPSCHEPPERS Drie jongens zijn aan 't opscheppen over hun vader: De eerste zegt dat zijn vader een paar woorden op een papiertje krabbelt en dat een gedicht noemt en er vervolgens 50 euro voor krijgt. De tweede zegt dat zijn vader een paar woorden op een papiertje krabbelt en dat een liedje noemt en er vervolgens 100 euro voor krijgt. De laatste zegt dat zijn vader een paar woorden op een papiertje krabbelt, dat een preek noemt en dat er vervolgens 8 mensen nodig zijn om het geld op te halen.


- 26 -

VORMINGSDAGEN 6IW Op woensdag 30 september vertrokken we na de school met onze klas op vormingsdagen. Eén dag te vroeg eigenlijk hadden we afgesproken op de parking voor school. Toen iedereen er was en we alles in de auto van meneer Mahieu hadden geladen, sprongen we op onze fietsen richting De Kluis in Vrijhern. Brecht reed voorop. Het tempo lag redelijk hoog, maar zodra we uit het centrum van Bilzen waren, begon het al te slabakken. Vooral de snelheid van Robin viel op. Die was namelijk te vergelijken met die van een amateur snelwandelaar. We reden slechts één keer verkeerd (en dat was meteen ook het einde van Brechts leiderschap) en kwamen dus al snel aan op het domein. Daar maakten we de auto leeg en droegen alles naar binnen. Daarna brachten Pieter en Kobe alles in gereedheid voor onze barbecue. De anderen dekten de tafel. Rond 18u30 schoven we onze voetjes onder tafel en iets later kwam meneer Buysmans ons vergezellen.

Na de gezellige barbecue ruimden we snel de tafel af, want er volgde die avond nog een spirituele wandeling, met meneer Buysmans als gids. Hij gidste ons door de donkere velden. Rond middernacht kwamen we terug aan in ons huisje. We maakten nog een kampvuur en gingen er met een drankje gezellig rond zitten. Het was heel plezant, maar rond 1u30 gingen we toch maar onze bedden opzoeken. Ook meneer Buysmans ging naar huis, want hij moest naar eigen zeggen voor het donker thuis zijn.


- 27 -

De volgende ochtend kwam meneer Mahieu al met het goede nieuws dat we ons niet konden douchen. Er zat dus niets anders op dan ons buiten maar op de ouderwetse manier te wassen. Na een stevig ontbijt vertrokken we met de fiets naar Poverello. Dit is een VZW die arme mensen een warme maaltijd geeft, en dit met behulp van alleen giften. Na een hele inleiding mochten we daar wortelen schillen en snijden voor het middagmaal. Toen we klaar waren, werd er ons ook een warme maaltijd aangeboden. We bedankten met een (kleine) gift. Vervolgens fietsten we naar het station, waar we de trein richting Luik namen. In Luik kregen we eerst een rondleiding van een paar uur, geleid door meneer Mahieu. ‟s Avonds gingen we dan een pizza eten bij een Italiaan en na deze heerlijke, grote pizza wandelden we naar de cinema, waar we naar de film over Queen Victoria keken. Na de film zijn we nog iets gaan drinken in een café, waarna we de trein terug namen richting Tongeren. Daar aangekomen fietsten we terug naar de Kluis, waar we zoals de avond voordien weer een kampvuur stookten en flauwe grappen vertelden. De volgende morgen kwam meneer Mahieu ons wekken. Omdat we maar bleven liggen, gooide hij Dylan zijn slaapzak door het venster. We sprongen dus maar vlug uit onze bedden om ons klaar te maken voor het ontbijt want kok Alexander had spek met eieren gemaakt, mmm. Na het eten kwam er een mevrouw praten over seksualiteit en relaties. Ze legde de werking van allerlei voorbehoedsmiddelen uit en maakte er een zeer interessante voormiddag van.


- 28 -

Ondertussen maakte meneer Mahieu lekkere spaghetti voor ons klaar. Maar wat daarna kwam, was heel wat minder: we moesten het huisje poetsen. Toen wij hiermee klaar waren, begonnen we aan onze terugreis. Maar we hielden nog even halt in het Gallo-Romeins museum, waar we een rondleiding kregen. Daarna vertrokken we opnieuw huiswaarts. Het waren geslaagde vormingsdagen die ons zeker nog lang zullen bijblijven en die onze klas toch wat dichter bij elkaar bracht.

Brecht Claesen, Pieter Gijsen, Kobe Leysen, Alexander Massoels, Dylan Mirtic, Jens Peters, Robin Schiepers

KERSTKRANSJES 's Ochtends vroeg komt er een vrouw bij de bakker. De winkel is al open, maar er is nog geen winkelpersoneel te bekennen. De vrouw loopt naar achteren de bakkerij in: ziet ze de bakker met ontbloot bovenlijf gevulde koeken staan maken. De bakker heeft een vette bierbuik met zo'n uitpuilende navel. Elke keer als hij een gevulde koek af heeft, slaat hij ermee tegen die buik. "Wat doet u nu?" vraagt de vrouw. "O," zegt de bakker, "Ik maak met mijn navel een afdruk in de gevulde koek. Daar komt straks de amandel in." "Maar bakker," zegt de vrouw, "dat is toch erg onhygiënisch?" "Onhygiënisch?" zegt de bakker: "Dan heb je zeker nog nooit gezien hoe ik kerstkransjes maak!"

LIFT Een boer neemt zijn zoon voor het eerst mee naar de 'grote stad'. Daar bezoeken ze een winkelcentrum en kijken hun ogen uit en verbazen zich over bijna alles wat ze zien. Dan ontdekken ze twee glimmende, zilverkleurige deuren die open en dicht gaan. "Wat is dat vader?" vraagt de zoon. Vader (die ook nog nooit eerder een lift heeft gezien) antwoordt. "Zoon ik heb zoiets nog niet eerder gezien. Ik heb geen idee." Terwijl vader en zoon zich met open ogen en mond aan het mirakel vergapen, stapt een oud vrouwtje in de smalle ruimte. De deuren sluiten en vader en zoon zien hoe de witte lampjes aanspringen boven de muur. Ineens stoppen de lampjes om vervolgens de tegenovergestelde richting in te gaan. De deuren openen en een bloedmooi meisje van 24 stapt naar buiten. De vader draait zich in een ruk om en roept naar zijn zoon: "Ga je moeder halen, nu!!!" Tisjograaf 58, december 2009

- 29 -

HOBBY IN DE KIJKER: MOTORCROSS – GAVEN OPDENAKKER Er is een nieuwe Stefan Everts in de maak en wij stellen hem vandaag aan u voor. Gaven Opdenakker (4MT) maakt wereldwijd de circuits onveilig op zijn „snelheidsmachien‟. We onderwierpen deze snelheidsduivel aan een kruisverhoor…

Hoe lang doe je al aan motorcross? Ik cros al van toen ik 11 jaar was.

Waarom ben je ermee begonnen?

Het is een intensieve sport waarvoor je veel moet doen en daar hou ik van. Wat ik er dan voor moet opofferen, neem ik er graag bij. Mijn opa was vroeger conditietrainer van verschillende motorcrossers. Ik ben toen eens meegegaan en ik vond dat wel iets. Ik kreeg van mijn opa een quadje en van dat quadje kwam een 50cc‟tje en later een grotere moto en nog een grotere moto en nu zit ik dus op een 150cc.

Op welk niveau cros je? Ik rij in de BMB (Belgische Motorrijders Bond), dat is de grote bond van de motorcross. Vanaf volgend seizoen rij ik bij de beloften. Er bestaan verschillende niveaus. Eerst zit je bij de jeugd, die is onderverdeeld in verschillende klasses onder de 12 jaar. Dan heb je de 85cc en daarna de beloften. Vervolgens komen dan achtereenvolgens de juniors, mx2 internationale, mx1/3 internationale, mx1/3 nationale, mx2 nationale en ten slotte de seniors, dat zijn de iets oudere mannen.

Wie zijn je begeleiders?

Papa en Tim zorgen voor alles wat met mechaniek te maken heeft. Mijn opa en Winand Vandelaer helpen me bij de conditionele trainingen en de looptrainingen. En dan is er nog Dany Thijbers. Hij doet eigenlijk al mijn trainingen op conditioneel vlak en motortraining. Ik heb ook een trainingsvriend want alleen is ook maar alleen en dan wordt het saai. Lopen en fietsen doe ik vooral met Kris Cosemans.

Hoe vaak doe je mee aan wedstrijden?

Ik cros bijna elk weekend van maart tot eind september. En in de winter zijn er ook nog enkele wedstrijden, indoors (in een hal rijden) en wedstrijden voor het goede doel.


- 30 -

Hoe verloopt een wedstrijd motorcross? We staan klaar voor de start, allemaal samen achter een ijzeren stang. Zodra deze naar beneden gaat, vertrekken we zo snel mogelijk. En dan rijden we rondjes tot onze tijd verstreken is. Dan zwaait men met de vlag.

Kun je geld verdienen met deze wedstrijden? In de reeks waar ik nu rij nog niet in België. Maar in Duitsland bijvoorbeeld al wel. Later kun je er natuurlijk wel geld mee verdienen.

Heb je sponsors?

Ja, zonder sponsor is het voor mij echt niet mogelijk op dit niveau, want ik rij ook in het buitenland.

Hoe vaak trainen?

moet

je

Elke dag. Ik heb een trainingsschema waar in staat hoeveel keer ik welke trainingen moet doen: lopen, fietsen, fitness en motortraining. En ik heb natuurlijk ook een overzicht van de wedstrijden waaraan ik ga deelnemen.

Is motorcross moeilijk of gevaarlijk?

Moeilijk is het niet als je het voor de lol doet. Maar hoe hoger het niveau waarop je crost, hoe moeilijker en gevaarlijker de omlopen. Echt gevaarlijk is het niet. Je moet natuurlijk wel weten wat je doet bij het springen en bij het rijden.

Is er nog iemand in jouw familie die aan motorcross doet of heeft gedaan? Neen, mijn papa wou vroeger wel, maar mocht nooit van zijn ouders.

Hoelang wil je aan motorcross blijven doen? Zolang ik kan.

Wil je hiervan je beroep maken? Ja, graag! Dat ben ik zeker van plan!


- 31 -

Heb je al beroemde motorcrossers ontmoet? Ja, ik ben al verschillende toppers tegengekomen zoals Stefan Everts (tienvoudig wereldkampioen) en zijn vader (viervoudig wereldkampioen) en nog heel wat andere BV‟s. Want als je op de cross bent, dan kan het zijn dat je langs de camper van een van die topcrossers staat.

Wie is jouw idool?

Vroeger was dat Stefan Everts (#72), nu Ken de Dijker (#9) en David Philippaerts (#19).

Gaven Opdenakker #19 (4MT)

SLIM? Er komt een professor bij een universiteit kijken of de studenten wel slim genoeg zijn. Hij vraagt of de slimste student even bij hem wil komen voor een paar vraagjes. Dus die jongen komt naar de professor toe en vraagt: “Hoe noemen we het ding waarmee we naar de maan en de sterren kijken?" Waarop de student antwoordt: “Een telescoop." "Goed," zegt de professor, "en om naar bacteriën te kijken?" "Een microscoop." "Goed. En nu een lastige: Hoe noemen we het ding om door muren te kijken?" Waarop de student vraagt: "Kan dat dan?" "Ja," zegt de professor. "Waarmee dan?" vraagt de student. "Met een raam, mijn beste jongen, met een raam!"


- 32 -

SPROOKJE Er waren eens… twee jonge goden… 19 jaar en 210 dagen geleden gebeurde er een mirakel: een blonde jonge man werd ter wereld gebracht genaamd „Joris Nijs‟. Wat zo speciaal was aan deze jongen was dat hij familie was van de legendarische „Wim Moors‟. Een betere start kun je je niet voorstellen. Dit familieduo werd doorheen de jaren al maar hechter, meer besproken en beruchter. Iedereen had het over deze 2 helden. Joris Nijs, de blonde god van Heesveld, werd benoemd tot „zjaarbos‟ 2009. Dit allemaal door de gewaagde kleding en zijn vaak gedragen peterpan-schoenen. Tijdens deze wedstrijd, georganiseerd door Ignace Crombé, stak hij er in meerdere onderdelen met kop en schouders bovenuit. Het meest memorabele moment kwam er toen hij zijn kroon kreeg, in tranen uitbarstte en aan een dansmarathon begon. Op dat moment kon Wim zijn dansmoves niet meer in bedwang houden en sprong hij direct het podium op om gretig mee te dansen op het wereldbekende nummer van ABBA, Dancing Queen. Daar stond het meest dynamische duo dan de bevolking van Bilzen en omstreken te animeren. Eén ding was zeker: Joris was de verdiende winnaar van Heesveld, en er werd nog meermaals gesproken over deze twee goden. Een tijdje geleden waren deze twee helden een stapje in de wereld aan het zetten toen ze opeens lastig werden gevallen door een menigte jonge fans, waaronder Stijn Brepoels en Yannick Vanhoof. Ze vroegen zich allemaal af hoe ze konden worden zoals deze twee „charismabommen‟. De twee goden kregen deze vraag wel vaker en hadden dus een perfect samengevat antwoord klaar: “Als je wil zijn zoals wij, moet je één ding weten: het is eenzaam aan de top”. De superfans begrepen meteen wat de twee helden zeiden en strompelden huilend van geluk en voldaan verder het nachtleven in.

Wim Moors en Joris Nijs (7SBT)


- 33 -

VORMINGSDAGEN 6KWT De vormingsdagen zijn het begin van een druk 6de jaar Koel- en Warmtetechnieken. Dankzij deze driedaagse kun je je klasleerkracht(en) en je klasgenoten beter leren kennen. Op 1 en 2 oktober 2009 verbleven we in een jeugdherberg langs het kanaal in Zeebrugge. Donderdagmorgen vertrokken we met de trein in Bilzen. Het was best wel een lange treinreis en dus legden we een kaartje. We kregen ook meteen al een opdracht om tegen vrijdagmiddag materiaal te verzamelen om een vlieger in elkaar te knutselen en te laten vliegen. We mochten niets kopen en uiteraard ook niets stelen. Toen we in Brugge aankwamen, werden we opgehaald om naar de jeugdherberg te gaan. Daar hebben we ons genesteld en een beetje gerust. Toen was het tijd voor een rondleiding in het windmolenpark van Electrabel. We moesten wel even wachten op de gids, maar kregen dan een verbazingwekkende rondleiding. Daarna vertrokken we richting Brugge centrum om te eten en onze vlieger te maken.

‟s Avonds aten we gezellig samen stoofvlees met frietjes in de jeugdherberg. Daarna keken we naar een voetbalmatch en babbelden achteraf nog wat. Sommige wilden de groepssfeer zodanig aanzwengelen dat ze samen een plons namen in het ijskoude kanaalwater net naast de jeugdherberg. De volgende dag hebben we de fietsen genomen en zijn we naar Knokke-Heist gefietst. Daar heeft onze vlieger 30 seconden gevlogen! Daarna hebben we in Brugge nog een boottocht gemaakt en nadien zijn we terug naar huis gegaan.


- 34 -

Het was echt een fijne ervaring met een fijne groep. We hebben veel gelachen en plezier gemaakt. Het had misschien nog iets langer mogen duren, dan hadden we ook eens van het Brugse nachtleven kunnen proeven…

Robby Bamps, Geoffrey Jorissen, Joost Konings, Jonas Lambrechts, Joris Lindelauf, Andy Steegen, Sam Vanderstraeten, Sigi Vanheusden, Dirk Withofs


- 35 -

TONEELRECENSIE PLAYGROUND LOVE

bewezen met de productie Playground love.

f ABULEUS is een groep die jongeren de kans geeft om een theaterof dansproductie te maken. Ervaren makers helpen hierbij. Ze begeleiden tieners tot jonge professionelen. fABULEUS heeft een zeer ruim publiek met vooral jongeren als doelgroep want zij geloven dat echt talent al zeer jong getoond kan worden. Dit hebben ze ook al weer

Playground love is een verhaal over vijf meisjes en één jongen die in een soort van internaat zitten, dat afgelegen van de buitenwereld ligt. Deze zes jongeren zijn klonen die later als donors worden gebruikt rond de leeftijd van 20 jaar. Roos is het hoofdpersonage dat over haar leven in het internaat vertelt. Ze heeft een soort van flashback waarin ze alles vertelt over de liefde, vriendschap en twijfels die ze daar de afgelopen jaren had. Haar grootste spijt is dat ze nooit tegen Tommy heeft gezegd dat ze van hem hield. In „het instituut‟ moeten ze regelmatig op een rij gaan staan en gegevens van zichzelf doorgeven zoals bijvoorbeeld hun hartslag. En ze moeten ook melden hoe het met hen gaat en of er nog iets speciaals gebeurd is. We krijgen ook een beeld van het leven achter de schermen van het instituut. Overdag kunnen ze aan verschillende activiteiten deelnemen of ze mogen wat rondhangen op hun kamer. ‟s Avonds mogen ze naar de film „Titanic‟ kijken en daarna moeten ze gaan slapen. Het instituut is omringd door bossen en het groepje vertelt ons dat er in die bossen al iemand omgekomen is die probeerde te vluchten… Na het instituut, als ze ongeveer 222 jaar zijn, gaan ze naar „de paviljoenen‟ om daar op hun einde te wachten. Ze moeten allemaal wachten op hun „brief‟. Daarin staat wanneer ze met de operaties beginnen en wie van hen de andere vijf zal moeten verzorgen gedurende hun verschillende operaties. In het paviljoen leiden ze een compleet ander leven dan in het instituut, ze mogen lezen en mogen hun eigen kleren dragen i.p.v. een uniform. Tisjograaf 58, december 2009

- 36 -

Als de brieven aankomen, blijkt dat Roos de verzorgster zal worden tijdens de orgaandonaties. Zij moet haar vrienden begeleiden tot ze allemaal volledig uitgedoneerd zijn. Ze sterven één na één, totdat alleen Tommy en Roos nog overblijven. Ze waren blijkbaar al lang verliefd, maar Roos durfde het Tommy niet te vertellen. Wanneer zij aan de beurt is zijn al haar vrienden gestorven en moet zij het gruwelijke lot ondergaan zonder dat iemand van haar vrienden voor haar kan zorgen. Ik vond de inhoud van dit toneelstuk minder geslaagd. En ik zou het dus zelf niet gaan bekijken, maar ondanks dat ik het verhaal slecht vond, moet ik zeggen dat de jonge acteurs goed gespeeld hebben. Ze hebben echt bewezen dat ze stuk voor stuk talent hebben. Als deze jongeren nog een toneelstuk zouden brengen maar dan met een verhaal dat ik liever zie, zou ik het zeker gaan bekijken.

Thomas Machiels, Gert Moesen en Stef Roets (5IW)


- 37 -

TONEELRECENSIE MONKEY BUSINESS Op donderdag 26 november vertrokken we om 13u40 richting CC De Kimpel voor een namiddag lachen en gieren. Zoals we eerder vernomen hadden, kregen we een voorstelling van een stand-up comedian genaamd Youssef El Mousaoui. We waren benieuwd… Youssef El Mousaoui, een 31-jarige Antwerpenaar van Marokkaanse afkomst is een rijzende ster in de stand-upcomedianwereld. Hij legt de zaal plat met grappen en toespelingen over Marokkanen. In zeer korte tijd grapte Youssef zich doorheen het medialandschap en amper 9 maanden na z‟n podiumdebuut –hij werd onverwacht op het podium getrokken door Nigel Williams-, toerde hij in 2007 rond met z'n eerste solo-show “100% legaal”. Wij mochten genieten van zijn tweede show: „Monkey Business'. De inspiratie voor 'Monkey Business' haalt Youssef bij Darwin. Hij stelt vast dat Marokkanen gemaakt zijn door apen. Via zijn grondige wetenschappelijke studie brengt hij inzichten over Antwerpen als wereldstad, het verschil tussen de Bronx en Borgerhout, concentratiescholen, enz… Bovendien brengt hij enkele merkwaardige feiten aan het licht zoals het feit dat kuifje eigenlijk een Marokkaan is. Verder vraagt Youssef zich af in hoeverre zijn levenswijze overeenstemt met die van de Vlamingen. Ondanks het feit dat Youssef echt wel geïntegreerd is in de Westerse maatschappij, en hij blij is dat we eindelijk elkaars feestdagen respecteren, stelt hij zich toch nog een paar vragen. Wie is eigenlijk die Sinterklaas? Waarom wordt er gelogen over de afkomst van de kerstpakjes? Wat is het nut van alcohol drinken? Zoals de meeste stand-up comedians laat hij het publiek meespelen in zijn optreden en laat hij ze samen met hem een verhaal verzinnen. Dit zorgde tijdens onze voorstelling voor chaos, maar uiteindelijk was het toch nog enorm grappig. Hij probeerde ook zoveel mogelijk grapjes te maken over de Marokkaanse samenleving, maar niet over zijn geloof. Youssefs show is heel amusant, voor iedere leeftijdsgroep. Iedereen kan zijn grappen begrijpen en erom lachen. Het is zeker een aanrader! Wij vonden het zeer geslaagd en hopen dat wij nog eens een optreden van Youssef kunnen meepikken.

Kevin Andries, Niels Heedfeld, Dimitri Steegmans en Olivier Vandebosch (7SBT)


- 38 -

VORMINGSDAGEN 6 EM Voor de vormingsdagen van 6EM zijn we met zijn allen naar het stadje Bergen gegaan. Na heel wat tussenstappen zijn we daar dan toch met de trein geraakt. Aangekomen in Bergen zijn we naar de jeugdherberg gegaan om onze valiezen af te zetten. We hadden immers een druk schema voor de boeg. Eerst zijn we naar de Sint-Waltridus gegaan. In die kerk lagen de assen van de heilige Waltridus. Na het kerkbezoek begonnen onze magen te rammelen en zijn we met z‟n allen naar de McDonald‟s gegaan. Daarna zijn we met de bus uit Bergen gereden naar een nabijliggend dorpje om van daar uit terug te wandelen naar Bergen. Het was een tocht van ongeveer 20 km met een oriëntatieloop tussenin waar zowat de hele klas verkeerd liep! Na deze zeer moeizame tocht waren we toch terug in Bergen geraakt. In onze herberg hebben we vervolgens lekkere spaghetti gegeten. Het laatste wat we nog moesten doen die dag, voor we het nachtleven tegemoet gingen, was het debatuurtje. We moesten discussiëren over stellingen die de leerkrachten opgesteld hadden. Het verliep allemaal erg vlot, waarschijnlijk ook omdat Sandro trakteerde voor zijn verjaardag. Na de discussie zijn we met zijn allen wat gaan drinken in verschillende cafés. Het was een plezante dag. De volgende dag was het vroeg morgen. Dat was goed te zien aan de ontbijttafel: iedereen zat er wat stilletjes bij. Na een stevig ontbijt zijn we met de bus naar het dorpje Binche gereden dat vooral bekend is om zijn eeuwenoude carnaval. We zijn daar naar het bekende carnavalsmuseum gegaan van de mannen met hun hoge hoeden, de Gilles de Binche. Een Gille kan men eenvoudig herkennen aan zijn kostuum: een linnen pak met kleurrijke leeuwen en kronen, dat wordt opgevuld met stro, zodat vooraan en op de rug een bult ontstaat. Ze dragen klompen en een witte kraag. Op hun gezicht dragen ze een masker (zo is iedereen anoniem), en op hun hoofd een witte muts; daarop soms een grote hoed met struisvogelpluimen. Rond hun middel dragen ze de 'apertintaille', een gordel met zes tot negen bellen. In 2003 plaatste de UNESCO het carnaval van Binche op de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid. Na al dat carnaval zijn we een stadswandeling gaan maken met een gids uit West-Vlaanderen die daar was gaan wonen. We hebben een interessante en degelijke uitleg gekregen over de authentieke gebouwen daar. Maar na al deze plezante dingen werd het weer tijd om te vertrekken. Voor we op de trein stapten, zijn we eerst nog iets gaan drinken in het cafeetje van het station. Daar konden we het volgende besluiten: het waren twee toffe dagen die we niet snel zullen vergeten!

Kris Vangelabbeek, 6EM


- 39 -

LIÈGE, UNE VILLE, UN ESPRIT “Liège? Luik? Wat moeten wij nu in Luik gaan doen tijdens de SIBBIS-week?” De leerlingen van 4IW en 4EM waren niet echt tevreden toen ze te horen kregen dat zij naar Luik gingen, terwijl de rest van het vierde jaar naar Leopoldsburg mocht, waar ze de legerbasis van dichterbij zouden bestuderen. Niels vond het zelfs zo erg dat hij zei dat ze al de saaiste richting volgden, en nu ook nog eens de saaiste uitstap moesten maken. Maar niets bleek minder waar te zijn. De dag die op weinig enthousiasme onthaald werd, bleek uiteindelijk een schot in de roos te zijn. Het begon al met de treinrit naar Luik. Met een lichte vertraging kwamen we in Luik aan, helaas niet in het supermoderne en pas geopende nieuwe station LuikGuillemins. Maar niet getreurd, het weer was ons in ieder geval gunstig gezind. Onder een stralende zon begonnen we aan een eerste wandeling onder begeleiding van meneer Mahieu die Luik kennelijk als zijn broekzak kent! Eerste halte: Maison de la Science. Dit „huis‟ is eigenlijk een soort van wetenschapsmuseum dat verbonden is aan de Luikse universiteit. We kregen uitleg van een vriendelijke Waal die vooral grappig Nederlands sprak. Hij leerde ons op een proefondervindelijke manier hoe elektriciteit ontstaan is. Een aantal van ons moest proefkonijn spelen. Vooral de proef met Wes en Arno was grappig, want hun haar stond ineens rechtop, alsof ze met hun vingers in het stopcontact hadden gezeten. Ook de proeven die eerder te maken hadden met chemie, waren interessant. Vooral het gebruik van vloeibare stikstof leverde veel reacties op. Nadien mochten we ook nog even het museum op eigen houtje bezoeken. Vooral de aquariums in de kelder werden druk bezocht.


- 40 -

En van zo‟n interessant bezoek begonnen onze magen te knorren. Tijd dan om een uurtje vrij rond te lopen en iets te eten te zoeken. Eentje van ons vond zelfs de tijd om een nieuwe jas te kopen! We spraken terug af aan de kathedraal van Luik. Binnen kregen we van meneer Mahieu interessante uitleg over de beeldhouwwerken, over de geschiedenis van het gebouw, maar ook over de geschiedenis van de stad Luik zelf. En omdat het zonnetje zo heerlijk scheen, kon een flinke wandeling door de smalle, en vooral steile straatjes van Luik niet ontbreken. We wandelden helemaal tot aan de Citadelle, vanwaar we een prachtig uitzicht hadden over de hele stad en omstreken. De lange, steile trap naar beneden was ook de moeite waard. Sommigen probeerden zelfs het aantal treden te tellen. De wandeling bracht ons door allerlei kleine steegjes, we deden honderden trappen en trapjes, en voelden de vermoeidheid toeslaan. Op dat ogenblik waren we gelukkig wel weer op de terugweg. En net op tijd, want we waren nog maar nauwelijks bij het station om de trein terug te nemen, of het begon ook in Luik te druppelen. Moe maar tevreden zochten we een plaatsje op trein, alweer een ervaring rijker, en met een hele andere indruk van Luik dan we tot nu toe gehad hadden. Bedankt, meneer Mahieu, voor de interessante uitleg.

4IW en 4EM


- 41 -

EEN DAGJE BIJ DE BRANDWEER EN IN HET LEGER Op woensdag 25 november vertrokken we om half negen ‟s morgens te voet naar de brandweer in Bilzen. Meneer Meesters stond ons al op te wachten. Toen werden we in twee groepen verdeeld die apart een rondleiding kregen. Meneer Meesters vertelde ons iets over de verschillende brandweerwagens. Het begon met de pomp achter in de hoofdwagen die als eerste wordt ingezet bij kleine branden. Ook de bevrijdingswagen en de gebruikte apparatuur kwamen aan bod. Daarna kregen we een korte demonstratie. Ook mochten we ten slotte een kijkje nemen in de controlekamer, het hart van de brandweer. Enkele reacties:

“Ik vond het interessant, jammer dat we geen blustechnieken hebben gezien.” ( Michiel Peters) “Ik vond de uitstap in het begin saai, maar toen we de apparatuur zagen werd het interessant.”(Mathias Loyens) “Ik vond het interessant, want als er nu iets gebeurt, weet ik wat ik moet doen. Jammer dat we niet meer over de auto‟s hebben gehoord.” (Gaven Opdenakker)

De dag erna, donderdag 26 november, vertrokken sommige vierdejaars met de bus naar Leopoldsburg. Op de bus was veel ambiance, dat beloofde dus al. Eens aangekomen in Leopoldsburg, kregen we uitleg over de dagplanning en informatie over het leger zelf. Dat gebeurde via een diavoorstelling en een filmpje. Daarna volgde een rondleiding door de ontspanningszaal, sporthal, leslokalen, slaapzaal en schietstand. Daar waren net op dat moment een aantal soldaten hun examen aan het afleggen. ‟s Middags aten we kip met rijst en curry uit de gammel en als dessert kregen we een puddinkje. Na het eten konden we de tanks en geweren bekeken terwijl we een woordje uitleg kregen. Ten slotte keerden we moe, maar voldaan terug naar Bilzen. Roxy Boyen, 4MT

Enkele reacties: “Het eten daar was lekker, het was ook erg leerzaam” (Daan Swinnen) “Ik vond het best saai, maar de pudding was lekker” (Melvin Tiel) “Het eten was lekker. Voor de rest was het een beetje saai, we moesten erg vel wandelen. En we hebben ook veel geleerd.” (Wouter Wouters)


- 42 -

SPORTUITSLAGEN 1STE GRAAD EN 3IW1 Leerkracht: J. Bijloos

12’-loop Klas 3IW1 2IW 1IW 1ME 1IW 1N

Naam Vincent Liebens Senne Severijns Nick Cuypers Jarne Gregoire Perre Vercruyce Stijn Leurs Jordy Stokx Glenn Kellens Stef Appeltans Soufiane Serhane

Topprestatie 3090m 3060m 2970m 2850m 2790m 2780m 2610m

Duurloop 2400m Klas 3IW1 1IW 3IW1 1N 1ME 2IW 1IW 2IW 1IW

Naam Vincent Liebens Jarne Gregoire Jasper Van Rooy Soufiane Serhane Jordy Stokx Stijn Leurs Nick Cuypers Perre Vercruyce Sebastiaan Sieron Nick Castermans Yarn Nijssen Stef Appeltans

Topprestatie 9‟ 9‟22 9‟40 10‟02 10‟04 10‟07 10‟14 10‟20 10‟27 10‟41 10‟46 10‟50

Proficiat voor Jarne Gregoire, Jarn Nijsen en Jordy Stokx, die meededen aan een veldloopwedstrijd en hier 1ste, 2de en 4de werden.

Mopje

's Morgens vroeg komen twee werkmannen van Belgacom de straat ingereden en beginnen te graven. Nadien wordt de gegraven sleuf weer dichtgegooid. Dit gaat zo de hele dag door. Vooraleer ze 's avonds vertrekken komt een buurtbewoner bij die mannen en vraagt hen wat ze nu eigenlijk de hele dag gedaan hebben. Wel zeggen die mannen : 'Wij hebben draadloos internet gelegd.' Tisjograaf 58, december 2009

- 43 -

SPORTUITSLAGEN 2DE EN 3DE GRAAD Leerkracht: V. Moesen

Flip-flop Klas 6EI 6CV 4BM 4EM 4EI

Naam Kristof Vijnck Ryan Wolfs Wesley Jeurissen Jibbe Daenen Kevin Jehaes Bram Broux

Topprestatie 155 cm 150 cm

145 cm 140 cm

Schaarsprong Klas 3ET

3EI 3ET 3BM 3EI 3IW2

Naam Jonas Knuts Joren Kessen Jef Martens Simen Reeskens Robin Loyens C Cops Michael Cleuren Yannick Verjans Brett Emonds Jaemy Huka

Topprestatie 150 cm 145 cm 140 cm

135 cm

Hoogspringen – trampoline Klas 4IW 4IW 6EI 6CV 4MT 4EM 6CV 4EM 4IW 5CV

Naam Arno Meertens Mathijs Willems Stijn Thoelen Kristof Vijnck Jimmy Hendrix Michael Swennen Daan Swinnen Michiel Vrijens Wesley Jeurissen Kevin Jehaes Corneel Bijnens Geelen Martijn


Topprestatie 240 cm 230 cm

220 cm

- 44 -

Hoogspringen – trampoline Klas 4IW

3IW2

4EM 4BM

5EI 5CV

3ET

4BM

4ET

4MT 4IW

3IW2

Naam Christophe Haesevoets Jon Remans Brett Emonds Jaemy Huka Martijn Willems Jonas Ernest Joris Humblet Jelle Biesmans Jibbe Daenen Joris Falagiarda Sten Falla Jordy Hansen Wesley Schoefs Jan Breban Sammy Ernens Benjamin Knaepen Jonas Knuts Jef Martens Simen Reeskens Tim Boes Michiel Schoefs Michaël Zetsche Kenneth Claesen Kristof Claesen Michiel Quintens Stijn Coninx Melvin Tiel Wes Appeltans Martijn Festjens Yannick Mengels Raf Pieters Lukas Wijnen Kris Cosemans Ian Jackers


Topprestatie 210 cm

200 cm

- 45 -


- 46 -

PERSONALIA

Geboortes

29-09-2009 08-10-2009

Bente Vince

Zoontje van Kristof Sillen (leraar) en Rebecca Raskin Zoontje van Bjorn Luyten (leraar) en Sabine Camps

Overlijdens

22-08-2009 25-08-2009 17-09-2009 26-10-2009 04-11-2009 19-11-2009 24-11-2009

Mevrouw Mieke Meyers

Moeder van G. Castro ( voorzitter IM TISJ) Mevrouw Liliane Coninx Echtgenote van M. Haesen ( oud-leraar) De heer Richard Wijnants Oom van Simon Huygen ( leraar) Mevrouw Antoinetta Coumans Grootmoeder van Roxy Boyen (4MT) De heer Constant Goevaerts Grootvader van Jarne Gregoire (1IW) Mevrouw Hilde Nijs Tante van Filip Nijs (3IW1) De heer Mark Massoels Broer van Jos Massoels ( leraar), oom van Laurens (3IW2) en Alexander (6IW)

Vanwege de Tisjograafredactie, Anouk Vastbinder, Martien Jacobs, Chris Wirix, Kristof Sillen


DECEMBER 2009

Recommend Documents