Dé strategische en flexibele partner JURISPRUDENTIE. [gggroup.nl] Aanvraag

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599

JURISPRUDENTIE      

Aanvraag     LJN:  BP8630,  Centrale  Raad  van  Beroep,  22-­‐03-­‐2011   Afwijzing  nieuwe  aanvraag.   Volgens  vaste  rechtspraak  van  de  Raad  ligt  het,  indien  een  periodieke  bijstandsuitkering  is  beëindigd   of  ingetrokken,  in  geval  van  een  aanvraag  gericht  op  het  verkrijgen  van  bijstand  met  ingang  van  een   later  gelegen  datum  op  de  weg  van  de  aanvrager  om  aan  te  tonen  dat  sprake  is  van  een  wijziging  in  de   omstandigheden  in  die  zin  dat  hij  nu  wel  voldoet  aan  de  vereisten  om  voor  bijstand  in  aanmerking  te   komen.  Anders  dan  appellante  heeft  betoogd,  geldt  deze  bewijslast  in  alle  gevallen  waarin  na  een   eerdere  intrekking  een  nieuwe  bijstandsaanvraag  wordt  ingediend.  Niet  valt  in  te  zien  dat  appellante,   ƒƒ”œ‹Œ•–‡Ž–ǡ—‹–•Ž—‹–‡†ƒƒ†‡‘’Šƒƒ””—•–‡†‡„‡™‹Œ•Žƒ•–‘˜‘Ž†‘‡†‘‘”–‡Ǯ„‡‡‡ǯ†ƒ–œ‹Œ‹ de  periode  voorafgaand  aan  haar  nieuwe  aanvraag  had  samengewoond  met  [d.  H.].  Nu  de   woonsituatie  van  appellante,  gelet  op  hetgeen  zij  tijdens  het  gesprek  op  20  november  2007  heeft   verklaard,  niet  is  gewijzigd,  is  de  aanvraag  terecht  afgewezen.       CRvB  7-­‐6-­‐2011  LJN  BQ8498   Indien  een  belanghebbende  na  beëindiging  of  intrekking  van  de  bijstandsuitkering  een  nieuwe   aanvraag  om  bijstand  indient,  ligt  het  op  zijn  of  haar  weg  ligt  om  aan  te  tonen  dat  sprake  is  van  een   wijziging  van  omstandigheden,  in  die  zin  dat  inmiddels  wel  wordt  voldaan  aan  de  vereisten  om  voor   bijstand  in  aanmerking  te  komen.   Gezien  de  inrichting  van  de  woning  van  belanghebbende,  de  luxe  tuininrichting  en  de  kostbare   beveiliging  heeft  het  college  de  bijstand  beëindigd.  Een  nieuwe  aanvraag  om  bijstand  heeft  het   college  afgewezen.     Naar  vaste  rechtspraak  van  de  CRvB  levert  de  schending  van  de  inlichtingenverplichting  een  grond  op   voor  intrekking  van  de  bijstand  indien  als  gevolg  van  die  schending  het  recht  op  bijstand  niet  kan   worden  vastgesteld.  Het  is  dan  aan  belanghebbende  om  aannemelijk  te  maken  dat,  indien  hij  wel  aan   zijn  inlichtingenverplichting  zou  hebben  voldaan,  recht  zou  hebben  gehad  op  (aanvullende)  bijstand.   De  CRvB  stelt  dat  belanghebbende  nog  steeds  onvoldoende  informatie  heeft  verschaft  over  de  aard   en  omvang  van  de  criminele  activiteiten  van  haar  partner,  de  inkomsten  die  daaruit  genoten  zijn,  of   deze  inkomsten  na  de  detentie  van  de  partner  daadwerkelijk  zijn  gestopt  en  of  er  nog  tegoeden   aanwezig  zijn.  Deze  inlichtingen  zijn  ook  van  belang  voor  de  vaststelling  van  het  recht  op  bijstand  van   belanghebbende.  De  partner  is  immers  vanaf  de  datum  van  zijn  detentie  te  beschouwen  als  niet-­‐ rechthebbende  partner  met  wiens  inkomen,  ingevolge  artikel  32  lid  3  WWB,  bij  de  vaststelling  van  het   recht  op  bijstand  van  belanghebbende  rekening  wordt  gehouden.  De  CRvB  acht  de  enkele  stelling  van   belanghebbende  dat  haar  partner  over  zijn  criminele  activiteiten  en  de  inkomsten  hieruit  weigert  te   verklaren  onvoldoende  voor  het  oordeel  dat  belanghebbende  in  voldoende  mate  aan  haar   inlichtingenverplichtingen  heeft  voldaan.  Die  weigering  moet  immers  voor  rekening  en  risico  van   belanghebbende  worden  gelaten.  De  CRvB  stelt  ten  aanzien  van  de  nieuwe  aanvraag  dat  het  vaste   rechtspraak  is  dat,  indien  een  belanghebbende  na  beëindiging  of  intrekking  van  de  bijstandsuitkering   een  nieuwe  aanvraag  om  bijstand  indient,  het  op  zijn  of  haar  weg  ligt  om  aan  te  tonen  dat  sprake  is   van  een  wijziging  van  omstandigheden,  in  die  zin  dat  inmiddels  wel  wordt  voldaan  aan  de  vereisten   om  voor  bijstand  in  aanmerking  te  komen.  Volgens  de  CRvB  is  belanghebbende  daarin  niet   geslaagd.         CRvB  19-­‐7-­‐2011  LJN  BR2972   nieuwe  feiten,  veranderde  omstandigheden,  gezamenlijke  huishouding,  onderzoeksplicht,   zorgvuldigheidsbeginsel,  deugdelijke  motivering  

Dé strategische en flexibele partner

[regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

Als  een  belanghebbende  een  nieuwe  aanvraag  om  bijstand  naar  de  norm  voor  een  alleenstaande   (ouder)  indient,  nadat  de  bijstand  eerder  is  beëindigd,  herzien  of  ingetrokken  wegens  het  voeren  van   een  gezamenlijke  huishouding  en  belanghebbende  -­‐  al  dan  niet  onder  aanwending  van   rechtsmiddelen  tegen  die  beëindiging,  herziening  of  intrekking  -­‐  volhoudt  dat  geen  sprake  is  of  is   geweest  van  een  gezamenlijke  huishouding,  kan  belanghebbende  in  beginsel  volstaan  met  de   onderbouwde  stelling  dat  de  (vermeende)  partner  op  een  ander  adres  woont.  Het  college  heeft  de   bijstandsaanvraag  van  belanghebbende  afgewezen  op  de  grond  dat  ten  opzichte  van  de  situatie  ten   tijde  van  de  beëindiging  van  de  bijstand  geen  sprake  is  van  nieuw  gebleken  feiten  of  veranderde   omstandigheden.     De  CRvB  geeft  aan  dat  uit  de  stukken  blijkt  dat  bij  de  intake  is  aangetekend  dat  P.  niet  op  het  adres   van  belanghebbende,  maar  op  een  ander  adres  woonde,  dat  belanghebbende  duidelijk  heeft  gemaakt   dat  zij  ten  tijde  van  de  aanvraag  geen  gezamenlijke  huishouding  met  P.  voerde  en  dat   belanghebbende  tegen  de  eerdere  intrekking  op  grond  van  een  gezamenlijke  huishouding  met  P.   rechtsmiddelen  had  aangewend.     ‡˜‘‘”†‡‡Ž–†ƒ–Š‡–…‘ŽŽ‡‰‡‹†‹‡•‹–—ƒ–‹‡‹‡–ƒ˜‘Ž•–ƒƒ‡–Š‡–•–‡ŽŽ‡˜ƒ†‡˜”ƒƒ‰Dz‘ˆ†‡ situatie  is  gewijzigd  ten  opzichte  van  de  situatie  ten  tijde  van  de  beëindiging  of  intrekking  van  de   „‹Œ•–ƒ†dz‡„‹Œ‡‰ƒ–‹‡˜‡„‡ƒ–™‘‘”†‹‰˜ƒ†‹‡˜”ƒƒ‰†‡ƒƒ˜”ƒƒ‰ƒˆ–‡™‹Œœ‡‘†ƒ–‰‡‡•’”ƒ‡‹• van  gewijzigde  omstandigheden.  Van  het  college  had  mogen  worden  verlangd,  als  hetgeen  bij  het   intakegesprek  naar  voren  is  gebracht  onvoldoende  werd  bevonden,  dat  het  college  zou  aangeven   welke  gegevens  nog  zouden  moeten  worden  verstrekt  dan  wel  dat  ter  verificatie  van  de  gestelde   woon-­‐  en  leefsituatie  een  huisbezoek  zou  kunnen  worden  afgelegd.   De  CRvB  concludeert  dat  het  college  in  strijd  heeft  gehandeld  met  de  onderzoeksplicht  en  het   beginsel  om  een  besluit  deugdelijk  te  motiveren.  

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

CRvB  19-­‐7-­‐2011  LJN  BR3079   Indien  het  college  een  belanghebbende  verwijt  dat  hij  zijn  inlichtingenplicht  heeft  geschonden   door  een  onjuiste  opgave  te  doen  van  zijn  woonadres,  berust  de  bewijslast  van  de  schending  van   de  inlichtingenplicht  op  het  college.     Het  college  heeft  de  bijstandsaanvraag  van  belanghebbenden  afgewezen  op  de  grond  dat   belanghebbenden  niet  hebben  voldaan  aan  de  inlichtingenplicht,  waardoor  niet  kan  worden   beoordeeld  of  zij  recht  hebben  op  bijstand.   De  CRvB  geeft  aan  dat  een  aanvrager  in  het  algemeen  de  feiten  en  omstandigheden  aannemelijk   moet  maken  die  leiden  tot  toewijzing  van  die  aanvraag.  De  CRvB  constateert  dat  het  college  niet  aan   de  afwijzing  ten  grondslag  heeft  gelegd  dat  belanghebbenden  niet  aannemelijk  hebben  gemaakt  dat   zij  wonen  op  het  opgegeven  adres  en  dat  zij  daardoor  geen  recht  op  bijstand  hebben,  maar  dat   belanghebbenden  hun  inlichtingenplicht  hebben  geschonden  en  dat  daardoor  het  recht  op  bijstand   niet  is  vast  te  stellen.  Het  gaat  daarbij  niet  om  de  weigering  inlichtingen  te  verstrekken  of   documenten  te  overleggen,  noch  om  de  weigering  medewerking  te  verlenen  aan  een  huisbezoek.  Het   college  verwijt  belanghebbenden  dat  zij  hun  inlichtingenplicht  hebben  geschonden  door  een  onjuiste   opgave  te  doen  van  hun  woonadres.  In  een  dergelijk  geval  berust  de  bewijslast  van  de  schending  van   de  inlichtingenplicht  op  het  college.   De  CRvB  oordeelt  verder  dat  de  verklaring  die  de  hoofdbewoner  van  het  door  belanghebbenden   opgegeven  adres  heeft  afgelegd  en  het  gegeven  dat  belanghebbenden  daarbij  niet  zijn  aangetroffen,   weliswaar  een  aanwijzing  vormen  dat  belanghebbenden  mogelijk  hun  inlichtingenplicht  hadden   geschonden,  maar  dat  daarmee  nog  niet  vaststaat  dat  belanghebbenden  een  onjuiste  opgave  hebben   gedaan  van  hun  woonadres.  De  CRvB  concludeert  dat  de  gerezen  twijfel  voor  het  college  aanleiding   had  behoren  te  zijn  om  nader  onderzoek  te  doen  door  tenminste  belanghebbenden  in  de  gelegenheid   te  stellen  om  op  de  bevindingen  bij  het  huisbezoek  te  reageren  en  zo  nodig  nog  een  huisbezoek  af  te   leggen.  Het  college  heeft  de  afwijzing  van  de  bijstandsaanvraag  dan  ook  niet  zorgvuldig  voorbereid.  

Dé strategische en flexibele partner

[gggroup.nl]

CRvB  8-­‐5-­‐2012  LJN  BW5564   Afwijzing  nieuwe  aanvraag  bijstandsuitkering.   Zoals  de  Raad  eerder  heeft  overwogen  (CRvB  19  juli  2011,  LJN  BR2972),  kan  het  bestuursorgaan,  als   een  betrokkene  een  nieuwe  aanvraag  om  bijstand  naar  de  norm  voor  een  alleenstaande  (ouder)   indient  nadat  de  bijstand  eerder  is  beëindigd,  herzien  of  ingetrokken  wegens  het  voeren  van  een   gezamenlijke  huishouding  en  betrokkene  -­‐  al  dan  niet  onder  aanwending  van  rechtsmiddelen  tegen   die  beëindiging,  herziening  of  intrekking  -­‐  volhoudt  dat  er  geen  gezamenlijke  huishouding  is   ȋ‰‡™‡‡•–ȌǡƒŽ•”‡‰‡Ž‹‡–˜‘Ž•–ƒƒ‡–Š‡–Ž‘—–‡”•–‡ŽŽ‡˜ƒ†‡˜”ƒƒ‰Dz‘ˆ†‡•‹–uatie  is  gewijzigd  ten   ‘’œ‹…Š–‡˜ƒ†‡•‹–—ƒ–‹‡–‡–‹Œ†‡˜ƒ†‡„‡´‹†‹‰‹‰‘ˆ‹–”‡‹‰˜ƒ†‡„‹Œ•–ƒ†dzǡ‘†ƒ–Š‡– antwoord  op  die  vraag  afhankelijk  is  van  welk  vertrekpunt  men  daarbij  neemt.  Meer  precies  zou  de   vraag  in  een  zaak  als  deze  -­‐  waarin  ten  tijde  van  de  aanvraag  nog  een  procedure  liep  tegen  de   herziening  en  terugvordering  van  de  bijstand  -­‐  ‘‡–‡Ž—‹†‡Dz‘ˆ†‡•‹–—ƒ–‹‡–Šƒ•ƒ†‡”•‹•†ƒ waarvan  het  college  ten  tijde  van  de  herziening  is  uitgegaan  en  welke  feiten  en  omstandigheden  dat   standp—–‘†‡”•–‡—‡dzǤ‹Œ†‡ƒƒ˜”ƒƒ‰‹Œ—‹͚͘͘͡Š‡„„‡ƒ’’‡ŽŽƒ–‡˜‡”Žƒƒ”††ƒ–œ‹Œǡƒ†‡”• dan  zij  eerder  hebben  verklaard,  niet  tot  nauwelijks  nog  contact  met  elkaar  hebben  en  niet  meer   samen  eten  en  slapen.  Zij  voeren  allebei  een  eigen  huishouding  in  hun  eigen  woning.  De  gemachtigde   van  het  college  heeft  ter  zitting  erkend  dat,  rekening  houdende  met  de  omstandigheid  dat   appellanten  ten  tijde  van  de  aanvraag  evenals  in  de  periode  waarin  een  gezamenlijke  huishouding  is   aangenomen  beschikten  over  een  eigen  woning,  onvoldoende  onderzoek  is  gedaan  naar  de  feitelijke   woon-­‐  en  leefsituatie  van  appellanten  ten  tijde  van  de  aanvraag.  Immers  uit  de  uiterst  summiere,  en   door  appellanten  van  meet  af  aan  betwiste,  verslaglegging  van  de  onderzoeksbevindingen  valt  niet   op  te  maken  of  appellanten  op  basis  van  de  situatie  ten  tijde  van  de  aanvraag  een  gezamenlijke   huishouding  voerden,  dan  wel  hoofdverblijf  in  hun  eigen  woning  hadden.  Uit  die  verslaglegging  kan   wel  worden  afgeleid  dat  appellanten  bij  de  huisbezoeken  afzonderlijk  van  elkaar  hebben  verklaard  dat   van  een  meer  dan  incidenteel  verblijf  in  dezelfde  woning,  waarbij  enkel  koffie  wordt  gedronken,  geen   sprake  is.  Uit  4.3  volgt  dat  bestreden  besluiten  I  en  II  niet  zorgvuldig  zijn  voorbereid  en  niet  op  een   deugdelijke  (feitelijke)  grondslag  berusten.     CRvB  17-­‐4-­‐2012  LJN  BW2936   Buiten  behandeling  stellen  aanvraag  wegens  ontbreken  twee  bankafschriften.   4.1.  Anders  dan  appellante  betoogt,  is  van  strijd  met  artikel  8  van  het  EVRM  geen  sprake.  Bij  de   beoordeling  van  de  vraag  of  en,  zo  ja,  in  welke  mate  de  belanghebbende  in  een  concreet  geval   verplicht  is  gegevens  te  verstrekken  geldt  als  uitgangspunt  dat  de  inbreuk  op  de  persoonlijke   levenssfeer  niet  onevenredig  mag  zijn  aan  het  met  de  verstrekking  van  de  gegevens  nagestreefde   doel  en  dat  dit  doel  niet  op  een  voor  belanghebbende  minder  ingrijpende  wijze  kan  worden  bereikt.  In   het  onderhavige  geval  is  de  aan  appellante  opgelegde  verplichting  om  inzage  te  geven  in  de   bankafschriften  over  een  langere  dan  de  gebruikelijke  periode  van  drie  maanden,  niet  onevenredig  in   verhouding  tot  het  na  te  streven  doel.  Nu  appellante  in  het  kader  van  haar  aanvraag  heeft  verklaard   dat  zij  al  tien  jaar  geen  inkomen  meer  heeft  en  niettemin  begin  2009  over  een  banksaldo  beschikte   ˜ƒ͂͛Ǥ͜͜͠ǡ͝͠ǡ™ƒ•Š‡–‡–Š‡–‘‘‰‘’†‡˜ƒ•–•–‡ŽŽ‹‰˜ƒŠ‡–”‡…Š–‘’„‹Œ•–ƒ†‰‡”‡…Š–˜ƒƒ”†‹‰††ƒ– het  college  appellante  heeft  verplicht  om  niet  alleen  de  bankafschriften  over  te  leggen  over  de  laatste   drie  maanden  voorafgaand  aan  de     aanvraag,  maar  ook  over  het  jaar  daarvoor  (2008).  Dit  brengt  mee  dat  het  beroep  van  appellante  op   het  gelijkheidsbeginsel,  ertoe  strekkend  dat  het  college  ook  in  haar  geval  had  moeten  volstaan  met   de  verplichting  om  bankafschriften  over  de  laatste  drie  maanden  over  te  leggen,  evenmin  slaagt.     4.2.  Dat  het  college  in  de  brieven  van  29  mei  2009,  4  juni  2009  en  18  juni  2009  niet  aan  appellante   heeft  meegedeeld  waarom  in  haar  geval  is  afgeweken  van  de  gebruikelijke  verplichting  om   bankafschriften  over  de  laatste  drie  maanden  over  te  leggen,  kan  niet  tot  het  oordeel  leiden  dat  de   besluitvorming  onzorgvuldig  is  geweest.  Appellante  is  immers  tijdens  haar  gesprek  op  4  juni  2009   met  [H.]  en  [S.]  uitgelegd  waarom  aan  haar  de  verplichting  is  opgelegd  ook  de  bankafschriften  over   2008  over  te  leggen.  De  eerst  ter  zitting  van  de  Raad  door  appellante  ingenomen  stelling  dat  de  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

rapportage,  waarin  dit  gesprek  uitvoerig  en  op  gedetailleerde  wijze  is  weergegeven,  onjuist  is,  is   onvoldoende  om  van  de  onjuistheid  van  die  rapportage  uit  te  gaan.   4.3.  De  stelling  van  appellante  dat  het  buiten  behandeling  stellen  van  de  aanvraag  onevenredig  is,  nu   er  slechts  twee  bankafschriften  ontbraken,  slaagt  evenmin.  Nog  daargelaten  dat  het  college  ontkent   dat  appellante  destijds  slechts  twee  bankafschriften  niet  heeft  overgelegd,  heeft  de  rechtbank   terecht  overwogen  dat  het  de  verantwoordelijkheid  van  appellante  was  ook  deze  twee  afschriften   over  te  leggen.  Nu  deze  bankafschriften  noodzakelijk  waren  voor  de  beoordeling  van  het  recht  op   bijstand,  dient  het  niet  overleggen  ervan  voor  rekening  van  appellante  te  blijven  en  is  er  geen  grond   voor  het  oordeel  dat  het  college  niet  in  redelijkheid  gebruik  heeft  kunnen  maken  van  zijn   bevoegdheid  de  aanvraag  buiten  behandeling  te  stellen.     CRvB  29-­‐5-­‐2012  LJN  BW7763   Aanvraag  buiten  behandeling  gesteld.     Het  college  heeft  zich  terecht  op  het  standpunt  gesteld  dat  de  gevraagde  gegevens  van  belang  zijn   voor  een  goede  beoordeling  van  de  financiële  positie  van  appellant  en  daarmee  van  het  recht  op   bijstand.  Vast  staat  dat  appellant  de  gevraagde  gegevens  niet  binnen  de  aan  hem  gegeven   hersteltermijn  van  één  week  heeft  verstrekt  en  dat  hij  binnen  die  termijn  ook  niet  om  uitstel  heeft   verzocht.  Het  college  was  bevoegd  de  aanvraag  buiten  behandeling  te  stellen.  Appellant  heeft  niet   aannemelijk  gemaakt  dat  van  hem  op  grond  van  medische  redenen  redelijkerwijs  niet  verwacht  kon   worden  binnen  die  termijn  de  gevraagde  gegevens  in  te  leveren.  Er  komt  in  beginsel  geen  betekenis   toe  aan  gegevens  of  bescheiden  die  na  het  primaire  besluit  alsnog  zijn  verstrekt.     CRvB  17-­‐7-­‐2012  LJN  BX1914   Afwijzing  nieuwe  aanvraag  bijstand.   Afwijzing  aanvraag  om  bijstand.  De  rechtbank  heeft  een  onjuiste  periode  beoordeeld.  Vernietiging   aangevallen  uitspraak.  Het  bestreden  besluit  berust  op  onvoldoende  onderzoek  en  een  ondeugdelijke   motivering.  Appellante  heeft  terecht  aangevoerd  dat  een  aantal  feiten  en  omstandigheden  de   conclusie  rechtvaardigt  dat  appellante  in  de  periode  hier  in  geding  op  het  opgegeven  adres  woonde.   Hetgeen  het  college  daar  tegenover  heeft  gesteld,  kan  niet  leiden  tot  de  conclusie  dat  appellante  niet   op  het  dit  adres  woonde.  Anders  dan  de  rechtbank  heeft  overwogen,  is  voor  de  onderhavige  aanvraag   niet  van  belang  of  appellante  in  de  periode  voorafgaand  aan  de  periode  in  geding  onjuiste  inlichtingen   heeft  verschaft  over  haar  woonsituatie.  Evenmin  is  doorslaggevend  dat  het  sociale  leven  van   appellante  zich  in  deze  periode  grotendeels  afspeelde  in  een  andere  plaats  dan  waar  zij  woonde,  dat   zij  vaak  daar  met  haar  pinpas  geld  opnam  en  betalingen  verrichtte  en  dat  zij  daar  vrijwilligerswerk   verrichtte  en  sportte.  Voorts  komt  aan  de  bevindingen  van  het  buurtonderzoek  op  de  [straat  adres  3]   te  [plaatsnaam  3]  geen  betekenis  toe.  De  gedingstukken  bieden  onvoldoende  steun  voor  het  door  het   college  gemaakte  onderscheid  in  de  woonsituatie  voor  en  vanaf  15  april  2010.  Vernietiging  van  het   bestreden  besluit  en  herroeping  van  het  primaire  besluit.  De  Raad  bepaalt  dat  aan  appellante  met   ingang  van  de  in  dit  geding  te  beoordelen  periode  bijstand  naar  de  voor  haar  geldende  norm   toekomt.     CRvB  14-­‐8-­‐2012  LJN  BX5218   Aanvraag  buiten  behandeling  gesteld.    

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

Vaststaat  dat  appellante  het  bankafschrift  met  volgnummer  4  niet  heeft  verstrekt  binnen  de  gegeven   hersteltermijn.  Appellante  heeft  niet  aannemelijk  gemaakt  dat  zij  in  dat  gesprek  heeft  verzocht  om   verlenging  van  gestelde  termijn.  Er  bestond  daarom  ook  geen  aanleiding  om  appellante  alsnog  een   nadere  hersteltermijn  te  bieden.  De  omstandigheid  dat  appellante  het  bewuste  bankafschrift   vervolgens  later  op  die  dag  heeft  ingeleverd  is  niet  relevant.  Daar  komt  bij  dat  niet  is  komen  vast  te   staan  dat  appellante  het  bankafschrift  toen  volledig  heeft  ingeleverd.  Naar  vaste  rechtspraak  van  de   Raad  brengt  de  aard  en  inhoud  van  een  primair  besluit,  strekkende  tot  het  buiten  behandeling  laten  

Dé strategische en flexibele partner

[gggroup.nl]

van  een  aanvraag  om  bijstand,  mee  dat  in  beginsel  geen  betekenis  toekomt  aan  gegevens  of   bescheiden  die  na  het  primaire  besluit  alsnog  zijn  verstrekt.  Anders  dan  appellante  stelt  heeft  het   college  niet  in  strijd  met  de  achterliggende  gedachte  van  artikel  4:5  van  de  Awb  gehandeld  door  reeds   op  dezelfde  dag  waarop  de  informatie  behoorde  te  worden  aangeleverd  de  aanvraag  buiten   behandeling  te  stellen.  Het  college  was  dan  ook  bevoegd  om  de  aanvraag  buiten  behandeling  te   laten.  In  hetgeen  appellante  heeft  aangevoerd  ziet  de  Raad  geen  aanleiding  om  te  oordelen  dat  het   college  niet  in  redelijkheid  van  zijn  bevoegdheid  tot  het  buiten  behandeling  laten  van  de  aanvraag   gebruik  heeft  kunnen  maken.    

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599

Kring  rechthebbenden   CRvB  9-­‐11-­‐2011  LJN  BU4382;  CRvB  11-­‐1-­‐2012  LJN  BV0611   Positieve  verplichting  ten  aanzien  van  vreemdelingen  als  bedoeld  in  art  16,  lid  2  WWB,  niet  met   toepassing  van  de  WWB  gestalte  worden  gegeven.  primaat  van  de  wetgever.   4.3.  Zoals  de  Raad  in  zijn  uitspraak  van  22  december  2008,  LJN  BG8776,  heeft  overwogen,  merkt  het   Europese  Hof  voor  de  Rechten  van  de  Mens  (hierna:  EHRM)  respect  voor  menselijke  waardigheid  en   ‡•‡Ž‹Œ‡˜”‹ŒŠ‡‹†ƒŽ•–Š‡Dz˜‡”›‡••‡…‡dz˜ƒŠ‡–ƒƒǤƒƒ”„‹ŒŠ‡„„‡‹†‡”‡‡ƒ†‡”‡ kwetsbare  personen  in  het  bijzonder  recht  op  bescherming.  Indien  sprake  is  van  omstandigheden  die   tot  gevolg  hebben  dat  de  normale  ontwikkeling  van  het  privé-­‐  en  gezinsleven  onmogelijk  wordt   gemaakt  (EHRM  3  mei  2001,  Domenech  Pardo  versus  Spanje,  nr.  55996/00  kan  er  sprake  zijn  van  een   œ‘†ƒ‹‰‡ƒƒ–ƒ•–‹‰˜ƒ†‡Dz˜‡”›‡••‡…‡dz˜ƒƒ”–‹‡Ž͠˜ƒŠ‡–†ƒ–‡”‡‡’‘•‹–‹‡˜‡ verplichting  op  de  staat  berust  de  situatie  in  overeenstemming  te  brengen  met  de  in  artikel  8  van  het   EVRM  opgenomen  waarborg.  Daarbij  is  wel  van  belang  dat  bij  de  besteding  van  publieke  middelen   ƒƒ†‡–ƒƒ–‡‡‡š–”ƒ”—‹‡Dzƒ”‰‹‘ˆƒ’’”‡…‹ƒ–‹‘dz–‘‡‘–ǡ–‡”™‹ŒŽhet  EHRM  bij  de  bepaling  van   de  bescherming  die  betrokkenen  genieten  belang  toekent  aan  de  al  dan  niet  legale  status  van  het   verblijf  van  betrokkenen  (EHRM  27  mei  2008,  N.  versus  het  Verenigd  Koninkrijk,  nr.  26565/05).       4.4.  In  rechtsoverweging  4.7  van  de  onder  2  genoemde  uitspraak  van  de  Raad  van  19  april  2010,  LJN   BM1992,  heeft  de  Raad  -­‐  zoals  ook  door  de  rechtbank  weergegeven  -­‐  geoordeeld,  dat  indien  sprake  is   van  een  positieve  verplichting  als  bedoeld  in  4.3  niettemin  de  beperkte  doelstelling  van  de  WWB  in   acht  dient  te  worden  genomen.  De  wetgever  heeft  de  categorieën  vreemdelingen  die  door  de   werking  van  artikel  11  van  de  WWB  geen  recht  op  bijstand  hebben,  met  het  bepaalde  in  artikel  16,   tweede  lid,  van  de  WWB,  uitdrukkelijk  ook  buiten  het  bereik  van  de  in  artikel  16,  eerste  lid,  van  de   WWB  opgenomen  hardheidsclausule  gebracht.  Met  inachtneming  van  het  primaat  van  de  wetgever,   en  teneinde  een  door  de  wetgever  ongewenste  doorkruising  van  het  vreemdelingenbeleid  te   voorkomen,  kan  de  Raad  thans  tot  geen  andere  conclusie  komen  dan  dat  een  positieve  verplichting   ten  aanzien  van  vreemdelingen  als  bedoeld  in  artikel  16,  tweede  lid,  van  de  WWB,  niet  met   toepassing  van  de  WWB  gestalte  kan  worden  gegeven.  Indien  er  ten  aanzien  van  deze  vreemdelingen   een  positieve  verplichting  bestaat  recht  te  doen  aan  artikel  8  van  het  EVRM,  rust  deze  op  het   bestuursorgaan  dat  belast  is,  of  de  bestuursorganen  die  belast  zijn,  met  de  uitvoering  van  wettelijk   geregelde  voorzieningen  voor  vreemdelingen.  De  Raad  wijst  in  dit  verband  opnieuw  op  de  uitleg  die   de  Afdeling  bestuursrechtspraak  van  de  Raad  van  State  in  haar  uitspraak  van  28  maart  2007,  LJN   BA4652,  heeft  gegeven  aan  artikel  3,  eerste  en  tweede  lid,  van  de  Wet  Centraal  Orgaan  opvang   asielzoekers  (Wet  COA).  Op  grond  van  deze  uitleg  heeft  het  COA  de  publiekrechtelijke  bevoegdheid  -­‐   en  gehoudenheid  -­‐  om  in  zeer  bijzondere  omstandigheden  verstrekkingen  te  verlenen  buiten  de   gevallen  waarin  de  vreemdeling  onder  de  reikwijdte  van  de  Rva  2005  valt.  Gegeven  deze   bevoegdheid,  verdragsconform  uitgelegd,  is  het  aan  het  COA  om  voor  de  Staat  een  eventuele   positieve  verplichting  als  hier  bedoeld  na  te  komen.  De  Raad  is  op  grond  van  het  voorgaande  dan  ook   van  oordeel  dat  het  College  gehouden  was  de  aanvraag  af  te  wijzen  omdat  appellanten  niet   behoorden  tot  de  kring  der  gerechtigden  op  grond  van  de  WWB.       4.5.  Het  voorgaande  brengt  met  zich  mee  dat  de  Raad  -­‐  anders  dan  voorheen  -­‐  de  vraag  of   appellanten  zijn  aan  te  merken  als  kwetsbare  personen  die  op  grond  van  artikel  8  van  het  EVRM   bijzondere  bescherming  genieten,  in  het  kader  van  de  WWB  in  het  midden  kan  en  zal  laten.  

[regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

BV0611:  Afwijzing  aanvraag  bijstand.  Vreemdeling.  Met  inachtneming  van  het  primaat  van  de   wetgever,  en  teneinde  een  door  de  wetgever  ongewenste  doorkruising  van  het  vreemdelingenbeleid   te  voorkomen,  kan  de  Raad  ook  thans  -­‐  evenals  in  zijn  uitspraak  van  9  november  2011,  LJN  BU4382  -­‐  

Dé strategische en flexibele partner

[gggroup.nl]

tot  geen  andere  conclusie  komen  dan  dat  een  positieve  verplichting  ten  aanzien  van  vreemdelingen   als  bedoeld  in  artikel  16,  tweede  lid,  van  de  WWB,  niet  met  toepassing  van  de  WWB  gestalte  kan   worden  gegeven.  Indien  er  ten  aanzien  van  deze  vreemdelingen  een  positieve  verplichting  bestaat   recht  te  doen  aan  artikel  8  van  het  EVRM,  rust  deze  op  het  bestuursorgaan  dat  belast  is,  of  de   bestuursorganen  die  belast  zijn,  met  de  uitvoering  van  de  wettelijk  geregeld  voorzieningen  voor   vreemdelingen.  Het  College  was  gehouden  de  aanvraag  af  te  wijzen  omdat  appellant  niet  behoorde   tot  de  kring  der  gerechtigden  op  grond  van  de  WWB.  

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

CRvB  17-­‐4-­‐2012  LJN  BW2937   Herziening  bijstandsuitkering.  Geen  duidelijkheid  omtrent  de  verblijfstitel  van  appellante.   Appellante  kan  niet  worden  aangemerkt  als  een  vreemdeling  in  de  zin  van  artikel  11,  tweede  en  derde   lid,  van  de  WWB.  Appellante  heeft  de  op  haar  rustende  inlichtingenverplichting  geschonden  door  het   dagelijks  bestuur  niet  op  de  hoogte  te  houden  van  het  verloop  en  de  afloop  van  haar   vreemdelingrechtelijke  procedures,  waardoor  het  dagelijks  bestuur  pas  later  en  na  eigen  onderzoek   tot  de  thans  voorliggende  besluitvorming  is  kunnen  overgaan.  Hieruit  vloeit  voort  dat  appellante  valt   onder  het  toepassingsbereik  van  artikel  16,  tweede  lid,  van  de  WWB  en  kan  aan  haar  zelfs  uit  hoofde   van  zeer  dringende  redenen,  zoals  bedoeld  in  het  eerste  lid  van  dat  artikel,  geen  uitkering  ingevolge   de  WWB  worden  verleend.     CRvB  18-­‐4-­‐2012  LJN  BW3242     Geen  ruimte  voor  verstrekking  van  bijstand  aan  niet  met  Nederlander  gelijkgestelde   vreemdeling.   Betrokkene  is  een  vreemdeling  die  niet  gelijk  kan  worden  gesteld  met  een  Nederlander.  Het  gevolg   hiervan  is  dat  aan  betrokkene  geen  bijstand  kan  worden  verstrekt  wegens  zeer  dringende  redenen.   De  Raad  oordeelt  dat  een  positieve  verplichting  als  bedoeld  in  art.  8  EVRM,  voor  vreemdelingen  als   betrokkene  niet  met  behulp  van  de  WWB  gestalte  kan  worden  gegeven.  Indien  er  sprake  is  van  een   positieve  verplichting  rust  deze  op  het  bestuursorgaan  dat  belast  is,  of  de  bestuursorganen  die  belast   zijn,  met  de  uitvoering  van  de  wettelijk  geregelde  voorzieningen  voor  vreemdelingen  (het  COA).  De   vraag  of  betrokkene  een  kwetsbaar  persoon  is  die  op  grond  van  art.  8  EVRM  bijzondere  bescherming   geniet  kan  daarom  in  het  midden  worden  gelaten  evenals  de  vraag  of  er  door  de  weigering  van  de   bijstand  sprake  is  van  een  onmenselijke  of  vernederende  behandeling  bedoeld  in  art.  3  EVRM.     CRvB  5-­‐6-­‐2012  LJN  BW8019   Wijziging  van  de  norm  voor  gehuwden  naar  die  voor  een  alleenstaande  ouder.     Dat  appellante  en  [K.]  destijds  zelf  om  die  normwijziging  hebben  verzocht  is  onvoldoende  om  te   zeggen  dat  zij  geen  rechtens  te  respecteren  belang  meer  had  bij  een  beoordeling  van  het  bestreden   besluit  in  beroep.  Het  college  heeft  zich  terecht  op  het  standpunt  gesteld  dat  [K.]  als  gevolg  van  het   besluit  van  de  staatsecretaris  van  8  oktober  2008  in  de  periode  van  1  januari  2009  tot  22  april  2009   niet  rechtmatig  in  Nederland  verbleef  en  dat  hij  vanaf  22  april  2009,  gelet  op  de  uitspraak  van  de   voorzieningenrechter,  weliswaar  rechtmatig  in  Nederland  verbleef  (hij  mocht  niet  worden  uitgezet),   maar  daarmee  nog  geen  rechthebbende  vreemdeling  was  in  de  zin  van  artikel  11,  tweede  en  derde  lid,   van  de  WWB.  Appellante  heeft  zich  nog  beroepen  op  gelijkstelling  van  [K.]  met  een  Nederlander  op   basis  van  artikel  8,  onderdeel  h,  van  de  Vreemdelingenwet  2000.  Dat  beroep  treft  geen  doel.  Dat   onderdeel  is  niet  genoemd  in  artikel  11,  tweede  lid,  van  de  WWB.  Voorts  werd  ten  tijde  hier  van   belang  niet  voldaan  aan  de  in  artikel  1,  aanhef  en  onder  a  en  b,  van  het  op  artikel  11,  derde  lid,  van  de   WWB  gebaseerde  Besluit  gelijkstelling  vreemdelingen  WWB,  WIJ,  IOAW  en  WWK  gestelde   voorwaarden  van  beëindiging  van  verblijf  of  intrekking  van  een  toelating  na  een  eerder  rechtmatig   verblijf  van  de  vreemdeling.     CRvB  18-­‐7-­‐2012  LJN  BX2046  

Dé strategische en flexibele partner

[gggroup.nl]

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599

Afwijzing  aanvraag  voor  algemene  bijstand  en  bijzondere  bijstand  voor  de  kosten  van   mentorschap  en  de  bewindvoering.  Geen  geldige  verblijfsvergunning.     Niet  in  geding  is  dat  appellant  tijdens  de  te  beoordelen  periode  geen  vreemdeling  was  in  de  zin  van   artikel  11,  tweede  en  derde  lid,  van  de  WWB.  Als  gevolg  hiervan  valt  appellant  onder  artikel  16,   tweede  lid,  van  de  WWB,  en  kan  aan  hem  zelfs  uit  hoofde  van  zeer  dringende  redenen,  zoals  bedoeld   in  het  eerste  lid  van  dit  artikel,  geen  uitkering  ingevolge  de  WWB  worden  toegekend.  Met   inachtneming  van  het  primaat  van  de  wetgever,  en  teneinde  een  door  de  wetgever  ongewenste   doorkruising  van  het  vreemdelingenbeleid  te  voorkomen,  kan  de  Raad  thans  tot  geen  andere   conclusie  komen  dan  dat  een  positieve  verplichting  ten  aanzien  van  vreemdelingen,  niet  met   toepassing  van  de  WWB  gestalte  kan  worden  gegeven.  Indien  er  ten  aanzien  van  deze  vreemdelingen   een  positieve  verplichting  bestaat  recht  te  doen  aan  artikel  3  of  8  van  het  EVRM,  rust  deze  op  het   bestuursorgaan  dat  belast  is,  of  de  bestuursorganen  die  belast  zijn,  met  de  uitvoering  van  wettelijk   geregelde  voorzieningen  voor  vreemdelingen.  

[regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

Rechtbank  Arnhem  10-­‐7-­‐2012  LJN  BX3418   Bijstand  aan  vreemdeling.     Eiseres  heeft  de  Venezolaanse  nationaliteit  en  is  moeder  van  een  dochter  met  de  Nederlandse   nationaliteit.  De  Nederlandse  vader  onttrekt  zich  aan  de  zorg  van  de  dochter.  Eiseres  heeft  een   bijstandsuitkering  aangevraagd  voor  haar  en  haar  dochter,  die  de  gemeente  Arnhem  voor  de  dochter   heeft  toegewezen,  maar  voor  haar  heeft  afgewezen.  Deze  beslissing  heeft  de  rechtbank  vernietigd.   Uit  het  Zambrano-­‐arrest  volgt  dat  aan  de  dochter  het  effectieve  genot  van  haar  Unieburgerschap   moet  worden  geboden  en  dat  dit  onder  meer  inhoudt  dat  zij  over  voldoende  middelen  moet   beschikken  om  in  het  onderhoud  van  haar  en  haar  gezin  te  kunnen  voorzien.  Voor  dit  geval  betekent   dit  dat  aan  eiseres  een  bijstandsuitkering  moet  worden  uitgekeerd  naar  de  norm  van  een   alleenstaande  ouder.      

Dé strategische en flexibele partner

[gggroup.nl]

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599

Handhaving  en  onderzoek     CRvB  3-­‐11-­‐2011  LJN  BU6746   verklaring  appellant  niet  bruikbaar  nu  hij  niet  is  gehoord  met  een  tolk   4.3.  In  het  algemeen  mag  worden  uitgegaan  van  een  door  medewerkers  van  het  betrokken   bestuursorgaan  opgemaakt  verslag  van  een  afgelegde  verklaring,  indien  dat  verslag  door  de   betrokkene  is  gelezen  of  aan  betrokkene  is  voorgelezen  en  vervolgens  door  betrokkene  is   ondertekend,  ook  als  de  inhoud  van  die  verklaring  later  geheel  of  gedeeltelijk  wordt  herroepen.   Anders  dan  de  rechtbank  ziet  de  Raad  in  de  omstandigheden  van  dit  geval  evenwel  aanleiding  voor   een  ander  oordeel.  Uit  het  gegeven  dat  het  gesprek  in  eenvoudig  Engels,  met  korte  zinnen,  is  gevoerd   maakt  de  Raad  op  dat  de  handhavingsspecialisten  van  mening  waren  dat  appellant  de  Nederlandse   taal  niet  machtig  was  en  het  Engels  niet  goed  beheerste.  Het  gesprek  is  daarna  in  het  Nederlands   opgeschreven.  Er  moet  dus  van  uit  worden  gegaan  dat  de  inhoud  van  de  officieel  geformuleerde   zinnen  zonder  taalhulp  voor  appellant  niet  te  begrijpen  was.  Gelet  hierop  acht  de  Raad  het  door  het   College  gevolgde  standpunt  van  de  betrokken  medewerkers  van  de  DWI,  dat  zij  het  gevoel  hadden   dat  appellant  heel  goed  wist  wat  met  hem  werd  besproken,  niet  aannemelijk.  Mede  gezien  de  aard   van  het  gesprek,  te  weten  een  confrontatiegesprek  naar  aanleiding  van  een  vermoeden  van  fraude,   had  het  op  de  weg  van  deze  medewerkers  moeten  liggen  te  zorgen  voor  de  aanwezigheid  van  een   onafhankelijke  tolk  of  de  tolkentelefoon  in  te  schakelen.  Hieraan  is  niet  voldaan.  Daarom  ziet  de  Raad   onvoldoende  waarborgen  voor  de  juistheid  van  hetgeen  in  het  gesprekverslag  is  opgeschreven.  Dat,   zoals  de  rechtbank  heeft  overwogen,  uit  géén  van  de  stukken  is  gebleken  dat  appellant  zich  niet   verstaanbaar  heeft  kunnen  maken  en  van  enige  dwang  dan  wel  pressie  evenmin  is  gebleken,  acht  de   Raad  in  dit  geval  niet  van  doorslaggevende  betekenis.  Het  besluit  van  23  december  2009  berust  in   zoverre  dus  niet  op  het  resultaat  van  zorgvuldig  onderzoek.     CRvB  29-­‐11-­‐2011  LJN  BU6762   Recht  op  bijstand  niet  vast  te  stellen  omdat  niet  mogelijk  is  een  onderzoek  te  doen  naar  de   inkomsten  van  de  niet  rechthebbende  partner.   5.1.3.  Vast  staat  dat  ten  tijde  hier  in  geding  sprake  was  van  een  situatie  dat  uit  de  relatie  van   appellante  en  [M.D.]  een  kind  was  geboren.  Uit  het  samenstel  van  de  hiervoor  onder  5.1.2   aangehaalde  wettelijke  bepalingen  vloeit  dan  voort  dat  voor  de  beantwoording  van  de  vraag  of  ten   tijde  in  geding  sprake  was  van  een  gezamenlijke  huishouding  uitsluitend  bepalend  is  of  appellante  en   [M.D.]  hun  hoofdverblijf  in  dezelfde  woning  hadden.  Daarbij  gaat  het  om  de  beoordeling  van  een   feitelijke  situatie.  Niet  van  belang  is  of  [M.D.]  wel  of  niet  duurzaam  gescheiden  van  zijn  echtgenote   leefde.     5.2.1.  Appellante  stelt  dat  onvoldoende  onderzoek  is  gedaan  naar  de  feitelijke  woonsituatie.  Zij  en   [M.D.]  hadden  een  knipperlichtrelatie  en  er  was  geen  sprake  van  een  gezamenlijk  hoofdverblijf.  In  de   verklaring  van  buurman  [V.S.]  gaat  het  volgens  haar  over  opa,  te  weten  haar  vader.  Verder  blijkt  uit   de  verklaring  van  [W.]  alleen  van  omgang  van  de  vader  met  het  kind  en  dat  is  iets  anders  dan   hoofdverblijf.       5.2.2.  Uit  de  verklaring  van  appellante  van  21  augustus  2007  blijkt  dat  zij  tot  in  2007,  vanwege  [M.D.],   geen  contact  had  met  haar  ouders.  Gelet  hierop  kan  de  in  de  verklaring  van  [V.S.]  bedoelde  oudere   man  niet  zien  op  opa,  de  vader  van  appellante.  Voorts  blijkt  uit  de  verklaring  van  [W.]  niet  alleen  dat   de  daar  beschreven  persoon  omgang  had  met  zijn  kind,  maar  ook  dat  hij  bij  appellante  woonde.  Op   grond  van  de  verklaringen  van  appellante,  [W.]  en  [V.S.],  in  onderling  verband  bezien,  is  de  Raad  van   oordeel  dat  appellante  en  [M.D.]  gedurende  de  periode  hier  van  belang  een  gezamenlijk  hoofdverblijf   hadden.       5.3.1.  Zoals  in  de  eerdere  uitspraak  van  de  rechtbank  van  20  november  2008  is  overwogen  had  [M.D.]  

Dé strategische en flexibele partner

[regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

ten  tijde  hier  van  belang  geen  rechtmatig  verblijf  in  Nederland,  zodat  appellante  in  beginsel  recht  zou   hebben  op  bijstand  naar  de  norm  voor  een  alleenstaande  ouder,  met  dien  verstande  dat  de  inkomsten   van  [M.D.]  met  toepassing  van  artikel  32,  derde  lid,  van  de  WWB  in  aanmerking  dienden  te  worden   genomen.  Van  belang  acht  de  Raad  dat  [M.D.]  allerlei  betalingen  deed  voor  appellante,  zodat  het   College  terecht  duidelijkheid  over  zijn  financiële  situatie  verlangde.  Anders  dan  appellante  deelt  de   Raad  het  oordeel  van  de  rechtbank  dat  het  voor  het  College  niet  mogelijk  was  een  nader  zelfstandig   onderzoek  te  doen  naar  de  inkomsten  van  [M.D.].  Dit  betekent  dat  het  recht  op  bijstand  van   appellante  over  de  hier  van  belang  zijnde  periode  niet  is  vast  te  stellen.     CRvB  17-­‐1-­‐2012  LJN  BV1750   er  kan  geen  betekenis  worden  gehecht  aan  getuigenverklaringen  nu  deze  geen  concrete  feiten  en   omstandigheden  bevatten  voor  het  oordeel  dat  sprake  is  geweest  van  gezamenlijke   hoofdverblijf.         CRvB  24-­‐1-­‐2012  LJN  BV1883   onderzoek  naar  uitkeringsfraude.  onvoldoende  gerichte  vragen  gesteld  om  schending  van  de   inlichtingenverplichting  vast  te  stellen.     4.4.  Naar  het  oordeel  van  de  Raad  blijkt  uit  de  gedingstukken  niet  dat  appellant,  zoals  het  College   stelt,  tijdens  het  huisbezoek  van  25  maart  2009  geen  verklaring  heeft  gegeven  voor  het  feit  dat  zijn   persoonlijke  spullen  zich  in  plastic  zakken  bevonden.  Uit  de  rapportage  van  26  maart  2009  blijkt   slechts  dat  is  geconstateerd  dat  die  spullen  in  plastic  zakken  zaten,  maar  niet  dat  appellant  is   gevraagd  daarvoor  een  verklaring  te  geven.  Nu  niet  naar  een  verklaring  is  gevraagd  en  het  niet  op  de   weg  van  appellant  lag  om  onverwijld  uit  eigen  beweging  een  verklaring  te  geven  is  van  het  schenden   van  de  inlichtingenverplichting  geen  sprake.  Het  niet  beantwoorden  van  de  vraag  waarom  appellant   een  internetaansluiting  op  een  ander  adres  dan  het  uitkeringsadres  had,  levert  naar  het  oordeel  van   de  Raad  evenmin  schending  van  de  inlichtingenverplichting  op.  De  inlichtingenverplichting  ziet   immers  op  feiten  en  omstandigheden  waarvan  het  de  betrokkene  redelijkerwijs  duidelijk  moet  zijn   dat  zij  van  invloed  kunnen  zijn  op  zijn  recht  op  bijstand,  maar  bijvoorbeeld  niet  op  de  motieven  van  de   betrokkene  die  feiten  en  omstandigheden  niet  te  melden.  Appellant  heeft  wel  de   inlichtingenverplichting  geschonden  door  tijdens  het  huisbezoek  op  de  vraag  waar  zich  de  oplader   van  zijn  mobiele  telefoon  bevond  te  antwoorden  dat  de  betreffende  telefoon  niet  van  hem  was.  In   aanmerking  genomen  dat  appellant  eerder  bij  het  College  had  gemeld  dat  hij  op  het  nummer  van  de   betreffende  mobiele  telefoon  bereikbaar  was,  is  aannemelijk  dat  de  telefoon  wel  van  appellant  is.  Het   enkele  feit  dat  appellant  op  dit  punt  zijn  inlichtingenverplichting  heeft  geschonden  brengt  echter  niet   mee  dat  als  gevolg  daarvan  het  recht  op  bijstand  niet  kan  worden  vastgesteld.       4.5.  Uit  hetgeen  onder  4.3  en  4.4  is  overwogen  vloeit  voort  dat  de  intrekking  van  de  bijstand  niet  op   een  deugdelijke  motivering  berust.  De  rechtbank  heeft  dat  niet  onderkend  zodat  de  aangevallen   uitspraak  voor  vernietiging  in  aanmerking  komt.  Doende  hetgeen  de  rechtbank  zou  behoren  te  doen,   zal  de  Raad  het  besluit  van  24  april  2009  wegens  strijd  met  artikel  7:12,  eerste  lid,  van  de  Algemene   wet  bestuursrecht  vernietigen  voor  zover  het  op  de  intrekking  van  de  bijstand  ziet.  De  Raad  zal  bezien   of  er  aanleiding  bestaat  de  rechtsgevolgen  van  het  te  vernietigen  gedeelte  van  het  besluit  in  stand  te   laten  op  de  grond  dat  appellant,  anders  dan  hij  bij  het  College  heeft  gemeld,  niet  woont  op  het  door   hem  opgegeven  adres  en  dat  als  gevolg  daarvan  het  recht  op  bijstand  niet  kan  worden  vastgesteld.     CRvB  31-­‐1-­‐2012  LJN  BV2333   Financieel  onderzoek  geen  onevenredige  inbreuk  op  de  persoonlijke  levenssfeer  van  appellanten.   inschrijving  KvK  is  indicatie  dat  op  geld  waardeerbare  arbeid  wordt  verricht.     Intrekking  bijstand.  Geen  sprake  van  een  onevenredige  inbreuk  op  de  persoonlijke  levenssfeer  van   appellanten.  Indien  op  basis  van  concrete  objectieve  feiten  en  omstandigheden  redelijkerwijs  kan  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

worden  getwijfeld  aan  de  juistheid  of  de  volledigheid  van  de  door  de  betrokkene  over  zijn  financiële   situatie  verstrekte  inlichtingen,  en  op  basis  daarvan  twijfel  bestaat  aan  de  rechtmatigheid  van  de   verleende  uitkering,  is  het  College  gerechtigd  een  gericht  onderzoek  te  doen  en  in  dat  kader  zo  nodig   over  een  verder  in  het  verleden  liggende  periode  bankafschriften  of  transactieoverzichten  te   verlangen.  Nu  een  inschrijving  bij  de  Kamer  van  Koophandel  een  indicatie  is  dat  op  geld  waardeerbare   werkzaamheden  worden  verricht,  had  het  College  een  gegronde  reden  voor  het  instellen  van  een   onderzoek  naar  de  rechtmatigheid  van  de  aan  appellanten  verleende  bijstand  en  bijgevolg  ook  voor   het  opvragen  van  bankafschriften.  Het  College  was  bevoegd  de  bijstand  van  appellanten  in  te   trekken.  Geen  grond  voor  het  oordeel  dat  het  College  niet  in  redelijkheid  van  zijn  bevoegdheid  tot   intrekking  gebruik  heeft  kunnen  maken.     CRvB  28-­‐2-­‐2012  LJN  BV7187   Intrekken  bijstand  op  grond  gegevens  water-­‐  en  energieverbruik   Anders  dan  de  rechtbank  is  de  Raad  met  appellante  van  oordeel  dat  de  gegevens  over  het  verbruik   van  water  en  energie  onvoldoende  feitelijke  grondslag  bieden  voor  het  standpunt  van  het  college  dat   appellante  geen  woonplaats  had  in  [plaatsnaam  1].  Het  lage  verbruik  van  water  en  energie  op  zichzelf   genomen  rechtvaardigt  weliswaar  het  vermoeden  dat  appellante  niet  op  het  door  haar  bij  het  college   opgegeven  adres  in  [plaatsnaam  1]  woonplaats  had,  maar  dat  is  onvoldoende  om  daarop  de   intrekking  van  de  bijstand  over  de  in  geding  zijnde  periode  te  baseren.  Het  had  op  de  weg  van  het   college  gelegen  om  nader  onderzoek  te  doen  naar  de  woonplaats  van  appellante.       CRvB  24-­‐4-­‐2012  LJN  BW4471   Verklaring  belanghebbende.   De  Raad  ziet  in  hetgeen  appellante  heeft  aangevoerd  geen  aanleiding  om  af  te  wijken  van  zijn  vaste   rechtspraak  (CRvB,  2  november  2010,  LJN  BO2768)  dat  van  de  juistheid  van  een  tegenover  een   sociaal  rechercheur  afgelegde  en  ondertekende  verklaring  mag  worden  uitgegaan  en  dat  aan  een   latere  intrekking  van  die  verklaring  geen  doorslaggevende  betekenis  kan  worden  gehecht.  Appellante   heeft  wel  gesteld  maar  niet  aannemelijk  gemaakt  dat  zij  en  de  vriend  hun  verklaringen  niet  in  vrijheid   dan  wel  onder  onaanvaardbare  druk  hebben  afgelegd.  Uit  de  processen-­‐verbaal  van  verhoor  blijkt  dat   appellante  en  de  vriend  tijdens  hun  verhoor  op  10  juni  2009  desgevraagd  hebben  verklaard  dat  zij  juist   benaderd  en  behandeld  zijn,  dat  zij  de  verklaring  geheel  in  vrijheid  hebben  afgelegd  en  dat  hen  geen   woorden  in  de  mond  zijn  gelegd.  Ook  blijkt  uit  de  processen-­‐verbaal  dat  de  verklaringen  zijn   voorgelezen  aan  appellante  en  de  vriend,  dat  zij  daarbij  volhardden  en  deze  vervolgens  ondertekend   hebben.  Bovendien  hebben  appellante  of  de  vriend  zich  na  hun  verhoor  niet  direct  tot  het  dagelijks   bestuur  of  de  Svb  gewend  met  de  opmerking  dat  hun  verklaringen  door  de  uitgeoefende  druk  niet  of   niet  geheel  juist  zijn  geweest.  Tot  slot  is  van  belang  dat  de  verklaringen  van  appellante  en  de  vriend   gedetailleerd  zijn  en  met  elkaar  overeenstemmen.       CRvB  15-­‐5-­‐2012  LJN  BW6547   Betekenis  getuigenverklaringen   4.4.  De  Raad  is,  anders  dan  de  rechtbank,  van  oordeel  dat  de  onderzoeksbevindingen  een   toereikende  grondslag  bieden  voor  het  oordeel  dat  betrokkenen  in  de  te  beoordelen  periode  een   gezamenlijke  huishouding  hebben  gevoerd.       4.5.  De  getuigenverklaringen  van  de  buurtbewoners  van  het  adres  van  betrokkene  2,  ondersteund   door  de  getuigenverklaring  van  de  campingeigenaar  alsmede  de  getuigenverklaringen  van  de   buurtbewoners  van  het  adres  van  betrokkene  1,  bieden  voldoende  feitelijke  grondslag  voor  het   standpunt  van  appellant  dat  betrokkenen  hun  hoofdverblijf  hadden  in  dezelfde  woning.  Deze   verklaringen  zijn  onafhankelijk  van  elkaar  afgelegd,  wijzen  alle  eenduidig  op  het  samenwonen  van   betrokkenen  en  omvatten  samen  de  gehele  te  beoordelen  periode.      

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

4.5.1.  Getuige  [V.]  heeft  op  26  november  2008  verklaard  dat  zij  van  juli  1982  tot  april  1999  op  het   adres  [adres  3]  heeft  gewoond,  dat  betrokkenen  in  1982  daar  al  woonden,  dat  zij  met  enige  regelmaat   bij  betrokkenen  thuis  kwam  en  een  goed  contact  met  hen  had,  dat  betrokkenen  ook  bij  haar  thuis   kwamen,  dat  betrokkenen  een  caravan  in  [Z.]  hadden  en  daar  in  de  zomermaanden  weken  achter   elkaar  verbleven,  dat  toen  zij  in  april  1999  vertrok  van  de  [adres  3]  betrokkenen  daar  nog  steeds   woonden,  dat  betrokkene  1  haar  heeft  verteld  dat  hij  stond  ingeschreven  ergens  op  [straatnaam  H.  ],   dat  hij  daar  dus  niet  woonde  en  dat  iedereen  in  de  buurt  dat  eigenlijk  wel  wist.  Dat  [V.]  reeds  in  april   1999  is  verhuisd,  zoals  betrokkenen  hebben  aangevoerd,  doet  niet  af  aan  de  waarde  van  deze   verklaring  voor  het  begin  van  de  periode  die  hier  van  belang  is.  Bovendien  blijkt  uit  de  overige   verklaringen  niet  dat  in  de  woonsituatie  van  betrokkenen  na  april  1999  een  wijziging  is  opgetreden.     Getuige  [getuige  K.]  heeft  op  25  november  2008  verklaard  dat  hij  al  langer  dan  tien  jaar  op  het  adres   [straatnaam  N.]  16  woont,  dat  betrokkene  1  schuin  onder  hem  woont,  dat  betrokkene  1  daar  samen   met  zijn  vrouw  woont,  dat  zij  daar  net  als  hij  vanaf  het  begin  wonen,  dat  hij  denkt  dat  betrokkene  1   daar  woont  omdat  hij  hem  al  die  jaren  dat  hij  hier  woont  altijd  ziet.  Anders  dan  betrokkenen  menen,   duidt  de  passage  in  de  verklaring  van  [getuige  K.]  dat  hij  denkt  dat  betrokkene  1  daar  woont  omdat  hij   al  die  jaren  dat  hij  hier  woont  hem  altijd  ziet,  niet  op  twijfel  bij  getuige  [getuige  K.]  over  de  vraag  of   betrokkene  1  daar  woont,  maar  is,  gelet  op  de  gehele  verklaring,  aannemelijk  dat  die  passage  een   antwoord  is  op  de  vraag  van  de  sociale  recherche  hoe  [getuige  K.]  weet  dat  betrokkene  1  zijn   onderbuurman  is.     Getuige  [getuige  M.]  heeft  op  6  maart  2009  verklaard  dat  zij  47  jaar  op  het  adres     [straatnaam  H.  ]  7/2  heeft  gewoond  en  in  oktober  2003  daar  is  vertrokken,  dat  betrokkenen  een   relatie  met  elkaar  hebben,  dat  zij  weet  dat  betrokkenen  ergens  op  de  [straatnaam  N.]  wonen  en  een   paar  keer  bij  hen  is  geweest.  Betrokkenen  hebben  gesteld  dat  aan  de  verklaring  van  [getuige  M.]  geen   waarde  kan  worden  gehecht  omdat  zij  zeer  oud  en  dementerend  is.  Zij  hebben  ter  onderbouwing  van   hun  stelling  een  brief  overgelegd  van  L.  [L.L.]  van  20  maart  2012,  teamleider  van  de  afdeling  in   [instelling],  waar  getuige  [getuige  M.]  in  maart  2009  verbleef.  In  die  brief  stelt  [L.L.]  dat  bij  [getuige   M.]  sprake  was  van  beginnende  dementie  met  een  kortgeheugenproblematiek.  Deze  brief  is   onvoldoende  om  aan  de  juistheid  van  de  verklaring  van  [getuige  M.]  over  het  hoofdverblijf  van   betrokkene  1  te  twijfelen.  De  brief  is  niet  met  medische  gegevens  onderbouwd.  Bovendien  heeft   [getuige  M.],  ook  over  de  woonsituatie  op  het  adres  [adres  1]  (zie  4.5.2)  consistent  en  gedetailleerd   verklaard  en  komen  haar  verklaringen  in  essentie  overeen  met  de  andere  getuigenverklaringen.     Getuige  [getuige  A.]  heeft  op  1  december  2008  verklaard  dat  zij  twaalf  jaar,  tot  27  april  2008,  op  het   ƒ†”‡•ȏ•–”ƒƒ–ƒƒǤȐ͜Š‡‡ˆ–‰‡™‘‘†‡†ƒ–œ‹Œ„‡–”‘‡‡˜ƒ†‡‰‡–‘‘†‡ˆ‘–‘ǯ•ƒŽ•Šƒƒ” buurman  en  buurvrouw  herkent.  Dat  [getuige  A.]  daarnaast  heeft  verklaard  dat  zij  nooit  contact  met   betrokkenen  heeft  onderhouden,  niets  van  hen  weet  en  niet  weet  of  zij  getrouwd  waren  of   samenwonend,  betekent,  anders  dan  appellanten  menen,  niet  dat  aan  haar  verklaring  over   betrokkenen  als  haar  buurman  en  buurvrouw  geen  enkele  betekenis  toekomt.     De  campingeigenaar  heeft  naar  aanleiding  van  het  onderzoek  naar  de  caravan  van  betrokkenen  op  28   oktober  2008  verklaard  dat  aan  betrokkenen  sinds  1998  of  1999  een  jaarplaats  wordt  verhuurd  met   als  adres  [adres  2]  te  [woonplaats],  dat  zij  hen  altijd  samen  ziet,  door  de  week  maar  in  ieder  geval   nagenoeg  tijdens  alle  weekends.  Dat  betrokkenen  erg  vaak  samen  in  de  caravan  op  de  camping   verbleven,  door  betrokkene  1  nader  omschreven  als  elk  weekeinde  en  in  het  zomerseizoen  van  april   tot  september  ook  door  de  week,  wordt  ook  niet  door  betrokkenen  ontkend.       4.5.2.  Voor  zover  betrokkenen  zich  op  het  standpunt  stellen  dat  betrokkene  1  in  de  te  beoordelen   periode  zijn  hoofdverblijf  op  het  adres  [adres  1]  te  [woonplaats]  heeft  gehad,  deelt  de  Raad  dat   standpunt  niet.  Voor  dit  oordeel  zijn  behalve  de  in  4.5.1  bedoelde  verklaringen  ook  de   getuigeverklaringen  van  [getuige  M.],  [getuige  R.]  en  [getuige  P.]  over  de  woonsituatie  op  het  adres   [straatnaam  H.  ]  van  belang.     [getuige  M.]  heeft  hierover  op  6  maart  2009  verklaard  dat  betrokkene  1  aanvankelijk  wel  aan  het   [straatnaam  H.  ]  heeft  gewoond  maar  niet  heel  erg  lang,  dat  toen  zij  in  2003  vertrok  [naam  X.]  daar  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

alleen  woonde,  dat  zij  dacht  dat  hij  daar  toen  al  wel  drie  jaar  woonde,  dat  [naamD.]  voor  [naamX.]  er   woonde  en  dat  zij  niet  precies  weet  hoe  lang  [naam  X.]  er  heeft  gewoond  maar  dat  dat  ook  wel  drie   jaar  geweest  kan  zijn.     [getuige  R.]  heeft  op  17  maart  2009  verklaard  dat  zij  van  januari  1999  tot  september  2008  heeft   gewoond  aan  het  [straatnaam  H.  ]  7/3,  dat  op  [adres  1]  taxichauffeur  [naam  taxichauffeur]  woonde  en   ‹‡ƒ†ƒ†‡”•ǡ†ƒ–Š‹Œ˜‡‡Žǯ•ƒ…Š–•™‡”–‡‡‘˜‡”†ƒ‰˜‡‡ŽŽƒ‰–‡•Žƒ’‡ǡ†ƒ–œ‹Œ™‡Ž‡‡•’‘•–˜ƒ betrokkene  1  zag,  dat  zij  betrokkene  1  wel  eens  in  het  pand  heeft  gezien  en  dat  ze  van  anderen  had   begrepen  dat  hij  degene  van  de  post  was.  Betrokkenen  hebben  uit  hetgeen  [getuige  R.]  overigens   heeft  verklaard  afgeleid  dat  zij  kennelijk  niet  wist  wanneer  [getuige  M.]  en  wijlen  haar  echtgenoot  zijn   verhuisd  en  wanneer  de  andere  buurtbewoners  daar  zijn  komen  wonen.  Wat  hiervan  ook  zij,  dit  doet   geen  afbreuk  aan  de  betrouwbaarheid  van  de  verklaring  van  [getuige  R.]  dat  betrokkene  1  niet   woonde  op  het  adres  [adres  1].     [getuige  P.]  heeft  op  23  april  2009  verklaard  dat  zij  van  2003  tot  en  met  2007  op  het  [straatnaam  H.  ]   7/2  heeft  gewoond,  dat  zij  betrokkene  1  niet  van  de  foto  herkende,  dat  volgens  haar  op  [adres  1]  ene   [naam  taxichauffeur]  woont,  dat  [naam  taxichauffeur]  taxichauffeur  is,  brildragend  en  groot.  Anders   da„‡–”‘‡‡•–‡ŽŽ‡ǡ‹•†‡œ‡˜‡”Žƒ”‹‰‹‡–˜ƒDzŠ‘”‡œ‡‰‰‡dzǤ‹–‰‡Ž†–•Ž‡…Š–•˜‘‘”Š‡– eveneens  door  [getuige  P.]  verklaarde  dat  de  woning  [adres  1]  werd  onderverhuurd.     De  verklaringen  van  [naam  B.]  op  5  maart  2009  en  [naam  C.]  op  27  april  2009,  waaraan  de  rechtbank   refereert,  leiden  niet  tot  een  ander  oordeel.  [naam  B.]  heeft  over  het  hoofdverblijf  van  betrokkene  1   op  het  adres  [adres  1]  niets  verklaard.  [naam  C.]  heeft  verklaard  dat  betrokkene  1  zowel  op  dit  adres   woont  als  bij  zijn  vriendin,  betrokkene  2.  Die  verklaring  kan  niet  afdoen  aan  alle  overige  verklaringen.   Daarbij  komt  dat  [naam  C.]  een  vriend  van  betrokkene  1  is,  waardoor  minder  gewicht  toekomt  aan  de   verklaring  van  [naam  C.].       4.6.  De  verklaringen  van  betrokkenen  zelf  bieden  een  toereikende  grondslag  voor  het  oordeel  dat  in   de  te  beoordelen  periode  sprake  was  van  wederzijdse  zorg.  Uit  die  verklaringen  blijkt  een  zekere   mate  van  financiële  verstrengeling  als  bedoeld  in  4.3:  zij  deelden  de  kosten  van  de  boodschappen,  zij   deelden  de  kosten  als  ze  op  vakantie  gingen,  zij  deelden  de  stakosten  en  waterkosten  van  de  caravan,   betrokkene  2  betaalde  de  vaste  kosten  van  haar  auto  en  betrokkene  1  betaalde  af  en  toe  de  benzine   en  de  garagekosten.  Uit  de  verklaringen  van  betrokkenen  blijkt  voorts  dat  ook  anderszins  sprake  was   van  wederzijdse  zorg:  zij  deden  samen  boodschappen,  zij  gingen  met  elkaar  op  vakantie,  zij  aten   samen,  betrokkene  1  kookte  meestal,  betrokkene  1  mocht  gebruik  maken  van  de  auto  van   betrokkene  2  en  zij  verzorgden  elkaar  bij  ziekte.  Anders  dan  betrokkene  2  heeft  gesteld,  bieden  hun   verklaringen  geen  grond  voor  het  oordeel  dat  die  geen  betrekking  hebben  op  de  hier  te  beoordelen   periode.       CRvB  22-­‐5-­‐2012  LJN  BW6517   Intrekking  bijstandsuitkering.  Schending  inlichtingen-­‐  en  medewerkingsverplichting.     Appellant  heeft  geen  inzage  verstrekt  in  zijn  bankgegevens,  als  gevolg  waarvan  het  recht  op  bijstand   niet  kan  worden  vastgesteld.  De  stelling  van  appellant  dat  vanwege  veiligheidredenen  niet  van  hem   kan  worden  verlangd  in  te  loggen  op  een  computer  van  de  gemeente,  kan  niet  worden  gevolgd.   Evenmin  kan  appellant  worden  gevolgd  in  zijn  stelling  dat  inzage  in  zijn  uitgaven,  door  het   verstrekken  van  gegevens  via  de  online  verbinding  met  de  bank,  een  ongeoorloofde  inbreuk  op  zijn   privacy  oplevert.  Het  beleid  van  het  college  komt  niet  in  strijd  met  enig  algemeen  verbindend   voorschrift  en  binnen  de  grenzen  van  een  redelijke  beleidsbepaling  blijft.     CRvB  19-­‐6-­‐2012  LJN  BW8756   Geen  sprake  van  onrechtmatig  verkregen  bewijs.   Volgens  vaste  rechtspraak  is  het  gebruik  van  beweerdelijk  onrechtmatig  verkregen  bewijsmiddelen   slechts  dan  niet  toegestaan  indien  deze  zijn  verkregen  op  een  wijze  die  zozeer  indruist  tegen  wat  van   een  behoorlijk  handelende  overheid  mag  worden  verwacht,  dat  dit  gebruik  onder  alle  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

omstandigheden  ontoelaatbaar  wordt  geacht.  Appellante  heeft  niet  aannemelijk  gemaakt  dat  zich   een  dergelijke  situatie  voordoet.  De  bestuursrechter  is  bevoegd  de  grondslag  van  het  besluit  tot   intrekking  en  terugvordering  te  toetsen.  Dat  aan  de  strafrechter  de  bevoegdheid  toekomt  om  te   toetsen  of  in  het  strafrechtelijk  onderzoek  de  verdachte  de  hem  toekomende  bescherming  is   geboden,  doet  daaraan  niet  af.  Het  college  is  bevoegd  onderzoek  in  te  stellen  naar  de  juistheid  en  de   volledigheid  van  de  verstrekte  gegevens  en  zo  nodig  naar  andere  gegevens  die  noodzakelijk  zijn  voor   de  verlening  dan  wel  de  voortzetting  van  de  bijstand.  Er  zijn  bij  dit  onderzoek  geen  bijzondere   bevoegdheden  toegepast,  zodat  een  aanwijzing  als  niet  nodig  was  voor  het  uitvoeren  van  het   onderzoek.  Artikel  53a  van  de  WWB  is  aan  te  merken  als  een  toereikende  wettelijke  grondslag  voor   het  huisbezoek  in  de  zin  van  artikel  8,  tweede  lid,  van  het  EVRM.  Het  beroep  op  het  arrest  van  de   Hoge  Raad  van  23  september  1992,  LJN  ZC5108  slaagt  niet.  De  situatie  die  daar  aan  de  orde  was  is   niet  vergelijkbaar  met  het  hier  verrichte  onderzoek.     CRvB  24-­‐7-­‐2012,  LJN  BX2409     De  processen-­‐verbaal  (anoniem)  zijn  onvoldoende  eenduidig.  Passages  zijn  weggelakt   CRv•ƒ‡˜ƒ––‹‰ǣDzGezamenlijke  huishouding.  Er  bestaat  zodanige  twijfel  aan  de  juistheid  van  het   proces-­‐verbaal  van  het  tweede  verhoor  van  appellante  dat  daaraan,  hoewel  op  ambtsbelofte   opgemaakt,  geen  betekenis  toekomt  voor  het  vaststellen  van  het  door  appellanten  betwiste   gezamenlijke  hoofdverblijf.  In  de  processen-­‐verbaal  van  de  getuigenverhoren  van  de  zes  bewoners  uit   de  omgeving  van  het  [S.  ]  zijn  de  volledige  namen  en  eveneens  de  geboortedata  en  de  huisnummers   weggelakt.  Nog  daargelaten  dat  de  getuigenverklaringen  als  gevolg  van  het  anoniem  afleggen  dan   wel  anonimiseren  daarvan  niet  verifieerbaar  zijn,  bevatten  deze  verklaringen  onvoldoende  feiten  en   omstandigheden  voor  de  conclusie  dat  appellanten  in  de  periodes  3  en  4  hun  hoofdverblijf  in  dezelfde   woning  hebben  gehad.  Ook  zijn  deze  verklaringen  niet  eenduidig.  Onvoldoende  aanknopingspunten   ˜‘‘”†‡…‘…Ž—•‹‡†ƒ–ƒ’’‡ŽŽƒ–‡Š—Š‘‘ˆ†˜‡”„Ž‹Œˆ‹†‡œ‡Žˆ†‡™‘‹‰Š‡„„‡‰‡Šƒ†Ǥdz     CRvB  24-­‐7-­‐2012,  LJN  BX2425     het  hoofdverblijf  in  dezelfde  woning  staat  onvoldoende  vast   ˜ǣDz‹Œ†‡„‡‘‘”†‡Ž‹‰˜ƒ†‡™ƒƒ”†‡†‹‡ƒƒ†‡œ‡†”‹‡‰‡–—‹‰‡˜‡”Žƒ”‹‰‡ƒ™‘”†‡ gehecht,  is  van  belang  dat  de  verklaringen  zien  op  een  lange  periode,  dat  appellant  van  2  februari   1999  tot  29  januari  2003  en  vanaf  1  april  2009  tot  januari  2011  in  ieder  geval  op  het  adres  [C.  straat]   heeft  gewoond  en  dat  appellanten  hebben  verklaard  dat  appellant  daar  in  de  periode  van  29  januari   2003  tot  en  met  31  maart  2009  niet  woonde,  maar  wel  twee  à  drie  in  de  week  langs  kwam.  Weliswaar   woonden  de  getuigen  daar  sinds  lange  tijd,  maar  de  sociale  recherche  heeft  niet  gevraagd  of  de   situatie  al  die  tijd  hetzelfde  is  geweest,  ondanks  de  aanwijzing  in  de  verklaring  van  [getuige  1]  dat  dat   niet  het  geval  was.  Uitgaande  van  de  handgeschreven  verklaringen,  bevatten  deze  vooral  de  indruk   van  de  getuige  dat  appellant  op  het  adres  woonde,  maar  ontbreken  specifieke,  gedetailleerde   feitelijke  gegevens,  voortkomend  uit  eigen  wetenschap,  over  het  dagelijks  leven  in  en  om  de  woning   van  appellante,  die  de  conclusie  rechtvaardigen  dat  appellant  daar  in  de  in  geding  zijnde  periode  zijn   hoofdverblijf  heeft  gehad.  In  de  besluiten  van  8  augustus  2011  heeft  het  college  dit  standpunt  zelf  ook   ƒŽ‹‰‡‘‡˜‘‘”†‡’‡”‹‘†‡˜ƒ͚͡Œƒ—ƒ”‹͚͛͘͘–‘–‡‡–͛‡‹͚͘͘͜Ǥdz     CRvB  28-­‐8-­‐2012  LJN  BX6119   Waarde  van  getuigenverklaringen.   4.6.1.  De  sociaal  rechercheurs  die  de  buurtbewoners  uit  de  omgeving  van  de  woning  van  appellante   als  getuigen  hebben  gehoord,  hebben  in  een  aantal  van  de  op  ambtseed  opgemaakte  processen-­‐ verbaal  waarin  de  v‡”Žƒ”‹‰‡˜ƒ†‡œ‡‰‡–—‹‰‡œ‹Œ‡‡”‰‡Ž‡‰†‡š’Ž‹…‹‡–˜‡”‡Ž††ƒ–œ‹Œˆ‘–‘ǯ•˜ƒ appellanten  hebben  getoond.  Gelet  hierop  bestaat  geen  reden  om  aan  te  nemen  dat  een  andere  foto   dan  die  van  appellant  is  getoond  aan  de  buurtbewoners.  Het  enkele  feit  dat  de  betreffende  foto  niet   in  het  procesdossier  is  opgenomen,  maakt  dit  niet  anders.    

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

4.6.2.  De  getuige  op  het  adres  [adres  1]  [nr.]  heeft  op  15  januari  2009,  voor  zover  van  belang,  het   ˜‘Ž‰‡†‡˜‡”Žƒƒ”†ǣDz Š‡”‡†‡ƒ‡†‡˜”‘—™˜ƒ†‡ˆ‘–‘ǯ•†‹‡—‹Œtoonde.  De  vrouw  heeft   gewoond  op  de  [adres  1]  [nr.],  sedert  2003  of  2004.  De  man  heeft  er  volgens  mij  niet  gewoond.  Hij   was  er  wel  elke  avond/nacht.  Hij  stond  volgens  mij  ergens  anders  ingeschreven.  De  vrouw  had  2   kinderen  en  was  zwanger  van  een  3e  kind.  Kort  na  de  bevalling  zijn  ze  verhuisd,  het  was  eind  2006.   (...)  De  man  reed  in  een  kleine  auto  met  reclame  van  zijn  werk  erop.  Hij  parkeerde  zijn  auto  bijna   dagelijks  hinderlijk  in  de  bocht,  daarom  is  het  mij  opgevallen.  De  man  was  portier/beveiliger  van   b‡”‘‡’Ǥ Šƒ†‡‹‰‡Ž‹Œ‰‡‡…‘–ƒ…–‡–†‡ˆƒ‹Ž‹‡Ǥdz‡‰‡–—‹‰‡‘’Š‡–ƒ†”‡•ȏƒ†”‡•͙Ȑȏ”ǤȐŠ‡‡ˆ–‘’ ͙͝Œƒ—ƒ”‹͚͘͘͡ǡ˜‘‘”œ‘˜‡”˜ƒ„‡Žƒ‰ǡŠ‡–˜‘Ž‰‡†‡˜‡”Žƒƒ”†ǣDz ƒ—˜‡”Žƒ”‡†ƒ–‹†‡ƒ‡ de  vrouw  van  de  foto  herken.  Zij  woonden  achter  mij  in  het  hoekhuis  op  de  [adres  1]  [nr.].  Ik  weet  dat   het  gezin  bestond  uit  de  man,  de  vrouw  en  2  kinderen.  Deze  familie  woonde  er  al  toen  ik  er  kwam   wonen.  Ik  weet  dat  de  vrouw  zwanger  was  voordat  zij  verhuisde.  Ik  kan  u  verklaren  dat  er  af  en  toe   post  van  de  familie  bij  mij  werd  bezorgd.  Ik  weet  niet  meer  welke  naam  op  de  post  stond.  Ik  bracht   dan  de  post  bij  hun  aan  de  deur  en  als  ik  aanbelde  werd  de  deur  slechts  op  een  kier  opengedaan,   waardoor  ik  niets  kon  zien.  Volgens  mij  werkte  die  bij  de  beveiliging,  ik  heb  hem  volgens  mij  in  een   beveiligingsjas  gezien.  Volgens  mij  had  dit  gezin  met  niemand  in  de  buurt  contact.  Zij  hadden  geen   eigen  auto.  Ik  weet  wel  dat  die  man  regelmatig  werd  opgehaald  door  een  auto  waar  al  meerdere   ƒ‡‹œƒ–‡Ǥdz‡‰‡–—‹‰‡‘’Š‡t  adres  [adres  1]  [nr.]  heeft  op  12  december  2008,  voor  zover  van   „‡Žƒ‰ǡŠ‡–˜‘Ž‰‡†‡˜‡”Žƒƒ”†ǣDz–‘‘†‡‹Œ‡‡ˆ‘–‘˜ƒ‡‡ƒ‡‡‡˜”‘—™Ǥ ƒ—‹‹‡†‡” geval  vertellen  dat  de  vrouw  gewoond  heeft  op  nummer  [nr.],  het  hoekhuis.  Op  de  foto  van  de  man   •Žƒ‹‹‡–ƒƒǤdz     4.6.3.  De  onder  4.6.2  weergegeven  verklaringen  zijn  niet  eensluidend.  Volgens  de  getuige  op  het   adres  [adres  1]  [nr.]  woonde  de  man  op  de  getoonde  foto  niet  op  het  adres  van  appellante  en  reed   deze  man  in  een  kleine  auto  met  reclame  van  zijn  werk  erop.  Volgens  de  getuige  op  het  adres  [adres   1]  [nr.]  woonde  de  man  op  de  getoonde  foto  wel  op  het  adres  van  appellante  en  had  deze  man  geen   auto.  De  getuige  op  het  adres  [adres  1]  [nr.]  herkent  de  man  op  de  getoonde  foto  niet.       4.6.4.  Weliswaar  heeft  de  getuige  op  het  adres  [adres  1]  [nr.]  verklaard  dat  de  man  op  de  getoonde   foto  elke  avond/nacht  in  de  woning  van  appellante  was  en  heeft  de  getuige  op  het  adres  [adres  1]  [nr.]   verklaard  dat  deze  man  daar  woonde,  maar  uit  de  verklaringen  van  deze  getuigen  blijkt  niet  of  wat  zij   hebben  verklaard  berust  op  concrete,  feitelijke  waarnemingen  of  slechts  hun  indruk  is.       ͜Ǥ͞Ǥ͝Ǥ‡‰‡–—‹‰‡‘’Š‡–ƒ†”‡•ȏƒ†”‡•͙Ȑ͙͘͡Š‡‡ˆ–‘’͙͘†‡…‡„‡”͚͘͘͠Š‡–˜‘Ž‰‡†‡˜‡”Žƒƒ”†ǣDz  woon  sedert  maart  2006  op  het  adres  [adres  1]  109.  U  toonde  mij  zojuist  een  foto  van  een  man  en  een   vrouw.  Ik  herken  beiden,  zij  hebben  gewoond  in  het  hoekhuis  aan  de  [adres  1]  [nr.].  Volgens  mij  had   dit  gezin  3  kinderen  en  een  pas  geboren  baby.  Ik  heb  deze  mensen  nooit  gesproken.  Zij  waren  altijd   ‘’œ‹…Šœ‡Žˆǡœ‹ŒŠƒ††‡˜‘Ž‰‡•‹Œ‰‡‡…‘–ƒ…–‡–†‡„—”‡Ǥdz‡‰‡–—‹‰‡‘’Š‡–ƒ†”‡•ȏƒ†”‡•͙Ȑȏ”ǤȐ Š‡‡ˆ–‘’͙͘†‡…‡„‡”͚͘͘͠Š‡–˜‘Ž‰‡†‡˜‡”Žƒƒ”†ǣDz ™‘‘œ‡ŽˆƒŽ͛͘Œƒƒ”‘’Š‡–ƒ†”‡•ȏƒ†”‡•͙Ȑȏ”ǤȐ te  [woonplaats].  U  toonde  mij  zojuis–͚ˆ‘–‘ǯ•˜ƒ‡‡ƒ‡‡‡˜”‘—™Ǥ Š‡”‡†‡ƒ‡†‡ vrouw.  Zij  hebben  beiden  in  het  hoekhuis  gewoond,  gelegen  aan  de  [adres  1]  [nr.].  Ik  heb  deze   mensen  nooit  gesproken,  ik  heb  zelfs  nooit  contact  met  hen  gehad.  Ik  denk  dat  zij  wel  contact  hadden   met  hun  overburen.  Ik  denk  dat  deze  mensen  daar  2  a  3  jaar  gewoond  hebben.  Volgens  mij  had  de   vrouw  2  kinderen  en  was  zij  in  verwachting  van  een  3e  kind.  Ik  hoorde  van  mensen  uit  de  buurt  dat  zij   ƒƒ”•–‡”†ƒœ‹Œ˜‡”–”‘‡Ǥdz‡ƒ‘‹‡‡‰‡–—‹‰‡Š‡‡ˆ–‡veneens  verklaard  dat  hij/zij  de  man   en  de  vrouw  op  de  foto  herkend  en  dat  deze  mensen  op  nummer  [nr.]  hebben  gewoond.  Voorts  heeft   deze  anonieme  getuige  verklaard  dat  hij/zij  de  mensen  op  de  foto  ongeveer  1  jaar  heeft  meegemaakt,   dat  zij  twee  kinderen  hadden  en  dat  de  vrouw  zwanger  was.  De  tweede  anonieme  getuige  heeft   onder  meer  verklaard  dat  hij/zij  via  zijn/haar  nicht  heeft  gehoord  dat  appellante  samenwoonde  met   een  vriend.  Ook  voor  de  hier  aan  de  orde  zijnde  getuigenverklaringen  geldt  dat  daaruit  niet  blijkt  of   wat  de  getuigen  hebben  verklaard  berust  op  concrete,  feitelijke  waarnemingen  of  slechts  hun  indruk  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

is.     4.6.6.  Geen  van  deze  getuigenverklaringen  bevatten  feitelijke  gegevens  over  het  dagelijks  leven  in  en   om  de  woning  van  appellante,  nog  daargelaten  dat  de  verklaringen  van  de  buurtbewoners  die   anoniem  een  verklaring  hebben  afgelegd  niet  verifieerbaar  zijn.  Daarbij  kan  er  niet  aan  voorbij   worden  gezien  dat  de  buurtbewoners  pas  twee  jaar  na  afloop  van  de  in  geding  zijnde  periode  als   getuigen  zijn  gehoord.  In  aanmerking  genomen  dat  uit  de  verklaring  van  appellante  blijkt  dat   appellant  vaak  bij  haar  was,  valt  niet  uit  te  sluiten,  gezien  het  tijdsverloop,  dat  in  de  herinnering  van   de  getuigen  appellanten  samenwoonden.       4.6.7.  Gelet  op  hetgeen  is  overwogen  in  4.6.3  en  4.6.5  komt  aan  de  verklaringen  van  de  getuigen  uit   de  omgeving  van  de  woning  van  appellante  niet  die  betekenis  toe  die  het  college  en  de  rechtbank   daaraan  hebben  toegekend.  In  ieder  geval  zijn  deze  verklaringen  ontoereikend  om  daarop  de  -­‐   belastende  -­‐  besluiten  tot  intrekking  en  (mede)terugvordering  van  bijstand  te  baseren.     CRvB  22  augustus  2012,  LJN  BX5889  WWB   wonen  op  het  opgegeven  adres.  De  resultaten  van  het  eerste  huisbezoek  waren  summier.   Appellant  gaf  aan  dat  de  woonsituatie  was  veranderd.  B&W  had  een  nieuw  huisbezoek  moeten   afleggen   CRvB  samenvatting:  DzDe  rechtbank  heeft  ten  onrechte  geoordeeld  dat  de  onderzoeksbevindingen   voldoende  feitelijke  grondslag  bieden  voor  het  standpunt  dat  appellant  in  de  te  beoordelen  periode   niet  zijn  hoofdverblijf  had  op  het  door  hem  opgegeven  adres.  Gelet  op  het  summiere  verslag  van  het   huisbezoek  op  2  april  2009  en  de  verklaring  van  appellant  dat  de  situatie  op  8  april  2009  (de  datum   met  ingang  waarvan  de  bijstand  is  ingetrokken)  was  gewijzigd,  lag  het  op  de  weg  van  het  college  om   een  nieuw  huisbezoek  aan  het  adres  van  appellant  af  te  leggen  en  daarvan  een  uitvoerig  verslag  op  te   stellen.  Daartoe  is  het  college  niet  overgegaan.  Ook  overigens  bieden  de  bevindingen  van  het   onderzoek  van  de  sociale  recherche  een  ontoereikende  basis  voor  de  conclusie  dat  appellant  in  de  te   „‡‘‘”†‡Ž‡’‡”‹‘†‡‹‡–ˆ‡‹–‡Ž‹Œœ‹ŒŠ‘‘ˆ†˜‡”„Ž‹ŒˆŠƒ†‘’Š‡–†‘‘”Š‡‘’‰‡‰‡˜‡ƒ†”‡•Ǥdz    

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599

Herzien,  intrekken,  terugvorderen     LJN:  BP8124,  Centrale  Raad  van  Beroep,  15-­‐03-­‐2011   Intrekking  bijstandsuitkering.     Inkomsten  uit  de  handel  op  www.marktplaats.nl  in  mobiele  telefoons.  Het  is  voor  de  toepassing  van   de  WWB  niet  verboden  om  goederen  via  internet  te  verkopen,  mits  daarvan  melding  wordt  gemaakt   aan  het  bijstandverlenend  orgaan  indien  daarmee  inkomsten  worden  gegenereerd.  De  opbrengst  van   het  incidenteel  verkopen  van  privé-­‐goederen,  al  dan  niet  via  internet,  wordt  in  het  algemeen  niet  als   inkomen  aangemerkt,  zodat  daarvan  in  beginsel  geen  mededeling  behoeft  te  worden  gedaan.  De   wijze  waarop  appellant  mobiele  telefoons  koopt  en  weer  verkoopt  via  internet  duidt  op  incidentele   aan-­‐  en  verkoop  van  mobiele  telefoons  voor  privé-­‐gebruik.  Het  College  heeft  niet  aannemelijk   gemaakt  dat  appellant  zijn  wettelijke  inlichtingenverplichting  heeft  geschonden.  Vernietiging   bestreden  besluit  wegens  ondeugdelijke  grondslag.       LJN:  BQ0488,  Centrale  Raad  van  Beroep,  06-­‐04-­‐2011   Inleveren  stukken  binnen  de  hersteltermijn,  Evenwichtige  belangenafweging   Pas  tijdens  het  gesprek  op  de  datum  waarop  de  hersteltermijn  afliep  is  aan  betrokkene  kenbaar   gemaakt  dat  ook  genoegen  werd  genomen  met  via  internet  verkregen  rekeningafschriften  van  de   girorekening.  Bezien  vanuit  een  oogpunt  van  evenwichtige  belangenafweging  vergde  een   zorgvuldige  besluitvorming  dat  positief  werd  beslist  op  het  tijdens  dat  gesprek  door  betrokkene   gedane  verzoek  om  een  kort  uitstel,  teneinde  alsnog  de  rekeningafschriften  te  kunnen  downloaden,   printen  en  inleveren.  Nu  betrokkene  deze  rekeningafschriften  op  dezelfde  dag  nog  heeft   gedowŽ‘ƒ†ǡ—‹–‰‡’”‹–‡˜‡”˜‘Ž‰‡•ǯ•ƒ˜‘†•„‹ŒŠ‡–‘ŽŽ‡‰‡Š‡‡ˆ–‹‰‡Ž‡˜‡”†ǡŠ‡‡ˆ–Š‡–‘ŽŽ‡‰‡ deze  rekeningafschriften  ten  onrechte  niet  bij  zijn  besluitvorming  betrokken.     LJN:  BQ1120,  Centrale  Raad  van  Beroep,  12-­‐04-­‐2011   Binnen  opschortingstermijn  verstrekte  gegevens  onaannemelijk   Vaststaat  dat  betrokkene  binnen  de  in  het  opschortingsbesluit  gestelde  termijn  via  zijn  gemachtigde   een  verklaring  heeft  gegeven  voor  de  kasstortingen  en  opnamen.  Daarmee  heeft  betrokkene  het  bij   de  opschorting  geconstateerde  verzuim,  namelijk  de  weigering  inlichtingen  te  verschaffen  over  de   kasopnamen  en  kasstortingen,  binnen  de  gestelde  termijn  hersteld.  De  omstandigheid  dat  het   College  de  door  betrokkene  gegeven  verklaring  erg  onaannemelijk  vond,  doet  hieraan  niet  af.  De   bevoegdheden  tot  opschorting  en  intrekking  van  (het  recht  op)  bijstand  op  grond  van  art.  54  lid  1  en  4   WWB  zijn  immers  bedoeld  als  dwangmiddel  tot  nakoming  van  de  op  de  bijstandsgerechtigde   rustende  wettelijke  verplichting  inlichtingen  te  verstrekken.  De  vraag  of  de  al  dan  niet  na  opschorting   verschafte  inlichtingen  en  verklaringen  juist,  aannemelijk  of  geloofwaardig  zijn,  en  welke  gevolgen   aan  de  onjuistheid,  onaannemelijkheid  of  ongeloofwaardigheid  van  die  inlichtingen  en  verklaringen   moeten  worden  verbonden,  dient  het  College  te  beoordelen  bij  de  uitoefening  van  de  bevoegdheden   tot  beëindiging  van  bijstand  op  grond  van  de  art.  43  en  44  WWB  of  tot  herziening  of  intrekking  van   bijstand  met  toepassing  van  art.  54  lid  3  WWB.  Gelet  op  het  door  het  College  gegeven  oordeel  over  de   gegeven  inlichtingen,  was  het  immers  tot  een  inhoudelijke  beslissing  omtrent  het  recht  op  bijstand   van  betrokkene  in  staat.     LJN:  BQ1742,  Centrale  Raad  van  Beroep,  19-­‐04-­‐2011   Intrekking  in  tijd  begrensd.  Daarna  weer  recht  op  bijstand   Dubbel  hoger  beroep  tegen  intrekking  met  ingang  van  21  juli  2006  (en  terugvordering)  bij  primair   besluit  van  18  december  2007  wegens  een  verzwegen  gezamenlijke  huishouding  tussen  Beekman  en   Kuipers,  die  al  jaren  een  bij  de  gemeente  bekende  lat  relatie  hadden.  De  rechtbank  en  de  Raad   oordelen  dat  er  van  21  juli  2006  tot  1  januari  2007  geen  GH  was,  dat  er  van  1  januari  2007  tot  en  met  23   oktober  2007  wel  een  GH  was  en  vanaf  24  oktober  2007  weer  niet.  Ter  uitvoering  van  de  aangevallen   uitspraak  heeft  het  College  bij  besluit  van  2  februari  2010  de  bijstand  ingetrokken  over  de  periode  van  

Dé strategische en flexibele partner

[regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

1  januari  2007  tot  en  met  30  oktober  2007.  Intussen  had  Kuipers  op  7  januari  2008  een  nieuwe   aanvraag  ingediend  en  is  haar  weer  bijstand  toegekend  naar  de  norm  voor  een  alleenstaande,  maar   met  een  toeslag  van  10%  in  plaats  van  20%.  De  rechtbank  verklaart  het  beroep  tegen  de   ingangsdatum  en  de  hoogte  van  de  toeslag  ongegrond.  De  Raad  stelt  allereerst  vast  dat  het  College   bij  het  ter  uitvoering  van  de  aangevallen  uitspraak  1  genomen  besluit  van  2  februari  2010  de   intrekking  van  de  bijstand  van  Kuipers  in  tijd  heeft  begrensd.  Ter  beoordeling  staat  thans  nog  de   vraag  of  het  College,  door  de  bijstand  van  Kuipers  in  te  trekken  over  de  periode  van  1  januari  2007  tot   en  met  30  oktober  2007,  op  juiste  wijze  uitvoering  heeft  gegeven  aan  de  aangevallen  uitspraak  1.  Nu   het  College  in  zijn  besluit  van  2  februari  2010  de  bijstand  ook  heeft  ingetrokken  over  de  periode  van   24  tot  en  met  30  oktober  2007  moet  worden  geconcludeerd  dat  niet  op  juiste  wijze  uitvoering  is   gegeven  aan  de  aangevallen  uitspraak  1.  De  Raad  zal  het  beroep  tegen  het  besluit  van  2  februari  2010   derhalve  gegrond  verklaren  voor  zover  dat  besluit  ziet  op  de  intrekking  van  bijstand  aan  Kuipers  over   de  genoemde  periode  en  dit  besluit  in  zoverre  vernietigen.   Volledigheidshalve  wijst  de  Raad  er  nog  op  dat,  nu  de  intrekking  van  de  bijstand  van  Kuipers  is   beperkt  tot  de  periode  van  1  januari  2007  tot  en  met  23  oktober  2007,  het  College  ervoor  zorg  zal   moeten  dragen  dat  de  bijstand  -­‐  naar  de  norm  voor  een  alleenstaande  met  een  toeslag  van  20%  -­‐  over   de  periode  vanaf  24  oktober  2007  aan  Kuipers  wordt  nabetaald.  Nu  de  intrekking  van  de  bijstand  van   Kuipers  alsnog  is  begrensd  in  de  tijd  en  zij  derhalve  vanaf  24  oktober  2010  weer  voor  bijstand  in   aanmerking  komt,  ontbrak  een  grondslag  voor  het  indienen  van  de  nieuwe  aanvraag  om  bijstand  van   7  januari  2008.  De  rechtbank  heeft  dit  niet  onderkend,  zodat  de  aangevallen  uitspraak  2  voor   vernietiging  in  aanmerking  komt.  Doende  wat  de  rechtbank  zou  behoren  te  doen  zal  de  Raad  het   bestreden  besluit  vernietigen.  Hij  ziet  tevens  aanleiding  om  met  toepassing  van  artikel  8:72,  vierde   lid,  van  de  Awb  zelf  in  de  zaak  te  voorzien  door  het  primaire  besluit  te  herroepen.       LJN:  BQ6322,  Centrale  Raad  van  Beroep,  17-­‐05-­‐2011   Het  kan  appellante  niet  worden  verweten  dat  zij  het  verzochte  stuk  niet  tijdig  heeft  overgelegd.     4.3.1.  Ingevolge  artikel  54,  eerste  lid,  van  de  WWB,  voor  zover  hier  van  belang,  kan  het  college  het   recht  op  bijstand  opschorten  indien  de  belanghebbende  de  voor  de  verlening  van  bijstand  van  belang   zijnde  gegevens  of  gevorderde  bewijsstukken  niet,  niet  tijdig  of  onvolledig  heeft  verstrekt  en  hem  dit   te  verwijten  valt.   4.3.2.  Appellante  heeft  in  beroep  aangevoerd  dat  geen  sprake  was  van  verwijtbaarheid  als  bedoeld  in   artikel  54,  eerste  lid,  van  de  WWB,  aangezien  zij  in  het  kader  van  een  schuldsanering  ingevolge  de   Wet  schuldsanering  natuurlijke  personen  haar  post  met  vertraging  via  de  bewindvoerder  ontvangt.   Als  gevolg  daarvan  bereikte  de  brief  van  het  College  van  27  maart  2008  appellante  (ruim)  na  4  april   2008,  zodat  zij  niet  meer  tijdig  aan  het  daarin  opgenomen  verzoek  kon  voldoen.   4.3.3.  Nu  het  College  de  door  appellante  beschreven  -­‐  alsmede  gedocumenteerde  en  derhalve   verifieerbare  -­‐  gang  van  zaken  niet  heeft  weersproken,  houdt  de  Raad  deze  voor  juist  en  komt  hij  tot   het  oordeel  dat  het  appellante  niet  kan  worden  verweten  dat  zij  het  verzochte  stuk  niet  tijdig  heeft   overgelegd.  Het  College  was  derhalve  niet  bevoegd  om  het  recht  op  bijstand  van  appellante  met   toepassing  van  artikel  54,  eerste  lid,  van  de  WWB  op  te  schorten.     CRvB  17-­‐4-­‐2012  LJN  BW3656   Intrekking  bijzondere  bijstand  en  terugvordering.     De  kosten  waarvoor  bijzondere  bijstand  was  gevraagd  en  toegekend  hebben  zich  uiteindelijk  niet   voorgedaan,  zodat  -­‐  achteraf  bezien  -­‐  de  bijzondere  bijstand  ten  onrechte  is  verleend.  Dit  is  dus  niet   het  gevolg  van  de  schending  van  de  inlichtingenverplichting  door  appellante  wegens  het  niet  tijdig   melden  aan  het  college  dat  de  deelnemersbijdrage  aan  haar  was  terugbetaald.  Vernietiging   aangevallen  uitspraak  en  vernietiging  van  het  bestreden  besluit  voor  zover  het  de  intrekking  betreft.   In  hetgeen  appellante  heeft  aangevoerd  is  geen  grond  gelegen  voor  het  oordeel  dat  het  college  niet  in   redelijkheid  van  zijn  bevoegdheid  tot  intrekking  gebruik  heeft  kunnen  maken.  Uit  het   toekenningsbesluit  had  appellante  kunnen  en  moeten  afleiden  dat  zij  de  bijzondere  bijstand  niet  voor  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

een  ander  doel  dan  voor  de  kosten  van  de  leergang  mocht  aanwenden.  De  rechtsgevolgen  van   vernietigde  gedeelte  van  het  bestreden  besluit  blijven  in  stand.  Er  is  geen  grond  voor  het  oordeel  dat   het  college  niet  het  gehele  bedrag  aan  bijzondere  bijstand  heeft  kunnen  terugvorderen.     CRvB  8-­‐5-­‐2012  LJN  BW5656   Herziening  en  terugvordering  bijstandsuitkering,  schatten  van  de  inkomsten.     Werkzaamheden,  als  oppas  en  huishoudelijke  hulp,  en  de  inkomsten  daaruit  in  strijd  met  wettelijke   inlichtingenverplichting  niet  gemeld  bij  het  college.  Op  geld  waardeerbare  werkzaamheden   waartegenover  ook  feitelijk  een  beloning  in  geld  en  in  natura  heeft  gestaan.  Onder  de  gegeven   omstandigheden,  waarin  geen  sprake  is  van  een  administratie  of  boekhouding  van  de   werkzaamheden  en  de  inkomsten,  kan  niet  worden  gezegd  dat  het  college  niet  mocht  overgaan  tot   het,  aan  de  hand  van  de  onderzoeksgegevens,  schattenderwijs  vaststellen  van  de  inkomsten  van   ƒ’’‡ŽŽƒ–‡Ǥ‡–Š‡–˜ƒ•–•–‡ŽŽ‡˜ƒ†‡œ‡‹‘•–‡‘’‡‡„‡†”ƒ‰˜ƒ͚͂͝ǡ-­‐-­‐  per  week,  uitgaande   van  40  werkweken  per  jaar,  is  appellante  zeker  niet  tekort  gedaan.     CRvB  12-­‐6-­‐2012  LJN  BW8094   Terugvordering  en  medeterugvordering.  Schending  inlichtingenverplichting.     Het  is  voldoende  aannemelijk  dat  betrokkene  2  niet  over  inkomen  of  vermogen  heeft  beschikt  in  de   periode  in  geding.  Door  de  gezamenlijke  huishouding  te  verzwijgen  is  het  college  de  mogelijkheid   ontnomen  om  aan  betrokkene  2,  in  het  kader  van  de  op  hem  van  toepassing  zijnde  wettelijke   arbeidsverplichtingen,  nadere  verplichtingen  op  te  leggen  dan  wel  hem  bij  het  verkrijgen  van  arbeid   te  ondersteunen.  Omdat  deze  verplichtingen  van  invloed  kunnen  zijn  op  het  recht  op  bijstand  dient   ook  deze  omstandigheid  in  aanmerking  te  worden  genomen  bij  de  beantwoording  van  de  vraag  of   betrokkenen  in  de  in  geding  zijnde  periode  recht  op  bijstand  zouden  hebben  gehad.  In  dit  geval  is  niet   aannemelijk  dat  het  college  nadeel  heeft  ondervonden  door  het  ontbreken  van  de  mogelijkheid  om   betrokkene  2  te  begeleiden  naar  arbeid.  Het  oordeel  van  de  rechtbank  dat  aannemelijk  is  dat  aan   betrokkenen  gedurende  de  periode  in  geding  bijstand  naar  de  norm  van  gehuwden  zou  zijn  verstekt   indien  betrokkene  1  haar  inlichtingenverplichting  naar  behoren  zou  zijn  nagekomen  is  juist.  Het   college  heeft  in  redelijkheid  geen  gebruik  kunnen  maken  van  zijn  bevoegdheid  tot  terugvordering.     CRvB  19-­‐6-­‐2012  LJN  BW8784   Kasstortingen,  herkomst  onbekend.   4.1.  Uit  de  afschriften  van  de  ING-­‐bankrekening  van  appellant  blijkt  dat  er  in  de  periode  van  juni  2004   –‘–͙‘–‘„‡”͚͘͘͠‡‡‰”‘‘–ƒƒ–ƒŽƒ••–‘”–‹‰‡Š‡‡ˆ–’Žƒƒ–•‰‡˜‘†‡ǡ˜ƒ”‹´”‡†˜ƒ͂͘͝ǡ-­‐-­‐  –‘–͂ 1.000,-­‐-­‐  per  keer,  –‘–‡‡–‘–ƒƒŽ„‡†”ƒ‰˜ƒ͙͙͂Ǥ͘͜͠ǡ-­‐-­‐.  Verder  is  op  9  december  2005  op  zijn   „ƒ”‡‡‹‰‡‡„‹Œ•…Š”‹Œ˜‹‰–‡œ‹‡‘†‡”˜‡”‡Ž†‹‰Dz„‘”‰ȏȋǤǤǤȌȐdzǤ‡”˜‡”Žƒ”‹‰˜ƒ†‡œ‡ kasstortingen  heeft  appellant  onder  meer  gesteld  dat  hij  geld  spaart  door  briefjes  van  respectievelijk  f   5,-­‐-­‐  ‡͂͝ǡ-­‐-­‐  apart  te  houden,  dat  hij  het  gespaarde  geld  na  een  tijdje  op  zijn  bankrekening  stort,  dat   hij  geld  leent  van  vrienden  en  dat  hij  geld  van  zijn  rekening  haalt  waarvan  hij  een  deel  later  weer   terugstort.  Over  de  borg  heeft  hij  verklaard  dat  hij  dit  geld  heeft  geleend  van  [S.]  in  verband  met  het   gebruik  van  zijn  auto  in  Egypte.  Verder  zijn  op  zowel  de  afschriften  van  zijn  bankrekening  als  van  zijn   creditcard  over  meerdere  maanden  opnames  te  zien  in  Egypte.  Appellant  heeft  verklaard  dat  hij  zijn   pinpas  en  zijn  creditcard  opstuurt  naar  Egypte,  dat  zijn  broer  geld  opneemt  ten  behoeve  van  zijn  zieke   moeder  en  dat  zijn  broer  de  pasjes  daarna  weer  terug  stuurt.       4.2.  Voor  de  door  appellant  gegeven  verklaringen  is  geen  bewijs  voorhanden  waarmee  de  herkomst   van  de  per  kas  gestorte  bedragen  kan  worden  aangetoond.  Appellant  heeft  niet  aannemelijk  gemaakt   dat  hij  geld  heeft  geleend.  Zijn  op  2  februari  2009  tegenover  de  sociale  recherche  afgelegde   verklaring  dat  hij  van  diverse,  voor  een  deel  niet  met  name  genoemde,  mensen  geld  heeft  geleend  en   de  door  hem  overgelegde  in  het  Duits  gestelde  verklaring  van  [S.]  van  11  maart  2009  zijn  in  dit   verband  onvoldoende.  Voorts  is  uit  het  onderzoek  gebleken  dat  appellant  over  de  meeste  maanden  in  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

de  in  geding  zijnde  periode  hogere  uitgaven  had  aan  vaste  lasten  dan  aan  inkomsten  uit  bijstand  en   toeslagen,  dat  er  nauwelijks  pintransacties  in  Nederland  waren  en  dat  er  weinig  opnames  waren  ten   behoeve  van  levensonderhoud.  Gelet  op  de  grote  onduidelijkheid  die  appellant  heeft  geschapen  en   heeft  laten  voortbestaan  over  de  herkomst  van  de  gestorte  bedragen  in  samenhang  bezien  met  de   omstandigheid  dat  de  uitgaven  per  maand  voor  de  vaste  lasten  doorgaans  hoger  waren  dan  de   inkomsten,  heeft  het  college  terecht  rekening  gehouden  met  de  mogelijkheid  dat  appellant   daarnaast  ook  middelen  heeft  verkregen  die  niet  in  de  stortingen  zijn  begrepen.  Appellant  heeft  niet   aannemelijk  gemaakt  hoe  hij  ondanks  zijn  beperkte  middelen  in  de  kosten  van  zijn  bestaan  heeft   kunnen  voorzien.  Daarvoor  kan  geen  verklaring  worden  gevonden  in  het  door  hemzelf  opgestelde   overzicht  van  opnames  en  stortingen,  aangezien  daarbij  wordt  uitgegaan  van  de  aanwezigheid  van   een  aanzienlijk  bedrag  aan  contant  geld  dat  hij  in  zijn  woning  bewaart,  waarvan  de  herkomst  niet   duidelijk  is.       4.3.  Door  zijn  handelwijze  is  appellant  de  op  hem  rustende  inlichtingenverplichting  niet  nagekomen.   Als  gevolg  hiervan  kon  niet  worden  vastgesteld  of  appellant  ten  tijde  als  hier  van  belang  verkeerde  in   bijstandbehoevende  omstandigheden.  Niet  ontkend  wordt  dat  er  sprake  is  van  een  lastige   bewijspositie  van  appellant,  doch  niet  van  een  onmogelijke.  Gelet  op  de  onder  4.2  vermelde  uit  het   onderzoek  blijkende  door  appellant  geschapen  en  niet  opgehelderde  onduidelijkheid,  liggen  de   gevolgen  daarvan  in  zijn  risicosfeer.  De  stelling  dat  hij  in  het  verleden  altijd  verantwoording  heeft   afgelegd  over  zijn  financiële  situatie  slaagt  in  het  licht  van  het  vorenstaande  niet.       CRvB  17-­‐7-­‐2012  LJN  BX1649   Recht  op  bijstand  niet  vast  te  stellen  wegens  werkzaamheden  in  muziekband.   Intrekking  bijstand  en  terugvordering.  Tussen  partijen  is  niet  in  geschil  dat  appellant  in  de  hier  te   beoordelen  periodes  als  keyboardspeler  deel  uitmaakte  van  de  muziekband.  Gezien  de  aard,  de   locaties  en  de  frequentie  van  de  optredens  van  de  band  en  de  omvang  van  de  periode  moet  worden   gesproken  van  op  geld  waardeerbare  activiteiten.  Appellant  was  verplicht  om  hiervan  melding  te   maken  bij  het  college.  Een  schending  van  de  inlichtingenverplichting  levert  een  rechtsgrond  op  voor   intrekking  van  de  bijstand,  indien  als  gevolg  daarvan  niet  kan  worden  vastgesteld  of,  en  zo  ja  in   hoeverre,  de  betrokkene  verkeert  in  bijstandbehoevende  omstandigheden.  Appellanten  zijn  er  niet  in   geslaagd  om  aannemelijk  te  maken  dat,  als  wel  aan  de  inlichtingenverplichting  was  voldaan,  in  de   betreffende  periodes  recht  op  bijstand  bestond.  Er  is  geen  sprake  van  dringende  redenen  om  van   terugvordering  af  te  zien.     CRvB  31  juli  2012,  BX3245  WWB   hoge  uitgaven  rechtvaardigen  een  vermoeden  van  ontvangen  middelen.  Over  de  laatste  ¾  jaar   bestaan  geen  aanwijzingen  dat  appellanten  autoleaseovereenkomsten  afsloten.  De  enkele   verklaring  van  de  zoon  die  niet  ondersteund  wordt  door  objectieve  feiten  is  onvoldoende   ˜ǣDz‹–‰ƒ˜‡†‹‡Š‡–˜‘‘”‡‡„‹Œ•–ƒndsgerechtigde  gebruikelijke  bestedingspatroon  ruimschoots   te  boven  gaan,  rechtvaardigen  de  vooronderstelling  dat  de  betrokkene  in  de  periode  van  belang   beschikte  of  redelijkerwijs  heeft  kunnen  beschikken  over  middelen  in  de  zin  van  artikel  31,  eerste  lid,   van  de  WWB.  Het  is  dan  aan  betrokkene  om  aannemelijk  te  maken  dat  het  tegendeel  het  geval  is.   ‡”‰‡Ž‹Œ†‡—‹–•’”ƒƒ˜ƒ†‡ƒƒ†˜ƒ͙͛ƒ’”‹Ž͚͙͘͘ǡ ͙͚͛͝dzdz  De  verklaring  van  de  zoon  dat  zijn   ˜ƒ†‡”‘’œ‹Œ˜‡”œ‘‡‡˜‘‘”œ‹Œ”‡‡‹‰ƒ—–‘ǯ•„‹Œȏƒƒm  autobedrijf]  heeft  geleased  vindt  voorts   geen  steun  in  objectieve  en  verifieerbare  gegevens,  zoals  met  de  betalingen  corresponderende  pin-­‐  of   kasopnames.  Appellanten  hebben  door  middel  van  die  verklaring  dan  ook  niet  aannemelijk  gemaakt   dat  appellant  bij  ƒ—–‘„‡†”‹Œˆȏƒƒƒ—–‘„‡†”‹ŒˆȐ„‡–ƒƒŽ†‡‡–‰‡Ž†ƒˆ‘•–‹‰˜ƒœ‹Œœ‘‘Ǥdz    

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599

Huisbezoek     LJN:  BP1627,  Centrale  Raad  van  Beroep,  18-­‐01-­‐2011   Huisbezoek  Ȅ  nader  onderzoek  Ȅ  rechtmatigheid     Uit  het  ingesteld  onderzoek  bleek  dat  er  sprake  was  van  een  verzwegen  gezamenlijke  huishouding.   Het  onderzoek  vond  met  name  plaats  door  ingestelde  observaties  en  het  afleggen  van  een   onaangekondigd  huisbezoek  De  betrokkene  acht  het  afgelegde  huisbezoek  onrechtmatig,  omdat  er   ten  tijde  van  het  huisbezoek  door  betrokkene  geen  uitkering  meer  werd  ontvangen.  De  Raad  acht  een   dergelijk  standpunt  onjuist.   Na  een  onrechtmatig  huisbezoek  mag  een  nader  onderzoek  worden  ingesteld  naar  de  rechtmatigheid   van  verleende  of  nog  te  verlenen  bijstand.  De  bevindingen  van  een  dergelijk  onderzoek  mogen  bij  de   beoordeling  van  het  recht  op  bijstand  worden  betrokken.  Dit  wordt  eerst  anders  indien  gezegd  moet   worden  dat  het  bestuursorgaan  in  redelijkheid  geen  gebruik  kan  maken  van  de  bevoegdheid  tot  het   instellen  van  een  nader  onderzoek  of  van  de  daardoor  verkregen  onderzoeksresultaten,  gelet  op  de   wijze  waarop  dat  in  het  concrete  geval  is  gebeurd.  Deze  uitzonderingssituatie  doet  zich  niet  voor  wat   betreft  de  door  betrokkene  op  13  februari  2007  afgelegde  verklaring.  Het  handhavingsonderzoek  is   gestart  naar  aanleiding  van  diverse  tips  over  mogelijke  samenwoning  van  betrokkene  met  een  andere   persoon.  Vervolgens  zijn  diverse  waarnemingen  bij  haar  woning  verricht.  Het  resultaat  van  die   waarnemingen  rechtvaardigt  op  zichzelf  al  dat  nader  onderzoek  werd  ingesteld,  waaronder  begrepen   dat  betrokkene  daarover  zou  worden  gehoord.  Verder  neemt  de  CRvB  in  aanmerking  het  tijdsverloop   tussen  de  datum  waarop  het  huisbezoek  is  afgelegd  en  de  datum  waarop  betrokkene  nader  is   gehoord,  dat  zij  zich  op  dat  gesprek  heeft  kunnen  voorbereiden  en  dat  het  gesprek  werd  gevoerd  in   aanwezigheid  van  haar  advocaat.       LJN:  BP8886,  Centrale  Raad  van  Beroep,  15-­‐03-­‐2011   Geen  redelijke  grond  voor  huisbezoek  en  nader  onderzoek  in  woning  van  aanvrager     Er  is  geen  sprake  van  een  redelijke  grond  voor  het  afleggen  van  een  huisbezoek  in  april  2008.  De   eerdere  twijfels  rond  de  leefsituatie  van  betrokkene  en  de  eerdere  weigeringen  mee  te  werken  aan   een  huisbezoek  en  een  nader  onderzoek  in  het  kader  van  een  bijstandsaanvraag,  zijn  onvoldoende   om  te  twijfelen  aan  de  juistheid  van  de  door  betrokkene  verstrekte  inlichtingen  omtrent  haar  woon-­‐   en  leefsituatie.  Er  wordt  betekenis  toegekend  aan  het  feit  dat  de  gemeente,  ondanks  die  al  in  april   2007  bestaande  twijfel  omtrent  de  woon-­‐  en  leefsituatie  van  betrokkene,  toch  bijstand  naar  de  norm   voor  een  alleenstaande  heeft  toegekend.  Voorts  levert  de  omstandigheid  dat  betrokkene  in  januari   2008  niet  meewerkte  aan  het  huisbezoek  en  verder  onderzoek,  waardoor  de  bijstand  werd   ingetrokken,  geen  gegrond  vermoeden  op  dat  over  de  te  beoordelen  woonsituatie  van  appellante  in   april  2008  onjuiste  of  onvolledige  informatie  is  verstrekt.  Betrokkene  mocht  dus  zonder  gevolgen   haar  medewerking  weigeren  aan  het  huisbezoek  en  aan  het  nader  onderzoek  naar  de  inhoud  van  de   ladenkast.  Omdat  het  hier  om  een  aanvraag  om  bijstand  gaat  en  sedert  de  aanvraag  een  lange   periode  is  verstreken  voorziet  de  Raad  niet  zelf.  Het  college  zal  een  nieuw  besluit  moeten  nemen  op   het  bezwaar  tegen  het  besluit  van  29  april  2008  met  inachtneming  van  de  uitspraak  van  de  Raad.     LJN:  BQ2068,  Centrale  Raad  van  Beroep,  12-­‐04-­‐2011   Huisbezoek;  redelijke  grond;  uitbreiding  onderzoek  van  medebewoning  naar  gezamenlijke   huishouding  toegestaan.   De  Raad  is  met  de  rechtbank  van  oordeel  dat  in  dit  geval  een  redelijke  grond  voor  het  huisbezoek   aanwezig  was.  Daarbij  neemt  de  Raad  in  aanmerking  dat  de  meerderjarige  zoon  van  appellante   volgens  de  gegevens  van  de  Gemeentelijke  basisadministratie  sinds  26  augustus  2005  niet  meer  op   het  woonadres  van  appellante  stond  ingeschreven,  dat  tijdens  een  huisbezoek  op  13  maart  2008  aan   het  adres  van  de  voormalige  partner  van  de  zoon  is  verklaard  dat  hij  bij  appellante  inwoont  en  dat  uit   de  gegevens  van  Suwi-­‐net  is  gebleken  dat  de  zoon  inkomsten  uit  arbeid  ontvangt  via  Intro   uitzendbureau,  waarbij  als  woonadres  het  adres  van  appellante  is  aangegeven.  Anders  dan  appellante  

Dé strategische en flexibele partner

[regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

ziet  de  Raad  in  de  omstandigheid,  dat  tijdens  het  -­‐  aldus  rechtmatig  aangevangen  -­‐  huisbezoek  het   onderzoek  niet  beperkt  is  gebleven  tot  het  onderwerp  medebewoning  door  de  zoon  van  appellante   maar  zich  mede  heeft  uitgestrekt  tot  de  vraag  of  sprake  was  van  een  gezamenlijke  huishouding  van   appellante  met  M,  evenmin  een  beletsel  om  de  onderzoeksbevindingen  (waaronder  de  verklaring  van   appellante)  buiten  beschouwing  te  laten.  De  Raad  neemt  hierbij  in  aanmerking  dat  het  huisbezoek   van  meet  af  aan  erop  gericht  was  duidelijkheid  te  verkrijgen  over  de  feitelijke  woon-­‐  en  leefsituatie   van  appellante  en  dat  tijdens  het  huisbezoek  M  en  diens  persoonlijke  bezittingen  in  de  woning  zijn   aangetroffen.  Die  aanwezigheid  vormde,  in  het  licht  van  appellantes  opgave  alleenstaand  te  zijn,  voor   het  College  terecht  een  aanknopingspunt  voor  nader  onderzoek  naar  de  juistheid  van  die  opgave.   Tenslotte  is  van  belang  dat  daarbij  geen  sprake  was  van  een  verdergaande  inbreuk  op  het  huisrecht   van  appellante  dan  waarvoor,  gelet  op  het  voorgaande,  reeds  voldoende  rechtvaardiging  aanwezig   was.  De  Raad  ziet  dan  ook  geen  grond  voor  het  oordeel  dat  de  onderzoeksbevindingen  van  het   huisbezoek,  waaronder  de  door  appellante  afgelegde  verklaring,  bij  de  beoordeling  van  het  recht  op   (voortzetting  van  de)  bijstand  als  onrechtmatig  verkregen  bewijs  buiten  beschouwing  dienen  te   blijven.     LJN:  BQ3205,  Centrale  Raad  van  Beroep,  12-­‐04-­‐2011   geen  redelijke  grond  voor  een  huisbezoek   Aan  het  nietmeewerken  aan  een  huisbezoek  kunnen  eerst  gevolgen  worden  verbonden  in  de  vorm   van  het  weigeren,  beëindigen  of  intrekken  van  de  bijstand  indien  voor  dat  huisbezoek  een  redelijke   grond  bestaat  (zie  bijvoorbeeld  de  uitspraak  van  23  november  2010,  LJN  BO7274,  JWWB  2011/32).   Naar  vaste  rechtspraak  van  de  Raad  is  van  een  dergelijke  grond  sprake  als  voorafgaand  aan  Ȅ  dat  wil   zeggen:  vóór  of  uiterlijk  bij  aanvang  van  Ȅ  het  huisbezoek  duidelijk  is  dát  en  op  grond  van  welke   concrete  objectieve  feiten  en  omstandigheden  redelijkerwijs  kan  worden  getwijfeld  aan  de  juistheid   of  volledigheid  van  de  door  de  betrokkene  omtrent  zijn  woon-­‐  en  leefsituatie  verstrekte  inlichtingen,   voor  zover  deze  gegevens  van  belang  zijn  voor  het  vaststellen  van  (de  omvang  van)  het  recht  op   bijstand  en  deze  gegevens  niet  op  een  andere  effectieve  en  voor  betrokkene  minder  belastende  wijze   kunnen  worden  geverifieerd  (zie  onder  meer  de  uitspraak  van  24  november  2009,  LJN  BK4057;  RSV   2010/19,  m.nt.  Stijnen).   In  de  onderhavige  zaak  was  sprake  van  het  instellen  van  een  huisbezoek  naar  aanleiding  van  een   fraudemelding,  waardoor  er  behoefte  was  om  inzage  te  hebben  in  de  bankafschriften  van   betrokkene.  De  Raad  is  echter  de  mening  toegedaan  dat  in  het  kader  van  het  onderzoek  in  eerste   instantie  van  een  minder  ingrijpend  middel  had  kunnen  worden  gebruikgemaakt  dan  het  afleggen   van  een  huisbezoek  namelijk  het  op  kantoor  uitnodigen  van  betrokkene  voor  het  overleggen  van  de   bankafschriften.     LJN:  BQ7881,  Centrale  Raad  van  Beroep,  31-­‐05-­‐2011   Het  verrichten  van  een  huisbezoek  en  het  hanteren  van  onderzoeksgegevens     Naar  aanleiding  van  het  gegeven  dat  betrokkene  drie  maanden  achtereen  geen  inkomstenverklaring   had  ingeleverd  werd  er  door  de  gemeente  een  onderzoek  ingesteld  naar  de  woon-­‐  en  leefsituatie  van   betrokkene.  Het  niet  inleveren  van  een  inkomstenverklaring  levert  in  de  regel  geen  grond  op  voor  het   afleggen  van  een  huisbezoek.   Nu  deze  wel  is  afgelegd  zijn  in  casu  de  onderzoeksgegevens  onrechtmatig.   Naar  het  oordeel  van  de  Raad  verzet  geen  rechtsregel  of  algemeen  rechtsbeginsel  zich  ertegen  dat  na   een  onrechtmatig  bevonden  huisbezoek  een  nader  onderzoek  wordt  ingesteld  naar  de   rechtmatigheid  van  verleende  of  nog  te  verlenen  bijstand  en  dat  de  bevindingen  van  een  dergelijk   onderzoek  bij  de  beoordeling  van  het  recht  op  bijstand  worden  betrokken.  Dat  betekent  dat  de   omstandigheid  dat  een  huisbezoek  onrechtmatig  is  in  beginsel  niet  meebrengt  dat  de  bevindingen  uit   een  nader  onderzoek  niet  mogen  worden  gebruikt  bij  de  beoordeling  van  het  recht  op  bijstand  van   degene  jegens  wie  dat  huisbezoek  onrechtmatig  is.  Dit  wordt  eerst  anders  indien  gezegd  moet   worden  dat  het  bestuursorgaan  in  redelijkheid  geen  gebruik  kon  maken  van  de  bevoegdheid  tot  het  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

instellen  van  een  nader  onderzoek  of  van  de  daardoor  verkregen  onderzoeksresultaten,  gelet  op  de   wijze  waarop  dat  in  het  concrete  geval  is  gebeurd.  In  hetgeen  betrokkene  heeft  aangevoerd,  ziet  de   Raad  geen  grond  voor  het  oordeel  dat  zich  hier  een  dergelijke  situatie  voordoet.   Uit  de  besluitvorming  van  het  college  maakt  de  Raad  op  dat  het  college  van  opvatting  is  dat  het   hoofdverblijf  van  J.  in  de  woning  van  betrokkene  vaststaat,  maar  dat  kan  niet  worden  vastgesteld  of   betrokkene  en  J.  een  gezamenlijke  huishouding  hebben  gevoerd  in  de  zin  van  art.  3  lid  3  WWB,  omdat   niet  kan  worden  beoordeeld  of  voldaan  is  aan  het  criterium  van  wederzijdse  zorg.  Het  college  heeft   hieruit  de  conclusie  getrokken  dat  in  het  geval  van  betrokkene  sprake  is  van  een  onduidelijke   woonsituatie,  als  gevolg  waarvan  het  recht  op  bijstand  niet  kan  worden  vastgesteld.   Gelet  op  de  uitspraken  van  de  Raad  van  28  januari  2003,  LJN  AF6274  (JABW  2003/92),  24  april  2007,   LJN  BA6868  (JWWB  2007/219),  en  30  januari  2007,  LJN  AZ8157  (JWWB  2007/100),  acht  de  Raad  deze   conclusie  onjuist.  Uit  deze  uitspraken  volgt  immers  dat  in  het  geval  van  betrokkene  het  niet   ƒƒ˜ƒƒ”†„ƒƒ”‹•†ƒ–Š‡–…‘ŽŽ‡‰‡Ǯ—‹–™‹Œ–ǯƒƒ”†‡‰”‘††ƒ–ƒŽ•‰‡˜‘Ž‰˜ƒŠ‡–‹‡–‘ˆ‘˜‘Ž†‘‡†‡ verstrekken  van  inlichtingen  over  de  woon-­‐  en  leefsituatie  het  recht  op  bijstand  niet  kan  worden   vastgesteld.  De  Raad  acht  hierbij  van  betekenis  dat  het  hier  gaat  om  voor  betrokkene  belastende   besluiten,  zodat  de  bewijslast  ter  zake  op  het  college  rust.     LJN:  BQ7593,  Centrale  Raad  van  Beroep,  31-­‐05-­‐2011   Geen  sprake  van  schending  huisrecht  bij  binnentreden  in  hal.   4.1.  Appellant  heeft  aangevoerd  dat  de  verklaring  van  [O.]  buiten  beschouwing  moet  worden  gelaten.   Deze  verklaring  is  afgelegd  tijdens  een  huisbezoek  door  ambtenaren  van  de  DWI,  zonder  dat  volgens   appellant  sprake  was  van  een  zogeheten  informed  consent.  De  Raad  overweegt  hieromtrent  dat  uit   de  rapportage  die  van  het  huisbezoek  is  opgemaakt  blijkt  dat  de  ambtenaren  zich  tegenover  [O.]   hebben  gelegitimeerd  en  het  doel  van  het  bezoek  hebben  uitgelegd.  [O.]  heeft  hen  vervolgens  in  de   hal  van  de  woning  toegelaten  en  daar  een  verklaring  afgelegd.  Omdat  appellant  beweerdelijk  een   kamer  huurt  en  deze  kamer  in  het  kader  van  het  huisbezoek  niet  is  binnengetreden,  is  jegens   appellant  geen  sprake  van  een  inbreuk  op  zijn  huisrecht.  Er  is  dan  ook  geen  rechtsgrond  om  de   verklaring  van  [O.]  buiten  beschouwing  te  laten.     CRvB  27-­‐1-­‐2012  LJN  BV0009   tijdens  niet  noodzakelijk  huisbezoek  onstaat  alsnog  redelijke  grond  voor  het  afleggen  van  een   huisbezoek.  waarschuwingsplicht  gemeente.     Daarom  had  appellant  een  medewerkingsverplichting.  Om  schending  van  die  verplichting  aan  zijn   besluitvorming  ten  grondslag  te  kunnen  leggen  moet  het  bijstandsverlenend  orgaan  aannemelijk   maken,  dat  betrokkene  ondubbelzinnig  duidelijk  is  gemaakt  dat  zijn  weigering  om  medewerking  te   verlenen  aan  voortzetting  van  het  huisbezoek  -­‐  anders  dan  bij  aanvang  daarvan  -­‐  nu  wel  gevolgen  zou   kunnen  hebben  voor  zijn  recht  op  bijstand  en  dat  betrokkene  vervolgens  die  medewerking  heeft   geweigerd.  In  dit  geval  heeft  het  College  deze  feiten  niet  aannemelijk  gemaakt.  Appellant  heeft  de   aanvankelijke  toestemming  wel  ondertekend.  Tijdens  het  huisbezoek  heeft  appellant  geen  verklaring   of  een  verslag  van  het  huisbezoek  ondertekend.  Appellant  betwist  de  lezing  van  de  ambtenaren  over   wat  gezegd  is,  terwijl  daarin  ook  geen  duidelijk  omslagpunt  is  te  vinden,  waarop  appellant  volgens  de   ambtenaren  niet  langer  zonder  gevolgen  voor  bijstandsverlening  zijn  medewerking  mocht  weigeren.   Daarbij  is  van  belang  dat  het  College  ook  een  Registratieformulier  huisbezoeken  (B)  hanteert  voor   gevallen  waarin  een  redelijke  grond  voor  een  huisbezoek  bestaat.  De  ambtenaren  hadden,  indien   appellant  verdere  medewerking  zou  hebben  geweigerd  en  zij  meenden  dat  appellant  daartoe   verplicht  zou  zijn,  dat  moment  uitdrukkelijk  moeten  markeren,  de  gevolgen  van  die  weigering  voor   het  recht  op  bijstand  van  appellant  duidelijk  moeten  maken  en  een  en  ander  buiten  twijfel  moeten   vastleggen  op  het  daarvoor  bedoelde  formulier.     CRvB  7-­‐1-­‐2012  LJN  BV3077  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

Er  bestaat  geen  aanleiding  appellanten  te  volgen  in  hun  standpunt  dat  toestemming  voor  een   huisbezoek  zou  moeten  worden  verleend  door  beide  in  de  bijstand  begrepen  echtgenoten.  Van   belang  is  dat  appellante  zonder  enig  voorbehoud  de  gevraagde  toestemming  heeft  verleend.  Er  is   •’”ƒ‡˜ƒ‡‡Dz‹ˆ‘”‡†…‘•‡–dzǤ‡„‡˜‹†‹‰‡˜ƒŠ‡–Š—‹•„‡œ‘‡„‹‡†‡‡‡–‘‡”‡‹‡†‡ grondslag  voor  het  standpunt  van  het  College  dat  ten  tijde  van  belang  sprake  was  van  inwoning  van   meerderjarige  kinderen  met  eigen  inkomsten  boven  het  daarvoor  geldende  normbedrag.  Het  College   was  bevoegd  de  bijstand  van  appellanten  met  10%  te  verlagen.     CRvB  24-­‐4-­‐2012  LJN  BW3994   Meewerken  aan  uitvoering  huisbezoek  of  niet?   Door  geen  nader  huisbezoek  meer  af  te  leggen,  ondanks  de  bereidheid  van  appellant  om  daaraan   mee  te  werken,  heeft  het  college  het  besluit  van  12  november  2008  in  strijd  met  artikel  3:2  van  de   Awb  niet  met  de  vereiste  zorgvuldigheid  voorbereid  en  genomen,  en  komt  dat  besluit,  voor  zover   daarbij  een  toeslag  is  toegekend  van  0%,  voor  vernietiging  in  aanmerking.  2)  Intrekking  en   terugvordering  wegens  verblijf  in  het  buitenland.  De  wettelijke  inlichtingenverplichting  rust  niet   alleen  op  degene  aan  wie  bijstand  is  toegekend,  maar  ook  op  degene  die  een  aanvraag  om  bijstand   heeft  ingediend.  Anders  dan  appellant  betoogt,  geldt  deze  inlichtingenverplichting  in  volle  omvang   ook  indien  betrokkene  geen  inlichtingenformulieren  ontvangt.  Appellant  heeft  nimmer  melding   gemaakt  van  zijn  verblijf  in  het  buitenland.  Nu  het  hier  onmiskenbaar  gaat  om  feiten  waarvan  het   appellant  redelijkerwijs  duidelijk  moet  zijn  dat  deze  van  invloed  konden  zijn  op  zijn  recht  op  bijstand,   is  sprake  van  schending  van  de  inlichtingenverplichting.  Als  gevolg  daarvan  is  aan  appellant  over  de  in   geding  zijnde  periodes  ten  onrechte  bijstand  verleend.  Het  college  was  bevoegd  om  de  bijstand  van   appellant  over  de  perioden  met  pinopnamen  in  het  buitenland  in  te  trekken  en  de  gemaakte  kosten   van  bijstand  over  die  periodes  van  hem  terug  te  vorderen.  3)  Zelf  voorzien.  De  Raad  bepaalt  dat  het   college  aan  appellant  een  toeslag  verleent  van  20%  op  de  voor  hem  geldende  bijstandsnorm  voor  een   alleenstaande.     CRvB  5-­‐6-­‐2012  LJN  BW7531   Geen  sprake  van  weigering  mee  te  werken  aan  huisbezoek.   Belanghebbende  heeft  het  college  verzocht  een  zelfstandig  schadebesluit  te  nemen  omdat  uit  een   uitspraak  van  een  rechtbank  is  komen  vast  te  staan  dat  het  college  onrechtmatig  tegen  hem  is   opgetreden.  Belanghebbende  stelt  immateriële  schade  te  hebben  geleden  en  schade  te  hebben   geleden  omdat  hij  niet  meer  verzekerd  was  tegen  ziektekosten.  Het  college  heeft  dit  verzoek   afgewezen.  De  gemeente  heeft  weliswaar  volgens  het  college  ten  onrechte  onderzoek  verricht,  doch   belanghebbende  heeft  niet  aannemelijk  gemaakt  dat  hij  als  gevolg  daarvan  in  zijn  eer  en  goede  naam   is  geschaad  of  op  andere  wijze  zodanig  in  zijn  persoon  is  aangetast  dat  dit  recht  geeft  op  enige   schadevergoeding.   Volgens  vaste  rechtspraak  is  een  beslissing  over  de  vergoeding  van  gestelde  geleden  schade  een   zelfstandig  schadebesluit  indien  deze  schade  het  gevolg  is  van  een  besluit  waartegen  bezwaar  en   beroep  mogelijk  is  (materiële  connexiteit).  Voorts  is  vaste  rechtspraak  dat  het  (hoger)  beroep  tegen   een  zelfstandig  schadebesluit  wordt  beoordeeld  door  de  bestuursrechter  die  bevoegd  is  te  oordelen   over  het  (hoger)  beroep  tegen  het  schadeveroorzakende  besluit  (processuele  connexiteit).  De  CRvB   oordeelt  dat  in  casu  sprake  is  van  processuele  connexiteit.  Het  aanspreken  op  straat  is  weliswaar  een   feitelijke  handeling,  maar  deze  maakte  deel  uit  van  onderzoeken  ter  voorbereiding  van  besluiten.     Volgens  vaste  rechtspraak  moet  voor  de  beantwoording  van  de  vraag  of  er  voldoende  aanleiding   bestaat  om  schadevergoeding  toe  te  kennen,  zoveel  mogelijk  aansluiting  worden  gezocht  bij  het   civiele  schadevergoedingsrecht.  Het  is  aan  belanghebbende  om  te  stellen  en  aannemelijk  te  maken   dat  hij  immateriële  schade  heeft  geleden  door  het  onrechtmatig  handelen  of  nalaten  van  de   gemeente.  Onder  schade  in  eer  of  goede  naam  is  te  verstaan  de  aantasting  van  het  gevoel  voor   eigenwaarde  en  de  waardering  die  men  bij  anderen  geniet.  De  CRvB  oordeelt  dat  de  gemeente  de   identiteit  en  de  persoon  van  belanghebbende  niet  in  de  publiciteit  heeft  gebracht,  zodat  publiekelijk  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

geen  verband  kan  zijn  gelegd  tussen  belanghebbende  en  bijstandsfraude.  De  enkele  omstandigheid   dat  onderzoek  wordt  verricht  naar  de  rechtmatigheid  van  een  uitkering,  en  dat  op  grond  daarvan   belastende  besluiten  kunnen  worden  genomen,  brengt  geen  schade  (in  eer  en  goede  naam)  toe.   Daartoe  is  van  belang  dat  de  rechtmatigheid  van  iedere  bijstandsuitkering  periodiek  moet  worden   onderzocht  en  dat  dus  aan  een  onderzoek  op  zich  geen  belastende  betekenis  kan  worden  toegekend.   Dat  het  onderzoek,  omdat  hij  behoorde  tot  een  bepaalde  op  afkomst  geselecteerde  groep,  als   kwetsend  kan  worden  ervaren  is  onvoldoende  om  vast  te  stellen  dat  sprake  is  van  schade  aan  eer  en   goede  naam  die  noopt  tot  toekenning  van  schadevergoeding.     Discriminatie  op  grond  van  ras  is  in  het  algemeen  een  ernstige  aantasting  van  een  fundamenteel   recht.  De  wijze  waarop  deze  aantasting  heeft  plaatsgevonden  rechtvaardigt  volgens  de  CRvB  echter   niet  de  toewijzing  van  schadevergoeding.  Het  gaat  hier  om  een  eenmalige  verboden  selectie.  Bij  de   uitvoering  zelf  is  geen  sprake  geweest  van  discriminerende  gedragingen  jegens  belanghebbende.  De   CRvB  stelt  vast  dat  de  Commissie  Gelijke  Behandeling  de  handelwijze  van  het  college  publiekelijk  en   voor  de  hele  groep  als  discriminerend  heeft  geoordeeld.  De  besluiten  tot  intrekking  van  het  recht  op   bijstand  en  afwijzing  van  de  aanvraag  om  bijstand  zijn  door  de  rechtbank  vernietigd  omdat  bij  het   daaraan  ten  grondslag  gelegde  onderzoek  sprake  was  van  een  discriminatoire  selectie.  Dat  oordeel   en  die  uitspraak  hebben  ruime  bekendheid  gekregen.  Daarmee  heeft  belanghebbende  volgens  de   CRvB  voldoende  genoegdoening  ontvangen  en  is  het  college  niet  gehouden  tot  betaling  van   schadevergoeding.    

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599

Leefvormen       LJN:  BP1488,  Centrale  Raad  van  Beroep,  11-­‐01-­‐2011   Gezamenlijke  huishouding  geen  stapeling  van  onweerlegbare  rechtsvermoedens     Art.  3  lid  4  aanhef  en  onder  a  WWB  bevat  twee  zogenoemde  onweerlegbare  rechtsvermoedens.  Het   eerste  betreft  de  ex-­‐gehuwden,  daaronder  begrepen  de  ex-­‐geregistreerden.  Volgens  vaste   rechtspraak  is  de  duur  van  dit  vermoeden  ook  beperkt  tot  twee  jaar.  Dit  rechtsvermoeden  heeft  het   college  toegepast  in  het  besluit  van  4  september  2008.  Het  tweede  in  die  bepaling  neergelegde   rechtsvermoeden  betreft  degenen,  die  voor  bijstandsverlening  als  gehuwden  zijn  aangemerkt.  Het  is   dit  laatste  rechtsvermoeden  dat  het  college  in  het  besluit  van  3  februari  2009  heeft  toegepast.  Ook  dit   rechtsvermoeden  vindt  blijkens  de  wetsgeschiedenis  daarin  zijn  rechtvaardiging  dat  er  in  dat  geval  in   redelijkheid  geen  twijfel  over  kan  bestaan  dat  de  feitelijke  situatie  beantwoordt  aan  die  van  een   gezamenlijke  huishouding.  Op  grond  van  deze  bepaling  kan  een  gezamenlijke  huishouding  slechts   aanwezig  worden  geacht  op  de  grond  dat  de  betrokkenen  eerder  voor  de  bijstandsverlening  als   gehuwden  zijn  aangemerkt,  indien  en  voor  zover  het  besluit  waarbij  de  betrokkenen  eerder  als   zodanig  zijn  aangemerkt  gebaseerd  is  op  dezelfde  mate  van  zekerheid  omtrent  het  feitelijk  bestaan   van  die  verhouding  tussen  betrokkenen.  Daarvan  zal  in  ieder  geval  sprake  zijn  indien  die  betrokkenen   bijstand  hebben  aangevraagd  naar  de  norm  voor  gehuwden  of  indien  aan  hen  bijstand  naar  die  norm   is  verleend.  Voorts  is  daarvan  sprake  indien  dat  eerdere  besluit  is  gebaseerd  op  de  erkenning  van   betrokkenen  dat  zij  een  gezamenlijke  huishouding  voeren  of  indien  daarbij  door  het  college  op  basis   van  onderzoek  naar  feiten  en  omstandigheden  is  vastgesteld  dat  sprake  is  van  wederzijdse  zorg.  Deze   mate  van  zekerheid  omtrent  het  feitelijk  bestaan  van  een  verhouding  tussen  betrokkenen  die  een   gelijkstelling  met  gehuwden  rechtvaardigt  ontbreekt  echter,  indien  het  eerdere  besluit  omtrent   bijstandsverlening  naast  de  vaststelling  dat  sprake  is  van  gezamenlijk  hoofdverblijf  uitsluitend  is   gebaseerd  op  toepassing  van  een  rechtsvermoeden  als  hiervoor  bedoeld.     LJN:  BP7658,  Centrale  Raad  van  Beroep,  01-­‐03-­‐2011   Onweerlegbaar  rechtsvermoeden  bij  terugvordering  wegens  verzwegen  gezamenlijke   huishouding     In  onderhavige  zaak  is  sprake  van  een  verzwegen  gezamenlijke  huishouding.  Hierbij  doet  de  vraag   zich  voor  vanaf  welke  datum  hiervan  sprake  is.  De  bewijsvoering  van  het  verzwijgen  van  de   gezamenlijke  huishouding  is  gebaseerd  op  onweerlegbaar  rechtsvermoeden.  De  Raad  geeft  in  deze   uitspraak  aan  dat  de  datum  op  basis  van  het  onweerlegbaar  rechtsvermoeden  eerst  ingaat  bij  de   ‰‡„‘‘”–‡˜ƒŠ‡–‹†Ǥ‹–‡”‡†‡ǣDz‡ƒƒ†Š‡‡ˆ–ƒŽ‡‡”†‡”‰‡‘‘”†‡‡Ž†ȋœ‹‡†‡—‹–•’”ƒƒ˜ƒ͙͟ƒ’”‹Ž 2007,  LJN  BA3329;  zie  JWWB  2007/164)  dat  voor  de  toepassing  van  artikel  3,  vierde  lid,  aanhef  en   onder  b,  van  de  Abw  en  de  WWB,  gelet  op  de  verstrekkende  gevolgen  van  het  aannemen  van  een   onweerlegbaar  rechtsvermoeden  daaraan  geen  verdergaande  betekenis  toekomt  dan  in  de  tekst  van   de  betrokken  bepaling  tot  uitdrukking  is  gebracht.  Dit  betekent  dat  in  de  periode  vóór  de  geboorte   van  een  kind  geen  sprake  kan  zijn  van  een  gezamenlijke  huishouding  als  bedoeld  in  artikel  3,  vierde   Ž‹†ǡƒƒŠ‡ˆ‡‘†‡”„ǡ˜ƒ†‡„™‡†‡dzǤ     LJN:  BP7700,  Centrale  Raad  van  Beroep,  01-­‐03-­‐2011   geen  sprake  van  duurzaam  gescheiden  leven  nu  betrokkenen  samen  frequent  activiteiten   ondernemen     In  de  eerste  plaats  wordt  overwogen  dat  de  gemeente  de  bijstand  ten  onrechte  heeft  ingetrokken  en   teruggevorderd  omdat  betrokkenen  een  (verzwegen)  gezamenlijke  huishouding  hebben  gevoerd.   Betrokkenen  waren  nog  gehuwd  zodat  had  moeten  worden  beoordeeld  of  betrokkene  duurzaam   gescheiden  leefde  van  haar  echtgenoot  en  om  die  reden  als  ongehuwd  diende  te  worden   aangemerkt.  Dit  leidt  tot  vernietiging  van  het  besluit.  De  Raad  laat  de  rechtsgevolgen  in  stand   aangezien  uit  de  feiten  voldoende  aannemelijk  is  geworden  dat  betrokkenen  niet  duurzaam   gescheiden  leefden.  Zo  heeft  de  man  verklaard  dat  hij  voor  de  kinderen  in  de  woning  van  de  vrouw  

Dé strategische en flexibele partner

[regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

komt  en  daar  dan  gemiddeld  één  à  twee  nachten  slaapt  en  dat  hij  sinds  mei/juni  2005  zijn   hoofdverblijf  daar  had.  De  vrouw  heeft  verklaard  dat  de  man  bijna  iedere  dag  bij  haar  is  en  af  en  toe   bij  haar  slaapt.  Verder  zijn  ze  samen  naar  Turkije  geweest  voor  vakanties.  De  Raad  overweegt  nog  dat   de  omstandigheden  die  tot  een  bepaalde  leefvorm  hebben  geleid,  de  motieven  van  de  betrokkenen   en  de  aard  van  hun  onderlinge  relatie  niet  van  belang  zijn  voor  de  beantwoording  van  de  vraag  of  zij  al   of  niet  duurzaam  gescheiden  leven.  Oordelend  over  de  rechtmatigheid  van  het  onderzoek,  overweegt   de  Raad  dat  er  geen  sprake  is  geweest  van  een  huisbezoek.  De  ambtenaren  zijn  de  woning  niet   binnengetreden.  Zij  hebben  slechts  aan  de  deur  vragen  aan  het  nichtje  van  de  man  gesteld.  Er  is  dus   geen  sprake  van  schending  van  het  huisrecht.  Reeds  daarom  kan  de  aldus  verkregen  informatie  niet   gelden  als  onrechtmatig  bewijs.  De  conclusie  is  dat  betrokkenen  niet  duurzaam  gescheiden  leefden   en  de  vrouw  daarom  geen  zelfstandig  subject  van  bijstandsverlening  was.  De  bijstand  is  ten  onrechte   verleend  naar  de  norm  voor  een  alleenstaande  ouder.  Het  college  is  bevoegd  over  te  gaan  tot   intrekking  en  terugvordering.     LJN:  BQ3752,  Centrale  Raad  van  Beroep,  19-­‐04-­‐2011   Bewoning  caravan.   Betrokkene  ontvangt  bijstand  en  bewoont  een  caravan  op  een  campingterrein  in  de  gemeente.  De   gemeente  herziet  in  het  kader  van  de  bijstandsverlening  aan  betrokkene  de  aan  hem  verleende   toeslag  tot  10%,  gezien  het  gegeven  dat  betrokkene  niet  in  een  woning  woonachtig  is  en  minder  dan   ͙͂͘͘͘ǡ͘͘•–ƒƒ‰‡Ž†˜‘‘”†‡…ƒ”ƒ˜ƒ’‡”Œƒƒ”„‡Š‘‡ˆ––‡˜‘Ž†‘‡Ǥ‡˜‘–‡˜‡ƒŽ•†‡”‡…Š–„ƒ tot  de  conclusie  dat  hier  niet  gesproken  kan  worden  van  een  zelfstandige  woning,  omdat  de   toercaravan  van  betrokkene  niet  kan  worden  bewoond  zonder  van  elders  gebruik  te  maken  van  een   aantal  van  de  elementaire  voorzieningen  te  benutten,  zoals  water,  elektriciteit,  toilet  en  douche.  De   verlaging  van  de  toeslag  is  dan  ook  terecht.     LJN:  BR3332,  Centrale  Raad  van  Beroep,  21-­‐07-­‐2011   Intrekking  en  terugvordering  bijstand.  Niet  duurzaam  gescheiden   Het  B&W  was  volledig  op  de  hoogte  van  de  gezondheidssituatie  van  appellante.  Door  de   vertegenwoordiger  van  het  college  is  ter  zitting  bevestigd  dat  de  betrokken  bijstandsconsulent  aan   appellant  heeft  uitgelegd  dat  hij  wegens  de  ziekte  van  appellante  in  haar  woning  aanwezig  mocht  zijn   om  voor  haar  en  voor  zijn  kinderen  te  zorgen.  Een  beslissingsbevoegde  ambtenaar  heeft  een   uitdrukkelijke,  ondubbelzinnige  en  ongeclausuleerde  toezegging  gedaan  over  de  tijd  die  appellant  in   de  woning  van  appellante  mocht  doorbrengen.  Nu  deze  toezegging  naar  het  oordeel  van  de  Raad  bij   appellanten  gerechtvaardigde  verwachtingen  hebben  gewekt,  staat  het  vertrouwensbeginsel  in  de   weg  aan  gebruikmaking  van  de  bevoegdheid  tot  intrekking  van  de  bijstand  en  (mede)terugvordering   van  de  gemaakte  kosten  van  bijstand.     CRvB  26-­‐07-­‐2011,  nr.  09/2198  WWB,  LJN:  BR3329   Aannemelijk  maken  zorgbehoefte,  bewijslast  blh.     Indien  een  belanghebbende  zich  erop  beroept  dat  in  zijn  geval  een  uitzondering  op  een  algemene   regel  van  toepassing  is,  ligt  het  in  beginsel  op  zijn  weg  aannemelijk  te  maken  dat  de   uitzonderingssituatie  zich  daadwerkelijk  voordoet.   Van  een  zorgbehoefte  zoals  bedoeld  in  artikel  3  lid  2  onderdeel  a  WWB  is  sprake  indien  een   belanghebbende  aanspraak  zou  kunnen  maken  op  plaatsing  in  een  AWBZ-­‐instelling  maar  daar  om   hem  moverende  redenen  van  heeft  afgezien  of  op  een  wachtlijst  daarvoor  is  geplaatst,  dan  wel  indien   belanghebbende  vanwege  ziekte  of  een  of  meer  stoornissen  van  lichamelijke,  verstandelijke  of   geestelijke  aard  blijvend  niet  in  staat  is  een  eigen  huishouding  te  voeren  omdat  hij  is  aangewezen  op   intensieve  zorg  van  anderen.     CRvB  14-­‐12-­‐2011  LJN  BU8221  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

Niet  duurzaam  gescheiden  levend.  verbreking  samenwoning  geen  eigen  keuze,  maar  dat   betekent  niet  dat  samenwoning  niet  meer  kan  worden  hersteld   Intrekking  toeslag  voor  één-­‐oudergezin.  Sinds  huwelijk  voldoet  appellante  niet  meer  aan  de   –‘‡‡‹‰•˜‘‘”™ƒƒ”†‡Ǥ‡‰”‹’Ǯ†——”œƒƒ‰‡•…Š‡‹†‡Ž‡˜‡ǯǤ‡Ž‹•™ƒƒ”„‡•–‘†‡”˜‘‘” appellante  en  haar  echtgenoot,  gelet  op  diens  ongewenstverklaring  in  2008,  geen  mogelijkheid   (meer)  om  in  Nederland  samen  te  leven,  maar  dat  betekent  niet  dat  de  samenwoning  niet  elders  had   kunnen  worden  aangevangen  of  voortgezet.  In  zoverre  dient  de  verbreking  van  de  samenwoning  te   worden  beschouwd  als  eigen  keuze,  en  kan  dus  niet  worden  gesproken  van  een  door  geen  van  beide   echtelieden  gewilde  toestand  die  de  echtelijke  samenwoning  daadwerkelijk  belette.  Geen  recht  op   een  toeslag  voor  een  één-­‐oudergezin.  De  stelling  van  appellante  dat  zij  erop  mocht  vertrouwen  dat  zij   aan  de  voorwaarden  voor  toekenning  van  de  toeslag  voor  een  één-­‐oudergezin  voldeed,  althans  dat  zij   niet  redelijkerwijs  kon  weten  dat  zij  op  de  toeslag  geen  recht  had,  en  dat  de  Minister  de  toekenning   om  deze  reden  niet  mocht  herzien,  slaagt.  Uit  de  aan  appellante  persoonlijk  gerichte  brief  van  12   september  2006  heeft  zij  mogen  afleiden  dat  zij  aan  de  wettelijke  voorwaarden  voor  toekenning  van   de  aangevraagde  toeslag  voldeed,  nu  zij  Ȃ  terwijl  zij  ook  voldeed  aan  de  andere  vermelde   voorwaarden  Ȃ  op  het  moment  dat  zij  haar  aanvraag  indiende  niet  met  haar  echtgenoot  een   huishouding  voerde.  Dat  de  door  de  Minister  verstrekte  informatie  onjuist  is  (omdat  het  niet   gezamenlijk  voeren  van  een  huishouding  geen  wettelijke  voorwaarde  voor  toekenning  van  de  toeslag   is),  hetgeen  appellante  volgens  de  Minister  zou  hebben  kunnen  blijken  uit  andere  informatiebronnen,   brengt  daarin  geen  verandering.  Anders  dan  de  Minister  is  de  Raad  van  oordeel  dat  de  brief   appellante  geen  aanleiding  behoefde  te  geven  nadere  informatie  in  te  winnen.     CRvB  15-­‐12-­‐2011  LJN  BU8501   Gezamenlijke  huishouding.  de  situatie  van  appellant  en  E.  stijgt  in  de  desbetreffende  periode  uit   boven  hetgeen  in  een  commerciële  kostgangsrelatie  gebruikelijk  is.   De  Raad  is  met  de  rechtbank  van  oordeel  dat  de  onderzoeksbevindingen  een  toereikende  grondslag   bieden  voor  het  oordeel  dat  appellant  en  [E.E.]  blijk  hebben  gegeven  zorg  te  dragen  voor  elkaar.   Hierbij  neemt  de  Raad  in  aanmerking  dat  uit  de  door  appellant  en  [E.E.]  afgelegde  verklaringen  volgt   dat  zij  gezamenlijk  maaltijden  gebruiken,  beiden  huishoudelijke  taken  voor  hun  rekening  nemen,   gezamenlijk  wassen  en  dat  [E.E.]  de  hele  woning  gebruikt.  Voorts  blijkt  uit  die  verklaringen  dat  [E.E.]   de  scooter  van  appellant  tot  haar  beschikking  had  en  daarvan  veel  gebruik  heeft  gemaakt  en  dat   appellant  haar  met  zijn  auto  naar  school  en  naar  de  trein  heeft  gebracht.  Ook  heeft  appellant  -­‐   geconfronteerd  met  de  storting  van  salaris  van  [E.E.]  op  zijn  bankrekening  -­‐  verklaard  dat  [E.E.]   vergeetachtig  is,  geen  structuur  in  haar  leven  heeft  en  dat  hij  haar  probeert  haar  te  coachen.  Zo  belt   hij  haar  op  als  zij  haar  schooltas  vergeet  en  heeft  hij  zijn  rekening  ter  beschikking  gesteld  omdat  zij   haar  bankpas  was  verloren.  Daarbij  is  uit  de  door  appellant  overgelegde  bankgegevens  gebleken  dat   appellant  op  24  juni  2009  een  betaling  ten  behoeve  van  [E.E.]  heeft  gedaan  aan  een  ROC  waar  zij  een   opleiding  volgt.     4.5.  De  Raad  is  met  de  rechtbank  van  oordeel  dat  de  situatie  van  appellant  en  [E.E.]  in  de   desbetreffende  periode  uitstijgt  boven  hetgeen  in  een  commerciële  kostgangerrelatie  gebruikelijk  is.   Uit  de  gedingstukken  blijkt  duidelijk  dat  appellant  en  [E.E.]  in  aanzienlijke  mate  zorg  dragen  voor   elkaar  en  dat  er  geen  duidelijke  afbakening  is  in  hun  woon-­‐  en  leefsituatie,  zoals  gebruikelijk  bij  een   ‘•–‰ƒ‰‡””‡Žƒ–‹‡Ǥ‡‰‡•–‡Ž†‡„‹Œ†”ƒ‰‡˜ƒȏǤǤȐ˜ƒ͙͂͘͝ǡ-­‐-­‐  per  maand  kan  niet  worden  beschouwd   als  een  reële  zakelijke  vergoeding  voor  hetgeen  appellant  aan  onderdak  en  verzorging  bood  maar   dient  te  worden  gekwalificeerd  als  een  bijdrage  in  de  kosten  van  de  huishouding.  Voor  de  stelling  dat   [E.E.]  in  aanvulling  op  voormelde  geldelijke  bijdrage  een  vergoeding  heeft  betaald  door  het  verrichten   van  bepaalde  huishoudelijke  werkzaamheden  heeft  de  Raad  in  de  gedingstukken  -­‐  waaronder  een   door  appellant  overgelegde  huurovereenkomst  en  de  door  appellant  afgelegde  verklaring  -­‐  geen   aanknopingspunten  gevonden.     CRvB  29-­‐5-­‐2012  LJN  BW6818  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

Geen  sprake  van  duurzaam  gescheiden  leven.   Gelet  op  de  feiten  en  omstandigheden,  in  onderlinge  samenhang  bezien,  kan,  anders  dan  appellante   betoogt,  in  de  periode  in  geding  niet  worden  gesproken  van  duurzaam  gescheiden  levende   echtgenoten.  Er  is  geen  aanleiding  voor  het  oordeel  dat  appellante  en  de  echtgenoot  niet  aan  hun   verklaringen  kunnen  worden  gehouden.  De  bevindingen  uit  de  gedane  waarnemingen  en  observaties   alsmede  de  verklaring  van  de  buurman  van  appellante,  die  in  dit  verband  als  aanvullend  bewijs  dienen   te  worden  gezien  en  als  zodanig  voldoende  concreet  zijn,  bevestigen  de  verklaring  van  appellante  dat   de  echtgenoot  vrijwel  dagelijks  bij  haar  en  de  kinderen  verbleef.  Er  bestond  voldoende  aanleiding  om   door  middel  van  waarnemingen  te  onderzoeken  of  de  echtgenoot  bij  appellante  verbleef.  Niet  kan   worden  gezegd  dat  het  doen  van  waarnemingen  onevenredig  is  ten  opzichte  van  het  met  het   onderzoek  nagestreefde  doel.  De  verklaringen  van  de  neef,  achterneef  en  verhuurder  doen  aan  het   voorgaande  niet  af.     CRvB  24-­‐7-­‐2012  LJN  BX2508   Geen  sprake  van  huurverhouding,  gezamenlijke  huishouding  aannemelijk.   4.3.  Niet  in  geschil  is  dat  appellante  en  [D.]  gedurende  de  hier  te  beoordelen  periode  hun  hoofdverblijf   in  dezelfde  woning  hadden,  zodat  aan  het  eerste  criterium  van  een  gezamenlijke  huishouding  is   voldaan.       4.4.  Het  tweede  criterium  waaraan  moet  zijn  voldaan,  is  dat  van  de  wederzijdse  zorg.  Deze  kan  blijken   uit  een  bepaalde  mate  van  financiële  verstrengeling  tussen  de  betrokkenen  die  verder  gaat  dan  het   uitsluitend  delen  van  de  woonlasten  en  hiermee  samenhangende  lasten.  Indien  van  een  zodanige   verstrengeling  niet  of  slechts  in  geringe  mate  sprake  is,  kunnen  ook  andere  feiten  en  omstandigheden   voldoende  zijn  om  aan  te  nemen  dat  de  betrokkenen  in  zorg  voor  elkaar  voorzien.  Een  afweging  van   alle  ten  aanzien  van  betrokkenen  gebleken  feiten  en  omstandigheden,  die  niet  van  subjectieve  aard   zijn,  zal  bepalend  zijn  voor  het  antwoord  op  de  vraag  of  aan  het  zorgcriterium  in  een  concreet  geval  is   voldaan.       4.5.  Appellante  is  op  14  april  2009  gehoord  door  een  ambtenaar  bijzonder  onderzoek  en  een   bijstandsconsulent.  Het  daarvan  opgemaakte  rapport  is  op  ambtseed  en  naar  waarheid  opgemaakt   en  ondertekend.  Appellante  heeft  volgens  dit  rapport  geweigerd  het  te  ondertekenen,  omdat  het   onjuistheden  zou  bevatten.  Zij  kon  destijds  niet  aangeven  welke.  Het  betoog  dat  appellante  niet  aan   haar  verklaring  kan  worden  gehouden  omdat  deze  onjuistheden  bevat,  faalt.  Appellante  heeft   destijds  en  ook  ter  zitting  niet  kunnen  aangeven  op  welke  onderdelen  de  verklaring  onjuist  is.  De   verklaring  komt  overeen  met  de  overige  bevindingen  van  het  onderzoek.  Appellante  heeft  voorts  ter   zitting  van  de  Raad  vele  van  de  in  haar  verklaring  beschreven  elementen  van  wederzijdse  zorg,  zoals   onder  4.6  nog  te  noemen,  erkend.       4.6.  Uit  het  onderzoeksrapport  en  de  verklaring  van  appellante  blijkt  dat  appellante  vanaf  2001  bij  [D.]   woonde,  eerst  op  het  adres  [adres  1]  te  Mierlo  en  daarna  op  het  adres  [adres  2]  te  Mierlo.  De   aanwezige  huurcontracten  zijn  door  appellante  zelf  opgesteld.  Appellante  betaalde  huur  als  zij  geld   over  had.  Appellante  mocht  van  [D.]  bij  hem  blijven  wonen  tot  zij  zelfstandige  woonruimte  zou   vinden.  [D.]  reed  appellante  naar  de  huisarts  en  het  ziekenhuis.  Daarnaast  zijn  zij  gezamenlijk  een   aantal  dagen  naar  Duitsland  geweest  om  de  kleinkinderen  en  de  zieke  zus  van  appellante  te   bezoeken.  Ook  deden  zij  gezamenlijk  boodschappen.  Appellante  waste  ook  kleding  van  [D.].  [D.]   gebruikte  de  koelkast  van  appellante.  Appellante  betaalde  ook  wel  eens  benzine  voor  [D.].  Appellante   heeft  het  huis  op  het  adres  [adres  1]  schoongemaakt,  ook  na  de  verhuizing  toen  [D.]  dit  te  koop   aanbood.  Tijdens  het  huisbezoek  bleek  dat  er  door  nagenoeg  het  hele  huis  spullen  van  appellante   lagen,  waaronder  kleding  en  administratie.       4.7.  De  onderzoeksbevindingen  bieden  een  toereikende  feitelijke  grondslag  voor  de  conclusie  dat  in  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

de  te  beoordelen  periode  sprake  was  van  wederzijdse  zorg  in  de  in  4.4  bedoelde  zin.  De  feiten  en   omstandigheden  wijzen  op  een  in  een  zakelijke  relatie  ongebruikelijke  verbondenheid  en  op  een  mate   van  verantwoordelijkheid  voor  elkaar  die  de  grenzen  van  een  zuiver  zakelijke  (huur)relatie   overschrijden.       4.8.  Het  betoog  van  appellante  dat  sprake  is  van  een  tijdelijke  noodsituatie  faalt.  Zij  woonde  vanaf   2001  bij  [D.]  zodat,  in  de  periode  hier  ter  beoordeling,  niet  gesproken  kan  worden  van  een  tijdelijke   situatie.  Dat  appellante  een  haar  aangeboden  passende  woning  heeft  geweigerd  en  zij  haar   inschrijving  voor  een  nieuwe  woning  met  ingang  van  1  juli  2008  op  passief  heeft  gezet,  duiden   evenmin  op  aanwezigheid  van  een  tijdelijke  noodsituatie.       CRvB  7-­‐8-­‐2012  LJN  BX3971   Geen  sprake  van  wederzijdse  zorg     ˜ǣDzUit  wat  hiervoor  is  overwogen  rijst  het  beeld  op  dat  de  zorg  tussen  betrokkene  en  [P.]  vrijwel   uitsluitend  van  [P.]  kwam.  Dit  beeld  wordt  bevestigd  door  de  verklaring  van  [P.],  ondersteund  door  de   verklaringen  van  diverse  getuigen  en  de  gezinsvoogd,  over  haar  relatie  met  betrokkene  en  de  wijze   waarop  hij  met  haar  en  de  kinderen  is  omgegaan.  Onvoldoende  aannemelijk  is  geworden  dat  de  zorg   die  betrokkene  aan  de  kinderen  heeft  geboden  van  structurele  aard  is  geweest,  mede  in  aanmerking   genomen  dat  betrokkene  niet  de  hele  week  bij  betrokkene  verbleef  en  dikwijls  afwezig  was  in   ˜‡”„ƒ†‡–˜‡”„Ž‹Œˆ‹Š‡–„—‹–‡Žƒ†Ǥdz     CRvB  8-­‐8-­‐2012  LJN  BX4033   De  enkele  verklaring  van  appellant  is  onvoldoende  om  de  samenwoning  op  te  baseren.   4.4.  Vaststaat  dat  uit  de  relatie  van  appellant  en  de  moeder  een  kind  is  geboren.  Voor  de   beantwoording  van  de  vraag  of  ten  tijde  hier  van  belang  sprake  was  van  een  gezamenlijke   huishouding  is  om  die  reden  bepalend  of  appellant  en  de  moeder  hun  hoofdverblijf  hadden  in   dezelfde  woning.       4.5.  Het  aanhouden  van  afzonderlijke  adressen  hoeft  niet  aan  het  hebben  van  hoofdverblijf  in   dezelfde  woning  in  de  weg  te  staan.  In  dat  geval  zal  aannemelijk  moeten  zijn  dat  desondanks  een   feitelijke  situatie  van  samenwoning  bestaat  doordat  slechts  één  van  beide  ter  beschikking  staande   woningen  wordt  gebruikt  dan  wel  doordat  op  een  andere  wijze  zodanig  gebruik  van  de  woningen   wordt  gemaakt  dat  in  feite  van  samenwonen  moet  worden  gesproken.       4.6.  Van  de  zijde  van  het  college  is  ter  zitting  erkend  dat  de  conclusie  dat  sprake  is  van  een   gezamenlijk  hoofdverblijf  uitsluitend  berust  op  de  door  appellant  op  16  augustus  2011  afgelegde   ˜‡”Žƒ”‹‰ǡ‡†ƒ‡–ƒ‡‘’Š‡–˜‘Ž‰‡†‡…‹–ƒƒ–ǣDz ‡‹††‡Ž†•Žaapt  de  moeder  van  mijn  kind   twee  à  drie  dagen  per  week  op  mijn  adres.  Dit  is  niet  sinds  de  bevalling,  tijdens  de  kraamperiode  heeft   zij  in  haar  eigen  bed  geslapen.  Ikzelf  logeer  (zelf)  twee  à  drie  nachten  op  het  adres  van  de  moeder  van   mijn  kind,  als  mijn  ‹††ƒƒ”‘‘‹•dzǤ       4.7.  Uit  de  gedingstukken  blijkt  dat  appellant  bij  aanvang  van  het  gesprek  op  16  augustus  2011  heeft   verzocht  het  gesprek  met  een  audio-­‐recorder  op  te  nemen,  hetgeen  is  geweigerd.  De  verklaring  van   appellant  is  tijdens  het  gesprek  door  de  handhavingsspecialisten  op  schrift  gesteld,  aan  appellant   voorgelezen  en  door  appellant  per  pagina  ondertekend.  Op  14  september  2011  heeft  appellant  een   klacht  ingediend  tegen  het  verloop  van  het  gesprek  op  16  augustus  2011,  de  duur  van  het  gesprek,  de   wijze  waarop  de  verklaring  is  opgesteld  en  de  druk  die  op  hem  is  uitgeoefend  om  de  verklaring  te   ondertekenen.  Tevens  heeft  hij  in  deze  klacht  afstand  genomen  van  de  op  schrift  gestelde  verklaring.       4.8.  De  enkele  verklaring  van  appellant  vormt  in  dit  geval  onvoldoende  feitelijke  grondslag  voor  de   vaststelling  dat  appellant  en  de  moeder  gedurende  de  periode  in  geding  op  een  zodanig  wijze  van  hun  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

 

[gggroup.nl]

woningen  gebruik  hebben  gemaakt  dat  in  feite  van  samenwoning  moet  worden  gesproken.  In  dit   verband  is  van  belang  dat  die  verklaring  uiterst  summier  is,  dat  het  onder  4.6  genoemde  citaat  voor   meerderlei  uitleg  vatbaar  is,  dat  appellant  de  juistheid  en  volledigheid  van  de  verklaring  heeft   bestreden  en  dat  er  geen  sprake  is  van  enig  ondersteunend  bewijs.  Tevens  heeft  het  college  ten   onrechte  geen  aandacht  besteed  aan  de  schriftelijke  verklaring  van  de  moeder  van  19  oktober  2011,   herhaald  op  7  december  2011,  waarin  zij  stelt  dat  de  op  schrift  gestelde  verklaring  van  appellant  geen   juiste  weergave  van  de  werkelijkheid  betreft.  Volgens  haar  slapen  zij  en  appellant  veel  minder  vaak   samen  dan  waarvan  het  college  uitgaat.      

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599

Re-­‐integratie,  verplichtingen,  maatregelen     CRvB  14-­‐12-­‐2010  LJN  BO9003   Verwijtbaarheid.     Op  de  gezinsbijstand  wordt  een  maatregel  toegepast  wegens  schending  inlichtingenverplichting   echtgenoot.   Appellante  heeft  aangevoerd  dat  deze  schending  haar  niet  te  verwijten  is,  omdat  zij  van  de   hennepkwekerij  niet  op  de  hoogte  was.  Nu  de  maatregel  wordt  toegepast  op  de  gezinsbijstand  geldt,   naar  het  oordeel  van  de  Raad,  niet  als  vereiste  dat  de  schending  van  de  inlichtingenverplichting   appellante  persoonlijk  en  individueel  moet  kunnen  worden  verweten.  De  in  de  WWB  neergelegde   systematiek  heeft  tot  gevolg  dat  voor  de  beoordeling  van  de  verwijtbaarheid  van  de   maatregelwaardige  gedraging  als  bedoeld  in  artikel  18,  tweede  lid,  van  de  WWB  geldt  dat   verwijtbaarheid  van  een  van  de  in  de  gezinsbijstand  begrepen  partners  voldoende  is  te  achten.  Dat  de   gezinsbijstand  ingevolge  artikel  45,  vierde  lid,  van  de  WWB  in  beginsel  aan  ieder  van  de   rechthebbende  echtgenoten  voor  de  helft  wordt  uitbetaald  leidt  de  Raad  niet  tot  een  ander  oordeel.   Nu  niet  kan  worden  gezegd  dat  elke  vorm  van  verwijtbaarheid  ontbreekt,  was  het  College  gehouden   met  toepassing  van  artikel  18,  tweede  lid,  van  de  WWB  de  gezinsbijstand  te  verlagen  overeenkomstig   de  Afstemmingsverordening.     Daarnaast  heeft  appellante  aangevoerd  dat  de  maatregel  die  geldt  voor  het  schenden  van  de   inlichtingenverplichting  in  haar  geval  ten  onrechte  is  verdubbeld  wegens  recidive,  omdat  de  eerdere   maatregel  is  opgelegd  voor  een  maatregelwaardige  gedraging  van  haar  echtgenoot  en  niet  van   haarzelf.  Gelet  echter  op  het  feit  dat  de  eerdere  maatregel  is  toegepast  op  de  gezinsbijstand  van   appellante  en  haar  echtgenoot,  heeft  het  College  deze  naar  het  oordeel  van  de  Raad  terecht   betrokken  bij  de  toepassing  van  de  recidivebepaling  van  de  Afstemmingsverordening.     CRvB  6-­‐1-­‐2011  LJN  BU7777   Verlaging  bijstand  met  20%.     Appellanten  zijn  tekort  geschoten  in  hun  besef  van  verantwoordelijkheid  voor  de  voorziening  in  het   bestaan  door  in  plaats  van  de  ontvangen  erfenis  op  de  bank  te  laten  staan,  het  hele  bedrag  ineens  in   contanten  op  te  nemen  en  thuis  te  bewaren.  Hiermee  hebben  appellanten  het  risico  van  een  inbraak   in  het  leven  geroepen  en  onverantwoord  gehandeld.  De  verklaringen  die  appellanten  hebben   gegeven  voor  hun  handelwijze  doen  aan  deze  kwalificatie  noch  aan  de  verwijtbaarheid  afbreuk.  Het   College  was  gehouden  aan  appellanten  een  maatregel  op  te  leggen  met  inachtneming  van  de   Verordening.  De  maatregel  ter  hoogte  van  20%  van  de  bijstandsnorm  is  niet  onredelijk  of  anderszins   onaanvaardbaar  is.  Geen  omstandigheden  die  het  College  aanleiding  hadden  moeten  geven  de   opgelegde  maatregel  te  matigen.  Evenmin  sprake  van  dringende  redenen  om  van  het  opleggen  van   de  maatregel  af  te  zien.     CRvB  13-­‐3-­‐2012  LJN  BV8884   Maatregel  ten  onrechte  opgelegd  aangezien  college  geen  maatwerk  heeft  geleverd  bij  de   reintegratie  van  blh.   Na  de  ziekmelding  van  appellante  en  haar  claim  dat  zij  absolute  rust  nodig  had  heeft  het  college  haar   medisch  laten  onderzoeken  door  Ausems  met  een  zeer  ruime  vraagstelling.  Zonder  de  uitkomst  van   dit  onderzoek  af  te  wachten  heeft  het  college  appellante  een  voorziening  doen  aanbieden  die   bestond  uit  het  verrichten  van  werkzaamheden  bij  Praktijkjob.  Daarmee  heeft  het  college  niet  het   vereiste  maatwerk  geleverd.  De  naam  van  het  aangeboden  product  (Direct  Werken)  en  de  gekozen   voltijdse  aanstelling  veronderstellen  arbeidsgeschiktheid,  terwijl  het  college  had  aangekondigd  dat   de  begeleiding  door  Praktijkjob  zou  worden  afgestemd  op  de  uitkomsten  van  het  medisch  en   arbeidskundig  onderzoek.  Deze  handelwijze  van  het  college  is  dermate  onzorgvuldig,  dat  voor   appellante  niet  de  verplichting  bestond  om  met  ingang  van  9  juni  2008  van  de  aangeboden  

Dé strategische en flexibele partner

[regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

voorziening  gebruik  te  maken.  De  Raad  vernietigt  de  aangevallen  uitspraak,  verklaart  het  beroep   gegrond  en  herroept  het  besluit  van  2  oktober  2008  voor  zover  daarbij  de  bijstand  is  verlaagd.     CRvB  24-­‐4-­‐2012  LJN  BW4400   Geen  verplichting  gebruik  te  maken  van  voorziening  gericht  op  sociale  activering  voor  vijftien  uur   per  week,  nu  geen  perspectief  bestaat  op  verkrijging  van  reguliere  arbeid.   4.2.1.  Uit  de  tekst  van  artikel  6,  aanhef  en  onder  c,  van  de  WWB  -­‐  ‹Š‡–„‹Œœ‘†‡”†‡™‘‘”†‡Ǯ‘‰ ‹‡–‘‰‡Ž‹Œǯ-­‐  in  verbinding  met  artikel  6,  aanhef  en  onder  b,  van  de  WWB  vloeit  voort  dat  voor  de   verplichting  om  op  grond  van  artikel  9,  eerste  lid,  aanhef  en  onder  b,  van  de  WWB  gebruik  te  maken   van  een  voorziening  gericht  op  sociale  activering  voor  een  aantal  uur  per  week,  is  vereist  dat  de   mogelijkheid  bestaat  dat  de  belanghebbende  op  enig  moment  algemeen  geaccepteerde  arbeid,   waarbij  geen  gebruik  wordt  gemaakt  van  een  voorziening,  kan  verkrijgen.  Dit  brengt  mee  dat,  indien   die  mogelijkheid  niet  bestaat,  de  belanghebbende  niet  kan  worden  verplicht  gebruik  te  maken  van   een  dergelijke  voorziening.       4.2.2.  De  geschiedenis  van  de  totstandkoming  van  de  WWB  leidt  niet  tot  een  ander  oordeel.  Uit  de   memorie  van  toelichting  blijkt  het  volgende.  In  de  WWB  staat  voor  personen  jonger  dan  65  jaar  het   uitgangspunt  werk  boven  inkomen  centraal.  Alle  inspanningen  van  betrokkene  en  de  gemeente   dienen  te  zijn  gericht  op  arbeidsinschakeling.  Het  primaat  van  arbeidsinschakeling  laat  onverlet  dat   de  gemeente  de  mogelijkheid  heeft  een  voorziening  aan  te  bieden  in  plaats  van  arbeid,  als  daarmee   voor  betrokkene  de  kans  op  duurzame  arbeidsinschakeling  wordt  vergroot  (Kamerstukken  II  2002/03,   28  870,  nr  3,  blz.  4  en  5).  Sociale  activering  heeft  tot  doel  personen  met  een  grote  afstand  tot  de   arbeidsmarkt  terug  te  leiden  naar  de  arbeidsmarkt,  of  indien  dit  nog  niet  mogelijk  is,  als  tussendoel  te   bevorderen  dat  personen  zelfstandig  kunnen  deelnemen  aan  het  maatschappelijk  leven  (idem,  blz.  35   en  ook  blz.  7).  Hieruit  volgt  dat  indien  het  einddoel,  arbeidsinschakeling,  niet  kan  worden  bereikt,  er   geen  grond  is  een  belanghebbende  te  verplichten  om  gebruik  te  maken  van  een  voorziening  gericht   op  sociale  activering.       4.2.3.  In  de  nota  naar  aanleiding  van  het  verslag  waarop  het  college  zich  beroept  (Kamerstukken  II   2002/03,  28  870,  nr  13,  blz.  4),  is  vermeld  dat  een  belanghebbende  verplicht  is  algemeen   geaccepteerde  arbeid  te  aanvaarden  en,  wanneer  dat  (nog)  niet  tot  de  mogelijkheden  behoort,   verplicht  is  gebruik  te  maken  van  voorzieningen,  waaronder  sociale  activering.  Het  enkele  feit  dat  het   ™‘‘”†Ǯ‘‰ǯ–—••‡ŠƒƒŒ‡•‹•‰‡’Žƒƒ–•–ǡ„‹‡†–‰‡‡‰”‘†‘–‘–‡‡ƒ†‡”‘‘”†‡‡Ž†ƒ‹͜Ǥ͚Ǥ͙‡ 4.2.2  te  komen,  te  minder  nu  in  deze  nota  de  uitgangspunten  van  de  WWB  en  de  visie  over  het   einddoel  van  een  voorziening  niet  zijn  gewijzigd  (idem,  blz.  4  en  26).  Voorts  is  in  deze  nota  vermeld   dat  het  kabinet  beseft  dat  er  zich  altijd  omstandigheden  voor  blijven  doen  waaronder  een  algehele   ontheffing  van  de  arbeidsverplichtingen  het  meest  reëel  is.  Daarbij  is  opgemerkt  dat  een  ontheffing  in   beginsel  altijd  tijdelijk  is  en  dat  gemeenten  dus  gehouden  zijn  om  van  tijd  tot  tijd  te  (laten)   beoordelen  of  de  noodzaak  tot  ontheffing  nog  aanwezig  is  (idem,  blz.  44).       4.3.  Uit  het  aan  het  bestreden  besluit  ten  grondslag  liggende  advies  blijkt  dat  bij  appellant  sprake  is   van  meervoudige  problematiek.  Appellant  heeft  zowel  psychische  als  lichamelijke  klachten  waardoor,   in  combinatie  met  zijn  leeftijd  van  58  jaar,  gebrekkige  taalbeheersing,  gebrek  aan  opleiding  en  gebrek   aan  werkervaring  sprake  is  van  een,  door  de  arbeidsdeskundige  als  zeer  groot  bestempelde,  afstand   tot  de  arbeidsmarkt.  De  verzekeringsarts  acht  appellant  in  staat  om  dagelijks  enkele  uren  per  dag  met   lichte  oefeningen  bezig  te  zijn,  maar  beantwoordt  de  vraag  of  daardoor  reguliere  arbeid  in  het   verschiet  komt  te  liggen,  ontkennend.  Hij  wijst  er  daarbij  op  dat  het  afgelopen  jaar  wat  dat  betreft   geen  ontwikkeling  heeft  laten  zien  en  niets  erop  wijst  dat  daarop  in  de  toekomst  wel  perspectief  is.   Ook  de  arbeidsdeskundige  oordeelt  dat  geen  reëel  perspectief  bestaat  op  re-­‐integratie  in  regulier   werk.      

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

4.4.  Uit  deze  adviezen  blijkt  dat  er  ten  tijde  van  belang  geen  grond  was  aan  te  nemen  dat  voor   appellant  de  mogelijkheid  bestaat  op  enig  moment  algemeen  geaccepteerde  arbeid,  waarbij  geen   gebruik  wordt  gemaakt  van  een  voorziening,  te  verkrijgen.  Dit  brengt  mee  dat  het  college  appellant   bij  het  besluit  van  15  september  2010  ten  onrechte  heeft  verplicht  deel  te  nemen  aan  een  voorziening   gericht  op  sociale  activering  voor  maximaal  vijftien  uur  per  week.       CRvB  8-­‐5-­‐2012  LJN  BW5431   4.2.  Appellanten  hebben  voorts  betwist  dat  sprake  is  geweest  van  een  belemmering  van  de   inschakeling  in  de  arbeid.  Meer  in  het  bijzonder  betwisten  zij  dat  appellant  zich  jegens  het  CBB  zeer   respectloos  heeft  opgesteld  en  dat  appellant  te  kennen  heeft  gegeven  aan  het  traject  geen   medewerking  te  willen  verlenen.  Dit  betoog  van  appellant  slaagt  niet.  De  Raad  verwijst  naar  de  feiten   en  omstandigheden  zoals  vermeld  in  de  onder  1.2  genoemde  eindrapportage.  Appellanten  hebben   daar  onvoldoende  tegenover  gesteld.  Evenmin  slaagt,  gelet  op  de  inhoud  van  de  eindrapportage,  het   betoog  van  appellant  dat  hij  ten  onrechte  niet  eerst  is  gewaarschuwd  en  dat  hij  slechts  één   uitnodiging  voor  een  gesprek  heeft  ontvangen.  Het  college  heeft  dan  ook  terecht  in  houding,   instelling  en  gedrag  van  appellant  jegens  het  CBB  -­‐  een  en  ander  heeft  ook  geleid  tot  beëindiging  van   het  re-­‐integratietraject  -­‐  aanleiding  gevonden  voor  de  conclusie  dat  appellant  de  inschakeling  in  de   arbeid  heeft  belemmerd,  waarbij  past  de  maatregel  van  verlaging  van  de  bijstand  van  appellanten   gedurende  een  maand  met  20%  van  de  bijstandsnorm.       CRvB  15-­‐5-­‐2012  LJN  BW6525   Onzorgvuldig  onderzoek  ontheffing  arbeidsverplichtingen.   Ontheffing  van  de  arbeidsverplichtingen  bedoeld  in  artikel  9,  lid  1,  WWB,  behoudens  de  verplichting   om  mee  te  werken  aan  een  onderzoek  naar  de  mogelijkheden  tot  arbeidsinschakeling  en  de   verplichting  om  gedurende  maximaal  vijftien  uur  per  week  en  drie  uur  per  dag  deel  te  nemen  aan  een   traject  gericht  op  sociale  activering  of  maatschappelijke  participatie.  Onzorgvuldig  onderzoek.  Het   advies  aan  het  college  is  opgesteld  door  een  registerarbeidsdeskundige.  In  het  advies  is  vermeld  dat   de  verzekeringsarts  een  onderzoek  heeft  verricht,  maar  niet  waaruit  de  onderzoeksactiviteiten  van  de   verzekeringarts  hebben  bestaan.  In  het  advies  komt  niet  naar  voren  of  de  verzekeringsarts  het  dossier   van  appellant  heeft  bestudeerd  en  over  welke  gegevens  hij  beschikte.  Evenmin  wordt  duidelijk  of  de   verzekeringsarts  eigen  onderzoek  heeft  gedaan  en  evenmin  of  contact  is  opgenomen  met  de  huisarts   van  appellant.     CRvB  12-­‐6-­‐2012  LJN  BW8664   Beoordelingsvrijheid  college  bij  aanbieden  re-­‐integratietraject.     4.2.  Uit  het  rapport  van  5  oktober  2009  komt  naar  voren  dat  de  door  appellante  voorgestelde   postacademische  dagbladopleiding  te  Rotterdam  of  de  cursus  journalistieke  vaardigheden  van  de   Hogeschool  Utrecht  voor  haar  geen  meerwaarde  hebben,  te  meer  omdat  appellante,  als  zij  zich   breder  opstelt,  op  korte  termijn  op  de  arbeidsmarkt  kan  slagen.  Daarbij  wijst  de  rapporteur  tevens  op   de  redelijk  onvoorspelbare  arbeidsmarkt  voor  journalisten,  die  ook  in  de  advertentie  voor  de  cursus  te   Utrecht  wordt  genoemd.       4.3.  De  Raad  is  met  de  rechtbank  van  oordeel  dat  appellante  over  meer  dan  minimale   startkwalificaties  beschikt.  Zoals  de  Raad  eerder  heeft  overwogen  (CRvB  12  oktober  2010,  LJN   BO1036)  geldt  voor  personen,  zoals  appellante,  die  een  opleiding  op  het  niveau  van  wetenschappelijk   onderwijs  hebben  afgerond  als  uitgangspunt  dat  het  al  bereikte  opleidingsniveau  voldoende  basis   vormt  voor  (her)inschakeling  op  de  arbeidsmarkt.  Daarnaast  kan  van  degenen  die  aanspraak  maken   op  bijstand  gelet  op  artikel  9,  eerste  lid,  aanhef  en  onder  a,  van  de  WWB  worden  gevergd  dat  zij,  met   inachtneming  van  hun  krachten  en  bekwaamheden  niet  alleen  passende  maar  ook  algemeen   geaccepteerde  arbeid  proberen  te  verkrijgen.  Appellante  heeft  naar  voren  gebracht  dat  de  door  haar   gewenste  cursussen  in  de  journalistiek  haar  mogelijkheden  op  de  arbeidsmarkt  zullen  verruimen.  Zij  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

heeft  echter  op  geen  enkele  wijze  aannemelijk  gemaakt  dat  deze  cursussen  daadwerkelijke  zullen   bijdragen  aan  haar  arbeidsinschakeling.  Het  college  heeft  deze  cursussen  dan  ook  in  redelijkheid  niet   aangemerkt  als  een  voor  arbeidsinschakeling  noodzakelijke  voorziening.       CRvB  3-­‐7-­‐2012  LJN  BX0513   Maatregel  wegens  bedreiging  jobcoach.   Maatregel.  Verlaging  bijstand  met  20%  voor  de  duur  van  een  maand  (maatregel  1).  Het  re-­‐ integratietraject  is  door  de  aan  appellant  verweten  gedragingen  geëindigd.  Maatregel.  Verlaging   bijstand  met  20%  voor  de  duur  van  twee  maanden  (maatregel  2).  Het  college  heeft  de  telefonische   bedreiging  van  appellant  tegenover  zijn  jobcoach  terecht  gekwalificeerd  als  een  zeer  ernstige   misdraging.  Echter,  ten  tijde  van  dat  incident  was  geen  sprake  van  het  niet  nakomen  van  een   verplichting  als  bedoeld  in  die  bepaling.  Aan  het  re-­‐integratietraject  was  toen  al  een  einde  gekomen.   Daardoor  bestond  er  geen  grondslag  voor  het  opleggen  van  een  maatregel.  Dit  is  niet  door  rechtbank   onderkend,  zodat  de  aangevallen  uitspraak  in  zoverre  wordt  vernietigd.  Vernietiging  van  het   bestreden  besluit  voor  zover  dat  betrekking  heeft  op  maatregel  2.  Herroeping  van  het  primaire  besluit   waarbij  maatregel  2  is  opgelegd.     CRvB  14-­‐8-­‐2012,  LJN  BX4572     maatregeloplegging  wegens  onvoldoende  meewerken  kan  leiden  tot  gedragsverandering.  Met   die  gedragsverandering  moet  bij  de  heroverweging  in  bezwaar  rekening  mee  worden  gehouden.   Dit  voor  zover  de  gedragsverandering  binnen  de  maatregelperiode  valt   Uit  de  geschiedenis  van  de  totstandkoming  van  de  WWB  valt  af  te  leiden  dat  de  strekking  van  de  in   artikel  18,  derde  lid,  van  deze  wet  neergelegde  verplichting  tot  heroverweging  is  om  -­‐  bij  verlaging   van  de  bijstand  over  een  periode  van  langer  dan  drie  maanden  -­‐  tussentijds  te  kunnen  inspelen  op   door  die  maatregel  opgetreden  veranderingen  in  gedrag  of  omstandigheden  van  de   bijstandontvanger  (Kamerstukken  II,  2002/03,  28  870,  nr.  13,  blz.  37).  Ook  bij  een  verlaging  van  de   bijstand  over  een  periode  korter  dan  drie  maanden  kan  het  bestuursorgaan,  al  dan  niet  op  verzoek   van  de  belanghebbende,  overgaan  tot  heroverweging  van  een  opgelegde  maatregel.  Zoals  de  Raad   eerder  heeft  overwogen  in  zijn  uitspraak  van  19  april  2011,  LJN  BQ3002,  behelst  de  heroverweging   overigens  geen  integrale  heroverweging  als  bedoeld  in  artikel  7:11  van  de  Algemene  wet   bestuursrecht  (Awb),  ten  aanzien  van  de  eerder  opgelegde  maatregel,  maar  een  meer  beperkte   heroverweging  met  als  doel  vast  te  stellen  of  de  belanghebbende  tussentijds  blijk  heeft  gegeven  van   een  zodanige  gedragsverandering  of  dat  sprake  is  van  een  zodanige  wijziging  van  omstandigheden,   dat  aanleiding  bestaat  de  eerder  opgelegde  maatregel  in  zwaarte  of  duur  bij  te  stellen.  Daarbij  gaat   het,  zoals  de  Raad  heeft  overwogen  in  zijn  uitspraak  van  29  juni  2010,  LJN  BN1383,  om   gedragsveranderingen  of  wijzigingen  gelegen  binnen  de  periode  waarover  de  maatregel  zich  uitstrekt   te  rekenen  vanaf  het  opleggen  van  de  maatregel  en  dat  een  gedragsverandering  van  na  die  periode  in   ‡‡–‡˜‡”˜‡”™‹Œ†‡”†˜‡”„ƒ†•–ƒƒ––‘–†‡ƒƒ–”‡‰‡ŽǤdz   Noot  AB:  het  is  dus  van  groot  belang  tegelijk  met  het  indienen  van  een  bezwaarschrift  de   gedragsverandering  aan  de  consulent  kenbaar  te  maken  en  betrokkene  zelf  ook  contact  te  laten   opnemen.  Opvallend  is  dat  het  hier  dus  niet  gaat  om  een  ex  tunc  toetsing  (t.t.v.  de  bip).  Deze   heroverweging  moet  ook  plaats  vinden  bij  maatregelen  korter  dan  drie  maanden.        

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599

Voorliggende  voorzieningen  /  bijzondere  bijstand     CRvB  19-­‐4-­‐2011  LJN  BQ3009   Bijzondere  bijstand  voor  kosten  manuele  therapie.  Grondslag  en  reikwijdte  art.  35.1  WWB.   Voorliggende  voorziening.  Bewuste  beslissing  over  noodzaak  vergoeden  kosten.   Aanvraag  om  bijzondere  bijstand  voor  de  kosten  van  10  behandelingen  manuele  therapie  in  verband   met  klachten  van  whiplash.  De  aanvraag  is  -­‐  na  bezwaar  -­‐  onder  verwijzing  naar  artikel  35.1  WWB   afgewezen  op  de  grond  dat  appellant  door  het  niet  afsluiten  van  een  aanvullende  verzekering   tekortschietend  besef  van  verantwoordelijkheid  voor  de  voorziening  in  het  bestaan  heeft  betoond.     1.  Vastgesteld  wordt  dat  het  College  bij  de  afwijzing  van  de  aanvraag  toepassing  heeft  gegeven  aan   artikel  35.1  WWB  in  verband  met  het  verwijtbaar  niet  aanvullend  verzekeren.  Dat  is  niet  juist,   aangezien  artikel  35.1  WWB  geen  ruimte  biedt  voor  de  beoordeling  of  een  belanghebbende  zich   verwijtbaar  heeft  gedragen  en  of  dit  verwijtbaar  gedrag  ertoe  heeft  geleid  dat  hij  een  beroep  op  de   bijzondere  bijstand  moet  doen.  Die  beoordeling  dient  plaats  te  vinden  in  het  kader  van  de  toepassing   van  artikel  18.2  WWB  of  artikel  4.8.2.b  WWB.  Zie  ook  CRvB  2  maart  2010,  LJN  BL7308.     2.  Vastgesteld  wordt  voorts  dat  in  het  geval  van  appellant  de  kosten  van  manuele  therapie  -­‐een   gespecialiseerde  vorm  van  fysiotherapie  -­‐,  voor  zover  het  betreft  de  eerste  negen  behandelingen,  niet   worden  vergoed  op  basis  van  het  (op  de  Zvw  gebaseerde)  Besluit  zorgverzekering,  nu  de  aandoening   van  appellant  weliswaar  voorkomt  op  de  in  bijlage  1  bij  dat  besluit  vermelde  lijst,  maar  voor   verzekerden  van  18  jaar  en  ouder  de  kosten  van  de  eerste  negen  behandelingen  fysiotherapie  niet   behoren  tot  de  kosten  van  de  zorg  die  op  grond  van  het  bij  of  krachtens  de  Zvw  bepaalde  (met  ingang   van  1  januari  2006)  voor  vergoeding  in  aanmerking  komen.  Geoordeeld  wordt  dat  met  het  buiten  de   voorziening  laten  van  de  kosten  van  de  eerste  negen  behandelingen  fysiotherapie  voor  de  in  bijlage  1   aangegeven  aandoeningen  voor  genoemde  categorie  van  verzekerden  een  bewuste  beslissing  is   genomen  over  de  noodzaak  van  het  vergoeden  van  deze  kosten.  Hiervoor  worden  voldoende   aanknopingspunten  gezien  in  hetgeen  is  vermeld  in  de  toelichting  op  de  wijziging  van  artikel  3a  van   de  (toenmalige)  Regeling  paramedische  hulp   ziekenfondsverzekering,  waaruit  blijkt  dat  bij  de  beslissing  om  de  aanspraak  op  onder  meer   fysiotherapie  te  beperken  de  omvang  en  de  noodzaak  van  de  voorzieningen,  de  kwaliteitseisen  die   daaraan  gesteld  moeten  worden,  en  de  betaalbaarheid  in  aanmerking  zijn  genomen.  Dit  betekent  dat   er  voor  het  College,  voor  zover  het  betreft  de  eerste  negen  behandelingen,  in  beginsel  geen  ruimte  is   om  de  gevraagde  bijzondere  bijstand  te  verstrekken.  Het  bepaalde  in  artikel  15.1.  2e  volzin  WWB   staat  hieraan  in  de  weg.  Voor  zover  het  betreft  de  tiende  behandeling,  staat  -­‐  gegeven  het  feit  dat   appellant  hiervoor  een  beroep  kan  doen  op  de  Zvw  -­‐  artikel  15.1.1e  volzin  WWB  aan  het  verstrekken   van  bijzondere  bijstand  in  de  weg.       CRvB  19-­‐4-­‐2011  LJN  BQ3122   Er  is  een  bewuste  beslissing  genomen  om  de  kosten  van  alternatieve  geneeskundige  zorg  buiten   het  zorgpakket  van  de  Zorgverzekeringswet  te  laten  vanwege  het  ontbreken  van  de  noodzaak   om  deze  kosten  te  vergoeden.   Voor  de  kosten  van  medische  zorg  dient  de  Zorgverzekeringswet  in  beginsel  als  een  aan  de  WWB   voorliggende  toereikende  en  passende  voorziening  als  bedoeld  in  art.  15  WWB  te  worden  beschouwd.   De  behandelingen  van  betrokkene  door  een  arts  voor  natuurgeneeswijze  en  psychosynthese,  een   spiritueel  hulpverlener  en  een  PMS-­‐deskundige  worden  onbetwist  gerekend  tot  de  medische  zorg.   Geneeskundige  zorg  behoort,  mede  gelet  op  art.  2.4  tot  en  met  2.6  Besluit  zorgverzekeringen,  tot  het   zorgpakket  van  de  Zvw.  In  gevallen  waarin  deze  zorg,  als  zijnde  niet  noodzakelijk,  niet  behoort  tot  de   prestaties  die  op  grond  van  het  bij  of  krachtens  de  Zvw  bepaalde  voor  vergoeding  in  aanmerking   komen,  staat  het  bepaalde  in  art.  15  lid  1  tweede  volzin  WWB  aan  bijstandsverlening  in  de  weg.  Deze   situatie  doet  zich  hier  voor.  Art.  2.4  lid  1  Besluit  zorgverzekeringen  bepaalt  dat  geneeskundige  zorg   de  zorg  omvat  zoals  huisartsen,  medisch  specialisten,  klinisch-­‐psychologen  en  verloskundigen  die   plegen  te  bieden.  Alternatieve  geneeskundige  behandelingen  worden  niet  door  de  zojuist  genoemde  

Dé strategische en flexibele partner

[regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

medische  zorgverlener  geboden.  Hiermee  is  een  bewuste  beslissing  genomen  over  de  noodzaak  van   het  vergoeden  van  de  kosten  van  alternatieve  geneeskundige  behandelingen.  Dit  betekent  dat  niet   toegekomen  wordt  aan  een  beoordeling  van  de  medische  noodzaak  van  de  alternatieve   geneeskundige  behandelingen  waarvoor  bijzondere  bijstand  is  aangevraagd.   Evenmin  is  er  sprake  van  zeer  dringende  redenen  als  bedoeld  in  art.  16  lid  1  WWB  om  af  te  wijken  van   art.  15  lid  1  WWB.     CRvB  31-­‐5-­‐2011  LJN  BQ7744   Kosten  uitvaart;  richtprijs   Betrokkene  is  onterfd  door  haar  vader.  Om  die  reden  was  het  college  eerst  van  mening  dat  de  kosten   van  de  uitvaart  van  vader  voor  betrokkene  niet  als  noodzakelijke  kosten  in  de  zin  van  art.  35  WWB   kunnen  worden  aangemerkt.  Bij  nader  besluit  van  10  april  2008  heeft  het  college  aan  betrokkene  een   „‡†”ƒ‰˜ƒ͂  149,93  vergoed.  Het  geschil  betreft  dan  nog  de  omvang  van  de  kosten.  Betrokkene   meent  dat  moet  worden  uitgegaan  van  het  bedrag  dat  staat  vermeld  op  de  nota  van  de   —‹–˜ƒƒ”–‘†‡”‡‡”ǡ–‡™‡–‡͂  6.669,15.  Het  college  stelt  zich  op  het  standpunt  dat  de  kosten  Ȅ  in   overeenstemming  met  zijn  beleidsregels  Ȅ  ‰‡ƒš‹‡‡”†‘’͂͛Ǥ͛͘͘ǡ͘͘‘‡–‡™‘”†‡‰‡•–‡Ž†Ǥ Overwogen  wordt  dat  het  college  in  het  kader  van  de  verlening  van  bijzondere  bijstand  de   vergoedingen  vast  kan  stellen  op  forfaitaire  bedragen  of  richtprijzen  waarmee  de  betrokkene  in  staat   wordt  gesteld  de  goedkoopste  adequate  voorziening  te  treffen.  Het  is  dan  aan  betrokkene  om   aannemelijk  te  maken  dat  deze  vergoeding  in  het  concrete  geval  niet  toereikend  is  voor  de  te  maken   noodzakelijke  extra  kosten.  Daarvan  is  i.c.  geen  sprake.  Het  college  heeft  de  bijstand  terecht   ˜ƒ•–‰‡•–‡Ž†‘’͂  149,93  (na  aftrek  van  de  nalatenschap).     CRvB  7-­‐6-­‐2011  LJN  BQ9581   Hanteren  richtprijzen.   De  gemeente  verleende  aan  betrokkene  bijzondere  bijstand  in  de  kosten  van  een  babyuitzet.  De   betrokkene  was  het  niet  eens  met  de  hoogte  van  de  verstrekking.  De  Raad  oordeelt  dat  een   bestuursorgaan  niet  de  bevoegdheid  kan  worden  ontzegd  om  wat  betreft  de  omvang  van   noodzakelijke  kosten  uitgangspunten  te  formuleren  en  neer  te  leggen  in  richtlijnen/prijslijsten  aan  de   hand  waarvan  bijzondere  bijstand  wordt  verleend.  De  door  het  college  gehanteerde  richtprijs  voor   ‡‡„ƒ„›—‹–œ‡–ǡ–‡–‹Œ†‡‹‰‡†‹‰‰‡•–‡Ž†‘’͙͂Ǥ͙͘͡ǡ‘–†‡ƒƒ†‹‡–‘ƒƒ˜ƒƒ”†„ƒƒ”‘ˆ onredelijk  voor.     CRvB  21-­‐6-­‐2011  LJN  BR0313   Afwijzing  aanvraag  om  bijzondere  bijstand  voor  de  periodieke  salariskosten  van  de   bewindvoerder.     De  voorschotten  op  het  salaris  van  de  bewindvoerder  konden  uit  de  boedel  konden  worden  voldaan.   Deze  kosten  van  schuldsanering  kunnen  (...)  geheel  binnen  het  kader  van  het  daarvoor  in  de  Fw   ontwikkelde  stelsel  worden  afgewikkeld  en  dienen  naar  het  oordeel  van  de  Raad,  zoals  (het  College)   ook  heeft  aangevoerd,  niet  langs  de  weg  van  de  bijzondere  bijstand  te  worden  afgewenteld  op  voor   de  uitvoering  van  de  WWB  aan  de  gemeente  beschikbaar  gestelde  middelen.       CRvB  21-­‐6-­‐2011  LJN  BR0338  (idem:  BR0325)   Afwijzing  aanvraag  om  bijzondere  bijstand  ingediend  voor  de  salariskosten  van  de   „‡™‹†˜‘‡”†‡”˜ƒƒˆ†‡†ƒ–—˜ƒƒƒ˜”ƒƒ‰–‡„‡†”ƒ‰‡˜ƒ͂͜͟ǡ͘͞’‡”ƒƒ†Ǥ   De  boedels  van  betrokkenen  boden  ten  tijde  hier  in  geding  onvoldoende  ruimte  voor  de  maandelijkse   betaling  van  het  voorschot  op  het  salaris  van  de  bewindvoerder.  De  Raad  is  dan  ook  met  (het   College),  en  anders  dan  de  rechtbank,  van  oordeel  dat  de  kosten  waarvoor  bijzondere  bijstand  is   gevraagd  zich  bij  betrokkenen  niet  voordoen.  Dat  betrokkenen,  naar  zij  stellen,  de  door  de  rechtbank   gehanteerde  spelregels  moesten  ondertekenen  alvorens  zij  tot  de  schuldsaneringsregeling  werden  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

toegelaten,  maakt  dat  niet  anders.  Immers  (...)  een  uitvoeringspraktijk  waarbij  van  de  betrokken   schuldenaar  wordt  verlangd  het  salaris  van  de  bewindvoerder  steeds  te  betalen,  ook  al  zakt  zijn   inkomen  daardoor  onder  de  beslagvrije  voet,  is  in  strijd  met  de  Faillissementswet  en  met  het  ten   aanzien  van  die  schuldenaar  uitgesproken  schuldsaneringsvonnis.       CRvB  5-­‐7-­‐2011  LJN  BR1220   Zelf  in  de  kosten  voorzien.   Afwijzing  aanvraag  om  bijzondere  bijstand  voor  de  kosten  van  -­‐  onder  meer  -­‐  duurzame   gebruiksgoederen.  Op  de  grond  dat  appellanten  geen  recht  hebben  op  bijzondere  bijstand,  aangezien   ten  tijde  van  de  aanvraag  reeds  in  de  kosten  was  voorzien.  De  Raad  stelt  vast  dat  de  aanvraag  van   appellanten  om  bijzondere  bijstand  betrekking  heeft  op  kosten  die  zijn  gemaakt,  en  ook  al  zijn   voldaan,  voordat  de  aanvraag  is  ingediend.  Dit  brengt  met  zich,  gelet  op  artikel  35,  eerste  lid,  gelezen   in  samenhang  met  artikel  11,  eerste  lid,  van  de  WWB,  dat  appellanten  voor  de  betreffende  kosten   geen  recht  op  bijzondere  bijstand  hebben.  De  stelling  van  appellanten  dat  deze  kosten  zijn   voorgeschoten  door  hun  (schoon)ouders  leidt  de  Raad  niet  tot  een  ander  oordeel.       CRvB  12-­‐7-­‐2011  LJN  BR2508   Medische  kosten   4.3.  Ten  aanzien  van  de  kosten  van  pedicurebehandelingen  en  steunzolen.   4.3.1.  Naar  vaste  rechtspraak  van  de  Raad  waren  ten  tijde  in  geding  de  Zvw  en  de  daarop  gebaseerde   Regeling  zorgverzekering  voor  de  kosten  van  medische  zorg  aan  te  merken  als  aan  de  WWB   voorliggende,  toereikende  en  passende  voorzieningen.  Niet  in  geschil  is  dat  pedicurebehandelingen   en  steunzolen  gerekend  kunnen  worden  tot  de  medische  zorg.  Voorts  gaat  de  Raad  er  van  uit  dat  in   deze  regelgeving  een  bewuste  keuze  is  gemaakt  over  de  noodzaak  van  het  vergoeden  van  de  kosten,   zodat  (aanvullende)  bijzondere  bijstandsverlening  niet  aan  de  orde  is.  Ook  artikel  15,  eerste  lid,   tweede  volzin,  van  de  WWB  staat  daarom  in  de  weg  aan  toekenning  van  bijzondere  bijstand  in  de   kosten  waarvoor  bijzondere  bijstand  is  gevraagd.  Hierbij  doet  niet  ter  zake  dat  appellante  wel   aanspraak  kan  maken  op  een  gedeeltelijke  vergoeding  van  de  kosten  op  basis  van  een  aanvullende   verzekering.       CRvB  12-­‐07-­‐2011,  nr.  09/2894  WWB,  LJN:  BR2509   Kosten  van  een  bril  komen  op  grond  van  artikel  15  lid  1  WWB  niet  voor  bijzondere  bijstand  in   aanmerking  omdat  de  kosten  op  grond  van  de  Zorgverzekeringswet  en  de  daarop  gebaseerde   Regeling  zorgverzekering  niet  noodzakelijk  worden  geacht.   Beleid  inhoudende  dat  een  belanghebbende  in  aanmerking  komt  voor  bijzondere  bijstand  voor  de   meerkosten  van  medisch  noodzakelijke  kosten  die  niet  in  het  basispakket  vallen  indien  hij  zich   voldoende  aanvullend,  specifiek  op  zijn  medisch  situatie  afgestemd,  verzekert,  moet  worden   gekwalificeerd  als  buitenwettelijk  begunstigend  beleid.     CRvB  28-­‐7-­‐2011  LJN  BR3948   Dringende  redenen.   Belanghebbende  lijdt  aan  een  zeer  ernstige  vorm  van  de  ziekte  van  Crohn.  Sinds  de  laatste  operatie  in   2005  resteert  nog  slechts  1.20  m  dunne  darm  en  circa  50%  van  haar  dikke  darm.  Bij  verdere   complicaties  is  intraveneuze  voeding  volgens  deskundigen  onvermijdelijk.  Aldus  zou  belanghebbende   ernstig  worden  beperkt  in  levensvreugde,  aan  huis  zijn  gebonden  en  voortdurend  een  grote  kans   lopen  op  ernstige  levensbedreigende  infecties.  Dat  belanghebbende  alle  gangbare  medicijnen   (vruchteloos)  heeft  uitgeprobeerd  is  volgens  de  deskundigen  voldoende  aannemelijk  gemaakt;  zij   achten  deze  gelet  op  haar  precaire  gezondheidssituatie  zelfs  gecontraïndiceerd.   De  Raad  komt  op  basis  van  de  deskundigenrapportages,  en  de  daarop  ter  zitting  gegeven  toelichting,   tot  het  oordeel  dat  in  dit  specifieke  uitzonderlijke  geval  sprake  is  van  zeer  dringende  redenen  op   grond  waarvan  belanghebbende  in  aanmerking  komt  voor  bijzondere  bijstand  in  de  kosten  van  door  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

haar  zelf  gekweekte,  en  voor  geneeskundige  doeleinden  benodigde,  cannabis  voor  eigen  gebruik.   Daarbij  is  van  betekenis  dat  belanghebbende  door  een  jareŽƒ‰’”‘…‡•˜ƒDz–”‹ƒŽ‡‡””‘”dz‡‡˜‘‘” haar  optimale  balans  tussen  de  verschillende  gewenste  effecten  heeft  weten  te  bereiken,  terwijl  de   thans  via  de  apotheek  verkrijgbare  variëteiten  daar  (nog)  niet  in  kunnen  voorzien.  De  Raad  voorziet   zelf  en  bepaalt  dat  belanghebbende  met  ingang  van  1  maart  2006  tot  en  met  1  maart  2012  (wanneer   het  lopende  draagkrachtjaar  voor  de  vaststelling  van  bijzondere  bijstand  eindigt)  bijzondere  bijstand   ™‘”†–˜‡”Ž‡‡†–‘–‡‡„‡†”ƒ‰˜ƒ͂͞Ǥ͘͘͘ǡ-­‐-­‐  per  jaar  voor  de  voor  eigen  rekening  blijvende  kosten   verbonden  aan  medicinale  cannabis  uit  zelfkweek  voor  eigen  gebruik.   Op  grond  van  de  deskundigenrapportages  staat  tevens  vast  dat  belanghebbende  een  hoogwaardig   dieet  van  dure  vlees-­‐  en  vissoorten  moet  volgen  waarvoor,  anders  dan  het  College  in  navolging  van  de   GGD  meent,  niet  kan  worden  aangesloten  bij  de  standaardkosten  berekend  door  het  Nibud.  De  extra   ‘•–‡™‘”†‡‰‡”ƒƒ†‘’͂͡ǡ͘͝’‡”†ƒ‰Ǥ‘Š‹‡”˜‘‘”œ‹‡–†‡ƒƒ†œ‡ŽˆǤ     CRvB  13-­‐9-­‐2011  LJN  BT1740   Bijzondere  bijstand.  Zorgkosten:     De  kosten  voor  de  nominale  ziektekostenpremie  dienen  te  worden  voldaan  uit  de  bijstandsnorm.   Voor  de  overige  kosten  van  de  ziektekostenpremie  dient  de  zorgtoeslag  in  beginsel  als  een   toereikende  en  passende  voorliggende  voorziening  te  worden  aangemerkt.  Voor  de  situatie  van   appellant,  waarin  sprake  is  van  een  partner  die  geen  rechtmatig  verblijf  in  Nederland  houdt  in  de  zin   van  artikel  8  van  de  Vreemdelingenwet  2000,  geldt  dat  in  de  voorliggende  voorziening  de  bewuste   keus  is  gemaakt  om  geen  zorgtoeslag  toe  te  kennen.  Woonkosten:  De  Raad  komt  tot  de  conclusie  dat   de  in  de  Werkvoorschriften  opgenomen  beleidsregels  voor  woonkosten  voorzien  in  de  mogelijkheid   om  aan  appellant  bijzondere  bijstand  te  verlenen  voor  -­‐  vanwege  het  ontbreken  van  huurtoeslag  -­‐  in   verhouding  tot  zijn  inkomen  bovenmatige  woonlasten.  Door  de  aanvraag  op  dit  onderdeel  onder   verwijzing  naar  de  Werkvoorschriften  af  te  wijzen,  heeft  het  College  geen  juiste  en  geen  consistente   toepassing  gegeven  aan  zijn  beleid.     CRvB  8-­‐11-­‐2011  LJN  BU4796   4.4.  Op  grond  van  de  gedingstukken  staat  vast  dat  appellante  om  medische  redenen  is  verhuisd  van   [gemeente  1]  naar  [gemeente  2],  en  dat  het  College  van  burgemeester  en  wethouders  van  de   gemeente  [gemeente  1]  naar  aanleiding  van  de  aanvraag  van  appellante  om  bijzondere  bijstand  voor   transportkosten  bij  besluit  van  16  april  2008   ͚͂͘͘ǡ-­‐-­‐  aan  bijzondere  bijstand  met  betrekking  tot  die  kosten  heeft  toegekend.  Voorts  staat  vast  dat   het  College  bij  -­‐  door  appellante  niet  bestreden  -­‐  besluit  van  24  juli  2008  de  aanvraag  van  appellante   om  een  tegemoetkoming  in  de  verhuis-­‐  en  inrichtingskosten  op  grond  van  de  Wmo  heeft  afgewezen,   op  de  grond  dat  niet  het  College,  maar  het  College  van  burgemeester  en  wethouders  van  de   gemeente  [gemeente  1]  bevoegd  is  op  een  dergelijke  aanvraag  te  beslissen.  Daarbij  is  appellante   geadviseerd  een  aanvraag  in  te  dienen  bij  het  juiste  gemeentebestuur.   4.5.  Met  het  College  en  de  rechtbank,  en  anders  dan  appellante,  is  de  Raad  van  oordeel  dat,  gelet  op   het  advies  van  GGD  Hollands  Midden  van  8  februari  2008  waaruit  blijkt  dat  appellante  om  medische   redenen  diende  te  verhuizen,  de  Wmo  is  aan  te  merken  als  een  voorliggende  voorziening  die,  gezien   haar  aard  en  doel,  wordt  geacht  voor  appellante  toereikend  en  passend  te  zijn.  Overigens  is  de  Raad   met  het  College  en  de  rechtbank  van  oordeel  dat  het  College  van  burgemeester  en  wethouders  van   de  gemeente  [gemeente  1]  bevoegd  is  op  een  zodanige  aanvraag  om  een  vergoeding  in  het  kader  van   de  Wmo  te  beslissen,  omdat  de  gemeente  waaruit  appellante  is  vertrokken  kan  beoordelen  of  sprake   is  van  aantoonbare  beperkingen  als  gevolg  van  ziekte  of  gebrek  die  het  normale  gebruik  van  de   woning  belemmeren.  Dat  appellante  tot  op  heden  nog  geen  beroep  op  deze  voorziening  heeft   gedaan  bij  het  daartoe  bevoegde  college  doet  aan  het  vorenstaande  niet  af.  Derhalve  stond  artikel  15,   eerste  lid,  eerste  volzin,  van  de  WWB  dan  ook  in  beginsel  aan  het  verlenen  van  bijstand  in  de  weg.     CRvB  27-­‐3-­‐2012  LJN  BW0304  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

Afwijzing  aanvraag  om  bijzondere  bijstand.     De  Wmo  moet  als  een  toereikende  en  passende  voorliggende  voorziening  moet  worden  aangemerkt   voor  personen  die  op  medische,  psychische,  of  psychosociale  gronden  beperkingen  ondervinden  bij   het  zich  lokaal  verplaatsen  per  vervoermiddel.  Indien  de  belanghebbende  een  op  grond  van  de  Wmo   toegekende  vervoersvoorziening  ontoereikend  vindt,  omdat  deze  zijn  beperkingen  bij  het  zich  lokaal   verplaatsen  niet  zou  compenseren,  staat  het  hem  vrij  om  het  besluit  tot  toekenning  aan  te  vechten   met  de  rechtsmiddelen  van  de  Algemene  wet  bestuursrecht  dan  wel  een  nieuwe  aanvraag  te  doen.   Hetgeen  appellante  in  hoger  beroep  heeft  aangevoerd  over  het  ontoereikend  zijn  van  de  toegekende   Wmo-­‐voorziening  kan  er  niet  toe  leiden  dat  via  de  bijzondere  bijstand  een  aanvullende   vervoersvoorziening  wordt  verstrekt.  Geen  sprake  van  zeer  dringende  redenen.     CRvB  1-­‐5-­‐2012  LJN  BW4594   Geen  sprake  van  bijzondere  omstandigheden.   4.1.  Kosten  van  woninginrichting  zijn  kosten  die  worden  gerekend  tot  de  incidenteel  voorkomende   algemeen  noodzakelijke  kosten  van  het  bestaan.  Die  kosten  dienen  in  beginsel  te  worden  bestreden   uit  het  inkomen  op  bijstandsniveau,  hetzij  door  middel  van  reservering,  hetzij  door  middel  van   gespreide  betaling  achteraf.  Daarvoor  wordt  alleen  bijzondere  bijstand  verleend  indien  de  kosten   voortvloeien  uit  bijzondere  omstandigheden,  die  ertoe  leiden  dat  die  kosten  niet  uit  het  inkomen  op   bijstandsniveau  en  de  aanwezige  draagkracht  kunnen  worden  voldaan.       4.2.  Niet  in  geschil  is  dat  de  kosten  waarvoor  appellante  bijzondere  bijstand  heeft  aangevraagd,  zich   voordeden  en  dat  die  kosten  in  het  individuele  geval  van  appellante  noodzakelijk  waren.  Tussen   partijen  is  in  geschil  of  tevens  is  voldaan  aan  de  voorwaarde  dat  de  betreffende  kosten  voorvloeien  uit   bijzondere  omstandigheden.       4.3.  Hetgeen  appellante  heeft  aangevoerd  is  niet  aan  te  merken  als  bijzondere  omstandigheden  in  de   zin  van  artikel  35,  eerste  lid,  van  de  WWB.  De  terugkeer  vanuit  Suriname,  de  woonsituatie  bij  de   dochter  en  de  gezondheidsproblemen  van  appellante  zijn  geen  bijzondere  omstandigheden  die  in  dit   geval  het  verlenen  van  bijzondere  bijstand  rechtvaardigen.  Van  een  medische  of  sociale  indicatie  voor   de  verhuizing  van  appellante  vanuit  de  woning  van  haar  dochter  naar  de  seniorenwoning  is  niet   gebleken.  Voor  die  verhuizing  was  ook  geen  urgentieverklaring  afgegeven.  Er  is  geen  aanleiding   appellante  te  volgen  in  haar  standpunt  dat  het  college  met  de  toekenning  van  bijzondere  bijstand   voor  de  eerste  huur  en  een  waarborgsom  reeds  heeft  erkend  dat  sprake  is  van  een  noodzakelijke   verhuizing.  Kortheidshalve  verwijst  de  Raad  naar  wat  het  college  daarover  op  bladzijde  1,  onderaan,   in  zijn  verweerschrift  naar  voren  heeft  gebracht.  Ook  het  ontbreken  van  voldoende   reserveringsruimte  in  verband  met  schulden  en  de  daaruit  voortvloeiende  betalingsverplichtingen  is   geen  bijzondere  omstandigheid.  Schulden  dan  wel  het  ontbreken  van  (voldoende)  reserveringsruimte   als  gevolg  daarvan,  kunnen  volgens  vaste  rechtspraak  niet  worden  afgewenteld  op  de  WWB.       4.4.  Het  standpunt  van  appellante  dat  zij,  gelet  op  de  toegekende  bijzondere  bijstand  voor  de  eerste   huur  en  een  waarborgsom,  erop  mocht  vertrouwen  dat  het  college  de  aanvraag  voor   woninginrichtingskosten  eveneens  zou  toewijzen  faalt.  Zoals  de  Raad  eerder  heeft  overwogen  (CRvB   9  augustus  2011,  LJN  BR4926)  kan  een  beroep  op  het  vertrouwensbeginsel  alleen  slagen  als  van  de   kant  van  het  tot  beslissen  bevoegde  orgaan  uitdrukkelijke,  ondubbelzinnige  en  onvoorwaardelijke   toezeggingen  zijn  gedaan,  die  bij  de  betrokkene  gerechtvaardigde  verwachtingen  hebben  gewekt.   Uit  de  stukken  is  niet  gebleken  dat  aan  deze  eisen  in  dit  geval  wordt  voldaan.       CRvB  23-­‐5-­‐2012  LJN  BW7543   AWBZ  i.c.  geen  voorliggende  voorziening.   Afwijzing  aanvraag  om  bijzondere  bijstand.  De  AWBZ  kan  naar  haar  aard  en  doel  voor  de  kosten  in   geding  niet  als  voorliggende  voorziening  worden  beschouwd.  Anders  dan  de  rechtbank  heeft  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

geoordeeld  vloeien  in  dit  geval  de  meerkosten  van  bewassing  wel  voort  uit  bijzondere   omstandigheden.  Het  college  heeft  ter  zitting  erkend  dat  het  ten  onrechte  in  het  bestreden  besluit   heeft  aangenomen  dat  appellante  over  draagkracht  beschikt  om  in  deze  waskosten  te  voorzien.  Dit   betekent  dat  het  college  aan  appellante  bijzondere  bijstand  voor  kosten  van  bewassing  had  moeten   toekennen.  Vernietiging  aangevallen  uitspraak  en  vernietiging  van  het  bestreden  besluit.  De  Raad   herroept  het  primaire  besluit  en  kent  aan  appellante  bijzondere  bijstand  toe  voor  meerkosten  van   bewassing  to–‡‡„‡†”ƒ‰˜ƒ͂͘͜ǡ-­‐-­‐  per  maand.     CRvB  17-­‐7-­‐2012  LJN  BX2804   Bijzondere  bijstand  in  de  vorm  van  een  lening.   4.3.  Ter  zitting  heeft  het  college  meegedeeld  dat  het  het  bestreden  besluit  niet  volledig  handhaaft.   ‡ƒƒœ‹‡˜ƒ†‡‘•–‡˜ƒŠ‡–„‡††‡‰‘‡†˜‘‘”†‡–™‡‡†‡†‘…Š–‡”–‘–‡‡„‡†”ƒ‰˜ƒ͂͛͟ǡ-­‐-­‐  en   †‡‘•–‡˜ƒ‡‡™ƒ†‡—„‡Ž–‘–‡‡„‡†”ƒ‰˜ƒ͙͂͛͝ǡ-­‐-­‐  treft  appellante  geen  verwijt.  Het  college   wil  de  bijstan†˜‘‘”†‡œ‡‰‘‡†‡”‡–‘–‡‡„‡†”ƒ‰˜ƒ͂͛͠͠ǡ-­‐-­‐  om  niet  verstrekken.     4.4.  Ten  aanzien  van  de  overige  goederen  heeft  de  rechtbank  met  juistheid  op  de  door  haar   gebezigde  gronden  geoordeeld  dat  appellante  het  verwijt  kan  worden  gemaakt  van  tekortschietend   besef  van  verantwoordelijkheid  voor  de  voorziening  in  het  bestaan.  Ook  een  advies  van  een   maatschappelijk  werker  ontsloeg  appellante  niet  van  de  verplichting  om  alvorens  de  te  vervangen   duurzame  gebruiksgoederen  weg  te  gooien,  eerst  contact  op  te  nemen  met  het  college.  Het  college   heeft  daarom  in  redelijkheid  de  bijzondere  bijstand  voor  de  overige  goederen  in  de  vorm  van  een   geldlening  kunnen  toekennen.       CRvB  31-­‐7-­‐2012,  LJN  BX3245     de  weg  naar  de  bijzondere  bijstand  is  voor  de  kosten  van  bewindvoering  feitelijk  vrijwel  geheel   afgesloten.  Dat  geldt  ook  als  draagkracht  ontbreekt   •ƒ‡˜ƒ––‹‰ǣDzˆ™‹Œœ‹‰ƒƒ˜”ƒƒ‰‘„‹Œœ‘†‡”‡„‹Œ•–ƒ†Ǥƒ•–•–ƒƒ–†ƒ–ƒ’’‡ŽŽƒ–‡–‡–‹Œ†‡ hier  van  belang  inkomens  hadden  die  de  beslagvrije  voet  niet  overtroffen.  Anders  dan  appellanten   veronderstellen,  zijn  zij  dan  niet  gehouden  een  -­‐  minimale  -­‐  maandelijkse  boedelbijdrage  te  betalen.   Zoals  de  Raad  eerder  heeft  overwogen  (CRvB  29  november  2011,  LJN  BU6961),  is  het  in  strijd  met  de   Faillissementswet  van  appellanten  te  verlangen  dat  zij  een  minimale  maandelijkse  boedelbijdrage   betalen  indien  hun  inkomens  de  beslagvrije  voet  niet  overtreffen.  De  kosten  waarvoor  bijzondere   bijstand  is  gevraagd  doen  zich  bij  appellanten  niet  daadwerkelijk  voor.  Indien  appellanten  desondanks   de  -­‐  minimale  -­‐  boedelbijdrage  hebben  betaald,  zijn  deze  kosten  zonder  noodzaak  gemaakt.  Vergelijk   de  uitspraken  van  de  Raad  van  29  november  2011,  LJN  BU6961,  en  21  juni  2011,  LJN  BR0338.  Dat   appellanten  in  de  toekomst  mogelijk  met  een  nieuwe  schuld  -­‐  aan  de  bewindvoerder  -­‐  worden   geconfronteerd,  brengt  niet  met  zich  dat  het  college  aan  appellanten  bijzondere  bijstand  dient  te   verlenen,  terwijl  de  kosten  waarvoor  zij  bijzondere  bijstand  hebben  gevraagd  zich  niet  daadwerkelijk   ˜‘‘”†‘‡Ǥdz     CRvB  21-­‐8-­‐2012  LJN  BX5108   Afwijzing  aanvraag  voor  bijzondere  bijstand  in  de  kosten  van  rechtsbijstand  door  een  advocaat.     Voor  de  kosten  van  rechtsbijstand  dient  de  Wrb  in  beginsel  te  worden  beschouwd  als  een  aan  de   WWB  voorliggende,  toereikende  en  passende  voorziening.  Een  aanvraag  om  toepassing  van  een   schuldsaneringsregeling  als  bedoeld  in  de  WSNP  moet  worden  bestempeld  als  het  treffen  van  een   afbetalingsregeling  in  de  zin  van  artikel  7  van  het  Brt.  Dit  betekent  dat  op  grond  van  artikel  12,  tweede   lid,  aanhef  en  onder  g,  van  de  Wrb  en  artikel  7  van  het  Brt  vergoeding  van  de  kosten  van  een  aanvraag   voor  schuldsanering  op  grond  van  de  WSNP  binnen  de  voorliggende  voorziening  als  niet  noodzakelijk   is  aangemerkt.  Geen  zeer  dringende  redenen.  Niet  aannemelijk  gemaakt  dat  sprake  was  van  een   acute  noodsituatie.  Uit  artikel  8:77,  eerste  lid,  aanhef  en  onder  b,  van  de  Awb  vloeit  niet  voort  dat  de   rechtbank  in  haar  uitspraak  op  alle  door  een  partij  aangevoerde  gronden  afzonderlijk  moet  ingaan.  

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

Wel  heeft  de  rechtbank  in  haar  uitspraak  de  kern  van  de  aangevoerde  beroepsgronden  adequaat   samengevat  en  besproken,  zodat  geen  sprake  is  van  strijd  met  artikel  8:77  van  de  Awb.    

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

Dé strategische en flexibele partner

[gggroup.nl]

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599

Awb     CRvB  12-­‐07-­‐2011,  nr.  09/4258  WWB,  LJN:  BR2208   Indien  een  (verzwegen)  partner  op  grond  van  hoofdelijke  aansprakelijkheid  een  teruggevorderd   bedrag  uitsluitend  om  praktische  redenen  betaalt,  kan  niet  worden  aangenomen  dat  een   belanghebbende  geen  belang  meer  heeft  bij  een  beoordeling  van  de  intrekking  en  terugvordering  van   bijstand,  omdat  deze  betaling  geen  erkenning  is  van  de  rechtmatigheid  van  de  intrekking  en   terugvordering.`     ABRS,  21-­‐9-­‐2010  LJN  BT2131;  CRvB  23  juni  2011,  LJN  BR0151   De  Afdeling  heeft  overwogen  dat  zij  thans,  gelet  op  het  belang  van  de  rechtseenheid  in  het   bestuursrecht,  in  aansluiting  op  de  rechtspraak  van  de  Hoge  Raad  (zie  onder  meer  HR  19  maart  2010,   LJN  BL7954,  BNB  2010/240),  de  Centrale  Raad  van  Beroep  (CRvB  23  juni  2011,  LJN  BR0151)  en  het   College  van  Beroep  voor  het  bedrijfsleven  (CBb  13  januari  2004,  AB  2004/111),  van  oordeel  is  dat  het   ontbreken  van  een  rechtsmiddelverwijzing  bij  een  besluit  of  uitspraak  in  beginsel  leidt  tot   verschoonbaarheid  van  de  termijnoverschrijding,  mits  de  belanghebbende  daarop  een  beroep  doet,   stellende  dat  de  termijnoverschrijding  daarvan  het  gevolg  is.  Dit  beginsel  lijdt  uitzondering  indien   redelijkerwijs  kan  worden  aangenomen  dat  de  belanghebbende  tijdig  wist  dat  hij  binnen  een   bepaalde  termijn  bezwaar  moest  maken  dan  wel  beroep  of  hoger  beroep  moest  instellen.  Van   bekendheid  met  de  termijn  kan  in  ieder  geval  worden  uitgegaan  indien  de  belanghebbende  voor   afloop  van  de  termijn  reeds  werd  bijgestaan  door  een  professionele  rechtsbijstandverlener.  Bij  een   professionele  rechtsbijstandverlener  mag  kennis  omtrent  het  in  te  stellen  rechtsmiddel  en  de   daarvoor  geldende  termijn  immers  worden  verondersteld  en  diens  kennis  kan  in  dit  verband  aan  de   belanghebbende  worden  toegerekend.  Ook  bij  ideële  en  andere  organisaties  die  regelmatig  plegen  te   procederen,  mag  die  kennis  worden  verondersteld  alsook  bij  burgers  die  regelmatig  procederen.  Voor   het  aannemen  van  verschoonbaarheid  kan  evenwel,  ook  indien  de  belanghebbende  bijstand  heeft   van  een  professionele  rechtsbijstandverlener,  aanleiding  bestaan  indien  gerede  twijfel  mogelijk  is   omtrent  het  besluitkarakter  van  het  door  het  bestuursorgaan  aan  die  belanghebbende  toegezonden   stuk.    

Dé strategische en flexibele partner

[regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599

Besluitonderdelen     CRvB    8-­‐11-­‐2011  LJN  BU5171   5.1.  De  Raad  stelt  vast  dat  in  het  besluit  van  8  juli  2008  afzonderlijke  besluiten  kunnen  worden   onderscheiden  met  betrekking  tot  de  herziening  van  de  bijstand  als  gevolg  van  de  niet  gemelde   werkzaamheden  van  appellante  en  met  betrekking  tot  de  intrekking  van  de  bijstand  als  gevolg  van  de   niet  gemelde  werkzaamheden  van  appellant.  Deze  herziening  en  intrekking  zien  ook  op  verschillende   periodes.  Voorts  kunnen  worden  onderscheiden  de  intrekking  van  de  langdurigheidtoeslagen  en  de   terugvordering  van  de  kosten  van  bijstand  en  de  toeslagen.  De  Raad  stelt  vast  dat  appellant   uitsluitend  bezwaar  heeft  gemaakt  tegen  de  intrekking  van  de  bijstand  met  betrekking  tot  de   werkzaamheden  die  hij  volgens  het  College  heeft  verricht  en  tegen  de  (effecten  van  de)   terugvordering.  Niet  is  gebleken  dat  het  appellant  niet  kan  worden  verweten  tegen  de  overige  te   onderscheiden  onderdelen  van  het  besluit  van  8  juli  2008  geen  bezwaar  te  hebben  gemaakt.  In   zoverre  heeft  de  rechtbank  het  beroep  van  appellant  terecht  niet-­‐ontvankelijk  verklaard.       5.2.  De  rechtbank  heeft  voorts  de  eerst  ter  zitting  naar  voren  gebrachte  beroepsgrond  over  de   onrechtmatige  verkrijging  van  bewijsmateriaal  (observaties  en  getuigenverklaringen)  terecht  op   grond  van  de  goede  procesorde  buiten  beschouwing  gelaten.  Niet  valt  in  te  zien  waarom  appellant   deze  grond  niet  eerder  naar  voren  had  kunnen  brengen.       5.3.  Appellant  heeft  de  onder  5.2  vermelde  beroepgrond  in  hoger  beroep  herhaald.  Hierover  merkt  de   Raad  op  dat  de  wettelijke  grondslag  voor  het  doen  van  de  observaties  te  vinden  is  in  artikel  53a,   tweede  lid,  van  de  WWB.  (volgt  bespreking  van  de  beroepsgrond)    

Dé strategische en flexibele partner

[regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599

Bezwaar  tegen  uitkeringsspecificatie     CRvB  17-­‐1-­‐2012  LJN  BV1235   4.2.  De  Raad  heeft  eerder  overwogen  (bijvoorbeeld  in  zijn  uitspraak  van  14  december  2010,  LJN   BO7296)  dat  aan  elke  (meestal:  maandelijkse)  betaling  van  salaris  of  uitkering  een  besluit  tot   zodanige  betaling  ten  grondslag  ligt.  Wanneer  een  ander  daartoe  strekkend  geschrift  van  het   bestuursorgaan  ontbreekt,  kan  dit  besluit  zichtbaar  worden  in  een  salaris-­‐  of  uitkeringsspecificatie.   Daartegen  staat  dan  in  beginsel  het  rechtsmiddel  van  bezwaar  open.  De  rechtmatigheid  van  een   eerder  genomen  besluit  waarbij  over  de  grondslag  van  periodiek  te  betalen  salaris  of  uitkering  is   beslist,  kan  niet  bij  elke  betaling  opnieuw  aan  de  orde  worden  gesteld  als  er  in  de  periodieke  betaling   geen  wijziging  optreedt.  Dan  is  in  het  algemeen  slechts  sprake  van  een  herhaling  van  de  eerder   ‰‡‘‡„‡•Ž‹••‹‰Ǥ‘ǯŠ‡”ŠƒŽ‹‰‹•‹‡–‰‡”‹…Š–‘’‡‹‰”‡…Š–•‰‡˜‘Ž‰†ƒ–‹‡–”‡‡†•†‘‘”†‡ oorspronkelijke  beslissing  tot  stand  was  gebracht  en  kan  om  die  reden  niet  worden  aangemerkt  als   een  besluit  in  de  zin  van  artikel  1:3  van  de  Awb.       4.3.  Uit  de  uitkeringsspecificatie  van  9  oktober  2009  over  de  maand  september  2009  blijkt  dat  op  de   „‹Œ•–ƒ†˜ƒƒ’’‡ŽŽƒ–‡‡‡„‡†”ƒ‰˜ƒ͂͡͞ǡ͟͞ƒƒƒŽŽ‡‡•–ƒƒ†‡‘—†‡”‘”–‹‰‹‹†‡”‹‰‹• gebracht.  De  Raad  stelt  vast  dat  uit  de  uitkeringsspecificatie  over  de  maand  augustus  2009  blijkt  dat   ‘‘‘˜‡”†‹‡ƒƒ†‡‡„‡†”ƒ‰˜ƒ͂͡͞ǡ͟͞ƒƒƒŽŽ‡‡•–ƒƒ†‡‘—†‡”‘”–‹‰‘’†‡„‹Œ•–ƒ†˜ƒ appellante  in  mindering  is  gebracht.  Onder  verwijzing  naar  hetgeen  onder  4.2  is  overwogen,  is  de   Raad  dan  ook  van  oordeel  dat  de  uitkeringsspecificatie  van  9  oktober  2009  over  de  maand  september   2009  ten  aanzien  van  het  aspect  van  de  in  mindering  gebrachte  alleenstaande  ouderkorting  geen   besluit  is  in  de  zin  van  de  Awb.       4.4.  Dit  betekent  dat  het  College  het  bezwaar  ten  aanzien  van  dit  aspect  ten  onrechte  inhoudelijk   heeft  beoordeeld.  De  rechtbank  heeft  dit  niet  onderkend,  zodat  de  aangevallen  uitspraak  op  dit  punt   voor  vernietiging  in  aanmerking  komt.  Doende  wat  de  rechtbank  zou  behoren  te  doen,  zal  de  Raad   het  beroep  tegen  het  besluit  van  22  februari  2010  gegrond  verklaren  voor  zover  gericht  tegen  de   ongegrondverklaring  van  het  bezwaar  van  appellante  inzake  het  in  mindering  brengen  van  de   alleenstaande  ouderkorting  en  dat  besluit  in  zoverre  vernietigen.  De  Raad  ziet  aanleiding  om  met   toepassing  van  artikel  8:72,  vierde  lid,  van  de  Awb  zelf  in  de  zaak  te  voorzien  en  het  bezwaar  van   appellante  voor  zover  dit  ziet  op  het  in  mindering  brengen  van  de  alleenstaande  ouderkorting  niet-­‐ ontvankelijk  te  verklaren.       CRvB  28-­‐8-­‐2012  LJN  BX6120   Bewijslast  waardeontwikkeling  vermogen  buitenland.   4.1.2.  Vast  staat  dat  de  onroerende  zaken,  sedert  22  augustus  1958,  in  een  officieel   eigendomsregister  op  naam  van  betrokkene  1  staan  geregistreerd.  Volgens  vaste  rechtspraak  (CRvB  8   maart  2011,  LJN  BP8107)  rechtvaardigt  het  feit  dat  een  onroerende  zaak  in  een  officieel   eigendomsregister  op  naam  van  een  betrokkene  staat  geregistreerd  de  vooronderstelling  dat  die   zaak  een  bestanddeel  vormt  van  het  vermogen  waarover  hij  beschikt  dan  wel  redelijkerwijs  kan   beschikken.  In  een  dergelijke  situatie  is  het  aan  de  betrokkene  om  aannemelijk  te  maken  dat  het   tegendeel  het  geval  is.  Betrokkenen  zijn  daarin  niet  geslaagd.  De  stelling  van  betrokkenen  dat  ook  de   echtgenotes  van  betrokkene  1  een  aandeel  hebben  in  de  eigendom  van  de  onroerende  zaken  is  ook  in   hoger  beroep  niet  onderbouwd  en  dient  reeds  om  die  reden  te  worden  verworpen.  De  onder  4.1.1   weergegeven  beroepsgrond  treft  dan  ook  geen  doel.     ͜Ǥ͙Ǥ͛ǤȋǥȌ   ͜Ǥ͙Ǥ͜ǤȋǥȌ   ͜Ǥ͙Ǥ͝ǤȋǥȌ   ͜Ǥ͚Ǥ͙ǤȋǥȌ   4.2.2.  Vaststaat  dat  betrokkene  1  bij  de  aanvang  van  de  bijstand  of  daarna  niet  bij  het  college  heeft  

Dé strategische en flexibele partner

[regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]

gemeld  dat  de  onroerende  zaken  in  een  officieel  eigendomsregister  op  zijn  naam  stonden   geregistreerd.  Aangezien  het  betrokkene  1  redelijkerwijs  duidelijk  had  moeten  zijn  dat  deze  gegevens   van  invloed  kunnen  zijn  op  zijn  recht  op  bijstand,  heeft  hij  de  op  hem  rustende   inlichtingenverplichting  geschonden.  Volgens  vaste  rechtspraak  (CRvB  10  januari  2012,  LJN  BV1024)   levert  schending  van  de  inlichtingenverplichting  een  rechtsgrond  op  voor  intrekking  van  de  bijstand   indien  als  gevolg  daarvan  niet  kan  worden  vastgesteld  of  en,  zo  ja,  in  hoeverre  de  betrokkene  verkeert   in  bijstandbehoevende  omstandigheden.  Het  is  dan  aan  de  betrokkene  om  aannemelijk  te  maken  dat   in  het  geval  wel  aan  de  inlichtingenverplichting  zou  zijn  voldaan,  recht  op  bijstand  of  aanvullende   bijstand  bestond.  Bezien  tegen  deze  achtergrond  had  het  op  de  weg  van  betrokkene  1  gelegen  om   met  gegevens  te  komen  aan  de  hand  waarvan  de  ontwikkeling  van  de  waarde  van  de  onroerende   zaken  vanaf  de  aanvang  van  de  bijstand  had  kunnen  worden  bepaald  en  vervolgens  het  recht  op   bijstand  had  kunnen  worden  vastgesteld.  De  rechtbank  heeft  dan  ook  ten  onrechte  geoordeeld  het   aan  het  college  is  om  de  waarde  van  de  onroerende  zaken  op  1  juli  1997  vast  te  stellen.            

Dé strategische en flexibele partner

[hoofdkantoor] Jan van Galenstraat 88 3115JG Schiedam [T] 010 427 0599 [regiokantoor midden] Polanerbaan 13b 3447 GN Woerden [T] 0348 409 010 info@geerling-­geerlings.nl www.gggroup.nl

[gggroup.nl]