De HG verdient een. goede discussie over delegeren. Berting trekt de kuierlatten met pijn in het hart

15e jaargang 16 juni 2010 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | Schilderij: Nathan Sowah Patterson

17

WK & AFRIKA SPECIAL

Berting trekt de kuierlatten met pijn in het hart

‘De HG verdient een goede discussie over delegeren’ De baan van zijn dromen maakte een eind aan de relatie tussen Robert Berting en de Hanzehogeschool. De directeur van het Facilitair Bedrijf blikt terug. Kritisch, maar ook opgeruimd: ‘Ik vond de HG meteen magnifiek, en dat vind ik nog.’ ‘Het was een heftige liefde, maar helaas een korte.’ Robert Berting (55) werd op 1 april 2009 directeur Facilitair Bedrijf van de Hanzehogeschool en op 1 juli sluit hij de deur van zijn kamer in de Marie KamphuisBorg alweer voor de laatste keer. Opgeruimd spreekt hij de onheilspellende zin uit maffiafilms uit: ‘Ze deden me een aanbod dat ik niet kon weigeren.’ Vanaf 1 juli is Berting weer eigen baas, zoals hij het noemt: directeur van WTC Expo in Leeuwarden (de vroegere Frieslandhallen) dat moet uitgroeien tot een congrescentrum van formaat, een concurrent van de Utrechtse Jaarbeurs. ‘Leeuwarden ligt op een uurtje rijden van Amsterdam. Een ideale stek voor meerdaagse congressen. Mooie stad, vriendelijke mensen, rust en ruimte op loop- en fietsafstand. Afijn, je kent het.’ Spijkers met koppen De Hanzehogeschool zit aan zijn hart gebakken. ‘Raar is dat, zo snel, maar ik voel het zo. Als ik hier zo uit het raam kijk: al die mensen, dat enthousiasme, die bedrijvigheid. Weet je, op m’n eerste dag zat hier in het halletje een groep studenten te werken. Het ging er lekker aan toe, overleg, discussie, spijkers met koppen slaan. Dat vond ik magnifiek en dat vind ik nog steeds.’ Robert Emile James Berting (Voorburg, 19 februari 1955) genoot langdurig van zijn tijd op het Tweede Vrijzinnig Christelijke Lyceum in Den Haag. ‘Haar tot op halverwege de rug, een John-Lennonbrilletje en brommen op de Puch, natuurlijk.’ Zijn studie Economie aan de Erasmus Universiteit maakte hij niet af. Na zijn diensttijd bij de landmacht, werkte hij bij de Koninklijke Marine. ‘Ik had een administratieve functie, waarvoor ik ’s avonds aan de studie moest: eerst hbo-personeelswerk en daarna htsbedrijfskunde.’ Met die diploma’s rolde Berting het personeelswerk in. Zijn tweede werkgever, Holland Casino,

Foto: Luuk Steemers

bleef hij jarenlang trouw. In 1995 kreeg hij de leiding over de vestiging aan het Kattendiep in Groningen. ‘Die draaide niet zo goed. Te weinig bezoekers en een abominabele entourage. Het gokken begon al in de parkeergarage: de entree was zo nauw dat je een enorme kans op blikschade had.’ Wonen in de auto Met de metamorfose die onder zijn leiding plaatsvond, is Berting nog steeds verguld. ‘De loop zat erin: in ’95 vijfhonderd bezoekers per dag, in 2004 een gemiddelde van duizend.’ In 2004 werd hij directeur Facilities Nederland. ‘Ik was verantwoordelijk voor de voorzieningen in de veertien vestigingen met in totaal 4.500 personeelsleden. Ik geef toe, je ontmoet nog eens iemand en je komt nog eens ergens, maar ik woonde zowat in mijn auto. Zestigduizend kilometer per jaar, dat moet je leuk vinden.’

2 HANZEMAG WOENSDAG 16 JUNI 2010 [17]

De HG-functie directeur Facilitair Bedrijf was geen eitje. ‘Bij Holland Casino heb je maar een paar partijen, waarvan de klant veruit het belangrijkst is. Bij de HG moet je rekening houden met de wensen van veel verschillende groepen, van aanstaand student tot en met, bij wijze van spreken, de hele samenleving. En terecht, een hogeschool heeft een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Dat maakt het werk complex, complexer dan bij Holland Casino.’ Allegaartje Op het oog is het Facilitair Bedrijf van de HG een allegaartje van zo’n driehonderd medewerkers. Van conciërge tot informatiemanager, van decaan tot studentenadministrateur, van vastgoedjongen tot medewerker van de computerhelpdesk, ze vallen allemaal onder de directeur Facilitair Bedrijf. ‘Maar je ziet al snel het gemeenschappelijke. Al die mensen

ondersteunen het onderwijs. Dáár gaat het om. Het is zaak om je werk daaraan te toetsen. Je kunt ervan overtuigd zijn dat je de dingen die je doet, goed doet, maar vergeet asjeblieft die andere vraag niet: doe ik wel de goede dingen?’ Van hoog tot laag mag die vraag gesteld worden, móet die vraag gesteld worden. ‘De HG verdient gewoon een goede discussie over delegeren. Leidinggevenden krijgen op de HG wel de taken, maar niet de bijpassende bevoegdheden. Dat leidt ertoe dat te veel knappe koppen en hoge heren zich bezighouden met trivialiteiten. Als ik straks directeur van WTC Expo ben, laat ik de beslissing om over te schakelen op een andere kleur toiletpapier, mooi over aan degene aan wie ik dat heb gedelegeerd.’ Boudewijn Otten

INHOUD Pagina 4

WK: geen bal aan?

Pagina 5

Uitslag HMR-verkiezingen: zege voor HSV

Pagina 6

Studenten pitchen voor Jort Kelder

Pagina 7

Gastcollege Piet Hein Donner: ‘De levensverwachting van kinderen die vandaag geboren worden is honderd jaar. Dan krijgen ze AOW op hun 85-ste.’

Pagina 10

Een semester aan de École Nationale de Commerce et Gestion in Casablanca

Pagina 11

WK-stage: studenten organiseren mini- WK’tjes door heel Zuid-Afrika’

Pagina 12/13

Afrikaanse bassisten in de Groningse jazzscene

Pagina 14/15

WK-schema door striptekenaar Sam Peeters

Pagina 18

Docent Marjo Trinks over ontwikkelingswerk: ‘Je werk is altijd een druppel op een gloeiende plaat’

6 De cover art van deze HanzeMag is gemaakt door Nathan Sowah Patterson uit Ghana. Onder het motto Unity Arts: paintings about Africa made in Africa, maakt hij prachtige schilderijen. Hij kan uw geld goed gebruiken, en u krijgt er een prachtig en origineel kunstwerk voor terug. De doeken kosten tussen de €50 en €160. Interesse? Neem dan contact op met de redactie van HanzeMag of mail/bel Sowah via [email protected] of +233243129037.

14/15

5int

11

versus

r o vo

tegen

WK-koorts? De één kan het spelschema al weken dromen. De ander kan het hele WK geen bal schelen. Laryssa de Wit is voetbalfan in hart en nieren en Aku Bart zegt het helemaal niets. Toch waagt hij een poging de buitenspelregel uit te leggen.

Laryssa de Wit (18), derdejaars Laboratorium Techniek ‘Feyenoord is mijn leven. Ik heb een seizoenskaart en volg alle wedstrijden. Mijn kamer hangt vol Feyenoordspullen. Sjaaltjes, shirtjes, vlaggen, er is geen stukje muur meer over. Ik ben van alle nieuwtjes op de hoogte. Ik check dagelijks de Feyenoord-site en natuurlijk ga ik ieder jaar naar de open dag. Voor de eerste bekerfinale heb ik een ochtend voor de Primera gelegen. Al moet ik een hele nacht in de rij staan voor een kaartje, ik heb het er voor over. Mijn favoriete Oranjespeler is dan ook Dirk Kuyt, dat is wel een inkoppertje, hè. Zijn werklust is geweldig, een keiharde zwoeger. Dé Rotterdamse mentaliteit. Ik hou van voetbal, maar heb toch moeite met het Nederlands elftal omdat ik vind dat Feyenoorders niet in één team kunnen voetballen met spelers van 020 (Ajax, red.). Gezworen vijanden in de competitie kunnen niet als vrienden op het veld staan. Supporters van Feyenoord en Ajax kunnen ook niet na de wedstrijd samen een biertje drinken. Het worden gewoon nooit vrienden. Je bent voor Feyenoord

of voor Ajax, punt uit. Ik zal echt nooit een vriendje krijgen dat Ajacied is. ‘Ik moet dan ook bekennen dat mijn sympathie meer naar Argentinië uitgaat. Misschien is het Argentijnse voetbal wel het meest te vergelijken met het Rotterdamse. En ze hebben Lionel Messi, de beste voetballer die ik ooit heb zien spelen. Techniek, inzicht, spel, hij kan alles op het veld en met de bal, al is ie klein. Hij bewijst dat je als voetballer niet lang hoeft te zijn. ‘Ik heb zelf competitie gespeeld bij VV Kiel-Windeweer. Nu train ik daar alleen nog op maandag, anders gaat er te veel van mijn leven naar voetbal. Er is ook nog school en werk. ‘Natuurlijk ga ik kijken, en als Oranje in de finale komt, dan ben ik echt wel voor Nederland. Maar ik denk niet dat het Nederlands elftal het gaat redden. We kunnen de halve finale wel halen, want we zitten in een redelijk makkelijke poule. Ik gok op een finale tussen Argentinië en Engeland. Die Argentinië met 4-2 gaat winnen.’

Aku Bart (22), derdejaars Bouwkunde ‘Het WK zegt me niets. Helemaal niets, nada, niente. Voetbal interesseert me geen bal. Ik vind de vlaggetjes leuk en de Oranjegekte ook, maar ik kijk geen wedstrijden. Heb ik nooit gedaan ook trouwens. Ik kijk ook echt niet naar de finale, ook al staat het Nederlands elftal er in. Oké, ik volg de standen op het journaal, zodat ik niet helemaal suf overkom op school, maar voor de rest kan dat hele WK me gestolen worden. ‘Ik fitness, fiets en zwem. Van sport kijken word je lui, dat moet je zelf doen. Nee, ik voetbal niet. Ik wil niet afhankelijk zijn van een groep. Voor leuke sociale contacten hoef ik niet op een teamsport. Die heb ik op school of op fitness wel. ‘Ik ken zelfs geen spelers van het Nederlands elftal. Alleen die je op het journaal of in het shownieuws tegen komt. Ik weet dat die scharrel van Yolanthe een voetballer is. Wesley… nog wat. En Van Persie, daar was ook iets mee, een tijdje geleden. Van der Sar ken ik ook, maar die voetbalt niet meer.

‘Ik heb wel oranje vlaggetjes aan m’n huis hangen. De buurvrouw was de boel buiten aan het versieren en ik heb haar zelfs geholpen. Nu hangt de hele straat extreem vol. Dat vind ik dan wel weer leuk. Het is gewoon gezellig, net als Koninginnedag. ‘Als mijn vrienden voetbal kijken, ga ik er misschien voor de gezelligheid een keer bijzitten. Maar ik zie de bal niet. Ik wil wel even proberen uit te leggen wat buitenspel is: als de tegenpartij in het doelgebied zit met de bal voordat de verdedigende partij daar is. Misschien mist er nog wat, ha ha. ‘Al zou ik willen kijken, ik kan niet eens. Ik laat halverwege het WK mijn ogen laseren en dan mag je een tijdje geen tv kijken. Natuurlijk wil ik nog wel een voorspelling doen. Nederland komt tot de halve finale. Dat was de vorige keer ook zo. Kijk, dat pluk ik nou zo uit de lucht.’ Tekst en foto’s: Loes Vader

4

KORT NIEUWS

HSV behaalt grote overwinning

Foto: Luuk Steemers vlnr Henk Pijlman, Gerben Brands (listtrekker GSb) en Michel Astro (lijsttrekker HSV)

De Ruiter vertrekt bij HG Cor de Ruiter maakt vanaf 1 september geen deel meer uit van het College van Bestuur van de Hanzehogeschool. De 56-jarige De Ruiter, die sinds zijn aantreden in september 2007 verantwoordelijk was voor onder meer het Facilitair Bedrijf en automatisering, is volgens Gertjan Lankhorst van de Raad van Toezicht, toe aan ‘een volgende stap’ in zijn loopbaan. Wat De Ruiter gaat doen is onbekend.

HG jaagt Healthy Ageing aan Joost Degenaar stelt de komende tijd een samenhangend programma op voor Healthy Ageing. Degenaar, tot voor kort directeur Onderwijs & Onderzoek, bundelt de bestaande deskundigheden tot een programma dat een hogeschoolbrede specialisatie moet worden. Her en der besteden opleidingen en lectoraten van de Hanzehogeschool aandacht aan Healthy Ageing (gezond oud worden). Naast dit inhoudelijke werk is Degenaar verantwoordelijk voor subsidie-aanvragen en het aanjagen van de samenwerking tussen de kennisinstellingen, overheden en bedrijven die zich onlangs verbonden in het Healthy Ageing Network Northern Netherlands (HANNN).

ICM krijgt masteropleiding Het Instituut voor Communicatie & Media van de Hanzehogeschool (ICM) krijgt een masteropleiding International Communication. De Nederlands-Vlaamse Accreditatie-organisatie heeft groen licht gegeven voor de start van deze opleiding die ICM opstelde in samenspraak met hoger-onderwijsinstellingen in Leeds, Milaan, Sofia, Vilnius en Boedapest. De studenten van de anderhalfjarige opleiding volgen in het tweede semester een specialisatie bij één van de partners. Op de HG hebben zich inmiddels vijftig studenten aangemeld voor de studie die dit najaar start.

Lof voor Conservatorium Het Prins Claus Conservatorium heeft een accreditatie voor de komende zes jaar. De opleidingen Muziek en Docent Muziek scoorden een ‘goed’ op twintig van de 21 aspecten waarop de Nederlandse Vlaamse Accreditatie Organisatie opleidingen beoordeelt. Daarnaast kreeg het Prins Claus een Bijzonder Kwaliteitskenmerk Internationaal Beleid, onder meer voor zijn rol als initiatiefnemer en coördinator van internationale projecten. Gesterkt door deze kwalificaties strijdt de HG onverdroten verder voor de bekostiging van de Masteropleiding Muziek die begin 2010 nog werd geweigerd door het Ministerie van Onderwijs.

HG reikt installateurs helpende hand Het Instituut voor Engineering van de Hanzehogeschool werkt aan een specialisatie die voorziet in de behoefte aan ingenieurs met hoogwaardige installatietechnische kennis. In september 2011 kunnen de eerste studenten beginnen met de specialisatie Design & Engineering Building Services (D&EBS) waarin ze zich onder meer zullen bekwamen in domotica, warmte-koude-opslag, nulenergie en betonkernactivering. De gezamenlijke noordelijke installatiebedrijven denken jaarlijks zo’n 25 D&BS’ers aan het werk te kunnen zetten. De specialisatie wordt aangeboden door de studierichting Mechatronica (een combinatie van de disciplines werktuigbouwkunde, elektrotechniek en meet- en regeltechniek).

Mysterieuze dummy op Minerva Een gevonden schetsboek op Academie Minerva houdt de gemoederen bezig. Eind mei vond eerstejaars Niels Lohmann het boekwerk met beledigende prenten, teksten en een list of losers in de kantine. Hij herkende zichzelf en een aantal studenten en docenten. Ook duiken er posters met intimiderende teksten op. Een examenstunt of een sick joke van een gefrustreerde student?

HG-student bovengemiddeld tevreden HG-studenten zijn bovengemiddeld tevreden over hun opleiding en de Hanzehogeschool. Dat blijkt uit het jaarlijkse studenttevredenheidsonderzoek, de Nationale Studentenenquête, die van 1 februari tot 12 maart is gehouden. De HG scoort hoog op gebieden als wetenschappelijke vaardigheden, docenten, studierooster, toetsing en beoordeling, informatievoorziening, huisvesting studielast en begeleiding. Op drie punten zijn de HG-studenten minder te spreken: de aansluiting met de vooropleiding, de catering en de beschikbaarheid van werkplekken. Een derde van 24duizend HG-studenten nam deel aan de enquête.

HAN wint Talentenprijs, HG derde Een team van de Hogeschool Arnhem en Nijmegen (HAN) mag zich sinds 10 juni ‘het beste financiële hbo-team van Nederland’ noemen. Eenentwintig teams van dertien hogescholen uit Nederland en België bogen zich op de Hanzehogeschool vijf uur over vijf levensechte financiële vraagstukken die bedrijven hadden aangeleverd. Het HAN-team, dat een vraagstuk van de Rabobank uitploos, won een reischeque van 1200 euro en een kijkje in de keuken van de Rabobank. Het eerste team van het Instituut voor Financieel Economisch Management van de Hanzehogeschool sleepte de derde prijs in de wacht.

[17] 2010 16 JUNI WOENSDAG HANZEMAG 5

Asexy product

CHRIS

Jort Kelder legt studentondernemers het vuur aan de schenen tijdens de

Hoop en optimisme

wint pitchwedstrijd

pitchwedstrijd van Square One. Geen HG’ers in de race, maar wel een soortement kachelpijp. ‘Cable Protection Nederland. Marloes, hoe kun je je bedrijf in godsnaam CPN noemen? Communistische Partij Nederland!’ Presentator en oud-hoofdredacteur van Quote Jort Kelder spaart de studentondernemers niet. De temperatuur in het overvolle zaaltje in Het Heerenhuis aan de Spilsluizen stijgt razendsnel. Marloes Tuk, student aan de TU Twente, is één van de vier pitchers die op 10 juni meedoen aan de Pitchwedstrijd van Square One, een fonds voor studentondernemers. Ze laat zich niet gek maken. Naast haar staat een soortement zwartglanzende kachelpijp. ‘Zeekabels komen vaak naar boven en zijn dan kwetsbaar, bijvoorbeeld voor scheepsmotoren en ankers. Deze kabelprotectoren verzwaren de kabel en beschermen ze.’ Jort lacht: ‘Een buitengewoon sexy product. Hoe kom je eraan?’ Marloes: ‘Ik werkte bij een bedrijf dat ze maakte. Maar dat ging failliet door wanbeleid. Het product is prima. Deze kabelprotectoren monteer je ter plekke, zonder bouten en moeren.’ ‘Wel makkelijk na te maken’, vindt ju-

rylid Jan Peter Cruiming, eigenaar van Studenten.nl. Marloes: ‘De winstmarge op het product is wel 45 procent. De bedrijfstak laat namaak niet zomaar toe.’ Cruiming knikt: ‘Nu snap ik het.’ Jelle Hak en Frans van der Vegt van de Hogeschool Stenden pitchen hun bedrijf Slowtrick. Hun site toont slowmotion-opnamen van extreme sporten, zodat de bezoekers de tricks kunnen leren. ‘Je hebt toch al how-to-filmpjes op Youtube’, moppert jurylid Ben Woldring (eigenaar van bellen.com). ‘Youtube is een chaos’, vindt Frans. ‘Wij ordenen zulke filmpjes, met begeleiding van coaches.’ Jort: ‘Zijn jullie vooral sportfanaten of ondernemers?’ Jelle: ‘Sporters.’ Jort: ‘Dat zie ik. Maar gaat dit werken? Maak een community en neem die mensen mee naar de Alpen. Voor een site alleen betaalt niemand.’ Het bedrijf Eco Addicts van de Groningse studenten Maurits van der Ven en Laurens van Vloten Dissevelt wil de

markt op met composteerbare plastic producten die ze betrekken van een Zweeds bedrijf. De jury geeft ze ervan langs. Jort: ‘Zijn jullie verkopers of adviseurs?’ Maurits: ‘We zijn een adviesbureau, maar we proberen ook te verkopen.’ Jort: ‘Consultancy is ingewikkelde gezichten trekken bij iets wat je in twee minuten weet. Inkopers zijn niet achterlijk.’ Cruiming: ‘Jullie verkopen een product dat niet van jullie is.’ Woldring: ‘Als je maar één leverancier hebt, kun je nauwelijks concurreren.’ Marloes Tuk wint de hoofdprijs van vijfduizend euro, waarvan ze viervijfde moet besteden aan coaching en consultancy. Goede pitch, goede kennis van de branche en uitstekende rendementsverwachtingen, vindt de jury. Dan wil Jort Kelder het weten ook. ‘Wat is er nou toch zo leuk aan kabelprotectoren?’ ‘Je bent met veel mannen op een boot’, lacht Marloes. Luuk Steemers

Foto: Pepijn van den Broeke

Noem me naïef, maar ik word altijd extreem gelukkig zodra het WK voetbal begint. Natuurlijk kun je cynisch doen over de geldwolven van de FIFA en concluderen dat Zuid-Afrika economisch waarschijnlijk niets aan dat hele toernooi heeft. En natuurlijk zit er iets idioots in dat ongegeneerd je eigen land aanmoedigen terwijl je de rest van het jaar loopt te kankeren over alles wat er hier mis is. Hoe gaat een PVV-stemmer daar eigenlijk mee om? Ook dit jaar bestaat de selectie van het Nederlands Elftal weer voor bijna de helft uit ‘allochtonen’. Juichen ze wel voor een doelpunt van Robin van Persie? Die is wel Hollander, maar getrouwd met een Marokkaanse vrouw. Juist dat maakt het WK zo geweldig. We denken namelijk even helemaal niet meer aan politiek of economische crisis. Zelfs islamofoben juichen bij een doelpunt van Afellay of een brute tackle van Boulahrouz. Dat soort dingen doen er namelijk een maand lang niet toe. Natuurlijk is de kans dat we winnen niet groot, maar het gaat om het geloof. Het geluk zit hem in het geloof dat het misschien kan. Lukt het weer niet, dan gaan we over tot de orde van de dag en hopen we gewoon over twee jaar weer verder. Een maand geleden werd ik door een vriend gewezen op de documentaireserie Welcome to Lagos. Het maakte een onuitwisbare indruk op me. De makers volgen een paar maanden lang de levens van Nigerianen in de marge. Ze leven in hutjes op vuilnisbelten en overleven met het selecteren van afval. Alles wat een beetje geld waard is, wordt verzameld en doorverkocht. Wat indruk maakt, is hoe ingenieus mensen worden wanneer ze moeten overleven, maar vooral hoe extreem optimistisch deze mensen in het leven staan. De serie confronteert je daardoor met je eigen cynisme. Hoe kunnen wij zo klagerig zijn wanneer deze mensen, die helemaal niks hebben, altijd blijven hopen, dromen en geloven? Wat dat betreft is er geen betere plek om een WK voetbal te organiseren dan in Afrika. Het optimisme van Nederlanders na de eerste gewonnen wedstrijd lijkt best wel op het optimisme van de vuilnisbeltbewoners van Lagos. Optimisme en onverwoestbare hoop. Vaak tegen beter weten in. Ik hoop dat dit themanummer jullie optimistisch stemt. Veel plezier tijdens het WK en tot volgend jaar!

Jort Kelder ondervraagt winnares Marloes Tuk.

Chris Wind


bijbijdedeles les

Een excellentie in het onderwijs Op de dag van de Tweede-Kamerverkiezingen ontvangt de Hanzehogeschool Piet Hein Donner met alle egards. De minister laat zijn licht schijnen over de toekomst van de Sociale Zekerheid.

Foto: Luuk Steemers Minister Piet Hein Donner legt de lat hoog op de Hanzehogeschool. ‘Dit college is verplicht, daarom lepel ik vandaag zoveel mogelijk zware kost op.’

‘Hard cases make bad law’, antwoordt Piet Hein Donner op de vraag van student HBO-Rechten Olgert Clevering. Clevering confronteert de Minister van Sociale Zaken met de maatregel om werkgevers te verplichten om het loon van de in hun bedrijf arbeidsongeschikt geraakte werknemers twee jaar door te betalen. ‘Dat is voor grote bedrijven nog wel te doen’, oordeelt Clevering, ‘maar als je een bedrijf hebt met maar een paar werknemers, ben je de klos.’ Donner ziet het probleem, maar toch. ‘Tot 2004 was de plicht tot doorbetalen één jaar. We constateerden dat die maatregel niet leidde tot een daling van de WAO-instroom. De nieuwe maatregel doet dat wel. Sinds 2004 zijn er dertigduizend nieuwe WAO’ ers bijgekomen. De vijf jaar ervoor zaten we op honderdduizend. Spijtig voor de ondernemer die u noemt, maar de samenleving als geheel heeft er baat bij.’ Doorwrocht, maar ook een beetje kil. Zo is Donner in de politieke arena en zo is hij tijdens het gastcollege dat hij op 9 juni op de Hanzehogeschool geeft. Het college in het Auditorium van de Van DoorenVeste is verplicht voor tweedejaars Rechtenstudies. ‘Daarom lepel ik vandaag zoveel mogelijk zware kost op’,

gniffelt de minister, die de opdracht heeft om z’n licht te laten schijnen over de toekomstbestendigheid van het stelsel van Sociale Zekerheid. Die bestaat niet, stelt hij. ‘We kennen de problemen uit het verleden en het heden. De overheid reageert met wetgeving, giet die problemen als het ware in beton. En daardoor ontstaat weer een nieuw probleem.’ De politiek reageerde in de jaren vijftig op de immense werkloosheidsproblematiek van de jaren dertig. ‘Arbeid werd gezien als een noodzakelijk kwaad. Werkloosheid tastte direct de bestaanszekerheid aan.’ Om die te garanderen ontstond er na de oorlog allerlei regelge-

‘Sociale Zekerheid is nóóit toekomstbestendig’ ving, die worden samengevat in de term Verzorgingsstaat. Het aantal mensen dat gebruik maakte van de sociale-zekerheidswetten steeg gestaag. Totdat in de jaren tachtig duidelijk werd dat het aantal niet-werkenden problematisch was geworden. ‘Het aantal vrouwen dat

werkte was te laag, het aantal arbeidsongeschikten te hoog.’ Ondertussen veranderde de kijk op arbeid. ‘Arbeid werd vanaf toen gezien als een mogelijkheid tot ontplooiing. De nieuwe insteek, die in de laatste jaren manifest werd, is dat we niet-werkenden moeten stimuleren in wat ze wél kunnen.’ Daarom zijn de maatregelen van de afgelopen jaren gericht op participatie, de deelname aan het arbeidsproces van zoveel mogelijk mensen. Donner somt op welke stappen er de laatste jaren zijn gezet: de aanpassing van de WAO, de nieuwe Wet op de Bijstand waardoor de gemeenten verantwoordelijk zijn voor begeleiding van werkzoekenden, de jongerenbijstand (‘Iedere jongere heeft recht op een opleiding of het opdoen van werkervaring’) en de verandering van de WW. ‘De duur van de uitkering is bekort, maar de hulp bij het zoeken naar werk is geïntensiveerd.’ Donner juicht de verhoging van de AOW-leeftijd toe. ‘Het is pure noodzaak. Nu is de verhouding tussen gepensioneerden en werkenden één op vier. Als we het beleid niet wijzigen zal die verhouding in 2040 één op twee zijn.’ Student Stephan Vierkant wil daar

meer van weten. ‘De Socialistische Partij en de Partij voor de Vrijheid denken dat de verhoging van de AOW-leeftijd niet nodig is omdat de meeste mensen tussen de zestig en 65 jaar niet werken. Ze redeneren: als we zestig-plussers aan het werk krijgen, kan iedereen op z’n 65-ste AOW krijgen.’ Donner heeft er al rekening mee gehouden. ‘In de groep mensen onder de zestig is de participatie van vrouwen en arbeidsongeschikten namelijk al hoger dan bij de huidige groep zestig-plussers. Maar zelfs als die na hun zestigste blijven werken, ontstaat het probleem. Vroeg of laat moeten we ingrijpen. Op de Nederlandse Antillen nemen ze zes jaar de tijd om de AOW-leeftijd te verhogen met vijf jaar. Daarbij vergeleken zijn de huidige ideeën van werkgevers en werknemers erg gematigd. Die stellen voor om het recht op AOW te koppelen aan de levensverwachting.’ De minister gnuift bij het idee. ‘De levensverwachting van kinderen die vandaag geboren worden is honderd jaar. Als je dat doorrekent krijgen ze AOW op hun 85-ste.’ Boudewijn Otten


Nostalgie in oud museum Het Groninger Museum gaat verbouwen, maar de winkel blijft gewoon

frick Derde Klasse

open. Geen Amsterdamse toestanden in Grunn’n, dankzij Academie In Afrika rijden de treinen altijd op tijd. Of altijd te laat, dat maakt niet uit. Wie met de trein reist, gaat naar een station en wacht. En wacht. Als de trein er eenmaal is, stroomt het treinvolk naar buiten. Heel veel treinvolk. De zegswijze vol is vol is in een Afrikaanse trein onbekend. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd zit er echter diep ingebakken. Als uit het niets komen uit alle stationshoeken en -gaten reizigers tevoorschijn. Heel veel reizigers. Als alle zitplaatsen bezet zijn, nemen ze plaats op de vloer, het dak en op elkaar, dit is reizen Derde Klasse. Onderwijl eet de machinist een hapje, drinkt een drankje en ledigt zijn blaas en darmen. Dan, opeens, fluit iemand op een fluitje, hoest de treinmotor een fluim op en zet de trein zich in beweging. Iedereen blij.

Minerva. Tot 18 december is het oude Groninger Museum aan de Praediniussingel weer even het centrum van de beeldende kunst in het Noorden. Het gebouw, dat vorig jaar in handen kwam van de Hanzehogeschool, is het tijdelijke toevluchtsoord van het Groninger Museum dat in de steigers gaat. Anders dan het Stedelijk Museum dat tijdens de renovatie twee jaar gesloten is (tot augustus 2010), gaat het Gronings Museum gewoon door met exposeren. ‘Pure nostalgie’, zegt museumdirecteur Kees van Twist over de tentoonstelling die op 29 mei is ingericht. ‘Een prachtige symboliek. Volgend jaar is het gebouw weer helemaal voor kunstenaars in opleiding, de studenten van Academie Minerva. De tussentijd gebruiken we om hier de geschiedenis van het Groninger Museum te tonen.’

Afrikanen hebben de tijd, Nederlanders de klok. Nederlandse reizigers mopperen als de trein twee minuten te laat is. Ze mopperen al als de holle stem van de stationsomroeper omroept dat de trein vertraging heeft. Als alle zitplaatsen bezet zijn, dient zeventig procent van de Nederlandse reizigers een klacht in. Wanprestatie, derving van reisplezier, reclameren kan volautomatisch: kwestie van een formulier downloaden. Iedereen sacherijnig.

Veel Groningers zullen waarderen dat de samenstellers van de expositie werk dat lang aan het oog onttrokken was uit het depot haalden. Conservators Egge Knol en Ruud Schenk eren grote kunstverzamelaars die hun collecties aan het museum afstonden (de familie Mesdag, J.A. Feith, Cornelis Hofstede de Groot en R.J. Veendorp). Zij maakten het Groninger Museum de trotse eigenaar van werken van schilders als H.W. Mesdag, Jozef Israëls en Otto Eerelman.

In de Nederlandse trein is het verschil tussen Eerste Klasse en Tweede Klasse bijna verdwenen. De Eerste is saaier. En duurder. Status is de reden waarom mensen Eerste Klasse reizen. HG’ers reizen Eerste Klasse als de Hanzehogeschool betaalt. Als alle HGtreinreizigers een jaar lang zouden afzien van de Eerste Klasse, en Tweede Klasse zouden reizen, levert dat de HG veertigduizend euro op. Veertigduizend euro is het gemiddelde jaarinkomen van 25 Tsjadiërs. De HG heeft geen conducteursfluit met Afrika te maken.

Historisch interessant is het schilderij dat Hendrik Willem Mesdag (al in z’n kindertijd werd hij H.W. genoemd) naliet: Gezicht op Scheepswerf de Mottenberg (1902). Die werf werd gesloopt om plaats te maken voor de bouw van het Groninger Museum dat in 1894 zijn deuren opende. Naast het historische werk toont de expositie de invloed van drie museumdirecteuren die vanaf 1955 de scepter zwaaiden. De aankopen die het museum deed onder het bewind van Jos de Gruyter (1955-1963), Bram Westers (19631978) en Frans Haks (1978-1995) kregen alle drie een zaal toegewezen. Niet verrassend is dat de tentoonstelling ook ruim baan geeft aan werk van de schilders van De Ploeg. De simpele houten lijsten van de Ploeg-schilderijen contrasteren heftig met die van zeventiende-eeuwse schilderijen waarvoor de bestellers niet op de penning hebben

gekeken. In de middenzaal op de eerste verdieping kunnen vexillologen hun hart ophalen. Hier hangen vaandels van allerlei slag. Conservator Egge Knol heeft er de afgelopen decennia zo’n veertig weten te bemachtigen. In het souterrain maakt het museum een knipoog naar de voorlaatste bewoner: het Natuurmuseum. Hier staat en


hangt kunst waarin dieren de hoofdrol spelen. Naast modern werk uit de periode-Haks hangt trots de Blauwe Dog van Otto Eerelman (die een fameus dierenschilder was). De expositie, die tot 5 september te zien is, geeft een fraai doorkijkje van een dikke eeuw Gronings kunstbezit.

De HG moet bezuinigen. Efficiënter werken, noemen ze dat, of e-kwadraat en terugverdienen. Eerste-klassereizen verbieden is jaarlijks veertigduizend euro verdienen. Maar de HG verbiedt de Eerste Klasse niet, de beleidsbepalers studeren op het idee. Moeilijk, lastig, ligt gevoelig, heel complex, ongewenste effecten. Er zal flink wat water door de Nijl stromen voordat de HG-beslissers een besluit nemen. Grote kans dat in Nederland de Derde Klasse is ingevoerd voordat de kogel door de kerk is. Iedereen blij.

Hajo Frick

Tekst en foto: Boudewijn Otten

City of Solidarity lokt vooral internationale studenten

Dertienduizend euro voor TSiBA De Hanze University Foundation en studenten van twee minoren organiseerden het evenement City of Solidarity voor de TSiBA University in Kaapstad. Om twee uur maakt de burgemeester van de City of Solidarity haar opwachting. Lector Excellentie in het Hoger Onderwijs Marca Wolfensberger – met chique rode ambtsketen - knipt bij de ingang van het Atrium een roodwit lint door waarmee op 2 juni het exchange festival is geopend. Robine, bekend van My Name is Michael, brengt in conferentiezaal De Appel het publiek in vervoering met een sfeervolle vertolking van liedjes van de King of Pop. De ongeveer tweehonderd deelnemers, voor het overgrote deel internationale studenten, stromen uit De Appel naar allerlei activiteiten zoals watervoetbal, een picknick bereidt door uitwisselingsstudenten, een filmfestival in het Cast Café en workshops als het leren van het Zuid-Afrikaanse volklied, Afrikaanse Kunst en zakelijk flirten. Wie niets te doen heeft, kan vingerverven of zich laten knuffelen door een nepmoeder Teresa. City of Solidarity ging die ochtend van start. Bij het Breakfast of Inspiration in het Stadsparkpaviljoen Ni Hao telden zo’n twintig vertegenwoordigers van bedrijven elk vijfhonderd euro neer voor het goede doel: de stichting TSiBA (Tertiary School in Business Administration) in Kaapstad die jonge mensen uit de townships gratis hoger onderwijs wil geven. Om vijf uur roept burgemeester Wolfensberger de deelnemers bij elkaar in De Appel om van de HanzeMediatheek 850 euro in ontvangst te nemen. De opbrengst van een week aan boetes. Ze studeert met het publiek een Afrikaanse jubelkreet in. ’s Avonds brengt de Danscademie een mooie show. Toch dunt het aantal deelnemers snel uit. De rockband Intentions Music en een percussiesectie van het Prins Claus Conservatorium spelen voor een handjevol publiek, voornamelijk organisatoren. Collegevoorzitter Henk Pijlman maakt vroeger dan gepland de opbrengst bekend: dertienduizend euro. Student International Communication Aletze Vazquez, één van de organisatoren, oogt vermoeid. ‘Het was buffelen’, zegt ze, ‘maar het was het waard. Jammer van het avondprogramma. Misschien zijn we te laat met de promotie begonnen.’ Tekst en foto’s: Luuk Steemers

Internationaal semester in Marokko

‘Marokkanen zijn

relaxed en optimistisch’

Toen derdejaars Internationale Betriebswirtschaft Lisa Teipel (26) en Frauke Busch (23) besloten om hun internationale semester door te brengen in de Marokkaanse stad Casablanca wisten ze dat hun een cultuurschok te wachten stond. Drie maanden Marokko, waarom? Lisa: ‘Toen we hoorden dat voor het eerst de mogelijkheid bestond om een semester te volgen aan de École Nationale de Commerce et Gestion in Casablanca, hebben we de kans gegrepen om een voor ons volkomen nieuwe cultuur te ontdekken. We hoopten op een leerzame ervaring, iets heel anders dan de theorieën van Hofstede en Porter.’ Waar woonden en studeerden jullie? Frauke: ‘De school staat in Ain Sebaa, een industriegebied, zo’n vijftien kilometer van Casablanca. We volgden vakken in het derde jaar van de opleiding Business Administration. Het was een kwartiertje lopen van het appartement waar we woonden. De school had onder de studenten geïnformeerd wie woonruimte voor ons had. Vier meiden, Zineb, Imane, Rania en Youssra reageerden op die oproep. Ze boden ons kost en inwoning. Het lukte ons met moeite ze te overtuigen om een bijdrage te accepteren voor het eten en elektriciteit. Maar we zijn nu eenmaal verwende Duitsers, na drie weken wilden we toch iets voor onszelf.’ Lisa: ‘We vonden het moeilijk om aan het dagritme van de Marokkaanse studenten te wennen. Ze gaan vaak pas om een uur of vier ’s ochtends naar bed ook al hebben ze de volgende dag al vroeg les. Ze koken, ontvangen gasten en zitten tot in de kleine uurtjes op internet met elkaar te chatten. ‘De eerste dagen van ons verblijf eind januari waren echt ongelofelijk. Onze zintuigen werden continu overbelast. De mengeling van kleuren en geuren in de souks, de exotische smaak van het eten, de overweldigende gastvrijheid.’

gramma. Wij waren de eerste Europese uitwisselingsstudenten aller tijden. The groep was groot, zo’n zeventig studenten, en nogal divers, net zoals trouwens het hele land: meisjes met hoofddoekjes, traditionele dracht, maar ook hoge hakken en rokjes. Religie is overal, maar het karakter is veel opener en fascinerender dan veel Europeanen misschien verwachten. De leraren komen vaak met voorbeelden uit de Koran of behandelen islamitisch bankieren waarbij de wetten van de islam worden gerespecteerd. We wachten nog op de uitslag van het examen dat we hebben gedaan voordat we in mei weer terug gingen, maar daar kijken wel met vertrouwen naar uit.’ En de veiligheid? Lisa: ‘Casablanca is kosmopolitisch, maar in Ain Sebaa zag je nauwelijks Europeanen. Frauke en ik trokken de nodige aandacht zodra we het huis uit gingen. De mensen keken voortdurend naar ons en we werden door mannen aangesproken ook al droegen we lange broeken en shirts met lange mouwen.

Hoe was de studie? Frauke: ‘Over het algemeen is alles niet zo heel anders. Het Frans was nogal een obstakel in het begin. De school biedt geen Franse taalles voor buitenlanders. Ze zijn nog druk bezig met de ontwikkeling van een uitwisselingspro10 HANZEMAG WOENSDAG 16 JUNI 2010 [17]

Op en dag zijn Frauke en ik aangevallen door een man in het trappenhuis van ons appartement. Hij probeerde onze tassen te stelen en bedreigde ons met een mes. Gelukkig lukte het om hem weg te jagen, maar vanaf die dag gingen we niet meer in ons eentje naar buiten en hadden we altijd een mes op zak. Zoiets had eigenlijk overal kunnen gebeuren. Uiteindelijk maakte het voorval ons sterker.’ Hebben jullie er vrienden aan overgehouden? Lisa: ‘Een heleboel goeie vrienden! Een hele uitdaging om het contact met iedereen in stand te houden. Dankzij Facebook is dat tegenwoordig een stuk makkelijker. Iedereen was enorm nieuwsgierig naar onze opvattingen over taboes zoals homoseksualiteit. Maar ze accepteerden onze mening and probeerden ons nooit te bekeren.’ Frauke: ‘Marokkanen werken om te leven. Ze zijn relatief relaxed and optimististisch. Ze geloven dat alles uiteindelijk goed komt. Zaken als doelmatigheid of

stiptheid spelen een ondergeschikte rol. Familie en goede relaties zijn veel belangrijker. Als international manager is het goed om je van dat soort zaken bewust te zijn.’ Gaan jullie terug? Lisa: ‘Jazeker! Maar de volgende keer puur voor vakantie. Ik ben gehecht geraakt aan Marokko. Het internationale zakenleven biedt veel mogelijkheden, in Marokko, maar ook in andere landen.’ Frauke: ‘Ik kan me nu heel goed voorstellen dat ik ooit zaken ga doen in Arabische landen! Om met Koning Hassan II te spreken: “Marokko is een boom met de wortels in Afrika en de takken in Europa.”’ Luuk Steemers De International Business School heeft volgens Lucie Rugers besloten om het uitwisselingsprogramma met Marokko voorlopig even op te schorten in afwachting van de komst van aanvullende faciliteiten voor de uitwisselingsstudenten. Lucie Rugers is verantwoordelijk is voor de IBS-uitwisselingsprogramma’s.

Studenten vergroten betrokkenheid lokale bevolking bij WK

‘Oranje wint, of Bafana Bafana’ Zeven studenten van de Hanzehogeschool zitten al sinds februari midden in de WK-gekte. Zij werken een half jaar in Kaapstad, Zuid-Afrika, voor SCORE, een non-profit organisatie die zich richt op ontwikkeling door recreatie en sport. In Nederland wordt best kritisch gesproken over het WK. Het zou vooral goed zijn voor de FIFA zelf en helemaal niet voor de Zuid-Afrikanen. Hoe zien jullie dat? Hoe betrokken is bijvoorbeeld de ‘gewone’ bevolking bij het evenement? ‘Feit is dat het WK strak geregisseerd wordt door de FIFA. De complete wetgeving in dit land wordt aangepast vanaf een maand voor de aanvang van het toernooi tot een aantal weken daarna. Straatverkopers moeten soms een ander plekje zoeken, conflicterende sponsoring wordt verboden en het grootste gedeelte van de tv-inkomsten gaat rechtstreeks naar FIFA. ‘De positieve zijde van het WK is dat het veel extra banen creëert, zowel op de korte als op de lange termijn. Daarnaast wordt de infrastructuur van het land helemaal opgeknapt en beschikken de speelsteden straks over nieuwe snelwegen, bussystemen, wandelpaden en natuurlijk nieuwe stadions. Nog veel belangrijker dan deze tastbare dingen is het gevoel van trots. Iedereen merkt dat

dit de kans is om aan de wereld te laten zien dat Afrika in staat is om zo’n evenement te organiseren, om Zuid-Afrika positief in het nieuws te brengen en om de verschillende groepen in het land dichter bij elkaar te brengen. ‘Helaas kan het merendeel van de ZuidAfrikanen, die ver buiten die speelsteden wonen, het zich niet veroorloven om naar de stadions af te reizen, laat staan een ticket te bemachtigen. Hierdoor zullen veel Zuid-Afrikanen niet de mogelijkheid hebben om dit historische voetbalfeest van dichtbij mee te maken. Dit merkt SCORE heel erg in de dorpjes en townships waarin we actief zijn.’ Wat doen jullie om de betrokkenheid te vergroten? ‘SCORE heeft de campagne SCORE for 2010 gelanceerd. Doel is de betoverende werking van het WK voetbal te delen met alle Zuid-Afrikanen die niet de mogelijkheid hebben om dit historische voetbalfeest van dichtbij mee te maken. ‘Gedurende het WK voetbal zijn alle scholen in Zuid-Afrika gesloten. De

meeste kinderen in de dorpen en townships willen betrokken zijn bij het WK maar hebben geen geld om naar de stadions af te reizen. Speciaal voor deze kinderen organiseert SCORE tijdens het WK een bijzonder programma: de SCORE Cup. Deze vakantieactiviteit zorgt ervoor dat ook zij dit fantastische evenement kunnen beleven. ‘De SCORE Cup zal georganiseerd worden in meer dan veertig dorpjes en townships door heel Zuid-Afrika en zijn eigenlijk een soort mini-WK’tjes waarbij de jeugd in kleine teams het WK gaat naspelen. In ieder dorpje worden 32 teams gevormd die allemaal één van de deelnemende landen vertegenwoordigen en zo het officiële WK speelschema volgen.’ ‘Maar de SCORE Cup is meer dan een toernooi. Elk team verdiept zich in het land dat ze vertegenwoordigt en ontwerpt met trots een eigen T-shirt en vlag. Spelenderwijs krijgen de teams training over onderwerpen die direct hun dagelijks leven beïnvloeden, zoals HIV/AIDS, persoonlijk leiderschap en fair play.’

‘Een aantal studenten van ons heeft ze zich toegelegd op het ontwerpen van een online platform dat de dorpjes en townships waarin SCORE werkzaam is de mogelijkheid geeft om zichzelf te profileren, tijdens het WK maar ook lang daarna. Via de website scorefor2010.ning.com, kunnen deze communities foto’s, video’s en weblogs uploaden over het mini-WK’tje in hun eigen dorp.’ Hier begint de Oranjekoorts al aardig te komen. Hoe is de sfeer daar nu het WK nadert? ‘Het hele land en vooral de tv-reclames zijn in de ban van het WK. Iedere vrijdag draagt iedereen het shirt van Bafana Bafana (‘de jongens’, het nationale elftal), inclusief de nieuwslezers en de president!’ Wie wordt er wereldkampioen? Gerjohn IJzerman: ‘Ik zou misschien wel moeten zeggen Nederland, maar ik ga toch voor Spanje.’ Matthijs Mali: ‘Op Hyves heb ik de Oranjepoule ingevuld, daar kwam ik in eerste instantie tot het schrikbarende resultaat dat Duitsland wereldkampioen zou worden. Toen heb ik vlug de uitslagen aangepast, er kan natuurlijk maar één winnaar zijn en dat is Oranje!’ Stefan Zuidema: ‘Brazilië of Spanje zijn toch echt mijn favorieten. Als ik moet kiezen, wordt het toch Spanje, ondanks de druk die ze met zich meedragen als favoriet.’ Yentl Duijn: ‘Spanje is denk ik een goede kanshebber. Desondanks ga ik Oranje op 24 juni naar de kwartfinales schreeuwen!’ Dafne van den Berg: ‘Mocht Nederland er niet doorheen komen, dan hoop ik dat Zuid-Afrika wint, want de afgelopen vierenhalve maand is de liefde voor ZuidAfrika niet meer weg te denken uit mijn hart.’ Karel Bouwkamp: ‘Ik zou graag Nederland willen zeggen, maar ik vrees dat zij niet verder komen dan de kwartfinale waar ze waarschijnlijk Brazilië tegenkomen. Ik zet mijn geld op Spanje.’ Marien Huis: ‘Wat denk je zelf, Nederland natuurlijk!’ Chris Wind


Marouan Allam (24) Eerstejaars Conservatorium Geboorteplaats: Tunis, Tunesië Instrument: basgitaar, custom-made Ramirez, vijf snaren Kreeg je de muziek met de paplepel ingegoten? ‘Ik ben helemaal niet opgegroeid met muziek om me heen. Pas op mijn vijftiende had ik voor het eerst een gitaar in handen. Mijn broer kreeg toen een akoestische gitaar cadeau van zijn vriendin. Hij deed er niet zo veel mee, ik des te meer. Ik leerde mezelf spelen, de akkoorden haalde ik van internet. En ik speelde in het begin natuurlijk vaak bekende popsongs na. Toen een andere muzikant me een keer zag spelen en ontdekte dat ik linkshandig was, heb ik de snaren omgewisseld. Pas later koos ik voor de basgitaar. De basgitaar zorgt voor de basis van de muziek.’ Je hebt geen muziekopleiding gehad? ‘Ik heb geen academische opleiding gehad tot nu toe. Maar ik heb wel gratis muziekcursussen gevolgd. En ik trad veel op. In hardrockbands, met reggae-artiesten en ook met Arabische muziek in cultuurcentrums in Tunis. Vaak speelde ik samen met mijn neef, het enige familielid dat ook met muziek bezig is. Hij drumt. Door die optredens en via het spelen in hotels en festivals in Tunesië rolde ik de professionele muziekwereld in. Soms moest ik ineens voor iemand invallen omdat die het vliegtuig had gemist of niet kwam opdagen. Zo stond ik vaak opeens op het podium met Arabische popsterren, zelfs een keer met de beroemde zangeres Fawzi Chkili.’ Wie zijn je favoriete Afrikaanse artiesten? ‘Anouar Brahem en Dhafer Youssef. Maar ik speel zelf het liefste jazz. American style. Tunis heeft een levendige jazzscene. Ik speelde er in jazzclubs en kreeg beurzen voor cursussen en masterclasses in Italië en Duitsland. En ik ging naar jazzfestivals in België en Frankrijk. Samen met de pianiste Liz Macomb. Bij een concert in Tunis ontmoette ik via een vriendin van me Mark Haanstra, hij is docent aan het Prins Claus Conservatorium. Hij vond dat ik me verder moest ontwikkelen in de muziek en raadde me aan naar Groningen te komen. Ik speel hier nu met het Prana Trio en wel eens met het Patxi Valz Quartet. En ik ben begonnen met piano spelen.’ Wie zijn jouw favoriete basgitaristen? ‘Jaco Pastorious, Steve Swallow, Dario Deeida en Gary Willis.’ En waar droom je over een paar jaar te spelen? ‘Op het North Sea Jazz Festival’

Afrikaanse bassisten

in Groningse Jazzscene

Kun je een beetje wennen in Groningen? ‘Het is de eerste keer dat ik zo lang en zo ver van huis ben en ik mis mijn geboorteland. We hebben een andere manier van leven daar. Alles is oké en goed hier, maar soms denk ik nog wel eens dat ik op de verkeerde plaats ben. Maar gelukkig is Tunesië niet zo ver van Nederland en zijn de vluchten goedkoop.’

Benson Itoe (30) Eerstejaars Conservatorium Geboorteplaats: Mbam, Kameroen Instrument: basgitaar, Ibanez Kun je een beetje wennen in Groningen? ‘Jawel, ik probeer gewoon niet te veel aan mijn geboorteland te denken. Ik kan ook niet zo vaak terug naar Kameroen, de vluchten zijn vreselijk duur. Ik ben eerlijk gezegd ook in Groningen gaan studeren omdat het hier nog een beetje te betalen is. En natuurlijk ook omdat het programma me aansprak. Dat heb ik via internet onderzocht. En in wilde graag naar Nederland omdat mijn vriendin in Arnhem woont.’ Waar droom je over een paar jaar te spelen? ‘In New York. Maar alleen om te spelen, niet om er te wonen.’ Wie zijn jouw favoriete basgitaristen? ‘Christian McBride en John Pattitucci.’ En je favoriete Afrikaanse artiesten? ‘Salif Keita, Youssou N’Dour, Richard Bona en Etienne MBappe.’ Heb je een muziekopleiding gehad? ‘Nee. Toen ik een jaar of zestien was ontmoette ik op straat een gitarist. Hij speelde maar twee akkoorden en volgens mij doet hij dat nog steeds. Maar die leerde hij mij en ik begon in bandjes te spelen en op te treden. Ik ben pas in 2003 basgitaar gaan spelen. Dat is wel een grappig verhaal trouwens. Op een keer ging ik samen met een andere gitarist spelen in een cabaretclub. Maar de baas van de club zei dat de beste gitarist van ons tweeën basgitaar moest spelen. Dat was ik dus. Nu is het mijn instrument, de basgitarist zorgt voor stabiliteit in een band. ‘Alles in mijn leven draait om muziek. Als ik wakker word - hoe laat is natuurlijk afhankelijk van wat ik de avond ervoor heb gedaan begin ik eerst met een kwartiertje noten lezen, daarna oefen ik een poosje op mijn gitaar en dan ga ik naar school. En daar is natuurlijk niets anders dan muziek. En ’s avonds speel ik vaak in de stad. Jazz, fusion, funk en jamsessies in de Spieghel en Peter Pan. Iedere woensdag in het Paard van Troje. En ik speel in Up On The Beat.’ Kreeg je de muziek met de paplepel ingegoten? ‘Helemaal niet. Niemand in mijn familie bespeelde een instrument en het werd ook niet echt gestimuleerd. Op de middelbare school speelde ik wel een beetje mondharmonica, fluit en piano. Ik wilde graag verder gaan in de muziek, maar mijn ouders wilden daarvoor absoluut niet betalen. Met muziek was geen geld te verdienen, vonden ze. Dus heb ik microbiologie gestudeerd. Maar daar heb ik nooit iets mee gedaan. Gelukkig steunen mijn ouders me nu wel, ze begrijpen en accepteren dat muziek mijn leven is.’ Rina Tienstra Foto’s: Luuk Steemers

voor FESTIVAL Dour Festival // 15 16 17 18 July 2010 / since 1989 European Alternative Music Event For Music Lovers 4 dagen, 200 bands, 6 stages Dour Festival is afgelopen januari op Noorderslag gekozen tot Best Medium-Sized Festival @ European Festival Awards 2010 HanzeMag mag 2 x 2 gastenlijstplaatsen à € 93 verloten onder diegenen die het juiste antwoord weten op de vraag:

bij welk treinstation moet je uitstappen om de gratis pendelbus naar Dour te pakken? Mail je antwoord voor 1 juli naar [email protected] en maak kans op vier dagen feest in het Belgische Dour.

www.dourfestival.be voor info en line-up

Dé fietsenzaak van het Zernikencomplex

QUICK BROWN FOX ngels kan Welke docent E Noorden het leerlingen in het Z bijbrengen? Engels van A tot Kijk voor info op

.nl www.fricolore

marieke

Elfduizend kilometer fietsen

voor het goede doel

Sportstudent Ruud Prins gaat een stukje fietsen voor het goede doel. Elfduizend kilometer om precies te zijn, van Ecuador tot het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika, over de rug van het Andesgebergte. Voor de uitdaging, maar ook om geld in te zamelen voor SOS Kinderdorpen.

Hoe kwam je in godsnaam op het idee? ‘Er kwamen eigenlijk een paar dingen samen. Ik wilde altijd al iets doen voor een goed doel, een tijdje werken in een ontwikkelingsland bijvoorbeeld. Daarnaast houd ik van reizen, avontuur en sport. Toen ik voor school een stageplek zocht, vond ik het aanbod niet erg spectaculair. Ik besloot zelf iets te zoeken. De Andestocht had eigenlijk alles in zich wat ik zocht. De keuze was dus snel gemaakt.’ Hoe bereid je je voor op 11.000 kilometer fietsen? ‘Ik fiets bijna iedere dag, zo’n dertig kilometer. Verder zal ik het vooral moeten hebben van mijn doorzettingsvermogen, denk ik. Echt trainen voor de omstandigheden daar is niet mogelijk. In de Andes fiets je op vijf kilometer hoogte, daarna fiets je door lange dorre vlaktes in de hitte.

Gemiddeld rijd je honderd kilometer per dag, samen met ongeveer dertig andere deelnemers. Je kunt er voor kiezen om het als competitie te zien, maar ik ga alleen om de tocht te voltooien.’ En wat gaat SOS Kinderdorpen ervan merken? ‘De organisator Bike Dreams biedt fietstochten aan en zet zich ook in voor SOS Kinderdorpen. Ik laat me per kilometer sponsoren en de opbrengst gaat naar de stichting. Ik heb veel voorwerk verricht, vooral om sponsoren voor de trip zelf te vinden. Batavus heeft me aan een dikke mountainbike geholpen, andere sponsoren hebben mijn kleding geregeld, en ik heb geld ingezameld voor de inschrijving.’ Wanneer vertrek je? ‘Op 9 juli pak ik de boot in Rotterdam.

Ik wilde geen geld verspillen aan een vliegticket, dus ik zocht een alternatieve manier om in Ecuador aan te komen. Ik vond via internet een lijst met vervoersbedrijven die op Zuid-Amerika varen. Ik heb ze gewoon allemaal gemaild. Binnen vier uur had ik al antwoord, een directeur die zelf ook gek was op fietsen. Hij vond mijn plan te gek en ik mocht meevaren op zijn vrachtschip!’ Chris Wind

Doneren kan op rekening 29.77.46.308 ten name van Ruud Prins, ovv SOS Kinderdorpen. Volg Ruuds avonturen vanaf 9 juli op www.expeditiesoskinderdorpen.nl.

Stop facebook?! Ineens was het twee dagen volop in het nieuws; facebook gaat niet zorgvuldig om met de privacy-gegevens van gebruikers. Persoonlijke gegevens kunnen zonder toestemming van de gebruiker gedeeld worden met andere partijen. Sinds facebook tien keer zo hip en veel meer 2010 is dan hyves, ben ik uiteraard ook actief lid. Daarnaast is facebook in tegenstelling tot hyves internationaal, en dat is handig aangezien ik niet alleen 223 Nederlandse vrienden heb maar ook nog eens 108 over de grens. Toch begon ik te twijfelen na dit nieuws. Het is toch belachelijk dat facebook mijn persoonlijke gegevens zomaar kan doorspelen naar bedrijven en organisaties? Toen ik hoorde over de ‘stop-facebook-dag’ was ik dan ook in eerste instantie enthousiast. Facebook-gebruikers zouden massaal hun facebook-account opzeggen, om een statement te maken naar de website. Bijna was ik overtuigd om ook mijn account op te zeggen totdat ik mij gelukkig, net op tijd, herstelde. Facebook-, hyves-, linkedin- en twitter-gebruikers kiezen er toch zeker zelf voor om al hun persoonlijke gegevens op internet te plaatsen? Hierbij blijft het in veel gevallen niet alleen bij naam, geslacht, interesses en e-mailadres, maar ook woonadres, telefoonnummer, werk en school zijn makkelijk terug te vinden. Juist die mensen, die al deze gegevens klakkeloos op internet gooien, gaan een actie voeren voor hun eigen privacy? Daarnaast kan ik helemaal niet zonder facebook. Ik vind het veel te leuk om te weten dat de vriend van mijn projectgenoot op dinsdagavond noodles met pesto en geitenkaas gaat eten. Ook wil ik kunnen zien hoe mijn oud-collega haar slakroppen in Farmville verzorgd. Laten we ook de foto’s niet vergeten. Wanneer ik mijn account op zou zeggen zou ik al deze informatieve plaatjes niet meer kunnen bekijken en, vooral, bespreken. Zo bel ik regelmatig een vriendin om een nieuw ‘geil in de webcam kijkend zelfportretje’ van een ex van een ex belachelijk te maken. Ook moeten op maandag natuurlijk gelijk de foto’s bekeken worden van het feest waar we absoluut niet gezien willen worden, maar wel alles van willen weten. Ik hou van facebook, en ik ben blij dat mijn privacy, maar vooral die van anderen, totaal niet wordt beschermd. Marieke


Marjo Trinks bereidt studenten voor op ontwikkelingswerk

Leren roeien met te korte riemen Het bijvak International Aid & Development trekt idealistische studenten. Coördinator Marjo Trinks laat ze vanaf dag één zien dat idealen botsen met de weerbarstige werkelijkheid. ‘Je werk is altijd een druppel op een gloeiende plaat.’ Ergens in Vietnam staat een veevoederfabriek die in het begin van deze eeuw door een Nederlands bedrijf is gebouwd. Het geld dat het bedrijf met de bouw verdiende, is afkomstig van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken. Bij de aanbesteding had een Duitse onderneming het nakijken. Wat de Duitsers aan massagewerk verrichtten, weet Marjo Trinks niet, maar de Nederlandse bouwer tastte flink in de buidel. Hij bood de Vietnamezen onder meer een reis naar de Filippijnen aan, waar ze zich konden vermeien met meisjes van plezier. ‘Misschien dat de Vietnamezen dat beter konden waarderen dan, ik noem maar wat, de Mercedes die de Duitsers in het vooruitzicht stelden.’ Bol van de dilemma’s Bordeelbezoek? Omkoping? Corruptie? Ja. Maar het is ook ontwikkelingssamenwerking in de praktijk. Marjo Trinks (35),docent Intercultural Communication aan

de Hanzehogeschool, maakte het aan den lijve mee toen ze in de Filippijnen werkte voor de internationale ontwikkelingsorganisatie VSO. ‘Ontwikkelingssamenwerking is heel complex. Goede bedoelingen pakken niet altijd goed uit. Je breekt in in lokale structuren, je moet altijd rekening houden met het beleid van de plaatselijke overheden. Als je bij een ontwikkelingsorganisatie werkt, is het noodzakelijk om die context grondig te analyseren. Zo’n analyse bepaalt uiteindelijk je kans op succes.’ Ontwikkelingssamenwerking staat bol van de dilemma’s. ‘Wat doe je met je project als er weerstand onder de bevolking bestaat? Hoe ga je om met de mores van het internationale bedrijfsleven, waarvan je vaak afhankelijk bent? Mind you, de reis naar die bordelen werd indirect betaald uit het budget voor Ontwikkelingssamenwerking. Dit soort economische steun valt daar namelijk gewoon onder.’

Foto: Luuk Steemers ‘Ja, er komt geld in handen van de verkeerde mensen, maar dat is vaak onvermijdelijk.’


In 2009 was het Nederlandse budget voor Ontwikkelingssamenwerking, 0,8 procent van het bruto nationaal product, 4,7 miljard dollar. Een derde daarvan ging naar bilaterale projecten: van de Nederlandse naar een andere overheid (hieronder valt de steun aan economische bedrijvigheid, zoals die aan de veevoederfabriek). Een kwart van het geld ging naar ontwikkelingsprojecten van internationale organisaties als de Verenigde Naties en de Europese Unie en dik twintig procent belandde bij organisaties als Novib, Cordaid, Hivos en ICCO. De rest van het budget ging op aan de ondersteuning van bedrijven en het kwijtschelden van schulden. Kritisch over hulp ‘Je kunt wel roeien, maar je riemen zijn vrijwel altijd te kort. Er zijn zoveel factoren die armoede en onderontwikkeling veroorzaken en in stand houden. Je kunt wel iets doen, maar je mag niet verwach-

ten dat je zulke ingewikkelde problemen kunt oplossen. Je bijdrage is altijd een druppel op een gloeiende plaat.’ Vanaf september 2010 coördineert Trinks de minor International Aid & Development (IA&D) van de Hanzehogeschool. Bij de start van dit bijvak in 2007 meldden zich meteen dertig studenten aan. Dit studiejaar werd IA&D aan twee groepen van dertig studenten gegeven en de klas voor na de zomer zit ook alweer bijna vol. Vooral studenten Civiele Techniek, Verpleegkunde en Sociale Studies voelen zich tot IA&D aangetrokken. ‘Maar iedereen is welkom, hoor.’ Trinks geeft het vak Introduction in Development Theory, waarin ze de actualiteit niet schuwt. ‘De politiek-maatschappelijke discussie over ontwikkelingssamenwerking komt aan bod, jazeker. Die maakt deel uit van de context waarover ik het eerder had. Het is goed om boeken als Dead Aid van Dambisa Moyo en De Hulpkaravaan van Linda Polman te lezen.’ Polman en Moyo zijn kritisch over het nut van ontwikkelingshulp: te veel geld komt niet terecht bij mensen die het nodig hebben. ‘Maar daaruit kun je in mijn ogen niet concluderen dat ontwikkelingssamenwerking niet werkt. Ja, er komt geld in handen van de verkeerde mensen. Maar in de meeste landen is dat onvermijdelijk om iets van de grond te krijgen. Hoe je ook over zo’n verhaal oordeelt: die Vietnamese veevoederfabriek staat er toch maar mooi.’ Organisaties als Novib, ICCO, Hivos en Cordaid financieren alleen projecten waarbij mensen uit Ontwikkelingslanden zelf verantwoordelijk zijn voor de uitvoering. Die organisaties boeken volgens Trinks de beste en blijvende resultaten. ‘Die projecten worden heel streng geëvalueerd, iedere cent wordt verantwoord. Hoezo, strijkstok? Vergelijk het eens met de tientallen miljarden die Nederland vorig jaar in de banken pompte. Wie garandeert dat dat goed wordt besteed?’ Boudewijn Otten

paulien

Stephan maakt de Noorderzonsite interactief

‘Theatermakers zijn geen twitteraars’ In het Noorderzonkantoor aan het A-Kerkhof, vertelt communicatiestudent Stephan Keereweer (27) over zijn stageklus, de metamorfose van de Noorderzonwebsite. ciële mediabedrijven. De site wordt een stuk duidelijker, sneller en interactiever. Er komt veel beeld, geluid en film in en als je straks kaarten bestelt, krijg je suggesties voor andere interessante voorstellingen. We wilden in ieder geval de sociale media meer integreren in de nieuwe website. Noorderzon heeft wel tweeduizend Facebook-vriendjes en duizend Twittervolgers, maar theatermakers zijn nog geen echte twitteraars. Het is een wat stillere cultuur.’ Met de theaterteksten op de site bemoeit hij zich niet. ‘Daar heb ik te weinig verstand van, dat doet iemand anders. Ikzelf heb cultureel gezien de smaak trouwens nu wel echt te pakken. Vorig jaar ben ik naar Oerol geweest en dit jaar ga ik weer. Misschien komt het doordat ik wat ouder wordt, maar ik denk dat theater hipper kan worden de komende tijd. Als ik de kans krijg, laat ik me ook op Noorderzon graag verrassen.’ Of dat gaat lukken is nog maar de vraag. ‘Ik heb ook het crewboekje en het smoelenboek gemaakt en dus met veel vrijwilligers gesproken. Twaalf tot zestien uur per dag gaan we wel maken straks. De twintigste editie wordt uitgebreid gevierd dit jaar. Mensen kunnen op het festival foto’s, filmpjes en berichtjes insturen met hun herinneringen aan Noorderzon, die ik op de site zet. En zelf ga ik ook filmen en fotograferen.’ Rina Tienstra

Foto: Milou de Boer

Jaarlijks trekt het performing arts festival Noorderzon 135-duizend bezoekers. Dit jaar wordt het voor de twintigste keer gehouden, maar derdejaars Communicatie Stephan Keereweer bekent tot zijn schande dat hij pas twee jaar geleden voor het eerst een biertje dronk in het Noorderplantsoen. ‘Dat kan natuurlijk helemaal niet. Maar óf ik was op vakantie, óf ik was aan het werk, óf ik fietste toevallig net de andere kant op. Maar ik luisterde in 2008 naar muziek bij het Dok aan de vijver en het was allemaal heel gezellig en gemoedelijk. Ik denk dat de gratis muziek op Noorderzon voor jongeren misschien wel de grootste publiekstrekker is. Voor de website en

het magazine schrijf ik nu mee aan de teksten voor het muziekprogramma.’ De update van de Noorderzonsite, zijn specifieke stageopdracht, is op een oortje na gevild. ‘Op 1 juli moet ie online en gevuld zijn. Spannend, maar het gaat lukken. Er was wel wat te zeggen over de site, hij was wel toe aan een oppepper. Dat moet je regelmatig doen. Ik praatte met de ontwerper en de programmeur en de mensen van Noorderzon, die moesten ook akkoord gaan met mijn nieuwe functioneel ontwerp. Best een complexe klus maar ik heb hiervoor mediatechnologie gedaan en aardig wat praktijkervaring opgedaan bij commer-

Tweet Jarenlang heb ik het kunnen volhouden: dat ik nooit aan zoiets als Twitter zou beginnen. Ik zag het nut er niet van in. Facebook, oké, je moet toch contact met vrienden en kennissen houden als je maanden opgesloten zit achter een computer voor je scriptie. Hyves had ik al toen ik een tiener was. En aangezien de laatste jaren al mijn ooms en tantes vriendjes van me zijn geworden, is het voor de jaarlijkse familiereünie wel handig. LinkedIn schijnt ook nuttig te kunnen zijn en is bovendien minder verslavend. Sinds een paar weken moet ik echter schoorvoetend toegeven dat mijn socialemediakwartet compleet is. Met de TweedeKamerverkiezingen in aantocht ontkwam ik er niet aan. Zelfs televisiedebatten hebben nu een hashtag en de presentatoren kijken op hun laptop welke opmerkingen luisteraars tweeten, zodat ze erop in kunnen spelen. Eigenlijk best een leuke toevoeging in een democratie: de bevolking kan zelf een bijdrage leveren aan de richting van het debat. En wanneer een bepaalde partij niet is uitgenodigd voor het debat, dan twittert de lijsttrekker gewoon zijn of haar standpunten de wereld in. Ik volg alle lijsttrekkers, sommige andere politici, nieuwswebsites, kranten, enzovoort. Ik lijk wel een junk, continu op jacht naar een snuifje feitjes, meningen en af en toe een shot onzin. Het resultaat is dat mijn hoofd regelmatig overspoelt van al die informatie. Soms begrijp ik helemaal niet meer wat die politici nou eigenlijk willen. Sommige lijken bovendien vaker te tweeten over wat er mis is aan de standpunten van anderen dan over wat ze zelf willen gaan doen. Gelukkig is het ook mogelijk de desbetreffende persoon dat met een tweet te laten weten. Of om een politicus een vraag te stellen. Soms krijg je daar nog antwoord op ook. Er was zelfs een heuse verkiezing voor de best twitterende lijsttrekker. Dit kabinet was het eerste dat al twitterend ten val kwam. En nu lijkt het alsof ook de verkiezingen door het sociale medium gedomineerd worden. We kunnen nog net niet stemmen via een tweet. De Tweede Kamerverkiezingen lijken wel een soort X-factor geworden: tweet ‘Mark’ of ‘Femke’ naar #lievelingspoliticus en maak kans op een premier naar wens. Paulien Vinke


cultuur

DVD

STRIP

The Soloist

In de schaduw van mijn lul – Sam Peeters

★★★

★★★★

Lees jij HanzeMag en heb je een mening? De Hanzeredactie zoekt:

De redactieraad vergadert vijf keer per jaar (anderhalf uur) over de inhoud en de vorm van HanzeMag. Verdiensten: 12 euro per keer. Belangstelling? Mail naar: [email protected] of [email protected] of bel 050 5955588

a

Capuchontrui voor slechts 25 euro! Bij inlevering van deze bon

Het is letterlijk één groot lulverhaal, de eerste solostrip van Sam Peeters, bekend van stripcollectief Lamelos en (voor de trouwe lezers) zijn werk voor HanzeMag en de Hanzekrant. Het heeft lang geduurd voordat Peeters met een soloboek kwam, maar het is het wachten meer dan waard geweest. Aan de humor is niks veranderd, die is nog steeds absurd, droog, en balanceert continu tussen melig en geniaal. Wat de boekvorm toevoegt is dat de grappen niet meer op zichzelf staan, maar één groot verhaal vormen. En groot is het, want Peeters waagt zich aan een scheppingsverhaal, ook al is het dan een wereld die zich bevindt in de slagschaduw van zijn gigantische penis. Zo krijgt grootgeschapen ineens een veel diepere betekenis. De wereld die Peeters creëert is niet alleen erg komisch, tragiek ligt altijd op de loer. De manier waarop Peeters alle karakters door kleine gebeurtenissen en toevalligheden met elkaar verbindt, doet denken aan Magnolia en Crash. Maar dan dus onder een hele grote lul, inderdaad.

#,

dR_X]YNNa` ORRYQR[QR Xb[`a

LVahigVVi()!
dddPb_`b``R[OX"[Y dddOX"[Y

Zernikeshop Zernikeplein 11 (050) 595 47 55 [email protected] www.hanze.nl/zernikeshop or Universiteitswinkel Oude Kijk in ’t Jatstraat 39 (050) 363 27 00 [email protected] www.rug.nl/winkel

a

09-07-2009 9:50:44

CW &/8%)257+( ,17(51$7,21$/32381'(5*5281' 2267(5675$$7 :::9(5$*521,1*(11/

ga eens uit ons dak

the art of having fun

studentkaart.indd 1

]\RS`RSSZdO\RS9C

Platformtheater.nl

LA Times columnist Steve Lopez (Robert Downey Jr.) ontmoet tijdens een lunchpauze Nathaniel Ayers Jr. (Jamie Foxx), die bij een standbeeld van Beethoven een prachtige melodie uit een oude, tweesnarige, viool weet te toveren. Lopez is onder de indruk en schrijft een column over het gevallen muzikale genie. Zijn lezers smullen ervan en hij besluit Nathaniel langer te volgen. Hij neemt hem mee naar concerten, geeft hem een cello, en regelt een appartement voor hem. Maar is Nathaniel wel van al die bemoeizucht gediend? Wanneer verandert vriendschap in hulpverlening? Een waargebeurd verhaal over een ongebruikelijke vriendschap tussen een schizofrene dakloze en een bekende journalist: klinkt als gegarandeerd Oscarmateriaal. Toch is The Soloist een beetje een ondergesneeuwde film. Dat komt waarschijnlijk omdat de makers niet echt konden kiezen. De film is niet feel-good genoeg om grote massa’s te trekken en niet rauw en realistisch genoeg voor de art-bioscopen. Hopelijk doet de film het beter als dvd-release, want hij verdient zeker een groot publiek. CW

DVSTVTTFO PQMFJEJOHFO XPSLTIPQT NBTUFSDMBTTFT MF[JOHFO TZNQPTJB QSPKFDUFO FYQPTJUJFT POEFSTUFVOJOHBNBUFVSLVOTU

/UDE+IJKIN@T*ATSTRAAT

-81,-8/,$8*86786

17/06 /2&$/1$7,9(686$ $/%(57$&526686$

Welkom!

%$/7+$=$5%( )5((%$66'8%67(3

16/6 Speurtocht 17/6 Pubquiz 23/6 Eindbarbeque * Kijk voor alle details op onze site

www.GSpWeb.nl

01/07 7+(675$1*(%2<686$ -$3$1'52,'6&$1 08/07

7+(/2:)5(48(1&<,167(5(212

18/08 *$5&,$3/$<6.<86686$ +($/7+86$

9(5:$&+7

0266*2%$&.727+(=22%22 '5,9(%<758&.(56(19((/0((555 every monday = comedynight twice monthly trad. Irish music session ged. kattendiep 13 groningen www.oceallaigh.nl www.iersepub.nl


(/.(=$7(5'$*6:,1*$921' )5(($/7(51$7,9('$1&(1,*+7

&21&(576029,(6'$1&(1,*+76

.%2'%.3'/%$+/0%2 SETJE(0(0 EURO SETJE(0(0 EURO SETJE(0(0 EURO SETJE(0(0 EURO SETJE"ROTHER,# EURO

SETJE4/.%23SAMSUNG#,0 EURO .)%57%#!242)$'%3

loco

Franclin Ngwese Ngabe (28) from Cameroon, third-year student of International Civil Engineering Management: ‘The colours of Cameroon are green, red and yellow, the PanAfrican colours. I’m wearing the shirt of team captain Eto’o, but my favourite player in the Cameroon national team is Geremi Njitap who plays for Newcastle United. When he loses the ball, he keeps following. I like that attitude. ‘I graduated as a civil engineer in Cameroon and worked for two years with Japanese companies. One of my jobs was the rehabilitation of the main football stadium in our capital city Yaoundé. When the work was finished I was given a ticket for a seat at the presidential stand to watch the final of the Cameroon league and saw many of our internationals play. ‘The world championships in South Africa will show the world that Africa is capable of organizing such a big event, and that we have much to offer. My prediction for Holland versus Cameroon? I hope for a draw.’ [17] 2010 16 JUNI WOENSDAG HANZEMAG 21 Tekst en foto: Luuk Steemers

In & UIT IN&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en medewerkers hier gratis hun advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave van woensdag 1 september kun je mailen naar [email protected]. De deadline is woensdag 25 augustus.

Eindexamenexpo Minerva 3 – 8 juli - Autonome Beeldende Kunst (Voormalige postkantoor Munnikeholm 1), Vormgeving Communicatie, Vormgeving Ruimtelijke Ordening, Docent Beeldende Kunst & Vormgeving (Academie Minerva, Gedempte Zuiderdiep 158). Opening zaterdag 3 juli om 16.00 uur (Gedempte Zuiderdiep 158). Openingstijden zondag 4 juli: 12.00 -17.00 uur, 5, 6, 7, 8 juli van 10.00 – 18.00 uur. Graduation Exhibition FMI Masters 3 – 8 juli – MFA painting (Boteringesingel 14/ entrance Noorderbinnensingel), MFA Interactive Media & Environment (NP3, Hofstraat 21). Opening Saturday 3 July 16.00 hours (Gedempte Zuiderdiep 158). Opening hours: Sunday 4 July: 12.00 – 17.00 hours, 5, 6, 7, 8 July 10.00 – 18.00 hours. Muziektour in Groninger Museum Het Groninger Museum introduceert deze zomer een muziektour. De tour is speciaal gemaakt voor de tentoonstelling Nu in het oude Groninger Museum! 100 jaar verzamelen 1894 – 1994 die t/m 5 september te zien zal zijn aan de Praediniussingel 59. De tour bestaat uit liedjes van Nederlandse en buitenlandse bands en singer/songwriters, onder wie Sam Valkenborgh (Fixkes), Moss, Robin Kemper (the Girls), Audiotransparant en Emily Jan White. De tour is gratis voor bezoekers van het Oude Groninger Museum (www.groningermuseum.nl).

PZZL 1

2

3

8

Midsummer Kunstenaarsroute Midsummer Kunstenaarsroute op zaterdag 19 juni en zondag 20 juni 2010 op de Allersmaborg te Ezinge en ’t Waarhuis te Aduarderzijl. Kunst, muziek en lekkere drankjes en hapjes in een schilderachtige en landelijke omgeving!

Fietsen langs kunst In de stad Groningen staan ruim 400 beelden in de openbare ruimte. Een fietstocht leidt je langs een deel van de beelden. De tocht gaat vooral door parken en langs beelden van onder meer Jan Wolkers, Wladimir de Vries, Marte Röling, Gert Jan Mulder, Hans Mes en Sjoerd Buisman. Gids Henk Bakker vertelt over de feiten en bijzonderheden van de beelden. De tocht duurt ongeveer drie uur en deelname kost 4 euro. De tocht is op zondag 4 juli, 1 augustus en 5 september. Start om 14.00 uur bij de bewaakte fietsenstalling op het Centraal Station Groningen Reserveren gewenst via Henk Bakker (050)309 0757. Info: www.kunstexcursie.nl.

GroningenLife! zoekt voorzitter en schrijvers GroningenLife! is een campagne waarbij het draait om studiekiezers enthousiast te maken voor het Groninger studentenleven. Sta jij midden in het studentenleven, ben je creatief, kun je goed schrijven of heb je verstand van webdesign? Bekijk dan de volledige vacatures op www.groningenlife.nl/ site/vacatures of mail naar Annemieke Heijker: [email protected]. Solliciteren kan tot 20 juni.

GSp - Studentenplatform voor Levensbeschouwing Een plaats voor bezinning, religie, debat en gezelligheid. Barbecue: woensdag 23 juni sluiten we het seizoen af met een barbecue. Opgave kan tot 22 juni via [email protected] of 050-3129926. Wees welkom! Persoonlijk gesprek: studentenpastores: Geert Brüsewitz 8500387, Lense Lijzen 5260630, Tiemo Meijlink 5792805 of Matty Metzlar 0595-528775. Studentendiensten Martinikerk 20/6 11.30 uur A. Diesemer 27/6 11.30 uur G. Brusewitz GSp, Kraneweg 33, tel. 3129926, e-mail info@ gspweb.nl of www.gspweb.nl

4

7 9

5

11

10

12

14 17 21

Summerschools in Het Paleis Creatieve Industrie Groningen organiseert in samenwerking met Het Paleis deze zomer voor het eerst Summerschools voor professionals, niet- of semi-professionals, kortom geïnteresseerden, inschrijven t/m 3o juni. Voor meer info: www.creatieveindustriegroningen.nl.

22

18

13 15

19 23

24 25 27

26 28


16

6

4 15 20 11 3 6 14 20 8 24 17 8 6 5

Vrijwilligers kindervakantieweken Vind je het leuk om een groep kinderen te begeleiden? Humanitas zoekt groepsleiding voor één van de kindervakantieweken in de periode van 31 juli t/m 21 augustus. Daarnaast zoeken we een hoofdleiding, chef-kok en keukenhulpen. Zeer geschikt als ervaringsplek voor je studie. Voor info of aanmelding 0503120633.

Power Yoga Groningen Yoga, Power yoga, Ashtanga yoga, Vinysasa yoga, Kundalini yoga, Pilates, Taichi, Bodybalance en Body Pump. Studio Hofstraat 11. www.poweryogagroningen.nl. Pedicure Brigitte Munzebrock, telefoon 050 5411554. Voor info: www.pedicurebrigitte.nl.

Terwijl wij krabbelen aan de teksten voor onze najaarsfolders schrijft Huub weer een dijk van een hit! www.rug.nl/studium

Het Nieuwe Stemmen 4 7*46" Stichting Het Nieuwe Stemmen bestaat uit 7*46" 5*0/ "5*0/

"/*." *$ 4 6 een enthousiaste groep creative thinkers.64*$ "/*. 7*46" '*-.. '*-. "5*0/ *. / 4 "

" en fanatieke innovatievelingen. Door ge"-4 7*46 64*$ 7*46 "5*0/'*-.. *. ' *-". / "5*0/ bruik te maken van de kracht en de enorme *. . *$ / 4 6 " 6

4 *$

"/ 64*$ . '*-. '*-..*."5*0/7*46 reikwijdte van het internet willen we poli"-4 (30/*/(&/46..&34$)00- tiek en democratie transparanter en laag'*-..64*$ "/*."5*0/7*46"-4 drempeliger maken. We zijn altijd op zoek '*-.. 64*$ -4 6"

*$ 7*4 " 0/ "5* naar briljante ideeën en versterking van het / *."*. '*-..64 "/ 5*0/

7* team! Code jouw politicus: word developer bij HNS. 46"4 Kijk op www.hetnieuwestemmen.nl en laat je overtuigen!

Afrika Horizontaal

Verticaal

1 Het vroegere Noord-Rhodesië (6) 4 E.., com… of pro… (5) 8 … Napels zien en dan sterven (5) 9 Edmund … of … Clinton (7) 10 Kantelen (7) 11 Rumoerige hut (4) 12 Gladste vis (3) 14 Landswinkel: AH … (4) 15 … Emmius (4) 18 Big … of i…(3) 21 Gronings ziekenhuis (afko, 4) 23 Niet systematisch (7) 25 Goedkoop muziekinstrumentje (7) 26 Dorp tussen Zuidlaren en Gieten (5) 27 Sterrenbeeld (5) 28 Geboorteplaats van Hans Christian Andersen (6)

1 Volk waaruit Jacob Zuma stamt (6) 2 Rabatland? (7) 3 Huistelefoon met luidspreker (8) 4 …eveld of …ënkolder (4) 5 Ouwe …, jippie-jippie-jee (5) 6 Land voor ingewikkelde doden (6) 7 WK: speelde op 13 juni tegen Servië (5) 13 Lamlendige merrie (8) 16 …republiek of …boom (7) 17 Holhoornig rund (6) 19 Engels stamhoofd?(5) 20 WK: favoriet in groep H (6) 22 Haar… of ijs… (5) 24 New Theology and Worship (afko, 4)

De schuin gedrukte opgaven zijn cryptisch, de vet gedrukte hebben met het thema te maken, net als de oplossing. Mail het woord naar: [email protected] en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro. Inzenden t/m donderdag 26 augustus. De vorige PZZL is gewonnen door: Serge de Jong. De oplossing is: LEEUWENHOEK. Boudewijn Otten

LEEUW

Lieve Loes Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected].

Lieve Loes, Een blowtje, oké. Een pilletje? Nou ja, zo nu en dan om een nachtje hard te gaan. Maar mijn vriendje dreigt door te slaan. Cocaïne, speed, crack, je moet álles proberen, zegt hij. Vorig jaar hebben we opium geschoven in Thailand, en magic mushrooms gegeten. Leuk voor een keertje, vind ik. Maar dat kan ik makkelijk zeggen, want ik hou het allemaal wel in de hand. Hem lukt dat volgens mij niet meer. Vorige week maandag was hij om tien uur ’s ochtends al totaal van de wereld. Hij was helemaal niet aanspreekbaar en de volgende dag wist hij er niets meer van. Hoe peuter ik hem aan z’n verstand dat hij moet stoppen met die ‘experimenten’? Amy Lieve Amy, Ik geef je op een briefje dat je je vriendje

Colofon HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks. Redactie-adres Zernikeplein 7 A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030, 9700 RM Groningen telefoon: 050 5955588 | fax: 050 5955590 | e-mail: [email protected] | Internet: www.hanze.nl/hanzemag Redactie Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] Luuk Steemers - redacteur 050 5955581 [email protected] Rina Tienstra - redacteur 050 5952570 [email protected] Loes Vader - redacteur 050 5955588 [email protected] Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl Robert van der Molen - www.toxic2.nl Redactie HanzeMag Illustraties Mathieu van der Bij & Xiao Feng Chiu | Sam Peeters | Leo van der Reest | Ricky van Duuren Lay-out Renée Zaal - www.reneemedia.nl Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905 [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588 [email protected]

niet aan zijn verstand kunt brengen dat ie moet stoppen met zijn overmatige drugsgebruik. Hij heeft alles al uitgeprobeerd dus van experimenteren kun je niet meer spreken. Je hebt hem vast al vaker gezegd dat het de spui(t)gaten uitloopt. Hij gelooft er natuurlijk in dat hij het allemaal onder controle heeft. Zo begint iedere junk, dat weet iedereen. Volgens mij zijn alle drugs verslavend, als je er gevoelig voor bent. Ook wiet en hasj. Ik ken genoeg mensen die iedere dag tien euro in de koffieshop spenderen en droog brood met Aldi-pindakaas eten. Met crack en heroïne zou ik sowieso niet experimenteren: véél te link. Daaraan brandde zelfs Filemon van Spuiten en Slikken zijn vingers niet. Het enige dat ik je adviseer is om eens goed na te gaan of je een vriendje wilt dat eeuwig naar de klote is. Die zijn studie laat verslonzen en zijn toekomst in rook laat opgaan (gokje). Zet hem desnoods voor het blok: of hij kiest voor rehab en Amy of voor dope. Ik ben bang dat de uitkomst je niet vrolijk stemt. Laat je vooral niet meeslepen omdat je gek op die jongen bent. Lieve Loes, Je zult wel denken waar heeft ze het over, maar ik zie ontzettend op tegen de zomervakantie. Al mijn vrienden en vriendinnen hebben al afspraken gemaakt voor hun vakantie. Of ze gaan samen met hun vriendje op reis, ze hebben al met anderen plannen gemaakt, of ze gaan met hun familie. Ik

ben enig kind en mijn ouders gaan zes weken naar Nieuw-Zeeland. Ik voel er niets voor om in mijn uppie op pad te gaan en nu ben ik echt bang dat ik me de hele zomer dood ga vervelen. Ik voel me nu al eenzaam. Julia Lieve Julia, Trek de stoute schoenen aan en ga er alleen op uit. Mijn leukste vakanties heb ik alleen beleefd. Ik vond het ook doodeng, de allereerste keer alleen naar Turkije. Ik was nog niet geland of ik verloor de Lonely Planet, mijn enige houvast. Spijt als haren op mijn hoofd had ik van het onzalige plan om alleen op vakantie te gaan. Uiteindelijk sprak ik twee meiden uit Parijs aan die al weken door Turkije trokken. We namen gedrieën een kamer en ik was er doorheen. Ik heb me geen moment meer eenzaam gevoeld. Als je alleen reist, leer je heel makkelijk mensen kennen. Je moet wel omdat je geen zin hebt om iedere avond alleen te eten. Zoek wel een bestemming uit waar het niet stikt van de stelletjes want die zitten niet op company te wachten. In hostels kom je veel mensen tegen die alleen reizen en open staan om dingen samen te ondernemen. Je zou ook kunnen couch surfen, dan slaap je bij mensen thuis en ben je dus niet alleen. Julia, verleg je grenzen, je zult er sterker en zekerder uitkomen. Fijne vakantie!

Fier Ze is bijzonder fier op me, mijn Belgische hardloopcoach. Wekenlang heeft ze me aangemoedigd vanuit mijn mp3-speler, terwijl ik braaf haar trainingsschema afwerkte. Soms was ik boos op haar, omdat ze zei: ‘Je bent er ... bijna ...’ Op andere momenten glunderde ik van trots, vanwege haar welgemeende complimenten: ‘Je ziet eruit als een echte atleet!’ Maar op de dag van de Vijf Kilometer zit zij niet langer in mijn oor. Ik ben haar vergeten, stiekem. Of eigenlijk heb ik haar expres op het dressoir laten liggen. Vandaag heb ik immers ladingen toeschouwers die me zullen aanmoedigen, straatmuzikanten langs de hele route én een vriendin die in hetzelfde ritme naast me loopt. De start is op de Grote Markt. Het is zo’n dag waarop je uitkijkt naar de eerste regen. De zon brandt als een achterlijke, maar daar praten we niet over. Als echte professionals hebben wij het natuurlijk over de luchtvochtigheid. Die is volgens ons - sinds het uitsterven van de dinosaurussen - nooit eerder zo ontiegelijk hoog geweest. Om ons heen de gekte van kraampjes met roze sportbh’s, de verloting van een speciaal vrouwensportschoollidmaatschap en zangeressen die met hun versie van Sisters Are Doin It For Themselves de speaker proberen te overschreeuwen. Complete chaos. Terwijl de dansjes op de Vismarkt een warming-up moeten voorstellen, genieten wij van onze cooling-down onder de bomen. Dan toch eindelijk: KNAL! Het startschot drijft ons naar voren. Maakt ons bewust van onze reputatie. Want Google ziet immers alles. We duikelen naar voren, rennen als jonge honden wat sjokkerige oude knollen voorbij. De tweede ronde zijn we stil. Ze zegt alleen: ‘Je moet zo maar alleen doorrennen hoor.’ Dan ben ik haar kwijt. De laatste kilometer. Ik trek een sprint. Verlies de controle, steeds harder en harder ren ik bosjes vrouwen voorbij. In een waas zie ik winkelende vrouwen, bier drinkende mannen, patat etende kinderen, maar haast geen klappende, juichende, of muziek makende mensen. Het flitst door mijn hoofd: ‘Waar ben ik in godsnaam mee bezig?’ Ineens mis ik haar: mijn Belgische coach. Gelijk met dat besef hoor ik haar stem: ‘Straks zul je fier zijn op jezelf!’ Ik finish in 29 minuten en 50 seconden. Na afloop drinken we wijn en ondervinden we eindelijk een positief effect van hardlopen: nooit eerder waren we zo snel dronken. Leonie Veraar twitter.com/leoniemelodie


legal alien Studies:

MBA (Master of Business Administration)

Country:

Liberia, 3.6 million inhabitants, 2.5 times the size of the Netherlands

Why did you choose to study in Groningen? ‘I came here to study my Master because Hanze University has a good reputation and it is a University of Applied Sciences, which brings theory down to practice. I work for the Bureau of Liberian Maritime Affairs and I discovered the programme through one of my bosses in the United States. She recommended me to go to Groningen because she knew other American students who came here and graduated.’

What I like the least is the individualism. Dutch people can be very concerned about themselves and less about other people. They move more individually and everyone minds their own business. If I want to see someone I have to make an appointment. In Liberia, I just go and see whoever I want whenever I want. Another thing that impacted me was how the elderly are treated here. In Liberia we do not put our old folks in big houses, we care for our parents until the end.’

What do you like the most and the least in Groningen? ‘What I like the most is the security and the nice environmental conditions, it is a very clean city and there are many trees.

Which image do we have in Europe about Africa? ‘It is stereotyped. People think everybody in Africa is struggling and suffering and this image is reinforced by the fact that a lot

of Africans are trying desperately to reach Europe. I think that to understand Africa, you must see it by yourself. However, Africans have to change their mental picture as well. They have to stop thinking that they are going to find the land of milk and honey. It is not like that. We have to focus on how to develop our own capabilities and learn to manage our resources.’ What is the best way to break with this negative image? ‘The best way to break these stereotypes is through interaction and cultural exchanges, bringing European students to Africa to open up their minds and vice versa.’

Loves:

reading, writing

Hates:

discrimination, cheating

Do you believe in development aid? ‘At a certain level, you need development assistance and aid to do some things, but it does not work when you are constantly dependent on aid. We need to build our own capacities; we need aid that helps people to use their resources.’ Which country should win the World Cup? ‘I love football, it is the most popular sport in my country. Liberia used to have great football players, like George Weah, but we have not qualified for the World Cup, so I will root for another African country, probably Ivory Coast. But realistically, I think Spain has the best chance to win. They have the best team at the moment.’ Text and photo: Tania Ouariachi Peralta

Lisa and Frauke spent international semester in Morocco

‘Moroccans are laid back and optimistic’ When IBS students of Internationale Betriebswirtschaft Lisa Teipel (26) and Frauke Busch (23) decided to spend their international semester in Casablanca, Morocco, they knew they were in for a culture shock. Three months in Morocco. Why? Lisa: ‘When we heard that it would be possible for the first time – as a pilot – to do a semester abroad at the École Nationale de Commerce et Gestion in Casablanca, we took the chance to explore a whole new continent, a new culture and religion. We liked the idea of an experience that would teach us more than theories of Hofstede and Porter.’ Where did you live and study? Frauke: ‘The school is situated in Ain Sebaa, an industrial area fifteen kilometres away from Casablanca. We followed the Business Administration programme in the third year and lived fifteen minutes walking from the school. The school inquired among the students who would like to accommodate us separately. Four girls, Zineb, Imane, Rania and Youssra volunteered. They offered us free board and lodging. It took some persuasion to convince them to accept a financial contribution towards food and electricity. However, spoiled Germans as we are, after three weeks we wanted to find something for ourselves to be more independent.’ Lisa: ‘It was hard for us to adapt to the day rhythm of Moroccan students who often stay up till three or four in the morning, even if they have to go to a lecture early the next day. They cook, receive guests and spend time on the internet, talking to friends into the small hours. ‘The first days of our stay at the end of January were incredible. All our senses were constantly overloaded. The mixture of colours and smells at the Souks, the taste of the food, the overwhelming hospitality.’ What was studying like? Frauke: ‘In general it is not too different from studying in any other country. The French language was a bit of a challenge though. The school offers no French classes for foreigners and is in the process of developing the exchange program with us as the first European exchange students ever there. The class was big - seventy students - and hetero-

geneous, just like the country in general: girls with headscarves, traditional attire, but also high heels and skirts. Religion is omnipresent, though in a more open-minded and fascinating way than Europeans might expect. Teachers often gave examples from the Koran or discussed Islamic Finance, respecting Islamic rules. We are still awaiting the results of the exam we took before we left in May, but we are optimistic.’ Did you feel safe? Lisa: ‘Casablanca is cosmopolitan, but in Ain Sebaa we met few Europeans. Frauke and I were some kind of special attraction whenever we left the house. Many people were looking at us, men talked to us. Of course, we wore long trousers and shirts with long sleeves. One day, Frauke and I were attacked by a man in the hall of our house. He tried to steal our bags and threatened us with a knife. We managed to scare him away, but from that day we did not leave our apartment on our own and without a knife in our pocket. However, this could have happened anywhere! In the end the incident made us stronger.’ Did you make friends? Lisa: ‘We made a lot of great friends! It will be a challenge to keep in contact with them all, but thanks to Facebook it will be much easier. People were very curious about our point of view on taboos like homosexuality. They always accepted our opinions and never tried to convert us.’ Frauke: ‘Moroccans work to live. They are comparatively laid back and optimistic, that everything will turn out okay. Aspects like efficiency and strictness are playing a minor role, while good relationships and family are very important. It is good for an international manager to be aware of such things.’ Will you go back? Lisa: ‘Yes! But the next time for holidays only. I have become attached to Morocco. The international business environment offers such great possibilities, so it

Left to right: Frauke Busch and Lisa Teipel

could be Morocco or another country.’ Frauke: ‘I can now very well imagine doing business in Arabic Countries! To quote King Hassan II: Morocco is a tree with its roots in Africa and its branches in Europe.’ Luuk Steemers

IBS has decided to wait till more facilities for exchange students will be in place before new exchanges with Morocco will be offered, says Lucie Rugers, responsible for the exchange programme at IBS.

[17] 2010 16 JUNI WEDNESDAY HANZEMAG 4 INT

Hand in assignments

without leaving your bed

Fourth-year Communication student Robert van Rooijen offers a new service in Groningen: a delivery service for student assignments. If you prefer spending a sunny day in the park instead of going to school just to hand in a document, go to inleveren.com and let them do the work for you. You established a delivery service for students in Groningen. Can you tell us a little more about your project? ‘I came up with a whole new idea that did not exist anywhere yet. It is a delivery service for students to hand in assignments or documents online which we will deliver for them. So for example if you have to travel far just to hand in one assignment, you can use inleveren.com and we will print it and hand it in for you. So it really is a 2-in-1 service.’

and I had no classes on Friday. But I still had to hand in a lot of assignments on the last day of the week. So I had to spend over two hours on the bus just to hand in one paper. Every time I had to do that I realised that I could spend my time working or doing something more useful. So I thought that there must be a better way to do this. That is how I came up with the idea. Then, during the minor Business Class, I had the opportunity to work out my idea in a professional way.’

How did you come up with the idea? ‘It started with my personal dissatisfaction. I used to live in a town outside of Groningen, like many other students,

Who can benefit from your service? ‘We are planning to conquer all of Groningen, so both the University of Groningen as well as Hanze University. But

since we just started with the pilot, it is only available for some Hanze programmes at the moment. So if you study (international) business & management, social psychology, marketing management, facility management, or communication and media, you can try it out already. After the summer every Hanze programme will be covered.’ Is it also for international students? ‘Of course, everybody can use it. At the moment the website is in Dutch, but there will be an English version soon. There are so many international students around here that we want them to profit from our service as well.’

Can you explain the procedure on inleveren.com? ‘The procedure consists of three steps. The first step is to fill in your school, study programme, teacher and exact deadline. It is really easy, since all schools and teachers are registered so you only have to find them in the list. The second step is to upload your file. The third step is the payment via bank or with credits that we will start selling soon at Hanze. So the procedure is really simple. The idea is to have a clear structure, so that even if you come back from a night out in the city it should be manageable to go through the steps without any problems. Our service is open until at least three at night for a delivery in the morning.’ How can students be sure that the assignment really arrives in their teacher’s pigeonhole? ‘There is the option to receive a text message to inform you that the assignment has been dropped off in the pigeonhole of your teacher. If you used our credit payment you automatically receive a confirmation email. And if you are unhappy with the delivery you definitely get your money back. Service is a really important aspect for us and we want to build up reliability, so that is just the fairest thing we can do.’ What about the costs? ‘We are going to kick off with some low introduction prices. That will be for example one to ten pages for €2.50 and ten to 25 pages for €4.50. So it is a fair price as it includes printing and delivery. We want students to get used to our service and prove that it is a reliable business.’ Where can interested students find more information? ‘They can find out everything on our website. There is information about us, what we do and the full procedure. And from September on you can read it all in English as well. So the big hit will come after the summer!’ Ann-Fleur Praetorius



Wednesday 16 juni 2010 Independent Magazine of Hanze University of Applied Sciences / email [email protected] / Painting: Nathan Sowah Patterson

17

WORLD CUP & AFRICA SPECIAL

De HG verdient een. goede discussie over delegeren. Berting trekt de kuierlatten met pijn in het hart

Recommend Documents