dans, installatie en reflectie
vr 10, za 11, zo 12 & zo 19 okt 2014
Post Exotic Onze blik in vraag gesteld Onder deze noemer presenteren we een Salon de la Pensée en het werk van twee jonge Zuid-Amerikaanse choreografen: Amanda Piña en Fabián Barba. Hun nieuwe creaties beoogden de reconstructie van oude dansen uit hun thuislanden, respectievelijk Chili en Ecuador. Hun artistiek onderzoek duwde hen verrassende richtingen uit. Voor u staan jonge makers die onze blik in vraag stellen en pleiten voor een anders omgaan met culturen, wereldwijd.
vr 10 okt 2014 za 11 okt 2014
Amanda Piña Daniel Zimmermann Nadaproductions WAR
Zij is half Chileens, half Mexicaans en choreografe. Hij is een Zwitsers beeldend kunstenaar en filmmaker. Amanda Piña en Daniel Zimmermann werken sinds 2005 in Wenen samen onder de naam Nadaproductions. Hun multiculturele achtergrond wenden ze aan om het te hebben over kwesties als perceptie en receptie. Voor ‘WAR’ trokken ze naar het Paaseiland, staatkundig gezien een provincie van Chili. Daar deden ze onderzoek naar Polynesische dansvormen die er in de jaren tachtig terug tot leven kwamen, waaronder de beruchte Hoko-oorlogsdans van de Rapa Nui. Dit materiaal opende hun ogen voor een veel breder verhaal. Piña en Zimmermann tonen ons een wereld waarin koloniale verhoudingen nog steeds aan de orde zijn. Zij wijzen op het gevaar dat het ideaalbeeld van culturele verbondenheid in zich draagt: een monocultuur, die alles wat niet beantwoordt aan onze culturele verwachtingspatronen genadeloos neersabelt. Met hun bevindingen zetten zij onze westerse opdeling tussen hedendaags en traditioneel op losse schroeven. U ziet elf oorlogsdansen die Amanda Piña samen met Pascual Pakarita, afkomstig van het Paaseiland, choreografeerde. Oorlogen moeten gedanst worden, niet uitgevochten, zo lijken deze artiesten te suggereren. Het lichaam zelf wordt instrument van verzet. ‘WAR’ is een betoog tegen oorlog én een vurig pleidooi voor diversiteit in kunst en samenleving. Een uitnodiging om andere culturen te omarmen, voorbij aan etnocentrisme en exotisme. van Amanda Piña & Daniel Zimmermann met Alexandra Mabes, Pascual Pakarati, Amanda Piña, Elisabeth Tambwe coproductie Tanzquartier Wien
vr 10 okt 2014 | Theaterstudio | 20 uur za 11 okt 2014 | Theaterstudio | 21 uur € 14 (basis) | € 12 (-25/65+) | € 8 (-19 jaar)
za 11 okt 2014 zo 12 okt 2014
Fabián Barba Esteban Donoso
zo 19 okt 2014
#6 Kunst dekoloniseren
slugs’ garden Fabián Barba werd geboren in 1982 in de Ecuadoriaanse hoofdstad Quito, waar hij op zijn twaalfde moderne dans begon te studeren. In 2004 trok hij naar Brussel om zijn opleiding verder te zetten aan P.A.R.T.S.. De jonge choreograaf heeft een bijzondere interesse voor de reconstructie van choreografieën uit het verleden. Dit terrein exploreerde hij reeds in zijn voorbije creaties waaronder ‘A Mary Wigman Evening’, dat tijdens BOUGE B 2010 op veel bijval kon rekenen. Hij reconstrueerde toen choreografieën uit het oeuvre van de Duitse expressionistische danskunstenares. Zijn nieuwe project beoogde een ‘re-enactment’ van een traditionele Ecuadoriaanse dans, in samenwerking met zijn kompaan en landgenoot Esteban Donoso. De twee dansers kwamen echter al gauw voor een dilemma te staan. Hoe kan je deze dansen interpreteren wanneer je de cultuur uit de Andes niet ten volle kent? Ze besloten het over een andere boeg te gooien. In ‘slugs’ garden’, gecoproduceerd door deSingel, staat niet het kijken maar wel de tactiele ervaring centraal. Op die manier willen Barba en Donoso een twist geven aan onze westerse exotische blik. Hun installatie, waarbij het lichaam wordt ingezet, zal in deSingel gecreëerd worden na een residentie van twee weken. Samen met Barba en Donoso zullen de derdejaarsdansstudenten van het conservatorium gestalte geven aan deze tuin der zintuigen. Kom en activeer uw voelsprieten! met studenten dans Koninklijk Conservatorium Antwerpen (Androulakis Antoni, Colla Marie, Coutsier Nicolas, Heuer Hansen Anna, Moreau Elise, Querre Julie, Schögler Arne, Araujo Bento de Faria Helena, Una Björg Bjarnadóttir) productie caravan production coproductie deSingel internationale kunstcampus, Workspacebrussels in het kader van L ife Long Burning met de steun van Programma Cultuur van de Europese Unie 2013-2018, Decolonial Summer School, Roosevelt University College (Middelburg), Centro de Arte Contemporaneo (CAC), l’Alliance Française (Quito), Casa Malayerba (Quito), Provincie Antwerpen
Salon de la Pensée
Met Salon de la Pensée willen we vooraanstaande denkers op een informele manier samenbrengen met een geïnteresseerd publiek. We willen hiermee ruimte creëren - letterlijk en figuurlijk - om na te denken over actuele onderwerpen uit het artistieke en maatschappelijke leven. Elk salon is gewijd aan een bepaald onderwerp waarvoor we telkens twee à drie gasten uitnodigen die met elkaar in gesprek gaan. Door de globalisering krijgen we toegang tot kunst uit Zuid-Amerika, Afrika en Azië. Omgekeerd vinden kunstenaars uit alle hoeken van de wereld hun weg naar onze podia. Toch is het niet altijd eenvoudig om zich tot dit werk te verhouden en het een plaats te geven in onze historisch lineaire visie op kunst. Ook voor de artiesten zelf is het vaak uiterst verwarrend om zich vanuit een postkoloniale identiteit te positioneren ten aanzien van de westerse hedendaagse kunsttraditie. Het lijkt alsof we ons nog steeds moeilijk kunnen ontdoen van een zekere vorm van exotisme. Dat doet vermoeden dat ons denken, onze concepten, onze visie op geschiedenis en vooruitgang, nog steeds niet fundamenteel gedekoloniseerd zijn. Zoals de politieke en economische globalisering veelal getuigt van neokolonialisme, wordt ook de kunstwereld nog vaak gekenmerkt door een westerse monopolisering van het artistieke waardekader. In Salon de la Pensée #6 gaan we op zoek naar een hedendaagsheid waar recht wordt gedaan aan onvergelijkbare verhalen, evoluties en artistieke inzichten. Kunnen we aanvaarden dat het artistieke heden niet één maar veel is, want bevrucht door een veelvoud aan evoluties en verledens? Of houden we halsstarrig vast aan onze positie en dwingen we elke artistieke praktijk die zich buiten het westerse kader bevindt tot het keurslijf van de vergelijkbaarheid? curator Petra Van Brabandt(filosofe Sint Lucas Antwerpen) met Rolando Vázquez (Universiteit Utrecht, University College Roosevelt) en Fabián Barba (choreograaf en danser)
‘slugs’ garden’ is een installatie die doorlopend gedurende drie uur te bezoeken is op zaterdag 11 oktober van 19.30 tot 22.30 uur en op zondag 12 oktober van 15 tot 18 uur. U hoeft dus niet op het vermelde aanvangsuur te komen, maar kan de installatie betreden op een moment naar keuze. Indien er veel mensen samen de installatie wensen te bezichtigen, zou het kunnen dat men u vraagt om even te wachten. Eens u zich in de installatie bevindt, mag u zo lang blijven als u wenst. De laatste bezoekers worden toegelaten een half uur voor het einde. Op zaterdag kan de installatie gecombineerd worden met de voorstelling WAR van Amanda Piña en Daniel Zimmermann. Indien u deze combinatie wenst te maken, raden we u aan om de installatie van Fabián Barba tussen 19.30 en 20 uur te betreden, zodat u tijdig de aansluiting met WAR kan maken.
za 11 okt 2014 | Muziekstudio | 19.30 uur | performance-installatie zo 12 okt 2014 | Muziekstudio | 15 uur | interactieve performance-installatie
zo 19 okt 2014 | 11 14 uur hapjes en drankjes verkrijgbaar
€8
€8
Dekoloniserende esthetica: Anders Wonen in de Wereld door Rolando Vázquez Dekoloniserende esthetica brengt diverse kunstenaars en denkers samen met het engagement om de manier te wijzigen waarop we in de wereld leven. Dekoloniserende esthetica is een kritiek op moderne en hedendaagse esthetica. Zij betwist de manier waarop moderne en hedendaagse esthetica de arrogantie van een westers georiënteerde wereld ongemoeid laat. Moderne en hedendaagse esthetica is de erfgename van de lange geschiedenis van het Westen, waarin het Westen zichzelf tot centrum en standaard van de mensheid heeft verklaard. Het Westen schilderde zichzelf af als bewaarder van de norm voor het schone en het verhevene, als hun ware bron voor de nieuwste bewegingen in de kunst, als de enig echte bron voor ontwikkeling van de kunst. Het museum, de schouwburg, het operahuis, de bioscoop zijn tempels geweest van de zelfbevestiging van het Westen als bewaarder van de waarachtigheid van het schone, van de esthetiek, als hun privédomein, als het domein van de nieuwste en hoogste ontwikkelingen. Hedendaagse kunst tolde rond in de eindeloze spiraal van dit zoeken naar het nieuwste, naar de ultieme en meest gesofistikeerde abstractie. De geschiedenis van de westerse beschaving, van renaissance tot verlichting, van verlichting tot postmodernisme en actualiteit, is de geschiedenis geweest van zelfverklaarde marktplaats voor esthetica. De westerse esthetica werd een manier van regelen en beheersen der zintuigen en perceptie, van het begrip van het schone en het verhevene. In de moderne wereld kwamen de zintuiglijkheid en de manieren om de wereld te ervaren onder curatele en heerschappij van de westerse esthetica te staan. Dekoloniserende esthetica erkent dat er andere geschiedenissen zijn, niet-westerse geschiedenissen die verborgen zijn gebleven onder het enkele verhaal van de moderne, westers ‘universele’ geschiedenis. Deze verborgen kant van westerse moderniteit, de andere kant van moderniteit, is wat wij kolonialiteit noemen. Er bestaat geen geschiedenis van de grandeur van de westerse beschaving zonder de duistere geschiedenis van haar koloniale exploten. De geschiedenis van vooruitgang en ontwikkeling is ook de geschiedenis
van uitbuiting en verarming. Het centralisme van westerse kennis betekende ook het wegvagen en afwijzen van andere kennis. Zo ook loopt het spektakel van de westerse esthetica van renaissance tot hedendaagse kunst eng parallel met het wegvagen en afwijzen van andere esthetica’s. Dekoloniserende esthetica wil deze andere vormen van zintuiglijkheid en wonen in de wereld naar voor brengen, weggedrukt als ze zijn tijdens de lange geschiedenis van de westerse navel van de wereld, van het moderne/ koloniale systeem. Dekoloniserende kunstenaars zijn niet op zoek naar vernieuwing en abstractie op zich, ze zijn niet op zoek naar erkenning door de tijdgenoten; veeleer brengen ze door hun praktijk, via hun lichaam, de geschiedenissen onder het licht die ontkend zijn geweest, de vormen van zintuiglijkheid en het wonen in de wereld die geminacht of weggevaagd zijn. ‘slugs’ garden’ van Fabián Barba en Esteban Donoso is een gedekoloniseerde dans waarin enerzijds komaf wordt gemaakt met een dominantie en oppermacht binnen de hedendaagse westerse dans, en waarin anderzijds vormen van perceptie terug opgeroepen worden die niet thuishoren in de lineaire geschiedenis van de westerse esthetica. Andere artiesten zetten zich in om in de uitvoerende en visuele kunsten die geschiedenissen terug op te roepen, de lijfelijke ervaringen van die volkeren, neergeschreven buiten de canon van de westerse ‘universele geschiedenis’, volkeren die bestempeld zijn als ‘de anderen’, verzonnen als zijnde van een ander ras, als niet verwant, als hypergeseksualiseerd, als primitief, als aan de buitenkant van de huidige moderne wereld. Dekoloniserende esthetica levert kritiek op de moderne/hedendaagse kunstwereld, niet door iets nieuws uit te vinden, maar door aanwezigheid en waardigheid te verlenen aan de veelheid van andere manieren om te wonen in deze wereld, manieren die onderdrukt zijn door het moderne/koloniale systeem. Rolando Vázquez is verbonden aan Universiteit Utrecht, University College Roosevelt
Amanda Piña, Daniel Zimmermann | Nadaproductions - WAR © nadaproductions Fabián Barba, Esteban Donoso - slugs’ garden © David Guzman
vr 10 okt 2014 Amanda Piña & Daniel Zimmermann za 11 okt 2014 Nadaproductions WAR za 11 okt 2014 Fabián Barba & Esteban Donoso zo 12 okt 2014 slugs’ garden zo 19 okt 2014 Salon de la Pensée #6 Kunst dekoloniseren
T +32 (0)3 248 28 28 | www.desingel.be | Desguinlei 25 | B-2018 Antwerpen deSingel is een kunstinstelling van de Vlaamse Gemeenschap en geniet de steun van:
mediasponsors:
