Colofon jaargang 16 nummer 5 Mei 1998 Redactie Roos Jahangir Edwin van de Ketterij Eric-Wubbo Lameijer Kars Oomkes Saskia Schoenmakers Deze uitgave kwam tot stand m.b.v. MS Word 5.1/ MS Word 6.0 en Power Macintoshes alsmede een futuristisch doch eigenzinnig kopieerapparaat. Met dankzegging Scheikunde.
aan
de
faculteit
Redactieadres De Boelelaan 1083 kamer M-154 1081 HV Amsterdam tel. 020-4447510 E-mail:
[email protected] URL: http://www.chem.vu.nl/VCSVU/ PB/index.html Reproductie is toegestaan toestemming van de redactie.
mits
met
Financiële en/of artistieke bijdragen zijn bijzonder welkom.
1
Inhoudsopgave
Redactioneel
Colofon 1 Inhoudsopgave 2 Redactioneel 2 Bestuurlijk 3 Voor Inspraak Exacte Wetenschappen 3 COSMOS: 5 Familiedag 6 Interview met Hans Martensen 7 Nieuwe Medicijnen 8 Kraak de Code! 9 Excursie AKZO-Nobel 9 Kolom van Kwantes 10 Aio-stukje 11 Uit de oude doos 14 De β-bedrijvencontactdag. Een indruk 15 Oplossing Puzzel PB4 17 Quiz 17 Mini-symposium “Wetenschap en Religie” 18 Write in C 19 Nothung! Nothung! Neidliches Schwert! 20 Jeg har had en veldig god tid in Norge. 20 Een baan 22 Cursus: Hoe ben ik Irritant 23 Verjaardagskalender 26
Hallo allemaal, Het is weer zover, een nieuwe PB en dus een nieuw redactioneel. Er is alleen een probleem. Waar moet het redactioneel nu weer over gaan? Laten we het maar eens over deadlines hebben. Dit lijkt me wel een goed onderwerp, omdat er mensen zijn die niet helemaal door hebben hoe een deadline werkt. Gelukkig hebben wij wel door hoe de mensen die de stukjes schrijven denken. Daarom houden wij ook altijd in ons achterhoofd dat de meeste stukjes 2 of 3 dagen na de deadline binnen komen, zodat we de deadline gewoon 2 tot 3 dagen eerder stellen dan we eigenlijk willen. Dit werkt heel goed! Verder zitten we nog vol smart te wachten op enkele stukjes die al voor PB 4 beloofd waren. Het lijkt wel alsof deze met de Noorderzon zijn vertrokken, maar we blijven hopen. Nu rest ons alleen nog jullie veel leesplezier te wensen met deze behoorlijk gevulde PB en ook veel succes met het schrijven van stukjes voor het volgende nummer natuurlijk. De Redactie
2
Bestuurlijk De verkiezingsstrijd is in Nederland in alle drukte losgebroken. Ook op de Universiteit worden deze maand verkiezingen voor de universitaire en facultaire studentenraden gehouden. Soms lijkt het allemaal net echt. Belangrijke beslissingen in overheid en bedrijfsleven worden genomen tijdens lange vergaderingen, die professioneel gehouden worden. Een groot bedrijf presenteert zich als eenheid met een duidelijk geformuleerde coorporate identity. Soms lijkt het alsof we de grote-mensen-wereld vrij sterk benaderen. De vergadering zijn er lang genoeg voor en we hebben een leuk logo. Maar wat is echt dan eigenlijk? Hoe vaker je achter de schermen kunt kijken bij de echte instellingen, hoe vaker je erachter komt dat dergelijke instellingen gerund worden door gewone mensen die gewoon hun best doen en daarbij soms ook maar wat aanmodderen. Zijn we als VCSVU professioneel bezig of doen we alsof en is het allemaal net echt? Door te zeggen dat we maar alsof doen, zou ik tekort doen aan alle actieve studenten waar de VCSVU op steunt en ik denk dan ook dat we meestal professioneel bezig zijn, maar dan wel met de opmerking dat het in het echt ook vaak maar aanmodderen is. De VCSVU bestaat uit een enthousiaste groep gewone mensen die samen gewoon hun best doen en daarbij voor studenten belangrijke dingen voor elkaar krijgen. Of het dan echt of net echt* is, dat doet eigenlijk niet zoveel ter zake. Belangrijker is dat we op een prettige manier samenwerken en dat de dingen die geregeld moeten worden ook gebeuren terwijl we er zelf ook nog plezier aan beleven. Chris Oostenbrink *) Schrijf het woord echt eens tien keer op en je zult zien dat het eigenlijk een heel dom woord is en dat niets echt kan zijn.
Voor Inspraak Exacte Wetenschappen Vanaf 1 september 1998 gaan de huidige faculteiten Natuurkunde & Sterrenkunde, Scheikunde en Wiskunde & Informatica woelige tijden tegemoet. Ten eerste gaat de bèta-clustering ingevoerd worden, waarbij de drie afzonderlijke faculteiten tot één ‘Faculteit der Exacte Wetenschappen’ worden samengevoegd. Tegelijkertijd is het ook het jaar dat aan de VU de MUB ingevoerd gaat worden, de wet Modernisering van de Universitaire Bestuursorganisatie. Voor de nieuwe faculteit betekent dit dat er een onderdeelscommissie voor de medewerkers en een studentenraad voor de studenten komt. Deze organen adviseren en corrigeren het faculteitsbestuur. Om te bepalen welke studenten de beschikbare zetels in de studentenraad mogen innemen zijn er van 4 tot en met 18 mei verkiezingen. Elke student kan dan schriftelijk stemmen door middel van het stembiljet, dat per post opgestuurd wordt. Voor de verkiezingen van de faculteit Exacte Wetenschappen (FEW) hebben wij als studenten van de drie faculteiten een lijst opgesteld, de lijst VIEW: ‘Voor Inspraak Exacte Wetenschappen’. Wij hebben gekozen voor een gezamenlijke lijst omdat op deze manier juist de studentenbelangen goed behartigd kunnen worden, zonder dat de belangen van bijvoorbeeld een afzonderlijke studierichting de overhand hebben. Met de lijst VIEW willen wij ons het komend jaar hard maken voor een goed faculteitsreglement waarin plaats is voor voldoende inspraak van de studentenraad. In dit eerste jaar van de FEW zal de studentenraad haar taken duidelijk moeten vastleggen, waarbij wij vinden dat communicatie met de studenten voorop staat. De huidige overlegorganen SONde, SOS en Storm zullen hun rol hierin behouden, maar er zullen bijvoorbeeld ook voor-vergaderingen komen voorafgaand aan de vergaderingen van de studentenraad. In deze tijd van ‘studeerbaarheid’ en ‘efficiëntie’ willen wij
3
een waarborg stellen voor de democratie van de studenten. Om de drie huidige faculteiten zo eerlijk mogelijk te vertegenwoordigen, zijn er
binnen VIEW van iedere faculteit twee mensen die zich actief in willen zetten voor de studentenraad. Een korte kennismaking:
Joost van Mameren is 21 jaar oud, en sinds drie jaar student natuurkunde. Naast de verantwoordelijkheden bij studievereniging Aik, waar hij dit jaar voorzitter van is geworden, denkt deze jongeman zijn studietijd nuttig te besteden aan zaken als de Opleidingscommissie Natuurkunde en lidmaatschap van de Faculteitsraad. Zijn studie-activiteit zal dit jaar evenwel tenminste 21x40=840 uur bedragen, want Ritzen terugbetalen is geen optie. In aansluiting op zijn lidmaatschap van de Faculteitsraad, zou Joost graag volgend jaar in de Studentenraad de belangen van studenten vertegenwoordigen.
Joost Schalken is 20 jaar oud en studeert sinds 2 jaar Kunstmatige Intelligentie aan de VU. Naast zijn studie is hij ook nog actief als scoutingleider in een dorpje in NoordBrabant. Afgelopen jaar is hij faculteitsraadslid geweest van de faculteit Wiskunde en Informatica en heeft hij deelgenomen aan het cluster-klankbord.
Chris Oostenbrink is geboren op 10 april 1977. Nu, ruim eenentwintig jaar later studeert hij scheikunde en farmacochemie aan de spoedig te vormen Faculteit der Exacte Wetenschappen van de VU. Naast zijn studie is hij voorzitter van de studievereniging VCSVU en houdt hij zich met verschillende commissies binnen de divisie Scheikunde bezig. Zo was daar onlangs de betabedrijvencontactdag. Verder hopen de chemie studenten in oktober op studiereis naar Zwitserland te vertrekken.
4
Kars Oomkes is inmiddels 4e jaars student Scheikunde. Deze pijp-rokende schaats- en bridgeliefhebber heeft in zijn loopbaan bij de VCSVU vele malen achter en voor de bar gestaan. Na als hoogtepunt het penningmeesterschap in het bestuur te hebben gehad, streeft hij nu naar een hoger doel: het vertegenwoordigen van zijn medestudenten via de studentenraad FEW. Joost Langeveld is sinds 1996 student Wiskunde aan de VU. Onlangs is hij toegetreden tot het bestuur van Storm als onderwijsassessor, waarbij hij in de wandelgangen al enige ervaring betreffende de FEW heeft opgedaan. Hylke Koers is twee jaar geleden vertrokken uit zijn rustieke geboortedorp Hagestein om in Amsterdam natuurkunde te gaan studeren.
Naast een passie voor gitaar en Antwerpen vindt hij het erg leuk om zich in te zetten voor studievereniging Aik, waar hij het mooie ambt van secretaris op zich heeft genomen. Ook is hij betrokken bij de praktische organisatie van tal van activiteiten, zoals de onlangs gehouden hAik. Dit zijn de mensen die namens VIEW in de studentenraad plaats willen nemen. Indien jij belang hecht aan zaken als inspraak en een goed studentenbeleid, stem dan op de lijst VIEW en help ons een vuist te maken voor de belangen van de student: Voor Inspraak Exacte Wetenschappen!
COSMOS: Sponsorloop en nieuwe doelen Zoals jullie waarschijnlijk weten heeft de COSMOS een heel succesvol jaar achter de rug waarin veel geld is opgehaald. We zijn heel blij dat een groot aantal mensen trouw onze bitterballen en andere hapjes koopt op de borrels, en natuurlijk ook met de donaties met de kerstactie en de sponsorloop. Hierdoor hebben wij op dit moment zo’n 3500 gulden in kas en daar moet natuurlijk wat mee gebeuren. Traditioneel steunen we altijd het kinderdagverblijf Sekolo Sa AnneStine in Botswana. Vorig jaar heeft professor Velthorst echter het geld dat zij met haar afscheid heeft gekregen beschikbaar gesteld voor dit doel. De helft van dit geld is al naar het kinderdagverblijf. De andere helft zal zij zelf binnenkort persoonlijk in een bezoek aan het kinderdagverblijf overhandigen. Zij zal dan meteen kijken hoe hoog de nood daar nog is en of het zinvol is dit doel in de toekomst te blijven steunen. In afwachting hiervan leek het ons onverstandig om nu meteen ook nog eens zelf geld naar Botswana te sturen. We zijn daarom op zoek gegaan naar nieuwe doelen die we nu kunnen steunen net zoals we in het verleden Kroatië en Oeganda hebben gesteund. En... na zorgvuldig zoeken hebben we niet één maar drie nieuwe doelen gevonden. Na overleg in het SOS hebben we besloten deze doelen te steunen:
Scholen in Albanië Armoede, hoge werkloosheid en inflatie treffen de bevolking van Albanië. Tijdens de opstand zijn scholen en huizen leeggeplunderd. Scholen hebben nieuw meubilair en schoolmateriaal nodig. Zo vraagt de universiteit van Korça om laboratorium materiaal (glaswerk). De COSMOS gaat proberen hier op de VU zoveel mogelijk glaswerk e.d. in te zamelen. Daarnaast willen we voor zo’n hfl. 1000,- aan nieuwe spullen kopen. Scholen in Zuid Afrika De Dienst OntwikkelingsSamenwerking (DOS) van de VU is in contact met een school in een Township in Zuid Afrika. In overleg met de DOS is besloten dat de COSMOS hfl. 450,- zal doneren voor deze school. De DOS heeft zelf contacten in Zuid Afrika en zal zorgen dat het geld op de juiste plek komt. Scholen in Bangladesh Door de fikse wervelstormen en overstromingen in Bangladesh worden veel scholen beschadigd. KOINONIA, een diaconale arm van de National Christion Fellowship of Bangladesh, wil ongeveer 10 scholen in het Gopalganj gebied repareren. Dit kost hfl. 2000,- per school. De COSMOS heeft besloten één school voor haar rekening te nemen. Naast deze doelen zijn er nog veel meer incidentele doelen die de COSMOS zou kunnen steunen. Daarnaast willen we opzoek gaan naar een nieuw structureel doel zoals Sekolo Sa Anne-Stine. Natuurlijk zullen we als dat nodig is dit doel blijven steunen in de toekomst. Door middel van onze poster en fotomateriaal op de borrels en natuurlijk de PB zullen we jullie op de hoogte houden van hoe het gaat met de nieuwe doelen. Omdat het zo goed gaat met de bitterballen verkoop op de borrels, wil de COSMOS in de toekomst een (tweedehands) vriezer kopen om bitterballen en dergelijke in op te slaan. Op die manier hoeven we niet elke borrel naar de Makro om inkopen te doen en dat scheelt een hoop tijd. Ook is het erg handig als een borrel een keer tegen valt en we minder verkopen dan verwacht. Nu is het zo dat we zeer beperkte ruimte hebben in 5
een vriezer bij Bio (waarvoor we erg dankbaar zijn), maar die ruimte is niet tot in de eeuwigheid gegarandeerd. We zijn daarom in gesprek met Dr. de Wolf over ruimte om een vriezer neer te zetten. Dan is er de sponsorloop! We hebben besloten dit jaar de sponsorloop aan een doel te verbinden: we willen met de sponsorloop het geld ophalen dat nodig is om een school in Bangladesh te repareren (Hfl 2000,- dus!). Het zal net als voorgaande jaren gaan: studenten/aio’s/medewerkers zoeken mensen die hen voor een bepaald bedrag per rondje willen sponsoren. Op de sportdag in juni lopen die studenten dan zoveel mogelijk rondjes op de atletiekbaan en verdienen zo geld voor de COSMOS. Het leuke dit jaar is dus dat je niet alleen voor de COSMOS loopt, maar ook voor een concreet doel! Dat maakt het natuurlijk extra makkelijk om sponsors te vinden, dus we hopen dan ook dat er heel veel mensen meedoen!! Denk nou niet: ”O, ze hebben toch zoveel geld, waarom zou ik meedoen?”. Er zijn zoals gezegd nog veel meer projecten die de COSMOS zou kunnen steunen dan de drie die we nu gekozen hebben en als het lukt de volledige Hfl. 2000,- die nodig is om de school te repareren bij elkaar te lopen dan is voor het geld van de bitterballenverkoop zo weer een andere goede bestemming gevonden. Maar we weten natuurlijk nu nog niet wat de sponsorloop zal opbrengen en kunnen nu vooraf geen geld uitgeven dat we nog niet hebben. Ook willen we wat geld in kas houden om bijvoorbeeld zo’n vriezer van te betalen. Binnenkort zullen we meer informatie geven over. Maar als je nu al dringende vragen hebt over de sponsorloop of de nieuwe doelen kun je natuurlijk altijd even een van de COSMOS leden opzoeken. Of kom even langs op of na de volgende COSMOS vergadering (11 mei, 12:30 uur op M1). Als je nou denkt: “ik zou ook best wel mee willen helpen met de COSMOS” dan komt dat goed uit. In september hopen Jos, Marcel en Boris namelijk af te studeren en dan heeft de COSMOS drie leden minder. Nieuwe leden zijn daarom van harte welkom!!
6
Familiedag Zoals de meeste van jullie wel zullen weten, is het bijna weer zover. De familiedag 1998 staat voor de deur. Het is de bedoeling dat ouders, broers, zussen, ooms, tantes of andere familieleden samen met de bijbehorende student een kijkje komen nemen op de Scheikunde faculteit. Op een leuke manier wordt geprobeerd om te laten zien wat een scheikunde -student zoal doet (of behoort te doen) op een normale doordeweekse dag. De dag begint met een ontvangst op M1, waarna aansluitend drie praatjes worden gehouden. Tussendoor is er natuurlijk ook koffie of thee, om alle opgedane indrukken te verwerken. De eerste spreker zal dr. Gooijer zijn. Hij houdt een inleidend interactief college over de beginselen van de chemie. Daaropvolgend is het woord aan dr. de Wolf die met zijn alom bekende enthousiasme probeert de geheimen van de organische chemie te onthullen. Als laatste gaat prof.dr.Raué nog iets vertellen over zijn vakgebied, de biochemie. Na een ochtend hoorcollege volgt een lunch in de befaamde β-kantine, waarna bij het practicum de handen flink uit de mouwen moeten worden gestoken. In groepjes van drie gaan de bezoekers van deze dag, eenvoudige maar toch leuke experimenten uitvoeren. Hoe die experimenten er precies uitzien, dat zal blijken op de familiedag zelf. We hoeven natuurlijk niet alles te verklappen. De dag wordt afgesloten met een borrel georganiseerd door de AC, zodat ook de familie kan ervaren dat er niks boven een lekker biertje gaat na een harde dag werk. Tegelijkertijd met de familiedag zal beneden op M0 de open dag Chemie worden gehouden. Ook daar is van alles te zien en te doen, dus men hoeft zich niet te vervelen. Wij hopen dat deze familiedag een even groot succes wordt als vorig jaar, en dat de bezoekers door middel van een gezellige dag een beetje een indruk hebben gekregen van het leven op een universiteit. Mocht je als student nog willen helpen op de familiedag, bijvoorbeeld het begeleiden van een practicum, of het rondleiden van de bezoekers naar de verschillende zalen dan
kun je dat (liefst zo snel mogelijk) aan ons doorgeven. De Familiedagcommissie, Emma, Eva, Helen en Thijs
Interview met Hans Martensen Studenten Scheikunde komen bijna nooit in aanraking met de ondersteunende diensten. Daarom leek het de redactie een goed idee om Dhr. Hans Martensen het hoofd van de Instrumentmakerij Scheikunde te interviewen. Hieronder volgt een verslag. Dhr. Hans Martensen is 49 jaar en verzamelt postzegels. Na de middelbare school is hij de Leidse Instrumentmakers School, welke gevestigd is in het Kamerlingh Onnes lab van de Rijksuniversiteit Leiden, gaan doen. Deze school is de enige opleiding in Nederland op het gebied van instrumentmaken, maar je kunt er ook worden opgeleid tot glasblazer of glasslijper. Nadat hij deze opleiding na 4 jaar had afgerond, samen met zo’n 20 anderen, werd Martensen gebeld door het toenmalige hoofd van de Instrumentmakerij Scheikunde die hem een baan aanbood. Hij is toen als gewoon instrumentmaker begonnen en maakte vooral producten voor de fysische chemie. Dat was in 1970, toen de scheikunde faculteit zich nog op de De Lairessestraat bevond. Momenteel is hij hoofd en geeft hij leiding aan 11 mensen. Elke bèta-faculteit heeft zijn eigen Instrumentmakerij. Ze maken ook overal andere producten en moeten met andere dingen rekening houden, b.v. wat betreft materiaalkeuze. Zo moet bij Scheikunde rekening worden gehouden met de bestendigheid van de gebruikte materialen voor verschillende chemicaliën. Dit zal bij bijvoorbeeld Natuurkunde minder het geval zijn, terwijl ze bij Aardwetenschappen weersbestendige materialen moeten gebruiken, omdat die apparatuur vaak buiten wordt gebruikt.
De verschillende instrumentmakerijen werken niet samen, maar er wordt wel samengewerkt met de twee andere diensten: de Glasblazerij en de afdeling Elektronica en Computer Ondersteuning (ECOS). Eén van de producten, waar door alledrie de diensten aan gewerkt wordt is de Kobra-cel. Met dit apparaat kan op relatief eenvoudige wijze de uiterst giftige stof aflatoxine aangetoond worden. Deze stof kan voorkomenin beschimmelde pinda’s, pistachenoten, granen en andere voedingstoffen. Dit apparaat wordt dan ook veel verkocht aan de verschillende keuringsdiensten van waren. Met de verkoop van deze Kobra-cel worden dus derde geldstroom inkomsten gegenereerd. De verkoop van deze cel is niet meer in handen van de Instrumentmakerij, maar in die van Fisher Scientific. Dit is gedaan omdat de cel in de hele wereld verkocht wordt, dus als er eens een probleem is of er moet nazorg gegeven worden dan kost dit erg veel tijd. Fisher Scientific promoot de Kobra-cel in de hele wereld en verkoopt deze. Bij problemen en nazorg kunnen de kopers nu bij Fisher terecht. Zowel de Instrumentmakerij en de vakgroep AAC krijgen hun deel van de opbrengst. De instrumentmakerij maakt naast de Kobracel ook b.v. pre-kolommen en fasescheiders. Deze worden vooral voor de vakgroep AAC gemaakt, maar ze trekken ook de belangstelling van het bedrijfsleven. Martensen heeft zelf nooit in het bedrijfsleven gewerkt, maar gaat wel eens bij bedrijven kijken. Bij bedrijven gaat het er veel zakelijker en commerciëler aan toe, hoewel het commerciële nu ook aan de universiteit in opkomst is. Martensen zou zelf de overstap naar het bedrijfsleven waarschijnlijk niet maken als hij daarvoor de kans zou krijgen, het ontwikkelingsaspect, wat hier een grote rol speelt, trekt hem daarvoor teveel aan. Martensen doet, jammer genoeg, zelf geen praktisch werk meer, sinds hij hoofd van de Instrumentmakerij is. Hij heeft echter genoeg te doen. Hij begint ‘s ochtends al om acht uur en dan houdt hij zich bezig met de organisatie van de werkplaats en regelt hij de bestellingen van materialen en
7
gereedschappen. Verder is Martensen lid van verschillende commissies, zoals bijvoorbeeld het Overlegorgaan Instrumentmakerijen, wat eens in de zes weken bijeenkomt. Daar komen allerlei dingen ter sprake, van de aanschaf van nieuwe apparatuur tot problemen bij het maken van producten. Ook komen de verschillende vakgroepen langs als ze apparatuurproblemen hebben of een bureauslot niet meer open gaat. Vorig jaar is de hele Instrumentmakerij in drie maanden tijd verbouwd en is er een gecomputeriseerde draaibank aangeschaft. Deze draaibank is de enige op de VU en deels bekostigd uit derde geldstroom inkomsten. Deze draaibank kan heel snel bijvoorbeeld 10 exact dezelfde producten maken, geheel automatisch. Als iemand anders van dit apparaat gebruik wil maken kan dat, maar dan moeten ze er wel voor betalen.
ongeveer 3000 kg vloeibare stikstof geleverd (dat is 150000 kg per jaar!). De vloeibare stikstof die in de tank zit verdampt gedeeltelijk. Het stikstofnet van de faculteit wordt hiermee voorzien van zeer zuiver stikstofgas met een druk van ongeveer 0,5 bar. Martensen is dus verantwoordelijk voor de continuïteit en de kwaliteit van het stikstof. Dat Martensen best trots is op zijn afdeling, blijkt wel als we tot slot een rondleiding krijgen. Dit was een leuke afsluiting van een interessant gesprek. Roos & Edwin
Nieuwe Medicijnen Een lezing van Dr. H. van der Goot
De Instrumentmakerij heeft ook verschillende stageplaatsen. Een hiervan is de Stichting Opleiding Metaal stageplaats die bedoeld is om mensen die die opleiding doen wat extra praktische ervaring te geven voordat ze een baan gaan zoeken. Daarnaast is er ook twee keer per jaar een stageplaats voor een MTS’er. Deze MTS’ers doen meestal hun afstudeerproject hier. Er zijn geen stageplaatsen voor scheikundestudenten. Er wordt wel af en toe instructie gegeven aan AIO’s en hoofdvakstudenten van AAC over o.a. het monteren van HPLCkolommen. De koppelstukken hiervan staan onder hoge druk en bij verkeerd gebruik gaat er nogal eens iets mis.
Op 17 maart was het weer zover.... Ik heb het nu niet over de beroemde Belgisch Bier Borrel, maar een andere vaste VCSVU activiteit: de lezing. Deze keer was de beurt aan dr. H. van der Goot, werkzaam bij de vakgroep Farmacochemie. Zijn lezing had de veelomvattende titel: "Nieuwe Medicijnen". Terwijl op M1 zich langzaam de geur van Belgisch bier begon te verspreiden, vulde M143 zich met 23 studenten die gekomen waren om deze lezing bij te wonen. Dr. van der Goot begon zijn verhaal met een uitleg van de titel. Bij Farmacochemie worden geen nieuwe medicijnen geproduceerd. Wel worden biologisch actieve verbindingen ontwikkeld, maar deze zijn slechts een eerste aanzet tot de produktie van geneesmiddelen.
Verder helpt de Instrumentmakerij ook met de Familiedag, de Open dag en het lustrum. Ze zetten dan bijvoorbeeld opstellingen neer en presenteren daar ook een deel van hun producten. Tenslotte is Martensen ook verantwoordelijk voor de levering van vloeibare stikstof voor de hele VU. Vloeibare stikstof wordt onder andere gebruikt bij ACTA, de Medische Faculteit, Biologie en natuurlijk bij Scheikunde, maar ook privé om bijv. wratten te verwijderen. Elke week wordt er
Een kort historisch overzicht van de farmacochemie maakte duidelijk dat dit vakgebied in de loop van de eeuwen sterk geprofessionaliseerd is: Vroeger dacht men bijvoorbeeld ziektes te kunnen genezen door bij volle maan geplukte planten te gebruiken als medicijn. Tegenwoordig is de globale taak van farmacochemie het ontwerpen en synthetiseren van een verbinding, het bepalen van de biologische activiteit, het verklaren van het mechanisme en het onderzoeken van de relatie tussen structuur
8
en activiteit. In de lezing werd dit met enkele praktijkvoor-beelden toegelicht. Paracetamol is giftig wanneer het in grote hoeveelheden in het lichaam aanwezig is. Dit komt doordat de normale verwerkingsroutes oververzadigd raken en de verbinding nu wordt omgezet in een reactief radicaal dat leidt tot celdood. Dr. van der Goot liet met behulp van structuurformules zien dat bepaalde derivaten van paracetamol veel minder toxisch zijn. Waarom slikken we dan nog allemaal paracetamol? Helaas zijn deze derivaten al geoctrooieerd, zodat farmaceutische bedrijven ze niet als medicijn kunnen verkopen. We moeten het dus maar doen met paracetamol. In de vakgroep Farmacochemie wordt uitgebreid onderzoek gedaan naar de werking van de H2 histamine receptor. Histamine is vooral bekend van allergische reacties. Bij astma, bijvoorbeeld, komt histamine vrij dat zorgt voor een vernauwing van de luchtwegen.
NH2 HN
Histamine
N
Maar histamine speelt ook een rol bij de afgifte van maagzuur en hartstimulatie. Deze laatste effecten worden bereikt door activering van de H2 receptor. Een andere verbinding, dimaprit, blijkt dezelfde werking te hebben als histamine. S
NH2
N
Dimaprit
NH
Beide verbindingen activeren de H2 receptor. Met behulp van computers kan bepaald worden op welke manier de beide verbindingen aan de receptor binden. Door de structuren van histamine en dimaprit te combineren kunnen andere stoffen ontworpen en gesynthetiseerd worden die ook de H2 receptor activeren. Door middel van berekeningen kan het uiteindelijke
mechanisme bepaald worden waarmee de verbindingen aan de receptor koppelen. Met dergelijke informatie wordt de eerste stap gezet in de ontwikkeling van nieuwe medicijnen. De lezing gaf een duidelijk beeld van de inhoud van het farmacochemisch onderzoek, voornamelijk op het gebied van ontwerp en synthese. namens de ExCie, Eva Amsen
Kraak de Code! Elke letter van het alfabet is door telkens dezelfde andere letter vervangen. Kan jij ontdekken wat de oorspronkelijke tekst was? RUB XN XV OU KUFUDO QVPUDXGT MUFOUUDO; NQSSXPU DXUOUV RUJJUV VXUBN UV WVOUFU RUJJUV WDDUN. KWVVUUF SUV VXUBN RUUEB, XN RUB SQPUDXGT QS SUUF BU TFXGPUV - MQQF OWB NQQFB XN RUB DUMUV UXPUVDXGT UUV YFUBGU. SWWF XUSWVO OXU WDDUN RUUEB, XN VQQXB SUUF JDXG KWVVUUF RXG KWB QVBMWVPB. XVYDWWBN OWWFMWV SQUB RXG WDBXGO JWVP CXGV OWB RXG XUBN MUFDXUNB, KWVB OWB XN OU UVXPU SQPUDXGTRUXO OXU UF MQQF RUS QMUFJDXGEB.
Excursie AKZO-Nobel 8 mei 1998 Op woensdag acht mei ging een groep van 22 studenten en drie AIO’s op excursie naar Deventer om een bezoek te brengen aan de grootste research lokatie van AKZO-Nobel. De excursie begon met een welkom door onze gastheer en -vrouw, dr. Johannes Elzinga en zijn secretaresse Corrie. Onder het genot van een kopje koffie of thee met een “bijtje”(een Deventer koek) kregen we eerst een lezing over het bedrijf.
9
Er werd vooral verteld over de indeling van AKZO-Nobel in de verschillende business units en de kerntaken van het bedrijf (coatings, fibers, farma en bulkchemicaliën). Nadat de groep in tweeën was gedeeld werd een bezoek gebracht aan verschillende R&D-onderdelen op het terrein. In het veiligheidslab kregen we een aantal spectaculaire proeven te zien met veel vuur en ontploffingen. Voor de mensen die daar werkzaam zijn is dat dagelijkse kost, de producten moeten namelijk getest worden op eigenschappen als brandbaarheid en stabiliteit onder al dan niet extreme omstandigheden. Op grond van dat soort proeven worden ook richtlijnen opgesteld voor de klanten hoe met de AKZO-Nobel produkten moet worden omgegaan. Ook werd een bezoek gebracht aan een lab waar allerlei soorten PVC’s ontwikkeld en getest worden. De verschillende stadia in het ontwikkelen van een blok piepschuim werden hier getoond. Op het terrein bevindt zich zich ook Flexsys, dit is een joint venture van AKZO met een Zwitsers bedrijf. Flexsys is in Europa marktleider wat betreft het leveren van rubber voor het maken van autobanden. We kregen te zien hoe het rubber getest wordt op alllerlei eigenschappen als rekbaarheid, duurzaam-heid, weersbestendigheid en fatigue(hoe snel raakt het rubber vermoeid). Tenslotte kregen we een demonstratie rubber maken. De verschillende stadia van het proces zoals het vulcaniseren en het kleuren van rubber (heel leuk om te zien) kwamen aan bod. Eveneens werd de proeffabriek bezocht, hier worden wat grotere hoeveelheden van net ontwikkelde produkten gemaakt. Deze hoeveelheden zijn bedoeld voor large-scale experimenten of marktintroducties. Het was opvallend dat er bijna alleen maar distilleervaten stonden. Halverwege het bezoek aan de onderdelen kregen we een prima lunch geserveerd, en na afloop was er nog een korte borrel. Al met al was het ondanks de vrij lange reis een leuke en leerzame excursie. Namens de ExCie, Olaf
10
Kolom van Kwantes Veiligheid Veiligheid in onze faculteit?! Een open en algemeen thema. Laat ik mij beperken tot de facultaire taken en verantwoordelijkheden. De algemene én persoonlijke aspecten laat ik buiten beschouwing (‘sluit je kamer steeds af’, ‘let op je eigendommen’). Scheikunde heeft als één van de weinige faculteiten, op de VU al jaren een ARBO- en Veiligheidsbeleid. Al ca. 20 jaar kennen we een aparte Veiligheidsfunctionaris. Veiligheid én Milieu staan bij ons hoog in het vaandel. Dat klinkt misschien stoer, maar is ook hard nodig. Wij werken intensief met chemicaliën; die kunnen in vele opzichten gevaarlijk zijn (toxisch, carcinogeen enz.). Wij besteden dus tijd en energie aan goede en regelmatige voorlichting, zowel naar medewerkers als naar studenten. Wij hebben een Veiligheidsboek(je) , dat iedereen geacht wordt te kennen en ernaar te handelen. En wij zorgen ervoor dat er veilig en efficient gewerkt kan worden. Dat gebeurt in hoofdzaak ‘achter de schermen’. Je ziet of merkt er niet zoveel van. Naast de al genoemde veiligheidsfunctionaris, is er (natuurlijk!) ook een commissie voor de Veiligheid- en Milieu zaken, die zich met werkelijk alle aspecten op beide terreinen bezighoudt. Omdat ook de regelgeving voortdurend wordt verscherpt is het een vrijwel continu proces om je te verdiepen in veiligheid- en milieuvraagstukken. Speciale aandacht, sinds een aantal jaren, heeft het zgn. Meubilairbeleid. Per jaar wordt een aantal zaken aangepakt die het meest urgent zijn. Het besef is intussen ingeburgerd dat een goed beleid (planvorming) hiertoe onontbeerlijk is. Op die manier hoeft niet alles tegelijk (is trouwens geen geld voor!), maar gebeurt er ieder jaar voldoende. Der voorzieningen in de laboratoria en practicumzalen worden eveneens elk jaar kritisch bekeken. Zo is er afgelopen jaar in alle practicumzalen op KA/N.1 een extra zuurkast bijgeplaatst.
Verder is de afvoer van (gebruikte) chemicaliën sterk verbeterd door een “ophaalservice” te regelen. Op allerlei manieren wordt de milieubelasting verder teruggedrongen. Niet onbelangrijk om te noemen: de studenten hebben ook een vertegenwoordiger in de commissie (VMCS) die zich met deze zaken bezighoudt. Iedere suggestie, aanbeveling of vraag van studentenzijde is dan ook welkom! Veiligheid is een zaak van ons allen. Verbeteringen op de vele fronten van veiligheid- en milieubeleid vragen continu onze aandacht en inzet.
Op 29 April 1997 is de conventie voor Chemische Wapens (CW) in werking getreden, die moet leiden tot de vernietiging van deze massa destructiewapens. Deze conventie verbiedt de ontwikkeling, produktie, opslag en het gebruik van chemische wapens.De detectie van CW en metabolieten speelt een belangrijke rol bij de controle van het verdrag, zoals recent gebleken is in Irak. Als bijvoorbeeld het gifgas Lewisiet gebruikt is, dan zal deze verbinding in het milieu snel omgezet worden in lewisietoxide en 2-chlorovinylarsonzuur (zie figuur 1). Als deze verbindingen dus aanwezig zijn in bijvoorbeeld oppervlaktewater, dan is dit een goede indicatie dat Lewisiet gebruikt is.
Peter Kwantes
Aio-stukje Identificatie van de afbraakprodukten van chemische strijdwapens Cl Cl
CH CH As
Lewisiet
Cl
2H 2 O
OH Cl
CH
CH As
[O]
2-chlorovinylarsonigzuur
OH
H2 O
O OH Cl
CH CH As
Cl
CH CH As
O
OH 2-chlorovinylarsonzuur
Lewisietoxide
Figuur 1: Degradatieroute van Lewisiet
Daartoe moeten snelle en betrouwbaar screeningsmethoden ontwikkeld worden, waarbij vooral de massaspectrometrie (MS)
een belangrijke rol speelt. Via electron impact (EI) ionizatie kan uiterst specifieke informatie over het analiet verkregen worden. Het verkregen massaspectrum kan
11
vervolgens met een library spectrum van de verbinding gefit worden en kan als juridisch bewijsmateriaal dienen. Voor een ‘real life monster’ is alleen massaspectrometrie niet afdoende. Daarom wordt MS vaak gekoppeld met gas (GC)- of vloeistofchromatografie (LC). Voor de vaak zeer polaire en/of ionische afbraakprodukten van strijdgassen is de GC niet geschikt en wordt LC gebruikt. Mijn onderzoeksproject bestaat uit het ontwikkelen van een interface voor LC met EI-MS, zodat deze verbindingen geanalyseerd kunnen worden. Het probleem van de koppeling van LC met MS is dat bij lage druk, typisch 10-6 torr, een kleine hoeveelheid vloeistof een enorme hoeveelheid gas oplevert. Een ander probleem is dat de analieten opgelost zijn in een LC-eluens, typisch water plus
G
B
A
organische modifier, wat voorafgaande aan het ionisatieproces verwijderd moet worden. Het interface staat schematisch weergegeven in figuur 2. Door aan het uiteinde van een capillair een temperatuurgradient aan te leggen, worden er druppels van het eluens gevormd. Een temperatuurgradient wordt instant gehouden door een metalen cupje te verhitten met behulp van een RF-veld en tegerlijkertijd het capillair te koelen met behulp van helium. Het eluens verdampt grotendeels in de desolvatiekamer, waardoor er kleine ‘droge’ druppels ontstaan met daarin het analiet, een zogenoemde particle beam. Om de particles te scheiden van het verdampte eluens en de helium wordt gebruik van een ‘jet-separator’. Hierna worden de analieten getransporteert naar de ionenbron, geïoniseerd, op massa gescheiden en gedekteerd. E
F
D
1ste vacuümkamer C
hoog vacuüm
jet separator
He E I-B r on
P omp
Figuur 2: Het interface: (a) fused silica vloeistof introductie capillair (75 µm i.d.x 375 µm o.d.); (b) metalen ring (3 mm lengte x 2.5 mm o.d.); (c) Keramische buis (0.8 mm i.d. x 1.7 mm o.d.); (d) desolvatie buis ( 3mm i.d. x 6 mm o.d.); interface huis; (f) skimmer (i.d. 0.25 mm); (g) RF inductie spoel. Eluens: typisch water/methanol met een debiet van 5 µl/min.
Behalve voor de detectie van degradatieprodukten van CW kan het interface natuurlijk ook gebruikt worden voor civiele toepassingen, zoals bijvoorbeeld in de farmaceutische industrie of milieu toepassingen. Reyer Dijkstra.
12
'HDGOLQHYROJHQGH 3DSLHUHQ%LQGLQJ
'21'(5'$*-81,
Advertentie CGV
13
Uit de oude doos Deze keer een stukje van Geert uit PB nummer 3 van 1991.
Scherven brengen geluk Ooit in mijn leven ben ik nog eens bijna kampioen geweest. Bijna... Het was in de tijd de tweedejaarspractica organische en anorganische chemie, en ik was bijzonder onhandig. Terwijl mijn medestudenten al druk in de weer waren met herkristallisaties en twaalfstapssyntheses, lag ik nog wekenlang in gevecht met het statief, of liever: met de vleugelmoertjes die alle glaswerk daar zo stevig aan vast kunnen klemmen. Vol goede moed begin ik telkens indrukwekkende reactieopstellingen te bouwen, maar steeds brak het onafwendbare moment aan, waarop de hele zaak ietsje naar boven moest worden geschoven. Ik draaide de hele handel los, nam refluxkoeler in mijn linker-, en druppeltrechter in mijn rechterhand, en zag de driehals beginnen aan een beweging richting middelpunt der aarde. Ik hoorde een droge kraak en daar stond hij, pal voor me, als het ei van Columbus. De eerste keer dat dit gebeurde schaamde ik me kapot. Ik lichtte fluisterend de practicumassistent in, die het bericht met luide stem herhaalde en me naar het magazijn stuurde, onder de spottende blikken van mijn veel handigere jaargenoten. ‘Een driehals, meneer’ mompelde ik chagerijnig tegen de analist die over het glaswerk ging, en treurig trok ik mijn portemonnee. ‘Hou die maar in je zak, jongen.’ Verbaasd keek ik hem aan. ‘Je hebt toch je practicumgeld betaald, of niet soms!’ ‘Dus... ik mag voor 65 gulden gratis glaswerk breken?’ ‘Jongen al gooi je het halve lab aan scherven, het kost je geen cent!’ Dát was een meevaller. Nee, sterker nog: hiervan had ik nooit durven dromen! Wat een prachtige regeling! Je betaalt je 65 gulden practicumgeld en je smijt verder kapot wat je kan, op kosten van de zaak. Leve de faculteit Scheikunde! Ik drukte de analist stevig de hand, maar hij maakte me duidelijk dat dit nog niet 14
alles was. Het gooi- en smijtwerk was meer dan gratis: je werd ook nog eens beloond middels een eervolle vermelding op de glaslijst, die bij de ingang van de labzaal kwam te hangen. Mijn enthousiasme was niet meer te stuiten. Bij elke proef zocht ik voortaan de kostbaarste onderdelen uit, draaide de vleugelmoeren los en liet ze feestelijk door de zuurkast stuiteren. Destilleerbollen, dikwandige erlenmeyers, geslepen verloopstukken (razend duur) en veel, heel veel claisenkolven, alles eindigde in een bad van scherven waartussen het visje, als een vis op het droge, lag te klapperen. Anderen besteedden maanden omzichtig werk aan het verkrijgen van vijf milligram kristalletjes, ik had binnen enkele dagen een opbrengst van kilo’s SiO2. Mijn medestudenten keken soms een beetje vies naar de glasorgiën in mijn zuurkast, maar zeiden er niks van, omdat ze uit mijn kastje altijd mochten pakken wat ze wilden, op voorwaarde, dat ik hun te vervangen onderdeel met kracht en gekletter door de zuurkast mocht kegelen. Een heerlijke tijd was het, misschien wel de gelukkigste van mijn leven. Met nog twee weken te gaan stond ik ver bovenaan de glaslijst met een voorsprong van enkele duizenden guldens. Het leek geen twijfel dat ík kampioen zou worden en de glasbokaal van dat jaar zou wegslepen. Toen gebeurde er echter een ramp... Bij ons studeerde in die tijd een jongen die ontzettend politiek bewust was. Hij droeg een Palestijnse sjaal en zo’n atoomvrije geitentrui en had al op jeugdige leeftijd het diepe inzicht bereikt, dat de hele wereld hypocriet was. Alle regeerders en bestuurders waren er alleen maar op uit hun eigen zakken te spekken en jou een loer te draaien. Zijn hele houding straalde dergelijk wantrouwen uit. Maar hij liet zich niet pakken, en kwam in verzet middels zijn activiteit in de studentenvakbond. Hij was een activist en had het gevoel tot een soort links-kritische elite te horen. Op een dag stormde hij tijdens een practicum de zaal binnen. ‘Groot nieuws!’ brulde hij, sprong op een labtafel en riep alle studenten bij elkaar. De meesten
dromden om hem heen, maar ik bleef lekker in de weer met mijn schervenoorlog. ‘Studenten,’ hoorde ik hem achter me zeggen, ‘we hebben een overwinning behaald. De bestuurders van deze universiteit worden gedwongen zich te houden aan de wet. De illegale heffing van het practicumgeld wordt afgeschaft! Voortaan betaalt iedereen niet meer dan dat hij breekt! En die belachelijke, prestatie-gerichte glaslijst wordt afgeschaft! Met terugwerkende kracht! Leve de vakbond! We gaan door met de strijd!’ Een gejuich ging op uit de opgezweepte menigte; alle studenten waren dolblij met deze overwinning. Achter me werden de polonaise en de internationale ingezet. Ik zakte treurig in elkaar, met mijn gezicht in de scherven, die niet eens pijn deden. Mijn lieve scherven! Ik was kapot. Nooit, nooit zou ik kampioen worden! Het was op dat moment, dat mijn grondige haat tegen activisten is begonnen. Geert.
De β-bedrijvencontactdag. Een indruk Op donderdag 2 april, rond negen uur, begon de β-bedrijvencontactdag. Een lange rij studenten wachtte in de rij voor de receptie om hun β-bedrijvendagtasje, hun lunchbonnen en de (erg geliefde) borrelbonnen in ontvangst te kunnen nemen. De meesten liepen vervolgens nog even rond in M0, waar zich een groot aantal IT-bedrijven had vergaard die met verscheidene speeltjes (zoals pennen, snoepjes en CD-ROMs) studenten probeerden te lokken. Maar de branche was ondanks de indruk die zij gewoonlijk maakt niet helemaal wanhopig: toen ik verklaarde een scheikundestudent te zijn werd een aangeboden pen direct weer teruggenomen. Rond half tien begon de bedrijvendag echt. Na een kort welkomstwoord stond minister Ritzen op het programma, maar die kon helaas niet komen. In plaats
daarvan werd ons een leerzaam verhaal aangeboden door een medewerker van het adviesbureau KPMG Ebbinge. Hij vertelde ons zowaar dat je, voordat je een baan uitkoos, goed moest nadenken over wat je KON en wat je WILDE. Maar ach, het advies was gratis, waarschijnlijk had ieder ander flink moeten betalen om dit te horen. Daarna was er nog gelegenheid de verschillende voorlichtingen te bezoeken en wat te gaan praten bij de standjes. De meeste daarvan stonden bij M0, maar er waren ook nog een paar in Q1. De auteur dezes heeft natuurlijk niet alle voorlichtingen kunnen bezoeken, dus de volgende opsomming is meer bedoeld om een indruk te geven van de verschillende bedrijven, en pretendeert niet een volledig overzicht te zijn. Eerste ronde: Solvay. We werden namens dit grote bedrijf verwelkomd door een oud-psychologiestudent. Na een kort overzicht op een amateuristisch aandoende, volgekladderde sheet van hoe je loopbaan er bij Solvay uit zou zien, werd wat verteld over de grootte van het bedrijf en de geschiedenis ervan. Er werd ons op het hart gedrukt dat het er hard aan toeging in de pharmaceutische industrie. Hun motto was niet voor niets “quick or dead”. Er werd nog wat verteld over wat het bedrijf van je verwachtte (gekwalificeerd, mobiel, flexibel, oog voor het bedrijfsbelang, verantwoordelijk en sociaal vaardig). Opvallend was dat het bedrijf altijd besliste wat je ging doen: als je met een project bezig was kon je te horen krijgen dat je morgen aan iets anders moest gaan werken. Omdat er met geen woord gerept was over waarom iemand in zo’n veeleisend bedrijf zou willen gaan werken, heb ik dat in een van de pauzes (er was telkens een kwartier tussen opeenvolgende rondes) aan de voorlichter gevraagd. Enigszins verbaasd over deze ongebruikelijke vraag legde hij uit dat Solvay niet echt bijzonder was: alle pharmaceutische bedrijven waren hetzelfde. Wel kreeg je veel vrijheid, en zou het aantrekkelijk moeten zijn dat Solvay veel ‘smaller’ bezig was dan andere bedrijven (n.l. alleen met antidepressiva en antipsy-chotica). Ook
15
werd het goede salaris genoemd: werknemers zaten zo met een ‘gouden ketting’ aan het bedrijf vast, dat ze niet ontslagen wilden worden. In de tweede ronde heb ik aan de roemruchte IT-wereld gesnuffeld, en ben bij het informatiseringsbedrijfje Utopics langsgegaan. Een van de oprichters gaf de voorlichting. Hij en zijn collega’s hadden Utopics opgericht om technieken die aan de universiteiten al lang gebruikt werden te gaan toepassen in het bedrijfsleven. Ze zijn dan ook op vernieuwing gericht, en enigszins recalcitrant: géén COBOL, géén onderhoud, géén Euro, géén millenniumprobleem. Zij wilden nonconformistische mensen, bereid tot bedenken, adviseren en doen, kritische, creatieve, conceptueel sterke team-workers. Ze boden opleidingen, goede begeleiding en veel vrijheid. Voordat jullie allemaal opbellen: ze wilden alleen (bedrijfs)informatici. De derde ronde was voor Procter & Gamble. De sprekers, een werktuigbouwkundige en een chemisch technoloog drentelden wat verlegen voor het bord heen en weer, de handen zo weinig mogelijk uit de zakken halend. Ze vertelden eerst wat over de geschiedenis van het bedrijf, dat opgericht was door de heren Procter en Gamble, die een kaarsen& zeepmakerij oprichtten. Tegenwoordig was hun assortiment wat uitgebreider: hun productcategorieën waren nu ‘Laundry and Cleaning’ (wasmiddelen e.d.), ‘Beauty Care’ (shampoo etc.). ‘Paper’ (luiers, tampons) en ‘Healthcare’ (Vicks). De promotie was van binnenaf: je begon altijd op de laagste trap van de ladder, maar je had een grote promotiekans. Verder zijn er internationale mogelijkheden en veel trainingen. Iedere academicus kon solliciteren: produktonderzoek werd voornamelijk in de Verenigde Staten gedaan, dus men had niet specifiek bèta’s nodig. In Europa werd je voornamelijk ingelijfd voor de verkoop en de klantenservice. Toen was het tijd voor het middageten. Dit was een typische VU-lunch (krentebolletje, appel, wit bolletje met ham, bruin bolletje met kaas (en variaties daarop) en halfvolle melk en karnemelk.
16
Bij de vierde ronde ben ik langsgegaan bij de ING. De kernwoorden daarvan waren: Groot, Internationaal, Jong, Ondernemend, Financieel, Dienstverlenend. Dit bedrijf heeft een eigen vermogen van zo’n 49 miljard gulden en zo’n 81.000 medewerkers. Je kon voor een carrière kiezen als professional (specialist), international management trainee (generalist) en commercial trainee (iets daartussenin). Bij de ING kun je je breed ontwikkelen: je kunt zowel in het bank- als in het verzekeringswezen gaan werken. Leiding geven en werken in het buitenland behoorden ook tot de mogelijkheden. Ze waren ook geïnteresseerd in bèta’s om hun vernieuwende ideëen en vooral in IT-ers om hun ... je weet wel. Als vertegenwoordigster van ons bèta’s kwam een werktuigbouwkundige vertellen waarom ze bij de bank was gaan werken: ze vond haar studie toch niet zo leuk. In de vijfde ronde heb ik Shell bezocht. Een promotie bleek niet noodzakelijk te zijn. Behalve veel baanrotatie bleek veel mogelijk te zijn: Shell gaf je geen baan, maar een carrière (een kreet waar deze multinational echter niet uniek mee is). Ook een internationale carrière behoorde tot de mogelijkheden. De eisen werden samen-gevat in de vlotte Engelse termen ACHIEVEMENT RELATIONSHIP en CAPACITY, waarmee het bedrijf wilde aangeven, gebruik makend van de handige vaagheid van dergelijke kreten, dat ze slimme en sociale mensen wilden hebben. Geen grote verrassing. De zesde ronde ben ik langsgegaan bij de Boston Consulting Group. Er werd uitgelegd dat consultants Grote Ondernemingen helpen bij Complexe Problematiek. Ze adviseerden over organisatie en financiën, de soort onderneming en de sector waren niet erg belangrijk. De BCG had zo’n 45 kantoren wereldwijd.. Ze boden interessant casewerk, een Personal Development Program en een Internationale Werkomgeving (hetgeen doorgaans inhield dat je in Nederland bleef en problemen van buitenlandse bedrijven oploste, een tijdje in het buitenland werken was echter niet onmogelijk). Men vroeg sterke analytische
en sociale vaardigheden, een academische opleiding, nieuwsgierigheid, doorzettings– vermogen, stevigheid en bescheidenheid in de zelfstandige teamworker, die ook nog anders moest zijn. Na de zesde ronde waren alle standjes al leeggeruimd. Dit was wel jammer, omdat een paar extra folders en hebbedingetjes nog steeds welkom waren. Maar de doorzetters konden gelukkig hun verdriet verdrinken op de borrel. Concluderend: hoewel ik niet kan zeggen dat het bedrijfsleven op deze dag mijn hart gestolen heeft, was het erg leuk om aan de mogelijkheden van een breed spectrum van bedrijven te snuffelen. Veel bedrijven, veel voorlichters, veel gratis dingen, veel informatie... Zoiets mag wat mij betreft volgend jaar weer! Eric-Wubbo Lameijer
Oplossing Puzzel PB4 De oplossing van de puzzel van PB3 was niet zo moeilijk. 470 + 673 = 1143
30 + 80 = 110
= =
440 + 593 = 1033
Reactie’s op de puzzel (en de rest van de PB) zijn altijd welkom.
Quiz 1) Waar wordt de boraxpareltest voor gebruikt? a) voor het bepalen van de hardheid van water b) voor het aantonen van aldehyden c)voor het bepalen van de pH d) voor het aantonen van metalen 2) In de 18e eeuw werd algemeen aangenomen dat er voor het synthetiseren van organische verbindingen een ‘levenskracht’ nodig was. Wöhler toonde echter aan dat deze theorie onjuist was door de synthese van a) glycerol b) ureum c) glucose d) glycine 3) Welke is geen allotrope vorm van fosfor? a) witte fosfor b) rode fosfor c) violette fosfor d) zwarte fosfor 4) Waarin wordt superfosfaat gebruikt? a) in kunstmest b) in explosieven c) in wasmiddelen d) in plastics 5) De kristalhabitus is a) de streek waar het kristal vandaan komt b) het gesteente waarin het kristal zich bevindt c) de vorm van het kristal d) een aanduiding voor de glans van het kristal 6) Het voorkomen van welk element in de aarde wordt als aanwijzing voor de meteoriet-theorie van het uitsterven der dinosauriërs gezien? a) iridium b) niobium c) protactinium d) francium
17
7) Dichromaat bevat x zuurstofatomen voor elk chroom-atoom. x is a) 3 b) 3,5 c) 4 d) 4,5 8) Welk element wordt uit cerussiet gewonnen? a) zwavel b) arsenicum c) zilver d) lood 9) Wat is de moderne naam voor Bremsstrahlung? a) N-straling b) Röntgenstraling c) Gammastraling d) IR-straling 10) Waarvoor wordt Rose’s gebruikt? a) precisieinstrumenten b) vliegtuigbouw c) supergeleiding d) branddetectoren
metaal
Mini-symposium “Wetenschap en Religie” Woensdag 15 april organiseerde het VCSVU-bestuur wederom het jaarlijkse mini-symposium. Het thema was “Wetenschap en Religie”, wat een schot in de roos bleek. De organisatie was blij met de grote opkomst (ca. 25 mensen, sd. = 3.53). Er waren vier sprekers uitgenodigd, die zich allen bezighouden met het raakvlak van de filosofie en de (bèta-)wetenschappen. Als eerste was Dr. W.B. Drees aan het woord. Hij is verbonden aan het bezinningscentrum van de VU. Dr. Drees studeerde theoretische natuurkunde in Utrecht en promoveerde als theoloog en filosoof. Naast zijn werkzaamheden aan de VU bezet hij de Nicolette Bruining leerstoel voor natuur- en techniekfilosofie aan de Universiteit Twente.
18
Dr. Drees ging in op de vraag of wetenschap en religie één moeten worden. Hij pleit voor een strikte scheiding tussen deze twee gebieden. Er moet echter wel worden gezocht naar een evenwicht tussen beide, waarbij de religie als een kritische toetssteen gebruikt moet worden voor wetenschappelijke ontwikkelingen. Dit vindt hij belangrijk omdat de wetenschap tegenwoordig zover is dat de mens macht kan uitoefenen over de natuur. We moeten dus voorzichtig zijn. De volgende spreker was Prof. Dr. G. Nienhuis, hoogleraar natuurkunde aan de Rijksuniversiteit Leiden. Hij lijkt zich aan te sluiten bij het standpunt van dr. Drees over het onderscheid tussen wetenschap en filosofie. Prof. Nienhuis illustreert dit aan de hand van enkele fundamentele vraagstukken, bijvoorbeeld de vraag naar de zin van het bestaan. Hij schetst hierbij de overlevingsdrang van dieren, waarbij geen rekening met andere gehouden hoeft te worden. De menselijke ethiek is daarom iets onnatuurlijks, die is namelijk juist wel gericht op het rekening houden met anderen. Ethiek en religie kunnen op gelijk (metafysisch) niveau gesteld worden en geven dus antwoorden op geheel andere vragen dan de (objectieve) wetenschap. Zo is het ook met de begrippen "chaos" en"orde". In de religie was er een God, die orde schiep, terwijl in de wetenschap juist naar die orde gezocht wordt. Na de pauze, waarin al heftige discussies ontstonden, was het woord aan Dr. R. van Woudenberg. Dr. van Woudenberg is afgestudeerd filosoof en Neerlandicus. Momenteel is hij UHD in de kerntheorie en metafysica, aan de faculteit wijsbegeerte van de VU. Dr. van Woudenberg wil niet, zoals zijn voorgangers deden, religie en wetenschap naast elkaar plaatsen. Hij ziet tekortkomingen in de wetenschap. Op het punt waar de wetenschap ophoudt, moeten andere middelen gezocht worden, waarvan religie er één is. Dr. van Woudenberg noemde een aantal voorbeelden van deze wetenschappelijke tekortkomingen: zo kan de wetenschap haar eigen uitgangspunten
niet verklaren, houden de natuurwetten geen rekening met intenties en zijn er ook gewoonweg vragen die niet beantwoord kunnen worden met de (huidige) wetenschap. Als laatste kwam Prof. Dr. S.J. Doorman, emeritus hoogleraar filosofie aan de TU Delft, aan het woord. Prof. Doorman is o.a. directeur van de VPRO en voorzitter van het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam geweest. Tegenwoordig is hij voorzitter van de stichting Skepsis. Prof. Dr. Doorman vergelijkt de wetenschap met de mythologie. Mythologieën zijn in principe niet te weerleggen. Als je bijvoorbeeld gelooft in de almacht van een god, is alles daarmee te verklaren. Dit hoeft ook niet in tegenspraak te zijn met de wetenschap. Het gaat echter fout als men probeert plaatselijke mythes ook in een ander gebied toe te passen. Dit kan in het extreme tot oorlogen leiden. De relatie tussen wetenschap en religie is op ditzelfde principe gebaseerd: het gaat fout wanneer ze bij elkaar gebracht worden. Volgens Prof. Dr. Doorman moeten opvattingen, of het nou religieuze of weten-schappelijke opvattingen zijn, wel voort-durend openstaan voor revisie. Een mens die dit erkent en ook erkent dat hij mythen nodig heeft, noemt hij een vrijdenker. Nu de vier heren gesproken hadden startte de discussie. Gevieren zaten de hoogleraren op de collegebank. Vooral Dr. van Woudenberg kreeg het er van langs als degene die wetenschap en religie aaneen wilde sluiten. Toen om stipt half vijf afgesloten moest worden, was het laatste woord echter nog lang niet gezegd. Gelukkig dat er nog een borrel was... Ingrid en Daan
Write in C (To the tune of "Let It Be") When I find my code in tons of trouble, Friends and colleagues come to me, Speaking words of wisdom: "Write in C" As the deadline fast approaches, And bugs are all that I can see, Somewhere, someone whispers: "Write in C" Write in C, Write in C, Write in C, oh, Write in C. LOGO's dead and burried, Write in C. I used to write a lot in FORTRAN, For science it worked flawlessy, Try using it for graphics! Write in C. If you've just spent nearly 30 hours Debugging some assembly, Soon you will be glad to Write in C. Write in C, Write in C, Write in C, yeah, Write in C. Only wimps use BASIC. Write in C. Write in C, Write in C, Write in C, oh Write in C. Pascal won't quite cut it. Write in C. Write in C, Write in C, Write in C, yeah, Write in C. Dont' even mention COBOL. Write in C
19
Nothung! Nothung! Neidliches Schwert!
verliezers en overwint Siegfried, omdat hij de liefde vindt bij Brünnhilde.
In juni wordt door de Nederlandse Opera het derde deel van de reeks opera’s Ring des Nibelungen opgevoerd: Siegfried. Als je er wel eens naar een opera zou willen gaan, maar niet zou weten welke, is dit een mooie kans. Maar: als je van ‘Pavarotti’opera’s houdt, kun je deze misschien beter overslaan.
Waar het om draait De hele cyclus draait om de tegenstelling tussen macht en liefde. Wotan probeert allebei te bezitten en gaat daaraan ten onder. In de Siegfried is voornamelijk het zwaard Nothung het symbool van macht. Ook belangrijk is dat Wotan zijn macht nog meer verminderd ziet en de ondergang van de goden, die in de Götterdämmerung plaats zal hebben, steeds onvermijdelijker ziet worden.
Wat kun je verwachten? Bij een opera van Wagner verwacht je waarschijnlijk dat het een heel moeizame en gewichtige opvoering wordt. Dit valt, zeker bij Siegfried, enorm mee. Vanaf het begin tot het eind zit het stuk vol spanning, ritme en zwarte humor. Als je daarvan houdt is de voorstelling (duur: ± 4 uur, drie pauzes) zo voorbij. De voorstelling wordt in het Nederlands ‘boventiteld’, dus je hoeft niet bang te zijn dat je het verhaal niet kunt volgen. Als je concentratie even afneemt, kun je gewoon naar de muziek luisteren of het decor bekijken. Het gehele toneel plus een deel van de zaal is namelijk omge-bouwd tot één groot decor, een waar kunstwerk. Je gaat natuurlijk netjes gekleed, want dat voelt hartstikke chic.
Vondel Geen zin in opera? Naar aanleiding van 350 jaar Vrede van Münster wordt 5 en 7 juni in de Stadsschouwburg het toneelstuk De Leeuwendalers van Vondel opgevoerd. Vondel schreef dit stuk voor de feesten die werden gehouden in Amsterdam na het sluiten van de vrede. Het stuk handelt over een feest in een land dat decadent is geworden door een lange vredestijd. Het feest loopt dan ook niet zo positief af. Meer informatie bij het Muziektheater, de Stadsschouwburg of op mijn homepage: www.chem.vu.nl/Studenten/schraven/index .html. Pim
Verhaal (superkort) Wotan heeft de Ring van de Nibelungen, een symbool van macht, verloren aan de draak Fafner. Om zijn macht terug te krijgen moet Wotan de ring terugkrijgen, maar natuurwetten verhinderen dat hijzelf de draak Fafner kan verslaan. Daarom verwekte hij Siegmund en Sieglinde, die echter stierven voordat ze de ring te pakken konden krijgen. Hun kind Siegfried moet nu de draak doden, met het zwaard dat Wotan aan Siegmund gaf, Nothung. Omdat Siegfrieds moeder is overleden, wordt Siegfried opgevoed door de elf Mime. Deze wil dat Siegfried de ring en dus de macht aan Mime overlevert. Uiteindelijk zijn zowel Mime als Wotan de
20
Jeg har had en veldig god tid in Norge. In het najaar van 1997 is het erg mooi in Noorwegen. De herfstkleuren zijn er veel intenser dan in Nederland.Samen met het groen van de loofbomen en de met mintgroen rendiermos bezaaide grond een plaatje. De hemel is strakblauw en er waait een koel briesje. De temperatuur is over het algemeen lager dan in Nederland, maar door de vele zonnestralen voelt het warm aan.
Welke idioot denkt er nu aan in het najaar naar het koude noorden te reizen om er tot de kerst te studeren? Jawel, deze mensen bestaan en wel in grote aantallen. Half augustus ben ik naar Oslo gevlogen. Het is er stralend weer. De avonden zijn er lang en warm. Na één dag heb ik ontzettend veel nieuwe mensen leren kennen. Ze hebben voor alle buitenlandse studenten allerlei activiteiten geregeld en je wordt ingedeeld in groepjes. Mijn ganggenoten zijn allemaals Noors. Wat een vreemd taaltje is dit toch. Ik besluit te proberen de beginselen hiervan me machtig te maken. Begin september begin ik met werken in het lab. De professor is erg vriendelijk en ruimt eigenhandig het lab op als ik opmerk dat het er wel heel vreemd ruikt. Een Chinese post-doc zal binnenkort in hetzelfde lab komen werken. Het dagelijkse leventje begint. Om negen uur begint het synthesewerk. Om vijf uur vertrek ik om naar de Noorse les te gaan. Drie avonden in de week drie uur lang. Al snel skip ik de spraaklessen. Als Nederlander ben je een natuurtalent als het gaat om het leren van de Noorse taal. Er blijven nog zes uur in de week over (‘s avonds). Alle begin is moeilijk. Aangezien ik me in Nederland voornamelijk bezig heb gehouden met the testen van mogelijke antioxidanten m.b.v. LPO is het synthesewerk even wennen. Het vak blijkt nogal wat vaardigheden te vereisen. Werken volgens de voorschriften levert niet altijd een resultaat op. De begeleidende professor probeert mij wat kneepjes van het vak te leren. Ondertussen ben ik naar een ander lab verhuist, waar ik gezelschap heb van een Noorse, aan spiderman verslaafde AIO. Door het enthousiasme van de prof blijf ik zin houden in het werk ook al blijven directe resultaten in het begin uit. Dan eindelijk komt het een en ander. Alles lijkt nu te lukken. De prof constateert tevreden dat er toch een organicus in mij schuilt. Helaas is er dan te weinig tijd over om veel stofjes te produceren. Iedere week is er een bespreking waar iedereen vertelt
over wat hij die week heeft gedaan. Gelukkig hebben die Noren ook veel mislukte pogingen ondernomen. Het gaat nu erg goed. Ik ben aan het afronden. Met mijn Noors gaat het inmiddels boven verwachting. Af en toe oefen ik met mijn buren op de gang. Meestal ben ik echter erg moe na een dag werken en dan nog colleges. In de weekenden ga ik de heuvelachtige omgeving rond Oslo verkennen. Slechts tien minuten lopen van mijn kamertje. Er is altijd wel iemand te vinden die je gezelschap houdt. Iedere vrijdag is er een ‘Coffeehour’ voor studenten. Hier komen voornamelijk buitenlanders. De Noorse studenten zijn helaas niet altijd geïnteresseerd in het opdoen van nieuwe contacten. Op het ‘coffeehour’ hoor ik altijd waar de feesten dit weekend worden gehouden en of we uitgaan in Oslo. Noorwegen is duur. Gelukkig heb ik wat geld kunnen lospeuteren van diverse fondsen. Erasmusstudenten moeten het met minder doen. Het ligt in mijn planning de laatste week van mijn verblijf al langlaufend door te brengen. Helaas werken de weergoden niet mee. Niet genoeg sneeuw voor de Kerst in Oslo. De labgenoten bereiden zich voor op het feest van het jaar; Julebord dat zoiets als kersttafel betekent. Dit feest wordt gevierd met collega’s, eten en vooral veel drank. Er is vanalles gebrouwd. Gelukkig blijft mijn hoofd koel en kan ik de dag erna weer vrolijk opstaan. Ik heb de hele avond Noors gebrabbeld. Het schriftelijk en mondeling tentamen Noors is inmiddels achter de rug. Sindsdien droom ik in het Noors. De eerste studenten gaan inmiddels naar huis voor de kerst. In Noorwegen hebben de studenten namelijk een kerstvakantie van minimaal een maand. Veel buitenlandse studenten blijven een heel jaar en gaan voor de kerst naar huis. Na afscheid te hebben genomen ga ook ik naar huis. Ik beloof iedereen dat ik april terugkom om iedereen op te zoeken.
21
Ik heb me aan die belofte gehouden. Ik ben net terug uit Oslo en heb er een geweldige tijd gehad. Ik heb bij vrienden overnacht en heb veel mensen gesproken. Het was zeer geslaagd. Uiteraard kan een buitenland ervaring ook minder positief verlopen. Als je jezelf niet openstelt voor het maken van nieuwe contacten wordt het moeilijk. In elk ander geval hoef je je nergens druk over te maken. Ik heb veel van de Noorse cultuur geleerd. Al zien de mensen er ongeveer hetzelfde uit - ik werd overal in het Noors aangesproken- er zijn zeker verschillen. Vikingen bestaan nog steeds. Ook al lijken de contacten die je opdoet in begin oppervlakkig, ik heb zeer goede vriendschappen opgedaan. Het is een combinatie van leren (op de universiteit) en persoonlijke groei. Noorwegen zal altijd een speciaal plekje bij mij hebben. Het enige probleem is dat ik nu een erg lang verlanglijstje met landen heb waar ik binnenkort nog eens naar toe wil. Een lange wereldreis misschien. Ilse Custers
Een baan Na enkele jaren van zwoegen is het er dan toch ook maar eens van gekomen: ik ben klaar met de studie en kan een baan gaan zoeken. Solliciteren is dan het sleutelwoord, maar vind maar eens in de wir-war van advertentie’s waarin al die computernerds gevraagd worden een baan waarbij je je EN gelukkig kunt voelen (zover dat mogelijk is) EN je toch een salaris krijgt waarbij je je toch ook gelukkig wilt voelen. Veel verder dan de IT kom je dan toch eigenlijk ook niet. Tot het moment waarop de bank je een brief stuurt waarin ze zeggen dat je nu toch wel zo rood als een kanarie staat en dat er nu toch wel wat moet gebeuren. In de intermediair dus toch maar gekeken en al snel een interessant baantje gevonden, waar ik op ga reageren, maar waar ik eigenlijk totaal geen zin in heb. Het blijkt wel dat er in de IT veel aan 22
je wordt getrokken als je een chemietje bent: het haalt het niet bij de echte It op het Remblandtsplein.... Snel geschreven natuurlijk, en dus vinden we even later een brief op de mat waarin we (we gebruiken hier inderdaad koninklijk meervoud, vergeving hiervoor) uitgenodigd zijn voor een gesprek. Eigenlijk zijn we toch al verbaasd dat we uitgenodigd zijn omdat we een verkeerde adressering hadden gebruikt, deze stond namelijk toch al in het wordprogramma van monopolist microsoft, dus... inderdaad: met pen en tipp-ex deze adressering maar even aangepast. Viel me eigenlijk toch ook al mee dat ze de strafporto wilden betalen. Toch zijn we uitgenodigd en ik kwam nogal laat, maar niet getreurd: ik vertelde hen dat de TGV voor mijn huis was ontspoord, daarmee de voordeur blokkeerde en ik dus niet het huis kon verlaten, aangezien de achterdeur nogal klemde omdat de postbode om moest lopen aangezien hij door de TGV de post niet meer in de daarvoor bestemde gleuf kon deponeren en dus een postzak voor de achterdeur lag. “U mag mijn postbode opbellen”, had ik gebluft. De secretaresse slikte mijn leugentje (ik had me gewoon verslapen: als werkloze let je niet meer zo op de tijd) en ze was van een kaliber van het type: “Als je maar flink genoeg doorramt, slik ik alles...”. Ik kon doorlopen. De personeelsfunctionaris achter de tafel had een strenge, doch ook joviale blik. “Gaat u zitten”, zei de man. “Dank je wel”, zei ik terug. Op zijn vraag of ik het makkelijk kon vinden antwoordde ik: “Best, maar hoor je eigenlijk niet eerst iets te drinken aan te bieden? Dat praat wel zo makkelijk!”. - “Wilt u wellicht een kopje koffie?”. - “Nou, heeft u thee?” - “Dat moet mijn secretaresse dan even speciaal voor u zetten”. - “Nou, graag!” - “Prima, komt eraan. En, vertelt u eens, u wilde dus werk?” - “Nou, werk eigenlijk niet: ik zocht een baan”.
- “Ah, op die manier. Nou, we kunnen goede mensen altijd gebruiken. Heeft u relevante werkervaring?” - “Ik heb geen relevante werkervaring; nu ik er toch nog eens over nadenk: ik heb niet eens werkervaring en eigenlijk ook niet eens ervaring (ik ben een chemietje!) en ik vind dit werk ook nog eens niet relevant - volgende vraag graag”. - “Kunt u...” - “Zeg jij maar je, hoor!” - “Kun je misschien aangeven waarom je deze baan wilt hebben?” - “Nee, moet dat dan? Lekker bakkie thee, zeg! Goeie secretaresse, zeg! Moet je zuinig op zijn, hoor, bijna alle secretaresses zijn tegenwoordig zo enorm met hun carrière bezig dat ze dat nauwelijks nog goed kunnen...!” - “Wat?” - “Nou, zo’n lekker bakkie zetten!” - “Juist, ja. Vertel mij eens: wat zijn uw zwakste eigenschappen?” - “Mijn zwakste eigenschap is dat ik door mijn perfektie andere mensen vaak in verlegenheid breng”. - “En uw sterkste eigenschap?” “Dat ik altijd, onder alle omstandigheden, de juiste woorden weet te vinden”. - “Wat mij betreft heeft u de baan; u heeft een proeftijd tot oktober”. - “Perfect! Waar staat mijn leasebak?” - “Hier zijn de sleutels. Heeft u verder nog vragen?” - “Nee -jij misschien?” Enfin, ik verdien in ieder geval tot oktober nog wat guldentjes. Het zal mij benieuwen of ik het ook na 1999 nog doe, wat dat betreft bestaat er voor mij zeker een milleniumprobleem. Hoe ik daarna aan Euro’s kom, is zeker ook nog eens een daarbovenopkomend Europrobleem. Wij chemietjes in de IT hebben het zwaar. Gelukkig kan ik in mijn leasebak van de zaak ten alle tijde de “Backstreet Boys” laten blèren. Truus
Cursus: Hoe ben ik Irritant Les IV: veteranen Categorie: eindexamenklassen HAVO en VWO, mensen met een IQ110, Andre van Duijn (voldoet echter niet aan de IQ110 eis, dit is een uitzondering) Beschrijving: Als Les IV tijdens de Tweede Wereldoorlog in Duitsland zou zijn ontwikkeld, zou de oorlog zelfs grimmiger en verschrikkelijker zijn geweest. Dit is verveling that kills, een bijzonder traumatiserende variant van het huis-, tuin- en keuken-pesten. Vermoedens dat deze oefeningen zijn gecreëerd door een malevolens opperwezen zijn geheel bevestigd. Drie maal daags. 52. Vergeet het einde van een erg lange mop, maar verzeker de luisteraar dat hij heel grappig was. 53. Maak er een gewoonte van je aan meubels vast te binden en vertel belangstellenden dat je bang bent van de aarde af te vallen. 54. Volg iemand een paar stappen achter hem, en bespuit alles wat hij aanraakt met ontsmettingsmiddel. 55. Neurie liedjes waarvan je zeker weet dat ze in de hersens van je medestudenten zullen blijven, zoals (alweer) "een potje met vet", of de theme van "The Muppet Show". 56. Schud en knik konstant met je hoofd. 57. Lieg over duidelijke dingen, zoals of het nacht of dag is. 58. Maak "piep, piep, piep"-geluiden wanneer een corpulent persoon naar achteren stapt. 59. Laat je kerstboom en alle lichtjes staan tot oktober.
23
60. Verander je naam naar Jan Aaaaaaaaaaaaaajansen om de eer te beurt te vallen als eerste in het telefoonboek te staan. Vertel anderen dat het een Afrikaanse naam is, en eis dat ze elke A apart uitspreken. 61. Sta aan de kant van de weg en richt je fohn op auto’s om te kijken of ze stoppen. 62. Kauw op geleende pennen. 63. Verrijk je gesprekken met onzinjargon, en kijk of mensen meespelen om niet voor lul te staan als ze iets niet weten.
70. Eindig al je zinnen met "als we de voorspellingen moeten geloven". 71. Vraag een serveerster om een extra stoel voor je "onzichtbare vriend". 72. Ga naar een poezie-avond en vraag bij elk gedicht waarom het niet rijmt. 73. Vraag medestudenten mysterieuze vragen, en schrijf hun antwoorden in een boekje. Mompel iets over psychologische profielen. 74. Blijf staren naar "sneeuw" op de tv en roep dat je het plaatje ziet.
64. Draag VEEL aftershave. 65. In plaats van te vragen of je met iemand kan praten, vraag of je met ze kan "interfacen".
75. Kies 50 keer hetzelfde nummer op een jukebox.
66. Draai platen en cassettebandjes twee keer zo snel, en zeg dat het noodzakelijk is door je "superieure mentale verwerking".
76. Geef aan het eind van zinnen niet aan met een toon dat de zin is afgelopen, en zorg zodoende voor vreemde stiltes waarin iedereen denkt dat je binnenkort meer gaat zeggen.
67. Zing mee met een opera.
77. Maak NOOIT oogcontact.
68. Maai je nagelschaartje.
grasveld
met
een
78. Breek NOOIT oogcontact. 79. Nodig massa’s mensen uit voor de feestjes van anderen.
Les V: elite Categorie: Grootmeesters, Studenten Beschrijving: Dit is het niveau waarvan de meesten slechts kunnen dromen, als ze het uberhaubt al kunnen bevatten. Deze oefeningen vereisen een dodelijke combinatie van snelheid, trefzekerheid enmoed, maar de resultaten zijn belonend. Een vervelende tegenstander is een dodelijke tegenstander. Eeuwenoude onzin wordt verwerkt in een wapen dat de termen "dodelijk" en "vernietigend" ver ontgroeit is. 2 maal daags, maar NOOIT twee maal op dezelfde persoon. 69. Als iemand Quake aan het spelen is, blijf roepen "ratatatatatatatatatata BOEM woesj bam bam bam".
24
80. Bouw prachtige graancirkels in je achtertuin. 81. Bouw je eigen "tricorder" (voor StarTrek-kenners), "scan" mensen ermee en noem de resultaten. 82. Beschrijf alles wat iemand doet met een nasale stem. 83. Schreeuw willekeurige getallen wanneer iemand aan het tellen is. 84. Maak afspraakjes voor 31 september. 85. Geef aan dat een gesprek is afgelopen door je handen over je ore te doen en je ogen angstvallig te sluiten.
86. Zend iedereen die je kent deze lijst vijftig keer.
25
Verjaardagskalender
26
