Colofon jaargang 19 nummer 1 oktober 2000 Redactie Danièle Gibney Nathalie van Hemert Onno Kaandorp Eric-Wubbo Lameijer Maarten Scholtes Deze uitgave kwam tot stand m.b.v. MS Word 5.1/ MS Word 6.0, Power Macintoshes en de Huisdrukkerij van de VU. Met dankzegging Scheikunde.
aan
de
Divisie
Redactieadres De Boelelaan 1083 kamer M-154 1081 HV Amsterdam tel. 020-4447510 E-mail:
[email protected] URL: http://www.chem.vu.nl/VCSVU/ PB/index.html Reproductie is toegestaan toestemming van de redactie.
mits
met
Financiële en/of artistieke bijdragen zijn bijzonder welkom.
1
Inhoudsopgave
Redactioneel
COLOFON ..................................................... 1 INHOUDSOPGAVE ...................................... 2 REDACTIONEEL.......................................... 2 BESTUURLIJK.............................................. 3 ACTUEEL ...................................................... 3 INTERVIEW MET DR. ROMANO ORRU .. 4 WEBCIE......................................................... 6 OLC ................................................................ 7 DE EXCURSIE NAAR BORSSELE ............. 8 VCSVU GOES INTERNATIONAL? ............ 9 WELKOM VAN PROF. DR. RAUÉ ........... 10 CHEMIE VOOR JONG EN OUD! .............. 11 NAAST DE REAGEERBUIS ...................... 13 SOCIAAL VERSLAG BELEIDSWEEKEND 2000 .............................................................. 14 CITATEN ..................................................... 15 IRRITANT VOOR GEVORDERDEN (4): IRRITANT OP M1....................................... 16 VERJAARDAGSKALENDER.................... 19
Een nieuwe jaargang, een nieuwe Papieren Binding. “Hoezo?” zullen de eerstejaars vragen. “Deze ziet er net zo uit als die we hebben gehad!” Klopt, maar de ouderejaars zullen zich goed herinneren dat eens de PB’s geen mooie meerkleurenvoorkant hadden, en dat de letters duidelijk maakten welke kuren het kopieerappaat bij M1 op dat moment had. Maar dit jaar worden alle exemplaren bij de huisdrukkerij geproduceerd. De inhoud moet natuurlijk nog wel door de studenten en medewerkers van onze divisie geleverd worden. Hun vereende krachten, in individuele gevallen aange-wakkerd door aansporingen van de redacteuren, hebben dan ook voor de vulling van dit blad bezorgd. De borrel- en verjaardagskalender, de puzzel en de Cursus Irritant, de commissiestukjes en nog veel meer sieren dan ook de volgende pagina’s. En ook, speciaal door de redactie verzorgd, een interview met de van organische chemie bekende dr. Orru. Toch merkten ook wij dat de bewoners van onze divisie nog wat moesten wennen aan het snelle leven na de vakantie. Door vele verwikkelingen, voldoende om drie afleveringen van de gemiddelde soapserie te vullen, keert de Wisselaar pas in PB-2 weer terug. En het gebrek aan aanmeldingen voor de hobbycolumn “Naast de reageerbuis” doet vermoeden dat ofwel er hier slechts vijf interessante scheikundigen rondlopen, of dat de anderen zo hardwerkend zijn dat ze geen behoefte hebben wat over hun nevenactiviteiten te vertellen. Enthousiastelingen, kom gerust naar voren met je hobby of andere ideëen of schrijfprodukten. De PB wordt zo leuk als wij haar maken! Tot slot wensen wij jullie allen veel leesplezier en een goed studiejaar toe. Tot de PB-2! De Redactie
2
Bestuurlijk Zoals jullie allen bekend zal zijn is het begin van het collegejaar met de nodige veranderingen gepaard gegaan. Onze oude boekenleverancier, de VU-boekhandel, heeft zich erbij neer moeten leggen dat de prijzen van hun grootste concurrent niet meer te halen zijn en heeft de strijd opgegeven. Het bestuur heeft een simpele overweging gemaakt en is overgestapt naar de leverancier met de laagst geprijsde boeken, de Boekenbar. Voorlopig zitten we echter nog een beetje in de overgangsperiode. Binnenkort zullen wij een kast ontvangen waarin wij een aantal boeken opgeslagen houden, we hopen ook op gegeven moment met een pin te komen, zodat je niet meer met bergen cash over straat hoeft en we kunnen al vanaf het begin boeken voor hoofdvakkers bestellen. Om het jullie nog maar eens duidelijk te maken: je stuurt gewoon een mailtje naar de vcsvu, waarin de titel, auteur en isbn vermeld staan, waarop wij het boek gewoon meenemen in de eerstvolgende boekverkoop (vraag wel even na of die op tijd is). Wederom geldt hier dat deze boeken een stuk goedkoper zijn dan bij de VU-boekhandel. Verder loopt het hele boeken verhaal op rolletjes en is het grootste werk wel gedaan. Verder hebben we een aantal plannen op stapel staan. Jullie hebben natuurlijk allen de brief gekregen van de familiedag en ik wil jullie ook oproepen om je ouders mee te nemen naar een dagje VU. Je ouders vinden het schitterend en waarschijnlijk lig je zelf de hele dag dubbel omdat je ouders er zo’n zootje van maken. Begin november staat de grote foto van de divisie op de planning. Uiteraard zullen jullie hier nog uitgebreid over geïnformeerd worden, maar het idee is als volgt. Als het goed gaat dan zijn alle studenten van scheikunde tegelijk beschikbaar om eventjes te poseren voor de foto. Afhankelijk van het weer zal het
buiten of in de aula plaatsvinden, waarna we als het goed is een resultaat bereiken zoals dat in de vitrine van de VCSVU al te zien is. Uiteraard zal ik dit stukje afsluiten met het droevige bericht dat we afgelopen tijd afscheid hebben moeten nemen van twee invloedrijke personen in de recente historie van onze vereniging. Chris en Sahan zijn beiden afgestudeerd en vertrokken naar zeer verre plaatsen. Het contact met Chris zal waarschijnlijk tot een minimum beperkt worden omdat hij de komende 4 (=VIER!!!!!!) jaar in Zwitserland zal verblijven. Sahan is voor een jaar naar Noord-Amerika en zelfs hem zullen we waarschijnlijk wel missen. Ik wil beide heren hierbij veel succes wensen in hun werk en met hun waarschijnlijk zeer rooskleurige toekomst. Niels Jonker P.S. Na het schrijven van dit stukje heb ik even de spellingscontrole over het verhaal heen gehaald, en ik weet nu al waarom ik Sahan zal missen. Als je Sahan intypt in de mac en je laat de spellingscontrole los, dan heeft de mac een suggestie voor de spelling. Sahan zou vervangen moeten worden door Satan.
ACtueel Hoi beste borrelgangers, Zo vroeg in het begin van het collegejaar is er natuurlijk nog niet zo veel te vertellen. We kunnen melden dat het activiteitenrooster bekend is en dat jullie dit allemaal kunnen vinden op de wedsite www.chem.vu.nl/VCSVU. Wat wel al is opgevallen is dat op de eerste borrel van dit collegejaar de hogerejaars en de AIO’s het hebben moeten afleggen tegen de eerstejaars. De eerstejaars waren door hun begeleiders meegenomen naar de borrel en waren er daarna niet meer weg te 3
krijgen. De hogerejaars en AIO’s dropen af terwijl het eerstejaar de borrel gaande hield. Ze zijn niet met veel, maar wel van hoge kwaliteit. Want dat deze eerstejaars geen eenmalige borrelgangers zijn hebben ze bewezen op de divisieborrel van 5 oktober. Daar zag ik zelfs ineens een eerstejaars achter de tap staan. Is er dan toch nog hoop? Ik hoop maar dat er ook nog goed gestudeerd wordt door deze mensen, want dan zijn het echte toppers. Heb jij het eerstejaar nog niet ontmoet?? Dan ben je dus nog niet op een borrel geweest en dat is een slechte zaak. Wat ook een slechte zaak is, is dat er niet al te veel mensen meer AC-lid zijn. We hebben nu 13 mensen, waarvan er 5 op de reservelijst staan. De AC draait dus rond ongeveer 8 mensen en dat is erg weinig. Natuurlijk hebben we de moed nog niet opgegeven. Er is immers een fantastische eerstejaar gearriveerd en deze studenten hebben lol in de borrels. Maar een ieder zal begrijpen dat we meer mensen nodig hebben en niet alleen maar eerstejaars. Dit is dus een onverkapte uitnodiging tot het draaien van borrels! Wat er weer aan zit te komen is de organisatie van het Kerstdiner en ook hiervoor zoeken we mensen. Maar dan mensen die het leuk vinden om dingen te organiseren en iets minder geïnteresseerd zijn in het draaien van borrels. Dus ook in dit geval: heb je zin, laat het ons weten. Dit klinkt misschien allemaal een beetje dramatisch, maar we hebben er echt nog steeds wel zin in. De mensen die nu in de AC zitten hebben nog altijd veel plezier in het neerzetten van borrels. Zeker als er veel mensen zijn, want hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Maar ik wilde enige uitleg geven over de situatie, zodat jullie allen begrip hebben voor als er eens iets mis gaat, of als de AC een keertje niet kan inspringen daar waar het we het vroeger wel konden. Met vriendelijke groet en tot op de borrels, Namens de AC,
Joran
Interview met dr. Romano Orru Dr. Orru is sinds februari dit jaar werkzaam aan de VU. Hij is de vervanger van dr. de Wolf wat betreft de colleges organische chemie, maar hij heeft ook de derdejaars basiscursussen overgenomen van dr. van der Baan. Wij vonden het daarom een goed idee om hem de gelegenheid te geven zichzelf voor te stellen. Dr. Orru werd ongeveer 35 jaar geleden geboren in Heerlen, in Zuid-Limburg. Waarschijnlijk was het je al opgevallen, dat zijn achternaam niet erg Nederlands klinkt. Dat klopt inderdaad, zijn vader is afkomstig van Sardinië, Italië dus. Hij was overgekomen naar Nederland als mijnwerker, en leerde hier zijn vrouw kennen. Dr. Orru heeft daarom ook langere tijd een Italiaans paspoort gehad. Inmiddels is hij genaturaliseerd. Dr. Orru heeft nog twee (jongere) zussen. Als kind was hij tegenover hen een echte klier, zo zegt hij zelf, maar inmiddels is de relatie tussen hen erg goed te noemen. Hij is getrouwd, maar heeft (nog) geen kinderen. Zijn vrouw werkt bij een instantie die betrokken is bij de integratie van allochtonen in de arbeidsmarkt. In Heerlen woonde dr. Orru in een mijnwerkerswijk en ging naar school op de Barbara lagere school (die officieel een meisjesschool was), waar hij zelfs nog les heeft gehad van nonnetjes. Na de lagere school ging hij naar de HAVO op het zogeheten Coriovallumcollege. Na de HAVO deed hij ook nog VWO, aan dezelfde school. Na het VWO was hij eigenlijk van plan om naar de HTS te gaan, maar omdat hij te laat was met inschrijven, moest hij een andere oplossing zoeken. Hij voelde er niets voor om een jaar te wachten, en daarom schreef hij zich in 1984 in op de Landbouwuniversiteit (toen
4
nog de Landbouwhogeschool) in Wageningen. De studie waar hij voor koos heette Moleculaire Wetenschappen. In deze opleiding was veel aandacht voor de biochemie en de organische chemie. Hij is zich vooral gaan specialiseren in de organische synthese. Dr. Orru deed promotie-onderzoek en was aio tot 1994. Zijn onderzoek was gecentreerd rond de terpenen, een bepaalde groep organische moleculen die vooral werden gebruikt voor zogeheten insectantifeeders (stoffen die insecten stopten om de besproeide plant als maaltijd te beschouwen). Zijn onderzoek was gericht om deze stoffen kunstmatig te maken. Deze stoffen waren van belang, omdat ze minder persistent in het milieu bleven dan de tot dan toe gebruikelijke middelen, aangezien ze in de natuur in bladeren voorkomen. Hij heeft, uiteindelijk, een eigen methode ontwikkeld om deze terpenen te maken; hij heeft zelfs een eigen omleggingsreactie ontwikkeld en het mechanisme daarvan uitgeplozen. Misschien kom je in de toekomst in een lesboek nog de “Orru-reactie” tegen, hoewel dr. Orru zelf denkt dat dit niet zal gebeuren, omdat hij slechts een kleine schakel was in het gehele onderzoek naar deze terpenen. Toen dr. Orru gepromoveerd was, heeft hij, vanwege de krapte op de arbeidsmarkt, een eigen bedrijf(je) opgericht wat was gericht op advies en onderzoek op chemisch gebied. Met de LUW was hij overeengekomen dat hij extra laboratoriumruimte mocht gebruiken. Één van de onderzoeken die hij bijvoorbeeld heeft gedaan, was in opdracht van een groot Nederlands onderzoeksbedrijf van wie wij de naam niet mogen noemen. Dit onderzoek had betrekking op de samenstelling van vismeel, wat werd gebruikt als kippenvoer. Helaas had dit vismeel de eigenaardige eigenschap, dat de kippen nogal eens het loodje legden van dit voedsel. De stof die hiervoor verantwoordelijk was, was een vreemdsoortig aminozuur in dat vismeel. Dr. Orru heeft toen een bepaalde
hoeveelheid van dit aminozuur gesynthetiseerd, waarmee dan verder onderzoek kon worden gedaan. Deze opdracht was uiteindelijk nog van redelijke omvang (4 maanden), maar er waren ook erg eenvoudige opdrachten. Zo werd hem eens door een kweker gevraagd of er aldehydes aanwezig waren in zijn afvalwater (zo blijkt maar weer eens dat sommige mensen echt geen benul hebben van scheikunde hoe eenvoudig sommige problemen eigenlijk zijn). Zijn idee van het bedrijfje is achteraf gezien niet zo gek. Er zijn tegenwoordig aardig wat van zulke bedrijven, die flink in de lift zitten. Hij heeft zijn bedrijfje echter na een tijdje op non-actief gezet, omdat hij toch graag wat meer afwisseling wilde. Hij vond het leuker om bij een universiteit te gaan werken, omdat hij dan wat meer vrijheid zou hebben wat betreft zijn onderzoek. Bovendien verwachtte hij daar wat meer uitdaging van, die bij het zelfstandig werken soms ver te zoeken was. Het was voor hem echter noodzakelijk om wat meer ervaring te hebben in het les geven. Om hiervoor in aanmerking te komen, was het noodzakelijk om enkele jaren ervaring in het buitenland op te doen. Daarom besloot hij om in Oostenrijk aan het werk te gaan als postdoc (vanaf mei 1996). Hij was eerst 2 jaar postdoc aan de Technische Universiteit van Graz (in Zuid Oostenrijk) en daarna werd hij 2 jaar assistent (vergelijkbaar met universitair docent in Nederland) aan de Algemene Universiteit, die ook in Graz ligt. Na deze vier jaar had dr. Orru een Habilitation kunnen doen. Dit zou hem het recht geven om in het hele Duitstalige gebied professor te worden. Zowel hij en zijn vrouw, die ook overgekomen was inmiddels, wilden echter terug naar Nederland. Dus begon hij te solliciteren naar verschillende functies aan de Nederlandse universiteiten. Hij had het geluk vrij snel bij de VU terecht te kunnen. Zo veel functies zijn er nou eenmaal niet aan de universiteiten.
5
Zijn periode in het buitenland ziet dr. Orru als een zeer positieve ervaring, hoewel hij het erg fijn vindt om terug te zijn in Nederland. Hij denkt ook, dat op zichzelf de stage in het buitenland belangrijker is dan het land waar je die stage volgt. Wat hij aan Oostenrijk opvallend vond, is dat de cultuur toch heel anders is, hoewel het land niet erg ver bij ons vandaan ligt. Vooral de angst van de Oostenrijkers voor buitenlanders vond hij erg opvallend, al zegt hij dat het zeker niet zo erg is als de media berichten over de opkomst van de FPÖ je zouden doen geloven. Hij zei, dat je de houding van de Oostenrijkers beter leert begrijpen als je je wat in hun leven zou verdiepen. Behalve zijn onderwijs verplichtingen heeft dr. Orru het ook heel druk met zijn onderzoek. Hij heeft het onderzoek overgenomen dat voorheen werd geleid door dr. van der Baan. Dit onderzoek is vooral gericht op de bio-organische chemie. De nadruk ligt hierbij vooral op het ophelderen van de mechanismen van bepaalde enzymen en de toepassingen daarvan. Zo werkt hij op dit moment aan een antibiotica-project. Dit onderzoek is dan weer gericht op het insluiten van werkzame antibiotica in andere moleculen, waardoor de antibiotica pas actief worden als het targetweefsel bereikt hebben. Hier wordt dan door een serie van reacties het antibioticum vrijgemaakt. Overigens wordt bij dit onderzoek ook weer gebruik gemaakt van de terpenen, waarover dr. Orru zijn promotieonderzoek hield. Enerzijds noemt hij dit toeval, maar aan de andere kant is dit ook een vrij logisch gevolg, omdat de terpenen zo’n diverse groep vormen met zulke specifieke eigenschappen, dat deze terpenen gewoon als het ware uitverkoren waren voor dit onderzoek. Inmiddels begint hij behoorlijk gewend te raken aan het werken aan de VU. In het begin vond hij het best wel eng om zijn kennis over te brengen aan de studenten, maar inmiddels begint hij daar minder last van te krijgen en gaat hij het lesgeven ook steeds leuker vinden.
Op de vraag wat hij het leukste en minst leuke van de VU vindt, moet hij wel even nadenken. Het leuke van de VU, en dan vooral van de faculteit, vindt hij dat iedereen nogal persoonlijk met elkaar omgaat, dat het echt een ' dorp' is. In Oostenrijk was hij dat helemaal niet gewend. Één van de dingen waar hij zich aan stoort, was vooral de bureaucratie die hier en daar voorkomt. Om de mensen over wie het gaat te vriend te houden, zullen we hier geen namen noemen. Als laatste vroegen we hem nog naar zijn ambities en toekomstplannen. Op onderzoekgebied wil hij vooral streven naar onderzoek met een duidelijke maatschappelijke relevantie. Met andere woorden, alleen onderzoek of werk waarbij de mensheid gediend is (om even een zware bewoording te gebruiken) zal hij doen en blijven doen. Op onderwijsgebied hoopt hij vooral dat hij zijn studenten kan interesseren voor zijn vakgebied. Wat betreft de interviewers is hij daar zeker in geslaagd. Maarten en Danièle
WebCie De WebCie heeft de afgelopen tijd een ware metamorfose ondergaan. Nog geen twee jaar geleden werd er maar één keer per jaar vergaderd, inmiddels wordt er elke maand vergaderd. En meestal gaan die vergaderingen ook nog ergens over. Het ledenbestand is ook flink uitgebreid, maar de jongste leden zitten nu in het derde studiejaar. Het wordt dus tijd dat er weer eens een eerste- of tweedejaars bij de WebCie komt. Het doel van de WebCie is zoals jullie weten het onderhouden van de VCSVUsite. Ongeveer een jaar geleden is de hele site vernieuwd met als doel de site mooier, groter en overzichtelijker te maken. We vinden zelf dat dit aardig is gelukt. Toch is van onze betere dienstverlening niets terug te vinden in de statistieken van de site. Dit 6
vinden we natuurlijk jammer, want we werken allemaal hard aan de site en dan is het een beetje jammer als er per dag maar een paar mensen gebruik van maken. Daarom hebben we met z’n allen zitten denken wat de gemiddelde scheikundestudent nou op de VCSVU-site zou willen zien. Eén van de resultaten hiervan is dat inmiddels alle lesroosters op de site staan. Ook kunnen foto’s al een tijdje op de site worden nabesteld. Iets heel anders om het jullie naar de zin te maken is ‘De digitale VCSVU-kamer’. Dit is een wat minder serieuze pagina met het laatste nieuws, een puzzel, spelletjes en links naar andere pagina’s. Aan dit onderdeel van de site wordt nog hard geknutseld, dus binnenkort kan je hier nog veel meer verwachten. Al deze nieuwe onderdelen van de site maken het geheel wel wat minder overzichtelijk. Maar geen nood, terwijl je dit leest wordt er hard gewerkt aan een nieuw overzichtelijk menu waarmee je snel en efficiënt door de site kan navigeren. Als je de nieuwe onderdelen van de site nog niet hebt gezien wordt het zeker tijd dat je eens een kijkje komt nemen! Het adres is nog altijd http://www.chem.vu.nl/VCSVU. En als je een eerste- of tweedejaars bent en je kan een beetje webpagina’s in elkaar flansen of je wil dat leren moet je zeker eens contact opnemen met één van de WebCie-leden. Je zal met open armen worden ontvangen in ons team. De WebCie
OLC Laat ik maar beginnen met de mededeling, dat we nog steeds op zoek zijn naar een nieuw reservelid. We willen graag een eerstejaars bij de opleidingscommissie betrekken, dan hebben we namelijk direct contact met het eerste t/m het vijfde jaar. Als reservelid doe je mee aan voorvergaderingen (2x een half uur per maand) en val je in bij de "echte"
OLC vergadering als een van de reguliere leden uitvalt. Het is erg leuk om te doen, erg nuttig en kost niet al te veel tijd/moeite, dus... laat het ons weten, als het je wat lijkt! (mail naar
[email protected]). Waar zijn we zoal mee bezig? Momenteel is een groot aandachtspunt de Bachelors/Masters (B/M) structuur. De minister van onderwijs heeft een EU verklaring getekend, waarin de onderwijsstructuur gelijk wordt getrokken over de betreffende landen. Als alle universiteiten in de EU dezelfde soort diplomas uitreiken, wordt uitwisseling binnen de EU veel makkelijker. Op dit moment hanteren wij het 5-jarige programma, met een propaedeuse (1 jaar) en een doctoraal (4 jaar). In de B/M structuur wordt het 5-jarig programma opgesplitst in een stuk van 3 jaar, afgesloten met het Bachelors-diploma, en een stuk van 2 jaar, afgesloten met het Masters-diploma. Zoals je je kunt voorstellen brengt de overstap op B/M enige veranderingen met zich mee. Zo moet bijvoorbeeld het programma zo in elkaar zitten, dat na het derde jaar een "toetsingsmoment" is: de Bachelors-fase wordt dan afgesloten met een of twee "eindprojecten". Het Masters programma moet weer zo worden ingevuld, dat studenten met een diverese Bachelors-achtergrond kunnen instromen bij de Masters-fase. Sinds enige tijd is een werkgroep van de OLC, de Werkgroep Invulling Basisprogramma, bezig met het invullen van de Bachelorsfase. Recentelijk is de nieuwe Werkgroep AFPROF (AFstudeer en PROfiel Fase) van start gegaan met de invulling van het Masters-programma. Tegelijkertijd met de invulling van het programma voor de komende jaren is recentelijk het eerste jaar van het net een jaar lopende vijfjarig
7
programma geevalueerd. In het algemeen is de evaluatie positief; een uitzondering is het PGO(ProbleemGestuurd Onderwijs)-vak BACS(Biologische Activiteit en Chemische Structuur). Er wordt aan gewerkt om dit vak volgend jaar beter te laten verlopen. Tenslotte hebben we een discrepantie gevonden in de roosters: In theorie is het de bedoeling, dat een student er een goede "studeer-routine" op na houdt; dat houdt in: elk college goed voorbereiden, dan college volgen. De meeste studenten bereiden echter de colleges niet goed voor, en laten het leerwerk liggen tot de week voor het tentamen. Uit een analyse van het eerstejaars rooster blijkt nu echter, dat in drie van de vijf periodes in het eerste jaar er al bijna 40 contacturen (college, practicum) zijn ingeroosterd per week! Dat betekent dat studenten zouden moeten "overwerken" om er een goede studeerroutine op na te houden, en dat is natuurlijk niet de bedoeling. We weten nog niet goed hoe we dit moeten oplossen, maar we houden jullie natuurlijk op de hoogte via de PB. Ramon
De excursie naar Borssele Het is 27 juni, 16:51 uur, 18 Amsterdamse scheikundestudenten staan bij bushalte Monsterseweg te Borssele alwaar de lijntaxi/belbus een kwartier geleden langs had moeten rijden. (Wanneer deze ultieme vorm van openbaar vervoer komt, blijft voorlopig de vraag). Tijd om alvast wat statistieken over de op deze mooie zomerdag bezochte kerncentrale op te sommen. De kernenergie centrale Borssele is eigendom van N.V. ElektriciteitsProductiemaatschappij Zuid-Nederland EPZ en is gelegen nabij het dorp Borssele in de gemeente Borsele. De centrale is geopend op 25 oktober 1973 en levert een netto vermogen van 449 MWe (rendement:
35 %; 5% van de totale energieproductie in NL). De kernenergie-eenheid bevat 38 ton uranium verdeeld over 121 splijtstofelementen, die gekoeld worden door 63.000 m3 Westerscheldewater per uur. In 1999 is er 11,56 ton splijtstof bijgedaan en er is 34 m3 gecementeerd en 21 m3 persbaar radioactief afval geproduceerd. In datzelfde jaar hebben de werknemers van de centrale een individuele stralingsdosis van 0,44 mSv/j opgelopen (ter vergelijking: een gemiddelde Nederlander staat per jaar aan 2,5 mSv bloot). De kans dat er iets in de centrale fout gaat is eens per 300.000 jaar. De centrale is gebouwd voor 40 jaar. Tot zover de statistieken. Inmiddels heeft Evelina de firma Connexxion gebeld. De door ons bestelde lijntaxi/belbus zou zo snel mogelijk komen om ons af te zetten op het busstation van ’s Heerenshoek (= een weiland waar op ongeveer 400 betonplaten een bushokje en een fietsenrek staan). Het praatje dat we kregen na aankomst in het bezoekerscentrum bestond uit bovenstaande statistieken. Verder werd verteld dat de warmte die bij de splitsing van 235U vrijkomt gebruikt wordt om stoom te genereren, waar dan vervolgens een turbine mee aangedreven wordt, waar dan vervolgens stroom mee geproduceerd wordt. De rondleiding door de centrale was daarna eindelijk aan de beurt. Nadat we allemaal gelegitimeerd hadden en niemand als terrorist of Greenpeace aanhanger geïdentificeerd was, mochten we via de sluizen het terrein op. Vervolgens stegen we op naar 18,70 meter boven grondniveau en kwamen we uit bij het oranjesupporters-home. Hier hebben we allemaal een knal-oranje labjas aangetrokken en nadat de broekspijpen in de sokken waren gestopt, trokken we de gereedstaande gele sloffen aan. Daarna kwam het grote moment: via een 30-persoons sluis gingen we de reactorkoepel binnen. Daar hadden we onder andere vrij zicht op het splijtstofopslag-bassin, waar 2300 ppm 10Boorzuur in zwom. Na een frisse duik vervolgde wij onze weg naar de regelkamer, waar medewerkers vooral niets aan het doen waren.
8
Inmiddels is het 17:19 uur en zitten we in de bus naar Goes. Iedereen is aan het bijkomen van de wandeltocht van een halfuur (van de centrale naar het centrum van Borssele), terwijl ik (= Helen) hier een leesbaar handschrift probeer te produceren. De weg naar Goes zit vol kuilen en drempels en hier en daar een achtbaanbocht. Conclusies van de dag: (1) Arjen dicteert te snel, (2) de rondleider (Cees) is familie van Rob Leurs, (3) Borssele is heel ver weg, (4) Niels (“is hier nog ergens een Burger King?”) Jonker heeft geen straling opgelopen, (5) we zijn de kern van de centrale tot 10-15 meter genaderd en (6) de tweede combi-excursie met het ACD was erg geslaagd. Helen en Arjen
VCSVU goes international? Als twee studenten die het voorrecht gehad hebben om van een stage in het buitenland te genieten, willen we iedereen wijzen op die mogelijkheid. De VU stimuleert internationalisering door middel van een aantal beurzen en facultaire contactpersonen. In ons geval Cita Hartveld (P312). Om jullie een impressie te geven, hebben we een paar citaten van ontdekkingsreizigers verzameld. In de volgende PB's zal er meer aandacht worden besteed aan huidige ontdekkingsreizigers. Als je geïnspireerd bent geraakt, zijn wij, en waarschijnlijk alle andere ontdekkingsreizigers, altijd bereid om vragen te beantwoorden. Chris, Zwitserland, drie maanden, 2000, Computer ondersteunde farmacochemie "In de weekenden heb ik demogelijkheid aagegrepen om wat meer te zien van het land van de bergen, de chocola en de koeien met bellen. Op de ski heb ik me niet meer gewaagd, maar misschien komt dat er de volgende winter weer van, want ik heb
inmiddels besloten terug te gaan voor een promotie onderzoek aan de ETH in Zürich." Roshan en Paula, Frankrijk, drie maanden, 1999, Lab voor genetische biologie van Eukaryoten (www.ups-tlse.fr) "De sfeer op het lab was geweldig. We werden heel vrij gelaten en elke week was er wel weer een internationale gastspreker. Het is ook zoveel groter daar. Alleen al de studie biochemie heeft honderden eerstejaars." "Wij zijn op een gegeven moment ook mee gegaan, naar het huis van de ouders van Anthony en Karinne, op het platteland. Geweldig. Je wordt ontvangen met zelfgestookte likeuren terwijl de eend op de barbeque ligt en de wijn staat te chambreren. Taarten met fruit uit eigen tuin en utzicht op de paarden achter het huis." Michelle, Portugal, drie weken, 1998, hydrologie "In Campino de Faro riepen wij als twee blonde meiden op de fiets heel wat hilariteit op." Ilse, Noorwegen, drie maanden, 1998, synthese "De herfstkleuren zijn er veel intenser dan in Nederland, met de met mintgroen rendiermos bezaaide grond een plaatje." "Als Nederlander ben je een natuurtalent als het gaat om het leren van de Noorse taal." "Al zien de mensen er ongeveer hetzelfde uit, er zijn zeker verschillen. Vikingen bestaan nog steeds." Ewout en Gert-jan, Amerika, drie maanden, 1998, hydrologie "Ratelslangen, muggen en de Burger King" "Ons onderzoek vond plaats in een natuurreservaat langs de Rio Grande. Dit reservaat wordt bedreigd door verzilting van de bodem. Onze taak was het bemonitoren van de grondwaterspiegel en de zuigspanning in de bodem." "De aankomsthal in El paso deed ons beseffen dat we de als vanzelfsprekende luxe vaarwel hadden gezegd."
9
"De van geeloranje tot dieproze (alsof de lucht in brand stond) zonsondergangen, met huilende coyotes als achtergrondmuziek, waren geweldig." "Als je maar vaak genoeg naar de bar gaat, leer je veel locals kennen en maak je veel bizarre dingen mee." Hanneke en Boris, Amerika, zeven maanden, 1998, energy and environmental research center "Toen we aankwamen op 10 maart, lag er nog twee meter sneuw en werd het overdag regelmatig niet warmer dan -20 graden celcius." "In de bars in North Dakota kwam trouwens een groot aantal mensen in volledige cowboy outfit."" "Begin zeker een jaar van tevoren met plannen." Michel, Japan, zes maanden, 1996, Farmacologie van het CZS en en het cardiovasculaire systeem (bedrijfsstage) "Tsukuba wordt door veel Japanners afgedaan als de stad waar de mensen zich slechts bezighouden met de drie S’en: Study, Sports and Sex." "Ik werd bij Yamanouchi meteen onthaald als ’Tromp-san’, en Tromp-san moest ook meteen naar de bank om een rekening te openen. Aangezien dat met de nodige handen en voeten ging, staat er op mijn bankpas dan ook: ’missjie-e-roe toronpoe’." "Yamanouchi heeft mij ook een fiets ter beschikking gesteld, maar ik mag die niet gebruiken om mee naar het werk te gaan; stel je toch eens voor dat ik een ongeluk krijg. Dus ik word iedere dag keurig om 7:55 opgehaald door een chauffeur, die geen Engels spreekt" "Japanners schijnen zich wel lekker te voelen als ze als kreeften langzaam gegrild worden in een saunabad van 45 graden." "In April trekken ze hier een blik nieuwe werknemers open, die allen rechtstreeks van de dajgakoe (ofwel groot+leren =universiteit) komen, dan ook allen exact 25 (!) jaar oud zijn" "Iets typisch Japans is de beleefdheid bij winkels. Je wordt begroet met een luid ’Irraasjajmaaze’ waarbij je wordt geacht daarop geen achting te geven! Dus niet,
zoals ik, meteen luidkeels ’konnietsjie-waa’ terugroepen, nee, gewoon stug doorlopen: het is ’maar’ een winkelbediende!"
Welkom van prof. Dr. Raué De dagen worden weer korter, de files langer en ondanks af en toe toch nog een mooie dag overheerst de wind en regen. Kortom, het is weer herfst geworden en daarmee is ook de nieuwe lichting studenten (het cohort 2000 zoals dat in ambtelijke termen heet) aan de studie begonnen. Vanaf deze plaats wil ik, als voorzitter van de Divisiedirectie, jullie graag van harte welkom heten bij onze Divisie Scheikunde. Jullie lopen al weer een paar weken rond en ik hoop dat je je zo langzamerhand een beetje thuis begint te voelen. Je zult al wel hebben gemerkt we een betrekkelijk kleine gemeenschap zijn, waar de meesten elkaar persoonlijk kennen. Dat kan voor de nieuwkomers het nadeel opleveren dat ze wat moeite hebben hun plaats in die gemeenschap te veroveren. Ik denk dat dit bij Scheikunde niet echt het geval is. Wij hopen en verwachten allemaal dat ieder van jullie op zijn of haar eigen manier zal willen gaan bijdragen aan de verdere ontwikkeling en bloei van de Divisie. Allereerst natuurlijk door enthousiasme voor je gekozen studie, een enthousiasme dat hopelijk ook met goede resultaten zal worden beloond. Maar ook op ander terrein. Heb je bestuurlijke interesse en kwaliteiten, de VCSVU staat om je te springen en ook in verschillende commisies van de Divisie en Faculteit tot aan Divisiedirectie en Faculteitsbestuur kun je deze kwijt. Als assistent en/of als begeleider kun je je steentje aan het onderwijs bijdragen en zo is er een scala aan activiteiten waarvoor wij als Divisie graag, en met succes, een beroep doen op onze studenten. Zoals jullie zullen weten vormt de Divisie Scheikunde, samen met de Divisies Natuur- & Sterrenkunde en Wiskunde & Informatica, sinds twee jaar de Faculteit
10
der Exacte Wetenschappen. Aan de opbouw van deze nieuwe Faculteit wordt nog steeds hard gewerkt, waarbij het integreren van allerlei activiteiten, ook die van de studenten van de verschillende Divisies, een belangrijk aspect is. Als jullie dit lezen hebben we de tweede Dies van onze Faculteit net achter de rug. De organisatie van het feest waarmee deze Dies is besloten was zo’n gezamenlijke activiteit van de studieverenigingen van de drie Divisies, en ik denk dat we kunnen zeggen een zeer geslaagde. We zijn dus ook wat dit betreft op de goede weg. Laten we zo doorgaan. Nogmaals vah harte welkom en veel succes. Prof. dr Dick Raué
Chemie voor jong en oud! Op de OPEN DAG CHEMIE 2000 zet de Vrije Universiteit, Divisie Scheikunde, haar deuren wijd open voor iedereen, die een kijkje wil nemen bij en kennis wil maken met chemie. Enthousiaste medewerkers en studenten zullen die dag laten zien dat chemie boeiend, leuk, niet saai maar springlevend is en dat iedereen in het leven van iedere dag veel met scheikunde te maken heeft.
gewoon, leuk en spannend chemie is. Een greep uit de diverse activiteiten: geurenquiz chemie van het keukenkastje chemieshow kinderlab chemie in druppels egg races speuren met kleuren lichtshow-lasers. Ook erg belangrijk: men kan zelf experimenteren, een droom wordt werkelijkheid, voor jong en oud, vanaf 5 tot 90 jaar! Ook de allerkleinsten zullen worden bezig gehouden, zodat de ouders ongestoord van de chemiemarkt kunnen genieten. De Open Dag Chemie 2000 wordt gehouden in het Scheikundig Laboratorium van de Vrije Universiteit Amsterdam, de Boelelaan 1083 en is geopend van 10.30 tot 15.30 uur. Alle belangstellenden: Van harte uitgenodigd! Prof. Dr. Nel Velthorst
Alles om ons heen bestaat uit stoffen,of het nu gaat om je kleding, je fiets, meubelen, sportartikelen, CD's, cosmetica of geneesmiddelen. Allemaal Scheikunde. Scheikunde is overal! Als je meer wilt weten van allerlei "alledaagse" verschijnselen in huis, tuin en keuken kom dan op zaterdag 11 november a.s. naar de Vrije Universiteit. Er zal op een chemiemarkt worden getoond hoe belangrijk, 11
In Memoriam
Leo Kloth * 19-2-1976
† 10-07-2000
Hopelijk heb je gevonden wat je zocht, Jaar 1995
12
Naast de reageerbuis Er werd mij gevraagd iets te schrijven over mezelf naast de studie. Dus dingen die ik doe naast mijn VU-leven. Dat wordt dus een verhaaltje over het werken bij de PTT en het basketballen legde ik uit. Dat maakte allemaal niet uit, ook niet toen ik zei dat de meeste mensen volgens mij mij vertellen over basketbal wel gehoord hebben. Niets maakte uit, als ik maar wat schreef. Dus zal ik nu iets vertellen over mijn grote liefde en het toevallige verloop van mij “carrière” bij de PTT. Eerst de PTT. Toen ik inmiddels meer dan drie en een half jaar geleden bij de post in het centrum begon werd ik geplaatst op de postwijk 1218, 1219. In gewoon nederlands: de Kalverstraat. Later kwam ik er pas achter dat ik recht had op de kalverstraat, want mijn achterneef, waar ik het bestaan niet van wist, was mijn voorganger als zaterdagbode van de Kalverstraat. Ik had de wijk dus overgeerft, en niet dat iemand bij de post daar iets van wist. Wat ik erg grappig vond, was dat ik niet de enige student van bij de post en zelfs niet de enige chemiestudent. Wij waren daar met vier chemiestudenten. Alleen kwamen zij allen van de UvA en ik van de VU. Maar goed de Kalverstraat, wie kent ‘m niet. Mensen realiseren zich vaak niet dat een postbode een brievenbus nodig heeft. En als u vaker in de Kalverstraat bent geweest dan weet u dat er geen brievenbussen. De straat bestaan uit gesloten rolluiken. Dit alles omdat dit moet van de verzekeringen. Geen brieven bussen dus, maar ook geen huisnummers! Dit is precies wat deze wijk zo leuk maakt. Niets is normaal. Ik heb alle winkels zo’n beetje uit m’n hoofd moeten leren om de volgorde te kunnen vinden. Verder zijn er tal van afspraken tussen de winkeliers en de postbode. Zoals geeft mijn post maar aan deburen als ik er nog niet ben, want mijn buurman is toch altijd eerder open dan ik. Of stop de post maar achter deze paal, dan vindt ik het wel. Dit is heel wat anders dan een brievenbusfrontje. Wat ook altijd erg leuk is, zijn de toeristen die van alles van je moeten weten. Vooral leuk is
de vraag waar de Kalverstraat is: U staat er in! Een groot nadeel van mijn werk is dat er met mij niet of nauwelijks nog valt te winkelen is de Kalverstraat, omdat ik bijna automatisch nummers en namen van winkels begint te spuien omdat de kennis die er in zit er dan uit moet. Dat was wel weer genoeg over de post. Mijn grote liefde is basketbal. Hoewel ik een basketbal carierre heb laten lopen voor mijn studie, is mijn studie toch menig maal bedreigt door mijn basketbal. Een bijna fatale aantrekkingskracht van basketbalpleintjes kostte mij vele uren, dan niet dagen. Tijdens de vrije uurtjes op school gingen we naar het Museumplein o daar te basketballen. Soms vergaten we de tijd en kwamen dan weer te laat voor de volgende les. Tijdens de pauzes was het ook altijd raak. We hadden op het Montessori Lyceum Amsterdam een basketbalveld op het schoolplein en waren daar altijd, ook als het sneeuwde of met orkaankracht waaiden. Niets van te veel voor basketbal, maar toen men mij vroeg of ik serieus wilde gaan basketballen en voor het geld wilde gaan, heb ik het aanbod afgeslagen, omdat m’n studie voor ging. Van af dat moment heb ik eigenlijk alleen nog maar op het eerste klasse rayon niveau gespeeld, dat is de hoogste competitie binnen Noord-Holland, en ben ik wat meer gaan studeren. Het is eigenlijk pas dit jaar dat ik weer uitzicht heb om hoger te gaan spelen. Ik speel nu bij ASVU en zou daar misschien promotiedivisie kunnen gaan spelen, en dat zit direct onder de eredivisie. Veel mensen begrijpen de liefde voor basketbal niet. Waarom zou je ‘s nacht opblijven zodat je om 3:00 uur een basketbal potje uit de VS kan zien? Waar steek je er zoveel tijd in? Wat is de lol van het gooi-de-bal-door-een-ringetje? Dat veel mensen de sport niet echt leuk vinden om te doen is denk ik te wijten aan het feit dat het te moeilijk is. Niet dat het zo vreselijk moeilijk is om een bal door een ringetje te gooien, maar je moet rekening houden met 3, 5, 10 en 30 seconden regels, met picks, een verdedigingshouding, met terugspelen. Test je zelf maar op wat je weet. Als je er over hebt na gedacht zal ik
13
het nu even snel verklaren. Je mag 3 seconden in de bucket onder de basket staan. Je moet binnen 5 seconden een starfworp hebben genomen, hebben ingenomen en je mag ook maar 5 seconden de bal verdedigd vast houden. Of te wel, als je verdedigd wordt moet je binnen 5 seconden passen. De bal moet binnen 10 seconden van je eigen helft af zijn. Binnen 30 seconden moet de bal de de ring hebben geraakt ( en dan niet je eigen ring). Een pick is een blok van een aanvaller op een verdediger waarbij de aanvaller de verdediger tegen houdt, maar zelf wel stil staat. Een verdediginghouding is met de benen wijd en knieen 90 graden gebogen. Met gehuppel door het veld of recht op lopend mag een aanvaller door je heen lopen. Terugspelen is dan waarschijnlijk nog eenvoudig, omdat het woord het al bijna zegt. Je mag de bal niet terug spelen naar je eigen helft. Al met al zijn er nog vele ander regels en helaas tot mijn eigen ongenoegen blijft de Nederlandse Basketbal Bond de regels ieder jaar veranderen. Maar je kunt natuurlijk altijd basketballen met je eigen regels, dat is ook leuk. Het is dus moeilijk, maar toch snap ik zelf niet zo waarom er niet massa’s mensen aan het basketballen zijn. Het is een erg attractieve sport. Er zit een enorm tempo in het spel, veel sneller dan voetbal of zo. Er gebeurt enorm veel, er zit tactiek in Het is een teamsport waarin je individueel kunt uitblinken (Jordan). Persoonlijk geeft het mij veel voldoening als mijn tegenstander van 2.15 m er geen bal in kan krijgen. Of als een 3-punt schot mooi in direct door de ring gaat. Bij dat soort schoten maakt het netje een speciaal geluid waar basketballers op kicken. Je moet het zelf maar eens proberen. Een spetterende dunk over iemand heen zoals die Amerikaan wijdbeens over die Fransman van 2.18 m sprong om te kunnen dunken. Dat is een enorm fysiek vertoon. O ja, voor mensen die nog steeds geloven dat basketbal een non-contact sport is. Volgende de regels wel ja, maar je moet niet op kijken als de ellebogen in de rondte vliegen en er geduwd en getrokken wordt. Dat hoort ook bij het spelletje en is
misschien wel de voornaamste reden dan mensen vol onbegrip kijken naar basketbal. Groeten, Joran
Sociaal verslag beleidsweekend 2000 Om 13.15 uur van huis vetrokken omdat mijn vader en ik dachten dat we binnen een kwartier wel zouden aankomen. Niet dus. De gemeente Castricum had besloten om eens wat wegwerkzaamheden te plannen. Na ook nog verkeerd te zijn gereden, het kaartje gaf de looproute aan en niet de route voor de auto, kwamen we uiteindelijk toch aan bij het huisje. Yvonne was ondertussen druk bezig met het kiezen van de slaapzaal en de vergaderruimte. Waarop Niels reageerde met zijn eerste groffe uitspraak van het weekend: “Vrouwen moet je ook niet laten denken”. Je begrijpt dat de toon voor het weekend toen wel gezet was. Inmiddels was het al tegen lunchtijd, dus besloot Wouter koffie te gaan zetten. Hij vertrouwde het apparaat dat er stond niet, dus dat werd ouderwets koffiezetten met de hand. Dit liep zoals verwacht uit op een aardig zootje en uiteindelijk bleek de koffie niet echt te drinken. Om de tijd te doden tijdens de pauzes van de vergadering, zou er gevoetbald worden. Maar wat was het geval. Bal vergeten. Dus ik met Niels naar Castricum centrum (ja, het bestaat echt), bal gekocht en weer terug, maar weer die verkeerswerkzaamheden. We waren gelukkig net op tijd voor de eerste “vergadering”. Tijdens de vergadering, onder overigens zeer strenge leiding van Stijn, vloog menige Chupa Chups lolly over tafel. Dit soms tot ergernis van diezelfde zeer strenge Stijn. In de pauzes werden menige Braziliaanse acties opgevolgd door die van wat mindere schoonheid, maar dat kon de pret niet drukken. Na de vergadering werd koers gezet naar het strand, Martijn, Niels en
14
Joran achterlatend om de spaghetti te verzorgen, en na een stiefel van ongeveer driekwartier werd eindelijk het strand bereikt. “Hier aan de kust, de Castricumse kust”. En omdat Nathalie zo graag wilde zwemmen, besloot Niels haar even met haar schoenen in het water te zetten. Ja, moet je dat soort uitspraken maar niet doen. Omdat de wandeling langer duurde dan gepland, waren we iets te laat voor het eten. De spaghetti smaakte goed, alleen het bier niet. Nelis had ze namelijk in de vriezer gelegd en ze waren dus bevroren. Na het eten even een kampvuurtje aangelegd. Het mocht niet hoger zijn dan een meter, maar was dit wel zo. Tijdens de avondvergadering hield Joran het vuur brandend en zo kwam het dat het na de vergadering nog steeds brandde. Niels, Stijn, Martijn, Wouter, Yvonne, Nathalie en ik zijn vervolgens het nachtleven van Castricum gaan verkennen, de rest achterlatend bij het kampvuur. Als dat maar goed zou gaan. En wat heet, het was goed gegaan. Toen we terugkwamen brandde het vuur namelijk nog steeds en wel tot een uurtje of vier. Toen besloot Nelis een cursus voorlopen te geven wat hem op een paar gesmolten zolen kwam te staan. De volgende morgen werden we al om negen uur gewekt door een overactieve Niels. Dit kon niet iedereen echt waarderen, maar wat doe je eraan. Hij is ten slotte niet echt de kleinste thuis. Tegen de tijd dat de kerkgangers thuiskwamen, waren wij wel zo’n beetje gedoucht en aangekleed. Dus het was tijd voor de lunch (voor ons dus het ontbijt). Na de lunch even met Nelis een mes wezen halen om de (bevroren) kip te marineren voor de nasi. Het marineren was zoals gewoonlijk weer een werkje voor Martijn, net als het maken van de nasi trouwens. De vergadering van die dag was verbazend snel afgelopen, wat resulteerde in een vrije middag. In deze tijd werd menig balletje getrapt en menig klaverjas- en magickaartje gelegd. Door Martijn zijn snelle kookkunst kon er al om vijf uur gegeten worden. En de nasi was goed te nassen. Zeker met de pindasaus die in een hoeveelheid van ongeveer 2 liter was
gemaakt. Na het eten was het afwassen en alles opruimen. Hier en daar een dweiltje en een veegje en het huisje zag er weer netjes uit. Toen Niels en ik iedereen hadden weggeschopt nog even snel de hal gedweild voordat de beheerder van het huisje kwam. Die gek kwam gewoon op de fiets, terwijl het goot van de hemel. Echte Castricummer zullen we maar denken. Na de inspectie werd Niels opgepikt door zijn ouders en ik door mijn vader. En zo kwam er een einde aan een geslaagd beleidsweekend. Bas
Citaten Theodoor: "Ik wil mijn geslacht op de essentiele plaatsen veranderen." Niels jr.: (tegen ACD bestuurslid) “Ben jij ook briljant?” De VCSVU Mac: "The application `Netscape Communicator' cannot be opened, because `progress'could not be found." Theodoor (tegen Moira, uit het raam): "Moira! wat ben je zomers gekleed!" Even later, Theodoor legt uit: "Je kon haar navel zien..." Theodoor (spontaan, tegen Helen): "Wil je een kind?" Theodoor, tegen Helen: "Ik zat OOK in het bubbelbad!" Theodoor: “De VCSVU, dat ben ik!” Pim: (over zijn kleurenblindheid) “Als ik naar Theodoor kijk, wordt alles grijs!” Theodoor: "Ik heb DNA van Eva!!!" Eva lijkt op zoek naar haar artikelen, voor haar scriptie: "Waar zijn al mijn spullen? O, hier." En ze pakt haar Iejoor-mok.
15
Daan vertrekt van Kars’ verjaardag: "Tot volgend jaar." Kars: "Maar mijn afstuderen komt eerder." Erik: “En dan ben je een neanderthaler en dan HAK HAK!” Danèle: “Ik zeg nou eenmaal niet zo vaak iets interessants.” Arno: “Ik moet toch eens een keer ophouden met tegelijk bier drinken en vet eten.” Een multiple choice vraag (tijdens het diner van de dies-viering van FEW): Is een goed lopend buffet: A. Een buffet met lekker eten; B. Een buffet waar veel mensen gebruik van maken; C. Een buffet waar juist weinig mensen gebruik van maken, zodat men er goed langs kan lopen; D. Een buffet dat geen stramme benen heeft. Afgestudeerden Sahan Abeln hoofdvak organische chemie, bijvak theoretische chemie Caroline Coucke hoofdvak organische chemie, bijvak homogene katalyse Dennis Couwenberg hoofdvak farmacochemie (ontwerp&synthese) Els Denkers hoofdvak analytische chemie Gerno van Eijkel hoofdvak organische chemie, bijvak moleculaire toxicologie Martin Fouserthoofdvak farmacochemie (synthese) Esther Haverkate hoofdvak analytische chemie Dennis Jansen hoofdvak organische chemie, bijvak homogene katalyse M.M. Koek hoofdvak milieuanalyse Annelies van hoofdvak biochemie, bijvak farmacochemie (moleculaire der Meulen farmacologie) Chris Oostenbrink hoofdvakken theoretische chemie, farmacochemie (Design)
Anouschka Zwart hoofdvak moleculaire farmacologie, bijvak Beleid en Bestuur NW
Irritant voor Gevorderden (4): irritant op M1 Welkom irritators! Een prettige vakantie gehad? Nog veel geoefend in de aanwezige vrije tijd? Dan wordt het tijd om de irritantiemogelijkheden verder uit te breiden. Naast commissievergaderingen, practica en reizen in het openbaar vervoer is het natuurlijk ook mogelijk in andere situaties te irriteren. Iedereen die beseft hoeveel tijd hij doorbrengt met pauzeren zal dan ook veel profijt kunnen hebben van deze aflevering: hoe irriteer ik op M1? Laten we de definitie nog eens herhalen: irritatie is het veroorzaken van emotionele wrijving door iemands doelen te frustreren. De doelen van de bewoners van M1 (of van de VCSVu-kamer op een lome donderdagmiddag) behoren over het algemeen tot één van vijf categorieën a) b) c) d) e)
doorreizen lunchen leren voor tentamens uitpuffen socialiseren
a) Doorreizen Het grote verschil tussen de doorreizers en de andere groeperingen is natuurlijk dat de doorreizers in beweging zijn. Ze hebben een duidelijk doel, en kunnen dus gemakkelijk gefrustreerd worden. Ga dus, liefst met gesprekspartner of met op armslengte gehouden krant in het midden van een gang staan. Het effectiefst is vlak na een hoek, zodat tenminste de doorreizigers van één kant onaangenaam worden verrast en het hele eind moeten omlopen. De effectiviteit van deze techniek is evenredig met het produkt van passeerfrequentie en gemiddelde beleefdheidsfactor van de slachtoffers (of, zoals wij irritators het liever uitdrukken, ‘cliënten’). Het wordt veel effectiever met
16
teamwork (laat een andere irritator een alternatieve route blokkeren) en met een goede plaatsing; als er een wegversmalling is omdat bv. Daan Geerke zijn benen heeft uitgestrekt, maak daar dan gebruik van. Uiteraard kost dit blokkeren veel tijd, die je liever zou besteden aan andere dingen. Het rondstrooien op de gangvloer van uitgekauwde kauwgommetjes is een amusant alternatief. b) Lunchen Aangrijpingspunten van de lunchers zijn dat ze 1) moeten gaan zitten, 2) gaan eten. Het gaan zitten kan flink bemoeilijkt worden door overal versleten jassen neer te leggen, een goedkoper alternatief is halve beschreven blaadjes. Hier en daar een oude krant uitgestrekt neerleggen kan ook. Leuk zijn ook bordjes als “pas geverfd”. Afwisseling wekt een overtuigender effect. Het eten zelf kan een stuk onsmakelijker gemaakt worden door een spray met onschuldige verbindingen (alkaanthiolen of alkaanzuren) te gebruiken. En uit experimenten in de VCSVU-kamer blijkt dat het begraven van gebruikte koffiefilters in bloempotten ook een interessant effect geeft. Een eenvoudiger methode, waarvoor echter veel geduld nodig is, is het je niet wassen gedurende een aantal weken. Dit spaart ook nog eens water en zeep uit. Ook een luchtig avondeten met een knoflookbonenschotel is favoriet. Tenslotte nog een zittechniek (helaas maar effectief tegen 1 luncher tegelijkertijd). Ga op 10 cm afstand van de doelpersoon zitten. Afhankelijk van zijwaartse uitstrekking van diens territoriale bubbel zal hij of zij blijven zitten of opschuiven. Als de ander blijft zitten, schuif op in diens richting. Als de ander opschuift, schuif ook op in diens richting. Herhaal dit proces tot de ander op het randje van de bank balanceert, op een belendend tafeltje zit, of de hulp inroept van een broer die wegens ruw gedrag uit de bokswereld is geschopt. c) Leren voor tentamens De meeste chemici zijn wel enigszins gewend aan vieze geuren (tenminste nadat ze de organische practica hebben doorlopen). Voor niet-lunchers moeten
andere manieren worden gevonden. Voor mensen onder tentamenstress blijkt auditieve storing het effectiefst. De simpelste methode is het gebruik van een mobiele telefoon, hetgeen gelukkig steeds gewoner wordt op onze divisie. Mocht het niet met technische trucjes lukken hem elke vijf minuten te laten afgaan met een zo irritant mogelijk melodietje (liefst aangepast aan het slachtoffer, zoals “daar komt de bruid” als het net is uitgegaan), dan kun je altijd zelf opbellen, of doen alsof. Voor de eerstejaars die niet de verwante sectie in de vorige aflevering hebben kunnen lezen, in het kort deze tips: luid, lang, lariekoek. Bovendien kunnen sommige tips uit sectie e (hoe voer ik een slecht gesprek) ook worden toegepast. Heb je geen mobiele telefoon? Een tamagotchi, een goedkoop computerspelletje of vervelend geneurie kunnen ook effectief zijn. Liedjes fluiten is ook geschikt, vooral als je de illusie van oneindigheid weet te wekken door telkens na de eerste paar maten te stoppen en opnieuw te beginnen. Een veldflesje meenemen en “ Op de blauwe Donau” gorgelen dient ook vermeld te worden. d) uitpuffen Van alle categorieën zijn de uitpuffenden waarschijnlijk het lastigst te irriteren, al is het maar wegens het gebrek aan energie. Het klassieke advies in dit geval was vlak bij de ander te gaan zitten en een sigaret op te steken. Maar door de hoge boetes die de VU heeft ingesteld is het zelfs met het kleine risico op gerechtelijke stappen de moeite niet waard. Bovendien houdt een meester-irritator zich doorgaans aan de regels, al was het slechts omdat het niet met de sterke arm der wet kunnen aanpakken van de irritator flink irritatieverhogend werkt. Alleen het opsteken van een chocoladesigaret is acceptabel als het wordt toegepast in de nabijheid van fervent anti-rokers, astmapatiënten of studenten die net hebben voorgenomen te stoppen. Maar voor de energieken onder u is er meer hoop. De wetenschap heeft het bestaan van zogenaamde spiegel-neuronen aangetoond, die iemand de neiging geven
17
zich zo te gedragen als iemand die in zijn blikveld is. Als iemand aan het uitrusten is moet je voor zijn ogen gaan ijsberen. De kriebels die de ander daarvan krijgt zijn voldoende om zijn rustig kwartiertje in het honderd te laten lopen. Ook het tikken op de metalen bankjes is effectief, zeker als je af en toe stopt om de illusie te wekken dat je er genoeg van hebt. En als je in een echt gemene bui bent, kun je altijd nog een gesprek aanknopen. Een zeer nuttige techniek, waaraan een hele sectie te wijden valt. e) socialiseren Een moment veel intiemer dan wat geknuffel of gezoen zal je op de divisie niet aantreffen. Het is dan ook te mooi om te ontzien. Naast de minder subtiele methode van het musiceren met een fietstoeter op een paar decimeter afstand van de geliefden valt er veel te bereiken met de naamnoemmethode. Als de helft van het stel bijvoorbeeld Niels heet, en je bent in gesprek met iemand, vertel dan bijvoorbeeld iets als “laatst zag ik op TV weer een aflevering van Niels Holgersson, en …” Het horen noemen van je naam leidt de aandacht voor minstens dertig seconden af en zal bij beide partijen tot veel irritatie leiden.
Maar ook zinsneden als “Dat had ik al verteld”, “Dat is toch logisch” en “Wist je dat niet?” doen wonderen. Stel vragen maar hervat het praten zodra de ander zijn mond opendoet. Spring op willekeurige momenten van het ene naar het andere onderwerp. Voortdurend (licht) je hoofd schudden terwijl de ander praat is ook een probaat middel om de ander zich onzeker te laten voelen of woedend te maken. Laat gerust een onaangename stilte vallen als de ander je iets vraagt. Dat was het weer voor deze aflevering. Denk eraan: Irriteer, Observeer, Verbeter en Wees Creatief! Tot de volgende keer, beste cursisten. Eric-Wubbo
Irritatiefocus: het gesprek. Hoewel de kunst van een slecht gesprek voeren zeker niet uitgestorven is, kennen vele mensen slechts een of twee technieken daarvan. En wat is een muziekant die maar één noot kent? Voor een volledige kakofonie zijn vele kneepjes nodig. Volgens sommige evolutionair biologen is spreken voornamelijk ontwikkeld als een soort verbaal vlooien, waarbij met minimale moeite de sociale contacten werden versterkt. Maar een goed irritator maakt van verbaal vlooien moeiteloos verbale vlooien. Bij het luisteren: laat je aandacht duidelijk naar iets anders gaan (computerspelletjes, spelen met je mobieltje). Gaap. Bij het praten: spreek langzaam, liefst onduidelijk. Maak weer gul gebruik van uitdrukkingen als “kort gezegd”, “samengevat” en “met andere woorden”.
18
Verjaardagskalender OKTOBER 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31
NOVEMBER Ingrid van der Wiel Jamilja van der Meulen Mariska Rondaij Gianne Meijer
DECEMBER Chris Pouw
Stefan Harmsen
Thomas Kuilman
Sandra Oosthoek Astrid van Effrink
Mirjam Wamelink Kirstin van Rhenen Wouter van Brussel Marijn van de Glind Laurens de Leur Pim Schravendijk Jane van Heteren Richard Groen
Stefan Schoonus Arman Makansi Olaf Koster
Yanko Hoekstra Evelina Maat Minneke van Buurt Pieter Out
Florian Allaart
Bas Bakker Anass Znabet
19
