Artikel informatie Titel : Christian Van Thillo: "Ik vind mezelf niet zo'n goede zakenman" Datum : Nr. 20 van donderdag 19 mei 2005 Magazine : Trends Pagina('s) : 50 51 52 53 54 Rubriek : Focus NETWERK Trefwoord(en) : De Persgroep, Christian Van Thillo Auteur : Luc Huysmans Roeland Byl
Trends, donderdag 19 mei 2005
VLAAMSE MANAGERS EN HUN NETWERKEN
Christian Van Thillo: "Ik vind mezelf niet zo'n goede zakenman" De resultaten van De Persgroep voor 2004 zijn goed, de herstructurering bij Het Parool lijkt geslaagd. Nu het mindere nieuws: 2005 wordt een slechter jaar. Topman Christian Van Thillo moet onder meer de overname van De Tijd verteren. Betaalde hij te veel?
Wit is altijd schoon. Het is de kleur die overheerst op de corporate floor van De Persgroep. De flamboyante persoonlijkheid van gedelegeerd bestuurder Christian Van Thillo krijgt er alleen maar meer kleur door. Het moment dat wij binnenwaaien, is er behalve zijn secretaresse en de mediatycoon zelf niemand meer aanwezig op de directieverdieping. Van Thillo - pas hersteld van een dubbele hernia - moest die dag slikken dat Belgacom met de 'voetbalrechten' aan de haal ging. Hij hangt aan de telefoon met Telenet-topman Duco Sickinghe. Dat het tijd wordt om bij te praten zodat ze weer op dezelfde golflengte zitten, zindert de bariton door het bureau. Het klinkt amicaal en dominant tegelijk. En dat voor iemand die van zichzelf zegt dat hij geen netwerker is. Deze week komt De Persgroep met cijfers voor 2004 naar buiten. Een goed jaar. Maar voor 'de Vlaamse Berlusconi' is vooral de gestage groei van belang. "Onze omzet is sinds 1991 gestegen van 90 naar bijna 400 miljoen euro," zegt hij. Van Thillo glundert terwijl hij toont hoe de cijfers weerspiegelen dat ook de turnaround bij Het Parool in Nederland is gelukt. En meteen waarschuwt hij: "In 2005 zullen we het slechter doen. We investeren veel tegelijk: een nieuw drukcentrum, de overname van De Tijd en de uitbouw van onze internetactiviteiten." TRENDS. Vandaag koopt u De Tijd voor 36 miljoen euro. Dat is aanzienlijk minder dan uw bod van 64 miljoen in 2001, maar het blijft wel een pak geld. Beurskoersen zijn immers te vinden op het internet en de markt voor bedrijfsaankondigingen verdwijnt. Was De Tijd te duur? CHRISTIAN VAN THILLO (DE PERSGROEP). "Ik ga niet helemaal akkoord met die stelling. Het wijzigen van de publicatieplicht weegt natuurlijk, maar het is een logische evolutie. Beurskoersen blijven volgens mij wél een essentieel onderdeel van een financiële krant. Ik geloof niet dat alle beleggers hun aandelen zullen volgen op het internet. "De prijs die we betalen voor De Tijd is trouwens het resultaat van de gevolgde procedure. In een open biedproces moet je rekening houden met de prijs die de verkopers verwachten en met het feit dat je niet de enige kandidaat bent. Bovendien ging het in dit geval over twee rondes en het was na de eerste ronde wel duidelijk dat ons eerste bod te laag lag. We hebben toen alles opnieuw bekeken en ons bod aangepast. "Wij boden samen met Rossel en hadden een grote troef: L'Echo. De synergiemogelijkheden tussen beide kranten zijn niet gering: de hele backoffice, het opmaken van beurslijsten - dat zijn toch elf tot veertien beurspagina's - en de reclameregie. In die zin denk ik dat de prijs redelijk is. Alleen is dit het soort acquisitie waarvan pas achteraf zal blijken of de prijs te hoog was. We kopen geen winst, maar betalen voor toekomstige winst die we denken te kunnen realiseren."
Wist u eigenlijk snel dat het in kannen en kruiken was? VAN THILLO. "Gezien het verleden en het lobbywerk van de concurrerende partijen bleef ik mijn hart vasthouden. De Persgroep heeft altijd goede prijzen geboden, maar is ideologisch een vreemde eend in de Vlaamse bijt. Met zowel een liberale als een progressieve krant in portefeuille en politiek neutrale aandeelhouders, kom je in Vlaanderen meestal niet heel ver." Was het gezamenlijke bod met Rossel een poging om dat te compenseren? VAN THILLO. "In de eerste plaats was die samenwerking van belang voor de synergiemogelijkheden. Dat is logisch gegroeid. Twee jaar geleden kochten we samen L'Echo. Wij hadden altijd al interesse in L'Echo en toen al hoopten we dat het ons een betere uitgangspositie zou opleveren voor overnames van financiële kranten in het noorden. "Waarom met Rossel? Wij hadden in ons eentje L'Echo nooit kunnen kopen. We werkten al samen met Rossel voor Vacature, dus was het evident dat we met elkaar gingen praten. Na de aankoop van L'Echo hebben we ons er ook toe verbonden om in financiële media preferentiële partners te worden. Als een van beide plannen heeft, worden die aan de andere voorgelegd. Is er interesse, dan doen we het samen in een joint venture. Is die interesse er niet, dan is de ander vrij om het alleen te doen. Eigenlijk hetzelfde model dat we met Roularta hanteren in onze audiovisuele activiteiten." Zijn er na het mislukken van Netcetera nog plannen om in Wallonië magazines op te starten? Eventueel in samenwerking met een Waalse uitgever? VAN THILLO. "Op dit moment niet. We hebben uit het avontuur met Netcetera geleerd dat de overflow van Franse magazines op de Waalse markt erg groot is. Het is niet omdat je een goed product hebt, dat het ook werkt. Het Vlaamse magazine Netwerk draait goed en Netcetera was een goed product met een eigen redactie, niet zomaar een vertaald computerboekske. "Je moet trouwens niet alles in een joint venture doen. Dat is niet onze cultuur. Wij werken graag gedecentraliseerd en onze producten vertrekken van een heel harde focus op de eindconsument. Ik zeg altijd dat media eerst een vak is en dan pas een business. Dat is niet de benadering van alle mediabedrijven. Als je partner in een joint venture een andere filosofie heeft, is dat een barrière en moet je daar goede afspraken over maken." Van wie hebt u de visie overgenomen dat media eerst een vak en dan pas een business is? VAN THILLO. "Ik geloof dat al heel lang en heb dat al doende geleerd. Het is ook logisch. Het hart van een mediabedrijf is de content. Dat zijn de redacties en de programmadirecties. Zij maken het verschil, door hun toedoen slaat een product aan bij de eindconsument of juist niet. Wat je er rond bouwt, zijn ondersteunende diensten. Marketing kan in het beste geval een turbo op de motor zijn. "Wij zijn hier van mening dat je beter een goede kopie maakt dan een slecht origineel. Daarom gaan we geregeld op werkbezoek in het buitenland. Daar zie je dat succes vaak afhangt van een paar mensen met een gemeenschappelijke visie. Bedrijven zijn heel vaak de reflectie van de mensen die er werken. Wat mij betreft, zijn ze vaak waard wat hun top waard is. En dan gaat niet om de topman alleen, ik heb er een hekel aan om bedrijven te personaliseren tot één persoon, dat is onzinnig." De Nederlandse markt wordt belangrijker. Officieel is het jullie tweede markt. Hoe transplanteert u die visie naar Nederland, toch een ander land en andere cultuur? VAN THILLO. "Alle verhalen over cultuurverschillen tussen Nederland en Vlaanderen zijn relatief. Er wordt ginds bijvoorbeeld langer overlegd omdat mensen langer op hun standpunt blijven. Beslissingen die bij ons evident lijken, hebben zo soms meer voeten in de aarde. Dat is niet beter of slechter. Je merkt wanneer je hetzelfde doel deelt - in dit geval de redding van Het Parool - dat de verschillen plots verdwijnen. Hoofdredacteur Erik van Gruijthuijsen en directeur Frits Campagne hebben er nu de leiding, maar zitten volledig op onze lijn. Onze stelling was: Het Parool is een stadskrant en heeft geen toekomst als een landelijke kwaliteitskrant. We herstructureren één keer, dat is pijnlijk en gebeurt zo sociaal mogelijk, maar tegelijk hebben we een groeiplan. We willen nooit herstructureren zonder voor ogen te hebben waar we willen staan binnen drie tot vijf jaar. Banen wegsnijden om tijdelijk de bottom line wat te verbeteren, doe ik niet. Ze zijn meegestapt in
dat scenario en het werkt. Blijkt dat iedereen intussen geobsedeerd raakte door dezelfde gedachte om van Het Parool een goede stadskrant te maken. "Ik beschouw Het Parool als een onafhankelijk bedrijf binnen onze groep, dat perfect werkt zoals al onze andere bedrijven. Dat zoiets kan, geeft ons veel vertrouwen voor nieuwe overnames in Nederland. Wat is dus het verschil? Amsterdam ligt verder dan Antwerpen of Brussel. Dat heeft zijn nadelen, want ja, ik heb het wel graag om eens binnen te springen en te praten over ideeën." Bij De Tijd moest u een contract tekenen dat de redactionele onafhankelijkheid waarborgt. Is dat anders dan bij pakweg Het Parool? VAN THILLO. "Eigenlijk is de werkwijze hetzelfde, de facto dragen wij het economische risico, maar er zit een redactionele stichting tussen. Dat verandert trouwens niets aan de definitie van redactionele onafhankelijkheid. Wij komen als uitgever nooit tussenbeide over de inhoud van de krant, wel over hoe de krant wordt gemaakt. Dat zit al heel lang in onze cultuur." Belgacom rijft het voetbalcontract binnen. Hoe ziet u de toekomst van digitale tv? VAN THILLO. "Digitale televisie komt er, maar het zal geen revolutie zijn, wel een evolutie. Waarom zouden Vlamingen massaal een decoder installeren als er in Vlaanderen al zo'n aanbod is? We zijn het meest bekabelde land ter wereld, en de kijker heeft gemiddeld al 33 kanalen ter beschikking. Dat zijn moeilijke marktomstandigheden. De rol van VTM is daarin beperkt. Distributie is de rayon van Belgacom en Telenet. Ons programma-aanbod blijft natuurlijk wel belangrijk, ook als zij digitale pakketten gaan leveren. Onze focus blijft daarom: goede programma's maken." De Nederlandse mediamagnaat John de Mol is in België eigenaar van radiostation 4FM. De reclamewerving gebeurt gezamenlijk met Q-music, het commerciële station van De Persgroep. Hoe zijn uw relaties met John de Mol? VAN THILLO. "Hij is multimiljonair sinds de verkoop van zijn productiebedrijf Endemol, maar we kennen elkaar al lang. Vroeger gingen wij bij hem kijken welke nieuwe producties hij in de aanbieding had. Ik vond hem altijd gepassioneerd en visionair als het op televisie aankwam. Hij heeft nu plannen voor een eigen televisiekanaal in Nederland en voor het werven van radioreclame werken we samen in Vlaanderen. Maar dat is geen verhaal van twee onafscheidelijke copains. Hij heeft met Talpa zijn eigen visie. Waar hij samen kan werken, zal hij dat wel overwegen. Maar ik vergeet nooit: vandaag is hij partner, morgen concurrent." Hoe staat het trouwens met de beursplannen? VAN THILLO. "Vandaag zie ik er echt geen reden meer voor. We hebben er dichtbij gestaan en ik ben er niet tegen, maar het is voorlopig niet meer aan de orde."
Luc Huysmans Roeland Byl
KADER:
"IK HEB GEEN NETWERK"
Op recepties zie je me nooit. Een krak in het netwerken ben ik niet, zeker niet voor overnames (grijnst). Dat zag je wel aan Gazet van Antwerpen en Het Volk. Mijn netwerk zit hier, in het bedrijf," antwoordt Christian Van Thillo wanneer we peilen naar zijn relaties. En ook het lobbyen in televisiezaken laat hij naar eigen zeggen over aan zijn medewerkers, in dit geval directeur-generaal Peter Quaghebeur van de Vlaamse Mediamaatschappij (VMMa). Quaghebeur is een van de elf leden van het Groepscomité van De Persgroep, waar alle verantwoordelijken van de verschillende bedrijfseenheden in zetelen. De maandelijkse vergaderingen van dat "old boys network van Kobbegem", zoals Van Thillo het zelf noemt, worden voorbereid door het kerncomité, waarin naast Van Thillo ook zijn schoonbroer en secretaris-generaal Christophe Convent, marketingspecialist en directeur-generaal Magnet Magazines Koen Clement en financieel directeur Piet Vroman zetelen. Aandeelhoudersmatig blijft de groep een familiebedrijf. Vader Ludo is voorzitter van Aurex (uitgever van Het Laatste Nieuws/De Nieuwe Gazet) en Magnet Magazines. Via Convent is ook zus Anne op de hoogte van het reilen en zeilen van de groep. Weinig aanwezig in het mediagebeuren is broer Manu (officieel Emmanuel), die alleen niet-uitvoerend bestuurder bij De Persgroep is. Zelf zette hij de financiële traditie van de familie verder, onder andere bij het Brusselse beurshuis Capital@Work. Zus Caroline ten slotte bekleedt volgens het bedrijfsinformatiebueau Graydon geen officiële functies bij De Persgroep. Convent is het juridische en administratieve brein van De Persgroep en heeft zijn bureau recht tegenover Van Thillo. Volgens waarnemers vormen de twee echt een tandem en vullen ze elkaar qua karakter ook perfect aan. Convent is een denker, de man die de dossiers uitpluist en voorbereidt, Van Thillo is meer de gedreven ondernemer, de doener met flamboyante trekjes. "Maar zonder Christophe Convent aan zijn zijde zou hij al grote averij opgelopen hebben, daar ben ik vrij zeker van," vertelt een bron. Bovendien heeft hij een aantal knappe koppen in zijn raad van bestuur samengebracht. "We zochten mensen die verwant zijn met wat wij doen, maar tegelijk niet in de onderneming zitten." Voorzitter Ludwig Criel is als financieel directeur van scheepvaartgroep CMB gepokt en gemazeld in financiën en overnamedossiers. Leon Seynaeve van retailholding Mitiska en Eric Verbeeck van bouwbedrijf Interbuild zijn sparring partner als het over ondernemen gaat. Karel Van Miert biedt De Persgroep een internationale blik en de kennis van het politieke bestel in België en Europa. Bovendien was hij het die Van Thillo mee overtuigde om 500.000 euro te investeren in luchtvaartmaatschappij SNBA. "Maar hij heeft nog nooit voor ons gelobbyd. Hij is wel degene die weet wat politiek haalbaar is," vertelt Van Thillo. Van Thillo is altijd al een buitenbeentje geweest in het Vlaamse medialandschap. Toen hij vijftien jaar geleden, na zijn MBA-opleiding aan de Amerikaanse Duke University aan het hoofd van De Persgroep werd gekatapulteerd, vonden velen hem te jong. Wellicht een beetje gebeten door die kritiek, vat hij alles wat er met zijn bedrijf gebeurt nogal persoonlijk op. "Hij heeft een groot ego, maar dat past natuurlijk ook bij de sector." Wie met anderen over 's mans zakelijk netwerk spreekt, hoort drie namen voortdurend weerkeren. Rik De Nolf van Roularta Media Group, waarmee hij samenwerkt voor audiovisuele projecten, Bernard Marchant, topman van Rossel, waarmee gemikt wordt op financiële media (L'Echo, De Tijd), en Albert Frère. Van Thillo: "Frère zie ik één keer per jaar of zo." Met De Nolf en Marchant zijn er meer contacten, maar net zo goed blijven ze elkaar beconcurreren. Toch mag volgens sommigen de invloed van Frère niet worden onderschat. Sinds midden 2003 maakt Van Thillo deel uit van de raad van toezicht van de Duitse mediagigant Bertelsmann, waar Frère 25 % in heeft. Naar verluidt bezorgde de Waalse financier hem die stek, al werd Van Thillo officieel voorgedragen door toenmalig voorzitter Gerd Schulte-Hillen. Sinds enkele jaren wordt Van Thillo ook vaak gekoppeld aan John de Mol (zie hoofdartikel). In de aanloop naar de overname van De Tijd frequenteerde hij ook regelmatig Hans Maertens, algemeen directeur van de zakenkrant. Een soortgelijke relatie knoopte hij aan met Tros-voorzitter Karel van Doodewaerd.
Met andere mediabonzen zijn de relaties minder hartelijk. Jo Van Croonenborch, topman van de Vlaamse Uitgevers Maatschappij (De Standaard, Het Nieuwsblad) durft zich al eens scherp uitlaten over zijn collega uit Kobbegem en ook met VRT-topman Tony Mary stond Van Thillo al verschillende keren neus aan neus. Ook met Mary's voorganger Bert De Grave waren er meningsverschillen, al liet Van Thillo zich ooit ontvallen dat hij met De Graeve regelmatiger persoonlijk contact had en dat wist te appreciëren. Andere naam die prominent in zijn adressenboekje prijkt, is die van Paul Callebaut, algemeen directeur van Rossel. De Persgroep en Rossel denken eraan een nieuwe holding op te richten waaronder de diverse financiële uitgaven - dus ook het maandblad Uw Vermogen - en de reclameregie Trustmedia een plaatsje moeten krijgen. Politiek Politiek wordt Van Thillo steeds als liberaal bestempeld. Zo zou hij het goed kunnen vinden met Vlaams minister Dirk Van Mechelen (VLD). Politieke ambities dicht niemand hem toe. "Met zijn karakter zou hij misschien ook niet ver komen. Hij is wellicht wat te ongeduldig om het in de politiek lang vol te houden," lacht Leo Delcroix (CD&V), een kennis van Van Thillo. "Politiek lobbywerk is niet zijn sterkte," vertelt ook VMMadirecteur Peter Quagebeur. "Zijn sterktes liggen in het strategische, de timing, het aanvoelen wat er leeft bij de gemiddelde Vlaming. Daarom gebruiken de redacties hem graag als sparring partner op seminaries. Maar om hun pen vast te houden, heeft hij echt de tijd niet." Toch leeft bij sommige liberale bobo's nog steeds dat beeld. Het is een publiek geheim dat de VLD de oprichting van het VRT-sportnet Sporza goedkeurde om De Persgroep te treffen waar het pijn deed: in de portefeuille. Reden: Van Thillo zou de pen van politiek commentator Luc Van der Kelen niet voldoende vasthouden. Van Thillo: "Dat maakt mij kwaad. Maar ik kan er verder niets aan doen, behalve wat sporten om stoom af te laten. Trouwens: Karel De Gucht zal nooit toegeven dat hij zoiets heeft beweerd. Twee dagen na mijn benoeming als regent stond er een bedankinterview met Guy Verhofstadt in Het Laatste Nieuws, zegt men ook. Mooi verhaal. Alleen: mijn hoofdredacteurs zouden mij nogal gauw een mooie middelvinger tonen als ik zoiets zou vragen."
Raphael Cockx Luc Huysmans
Copyright Roularta Media Group
