BIJ DE RIETHORST STROMENLAND

be w onersma g a z ine

3

December 2014

BIJ DE RIETHORST STROMENLAND

In dit nummer: Cor Schouten kookte voor koninklijke familie Aernswaert voorbeeld voor alle denkbare zorglocaties In de watten gelegd tijdens beautydag Slotjesveste

inhoud

2

voorwoord raad van bestuur

Colofon Thuis is een uitgave van De Riethorst Stromenland en verschijnt drie keer per jaar in een oplage van 2500 exemplaren.

4-5 Vanuit de organisatie - In 2015 verandert de zorg 6 De Kloosterhoeve - De befaamde schepijs-bal van Niek

7 Van de cliëntenraad - ‘Trots ben ik op de Rabobank Award’

8-9 De Stroming - Volkomen gelukkig als de zebravinkjes tjirpen 11 De Lemmenskamp - Even in engelse sferen 12 Mauritsstaete - Jong en oud vermaken zich op winterfair 13 Levensvreugde - Zorgboerderij gaat zelfstandig verder 14 Goezate - Herinneringen ophalen aan de verhalentafel 15 Nieuws - Breien met de buren - Altenahove komt met cadeaubonnen 16 Dit zijn wij - ‘Werken zonder dienstkleding is even wennen’ 18-19 Toen - Cor Schouten kookte voor koninklijke familie 20-21 Jongeren in de zorg - Hoe een soldaat verzorger werd 22 Gezondheid - ‘Begeleiders zijn de ogen van een blinde’ 23 De Stroming - Creatieve tentoonstelling 24 Altenahove - ‘Ik ben liever op Altenahove dan alleen thuis’

De Riethorst Stromenland zet zich in om mensen zo lang mogelijk thuis te laten wonen. De organisatie biedt zelfstandig wonende ouderen o.a. thuiszorg, dagverzorging, dagbehandeling, revalidatie, alarmering en maaltijden aan huis. Daarnaast zijn er (woon)zorgcentra en verpleeghuizen van De Riethorst Stromenland als thuis wonen niet meer gaat. We hebben expertise in huis voor mensen met dementie, de ziekte van Parkinson en de ziekte van Huntington. Inwoners van het Land van Heusden en Altena (gemeenten Werkendam, Woudrichem en Aalburg) en regio Dongemond (Geertruidenberg, Raamsdonksveer en Raamsdonk, Oosterhout en Waspik) kunnen een beroep op ons doen.

25 Vrijwilligers - De Riethorst Stromenland bedankt vrijwilligers 26 Behandeling en Begeleiding - ‘Mijn vraag stond centraal, niet het pakket hulpmiddelen’ 27 Handwerken - Kerstengel haken 28-29 Aernswaert - ‘Aernswaert is een voorbeeld voor alle denkbare zorglocaties’ 30-31 Slotjesveste - In de watten gelegd tijdens beautydag 32 Nieuws - Vrijwilligers bakken voor De Zoete Inval 33 Column - Zien 34 Recept - Abrikozencake met marsepein 35 Puzzel

Redactieadres

De Riethorst Stromenland afdeling Communicatie Centraal Bureau Dombosch Zalmweg 1c 4941 VX Raamsdonksveer 0162 - 582050 [email protected]

Kerstmis in de zorg De feestdagen staan voor de deur. Overal op onze locaties proef je de kerstsfeer. Huiskamers en ontmoetingsruimten zijn gezellig aangekleed en er zijn veel activiteiten. De keukens treffen de laatste voorbereidingen voor de kerstmenu’s. En ons personeel maakt zich op voor de feestdagen. Thuis of op de werkvloer. Want in de zorg gaat het werk altijd door. Wij als Raad van Bestuur zijn momenteel druk bezig onze zorgorganisatie klaar te maken voor 2015. Want de nabije toekomst brengt veranderingen. Daarover vertellen we u meer op pagina 4 en 5. We grijpen dit voorwoord aan om met u stil te staan bij het afgelopen jaar. De zorg was in 2014 vaak in het nieuws. Bijna altijd ging het over kosten, premies, calamiteiten, tekorten en gevolgen van wijzigingen in wet- en regelgeving. Deze berichtgeving leverde vaak een eenzijdig beeld van de zorgsector op. Dat is spijtig. Want er zijn zoveel hartverwarmende en mooie zaken te vertellen. Over liefdevolle zorg en betrokkenheid. Over fantastische vrijwilligers. Over dappere bewoners en hun familie. We hebben in deze uitgave van THUIS geprobeerd juist díe verhalen te vertellen. Want in onze eigen huizen is er een

heleboel wat niet de kranten of tv-journalen haalt. Maar wat wél de moeite van het vertellen waard is. Want ondanks alle ingrijpende bezuinigingen in de zorg blijft ons personeel zich onder onzekere omstandigheden dag en nacht tomeloos inzetten. Met een bewonderenswaardige betrokkenheid en een noemenswaardige inzet. Zodat u als bewoner de best mogelijke zorg krijgt en zich thuis kunt voelen bij De Riethorst Stromenland. Dat doen onze medewerkers niet alleen met Kerst. Maar alle dagen van het jaar. Daar zijn we trots op. En dat mag volgens ons best eens gezegd worden over onze zorg in 2014. We wensen u veel leesplezier en fijne feestdagen! Frank Staal en Eliane Thewessen Raad van Bestuur

3

4

Vanuit de organisatie

Vanuit de organisatie

•

Woont u nu op een locatie van De Riethorst Stromenland of krijgt u zorg thuis en hebt u een ZZP-indicatie? Dan valt u vanaf 1 januari 2015 onder de nieuwe Wet langdurige zorg (Wlz). Deze nieuwe manier van financieren wordt achter de schermen automatisch geregeld.

•

Heeft u een lage ZZP (een indicatie 1, 2 of 3) en woont u nog thuis maar wil u wel op een locatie van De Riethorst Stromenland komen wonen? Dan moet u schriftelijk deze voorkeur naar het Zorgkantoor sturen. Als u na 2015 thuis wilt blijven wonen, dan kunt u een beroep doen op zorg en ondersteuning bij uw gemeente en zorgverzekeraar.

kan dit betekenen dat medewerkers bijvoorbeeld de afwas in uw appartement niet meer als vanzelfsprekend doen.

In 2015 verandert de zorg De overheid verandert vanaf 1 januari 2015 de manier waarop we de zorg in Nederland organiseren. Om zorgkosten betaalbaar te houden, zullen mensen voortaan langer thuis blijven wonen. Voor nieuwe bewoners geldt dat zij alleen nog in een (woon)zorgcentrum of verpleeghuis kunnen gaan wonen als zij een zware zorgbehoefte hebben (een indicatie ZZP4 en hoger). De panden van De Riethorst Stromenland zijn of worden zo verbouwd, dat mensen die zware zorg nodig hebben bij ons terecht kunnen. Nieuwe wet De Algemene wet bijzondere ziektekosten (AWBZ) verdwijnt vanaf 1 januari 2015. Er komt een nieuwe Wet langdurige zorg (Wlz). Deze wet vergoedt de zorg voor mensen met een (hogere)

indicatie voor verblijf. Het gaat om ouderen met ernstige dementie, om mensen met een ernstige verstandelijke, lichamelijke of zintuiglijke beperking en om mensen met een ernstige psychische stoornis.

Balans in de zorg Net als in de thuiszorg, richten we ons binnen de (woon)zorgcentra en verpleeghuizen steeds meer op de zelfredzaamheid van mensen. Wat kunt u zelf en waarbij kunnen familieleden en vrijwilligers u ondersteunen? We streven ernaar dat u zoveel mogelijk de eigen regie over uw leven houdt. Met de steun van zorgprofessionals waar dit noodzakelijk is. Onze professionals richten zich steeds meer op de échte zorgtaken. In de praktijk

Thuis wonen met zorg Ouderen blijven steeds langer thuis wonen met ondersteuning en zorg aan huis. Samen met deze mensen bekijken we individueel wat de mogelijkheden zijn. Wat kan iemand zelf? Waar eerder budget was voor bijvoorbeeld begeleiding bij boodschappen doen, verwachten we nu dat mensen dat zelf regelen. Met bijvoorbeeld hulp van kinderen of buren. De echte fysieke zorg blijft natuurlijk de verantwoordelijkheid van zorgprofessionals. In de eerste vier maanden van 2015 komt de wijkverpleegkundige bij de cliënten van thuiszorg langs om uw situatie en indicatie opnieuw te bekijken.

Dagbesteding & begeleiding Veel mensen met een indicatie voor thuiszorg gaan naar de dagbesteding of krijgen begeleiding. Voor deze vorm van zorg is straks minder geld beschikbaar. Vanaf 1 januari 2015 regelt en betaalt de gemeente de begeleiding die mensen nodig hebben om zelfstandig te kunnen wonen. Dit wordt ‘Wmo’ genoemd (Wet maatschappelijke ondersteuning), voorheen werd dit betaald uit de ‘AWBZ’.

Meer lezen? Op de website van de overheid kunt u meer lezen en folders opvragen. Kijk op: www.hoeverandertmijnzorg.nl en www.dezorgverandertmee.nl

5

6

de Kloosterhoeve

van de cliëntenraad

De befaamde schepijs-bal van Niek

‘Trots ben ik op de Rabobank Award’ Tien jaar was ze voorzitter van de cliëntenraad Goezate. In 2015 stopt ze ermee. Marianne Groeneveld vertelt over de uitdagingen van een cliëntenraad.

“Biljarten met de ziekte van Huntington. Dat kun je gerust een uitdaging noemen”, zegt Cees Berende van café Berende in Raamsdonksveer. “Door de ongecontroleerde bewegingen valt het voor een Huntington-patiënt niet mee om de bal goed te stoten. Maar het is wel goed als training voor hun fijne motoriek. Bovendien staat een middag in het café garant voor een gezellige middag uit.” Eén keer in de twee weken op maandag komen de cliënten van de dagbehandeling van De Kloosterhoeve naar café Berende. Eens in de twee weken op donderdag is het de beurt aan enkele bewoners. Dan wandelen ook activiteitenbegeleider Hans Donkers en vrijwilligster Margret Hage mee naar het dorpscafé op een kleine kilometer van het zorgcomplex. Toeschouwer Bart-Jan van Campen rijdt mee in een rolstoel, omdat het lopen niet meer lukt. Biljarten is er voor hem ook niet bij. Als toeschouwer geniet hij van alles wat de kastelein hem toestopt.

En heeft hij zin in meer, dan laat hij dat zijn spraakcomputer duidelijk maken. Regelmatig klinkt er koekje of drinken uit het apparaat. Jeroen Smulders en Niek van Schilt biljarten wel. “Eerst een biertje en worstenbrood”, lacht Jeroen. “Wel je handen afdoen, er zit net een nieuw laken op het biljart”, zegt Cees. Dat het laken wordt ingewijd door bewoners van De Kloosterhoeve vindt de kastelein geen probleem. Vetvlekken wel. “Die krijg je er bijna niet uit. Hier moet ook professioneel op gespeeld worden. Ik heb de verplichting ten opzichte van de leden van de biljartclub om het laken netjes te houden.” Vrijwilligster Margret is zo’n competitiebiljarter. Al ruim 25 jaar speelt ze. Onder meer vanuit haar liefde voor de sport is ze vrijwilliger geworden bij het biljartuitje van De Kloosterhoeve. “Ik ga niet opzettelijk slechter spelen omdat zij een handicap hebben door

7

hun ziekte. In het begin speelden we nog om punten. Dat doen we niet meer. Het gaat om het plezier. Scores bijhouden kan frustrerend zijn, omdat ze fysiek achteruitgaan en minder goed gaan spelen.” Befaamde techniek Als Niek door een onverwachte beweging de witte bal met zijn keu schept en hem met een boog laat neerkomen, knipoogt Cees naar Margret. “Dat zie ik een professionele biljarter nog niet doen. Dat is dé schepijs-bal. Om die techniek is Niek befaamd hier in de kroeg.” Alle aanwezigen lachen. Twee minuten later verspeelt Niek een enorme kans. Wederom door een ongecontroleerde beweging van zijn onwillige lijf. “Zwijnen, Niek”, roept de rest. Een ogenblik later knijpt hij in een plastic zwijn op de bar. De hilariteit is groot. “Maar het is best lastig als je veel beweegt”, komt Jeroen voor Niek op. Maar Niek neemt zijn sportieve revanche met een fraaie carambole. “Zo. Nu jij, Cees!”

Marianne kwam bij de cliëntenraad als dochter van een bewoonster in Goezate. “Ik voelde me betrokken bij de zorg in het huis. De voormalige voorzitter sprak me hierop aan en vroeg of het voorzitterschap iets voor me was.” De voorzitter leidde niet alleen vergaderingen. Ook volgde ze bijeenkomsten van het Landelijk Overleg Cliëntenraden en vergaderde ze met de centrale cliëntenraad van De Riethorst Stromenland. “Ik heb altijd veel tijd gestoken in kennis opdoen en voorbereidingen treffen. Dat is ook nodig, omdat ik nauw samenwerkte met de teammanager zorg.” Trots De Werkendamse kijkt met een goed gevoel terug op haar voorzitterschap. “Ik heb me ingezet voor veel zaken. Van het eten tot activiteiten. Het was heel divers. Trots ben ik op de RabobankAward die we als cliëntenraad vorig jaar wonnen en waarmee we de gangen in Goezate hebben kunnen aankleden met belevingsgerichte hoeken.” “Wat ik lastig vond? Je kunt niet een organisatie aanpassen omdat één cliënt iets anders wil. Er moet altijd draagvlak zijn. Persoonlijk had ik een restaurant voor de bewoners willen realiseren. Navraag leerde echter dat er geen behoefte aan is. Misschien verandert dat in de toekomst en heeft mijn opvolger er een mooie taak aan.” Marianne zal zich niet vervelen als ze de voorzittershamer heeft overgedragen. Ze zit nog bij de diaconie van de kerk, is voorzitter van de Leprastichting én vrijwilliger in de schildersgroep in Goezate.

Ik voelde me betrokken bij de zorg in het huis Eliane Thewessen, Raad van Bestuur, roemt Marianne’s werkwijze in de centrale cliëntenraad. “In rust luistert ze naar alle argumenten, spiegelt anderen met haar ervaringen en vormt haar eigen mening. Ze stelt daarbij altijd het belang van de cliënt voorop en weegt ook het belang voor de hele organisatie. Ze speelt een belangrijke rol in het tot stand komen van een gemeenschappelijke mening van de raad, waarbij ze haar eigen kenmerkende charme gebruikt. Ik zal haar missen als cliëntenraadslid, maar ook gewoon als mens.”

8

De Stroming

De Stroming

Hobbyclub Samen Sterk uit Waspik houdt in De Stroming jaarlijks een tentoonstelling en verkoop van handwerkspullen. Denk aan: vogelhuisjes, kerststalletjes, bloemstukken en kaarten. De opbrengst gaat

Volkomen gelukkig als de zebravinkjes tjirpen In de binnentuin van De Stroming prijkt een bijzondere volière. Het vogelverblijf is gemaakt door hobbyclub Samen Sterk uit Waspik. Een club die de lokale gemeenschap een warm hart toedraagt. “Luister eens wat een goeie zin ze hebben.” Vanaf de bank in de huiskamer wijst mevrouw Van Loon haar verzorgende Corina Stevens op de tjirpende zebravinkjes in de volière in de tuin. “Ik heb vroeger nooit huisdieren gehad. Ik geniet erg van de vogeltjes hier.” Theo Kuijpers, teammanager zorg van De Stroming, knikt tevreden. Het was zijn vurige wens: een mooie volière met vogels voor in de binnentuin van de pg-afdeling.

“Een plek waar ouderen zich even kunnen terugtrekken en in stilte kunnen genieten van de vogels. Maar ook een fijne plek om als bewoner even met familie te gaan zitten of misschien wat afleiding te vinden.” Hulp gevraagd Omdat zo’n levensgrote kooi niet eenvoudig te betalen is, benaderde Theo hobbyclub Samen Sterk uit Waspik. Een club die vaker bij activiteiten van De

Stroming wordt betrokken. Cor Zwaans: “Voor handwerken of het timmeren van vogelhuisjes. En met Pasen helpen we bewoners met het schilderen van eierrekjes. We hebben geen vast moment waarop we er zijn. Het gaat altijd op aanvraag.” Zo ook de aanvraag voor de volière. De hobbyclub nam de opdracht graag aan. De clubleden bleken niet alleen over gouden handjes te beschikken, ook hun hart zit op de juiste plaats. Theo: “Ze

wilden er namelijk niets voor hebben. Alleen de materiaalkosten hoefden we te vergoeden.” Cor: “We doen graag wat voor de Waspikse gemeenschap. We helpen ook scholen en andere maatschappelijke instellingen. We hoeven er niks aan te verdienen. De volière is dus gemaakt tegen kostprijs. We zien het als een eer om gevraagd te worden.” Inspiratie “Het was een mooie uitdaging”, kijkt Cor tevreden terug. “We maken regelmatig kleine vogelkooitjes, maar niet eerder zo’n grote volière. Met Theo hebben we alle wensen doorgenomen. Hierna zijn we gaan tekenen.

Na een paar keer terugkoppelen, hadden we een passend ontwerp. Het hout, en de verfkleuren werden afgestemd op de nieuwbouw en de rest van het tuinontwerp. We hebben zelfs exact dezelfde planken gebruikt als in het gebouw.” Na drie maanden timmeren en verven was de vogelkooi klaar. Cor vindt het fijn om te horen dat bewoners er regelmatig een kijkje nemen. Volgens EVV-er Corina zitten de bewoners ‘als het ook maar even kan’ buiten bij de volière. Nu het wat frisser is, luisteren ze vanaf de bank in de huiskamer naar de opgewekte

naar het hospice in Waalwijk. Cor Zwaans: “We zijn een stichting. Dus alles wat we verdienen gaat naar nieuwe materialen voor de club en de rest naar het goede doel.”

vogelzang die door een kier van de tuindeur binnenkomt. Als Corina met mevrouw Van Loon een praatje aan wil knopen, gaat de vinger naar haar mond. “Stil, ik wil nog heel even naar de vogeltjes luisteren.”

9

10

De Stroming

De Lemmenskamp

Even in Engelse sferen

Een kunstwerk met betekenis

De Lemmenskamp was onlangs het decor van een bruidshow en een high tea geheel in Engelse stijl. Het evenement werd gehouden voor bewoners en hun familie. Medewerkers van de keuken verzorgden voor iedereen overheerlijke hapjes. Van hartige sandwiches en quiches tot chocolade brownies en muffins. Terwijl bewoners genoten van al het lekkers, showden medewerkers en vrijwilligers bruidskleding. Na de show was er een bruidsfotoquiz. Het bleek nog een hele puzzel om te zien welke medewerker bij welke bruidsfoto hoorde. Diverse bewoners waren in stijl naar de high tea gekomen. Zo droegen meerdere dames een keurig hoedje.

Kunstenares Bep Kuijsters-Broekmans uit Waspik heeft de nieuwe functie van woonzorgcentrum De Stroming als dé ontmoetingsplek voor senioren uit de wijk in Waspik prachtig weten vast te leggen in een kunstwerk. Het is een sculptuur van Portugees marmer op een voet van Belgisch hardsteen. Het beeld

prijkt naast de ingang van De Stroming. In het kunstwerk zijn twee mensen te herkennen die elkaar ontmoeten in het hart van de samenleving. Ook de naam van het zorgcentrum komt terug: de Stroming is uitgebeeld door een meanderende rivier die van noord en zuid stroomt en uitmondt in het hart.

11

12

Mauritsstaete

Levensvreugde

Jong en oud vermaken zich op winterfair Bezoekers van Mauritsstaete kregen zondag 23 november een niet alledaagse entree. Vrolijke klanken van een draaiorgel en de geur van glühwein en zoete lekkernijen verraden dat het woonzorgcentrum het decor is van een bijzonder evenement: de winterfair. Binnen wachten dertig kramen met elk hun eigen aanbod. Van curiosa, sieraden, kaarten en huisdecoratie tot kerstspulletjes, kleding en streekboeken. Ook zijn er vele zelfgemaakte spullen te koop. Voor een snoepkraam rust mevrouw Van Oosterhout op haar rollator. “Ik heb net een rondje gemaakt en kerstkaarten gekocht. De andere spullen vind ik ook mooi, maar ik ben zo oud. Ik geef liever spulletjes weg dan dat ik nieuwe koop.” Mevrouw Van Peperstraten knikt instemmend. Zij heeft niks gekocht. “Misschien krijg ik nog wel wat voor mijn verjaardag. Ik ben namelijk jarig. Mijn visite komt zo. Voor cadeautjes kunnen ze naar de wintermarkt”, lacht de 86-jarige. “Er staat genoeg moois.” Opbrengst Tussen alle kraampjes met nieuwe of zelfgemaakte spullen, staat een grote kraam met tweedehands goederen. De dames achter de kraam schenken hun volledige opbrengst aan Mauritsstaete. “Daar kunnen de bewoners wat leuks van doen”, legt Joke Busio uit. Samen met haar zus Tiny Busio en moeder Jaan Busio bestiert ze de kraam. Waar alle spullen vandaan komen? “Na de

verhuizing van onze moeder naar Mauritsstaete moest het ouderlijk huis leeg. We verkopen nu dus een deel van onze jeugd.” Moeder Busio herkent nog wel wat van vroeger. Poppen, puzzels en gezelschapspelletjes. Dat ze nu verkocht worden, vindt ze helemaal niet erg. “Ik heb ze weggegeven. Dan heb ik er niks meer over te zeggen”, knipoogt ze. Dochter Joke reageert: “Dit is na haar verhuizing al die jaren in dozen blijven staan. Als niemand er wat mee doet, kun je er beter een ander blij mee maken.” Julia (3) koopt bij de dames Busio een klein beertje. “Een kwartje alstublieft”, zegt Tiny tegen Frank en Johanna Oerlemans, de opa en oma van Julia. Het logeerpartijtje van de dreumes wordt bij elke kraam leuker. En haar kleine armpjes voller. Ze kan haar buit bijna niet meer dragen: een armband, een beertje en een grote snoepzak. Of ze speciaal voor de wintermarkt is gekomen? “Nee, ik was op visite bij klein omaatje Melsen”, vertelt ze. Maar veel meer tijd om te kletsen heeft Julia niet. Ze ziet alweer iets moois. “Daar oma, een puzzel met hondjes! Die wil ik ook.”

Zorgboerderij Levensvreugde gaat zelfstandig verder Zorgboerderij Levensvreugde in Den Hout gaat per 1 januari 2015 als zelfstandige onderneming verder. De locatie -nu nog onderdeel van De Riethorst Stromenland- wordt gebruikt voor dagbesteding. Dat blijft zo. Alleen gaat de personeels- en cliëntenzorg over naar de eigenaren van de zorgboerderij, het echtpaar Conny en Frank van der Schriek. De zorgboerderij grijpt de invoering van het gewijzigd kabinetsbeleid aan om voortaan de eigen regie te voeren. Conny vertelt dat de omvorming van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) kansen biedt. “Dertien jaar geleden gingen we als een van de eerste zorgboerderijen in Nederland van start. Destijds waren we blij dat we konden aansluiten bij De Riethorst Stromenland. We hadden hun expertise nodig om te kunnen opstarten. Intussen hebben we ons ontwikkeld en functioneren we meer en meer als

zelfstandig bedrijf. Voor ons is dit een logische stap.” Vinger aan de pols De Riethorst Stromenland heeft er alle vertrouwen in dat Levensvreugde op eigen benen kan staan. “We hoeven Conny en Frank niet te leren hoe ze de zorgboerderij moeten runnen. Dat gaat al jaren goed”, zegt locatiemanager Radmer Schalkx. “Uiteraard vertrouwen we erop dat de zorg voor cliënten en personeel ook goed blijft. Na de verzelfstandiging houden we nog een jaar lang

vinger aan de pols. De cliënten en personeelsleden waren immers 13 jaar onze verantwoordelijkheid.” Voor de individuele begeleiding en behandeling hebben beide partijen de intentie om in de toekomst samen te blijven werken. Denk hierbij aan: hulp van een psycholoog of maatschappelijk werk. “De lijntjes blijven kort. Dat is ook van belang voor de cliënten. Als iemand het thuis niet meer redt met dagbesteding en thuiszorg, kan hij doorstromen naar een van onze zorglocaties”, aldus Radmer Schalkx.

13

14

Goezate

NIEUWS

Breien met de buren In zorgcentrum Antonia en verpleeghuis Altenahove is een breimanie toegeslagen. Al maanden werken tientallen bewoners en vrijwilligers aan meterslange breisels van blauwe en grijze wol. Het doel? Een reuze wereldbol van bijna vier meter doorsnede. ‘Een cadeautje’ voor de buren.

Herinneringen ophalen aan de verhalentafel Als je geheugen je in de steek laat, is het fijn dat er mensen om je heen zijn die hun best doen om je een vertrouwd gevoel te geven. Bijvoorbeeld door samen oude films te kijken. En te praten over beelden die je nog herkent van vroeger. Dat is het idee achter ‘de verhalentafel’. In Goezate staat in de ontmoetingsruimte een verhalentafel. Vijf schermen op een ronde tafel waarachter bewoners zitten. Elke woensdagmorgen draaien vrijwilligers Pleun Admiraal en Henk van Burgel hier oude films voor bewoners met geheugenproblemen. Samen bekijken en bespreken ze de beelden. Bewondering Pleun (67) en Henk (66) zijn naast vrijwilliger ook lid van de cliëntenraad. Henk kwam daar als oud-medewerker van de technische dienst. Pleun als zoon van een cliënte. Henk: “Ik kom nog graag op mijn oude werkplek. Het is mooi werk dat het verzorgend personeel hier verricht.” Pleun beaamt dat: “Toen mijn moeder hier verzorgd werd, heb ik vol bewondering gezien wat het personeel voor de bewoners doet. Ik wilde daar als

vrijwilliger ook een bijdrage aan leveren.” De twee Werkendammers noemen hun vrijwilligerswerk ‘een dankbare taak’. “Je biedt de bewoner een moment van afleiding uit de dagelijkse situatie. Een mogelijkheid om te graven in het geheugen naar oude herinneringen”, vertelt Pleun. Henk vult hem aan: “Soms komen er hele verhalen los over vroeger of denken ze in een oude dorpsfilm hun man of broer te zien.” Ouderlijk huis Mevrouw Kant (83) gniffelt bij de beelden van de Biesbosch die deze morgen getoond worden. De film brengt haar terug bij haar ouderlijk huis. “Ik woonde op de Harde Hoek. Het is mooi daar.” Dat het huis er al niet meer staat en het gebied intussen onder water staat, vertelt

Pleun niet. “Dat veroorzaakt onrust. Ze vinden het juist fijn om terug te denken aan de tijd die ze zich wél herinneren. Daar draagt de verhalentafel aan bij.” Pleun en Henk spelen met hun dorpskennis over Werkendam in op de herinneringen van de bewoners. Ze blijken toevallig ook oud-teamgenoten van meneer Versteeg waarvoor ze nu een film draaien. “We speelden in hetzelfde team bij Kozakken Boys. We hebben altijd veel plezier gehad, of niet, Joost?” Concrete herinneringen ophalen lukt hem niet goed meer. Maar bij de naam Kozakken Boys glimlacht meneer Versteeg breed. Zo’n naam vergeet een Werkendammer niet gauw.

Elke dinsdagmiddag tikken de breinaalden in Altenahove. Allemaal dames en één heer op een breibord. Ook in Antonia treffen we nijver breidende dames. Het getik van de naalden in de gezamenlijke woonkamer wordt regelmatig overstemd door gezellige praatjes en gelach. Breien met de buren “Sinds begin juni is de breimanie toegeslagen”, vertelt Gerina van Tuil, EVV’er in zorgcentrum Antonia. “In beide huizen doen bewoners, familie en buren van de verzorgingshuizen mee. Alles bij elkaar dik twintig personen. We noemen het breien met de buren. Maar eigenlijk wordt het een breisel vóór de buren. De reuze wereldbol wordt onze straatversiering tijdens de komende Oranjefeesten.”

Uitblinken De Oranjefeesten in Almkerk starten op Koningsdag en duren vijf dagen. Het thema van het dorpsfeest is ‘landen’. “We liggen als zorgcentra midden in het dorp. Tussen Antonia en Altenahove vinden tijdens de Oranjefeesten volop activiteiten plaats. We willen graag uitblinken met onze versiering. Om die reden hebben we voor een reuze wereldbol met álle landen gekozen.” Meters breisel zijn al af. Maar de dames zijn er nog niet. “De reuze wereldbol heeft nog veel lappen nodig. “Het liefst zo lang mogelijk. De breisels zijn verschillend van lengte, maar allemaal van blauwe en grijze wol. Dat staat voor alle oceanen op de wereld. De landen worden er met quilt opgemaakt. Dat doen vrijwilligers als de reuzebol straks af is.

Altenahove komt met cadeaubonnen Wilt u iemand een heerlijk ontspannen cadeau geven? Of uzelf verwennen met een bezoekje aan de schoonheidspecialist of kapper? Dat kan met een cadeaubon van verpleeghuis Altenahove.

De cadeaubonnen zijn te koop bij de receptie van het verpleeghuis. De waarde van de cadeaubon bepaalt u zelf. U kunt hem voor uzelf kopen of aan iemand cadeau doen. De cadeaubon werkt als een soort chipknip. Met het tegoed op de cadeaukaart kunt u betalen in de cadeauwinkel, bij de schoonheidspecialist of de kapper. U kunt ermee blijven kopen totdat het totaalbedrag op is. Meer informatie is beschikbaar bij de receptioniste van Altenahove.

15

16

Dit zijn wij

“Mensen wonen hier kleinschalig en de sfeer is huiselijk”

de riethorst

‘Werken zonder dienstkleding is even wennen’

Nieuwe website voor De Riethorst Stromenland

Medewerkers van De Riethorst Stromenland werken sinds oktober in hun eigen kleding. Dat past bij de huiselijkheid die we nastreven in onze verpleeghuizen en (woon)zorgcentra. Hoe bevalt deze wijziging eigenlijk?

Medewerkers van De Riethorst Stromenland werken hard aan de ontwikkeling van een nieuwe website.De site moet ervoor zorgen dat bezoekers straks op een eenvoudige manier de benodigde informatie kunnen vinden. Zo zal bijvoorbeeld direct duidelijk zijn welke zorg op welke locatie wordt geboden.

Verpleegkundige Francien van Essen van De Kloosterhoeve in Raamsdonksveer noemt het vooral een kwestie van wennen om te werken zonder dienstkleding. “Persoonlijk vind ik het prettiger in mijn eigen kleding rond te lopen. Dat zit gewoon altijd goed. Het maakt mij niks uit dat mijn kleding vies kan worden. Daarvoor geldt hetzelfde als bij dienstkleding: het wordt net zo vies en het moet toch in de was. Dat we nu zelf moeten wassen, is voor sommigen wel bezwaarlijk. Voorheen werd dat voor ons gedaan. Dit brengt toch kosten met zich mee. En je schaft ook nog een paar setjes met andere kleding aan, omdat je niet in je beste kleding gaat werken. Maar ik vind het zeker een goede maatregel. Zolang de cliënt je nog gewoon herkent, is het toch ook geen enkel probleem?” Kleinschalig Amber van den Boom werkt op woonzorgcentrum De Dotter in Hank. “Mensen wonen hier kleinschalig en de sfeer is huiselijk. Daar past dienstkle-

ding niet bij. In grotere huizen kan ik me wel voorstellen dat dienstkleding fijner kan zijn voor de herkenbaarheid. In een oogopslag zie je wie ‘de zuster’ is.” Amber maakt in de nachtdienst om die reden nog wel eens een uitzondering op de regel. “Mensen zien al niet goed ’s nachts en sommigen zijn angstig. Dan is het fijn als ze meteen zien dat de zuster er voor ze is. Voor zulke momenten heb ik mijn uniformjasje bij me.” Wennen Elske Wannet, woonzorgbegeleider, is sinds de opening van verpleeghuis Aernswaert in Hank al gewend in eigen kleding te werken. “Voor ons is er dus niks veranderd.” Ze heeft in haar kledingkast kleding voor op het werk en voor privé. “Ach, daar rol je gewoon in. Het is misschien voor een enkeling even wennen, maar over een poosje hoor je er niemand meer over. Als ze nu zouden zeggen dat het uniform terugkomt, zal de weerstand groter zijn. Dan zou ik zeggen: Laten we dat maar niet doen!”

Kort na het verschijnen van deze Thuis kunt u de nieuwe website bezoeken. In 2015 zullen we de website verder uitbreiden met handige functies en meer informatie. De afbeelding hiernaast geeft u een indruk van de startpagina. Houd dus regelmatig www.deriethorststromenland.nl in de gaten.

De Riethorst helpt goed doel met droomdekentjes Een hartverwarmend idee van verzorgende Joyce Nooijen is in De Riethorst uitgegroeid tot een handwerkclub die zichzelf inzet voor stichting De Regenboogboom. Een goed doel dat ernstige zieke of getraumatiseerde kinderen een hart onder de riem steekt. Joyce kwam op het idee iets voor de stichting te doen door de ziekte van haar dochtertje. “Toen zij ernstig ziek was, wilde ik die negatieve ervaring omzetten in iets positiefs. Ik hoorde van de droomdekentjes en wilde daar iets mee doen. Met bewoners, personeelsleden en vrijwilligers van verpleeghuis De Riethorst heb ik een handwerkgroep opgericht. Samen maken we droomdekentjes.” De eerste twintig droomdekentjes werden door Joyce en haar dochter in november

overhandigd aan Evert-Jan van Zandvoort van De Regenboogboom. Bij dit feestelijke moment waren diverse leden van de handwerkgroep aanwezig. “Alle dekentjes zijn met heel veel liefde gemaakt. In alles zit een stukje van mezelf.”

17

18

Toen

Toen Bijbel voor koks Cor Schouten leerde het koksvak aan zijn dochter Gabriëlle. Ze werkten vele jaren samen in Boswijk. Hij als chef-kok, zij als keukenhulp. Nu werkt ze voor een cateringbedrijf in Breda. Ze is de enige familie die Cor Schouten nog heeft. Toen zijn vrouw eind juli stierf, haalde Gabriëlle hem vanuit Wijk bij Duurstede naar Waspik, waar zij woont.

Cor Schouten kookte voor koninklijke familie Geen Kerst vierde hij met zijn vrouw of dochter. Altijd was Cor Schouten aan het werk. Hij zorgde dat anderen lekker konden eten. In het restaurant van De Stroming in Waspik geniet Cor Schouten dagelijks van een lekkere maaltijd. Koken doet de 79-jarige niet meer. Dat is best opmerkelijk als je weet dat koken altijd zijn grote passie was. Sterker nog, het was zijn vak. Cor Schouten werkte in de keuken van het Kürhaus in Scheveningen en werd later chef-kok bij Park Boswijk in Doorn. Hij won ooit een prestigieuze prijs met zijn Zuid-Amerikaanse salade en stond bekend om zijn immense pronkstukken van suikerwerk. Toch kan hij zich nu niet meer heugen wanneer hij voor het laatst in de keuken stond. “De chef-kok is in ruste”, zegt hij. “Ik heb genoeg uren in de keuken doorgebracht. Ik hoef nu niet meer te koken.” Bijzondere gasten Cor Schouten (door iedereen ‘Chef ’ genoemd) kijkt met een goed gevoel terug op zijn carrière. “Ik heb de mooiste gerechten gemaakt en voor vele bijzondere gasten mogen koken. Ooit kwam prinses Juliana bij Park Boswijk eten. Dagen voorbereiding ging er aan vooraf. Het beste van het beste maakten we klaar. Toen de maaltijd werd opgediend,

zei ze: Maar ik ben vegetariër. En wees hierop haar bord af. Je kunt je wel voorstellen hoeveel stress we toen hadden. Alles werd bij elkaar gezocht om snel een vegetarische maaltijd op tafel te hebben. Ik weet nog dat ik ergens aardbeien ben gaan regelen.” Juliana was niet het

Leiden- van chef-kok Heering. “Dé Heering van het Kürhaus. En dan te bedenken dat ik met mijn stomme kop het aanbod om daar te werken aanvankelijk afwees. Het bracht me namelijk niks op, het was een werkervaringsplaats. Maar ik wilde brood op de

“Escoffier kookboeken zijn de bijbel voor koks.” enige lid van het koninklijk huis voor wie hij ooit kookte. “Ook voor prinses Beatrix en haar vriendinnen. Dat was nog in het Kürhaus. Daar kwamen ook regelmatig Kamerleden en andere bekende personen.” Kiezen of delen Het vakmanschap leerde Cor Schouten -ná zijn opleiding aan de militaire kokschool in

plank. Mijn toenmalige chefkok zei: Je kunt kiezen of delen. Als je het doet, zul je er je leven geen spijt van hebben. Doe je het niet dan kom je waarschijnlijk in een cafetaria terecht. Ik ben die woorden nooit vergeten. Hij had nog gelijk ook! Dankzij mijn ervaring in het Kürhaus, hoefde ik nooit meer te solliciteren. De naam Heering opende altijd alle deuren.”

Sinds september woont de voormalige chef-kok in De Stroming. “Ik heb het goed hier. Ook de keuken is prima.” In zijn pas ingerichte kamer herinnert op het eerste oog weinig aan zijn koksverleden. Maar als hij dat hoort, trekt hij trots zijn kast open. Daar staan Escoffier kookboeken. “Dé bijbel voor koks”, klinkt het eerbiedig. “Ik heb veel weggegooid bij de verhuizing, maar deze moesten mee,” Met zijn vinger wrijft hij over de naam van de auteurs. Escoffier en Heering. “Ja, ja. Dé Heering”, lacht de Chef.

19

20

Jongeren in de zorg

Jongeren in de zorg

Hoe een soldaat verzorger werd Van kinds af aan wilde Tim Groot (24) soldaat worden. Zijn jongensdroom spatte uiteen toen in 2010 leukemie bij hem werd vastgesteld. Nu 4 jaar en vele chemokuren verder pakt Tim de draad van zijn leven weer op. Eén ding weet hij zeker: hij wil verpleegkundige worden.

Wie Tim Groot uit Raamsdonksveer 5 jaar geleden had gezegd dat hij ooit ouderen zou verzorgen, zou hij waarschijnlijk hard hebben uitgelachen. “Dat heb ik nooit geambieerd.” Het leven als militair zag hij wel zitten. “Met een rugzak en geweer door de bossen rennen. Prachtig leek me dat.” Tijdens zijn algemene militaire opleiding in Oirschot koos Tim voor de infanterie. “De grondtroepen. Te voet vechten.” Het vuur in zijn stem verraadt dat hij zijn ware passie volgde. Volgde inderdaad. Want leukemie zette een streep door deze droom. “Ik ben blij dat ik nog leef en weer fit ben. Ik moet nu leren omgaan met de gevolgen van mijn ziekte. De infanterie is na alle chemokuren fysiek te zwaar geworden. Als ik een week in het bos verblijf en te weinig eet of slaap, trekt mijn lijf dat niet meer. Daarom ben ik overgestapt naar de geneeskundige dienst.” Sinds hij die opleiding afrondde, is hij ambulancechauffeur voor Defensie. “Ik ben nog niet op missie geweest. Ik weet niet of het ooit zover komt. Mijn herkeuring bepaalt of mijn toekomst bij Defensie ligt of niet.”

“Je zou niet zeggen dat hij een militaire opleiding heeft gehad” Drijfveer Tim legt zijn lot niet in handen van een keuringsarts. Hij werkt zelf aan een nieuwe toekomst. “Ik wil hoe dan ook verder als verpleegkundige. Dat kan in het leger. Of daarbuiten.” Zijn drijfveer? “Mijn ziekteperiode. Wat me opviel tijdens mijn ziekbed en revalidatie is dat verplegers zo hard lopen voor hun patiënten. Ik ben dat werk erg gaan waarderen en wil dat nu ook voor anderen doen. Zo kan ik iets teruggeven voor alles wat ik ooit mocht ontvangen.” Tim loopt tot medio 2015 stage op Slotjesveste. “Ik werk hier heel graag. De doelgroep is weliswaar ouder dan bij Defensie, maar het zijn ook allemaal revalidatiepatiënten.” Tim put veel uit zijn eigen ervaringen als revalidatiepatiënt. “Ik heb ook twee jaar in bed gelegen. Ik weet wat het is. Ik ken de frustraties en eenzaamheid. Als iemand op je scheldt, vat ik dat niet persoonlijk op. Schelden deed ik zelf namelijk ook. Op artsen, mijn ouders en de liefste mensen die ik ken.

Waarom? Uit onmacht over mijn situatie. Als ik hier iemand hoor mopperen dan begrijp ik dat ik mijn wil niet moet opleggen, omdat ‘mijn’ taak uitgevoerd moet worden. Dan doe ik het zoals de bewoner het wenst. Respect voor de mens achter de patiënt staat voor mij altijd voorop.” Veel respect Mevrouw Van Wijngaard verblijft vanwege een gebroken ruggenwervel en de ziekte van Parkinson op de revalidatieafdeling. Ze vindt Tim ‘een lieve, zachte jongen’. “Je zou niet zeggen dat hij een militaire opleiding heeft gehad. Hij commandeert je absoluut niet. Hij heeft juist erg veel respect voor patiënten, is bezorgd en laat zien dat hij hart heeft voor je.” Mevrouw Brouwers beaamt dat. Ze kreeg in 2013 een herseninfarct en brak hierna in het ziekenhuis haar heup. Nu revalideert ze in Slotjesveste. “Ik hoop dat ik met Kerst weer thuis kan zijn. Ik ben hier al bijna een jaar. Het valt niet mee zolang van huis te zijn, jongen”, zegt ze tegen Tim als hij haar rolstoel duwt. De hospik luistert en knikt. Sommige dingen hoeft deze stagiaire niet meer te leren.

21

22

Gezondheid

De Stroming

Creatieve tentoonstelling Van gehaakte kleden, gebreide sokken, handgemaakte schortjes, kussens en kaarten tot raamdecoraties, sieraden, bloemen, vogelhuisjes en kerststallen. Het aanbod op de creatieve handwerktentoonstelling op De Stroming was enorm.

‘Begeleiders zijn de ogen van een blinde’ Als u slecht ziet, heeft dat ingrijpende gevolgen voor uw dagelijks leven. U kunt hiervoor hulp en begeleiding krijgen op enkele locaties van De Riethorst Stromenland. Tachtig jaar is Riet Brugmans-Van Hoof. Daarvan woont ze de laatste jaren op De Lemmenskamp. Hoe het woonzorgcentrum in Woudrichem eruit ziet, weet ze niet. Vanaf haar 37e is ze slechtziend en de laatste jaren blind. Dat komt door een erfelijk aandoening: retinitis pigmentose. Door een groeiende vlek op het netvlies is haar zicht verdwenen. Test en tips Mevrouw Brugmans werd door haar verzorgenden gewezen op de hulp en begeleiding die ze in huis kon krijgen voor haar blindheid. Daar is ze dankbaar voor. “Ook al zie ik niks meer, ik heb hier in huis zaken geleerd die me in het dagelijks leven vooruit helpen.” Ze doelt op het bezoek van een zorghulpverlener van Bartimeus en haar bezoek aan het inloopspreekuur van Visio. Beide deed ze samen met enkele bewoners, verzorgenden en vrijwilligers van De Lemmenskamp. “We kregen

allemaal een test met een blinddoek om en moesten hiermee de trap aflopen. Dit was om het leven van een blinde te ervaren”, vertelt ze over haar ervaring met Bartimeus. “Van Visio kregen we tips over verlichting in huis en de opstelling van meubels. Ook vertelden ze ons over het gesproken boek; daar maak ik veel gebruik van. Ik vond het prettig om mijn verhaal kwijt te kunnen. Er waren lotgenoten die weten waar je als blinde zoal tegenaan loopt.”

visuele herinneringen heeft, kan ze zelf de wereld om haar heen invullen. Zonder onze woordelijke hulp is haar wereld zwart en leeg. Dat besef is waar we als begeleiders op worden gewezen. Het is heel erg nuttig in ons werk. We leven in een snelle wereld, die maar amper bij te houden is voor velen. Laat staan voor de mensen zonder zicht. Wij moeten hen dus handvatten aanreiken. En letterlijk stil staan bij de dingen om ons heen.”

Handvatten Rita Vink, activiteitenbegeleidster op De Lemmenskamp, ging ook naar de hulp- en begeleidingssessies. “Mevrouw Brugmans ziet niets meer. Als wij iets met haar willen doen, dan zijn wij haar ogen. We zullen dus alles moeten benoemen. Als we de kamer binnenkomen, wat we gaan doen, wat we zien tijdens een maaltijd, wandeling of activiteit. Omdat ze nog wel

Inloop spreekuur Visio houdt tweemaal per jaar een inloopspreekuur op Altenahove, Goezate en De Lemmenskamp. Op andere locaties komt Visio op aanvraag aan huis. Dit laatste geldt ook voor Bartimeus. De diensten zijn er voor bewoners van zorgorganisaties, maar ook voor mensen uit de wijk. Mensen kunnen er terecht voor begeleiding voor een zo zelfstandig mogelijk leven.

Op zaterdag 22 november struinden bewoners en bezoekers langs de verschillende kraampjes. Alle spulletjes zijn handgemaakt. Door de gouden handjes van de leden van hobbyclub Samen Sterk uit Waspik of door bewoners van De Stroming. Diverse mensen waagden een gokje bij de enveloppen-loterij. Er waren leuke

prijzen te winnen. Nadat al het moois bekeken was en de benodigde cadeaus voor de decembermaand aangeschaft, was het tijd voor een kopje koffie of thee in het restaurant. Daar waren alle mensen het roerend met elkaar eens: de jaarlijkse creatieve tentoonstelling en verkoop was weer een groot succes.

23

24

Altenahove

Vrijwilligers

De Riethorst Stromenland bedankt vrijwilligers voor alle inspanningen

‘Ik ben liever op Altenahove dan alleen thuis’

Koken, wandelen, spelletjes doen, koffie schenken of er gewoon even zijn. De Riethorst Stromenland kent vele vrijwilligers. Zonder hun inspanningen zou de zorgorganisatie een heleboel activiteiten niet kunnen aanbieden aan de bewoners. Vrijwilligers zijn voor alle locaties onmisbaar. Als dank voor hun inzet organiseert De Riethorst Stromenland jaarlijks een vrijwilligersfeest.

Dertien maanden lang bezocht Piet Kruif elke dag zijn vrouw in Altenahove. Ze woonde daar na een hersenbloeding. Na haar overlijden in 2008 bleef hij het personeel, de bewoners en hun familie bezoeken die hem hadden gesteund tijdens het ziekbed van zijn vrouw. Af en toe hielp hij bij een activiteit of klusje. Zo werd Piet vrijwilliger in het Almkerkse verpleeghuis. “Na de dood van mijn vrouw zeiden verschillende mensen me dat ze het jammer zouden vinden als ik niet meer langs zou komen. Vooral de oudere cliënten zagen me graag komen. Ik kwam er zelf ook graag. Ik heb er, ondanks alle ellende, toch altijd een goede tijd gehad. De mensen daar waren mijn steun en toeverlaat. Het was mijn tweede thuis. Ik ben er nu zelfs liever dan alleen thuis.” Overal inzetbaar De 66-jarige Dussenaar is intussen 5 jaar gepensioneerd en bijna alle dagen op Altenahove te vinden. “Wat ik doe? Van alles. Ik rijd graag met bewoners rond op de Riethorstbus, de duo- of rolstoelfiets. Ik help bij gezamenlijke maaltijden, de bingo, de Vierdaagse. Ik schilder eens een kamer of doe een ander klusje. Maandag doe ik altijd de boodschappen voor de kookgroep. Daarna koken en eten we samen met bewoners. Hierna wandelen we buiten en ’s avonds help ik nog bij de broodmaaltijd. O ja, en rond sinterklaastijd speel ik altijd zwarte Piet.”

Huisvriend Het mooiste aan zijn vrijwilligerswerk vindt hij dat hij sommige cliënten als een echte huisvriend met een luisterend oor en goede raad kan bijstaan. “Ze vinden het fijn om met me te praten. Ik zie ze dan opklaren. Soms bedanken ze me wel eens. Of hun familie. Maar ik ben juist dankbaar dat ik hier mag komen.” Piet hoopt dat meer mensen zich aanmelden als vrijwilliger. “Het is verdrietig als we bewoners nee moeten verkopen,

25

omdat er te weinig vrijwilligers zijn voor een activiteit. Zij kijken er zo naar uit. Het is maar een kleine moeite om even te helpen en het zorgt voor veel plezier.” Wilt ook een vrijwilliger in het zonnetje zetten? Laat het ons weten via de receptie van uw locatie of door een e-mail te sturen naar de redactie van THUIS: [email protected]

Bedankt!

Geweldig!

Wat een avond. Klasse! Na een leuke binnenkomst werd een fantastische bingo op de planken gezet. Gelijktijdig was er voor de deelnemers heerlijk eten en drinken. Geweldig! Ik en velen met mij kunnen terug zien op een toffe avond die wij met elkaar hebben beleefd. Piet Swart

Wat een bijzondere avond. Heel erg bedankt daarvoor. Een avondvullend programma. Zo ingevuld dat er ook alle tijd en ruimte was om met iedereen een praatje te maken. Daarbij kregen we heerlijk eten. Kortom: geweldig! Tineke Kraaij

In de watten gelegd “Daar hebben we alle circa 750 vrijwilligers in de watten gelegd en persoonlijk bedankt voor al hun inspanningen”, vertelt Lisanne Verstegen, coördinator Welzijn van Altenahove. Samen met Ton Damen, coördinator Welzijn van De Riethorst en Slotjesveste, regelt zij het vrijwilligerswerk binnen de zorgorganisatie. “Dit hebben onze vrijwilligers meer dan verdiend omdat ze zich het hele jaar voor de volle honderd procent voor onze cliënten en organisatie inzetten. Altijd helpen ze enthousiast en gedreven mee bij allerlei activiteiten als sport, maaltijdbereiding, kerkdienst, tuin- en dierverzorging of het maken van muziek. Ze zijn onmisbaar voor ons en dat willen

we op een avond als deze laten blijken. We koesteren onze vrijwilligers en kunnen hen eigenlijk niet genoeg bedanken voor hun tomeloze inzet. Daarom zetten we hen graag in het zonnetje bij het jaarlijks terugkerend vrijwilligersfeest.” Wilt u vrijwilliger zijn? Wilt u ook een steentje bijdragen als vrijwilliger? Dat kan voor een eenmalige activiteit of voor een vast dagdeel in de week. Informeer bij de receptie van De Riethorst Stromenland-locatie bij u in de buurt naar de mogelijkheden om te helpen als vrijwilliger. U kunt ook altijd bellen met onze telefoniste die u kan doorverbinden met de juiste persoon: 0162 – 582 050.

26

Behandeling en Begeleiding

‘Mijn vraag stond centraal, niet het pakket hulpmiddelen’ Langer zelfstandig thuis wonen betekent zorgen dat je mobiel blijft en voor jezelf kan zorgen. Met of zonder hulp van anderen. De behandeldienst van De Riethorst Stromenland staat thuiswonende ouderen met complexe hulpvragen bij. Zo ook de heer Leon Michielsen uit Oosterhout.

Handwerken Je hebt last van je rug bij het lopen en komt hierdoor amper nog buiten. Maar ook suikerziekte, apneu en overgewicht spelen je parten. De veelheid klachten maakt een behandeling bij een gewone fysiotherapeut lastig. Leon Michielsen uit Oosterhout klopte in de zomer met deze klachten aan bij de afdeling Behandeling en Begeleiding van De Riethorst Stromenland. Daarvoor had hij al tevergeefs elders medische trajecten doorlopen. “Ik kan 50 meter lopen. Dan protesteert mijn rug zo heftig dat ik moet stoppen”, vertelt Leon Michielsen. Zijn fysieke ongemak was zo heftig dat de 71-jarige jaren geleden al hulp zocht bij een fysiotherapeut. “Daar moest ik op een loopband rennen en fietsen op een speciale fiets. Dat werkte niet voor mij. Maar de klachten hielden aan. Intussen kwam de Oosterhouter al tien jaar amper buiten. “Mijn huisarts wees me op de veelzijdige aanpak van de behandeldienst in Slotjesveste. De fysiotherapeuten werken daar samen met andere specialismen. Zij bespraken samen met mijn huisarts welke aanpak het beste werkt en zij stemden hun behandelingen onderling op elkaar af.” Hulpvraag Zo kreeg de heer Michielsen deze zomer naast een fysiotherapeut ook hulp van een ergotherapeut en diëtist. De fysiotherapeute ging zes weken aan de slag om meneer mobiel te krijgen, vertelt Maartje Montens. “De heer Michielsen was erg duidelijk in zijn hulpvraag. Hij wilde vooruit kunnen, het liefst zonder rugklachten die hem belemmerden in zijn dagelijks leven.”

Kerstengel haken

De oefentherapie werd afgestemd op de wensen van meneer Michielsen. Zes weken lang tweemaal per week kreeg hij fysiotherapeutische oefeningen om zijn conditie, kracht en rompstabiliteit te verbeteren. Daarnaast kreeg hij huiswerk. Maartje Montens: “Uit evaluaties bleek dat zijn loopafstand niet vooruitging. Alle disciplines bespraken en evalueerden de gekozen behandelwijze drie keer. Omdat meneer op korte termijn op grotere afstanden vooruit wilde, zijn we op zoek gegaan naar een alternatief hulpmiddel voor die specifieke wens. Zo kwam een scootmobiel in beeld en stopten we met intensieve fysiotherapie.” Oog en oor voor cliënt Michielsen: “Dat is een uitkomst zeg. Ik kom weer buiten!” Hij prijst de aanpak ‘die oog en oor had voor hem als cliënt’. “Ik ben naar volle tevredenheid geholpen. Ze hebben me gerichte hulp geboden waarmee ik weer vooruit kon. Letterlijk vooruit. Ik heb onlangs de binnenstad van Oosterhout weer gezien. Ook Breda bezocht ik weer. Een openbaring na al die jaren! Ergotherapeut Inge van der Vorst is met me de straat op gegaan om de scootmobiel te leren kennen. Diëtiste Tessa Leering heeft daarnaast mijn voedingspatroon bestudeerd. Ik moet afvallen om mijn rug te ontlasten. Een aantal zaken heb ik al aangepast. Ik hoop door mijn dieet en fysio-oefeningen voor thuis van mijn rugklachten af te komen. Voor nu ben ik vooral blij dat er tijdens het behandeltraject is meegedacht met mij en dat niet het bedachte pakket hulpmiddelen centraal stond. Zo hoort zorg te zijn.”

27

Begrippen haken V = St = Dst = K = HV =

vaste stokje dubbel stokje kettingsteek halve vaste

LET OP: Begin elke ronde met een losse steek en sluit elke ronde met een halve vaste steek. Hoofd en lijfje 1. Haak 6 v in een magic ring. Sluit de ring met een halve vaste. 2. 2v in elke v (12) 3. In iedere v een v (12) 4. In iedere v een v (12) 5. *1 v. Haak tweede en derde samen.* Herhaal (8)

Vul het hoofdje 6. *Eerste en tweede samen haken. Herhaal (4) Nu het hoofdje goed opvullen 7. 3 k, 2 St in eerste vaste, 3 St in de volgende vasten (12) 8. 3 k, 1 St in het eerste st, 2 st in het volgende st, 1 st in het volgende 2 st, 2 st in het volgen de st.* Herhaal van * (16) 9. 3k, in ieder st 1 st (16) 10. 3k, in ieder st 1 st (16) 11. 3k, 1 st in het eerste st, 2 st, in de andere st (32). Hecht af. De vleugels Rechter vleugel; Steek de haaknaald in in ronde 8. Haak 4k, daarna 5 dst in dezelfde steek, 4k en sluit af met een hv in dezelfde steek (7dst) Linker vleugel als rechter vleugel alleen haak je vanaf het hoofdje naar beneden.

28

Aernswaert

Aernswaert

‘Aernswaert is een voorbeeld voor alle denkbare zorglocaties’ Kleinschalig verpleeghuis Aernswaert aan de Julianastraat in Hank bestaat vijf jaar. Dat wordt in huis gevierd met bewoners, familie, personeel en vrijwilligers. Als één grote familie geven zij invulling aan elke dag. Het levert een unieke vorm van zorg verlenen op.

Een eigen plek Aernswaert telt 26 cliënten. Elke bewoner heeft een eigen kamer met sanitair. “Iedereen heeft hier een eigen plek. Door het dorpse en gemoedelijke karakter van dit complex voelen de mensen zich hier snel op hun gemak.” Nagenoeg alle activiteiten vinden plaats in centrale ruimtes die als huiskamer zijn ingericht. Die huiselijkheid staat centraal in Aernswaert.

Vijf jaar geleden namen de eerste bewoners hun intrek in kleinschalig verpleeghuis Aernswaert. Aanvankelijk woonden er cliënten die overkwamen van de destijds gesloten zorgvestiging De Veste in Geertruidenberg. “Het waren ouderen met diverse zorgvragen”, vertelt locatiemanager Petra de Heus. “In de praktijk bleek dat de locatie te klein was voor alle somatische vraagstukken. Binnen een half jaar werd de focus verlegd naar één doelgroep. Aernswaert is sindsdien uitgegroeid tot een warm thuis voor mensen met dementie”, zegt ze trots.

“Mensen voelen zich hier snel op hun gemak”

De zorglocatie verdient volgens de locatiemanager ‘meer dan bijzondere aandacht’. “De manier van wonen en werken binnen Aernswaert is een voorbeeld voor alle denkbare huizen waar mensen wonen en zorg krijgen. Onze kracht zit hem erin dat de cliënten hier een gewoon huishouden voeren. Het personeel maakt daar onderdeel van uit. Onze zorg is dus geïntegreerd in het dagelijkse leven in de sfeer van een normaal huishouden. We werken met een klein, gedreven team met vaste gezichten. Dat geeft bewoners rust en structuur. Precies waar op een psycho-geriatrische afdeling zo’n behoefte aan is.”

De huiskamerzorg was voor Brigitte Sweep reden om haar moeder, Trees Mötter, toe te vertrouwen aan de zorg van Aernswaert. “Mijn moeder woont hier nu ruim anderhalf jaar. Ze wilde aanvankelijk helemaal niet verhuizen naar het verpleeghuis. Ze dacht dat oude mensen er werden weggestopt in kleine kamers. Aernswaert gaf haar echter de tijd om rustig kennis te maken met het huis. Ze kwam eerst een paar middagen thee drinken in de huiskamer, waarop ze op een dag zei: Daar waar ik steeds thee ga drinken, daar zou ik wel willen wonen. Ik vond het erg bijzonder dat mijn moeder op deze manier mocht wennen.”

Eigen keuzes Brigitte Sweep prijst de kleinschaligheid van het verpleeghuis. “Mijn moeder kan hier haar autonomie beter bewaken dan in een groot verpleeghuis. Dat komt doordat ze hier volop ruimte krijgt om zichzelf te blijven. Ik merk dat ze dat erg prettig vindt. Mijn moeder heeft weliswaar dementie, maar ze wil ondanks haar beperkingen zelf de regie over haar leven houden. Dat kan hier. Ze kan binnen Aernswaert zoveel mogelijk haar eigen keuzes maken. Bij het aan- en uitkleden wil ze bijvoorbeeld geen hulp hebben. Die wens wordt gerespecteerd. Daardoor is ze 100 procent op haar gemak. Het zijn maar kleine dingen, maar oh zo belangrijk voor de waardigheid van de cliënt.” Beperkingen geen probleem Mevrouw Mötter vindt het fijn wonen in Aernswaert. “Ik ben tevreden. Ik heb tekortkomingen, maar als ik iets niet kan, is dat hier geen probleem. Ik hoef niet te tobben. Het is ook fijn dat Annelies me bijstaat”, doelt ze op haar vaste verzorgende Annelies van Dongen. Annelies werkt al dertig jaar voor De Riethorst Stromenland, waarvan de laatste 2 jaar voor Aernswaert. Annelies vertelt: “Ik werk al lang in de zorg, maar de warmte die je hier voelt en de band die je als verzorgende met bewoners opbouwt, is uniek. In dit kleinschalige verpleeghuis is er nog tijd om échte zorg te verlenen. De wens van de cliënt staat centraal. We doen er ook alles aan om bewoners een zo normaal mogelijk leven te bieden in een veilige omgeving met de juiste gezondheidsondersteuning. Wanneer een bewoner zich prettig voelt, heeft hij minder zorgen. Dat is ons streven.”

29

30

Slotjesveste

slotjesveste

In de watten gelegd tijdens beautydag

up om het af te maken. Met de ogen dicht geniet ze zichtbaar van de behandeling. Astrid bekent dat ze officieel geen schoonheidsspecialiste is. “Ik weet wat ik zelf lekker vind bij de schoonheidsspecialiste. Dat doe ik nu na. Omdat we de wens van de dames echt willen uitvoeren, krijgen ze van de Lionsclub ook nog een tegoedbon voor een behandeling en lekkere verzorgingsproducten mee naar hun kamer.”

Twaalf schoonheidsbehandelingen, vier massages en vele deelnemers voor de klankschalensessie. Slotjesveste leek 5 november wel een kuuroord. En dat allemaal dankzij de wensenboom! In de ontvangstruimte van Slotjesveste staat sinds kort een boom. De boom zit vol vlinders. Elke vlinder draagt een wens bij zich. Die variëren van een dagje winkelen in Breda tot biefstuk met friet eten. “Vier keer per jaar willen we wensen uit de boom in vervulling laten gaan”, aldus Ton Damen, coördinator Welzijn bij De Riethorst en Slotjesveste. “Daarbij krijgen we financieel en waar mogelijk ook met handjes hulp van Lionsclub Oosterhout Alm en Donge. Het gaat om wensen voor mensen alleen, maar ook wensen waarbij anderen kunnen meeliften.” Dat laatste is vandaag ook het geval. De wens voor een beautydag kwam onder meer van mevrouw Van Wijngaard uit Teteringen die op de revalidatieafdeling van Slotjesveste verblijft. Maar velen genieten vandaag mee van de verwendag. In een multifunctionele ruimte die is omgebouwd tot beauty- en massagesalon zijn het de vrijwilligsters Astrid Brandenburg, Gerda Nooijen en Jacqueline Hens die de dames in de watten leggen. Masseur Erik Huysman verzorgt nek- en rugmassages. En in een andere ruimte vindt een klankschalensessie van Casper de Haan plaats.

Genieten “U heeft minder kraaienpootjes dan ik”, zegt vrijwilligster Astrid Brandenburg tegen mevrouw Van Wijngaard als ze haar gezicht insmeert met reinigingsmelk. “Wat is uw geheim?” De 77-jarige glimlacht. “Er niet te veel mee bezig zijn.” Mevrouw Van Wijngaard krijgt een gezichtsreiniging, een maskertje, intussen een handmassage, nagelverzorging, een gezichtsmassage met voedende crème en een klein beetje make

Liefdevolle behandeling In de stoel ernaast is Jacqueline Hens bezig met de gezichtsbehandeling van mevrouw Leenders. Tussen het gezichtsmaskertje en de handbehandelingen door knuffelt ze de 88-jarige eventjes. “Ook dat hoort bij een verwendag”, vindt ze. “Een liefdevolle verzorging is het belangrijkste wat we als verzorgers kunnen geven.” Mevrouw Leenders laat het zich allemaal welgevallen. Als dank geeft ze Jacqueline na afloop een kusje. “Een mooi mens dat mij mooi maakt. Dat verdient een kusje”, zegt ze. Terwijl vrijwilliger Gerda Nooijen nog een chocoladepepernoot in mevrouw Leenders’

mond stopt (‘Mijn handen zijn net ingesmeerd, stop maar in mijn mond’), zegt ze tevreden: “Ik zou dit elke dag wel willen. Wat een verwennerij. Dank je wel, jij krijgt ook een kusje.”

De vrijwilligsters zijn zo lekker bezig dat ze de tijd uit het oog verliezen. “Ach, ik werk al 36 jaar in de zorg en we werken elke dag over met zijn allen. Op zo’n dag als vandaag gaan we echt niet op de klok kijken”, knipoogt Astrid. Als even later toch het horloge weer om de pols van mevrouw Wijngaard gaat en haar bril terug op de neus staat, beseft de dame dat haar verwenmoment voorbij is. “Ahhh. Kunnen we niet nog twee uur tutten samen? Ik had expres geen visite afgesproken voor vanmiddag. Ik kan nog wel even blijven, hoor.”

Wensenboom opent ogen Ton Damen lacht als hij ziet hoe de dames hun beautydag ondergaan. “De wensenboom dient op meerdere fronten een goed doel. Cliënten zijn tevreden, maar de wensen in de boom openen ook onze ogen. Hoe goed we als personeel ook ons best doen. Te veel zaken zijn blijkbaar voor ons te vanzelfsprekend. Zo vanzelfsprekend dat we er niet bij stil staan dat ze voor onze cliënten erg fijn kunnen zijn. Het is dus heel goed om te zien welke wensen er leven. In dit geval in de wensenboom.”

31

32

Nieuws

COLUMN

Vrijwilligers bakken voor De Zoete Inval Stoofperentaart en appelcrumble. De bezoekers van De Zoete Inval in Altenahove in Almkerk kunnen zich in januari weer verheugen op twee smakelijke taarten. Zelf gebakken, want daar zorgen Thérèse van Masbergen en Elly van Gent voor. Toen de dames in september 2013 met De Zoete Inval startten, waren ze met een paar taarten klaar om alle monden te vullen. Intussen moeten ze tussen de 20 en 25 taarten bakken om alle bezoekers van lekkers te kunnen voorzien. De Zoete Inval blijkt mateloos populair en trekt, naast bewoners van Altenahove, ook familieleden en buurtgenoten. Bakactiviteit vóór bewoners De Zoete Inval wordt geleid door Thérèse van Masbergen en het echtpaar Jan en Elly van Gent. Aanvankelijk bakten de vrijwilligers lekkers mét bewoners van Altenahove. “De eerste drie keer hebben we het geprobeerd om het bakken samen met bewoners te doen. Qua tijd en begeleiding lukte het ons echter niet. Hierop hebben we besloten dat De Zoete Inval een gezellige bakactiviteit is vóór bewoners. De eerste edities van De Zoete Inval trokken tien tot vijftien personen. Een jaartje later staat de teller op een kleine honderd mensen. “Steeds meer familie en buurtbewoners weten

De Zoete Inval te vinden. Dat is natuurlijk hartstikke mooi, want zo krijgen de bewoners extra veel visite op deze dag.” Nieuwjaarsreceptie De Zoete Inval wordt elke maand gehouden. Omdat december vol is met activiteiten is gekozen om De Zoete Inval door te schuiven naar begin januari. “Dan gaan we het combineren met een nieuwjaarsreceptie. Het was een spontane actie van ons. In oktober trad het Hemerts Visserskoor op tijdens De Zoete Inval. Dat was zo leuk dat we hen hebben gevraagd voor de

33

Zien nieuwjaarsreceptie. Dat koor telt al 50 mensen en dan komen er natuurlijk onze vaste gasten. We rekenen op een paar honderd man. Of we daar tegenop zien? Welnee, de dag zelf zal wel goed gaan. Het lukt ons altijd. Vooraf vraagt het wel veel voorbereiding: hoeveel ingrediënten zijn er nodig en hoe krijg je alles op tijd gebakken? We gaan waarschijnlijk met een inschrijving werken, zodat we niet te veel taarten bakken. Al vinden we het ook niet heel erg als er een keer wat overblijft. Dan snoepen we zelf ook nog iets lekkers mee”, lacht Thérèse.

Een tijd geleden werd ik gevraagd een mevrouw te bezoeken die recent was opgenomen in een woonzorgcentrum. De verzorgende vertelde dat mevrouw veel had meegemaakt.

Op een afgesproken tijdstip belde ik bij mevrouw aan en zij deed zelf open. Voor me stond een vriendelijke, keurig geklede vrouw. Ik stelde me voor en werd uitgenodigd binnen te komen. Ze liep voor me met haar rollator, langzaam en bedachtzaam. Op mijn vraag hoe het met haar ging in deze nieuwe situatie in haar leven, antwoordde ze positief. De omgeving was prettig en sfeervol en de verzorgenden waren behulpzaam en vriendelijk. De reden dat ze hier woonde, was het verlies van haar man. Jaren geleden had ze ook al een zoon verloren. In haar leven kende ze dus een groot gemis en dat was niet gemakkelijk geweest, evenmin de vele gezondheidsproblemen binnen haar gezin. Ze vertelde over haar overleden geliefden en het verdriet. Ook dat ze na het overlijden van haar man niet meer alleen kon wonen, omdat ze al jaren blind was. Ik vroeg haar of ze licht kon onderscheiden of dat het donker was. Ze antwoordde dat ze (toch) niet in het donker leefde en legde uit: “Ik kan geen licht onderscheiden in beelden. Het is donker rondom me, maar ik heb geleerd in mijn donkere wereld positief in het leven te staan. Ik zoek als het ware het licht in mezelf.” Op mijn vraag hoe ze dit bedoelde, nodigde ze me uit mijn ogen dicht te doen. Ik sloot mijn ogen. Ze zei: “Het is donker omdat je niet kunt kijken met je ogen maar als je nu bewust in jezelf zoekt naar lichtpuntjes in je leven, dan ontstaat er licht. Zo leerde ik licht ontdekken zonder mijn ogen.” Even was het stil... dan vervolgde ze heel zachtjes: “In iedere mens is licht aanwezig ook al is het leven nog zo moeilijk.” Haar antwoord ontroerde me. Nu Kerstmis nadert, denk ik terug aan deze bijzondere vrouw. Licht in jezelf zoeken. Een mooie uitnodiging.

Riet de Koning Geestelijk verzorger

34

Recept

Puzzel

35

Abrikozencake met marsepein

Wegstreeppuzzel

Koken deed ze als medewerker van De Stroming in Waspik elke dag voor de bewoners. Sinds ze met vroegpensioen is, staat ze als vrijwilliger in de keuken. Speciaal voor Kerst bereidde Marlies Timmers met enkele cliënten dit heerlijke recept: abrikozencake met marsepein.

De woorden staan van boven naar beneden en van links naar rechts, maar ook diagonaal. De letters kunnen vaker gebruikt worden. Als u het goed doet, houd u 20 letters over die samen een woord vormen.

d

r

i

e

k

o

n

i

n

g

e

n

e

e

s

r

e

n

n

e

p

a

h

c

s

f

i

ij

t

r

e

n

g

e

z

e

l

l

i

g

t

s

r

k

a

g

e

k

e

r

s

t

m

a

n

t

o

a

e

a

n

z

t

n

k

e

t

k

a

e

b

b

i

r

k

i

ij

r

p

e

s

e

k

r

r

s

e

r

s

e

l

w

a

i

r

t

a

r

e

d

r

k

a

t

r

s

e

a

e

s

v

e

t

u

r

l

v

m

b

s

t

i

k

k

t

n

e

o

i

o

s

a

k

o

t

Bereidingswijze

s

r

e

s

d

n

g

m

k

e

a

t

n

o

s

• • • • • • • • • • • • • • • •

r

d

r

k

a

d

o

j

e

z

u

s

b

m

t

e

e

k

t

g

h

e

r

d

e

r

i

e

a

a

k

e

r

s

t

e

n

g

e

l

k

e

o

d

l

Ingrediënten 300 gram zelfrijzend bakmeel 1 mespunt zout 150 gram roomboter 100 gram bruine rietsuiker 100 gram gedroogde abrikozen 150 gram rozijnen 2 grote eieren 0,5 theelepel vanille extract 150 ml volle melk 150 gram marsepein 2 eetlepel abrikozenjam 2 eetlepel geschaafde en geroosterde amandelen

Verwarm de oven voor op 180 graden. Zeef de bloem en het zout boven een kom. Snijd de koude boter in stukjes en wrijf deze met je vingers door de bloem tot het op broodkruimels lijkt. Voeg suiker, rozijnen en grof gesneden abrikozen toe en schep goed om. Klop de eieren met het vanille-extract en de melk goed door elkaar. Voeg dit toe aan het kruimelmengsel en roer tot een stevig beslag. Schep een derde van het beslag in de ingevette en met bakpapier beklede vorm en strijk het glad. Snijd de marsepein in blokjes van 1 cm en verdeel de helft over het beslag. Dek het af met de resterende helft beslag. Strijk het weer glad en verdeel de laatste blokjes marsepein er over. Verspreid de rest van het beslag er over. Bak de cake in anderhalf uur, controleer met een houten prikker of hij gaar is. Laat de cake volledig afkoelen. Verwarm de abrikozenjam met 1 eetlepel kokend water op een laag vuur en roer tot het vloeibaar wordt. Bestrijk er de bovenkant van de afgekoelde cake mee. Strooi de geroosterde amandelen erover. Smakelijk!

doek

goud

kerk

kerstmis

maria

driekoningen

herder

kerstbal

kerstslinger

mirre

driewijzen

jezus

kerstboom

kerststal

piek

eten

kaars

kerstdag

kerstvakantie

schapen

ezel

kaart

kerstengel

klok

sterren

gezellig

kado

kerstman

kribbe

stro

Weet u de puzzel op te lossen? Onder de juiste inzendingen verloten we vijf cadeaubonnen ter waarde van € 25,--. U kunt uw oplossing tot uiterlijk 1 maart 2015 opsturen naar De Riethorst Stromenland, afdeling Communicatie, antwoordnummer 27509, 4930 WK GEERTRUIDENBERG. (Postzegel is niet nodig)

De rebus in het vorige nummer van Thuis leverde veel reacties op, maar het bleek toch een moeilijke puzzel. Er was immers maar één inzending met alle antwoorden goed. Mevrouw Kerseboom uit Mauritsstaete lukte het om de puzzel volledig foutloos op te lossen. Ze heeft haar prijs intussen in ontvangst mogen nemen.

Advertentie

De beste zorg bij u thuis De Riethorst Stromenland levert ook thuiszorg. Onze medewerkers ondersteunen mensen die extra hulp nodig hebben. Denk daarbij aan lichamelijke verzorging of hulp bij het innemen van medicijnen. Zo kan men op een prettige manier zelfstandig blijven wonen.

Advies en tips om langer thuis te wonen

Wij brengen de thuissituatie in kaart en geven handige tips en adviezen om thuis te kunnen blijven wonen. Onze zorgadviseurs staan klaar voor een vrijblijvende afspraak.

Aanmelden

Meer informatie over thuiszorg of advies over de mogelijkheden om langer thuis te wonen? Neem contact op met Bureau zorgadvies via 0800 0202015 of [email protected].

Thuiszorg

De Riethorst Stromenland

www.deriethorststromenland.nl



[email protected]



0800 0202015