BIJ DE RIETHORST STROMENLAND

BEWONERSMAGAZINE

3

december 2015

BIJ DE RIETHORST STROMENLAND

In dit nummer: De Bob Dylan van De Kloosterhoeve

Bonte avond en optreden van Willeke Alberti Nuttige brandweeroefening De Riethorst Stromenland bedankt mantelzorgers

21

28-31

Colofon In mijn cultuur help je anderen waar mogelijk

Boomer, een hond met een missie 8

12 16

32

Iedereen heeft kwaliteiten

De Riethorst Stromenland zet zich in om mensen te helpen zo lang mogelijk thuis te blijven wonen. We hebben diverse ondersteunende diensten en hulpmiddelen voor zelfstandig wonende ouderen. Zoals thuiszorg, dagverzorging, dagbehandeling, logeerappartementen, revalidatie, alarmering, maaltijden aan huis en hulpmiddelen zoals krukken en rolstoelen. Daarnaast zijn er (woon)zorgcentra en verpleeghuizen van De Riethorst Stromenland voor als thuis wonen niet meer gaat. We hebben expertise in huis voor mensen met dementie, de ziekte van Parkinson en de ziekte van Huntington. U kunt bij ons uiteraard gebruikmaken van de paramedische zorg van fysiotherapeuten, ergotherapeuten, diëtisten, logopedisten, psychologen, pastorale zorg en maatschappelijk werkers. Inwoners van het Land van Heusden en Altena (gemeenten Werkendam, Woudrichem en Aalburg) en regio Dongemond (Geertruidenberg, Raamsdonksveer en Raamsdonk, Oosterhout en Waspik) kunnen een beroep op ons doen.

20 25

Thuis is een uitgave van De Riethorst Stromenland en verschijnt drie keer per jaar in een oplage van 3.000 exemplaren.

14 Redactieadres De Riethorst Stromenland afdeling Communicatie Centraal Bureau Dombosch Zalmweg 1c 4941 VX Raamsdonksveer 0162 582050 [email protected]

Geluk Als we jong zijn, zit geluk veelal in grote zaken: het Sinterklaasfeest, schoolvakanties of een nieuwe fiets. Pas bij het ouder worden, ontstaat het besef dat geluk vaak in dagelijkse dingen zit. Bij de een levert een bezoek van (klein)kind of een lekker glaasje wijn al een gelukzalig gevoel op. Voor de ander is geluk een pijnloze dag in een ziek lichaam. Geluk is eigenlijk daar waar u het toelaat.

Geluk is ook een prijs winnen. Dat deed onze medewerkster Birgit van Kuijk van de centrale keuken in korte tijd zelfs twee keer! Ze won een geheel verzorgde muziekbingo voor alle bewoners van verpleeghuis De Riethorst en voor diezelfde geluksvogels twee weken later een optreden van zangeres Willeke Alberti. We vinden het bijzonder dat Birgit de moeite neemt buiten werktijd mee te doen aan prijsvragen om zo voor onze cliënten iets extra’s te winnen. Het zegt veel over haar betrokkenheid bij haar werk.

Drie personen voor wie een fijne werkplek een ‘groot geluk’ is. Wie deze mensen precies zijn en hoe wij samen bijdragen aan hun geluk leest u allemaal in deze nieuwe uitgave van THUIS. Hierin staat eveneens de allerlaatste column van Riet de Koning die afscheid neemt van onze organisatie en met pensioen gaat. Graag staan we ook even stil bij de zelfsturende teams op onze zorglocaties. Laten we ondanks alle grote veranderingen in de zorg oog blijven houden voor elkaar. Want geluk, dat zit hem écht in de kleine dingen als aandacht en waardering voor elkaar.

Gelukkig zien we die betrokkenheid bij vele medewerkers terug. Op alle denkbare manieren leveren zij een We wensen u allen een gezond en bijdrage aan het geluk van de cliënten bovenal gelukkig 2016 toe. en bewoners. Én het geluk van anderen in onze samenleving, zoals Tesse Frank Staal en Mireille de Wee en Esther in De Stroming of Anas in De Riethorst en Mauritsstaete.

Behandelcentrum Brabant biedt complexe ouderenzorg

Mireille de Wee is begin december toegetreden tot de Raad van Bestuur van De Riethorst Stromenland. Samen met bestuursvoorzitter Frank Staal is zij verantwoordelijk voor de dagelijkse leiding.

Mireille de Wee nieuw lid Raad van Bestuur

Mensen worden steeds ouder en dat is goed nieuws. Maar er is een keerzijde: zorgvragen worden hierdoor steeds complexer. Om bij complexe vragen de juiste zorg te kunnen bieden, hebben drie zorgorganisaties in Brabant hun krachten gebundeld. In Behandelcentrum Brabant (BCB) bieden de behandeldiensten van Schakelring, Volckaert en De Riethorst Stromenland specialistische ouderenzorg.

www.behandelcentrumbrabant.nl

4

De drie zorgorganisaties hebben de afgelopen jaren al elkaars expertise ingezet voor de eigen cliënten. Deze samenwerking verliep goed. Daarom wordt het tijd aan zorgverleners van buiten de eigen organisaties, zoals huisartsen, praktijkondersteuners, specialisten en wijkverpleegkundigen, te laten zien wat BCB voor hen kan betekenen. Specialismen En dat is veel, zegt Adrie de Laat, één van de drie managers van BCB. “Naast de reguliere ouderenzorg richt BCB zich op specialismen, zoals Parkinson, niet-aangeboren hersenletsel en de ziekte van Huntington. Dankzij de uitgebreide kennis van 150 behandelaren van deze drie partijen kunnen we alle complexe zorgvragen beantwoorden.” De veranderingen in de zorg en de langere levensverwachting van mensen vraagt ook om een nieuwe benadering. “Neem revalidatiezorg; tot een paar jaar geleden was het niet ongebruikelijk om mensen in een instelling te laten wonen. Nu is alles erop gericht om cliënten naar huis te laten gaan. Dat vraagt om andere competenties. Ook zien we dat mensen langer thuis blijven wonen; wij willen onze deskundigheid aan deze mensen beschikbaar stellen. Het is daarom belangrijk dat eerstelijns zorgverleners weten wat BCB te bieden heeft.” Beste zorg BCB kijkt uit naar een intensieve samenwerking. “Bij de eerstelijns zorgverleners zit ontzettend veel expertise. Maar ook huisartsen zien dat de zorgvraag van ouderen steeds ingewikkelder wordt. Het is niet de bedoeling dat wij op de stoel van de huisarts gaan zitten. Integendeel, wij willen juist aanvullend zijn. Met als gemeenschappelijk doel de beste zorg voor de oudere cliënt.”

Het nieuwe lid van de Raad van Bestuur was tot voor kort zorgmanager in het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg. Zij heeft jarenlange ervaring en uitgebreide kennis van de zorgsector. Mireille studeerde onder andere Gezondheidswetenschappen aan de universiteit van Maastricht.

Logische stap

Haar keuze om de overstap naar De Riethorst Stromenland te maken, was voor Mireille logisch maar niet eenvoudig. “Ik ben loyaal, zodat de stap naar een andere werkomgeving voor mij niet vanzelfsprekend is. Tegelijkertijd ben ik al even toe aan een nieuwe uitdaging, waarbij ik zelf graag de eindverantwoordelijkheid wil nemen. En dat het liefst in een dynamische omgeving. Deze denk ik gevonden te hebben bij De Riethorst Stromenland. De organisatie heeft haar eigen specialismen en expertisecentra en timmert aan de weg als het gaat over ontwikkeling op diverse gebieden. Daarbij heeft de ouderenzorg altijd al mijn specifieke belangstel-

ling gehad. Het is een mooie doelgroep waarin de maatschappelijke ontwikkelingen volop dynamiek geven, maar ook extra alertheid vragen om goed te blijven zorgen voor de kwetsbare ouderen in onze samenleving,” legt Mireille uit.

Kennismaken

Mireille heeft ‘ongelooflijk veel zin’ om aan de slag te gaan: “Ik ben resultaatgericht en vind het

‘Ouderenzorg heeft mijn specifieke belangstelling’ vanuit dat oogpunt belangrijk om mensen te motiveren. Op strategisch niveau gaat het niet altijd over de cliënt, maar ik vind het essentieel steeds te kijken naar de

toegevoegde waarde voor de cliënt bij de dingen die we doen. Ik werk samen met mensen door de hele organisatie en wil dan ook graag investeren in goede relaties. En dat op een transparante en informele manier. Verder denk ik graag mee over mooie initiatieven die maatschappelijk bijdragen,” zo vertelt ze. De maand december staat vooral in het teken van kennismaken. “Ik ga graag in gesprek met medewerkers en cliënten en ben benieuwd waar ze trots op zijn of waar uitdagingen liggen.”

Braintrainer voor bewoners Altenahove Bewoners van de gesloten afdelingen van verpleeghuis Altenahove beschikken sinds kort over een braintrainer. Een geschenk van het Almkerkse Genootschap ’t Goede Doel, een stichting die geen geld geeft maar rekeningen van nuttige zaken vergoed. Vanaf het eerste moment is het apparaat geliefd in alle huiskamers. Met de braintrainer kunnen mensen concentratie, geheugen en visualisatie trainen. “Het zijn korte, uitdagende puzzels waarmee je spelenderwijs je hersenen actief houdt. De braingames zijn de perfecte hersengymnastiek”, vertelt Lisanne Verstegen, coördinator welzijn en vrijwilligers.

Familieavonden leveren nuttige tips op

Spellen en muziek

De braintrainer biedt ongekende mogelijkheden voor de bewoners. Zo krijgen alle bewoners een eigen account waarop hun voorkeuren staan voor de spellen. Maar bijvoorbeeld ook alle verjaardagen van de medebewoners staan erin. Ze kunnen inloggen door op de eigen foto te klikken. Naast spelletjes biedt de braintrainer herkenbare muziekjes die bij gebruikers een reactie uitlokken.

Sinds 1 maart 2015 werken alle zorgteams van De Riethorst Stromenland volgens het principe van zelfsturing. “Een hele nieuwe manier van werken voor onze medewerkers. Om te weten hoe het eerste half jaar door de cliënten en familie is ervaren, hebben we onlangs familieavonden op onze zorglocaties georganiseerd. En daar hebben we veel nuttige tips gekregen”, vertelt manager zorg Henny van der Weide die als leidinggevende van alle locatiemanagers verantwoordelijk is voor de zelfsturing.

Familiefoto’s

Familie kan de braintrainer ook gebruiken. Bijvoorbeeld om oude foto’s van een USB-stick te bekijken. “Zo ontstaan vanzelf gesprekken tussen bewoners onderling, maar ook als familie op bezoek komt”.

Bijzonder bad voor bewoners De Lemmenskamp Bewoners van zorgcentrum De Lemmenskamp beschikken sinds kort over een ergonomisch kantelbad. Zij kunnen via een deurtje in bad stappen en er comfortabel in zitten. Zodra het bad vol water is gelopen, kan het bad met één druk op de knop in een ligstand gekanteld worden. De persoon in bad kan gewoon blijven zitten en glijdt niet weg. Daarna kan een verzorgende het bad op werkhoogte brengen en de bewoner helpen bij het wassen.

De Rabobank schonk het zorgcentrum € 7.500,--voor het bijzondere bad.Nog eens € 5.000,-- was nodig om het te kunnen kopen. Dat geld haalde De Lemmenskamp zelf op tijdens de Woudrichemse markt, die eens per twee jaar wordt gehouden.

6

Dolgelukkig De bewoners van de tweede verdieping zijn dolgelukkig met het nieuwe bad. Activiteitenbegeleider Rita Vink “Niet iedere verdieping had een eigen bad en de bewoners moesten hiervoor tot voor kort naar de derde verdieping. We vinden het fijn dat we op deze manier een bijzonder object hebben kunnen aanschaffen waar anders geen geld voor is.”

Metamorfose badkamer Rita vertelt dat na de komst van het kantelbad een metamorfose voor de hele badkamer op de tweede verdieping is gepland. “Er is een speciale stoel voor schoonheidsspecialisten gekocht en de ruimte wordt geverfd. Daarnaast komen er kastjes, spiegels en leuke spulletjes. Het wordt zo een kleine wellnessruimte waar we bewoners kunnen verwennen.”

T

ijdens de bijeenkomsten kwamen vooral praktische zaken aan bod. “Dat verzorgenden bijvoorbeeld soms niet zichtbaar zijn, omdat ze achter hun computer met hun nieuwe administratieve taken bezig zijn. Dat geeft familie het gevoel dat ze minder tijd besteden aan de bewoners.”Er waren ook algemene zorgen. Dat er flink wordt bezuinigd en dat de zorg in Nederland daaronder lijdt. Eigenlijk was 90 procent van alle zorgen hierop terug te voeren. Zelfsturing heeft deze zorgen versterkt.”

Zaken bijsturen De familieavonden leverden volgens de manager zorg ‘veelal begrijpelijke reacties op in deze fase’. “Zelfsturing is nog maar net uitgerold. Mensen moeten daar in groeien en aan wennen. Als organisatie

hebben wij bij de start gezegd: binnen twee jaar moeten de voordelen overal zichtbaar zijn.Voor een organisatieontwikkeltraject is zo’n periode gebruikelijk. Maar ik begrijp heel goed dat iemand in de laatste fase van zijn leven hier anders tegenaan kijkt. Twee jaar is dan lang. Daarom hebben we besloten nu al enkele zaken bij te sturen.”Zo heeft het managementteam besloten direct te investeren in gebruiksvriendelijke systemen die de administratieve taken van de zorgteams ondersteunen en het aantal overlegsituaties kunnen terugdringen. “Ook kijken we of tijdelijke hulptroepen mogelijk zijn. Verder hebben we een klankbordgroep opgezet waarin zorgteams zaken kunnen aangeven waar ze dagelijks tegenaan lopen. Zo komen praktische zaken sneller in beeld.”

Meer tijd voor cliënten De manager zorg benadrukt dat zelfsturing al veel goeds heeft gebracht. “Het grote voordeel is dat we als zorgorganisatie heel transparant zijn geworden. Alles wat voorheen inefficiënt verliep komt er nu uit, omdat de managementtaken door anderen zijn overgenomen. Dat is een kans voor ons als organisatie om alle niet-goedlopende zaken aan te pakken. Hierin zit uiteindelijk de grote winst van zelfsturing: doordat teams zelf zaken kunnen beslissen en niet eerst moeten overleggen met het management, komt er meer tijd voor de cliënten. En dat is wat in ons dagelijks werk voorop staat.”

Geert Wikkers is 52. En door de ziekte van Huntington ongeneeslijk ziek. Maar niet als hij muziek maakt. Dan staat Geert in zijn kracht en is hij even onsterflijk.

heeft altijd een Muziek belangrijke rol gespeeld in het leven van Geert.

Vanaf zijn zeventiende is hij fan van Bruce Springsteen. “Zijn songteksten spreken me erg aan. Ik ging nog meer muziek luisteren toen ik ontdekte dat ik drager ben van het Huntington-gen. Natuurlijk stond mijn wereld op z’n kop. Ik was 30. Mijn moeder had de ziekte ook. Ik wist dus wat me wachtte. Maar ik was nog niet ziek en vond veel rust in de muziek.” Hoewel muziek hem zo raakt, bespeelde Geert nooit een instrument. Dat gebeurde pas op de dagbehandeling van zorgcomplex De Kloosterhoeve waar de Beuninger drie jaar geleden voor het eerst kwam. “Ongeveer tweeënhalf jaar geleden startte Arthur van Meurs hier met muziektherapie. Ik maakte kennis met diverse instrumenten. Uren bespeelde ik zijn elektrische gitaar. Altijd op gevoel en in mezelf gekeerd. Geen behoefte aan lessen.”

De Bob



8

Tijdens een karaokesessie merkte muziektherapeut Arthur dat Geert

van

De Kloosterhoeve

een mooie stem heeft. “Een rauwe, maar kwetsbare stem. Een echte verteller, zoals Bob Dylan.” Arthur stimuleerde Geert er meer mee te doen. “Ik vond het eigenlijk vreselijk om mezelf te horen. Kon ook geen teksten onthouden. Maar Arthur gaf me zelfvertrouwen en

‘Open brief aan mijn familie’

Zelfvertrouwen

Dylan

door veel te oefenen, zing ik nu graag. De hele dag eigenlijk.” Geert zong tot voor kort vooral covers. Die sloegen meestal op zijn situatie, zoals ‘Help’ (The Beatles) of ‘Cry’ (Van Morrisson). Arthur verzorgde hierbij de muziek en nam de nummers op. “Dat klonk zo goed dat ik verder durfde te denken en vorig jaar in Frankrijk mijn eerste songtekst schreef. Het liedje heet Mixed-up World en gaat over mijn ziekte. Over hoe ik ermee omga. Het is een soort open brief aan mijn familie. Alle zware momenten zitten erin: het verdriet, de onmacht en zelfs dat ik ooit bij de trein stond omdat ik niet verder

wilde leven. Door zulke heftige periodes te bezingen, kan ik ze achter me laten. De pijn verdwijnt zodra ik het heb opgeschreven. En bij het zingen zijn er geen emoties die me verlammen. Dan voel ik me juist sterker dan ooit. Intussen hebben we drie eigen nummers opgenomen. We hopen snel onze eerste cd uit te brengen.”

Muzikanten

Arthur geniet van elk moment muziek maken met Geert. “Ik deed onlangs mee aan een landelijk onderzoek op De Kloosterhoeve. Doel hiervan was aantonen welke invloed muziektherapie heeft op de communicatieve en expressieve vaardigheden van Huntingtonpatiënten. De uitslag is nog niet bekend. Maar als ik naar Geert kijk dan weet ik het antwoord wel; Muziek heeft hem zoveel goeds gebracht. Hij uit zich beter, zijn zelfvertrouwen is gegroeid en de muziek heeft zijn leven weer kleur gegeven.” Geert vult Arthur aan: “Als we samen muziek maken, dan ben ik niet bezig met ziekzijn. Dan zijn we ook geen therapeut en cliënt, maar gewoon muzikanten.”

Afasiekoor van start in Slotjesveste

Voor wie het spreken moeizaam gaat, kan zingen uitkomst bieden. Zingen verbetert en bevordert namelijk het spreken. In gezondheidscentrum Slotjesveste in Oosterhout start volgend jaar een afasiekoor. Speciaal voor iedereen die te maken heeft met afasie.

Verbouwing in volle gang na verhuizing bewoners Op 22 september verhuisden de bewoners van afdeling de Wilgenroos van verpleeghuis Altenahove in Almkerk naar De Riethorst in Geertruidenberg. Het was voor iedereen een drukke dag die gelukkig vlekkeloos verliep. ’s Ochtends was er in de Almzaal in Almkerk een muzikale koffie en een uitgebreide brunch. Rond half drie arriveerden de bussen om de bewoners naar De Riethorst te brengen. Bij hun nieuwe tijdelijke thuis lag de rode loper uit.

L

ocatiemanager Nicole Koopmans kijkt met tevredenheid terug op de verhuizing. “We hadden een behoorlijke planning en het is fijn dat het allemaal zo goed is verlopen.” Ze was ook ontzettend blij met de inzet van medewerkers, vrijwilligers en veel familieleden op de verhuisdag. “Zonder hen hadden we het nooit kunnen redden.” Ervaringen De eerste dagen in De Riethorst waren wennen voor veel bewoners, vertelt medewerkster Diana Eijkhout. “Het was voor iedereen zoeken waar de wc is of welke deur toegang geeft tot hun kamer. Maar alles bij elkaar genomen, valt het allemaal reuze mee.”

10

Verbouwing Nu de oude Wilgenroos leeg is, wordt er in Altenahove hard gewerkt aan de verbouwing en uitbreiding van de afdeling. “De bewoners van de Akkerwinde zien en horen naast hun woonkamer een nieuw pand gebouwd worden”, vertelt Nicole Koopmans. Niet alleen bewoners, ook medewerkers merken dat er gewerkt wordt. “De personeelsingang is veranderd, de routes van en naar

de linnenkamer en afvalverwerking zijn gewijzigd en sommige werkplekken zijn verplaatst.” Planning De verbouwing van de Wilgenroos zelf duurt tot eind mei 2016. Daarna worden de entree, het restaurant en de gang naar de Wilgenroos nog verbouwd. Alles bij elkaar duurt de verbouwing 1,5 jaar.

Pendelbus Voor familie rijdt er tussen Almkerk en Geertruidenberg een pendelbus, zodat de bewoners ondanks hun tijdelijke thuis toch hun vertrouwde bezoek kunnen ontvangen. Wilt u gebruikmaken van onze busservice tussen Altenahove en De Riethorst? De bus rijdt iedere woensdag en zaterdag om 13.30 uur heen en om 15.30 uur terug. U dient zich 24 uur van tevoren aan te melden via de receptie van Altenahove, telefoon 0183 662700.

‘Samen zingen verbetert de spraak’

Wie na een beroerte zijn spraak verliest moet revalideren bij een logopedist. Irene Gouman werkt als logopedist bij De Riethorst Stromenland en behandelt dagelijks mensen met afasie. “Na een intensieve behandelperiode merk ik vaak dat cliënten behoefte hebben aan meer begeleiding. Dat heeft me aan het denken gezet en ik ben me gaan oriënteren op de mogelijkheden voor afasiepatiënten om bewust met hun spraak bezig te zijn ná hun therapie.” Zingen blijkt de oplossing. “Onze taal wordt gestuurd vanuit onze linkerhersenhelft. Terwijl we kunnen zingen dankzij onze rechterhersenhelft. Vaak lukt zingen bij mensen met spraakproblemen dus nog prima. Het blijkt een laagdrempelig verlengstuk van de logopedie.”

Zij helpen cliënten bij het zingen. Arthur: “Het gaat er niet om of je kunt zingen. Het gaat erom dat je weer kunt ervaren dat je een uur lang vloeiend jezelf kunt uiten. Want dat brengt het afasiekoor teweeg.” Irene: “Het koor is geschikt voor wie niet meer op woorden kan komen die vroeger zo vanzelfsprekend waren. Of wie moeite heeft met taal en spreken. Maar ook mantelzorgers van iemand met afasie zijn welkom. Het werkt namelijk positief voor cliënt én mantelzorger om samen te zingen. Bovendien voelt het lotgenotencontact vaak vertrouwd.”

Vloeiend jezelf uiten Het afasiekoor staat onder deskundige begeleiding van de logopediste en muziektherapeut Arthur van Meurs. Aanmelden

Het koor start begin 2016. Elke woensdag tussen 14.00 en 15.00 uur komen de leden samen in de multifunctionele ruimte in Slotjesveste. Deelname kost € 10,-- per maand. Hiervoor krijgen de deelnemers een liedjesmap, professionele begeleiding van een logopedist en muziektherapeut en is er gelegenheid voor koffie en thee na afloop. Aanmelden kan via [email protected], [email protected] of via 06 20195666.

Met een brandweerwagen op de stoep en een brandalarm dat afging, leek het woensdagavond 11 november even helemaal mis in woonzorgcentrum Mauritsstaete in Geertruidenberg. Gelukkig was het maar een oefening.

Nuttige brandweeroefening ‘Van fouten moet je leren’

H

et is kwart over zes als in Mauritsstaete het brandalarm afgaat. Vanaf de tweede verdieping komt er rook uit het appartement van mevrouw De Fijter. De 88-jarige bewoonster heeft haar appartement beschikbaar gesteld voor de brandweeroefening. Een rookmachine en brandsimulator met lampen bootsen het vuur na. “Ik vind alle actie in huis prachtig. Ik ben zelf 20 jaar gediplomeerd LOTUS-slachtoffer geweest en heb dus vele oefeningen voor hulpverleners meegemaakt. Ik zei ook meteen ja toen ze me vroegen of ik mee wilde werken. Maar zelf LOTUS spelen, wilde ik niet. Da’s veel te vermoeiend. Bovendien zouden de bhv’ers niet weten of ik echt iets mankeer of niet. Ik speel altijd zeer overtuigend.”

Op de proef

12

De rol van LOTUS is deze avond weggelegd voor Bert van de Wouw (68), gediplomeerd LOTUS-slachtoffer uit Kaatsheuvel. Hij speelt de zoon van mevrouw De Fijter en gaat helemaal op in zijn rol. Als de brandalarmen afgaan, raakt hij volkomen ‘in paniek’. Bedrijfshulpverleners (bhv’ers) Monique Peters (woonzorgbegeleider) en Marjo van Hooren (verzorgende) hebben de grootste moeite hem in bedwang te houden. Steeds als ze hem geëvacueerd hebben naar een brandwerende ruimte (het trappenhuis), komt hij er weer uit. Om zijn vrouw te zoeken die nog op het toilet zit. Om een glaasje water te halen vanwege zijn door rook geprikkelde keel of om zijn portemonnee uit het brandende appartement te halen. Het is niet alleen de LOTUS die de dames op de proef stelt. De ‘brand’ in de avonduren met slechts drie medewerkers in huis en twee medewerkers in

de aanleunwoningen, vraagt alle aandacht. Overal blijken namelijk nog bewoners aanwezig: op balkons, in badkamers en wc’s. Als tien minuten na het brandalarm de brandweer arriveert, is de bhv-taak nog niet voorbij. Achttien minuten na de brandmelding wordt de laatste bewoner van het toilet gehaald. Gelukkig is de brand dan intussen ‘brand meester’.

Evaluatie

Direct na de oefening volgt de evaluatie. Hoewel de drie bhv’ers samen 21 mensen hebben geëvacueerd en een heleboel volgens de bhv-regels hebben gedaan, krijgen ze na afloop een flinke lijst aandachtspunten mee. “Er is geen poging ondernomen zelf de brand te blussen, slachtoffers werden langs de brandhaard geëvacueerd, er werd geen hulp ingeroepen van geëvacueerde bekwame familieleden om de geëvacueerden bijeen te houden en de brandweer werd bij aankomst door niemand opgevangen en geïnformeerd over de situatie”, vat Arjan Overduin de situatie samen. Hij is als hoofd bhv betrokken bij alle brandweeroefeningen binnen De Riethorst Stromenland. Hij vertelt dat bhv’ers eenmaal per jaar hun vaardigheden trainen en er een grote oefening op locatie is. Nu dus Mauritsstaete. “Die oefeningen zijn noodzakelijk om de veiligheid in onze huizen te waarborgen.”

Leren van fouten

De drie bhv’ers vegen na afloop het zweet van hun voorhoofd. “Pff, wat komt er veel op je af op zo’n moment”, zegt de een. “En wat erg dat ik iemand op het toilet had laten zitten, omdat ik die ruimte niet had gecontroleerd”, reageert de ander. Arnold de Graauw van het gelijknamige opleidingsbedrijf dat de ontruimingsoefening begeleidde, benadrukt dat de dames juist van de fouten moeten leren. “Daarom oefenen we ook.” Bewoonster mevrouw De Fijter is als ervaren LOTUS milder in haar oordeel: “Het ging helemaal niet slecht voor een eerste oefening. Ik heb echt veel goede dingen gezien. En een volgende oefening help ik zeker weer mee.” Die volgt al binnen een half uur. Dan is de volgende groep bhv’ers aan de beurt om te oefenen.

In opvallende groene blousjes wandelen Tesse Janssen en Esther Gennesen door het restaurant van woonzorgcentrum De Stroming in Waspik. Het is niet alleen hun bedrijfskleding die opvalt. De meiden hebben beiden een verstandelijke beperking.

W

aar Tesse met een brede glimlach rondstapt, glimlacht Esther timide naar de ouderen die ze hun bestelling brengt. Met vele kopjes op haar dienblad is ze in opperste concentratie. Maar wie had nou wat besteld? Ze komt er niet uit en moet een vrijwilligster van de handwerkclub om hulp vragen. Esther baalt er zichtbaar van. “Ik vond dat stom om te vragen. Ik had het moeten weten”, zegt ze even later tegen haar begeleidster Judith Baaijens die in De Stroming toezicht houdt op de twee medewerksters van Samen Top. Judith legt uit dat maar weinig mensen zo’n grote bestelling zouden kunnen onthouden. En dat niemand dat ook van Esther verwacht. “Je hebt het juist hartstikke goed gedaan. Je hebt om hulp gevraagd. Zo kwam je erachter wie wat had besteld. Heel goed gedaan dus!”

ze een certificaat voor Gastvrouw of Assistent horeca. Zo hebben we voor elke medewerker van Samen Top een functieprofiel opgesteld. Ieder kiest zijn eigen profiel. Het maakt ons hierbij niet uit wat iemands niveau is. Iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten. En die willen we benutten en inzetten. Voor de één is het smeren van een boterham een hele opgave en voor de ander is het bedienen van het terras een leuke uitdaging. Werk je graag in de drukte, of liever in een rustige omgeving, ga ja graag naar buiten of blijf je liever binnen. Alles kan.”

Iedereen heeft kwaliteiten

Tips en trucs Terwijl Tesse een dienblad vol kopjes rondbrengt, vult Esther lege kopjes met koffie of thee. Op elk gevuld theeglas zet ze een schoteltje. “Dat is om het water warm te houden. Een trucje dat ik van Tesse heb geleerd. Zij doet dit werk al langer dan ik.” Tesse knikt trots. “Ik ben hier voor de zomer al begonnen. Ik ken alle mensen ook al. Ze zijn aardig voor me.” Een bewoner aan de tafel bij de handwerkclub reageert op de goedlachse Tesse: “In het begin dacht ik: dat is een gehandicapt meisje. Nu denk ik: dat is Tesse. Ze hoort er gewoon bij. Jammer genoeg is ze er alleen op maandag.Want ze zet de lekkerste koffie van iedereen.” Tesse is verguld met het compliment. De lege kopjes op haar dienblad rinkelen ervan. Als ze terugloopt naar de keuken krijgt ze van Judith de tip om niet te veel lege kopjes tegelijk op het dienblad te zetten.

14

Vaardigheden trainen Judith legt uit dat Tesse en Esther niet zomaar bij De Stroming zijn. “Samen Top staat voor: Samen trainen. Samen ontwikkelen. Samen plezier maken. Ze moeten dus ook bepaalde vaardigheden trainen. Daarom geef ik ze tijdens het werk aanwijzingen. Als ze alle zeven gevraagde vaardigheden mét en zonder begeleider laten zien, verdienen

Iets terug doen Als het tegen half twaalf loopt, ruimt de handwerkclub alles op. Tijd voor de afwas. Tesse is blij dat er een vaatwasser is. “Ik vind dit niet zo leuk.” Esther vertelt dat ze het vaak bij haar oma doet. “Maar ik bak veel liever taarten dan dat ik moet afwassen.” Als activiteitenbegeleider Mieke Kuijsters die wens hoort, biedt ze Esther de mogelijkheid om eens per maand te komen bakken op de meerzorgafdeling samen met een vrijwilligster van De Stroming. Als begeleidster Judith het aanbod hoort, prijst ze de welwillendheid van De Riethorst Stromenland om de Samen Top-medewerkster deze kans te bieden. Mieke reageert: “Als zorgcentrum krijgt De Stroming hulp van velen uit het dorp. Het is fijn om iets terug te doen.” Meer locaties Samen Top uit Waspik is een dagbesteding die iedereen met een lichamelijke of mentale beperking en een afstand tot de arbeidsmarkt een kans wil bieden. Elke medewerker komt mét een eigen begeleider op een werkplek naar keuze werken. Samen Top voert gesprekken met meerdere zorglocaties van De Riethorst Stromenland.

Gezellige drukte jaarmarkt De Riethorst Verpleeghuis De Riethorst in Geertruidenberg hield eind oktober haar jaarlijks terugkerende markt. Het was een gezellige drukte op het Rietplein, waar standhouders in zo’n 26 kramen hun koopwaar hadden uitgestald. Cliënten en bezoekers trokken hun portemonnee voor prachtige spullen, het Rad van Avontuur en de loterij.

Woerkumse mert in De Lemmenskamp De jaarlijkse Woerkumse Mert in De Lemmenskamp was een groot succes. Bezoekers konden er terecht voor (zelfgemaakte) spullen en een proeverij. Er was een heus kampioenschap ‘Sjoelen op een grote bak’ en aanwezigen konden een gokje wagen bij het Rad van Avontuur. Hoogtepunt was een optreden van het plaatselijke Vischwijvenkoor.

16

Winterfair in Altenahove Ook op de winterfair in Altenahove werd er gezongen. Daar trad Meidenkoor Woest Genoegen op met Nederlandstalige evergreens. Er waren verder volop kraampjes. En deelnemers aan de loterij konden een kerstdiner voor twee personen winnen. De opbrengst van de jaarmarkten en winterfair gaat naar extra activiteiten voor bewoners van de zorglocaties.

Tafels voor De Riethorst Verpleeghuis De Riethorst heeft elf tafels cadeau gekregen van Brokx Projectinrichting uit Oosterhout. Met de schenking wil het bedrijf tonen dat het maatschappelijk verantwoord ondernemen belangrijk vindt. Locatiemanager Radmer Schalkx is verheugd over het gebaar: “In de zorg moeten we kritisch met de gelden omgaan. Het belangrijkste is de ‘zorg aan bed’ voor onze bewoners. Ik hoop dat dit initiatief andere bedrijven stimuleert ons te helpen bij de aanschaf van nieuwe therapiemiddelen, meubilair of welzijnsactiviteiten voor onze bewoners’’.

‘Spiegelbeeld, vertel eens even, ben ik heus zo oud als jij?’ Het bekende liedje van zangeres Willeke Alberti is nog maar amper te horen als er luid ‘bingo’ klinkt door de zaal.

Het Rietplein zit afgeladen vol. Met negentig bingospelers, vrijwilligers en familieleden. Ze luisteren samen naar oude liedjes en strepen deze weg op hun muzikale bingokaarten. Na een korte controle van de volle bingokaart krijgt de bingoroeper, mevrouw Van Mook, een grote mand met levensmiddelen cadeau. Activiteitenbegeleidster Bonny de Jongh klapt in haar handen van vreugde als ze de grote prijs ziet. “Wat een ongelooflijke prijs. Wat heeft u geluk.” De prijswinnares glundert. Helemaal als even later blijkt dat ze per ongeluk een van de hoofdprijzen heeft gekregen. “Die mand hadden we straks pas willen weggeven, maar gewonnen is gewonnen. De prijs is nu van u”, vertelt de dj die de bingo verzorgt en net zo lang oude liedjes draait tot ook de allerlaatste bewoner een volle bingokaart heeft. De cadeaus zijn niet mis. Van een koffiezetapparaat en boeken tot kerstcd’s en een mand vol verzorgingsspullen.

Bewoners De Riethorst vallen twee keer in de prijzen 18

De bewoners van verpleeghuis De Riethorst in Geertruidenberg vielen in november twee keer in de prijzen: een compleet verzorgde muzikale bingo én een optreden van zangeres Willeke Alberti. En dat allemaal dankzij medewerkster Birgit van Kuijk die graag aan prijsvragen meedoet.

Prijsvraag De muzikale bingo is een initiatief van Do Social, een organisatie die zich inzet voor ouderen en kwetsbare mensen. “Het evenement is een gewonnen prijs”, vertelt medewerkster Birgit van Kuijk van de centrale keuken. “Do Social schreef in het voorjaar van 2015 een prijsvraag uit tijdens de ZorgTotaal beurs in Utrecht. Ik was daar, deed mee aan de prijsvraag en won een compleet verzorgde middag voor de bewoners van een zorglocatie. Ik heb gekozen voor De Riethorst, omdat ik daar als teammanager werk in de centrale keuken.” Gelukkig in het spel Birgit blijkt vaker gelukkig in het spel. Niet alleen bij Do Social, maar ook bij soepfabrikant Knorr wint ze een mooie prijs: een heus optreden van zangeres Willeke Alberti. Zater-

dag 21 november klinkt dan ook opnieuw het liedje Spiegelbeeld op het volle Rietplein. Maar dan live gezongen door Willeke Alberti zelf. Het is druilerig en koud als de Amsterdamse zangeres het podium betreedt. In de zaal zitten zo’n 150 bewoners van verschillende zorglocaties. Naarmate het optreden vordert, klaart het buiten op. En na het laatste liedje schijnt de zon uitbundig. “We hebben met Willeke het zonnetje in huis gehaald”, merkt de spreekstalmeester op. Brok in keel Willeke brengt inderdaad iets magisch teweeg met haar liedjes. Bewoners van diverse gesloten afdelingen klaren letterlijk op tijdens haar optreden. De bekende zangeres is er zelf door ontroerd, vertelt ze na afloop. “Het voelt zo goed om dit te mogen doen. Veel toeschouwers zijn door dementie ver afgedwaald in hun gedachten. Maar als ik zie hoe ze reageren op mijn liedjes. Allemaal bekende meezingliedjes die natuurlijk herinneringen oproepen. Dan raakt me dat enorm. Ik heb dan echt een brok in mijn keel.”

achterin de zaal gaan zitten, omdat ik echt moest huilen. Daar zaten nog een paar collega’s in tranen.” Bijzonder optreden Mevrouw Vingerhoets van het naburige woonzorgcentrum Mauritsstaete is ook uitgenodigd voor het bijzondere optreden. Ze heeft geen last van traantjes. Sterker nog, ze zwaait uitbundig met haar armen in de lucht. Als Willeke al zingend door de zaal loopt en pal voor haar stilhoudt en het nummer ‘Twee motten’ van Dorus zingt, klapt de bewoonster enthousiast mee. Ze glimlacht van oor tot oor.

Een grote glimlach draagt ook Birgit van Kuijk als ze Willeke in de polonaise over het Rietplein ziet stappen. Direct gevolgd door diverse vrijwilligers en medewerkers. De zangeres neemt opeens plaats naast een meneer midden in de zaal om voor hem te zingen. Het is typerend voor de zangeres. Ze heeft deze middag aandacht voor iedereen. Even een hand, een glimlach of knipoog. De artieste neemt uitgebreid de tijd voor alle aanwezigen. Dat doet ze tijdens en ná haar optreden. Na afloop nodigt ze iedereen uit om op de foto te gaan. Terwijl de rij achter haar groeit, hoort Willeke geduldig alle verhalen aan, ontvangt ze kussen en knuffelt ze zelf even hard terug.

“Wat ongelooflijk mooi wat hier gebeurt!”

Willeke is niet de enige die zichtbaar geraakt is. Leerling verzorgende Christine Schweig vertelt tijdens het optreden dat ze kippenvel over haar hele lijf heeft. “Wat ongelooflijk mooi wat hier gebeurt. Ik ben maar even

Birgit van Kuijk (l) won twee keer in korte tijd een prijs voor De Riethorst Stromenland.

Op nagenoeg alle zorglocaties van De Riethorst Stromenland zijn huisdieren toegestaan. Dieren zijn niet alleen aangenaam gezelschap, ze brengen ook leven in de brouwerij. Soms worden ze met een missie ingezet. Zo ook labrador Boomer in zorgcentrum Goezate.

W

Lekker uit in eigen huis met familiediner Met 84 gasten zat het familierestaurant in verpleeghuis Altenahove in Almkerk op woensdag 18 november helemaal vol. Voor het eerst waren ook de bewoners van zorgcentrum Antonia voor het diner uitgenodigd. De Almzaal in Altenahove heeft deze woensdagavond veel weg van een chic restaurant. Met mooi gedekte tafels, een gastvrouw bij de deur en obers in zwart-witte kleding. Gastvrouw Lisanne Verstegen (coördinator welzijn en vrijwilligers bij De Riethorst Stromenland) heet elke gast welkom en begeleidt hen persoonlijk naar hun tafel.

Vertrouwd en veilig

20

De grote tafel net voorbij de entree is voor de familie Crielaard die met acht personen op de bijzondere avond is afgekomen. Maja Crielaard vertelt dat het familiediner voor haar schoonvader, bewoner van Altenahove, het perfecte uitje is. “Naar een ander restaurant is niet te doen. Dan is hij al twee dagen van slag, omdat hij weet dat hij van huis moet. Hier heeft hij dat niet. Hij is lekker uit

in eigen huis. Vertrouwd en veilig.” Speciaal voor meneer Crielaard heeft de kok gezorgd voor een aangepaste maaltijd. Terwijl zijn tafelgenoten carpaccio eten, krijgt hij zijn eigen maaltje. “Heerlijk”, zegt hij. Het familierestaurant telt 84 gasten en 10 vrijwilligers. Zij hebben het druk deze avond. “Voor het eerst hebben we ook gasten moeten teleurstellen”, vertelt Lisanne. “Er was niet meer plek in het restaurant. Met tien vrijwilligers kunnen we het net aan.” Mirjam Heijmans is een van de vrijwilligers. Ze helpt samen met twee vriendinnen en heeft zelfs vrij genomen voor het familiediner. “Dat kost me geen moeite. Het is dankbaar werk.” Patricia Kivits bevestigt dat: “Anderen helpen geeft zoveel voldoening.” Ook vriendin Marion Heijmans reageert:“We

hebben het zelf zo goed en zoveel te geven. Ik raad iedereen aan dit ook te gaan doen.”

Cadeautje

Op het menu staat vanavond een ‘werelds’ viergangenmenu: Italiaanse carpaccio, Duitse noedelsoep, Wienerschnitzel met Vlaamse frietjes en als toetje Duitse apfelstrudel met ijs, slagroom en een Turks geluksarmbandje als cadeautje. Voor bewoonster mevrouw Van Delzen is het familiediner op zich al een geschenk. Ze is aanwezig met twee vriendinnen: mevrouw Van Mastrigt en mevrouw Blommaert uit Nieuwendijk. “We kennen elkaar al van kinds af aan. Maandelijks drinken we samen koffie. Uit eten is niet zo eenvoudig meer, maar dankzij het familiediner wel mogelijk. We komen de volgende keer zeker weer.”

ie de kamer van mevrouw Hakkers binnenloopt, wacht een vrolijk gekwetter van kanarie Pietje. Het beestje fluit elke passant vrolijk toe. Onder de vogelkooi staat een drinkbak met water en op tafel staat een doos hondenkoekjes. “Da’s voor Boomer”, vertelt de bewoonster. Ze doelt op de blonde labrador die sinds kort bijna dagelijks op bezoek komt. De hond komt samen met haar baasje activiteitenbegeleider Francisca Vos mee naar het Werkendamse zorgcentrum. Het teefje brengt niet zomaar gezelschap, de getrainde hulphond voert ook gericht taken uit voor verschillende bewoners op de gesloten afdeling. Francisca: “Boomer zetten we in om mensen te activeren in de huiskamer. Daarvoor gebruiken we bijvoorbeeld een belevingsmat en hondenkoekjes. Bewoners reageren hier goed op. Dankzij Boomer blijven ze alert en reageren ze sneller op elkaar. En als gesprekken stil vallen, brengt de hond eenvoudig het contact terug.”

Hulphond

Omdat Boomer bijzonder sociaal is, is de labrador de laatste tijd bewust ingezet op de kamer van mevrouw Hakkers. Kort voor de zomer verloor de Werkendamse haar vriendin in Goezate. “We trokken dagelijks samen op. Opeens was ze er niet meer. Ik heb het er heel moeilijk mee gehad. Ik was echt depressief en wilde zelf niet meer verder. Maar toen kwam Boomer. Zij heeft mijn leven weer zin gegeven”, vertelt ze openhartig. De bewoonster vertelt dat ze vroeger voor veel dieren heeft gezorgd. “Ik had een hond, duiven, kippen en konijnen. Ik kreeg altijd veel terug van mijn dieren. Ik ben blij dat ik nu van Boomer kan genieten. Ik zorg ook goed voor haar.” Die zorg neemt ze zo serieus dat ze andere bewoners er zelfs op wijst dat ze Boomer niet mogen voeren, omdat ‘haar hond’ anders thuis geen koekjes meer eet. En thuis dat is in haar eigen kamer. ‘Baasje’ Francisca Vos moet erom lachen. “Ja, Boomer is geliefd. Maar op meer plekken. Want als ze niet op Goezate is, werkt ze als hulphond in het Albert Schweitzer-ziekenhuis in Dordrecht. Daar vervult ze een speciale rol bij de bewegingstherapie waarvoor ze ook is opgeleid. Mevrouw Hakkers moet haar Boomer dus ook wel eens delen. Maar dat kan ze best. “Op die dagen heb ik gelukkig mijn Pietje nog. Mijn huisdieren zijn mijn alles hier.”

Boomer, een hond met een missie

schappelijk werker van De Riethorst Stromenland wees Angela eerder dit jaar op de zorgcarrousel in zorgcomplex De Kloosterhoeve. Rina: “Dat is een poliklinische inloop bij verschillende behandeldisciplines in het centrum voor Huntington in Raamsdonksveer. Het is niet alleen een kennismaking, maar ook een intake. We kijken waar de cliënt staat en geven een advies op maat. Ook aan eventuele mantelzorgers. Doel van de zorgcarrousel is advies voor de juiste ondersteuning om zo lang mogelijk zelfstandig thuis te wonen.” Rina deed als casemanager de intake bij Angela. Ze stuurde een uitgebreide vragenlijst naar haar huisadres ter voorbereiding op de zorgcarrousel en verwerkte alle antwoorden in een persoonlijk behandelplan. Alle gewenste behandeldisciplines betrok ze hierbij. “Toen Angela op De Kloosterhoeve langskwam, kon ze op één dag door alle specialisten gezien worden. Na afloop bespraken de behandelaars hun bevindingen en boden ze hulp op maat aan.”

gen.” Ze sprak met een arts, haar casemanager Rina, een fysiotherapeut, ergotherapeut, logopedist en psycholoog. Allen zeer deskundig op het gebied van Huntington. “Ze gaven adviezen en tips die ik gelijk in de praktijk kon gebruiken. Dankzij een van deze tips verslik ik mij niet meer zo vaak. Ook staan ze me bij en adviseren ze me bij mijn komende verhuizing en de aanschaf van een bakfiets.”

Rust

De zorgcarrousel was voor Angela een eerste kennismaking met het zorgcomplex dat zich helemaal richt op Huntingtonpatiënten. “Het is een mooie locatie. Kleinschalig, informeel en gezellig. Er is zelfs een kinderboerderij bij. De landelijke omgeving vind ik prachtig. Ik ervaar nu al rust door de wetenschap dat ik daar terecht kan als het nodig mocht zijn.”

‘Ik pluk elke dag, want elke dag is een cadeautje’

Met zorgcarrousel op één dag langs alle zorgverleners Ooit ging Angela Uijen als officier bij de Koninklijke Landmacht mee met internationale oefeningen voor de NAVO. Hoe anders is haar leven nu. De 44-jarige Angela heeft de ziekte van Huntington, is weduwe en verloor haar vaste baan in de crisis van 2013. Maar ze zit niet bij de pakken neer. Ze geniet van het leven. Speelt djembe, bezoekt graag het theater, fietst en wandelt en geniet van bezoekjes aan familie en vrienden.

22

De diagnose Huntington volgde in 1995 na een test in het Radboud ziekenhuis. “Mijn toenmalige echtgenoot en ik hadden een kinderwens. Daarom wilden we weten of ik erfelijk belast was met Huntington. Dat bleek het geval. Mijn vader had de ziekte ook. Ik wist dus wat het was. In ons gezin was alles redelijk bespreekbaar. Al was het wel afhankelijk van welke bui pa had, welk onderwerp je wilde bespreken en of je de boodschap met humor bracht.”

Hulp

Angela vertelt dat ze met haar oudste zus voor haar vader heeft gezorgd toen hij ziek was. Zelf krijgt de Zevenbergse hulp van maatschappelijk werk nadat ze in 2014 ziek thuis kwam te zitten.

Het viel niet mee een nieuwe baan te vinden. In oktober 2013 kreeg ze tijdelijk werk, maar dit alles gaf veel stress. “Na 350 keer solliciteren ben ik gestopt met tellen. De onrust die al deze onzekerheid met zich meebracht, heeft mijn Huntington verergerd. In de zomer van 2014 ben ik ingestort. Ik bleek ziek te zijn. Ik kreeg last van angsten. Sindsdien ben ik vergeetachtig, heb een korter lontje en reageer langzamer op alles. Gelukkig gaat het sinds een paar maanden veel beter dankzij medicijnen die me wat rust geven.”

Zorgcarrousel

Sinds deze roerige periode krijgt Angela hulp vanuit maatschappelijk werk. Zo kwam ook Rina van der Doelen op haar pad. De maat-

Nulmeting

Angela kijkt met een goed gevoel terug op de zorgcarrousel. “De dag stond in het teken van intakegesprekken. Het was een eerste kennismaking met de hulpverleners. En meteen een nulmeting van hoe ik er nu voor sta. Ik kreeg uitgebreid informatie over verschillende vormen van zorg die er zijn. Het is goed om te weten bij welke zaken ik hulp kan krij-

Voorlopig is het nog niet zover. Angela woont zelfstandig en kan nog bijna alles zelf. “Door structuur aan te brengen en hulp te vragen als ik iets niet kan lukt dat. Ik bof met veel lieve mensen om me heen. Ik pluk elke dag, want elke dag is een cadeautje.” En cadeautjes koopt ze soms voor zichzelf als ze iets moeilijks gedaan heeft. “Dan beloon ik mezelf met iets leuks. Ook is humor mijn wapen op moeilijke momenten. Ik tel mijn zegeningen en herinner mezelf hardop aan alle mooie dingen in het leven waarvoor ik dankbaar ben.”

De specialisten in de zorgcarrousel bespreken hoe ze Angela het beste kunnen ondersteunen

Extraatjes maken het leven aangenamer, maar ze zijn in de zorg helaas niet vanzelfsprekend. Gelukkig zijn er goede doelen zoals de Stichting Vrienden Stromenland. Dankzij hun donateurs kan de stichting wensen van bewoners verwezenlijken.

Fabels en feiten

rondom diabetes

W

ie last heeft van diabetes moet dagelijks letten op zijn voeding. Met de feestdagen voor de deur vraagt dat extra alertheid. Diëtiste Tessa Leering zet alle feiten en fabels over suikerziekte voor u op de rij.

Door de feestdagen dreigt de kans op zware diabetes Een mens heeft diabetes of niet. Zware of lichte diabetes bestaat niet. Maar ieder mens met diabetes is anders en krijgt een behandeling op maat. Er zijn mensen die een paar keer per dag insuline moeten spuiten omdat hun lichaam geen insuline meer aanmaakt. Andere mensen hebben nog wel insuline, maar te weinig of het lichaam reageert er niet goed meer op. Zij krijgen meestal tabletten zodat de alvleesklier meer insuline aanmaakt, of zodat het lichaam weer beter op insuline reageert.

FABEL Van veel snoepen krijg je diabetes Van alleen veel suiker eten krijgt u niet zomaar diabetes. Door andere oorzaken gaat er in het lichaam wat mis. De alvleesklier maakt niet meer genoeg insuline aan. Of het lichaam wordt ongevoelig voor insuline. Toch is het beter niet te veel te snoepen. Want in snoep zitten meestal veel lege calorieën. Hierdoor bestaat de kans op overgewicht en dit verhoogt het risico op diabetes.

FABEL

Mensen met diabetes mogen gewoon suiker eten Mensen met diabetes mogen suiker eten, maar liefst met mate. Van suiker stijgt de bloedsuikerspiegel snel en er zitten geen nuttige voedingsstoffen in. Het lichaam maakt overigens ook bloedsuiker aan uit ander voedsel (bijvoorbeeld melk, brood en aardappelen). Het is niet nodig suikervrije koekjes of gebak te kopen.

FEIT 24

Een goede planning voorkomt problemen Een goede voorbereiding van de feestdagen helpt om uw glucosewaarden onder controle te houden. Plan uw dagen. U kunt bijvoorbeeld ook tijd inplannen voor extra lichamelijke activiteit als compensatie voor de extra koolhydraten en calorieën. Plan -indien mogelijkhet menu. U kunt proberen het traditionele menu wat gezonder en diabetesvriendelijker te maken. Wanneer u uitgenodigd bent, kunt u wellicht aanbieden een gang van het menu te bereiden.

FEIT

Mevrouw Van Burgel van de afdeling Wilgenroos in verpleeghuis Altenahove had zo’n wens. Zij wilde zanger Simon Keizer ontmoeten. En een zoentje. Maar de gedachte dat hij écht langs zou komen, maakte haar zo nerveus dat ze haar wens veranderde.“Liever ging ze winkelen met actrice Rosa van Goede Tijden Slechte Tijden”, vertelt bestuurslid Cathy van Wijk van de stichting Vrienden van Stromenland. En zo werd een zoentje van Simon een zoen van Rosa. Want op woensdag 11 november stond de actrice op de stoep om mevrouw Van Burgel mee te nemen voor een middag winkelen in Oosterhout. Geluksmoment “Het is een van de wensen uit onze Opkikker-actie. Die heet zo omdat elke vervulde wens een opkikker voor de bewoners is. Het is ontzet-

tend dankbaar werk. Ik ervaar elke keer een geluksmomentje als ik met een bewoner kan praten over zijn wens die mogelijk nog eens uitkomt”, vertelt Cathy. Haar collega Ineke van Straten is al bijna 12 jaar bestuurslid. Ze vertelt dat de stichting voorheen uitsluitend grote cadeaus schonk: een duofiets of een geluidsinstallatie. Prachtig, maar we moesten vaak zolang sparen dat we nauwelijks in beeld waren bij personeel, bewoners en familie. Dat maakte het werven van donateurs lastig. Met de Opkikker-actie is er sneller resultaat en zijn we meer in beeld.” Hulp Maar de Opkikker-actie kost ook veel geld. “Regelen dat een 102-jarige als VIP naar een voetbalwedstrijd van Ajax kan of een bewoner kan varen in de Biesbosch, dat gaat niet voor niets. We zoeken dus dringend donateurs”,

DONATEUR WORDEN? Doneren kan al vanaf € 5,-- per jaar via rekeningnummer: NL96 RABO 011 890 68 44 t.n.v. De Stichting Vrienden Stromenland. Wie het bestuur wil bijstaan, kan zich melden bij voorzitter Lisanne Verstegen: [email protected].

zegt Cathy. “Ook het personeel mag zich aangesproken voelen”, vindt Ineke. “Onze loterij start binnenkort weer en als elk personeelslid een boekje lootjes verkoopt, kunnen we weer vele wensen vervullen.” De dames hopen ook op extra handjes in het bestuur.“ Samen kunnen we dan nog meer regelen voor onze bewoners. Wie helpt?” Facebook De stichting heeft sinds kort een Facebookpagina. U kunt hen volgen op www.facebook.com/stichtingvriendenstromenland.

‘Samen extraatjes regelen voor bewoners’

Gewoon lekker eten Graag willen we dat de bewoners van onze zorglocaties net als vroeger onderdeel uitmaken van de maatschappij. Dat ze op de hoogte blijven van wat er in hun dorp of stad gebeurt, en dat ze vrienden, familie maar ook de naaste buren uit de omgeving kunnen ontmoeten. Daarom hebben we onze restaurants in De Lemmenskamp in Woudrichem, Mauritsstaete in Geertruidenberg, Slotjesveste in Oosterhout en De Stroming in Waspik opengesteld. Want er is niets gezelliger dan samen eten. Of onder het genot van een kop koffie met iets lekkers even bij te praten. Woont u in de naaste omgeving van een van onze zorglocaties en mist u het contact met anderen? Stap dan vooral eens binnen in een van de vier restaurants voor een lekkere en gezonde maaltijd of een kopje Magazine aanvragen koffie. Onze koks, Wilt u liever eerst eens lezen medewerkers hoe mensen onze restaurants en de bewoners ervaren, vraag dan het magavinden het gezellig zine Gewoon lekker eten bij als u komt. De Riethorst Stromenland aan. U kunt hiervoor een mail sturen naar communicatie@ drsn.nl of bellen met Denise van Miert onder telefoonnummer 0162 582050.

Trots op 140 jaar zorg thuis

26

Dit jaar is het 140 jaar geleden dat het Kruiswerk in Nederland begon. Dat was in Hilversum waar in 1875 de eerste thuiszorgactiviteiten plaatsvonden. Deze particuliere initiatieven maakten zorg thuis mogelijk.

In de afgelopen 140 jaar heeft de thuiszorg zich enorm ontwikkeld. De wijkverpleging is ook niet meer weg te denken uit de Nederlandse zorg en samenleving. Reden voor branchevereniging ActiZ, Amaris Zorggroep, HilverZorg, Inovum en Vivium Zorggroep om speciale aandacht te besteden aan dit bijzondere jubileum. Het jubileumjaar werd begin november geopend met de expositie‘Trots op 140 jaar Zorg Thuis’. Absoluut topstuk op de inmiddels afgelopen tentoonstelling was de pop van wijkverpleegster Antje Stieltjes uit 1898. Een nooit eerder

getoond voorbeeld van zorginnovatie. Komende tijd zijn er nog meer activiteiten rondom 140 jaar zorg thuis. Zo zullen alle gemeenten in Nederland het boek Van kruiswerk tot thuiszorg van de heer dr. J.J.C Huige ontvangen. Op deze wijze wordt nog eens vanuit historisch perspectief onder de aandacht gebracht dat de oorsprong van het kruiswerk/thuiszorg voortkomt uit de participatiesamenleving eind 19de eeuw. Hoe passend is dat in de huidige ontwikkelingen in de zorg!

or alle o v l a a i c e Sp gers mantelzoekrent voor een ander veel bet

Omdat u zo

rg. de Mantelzo aar Mantelzorg Dag van de het de Dag van t zom november is thorst Stromenland nie Dinsdag 10 sten helpen binnen De Rie ilieleden die hun naa Dit laten we fam niet in de we alle nen zijn kún Wij voorbij gaan. kbaar. Zonder uw steun en van bewoners lev ontzettend danliefde en inzet wordt het zorg. Door uw amer. gen een stuk aan lid? Bent u familie dinsdag 10 november Wanneer u op op bezoek komt, ligt bij uw naaste voor u klaar. Met s ker we er iets lek aar spreken dit kleine geb eid naar u uit. arh onze dankba lijke groet, Met vriende Stromenland De Riethorst

De Riethorst Stromenland bedankt

mantelzorgers Dinsdag 10 november was het de dag van de mantelzorg. Een speciale dag waar ook De Riethorst Stromenlang graag bij stilstaat. Waar zouden wij zijn zonder inzet en betrokkenheid van familieleden en vrienden van de cliënten. We zijn alle mantelzorgers die klaarstaan voor hun naasten ontzettend dankbaar. Dankzij hun inzet wordt het leven van veel bewoners net een stukje aangenamer.

Nieuwe bestemming gebreide wereldbol Altenahove Weet u het nog? In het voorjaar breiden de bewoners van zorgcentrum Antonia en verpleeghuis Altenahove samen een reuzenwereldbol. Die was bestemd voor de Oranjefeesten. De gebreide bol van 4 bij 4 meter en een dwarsdoorsnede van ruim 12,5 meter was uiteindelijk de opvallendste versiering in de straten van Almkerk. Omdat er zoveel uren werk in de gebreide bol zitten en de breisels nog prima her te gebruiken zijn, is besloten de wereldbol uit elkaar te halen en van de lappen breisel-dekentjes te maken. Bewoners van Antonia en Altenahove helpen mee aan de nieuwe creatieve opdracht.

Wereldbol van anderen

“We vinden het belangrijk dat wij een stukje van de wereldbol doorgeven in deze wereld, waarbij we ook onze eigen bewoners niet vergeten”, vertelt Lisanne Verstegen, coördinator Welzijn en vrijwilligers. “Er gaan enkele dekens naar onze wandelgroep, maar ook naar de stichting Het Vergeten Kind en naar projecten in Bosnië en Roemenië. Verder helpen bewoners de basisscholieren mee om mini-mutsjes te breien voor Innocent die hiermee aandacht vraagt voor eenzame ouderen. Op deze manier is de wereldbol van Altenahove en Antonia ook de wereldbol geworden van anderen. En dat is een mooie gedachte in deze tijd.”

Anas werkt als vrijwilliger in verpleeghuis De Riethorst en woonzorgcentrum Mauritsstaete in zijn woonplaats Geertruidenberg. Dat bevalt de Syrische vluchteling zo goed dat hij al drie dagen per week bewoners helpt.

‘In mijn cultuur help je anderen waar mogelijk’

H

28

et Rietplein staat deze donderdagmiddag vol rolstoelen met bewoners van De Riethorst. Ze maken zich op voor een wandeling door Geertruidenberg. Elf vrijwilligers staan klaar voor de begeleiding, waaronder de 27-jarige Anas. Met grote, vriendelijke ogen en een brede glimlach kijkt de Syrische vluchteling de wereld in. Bewoonster mevrouw Van Trier is blij om Anas weer te zien en vraagt hoe het met hem gaat. “Goed, dank u wel.” Anas zal niet snel antwoorden dat het slecht gaat; Ondanks de oorlog in zijn land kan hij in Nederland in vrijheid en veiligheid leven. Hij vertelt in aardig goed Nederlands dat de oorlog nooit uit zijn gedachten is. “Maar ik ben blij hier. Ik doe ook leuke dingen.” Zo is hij sinds bijna vijf maanden vrijwilliger bij De Riethorst Stromenland. “Ik wandel met de

bewoners. Bij slecht weer blijven we binnen en doen we spelletjes. Dan luisteren we muziek en drinken we koffie. Het is mooi werk”, vertelt hij.

Moeder

Vrijwilligster Patricia Rikken begeleidt Anas tijdens zijn vrijwilligerswerk. “Hij heeft me eigenlijk niet nodig. Hij doet het prima. Alleen kan hij wat schrikachtig zijn bij harde geluiden. Bijvoorbeeld van een knalpijp of een vliegtuig dat laag overkomt. Logisch als je uit een oorlogsgebied komt.” Patricia vertelt dat Anas erg zorgzaam is. “Dat zie je aan de kleine dingen. Dat hij een zakdoek langs een gezicht van een bewoner haalt, een weggegleden hand teruglegt op de leuning of gewoon even een hand vastpakt en iemand ergens bij helpt.” Voor Anas is het zorgen voor ouderen vanzelfsprekend.

“In onze cultuur behandel je elke oudere als je eigen moeder. Als ik iemand help met oversteken, zeg ik ook Kom, loop met mij, moeder. Of oom. Daarmee toon je dat je respect hebt voor ouderen.”

Speciale kamer

Anas vertelt dat er in Syrië geen verpleeg- of verzorgingshuizen voor ouderen zijn. “Daar neem je je ouders in huis en houd je een speciale kamer voor hen vrij. Syrische gezinnen zijn ook groot genoeg om met alle kinderen samen te zorgen. Ik moet wennen aan het idee dat ouders in een verzorgingshuis wonen en dat anderen voor hen zorgen. Dat is in

onze cultuur ondenkbaar. Familie is alles. Daar zorg je voor. Altijd. Dat is je belangrijkste taak. Ik zie wel dat iedereen hier goed zorgt voor de ouderen. Dat is fijn.”

lingen. Wij willen hier liever ook niet zijn. Maar thuis kunnen we nu niet wonen. We moeten dus wel ergens anders heen. Als de oorlog voorbij is, willen we terug naar Syrië. Dat is thuis.”

Thuis

Thuis was voor Anas tot 2012 Deir Ez Zor in Syrië. Hij woonde daar met zijn familie en werkte als verkoper van auto-onderdelen in de hoofdstad Damascus. “Dat deed ik tot begin 2011. Toen begon de gewapende opstand tegen de Syrische overheid van Bashar al-Assad. Dat werd een burgeroorlog met vele onschuldige slachtoffers. Ik ben meteen gaan helpen bij het rondbrengen van hulpgoederen aan getroffen burgers. Wij hadden een grote truck en konden veel spullen kwijt: kleding, water en andere spullen. Ik reed ’s nachts naar de hoofdstad om zo min mogelijk risico’s te lopen.

Anas heeft nauwelijks last van de cultuurverschillen. Wel heeft hij soms moeite met het nieuws, dat hij op de voet volgt. “Velen uit mijn land zijn gevlucht. Syrië is niet meer veilig. Door de burgeroorlog en door de terroristen van Islamitische Staat vallen dagelijks doden en worden steden verwoest. Mensen zoeken een veilige plek. Het maakt me verdrietig dat sommigen in de media kwaadspreken over vluchte-

“Familie is alles. Daar zorg je voor. Altijd.”

Het was heel gevaarlijk werk, want het Syrische leger kon denken dat we wapens vervoerden. Ik riskeerde dus mijn leven. Maar wilde graag helpen. En deed dat. Zoals vele Syriërs.”

Vluchten uit Syrië

Toen de situatie verergerde, besloot Anas’ familie te vluchten. “Mijn vader, moeder en twee zussen zijn in juni 2012 naar Turkije vertrokken. Ik bleef in Syrië, want ik was net verhuisd naar Damascus, had nog werk en wilde niet weg. Toen Damascus dagelijks onder vuur kwam en er constant helikopters overvlogen en luchtaanvallen waren, begreep ik dat ik niet kon blijven. Bijna twee maanden na mijn familie ben ik ook gevlucht. Ik heb al mijn spullen achtergelaten en ben vertrokken. Later hoorde ik van een vriend dat ons huis is gebombardeerd. Ik heb de foto’s gezien. Er is niks over van vroeger. Dat geeft veel pijn en verdriet, maar het belangrijkste is dat we nu veilig zijn. Dat is belangrijker dan spullen.”

Vluchtelingenwerk

Na vele omzwervingen kwam Anas in augustus 2013 in Nederland terecht. Sinds twee jaar woont hij in Geertruidenberg. Via Vluchtelingenwerk kwam hij bij verpleeghuis De Riethorst en woonzorgcentrum Mauritsstaete terecht. Ton Damen, coördinator vrijwilligers en welzijn van De Riethorst Stromenland, kreeg het verzoek Anas als vrijwilliger op te nemen. “Ik heb geen moment getwijfeld. Het is een gewone jongen, net als alle andere vrijwilligers hier. Het hart op de juiste plaats en met een ongelooflijke gedrevenheid om Nederlands te spreken. Hij loopt dus niet stilletjes rond, maar maakt echt contact met iedereen. Dat is mooi om te zien.”

30

Vrijwilligers Anas en René Jansen met mevrouw Van Trier.

Angela Krooswijk van Vluchtelingenwerk waardeert het zeer dat Anas de kans krijgt vrijwilligerswerk te doen binnen de zorgorganisatie. “Deze werkplek is erg belangrijk voor de integratie van Anas, maar ook voor alle mensen in de samenleving van Geertruidenberg. Ze raken op deze manier bekend met de mens achter het begrip ‘vluchteling’. Bekendheid met deze doelgroep is wenselijk, omdat onbekend onbemind maakt.”

Nederland zijn, kunnen op hem rekenen. “Taal is alles. Elkaar niet verstaan, zorgt voor onbegrip. Daarom help ik andere Syrische vluchtelingen bij vertalingen. Of ik ga mee naar de gemeente en de tandarts. Als ze trouwens horen dat ik vrijwilligerswerk heb, willen ze dat ook. Syriërs willen werken en iets terug doen voor Nederland. Ik zeg ze dan dat ze eerst de taal moeten leren. En geduld moeten hebben. De toekomst brengt dan wat zij willen.”

Iets voor elkaar doen

Toekomstplannen

Angela benadrukt hoe belangrijk het is dat vluchtelingen in het dagelijks leven van Nederlanders worden betrokken. “Zo leren ze de taal spreken en krijgen ze steeds meer contacten. Dat vergroot hun kansen op werk. Daar heeft uiteindelijk iedereen profijt van.” Anas bevestigt dat hij dankzij zijn vrijwilligerswerk steeds meer mensen in Geertruidenberg kent. “Het gaat goed met mij. Ik ontmoet hier nieuwe mensen en kan iets voor anderen betekenen. Dat geeft me weer een doel in mijn leven. Toen ik pas hier was, was ik depressief. Ik sprak de taal niet, moest thuisblijven en kon niet werken. Ik voel me zoveel beter nu. Het is heel moeilijk voor mij om niks te doen. Ik wil geen geld van de gemeente krijgen, dat is een belediging in onze cultuur. In Syrië heeft bijna iedereen twee banen. Je zorgt voor jezelf en helpt anderen waar mogelijk.”

Taal is alles

Anas helpt niet alleen de ouderen in De Riethorst en Mauritsstaete. Ook andere Syriërs die pas in

Hoe Anas zijn eigen toekomst ziet? “Zolang de oorlog in Syrië niet voorbij is, kan ik niet terug naar huis. Ik hoop wel ooit weer gelukkig te leven in mijn moederland. Met mijn familie. Zij zijn nog in Turkije. Tot die tijd maak ik er het beste van hier. Als mijn inburgering binnenkort officieel afgerond is, wil ik gaan studeren voor tandartsassistent. Dan heb ik een goede baan in de toekomst en dat is goed voor mijn familie. Tot die tijd is dit een beetje familie”, lacht hij naar mevrouw Van Trier in de rolstoel. Ze reageert met een grote glimlach: “Wat ben je toch een goede jongen.”

Proef De Stroming De hal in woonzorgcentrum De Stroming is deze zaterdag omgetoverd tot een gezellige, knusse wintermarkt en proeverij. Overal staan kraampjes met spullen die door de bewoners en vrijwilligers van De Stroming zijn gemaakt. Zo is er het kraampje van Will van den Hoven die samen met haar dochter zelfgemaakte dieren verkoopt. Het zijn prachtig gehaakte muisjes, hondjes en olifantjes in verschillende maten en kleuren. Er is zelfs een kangoeroe met in haar buidel een jong. Het verdrietdiertje is heel bijzonder.

Een kind kan haar of zijn verdriet in de bek van het beestje stoppen, zodat het weg gaat. De geinige inktvissen, die bijvoorbeeld aan sleutels of tas kunnen hangen, gaan het hardst. Will is lid van de handwerkclub van De Stroming. Verderop in de hal zitten de zussen Tonie Segers en Joke Meijer, die ook in deze handwerkclub zitten. Zij zijn al negen jaar vrijwilliger. Iedere week zetten ze zo’n 20 steken op de naald en dan breien de bewoners verder. ‘Het is echt leuk’ vertelt Joke. ‘Mensen zijn zo

Paella, poffertjes, hazenpeper en paté: het vond allemaal gretig aftrek tijdens de proeverij van woonzorgcentrum Mauritsstaete die eind oktober werd gehouden.

Lekker smullen van paella en poffertjes

32

dankbaar. Het is de fijnste dag van de week zeggen ze, en daar doe je het voor!’ Adrie Kuyten doet al ruim 25 jaar met plezier vrijwilligerswerk. Ze is begonnen met maaltijden rondbrengen en koffie serveren. Nu zit ook zij bij de handwerkclub. ‘Ik heb van alles gedaan hier, het is altijd gezellig’. En gezellig was het die zaterdag, want behalve de creatieve markt was er dit jaar een proeverij. Hier kon de bezoeker genieten van al het lekkers dat het restaurant van De Stroming biedt.

“De paella wordt nu buiten geserveerd! Kom allemaal naar buiten!” Kok Andy hoeft het maar een keer in de centrale hal van Mauritsstaete te roepen of er staat al een flinke rij voor zijn kraampje met enorme pan. Ook bij de poffertjeskraam staan bezoekers zich te verdringen. En een gratis lekker glas wijn? Daar zeggen niet veel mensen nee tegen. Bep van Geene, die bij haar vriend op bezoek is en even een rondje over de markt loopt, geniet ervan. Eerst een paar poffertjes en dan in de rij bij Andy voor een bord paella. “Hij smaakt anders dan in Spanje”, zegt ze als ze de eerste hap heeft genomen, “maar hij is erg lekker.” Als het bordje leeg is, wandelt ze langs de kraampjes, waar ze al snel een glas wijn aangeboden krijgt. Bij het kraampje van leverancier W&G kan er gesmuld worden van hazenpeper en paté. Accountmanager Edwin van Boxtel staat de hapjes uit te delen. Waarom hazenpeper en paté? “Omdat het voor veel mensen herkenbaar is”, legt hij uit. Edwin is erg enthousiast over de proeverij. “Dit zijn onze klanten, hier krijg ik feedback. Dat maakt het zo leuk om hier te zijn vandaag.”

Riet de Koning Lichttijd

Column

H

et is boeiend om te zien hoe we ieder jaar naar Kerstmis toe leven. In de winkels beginnen al vroeg de eerste tekenen. Het is een feest om naar het tuincentrum te gaan, bijna een sprookje. Op vele plaatsen worden kerstmarkten georganiseerd, die druk worden bezocht. Overal komen lichtjes en glittertjes. Een mooie tijd in een donkere periode van het jaar.

Liefde, respect en gelijkwaardigheid In het verleden kenden de mensen in de donkere tijd van het jaar het feest van de Zonnewende, ook bekend als het Midwinterfeest, waarbij de terugkeer van het licht werd gevierd. Mensen verlangden naar meer licht. Ook wij hebben in de winterdagen, als het lang en vroeg donker is, behoefte aan licht. Lampen en kaarsjes zijn belangrijk. De behoefte aan licht is een essentiële levensbehoefte om als mens te kunnen functioneren. Het heeft zijn doorwerking op heel ons mens zijn, ook geestelijk. Kerstmis is een feest dat wordt gevierd op dezelfde tijd als het Zonnewendefeest, maar met een extra inhoud. We vieren de geboorte van een lichtmens, iemand die vocht tegen de duistere kant van de wereld. Hij verspreidde de boodschap van liefde, respect en gelijkwaardigheid. Zijn geboorte wordt met Kerstmis weer verteld, met de wens dat er Licht mag zijn in ons en in ons leven. Ik wens u een lichtgevende Kersttijd toe.

Met het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd neem ik afscheid van mijn werk bij De Riethorst Stromenland. Dit is dan ook mijn laatste column voor Thuis. Dank aan u allen voor het vertrouwen, de mooie en prettige samenwerking en fijne ontmoetingen. Ik ben dankbaar voor de 12½ jaar dat ik bij u mocht zijn. Warme groet, Riet de Koning

Een column schrijven Iets voor u? Dit was haar allerlaatste column. Riet, dank voor je betrokkenheid en inzet. We hebben met plezier je columns gelezen en wensen je het allerbeste toe. Nieuwe columnist De redactie van THUIS is door het vertrek van Riet op zoek naar iemand die graag columns schrijft en zijn/haar kijk op de wereld met anderen wil delen. Dat mag eenmalig. Maar als u er zin in heeft, ook een jaar lang. Heeft u onze lezers iets te vertellen over de zorg of onderwerpen die de bewoners en cliënten van De Riethorst Stromenland aangaan? En bent u een cliënt, familielid, medewerker, vrijwilliger of op andere manier betrokken bij De Riethorst Stromenland? Dan nodigen we u van harte uit zich aan te melden. Aanmelden Aanmelden kan bij de redactie van Thuis. Dat kan via e-mail: [email protected] of per post: De Riethorst Stromenland, afdeling Communicatie t.a.v. redactie THUIS, Zalmweg 1C, 4941 VX Raamsdonksveer. We kijken uit naar uw reactie.

Puzzel Kipcocktail

Mariska Versteeg werkt als medewerker wonen op Goezate. Mariska: “Dit is een heel makkelijk recept, iedereen kan het maken. Ik heb het al een paar keer gemaakt met Kerstmis en iedereen vindt het lekker.”

Ingrediënten (4 personen) 400 gr kipfilet 200 gr hamblokjes mandarijntjes (uit blik) cherry tomaatjes ijsbergsla whisky cocktailsaus

Bereiding: Bak de kipfilet gaar, af laten 1dobbelsteentjes koelen en de kip daarna in snijden. de sla in stukjes en verdeel 2Snijd deze over de coupes. Meng de kipfilet, hamblokjes, 3 mandarijntjes en de cocktailsaus door elkaar. Verdeel het mengsel over de sla 4 in de coupes en giet er nog wat saus bovenop.

5

Garneer het geheel met wat gehalveerde cherry tomaatjes.

34

Weet u de rebus in deze Thuis op te lossen? Onder de juiste inzendingen verloten we vijf cadeaubonnen ter waarde van € 25,en een kleurboek voor volwassenen. Oplossing U kunt uw oplossing tot 1 maart 2016 opsturen naar De Riethorst Stromenland, afdeling Communicatie, Zalmweg 1C, 4941 VX Raamsdonksveer. Afgeven bij de receptie van uw zorglocatie mag ook. Alleen bewoners en cliënten van De Riethorst Stromenland komen in aanmerking voor een prijs. Medewerkers, vrijwilligers en relaties zijn uitgesloten als prijswinnaar. Rebussen Thuis nr. 2 De rebussen in de vorige Thuis leverden veel reacties op. Dank voor uw inzending. Uit de ene rebus kwam het spreekwoord: We zullen dat varkentje eens wassen. De andere oplossing kende de volgende vakantielanden: Oostenrijk, Griekenland, Portugal en Hongarije. De volgende winnaars hebben intussen hun prijs in ontvangst mogen nemen: mevrouw A.C. van Seeters-Koppenol De Stroming Waspik mevrouw C.A.J. Heesters De Riethorst Geertruidenberg mevrouw H.P. Rikkers-van Arkel Citadel Woudrichem de heer A.J. Anemaat Mauritsstaete Geertruidenberg mevrouw N. van de Giessen-De Peuter De Lemmenskamp Woudrichem

Zorg nodig? Ook in 2016 zijn wij er voor u!

Thuiszorg

De Riethorst Stromenland

www.deriethorststromenland.nl