EXTRA DIK nummer. Een lach delen, daar doe ik het voor BIJ DE RIETHORST STROMENLAND. Pepp4all. In dit nummer: Nieuw wondcentrum geopend

BEWONERSMAGAZINE

1

mei 2016

BIJ DE RIETHORST STROMENLAND

‘Een lach delen, daar doe ik het voor’ Mimakker Bonny de Jongh

In dit nummer: Nieuw wondcentrum geopend

EXTRA DIK nummer

Steun voor cliënt én partner: Pepp4all Door het lot aan elkaar verbonden

19

Colofon Stichting Vrienden Stromenland 30

4

Op tenen Prins Bernhard

21

Daarnaast zijn er (woon)zorgcentra en verpleeghuizen van De Riethorst Stromenland voor als thuis wonen echt niet meer gaat. We zijn er voor mensen die afhankelijk worden van professionele zorg en ondersteuning. Ook hebben we expertise in huis voor de verzorging en verpleging van mensen met dementie, de ziekte van Parkinson en de ziekte van Huntington. Met 1.300 medewerkers en ongeveer 800 vrijwilligers dragen we zorg voor ruim 1.000 cliënten. Ondersteuning door fysiotherapeuten, ergotherapeuten, diëtisten, logopedisten, psychologen, pastoraal verzorgers en maatschappelijk werkers (op locatie of aan huis) is binnen handbereik. De Riethorst Stromenland staat open voor samenwerking met partijen die kwaliteit van leven graag inhoud geven. We werken in de gemeenten Werkendam, Woudrichem, Geertruidenberg, Oosterhout en Waalwijk (Waspik).

16

11

33

Plezier voor alle leeftijden

38-39

De Riethorst Stromenland helpt mensen zo lang mogelijk zelfstandig te blijven wonen. Als zorgorganisatie bieden wij diverse diensten voor zelfstandig wonende ouderen, zoals thuiszorg, dagbesteding, dagbehandeling, revalidatie, logeren met zorg, alarmering en maaltijden aan huis.

9

Thuis is een uitgave van De Riethorst Stromenland en verschijnt drie keer per jaar in een oplage van 3.000 exemplaren. Redactieadres De Riethorst Stromenland afdeling Communicatie Centraal Bureau Dombosch Zalmweg 1c 4941 VX Raamsdonksveer 0162 582050 [email protected]

Een fijne dag In de gezondheidszorg draait alles om mensen en hun welzijn. Naast aandacht geven aan lichamelijke gezondheid en hygiëne, is het net zo belangrijk om te kijken naar behoeften van cliënten en bewoners. Voelt iemand zich thuis bij De Riethorst Stromenland, kan iemand meedoen met het dagelijkse programma of heeft iemand wensen die wij eenvoudig kunnen vervullen. Allemaal onderdelen van welzijn waar wij graag aandacht voor hebben.

Hoe onze zorghandelingen eruit moeten zien, is allemaal wettelijk vastgelegd. De Inspectie van de Gezondheidszorg toetst of wij dit ook goed doen. De Inspectie kijkt dan naar onze organisatie en haar beroepskrachten. Maar vrijwilligers spelen ook een belangrijke rol als het gaat om aandacht voor de bewoner en het vervullen van behoeftes. Bijvoorbeeld doordat zij cliënten bezoeken, activiteiten met cliënten ondernemen of helpen op een huiskamer. Afgelopen maanden zijn we weer diverse keren verrast door hartverwarmende initiatieven. Zowel van vrijwilligers, als van professionele organisaties. Zo kwam een basisschool uit Tilburg onlangs een toneel- en dansvoorstelling geven in verpleeghuis De Riethorst in Geertruidenberg, kregen zes vestigingen een staatsieportret cadeau van de Stichting Vrienden van Stromenland en mocht de 103-jarige Anna Wijnans dankzij deze weldoeners mee als VIP naar AJAX. En wat dacht u van de peuters van kinderdagverblijf Ziezo uit Hank die wekelijks liedjes zingen en spelletjes doen met onze bewo-

ners met dementie in kleinschalig verpleeghuis Aernswaert. Of de vrijwilligers die op maandagmiddag de nieuwe bibliotheek bemensen in woonzorgcentrum De Stroming in Waspik en de vrijwilligers van Radio Mauritsstaete die al 20 jaar wekelijks radio-uitzendingen verzorgen voor de bewoners. Stuk voor stuk gaat het om mensen die de moeite willen nemen om de cliënten een fijne dag te bezorgen. Onschatbare waarde Zulke mensen zijn van onschatbare waarde. Zonder hen zouden wij namelijk niet zoveel activiteiten in onze organisatie kunnen aanbieden die het welzijn van de bewoners vergroten.

Vol trots en dankbaarheid bieden we u in dit nummer van Thuis weer verhalen over mooie mensen met hart voor de zorg en hun werk. Dat het lezen van deze verhalen u een fijne dag mag bezorgen! Raad van Bestuur Frank Staal en Mireille de Wee

Nieuwe rubriek

Laatste levensfase Als Mireille samen met Astrid een rondgang over de huiskamers maakt, raakt de bestuurder in gesprek met meneer Van Berkel. Hij woont nog maar een paar weken op De Morgenster en deelt zijn gedachte daarover. “Je kan er wel inkomen hier, maar je komt er niet meer uit. Dit is mijn laatste fase”, klinkt het somber. Mireille luistert aandachtig en steekt hem een hart onder de riem, waarna ze ook andere cliënten bezoekt en spreekt.

Haar eerste 100 dagen als bestuurder bij De Riethorst Stromenland gebruikte Mireille De dag de Wee om onze doornemen zorgorganisatie beter met… te leren kennen. Ze bezocht alle locaties en sprak met medewerkers, vrijwilligers en cliënten. “Ik wil met eigen ogen zien hoe wij zorg verlenen, hoe zorgteams samenwerken en vertrouwd raken met de wereld van De Riethorst Stromenland.”

neemt deze maandag een kijkje in verpleeghuis Altenahove in Almkerk. Ze loopt mee met Astrid Clocquet, specialist ouderengeneeskunde. Eens per week loopt de arts visite op de gesloten afdeling Morgenster. Samen met een Eerst Verantwoordelijke Verzorgende (EVV-er) neemt ze alle zorgvragen van bewoners door. “Afhankelijk van de soort vraag en de rapportage van de EVV-er beslis ik als arts direct hoe om te gaan met een vraag. Soms zoek ik eerst zaken verder uit en overleg ik met de familie. En voor spoedvragen kom ik uiteraard direct langs.”

Hartenwens De bestuurder vertelt na afloop geraakt te zijn door de verschillende cliënten. “Ik heb in mijn vorige baan in het ziekenhuis veel gezien, maar het is potverdorie heftig hier. Alles is zo definitief. We hebben binnen De Riethorst Stromenland samen een belangrijke taak te vervullen. We moeten deze mensen zo goed mogelijk begeleiden in de laatste fase van hun leven. Ieder op zijn eigen manier. Als ik mijn hartenwens mag delen:

Mireille

Het rode boekje van Mireille

lijks bij in het elektronisch cliëntendossier. Deze bespreken we tijdens Astrid vertelt Mireille dat zorgmijn wekelijkse visite. Als arts beslis vragen steeds complexer worden. ik hierop samen met de familie wat “Vroeger verzorgden en behandelden goed is voor de cliënt.” Mireille: we mensen die nu nog gewoon thuis “En wat als een cliënt bijvoorbeeld wonen. Wie nu hier woont, heeft zijn pillen weigert? Of zijn eten en echt in ernstige mate beperkingen. drinken?” Astrid erkent dat dit lastige Dat zien we ook terug in de jaarvraagstukken zijn, maar benadrukt verslagen. Het aantal gedwongen dat een cliënt nooit ergens toe opnames steeg van 4 in 2013 naar 15 gedwongen wordt. “Het behouden in 2015. We krijgen mensen in huis van de regie over het eigen leven die het thuis echt niet meer redden vinden wij zo belangrijk dat wij soms vanwege lichamelijke en/of geestesamen met de familie de gevolgen lijke problemen, soms met ernstig van een bepaalde weigering accepteprobleemgedrag. Veelal mensen in ren. Uiteraard proberen we dan wel een gevorderd stadium van dementie, te achterhalen waar de weigering met wie we nog nauwelijks kunnen door komt. Is het de smaak, een slikcommuniceren.” probleem, het moment van de dag of het gezicht dat het medicijn of eten Communicatie en drinken aanreikt?” Mireille knikt. “Hoe ga je als arts om met een cliënt “Wat goed, regiebehoud is inderdaad die niet meer kan communiceren”, zo belangrijk.” vraagt Mireille aan Astrid. “Het 4 komt dan aan op goede observaties. Rood boekje De zorgteams houden deze dageEr komen veel onderwerpen voorbij

deze middag. Van kleinschalige zorg, zorgleefplannen en de aanpak van agressie tot afwijken van protocollen, opendeurenbeleid met GPS-systemen voor mensen met dementie, ethische vraagstukken en zelfsturing. Mireille noteert tijdens het gesprek met Astrid regelmatig iets in een rood boekje. Ze licht toe dat ze daarin al haar bevindingen opschrijft. “Alles wat ik bewonder, wat me verwondert, verbaast of vragen bij me oproept, schrijf ik op. Na mijn eerste 100 dagen hoop ik zo inzicht te hebben in alle bijzonderheden en uitdagingen binnen De Riethorst Stromenland. Uiteraard met het doel om zorg en wonen nog verder te verbeteren. Wat ik vandaag heb opgeschreven? Dat het multidisciplinaire team in drie verschillende computerprogramma’s moet werken om alle cliëntinformatie te achterhalen en te kunnen verwerken. Dat vind ik verbazingwekkend en lijkt me niet cliëntveilig.”

“

Laten we onszelf elke dag afvragen of de bewoners een fijne dag hebben gehad, ondanks hun beperkingen

”

Ik heb in mijn rode boekje diverse aandachtspunten genoteerd waarvoor ik me als bestuurder ga inzetten. Ik hoop dat elke medewerker dat op de werkvloer wil doen voor de cliënten en bewoners. Laten we onszelf elke werkdag afvragen of de bewoners een fijne dag hebben gehad, ondanks hun beperkingen. En dat we echt weten waar de bewoner behoefte aan heeft. Dan zijn we in mijn ogen samen goed bezig.”

De Dotter in Hank verwelkomt nieuwe bewoners

Vrijwilligers van Radio Mauritsstaete

Half maart zijn de bewoners van woonzorgcentrum De Dotter in Hank samen met hun familieleden geïnformeerd over de toekomstplannen die De Riethorst Stromenland heeft met de zorglocatie.

Sinds vorig jaar zijn er in het woonzorgcentrum geen nieuwe mensen meer komen wonen als gevolg van de nieuwe regels in de zorg. De Riethorst Stromenland heeft nu een besluit genomen over de toekomst van de zorgverlening in De Dotter.

vierden in januari in

Na een korte verbouwing door woningcorporatie Woonlinie verwelkomt De Dotter vanaf mei mensen met de ziekte van Huntington. Op deze manier kunnen we mensen helpen die op de wachtlijst staan voor zorgcomplex De Kloosterhoeve in Raamsdonksveer, waar de zorg is gespecialiseerd in de ziekte van Huntington.

Geertruidenberg hun

woonzorgcentrum Mauritsstaete in

20-jarig bestaan. Het werd een feest met een lach en een traan.

E v.l.n.r.: Mevrouw Prinsen-Pluijm, EVV-er Jeanette van de Werken en mevrouw Van den Broek.

6

en radiozender die een minuut op stil gaat. Dat komt niet vaak voor. Voor Radio Mauritsstaete is het deze zondagmiddag de trieste realiteit. Nota bene tijdens de jubileumuitzending van het radiostation. Het is geen etherstoring, maar een herdenkingsminuut voor vrijwilliger Jan Wentholt van het radiostation, die een dag eerder overleed. “Hadden we nu toch maar ons jubileum eerder gevierd dan had hij het nog kunnen meemaken”, verzucht Charlotte Musterd. Zij richtte op 20 november 1995 het radiostation op. Samen met haar man Teun. “Eigenlijk was afgelopen november al ons jubileum. Maar toen vierden we het niet, omdat Teun net was overleden. Het is triest dat er een zwart randje aan dit jubileum kleeft. Maar we gaan er toch een mooie dag van maken”, zegt de vrijwilligster.

20 jaar verzoekplaatjes bij Radio Mauritsstaete Troubadour Als de traantjes zijn gedroogd, neemt troubadour Noud Bongers de microfoon over. Al snel deint de volle ontmoetingszaal van Mauritsstaete mee met zijn gezellige liedjes. De radiovrijwilligers nemen intussen van de aanwezigen felicitaties en condoleances in ontvangst, terwijl de bewoners van het woonzorgcentrum van feestelijke gebakjes eten. Trouwe luisteraars Vrijwilligster Annette Reijnders vertelt over de trouwe luisteraars van Radio Mauritsstaete. “We zenden elke zondag- en donderdagmorgen uit. De bewoners bepalen zelf de samenstelling van het programma. Zij kunnen bij ons hun verzoekplaatjes indienen. Koren, marsen en countryliedjes zijn favoriet. Maar

we hebben duizenden liedjes in ons digitale bestand. Voor de hele oude nummers kunnen we terugvallen op onze elpees. We hebben voor ieder wat wils.” Dansdemonstratie Mevrouw Van de Poel heeft ‘Rosamunde’ van het Fischer Chore aangevraagd en vertelt dat ze elke uitzending probeert te luisteren. Mevrouw Van Helvoirt wacht op haar favorieten uit Volendam: Nick & Simon. De dames zullen nog even geduld moeten hebben, want er start net een dansdemonstratie van een linedance-groep. Countryliefhebbers klappen in hun handen. Ook vrijwilliger Frans van der Pluijm danst opgewekt mee en lijkt dankzij de fijne muziek van Radio Mauritsstaete zijn zorgen even vergeten.

PLEZIER voor ALLE LEEFTIJDEN

‘Zingen is leuk voor alle leeftijden’

Dansende koningen bij het kindje Jezus

Kleintje Hollands laat bewoners Slotjesveste genieten

S

peciaal voor zijn optreden heeft Anton Mandigers een leren broek en glittergiletje aangetrokken. “Bling, bling, want ik doe Gerard Joling na”, lacht hij net voor zijn optreden in het omgebouwde restaurant van Slotjesveste. Over de rode loper stapt de Down-zanger met een grote glimlach naar het podium waar hij ‘Terug naar de kust’ meezingt met de muziekband. De 93-jarige mevrouw Van de Goor- Van de Bruggen vindt zijn lied zo mooi gezongen dat ze spontaan opstaat uit haar rolstoel en een voorzichtig dansje doet met activiteitenbegeleidster Katinka. Anton is één van de zes artiesten die deze woensdagmiddag optreden in Slotjesveste. Stuk voor stuk brengen ze meezingers van Hollandse bodem. Van Guus Meeuwis en Frans Duyts tot Jantje Koopmans en Corry Konings. Elk nummer wordt vol overgave gebracht. Dat er een band op de achtergrond meeloopt, is door de enthousiaste zang nauwelijks hoorbaar. Zanger Daniël Kuys maakt er met zijn medley van bekende nummers zelfs een complete dansshow van. Tot groot plezier van de circa 60 aanwezigen.

Eens per maand gaan er peuters van peuterspeelzaal ZieZo in Hank naar verpleeghuis Aernswaert om de bewoners te verblijden met een bezoekje. Zowel de mensen met dementie als de peuters vinden het erg leuk om samen liedjes te zingen en spelletjes te doen.

H

et is dinsdag even voor tweeën als vier bewoners van Aernswaert drie kindjes aan de hand van juf Marianne de gezamenlijke huiskamer zien binnenwandelen. De stoelen staan in een kleine kring en peuters Vera, Lorena en Ferrol krijgen elk een plekje naast een bewoner. Een kort voorstelrondje volgt. Afgesproken wordt dat de kinderen de bewoners bij hun voornaam mogen noemen, maar dan wel met meneer of mevrouw ervoor. Plaatjes raden Het gemengde gezelschap begint met het spelletje plaatjes raden. Als meneer Cor een kaartje met een trein pakt, reageert hij direct met ‘toet toet’. Vera die naast hem zit, grinnikt. “Nee, dat is geen auto. Dat is een trein”, klinkt het wijs. De kinderen moeten allemaal een beetje lachen als hij vervolgens ‘vuilnisman’ zegt bij het plaatje van een boer met kippen. Maar twee tellen later maakt het niemand nog iets uit of het antwoord goed of fout is. Dan zingen ze samen uit volle borst het liedje dat bij het plaatje hoort. Met een grote glimlach op haar gezicht pakt mevrouw Jo de hand van Lorena om samen ‘Daar was laatst een meisje loos’ te zingen. Lorena kent de tekst woord voor woord. Mevrouw Jo deint gezellig mee op de maat en knipoogt als ze de tekst even niet weet. “Ik vind zingen fijn. Dat is leuk voor alle leeftijden. De meeste liedjes ken ik ook nog wel. Maar ik ben al 101 jaar oud. Dan mag je weleens wat vergeten.”

Bingospelletje Na de liedjes volgt een bingospelletje met plaatjes. Die wordt eenvoudig gewonnen door mevrouw Paula. Als alle liedjes zijn gezongen en de spelletjes gespeeld, vertrekt het kleine grut een klein 8 uurtje later aan de hand van hun juf weer naar de peuterspeelzaal. “Tot de volgende keer”, zwaaien ze.

Speciaal voor de bewoners van verpleeghuis De Riethorst in Geertruidenberg kwamen de leerlingen van basisschool De Klinkers uit Tilburg op 6 januari een Driekoningenspel en dansshow geven. Het was vermakelijk, soms ontroerend en bovenal erg gezellig. “Juf, ik vind het spannend”, zegt de 9-jarige Sam uit groep 5/6. Even later staat ze voor een goed gevuld Rietplein en beeldt ze samen met haar klasgenoten het Driekoningenverhaal uit. Het blijkt een moderne versie van het eeuwenoude verhaal. Het kindje Jezus krijgt vandaag namelijk bezoek van een dansende en rappende koning Balthazar. Juf Marijke vertelt dat de leerlingen tijdens een themaweek over ‘de zorg’ op school zelf bedachten om iets voor ouderen te doen. “Via mijn zus die op De Riethorst werkt, kwamen we hier terecht. De voorstelling hebben de leerlingen zelf in elkaar gezet.” Mevrouw Vissers is enthousiast:

“Moet je eens kijken wat ze allemaal voor ons doen. Prachtig.”

Dansshow

Als de dansende koningen klaar zijn met hun driekoningenverhaal, volgt een dansshow van Guusje, Evy en Roos. Het is een mix van streetdance, jazzballet en turnen. Als een van de meisjes in een split glijdt, laat vrijwilligster Gerda van Nooijen zich een ‘oeh’ ontglippen. “Ik zat vroeger ook op ballet, maar het is lang geleden dat ik dit kon.” Ook andere klasgenoten laten hun danstalent zien. Na tien liedjes is het aan Floris, Dino en Daan om de toneel- en dansochtend af te sluiten. De knapen hebben een eigen versie gemaakt van het bekende liedje ‘Gangnam Style’. Tijdens hun ‘Oude Mannendans’ giert de zaal van het lachen. Krasse knarren met wandelstokken veranderen opeens in rondspringende en opdrukkende stoere binken. Mevrouw Van de Kieboom glimlacht breeduit: “Wat een plezier. Kinderen zijn altijd leuk. Ik heb zo genoten vandaag.”

Hartverwarmend Presentatrice Connie van Kerkoerle legt het publiek uit dat alle zangers winnaars zijn van Kleintje Hollands. “Dat is een jaarlijks terugkerend evenement in Tilburg is. Een soundmixshow voor en door mensen met een verstandelijke beperking. Kleintje Hollands is elk jaar een hartverwarmend evenement. Dat willen we er vanmiddag ook van maken.” Sponsor van de Kleintje Hollands-tournee is DELA goedendoelenfonds. “Wij vragen mensen met een beperking om als vrijwilliger iets goed te doen voor een ander”, vertelt Hanneke de Jonge. “Iets goed doen voor een ander zorgt ervoor dat je van betekenis kunt zijn, dat je er toe doet, gewaardeerd wordt en meetelt in de samenleving.” Polonaise In Slotjesveste wordt de polonaise ingezet. Bewoners, personeel én alle aanwezige artiesten stappen samen door de zaal. Even doet het er niet toe of iemand in een rolstoel zit of een verstandelijke beperking heeft. Iedereen doet mee. Heeft plezier en deelt dat met de ander. Zelfs mevrouw Van Schaijk die in haar bed naar het evenement werd gebracht, deint mee op de aanstekelijke klanken van ‘Meisje, ik ben een zeeman’ dat Peter van de Stokker vol overgave brengt. “Ik moet aan vroeger denken bij deze muziek. Toen dansten we ook altijd samen door de kamer. Ik vind de optredens heel bijzonder. Ik ben werkelijk in mijn hart geraakt en blij dat ik erbij kon zijn.”

Nieuw wondcentrum biedt optimale behandeling van complexe wonden Een wond die maar niet wil genezen is vaak pijnlijk en kan iemand ernstig beperken in de bewegingsvrijheid. De wondexperts van Expertisecentrum Wondzorg doen er alles aan om een complexe wond zo snel mogelijk te genezen of de klachten te verminderen. Zij werken volgens de laatste medische inzichten en met de meest moderne middelen op het gebied van wondzorg. Het ECW behandelt alleen complexe wonden. Dit zijn wonden die niet genezen volgens een vast patroon en tijdspad. Voor een behandeling heeft een cliënt een verwijzing nodig van de huisarts, medisch specialist of specialist ouderengeneeskunde.

Goede basis

Weer twee wensen uit wensboom Slotjesveste vervuld

E

Mevrouw Verschuuren en de heer Van Hoff zagen begin april in verpleeghuis Slotjesveste hun hartenwensen in vervulling gaan. Dankzij de Lionsclub Oosterhout Alm en Donge kan mevrouw naar het concert van Il Divo in ZiggoDome in Amsterdam en meneer naar het Truckersfestival in Assen.

10

en kreet door de zaal en een gebalde vuist omhoog. Meneer Van Hoff liet duidelijk blijken dat hij blij is met de geheel verzorgde reis naar Assen die Lionslid Jan Raaijmakers hem kwam aanbieden. Door zijn handicap heeft Van Hoff zelf nooit achter het stuur van een vrachtwagen gekund, maar met de vervulling van zijn wens uit de wensboom komt de vervulling van zijn droom al een eind in de goede richting. Lionslid Raaijmakers vindt het mooi dat de serviceclub dit heeft kunnen regelen. “Je ziet wat het met de mensen doet!” Veel bewoners waren de bewuste avond samengekomen in de

centrale ruimte van Slotjesveste. Zo ook mevrouw Verschuuren. Ze had de laatste weken al vaak gevraagd ‘of er nog aan wensen werd gewerkt’. Het was dan ook een uiterst emotioneel moment toen zij te horen kreeg dat ze met haar dochter en een begeleider naar een concert van Il Divo mag. Een hapje en een drankje maakten de avond nog completer. Met de belofte van Jan Raaijmakers dat de Lions zich blijven inzetten om zo veel mogelijk wensen te vullen, zetten de dames van het aanwezige kwartet De Refreintjes nog wat oude meezingers in.

Het ECW is een initiatief van De Riethorst Stromenland en Thebe. “In het verleden hebben wij al met elkaar samengewerkt, onder andere aan een protocol voor de preventie en behandeling van doorligwonden”, vertelt dr. Jacques Neyens, manager wondzorg en onderzoeker bij het ECW. “Dat bleek een goede basis voor verdere samenwerking.” “Doel van het centrum is de kwaliteit van wondzorg te verbeteren”, zegt algemeen manager José de Groot. Dat het ECW is ontstaan uit twee ervaren zorgorganisaties helpt daarbij. “We kunnen elkaars kennis en kunde gebruiken. Samen hebben we meer te bieden.”

Samenwerken

Naast behandeling geven de hoogopgeleide wondexperts van het ECW advies, ondersteuning en voorlichting. “We merken dat daar veel behoefte aan is, bijvoorbeeld bij huisartsen en wijkverpleegkundigen”, zegt José. “We willen graag samenwerken; het belangrijkste voor ons is dat de cliënt er beter van wordt.” Om de wondzorg nog verder te verbeteren, werkt het ECW aan verbreding (o.a. scholing en wetenschappelijk onderzoek) en verspreiding van kennis in de keten. “Dat doen we zowel nationaal als internationaal”, zegt Jacques. “Zo werken we aan effectieve en efficiënte wondzorg. Niet alleen voor onze eigen cliënten, maar voor iedereen”, luidt het eensgezind. Jacques Neyens, manager wondzorg en onderzoeker, en José de Groot, algemeen manager

In Oosterhout is onlangs het Expertisecentrum Wondzorg (ECW) geopend. Cliënten met complexe wonden kunnen hier terecht voor een gespecialiseerde behandeling.

Meer weten

Op www.expertisecentrumwondzorg.nl leest u meer over het wondcentrum.

De Riethorst Stromenland laat als organisatie graag zien waar ze voor staat. Niet alleen aan de huidige cliënten, maar zeker ook aan de cliënten die in de toekomst bij ons komen wonen. Hoe is het op een van onze locaties te wonen? Hoe ziet uw toekomstig appartement eruit, hoe wordt de dag ingevuld en welke activiteiten worden er op een locatie geboden? Allemaal zaken die u niet weet, als u onze locaties niet kent. Om toekomstige cliënten al vertrouwd te maken met een locatie, maken we nu filmpjes van ieder verpleeghuis en (woon)zorgcentrum. De filmpjes plaatsen we op onze website. Zo krijgt iedere bezoeker van onze site een goed beeld van hoe het is om bij ons te verblijven.

De Riethorst Stromenland is volop bezig zichtbaar te zijn op social media. En het blijkt dat u ons daar graag volgt. We zien de bezoekers op onze website en Facebook dagelijks toenemen.

Locaties De Riethorst Stromenland in beeld

Volgt u ons al?

Dagelijks leuke foto's en nieuwtjes

Social media kunt ons op verschillende U manieren vinden. Zo hebben we een eigen website,

die vorig jaar geheel vernieuwd is. Op deze algemene website staat onder andere informatie over onze zorgcentra, verpleeghuizen, thuiszorg en werken bij De Riethorst Stromenland. Ook plaatsen we binnenkort de filmpjes die we van iedere locatie maken op www.deriethorststromenland.nl

Facebook Naast de website zijn we actief op Facebook. Op onze eigen Facebookpagina plaatsen we bijna dagelijks leuke foto’s en nieuwtjes. Zo kunnen we snel de mooie zaken uit de zorg aan u laten zien. www.facebook. com/RiethorstStromenland Youtube kanaal Via ons eigen Youtube kanaal delen we filmpjes die we gemaakt hebben, zoals de documentaire over de ziekte van Huntington en leven met dementie. Vaak vinden mensen het immers prettiger een filmpje te bekijken dan een folder te lezen. www.youtube.com/RiethorstStromenland

Zoeken...

Home

Wonen met zorg

Thuiszorg & ondersteuning

Revalidatie

Behandeling

Expertise

Organisatie

Zorgorganisatie in Brabant

12

Vraag of advies?

Veilig en vertrouwd

Prettig leven

Bureau zorgadvies

Kwaliteit in de ouderenzorg, dát is ons streven. Ouderen zijn bij ons aan het juiste adres voor:

Naast een fijne woonomgeving, vinden we het welzijn van mensen belangrijk. Samen met cliënten kijken we naar hun wensen en behoeften. We proberen iedereen een zo prettig mogelijk ‘thuis’ te geven.

0800 0202015

ƒ wonen met zorg ƒ thuiszorg ƒ revalidatie ƒ specialistische zorg (dementie, ziekte van Huntington en ziekte van Parkinson) ƒ behandeling en begeleiding

Passie voor de zorg De Riethorst Stromenland levert zorg op elf zorglocaties en via thuiszorg in West-Brabant. Onze 1.300 medewerkers en 800 vrijwilligers hebben een hart voor de zorg.

Samenwerking dagbesteding Samen Top

Werkgebied Inwoners uit het Land van Heusden en Altena en het Dongemondgebied kunnen een beroep op ons doen. De Riethorst Stromenland is werkzaam in de gemeenten:

Activiteitenkalender: ƒ Bingo Goezate ƒ Koningsmarkt Altenahove ƒ Charitylunch ƒ Sport- en speldag ƒ Herdenking Slotjesveste

ƒ Geertruidenberg ƒ Oosterhout ƒ Waalwijk (Waspik) ƒ Werkendam ƒ Woudrichem

Samen extraatjes regelen voor bewoners

Charitylunch JAKloosterhoeve Culinair

Bewonersmagazine Thuis Lees ‘m hier

‘Boomer geeft mijn leven weer zin’ Meer ervaringen 

Linkedin en Twitter Op Linkedin en Twitter kunt u ons nu ook vinden. Iedereen die bij De Riethorst Stromenland werkt of vrijwilligerswerk doet, kan zich aanmelden op onze Linkedin bedrijfspagina: www.linkedin.com/company/ de-riethorst-stromenland. Op ons account op Twitter plaatsen we korte nieuwtjes die u met andere mensen kunt delen als u dat wilt. https://twitter.com/RiethStromenlnd

Op de cover van één van de eerste nummers van Thuis stond medewerkster Carla Schelle met cliënt Cees van Oord. Carla heeft 30 jaar bij De Riethorst Stromenland gewerkt en was een lieve en graag geziene collega op De Kloosterhoeve. Met verdriet hebben we in februari afscheid van Carla moeten nemen.

Altijd hartelijk, vrolijk en warm. Jouw persoonlijkheid maakte het verschil in vele levens. Wat was je krachtig en vastberaden dit te winnen. Een groot gemis omdat je niet meer bij ons bent. We eren jou om wie je was. Bedankt voor je bevlogenheid. Voor altijd in ons hart. Rust zacht lieve Carla.

De familie van Carla heeft toestemming gegeven voor plaatsing van dit artikel.

IN MEMORIAM

Cliënten Thuiszorg voor de camera oor een dag voelden twee V cliënten van de Thuiszorg van De Riethorst Stromenland zich ware fotomodellen. De dames werden heerlijk in de watten gelegd voordat ze voor de camera stapten van de fotograaf. De Riethorst Stromenland start een campagne om haar Thuiszorg onder de aandacht te brengen en had de dames gevraagd model te staan. Een heerlijke behandeling bij de kapper en de schoonheidsspecialiste en de dames waren er klaar voor. U kunt het eindresultaat binnenkort bewonderen in de advertenties die we in de lokale kranten plaatsen.

14

Het 103e levensjaar van Anna Wijnans is begonnen vol hoogtepunten. Op haar verjaardag kwam de burgemeester langs. Hij opende haar expositie van aquarellen. En een paar dagen later kwam haar grootste wens uit: ze mocht haar favoriete voetbalclub Ajax in Amsterdam gaan aanmoedigen. Als VIP!

O

p 23 februari stond de burgemeester op de stoep bij woonzorgcentrum Antonia in Almkerk. Voor Anna Wijnans is hij geen onbekende. Hij komt sinds haar honderdste verjaardag elk jaar langs. Dit jaar kwam hij haar niet alleen feliciteren, maar opende ook haar expositie van aquarellen. Veertig maakte ze er sinds ze vijf jaar geleden niet meer zelfstandig kon wonen in haar woning, naast de ‘oude’ Tavenu in Nieuwendijk. Ze kwam in zorgcentrum Antonia wonen na een revalidatieperiode van een polsbreuk en een wond aan haar been. Ze verklapt dat ze vroeger op school niet kon tekenen. “Daar had ik ook geen zin in. Maar nu heb ik er de tijd voor en doe ik het graag.” Ajax Nog geen week na haar verjaardag kreeg Anna Wijnans opnieuw alle ogen op zich gericht. De Stichting Vrienden van Stromenland had namelijk geregeld dat de krasse bewoonster van Antonia met de bus mee mocht naar de Amsterdam ArenA. Daar werd ze als een VIP ontvangen en in de watten gelegd. Samen met haar zoon Martin bekeek ze vanuit de Koninklijke Loge de wedstrijd Ajax-AZ. “We hebben met 4-1 gewonnen”, klinkt het na afloop trots. “Ik ben verwend met bitterballen en lekkere drankjes.” Na de wedstrijd kwamen oud-internationals Edwin van de Sar en Marc Overmars nog even langs om de VIP uit Brabant persoonlijk de hand te schudden. Uiteraard maakte Anna van de gelegenheid gebruik om met beide voetballers op de foto te gaan. “Ik vond het geweldig, werkelijk fantastisch. Ik heb de dag van mijn leven gehad.”

“

Ik heb de dag van mijn leven gehad

”

Zelfbedachte creaties

Zorgpoppetjes voor goed doel Ongeveer tien dames komen elke dinsdagmiddag samen in verpleeghuis Altenahove in Almkerk om te breien. Hun breisels halen regelmatig het nieuws. Zo ook hun nieuwste project: zorgpoppetjes.

“Stop hier je zorgen en verdriet in. Doe de rits dicht. En ga vrolijk verder met je dag.” Al breiend legt vrijwilligster Toos Hopkoper het idee achter de zorgpoppetjes uit. De tafel op het Altenaplein ligt vol kleurrijke breisels. En aan alle breipennen hangen alweer nieuwe creaties.

Stichting Het Vergeten Kind

16

Vorig jaar werkten de dames mee aan de reuzewereldbol voor de Oranjefeesten van Almkerk. Na afloop maakten ze van de gebreide wereldbol dekens voor Roemenië en de wandelgroepen van De Riethorst Stromenland. Nu is gekozen voor stichting Het Vergeten Kind. “Een vrolijk knuffelpopje waar je je zorgen aan toevertrouwt, dat wil toch elk kind? Op Koningsdag gaan we de eerste zorgpoppetjes verkopen”, vertelt Ada Veth. Mevrouw Johnny Kruis woont op Altenahove. Samen met haar nichtje Hanny Wuijten breit ze mee aan een zorgpoppetje.

Haar eigen pop Trieneke heeft ze in een poppenwagen meegenomen. Ze vertelt dat ze de kleding van Trieneke ooit nog zelf heeft gemaakt. “En onlangs nog een mooie quilt. Maar breien doe ik ook graag.”

De dames verwerken kanten gordijntjes, knopen en lapjes stof in de zorgpoppetjes. “Een breipatroon hebben we niet. Het zijn eigenlijk allemaal vierkante lapjes met wat zelfbedachte uitsteeksels”, zegt Door van de Water. “Allemaal vrije expressie”, lacht Corry Swart. Als ze korte tijd later twijfelt of het gebreide neusje van haar popje wel groot genoeg is, krijgt ze tips van de anderen. “Kijk, zo leren we ook nog van elkaar hier”, zegt Teunie Boogaarts.

Groen licht voor nieuwbouw verpleeghuis De Riethorst

Vrolijk

Terwijl de breipennen tikken, brengt zorghulp Jenny van Haaften de dames een grote zak met wol. “Ik ben aan het verhuizen en al mijn kasten moeten leeg. Jullie weten hier vast wel raad mee”, zegt ze. Een grote bol in regenboogkleuren wordt gretig uit de tas gevist door een van de dames. “Dit wordt de mijne. Voor een kleurrijk zorgpoppetje. Ik word er nu al vrolijk van!”

Voorlopig ontwerp (plannen moeten nog langs de welstand- en monumentencommissie). Architect: Oomen Architecten uit Breda.

De plannen voor nieuwbouw van verpleeghuis De Riethorst in Geertruidenberg gaan door. De gemeenteraad van

voorstellen.

Het idee om naast het verpleeghuis een supermarkt te bouwen gaat definitief niet door. Er bestonden grote twijfels over de drukte en de parkeerdrukte in het centrum van Geertruidenberg. In plaats van de supermarkt komen er 29 koopwoningen in dit gebied aan de Venestraat.

Op de huidige locatie aan de Venestraat komt straks een nieuw verpleeghuis met plaats voor 96 cliënten, zowel psychogeriatrie (o.a. dementie) als tweezorg. Daarnaast komt er in het pand een Expertisecentrum Psychogeriatrie. En er komen kantoorruimtes van De Riethorst Stromenland.

De bouw kan vanwege de te doorlopen bestemmingsplanprocedure pas op zijn vroegst starten in de zomer van 2017. Familieleden en cliënten zijn half april tijdens een informatieavond op de hoogte gebracht over de nieuwbouw en de tijdelijke verhuizing die vermoedelijk vanaf mei 2017 zal plaatsvinden.

Geertruidenberg heeft eind maart ingestemd met de

Vier de lente

Singer-songwriter Lisa Sentveld trad medio maart op in alle locaties van De Riethorst Stromenland. Dat was ter gelegenheid van de week van Zorg en Welzijn, waarbij we als zorgorganisatie stil staan bij het werk in de zorg en de betekenis van de medewerkers voor cliënten.

Lisa Sentveld raakt bewoners met klein optreden Mag ik dan bij jou? Claudia de Breij schreef het liedje ‘Mag ik dan bij jou?’ Een aangepaste versie is geschreven door Mirjam Weber, waarmee zij positieve aandacht voor de zorg wil vragen. Zangeres Lisa Sentveld, zelf wijkverpleegkundige, reageerde enthousiast op de vraag of ze de versie van Mirjam Weber wilde zingen voor medewerkers en cliënten van De Riethorst Stromenland. Ze bezocht alle elf locaties en zong het lied op akoestische gitaar met microfoon en versterker.

18

Roos Het publiek op alle locaties was steeds zichtbaar geraakt door de gevoelige songtekst van Lisa. Na afloop van het optreden kregen cliënten een roos uitgereikt met daarbij de tekst van het lied. Ook de cliënten van de thuiszorg, de dagbehandeling en de dagbesteding kregen een roos. Mevrouw van Breugel in zorgcentrum Goezate in Werkendam nam dankbaar een roos in ontvangst. “Ik vond het lied erg mooi.”

Op de locaties van De Riethorst Stromenland hebben we aandacht voor de seizoenen en vieren we graag dat het weer lente is. Deze foto’s van een bewoner van zorgcentrum Goezate zeggen genoeg. Het lammetje ligt zo vredig bij mevrouw te slapen.

Staatsieportret koninklijk paar cadeau Wat mist u in het verpleeghuis/zorgcentrum wat wij u als presentje kunnen geven? Met die vraag klopte de Stichting Vrienden Stromenland onlangs aan bij zes van onze zorglocaties.

“Als ik ouder wordt en het niet meer alleen kan, kom je dan bij mij? Ik heb een vraag: of je mij kunt helpen. Als het niet meer lukt om mezelf te redden, als ik het moeilijk heb, kom je dan bij mij?”

Een mooie foto van onze koning en koningin was een veel gehoord antwoord. Voor de bevriende stichting reden dit voorjaar officiële staatsieportretten te schenken aan zorgcentra De Lemmenskamp in Woudrichem, Goezate in Werkendam, De Dotter in Hank, Antonia in Almkerk, verpleeghuis Altenahove in Almkerk en kleinschalig verpleeghuis Aernswaert in Hank. De portretten hebben intussen een mooi plekje gekregen.

R

uim 86 jaar geleden werd Jaap Verheij geboren aan boord van De Onderneming, het schip van zijn ouders. Jaap groeide op in een gezin van drie kinderen. “Ik was de oudste en had nog twee zussen. We hadden een fijne tijd samen.” Toen Jaap zes jaar was, verongelukte zijn vader op het schip tijdens het lossen van een lading grind. “Mijn moeder is toen met ons aan wal gegaan.” Zodoende kon Jaap als schipperskind toch naar een gewone basisschool. “In de oorlog zat ik op de Binnenvaartschool in Amsterdam.” Marine Voordat Jaap zijn vrouw leerde kennen, werkte hij bij de marine. “Ik heb op de Karel Doorman gevaren. Ik heb er een beste tijd gehad. Ik kwam overal en ben veel de zee op geweest. Ik was toen ook nog een knappe man”, wijst hij naar het portret in marine-uniform in zijn huiskamer. “Ik had altijd wel een vrouw aan mijn zijde. Ooit kwam prins Bernhard langs op het schip bij een evenement. Ik heb toen nog op zijn tenen gestaan.” Nu kan Jaap erom lachen, maar toen schrok hij flink. “We stonden in het gareel en net toen de prins achter me langs liep, deed ik een stapje naar achteren en trapte op zijn tenen. Hij moest erom lachen en zei meteen: Rustig maar, meneer.”

Bijzondere verzameling:

ruim 220 oude fotocamera’s woont Jan Maas sinds enkele maanden in De Stroming.

20

Zijn vrouw Jeanne woont er al ruim een jaar vanwege haar dementie. Ze zijn 53 jaar getrouwd en woonden samen het grootste deel van hun leven in Waspik. Hoewel het stel nu weer onder een dak woont, heeft Jan wat moeite om te aarden in het zorgcentrum. “Ons oude huis staat te koop. Dat vind ik best moeilijk. Bij de verhuizing heb ik veel weggedaan. Mijn fototoestellen moesten per se mee. Die heb ik bijna allemaal samen met Jeanne gekocht.”

spionagecamera van enkele centimeters en mijn lamineermachine van een halve meter. Maar ook deze klapcamera of deze sniper in de vorm van een geweer. En wat zeg je van deze bakelieten uit de oorlog? De mooiste camera is de boxcamera uit 1856.”

Vitrinekast Medewerkers van De Stroming Rommelmarkt waren zo enthousiast over de De verzameling startte na een bijzondere verzameling dat ze een cursus fotografie bij cultureel vitrinekast voor Jan regelden. Die centrum Den Bolder in Waspik. “Ik staat nu in de centrale hal. “Ik heb kreeg daar het advies een spieer een klein deel van mijn camera’s gelreflexcamera te kopen. Omdat opgesteld. De meeste bewaar ik op Jeanne graag naar rommelmijn kamer. Net als de eerste druk markten ging voor oude boeken, van mijn fotografisch handboek uit ben ik daar gaan zoeken naar 1936 over alle soorten fotocameoude camera’s. Ik kocht alles wat ra’s uit die tijd.” Jan is elke dag bij betaalbaar was. Altijd maar eentje zijn vitrinekast te vinden. “Doordat per keer. Zo is mijn verzameling ik steeds even ga kijken, heb ik wel gegroeid.” Jan keek niet of een aanspraak van andere bewoners. camera nog functioneerde. Hij keek Dat is fijn. Maar dat ik nu weer vooral of hij het een mooi exemmet mijn Jeanne in één huis woon, plaar vond. “Plastic prullen hoef vind ik het allermooiste. Da’s beter ik niet. Wat ik mooi vind? Mijn dan al mijn camera’s bij elkaar.”

Henja Toen Jaap op de binnenvaart belandde en een eigen schip kreeg, noemde hij het naar zichzelf en zijn vrouw Hendrika: de Henja. Een schip van 280 ton, 35 meter lang en 6.20 meter breed. Samen vervoerden ze zand en grind op de binnenvaart. Aan boord kreeg het echtpaar drie kinderen en aan wal nog twee: drie meiden en twee jongens. Moeder Hendrika ging in 1969 met de kinderen aan wal. “Vader is hierna alleen blijven varen”, vertelt Christine.“Toen ik 12 was en van de lagere school afkwam, ben ik pa gaan vergezellen aan boord. Elke maandag weg en op vrijdag weer naar huis.” Jaap knikt bij die herinnering: “Een fijne tijd. In Haaften gingen we

Een scheepshoorn boven zijn bed, porseleinen bootjes in zijn vitrinekast en een barometer aan de muur. Het zijn de laatste tastbare herinneringen van Jaap Verheij aan zijn tijd als schipper. De bewoner van zorgcentrum Goezate in Werkendam zou zo weer terug het water op willen.

Op de tenen van prins Bernhard laden en in het Belgische Baserode lossen. Altijd dezelfde route.” Christine vult hem aan: “Ik kookte voor ons en we gingen ‘s middags altijd om de beurt een dutje doen.” Stichting Opkikker Toen zijn vrouw ziek werd, is Jaap aan wal gekomen om voor haar te zorgen tot haar overlijden. “Ik heb de Henja toen verkocht. Later ben ik nog kapitein geweest op een Belgisch schip en ben met een ander schippersgezelschap een poos in Schotland geweest. Ik heb heel wat meegemaakt op het water. Ik zou direct terug willen als ik de kans kreeg.” Die kans kreeg Jaap onlangs van de stichting Opkikker. De oude schipper mocht mee varen op De Biesbosch. “Ik heb ontzettend genoten, net als vroeger.”

H ‘Een lach delen, daar doe ik het voor’ Binnen De Riethorst Stromenland werken veel betrokken mensen met hart voor de cliënten. Elke medewerker brengt zijn eigen meerwaarde mee. Een enkeling springt eruit. Zo ook Bonny de Jongh. Een duizendpoot waar je U tegen zegt.

22

et had niet veel gescheeld of Bonny was kapster geworden. “Ik hield van make up en mooie kapsels. Omdat ik tijdens mijn middelbare schooltijd echt niet wist wat ik wilde worden, schreef ik me maar in voor de kappersopleiding.” Een meeloopdag in een kapsalon bracht de jonge Bergse tot andere inzichten. “Ik vond het he-le-maal niks in die salon. Als meisje droomde ik van mooie kapsels, maar om daar elke dag professioneel mee bezig zijn, was toch niet aan mij besteed. Ik ben me die zomervakantie gaan oriënteren op een andere studie.” Dat deed ze onder meer door een dagje mee te lopen met haar tante die in een zorgcentrum werkte als activiteitenbegeleider. “Ik vond haar werk geweldig. Het voelde direct goed. Ik heb me vrijwel direct ingeschreven voor de studie Sociaal Pedagogisch Werkster. Tijdens haar studie kreeg Bonny een bijbaantje in De Riethorst. “In het winkeltje op het Rietplein en bij de receptie. Daarna heb ik ook nog stage gelopen op afdeling DeWilg, waar ik na mijn examens in 2008 ook terecht kon als activiteitenbegeleider.”

tien en half elf een centrale activiteit. Denk aan biljarten, gym, een creatieve activiteit, een kerkdienst of sjoelcompetitie. Daarna heb ik tijd voor mijn andere taken.” In het begin had Bonny wel moeite met plannen. “Nu ik mijn agenda elektronisch beheer, gaat het goed. Mijn vaste afspraken staan automatisch vast, waardoor alle gaatjes in de planning meteen in beeld zijn. Handig voor wie nog een verzoekje voor me heeft”, lacht ze. Het aantal momenten dat Bonny niets doet, is bijzonder weinig. “Da’s geen probleem. Ik kan moeilijk stil zitten. Ik wil altijd iets doen. Ik ben de oudste uit een gezin van vijf kinderen en ik ben de drukte wel gewend.” Verplicht rust Sinds een paar weken moet de duizendpoot echter verplicht rust houden. En fulltime werken is momenteel zelfs uit den boze. “Ik ben 24 weken zwanger van mijn eerste kindje en heb last van zwangerschapsuiker. Ik moet nu echt een pas op de plaats maken. Voor mezelf en mijn baby.” En dus doet de duizendpoot sinds een paar weken in de middag alleen nog maar dutjes. “Ja, dat was even wennen. Ik ben toch een jonge meid, maar ik merk dat ik echt veel slaap nodig heb nu. Mijn buik groeit sindsdien ook veel sneller.” Haar woorden hebben nog maar net haar mond verlaten als vrijwilligster Gerda van Nooijen langs loopt en Bonny een kadootje geeft. Een ieniemienie gebreid vestje en mutsje ontroeren de aanstaande moeder zichtbaar. “Wat ontzettend lief, dankjewel!” Bonny grijpt het moment aan om te benadrukken dat het eigenlijk allemaal niet bijzonder is wat ze doet. “Ik kan dagelijks zoveel doen dankzij de hulp van vrijwilligers.”

MiMakker In 2011 is er een vervangende EVV-er nodig vanwege zwangerschapsverlof. Bonny wordt hiervoor gevraagd. “Ik ben weliswaar geen verzorgende, maar kende wel de hele afdeling op mijn duimpje.” In 2013 volgde Bonny de opleiding tot MiMakker, een contactclown voor mensen met de ziekte dementie. “Ik maak contact waar dat anderen niet lukt. Het is een verdieping van mijn taak als activiteitenbegeleider. In het begin dacht ik dat het een rollenspel was. Maar het is geen acteren. Je maakt jezelf helemaal leeg en geeft je vervolgens over aan de situatie waarin je contact probeert te krijgen met een bewoner. Het is erg intensief, maar zeer dankbaar werk. Een lach delen. Of soms een woordje of glimlach bij iemand die nauwelijks nog op prikkels reageert. Daar doe ik het voor. Toekomstwensen Het is zo fijn voor familie om iemand met zware demen- Of de duizendpoot nog tie nog een keer een gelukzalige reactie te zien geven.” wensen heeft voor de toekomst? “Ja, eerst moeder Bomvolle agenda worden. En na mijn verlof ga Intussen is Bonny 29 en zijn de functies achter haar ik acht uur per week minder naam bijna niet meer te tellen. Ze is activiteitenbegelei- werken. Fulltime moeder der, EVV-er, MiMakker, lid van het interne audit-team, wil ik niet worden. Sterker trainer communicatie en veiligheid aan medewerkers, nog, ik wil nog een opleilid van de commissie Elektronisch Cliënten Dossier en ding voor management in ondersteuner van de coördinator Welzijn voor de loca- de zorg of een andere studie tie De Riethorst. “Veel? Nee, zo voelt dat niet. Ik kan doen. Maar daar moet ik gewoon niet vijf dagen hetzelfde werk doen. Ik heb ook straks dan wel even een gaatje het liefst een bomvolle agenda. ’s Ochtends help ik mee voor in mijn rooster vinden.” op de huiskamers met het ontbijt en geef medicijnen, hiervoor volgde ik medicijnscholing. Elke dag is er tussen

“ ”

Ik maak contact waar het anderen niet lukt

Aernswaert loopt 24 uur voor KWF Kankerbestrijding

Kleinschalig verpleeghuis Aernswaert in Hank doet op 24 en 25 juni mee aan de Samenloop voor Hoop. Een 24-uurs wandeling voor kankeronderzoek. Het evenement vindt plaats op sportpark Giessen-Rijswijk in Giessen.

Initiatiefnemers zijn medewerkers Jolanda de Ruijter en Nel Verschoor. Ze hebben collega’s, familie van cliënten en vrijwilligers van het verpleeghuis gestimuleerd een uurtje mee te lopen. Het resultaat is een vol wandelschema. “Alle uren zijn gevuld, sommige collega’s lopen meerdere uren, anderen maar eentje”, vertelt Jolanda. Ze benadrukt de medewerking van de collega’s die niet meelopen, maar bereid zijn de diensten van de deelnemers op Aernswaert waar te nemen. “Zonder hun hulp zouden wij dit niet kunnen doen. De verzorging van de bewoners moet immers ook doorgaan.”

Emotioneel Jolanda vertelt dat er al diverse collega’s binnen De Riethorst Stromenland de strijd tegen kanker

Bibliotheek nieuwe stijl hebben verloren. “We zullen allemaal met onze eigen gedachten en herinneringen meelopen. Het zal best emotioneel zijn. Maar we gaan vooral laten zien waar een klein verpleeghuis groot in kan zijn.”

Braderie Tijdens de wandelestafette zijn er muziekoptredens en een braderie. Aernswaert heeft een kraam met rommelmarktspullen en wil zo nog meer ophalen voor het goede doel. Voorafgaand aan het evenement worden op Aernswaert wenskaarsen verkocht die tijdens de loop langs de route aangestoken worden. “Het zijn kaarsenzakken waarop je een wens of naam kunt schrijven. Het zal een indrukwekkend gezicht zijn als ons pad door al die kaarsen verlicht wordt.”

Dagbesteding SamenTop pakt presentjes in

J

aarlijks ontvangen de zorgmedewerkers van De Riethorst Stromenland op de Dag van de verpleging (12 mei) een attentie als blijk van waardering voor hun enorme toewijding en inzet. Dit jaar zijn de presentjes ingepakt en van een kaartje voorzien door de medewerkers van Samen Top uit Waspik.

24

Samen Top is een organisatie die mensen met een lichamelijke of mentale beperking en een afstand tot de arbeidsmarkt kansen biedt. Het contact tussen De Riethorst Stromenland en Samen Top is ontstaan in een samenwerking in zorglocatie De Stroming in Waspik. En er zijn gesprekken gaande over uitbreiding van de samenwerking op andere zorglocaties van De Riethorst Stromenland. Het inpakken van de presentjes verliep voorspoedig. Vele handen maken licht werk en met hulp van leerlingen van twee scholen voor speciaal onderwijs was de klus snel geklaard.

W

oonzorgcentrum De Stroming in Waspik heeft sinds kort een bibliotheek nieuwe stijl. Dat is geen traditionele wisselcollectie met boeken, maar een digitale catalogus waaruit bewoners én dorpsgenoten een boek kunnen kiezen. Dat kan op naam, titel of genre. De boeken komen van Bibliotheek Midden-Brabant en vrijwilligers Diny de Graauw en Corrie den Dunnen en een medewerker van de dagbesteding SamenTop helpen elke maandagmiddag tussen twee en vier uur de bewoners van De Stroming het gewenste boek te bemachtigen. Elke laatste maandag van de maand is er een voorleesmoment tijdens de bibliotheekmiddag. Dan komt vrijwilliger Greet Visser een kort verhaal voorlezen aan bewoners en buurtgenoten. Alle aanwezigen worden op dat moment getrakteerd op iets lekkers dat medewerkers van SamenTop hebben gebakken. SamenTop neemt zelf ook themaboeken mee die op de middag gelezen kunnen worden.

Prijs voor bewoners Wilgenroos Na afloop van het symposium ‘Afscheid’ begin dit jaar deelden we 200 goodiebags uit aan de bezoekers. In een van de cadeautasjes was een cheque verstopt. Zorgmedewerker Wilma Ketel was de gelukkige vinder. Zij gebruikte de cheque om de cliënten op haar afdeling eens extra te verwennen. En zo werden de bewoners van de Wilgenroos in Geertruidenberg getrakteerd op een uitgebreid Chinees buffet. Zo’n dertig personen genoten van: Chinese tomatensoep, nasi, bami, babi pangang, kip saté, foeyonghai, tjaptjoy, sajoerboontjes, gebakken banaan en een mooi opgemaakt ijsje met slagroom als dessert.

Wilma Ketel: tweede van links

Euthanasieregels bij dementie verduidelijkt

Welzijn zit hem in kleine dingen Welzijn is veel meer dan alleen medisch welzijn. Welzijn draait om je goed voelen. Een fijne dag hebben, ondanks beperkingen die er zijn. Lisanne Verstegen, coördinator Welzijn en vrijwilligers, geeft tips hoe het welzijn te vergroten.

Mensen die leiden aan een ernstige vorm van de ziekte dementie moeten euthanasie kunnen krijgen, ook als ze dat zelf niet meer kunnen uiten. Er moet dan wel een wilsverklaring liggen uit de tijd dat ze nog helder van geest waren. Dat staat in de onlangs vernieuwde ‘handreiking’ over euthanasie van de ministeries van Volksgezondheid en van Veiligheid en Justitie.

Dementerende cliënten wekken soms de indruk dat ze niet ondraaglijk lijden aan hun ziekte, maar wel aan de bijkomende lichamelijke aandoeningen, zoals ernstige benauwdheid of pijn, staat in de nieuwe handreiking. “In die gevallen mag een dokter euthanasie toepassen, ook als de cliënt dit niet meer zelf duidelijk kan maken in woord of gebaar. Maar er moet dan wel een schriftelijk euthanasieverzoek zijn, dat de cliënt eerder heeft opgesteld.” Duidelijkheid Volgens de handreiking is dit tot nu toe een paar keer gebeurd. Cliënten wordt aangeraden met hun arts in gesprek te blijven over euthanasie en te zorgen voor een euthanasieverklaring. Als niet duidelijk is of de euthanasiewens nog bestaat op het moment dat de cliënt niet meer duidelijk kan aangeven wat hij wil, is de kans groot dat de arts de euthanasie niet uitvoert. De nieuwe handreiking is opgesteld om de onduidelijkheid weg te nemen over de mogelijkheden van euthanasie bij mensen die leiden aan de ziekte dementie. Er staat een handleiding in voor het opstellen van een euthanasieverklaring.

26

Communicatie Rutger Jan van der Gaag, voorzitter van de artsenorganisatie KNMG, is blij met de duidelijkheid die de handreiking geeft. “Er was onduidelijkheid in gevallen waarin je niet meer met de cliënt kunt communiceren”, zegt hij.

• Ziekte of verlies van zelfstandigheid brengen veranderingen met zich mee. Probeer de situatie te accepteren zoals deze is. Als dit moeizaam gaat, spreek ons gerust aan. Een gesprekje kan een wereld van verschil maken. • Vergeef uzelf uw mindere dagen. Iedereen is weleens humeurig of niet vrolijk. Daar hoeft u zich niet schuldig over te voelen.

“Waar het om gaat is dat je op de een of andere manier van hem/haar moet weten dat dit echt zijn of haar wil is. Dat moet je via allerlei tekenen kunnen vaststellen. “Er blijven gevallen waarin je geen euthanasie kunt verlenen, omdat de cliënt niet weet waar het over gaat. Je kunt niet tegen iemand die niet dood wil zeggen: ‘U heeft het opgeschreven, dus gebeurt het’. Dat is niet aan de orde.” Volgens Van der Gaag speelt de discussie niet zozeer tussen artsen, maar zit het debat meer tussen de arts en de maatschappij. “Artsen zijn daarbij de waakhond om te zorgen dat niemand tegen zijn wil of op gezag van een ander geëuthanaseerd wordt.” Behoefte De NVVE, de vereniging voor vrijwillige euthanasie, zegt in een reactie blij te zijn met de nieuwe handreiking. Voorzitter Margo Andriessen: “De handreiking geeft meer duidelijkheid over de euthanasiewet en vooral artsen hadden daar grote behoefte aan. Veel artsen meenden dat euthanasie niet kan bij de ziekte dementie. Nu is weer bevestigd dat dat wel kan als de cliënt ernstig lijdt, een wilsverklaring heeft opgesteld en daarover vaker heeft gesproken met de arts. Artsen kunnen hier niet meer omheen.”

(Bron: EenVandaag.nl)

• Heeft u moeite met het invullen van de dag? Wilt u graag een keertje uit, mist u uw oude hobby of zit u verlegen om een

praatje? Vraag dit dan gerust aan ons. Daar zijn we voor! • Probeer elke dag te genieten van de goede momenten. • De werkdruk in de zorg is flink toegenomen. Dat maakt het niet eenvoudiger om elke dag de gewenste aandacht aan elke bewoner te geven. Gelukkig zit welzijn in de kleinste dingen: een vriendelijk woord, een knuffel of even een hand vasthouden. Onze medewerkers doen hun best zich zo goed mogelijk in uw situatie te verplaatsen. Geniet van deze kleine gebaren.

• Als u tijdens de feestdagen graag tijd met familie doorbrengt op uw kamer, informeer dan eens bij een activiteitenbegeleider om mee te denken. Zij proberen dan mee invulling te geven aan uw wens. Zij kijken ook anders naar welzijn en hebben vaak praktische ideeën.

Landelijk Huntington campagneteam start Het landelijke campagneteam om meer bekendheid te geven aan de ziekte van Huntington is begin dit jaar gestart. Volgens de teamleden is het tijd dat er een einde komt aan het taboe dat rondom de ongeneeslijke erfelijke aandoening heerst. Het team wil geld ophalen om meer onderzoek mogelijk te maken.

Op zaterdag 14 mei start een grote landelijke campagne op radio en TV. Volg het Campagneteam Huntington op www.facebook.com/campagneteam en www.stichtinghuntington.nl. Hersenonderzoek Het Campagneteam Huntington bestaat uit een grote groep vrijwilligers, vaak afkomstig uit getroffen families. Ze willen de bekendheid rond de ziekte vergroten en geld ophalen om onderzoek naar een afdoende therapie mogelijk te maken. Fundamenteel hersenonderzoek is noodzakelijk om een medicijn te kunnen ontwikkelen tegen de ziekte van Huntington. De erfelijke ziekte is op dit moment nog niet af te remmen of te stoppen. Iedereen die deze ziekte heeft, overlijdt eraan. Lezingen Onderzoeker Eric Reits van het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam is bezig met een veelbelovend onderzoek naar Huntington. Eind maart gaf hij twee keer een lezing over zijn onderzoek naar een medicijn tegen de ziekte van Huntingon. De avonden werden zeer druk bezocht. Reits kijkt tevreden terug op de lezingen en start van de landelijke campagne: “Iedereen in Nederland moet weten wat de ziekte van Huntington is”, zegt hij. Zorgcomplex De Kloosterhoeve in Raamsdonksveer geldt als Expertisecentrum op het gebied van de ziekte van Huntington.

28

Samen 1 loket voor revalidatiezorg GRZ “Sorry, geen bed meer vrij.” U zal het maar te horen krijgen. Na een ziekenhuisopname bent u klaar voor vertrek. Niet om naar huis te gaan, maar om aan uw herstel te werken op een revalidatieafdeling. Maar er is geen plek op de locatie waar u het liefste heen wilt. Wat nu? Het ziekenhuis belt naar een andere zorglocatie in de omgeving. Maar... helaas... geen gehoor. Kan dit niet beter? Ja. Met de komst van het GRZ loket is deze problematiek verleden tijd. Zorgorganisaties De Riethorst Stromenland, Volckaert en Schakelring zijn met elkaar verbonden via Behandelcentrum Brabant (BCB) en werken op veel gebieden samen. Sinds kort ook op het gebied van revalidatie voor kwetsbare ouderen. Samen draaien ze een project om de kwaliteit van deze zorg in de regio te verbeteren. Projectcoördinator Mariëlle Peeters: “We beginnen bij de basis: bereikbaarheid via een gezamenlijk GRZ loket. Dit moet zorgen voor een vlotte en klantvriendelijke doorstroom van revalidatiecliënten van ziekenhuis naar zorglocatie.”

Altijd bereikbaar en altijd een bed “We constateerden dat de doorstroom van ziekenhuis naar een geriatrische revalidatielocatie niet altijd vlot verloopt”, licht Mariëlle toe. “Geen gehoor krijgen of niet terecht kunnen; dat levert ergernis op. Bij zowel verwijzer als cliënt. Al snel kwam het idee voor een gezamenlijk telefonisch loket dat 7 dagen per week, 24 uur per dag bereikbaarheid garandeert, snel duidelijkheid biedt en bovendien plaatsingsgarantie geeft. Dit loket is er nu. Dankzij het GRZ loket zien we met één druk op de knop hoeveel revalidatieplaatsen er vrij zijn bij de drie organisaties in dezelfde regio. Het loket maakt verwijzen een stuk makkelijker.” 3-in-1 check Ziekenhuizen informeren voortaan via het GRZ loket naar de beschikbaarheid van revalidatieplaatsen bij De Riethorst Stromenland, Volckaert en Schakelring. “Het ziekenhuis hoeft niet meer naar meerdere zorgorganisaties te bellen. Is er geen plek op de locatie van voorkeur, dan kan de medewerker direct in het systeem zien of er bij de andere twee wel een bed vrij is. Noem het een 3-in1 check”, zegt Mariëlle. “En zelfs als er bij geen van de drie plaats is, helpt het loket bij het vinden van een alternatief. De revalidatiecliënt krijgt dus altijd een plekje zonder een hoop gedoe. Klantvriendelijk en professioneel. Zoals het hoort”.

Zelfstandige cliëntenraad voor verpleeghuis Slotjesveste Bijna twee jaar geleden opende verpleeghuis Slotjesveste in Oosterhout de deuren. Tot op de dag van vandaag heeft de locatie geen eigen cliëntenraad. Omdat dit wettelijk verplicht is, lift Slotjesveste vooralsnog mee met de cliëntenraad van verpleeghuis De Riethorst in Geertruidenberg.

Meepraten

Als het aan Bert Lankhuijzen en José van der Veeken ligt, komt daar snel verandering in. Beiden zijn opgestaan om een zelfstandige cliëntenraad voor Slotjesveste mogelijk te maken. Ze zijn naarstig op zoek naar leden om het werk samen mee te kunnen doen.

Taal van de vloer

Voelt u zich betrokken bij het wel en wee van de bewoners in verpleeghuis Slotjesveste in Oosterhout? En wilt u zich voor hen inzetten? Dan is de cliëntenraad mogelijk iets voor u.

Meer weten

Neem dan contact op met Bert Lankhuijzen via: 06 55 18 75 71 of met locatiemanager mevrouw Van Broekhoven: 06 12839074.

Bert zit al 10 jaar in de cliëntenraad van verpleeghuis De Riethorst. Net voor de verhuizing van zijn moeder naar Slotjesveste zat hij ook nog in de interieurcommissie van de nieuwbouw Slotjesveste. “Als familie wil ik meedenken met de cliënten. Niet iedereen in een verpleeghuis kan nog voor zichzelf opkomen, als lid van een cliëntenraad kun je dat voor hen doen. Maar ook bewoners zelf kunnen meepraten over het beleid van de zorginstelling. We vergaderen ongeveer zeven keer per jaar. Qua tijdsbelasting valt dat dus reuze mee. Sterker nog, ik combineer het met een drukke baan met een zeer onregelmatig rooster en dat gaat prima.” José meldde zich in oktober na een familieavond aan voor de cliëntenraad. Haar moeder woont op Slotjesveste. Zelf werkte José 23 jaar in de zorg, waarvan de laatste acht jaar als manager. “Medezeggenschap is mij niet vreemd. Ik spreek de taal van de vloer en zat jarenlang in de ondernemingsraad van een grote zorginstelling.” José heeft volop plannen voor Slotjesveste en hoopt deze via de cliëntenraad te kunnen bewerkstelligen. Zo wil ze meer winkeltjes met een vaste verkoopdag naar de locatie halen, meer creativiteit voor de broodmaaltijden en een modern communicatiekanaal voor de cliëntenraad. “Zodat iedereen ons eenvoudiger kan bereiken.”

Gewoon lekker eten

We zijn een beetje familie van elkaar geworden

Woont u in de naaste omgeving van een van onze zorglocaties en mist u het contact met anderen? Stap dan vooral eens binnen in een van de vier restaurants voor een lekkere en gezonde maaltijd of een kopje koffie. Onze koks, medewerkers en de bewoners vinden het gezellig als u komt. Magazine aanvragen Wilt u liever eerst eens lezen hoe mensen onze restaurants ervaren, vraag dan het magazine Gewoon lekker eten bij De Riethorst Stromenland aan. U kunt hiervoor een mail sturen naar [email protected] of bellen met Denise van Miert onder telefoonnummer 0162 582050.

Iedere dinsdag eten ze met z’n vijven in het restaurant van Slotjesveste. Ronneke Vogt en haar echtgenoot Jan, en tafelgenoten Frans, Flip en Peter. Terwijl ze elkaar een jaar geleden nog niet kenden.

R

onneke en Jan hadden eigenlijk helemaal geen band met Slotjesveste. Ze waren een keer op bezoek bij de apotheek die in hetzelfde pand als het verpleeghuis is gevestigd, toen de geuren uit de keuken van het restaurant hun aandacht trokken. “Ik zag dat je als buitenstaander er ook kon eten”, vertelt Jan. “Dat wilden we wel eens proberen, want we werken allebei iedere dag en dan is het makkelijk om hier te eten. In het begin zaten we met z’n tweeën, totdat het vrij druk was waardoor zo’n beetje alle tafels bezet waren en we aan Frans vroegen of we bij hem mochten aansluiten omdat hij alleen zat. En alleen is ook maar alleen. Zo is het groepje steeds verder uitgebreid.”

30

Diepvriesmaaltijden Na het overlijden van zijn echtgenote heeft Frans geprobeerd zelf te koken. “Maar het waren vooral diepvriesmaaltijden”, vertelt hij. Op zoek naar een oplossing, viel zijn oog op een advertentie van het restaurant van Slotjesveste. Daar krijgt hij een gezonde maaltijd geserveerd – hij eet er drie keer per week. Als ze samen dineren let Ronneke op dat iedereen aan tafel goed eet. “Ze is een beetje als een moeder voor ons”, zegt Peter lachend. Ze eten nu ongeveer een jaar samen. “Dan moeten we binnenkort maar eens een feestje bouwen”, vindt Flip.

Overeenkomsten Als je iedere dinsdag met elkaar aan tafel zit, dan leer je elkaar echt kennen, zo hebben de eters ervaren. “We kwamen erachter dat we veel overeenkomsten hebben”, vertelt Ronneke. “Ik maak bijvoorbeeld kaarten, en dat doet Frans ook. Vroeger woonde ik in Dorst, waar Peter ook woonde. Mijn vader heeft toentertijd Peter geholpen met het schilderwerk in zijn huis. Frans zijn broer werkte als leraar op de lagere school in Dorst en ik heb daar les gehad van hem. Flip werkte vroeger bij de post en kwam vaak in Dorst

om de post te bezorgen of om bij bedrijven de frankeermeterstanden op te nemen. Dat het een kleine wereld is blijkt maar weer uit het feit dat we elkaar dus eigenlijk al redelijk lang via een omweg kennen.”

Sociale controle Inmiddels hebben ze ook buiten Slotjesveste contact met elkaar. En de sociale controle is groot. Ronneke: “Als een van de heren vijf minuten te laat is, dan ga ik bellen. Dan maak ik me ongerust.” Toen Frans enige tijd geleden in het ziekenhuis lag, bezochten

de anderen hem na het eten. “Zo zorgen we voor elkaar.” Eerlijk is eerlijk, ze hebben allemaal een beetje moeten wennen toen ze voor het eerst in Slotjesveste kwamen eten. “Je zit toch ook met bewoners en cliënten in het restaurant”, zegt Peter. “Maar je leert iedereen kennen en als je eenmaal gewend bent, dan valt dat gevoel helemaal weg.” Ze hebben de stap durven nemen, en zijn er alle vijf blij om. “We zijn een klein beetje familie van elkaar geworden”, aldus Frans.

De ‘bastards’ zetten Waspik op stelten Bijna elke week bezoekt een handvol ouderen winkelcentrum ’t Hofje in Waspik. Het zijn bewoners van woonzorgcentrum De Stroming die zichzelf gekscherend de ‘Benidorm Bastards’ noemen, naar het gelijknamige komische tv-programma. Ze maken er samen een dolle boel van.

Twee rolstoelers en drie voetgangers. Vier vrouwen en één man. Allen op leeftijd. De jongste is Piet Langermans. De 72-jarige bewaart ‘de orde’ in het groepje. “Ik zorg ervoor dat de dames allemaal weer op tijd thuis zijn”, lacht hij. Wie het stel vanaf een afstandje bekijkt, ziet al snel dat het niet Piet is die de rust bewaakt. Hij zet juist graag de boel op stelten.

32

Begeleiding Ans van den Bos en Marie-Thérèse Verduijn zijn met de ouderen mee voor de begeleiding. Ans d’r moeder Ali maakt deel uit van het bonte gezelschap. Zus Verduijn, de moeder van Marie-Thérèse, is pas gestorven. “Zij ging ook altijd mee”, vertelt ze. “De club is al twee jaar goed bevriend. Bijna

elke week gaan ze samen naar ’t Hofje voor koffie met wat lekkers en om wat te winkelen. Ze zijn blij dat ze even naar buiten kunnen. Tussen die vier muren uit. Even weer door hun dorpje wandelen.”

Paspop knuffelen Corrie van Seeters is met haar 93 jaar de oudste van de groep. Ze grinnikt constant als Piet gekke streken uit haalt. Nolly Rozenbrand lacht zo hard dat ze koffie over haar schoenen en tas knoeit. En dat werkt als een rode lap op een stier. Het kan Piet niet dol genoeg. Hij duikt een kledingwinkeltje naast de brasserie in om de paspop eens flink te knuffelen. Tot hilariteit van de dames die zijn capriolen bekijken.

Modeshow Als Piet weer op zijn stoel zit, lopen begeleidsters Marie-Thérèse en Ans hetzelfde kledingwinkeltje in. Een paar minuten later geven ze in nieuwe kleding een modeshow langs de tafel. De verkoopster van de boetiek ziet met plezier aan hoe de duimen van de ‘bastards’ allemaal omhooggaan, ter goedkeuring van het artikel. En bij een volgend kledingstuk weer allemaal omlaag. De goedgekeurde kleding wordt gekocht en na de tweede kop koffie, haalt Piet nog gauw wat druiven bij de groentewinkel. Voor elke dame een trosje. “Zo zorg ik dat ze de volgende keer weer met me op stap willen” knipoogt hij.

Wie houdt van lezen, kleuren, raadsels en puzzels kan zijn hart ophalen met het ‘Bezigboek, voor niet meer de jongste’. Volgens auteur Ine Pfeil is het boek geschikt ‘voor iedereen die de geraniums liever water geeft, dan er achter zit’. “En voor wie zijn kostbare hersenen wil trainen.”

Maak kans op... ‘het Bezigboek’, voor niet meer de jongste’

Wij geven Het Bezigboek is een lees-, kleur-, denk- en puzzelboek voor ouderen. Of zoals Ine het zelf zegt: ‘een boek voor niet meer de jongste’. Zelf is ze 75 jaar oud. “Ook niet meer piepjong.” In haar boek kijkt ze met veel humor terug op haar bewogen en enerverende leven. “Het is persoonlijk en heel herkenbaar voor mijn leeftijdgenoten. Het zijn jeugdherinneringen en langere (reis)verhalen. Die wissel ik af met korte observaties, overpeinzingen en gedichten. Maar de lezer vindt ook taal- en woordspelletjes in het boek. Net als kleuropdrachten, raadsels en kwissen.” Illustraties Haar broer Piet van Rongen zorgde voor de illustraties en vormgeving. Hij gaf het 122 pagina’s tellende boek in eigen beheer uit. “Het resultaat is een lekker dik boek dat met zorg is samengesteld. De stijl is ongedwongen, prettig en heel toegankelijk. Alsof je Ine de verhalen zelf hoort vertellen.” Ine vult haar broer aan: “Het is heel leuk om ermee bezig te zijn, maar al even leuk om aan een niet meer de jongste cadeau te doen.”

Winnen?

5

exemplaren weg

De redactie van THUIS geeft vijf exemplaren van het Bezigboek (ter waarde van €19,95) weg. Wie vóór 1 augustus een leuke reden instuurt waarom hij of zij het boek moet winnen, maakt kans op deze prijs. U kunt uw reden opsturen naar De Riethorst Stromenland, afdeling Communicatie, Antwoordnummer 27509, 4930 WK Geertruidenberg (geen postzegel nodig). Afgeven bij de receptie van uw zorglocatie mag ook. Alleen bewoners en cliënten van De Riethorst Stromenland komen in aanmerking voor een prijs. Medewerkers, vrijwilligers en relaties zijn uitgesloten van deelname.

Manuele lymfedrainage begint altijd in de hals, ongeacht waar het oedeem zich bevindt. De hals fungeert als het ware als een soort afvoerputje. Daar komt uiteindelijk het vocht terug in de bloedcirculatie. Als dat putje verstopt zit, kan het vocht niet weg. Ik zorg dat het vocht wel afgevoerd kan worden.”

Op haar 65ste verjaardag voelt Betje van Dongen

De Riethorst Stromenland biedt oedeemtherapie met goede resultaten

een knobbeltje in haar borst. “Het was op een woensdag en ik zou op zaterdag mijn verjaardag groots vieren. Ik besloot niemand iets te zeggen, zodat het feest ongestoord door kon gaan. Op maandag ging ik naar de huisarts. Het bleek foute boel. Kwaadaardige borstkanker. Mijn linkerborst moest worden geamputeerd, net als alle lymfeklieren in mijn oksel. Die waren

34

ook aangetast.”

D

e Geertruidenbergse ondergaat een paar weken later de amputatie, bestralingen en chemo-behandelingen. Direct na haar operatie krijgt Betje last van wondvocht dat zich ophoopt in het wondgebied. Om de vochtafvoer in haar borst, oksel en arm te stimuleren, moet Betje oefentherapie en manuele lymfedrainage ondergaan. Ze komt hiervoor bij De Riethorst Stromenland terecht, waar vier fysiotherapeuten als oedeemtherapeut werken. Fysiotherapeute Cecile Oostelbos is er de langst werkende. Ze vertelt dat oedeemtherapie een geweldige specialisatie is, omdat ze goede resultaten behaalt bij cliënten. “Iemand kan zonder tussenkomst van een huisarts bij ons terecht. Bij beschadiging van het lymfestelsel -na een operatie, chemo of bestralingvolgt chronische fysiotherapie. Daar is wel een verwijzing voor nodig van een specialist of huisarts.”

Oedeemtherapie De behandelend oedeemtherapeut van Betje is Patricia van Uffelen. “We zijn begonnen met drie keer per week een manuele lymfedrainage. Intussen zitten we in de onderhoudsfase met één behandeling per week. Binnenkort kunnen we naar eens per twee weken of maand.” Naast de behandeling bij ons op locatie moet Betje thuis zelf armoefeningen doen met een katrol en elastieken aan de deurpost. Deze maandagochtend vindt de behandeling plaats in de fysiotherapieruimte van zorgcomplex De Kloosterhoeve in Raamsdonksveer. Met zachte druk op de lymfeklieren in de hals start de therapeute haar behandeling. Het is een manuele lymfedrainage, een zachte massagevorm die het lymfestelsel stimuleert.

‘Ik heb veel baat bij de massages en de tape’

Verstopt afvoerputje Patricia: “Deze stimulatie is nodig om het teveel aan vocht in het lichaam via de lymfebanen af te voeren.

Nabehandeling Patricia beplakt Betje vervolgens in zittende houding met speciale drainagetape; Op haar litteken en lange banen langs haar zij richting de lies. “De behandelingen zijn intensief ”, vindt Betje. “De tape blijft een dag of vijf zitten, dan gaat het irriteren en haal ik hem eraf. Omdat ik door de chemo ook nog andere klachten heb

gekregen, waarvoor ik ook therapie nodig heb, word ik elke dag weer geconfronteerd met de gevolgen van kanker. Die hele nasleep vind ik heftiger dan de borstamputatie die ik heb moeten ondergaan. Ik blijf maar de patiënt, terwijl ik zo graag helemaal beter wil zijn.” Dagelijkse borstcontrole Positief ingesteld als ze is, probeert ze tussen alle nabehandelingen door zo goed en zo kwaad als het kan te genieten. “Ik geniet van mijn partner en alle fijne momenten samen, ik ga met vriendinnen weekeindjes weg, ben trotse oma van vier kleinkinderen en doe vrijwilligerswerk bij een verpleeghuis in mijn woonplaats.” Betje vertelt hoe dankbaar ze is voor

de goede nabehandeling die ze sinds februari 2015 van de oedeemtherapeuten krijgt. “Ik heb veel baat bij de massages en de tape. Het vocht in mijn arm en rond de wond is grotendeels verdwenen. Ik kan hierdoor mijn filetlapjes weer zien”, lacht ze schuddend met haar bovenarmen. Tot groot vermaak van Patricia die net een tapeje wil plakken en even moet wachten tot haar cliënt uitgelachen is. Om privacyredenen heeft de redactie van THUIS de naam van Betje van Dongen gefingeerd.

De ervaring van een patiën

PPEP4ALL

t en een partner

Wij hebben aan een patiënt en een partner, die pas geleden het PPEP4All hebben doorlopen, gevraagd hoe zij het PPEP hebben ervaren en wat zij hebben geleerd. Patiënt: Door het PPEP4All heb ik meer inzicht gekreg en in mijn doen en laten en mijn manier van reageren. Zo ben ik me bewust geword en, dat ik problemen soms vererger door verkeerd te reageren en dan wordt het een negatieve spiraal. Medepatiënten hielden mij een spiegel voor. Er waren ook veel raakvla kken. Ik probeer nu ook anders met de ziekte om te gaan. Als ik en mijn vrouw de cursus niet gevolgd hadden waren we denk ik nu nog steeds aan het aanmo dderen… Partner: Door wat er in het PPEP4All behandeld is, hebben mijn man en ik geleerd om meer en beter met elkaar te praten. Het praten met de deelnemers in de partnergroep heeft mij meer begrip gegeven voor de beperkingen die mijn man heeft door zijn chronische ziekte. Mijn groepsgenoten bleken tegen veelal dezelfde dingen aan te lopen als ik en ook zij raken wel eens geïrriteerd door de beperkingen van hun partner. De groep gaf mij herken ning en steun en ik kan dingen nu beter accepteren.

steun voor cliënt én partner

Het hebben van een chronische ziekte heeft naast de www.p lichamelijke ook psychische en sociale gevolgen. Voor pepzowel 4all.nl de patiënt zelf als voor zijn/haar partner. In de medische behandeling is er vaak onvoldoende tijd en aandacht voor deze aspecten van een chronische ziekte. Daarom is er nu PPEP4ALL.

Pati ënt en Part ner zelfm ana gem ent Edu cati e Prog ram ma voo r Alle chro nisc he aan doe ning en

PP EP 4A ll Een oppepper voor patiënt én partner

PPEP4All staat voor Patiënt en Partner Educatie programma voor Alle chronische ziekten. Maatschappelijk werker bij De Riethorst Stromenland Martje Verwijs is samen met haar collega, psycholoog Maartje Kersemaekers geschoold om PPEP4All trainingen te geven. De dames willen dit jaar het programma gaan aanbieden binnen De Riethorst Stromenland. Martje: “We proberen met PPEP4ALL de cliënt met de chronische aandoening en de partner handvatten te bieden op het gebied van de psychosociale gevolgen van een chronische ziekte.”

Programma

Het programma bestaat uit acht sessies van anderhalf uur. Mantelzorger en cliënt volgen bijna hetzelfde programma, maar in aparte groepen. “We leren beiden kijken naar eigen gedrag, gedachten en gevoelens. Daarnaast draagt het contact met mensen die hetzelfde meemaken bij aan het succes van PPEP4ALL.” Maartje ziet in de praktijk wat deelname kan betekenen. “Voor mantelzorgers is er vaak nauwelijks erkenning voor de rol die zij hebben. Er is veel behoefte aan een programma zoals PPEP4ALL. Deelname zonder patiënt of partner is overigens ook mogelijk.”

Meer informatie Voor meer informatie kunt u contact opnemen met De Riethorst Stromenland op telefoonnummer: 0162 513555.

Recept van een lezer Dit recept is ingestuurd door Diny van der Kolk

Bijna iedere halte van de Elfstedentocht biedt iets lekkers Besneeuwde kraampjes met erwtensoep en volop winterse taferelen. Terwijl het buiten een graad of zes boven nul is, staat zorgcentrum De Lemmenskamp deze maandagavond in februari helemaal in het teken van de Elfstedentocht. “Het is een eet- en doe-activiteit die is bedacht om het restaurant in De Lemmenskamp wat meer bekendheid te geven bij buurtgenoten”, vertelt Michiel Steenhagen, teammanager facilitair. “Onze opzet is zeker geslaagd. Naast veertig bewoners zijn er ook 21 omwonenden gekomen. Ze maken op een leuke manier kennis met onze keuken.” Stamppotten en spelletjes

36

Bij zes van de elf steden krijgen de deelnemers van de tocht iets te eten. Van stamppotten, erwtensoep en broodjes worst tot mosselen, kibbeling en poffertjes. Tussen al het lekkers door doen ze spelletjes. Van sneeuwballen (met watten beplakte tennisballen) gooien en oude foto’s raden tot een Elfstedenquiz. De deelnemers gaan langs alle steden waar de echte Elfstedentocht ook komt. Bij elke plaats is er iets te doen. Om drukte te voorkomen starten de deelnemers niet allemaal bij dezelfde plaats. De dames Viveen en Van Engelen beginnen hun tocht bij Sneek. Daar staat een kraam met warme chocomel en glühwein. De vriendinnen kiezen elk een lekker drankje uit. “Het is een goei

wijntje, een gloeiwijntje”, grapt mevrouw Viveen. Als mevrouw Van Engelen meneer Van Oosten helemaal in stijl met winterse muts, sjaal, rugnummer en wanten voorbij ziet komen, vertelt ze dat ze zelf met schaatsen om haar nek om had willen komen. “Helaas kon ik ze nergens vinden, want ik houd wel van verkleden.”

uit Raamsdonksveer. Ze komt als bezoeker af en toe op zondag langs bij verpleeghuis De Riethorst

Tijdens een van de bezoekjes viel haar oog op deze rubriek in bewonersmagazine THUIS, waarop ze dit lekkere recept instuurde. Dank daarvoor Diny. “Het recept is snel klaar en ook eenvoudig als vegetarisch gerecht op tafel te zetten. Dan serveer je de spekjes er gewoon los bij in een bakje. Ik maak het graag klaar als ik gasten krijg. Het is misschien wel mijn favoriete gerecht.”

in Geertruidenberg. Vroeger kwam ze hier met haar vader. Ze bracht hem weg als hij koffie of een borreltje ging drinken bij oude bekenden. Haar vader leeft niet meer, maar samen met haar man wandelt de 69-jarige nog weleens binnen. “Om de stille zondag voor velen eventjes te doorbreken met een onverwachts bezoekje.”

Volgt u het voorbeeld van Diny van der Kolk en stuurt u ons ook uw favoriete recept? We delen uw recept graag met onze lezers. Insturen kan naar [email protected] of gratis per post: De Riethorst Stromenland afdeling Communicatie, Antwoordnummer 27509, 4930 WK Geertruidenberg.

Spirelli pasta met spinaziekaassaus Ingrediënten (4 personen) • Spirelli pasta 300 gram • 450 gram spinazie à la crème • ½ kopje melk • 120 gram Leerdammerkaas • 120 gram pittig belegen kaas • 80 gram kruidenkaas • 1 bakje spekblokjes

Aankleding

De bewoners mogen dan niet allemaal verkleed zijn, de aankleding van het evenement klopt tot in detail. “Ik heb ook alle watten in het dorp opgekocht om hier overal sneeuwvlokjes te kunnen maken”, lacht activiteitenbegeleider Rita Vink. Meneer Rosa sluit zijn tocht na tien steden ‘met iets te veel eten’ af bij Dokkum. Bij vrijwilliger Bart Smet moet hij het aantal spekjes in een pot gokken. “Ik denk 215. Nee, toch 214”, lacht hij, waarop hij er eentje in zijn mond stopt. “Toch nog een klein gaatje over na al dat lekkers.”

Ook lekker als vegetarisch gerecht.

Bereidingswijze • kook de spirelli pasta in 12 minuten gaar • verwarm de spinazie à la crème op een laag vuurtje • warm in een ander pannetje het halve kopje melk op • verwarm in het melkpannetje ook de verschillende kaassoorten • Spekjes uitbakken • Meng de spinazie met de kaassaus en spekjes • Serveer met de spirelli pasta

Twee mannen in kleinschalig verpleeghuis Aernswaert in Hank. Tot begin 2015 volslagen vreemden voor elkaar. Maar door het lot ‘dementie’ met elkaar verbonden. In hun eigen taal die niemand anders begrijpt, voeren ze samen hele gesprekken. De bijzondere klik tussen de heren, delen ook hun echtgenotes. “Het is een vriendschap die je gewoon niet meer verwacht.” Jetty van Steen uit Oosterhout en Lisette van der Giessen uit Hank schelen 15 jaar. Jetty is 84 en Lisette 69. “Maar leeftijd speelt geen enkele rol als het om vriendschap gaat”, zeggen beiden beslist. “We delen samen hetzelfde lot én een positieve instelling. Dat maakt ons vriendinnen.” De dames leerden elkaar kennen in het voorjaar van 2015. “We liepen beiden met onze ziel onder de arm. In plaats van sikkeneurig te zijn, kiezen we ervoor positief te blijven en er het beste van te maken. Dat maakt ons lot draaglijker”, vertellen ze, doelend op de dementie van hun echtgenoten.

38

Moeilijk besluit Piet van Steen woont sinds januari 2015 in Aernswaert. Hij heeft Alzheimer. “Ik heb bewust gezocht naar een kleinschalig, gelijkvloers verpleeghuis”, vertelt zijn vrouw Jetty. “Ik heb hem lang thuis verzorgd. Ik had geen hulp en redde het best. Het liefst had ik hem ook thuisgehouden. Maar het ging niet meer. Het was een moeilijk besluit om hem niet meer zelf te verzorgen. Ik vond het ook verschrikkelijk hem hier achter te laten. Alles voelde vreemd sinds dat moment. In het begin wilde ik zelfs het liefst de hele dag met Piet op zijn kamer zitten en niemand zien. Toen ik toch een keer mee naar de koffiekamer ging, leerden we Lisette en Ton kennen.” Ton van der Giessen woont sinds maart 2015 in Aernswaert. Met zijn 69 jaar is hij een van de jongste bewoners van het Hankse verpleeghuis. Ook zijn situatie thuis was niet meer houdbaar. Door zijn vasculaire dementie is Ton zijn spraak grotendeels kwijt en met vlagen erg opstandig. Lisette: “Ik heb hem elke dag zelf verzorgd. Maar hij moest echt hierheen. Ik vond het zo akelig om

Door het lot met elkaar verbonden

hem hier achter te laten en zelf weer naar huis te gaan. Vooral de eerste weken waren vreselijk. Maar ik heb intussen ook weer goede dagen. Ik bezoek Ton elke dag. En de vriendschap met Jetty doet me goed.”

het dorp.” Hoewel de heren niet op dezelfde afdeling wonen, zorgen de vrouwen ervoor dat ze toch samen kunnen zijn. Lisette: “In de avond zitten we graag bij elkaar. Met chips Onverstaanbaar en een borrelDe eerste keer dat de mannen elkaar tje. De heren treffen, is in de tuin van Aernswaert. zitten dan met Piet en Ton zijn aan het vegen en elkaar te praten. harken als ze in gesprek raken. Jetty: We verstaan er “Het was zo mooi om te zien. Want geen moer van. eigenlijk kan niemand nog verstaan Maar zij kunnen wat ze zeggen. Maar ze lachten samen elkaar blijkbaar goed en hadden duidelijk meteen een begrijpen. Ze voelen elkaar duideklik. We zijn hierna met zijn vieren lijk aan.” Als ze niet bij hun mannen een keer een rondje gaan lopen. En zijn, zoeken de dames elkaar thuis doen spelletjes samen. Dat is uitgeop. Voor een kopje koffie of om de groeid tot een echte vriendschap. We kinderen te ontmoeten. wandelen nu regelmatig samen door

“

Familie “We zijn een beetje familie van elkaar geworden. Dat is fijn, want je wereldje wordt erg klein als je man dementie heeft”, vertelt Jetty. “Hij is veroordeeld tot die rotziekte, maar wij ook met alle gevolgen. Want vrienden zoeken je opeens niet meer op. Dat doet veel pijn. Gelukkig heb ik Lisette. Zij snapt me als geen ander.” Lisette knikt begripvol en vertelt hoe ze geleefd wordt door de ziekte van Ton. “Mijn wereld is ook heel klein geworden. Ik ben hier elke dag. Tussendoor doe ik snel boodschappen of werk in mijn tuin. Mijn dagen vliegen voorbij.”

Vrienden voor het leven

”

Jetty is voor haar vervoer afhankelijk van anderen en kan daardoor alleen om de dag bij Piet zijn. “Als ik niet kan komen, zoekt Lisette hem altijd even op. Dat vind ik fijn. Zo zit ie niet alleen. Lisette belt dan ook even om te zeggen hoe het met hem gaat. Het liefst zou ik hem op goede dagen mee naar huis nemen. Maar dat kan natuurlijk niet. Hoewel ik blij ben om naar hem te gaan, vloek ik weleens als de taxi voorrijdt. Ik wil dit alles niet meemaken. Maar als ik dan op Aernswaert aankom en Lisette zie, is alles goed.” Ook Piet en zijn maatje Ton slepen elkaar door moeilijke momenten. Lisette: “Als Ton een huilbui krijgt, pakt Piet zijn vriend vast en troost hem. Het zijn echt vrienden voor het leven. Jammer dat ze elkaar niet eerder kenden. Nu hebben ze beiden mogelijk geen benul van hoe bijzonder hun vriendschap is.”

Online platform Alzheimer Heeft u vragen over de ziekte van Alzheimer, wilt u meer lezen over lotgenotencontact of wegwijs worden in regelingen of vergoedingen, bezoek dan het online platform www.dementie.nl. Dementie.nl is er voor iedereen die zorgt voor iemand met dementie. U vindt hier informatie, tips en ervaringsverhalen. Ook kunt u uw vragen rechtstreeks stellen aan een expert en ontvangt u als mantelzorger praktische antwoorden op persoonlijke vragen.

Op stap naar… Almkerk

Theetuin Almkerk is een fijn dorp om te wandelen. Circa tien bewoners van verpleeghuis Altenahove trekken er elke maandagmiddag in hun rolstoelen op uit om samen met vrijwilligers een rondje in de buurt te maken. De route gaat langs mooie tuinen, de Alm en bij mooi weer ook door de polder. Bewoner Corry Schouten vertelt dat er best meer bewoners mee willen, maar dat er helaas niet voldoende vrijwilligers zijn om rolstoelen te duwen. Ze hoopt dat er meer buurtbewoners zijn die een uurtje per week vrij willen maken. “Na afloop drinken we altijd koffie in het restaurant van het verpleeghuis.”

40

De wandelclub gaat nooit verder dan drie kilometer van Altenahove vandaan. Vanwege de veiligheid. Voor wie wel verder kan, zijn de theetuin en servicebioscoop Hollywoud absolute aanraders.

Theetuin Le Grand Jardin is gelegen in Almkerk op het eiland Altena en Biesbosch. De theeschenkerij is te bereiken via bruggen en de veerpont. Bezoekers hebben er een weids uitzicht over het polderlandschap, de golfbaan en polderwegen met lintbebouwing. Er liggen prachtige bloemborders, een mooie vijver en een 18 holes golfbaan. De theetuin ligt aan diverse fietsroutes.

Bioscoop Hollywoud

Servicebioscoop Hollywoud draait films voor jong en oud. Bezoekers worden tijdens hun uitje extra verwend doordat het eten en drinken in de zaal wordt gebracht. Ook de bewonersgroep van Altenahove is al eens samen naar een film gegaan. Mede dankzij de hulp van vrijwilligers.

Vrijwilligers die mee willen wandelen, kunnen zich aanmelden bij Lisanne Verstegen op: 06 53969208 of via [email protected].

HET KIND IN JEZELF We zijn als kind op de wereld gekomen en alhoewel we ondertussen volwassen zijn, zit ergens diep van binnen nog dat kind van toen in ons verscholen. Velen van ons hebben het contact met het innerlijke kind verloren, wat heel jammer is. Kinderen zijn heel lijfelijk ingesteld, denken magisch, zijn creatief, zien het leven als een spel. Zij leven volledig in het nu en zijn heel goed in het aanvoelen van situaties. Als we opgroeien raken we veel hiervan helaas kwijt. Je wordt geleerd je aan te passen, en om je vooral te laten leiden door het verstand. In onze samenleving wordt nu eenmaal meer waarde gehecht aan ‘weten’ dan aan ‘voelen’. We moeten verstandig zijn is de heersende gedachte.

Evenwicht Wat zou het fijn zijn als we iets kinderlijks meenemen in de volwassenheid. Het maakt het leven zoveel lichter, meer ontspannen. Het denken heeft niet langer de overhand maar wordt in evenwicht gehouden door wat je intuïtief aanvoelt. Het kind in onszelf maakt ook dat we plezier kunnen maken. Zeker vroeger moest er vooral hard gewerkt worden, was er geen tijd om te spelen. Veel mensen hebben nooit geleerd dat het ook ‘goed’ is even helemaal niks te doen en te genieten van het leven. Toon Hermans dichtte ooit heel treffend over “de zin van de onzin”. Leuke dingen doen geeft enorm veel positieve energie.

Ontdekken Binnen De Riethorst Stromenland vinden we uw welzijn heel belangrijk. Samen met alle vrijwilligers wordt er van alles georganiseerd om het u zo goed mogelijk naar de zin te maken. Ik hoop dat u alle ruimte voelt het kind in uzelf alsnog te ontdekken.

Marieke Schoenmakers Geestelijk verzorger

Marieke Schoenmakers werkt sinds 1 januari bij De Riethorst Stromenland, vooral voor de locaties De Riethorst, Mauritsstaete en Slotjesveste. Zij is een van de vier geestelijk verzorgers die bij ons werkzaam zijn. In de vorige Thuis namen we afscheid van onze vaste columnist Riet de Koning. Zij geniet inmiddels van haar welverdiende pensioen. Marieke Schoenmakers volgt haar op als columnist in Thuis. In het volgende nummer stellen wij Marieke en haar collega’s aan u voor.

Oplossing

Puzzel Weet u de rebus in deze Thuis op te lossen? In deze puzzel zijn alle letters door elkaar gehusseld. Kunt u ze in de juiste volgorde zetten? Een tip: het zijn allemaal sporten. De letters in de rode vakjes vormen van boven naar beneden de oplossing van de puzzel. Onder de juiste inzendingen verloten we vijf cadeaubonnen ter waarde van € 25,-en een kleurboek voor volwassenen.

BKFOLRA GEIDRB RBNAJLIET CORHENSOIGNPSN LEBNOELATV EKLEENG

Oplossing U kunt uw oplossing tot 1 augustus 2016 opsturen naar De Riethorst Stromenland, afdeling Communicatie, Antwoordnummer 27509, 4930 WK Geertruidenberg. Afgeven bij de receptie van uw zorglocatie mag ook. Alleen bewoners en cliënten van De Riethorst Stromenland komen in aanmerking voor een prijs. Medewerkers, vrijwilligers en relaties zijn uitgesloten als prijswinnaar.

Rebussen Thuis december 2015

De rebussen in het laatste magazine leverden veel reacties op. Dank voor uw inzending. Uit de rebus kwam de oplossing: Pannenkoeken met spek en suiker.

Winnaars

De winnaars van de vorige puzzel zijn: de heer Van der Steen de heer Van der Heijkant mevrouw Versteeg-Van Vuuren de heer Van Oosten mevrouw Van Biesen Allen ontvingen een VVV-cadeaubon van € 25,- en een kleurboek voor volwassenen met bijbehorende potloden. Twee prijswinnaars kregen dit keer hun prijs uitgereikt tijdens een bezoekje van de redactie van Thuis. Daarbij mocht een bloemetje natuurlijk niet ontbreken. De heer Van Oosten tekent en schildert graag en gaat wanneer hij klaar is met zijn huidige tekenproject aan de slag met het kleurboek. “Wat leuk dat ik heb gewonnen! En nu ben ik ook nog eens te bewonderen in een tijdschrift.”

REDLIVDEJN LEIEZN LFOG TUENNR RETTENSCDEA

42

Mevrouw Versteeg-Van Vuuren gaat van haar cadeaubon een mooi voorjaarsbloemstuk kopen. “Ik vind het erg leuk dat ik in de prijzen ben gevallen. Ik doe altijd mee aan puzzels en nu win ik ook eens een keer.”

De Riethorst Stromenland helpt mensen zo lang mogelijk zelfstandig te blijven wonen. Wij bieden diverse diensten voor zelfstandig wonende ouderen, zoals thuiszorg, dagbesteding, dagbehandeling, revalidatie, logeren met zorg, alarmering en maaltijden aan huis.

De Lemmenskamp Woudrichem

Goezate Werkendam

Daarnaast zijn er (woon)zorgcentra en verpleeghuizen van De Riethorst Stromenland voor als thuis wonen echt niet meer gaat. We zijn er voor mensen die afhankelijk worden van professionele zorg en ondersteuning. Ook hebben we expertise in huis voor de verzorging en verpleging van mensen met dementie, de ziekte van Parkinson en de ziekte van Huntington. Met 1.300 medewerkers en ongeveer 800 vrijwilligers dragen we zorg voor ruim 1.000 cliënten.

Antonia

Almkerk

Ondersteuning door fysiotherapeuten, ergotherapeuten, diëtisten, logopedisten, psychologen, pastoraal verzorgers en maatschappelijk werkers (op locatie of aan huis) is binnen handbereik. De Riethorst Stromenland staat open voor samenwerking met partijen die kwaliteit van leven graag inhoud geven. We werken in de gemeenten Werkendam, Woudrichem, Geertruidenberg, Oosterhout en Waalwijk (Waspik).

Aernswaert

De Dotter

Hank

De Riethorst Geertruidenberg

Mauritsstaete

Altenahove

Centraal bureau

Raamsdonksveer

De Kloosterhoeve

De Stroming Waspik

Slotjesveste Oosterhout