Bezoek aan de Anderson Primary School in Kenia 2010 Beste leerlingen, ouders en docenten, In onderstaand verslag kunnen jullie lezen over onze ervaringen op de Anderson Primary School in Kenia. Een heel eind verwijderd van Hilversum, maar ook daar is onderwijs het begin van alles!
Veel leesplezier, Dennis, Milou, Maureen en Jan
Alle foto’s vind je op http://picasaweb.google.com/tekenkunst
Welkom op mijn Reislog! Geplaatst op 18-10-2010 in Nederland
Hallo en welkom op mijn reislog! Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel. Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom. Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter! Leuk dat je met me meereist! Bijna is het zover. Donderdag 21 oktober vertrekken Milou Dekker (leerling klas 4), Dennis Wiegers (leerling klas 2), Jan de Jong (docent beeldende vorming) en Maureen Stoverinck (docent biologie) naar Kenia. Vol verwachting kijken we uit naar het weerzien en de ontmoeting met leerlingen en docenten van de Anderson primary school. We borduren voort op het project waar we de afgelopen meivakantie aan hebben gewerkt. SMYLE = Show Me Your Life & Environment Via deze site houden we je op de hoogte....... Tot gauw
Groetjes, Maureen
De heenreis Geplaatst op 23-10-2010 in Kenia
Beste thuisblijvers, Inmiddels zijn wij heelhuids aangekomen op de rozenfarm. Een eerste poging om ons verslagje van de reis op internet te krijgen mislukte vanmiddag omdat het internet het ineens niet meer deed. Wat dat betreft is het hier net als in Hilversum (haha). Nu is het al avond en zijn we druk bezig de foto-albums van onze school, die we cadeau willen geven, in elkaar te zetten. Bovendien maakt Maureen foto-collages van de foto's die ze de vorige keer maakte. Milou is ons creatieve brein bij dit alles. De reis hier naar toe was een hele belevenis. Zeker voor Milou die voor het eerst in een vliegtuig zat. Dat begon dus goed met een vlucht naar Nairobi. Onderweg was het heel gezellig en hebben prachtig de Alpen, de Sahara en de Nijl kunnen zien. Na een keiharde landing (echt heel eng) kwamen we zonder problemen door de douane. Eenmaal in Nairobi was het al donker en werden we met een taxi naar Mill Hill Fathers gebracht, waar we de nacht hebben doorgebracht. Tijdens de rit door Nairobi hadden Dennis en Milou het gevoel dat ze door een Spaanse stad reden vanwege de palmbomen, de geuren en de temperatuur. De volgende dag, weer op weg naar het vliegveld, bleken we wel degelijk in een echte Afrikaanse stad te zijn: de straten vol met walmende vrachtwagens, bussen en andere voertuigen. Overal voetgangers op weg naar het werk. Prachtige bloesembomenlanen met een mix van krotten en chique kantoren en appartementen. En in één straat zaten alle bomen vol met maraboes, enorme vogels die als opruimers van de stad fungeren. De vlucht met een klein vliegtuig naar Kitale, met weer prachtige uitzichten, bracht ons weer een stuk verder weg van wat we thuis gewend zijn. Na een uurtje vliegen landden we op de "airstrip", niet meer dan een strook asfalt in een weiland. Bij het kantoortje van de airstrip stond een schoolklas op excursie het komende en gaande vliegtuig te bewonderen inclusief de vreemde snuiters die er uit stapten (o.a. wij dus). Op het modderpad naast de baan werden we door een taxichauffeur opgewacht die ons naar de rozenfarm bracht. Toen begon een rit over eerst asfalt, later minder asfalt, een landweg met kuilen en tenslotte en vrijwel onbegaanbaar pad. Gelukkig kende de chauffeur de weg goed en reed hij heel netjes. Onderweg onze ogen uitgekeken. Vooral Kitale, met heel veel markten en mensen op straat, was indrukwekkend. Het leek er op het eerste gezicht behoorlijk armoedig, maar tegelijkertijd was het beeld heel kleurrijk. Na Kitale werd het rustiger op de weg. Weinig auto,s, maar vooral fietsers, brommers en heel veel scholieren op weg naar huis. Na ruim een uur hobbelen kwamen we aan op de rozenfarm, waar we hartelijk werden begroet door Bea Anderson. Ze bracht ons naar ons logement waar al een heerlijke maaltijd klaar stond. We boffen maar: er wordt iedere dag voor ons gekookt door Topista, inderdaad een topkok! Na het eten een eerste bezoek aan de school bij de farm gebracht. De laatste schooldag van de week werd net gezamenlijk op het plein afgesloten toen we arriveerden. Docent Chamoss en headmaster Mr. Eliud ontvingen ons allerhartelijkst en al gauw werden de eerste ideeën en ervaringen uitgewisseld. Morgen gaan we verder praten, hopelijk ook met andere docenten.
Over onze verdere belevenissen hopen we jullie later deze dag of zondag te vertellen. Ondertussen maken Dennis, Milou en Maureen ruzie tijdens een kaartspelletje pesten en is het buiten aan het hozen. Ben benieuwd hoe modderig de weg morgen is...
Zondag Geplaatst op 25-10-2010 in Kenia
Habari Yako? Na twee dagen op de rozenfarm lijken er al weer weken te zijn verstreken. We maken zo veel mee dat het allemaal bijna niet bij te houden is. Daarom alleen kort over de belangrijkste gebeurtenissen. Zaterdagochtend zijn Maureen en Jan op de school geweest om de plannen voor de projecten in de diverse groepen door te nemen. We spraken met diverse docenten waarmee het voor Maureen een prettig weerzien was. We hebben afgesproken om met klas 5 (leeftijd ongeveer groep 8) het project SMYLE (Show Me Your Life and Environment) te doen. Hierin laten de leerlingen zien hoe hun directe omgeving er uit ziet, waarbij ze voor het eerst zullen gaan samenwerken in groepjes. Normaalgesproken wordt hier alleen maar frontaal les gegeven. In klas 6 (ongeveer onze brugklasleeftijd) gaan de leerlingen ook in groepjes op zoek naar de verbanden binnen diverse onderwerpen. Hieraan werken docenten van verschillende vakken mee. Jullie zullen hierover nog meer horen. Verder is het nog de bedoeling een vereenvoudigde introductie van SMYLE in klas 4 te doen. Na een heerlijk lunch met Michiel en zijn twee docenten van de Hogeschool in Tilburg hebben we het dorp verkend en hebben we het Project van Michiel bekeken. Hij begeleidt de bouw van 120 nieuwe woningen voor werknemers van de rozenfarm. In de namiddag waren we uitgenodigd voor een picknick met Bea Anderson op een prachtige plek op een heuvel. Hier was de Afrikaanse sfeer goed te voelen. Vandaag zijn we met twee docenten van onze school Moses en Geoffrey in een jeep op stap geweest. Moses en Geoffrey geven les aan de gehandicapte kinderen en zijn ontzettend leuk om mee weg te gaan. Ze hadden voor ons geregeld dat we in een kerkje aan het einde van de wereld een dienst konden bijwonen die werd gepreekt door een oud-leerling. Het leuke was dat in de dienst veel gezongen werd en aandacht werd gegeven aan onze aanwezigheid. Als dank kregen we een flesje fris en werd een fotosessie gehouden met de lokale fotograaf.
Hierna reden we verder naar een halfnomadische stam, de Pokot. Tijdens deze rit zat onze jeep telkens stampvol met bekenden, zoals de dominee, die wilden meerijden. De Pokot leven van het verbouwen van maïs en het weiden van vee. Ze leven nog heel primitief in kleine hutjes. De mannen slapen altijd buiten bij het vee en het water komt nog uit een natuurlijke bron waar je uren moet wachten voor genoeg water. Een heel indrukwekkend bezoek, dat abrupt werd afgebroken door een dikke onweersbui. Toen met het zeil over de laadbak naar huis gehobbeld. Diverse blauwe plekken rijker en mogelijke spierpijn zijn we nu weer heelhuids op de boerderij. We maken ons op voor de eerste lesdag en zijn toch wel een beetje gespannen. Hoe het verder gaat horen jullie maandag of dinsdag. Kwaheri! Dennis, Milou, Maureen en Jan(bo)
maandag Geplaatst op 26-10-2010 in Kenia
Habari gani? (Wat is het nieuws?) Vandaag was wederom een enerverende dag. De vraag wordt nu hoeveel uren je maximaal uit een dag kan halen. Het is nu kwart over tien lokale tijd en we zijn nog steeds aan het werk. Maureen is, terwijl ik (Jan) dit stukje schrijf, nog de opdrachten voor de leerlingen van groep 6 in het net aan het overschrijven. Nee, printers zijn hier niet. Wat hebben we allemaal gedaan? Lesgeven! Eindelijk zijn we aan het doen waarvoor we echt gekomen zijn. We hebben vanochtend de projecten in groep 5 en 6 opgestart en dat ging eigenlijk heel gestructureerd. Maureen had het SMYLE-project (Show Me Your Life and Environment) al eerder gedaan en kon dat goed uitleggen. Ik schreef ondertussen alles op het bord wat door de leerlingen werd genoemd. Dennis en Milou waren meteen goed bezig met het helpen van de leerlingen met de opdrachten. Ze moesten bij dieren en planten o.a. aan Dennis en Milou vragen of de soorten die ze noemden ook in Nederland voorkomen. Grote verbazing als dan blijkt dat hun hele wildlife bij ons slechts in de dierentuin voorkomt. En dat we geen kamelen als huisdieren hebben. De tweede les hadden we groep 6, waar we een nieuw project rond met maken van een mobile hebben opgestart. Het is de bedoeling dat de leerlingen een classificatie maken van een bepaald onderwerp, hierover informatie verzamelen via het beantwoorden van een aantal vragen en de classificatie
verduidelijken via het maken van een mobile. Hierdoor komt er hopelijk ook eens wat creativiteit in de lessen, waar het gewoonlijk aan ontbreekt. Mijn introductie van het onderwerp ging prima totdat het voorbeeld-mobieltje uit elkaar viel toen ik het liet zien (ha ha). De leerlingen gingen goed aan de slag met het maken van de eerste opdracht, bv. een indeling maken van de opbouw van het menselijk lichaam, de indeling van het plantenrijk of van de ziektes die je zoal kunt krijgen. De precieze vragen (die Maureen nu overschrijft) krijgen ze morgen. Dan houden we ook een loterij voor welk groepje welk onderwerp gaat doen. Waarna nog een ruilmarkt gaat plaatsvinden. Na de lessen kregen we thee met melk en zijn we wezen kijken in de special needs class. Hier zitten geestelijk en soms ook lichamelijk gehandicapte kinderen die door twee speciale docenten (Moses en Geoffrey, zie vorig bericht) worden beziggehouden. De klas is door hulp van Stichting Elimu Mount Elgon goed voorzien van educatief spelmateriaal en docent Chemoss, die bij onze projectklassen zit, heeft prachtige dieren op de muren geschilderd. Na de lunch kregen we van Bea Anderson een rondleiding over de rozenfarm. We kregen te zien hoe de rozen in de kassen worden geteeld, hoe sommige kassen computergestuurd van water en meststoffen worden voorzien, hoe de rozen worden geplukt, worden gebundeld en tenslotte worden verpakt voor transport. Het immense bedrijf is in 1920 begonnen door de grootvader van Bob Anderson. Hij verbouwde onder andere koffie en fruit. In die tijd woonde er in deze streek nog praktisch niemand, terwijl je nu een redelijk dichtbevolkte gebied hebt met vele dorpjes. Op de rozenfarm werken nu rond de 850 mensen, waarvan ongeveer de helft met gezin vlak rond het bedrijf woont. Dat zijn inclusief de vele kinderen dus wel een paar duizend mensen. De andere werknemers wonen in dorpjes in de buurt, waaronder Chepchoina (hierover later meer). De rozenfarm is in deze streek verreweg de grootste particuliere werkgever. Omdat het bedrijf zo afgelegen ligt is het bijna helemaal zelfvoorzienend. Zo wordt de energie hier ter plaatse opgewekt, worden jeeps en vrachtwagens gerepareerd en kan alles aan de kassen in eigen beheer worden gerepareerd en onderhouden. Alleen in speciale gevallen, als bv. het computersysteem uitvalt vliegt Bob een expert van buiten in met zijn Cessna. Na de rondleiding moesten we nog even op school zijn en maakten we de dagafsluiting mee. Dan wordt ook de Keniaanse vlag gestreken en op het plein voor de school gezongen en gezamenlijk gebeden. Daarvoor was het hele schoolterrein al door de leerlingen schoongemaakt. Dat was vandaag door de overvloedige regen extra nodig, want na een dag school zat werkelijk alles onder de modder. We besloten daarna nog een wandeling naar het dorp naast de farm te maken. We liepen eerst op met een groepje meisjes van onze school, maar in de loop van de wandeling groeide de groep explosief: alle kleine kinderen die bijna nooit mzungu (blanken) zien volgden ons, totdat de groep tot zo’n vijftig kinderen was gegroeid. Toen kwamen we de dorpsoudste tegen, waaraan we door de meisjes werden voorgesteld. Hij leek heel erg op Nelson Mandela en we vonden het een bijzondere ontmoeting. De wandeling werd vervolgd naar de rivier die de grens met Oeganda vormt. Het paadje eindigde bij een wankele brug, waar we even over heen gelopen zijn: nu zijn we dus ook in Oeganda geweest.
Ondertussen wordt het steeds later en zit de arme Maureen nog steeds over te schrijven. Dat wordt nachtwerk… Jan
dinsdag Geplaatst op 27-10-2010 in Kenia
Vipi? (How is it?) We hebben weer een fantastische dag gehad. Konden jullie maar even over onze schouders meekijken. Via dit weblog gaat dat enigszins, maar hier daadwerkelijk rondlopen is toch andere koek. De geur die hier hangt is een mix van aarde, houtgestookte vuurtjes, bloesem en natuurlijk de geur van het harde werk dat we verrichten. Vanochtend zijn we goed voorbereid aan de slag gegaan. Ruim voor aanvang van de 1e les hebben we alle opdrachten van het SMYLE project op het bord gezet zodat we gelijk van start konden gaan. Elke les start met een wederzijdse groet. De leerlingen gaan naast hun bank staan zodra je binnenkomt. Nadat je de klas een goedemorgen hebt gewenst vraagt de hele klas in koor: ‘how are you today, sir'? Zelfs wanneer je van het vrouwelijk geslacht bent. Nadat je antwoord op de vraag hebt gegeven, moet je niet vergeten te vertellen dat ze kunnen gaan zitten, anders blijven ze staan. Aan het begin van de les heeft Jan de klas gevraagd of ze hun huiswerk (ja, ook hier geven we huiswerk) hadden gemaakt. De klas bevestigde dat ze bladeren hadden meegenomen, een tekening van hun huis hadden gemaakt en een kaart van de omgeving. Na de uitleg van de opdrachten gingen alle leerlingen vol enthousiasme aan de slag. We waren erg blij met hun werklust en het ging uitermate voorspoedig. Een groot aantal leerlingen leek de klus zelfs in 1 les te kunnen klaren. Daar hadden we een half jaar geleden meer lessen voor nodig. Top, dus. Alhoewel.......... We blijken de verkeerde klas te zijn binnengestapt. Met deze klas zouden we de 2e les van het mobile project doen en niet het SMYLE- project. Er is dus niemand geweest die ons gewaarschuwd heeft. De docent niet, de leerlingen niet, de docent van de klas die we ingepikt hadden niet. So, this is Africa.
Hoe we er uiteindelijk achter gekomen zijn? Zodra we de klas uitkwamen vroeg Jan zich hardop af waarom de voorbeeldmobieltjes in de klas hingen waar we het SMYLE project mee doen? Uiteindelijk hebben we er allemaal enorm om kunnen lachen en krijgen we extra lestijd om de vergissing recht te zetten. In ons guesthouse hebben we weer een heerlijke lunch gehad. Naphtall, we hebben Ungali met spinazie gegeten. Milou vond het erg plakkerig maar heeft het wel gegeten. En Naphtall, op school kun je vanaf nu Kiswahili spreken met Dennis. Hij pakt de taal heel erg snel op en heeft er veel lol in. Hij heeft zelfs de complimenten van mr. Eliud, de schooldirecteur, gekregen. Na de lunch hebben we een bezoek aan de Chepchiona Primary School gebracht. De school waar we op de Aloysius de afgelopen jaren geld hebben ingezameld. We hebben daar een rondleiding langs alle klassen gehad, die een stuk voller zitten dan onze projectschool. Het toiletgebouw dat met ons geld is gebouwd stond er nog prima bij. De formaliteiten, zoals het geven van de schooltassen, pennen en etuis, namen gelukkig niet al te veel tijd in beslag. Met het handen schudden, toespraakjes en plechtigheden weten ze hier namelijk wel raad. Schoolhoofd Benson was erg blij met alle spullen en de fotolijst met het portret van hemzelf. Grappig was dat hij voor de "transparancy" de spullen ten overstaan van het voltallige personeel en alle leerlingen wilde ontvangen. We hopen bij een volgend bezoek een klein project op deze school te kunnen opzetten. Daarna hebben we nog een bezoek aan de Maliki-school gebracht. Deze school heeft in de afgelopen weken met geld van Stichting Elimu een metamorfose ondergaan. Het bezoek duurde kort want er kwam een hevig onweer opzetten. In de stromende regen zijn we in een glibberende landrover teruggereden naar de rozenfarm. Jan en Dennis met de andere mannen in de achterbak en de dames netjes voorin.
Jan en Maureen and the kids!
Ndege (vogels) Geplaatst op 27-10-2010 in Kenia
Vogels! Als vogelliefhebber ben ik werkelijk in het paradijs aangeland. Het is ongelooflijk hoeveel soorten je hier op een klein plekje kan tegenkomen. Het liefst zou ik er de hele dag met verrekijker en telelens achter aan rennen, maar daarvoor hebben we helaas geen tijd. Maar gelukkig zie je er nog genoeg in de tuin en onderweg naar al onze bestemmingen. Een paar keer is het me gelukt er eentje aardig op de foto te krijgen (zie foto’s), maar de meeste vogels zie je slechts in een flits en dan is het prachtig gekleurde exemplaar weer in de dichte begroeiing verdwenen. Een van de mooiste waarnemingen deed ik gisteren: over de vallei vlogen vier grey crowned cranes, enorme kraanvogels met een geel kroontje. Vandaag heb ik ook drie leerlingen laten kennismaken met het kijken naar vogels (zie foto). Een van de onderwerpen in klas 6 is het maken van een classificatie van vogels. Ik ben daarvoor met het groepje dat het onderwerp had gekregen naar buiten geweest met verrekijker en vogelboek. De drie meiden waren heel enthousiast en verbaasd hoe goed ze de vogels konden zien. Ik hoop dat het werken met mijn bijdrage aan de schoolinventaris (vogelboek Oost-Afrika en een verrekijker) een vervolg krijgt in de toekomst. Jan
woensdag Geplaatst op 27-10-2010 in Kenia
Jambo! (hallo), We zijn de juiste klas binnengestapt vanochtend, yes! Het was een lesdag met van die kippenvel momenten. Beide projecten draaien en we hebben er een goed gevoel over. We krijgen bijna kramp in onze kaken, van de smile op ons gezicht. In standard 5 zijn de leerlingen bezig geweest met de opdrachten over de omgeving. Wat ons betreft kan Milou gaan solliciteren bij Loes IJkelenstam. Ze helpt de leerlingen waar nodig. Ze stuurt bij wanneer de opdracht niet helemaal goed uitgevoerd wordt, beantwoordt vragen en deelt complimentjes uit. Erg leuk om te zien hoe ze met de leerlingen omgaat. Dennis doet met de leerlingen mee door een gedeelte van de opdrachten uit te voeren. Zijn werk heeft hij bij de diverse groepjes laten zien zodat ze een voorbeeld hebben. Hier zijn we ook erg blij mee. Morgen gaan de leerlingen de opdrachten afronden en de presentatie van vrijdag voorbereiden. Het plan is om de leerlingen allereerst de eigen bijdrage aan de poster aan hun groepsleden te laten uitleggen, zodat iedereen specialist wordt van alle opdrachten op de poster. Vervolgens maken we nieuwe groepsindelingen, waarbij er per 16 leerlingen 4 posters gaan rouleren. Elke leerling geeft uitleg aan zijn nieuwe groepsleden op het moment dat zijn poster op tafel ligt. De reden dat we voor deze manier kiezen is dat onze leerlingen het erg lastig vinden om voor een groep te presenteren. Ze zijn niet goed te verstaan omdat ze zacht praten en het niveau van Engels is nog niet optimaal. Door deze manier van presenteren voorkomen we tevens dat we 15 dezelfde presentaties krijgen. Dat zou wat saai zijn voor alle partijen. In standard 6 kwamen we tijdens de pauze binnen. Collega Paul van Social Studies zat nog met zijn klas in het lokaal. Toen we binnenkwamen werd er hard gelachen. We hadden ze ‘betrapt’. Paul gaf de klas zojuist uitleg over Holland. Waar het in Europa ligt en hoever wij hadden moeten reizen om hier te komen. Jan vulde zijn verhaal vervolgens goed aan, de klas hing aan zijn lippen. Mooi. Het mobile project dat we in standard 6 draaien bestaat uit 7 verschillende opdrachten die uit het curriculum van Science, Social Studies en Wiskunde komen. Daarnaast is er nog een 8e opdracht aan toegevoegd, birds. De bijdrage van Social Studies en Wiskunde is door de docenten van deze vakken geleverd. Hier zijn we natuurlijk erg blij mee. We zijn de les gestart door leerlingen opdrachten te laten trekken die in een mandje lagen. Vervolgens kregen ze de gelegenheid om onderling te ruilen. Hiervoor hebben we gekozen omdat we alle opdrachten aan bod wilden laten komen. De leerlingen hadden eerder deze week een top 4 kunnen aangeven, maar die bleek voor de hele klas zo ongeveer hetzelfde te zijn. Alleen de opdrachten van science waren gekozen en niet die van wiskunde en Social Studies. Milou en Dennis werken in deze klas samen met 3 Keniaanse leerlingen aan de wiskunde opdracht. En vandaag verliep dat zeer voorspoedig. Mr. Eliud heeft de sterke wens dat er meer leerlingen op
deze manier met Milou en Dennis mogen samen werken, maar voor de korte tijd die we nog hebben is dat helaas niet haalbaar. Jan is met een groep gaan vogelen. Daarover vertelt hij jullie meer. De leerlingen zijn vol enthousiasme met de opdrachten bezig geweest. Ze hebben diverse vragen beantwoord en een schematische ordening gemaakt waarmee ze de opbouw van de mobile kunnen aangeven. Aan het einde van de les waren een aantal groepjes zover dat ze morgen kunnen starten met het maken van de mobile. Indien nodig hebben we morgenmiddag de gelegenheid om de gemiste les van dinsdag in te halen. In de pauze hebben we thee, met melk en suiker gedronken met de docenten. Dit heerlijke zoete opkikkertje gaf ons de energie om mee te doen met de gymles van standard 6. Arthur en Jeen, die gymlessen hier zien er wel wat anders uit dan in Nederland. Er wordt flink gezongen, geklapt, gedanst en er zijn kat en muis spelletjes. Op een gegeven moment was Jan de kat en ik de muis. Milou stond ook in de kring en werd uitgekozen om mee te dansen. Dennis heeft dit alles gefilmd zodat jullie dit later ook nog kunnen zien. De leerlingen van Standard 6 konden het wel waarderen dat we meededen. We zijn vandaag ook nog naar de moestuintjes geweest waar de gehandicapte leerlingen groentes verbouwen. Ook hebben we een bezoek gebracht aan het ziekenhuis (zie foto) en het test en voorlichtingscentrum voor HIV en AIDS (VCT= Voluntary Counselling and Testing center). Hier hebben we een uitgebreide rondleiding gehad door Francis. Francis is het hoofd van dit centrum, het weeshuis en hij verzorgd de ‘health education’ in het weeshuis. We kijken uit naar morgen. Geweldig om weer te mogen werken met de leerlingen van de Anderson Primary School. En onze eigen leerlingen Dennis en Milou, waar we heel erg trots op zijn. Kwaheri, Jan en Maureen PS. Cees, ze vragen hier continu naar je. Men hoopt je weer een keer te mogen ontmoeten
donderdag Geplaatst op 29-10-2010 in Kenia
Pole kwa sababu tunarudi nyumbani (jammer dat we weer naar huis moeten) Zoals jullie zien gaat ons Swahili er binnen enkele dagen enorm op vooruit! De mensen stellen het erg op prijs als je een paar woorden in hun eigen taal kunt spreken. Voor iedereen hier is Engels de tweede taal die op school geleerd moet worden. Op onze school is Engels vanaf groep 4 de voertaal, maar op de scholen in de buurt gaan de lessen in Swahili. Door het drukke programma kwam er gisteren even niets van het schrijven van stukjes voor het weblog. Maar er is natuurlijk weer genoeg om over te vertellen. Zoals jullie hebben kunnen lezen gaven we dinsdag aan groep 6 de verkeerde les. Maar gelukkig konden we een extra blokuur krijgen om het project met deze klas af te krijgen. Dat betekende dat we gisteren flink aan de bak moesten. Klas 5, onze eerste les van de dag liep gesmeerd. De meeste leerlingen hadden de opdrachten op tijd af en konden er een poster van maken. Voor klas 6 waren we minder zeker van de afloop: zij moesten beginnen met het maken van een mobile en die moest eigenlijk diezelfde dag helemaal af. Maureen en ik hadden de vorige avond een voorbeeldexemplaar in elkaar geknutseld van enkel materialen die op de rozenfarm en school voor handen zijn. Dat leek ons wel handig voor het geval de school met deze activiteit verder wil. Om een al te grote chaos te voorkomen knoopte ik van tevoren boven de tafels al vast zestien touwtjes aan de balken en hing ik de voorbeeldmobile op: dat was balanceren over de wiebelige schoolbankjes. Nadat ik had uitgelegd hoe we de voorbeeldmobile was gemaakt gingen de leerlingen vol goede moed aan de slag en wonder o wonder: het ging helemaal goed. Ongelooflijk hoe zestig (!) leerlingen in een lokaal zo groot als dat thuis voor maximaal dertig zonder elkaar in de haren te vliegen en supergeconcentreerd met zoiets ingewikkelds aan de slag gaan. Ogenschijnlijk zonder problemen maakten de leerlingen gebruik van het beschikbare materiaal en de gereedschappen. Er werd nauwelijks iets verspild en niemand deed moeilijk over het medegebruik van spullen door anderen. Wat een genot om met deze kinderen aan de slag te kunnen! Toen mr. Chamoss zijn leerlingen op de stoelen en de banken zage staan, werkend aan de mobiles, was het enige wat hij nog kon uitbrengen: "This is a historical moment". Na het tweede blokuur had ieder groepje een behoorlijke mobile af en wisten we zeker dat er op vrijdag iets te presenteren zou zijn. Een prettige gedachte. In de namiddag was het nog onduidelijk of het planten van bomen op de Chepchoina-school nog door zou gaan. Het mobile netwerk lag plat en de enige mogelijkheid was nog deze namiddag. Mr. Chemoss stelde voor dan maar op de dolle pof te gaan en uit de boomkwekerij van de rozenfarm twee boompjes mee te nemen. Eenmaal aangekomen (Dennis, Milou en Jan, Maureen was naar het weeshuis) bleken er al diverse kuilen te zijn gegraven en stond er een rij leerlingen klaar met kleine
boompjes. We mochten allemaal onze egen boom planten op een plek waar al meer Nederlanders dit hadden gedaan, b.v. mevrouw Eikelenstam en onze ruim twee jaar geleden overleden docent Emile van Stokkum. Vooral bijzonder om het boompje van Emile te zien staan... De plechtigheid was lekker informeel en heel gezellig. Ieder bompje werd al handenwassend gezegend. Nu maar hopen dat “Holland Avenue”,, zoals ze het hier noemen, tot een heel bos uitgroeit. Vandaag komt mr. Benson ons nog onze aanplantcertificaten brengen. De mijne krijgt zeker een prominente plek aan de muur thuis! Tot slot op de terugweg nog enkele gekroonde kraanvogels gespot en aardig op de foto gekregen (zie vogelfotomap). Jan
vrijdag Geplaatst op 29-10-2010 in Kenia
Kwaheri Kenia! (tot ziens Kenia), Vandaag de laatste schooldag. Wat is deze week toch voorbij gevlogen. En wat een bijzondere dag was dit ook weer.
We hebben alle 4 geëmotioneerd afscheid genomen van de klassen waaraan we les hebben gegeven, de leraren en de rest van de school. Er werd hier en daar een zakdoekje tevoorschijn getoverd bij de leerlingen. Sterk spul dat Fisherman Friends. Vandaag zijn we in standard 5 met de presentaties van het SMYLE (Show Me Your Life & Environment) project begonnen. We waren erg benieuwd hoe ze het zouden oppikken. De leerlingen zaten om te beginnen in hun eigen groep, waar ze 1 voor 1 hun eigen werk aan de groepsgenoten moesten gaan uitleggen. We zijn gestart met de leerlingen die een kaart van de omgeving moesten maken. Ze kregen 3 minuten de tijd om uitleg te geven. Niet iedereen had de boodschap direct begrepen en in sommige groepjes moest de opdracht nog een keer toegelicht worden. Toen het eenmaal duidelijk was ging het als een speer. De leerlingen waren vol enthousiasme bezig. De leerlingen die uitleg gaven werden zelfs flink bevraagd door hun groepsgenoten. Na deze sessie hebben we het nog wat ingewikkelder gemaakt. Er van uitgaande dat iedereen nu expert van de informatie op zijn eigen poster zou zijn hebben we de leerlingen gemixt. De klas bestond uit 4 rijen van elk 4 groepjes. Per rij hebben we de leerlingen zo verdeeld dat iedereen bij iemand uit de 3 overige groepjes zou zitten. Opnieuw moest iedereen nu gaan presenteren. Degene wiens poster op tafel lag moest beginnen. Wederom 3 minuten de tijd per leerling. Na elke presentatie werden de posters doorgeschoven. Best spannend voor de leerlingen, want ze kwamen nu in een nieuwe groep. Een meisje, dat net nieuw op school was, kreeg het ook even te kwaad, ze kwam in een groep met alleen jongens terecht. Stiekem ruilde ze van plek met iemand uit een andere groep. Milou merkte dat op en gaf aan dat ze toch maar weer terug moest gaan. Ze was zo enorm verlegen, maar gelukkig waren de jongens erg geduldig met haar en door vragen te stellen i.p.v haar vrijuit te laten praten, kwam het toch nog goed. De presentaties verliepen enorm goed. Weer was daar dat kippenvel moment. We zijn de presentaties geëindigd door 4 opdrachten die opvallend goed uitgevoerd waren onder de aandacht te brengen. Deze leerlingen hadden de instructies goed gevolgd, waren creatief geweest, hadden goed gepresenteerd en hun opdracht had een goede lay-out. Een flink applaus waard. In standard 6 hadden we bedacht een battle te houden. Per presentatie ronde kreeg Jan een groep en Maureen een groep. Per 2 groepjes hadden we hetzelfde onderwerp. Welke van de 2 groepjes had de mobile met de juiste informatie, welk groepje kon dat het beste toelichten? We hadden 8 rondes en het mooie was dat we het stokje halverwege hebben overdragen aan onze collega’s mr. Chemoss en mr. Paul. Hoe symbolisch. Het werken met deze groep is de hele week een feestje geweest. Met de presentaties hebben we het op een goede manier afgesloten. Ook in deze klas hebben we alle vier nog een dankwoord gesproken. Tijdens de speech van Milou sprak hield ze het niet droog. En wij ook niet. Het slot van de les was een ‘klap’ van de klas: sekua sekua twende (let us go).
‘s Middags volgde dan nog een fotosessie met huisfotograaf Jan. De klassen met wie we gewerkt hebben gingen op de foto, maar ook de leraren. Daarna hebben de leerlingen nog een voorstelling voor ons gehouden. Er werd gedanst en gezongen. Dat dansen was indrukwekkend. Zo soepel zijn wij niet in de heupen. De schooldag eindigde met het strijken van de vlag, een gebed en nog een aantal speeches. We hebben genoten! Milou, Dennis, Jan en Maureen
zaterdag Geplaatst op 30-10-2010 in Kenia
Jambo! Nu zijn we dus echt op de terugreis... Vanmorgen kwamen mr. Chemoss en mr. Benson nog bij ons lang om de certificaten van het boomplanten in Chepchoina langs te brengen. Nog even heerlijk met hen op het terras voor het huis koffie gedronken. Daarna moest er snel ingepakt worden, want om negen uur zou Bea ons afhalen en naar Kitale brengen. Met haar soepele fourwheeldrive zoefden we in een uurtje naar Kitale en zaten we voor we het wisten in de drukte van een grote stad op zaterdag. In Kitale hebben we alle boeken van science, social studies en mathematics gekocht van groep 4, 5, 6 en 7, zodat we voor de volgende reis de projecten die we nu gedraaid hebben goed op papier kunnen uitwerken. Zeker het SMYLE-project kan in zijn huidige vorm worden vastgelegd en mogelijk door enthousiaste docenten als mr. Chemoss onder de aandacht van andere scholen gebracht worden. Voor het mobile-project kunnen we in de boeken op zoek gaan naar inhoud die geschikt is om in de mobiel te verwerken. Al met al hebben we ook vandaag nog een heel goed gevoel over wat we de afgelopen week bereikt hebben en zitten we vol plannen voor een volgend bezoek. Na een heerlijke lunch in 'The Coffeeshop' werden we door een lokale taxi naar het vliegveld gebracht. Door een lekke band had het vliegtuig anderhalf uur vertraging, dat werd dus wachten. Onze dorst werd gelest door de grondstewardess die speciaal voor ons een half uur op pad ging om ergens fris te kopen. Later bleek zij ook degene te zijn die onze tassen moest doorzoeken. Heel bizar allemaal, zo'n ontzettend vriendelijke dame die je tas op z'n kop zet. En nu zitten we inmiddels alk weer bij The Mill Hill Fathers in Nairobi. Iedereen is na deze waanzinnige week behoorlijk uitgeput en iedereen, behalve de schrijver van dit stukje, ligt inmiddels tevreden te snurken. Morgen hebben we een 'verplichte ' vrije dag omdat ons vliegtuig naar Nederland pas op maandag gaat. We maken van de gelegenheid gebruik om dan een kleine safari door het National Park vlak bij Nairobi mee te maken. Morgenvroeg staat er een busje klaar om ons voor de leeuwen te werpen. Als internet het blijft doen horen jullie hier morgen nog iets over, anders tot gauw in Nederland. Jan
zondag Geplaatst op 31-10-2010 in Kenia
Leo hii ninatafuta twiga (vandaag zijn we op zoek naar de giraffe) Vanochtend vroeg vertrokken we vol verwachting naar het Nairobi National Park. Al vanaf de eerste dag hadden we ons verheugd op onze vrije dag tussen de vlucht uit Kigale naar Nairobi en die naar Nederland. Het Nairobi National Park is het enige in Afrika dat direct grenst aan een wereldstad. Als je bij ons logeeradres een kwartierje rijdt kom je bij de hoofdingang. Eenmaal binnen verruil je de drukte van de grote stad in één klap voor de spanning van een safari. Eerst rijd je door een bebost gebied, waar we bijvoorbeeld zwijnen zagen. Na enkele kilometers kwamen we bij een uitkijkheuvel waar vanaf we op de uitgestrekte vlaktes neushoorns, giraffen en struisvogels zagen. Dat was een veelbelovend begin. Onderweg naar de dieren op de vlakte hingen we eerst uit de raampjes van de auto, maar al spoedig zaten we op de rand van het dak om de dieren nog beter te kunnen zien. En we hebben er heel wat gezien! Eerst een giraffe vlak langs de weg, toen neushoorns en allerlei antilope-achtige dieren, zoals een impala. Verderop in het park in zagen we een grote groep groep giraffen en zebra's en toevallig ging een weggtje precies die richting uit. Dat leidde ons tot midden in de groep; wat een prachtige ervaring! Het vervolg van de route bracht ons nog veel meer fraais, zoals struisvogels en een boom vol apen. Aan de overkant van een vallei zagen we een groep buffels, een van de ‘big five', dieren die je gezien moet hebben in Afrika. De buffel is een van de gevaarlijkste dieren in Afrika: alles wat hem niet aanstaat dat valt hij aan. Na deze ontmoeting reden we voldaan in de richting van de uitgang van het park, totdat we vlak langs de weg nog een buffel zagen. Ik (Jan) hoor mezelf nog zeggen: "Goh, deze staat wel erg dicht bij het pad". Ik had dit nog niet gezegd of de buffel koos de aanval en stoof op de auto af. Van schrik rolde ik op mijn rug midden op het dak, maar gelukkig draaide de buffel op het laatste moment weg. Kon ik daarna nog een paar leuke plaatjes schieten... De chauffeur kon later het ingedeukte dak gelukkig weer terugploppen. Bij de uitgang van het park nog in een opvang voor wees-dieren geweest. Is toch wel wat zielig als je net alles in het wild hebt gezien, maar de dieren hebben het er ogenschijnlijk wel goed. Vanavond ons laatste Keniaanse maal genoten bij de Mill Hill Fathers. Het is hier een oase van rust in het verder hectissche Nairobi. Nu dit stukje klaar is gauw naar bed, want morgen om kwart voor vijf gaat de wekker en vetrekken we beladen met goede herinneringen naar ons koude kikkerlandje... Dennis, Milou, Maureen en Jan
