I n.tatie
EEN VRIENDHEEFT HETTY'S VANZES DOCHTERTJE
Zalzem|J
átdêpteren? op de zeven Hetty(nu32)wordtverliefd jaaroudereMartijn,dieal eenkindheeftuit verstand zegt Hetty's eeneerderhuwelijk. Maarelke datzeer nietaanmoetbeginnen. keeralszehemziet,maakthaarharteen Derks . . reksrj Esther vreugdesprongetje.
14 MijnGeheim
oen ik Martijn vier jaar geleden in een kroeg voor het eerst ontmoette schatte ik hem eenendertig. ZelÍ was ik achtentwintig en net een aantal maanden vrijgezel. Met volle teugen genoot ik van mijn vrijheid. Toch voelde het meteen heel vertrouwd toen ik met Martijn in gesprek raakte. Diezelfde avond hoorde ik van een vriendin dat Martijn al vijfendertig was/ pas gescheiden,en een dochtertje had van zes. Mijn eerste gedachte was: laat maar, daar heb ik echt geen zin in. Toch raakten Martijn en ik later op de avond opnieuw in gesprek. De dagen daarna kon ik hem niet uit mijn hoofd krijgen en een week later nam hij mij mee uit eten. Tijdens het diner konden we onze ogen niet van elkaar afhouden. Ik wilde de romantische sfeer niet verpesten, maar vroeg toch waarom hij was gescheiden. "Mijn ex-vrouw Els en ik groeiden ongemerkt uit elkaar, omdat we te verschillend bleken te zljn", vertelde hij. "Toen we hier allebei achter kwamen, wilde ik aan onze relatie gaan werken. Zeker voor mijn dochtertje, Fleur, wilde ik mijn huwelijk niet zomaat opgeven. Maar Els dacht daar anders over. Zij zocht haar toevlucht bij een andere man." Ik voelde me plotseling heel erg jong. Ik wist nog niet eens of ik ooit wilde trouwen, laat staan of ik kinderen wilde. "Wat heb je toen gedaari?"vroeg ik. Martijn keek serieus. "Toen ik erachter kwam, stelde ik haar voor de keus. Met mij verdergaan en aan ons huwelijk werkery of bij die man blijven en scheiden. Zlj koos voor het laatste." Ik kon niet begrijpen hoe een vrouw zo'n lieve, mooie en boeiende man kon laten gaan. 's Avonds wandelden Martijn en ik langs een meer. Aan dat water, op een bankje, kusten we voor het eerst. Op dat moment besefte ik nog niet dat het niet alleen Martijn was met wie ik iets begon op te bouwen. Zijn dochtertje en het contact met zijn ex zouden ook deel uit gaan maken van mijn leven. In de weken daarna zagen Martijn en ik elkaar regelmatig op doordeweekse dagen. Niet in het weekend, want dan was zijn dochter bij hem. Toch wilde ik hem nog niet'mijn nieuwe vriendje'noemen. Het gevoel van vrijheid om te gaan en staan waar ik wilde gaf mij zo veel energie, ik hield me daar uit alle macht aan vast. Toch betrapte ik mezelf erop dat mijn gedachten en dromen werden beheerst door Martijn. Toen ik op een vrijdagmiddag bij hem op de bank zat, flapte ik er opeens uit: "Denk je dat je nog meer kinderen zou willen?" Ik schrok van mijn eigen vraag. Ik wist zélf nog niet eens of ik ooit wel kinderen wilde. Was ik onbewust
aan het checken of Martijn en ik samen een toekomst hadden? Martijn keek me verliefd aan: "la, ik wil zeker nog meer kinderen." Ik was opgelucht. Die optie kon ik in ieder geval nog openhouden. Martijn nam mijn handen in de zijne. "Besef je wel dat ik al een kind heb, Hetty? |ij houdt van je vrijheid. Ik wil dat je weet waar je met mij aan begint." Martijn had gelijk. Ik dacht na over kinderen in de toekomst, maar zijn dochtertje was er nÍ al. Ik had haar nog niet ontmoet, daardoor was dat nog steeds niet helemaal tot me doorgedrongen.
mezelf Hetwasalsofikboven keek. ennaarbeneden zweefde leven? Werdditnumijnnieuwe Martijn zag rriijn ernstige blik. "Ik ga Fleur zo uit school halen", zeii-:rlj.'Als je wilt kun je op haar wachten en haar ontmoeten, de keus is aan jou." Ik werd overspoeld door twijfel. Martijn en ik kenden elkaar net een maand. Was het niet te snel om Fleur nu al te ontmoeten? Moest ik niet eerst honderd procent zeker zijn van Martijn? Ik wilde voor Fleur niet een enge,vreemde vrouw zijn, die opeens samen met haar papa allerlei dingen ging doen en hem vervolgens weer zou verlaten. "Ik weet niet of ik haar nu al wil ontmoeten", zei ik verward. Martijn stond op. "Ik ben over twintig minuten terug, denk er maar even over na. Ik zie wel of je er straks nog bent. Anders zie ik je snel weer." Hij gaf me een zachte kus op mijn voorhoofd. Ik bleef verloren achter. Eigenlijk wilde ik nog helemaal niet weg. Ik zott Fleur toch wel een keer te zien krijgery maar ging het nu niet te snel?Voordat ik het eigenlijk wist hoorde ik de voordeur alweer opengaan. Ik kon niet meer terug. Een klein meisje met twee eigenwijze staartjes kwam de kamer binnerL een beetje verscholen achter de benen van Martijn. Het was alsof ik boven mezelf zweefde en naar beneden keek. Werd dit nu mijn leven? Was Martijn mijn nieuwe vriend? Had ik nu een vriend met een dochtertje? "Hallo, ik ben Hetty", zei ik tegen de benen van Martijn terwijl ik op de grond hurkte. "Wiebenili?" Fleur keek voorzichtig met één oog naar mij. Ze dacht vast: wat doet die rare vrouw in mijn huis? "Geef Hetty eens een handje", zei Martijn. Fleur pakte met een hand zijn broek vast en stak de an15 MijnGeheim
I n.bti.
Somshadik hetgevoeldat ik geenluch dere naar mij uit. Voorzichtig pakte ik het kleine, warme handje. "Leuk je te ontmoeten", zeiik. Martijn zette de televisie aan, smeerde boterhammen en dekte de tafel. Met zh drieën zaten we even later te lunchen. Fleur zei niet veel en keek naar een tekenfilm. Martijn en ik praatten over koetjes en kalfjes. Het voelde meteen heel anders met een kind erbij. Ik had het gevoel dat ik niet meer zomaar alles tegen Martijn kon zeggen. Daarnaast kreeg ik een verdrietig gevoel als ik naar het gezichtje van Fleur keek. Het moest vreselijk voor haar zijn dat haar papa en mama niet meer samen waren. FIoe ging een meisje van zes daarmee orn?Ze had geen broertje of zusje om haar gevoelensmee te delen. Fleur ging na het eten op haar kamer spelen. Martijn vertelde dat hij, samen met zijn ex-vrouw Fleur heel rustig en duidelijk had uitgelegd waarom ze gingen scheiden. Fleur was toen viif. "Ik weet niet of ze op dat moment kon bevatten wat scheidenprecies inhoudt", zeiMartijn. 'Als Els haar hier brengt, of wanneer ik haar weer naar Els breng, moet ze wel altijd even huilen." Hij zuchtte diep: "Natuurlijk is het moeilijk voor haar, maar het is beter dan ouders die constant ruziemaken." Toch had ik op dat moment gewild dat Martijn weer terug kon gaan naar zijn ex-vrouw Dat ze voor Fleur weer een gezellig gezinnetje konden zijn. Mijn gevoelens voor hem leken heel even een stuk minder belangrijk.
wat kan jou het schelen wat die mensen denken? Maar toen we die middag op een terras friet zaten te eten, had ik weer het gevoel dat iedereen naar ons keek. Maar waarschijnlijk was ik de enige die naar ons drieën keek. Hoe was ik hierin verzeild geraakt? Een paar weken geleden was ik nog een vrijgezel die deed waar ze zin in had. Nu zat ik aan de friet met een man en zijn kind. Was ik nu een soort stiefmoeder? Moest ik gaan zeggenwat Fleur wel en niet mocht doen? Kon ik niet gewoon een gezellige stieftante voor haar zijn? Hoeveel verantwoordelijkheid moest ik investeren?Ik trok me ook veel te erg aan dat Fleurs ouders niet meer bij elkaar waren. Het was een heel gezellige dag, maar soms had ik het gevoel dat ik geen lucht kreeg... 's Avonds vertelde ik eerlijk aan Martijn hoe ik me voelde. "Ik ben heel erg gek op je", zei ik met een brok in mijn keel. "Maar ik weet niet of ik alweer toe ben aan een serieuze relatie en al helemaal niet of ik wel toe ben aan de verantwoordelijkheid voor een zesjarig meisje." Martijn keek me vol begrip aan. "Ik verwacht niet van je dat je een moeder voor Fleur wordt. Zehééft al een moeder. Het is belangrijker dat jullie met elkaar kunnen opschieten en dat gaat volgens mij hartstikke goed." Ik knikte en hij sloeg zijn armen om me heen. "Maar als je er niet aan toe bent, moet je dat wel zeggen." Ik keek op naar zijn lieve gezicht. Vanbinnen werd ik verscheurd door twijfel. Als ik aan zijn leefsituatie dacht en aan zijn ex-vrouw, die ik ook eens zou ontmoeten, had ik zin om keihard weg te rennen. Maar als ik naar Martijn keek als persoon, als ik bedacht hoe goed we konden praten, konden lachen en elkaar inspireerden, dan wilde ik alleen maar heel dichtbij hem zijn. "Ik heb tijd nodig", zei ik. Martijn veegde de tranen van mijn wang. "Zolang je maar eerlijk tegen me blijft", zeihi|
Moest iknugaanzeggen watFleur welennietmocht doen? Konikniet gewoon eengezellige stieftante zijn? Een week later stelde Martijn voor om met z'n drieen naar de dierentuin te gaan. Fleur zat achterin de auto en noemde al haar lievelingsdieren op. "De apen zijn mijn allerlievelings", concludeerde ze. Ze leek het niet erg te vinden dat ik meeging. Toen we uit de auto stapten, pakte ze zelfs mijn hand en vroeg ze welk dier mijn 'lievelings' was. "De papegaaien", zei ik vrolijk. Fleur kietelde in mijnzlj.Ik probeerde terug te kietelery maar ze rende snel richting de ingang van het park. De mensen in de rij bij de kassa keken naar Fleur en mij. Martijn kwam naast me staan. Ik zag ze denken. Is dat haar kind? En is dat haar man? Dat kind lijkt helemaal niet op haar. Streng zei ik tegen mezelf: l6 MijnGeheim
Drie weken lang hadden we alleen telefonisch contact. Ik had bewondering voor Martijns geduld. Ik deed leuke dingen met vriendinnen en ging tot diep in de nacht stappen. Toch merkte ik dat ik totaal geen interesse meer had in andere jongens. Op een woensdagavond sprak ik met Martijn af dat ik bij hem zou komen eten. In de auto onderweg naar zijn huis wist ik nog steeds niet zeker wat ik wilde. Hoe kon ik hem zekerheid geven? Het idee dat we geen enkel weekend echt samen zouden kunnen zijry benauwde me ontzettend. Hoe kon ik met hem een goede relatie opbouwen als Fleur er elk weekend was? Mijn besluit stond vast. Ik was te
ggrkreeg,,. jong om me te binden aan een man die zeven jaar ouder was en al een kind had. Ik wilde eerst uitvinden wie ik zelf was, voordat ik dat soort verantwoordelijkhedenop mij zou nemen. Maar toen ik Martijn in de deuropening zag staan, sprong mijn hart bijna uit mijn liif. Hij trok me naar binnen en we kusten wel een half uur. Ik voelde zijn hart bonzen tegen mijn borst. Zijn handen brandden op mijn rug en in mijn nek. Ik kende hem nog maar net, maar toch had ik het gevoel dat hij er al mijn hele leven was geweest. Bij hem voelde ik me thuis. Moest ik zoh speciaal persoon laten schieten? Bestond er wel zoiets als een perÍecte relatie? "Voordat we gaan eten wil ik je eerst iets vertelIen", zei Martijn. We gingen op de bank zitten. "Ik heb met Els afgesproken dat Fleur voortaan om het weekend bij mij is. Dan heb ik meer tijd om weer een sociaal leven op te bouwen. Z1j had er alle begrip voor. Dat betekent dat we voortaan om het weekend kunnen doen wat we willen", zei Martijn, terwijl hij me hoopvol aankeek. Ik dacht diep na en zei: "Maar in de weekenden dat Fleur er is, kan ik doen wat ik wil en zlt jlj in je eentje aan je huis gekluisterd." Martijn nam mijn gezicht in zijn handen. "Je moet je niet schuldig voelen, Hetty. Ik kan ook een vriend uitnodigen bij mij thuis. Ik wil jou niet verplichten om de weekenden dat Fleur er is bij mij op de bank te zitten." Er viel een last van mijn schouders, toen hlj zei "je hoeft je niet verantwoordelijk te voelen voor Fleur. Zolang jullie elkaar maar accepteren.En aan Fleur zal het niet liggen. Zevraagt steedswanneer die aardige mevrouw weer komt." Ik probeerde mijn gedachten op een rijtje te krijgen. Er werd niet van mij verwacht dat ik een moeder zou worden voor Fleur. En Martijn en ik konden om het weekend doen wat we wilden. De vlinders kriebelden in mijn buik omdat Martijn ruimte had gecreëerdom samen onze relatie een kans te geven. Ondanks de wetenschap dat zijn dochter en exvrouw vanaf de zijlijn zouden meekijken, wilde ik deze kans niet voorbij laten gaan. En het werkte. Tijdens de weekenden dat Martijn en ik samen waren, leerden we elkaar steeds beter kennen. En in de weekenden dat Fleur er was, sprak ik vaak af met vrienden. Maar af en toe ging ik ook mee met Martijn en Fleur om iets leuks met z'n drieën te doen. Ik merkte dat ik me er steeds gemakkelijker bij ging voelen. De gedachten over wat andere mensen van ons vonden, tolden steeds minder vaak door mijn hoofd. En Fleur bleek een
lk kende Martijn nogmaarnet, maartochhadikhetgevoel dathij wasgeweest eralmijnheleleven superlief meisje te zijn. Als ik binnenkwam, begon ze me meteen enthousiast hele verhalen te vertellen. Toen Martijn en ik op een avond hadden afgesproken, moest hij eerst nog even naar de school van Fleur voor een ouderavond. "Sorry, ik was het bijna vergeten", zeihlj. "Ik ben zo terug, de school is vlakbij. Vind je het erg om even op me te wachten?" Het overviel me. Els zou daar ook zijn. Ik had in al die weken eigenlijk nog helemaal niet echt aan haar gedacht, maar nu was ik me opeens heel erg van haar bewust. Martijn zou straks naast zijn ex zitten en met een leraar praten over hun dochter. Het gaf me een raar gevoel, alsof ik werd buitengesloten. "Ik ga wel even tv-kijken", zeilk zo nonchalant mogelijk. Martijn trok gehaast zljn jas aan en scheurde weg in zijn auto.En daar zat ik dan. Ik keek om me heen. In dit huis had Martijn een aantal jaren gewoond met ziin vrouw en kind. Dit huis en deze spullen waren ook van Els geweest. Op deze bank hadden zij ook samen naar films gekeken. Op dat moment drong tot me door dat Martijn altijd contact zou houden met zijn ex, gewoon omdat ze samen een dochter hadden. Zij zou dus ook een deel van mijn leven worden. Ik zou ooit met haar kennis moeten maken, ook al had ik daar totaal geen behoefte aan. Onrustig zapte ik van de ene zender naar de andere. Het voelde alsof Martijn een eeuwigheid wegbleef. Net toen ik besloot dat ik het zat was, kwam hij thuis en plofte naast me op de bank. MijnGeheim 17
Relatie
'lk wil geenialoerse vriendinzijn' Martijns lieve stem en zijn zachte ogen kalmeerden me. Ik vond het fijn dat ik me ook van mijn zwakke kant kon laten zien en dat hij me begreep. Een week later ging ik samen met Martijn en Fleur enkele huizen bekijken in een stadje in de buurt. Ik zou nog niet officieel bij Martijn gaan wonen, maar hij vond mijn mening wel belangrijk. Natuurlijk dacht de makelaar dat we een gezinnetje waren. Maar dat vond ik niet erg. 's Avonds zou Martijn Fleur terugbrengen naar haar moeder. "Ik wil dat je straks meegaat naar mijn moeder, Helty", zei Fleur opeens. Met grote ogen keek ik naar Martijn. Hij wist dat ik dat niet wilde. "Hetty kan niet mee vanavond", zei hij snel. "Maar ik wil haar zo graag mijn kamer lalenzien", zei Fleur sip. "Oké, ik gamee", zei ik, met enige twijfel in mijn stem. Ik moest Els toch ooit ontmoeten en dat was voor Fleur misschien ook wel goed. Fleur pakte blij mijn hand. "Leuk! Dan kan ik je mijn speelgoedlaten zien. En mijn nieuwe dekbed!" Met een knoop in mijn maagzat ik even later in de auto. Ik had Els wel eens op een foto geziery dus ik wist een beetje wat me te wachten stond. "Mama, mama! Kijk, dit is nou Hetty", riep Fleur toen ze nog maar net de auto uit was. "Hoi,Hetty", zei Els, terwijl ze me een stevige hand gaf.Haar vriendelijkheid stelde me meteen op mijn gemak. Ze vroeg Martijn en mij binnen en zette thee en koffie. Fleur was door het dolle heen en showde me haar speelgoed en nieuwe kleren. Eigenlijk was het heel gezellig. En het gekke was dat ik Els niet zag als de ex van Martijn, maar vooral als de moeder van Fleur.
lkvondhetheelfijndatikmeook vanmijnzwakke kantkonlaten zienendatMartijn mebegreep "Hoe was het met Els?" vroeg ik zo rustig mogelijk. Maar ik hoorde de frustratie in mijn stem. "Ze zei dal.ze me lange tijd niet zo had zien stralen." Ik beet op mijn lip. Had dat mens ook nog met hem zitten flirten! Misschien wilde ze hem wel terug. Zag ze opeens in wat ze had laten schieten.. . Maar Martijn was nu bij mij en niet bij haar, zij had haar kans gehad! Martijn zag mijn boze blik. "Weet je wat ik toen tegen haar ze?" vroeg hij aan mij. Ik haalde mijn schouders op en deed alsof het me niet interesseerde."lk zei dat ik zo straalde omdat ik zo gelukkig ben met jou." "WIl ze je dan niet terug, nu ik je zo heb laten straleí?" zei ik met een pruillip. Ik wilde het niet zeggery maar de woorden kwamen eruit voordat ik er erg in had. "Ik wil geen jaloerse vriendin z7jn",zei ik er snel achteraan. Martijn aaide door mijn haren. "Dat ben je ook helemaal niet. Els is gewoon blij voor me omdat ik jou heb ontmoet. Zij is heel gelukkig met haar vriend." Ik zuchtte diep. "Ik voel dat ik je kan vertrouwen, maar ik weet even niet hoe ik ermee moet omgaan. Wij zullen nooit helemaal samen zijn. Zij zal altijd een deel van jou blijven door Fleur. En ik voel me in dat deel een indringer." "Ik snap dat je het nu zo voelt. Fleur is mijn dochter en met Els moet ik goede afspraken maken, maar ik ga helemaal voor jou. Als ik straks een ander huis heb kunnen wij daar samen ons plekje van maken." 18 MijnGeheim
o
N o o
,9
N
Inmiddels zijn Martijn en ik vier jaar samen en wo- È o nen we alweer bijna drie jaar samen in een knus G o huisje. Fleur komt nog steeds om het weekend bij t g ons en heeft haar eigen kamertje. Daar is ze superÈ trots op. Els zie ik soms heel kort, als ze Fleur komt halen. Verder hebben we geen contact, maar dat o hoeft ook niet. o Binnenkort gaan Martijn en ik eens kijken naar een CJ groter huis. Want wie weet krijgt Fleur er over een N tijdje wel een broertje of zusje bij... f o
ó' È o
à E f,
