Architectuur in de Zorg De dag begon best broeierig, ‘t was wachten op de regen Gauw naar binnen, waar we koffie en een vers croissantje kregen. Ik keek eens om mij heen en ook vandaag was het weer prijs: Overwegend mannen, veel in vijftig tinten grijs. De dagvoorzitter heette Nicky, ik hoopte er het beste van Helaas, geen vrouw, maar ook een in het grijs geklede man. Nicky was verheugd dat u hier met zo velen was En omdat het zulk warm weer was, droeg ‘ie vandaag lekker geen das. ‘Twitto ergo sum’, Descartes die had het al beweerd U mocht zich dan ook suf twitteren, dat was niet verkeerd “Ik ben één van u”, zei Nicky en ik zag u denken: ‘gunst’ En toen kregen wij wat definities van het woordje kunst. Schokken of ontroeren, creatief en origineel Nicky zei: “Dat lukt mij niet, al kan ik echt heel veel.” Je had podiumkunst, wiskunst, kwam Nicky daarna ter zake En kunstbenen had je ook, maar die hadden er niks mee te maken. De grote ICT-uitdagingen van dit moment Daar maakte Nicky, na zijn kunstpraatje, toen iets over bekend. Hij sprak over social business, haalde er een moderne kunstenaar bij “Vont Clement, en de blauwe heb ik thuis”, zei Nicky blij. Slechts architecten in de zaal, geen raden van bestuur En na de lunch een wakkkerschudder van het eerste uur. Laurens, die er nog niet was, Nicky zag hem nog niet zitten Ik dacht, onze wakkerschudder ligt vast lekker nog te pitten. En er kwam ook een verrassing, maar het zou niet jolig worden In polonaise naar de borrel, dat was vandaag niet aan de orde. Nicky introduceerde Thomas, het woordje ‘pauze’ doemde op Maar dat was een vergissing, Nicky drukte op een verkeerde knop. Thomas verschanste zich achter het spreekgestoelte, papiertje in de hand Hij las alles voor en het begon best interessant. Hij staarde naar z’n blaadje en hij staarde naar de grond En ging steeds zachter praten, alsof ‘ie het hier heel eng vond. Ons schokken of ontroeren, mondjesmaat maar lukte dat Waar was de wakkerschudder wanneer je die nodig had? Onze Deen droeg ook geen das, dat had ‘ie slim bekeken Het leek of ‘ie al sinds gisteren aan de hitte was bezweken. Data aggregation, een plaatje van de portal, toen En Thomas bleef zijn keel maar schrapen, waarom zou ‘ie dat toch doen? Production set up, environments, Thomas vertelde van de ‘Test’ Application lifecycle management, uiteindelijk liep dat best.
Veranderingen in architectuur, hadden die wel zin? Zakenmensen zagen vaak het nut er niet van in. Thomas was zonder twijfel een briljante architect Maar ‘t moet mij van het hart, hij was niet bijster goed gebekt. The simplified portal, the basic portal, and the apps Thomas toonde schema’s en hij noemde ook de gaps. Layers in the portal solution, werden ook nog doorgelopen U keek op uw horloge, waterflessen gingen open. Steven had een vraag, zodat u allemaal nu weet Of de Deen ook iets met Big Data in de portals deed. Joost, consultant, vroeg of de data moest worden vertaald “Yes, it needs to be translated”, werd toen door de Deen verhaald. Ernst had een vraag en tegelijk klonk een telefoon “Is er geen privacy discussie?” Vroeg Ernst op ongelovige toon Gerard vroeg in hoeverre de data in systemen was geïntegreerd Ernst vroeg: “Kun je enkel kijken, of kan data worden geïmplementeerd?” “Kwestie van overtypen”, kreeg Ernst te horen van de Deen Hij kreeg een kunstboekje van Nicky, waarop ‘ie opgelucht verdween. Nou, in een polonaise had inmiddels niemand meer zin Maar een fijn kopje George Clooney-koffie, ging er altijd in. Nadat wij waren bijgekomen van de introverte Deen Was het tijd voor workshops, daar gingen wij dan ook heen. Ambulantisering van de zorg in GGZ Door Peter Klumpenaar werd daarover een boompje opgezet. Psychiatrisch verpleegkundige was hij van origine Maar, dacht ik bij mezelf, dat zou vast niet heel goed verdienen. Hij werkte in Noord-Holland Noord en was enorm gedreven En zijn sheets, die leken allemaal wel met de hand geschreven. Elektroshocks, lobotomie, werd van Peter gehoord Het was allemaal, echt waar, begonnen in Noord-Holland Noord. “Wat gaan we doen?” zei Peter, dat was niet weinig, naar het scheen Maar ik vond het nu al spannender dan bij de Deen. Papierloos en kamerloos werken, geen doorslaand succes zoals we hoorden Peter zei: “Dat is vooral geschikt voor de contactgestoorden.” Ikzelf zou het niet kunnen, zonder papier zijg ik ineen Maar het lijkt mij absoluut een uitkomst voor de Deen. Digitale hulpverlening kwam maar moeilijk van de grond En er was de nieuwe cliënt, die volop in het leven stond Maar er was ook een nieuwe medewerker, stond Peter te beweren En een fundamentele verandering in de samenleving waarop we moesten reageren.
We hadden een TomTom, als die ‘t niet deed, hadden we pech Maar hoe lang, uiteindelijk, stonden er nog borden langs de weg? Een cursus komkommer snijden en geheel en al digitaal Zonder borden of TomTom vond ik mijn weg naar een nieuwe zaal. Business Intelligence, wat we van retail konden leren Over Albert Heijn stond Wouter van Aerle te oreren. Hij noemde de succesfactoren van de architectuur De architectuur was van iedereen, zei Wouter happy en vol vuur. Wouter vertelde over ‘scrum’ en over quick service mail En datamodelling was volgens Wouter essentieel Een waar gebeurd verhaal en Wouter wilde ook nog kwijt: “De benodigde resources zitten vaak overal verspreid.” Er waren Star Trek- en Star Wars-mensen, meldde Wouter tot besluit Waar ‘ie zelf bij hoorde, daar liet ‘ie zich niet over uit. Ernst had weer een vraag, het was de vierde al vandaag Ja, die Ernst roerde zich graag, maar het was een hele goeie vraag. Naast mij staat trouwens Eelco, stoïcijns speelt hij u plat Hij komt uit Noord-Holland Noord en heeft lobotomie gehad. Daar merk je verder niks van, onevenwichtig is hij niet Maar sinds ‘ie behandeld is, speelt ‘ie alleen dit ene lied. Medical Intelligence, dat werd mijn derde stop Het dossier ontsluiten ging niet met één druk op de knop. Samenwerken, kennis delen, hoe pakt dat uit in de praktijk? Daar heb je één plaat voor nodig, snapte iedereen gelijk “Ik ben nogal een chaoot”, zei van der Zel ons allemaal Daar ben ik niet zo van, dus ik ging naar de vierde zaal. Referentiedomeinmodellen in GGZ en Care, tot slot Er was geen stoel, dus ik moest staan en dat schrijft best behoorlijk rot. Het ging hier over DBC’s en de conclusie, klip en klaar: Zorgsectoren lijken onderling sterk op elkaar. Ernst die zat hier weer, hij vroeg niks, maar zat te verklaren Dat Chinezen van bruggen sprongen, omdat daar geen psychiaters waren. Toch een vraag van Ernst: waar vond je nu de diagnose? Dat je dementie niet in het domein kon plaatsen was toch uit den boze? Een grote man met Fries accent, Ben, die wilde nog wat zeggen Een link naar de stakeholders, die zou ‘ie heel graag leggen. Hoog tijd voor de lunch en een geanimeerd gesprek Wie er meer Star Wars was hier, en wie had meer Star Trek? Ernst had weer een vraag, zag ik, hij schoot een meisje aan Of er misschien kroketten waren? Want die zag ‘ie nergens staan
De lunch gevarieerd en iedereen hier at met smaak Ja, onze wakkerschudder had straks beslist een zware taak. Hij leek wel wat op Rembrandt en hij toonde ons zijn zoon Kyamo, 11 maanden oud, zei pa op trotse toon. Kyamo had al twintig facebookvrienden die Pa niet kende, meldde hij Maar artsen van de jeugdzorg zaten daar absoluut niet bij. Die mochten zich van hun baas niet in zo’n FaceBooksite verdiepen Maar moesten alles wat daar al maanden opstond, opnieuw in- en overtypen. Een filmpje over de jeugdcloud, die het ei van Columbus leek Jeugdzorg 3.0, right to copy, waar u met verwondering naar keek. Laurens was hoogopgeleid en heel intelligent Maar dit werkte ook voor probleemgevallen, maakte hij bekend. Er was volgens mij niets waar Laurens niet gedreven over was En de crisis bood juist kansen, riep ‘ie juichend tot de klas. Een filmpje ter inspiratie, over booking.com verscheen Want Laurens constateerde: u was net zo stil als bij de Deen. Hij had behoefte aan interactie, want u zweeg nu al een poos Een meneer op links, die zag alleen maar risico’s. “Stop met top-down denken”, werd door Laurens toen bepleit Hij zou het liefste alles delen, wilde hij bevlogen kwijt. Beginnen zonder geld, simpelweg met een goed idee Maak gewoon een dropbox, als begin van je dossier Onze wakkerschudder was nog beter dan we dachten Niet alleen schudde hij ons wakker, hij bezorgde ons slapeloze nachten. Ben, met zijn Friese accent, wilde tenslotte nog onthullen Dat hij altijd degene was, die de lege toiletrol aan moest vullen. Een nieuwe ronde workshops voor de opgeschudde zaal En omdenken, zo bleek, was niet weggelegd voor allemaal. Twee ziekenhuizen, één EPD, de workshop van Joost van Gijn Hij had zeven minuten minder tijd en dat vond ‘ie niet fijn. Gelukkig was er ook een hand-out, ik dacht bij mezelf: hoera Dan schrijf ik hier niets over op, dan leest u die er maar op na. Ik constateerde dat de bui buiten inmiddels losgebarsten was Ik ging naar ‘Generieke overdrachtsgegevens’, daar stond Ernst voor de klas. Iemand met een zere knie, daar werd op ingegaan Die knie, daar hingen een hoeveelheid bouwstenen toch aan! Ernst was in z’n element, dat had ik dadelijk in de gaten Die vond het heerlijk volgens mij, dat ‘ie drie kwartier kon praten. Of alles op de goeie plek stond, ‘t kan ons niet schelen, dacht de zaal We wilden niet overtypen en genoten van Ernst’ verhaal.
De vraag ‘rookt u?’, kon elke vijf minuten anders beantwoord worden Wat vluchtige zaken kwamen toen nog aan de orde. En toen was het alweer pauze, tot genoegen van de klas Waarmee ook Ernst’ workshop tot een vluchtig iets verworden was. Een lekker kopje thee, voor sommigen een sigaret En daarna snel nog even een bezoek aan het toilet. Het papier was overal op, heel vervelend vond ik dat Waar was Ben, met zijn Friese accent, als je hem nodig had? Architectuur in GGZ, de klas van Erwin Poppen Om half vier besloot ik daar nog eventjes te stoppen. Erwin was niet van Star Trek of Star Wars, leerde de klas Nee, het bleek dat Erwin van ‘Great Expectations’ was Grote verwachtingen ook van E-Health, E-Health verdient en E-Health leeft Maar hoe weet je welke leverancier je wat te bieden heeft? Toen een experiment, Poppen vroeg ons om erin te duiken Hoe krijg je cola uit een flesje zonder je handen te gebruiken? Daar bleken wel 48 manieren voor te wezen En we moesten vaker vreemdgaan, werden wij toen onderwezen. De strafmaten voor vreemdgaan, vertelde Poppen ons nog vlug In Maryland kost het 10 dollar, in China gooien ze je van een brug. Ik was hier graag gebleven, maar nog één workshop te gaan Informatieuitwisseling bij Teun Oosterbaan. Weer een zaal vol leuke mannen en toch dacht ik heel bedaard Ik zou met geen van allen vreemdgaan, dat is mij geen 10 dollar waard. Teun toonde een model, deelde over informatiemanagers wat mede Het verhaal van Laurens, wat leek dat alweer lang geleden. Bestuurders wilden plaatjes, de architect kreeg het niet cadeau En knoppen om aan te draaien en het begon op Enterprise niveau Het was wel duidelijk, geen Star Wars in deze zaal Maar overwegend Star Trek-adepten, allemaal. Op golfbaanniveau opereerden raden van bestuur En als zij zeiden ‘regel het’, dan lag de bal bij architectuur. Om half vijf terug naar hier en Nicky nam het woord Het weer buiten dat was wat minder, werd van hem gehoord. Maar deze dag was zeer geslaagd, werd toen geconstateerd Alle aspecten kwamen aan bod, werd door Nicky blij beweerd We hadden Thomas, we hadden Laurens en de workshops ertussenin En beneden waren standjes, iedereen had het naar z’n zin. Een ludieke afsluiting had u nog in ‘t verschiet Maar een applaus en een bedankje voor het team schuwde Nicky niet.
U wilt vast naar de borrel, ik ben bijna uitgezongen Gelukkig is tot nu toe niemand van een brug gesprongen. Ik deed mijn best om u met dit gedicht diep te ontroeren En ik dacht, als ik één keer niet rijm, lukt het mij misschien ook nog om te schokken. Ik doe nog drie coupletten en dat was het voor vandaag Want als langer doorga, dan heeft Ernst vast weer een vraag. Nog een zin of tien, dan hoeft u niet meer op te letten Het is aan u of u de polonaise in wilt zetten. Ik kan nog uren doorgaan, maar u heeft genoeg gehoord Ik ga dit vers eens overtikken, hij terug naar Noord-Holland Noord. Ben gaat hier niet naar het toilet, houdt het tot thuis wel op Want in alle toiletten zijn de rollen inmiddels op. Hoog tijd voor de borrel, waar ik ook wel zal belanden Ik weet 48 manieren om wijn te drinken zonder handen. ‘Rijmo ergo sum’, Descartes die deelde het al mee En we zaten hier gezellig en we zaten hier oké! Dominique Engers, Nieuwegein, 20 juni 2013 www.desneldichteres.nl
