© Julien Hebbrecht
49
ste
jaargang nr. 3 – september 2008
OVU 8 CVB149 Gemeentekrediet 068-2145503-84
VTB
Fotoclub
Evergem VOORZITTER Freddy Hofman Pijlkruidstraat 31 9032 Wondelgem 09/226 85 63
ONDERVOORZITTER Jos Van den Hende N. Zannekinstraat 65 9000 Gent 09/225 27 50
SECRETARIS Chris Vanden Bunder E. Ronsestraat 45 9041 Oostakker 09/251 48 23
PENNINGMEESTER Christine Van de Velde Hulleken 20 9940 Evergem 09/357 20 44
PUBLIC-RELATIONS Koen Andries Droogte 78 9940 Evergem 09/357 78 59
Activiteitenkalender Vrijdag 5/9/08 Vrijdag 12/9/08 Vrijdag 19/9/08 Vrijdag 26/9/08 Vrijdag 3/10/08 Vrijdag 10/10/08 Vrijdag 17/10/08 Vrijdag 24/10/08 Vrijdag 31/10/08 Vrijdag 7/11/08 Vrijdag 14/11/08
Eerste vergad. na verlof Fotobespreking Fotobespreking Receptie Lux Nova Fotobespreking Receptie Nieuw Gent Fotobespreking Fotobespreking Fotobespreking Receptie Dafot Zomergem Receptie Progendis
vrijdag 21/11/08 zaterdag 22/11/08 zondag 23/11/08 vrijdag 28/11/08 vrijdag 5/12/08 vrijdag 12/12/08 vrijdag 19/12/08 vrijdag 26/12/08
Fotobespreking Diagala Diagala Fotobespreking Fotobespreking Fotobespreking Fotobespreking Fotobespreking
Clubnieuws "Daar komen de zomermaanden weer. Alhoewel het in onze contreien nogal eens dik durft tegenvallen met die zomer. Hopelijk valt het dit jaar wel mee en kunnen we genieten van zonnige dagen met prachtig licht die de allerbeste foto's voor onze 50ste tentoonstelling zullen opleveren." Zo begon mijn bijdrage aan de vorige Camera. Maar helaas, driewerf helaas, 't is weer "dikkement" tegengevallen, niettegenstaande het volgens onze nationale weerman Frank toch een perfect normale zomer was. 'k Vraag mij alleen af hoe je een zomer met 20% meer neerslag en 10% minder zonlicht nog als normaal kunt klasseren. Vreemde statistiek moet ik toegeven. Maar genoeg nu over dat triestig gedoe. Het is weer september en dus verwacht ik jullie op volle sterkte op één van de eerstkomende vergaderingen. Vooral veel foto's zijn gewenst om glansrijk het jubileumjaar van de club in te zetten. Officieel zal dat maar in januari zijn, maar ik kan jullie wel al verklappen dat het bestuur na een hersenpijnigende bestuursvergadering met allerlei activiteiten op de proppen is gekomen die het 50 jarig bestaan van de club de nodige luister moet geven.
Een greep uit het gevarieerde aanbod leert ons dat we ons beste beentje zullen moeten voorzetten waarbij alle hulp van eenieder van jullie zeker welkom en uiterst geapprecieerd zal worden. Want al deze activiteiten zullen niet zonder slag of stoot kunnen georganiseerd worden. Onze 50ste fototentoonstelling, de tentoonstelling in Cultureel Centrum Stroming, de retrospectieve, een fotowedstrijd, een tentoonstelling in de bibliotheek, foto's bij de Evergemse handelaars, een brochure ter gelegenheid van ons 50 jarig bestaan, zijn allemaal initiatieven die er hopelijk toe bijdragen dat onze club een hernieuwde uitstraling binnen Evergem en omstreken hervindt. September is ook de maand waarin naar jullie ledenbijdrage wordt gevraagd. Een fotoclub runnen heeft de nodige financiële impact maar toch heeft het bestuur nog maar eens beslist om, jullie dalende koopkracht indachtig, de bijdrage op hetzelfde niveau als vorige jaren te houden. De bijdrage voor de CvB is wel met 2€ gestegen, maar dit mag de pret niet drukken nietwaar. Het is de prijs van een pintje in een trendy brasserie. Kunnen jullie voor 5 oktober het gepaste bedrag overschrijven op de rekening van de club. Onze secretaris Chris zal jullie eeuwig dankbaar zijn want dan heeft hij voldoende tijd om het OVU dossier voor te bereiden en ten gepasten tijde in te dienen. Moesten jullie twijfelen, de bijdragen zijn: Lidgeld VTB Fotoclub Evergem: 15€ Lidgeld voor een 2de lid van het gezin: 7,5€ Lidgeld OVU + CvB: 22€ Bijkomend lid OVU: 2,5€ Alle verder informatie over onze feestelijkheden zullen jullie bijtijds meegedeeld worden zodat jullie de nodige tijd kunnen vrijmaken. Dus hoop ik jullie overladen met foto's zo vlug mogelijk terug te zien op één van de eerstkomende vergaderingen. Freddy
Nieuws uit Japan Straatfotografie Straatfotografie werd mogelijk door de creatie van de Leica. Ervoor waren camera's, zoals Ansel Adams gebruikte, veel te groot en te zwaar om er mee op stap te gaan en de platen erg onhandig en breekbaar. De Leica met de 35mm kleinbeeldfilm veranderde dat. De eerste fotograaf die hiervan de mogelijkheden inzag was Henri Cartier-Bresson die ook wel de vader van de candid en straatfotografie genoemd wordt. Vele andere fotografen zoals Brassai, Eisenstaedt, Robert Doisneau, om er maar een paar te noemen, volgden in Cartier-Bresson's voetstappen en werden ook bekend om hun straatfotografie. Gedurende de laatste twee jaar heb ik me ook op straatfotografie toegelegd en het resultaat was een tentoonstelling in the SOHO Gallery in Osaka van 12 tot 17 Augustus. Veel bezoekers aan mijn tentoonstelling hebben mij gevraagd of ik al de mensen die ik fotografeerde gevraagd had om hun foto te nemen. De meeste foto's in mijn tentoonstelling zijn genomen zonder dat de mensen in de foto's wisten dat ze gefotografeerd werden. Dat was ook de manier van werken van Henri Cartier-Bresson die vond dat spontane, candid foto's het best het leven weergaven.
CO 49/3
Pag 3
Daar tegenover staat de manier van werken van Robert Doisneau die meestal met al zijn subjecten een praatje ging maken en dan vroeg om hun foto te nemen. Zo, de meeste van zijn foto's zijn geposeerd, zelfs zijn beroemde 'Kus voor het stadhuis' in 1950 in Parijs waarvoor hij een bevriend koppel vroeg om elkaar te staan zoenen voor het stadhuis zodat hij er een foto kon van nemen. De vraag die veel straatfotografen zich stellen is of ze wel of niet toestemming moeten vragen aan de mensen die ze willen fotograferen. Voor beide standpunten zijn er redenen voor- en tegen maar als het kan neem ik liever foto's wanneer de mensen zich er niet van bewust zijn. De redenen hiervoor zijn dat als ge mensen vraagt om hun foto te nemen dat ze gaan poseren en alle natuurlijkheid verdwijnt uit de foto. Een andere reden is dat er meestal geen tijd is om toestemming te vragen. Straatfotografie vereist snelle reacties want vaak is er slechts een fractie van een seconde om de foto te nemen. Het leven wacht niet tot ge uw camera uit uw fototas gehaald hebt en klaargemaakt hebt voor het shot, laat staan tot dat ge toestemming gevraagd hebt. Mijn beste opnamen heb ik gemaakt in een fractie van een seconde, toen ik iets speciaals zag dat ik niet wilde missen zoals het Japanse jongentje met de rare haardracht of het koppel met het kleine meisje. (zie mijn foto galerie van de de tentoonstelling op
) Voor sommigen van mijn foto's heb ik de mensen gevraagd om te poseren voor een paar opnamen maar dat zijn dan meer portretfoto's geworden dan candid. Candid foto's vangen de vogels en het leven in de vlucht, geposeerde foto's vangen de vogels als ze neergestreken zijn. Ik laat het aan u over wat ge wilt fotograferen. Maar om terug te keren naar mijn tentoonstelling. Afgelopen maart gaf ik een presentatie met projectie van mijn foto's in het auditorium van de Macintosh Apple Shop in Osaka in het kader van een serie over Fotografie en Ontwerpen. Onder de toeschouwers was de eigenaar van de SOHO Gallery in Osaka die me na afloop vroeg of ik geïnteresseerd was in een tentoonstelling van mijn foto's in zijn galerie. We besloten dat dit in augustus zou plaatsvinden want ik had wel alle foto's in digitaal formaat maar voor een tentoonstelling zijn er natuurlijk afdrukken nodig. Ik wilde graag mijn foto's op A3 formaat (ongeveer 30x40cm) laten afdrukken maar dat bleek erg duur uit te vallen. Uiteindelijk besloot ik me een nieuwe printer aan te schaffen en zelf de foto's af te drukken. Een Canon Pixus 9500 printer bleek het meest geschikt voor mijn doel en inderdaad de afdrukken waren geweldig goed, zowel in kleur als in zwart-wit. Enkele kleurenfoto's heb ik laten afdrukken op groot formaat van 40x60 cm and 60x80cm. In Juni werden er 500 postkaarten besteld als uitnodigingen voor de tentoonstelling en uitgestuurd naar alle mogelijk plaatsen. Een Engels weekblad hier in Japan vond de foto op de postkaart erg goed en publiceerde hem plus de aankondiging van mijn tentoonstelling op een dubbele pagina. Een journalist van de Asahi Shimbun (een van de grootste kranten in Japan) zag de foto en nam contact op met de galerie voor een interview met mij over straatfotografie. Het interview was gepubliceerd op 12 augustus samen met drie van mijn foto's, de dag mijn tentoonstelling opende. Dit verloop van zaken was geheel onverwacht en we kregen een hele toeloop van mensen die kwamen met het krantenartikel in de hand. De Amerikaanse pop artiest Andy Warhol heeft eens gezegd dat iedereen een keer beroemd zou moeten zijn voor 15 minuten, en dit waren mijn 15 minuten van beroemdheid dan. Beste groeten van, Julien.
CO 49/3
Pag 4
Het kritisch oog van John FOTOGRAFIE VAN DE 20STE EEUW Jacques-Henri Lartigue (1894-1986) Als er iemand is die een tijdsbeeld van de volledige 20ste eeuw heeft vereeuwigd, dan komen wij in de eerste plaats bij Jacques-Henri Lartigue terecht. De man maakte tijdens zijn lange leven ongeveer 100.000 foto’s. Als kind van een welstellende familie werd hij reeds op zesjarige leeftijd door zijn vader, een gepassioneerd amateur-fotograaf, in de grondbeginselen van het toen nog jonge medium ingewijd en maakte hij reeds zijn eerste opnamen. Twee jaar later kreeg hij zijn eerste camera cadeau waarmee hij alles vastlegde wat hij de moeite waard vond. Dat waren in hoofdzaak de spectaculaire hobby’s van de welgestelde familie Lartigue, zoals deltavliegen en het deelnemen aan wedstrijden voor auto’s, motoren en bestuurbare bobsleeën. Uitgerust met steeds betere camera’s kon Lartigue reeds in 1904 zijn eerste momentopnamen maken. Op zijn 15de deed hij de uitspraak: ”Andere mensen zeggen vaak:’ik geloof mijn eigen ogen niet’. Ik zelf geloof mijn ogen altijd. Er zijn alleen dagen dat ze mij te veel verbaasd doen staan.” Hij was namelijk gefascineerd door de mogelijkheid om beweging op foto’s vast te leggen en dus fotografeerde hij vrienden, familieleden of bedienden bij het balspel, de vlinderjacht, het tennissen of bij eenvoudige sprongen in de lucht. Een van zijn andere favoriete onderwerpen waren vliegtuigen. Tussen 1908 en 1910 ontstond er een collectie foto’s van alle destijds bestaande vliegtuigen en talrijke luchtvaartpioniers. In 1911 verhuisde de familie naar Parijs en ontdekte Lartigue de excentrieke wereld van de mode in het Bois de Boulogne. De courtisanes, dames uit de hogere kringen, de actrices en waarschijnlijk ook dames met minder edele bedoelingen die hier flaneerden, werden zijn lievelingsthema. Verkocht hij in zijn jeugdjaren nog foto’s aan sportbladen zoals La Vie au Grand Air, op latere leeftijd concentreerde hij zich vooral op schilderen. In tegenstelling tot de fotografie stelde de schilderkunst hem in staat in zijn levensonderhoud te voorzien, maar dit ging niet ten koste van zijn enthousiasme voor de fotografie. Hoe langer hoe meer ontwikkelde hij zich tot een fotografisch chroniqueur van het maatschappelijk cultureel leven, dat hij van la belle epoque en de tijd van de art deco tot in de jaren ’80 vastlegde. Pas toen hij 69 jaar oud was, werden de foto’s die hij als kind maakte, ontdekt door Charles Rado van het Rado agentschap, die hem in contact bracht met John Szarkowski, op dat moment curator van het Museum of Modern Art in New York. Szarkowski wijdde prompt een tentoonstelling aan het werk van Lartigue. Naar aanleiding van die expositie in het Museum of Modern Art verscheen een artikel over hem in het Life magazine in 1963, toevallig hetzelfde nummer als waarin uitgebreid werd stilgestaan bij de dood van John F. Kennedy. Dit zorgde voor een ongekende publiciteit voor de tentoonstelling. Tijdens de laatste decennia van zijn leven bleef Lartigue fotograferen, nu met het succes dat in de prille fase van zijn fotografische loopbaan was uitgebleven. De laatste jaren van zijn leven was Lartigue een veelgevraagd fotograaf voor modetijdschriften. In 1974 werd hij nog de maker van de officiële foto van de toen pas verkozen president Valery Giscard d’Estaing. Zijn grootste prestatie tenslotte bestond uit zijn set van circa 120 fotoboeken die tezamen de meest indrukwekkende visuele autobiografie vormen die ooit gemaakt werd. John
CO 49/3
Pag 5
Micro - Portfolio Christine Van de Velde
CO 49/3
Pag 6
OVU nr. 052
CVB nr. 5025
Bankrekening : 890 – 91 40 630 – 60 VTB-Diaclub Evergem p/a Zevenkotestraat 5, 9940 Evergem
VTB-LOKAAL VOORZITTER Jeanine DEVOS Bollewerkstraat 119 9031 DRONGEN ℡ 09 / 227.19.22 ONDERVOORZITTER & MATERIAALMEESTER André DE MEYER Sanderuslaan 99 9940 SLEIDINGE ℡ 09 / 357.47.57 SECRETARIS Raphaël COCQUYT Bouwmeestersstr. 32 9040 SINTAMANDSBERG ℡ 0475 91 86 99 PENNINGMEEESTER Roger Collaert Zevenkotestraat 5 9940 EVERGEM ℡ 09 / 253.07.56 COMMISSARIS Guido De Deene Schoonstraat 160 9940 EVERGEM ℡ 09 / 253.82.30 26
SEPT- 12
HEKSTRAAT 7,
9940 EVERGEM
Keuring losse dia’s
- 19
DIA’s en reeksen voor de JURERING !!!
- 26
DIA’s en reeksen voor de JURERING !!!
OKT - 03
Keuring losse dia’s
ZAT - 04
JURERING om 14.00 h (werkjaar 2007 -
2008) - 10
Keuring losse dia’s + nabespreking jurering
- 17
Keuring losse dia’s
- 24
Keuring losse dia’s
- 31
Digitale diareeksen / film
NOV - 07
Keuring losse dia’s
- 14
Voorbereiding GALAPROJECTIE
- 21
Voorbereiding GALAPROJECTIE
ZAT - 23
GALAPROJECTIE 19.30 h
ZON - 24
GALAPROJECTIE 16.00 h
- 28
Nabespreking Galaprojectie + voorstellen
ZAT - 29
Tentoonstelling KANT
ZON - 30
Tentoonstelling KANT
DEC
05
Keuring losse dia’s
12
Keuring losse dia’s
19
Digitale diareeksen / film
GEEN DIACLUB
LIDGELD CvB voor 2009 Tengevolge van de Wet op de vrijwilliger en de daaraan gekoppelde verplichte verzekering voor elk lid van een vereniging, is het lidgeld voor de CvB omhoog gegaan. Het clublidgeld zal voor volgend werkjaar in totaal worden verhoogd met 3,00 € .
Heeft u uw clubgeld reeds gestort? CO 49/3
Pag 7
Hernieuwing clublidgeld werkjaar 2008 – 2009. Beste clubleden, gelieve vóór 10 oktober 2008 de bijdrage voor het lidgeld 2008 - 2009 , te willen storten via overschrijving. Gelieve dit zo vlug mogelijk te doen, omdat wij het aantal leden moeten overmaken aan de OVU + CvB voor subsidiëring. Indien de bijdrage niet tijdig gestort wordt, dan kunnen wij ook het juiste aantal leden niet overmaken aan de CvB + OVU, met als gevolg dat uw naam + adres niet in het adressenbestand van voorgaande organisaties opgenomen wordt. Resultaat: géén ontvangst van nieuwsbrieven enz. van het CvB en de OVU. 1) Het basislidgeld voor een gezin bedraagt € 40. Hierin is één lidmaatschap voor de OVU + CvB (€ 5 + 17) inbegrepen. 2) Een bijkomend OVU - lidmaatschap is per gezinslid € 2,50. (Totaal € 42,50) Gelieve op het overschrijvingsformulier dan te vermelden : “ + 1 OVU - lid ”. 3) Een bijkomend OVU + CvB-lidmaatschap is per gezinslid € 19,50. (Totaal € 59,50) Gelieve op het overschrijvingsformulier dan te vermelden : “ + 2 de OVU + CvB-lid ”. 4) CvB + OVU - lidgeld in andere club reeds betaald. Lidmaatschap Diaclub VTB - Evergem + 2 de OVU - lid Bedrag te betalen € 30. Gelieve te vermelden : “Lidmaatschap Diaclub + 2 de OVU - lid ”. 5) Steunende clubleden betalen : € 15 en ontvangen dan ook het clubblad. OPMERKING : 1) Het clubblad “Camera Obscura” wordt in principe niet meer per post, maar per email verzonden naar de leden. De leden van de Diaclub kunnen deze uitgave bekomen in de club. 2) BANKREKENING van de Diaclub VDK rek. nr. 890 – 91 40 630 - 60 VTB-Diaclub EVERGEM p/a ZEVENKOTESTRAAT 5 9940 EVERGEM Met vriendelijke groeten, de secretaris Raphaël Cocquyt. CO 49/3
Pag 8
DE CATEGORIEËN OP DE FIAP FICHE Maurice en Liliane Dorikens Op de nieuwe FIAP-fiche, dit is het document dat de inzender voor een internationaal festival moet invullen voor elke productie die hij instuurt, staan tegenwoordig zo maar eventjes 15 categorieën waarin je een productie kan onderbrengen. Het aanduiden van een categorie is (gelukkig!) geen verplichting. Vult men niets in dan zal de organisator je werk ook (eventueel) toelaten. Wat met deze nieuwe visie wel opvalt, is dat de oude benadering van twee groepen: “diaporama” en “klankdiareeks” (dit laatste vroeger ook wel “gesonoriseerde diareeks” genoemd) niet meer toegepast wordt. De klankdiareeks zit nu als categorie in het totale pakket van categorieën. Wij menen dat velen het lastig zullen hebben hun weg te vinden in dat kluwen. Een beetje hulp zal dus wel geen kwaad kunnen. Bovendien kunnen de meeste producties ondergebracht worden in meerdere van die categorieën, en daar is helemaal niets op tegen (en ook niets aan te doen!). Het internationale festival van Villingen van 2006 gaf in het programmaboekje zelfs drie categorieën aan bij elk werk, opdat de toeschouwer zich al vooraf een idee zou kunnen vormen over wat er te verwachten was. In wat volgt proberen wij definities of toch omschrijvingen te geven voor elke categorie. Let wel: we proberen, want gemakkelijk is dat niet en wat we voorstellen is onze eigen interpretatie, weliswaar gebaseerd op zo'n 35 jaar ervaring met internationale festivals, maar toch: een persoonlijke interpretatie, niets dat “officieel” is. We geven ook wat al dan niet reële voorbeelden.
Ziehier dan die 15 categorieën: Onze tijd: een productie die nauw aansluit bij een recente tendens, gebeurtenis of ontwikkeling. Alle benaderingen zijn daarbij mogelijk. (Voorbeeld: “Essat sur ma haine” van Jacques Van De Weerdt, dat gaat over de moord op Joe Van Holsbeek en de vreemdelingenhaat, maar ook vb. "Vooruitgang" van Philippe Malfait en Jan Claessens over de moderne hoogbouw in Brussel). Beeldende kunsten: een productie, al dan niet met tekst, die bijvoorbeeld gaat over één bepaalde schilder of beeldhouwer (“Wim Van Rompuy” van Bob Dubois vb.), over een schildersschool (de Latemse school), over een museum (het Middelheim), over een tentoonstelling (“Exodus” van Eddy Callewaert over de olifanten van Beaufort 2006), enz. Chanson: productie met als klankband een chanson of liedje (of zelfs een opera aria), waarvan de woorden duidelijk te verstaan zijn (als je de taal begrijpt) en waarbij de beelden aansluiten bij de tekst van het chanson, of die tekst illustreren, (vb. “'La béte immonde” van Christian Hendrickx). Documentaire: een zakelijk en waarheidsgetrouw relaas over iets of iemand. Meestal zal dat met tekst zijn zoals vb. “Bauhaus” van Maurice & Liliane Dorikens, maar het kan eventueel ook zonder, zoals “'Briefmarken”1 van Eric Kellens. Essay, creativiteit, experimenteel: een essay kan een zeer vrije persoonlijke benadering van een thema zijn. waarbij literaire en beeldende interpretaties een hoofdelement vormen. Een persoonlijke stijl is een noodzakelijk basiselement. (“Sirja Lamia, the Nightborne Vampire” van Johan Werbouck vb., of “'Waasland waterpas” van Bruno Nissen). CO 49/3
Pag 9
Fictie, scenario: niet op werkelijkheid berustende voorstelling van een verhaal gedragen door een scenario (draaiboek). Het is een categorie die in het AV-wereldje weinig te vinden is, maar des te meer in het video-circuit. Een voorbeeld is “Arnaque a New York” van Marcel Ramakers en Albert Claes, of recenter “Le petit Monsieur en gris” van Christian Hendrickx. Geschiedenis: een objectief weergegeven historisch feit of gebeuren, geïllustreerd met eigen beelden en historische documenten, waarbij de chronologische volgorde gerespecteerd wordt (vb. “lm Osten” van Maurice en Liliane Dorikens). Maar ook een meer geromantiseerd “historisch” verhaal, vb. “La vallée d'Hatchepsout” van Jean-Pierre Simon kan als “geschiedenis” geklasseerd worden. (Daarin gaat het over de vermeende liefde tussen Prinses Hatchepsout en de architect die haar grafmonument bouwt in de Vallei der Koningen in Egypte). Let wel: het is soms heel moeilijk een onderscheid te maken tussen wat “documentaire” is en wat "geschiedenis"... “The bridge is safe” van Henk Tulp zou je een “geschiedkundige documentaire” kunnen noemen. Humor: spreekt voor zich (hoewel, wat de ene luid doet lachen, bij iemand anders zelfs geen glimlach oproept...). In zowel het geluid als in het beeld kan het humoristische aspect benadrukt worden. Zeer moeilijk te maken... Goede humorreeksen zijn meestal erg kort. Denk bv. aan “Ik wil ook zo"n Camionette” van Jan Claessens en “La fenêtre” van Denis Gelin. Poëzie, literatuur: productie waarbij de beelden een voorgedragen gedicht of voorgelezen literaire tekst illustreren. Een zeer gekend voorbeeld, dat geschiedenis heeft gemaakt, is “Motorway” van Colin Balls en Peter Coles. Alternatief kan de tekst ook op het scherm verschijnen. In deze categorie vindt men nogal eens werken “in contrapunt”, dwz. waar de beelden eigenlijk helemaal niets met de tekst te maken hebben, maar alleen een zelfde sfeer oproepen, (vb. een liefdesgedicht begeleid door uitzonderlijk mooie landschappen). Muziek: productie waarbij de beelden een muziekstuk (dat geen chanson is) illustreren. Voorbeelden: “De Lente” van Vivaldi geïllustreerd met lente-beelden. “Die Moldau” van Smetana geïllustreerd met beelden van de Moldau (NIET van de Schelde!!!). “Reflets dans l'eau” van Debussy met beelden van reflecties in het water. Een moeilijker genre dan men op het eerste gezicht zou denken! Genoeg goede beelden maken om een muzïekproductie van begin tot eind boeiend te houden is een hele opgave. Bovendien luistert de synchronisatie erg nauw. Voor dit laatste punt is “La machine a écrire” van Philippe Vincent wel een mooi voorbeeld. Het bewijst tevens dat de moderne digitale technieken hier nieuwe wegen openen. Natuur: beelden uit de vrije natuur, al dan niet begeleid door een tekst. Let wel: niet de tuin van oma. geen bloemekes in een vaasje of een kanariepietje in zijn kooi! De beelden moeten beantwoorden aan de principes van de natuurfotografie. In de categorie “Natuur” kan je je bovendien nog veel onderverdelingen indenken. Veel van het werk van Bie Lievens hoort in deze categorie thuis. Reportage: Let wel: een reportage is GEEN documentaire. Een reportage is een verslag over een éénmalige (of periodiek weerkerende) gebeurtenis, een stoet vb. of de aankomst van een rit van de Ronde van Frankrijk, of de dorpskermis, of het afbreken van een gebouw. Een moderne en opmerkelijke productie is: “'Différent” van Denis Qué-lever (over de "Gay pride" parade in Parijs).
CO 49/3
Pag 10
Klankdiareeksen: losse beelden omtrent één of ander onderwerp, begeleid door een stuk muziek (dat niet onder “chanson” of “'muziek” past). Zet je reeks enkel onder deze categorie als ze écht geen enkel verhaal vertelt, als het “zomaar” losse beelden zijn, en de muziek er tamelijk los van staat. Klankdiareeksen werden vroeger beschouwd als een eerste stap naar een volwaardig diaporama. Thema: Als je echt niet weet waar je productie te klasseren, dan is deze categorie misschien wel de oplossing! Het moet echter wel over “iets” gaan, over een thema, concreet of abstract, met of zonder tekst. Een opmerkelijke productie in dit genre is “Brei & Vlaanderen” van Eddy Callewaert. Toerisme, reizen: een productie, al dan niet met tekst, die je kunt omschrijven als een reisreportage. Wij AV-ers stellen er echter wel andere eisen aan dan vb. reisbureaus of touroperators. M.a.w. dus geen hotels, geen buffetten, geen kamers en zwembaden, maar wel het landschap, de streek, enz. Meestal een ietwat langere productie want er is nu eenmaal tijd nodig om een streek goed voor te stellen. De inhoud moet informatief zijn, zonder te vervallen in oervervelende namen, datums en andere getallen. Andere: als je productie echt onder geen van de bovenvermelde categorieën past, dan mag je er gerust nog zelf één uitvinden. Zelf zouden wij er eigenlijk nog willen bijvoegen “grafische productie” waarbij de beelden uitsluitend bestaan uit originele tekeningen, (vb. de hele “Valdabrin” cyclus van Georges Mangin en Raymond Eymonnerie, maar ja die kan je ook onder “fictie, scenario” klasseren, of ook onder •”humor”... en daar gaan we dus weer). Hopelijk is dit van nut voor enkele mensen. En wees nu asjeblief niet boos als we jouw prachtige reeks niet als voorbeeld hebben geciteerd...
Artikel overgenomen uit dcb Bulletin Vol.18 N°2 2007 Tijdschrift van de Diaporama Club België
CO 49/3
Pag 11
2008
GALA-PROJECTIE
IN MULTIVISIE DIGITAAL
VTB-DIACLUB EVERGEM Lokaal: Evergemse Vriendenkring vzw
HEKSTRAAT 7, 9940 EVERGEM
ZATERDAG 22 NOVEMBER OM 19.30 UUR
ZONDAG 23 NOVEMBER OM 16.00 UUR
TOEGANG GRATIS MET MEDEWERKING VAN:
CO 49/3
Pag 12
