2009 mrt – ROC FLEVOLAND DRONTEN Het project Studenten verzorgende en verpleging van de locatie Dronten gaan aan de slag in een instelling voor mensen met een verstandelijke handicap zoals hieronder is beschreven. Daarnaast zullen zij de bewoners gaan begleiden om een groot festival te bezoeken om de integratie tussen mensen met en zonder een beperking te bevorderen. Pazaric I Pazaric 1 is de hoofdlocatie waar 300 mensen met een lichamelijk en/of verstandelijke beperking. Het is net of je 30 jaar terug in de tijd gaat. Achterstallig onderhoud en situatie die je in Europa niet meer zou verwachten, Op dit moment worden in Bosnië mensen met een verstandelijke beperking vooral benaderd vanuit een medisch zorgmodel. Dit geldt ook voor de bewoners van Pazaric. De bewoners brengen hun dagen voornamelijk door in een kleine ruimte zonder een duidelijke vorm van dagbesteding. De begeleiders geven zeker aandacht, verzorging en verpleging, maar zijn niet opgeleid om op een methodische wijze begeleiding te geven.
In de afgelopen jaren is Out of Area met diverse groepen aan de slag gegaan binnen deze instelling. Zo werden o.a. de kinderafdelingopgeknapt, er werd 800 meter hekwerk ontdaan van prikkeldraad en mooi opgeschilderd, er werd een logeerhuis voor ouders gemaakt die ver weg wonen en er werd een was en droogruimte gecreeerd. Aangezien binnen deze instelling mensen met verschillende niveau's wonen kunnen de diverse afdelingen van het ROC Flevoland met studenten van diverse afdelingen aan de slag. Zo gaan de studenten van de afdeling Welzijn aan de slag met woonbegeleiding en activiteitenbegeleiding. Veel bewoners zijn erg sportief en super fanatiek. Zij verwelkomen de studenten van de afdeling Sport en Bewegen met open armen.
De studenten uit de zorg, kunnen in Pazaric I en II volop aan de slag. De groepsbegeleiders daar staan open voor alle kennis en hulp die ze kunnen krijgen. De nieuwe opleiding Drama staat voor de uitdaging een toneelstuk te schrijven en in te studeren met de bewoners van Pazaric, Voor de uitvoering zullen directie van de instelling, maar ook omwonende van de instelling worden uitegnodigd. Pazaric II In Pazaric II liggen de zwaar gehandicapte kinderen in kamers met deuren waar geen rolstoelen en bedden door naar buiten kunnen. De kinderen liggen de hele dag in bed waardoor allerlei vergroeiingen voorkomen. Tot voor kort werden kinderen die agressief werden en daardoor onhandelbaar vastgebonden aan de metalen spijlen.
Nadat er een Snoezelruimte is gebouwd in dit gebouw, worden de kinderen op een hele vriendelijke manier weer tot rust gebracht. Momenteel is het gebouw is zo'n slechte staat dat we naarstig op zoek zijn naar andere manieren om deze kinderen te kunnen huisvesten en verzorgen. Dagboek De laatste dag Gisteren de laatste dag. 's Morgens bleek dat het in de bergen, waar we heen zouden gaan, tussen de min 10 en min15 graden zou zijn en het sneeuwde, dus de excursie de bergen in hebben we in overleg afgelast. In plaats daarvan is besloten dat we eerst twee uur de ruimte zouden krijgen om de oude stad in te gaan, daarna zou er een museum bezocht worden en geluncht worden, en dan was er nog een beetje vrije ruimte voordat we om half 4 naar het vliegveld zouden rijden. Met dat nieuwe dagprogramma zijn we om half 11 gestart. Winkelen in de oude stad betekent een heleboel leuke kronkelstraatjes doorwandelen en een heleboel kleine winkeltjes in en uit gaan, waar van alles aan autentiek Bosnische hebbedingetjes wordt verkocht, maar ook een heleboel dingen te vinden zijn die je in Nederland op iedere straathoek kunt aantreffen.Met een heel groot verschil: In Nederland ruiken de nieuwe aankopen meestal naar nieuwe aankoop, terwijl ze in Bosnie goed doorrookt ruiken. Zo heeft ieder land zij eigen charme...
Toen iedereen zich twee uur lang had kunnen uitleven, werd er weer verzameld. Op de verzamelplaats hoorden we dat Bas een telefoontje had ontvangen van Alma, onze Bosnische tolk, dat er van een van de studenten de portemonnee gestolen was. Bas, Alma, haar vriend Tarik, de beroofde studente en ik zijn toen met zijn vijven naar het politiebureau gegaan, een avontuur op zich. We liepen hierdoor wel het museum mis, daar kan ik dus niets over vertellen. Het politiebureau: Alles wat je je kunt voorstellen klopt niet. Een donkere wachtruimte met oud, versleten meubilair en gore vloerbedekking, donkere lambrisering en aan de muren allerlei bordjes met verordeningen. En een groot bord met een sigaret met een streep erdoor: verboden te roken... Het eerste rookverbodbord dat ik in Bosnie heb gezien. Er hing een enorme blauwe walm, afkomstig uit het loketraam waar de dienstdoende agent lekker zat te bellen, met een smeulende peuk in zijn mondhoek. Alma tolkte voor de studente, ze moesten even naar boven voor de aangifte, de hele actie duurde niet langer dan 5 minuten en daar gingen we weer, goed doorrookt de straat op. We gingen naar de Nederlandse ambassade, om een nood-reisdocument te halen. Onderweg naar de ambassade kwamen we langs de Sloveense ambassade. Tarik bedacht dat het slim zou kunnen zijn om de veiligheidsmensen te vragen om even contact op te nemen met de veiligheidsmensen van de Nederlandse ambassade om er achter te komen of er wel mensen aan het werk waren op de Nederlandse ambassade, het was tenslotte zaterdag. Die veiligheidsman wist te vertellen dat er niemand was om een noddocument uit te schrijven. Dus moesten we naar de douane op het vliegveld gaan, waar de marchaussee dan een nooddocument aan zou kunnen maken en er gewoon gereisd zou kunnen worden. Parallel aan de actie van Tarik was Alma ook al aan het bellen, met de Nederlandse ambassade. Daar kreeg ze een Nederlandse medewerker aan de lijn, die ze meteen doorschoof naar Bas. Die medewerker had een tweetal telefoonnummers die ik even opschreef, van een restaurant. Daar was een portemonnee gevonden... Jawel, de portemonne die weg was! Om een ellenlang verhaal iets in te korten: we zijn naar dat restaurant gegaan, hebben daar de portemonnee opgehaald en de eigenaar van het restaurant bijna gezoend! Hij vertelde dat de portemonnee bij de kelderdeur was gevonden en dat hij hem had opengemaakt om te zien of hij er achter kon komen van wie hij was. Daar bood hij ook nog zijn excuses voor aan. Hij had vervolgens de ambassade gebeld om door te geven dat het ding was gevonden. Alma was helemaal gelukkig: Bosniers worden vaak afgeschilderd als een oneerlijk volk. " Zie je dat het ook anders kan?" zei ze. Na deze actie zijn we wat gaan lunchen, hebben natuurlijk ook de rest van de groep op de hoogte gebracht van de goede afloop, en we hebben nog even koffie gedronken in een echt Bosnisch koffiehuisje, echte Bosnische koffie. Heerlijk. Daarna weer naar de verzamelplek en naar het vliegveld. Onze vlucht had voor vertrek een vertraging van ongeveer 15 minuten, maar die hebben we ingelopen. De reis verliep voorspoedig, geen incidenten op wat pijnlijke oren bij verkouden mensen na. In Keulen stond William van Out of Area ons op te wachten, hij vertelde dat hij uit Pasaric al positieve geluiden had gehoord over onze studenten. Bas reed met William mee terug en nam afscheid van de groep. Toen het laatste stuk van de reis, waarbij veel is geslapen in de bus. En om 12 uur reden we de gemeente Dronten in... Iedereen begroette zijn afhalers, nam afscheid van de groep en vertrok zijn eigen kant op.
Ik hoop dat alle studenten lekker bijkomen van de reis en alle indrukken, we zien iedereen komende week weer op school om uitgebreid bij te kletsen. En dan gaan we weer door met het normale leven, een enorme vracht aan ervaringen rijker. Volgend jaar weer??? dag 4 Vandaag de laatste werkdag... Harma is met een zestal studenten naar Zovik gegaan, heeft er een geweldige dag gehad! Ze hebben gesnoezeld, eten gegeven, de wat mobielere bewoners in de make-up gezet, gemasseerd en gedanst met de bewoners. De derde dag Zovik was ook de dag waarop het meest kon, alsof de groep ervoor steeds even baanbrekend werk had gedaan. Op Pasaric was het ook prettig werken vandaag. De studenten konden weer kiezen in welk paviljoen ze aan de slag wilden en zijn dus ook enorm aan de slag gegaan. Hard gewerkt! Een aantal heeft weer gewassen, en is gegymd met grote, volwassen kerels met een bouwvakkersdecolleté met wat krummels er nog in, en er is zo goed en kwaad als het ging gesnoezeld en gekroeld met de kinderen. Straks sluiten we de week af met de groep studenten, met een etentje buiten het hotel. Morgen hebben we nog een excursie naar het Olympsch dorp boven in de bergen en hebben we nog de mogelijkheid om de stad in te gaan. Rond 4 uur naar het vliegveld en dan vliegen we weer terug. Weer een enorme ervaring rijker, met studenten die voor een deel hun doelgroep nu hebben gevonden en voor een deel nu ook heel goed weten wat ze niet willen, maar vreselijk veel geleerd hebben over zichzelf en anderen. Weer een groep om trots op te zijn dus!!!
Werkdag 3 Hallo allemaal! Weer een dag voorbij! Lida is met een aantal studenten naar Zovik geweest, heeft een hele goede, volle dag gehad, de studenten hebben er lekker kunnen werken. Er is uitgebreid gesnoezeld, oude kennissen zijn er opgezocht en Lida vertelde dat de begeleiding haar als een oude bekende begroette. De studenten die zijn geweest waren voor een deeltje al bekend met de instelling maar de meesten niet, dus dat was ook spannend voor ze. De mix was heel prettig, want nu konden de oudgedienden de nieuwelingen even wegwijs maken. Op Pasaric zijn weer verschillende activiteiten gedaan met de clienten van een aantal paviljoens. Vandaag hadden we een iets minder strak schema, we hadden een pauze tussendoor om half 11. Wat erg leuk was, was dat we in de gymzaal konden meedraaien met de bewoners. Het is op papier zo dat de bewoners elke dag een half uur in de gymzaal zitten, maar Gina, de stagiaire uit Nederland, had het nog niet elke dag meegmaakt. Er is een kamer opgeknapt, die is vandaag afgekomen. En Harma heeft samen met twee studenten dertig bewoners gewassen! Een belevenis. Twintig mannen, tien vrouwen. En Harma maar roepen: Goed de piepie wassen hoor!!! En die mannen in het bad maar boenen... Geweldig!
Opvallend: Lida kwam met de studenten die naar Zovik gingen, een "hond aan het spit" tegen. Er wordt vermoed dat het een schaap is geweest, maar de groep houdt vol dat het een geslachte hond was. De meeste Bosnische mannen zijn besneden, dus Harma had er wat moeite mee om uit te leggen hoe de algemene piepie-hygiene in elkaar zit... Toen de zon scheen, ging iedereen heerlijk in het voorjaarszonnetje zitten, zowel clienten als wijzelf...na een uurtje sloeg het weer om en begon het te sneeuwen, iedereen verdween weer.... Dat de "betere" clienten klaar staan voor de zwakkere... Dat er een begeleidster zelf een puzzeltje van 50 stukjes zit te maken, met een peuk erbij in het kinderpaviljoen terwijl de kinderen op de bank zitten... Tot zover voor vandaag! Liefs van ons allemaal.
Werkdag 2 Vandaag begon het echte werk! Een groot deel van de groep is in Pasaric 1 aan de slag geweest met activiteiten, olv Lida en Harma. Harma wilde gaan wassen met een groep maar dat was wat ingewikkeld. In de eerste plaats omdat de meeste cliënten heel zelfstandig zijn en zelf onder de douche gaan en in de tweede plaats omdat de aanwezige begeleiders het lastig vonden om het heft uit handen te geven. Maar misschien dat het morgen wel lukt. De studenten hebben geweldig gewerkt vandaag, allerlei activiteiten aangeboden zoals kleuren, tekenen, make-uppen, noem maar op. 's Middags konden er gelukkig ook mensen naar buiten om te dansen en voetballen. Niet iedereen, omdat niet iedereen een jas heeft. Er moeten dus jassen naar de instelling toegestuurd worden!!! Een klein groepje: de drie HBO-ers en twee studenten van ons zijn met Muriel en Margreet naar Zovik gegaan. Daar voelden de begeleiders zich bllijkbaar wat overrompeld want ze wisten niet zo goed wat ze met ons aan moesten. Pas nadat we ze er van overtuigd hadden dat we er ten dienste van hen waren, ontspanden ze iets en lieten ze ons eigenlijk zelf een beetje aanrommelen. Nadat wij op een bepaald moment hadden geluncht, zijn we cliënten gaan eten geven en daarna was er weer de mogelijkheid om een paar kinderen mee te nemen naar de snoezelruimte. Mij persoonlijk zijn wat dingen opgevallen in vergelijking met vorig jaar: Er wordt meer rekening gehouden met de privacy van de bewoners: ik mocht niet meteen filmen, daarvoor moest toestemming gevraagd worden. Vorig jaar "mocht dat zo maar". Dat vond ik zelf lastig. Verder vond ik een paar van de kinderen er slechter uitzien in vergelijking met vorig jaar. Eén van de meer vrolijke kinderen van vorig jaar was nu helemaal apatisch, Mina zat
onder de korsten op haar hoofd en oren en Ayla ook. Ik schrok er een beetje van. Maar Nermin, die er vorig jaar ook was en heel blij was, was er nu nog, gegroeid, vrolijk maar wel meer vergroeid. Hij kon met zijn achterhoofd zijn billen aanraken, maar dat deed hij schaterend! Armin, de zwaar spastische cliënt in de rolstoel was er ook nog steeds. Hij begroette me met een stralende lach en was vreselijk vrolijk. Volgens mij krijgen jullie van hem allemaal de groeten. Hiermee wil ik het afsluiten.Morgen meer! Groetjes van ons allemaal...
Werkdag 1 Hallo allemaal! Een kort berichtje: we hebben een ontzettend voorspoedige reis gehad, nadat jullie ons hadden uitgezwaaid zijn we kalmpjes Keulenwaarts gereden, alleen in de omgeving van Keulen was wat traag verkeer maar van files geen sprake. Puzzelboekjes gingen van hand tot hand en werden hartstochtelijk geruild, potloden werden geslepen en nog eens en nog eens (we hadden wat last van puntbreuk) Op het vliegveld aangekomen gingen ook inchecken en de passen- en tassencontrole gesmeerd,Margreet omzeilde alle rijen en reed met haar rolstoel als smoes als een speer het vliegtuig in! de vliegreis ging prima, geen incidenten, een hobbelige landing. Na de landing weer door de douane en toen kwamen we buiten waar de bus ook al aankwam. Het was haast niet Bosnisch...!!! We zijn vanaf het vliegveld eerst naar het tunnelmuseum gegaan. Daar kun je de restanten zien van de tunnel die de Bosniers groeven om eten en medicatie Sarajevo binnen te kunnen smokkelen dwars door Servisch gebied, onder het vliegveld door. Een tunnel dus van 800 meter lang, waar nog een meter of 20 van over is. Een indrukwekkende film over de stad onder Servisch vuur maakte nog duidelijker wat de bewoners van Sarajevo in die jaren dat de stad werd belegerd allemaal hebben moeten doorstaan. Een goed begin van de week, ook om het besef van de studenten te vergroten over wat er hier nu allemaal is gebeurd tussen 1992 en '95. Straks gaan we verzamelen en dan even de dag van morgen doornemen. Dan eten en de avond hebben we voor onszelf. Even een impressie van hoe het begeleidend volk hier is ondergebracht: We hebben een suite met twee slaapbanken en een aparte kamer met een tweepersoonsbed... Een keukentje en een badkamer... Geen pannen, borden enz. dus zelf koken zal niet gaan. Maar dat hoeft ook niet. Wel een plek waar we ons met zijn vieren even terug kunnen trekken. Morgen meer! Groetjes van Lida, Harma, Margreet en Muriel
