zaterdag 12 september 2015 OPEN MONUMENTENDAG 2015 raadszaal van het gemeentehuis in Haaksbergen De vijfentwintigste Open Monumentendag Haaksbergen werd dit jaar georganiseerd door de Monumentenraad en de werkgroep 'Monumenten en Archeologie' van de Historische Kring, in samenwerking met de Kunstkring Haaksbergen en het Gilde. De Open Monumentendag 2015 stond in het teken van Kunst & Ambacht. Deelnemers aan de inmiddels traditionele fietstocht konden tijdens deze 25-ste editie van het evenement een groot aantal monumenten bezichtigen, met aandacht voor vakmanschap, het restauratieambacht en moderne toepassingen. Ook schilders, beeldhouwers en musici, vertoonden hun kunsten tijdens de Open Monumentendag 2015. Namens de Kunstkring hadden Wim van Hagen en Azarja Franssen regelmatig contact met de leden van de organiserende Historische Kring. Azarja schreef voor het programmaboekje een uitgebreid artikel over de kunst in openbaar Haaksbergs bezit. En zij leidde op de dag zelf mensen rond in het gemeentehuis, waar ze de vele belangstellenden vertelde over de fraaie kunstverzameling van de gemeente. Men kon zo ook kennismaken met die werken, die doorgaans niet of moeilijk te zien zijn, omdat die in het niet toegankelijke deel van het gemeentehuis hangen. Maar een representatief deel werd speciaal voor deze dag geëxposeerd in de raadszaal, waar Azarja er nadere uitleg bij gaf. zaterdag 26 september 2015 ALGEMENE LEDENVERGADERING 14.00 uur in huize “Het Stroot”, Strootsweg 401 in Enschede & zaterdag 26 september 2015 ARCHITECTUURLEZING HEREN OP HET LAND Buitenplaatsen van de Twentse textielfabrikanten lezing door Mascha van Damme De Algemene ledenvergadering vond dit jaar plaats op een bijzondere locatie: Het Stroot in Twekkelo. Dit had tot gevolg dat de leden in onverwacht grote getale toestroomden. Gelukkig konden de ca. 80 aanwezigen allen een plaatsje bemachtigen voor de vergadering die in het teken stond van de onvolprezen Elly IJzerman. Vooral zij, maar ook andere (bestuurs-) leden hadden zich uitgesloofd om er een bijzondere middag van te maken. Bovendien zou het de laatste keer zijn dat Elly als bestuurslid acte de présence gaf, want zij trad op deze ledenvergadering af. Voorzitter Wim van Hagen bedankte haar voor haar jarenlange inzet en memoreerde daarbij ook de vele door haar georganiseerde excursies, die de deelnemers zich nog stuk voor stuk helder voor de geest kunnen halen. Het verdere verloop van de vergadering werd verder geborduurd op het al jaren bekende stramien. Na sluiting van de beraadslagingen vertelde Marlies Enklaar (samen met broer Arnold mede-eigenaar van het langoed) kort over het huis en haar bewoners. Dankzij het prachtige najaarsweer kon er in de
pauze volop worden genoten van de schitterende tuin met de monumentale Reuzenlevensboom (Thuja plicata). Dit is waarschijnlijk het grootste exemplaar van deze soort in Nederland. De centrale stam is vermoedelijk ook de dikste van het land. Bovendien heeft de boom een enorm aantal nevenstammen, die gezamenlijk een heel bos vormen: deze kroon heeft bij de bodem een omtrek van 98 meter ! Het lukte uiteindelijk ook nog om iedereen op tijd weer naar binnen te krijgen voor een boeiende lezing over een bijzonder stuk architectuur- en cultuurgeschiedenis van Twente. Mascha van Damme vertelde het verhaal over de ‘Heren op het land’, dat gaat over de buitenplaatsen van de Twentse textielfabrikanten. Met behulp van laptop en beamer illustreerde ze haar betoog dat zeer in de smaak viel bij de aandachtige toehoorders. En zo eindigde een middag, die weer als onvergetelijk kan worden bijgeschreven in de annalen van de Kunstkring Haaksbergen. zaterdag 3 oktober 2015 JUBILEUMTENTOONSTELLING BART TEN BRUGGENCATE 14.30 uur Galerie Te Lintelo, Spoorstraat, Haaksbergen Onder overweldigende belangstelling werd op zaterdagmiddag 3 oktober de jubileumtentoonstelling van Bart ten Bruggencate geopend. Hij begon zijn loopbaan als beeldend kunstenaar in 1975. Enkele oplettende kunstkringleden hadden dit gelezen op zijn website en zij wisten hem over te halen om, nu in 2015, een tentoonstelling in te richten ter gelegenheid van zijn 40-jarig kunstenaarschap. De schitterende Galerie Te Lintelo aan de Spoorstraat in Haaksbergen werd zo het toneel van een voor hem gedenkwaardige dag. Kamerlid Han ten Broeke hield een humorvolle en af en toe ontroerende openingsspeech die door alle aanwezigen zeer werd gewaardeerd. De echte opening werd verricht door zijn dochter, die het lint in de trapopgang naar de expositieruimte mocht doorknippen. Na deze handeling snelde ze naar het portret dat Bart speciaal voor de opening van haar had gemaakt. De menigte verspreidde zich daarna over de prachtige tentoonstellingsruimte waar, behalve het werk van Bart, ook sculpturen te zien waren van Jozephine Wortelboer en Bert Nijenhuis. Het werd een gezellige middag, die voor velen ook het karakter had van een soort reünie van (oud-)Hoksebargers. Annelies, Tonnie en Toine te Lintelo zorgden voor een warm en gastvrij onthaal in de galerie en Euphonia Novelty Orchestra stond daarbij garant voor de passende sfeervolle muzikale omlijsting. Het door de Kunstkring Haaksbergen ondersteunde initiatief van zijn leden Antoni Brack, Jan Leppink, Peter IJzerman en voorzitter Wim van Hagen resulteerde zo in een onvergetelijke ervaring voor de jubilaris, die bijkans bezweek onder alle loftuitingen. Op de website bedankte de jubilaris de Kunstkring (-leden) voor dit hoogtepunt in zijn artstieke carrière.
donderdag 8 oktober 2015 JOSEPH MALLORD WILLIAM TURNER lezing door Azarja Fransen 20.00 uur in de Richtershof, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen
Vanaf 5 sept 2015 t/m 3 jan 2016 is er in de twee grote musea van Overijssel, het Rijksmuseum Twenthe en museum De Fundatie in Zwolle, een buitengewone dubbeltentoonstelling: ‘Gevaar & Schoonheid - Turner en de traditie van het sublieme’ . Naar aanleiding hiervan verzorgde Azarja Fransen (bestuurslid van de Kunstkring Haaksbergen) een lezing over de ‘Britse Rembrandt’. De Richtershof was met ruim honderd belangstellenden bommetje vol. Het was de drukst bezochte Kunstkringlezing van de laatste decennia. Er waren zelfs te weinig stoelen, zodat sommigen alleen nog een plaatsje konden bemachtigen door op de tafels langs de zij- en achterwand van de zaal te gaan zitten. In heel zijn lange schilderscarrière zocht Joseph Mallord William Turner (1775-1851) naar het sublieme in de natuur. Hij wilde sublieme sensaties beleven door zich te onderwerpen aan barre tochten op zee of door het bezoeken van verlaten ruïnes en overweldigende watervallen. Hij bestudeerde in zijn schilderijen en aquarellen intensief de elementen Aarde, Lucht, Water en Vuur. Want voor Turner waren deze vier natuurkrachten de sleutel tot de weergave van een persoonlijk gevoelde, sublieme ervaring. Zijn landschappen waren in de vroege 19de eeuw ongekend vernieuwend. “He carried art further than it had gone before”, zei de biograaf Walter Thornbury over hem. De schilderkunst was voor Turner een spiegel van de natuur . Maar hij ging nog een stap verder door de natuur te onderwerpen aan zijn eigen wetten en regels. De natuurgetrouwe weergave van het landschap maakte plaats voor een landschap dat was ingegeven door de persoonlijke beleving. Turner maakte uitgebreid studie van, en liet zich inspireren door de schilderkunst van de 17de en 18de eeuw (Claude Lorrain was zijn grote voorbeeld) en kwam zo tot een radicaal nieuwe kunstopvatting. Turner creëerde een eigen domein, los van heersende regels en waarden, waarin hij op zijn eigen manier uitdrukking gaf aan zijn sublieme beleving van de werkelijkheid. Joseph Mallord William Turner, met zijn nieuwe blik op de wereld, is, tot op de dag van vandaag, een enorme inspirator en wegbereider geweest voor veel kunstenaars. Er zijn maar weinig schilders die de kunstgeschiedenis zo hebben beïnvloed als hij. Bijvoorbeeld het Franse impressionisme van Claude Monet en het Nederlandse luminisme van Jan Toorop en Jan Sluijters, die de pure sensatie van licht probeerden vast te leggen met verf, zijn zonder Turner ondenkbaar. Met haar vlotte verhaal en fantastische powerpointpresentatie dwong Azarja bij alle aanwezigen groot respect af. Het was een geweldige avond. In één woord: SUBLIEM
zondag 11 oktober 2015 ZIMING REN, piano 15.30 uur, Theater de Kappen, Sterrebosstraat 2, Haaksbergen Waarschijnlijk werden er nooit eerder in Haaksbergen zulke virtuoze composities op zo’n buitengewoon hoog niveau uitgevoerd als op deze gedenkwaardige middag in theater De Kappen. De pas 19-jarige Chinese pianist Ziming Ren speelde tijdens het zondagmiddagconcert de bijna onspeelbare Paganinivariaties van Johannes Brahms en de qua moeilijkheidsgraad daarvoor nauwelijks onderdoende Reminiscenses de Don Juan van Franz Liszt. Het bijna 80-koppige publiek was verbijsterd en luisterde ademloos toe. Het was ongelooflijk wat zich voor hun ogen afspeelde. De fabelachtige techniek van de tweede prijswinnaar van “The International Piano Competition for Young Musicians 2014” imponeerde vanaf de eerste tot de laatste minuut. Omdat er meerdere activiteiten in en rond het theater waren op deze zondag, was het concert verplaatst van de foyer naar de grote zaal. Dat was jammer, omdat de akoestiek daar nogal droog is en, ondanks een goede opkomst, er toch wel veel plaatsen onbezet bleven, hetgeen niet echt sfeerverhogend overkwam. Maar het prachtige spel van Ziming Ren deed dat alles snel vergeten. Hij maakte er zelfs een onvegetelijke middag van. Haaksbergen als podium voor aanstormend wereldtalent. Raar? Nee.. Waar! 1. Ludwig van Beethoven - Sonate Op.31 nr. 2 ‘Der Sturm’ 2. Domenico Scarlatti - Sonate K.1 3. Domenico Scarlatti - Sonate K.125 4. Heinz Holliger - ‘Elis’ (1966) Drei Nachtstücke für Klavier 5. Johannes Brahms - Paganinivariationen Op.35, 2de boek 6. Sergei Rachmaninov - Prélude Op.23 nr. 4 7. Sergei Rachmaninov - Prélude Op.23 nr .5 8. Franz Liszt - Reminiscences de Don Juan, S.418 BEELDENDE KUNSTLEZING donderdag 29 oktober 2015 CANON & RUIMTE lezing door Berenice Staiger en Jacomijn Schellevis 19.30 uur in de Richtershof, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen In maart 2015 werden er op drie verschillende locaties in de gemeente Haaksbergen onderdelen geplaatst van een kunstwerk van Bérénice Staiger en Jacomijn Schellevis over het begrip “Noaberschop” Het kunstwerk bestaat uit drie afzonderlijke delen en staat op de volgende locaties (Morsinkhofweg, nabij nummer 36, Beckummerweg 38, Hoek Alsteedseweg/Broekheurnerweg). Voor een bescheiden gehoor van een kleine vijfendertig zielen kwamen de ontwerpers van dit bijzondere kunstwerk in De Richtershof vertellen over de bijzondere wordingsgeschiedenis van hun project in Haaksbergen. Bérénice Staiger en Jacomijn Schellevis zijn afgestudeerd aan de AKI in Enschede. Hier hebben ze elkaar en elkaars werk leren kennen. Ze werken ieder zelfstandig, maar ook al langere tijd samen aan kunstprojecten in opdracht. Bij deze opdrachten worden vaak groepen mensen of kinderen betrokken die te maken hebben met het betreffende onderwerp. Nadat ieder eerst kort iets over haar eigen werk vertelde, stond de avond daarna vooral in het teken van hun gezamenlijke projecten. De nadruk lag daarbij vanzelfsprekend op het ontstaan en de totstand-
koming van de Hoksebargse Noaberschop-woorden. Van oudsher was de boerenbevolking in de buurtschappen op elkaar aangewezen. Individu, buurt en gezin vormden een hechte eenheid. Ongeschreven regels bepaalden de omgang tussen de buren. Deze burenhulp ging met tal van gebruiken gepaard. Het noaberschap leeft nog steeds in Overijssel en speelt nog een belangrijke rol in de verschillende buurtschappen van Haaksbergen. Bérénice en Jacomijn hebben ervoor gekozen om woorden als uitgangspunt voor het kunstwerk te nemen. Haaksbergenaren gebruiken allerlei dialectwoorden die met noaberschop te maken hebben. Uit hun gesprekken met bewoners hebben de beide kunstenaressen 9 woorden geselecteerd die samen over het begrip “Noaberschop” verbeelden. Van deze woorden zijn grote, vrijstaande cortenstaalbeelden gemaakt, die zijn uitgevoerd in handschrift. Daarmee is het beeld een hommage aan de streektaal en de mensen die het spreken. Na de pauze bogen de aanwezigen zich gesplitst in een aantal groepen over andere woorden die met noaberschop te maken hadden. Dit monde uit in een enthousiaste kakofonie van door elkaar heen sprekende “plat’-proaters. Jacomijn en Bérénice hebben deze avond met hun lezing de harten van de toehoorders gestolen. En wie weet komt er misschien nog een vervolg op hun Haaksbergse project in de vorm van nog één woordenreeks op een rotonde bij de nieuwe N18. EXCURSIE zaterdag 7 november 2015 VAN GOGHMUSEUM, COBRAMUSEUM excursie naar Amsterdam en Amstelveen
Het doel van de herfstexcursie sprak zo velen aan, dat er twee bussen (één grote en een kleintje) nodig waren om niemand te hoeven teleurstellen. Toen de excursie werd gepland werd er vanuit gegaan dat we een ‘gewoon’ bezoek zouden brengen aan twee gerenommeerde musea in de randstad. Later bleek deze keuze een absolute voltreffer. In het van Gogh-museum liep de blockbustertentoonstelling Munch : Van Gogh. Hierin stonden de parallellen tussen deze twee iconische kunstenaars centraal. Hun visies op leven en kunst zijn nauw aan elkaar verwant, ondanks dat ze elkaar nooit hebben ontmoet. Hun werk is kleurrijk, intens, expressief en radicaal. Hun levens hebben opvallend veel raakvlakken.In de tentoonstelling werd voor het eerst uitgebreid aandacht besteed aan de overeenkomsten tussen beide kunstenaars. Onder de meer dan honderd kunstwerken waren diverse iconische topstukken en bijzondere bruiklenen die haast nooit worden uitgeleend, zoals De schreeuw, en Madonna van Edvard Munch en Sterrennacht boven de Rhône en Patience Escalier (‘De boer’) van Vincent van Gogh. Het was dus een unieke gelegenheid om een belangrijk deel van het oeuvre van beide kunstenaars op één locatie te bewonderen. Omdat na Amsterdam ook het Cobramuseum in Amstelveen nog op het programma stond, was er geen gelegenheid om ergens met elkaar te lunchen.
Dat probleem werd opgelost door het uitreiken van uitgebreide lunchpakketten in speciale foodbags. Net als in Amsterdam was er ook in Amstelveen een bijzondere expositie, Miro & C0BrA. Een experimenteel spel. Het was voor het eerst in 59 jaar ,1956 Stedelijk Museum Amsterdam, dat er weer een grote Miró tentoonstelling in Nederland was. De tentoonstelling met meer dan 80 werken van Joan Miró (1893-1983) verkende voor het eerst de relatie tussen hem en CoBrA(1948-1951). De basis voor de oprichting van CoBrA, een internationale groep naoorlogse kunstenaars, werd in 1946 gelegd tijdens een toevallige ontmoeting van de Deen Asger Jorn met de Nederlander Constant Nieuwenhuys. Ze troffen elkaar bij een tentoonstelling van Miró in de Parijse Galerie Pierre Loeb. Sindsdien liep Miró als een rode draad door de geschiedenis van de beweging. De verbindende factor tussen Joan Miró en de Cobrakunstenaars is een speelse en experimentele benadering van kunst. Het experimenteren met materialen, vormen en werkwijzen was voor de Spaanse meester als ook voor de naoorlogse generatie van Cobrakunstenaars een bron van kennis en vernieuwing. Door kunstwerken van Miró en CoBrA met elkaar in verband te brengen gaf de tentoonstelling inzicht in de gedeelde speelse en poëtische houding die de basis vormde voor de kunst van Joan Miró en de Cobra kunstenaars. Ondanks het nodige gedoe 's ochtends bij het van Gogh-museum wel twee prachttentoonstellingen op één dag en daarna een comfortabele terugreis met versnaperingen. Een betere première hadden Azarja Fransen en Nell van Raaij, de kersverse opvolgersters van de Kunstkringexcursioniste par excellence Elly IJzerman, zich niet kunnen wensen. Het was een mooie dag! ZONDAGMIDDAGCONCERT zondag 8 november 2015 NIEK KLEINJAN, slagwerkrecital 15.30 uur, Richtershof, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen
De publieke belangstelling liet helaas weer eens behoorlijk te wensen over. De slechts dertig aanwezigen stond bij wijze van spreken het schaamrood op de kaken. Geheel onterecht natuurlijk, want zij waren er juist wel. Maar je voelt je als muziekliefhebber toch een beetje ongemakkelijk ten opzichte van de musicus die speciaal voor dit concert al vroeg vertrokken was uit zijn woonplaats Amsterdam. Hij was in Haaksbergen gearriveerd met zijn tot de nok toe volgepakte auto. Een slagwerker heeft nu eenmaal een iets volumineuzer instrumentarium dan een gitarist of violist. Gelukkig bleek Niek Kleinjan te beschikken over een zonnig humeur. Het maakt hem niks uit of hij voor tien of honderd man speelt. Het is zijn grote missie om slagwerk als soloinstrument te promoten. Daarbij realiseert hij zich dat slagwerk qua poulariteit voorlopig nog het onderspit delft ten opzichte van bijvoorbeeld fluit, saxofoon, piano, gitaar en viool. Bij dit concert in De Richtershof bespeelde Niek Kleinjan zowel, snaredrum als marimba en vibrafoon. Daarnaast vertoonde hij op een projectiescherm een aantal video’s uit De Canon van het Slagwerk (of: The Percussion Canon). Dit is het meest omvangrijke mediaproject voor soloslagwerk dat ooit werd gerealiseerd. Samen met videoartiest Nander Cirkel legt Niek van 2013 tot 2017 de 50 grootste soloslagwerkstukken vast in hoogwaardige clips. Die (zullen) te zien/horen zijn op brava nl klassiek, brava hd tv, YouTube, SoundCloud, iTunes en Spotify. Niek gaf korte informatieve toelichtingen bij elk programmaonderdeel. Het is moeilijk om een hoogtepunt aan te
geven, maar duidelijk is dat Bach op welk instrument dan ook altijd weer indruk maakt. En dat gold zeker voor Nieks vertolking van het eerste deel uit de eerste cellosuite op marimba. 1. Alexej Gerassimez - Asventuras (snare drum) 2. Takatsugu Muramatsu - Land (marimba) 3. Nick Zammuto - GreenYellow Green Red (vibrafoon en videoanimatie) 4. Bach - Cellosuite nr.1 (marimba) 5. Jacob ter Veldhuis - Grab it! (video uit: The Percussion Canon) 6. David Friedman - Texas Hoedown (vibrafoon) 7. Áskell Másson – Frum (video uit: The Percussion Canon) 8. Joseph Schwantner - Velocities (marimba) LITERAIRE LEZING donderdag 12 november 2015 THERA COPPENS lezing door/met Thera Coppens 20.00 uur in de bibliotheek, Bouwmeester 8, Haaksbergen (in samenwerking met de bibliotheek en Boek en Buro)
De schrijfster Thera Coppens voerde ons voor de pauze mee in de wereld van Edouard Manet en zijn Nederlandse echtgenote Suzanne Leenhoff aan de hand van haar boek “Suzanne en Edouard Ma net”, Daarbij besteedde ze ook aandacht aan de research die daarvoor nodig was geweest. Het 52koppige publiek werd geboeid door de door haar geschetste levensverhalen en, na de pauze, had ze een powerpoint presentatie met foto’s en schilderijen van Manet. De lezing van Thera Coppens was geweldig. Dankzij het mooie vlotte taalgebruik (zonder eh’s ) was het een genot om naar haar te luisteren In de pauze signeerde ze haar boeken. Thera Coppens Vanaf het begin nam ze haar gehoor mee naar de 19de eeuw. De liefde tussen de hoofdpersonen, pianiste Suzanne Leenhoff en schilder Eduard Manet kwam uitgebreid aan de orde. De meeste mensen die haar boek nog niet kenden hadden voor deze avond nog nooit van Suzanne Leenhoff gehoord en wisten niet dat zij zo vaak door Eduard Manet geschilderd was. Het levensverhaal van deze boeiende personages speelt zich af tegen het decor van de aardappelpest, de tijd dat getalenteerde buitenlanders en vrouwen nog geen toegang hadden tot het conservatorium in het Parijs zonder én met Eiffeltoren. Manet was de sleutelfiguur in de overgang van het realisme naar het impressionisme. Zijn vroege meesterwerken, zoals Le déjeuner sur l'herbe en Olympia, waren erg controversieel en inspireerden een generatie jonge impressionistische schilders. Dertig jaar lang was Suzanne Leenhoff zijn grote liefde en muze. Thera
Coppens heeft beide personen in haar boek opnieuw tot leven gewekt. De lezing in de bibliotheek was de perfecte ‘apetizer’ om het boek te gaan (her-)lezen. De schilderijen van Manet zullen daarna zeker vanuit een nieuw perspectief worden bekeken. BEELDENDE KUNSTLEZING woensdag 27 januari 2016 JHERONIMUS BOSCH lezing door Sophie Tutelaers, docent kunstgeschiedenis 19.30 uur in de Nederlandse Hervormde Kerk, Jhr. von Heijdenstraat, Haaksbergen Ter ere van het 500ste sterfjaar van Jheronimus Bosch gaf Drs. Sophie Tutelaers voor de Kunstkring Haaksbergen een lezing over deze visionaire kunstenaar en.... was er van 13 februari t/m 8 mei 2016 in het Noordbrabants Museum de tentoonstelling ‘Jheronimus Bosch – Visioenen van een genie’ te zien. De lezing van Azarja Fransen over Turner trok begin oktober 2015 zo veel publiek dat de Richtershof destijds maar net groot genoeg was. Een uniek moment in de lange geschiedenis van de Kunstkring Haaksbergen. Maar voor Jheronimus werd rekening gehouden op een nog grotere opkomst. Daarom besloot het bestuur om te elfder ure uit te wijken naar de Hervormde Kerk. Dit was een juiste keuze, want anders zou er voor een aanzienlijk aantal van de ruim 150 aanwezigen geen plaats zijn geweest. Sophie Tutelaers bleek een buitengewoon enthousiast verteller. Zij leidde haar gehoor op een gedegen en humoristische wijze binnen in de wondere wereld van Jheronimus Bosch. Ze wees daarbij op de vele verrassende en interessante details in het (kleine) oeuvre van de grote kunstenaar. Natuurlijk besteedde ze ook aandacht aan de op handen zijnde grote tentoonstelling in de Noordbrabantse hoofdstad. De basis voor de uitzonderlijke bruiklenen van die tentoonstelling werd gelegd met het Bosch Research and Conservation Project (BRCP), een ambitieus, grootschalig internationaal kunsthistorisch onderzoek. Een team van internationale deskundigen heeft in de afgelopen zes jaar voor het eerst vrijwel het gehele oeuvre van de meester Bosch wereldwijd intensief en systematisch onderzocht en gedocumenteerd met behulp van de nieuwste technieken. Dit leverde een samenwerking op met alle musea die schilderijen en tekeningen van Bosch in hun collectie hebben. Dankzij het BRCP kon de tentoonstelling worden gerealiseerd. De resultaten van het minutieuze onderzoek vormen het uitgangspunt van de tentoonstelling. De vele bruiklenen komen van musea uit de hele wereld, waaronder topstukken zoals ‘De Hooiwagen’ uit Museo Nacional del Prado (Madrid), ‘Het Narrenschip’ uit Musée du Louvre (Parijs), 4 werken van de Visioenen van het hiernamaals’ van Gallerie dell'Accademia/Palazzo Grimani (Venetie¨), en andere meesterwerken uit o.a. Museum Boijmans Van Beuningen (Rotterdam) en het Metropolitan Museum (New York). De lezing van Sophie Tutelaers was net als de expositie thematisch ingedeeld. Zo behandelde ze o.a. de volgende thema’s: Levenspelgrimage, Bosch in 's-Hertogenbosch, Het leven van Christus, Bosch als tekenaar, Heiligen en Het einde der tijden. Sophie werd met een bijna ovationeel applaus bedankt voor haar fantastische lezing. In zijn dankwoord zei voorzitter Wim van Hagen dat hij nog nooit in een kerk zo weinig gekuch, geproest en gehoest had gehoord als op deze avond. Het publiek had ademloos aan haar lippen gehangen. Sophie was de Superstar van de dag!
ZONDAGMIDDAGCONCERT zondag 31 januari 2016 MOSA TRIO 15.30 uur, Theater de Kappen, Sterrebosstraat 2, Haaksbergen Muisstil… Het was muisstil in de uitverkochte foyer van theater De Kappen. De Laatste noten van Shostakovich 2de pianotrio, dramatische muziek geschreven in oorlogstijd, losten op, bijna onhoorbaar, in een wrang slot accoord. Het was het sluitstuk van een prachtig concert van het Belgisch Nederlandse Mosa pianotrio, dat opende met Beethoven opus 70 nr.2 en Schumann opus 88 - ‘ Phantasiestücke’ Negentig toehoorders… Niet alleen de ongeveer negentig toehoorders genoten van het concert. Dat gold ook voor de drie jonge musici, Alexandra van Beveren (viool), Paul Stavridis (cello) en Bram de Vree (piano). Zij lieten in de nazit en in mailreacties weten hoezeer ook zij hadden genoten van hun optreden, mede dankzij de hartelijke ontvangst, de mooie foyer en het prettige en uitstekend responderende publiek. Zij komen heel graag terug. Eerste gratis concert voor jongeren… Het was ook het eerste concert met gratis toegang voor jongeren tot 18 jaar. Het moet nog even wennen, het liep niet meteen storm, maar meerdere kinderen gaven toch acte de presence! Het begin is er en we gaan hard aan het werk om meer jongeren te betrekken bij activiteiten van de kunstkring. Wat maakte het concert zo uitstekend? De pianotrio’s van Beethoven en Schumann zijn klassiekers, wat voegde Mosa daaraan toe? Helderheid, frisheid, overgave, jeugdig enthousiasme, mooie tempi, goede frasering en oog voor detail. Ik citeer Bart ten Bruggencate: Het was een fantastisch concert. Een afgestofte Beethoven gespeeld met jeugdig élan. Een Schumann uit het boekje en een Shostakovich met ‘nesjomme’(ziel), zoals je hem niet of nauwelijks op Youtube tegenkomt. Beethoven afgestoft? Het opus 70 nr.2 behoort tot zijn meest geliefde trio’s en is geschreven in dezelfde tijd als zijn 5de en 6de symfonie. Hoe anders dan daar, is de opening zowel ongewoon langzaam als ook klassiek, op zijn Haydns. De cello opent in de expositie het eerste thema, de viool neemt over, daarna de piano en binnen twee minuten zitten we midden in Beethovens stuwende wereld. Prachtig spel van de drie de musici in alle vier delen, met veel vaart (22' tegen ‘normaal’ 25 tot 30 minuten). Schumann volgens het boekje? Schumann zelf gaf zijn opus 88 de titel ‘Phantasiestücke’ mee. Dat zegt veel, want Schumanns muziek is op zich al fantasierijk; grillig, met veel thema’s en snelle wisselingen, ook in toonsoort en geschreven in impuls. (Beethoven deed niet aan impulsen, zijn composities zijn zorgvuldig geconstrueerd). Mosa liet Schumann horen zoals het moet; vooral in het duet als de lyrische stemmen van viool en cello elkaar aanvullen en opvolgen, met mooie teruggehouden pianobegeleiding. Shostakovich met ‘nesjomme’? Shostakovich 2de pianotrio behoort tot de indringendste composities uit de 20ste eeuw, vergelijkbaar met Picasso’s Guernica; zie ook de programma inleiding. Het is aan de musici om de kou, pijn, verlatenheid en beklemming hoorbaar te maken. Laat ik kort zijn; dat is meer dan gelukt, met ‘nesjomme’. Het publiek was muisstil en had tijd nodig om de musici te bedanken voor deze voortreffelijke weergave. Niet nodig na deze navrante Shostakovich, maar de musici wilden ons na deze zwarte muziek niet zo de straat op sturen. Daarom het intermezzo uit Mascagni’s Cavelleria Rusticana als toegift. Het was een prachtige zondagmiddag. Peter Has
LITERAIRE LEZING maadag 1 februari 2016 ANNE VEGTER lezing over/met Anne Vegter 20.00 uur in de bibliotheek, Bouwmeester 8, Haaksbergen (in samenwerking met de bibliotheek en Boek en Buro)
“Anne Vegter is de huidige Dichter des Vaderlands. Dat werd bekendgemaakt op Gedichtendag 31 januari 2013. Zij is de eerste vrouw die na de dichters Gerrit Komrij, Driek van Wissen en Ramsey Nasr het ereambt van Ambassadeur voor de Vaderlandse poëzie voor haar rekening neemt. De ambtsperiode van Anne Vegter als Dichter des Vaderlands loopt tot en met januari 2017. Het Dichterschap des Vaderlands is een initiatief van Koninklijke Bibliotheek, NRC Handelsblad, NTR, Poëzieclub en Poetry International. Anne Vegter wil haar nieuwe functie gebruiken om ‘vrijheid van denken te heroveren en poëzie inzetten als radicaal middel tegen de dominantie van politiek- economisch taalgebruik ten faveure van de verbeelding.’ Energiek is ze deze uitdaging aangegaan door het individu op zijn meest persoonlijke manier te laten spreken, door vragen te stellen en onderzoekend te zijn in plaats van mening gevend. Anne Vegter mikt op een brede verspreiding van poëzie met de nadruk op educatieve projecten in combinatie met kritische kunstzinnige acties. Zij zal zich daarbij niet beperken tot de Randstad maar het hele land laten profiteren van haar activiteiten.” (van de website van de Dichter des Vaderlands) Zo gezegd zo gedaan. Want de poëzieambassadeur deed in dit kader ook Haaksbergen aan. Zij sprak in de bibliotheek op uitnodiging van de Kunstkring, de bibliotheek en boekhandel ‘Boek en Buro’ voor een gehoor van zo’n 60 poëzieliefhebbers. De in Delfzijl geboren domineesdochter vertelde over haar literaire wordingsgeschiedenis. Daarbij las ze ook gedichten. En terwijl buiten de storm om het gebouw loeide volgden we haar op een kronkel-zig-zag-route door haar werk. Anne Vegter schrijft geen gemakkelijke poëzie. Dat wil niet zeggen dat die ontoegankelijk is. Bij dichtkunst is soms sprake van taal zijn die je aanvloeit. Ze zei dat poëzie niet perse begrepen hoeft te worden. Poëzie wil gevoeld worden. Waren het voor de pauze vooral haar eigen gedichten (o.a werken van haar als DdV), na de pauze werd uitgebreid aandacht besteed aan een gedicht van Joost Zwagerman. Uit de bundel ‘De ziekte van jij’ (De Arbeiderpers 1988) besprak ze ‘Liefde is een platitude en daarom ook zo mooi.’ Als een ouderwets inspirerende leraar Nederlands beende ze dit gedicht regel voor regel uit. Bij de toehoorders nam zo de bewondering voor zowel Joost Zwagerman als voor Anne Vegter van minuut tot minuut meer toe. Even na tienen werd de charmante spreekster met een hartelijk applaus bedankt voor de prachtige avond die zij haar gehoor had bezorgd.
LITERAIRE LEZING woensdag 10 februari 2016 PHILIP MECHANICUS lezing door Elisabeth Oets, voordracht en Mi Ying Chen, piano 20.00 uur, Theater de Kappen, Sterrebosstraat 2, Haaksbergen
Aan de hand van fragmenten uit zijn dagboek en brieven, bracht Elisabeth Oets, samen met pianiste Mi Ying Chen, een hommage aan haar opa Philip Mechanicus (1889-1944). Zij heeft hem nooit gekend, maar hij leeft voort door zijn indrukwekkende oorlogsdagboek “In Depot”. Zij vertelde in Theater de Kappen zijn levensverhaal vanuit haar eigen familiegeschiedenis en perspectief. Het was een boeiend en aangrijpend verhaal over een selfmade man die zich, geholpen door het opkomend socialisme, opwerkte uit bittere armoede tot een veelgeprezen, kritisch journalist en chef buitenland van het Algemeen Handelsblad. Hij reisde tussen 1929 en 1934 als een der weinigen naar de Sovjet Republiek om verslag te doen van de socialistische heilstaat en bezocht in 1933 Palestina, om de immigratie van de eerste vervolgden uit Duitsland te bestuderen. Vanaf 1940 trok hij zich weinig van alle verboden voor Joden aan: “ik ben niet fout, zij zijn het”. Het werd hem fataal. Op 27 september 1942 werd hij gearresteerd in Amsterdam en naar Kamp Amersfoort gebracht. Op 7 november 1942 werd Mechanicus overgeplaatst naar Kamp Westerbork. In Westerbork hield hij, van 28 mei 1943 tot en met 28 februari 1944, een dagboek bij; mede door zijn journalistieke capaciteiten wist Mechanicus een nauwgezet verslag van het kampleven te maken. Zijn dagboek werd in 1964 uitgegeven onder de titel In Dépôt. Dagboek uit Westerbork en is een belangrijke bron van onze kennis over het doorvoerkamp. Op 8 maart 1944 werd Mechanicus op transport gesteld naar Bergen-Belsen en zeven maanden later, op 9 oktober 1944, op een straftransport van 120 man naar Auschwitz-Birkenau. Daar werd hij op 12 oktober 1944 doodgeschoten. Elisabeth Oets, zangeres, doorweefde haar verhaal met liederen van Ilse Weber, gecomponeerd in concentratiekamp Theresienstadt. Zij verklanken de angst, het verlangen en de hoop, die ook in het dagboek van Philip Mechanicus zo sterk naar voren komen. De ruim tachtig bezoekers waren zonder uitzondering diep onder de indruk van deze indrukwekkende voorstelling. ZONDAGMIDDAGKINDERCONCERT (6+) zondag 28 februari 2016 SLAAPFEESTJE! , Wishful Singing m.m.v. Bernd van den Bos, piano 15.30 uur, Theater de Kappen , Sterrebosstraat 2, Haaksbergen De aangekondigde voorstelling Hoge Nood(t) door Wishful Singing, was wegens omstandigheden geannuleerd. Gelukkig konden de dames van Wishful Singing een andere voorstelling presenteren: SLAAPFEESTJE!, een concert speciaal voor kinderen uit de eerste groepen van het basisonderwijs met de mooiste liedjes van veelal minder bekende componisten. Zo klonk er muziek van bijvoorbeeld György Ligeti, Teppo Jalkanen, Adrian Willaert en Cesar Cui. Maar ook van Johannes Brahms. Met de volgende wervende tekst waren de bezoekers naar De Kappen gelokt: “Kom je op ons slaapfeestje? Moet je wel in je pyjama komen, en niet bang zijn in het donker.
Natuurlijk gaan we niet slapen. Want het monster dat soms door de kamer fietst houdt ons wakker. Dus we gaan hem pakken. Wij zijn stoer. Durf jij alle chips uit de keukenkast in je eigen kamer te verstoppen? Wij wel. En als je vijf spoken tegelijk ziet, zorg dan dat je niet van het lachen in je pyjamabroek plast.”
Het ruim 90-koppige enthousiaste publiek bestond uit zo’n dertig kinderen, hun vaders, moeders, opa’s en oma’s en ook nog een aantal gewone muziekliefhebbers. Wishful Singing, bestaande uit de sopranen Anne-Christine Wemekamp en Maria Goetze, mezzosopraan Marjolein Verburg en de alten Annemiek van der Ven en Marjolein Stots. werd aan de piano begeleid door Bernd van den Bos. Hij verving de verhinderde Bert van den Brink. De voorstelling, in de regie van Saskia Mees, was een groot succes, niet alleen voor de kinderen die met volle teugen genoten, maar ook voor de muzikale fijnproever, want er werd fantastisch gezongen. “Wishful Singing mag met recht één van de parels in het Nederlandse vocale landschap genoemd worden.” (Klassieke Zaken 2, maart 2015). Een opmerking die de Haaksbergse concertbezoekers na afloop van deze zeer geslaagde middag van harte kunnen onderschrijven! LITERAIRE LEZING woensdag 16 maart 2016 ARITA BAAIJENS 20.00 uur in de bibliotheek, Bouwmeester 8, Haaksbergen (in samenwerking met de bibliotheek en Boek en Buro) “Getriggered door haar wetenschappelijke achtergrond als biologe en op zoek naar ‘iets’ dat de leegte in haar op kon vullen, vertrok ze naar Shambhala: een mythisch koninkrijk dat wordt beschreven in Tibetaanse en boeddhistische literatuur. Het zou zich in het Altai gebergte bevinden, het grensgebied ten zuidwesten van Siberië, dat Kazachstan, China, Mongolië en Rusland met elkaar verbindt. Arita trok door die regio, op zoek naar een nieuwe beleving van de natuur en het indrukwekkende landschap. Op haar trektochten maakte ze kennis met de lokale bevolkingen en hun gebruiken. ” (uit artikel van Sabine de Witte op de website http://www.natgeotraveler.nl/ van National Geographic)
Over haar zoektocht schreef ze het boek ‘Zoektocht naar het Paradijs, een onderzoek naar waarheid en werkelijkheid in het hart van Centraal-Azie’. Dit boek was de aanleiding om haar te vragen een lezing over haar belevenissen te geven in de bibliotheek van Haaksbergen. Door een wisselstoring had Arita Baaijens enige vertraging opgelopen en begon de avond pas na een ‘stief Twents kwarteerke’. Maar dat mocht de pret bij de kleine tachtig toehoorders niet drukken. In het genoemde gebied in Azië zijn de mensen eng verbonden met de hen omringende natuur. Aanvankelijk zag zij die verbinding niet. Dat fascineerde haar en zo begon haar ontdekkingsreis. Maar nadat ook zij het paradijs gevonden had, kreeg haar leven een fundamenteel andere kleur. En dit zette haar aan tot het oppakken van verschillende nieuwe projecten. Het was jammer dat de spoorwegen roet in het eten gooiden, waardoor de spreektijd aanzienlijk werd ingekort (ze moest ook nog op tijd terug om de laatste trein te kunnen halen). Want als het aan de vele aanwezigen had gelegen zou de avond eindeloos lang hebben mogen doorgaan. Arita Baaijens was een bevlogen en vlotte spreekster met een heel bijzonder verhaal dat indruk maakte. ARCHITECTUURLEZING dinsdag 29 maart 2016 OSCAR NIEMEYER lezing door drs. Suzanne Roelofs, architectuurhistoricus 19.30 uur in de Richtershof, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen
De Braziliaan Oscar Niemeyer (1907-2012) was één van de grootste architecten van de 20ste en 21ste eeuw. Door zijn studie bij o.a. Le Corbusier, kwam hij tot sculpturale, functionele ontwerpen, veelal van gewapend beton. Vooral zijn ontwerpen van de hoofdgebouwen voor Brasilia, de nieuwe Braziliaanse hoofdstad trokkken de aandacht. Maar zijn oeuvre is verre van eenzijdig: kantoorgebouwen, wooncomplexen en soms betoverend mooie musea behoren tot zijn repertoire, waarbij hij zijn gebouwen vaak opmerkelijk wist in te passen in het bestaande landschap. Niemeyer heeft in zijn lange, bijna 105-jarige leven vele architecten en architectuurliefhebbers geïnspireerd, Dat kwam duidelijk naar voren in de lezing, van Suzanne Roelofs die met haar verhaal een waar eerbetoon aan deze veelzijdige, bijzondere architect bracht. Er waren maar liefst 72 stoelen bezet in De Richtershof. Allemaal door (nieuwsgierige ?) kunst- en architectuurliefhebbers. Zij waren getuige van een mooie avond waarop Suzanne op een aanstekelijk enthousiaste wijze getuigde van haar liefde vóór, en kennis vàn de bouwkunst van de grote Zuid-Amerikaanse architect, die tot aan het einde van zijn leven werkzaam bleef. Uit de wijze waarop Suzanne met enthousiasme een beeld schetste van Oscar Niemeyer sprak een grote betrokken- en deskundigheid. Dat maakt nieuwsgierig naar wat ze te vertellen heeft over andere grootheden uit de 20ste en 21ste eeuwse bouwkunstgeschiedenis. Op haar website staan in ieder geval meer dan genoeg zeer interessante suggesties. Schrijver dezes hoopt dat we haar in de toekomst nog vaak als gastspreker van de Kunstkring zullen mogen begroeten.
ZONDAGMIDDAGCONCERT zondag 3 april 2016 MAYKE. SOLO. Mayke Rademakers, cello 15.30 uur, Hervormde Kerk, Jhr. von Heijdenstraat 6, Haaksbergen
Wat een pech! Uitgerekend op de dag dat één van de allermooiste concerten van het seizoen stond geprogrammeerd begon de lente. De heerlijke temperatuur en de stralende zon bracht de mensen in zo’n opperbeste voorjaarsstemming dat ze helemaal vergaten dat er in de protestantse kerk een bijzonder muzikaal evenement van de hoogste orde plaats zou vinden. En zo kon het gebeuren dat slechts 21 muziekliefhebbers getuige waren van een werkelijk indrukwekkend zondagmiddagconcert. Mayke Rademakers speelde daar een afwisselend programma met composities voor cello solo. Ze begon met de ‘Prelude’ van Sofia Gubaidulina, gevolgd door de ‘Cello Suite nr. 2, BWV 1008’ van Johann Sebastian Bach. Hij inspireerde haar tot het maken van ‘Constant’, een serie improvisaties, die werden uitgevoerd op een elektrische Yamaha-cello. Dit instrument klonk ter afsluiting van het programma nogmaals in de ‘Distantimprovisaties, eveneens van haar eigen hand. Daarvoor werden eerst nog ‘Message-consolation’van György Kurtág en de ‘Suite voor Cello solo’ van Gaspar Cassadó uitgevoerd. De bezoekers van dit concert waren onder de indruk van de grote muzikaliteit van Mayke Rademakers. Haar spel werd ook geroemd in het gerenommeerde muziekblad ‘Luister’. Dat beloonde haar laatste twee CD’s met de hoogst mogelijke score van 10. Bewondering was er ook voor de uitvoeringen van haar eigen composities op de elektrische cello. Dit instrument biedt de bespeler allerlei nieuwe mogelijkheden en klankkleuren, waarvan Mayke er vele demonstreerde bij de improvisaties ‘Constant’ en ‘Distant’. Zo liet ze haar Haaksbergse publiek(je) horen en zien dat er ook in de zogenaamde ‘klassieke’ muziek nog oneindig veel nieuwe dingen zijn te ontdekken. De zeer weinigen die haar deze middag hebben gehoord koesteren de herinnering aan een buitengewoon interessante en ... mooie muziekmiddag in een zonovergoten kerk. BEELDENDE KUNSTLEZING dinsdag 12 april 2016 GLASKUNST lezing door Hélène Besançon, conservator Nationaal Glasmuseum Leerdam 19.30 uur in Kunstzaal Achterom , Sterrebosstraat 2, Haaksbergen Enigszins verlaat stormde Hélène Besançon net na half acht als een wervelwind de Kunstzaal binnen. Daar zaten ruim 51 mensen klaar om naar haar verhaal over glaskunst te luisteren. En hoewel het overgrote deel van de aanwezigen precies vijf jaar geleden mee was op de excursie naar Leerdam hing men toch aan haar lippen. Want ze sprak met een bijna niet te stuiten geestdrift over haar werk en over de fascinerende wereld van het glas. Over de verschillen tussen mondgeblazen en geperst glas. Over beroemde ontwerpers. Over oude voorbeelden en over eigentijdse navolgers. Over Leerdam als stad en
merknaam. Over de Leerdamse glasfabriek en zijn directeur Cochius. En over? Ja over wat eigenlijk niet. En dat alles in een bijna woordenstruikelend tempo dat gelukkig door de mensen in de zaal maar net bij gehouden kon worden. Ze friste het geheugen van de toenmalige excursiegangers weer op toen ze vertelde over Leerdam als merknaam, die zijn oorsprong vond aan het begin van de 20ste eeuw toen Petrus Marinus Cochius aantrad als nieuwe directeur van de Leerdamse glasfabriek. Ingegeven door idealisme wilde hij betaalbaar en goed ontworpen glaswerk maken, in plaats van de karakterloze stukken die tot dan toe de markt overspoelden. In 1915 nodigde hij de architect K.P.C. de Bazel uit om artistiek verantwoord glaswerk te ontwerpen. Daarna volgde een lange rij gerenommeerde kunstenaars (o.a. Hendrik Petrus Berlage, Andries Copier, Floris Meydam e.v.a.) die het aanzien van het gebruiksglas hebben veranderd. In 1953, veertig jaar na het aantreden van van de bevlogen directeur, werd op een steenworp afstand van de fabriek een glasmuseum ingericht. Ruim zestig jaar later is het museum, waarvan Hélène Besançon de conservator is, nog altijd gevestigd in het voormalige woonhuis van Cochius. Er was ook nog sprake van een opmerkelijke coïncidentie in Kunstzaal Achterom. Omdat een voor de periode 24 april t/m 26 juni geplande expositie op het allerlaatste moment afgezegd werd, moest er ad hoc naar een alternatief worden gezocht. Dat lukte. Elsbeth Cochius, die ook al eerder in Achterom exposeerde, verleende spontaan haar medewerking. Op de avond van de lezing was de inrichting van haar expostie net klaar. En zo vond de lezing over Glaskunst, waarin vanzelfsprekend regelmatig de naam viel van Petrus Marinus Cochius, plaats te midden van de indrukwekkende linoleumsnedes van Elsbeth Cochius. EXCURSIE zaterdag 16 april 2016 DEN BOSCH excursie naar Jheronimus Bosch-tentoonstelling en de Sint-Janskathedraal
Iedereen was om half acht present, zodat de bus naar Den Bosch op tijd kon vertrekken vanaf de parkeerplaats bij sporthal De Els. Aan boord waren 61 personen. De lezing in de Protestantse Kerk van 27 januari 2016 (ca. 150 pers.!!) door Sophie Tutelaers had velen nieuwsgierig gemaakt naar de succesvolle Jheronimus Bosch-expositie in het Noordbrabants Museum. De tentoonstelling bleek al snel na de opening op 13 februari een overdonderend succes. Lang voor de sluitingsdatum van 8 mei was deze reeds compleet uitverkocht. Gelukkig had Azarja al in januari de tickets gereserveerd. De
Hoksebargers waren zodoende verzekerd van toegang tot deze unieke expositie, die niet alleen voor het museum maar voor de hele stad van grote betekenis was. ' s Hertogenbosch deed geen moeite om de trots over de " terugkeer" van zijn verloren zoon te verhullen. Alles in de Brabantse hoofdstad stond in het teken van de grote magiër. Helaas was het door de vele bezoekers in de museumzalen soms lastig om alles goed en rustig te bekijken. Maar tijdens de lunch in de gewelfde kelders van Golden Tulip Central bleek dat de kunstpret niet te hebben gedrukt. 's Middags was er een rondleiding door en om de basiliek van Sint Jan. De uitstekende gidsen van de Kring Vienden van 's Hertogenbosch maakten de exursiegangers wegwijs in de kunst- en bouwgeschiedenis va de enige gotische kathedraal van ons land. En Hoewel er in het nog niet zo heel grijze verleden van de Kunstkring ook al eens een bezoek aan de bisschopskerk werd gebracht was het toch ook nu weer meer dan de moeite waard. De terugreis verliep voorspoedig. De hapjes en drankjes vielen weer in de smaak en de dames van het bestuur werden met een luid applaus bedankt voor de perfecte organisatie van een heugelijke dag. ZONDAGMIDDAGCONCERT zondag 24 april 2016 ALEXANDER VERBEEK’s TROMBONE FESTIVAL vanaf 13.00 uur, op diverse lokaties in het het centrum van Haaksbergen zoals: - Kunstzaal Achterom - Protestantse Kerk - Grand Café Centraal - Foyer Theater De Kappen
Alexander Verbeek, de uit Enschede afkomstige solotrombonist van het Rotterdams Philharmonisch Orkest kreeg van de muziekcommissie Carte Blanche voor een uitgebreid zondagmiddagconcert in Haaksbergen. En als deze sympathieke toptrombonist mag spelen en programmeren voor de Kunstkring Haaksbergen dan is het gegarandeerd feest! Er zou een keur aan (internationale) musici gaan optreden: Jörgen van Rijen (solotrombonist van het Koninklijk Concertgebouworkest!), Evert Josemanders, Martijn Blaak, jongNBEoost Miriam Kroeze, en de Egerländer Brüder ( Jordi Lensink , Ramon, Manuel en Jordy Verbeek). De ‘aftrap’ van deze bijzondere middag vond plaats om 13.00 u. in Kunstzaal Achterom. Daar speelden Niels Bijl en Alexander Verbeek bij de opening van de expositie met linosneden van Elsbeth Cochius. Daarna verspreide het publiek zich over de diverse locaties. In de foyer speelden de jonge muzikanten van jongNBEoost, In grand Café Centraal bliezen Jordi und seine Egerländer Brüder de longen uit hun lijf. En in de Protestantse Kerk kon men genieten van wervelend spel van het achtkoppige internationale gezelschap van Alexanders tromboneleerlingen van het Rotterdams conservatorium. Elk concertje begon telkens op het hele uur en duurde ca. dertig minuten. Er werden overal drie concertjes gegeven. Tussendoor was er genoeg tijd om van de ene naar de andere locatie te lopen en zo kon iedereen alle musici zien en horen op de diverse podia. De hoofdgasten van dit concert vormden het gelegenheidsdweilorkest ‘The Shiners’. Alexandere, Jörgen en Evert doken telkens onverwacht op en gaven dan iedere keer een nieuwe variant van ‘You are my sunshine’ ten beste. Of ze bliezen een partijtje mee de andere muzikanten. Tegen vieren keerden alle musici terug naar Theater de Kappen waar in de Grote Zaal om half vijf het gezamenlijke slotconcert begon. Tussen de kleine 180 en de ruim 170 muzikaal opgewarmde luisteraars hadden een plaatsje gevonden voor de wervelende apotheose van deze bijzonder geslaagde middag. Jong en oud genoten met volle teugen van dit fantastische evenement. Door het aanstekelijke enthousiasme van de musici sprong de vonk over op het publiek, dat nu al reikhalzend uitkijkt naar april 2018 (?!) voor de volgende editie van “Carte Blanche voor...
