In dit nummer vind je: Xchange Gallerij ............................................................. 2 Het is hier mega gezellig! ........ .................................... 4 Onze ervaring als zendgezin.......................................... 7 My exchange is better than I imagined..................... 10 So, my choice was Belgium ... .................................... 14 Ons hart blijven volgen............... ................................ 17 YFU Kalender ................................................................. 21
X change
Redactie & idee: YFU Vlaanderen vzw 2015, jaargang 28 nr. 3 (september) Vormgeving: Lisa Crisostomo Al jouw vragen: YFU Vlaanderen VZW, Frans Halsvest 92, 2800 Mechelen RPR (Mechelen) 0429.640.219
[email protected] - www.yfu.be verschijnt viermaandelijks
Xchange Gallerij
Oriëntatie in De Brink
-2-
Xchange Gallerij
Kayak Dag!
outbound
-4-
Het is hier mega gezellig! ‘Denemarken is saai, niet zonnig, niet belangrijk en het Deens is een onbegrijpelijke, moeilijke en lelijke taal!’ Tenminste, dat is wat ik te horen kreeg toen ik mensen vertelde dat ik voor een jaar naar Scandinavië zou vertrekken. Sta mij toe deze vooroordelen even te ontkrachten... Meer dan een maand geleden begon mijn uitwisselingsavontuur. Het weer was afschuwelijk en de Belgische vlucht was eigenlijk de enige die op het juiste tijdstip landde. Eens aangekomen werden we door vrijwilligers van YFU-Denemarken ontvangen. Van daar reden we met de bus naar het stadje Båring (wordt uitgesproken als het Engelse woord ‘boring’, maar het was er alles behalve saai!). Een hele week werd ik, samen met 55 andere uitwisselingsstudenten van over de hele wereld, ondergedompeld in de Deense cultuur. We leerden typische cake bakken, we zongen grappige Deense liedjes, we dansten oude (en moderne) typisch Deense dansjes, ... enz. Iedereen amuseerde zich rot! Het was ook niet enkel leuk om de Deense gebruiken te leren kennen, maar we leerden ook veel door te luisteren naar de andere studenten die vertelden over hun leven in de rest van de wereld! De week vloog supersnel voorbij en uiteindelijk kwamen onze gastfamilies ons ophalen. We moesten ons allemaal in het Deens, voor ongeveer 200 mensen, voorstellen. Iedereen was redelijk nerveus, maar het was echt de moeite waard! Nerveus was ik natuurlijk ook voor mijn eerste schooldag: je voelt je als een buitenaards wezen die op een nieuwe planeet is geland. Ik kwam mijn klas binnen en mocht in het midden van het lokaal gaan zitten waar iedereen mij goed kon bekijken... Freya neemt afscheid van haar mede-vertrekkers op de luchthaven.
Freya de Cauwer doet een schoolprogramma in Denemarken 2015-2016.
outbound
-5-
Mijn klas is trouwens super cool! Iedereen is vriendelijk en ze helpen maar al te graag bij alles wat ik nodig heb. Het Deense schoolsysteem is ook zeer interessant. Hun motto: ‘Je bent zelf verantwoordelijk voor de dingen die je leert!’. Dit zorgt ervoor dat de Deense studenten zeer onafhankelijk en zelfstandig zijn. Op school gaat het er ook ietsje losser en informeler aan toe. Leerkrachten spreek je bijvoorbeeld aan met hun voornaam. Ik hou ook heel erg van mijn leerkracht Deens: hij loopt altijd rond op zijn sokken en zingt maar al te graag (passioneel) mee als het liedje ‘Let it go’ van Frozen wordt afgespeeld! School is alles behalve saai! Er worden talloze activiteiten, feestjes en samenkomsten georganiseerd... en de leerlingen werken maar al te graag mee en zijn super enthousiast! Zo ging heel mijn school uit zijn dak op onze ‘Aktiviteitsdag’. Elke klas moest zich verkleden in een bepaald thema en daarna namen de klassen het tegen elkaar op tijdens verschillende hilarische opdrachten! Ik voelde mij even thuis aangezien mijn klas zich helemaal had ondergedompeld in het thema ‘Smurfen’! Wat nu met de taal? Onlangs kreeg ik een brief van mijn broer in België waarin stond dat, als ik het Deens niet onder de knie kreeg, ik redelijk veel pech had... Aan de ene kant moet ik hem gelijk geven. Deens is een moeilijke taal en de Denen voelen zich meer op hun gemak als ze zich in hun eigen taal kunnen uiten. Toch schrikt me dat niet af. De Denen weten namelijk zelf ook dat ze onverstaanbaar zijn. Ze hebben geduld en vinden het geweldig dat je jezelf inspant om Deens te leren! Op die manier amuseer ik me te pletter hier in Denemarken! Het is hier mega gezellig en ik voel me super goed! Ik heb al talloze nieuwe dingen leren kennen en ik voel zelf ook dat ik groei als persoon! Na mijn uitwisseling (waar ik nog lang niet aan wil denken!) ga ik iedereen aanraden naar Denemarken te reizen. Het is zeker de moeite waard om de schoonheid van dit land en de mensen te leren kennen! Vi ses! Freya
Smurfen op school!
10 fun-facts over de Denen (door Freya)
1. Denen houden heel erg veel van ijs en cake! 2. Denen dragen veel zwarte kleren. 3. Denen gaan niet van tafel voor iedereen klaar is met eten. Daarna blijven ze nog wat zitten om gezellig te praten... soms beginnen ze daarna dan gewoon opnieuw te eten. 4. De Denen waren niet enkel de uitvinders van LEGO, maar ook van het liedje ‘Barbie girl’! 5. Denen willen in geen enkel geval vergeleken worden met Zweden. 6. Denen zijn verzot op drop! Ze hebben dan ook alles met dropsmaak of -geur: kauwgom, ijs, shampoo, zeep, parfum, thee, ... je kunt het zo gek niet bedenken! 7. Je hoort heel vaak het woord ‘Tak’, dat betekend ‘Dank je’. Denen bedanken je dan ook voor alles. 8. Denemarken heeft zo veel kust dat iedereen in principe zijn eigen deeltje kust zou kunnen hebben. 9. In Denemarken zijn er meer varkens dan mensen. 10. In Denemarken gebruiken ze heel erg zelden (nooit) stapelbedden.
zendgezin
-7-
Onze ervaring (als zendgezin)... Ik herinner me levendig het moment waarop Helena vroeg of ze met YFU voor een schooljaar op uitwisseling mocht: tijdens onze koffiepauze op een vakantienamiddag in augustus. Ze was toen 16 jaar. Ik was verbaasd maar tegelijk fier. Helena is een rustig type en haar broer noemde haar wel eens "een mamaskindje". We vonden geen enkel afdoend argument (dat we haar zouden missen was zowat het enige ;-) om haar niet te laten vertrekken. Zelf waren we reeds 2 keer gastgezin. Yfu was ons niet onbekend en we wisten dat dit een ervaring voor het leven zou worden, een kans die we haar ten volle gunden. Precies één jaar nadat ze besloot op uitwisseling te gaan, vertrok ze naar haar gastgezin en haar nieuwe leven in Zwitserland. Thuis had ze "het kot" voor haar alleen en in Zwitserland kreeg ze er drie gastbroers en één gastzus bij, spannend! De dagen vóór haar vertrek was ik zeer emotioneel zodanig dat ik zelfs mijn stem verloor; het greep me letterlijk naar de keel. Ik zag er zo tegenop en het leek me zo onoverkomelijk lang...
Patricia van de Woestijne en Luc Laureyns zijn de ouders van Helena.
Ik herinner me levendig het moment waarop Helena vroeg of ze met yfu voor een schooljaar op uitwisseling mocht: tijdens onze koffiepauze op een vakantienamiddag in augustus. Ze was toen 16 jaar. Ik was verbaasd maar tegelijk fier.
zendgezin Al vlug bleek dat Helena daar haar plek had gevonden binnen het gezin en dat stelt je gerust. We zijn haar gastgezin enorm dankbaar en hebben veel respect voor hen. Als mama en papa blijf je toch wel een beetje verweesd achter, het lege nest. Je mist de gesprekken aan tafel, de verhalen van op school. De praktische kant (minder gebonden zijn aan uren) was handig meegenomen.
Geregeld werd er geskyped op zondag. Telkens als ik wou afsluiten had ze nog wel iets te vertellen. Ze "klonk zichtbaar" enthousiast. Ze stuurde ook regelmatig foto's door die ik dan als fiere mama toonde aan familie, vrienden en collega's. Na de lange winter en de donkere dagen kwam de lente en vanaf dan leken de weken voorbij te vliegen, we zaten al “over de helft” ;-) Ik keek enorm uit naar haar thuiskomst en vroeg me af hoe “het thuiskomen” voor haar zou zijn.
-8-
zendgezin
-9-
Helena paste zich zeer vlot aan maar voelde zich toch wat vreemd. We kregen bezoek van Mexicanen, een Finse vriend Eero en een Estse vriendin Eva-Lotta. Ze is een prachtige ervaring rijker geworden en dat vooral dankzij haar gastgezin waarbij ze een échte thuis vond. Haar kijk op de wereld is nu nog ruimer. Het valt haar vooral op dat hier in België alles vooruit moet gaan, ook op school. Het is zeker geen verloren jaar zoals sommigen dat zien. Helena weet ondertussen zeer goed welke richting ze uit wil met haar studies: International Relations. Helaas, deze studierichting wordt enkel aangeboden in het buitenland :-( Twijfel niet aan de waarde en de kwaliteit van deze ervaring, ze is onbetaalbaar en niet te vervangen door een andere! Handig meegenomen is dat Helena nu perfect Frans praat ;-) Tot slot wil ik YFU bedanken voor hun inzet en enthousiasme! Als iemand me vraagt "waarom?" is mijn antwoord "waarom niet?" Twijfel niet, heb er vertrouwen in! Patricia (mama van Helena)
inbound My exchange is better than I imagined ... "Ik heb veel plezier naar school te gaan! Ik begrijp niet alles maar het is geweldig! Mijn gastfamilie is ongelooflijk en steden van Vlanderen zijn het waard om te bezoeken! Ik kijk er naar uit om goed praten!!!" I don’t know where to start because there are so many things to tell and every exchange happens differently for everyone! For my part, my exchange is better than I imagined! My host family is really made for me! I mean, I get along extremely well with my hostmother and it’s almost the same with my hostfather and brother. (I didn’t meet my hostsister yet but I speak a lot with her by FB. It’s a little bit strange because I live in her house and in her bedroom.) So I feel very comfortable at home and at school too ! Everyone is very kind and even if it’s complicated to speak to each other, everyone tries to speak in the language of the other and finally we always succeed to understand. At home, I can use what little English I have, so the exchange and the discussion were very easy and natural as soon as I got there. And it’s going only better. Obviously I didn’t speak Nederlands and I just begin to risk to make some sentences. Emeline Cahay komt uit Wallonië en woont in Tessenderlo bij Fam. De Vriendt-De Nayer.
- 10 -
inbound
- 11 -
I think that the most complicated is to learn the language! Because with a minimum of will and open-mindedness you can live with others people, integrate and feel comfortable everywhere. But if you don’t speak the language, this has consequences for relationships! My hostmother taught me that : « Even if you can’t speak the language, the most important is just to try! » Show your will! When they see you try, they really appreciate it and help you or encourage you. Like today at school... My teacher of Nederlands asked me to read in Nederlands. It was just some sentences but it seemed endless to me! But then I have finished, all of students in my class applauded me! It was embarassing but really encouraging ! I think it’s worth it to try even if you make some (or a lot of ) mistakes. It doesn’t matter! People learn from their own mistakes! Of course, it isn’t enough, you have to work a little bit at home (or where you want!). First days were almost easy for me but when lessons really begin, it becomes more complicated because I can’t understand all, so lessonshours seems sometimes endless. I imagine it’ll be better in 2 or 3 weeks !
inbound
- 12 -
I don’t know yet if it’s enough but I note the new important words in a small workbook and I try to study them a little bit everyday. And it’s more easy day by day! During an afternoon with some schoolfriends, I met an another girl who live close to me and she wants to speak better in French so I’ll teach her French and she’ll teach me Nederlands. I come from Wallonia and I live in Flanders for a little bit more than 4 months. Indeed I stay in the same country but it’s really interessant to discover the « other part » of my country because it isn’t the same language and anyway there are some differences and similarities! They also have some difficulties to learn French as francophone people to learn Nederlands. We’re the same except the language of course. For example : Some lessons were new for me (esthetica, WET,..) • Sport. I don’t know if it’s me or Wallonia but I have the impression that they do more sport, almost everyone is part of a sportteam! • Meal’s hours ! I had for habits to eat at 7 :30 or 8 pm (sometimes later) but here, we eat earlier ! At 6 o’clock’ everyone is at the table for eat! • I have for habits to kiss on the cheek on the morning and on the evening (or the first and the last time of the day I see someone) but this isn’t really the case. So during my first days, they had some backward movement except my host mother who explain me that isn’t anymore in their habits with the childrens but that is the case for my hostparents. Even at school, I didn’t see yet someone kissing on other on the cheek. It can be seem like rejection but no, it’s just not their habit. (I would like to underline that the Flemish people are not so distant as it might seem!) It’s here (among others) that the YFU’s teaching take it’s meaning. It’s the explanation with the filter or glasses. You propably don’t have the same « glasses » than your hostfamily or your newfriends, so you don’t see the things in the same way! I keep that in my mind everytime.
You propably don’t have the same « glasses » than your hostfamily or your new friends, so you don’t see the things in the same way! I keep that in my mind everytime.
inbound I take this opportunity for talking about orientation days. During my orientation days, someone told me : « It wasn’t really necessary. We didn’t really learn something » I’m not agree ! I learnt a lot of things during this 5 days ! Indeed I had already heard about the filters, the iceberg and almost of their explanations during the YFU WE in Wallonia but it was great to remember it ! And I learnt others things like speaking better in English, daring to speak in another language, living with others people, learning about others countries and others cultures ! Maybe everyone learnt someting different but everyone learnt something! For my part I learnt to letting go, living the moment, being in immersion, daring to speak in English, being with new people. The most important during this days is to make news friends and knowing we are not alone. I met so many interesting people ! I suppose you know that but I didn’t really realize it before the orientation days and my arrival here : Thi exchange is a way to learn languages but it also has a human dimension ! I mean you have to learn the language but also meet news people, learn so many things about them and from them ! After only 2 weeks here, an another exchange student told me how he ws surprised to be already more mature and I was in the same state of my my mind! At this moment, my fingers suspended above the screen of my phone, I realized: This exchange turns out to be a more important stage in my life than I had imagined it! Emeline CAHAY
- 13 -
inbound
- 14 -
So, my choice was Belgium Hey, My name is Lea and I’m an exchange student from Germany. I live now since one and a half month here in Belgium. Why Belgium ? First, I had to say that I was sure since a long time ago, that I want to do an exchange year. Because you learn there many different things and make many expriences. But now, why Belgium? I don’t now it so exactly but I’m a very curious person and Belguim is a neighbouring country from which we don’t know so many things. Okay, there is Brussel, chocolates, fries and wafers but more? No! And I was and I’m still interested to learn the Dutch language. So was my choice Belgium. I received informations over my hostfamily just first five days before I left. And I was really excited because my hostfamily are five persons and now with me six. My hostparents and my three hostsiblings eight, five and two. That is different with my family in Germany where I live togeher with my dad. My exchange year began on the 15th of august and I can’t imagine that I live now one and a half months here already, because the time goes so fast.
Lea Schweizer is een Duits meisje en ze woont nu bij Fam. Coleman-Bonneux.
inbound And I realize only slowly that I live now one year in another country and so far away. When I arrived, my hostdad and hostbrother picked me up from the central station. And they brought me to Hasselt, the city were I live now. I was really nervous and excited to see my hostfamiy. I remember the moment well when I hailed out the car and my little hostsister came to me and greeted me. In the first days, it was really strange for me because everything was so new and I didn’t know the people with whom I should live for one year. And in the first days it was very difficult for me too, because in my head was (and is still) German and everywhere around me it is Dutch and I spoke English. (Now I can speak a little bit Dutch respectively so that I speak mostly in Dutch and not in English). That was not easy in the first time and I was often tired. And the comunication with my host siblings was in the first time very difficult too of course. They only speak a few words of English but not enough for a real complex conversation. And I couldn’t speak Dutch. But that is good too, because I had to speak with them Dutch. After I arrived, I had three days in my family to be there and then it was my arrival camp/orientation week. There, we really learned our first Dutch words. And then I came back to my hostfamily. I had one week there before school stated. I had to choose one school and my hostparents helped me really good. I knew that I wanted to go in the direction of mathematics and science. This week went really fast and then it was over. School started and I remember that I stood on the schoolyard and I think that I must have seemed helpless because some girls asked me in which direction I want to go and I answered them in English. They called the others and suddenly they were overall around me. But they were really helpful and open.
- 15 -
inbound
- 16 -
After the day, my hostfamily wanted to hear from my first school day and they asked me if I can try it in Dutch. I did it and that was really good. Of course it was really broken and I didn’t know the half from the words but I realized that I only had to try to speak Dutch and that I didn’t of course have to be perfect. And my friends helped me too. Thery were happy when I try to speak Dutch. So, what I learned in the first month over Belgium is, that the people here are very frendly and open. There are happy when you try to speak theirlanguage. Of course I had still to learn many things but I’m sure that my hostfamily will help me learn more and more about Belgium. Of course I don’t do everything right, but they say it then to me so that I can change it and do it better. Some days are longer and some shorter but I intend to know what will still happen this year. Lea
gastgezin
- 17 -
Ons hart blijven volgen Of wij al eens hadden nagedacht over gastgezin worden voor een buitenlandse student??? Nee, nooit over nagedacht, wel eens over gemijmerd, even gedroomd; ’dat is misschien ooit nog es wat voor ons’, maar nagedacht, nee helemaal niet dus. Waarschijnlijk doordat het leven ons net had laten zien geen dromen uit te stellen, maar te leven in het nu en je hart te volgen gingen we eind juli in op een facebookberichtje waarbij een oproep werd gedaan naar gastgezinnen. ‘2 Waalse studenten, een meisje uit Duisland en een vlotte Mexicaan zoeken nog een gastgezin’, zo klonk het ongeveer…..dus volgden we ons hart en vroegen meer informatie. Enkele dagen laten kwamen Sandra en Philippe langs in ons gezinnetje met een hele vragenlijst die op een vlotte manier werd afgewerkt zonder dat we de indruk kregen dat we ondervraagd werden. Ook wij konden met onze vragen bij hen terecht. En natuurlijk hadden we vragen. Gelukkige mochten al die vragen er zijn, geen enkele was te gek voor een duidelijk antwoord en al snel hadden we het gevoel dat het een sprong in het diepe zou zijn. Alles overdenken, alles plannen, alles goed inschatten zou onmogelijk zijn. De sleutel zou liggen in ons hart blijven volgen en duidelijk communiceren met elkaar en met onze student. We hadden dus een 10 tal dagen tijd om ons klaar te maken op de komst van Lea. Die dagen werden gebruikt om nog wat kinderen van kamer te wisselen zodat er ruimte kwam voor Lea, meubels werden verhuisd en zo waren we die zaterdag 15 augustus klaar om aan ons nieuwe avontuur te beginnen.
Ann Bonneux en Colin Coleman zijn de gastouders van Lea uit Duitsland.
gastgezin
- 18 -
gastgezin De eerste dagen waren natuurlijk wat onwennig. Eeen extra persoon in je gezin, iemand die je nog niet kent, een meisje dat ons niet kent, enig kind is thuis en dan hier bij ons terechtkomt, in een jong gezin met een dochter van 8 jaar, een zoon van 5 jaar en nog een peutermeisje van 2 jaar. Amai, ik was al trots op haar dat ze besloot te blijven, want het kan er hier best heftig/druk aan toe gaan en ik had het begrepen als ze had ingepakt en vertrokken was. In het begin hebben we haar zoveel mogelijk ruimte gegeven om op een afstandje toe te kijken naar het leven in de familie Coleman. Dat is best een vreemde situatie in je eigen gezin want je voelt je zelf ook bekeken, je wordt als het ware met je gezin een beetje onder een vergrootglas gelegd. Ineens dienen regels duidelijk te zijn, is het nodig dat verwachtingen uitgesproken worden en zie je onmiddellijk waarover er geen afspraken zijn maar waar die blijkbaar toch nodig zijn… En daar is het eerste struikelblok ontstaan. We probeerden allemaal erg hard, wij wilden zorgen dat alles vlotjes liep en lieten de mooiste kant zien van de familie Coleman, Lea wilde graag helpen maar had geen idee waar te beginnen….en er werd te weinig gepraat. Het grootste probleem lag daarbij zeker bij mij, zelf ben ik niet zo goed in veranderingen en vind ik duidelijk communiceren over wat ik wil of nodig heb helemaal niet zo makkelijk. Dus volgden er een aantal avonden ‘geklaag’ bij mijn echtgenoot, die gelukkig de rust zelve bleef en naar mijn verzuchtingen over pubers luisterde. Colin zelf heeft veel ervaring met de leeftijdsgroep van pubers door zijn werk maar ikzelf moet toegeven dat ik met Lea mijn eerste puber van dichtbij zag. (bij wijze van spreken toch!!) En kennismaken met de leefwereld van een puber was voor mij toch wel een beetje aanpassen van het beeld in mijn hoofd.
- 19 -
gastgezin
- 20 -
Dan kwam dus de tijd om uit te spreken wat me ergerde, wat ik graag anders wou en waarbij ik hulp kon gebruiken. Heel erg goed heb ik het niet aangepakt, jammer genoeg, want ook al was het een combinatie van moe en heimwee, later die avond had Lea het toch erg moeilijk. Dat was voor mij een ogenblik van even stilstaan bij mezelf; liggen mijn verwachtingen niet wat te hoog, ben ik zelf niet wat meer problemen aan het maken dan er zijn, zijn het niet mijn ‘triggers’ waarmee ik al langer worstel die het moeilijk maken in plaats van problemen die nu ontstaan omdat Lea er is? Vanaf die dag heb ik het anders proberen aanpakken. Zaken die me stoorden werden eerst gecheckt bij mijn man; ‘is dit normaal bij een puber?’ en ‘ligt het aan mij?’ werden veelgestelde vragen. Daarna probeerde ik dan met begrip voor Lea toch een aantal zaken te verwoorden. De sleutel bleek humor te zijn. Colin kan zonder veel problemen zaken aankaarten bij Lea en er altijd een luchtige ondertoon bij houden. Ikzelf vind dat nog wat moeilijker maar ik doe mij best. Lea wat op de hoogte brengen van de planning (ook al wil die nog wel eens om de haverklap veranderen) helpt ook; zo kan ze veel beter inschatten wanneer ze kan helpen, tijd voor zichzelf kan inplannen, huiswerk maken en dergelijke zaken doen. Ondertussen loopt het best goed heb ik de indruk (ik wacht met spanning haar artikel af want ze zit nu naast me ook te schrijven over haar ervaringen in ons gezin – spannend!!!!) En we beseffen dat we het getroffen hebben met Lea. Ze is een superlieve meid, die erg haar best doet op alle vlak. Zowel hier bij ons thuis met de kids, als met het Nederlands praten, als in het zoeken van hobby’s en het aangaan van sociale contacten, ze durft, doet en gaat ervoor op haar eigen toch wat timide manier. Echt petje af voor haar, 16 jaar en op 1.5 maand al een plekje weten te vinden bij ons hier in Hasselt, knap!! We beseffen dat het met ups en downs zal blijven gaan, dat niet alle zaken met humor op te lossen zullen zijn, maar we willen zoals die eerste dag in juli ons hart blijven volgen en we vertrouwen erop dat we er ook dan wel uit komen door samen te praten!! Lieve groetjes, Ann, Colin, Amber, Rowan en Emma
yfu kalender 2015 -2016
- 21 -
Datum
Activiteit
Locatie
7 okt
Infosessie
YFU kantoor om 19u
10 okt
Go Strange
Hal in de Parkloods te Park Spoor Noord, Antwerpen
14 okt
Infosessie
CC Berchem, Driekoningenstraat 126, Berchem om 19u
18 okt
Infosessie
De Blauwput, Marteralenlaan 11A, Kessel-Lo/Leuven om 10u
21 okt
Infosessie
Huis van het Nederlands, Philippe de Champagnestraat 23, Brussel om 19u
4 nov
Infosessie
YFU kantoor om 19u
13-15 nov
Followup / Re-Entry
Hanenbos, Dworp
21 nov
Infosessie
Jeugddienst Gent, Kammerstraat 10, Gent om 11u
24 nov
Infosessie
Prov. Noord-Zuid Centrum, H. Verriesstraat 22, Roeselare om 19u
26 nov
Infosessie
De Blauwput, Marteralenlaan 11A, Kessel-Lo/Leuven om 19u
29 nov
Infosessie
CC Hasselt, Kunstlaan 5, Hasselt om 11u
2 dec
Infosessie
YFU kantoor om 19u
5 dec
Sinterklaasfeest
De Curve, Leuven (11-17u)
9 dec
Infosessie
Den Eglantier, Apostelstraat 13, Sint-Niklaas om 19u30
23 jan
Nieuwjaarsreceptie
De Poosthoorn, Brusselsesteenweg 49, Mechelen vanaf 20u
11-14 feb Parijsreis Parijs 12 - 13 maart
Kandidatenweekend
Hanenbos (Lotsesteenweg 103, Dworp)
23-24 april
Cultuurweekend
Hanenbos (Lotsesteenweg 103, Dworp)
notities
notities
facebook.com/YFUVlaanderen twitter.com/YFUVlaanderen
Frans Halsvest 91/92 2800 Mechelen tel: 015 69.00.85 email:
[email protected]
