X change. In dit nummer vind je:

X change

In dit nummer vind je: YFU in Action ...................................................................... 2 Hallo van Yasuni .................. ............................................. 4 De drie kanten van mijn Zweeds avontuur .................. 6 Terug uit Ecuador ............................................................ 10 Onze Lars vertrekt ............................................................. 12 Belgians vs Estonians ..................................................... 14 Het is 7 jaar sinds ............................................................ 17 YFU Kalender ................................................................... 19

Redactie & idee: YFU Vlaanderen vzw 2015, jaargang 28 nr. 4 (december) Vormgeving: Lisa Crisostomo Al jouw vragen: YFU Vlaanderen VZW, Frans Halsvest 92, 2800 Mechelen RPR (Mechelen) 0429.640.219 [email protected] - www.yfu.be verschijnt viermaandelijks

yfu in action

antwerpen halloween

/ p u w follo try re-en

t

s e e f s a a l k r e t n si

woordje van het bestuur

Zalige kerstdagen en gelukkig nieuwjaar!! van je YFU familie

-3-

vrijwilliger op het kantoor

-4-

Hallo, ik ben Yasuní van Duitsland en doe sinds augustus een stage in het gezellige kantoor van YFU Vlaanderen in Mechelen. Ik was zelf op uitwisseling drie jaren geleden in Argentinië in the end of the world, op Vuurland. Waarom ik al zo goed Nederlands praat? Ik weet, met het schrijven moet ik nog een beetje oefenen… Vlaanderen is eigenlijk niet helemaal vreemd voor mij, mijn moeder is van Blankenberge, maar ik woonde nooit in Vlaanderen en kende alleen maar de Duvel en Cote D’or. Ik wilde dus mijn tweede heimat beter en zelfstandig leren kennen en met YFU werken, dat lijkt me altijd plezant  Het werk is plezant vooral door het team waar altijd veel gelachen en gebabbeld wordt. Ik had ook niet gedacht dat ik in 4 maanden in zo veel verschillende plaatsten ga geraken, dat gebeurt door de presentatie’s die Mathias (andere stagiair van Denemarken) en ik de laatste maanden in scholen van heel Vlaanderen deden. Daar word je dan ook soms echt kwaad op de treinen of bussen maar goed, dat gebeurt ook in Berlijn! En natuurlijk hebben we veel van al die YFU-aktiviteiten genoten. Ook als ik stagiair ben en België niet zo vreemd is voor mij, voel ik me soms terug een uitwisselingsstudentje. De gigantische banner in Antwerpen ga ik nooit vergeten :D

Yasuni Ziegler was onze intern van YFU Duitsland voor 5 maanden. Ze heeft schoolbezoeken en andere YFU activiteiten gedaan. Ze is nu terug in Berlijn.

vrijwilliger op het kantoor Ook wij stagiairs wonen in gastgezinen. In de eerste dagen was ik iets geschrokken, ik had nog nooit zo modern gewoond! Hoe ga ik daaran gewennen, dacht ik. Maar dat is toch rap gebeurd ook als ik nooit zou kiezen om zo te wonen. En het belangrijkste is toch het gezin zelf: en dat zijn mijn gastouders, ik heb ook nog nooit in zo een harmonische gezin gewoond, dat is toch een voordeel van geen kinderen hebben. Maar het zijn ook zij zelf die altijd hun hoofd kunnen koel houden. Ze zijn ook heel flexibel en ondernemen zelf veel. Het is ook al mijn derde gastgezin, misschien is het daarom soms gemakkelijker… Wat wij buitenlandse stagiairs nog altijd zo raar vinden en niet snappen is de Vlaamse studenten- cultuur: dat ze echt ieder weekend naar huis gaan, ook soms als ze al 25 zijn! Mijn broer die ver van thuis studeert zien we misschien drie keer per jaar en de band is nog altijd even goed. Ik zou me vervelen, denk ik, maar ja: Wie kan dat zeggen als hij zelf nog niet student was.. Mijn tijd hier in Vlaanderen is nu ook bijna afgelopen. Ja, de tijd vliegt altijd, en sneller als we zo jong zijn… Het routineleven hier was toch heel gezellig en comfortabel maar nu wordt het ook terug tijd om uit de comfortable zone te gaan. Dat ga ik dus terug in Zuid Amerika doen.

Dus zeg ik daag aan allemaal, geniet van feestdagen, speciaal de uitwisselingsstudenten! En algemeen van de rest van jullie uitwisselingsjaar, eet veel frietjes en chocolade, die gaan jullie ergens anders zeker meer missen dan het brood, so will I ! :D Tot nog eens! Yasuní

-5-

in het buitenland

-6-

De drie kanten van mijn Zweeds avontuur Op 12 augustus vertrok ik met het vliegtuig met volle enthousiasme naar Zweden. Hier zou ik, Silke, een half jaar verblijven bij een fantastisch gastgezin. Waarom precies Zweden? Ik heb altijd al een bewondering gehad voor Scandinavië met hun natuur en cultuur. Ik las wat meer info over de verschillende landen en Zweden leek mij de beste keuze met hun fika, Lucia en de evengrote voorliefde voor Kerstmis als ik. Ik zal beginnen met mijn gastgezin voor te stellen. Ik woon in Kristinehamn samen met mijn gastouders en hun twee kindjes, een dochter van negen en een zoon van vijf. Het is voor mij de eerste keer om de oudste kind te zijn en het is toch wel anders. Maar uiteraard heel fijn. Ze zijn allemaal super lief en ik denk eerlijkgezegd dat ik het heel goed getroffen heb. En voor dat ik het vergeet: hier heb ik ook een super grote hond! Mijn uitwisselingservaringen hebben tot nu toe heel grote up’s gekend en nog niet al te veel down’s. Natuurlijk begon het met een top wanneer ik over YFU hoorde en begon na te denken over dit avontuur. Dit bleef een lange tijd duren tot een paar maanden voor mijn vertrek. Ik begon te twijfelen en vroeg me af of ik het wel aankon. Dit is meer dan normaal want je springt uiteindelijk in een zwart gat. Ik bleef nerveus maar het ging beter vanaf ik mijn gastgezin kreeg, anderhalf week voor mijn vertrek. Sindsdien ging het heel snel berg op! Het arrival camp was zeer leuk en mijn eerste ontmoeting met mijn gastgezin begon met het maken van Zweedse gehaktballetjes. De eerste paar weken was ik altijd moe door altijd Zweeds te horen. Maar emotioneel ging het zeer goed. Ik voelde me soms wat down als je constant dingen niet verstaat of je je verveelt. Maar op zich duurt dat nooit lang en ik maak elke dag wel iets leuks mee!

To be a host mum …and host family

The time before we first met our exchange student, Silke, was a curious time. After a while we understood that the matchmaking between us was perfect. We all love to be in the nature, we are all down to earth people and we want to do things together. For our family now the world is closer and our young children know where they have a friend. For our children today the English language is something much more natural as we were hoping it to be. The same for Silke, our children speak only Swedish which made learning the language go faster and better. To all people who think that it is too much to sacrifice to have someone living at home, try, and you understand that the student instead gives more in return. The answer is to write who you really are so it could be a good matchmaking. Next summer we love to visit our new friend and her family in Belgium.

in het buitenland

--77--

Hier ga ik natuurlijk ook naar school. Ze noemen het in Zweden gymnasium: de drie laatste jaren voor dat je afgestuurd bent. In België doe ik wetenschappen en wilde dit hier voortzetten, maar de klas was al vol dus hebben ze me in het eerste jaar (15/16-jarigen) economie gezet. Na de eerste paar weken voelde ik me nog steeds niet op de juiste plaats omwille van verscheidene redenen. Dit leidde er tot toe dat ik aan mijn klassenleerkracht gevraagd heb om van klas te wisselen. Ze kwam met het antwoord dat het niet kon omdat de klas te vol was. Ik ben dan maar zelf afgestapt naar de directeur. Na wat discussiëren kon het toch, maar zou ik geen Engels en geen chemie practica hebben omdat die vakken echt te vol zaten. In de plaats heb ik pauze’s. Mijn uitwisseling heeft me dus al geleerd dat doorzetten, loont! Sinds de verandering gaat school echt goed! Mijn Natur klas is super verwelkomend en gezellig. We hebben zelfs de best verklede Halloweenwedstrijd gewonnen op school.

Mijn uitwisseling heeft me dus al geleerd dat doorzetten, loont!

in het buitenland

-8-

-8-

Ondertussen is ook de eerste sneeuw gevallen! Dit gebeurde op 19 november en het is zelfs een paar dagen blijven liggen. Het voelde echt al aan of Kerstmis morgen zou kunnen zijn. In begin november waren er overal al Kerstlichten en met de donkerte gaf het veel sfeer. Iedereen is hier dan ook al een maand op voorhand aan het voorbereiden op Kerstmis. En niet te vergeten Santa Lucia op 13 december! En sinds ik van België kom, mogen we Sinterklaas zeker niet vergeten. December wordt dus een zeer drukke maand!

Mijn ouders over mijn Zweeds avontuur: Toen Silke op haar 15de ons vertelde dat ze voor een half jaar op uitwisseling naar Zweden wou, was het even slikken, én waren we aangenaam verrast. De voorbereidingen waren spannend, vooral het wachten op duidelijkheid rond het gastgezin. De volgende zomer hebben we ze dan toch met gerust hart op het vliegtuig gezet, op weg naar haar Zweeds avontuur. Enkele maanden later zien we dat Silke heel goed haar plan trekt, heel actief bezig is en overal op ontdekking gaat. Haar Zweeds wordt ook met de dag beter, zo goed zelfs dat ze haar blog al deels in het Zweeds schrijft. We zouden bijna vergeten aftellen! Natuurlijk kijken we uit naar haar thuiskomst, en hoe ze terugkomt van dit avontuur. En dat zal ongetwijfeld ‘anders’ zijn, niet beter of slechter. En met heel veel Zweedse recepten...

in het buitenland

-9-

Ik zou nog aan wat self-promo willen doen met mijn blog silkeisverige.blogspot. com . Dit artikel is zo goed als een samenvatting van mijn blog. Ik heb zeer leuke dingen mogen doen en ik zal het mooi in een lijstje schrijven hieronder. Er zijn ook veel dingen die mij verwonderd hebben.

Dingen die ik niet verwachtte: Leuke dingen: • Een wilde eland gezien! • Verschillende keren gereisd naar Stockholm • Reizen en andere uitwisselingsstudenten ontmoeten in Göteborg, Örebro en Karlstad • Een ijshockey match zien • Naar een eiland geweest op het grootste meer van Zweden • Beide (kroon)prinsen gezien! • Een Lucia concert zien • Zoveel gefika’d en recepten verzameld • Nieuwe hobbies uitgeprobeerd zoals frisbeegolf, orientering en zumba • Belgische wafels gemaakt voor gastgezin en vrienden

• Veel Zweedse families hebben de tradities: tacofredag (taco’s eten op elke vrijdag), fredagsmys (popcorn of chips elke vrijdag) en lördagsgodis (snoep elke zaterdag) • Voornamen zijn hier zo verschillend dan van bij ons. En leuk detail: mijn naam betekent ‘zijde’ hier • Ik had niet verwacht dat ik alles zo veel meer apprecieer nu • Elke dag twee warme maaltijden hebben • Zowat alles wat met de school te maken heeft • De natuur langs de snelwegen (en letterlijk overal) zoooo mooi is • De chips ‘Lays’ zijn hier niet echt gekend en je kan het niet overal kopen. In de plaats hebben ze ‘Olw’ • Het begrip ‘afstand’ zeer verschillend is met België • Dat afspreken met andere uitwisselingsstudenten zo fijn is

Silke de Vriendt zit nu in Zweden op een schoolprogramma.

net terug

- 10 -

Terug uit Ecuador Hallo, ik ben Boen Wie en heb 10 maanden in Quito, de hoofdstad van Ecuador, gezeten. Daar heb ik het college-programma gedaan en studeerde ik Toerisme aan een instituut. Het was een hele aanpassing voor mij, ik sprak helemaal geen Spaans, kende niemand en ik was de enige buitenlander op dit instituut. Hoewel dit misschien wat beangstigend kan klinken heeft dit me eigenlijk meer geholpen dan ik dacht. Als Belg in Ecuador zal je vaak dezelfde eerste reactie mogen verwachten: 'Que tal es Tomorrowland? Hoe is Tomorrowland?'. De meeste Ecuadorianen kennen België enkel door Tomorrowland of door de Belgische echtgenote van de (niet zo geliefde) president Correa. Deze president is Leuven komen studeren en leerde zo zijn echtgenote kennen. Het dagelijkse leven in Ecuador is erg relax, ze plannen nooit echt op voorhand maar dat betekent niet dat ze niet veel doen. Zo viel het dus bijvoorbeeld vaak voor dat we met mijn gezin even met de auto brood gingen halen. Na de bakker moesten we ook nog even naar de apotheker en omdat we dan toch al in de buurt waren passeerden we even langs de grootouders. Zo kon een familieritje al snel tot een halve daguitstap uitlopen. Maar dit had ook zijn charmes natuurlijk. Zoals in de meeste Latijns-Amerikaanse landen is familie heel erg belangrijk, en het samen tijd door brengen hoort hierbij. Het klinkt misschien watsaai of onnutig, maar ik merkte zelf ook op dat door deze kleine uitstapjes, het gezin echt hecht bleef.

Boen Wie Ng is sinds augustus terug van zijn uitwisseling in Ecuador. Hij is nu een actieve YFU vrijwilliger.

net terug Iets wat me erg opviel aan Ecuador is de verdeeldheid, de kloof tussen arm en rijk is enorm en dit is ook zichtbaar op alle vlakken in de samenleving. Je school, vrienden, hobbies, interesses, werk en je toekomst zijn allemaal afhankelijk van je afkomst of van de afkomst van je ouders. In Ecuador is de hoge klasse een kleine gesloten groep, van kinds af aan groeien ze beschermd op omgeven door mensen van dezelfde klasse, ze wonen in dezelfde buurten en gaan naar dezelfde scholen. Hierdoor kent iedereen elkaar binnen deze groep en houden ze het erg gesloten. Daarnaast heb je de lagere sociale klasse die heel erg talrijk is en in moeilijkere omstandigheden leeft. Ik heb een beetje van beide kanten kunnen zien, mijn gastgezin was erg welgesteld maar mijn vrienden en klasgenoten op school waren van een andere klasse. Wat ik nooit zal vergeten van Ecuador is de prachtige natuur, ik vind het erg moeilijk om deze te beschrijven en zelfs een foto geeft niet weer hoe het daar is. Het feit dat het land zo divers is geeft het zowizo iets extra. Je hebt de tropische stranden en bossen aan de kust, een deel van het Andes-gebergte, immense regenwouden en de unieke Galapagoseilanden. Elk deel heeft zijn charmes, eigen gewoontes en voordelen. Het is moeilijk om kort samen te vatten hoe het is om in Ecuador te leven, het enigste wat ik je kan aanraden om het echt te begrijpen is door het zelf te proberen!

... het enigste wat ik je kan aanraden om het echt te begrijpen is door het zelf te proberen!

- 11--11 -

naar het buitenland Onze Lars vertrekt ... Het was even schrikken toen Lars naar huis kwam met de wens om aan een uitwisselingsprogramma mee te doen en niet zomaar ergens maar meteen aan de andere kant van de wereld. We kenden YFU al via vrienden die zelf een kind uitstuurden en ondertussen al vier YFU-studenten in huis hebben genomen. Na de eerste info-sessie merkten we dat onze zoon, Lars, in een mum van tijd de meeste administratieve stappen had doorlopen (en er zijn er heel wat, hebben we ondertussen begrepen). Zijn keuze ging uit naar Zuid-Amerika en hij was erg blij om een plaats toegewezen te krijgen in zijn eerste keuzeland: Argentinië. Veel wisten we niet van dit land, uitgezonderd dat er veel vlees gegeten wordt en dat Argentinië het land is van Maradonna, de tango en Evita Peron. Lars wilde vooral Spaans leren en kwam liefst in een stad terecht in plaats van een dorp, hetgeen gelukkig ook gebeurde. Wat erg nuttig was, was het bezoek van twee ex-YFU-studenten die hun tijd ook hadden doorgebracht in Argentinië, evenals de twee voorbereidende weekends. En Lars bleef gemotiveerd en de afreisdatum kwam steeds dichter. Hijzelf moet erg blij geweest zijn om eindelijk richting gate te kunnen stappen na die maandenlange strijd met paperassen, vaccinaties, visumproblemen en schoolaangelegenheden. Vooral dit laatste is een rollercoaster geworden en zal na zijn terugkeer nog een tijdje voor spanning zorgen.

Filip en Iris zijn de ouders van Lars van Bourgognie. Lars zit nu in Argentinië voor een semester programma.

- 12 -

naar het buitenland

- 13 -

Wat we immers al meteen bij de info-sessie bij aanvang doorhadden, was dat er slechts een kleine minderheid van jongeren ervoor kiest om een uitwisseling te doen tijdens de lesperiode in de middelbare schooljaren. Er waren dan ook haast geen ex-studenten die hem hierin konden coachen, noch bleek YFU, noch zijn school veel ervaring hiermee te hebben. We hebben dus als ouders het initiatief genomen om met de directie van de school en alle leerkrachten van Lars een gesprek aan te gaan om zo goed als mogelijk afspraken te maken over verwachtingen, leerstofspreiding, aangepaste examenregeling enz. Voor de afloop van dit alles, komt het tijdsstip van dit artikel net iets te vroeg. Op 8 januari staat Lars weer in België en hopen we vele toffe verhalen te horen en een Lars te zien die kan terugblikken op een mooie tijd en ook een Lars die een heleboel levenservaringen rijker is. Of we zelf ooit kandidaat-gastgezin zouden willen zijn, daarover moeten we ons nog verder bezinnen. Dat het meer inhoudt dan enkel een kamer ter beschikking hebben in huis, is na het horen van de verhalen van Lars tot nu toe, al wel zeker. Van zijn afwezigheid hebben we al vast handig gebruik gemaakt om een deel van het huis te renoveren. Immers, de logistiek van zo’n renovatie is minder complex met een persoon minder in huis. En nu maar hopen dat hij zich opnieuw zal thuis voelen wanneer hij weer bij ons is binnenkort. En wat staat er op de menukaart bij de welkomstmaaltijd? Steak natuurlijk. Filip en Iris, ouders van Lars Van Bourgognie

in vlaanderen

- 14 - - 14 -

My Year in the Land of Chocolates and Waffles: Belgians vs Estonians There's a lot of differences between Belgians and Estonians, both have their pro's and cons and since so many have asked me what's so different, I decided to do a seperate blog post about it :) P.S. from now on I'll also be writing (at least trying to) in English because many people tell me that they'd also like to read my blog but google translate is not doing it's job.

• Friendly and open. In Estonia you walk around on the street with your head to the ground, trying your best to avoid any sort of eye-contact. Here people sometimes even say hi to strangers. Of course not on the busiest street ever but ie. when we're walking somewhere with the family and somebody comes toward us, we say hi.Everybody smiles here all the time, when I make eye-contact with somebody in the class, somebody that I might not even be good friends with, I always receive a smile and often also a wink. • Helpfulness. Everybody's so helpful here, for example on my first day of school, when I didn't understand the slightest, people came up to me and told me that if I need any help, then just ask. And when somebody sees that I'm probably not understanding something, then without even asking for help, somebody is willing to translate for me.

Merilin Raidmets komt uit Estland. Ze woont nu in Mechelen bij Fam. De Kunst.

in vlaanderen

- 15 -- 15 -

• Family people. Family plays a huge role in people's lives here, and they spend a lot of time together and are very close with each other. At first it was even a bit weird for me to see how close they are, hugging and the cheek kisses but now I'm getting used to it. Children are also quite dependant on their parents, I'd say Estonians are a lot more independent. • School. School is very important for students and I'm not saying that Estonians don't give an f but here failing a test is basically the end of the world. Quite often I see that somebody starts crying and goes out of the class, when they receieve a bad mark on their test. But I totally understand them, here there's no such thing as re-taking the same test, when you failed, that's it. Having to re-sit a year is not as rare as it would be in Estonia. since in almost every subject there's an excam, twice a year! then even failing one test normally means that you have to re-sit a year. • Tolerance. I've mentioned it many times before, but Belgians are honestly super tolerante. Whether you're black, asian, gay, bi, mulim etc, they really just don't care, everybody is treated equally and there's no bullying or intolerance. • Style. Most of the sudents at least in my school are very stylish and every day their outfit is on point. In Estonia I sometimes went to school with a hoodie and I wasn't the only one but here I don't see anybody with "comfy clothes". Makeup wise, eyeliner is their holy grail. Everybody wears it - students, teachers, parents, even if you don't have anything else on your face, eyeliner is still there. In addition to that, they also constatntly use deodorant, in the beginning and end of every lesson they spray it and then you walk around in class through a hugh puff of smell.

in vlaanderen

- 16 -

• No taboo topics. Friends share very personal things with each other and this is totally normal, there's no beating around the bush and no subject is embarrassing. At first it was a bit unusual for me when after just a few weeks of knowing each other, people told me their secrets, but I find it so nice that everybody's so open about eveything. • Parties (no, not the political parties, though this is a whole other subject). In Belgium there's something going on every weekend, and if it happens that there's a free day in the week, then they also normally organise something. The parties here are also different, youth movements, such as scouts and chiro, are very popular here amongst students. These organizations constantly organize parties and thanks to that there's a lot of strangers in one party, thus you can meet a lot new people. The members of those movements hand out flyers near the exit of the school, inviting random people as well as their friends to their parties. Going back to the first point, people here are very friendly and open, so they quickly embrace new people. • House chores. Everything finds it’s way to the ironing board (at least in my family and in most of my friends’ families) and recycling is a huge deal, there’s at least 3 different coloured big bins in your home. • K3. This year a TV-show was organized to find 3 new members to replace the old ones in a popular band, that makes music for children (aged 3-12). These songs are so stupid but everybody knows the lyrics better that their own national anthem's. Over 6000 grown-up woman signed up for the show to become the new member of the band. • Texting. The main communication here is by sms’ing people. They don’t really use facebook messenger or whatsapp. The reason is probably because everybody has these kind of phone plans where they get a certain amount of sms’s free, I, for example have to pay 15€ a month and for that I get 10 000 sms’s, 1GB internet and 150min of calling.

herinneringen Het is 7 jaar sinds Het is ondertussen zeven jaar geleden dat ik begon aan het grootste avontuur van mijn leven. Zeven jaar later sta ik terug in Little Falls, Minnesota. Het dorpje in het noorden van Verenigde Staten dat ik een jaar lang mijn thuis mocht noemen. Een jaar lang werd al snel gevuld met een nieuwe familie, veel vrienden, basketbal, koor, uitstapjes, ... Zeven jaar later is hier nog steeds niets aan veranderd. Het was thuiskomen! Het was lang zoeken om een periode te zoeken om opnieuw een bezoekje te brengen en Thanksgiving leek mij uiteindelijk de uitgeroepen periode om mijn volledige gastfamilie samen te hebben en ik mocht die twee weken ook nog eens logeren bij mijn 'grootmoeder'. Het beste hotel dat iemand zich kan indenken, want natuurlijk ziet ze me nog als haar kleindochter en betekent dat dat je twee weken lang verwend wordt: uiteten, tripjes, avondjes voor de televisie, … Het was lang geleden dat ik mijn vrienden nog had gezien en ook zij vonden dat. Een volledige avond hadden ze gepland om elke feestdag te vieren die ik had gemist over die jaren: nieuwjaar, kerstmis, Valentijn, mijn verjaardagen, … Het was alsof ik nooit was weggeweest. Ze woonden ondertussen wel een halfuurtje rijden van onze ‘thuis’, maar we zorgden dat we elkaar genoeg zagen in die twee weken: shopping sprees, lekker eten, uitgaan. We probeerden zoveel mogelijk in die korte tijd te proppen zodat we weer even verder kunnen, wat ook betekende dat we begonnen dromen over eventuele bezoekjes aan Europa!

- 17 -

herinneringen keer je terug naar je roots of neem je deze twee plaatsen die je thuis kan noemen ter harte en ben je een van 'the lucky ones' Ook met mijn gastfamilie was het een blij weerzien. Ik kan niet geloven dat het zolang geleden was dat ik hen nog gezien had. Alles leek nog zoals ik het had achtergelaten, behalve dan dat mijn neefjes nu groter waren dan ik. Thanksgiving was perfect! Een dag met mijn familie: football kijken, door de reclames gaan van Black Friday en lijstjes maken voor te shoppen en vooral heel veel eten. De dag daarna gingen we natuurlijk op pad om de beste deals te scoren en daarna cocktails drinken met mijn nicht! We zijn nog altijd even onafscheidelijk als tijdens mijn uitwisselingsjaar! De laatste dagen waren gereserveerd voor mijn beste vriend, Chadwick. Het is door het tijdverschil niet altijd even gemakkelijk om steeds contact te houden, maar het leek alsof we nooit afscheid hadden genomen. Het is niet altijd even gemakkelijk met een beste vriend die aan de andere kant van de wereld woont, maar onze date night was weer perfect: wandelen in de Sulpture Garden, dressing up, sushi eten in een fancy restaurant, rondhangen in Target en daarna margherita's drinken en karaoke en dan samen in slaap vallen tijdens The Emperor's New Grove, want je bent nooit te oud voor Disney! Je uitwisseling duurt niet slechts 1 jaar. Je neemt het de rest van de je leven mee. Het is natuurlijk aan jou om te beslissen wat je er mee doet. Laat je na een jaar alles achter en keer je terug naar je roots of neem je deze twee plaatsen die je thuis kan noemen ter harte en ben je een van 'the lucky ones'. Cherish this journey, not only for one year, but for the rest of your life!

Annelien Maurissen ging op uitwisseling in 2007-2008. Ze is nu een actieve vrijwilliger bij YFU.

- 18 -

- 19 -

kalender Programmajaar 2015-2016 Datum

Activiteit

Locatie

06 januari

Infosessie

YFU kantoor om 19u

20 januari

Infosessie

De Blauwput, Marteralenlaan 11A, Kessel-Lo/Leuven om 19u

22-24 januari

Vrijwilligersweekend

Mechelen (meer info volgt)

23 januari

Nieuwjaarsreceptie

De Poosthoorn, Brusselsesteenweg 49, Mechelen vanaf 20u

24 januari

Infosessie

CC Hasselt, Kunstlaan 5, Hasselt om 11u

11-14 februari Parijsreis Parijs 13 februari

Infosessie

Jeugddienst Gent, Kammerstraat 10, Gent om 11u

12 - 13 maart

Kandidatenweekend

Hanenbos (Lotsesteenweg 103, Dworp)

23-24 april

Cultuurweekend

Hanenbos (Lotsesteenweg 103, Dworp)

20-22 mei

Re-Entry Weekend

Hanenbos (Lotsesteenweg 103, Dworp)

23-28 augustus

Orientatie

De Brink (Herentals)

- 20 -

facebook.com/YFUVlaanderen twitter.com/YFUVlaanderen

Frans Halsvest 91/92 2800 Mechelen tel: 015 69.00.85 email: [email protected]