Langszij. In dit nummer:

Langszij Jaargang nr. 41 nummer 2 April 2012

Verschijnt vijfmaal per jaar en is het officieel orgaan van de Watersportvereniging Flevo opgericht 9 Juli 1931 te Harderwijk en aangesloten bij het Watersportverbond onder nr. 89.

In dit nummer: Van de voorzitter Van de penningmeester Van de clubhuiscommissaris Van de havencommissarissen Van de zeilwedstrijdcommissaris Bij de voorpagina Stichting de Maretak In Memoriam Jaarprogramma 2012 Wat geweest is... Wat gaat komen... Cursussen Vaarbewijs en Marifonie Droomreis naar Spitsbergen Nooit meer reven? Jaarlijkse trektocht Afkicken! In de vitrine Gedicht Van de Redactie

pagina nr.

2 8 9 10 11 15 15 17 20 21 36 37 40 40 42 46 50 52 53

Bij de voorplaat: Frans in het zonnetje gezet...

lz41/2

-1-

Van de voorzitter Van alles wat & niet alles is even leuk De bouw van De Knar gaat echt beginnen! Toegegeven, ook wij als bestuur zullen het pas echt geloven als er daadwerkelijk begonnen wordt. Maar desondanks toch maar deze titel. In december 2011 vernamen wij, dat de bouw het eerste kwartaal van 2012 zou beginnen. Wijs geworden door veel geventileerde data die niet werden waargemaakt in het verleden, werd door ons altijd het tweede kwartaal 2012 genoemd. Op 23 januari 2012 spraken we met de mannen van Boskalis. Het werd duidelijk dat niet in het eerste kwartaal van 2012 begonnen zou worden, maar in het tweede kwartaal. Nu daar rekenden we al op en zo vertelden we het u ook. Een korte uitloop zou nog kunnen, maar voor de bouwvak wordt begonnen. “Anders halen we de keet weg,” klink nog na in onze oren. Intussen is men volgens afspraak begonnen met het strandeiland. Het schiereiland dat onder het Dolfinarium richting Horst wordt gerealiseerd. Archeologisch onderzoek is er aan vooraf gegaan en als je dit leest zal het echte werk door Boskalis zijn begonnen. Tenminste als de temperatuur van het water hoog genoeg is, want anders wordt de natuur benadeeld. Het ziet er naar uit dat de kans groter wordt dat wij zelf de opdracht tot bouw van de opstallen zullen kunnen geven. Onderhandelingen hierover lijken de goede kant op te gaan. Maar we prijzen de dag niet voordat het avond is. Wij houden de leden op de hoogte, door persoonlijke contacten, bij evenementen, via Langszij, onze Internetsite wvflevo.nl en Twitter.

www.wvflevo.nl en Twitter wvflevo Onze Internetsite is onvoldoende een afspiegeling van de voortdurende jarenlange kwaliteit van onze vereniging de W.V. Flevo. Er wordt aan gewerkt en als die nieuwe site gereed is, zal deze gebaseerd zijn op een CMS (Content Management Systeem met Joomla). Dat hier helemaal uitleggen is niet echt zinvol. Maar het is wel handig te weten, dat daartoe bevoegde personen zelf passende informatie op de site kunnen zetten. Daarbij kan gedacht worden aan commissieleden die bijvoorbeeld zeilwedstrijduitslagen snel bekend kunnen maken. Maar er is natuurlijk veel meer dat mogelijk is. De technische basisopzet werd door de webmaster zelf gemaakt.

-2-

lz41/2

Van de voorzitter

Vele oproepen in de richting van de leden hebben geen leden opgeleverd die ons wilden/konden helpen.

Flevo op Twitter Wij hebben een Twitter account. Als u een Twitter account heeft en naar wvflevo gaat, ziet u wat er in het verleden getwitterd is. En dat is niet echt veel, maar we beginnen pas en we moeten het trouwens ook nog een beetje leren. De bedoeling is erg simpel. Vanuit de W.V. Flevo wordt een mededeling gestuurd naar allen die een Twitter account hebben en volger zijn of worden van wvflevo. Allen die wvflevo volgen, ontvangen die informatie en kunnen deze doorgeven aan diegenen waarvan zij menen dat die personen ook geïnteresseerd zijn. Dat kan door een retweet, maar er zijn ook andere mogelijkheden. Ze worden hier niet uitgelegd, omdat ik zelf geen expert ben en anderen die Twitter al beter kennen geen behoefte hebben aan half deskundige informatie. Wel is het duidelijk, dat er een belangrijke link is tussen de Internetsite van ons en Twitter. Zij die zich als volger van wvflevo op Twitter opgeven zullen niet overstroomd worden met nonsensinfo. Dat zullen wij vanzelfsprekend proberen te vermijden. Bovendien lijkt het logisch, dat het aantal Twitter berichten beperkt blijft tot gemiddeld 1 per week. Wij houden u op de hoogte van onze Twitter activiteiten.

Zeilopleidingen In de vorige Langszij stond het verslag van de AV van december 2011. Zowel de aanwezigen op de AV, als de Langszij-lezer is dus op de hoogte dat Gerard Claassen zijn activiteiten voor zeilopleidingen heeft beëindigd. Dat dit gebeurd is en de wijze waarop, wordt betreurd, maar het bestuur heeft al jaren een vaste koers waar het om zeilopleidingen gaat. Wij hebben ze al jaren, zijn er nooit mee gestopt en hebben ook niet de intentie om dat te doen. Alles gaat in het leven met ups en downs. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Bestuurslid Nico Hagen en exbestuurslid Jan Gründlehner hebben de draad opgepakt en zijn er de afgelopen maanden dankzij de medewerking van de instructeurs in geslaagd om te zorgen dat de zeilopleidingen door kunnen gaan. Nog niet volledig, daar is meer tijd voor nodig, maar het gaat hen lukken. Een vereniging als de onze, met prima leden, instructeurs en materiaal krijgt

lz41/2

-3-

Van de voorzitter

dat voor elkaar! Wij investeerden in opleidingen, Optimisten, Valken en een RIB, bouwden een kraan, kochten een steiger, zeilkleding, zwemvesten en wat al niet meer. Het B&O team heeft de steigers aangepast aan de wensen van zeilopleidingen, ze deden het onderhoud aan Valken, 20 Optimisten, opstelplaats van Optimisten, begeleidingsvaartuigen en RIB. Kortom, als in alle voorgaande jaren ontbreekt het zeilopleidingen aan niets. Alles wat redelijkerwijze werd verlangd, werd gehonoreerd. Met dit alles als uitgangspunt gaat het hen lukken en Hagen, Gründlehner en team verdienen dat ook! Net geen 80, maar meer enthousiaste scholieren dan ooit, meldden zich aan om een paar uur te snuffelen aan het prachtige zeilen in een Optimist. Voor geen enkele sport was meer belangstelling binnen het gemeentelijke Sportwijzer project! De basisinformatie die nodig is voor de diverse cursussen vindt je op de Internetsite. Als u iets niet duidelijk is, dan is Nico Hagen de man.

Het Watersportverbond en tegenvallend resultaat 2011 Op 6 maart 2012 ontvingen alle verenigingen een niet zo leuke brief van het Watersportverbond. Zo langzamerhand is het onze leden bekend, dat wij voorstander zijn van de grootst mogelijke openheid en duidelijkheid. Deze visie heeft ons gebracht waar wij nu staan en het biedt de onderbouwing om op dezelfde leest door te gaan. Vandaar dat we hier deze brief nu plaatsen. De brief kan eigenlijk niet zonder enig commentaar blijven. Het gaat om een tekort van € 500.000,—. En dat is veel geld. Een vijftal jaren geleden, na o.a. een debacle met een niet rendabel te exploiteren watersporttijdschrift en wat onderliggende enigszins schimmige constructies en afspraken, werd begonnen met de heropbouw van het vermogen van het Watersportverbond. Daar moesten de leden offers voor brengen en er moest meer contributie worden betaald dan normaal nodig zou zijn. Een prima (interim) penningmeester had vrijwel alles op de rit, maar voelde zich ook verantwoordelijk voor iets dat minder goed verlopen was en besloot uit het bestuur te gaan. De harde saneerder was er dus niet meer. Althans zo kijken velen er tegenaan. Er werd een controleraad ingesteld, waar onze ex-voorzitter Meindert de Jong in plaats nam. De Raad had diepgaande bevoegdheden.

-4-

lz41/2

Van de voorzitter

1XGTMQGRGNGPFG QTICPKUCVKG VGPFKGPUVGXCPFG YCVGTURQTV

-QPKPMNKLM 0GFGTNCPFU 9CVGTURQTV 8GTDQPF

Per e-mail naar: alle Ledenverenigingen van het Watersportverbond

Nieuwegein, 6 maart 2012 Kenmerk Contactpersoon Betreft

: U701010-076/12 : Maurice Leeser : Tegenvallend resultaat Watersportverbond 2011

Geacht bestuur, Het Watersportverbond eindigt het jaar 2011 in de rode cijfers. Het werkelijke financiële resultaat in 2011 wijkt sterk af van het begrote resultaat. Het gaat om een bedrag van om en nabij de vijfhonderd duizend euro’s. Dit resultaat heeft geen betrekking op en geen relatie met de begroting van de Kanobond. Een groot deel van deze afwijking komt voort uit de sector topsport namelijk ongeveer € 400.000,-. Verder zijn er noodgedwongen extra uitgaven gedaan aan de post personeel en aan de post Communicatie & Marketing Topsport. Deze laatste twee posten waren voorzien. Pas vlak voor kerst 2011 kwamen de eerste signalen binnen over een mogelijk negatief resultaat 2011. Dit is bevestigd in de bestuursvergadering van 11 januari 2012, maar de cijfers waren nog verre van definitief. Tijdens de ingelaste vergadering van 31 januari 2012 is het bestuur volledig op de hoogte gesteld van de omvang van het negatieve resultaat. Meteen na deze ingelaste bestuursvergadering van 31 januari 2012 is contact opgenomen met de Controleraad. De Controleraad heeft inmiddels een indringende reactie afgegeven. De Controleraad en het bestuur zijn met elkaar in gesprek. Het bestuur en de nieuwe algemeen directeur hebben, direct na het bekend worden van dit negatieve resultaat, aan de noodrem getrokken. Alle gedelegeerde budgetverantwoordelijkheid per sector is ingetrokken en elke uitgave of investering moet op dit moment worden goedgekeurd door de directeur van het Watersportverbond. Deze situatie is in elk geval van kracht tot 1 mei 2012 en wordt pas ingetrokken als het bestuur en de directeur ervan overtuigd zijn dat de uitgaven en inkomsten maandelijks tot op de cent nauwkeurig beoordeeld kunnen worden. Dit zijn niet de enige maatregelen die in gang zijn gezet. In de aanstaande regiovergaderingen zullen de maatregelen verder worden toegelicht. Het bestuur heeft er nadrukkelijk voor gekozen om geen ingelaste Algemene Vergadering uit te schrijven, maar in de aanstaande regiovergaderingen een mondelinge toelichting te verzorgen (zie bijlage 1 voor data en locaties) Dit negatieve resultaat van 2011 wordt geboekt ten laste van het vermogen. De vermogenspositie van het Watersportverbond is nog steeds positief. Het bestuur eist wel dat dit vermogen zo snel mogelijk weer wordt aangevuld. Dat behelst wellicht een enorme besparing op de huidige operationele begroting en een omvangrijke beperking van de lopende uitgaven in 2012. Het is echter de inzet en de hoogste prioriteit van het bestuur om de dienstverlening aan de verenigingen op hetzelfde peil te houden. De liquiditeitpositie van het Watersportverbond verdient alle aandacht. Met vriendelijke groet, namens het bestuur van het Watersportverbond,

Hugo Snoekc Voorzitter C.c: Ereleden, Raden, Commissies en Regiovertegenwoordigers

lz41/2

-5-

Van de voorzitter

Het zag er een paar jaar beter uit, het vermogen werd langzaam opgebouwd en de koers voor de toekomst leek hervonden. Voor velen onduidelijk was het verdwijnen van Marieken Koole. Misschien voor anderen niet. Voor dit jaar een grotere verhoging van de contributie dan we gewend waren. Het werd door de verenigingen geaccepteerd. Thans gaat het om een tekort van € 500.000,— ten opzichte van de begroting, waarvan € 400.000,— toegeschreven moeten worden aan de sector topsport. Je zou je daarbij en bij de rest van het brief de volgende vragen kunnen stellen: ·

·

·

·

·

-6-

Is het niet wat laat, als er pas tegen de kerst 2011 signalen komen dat er tekorten dreigen? Zij die aangemerkt worden als budgetverantwoordelijk moeten niet alleen bewezen hebben over de gewenste kwaliteit te beschikken, maar dat ook in de praktijk bewijzen. Dat kan en moet door maandelijkse schriftelijke rapportage. Dat is kort op de kist en vinger aan de pols beleid. Veertien dagen en uiteindelijk een maand later is het debacle volledig duidelijk. Het lijkt nauwelijks anders mogelijk dan dat er sprake geweest is van een zgn. schoenendoosadministratie. Alle bonnetjes worden in een doos gepleurd en een ander zoekt het later maar uit. Dat lijkt niet de juiste methode. Niet voor een professionele organisatie als het Watersportverbond. Er is aan de noodrem getrokken. Dat lijkt een goede zin, maar is het niet echt. Er werd namelijk aan de noodrem getrokken, toen de trein niet meer te stoppen was en op weg was naar het ravijn. ………..en wordt pas ingetrokken als het bestuur en de directeur ervan overtuigd zijn dat de uitgaven en inkomsten maandelijks tot op de cent nauwkeurig beoordeeld kunnen worden. Als het kalf verdronken is, dempt men de put. Een professionele organisatie als het Watersportverbond mag een dergelijke formulering niet gebruiken. Zo dient het namelijk altijd te zijn. Per maand zicht op het totale gebeuren. Via maandelijkse Winst en Verliesrekeningen en indicatoren via spreadsheets die branche specifiek zijn. Dat verlangt discipline en spelregels waar iedereen zich aan moet houden. Zo was het en is het nu eenmaal. Om het noodzakelijke vermogen weer op peil te brengen “behelst dat wellicht een enorme besparing op de huidige operationele

lz41/2

Van de voorzitter

·

·

·

·

·

begroting en een omvangrijke beperking van de lopende uitgaven in 2012.” Dat is in principe helemaal goed, maar hoe staat dat in relatie tot - zoals uit de tekst te begrijpen is - noodgedwongen extra uitgaven gedaan aan de post personeel en aan de post Communicatie & Marketing Topsport. Deze laatste twee posten waren voorzien. Die kosten waren dus kennelijk niet begroot, maar al wel geaccordeerd. Daarover zou dus toelichting gewenst zijn. Het geheel analyserend en ook gebaseerd op de zin dat de Kanobond niet schuldig is aan, zou je de vraag kunnen stellen of het steeds meer samenvoegen van alles wat met water te maken heeft binnen het Watersportverbond, wel kan leiden tot het gewenste resultaat. En als het antwoord positief is, of dan de daartoe gehanteerde verdeelsleutels, werkmethoden en wat dan ook juist en werkbaar zijn. Binnen onze vereniging wordt zeer regelmatig de vraag gesteld hoe zinvol het lidmaatschap van het Verbond wel is. Dat is nog wel te verdedigen. Moeilijker wordt het als een situatie ontstaat zoals hier. Waarom zou een recreatiezeiler, motorbootvaarder, surfer, kanoër mee moeten betalen aan de sector (zeil)topsport? En nog duidelijker. Waarom zouden de hier genoemde organisaties meebetalen aan het door deze topsportgroep veroorzaakte tekort? En meebetalen aan de wederopbouw van het vermogen van het Watersportverbond? Ingefluisterd wordt ook, dat gevraagd moet worden waaruit die uit de hand gelopen kosten eigenlijk bestaan. Gedetailleerd, zodat ook duidelijk wordt, of er niet teveel en verkeerde Bobo’s op kosten van het Watersportverbond zichzelf fêteerden.

Ongetwijfeld kan de brief dieper worden geanalyseerd. Dat dan maar later. Wij houden het voor u in de gaten. Ook het Verbond leest Langszij. Maar zoals al veel vaker gesteld, als je wilt dat dingen worden gewijzigd, moet je er wat aan doen. Wij zullen aanwezig zijn op de vergadering(en) over dit onderwerp. Als er tenminste nog plaats in de zaal is.

Het komende seizoen Het wordt een bijzonder seizoen. Dat heeft u met betrekking tot de

lz41/2

-7-

Van de voorzitter

nieuwbouw en zeilopleidingen al begrepen. Lees iedere Langszij, maar ga ook naar onze Internetsite. Dat zal het communicatiemiddel zijn, dat actueel is. En Twitter, maar daar moeten we zelf ook nog even aan wennen. En dan, als al zoveel jaren. Alle boten liggen op 1 mei in het water en de parkeerplaats is geheel vrij. Maar ach waarom schrijf ik dat eigenlijk; het is u allemaal bekend. De haven ligt er goed bij, veel is door het B&O team gedaan. Ongelooflijk veel. Deels lapwerk omdat het maar voor een paar jaar is. Vrienden bedankt, het was en is fijn om er bij te mogen horen. Lino Bijnen Uw voorzitter

Van de penningmeester In de maand april ontvangt u de acceptgirokaart voor het betalen van het zomerliggeld. Het is mogelijk om in termijnen te betalen. Hiervoor moet u kontakt met mij opnemen, zodat wij daarover een afspraak kunnen maken. Mocht u de contributie 2012 en/of het winterliggeld 2011/2012 nog niet betaald hebben maakt u dat dan even in orde. Een herinnering is dan niet nodig. Ook als u op de wachtlijst staat dient u contributie te betalen. Kontakt per mail: [email protected], tel.: 0341-456674 Antje Meijer-Brouwer

-8-

lz41/2

Van de clubhuiscommissaris

Als je als bootbezitter dit niet wilt, kom je gezellig voor een hapje en een drankje naar ons clubhuis. De openingstijden zijn: -

Zaterdagmiddag van 16.00 – 20.00 uur Vanaf opening vaarseizoen dus m.i.v. 29 april ook op zondag. De openingstijden zijn dan van 12.00 – 20.00 uur. In het hoogseizoen is het clubhuis een aantal weken 7 dagen per week geopend.

Voor de bediening en in de keuken zoeken wij nog: Clubhuishulpen voor bediening achter de bar, minimum leeftijd 18 jaar, en clubhuishulpen voor in de keuken, minimum leeftijd 15 jaar. Bel met de clubhuiscommissaris Jan Kersten voor verdere informatie, zijn tel.nr. 0341-432926 0341-432926, of per mail: [email protected]

lz41/2

-9-

Van de havencommissarissen Voordat het zomerseizoen begint nog even een aantal zaken op een rijtje.

Afmelden Gaat u voor kortere of langere tijd met uw boot weg, even melden bij de havenmeester. Hij weet dan dat er geen sprake is van diefstal, en kan uw ligplaats aan een passant verhuren. Een briefje in de brievenbus van het havenkantoor volstaat al. Uw landvasten en eventueel het elektrische snoer laat u niet dwars over de steiger liggen. Denk ook even aan het slot als u een vaste stroomaansluiting heeft. Bagagewagentjes Als u een bagagewagentje heeft gebruikt is het de bedoeling dat u deze weer terug brengt naar de verzamelplaats. Wij hebben niet voor alle 425 ligplaatshouders een exemplaar dus is het zaak het karretje na gebruik direkt terug te plaatsen. Advertentie Als u als Flevolid een advertentie wilt plaatsen kan dat. Hiervoor is de advertentiekast bij het parkeerterrein (de achterzijde). Een advertentie in de Langszij kan ook altijd en is gratis. Het publikatiebord in de hal van het clubhuis is bestemd voor mededelingen van het bestuur. betreft hier watersport gerelateerde artikelen. Afval Voor het afval dat van uw boot komt hebben wij op de haven verschillende containers. Papier en glas kunnen apart gedumpt worden, terwijl in het milieuhok aangegeven is wat waarin moet. Hierin horen geen accu’s, die kunt u terugbrengen naar de leverancier. U heeft hier immers verwijderingsbijdrage voor betaald. Het overige afval kunt u in de grote container kwijt. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat u afval van huis meeneemt en dit op de haven deponeert. Strandplaats De Flevoleden die een plaats op het strand huren moeten zich aan het begin van dit zomerseizoen melden bij de havenmeester. Zij krijgen voor de strandboot een genummerde sticker en dienen deze op een zichtbare plek op de boot aan te brengen. Afgelopen winter is gebleken dat een

- 10 -

lz41/2

Van de havencommissarissen

aantal leden onterecht een faktuur gekregen hebben voor een winterplek, terwijl er wel een bootje op hun plek lag. Feit is dus dat niet iedereen op de plek ligt die bij de havenmeester bekend is. Om daar klaarheid in te brengen gaan wij dit seizoen weer met stickers werken.

Van de zeilwedstrijdcommissaris Zeilopleiding Hoe het kan lopen met de vereniging en met zijn leden, ga ik u nu vertellen: In het voorjaar 2011 na de wekelijkse klusdag op de haven kom ik in gesprek met Bert Aartsen en Lino Bijnen, beiden geen onbekenden van mij. Sterker nog ze zijn uitermate vriendelijk tegen mij. Het gesprek gaat over de invulling van de functie algemeen bestuurslid met de hoofdtaak zeilschool, pardon zeilopleidingen. Ze zijn op zoek naar een vervanger voor Jan Gründlehner. Om een lang verhaal kort te maken: Op de algemene vergadering word ik gekozen door de aanwezige leden om plaats te nemen in het bestuur met de functie wedstrijdcommissaris, eigenlijk een dubbelfunctie, want ook de zeilopleiding is hierbij inbegrepen. Die zeilopleiding kon er wel bij. Nou dat viel wat tegen. De coördinator van de zeilopleiding, Gerard Claassen, stopte zijn werkzaamheden als coördinator. Stoppen met de zeilopleiding was voor mij geen optie. Dus besloten werd een doorstart te maken. En maar hopen dat je het goed doet, want laten we eerlijk zijn, ik sta zonder zwemdiploma voor het diepe. Na wat overleg links en rechts werd er in januari een vergadering belegd met alle zeilinstrukteurs. De vergadering verliep matig tot goed. Er was enige twijfel over de veiligheid en nog een paar zaken. Kort en goed , werk genoeg aan de winkel. Nu had ik het geluk, dat Jan Gründlehner aanbood om me te helpen. Laten we wel zijn Jan is goed in organiseren, het opstellen van draaiboeken, agenda’s enz., en we kunnen samen goed door één deur. Op dezelfde vergadering werd gevraagd aan Jari en

lz41/2

- 11 -

Van de zeilwedstrijdcommissaris

Xantha om een gedeelte van het werk over te nemen n.l de jeugdopleiding terwijl Olaf en Annette werd gevraagd om een ander gedeelte van het werk over te nemen, n.l opleiding van de oudere jeugd en de volwassenen in de Valken. Allen stemden hiermee in. Nu, een aantal vergaderingen verder, en wat vertraging van pakweg drie weken, is er op de website van de vereniging weer informatie (zij het nog wat summier) over de zeilopleidingen te vinden. Ook de mails en de brieven met de uitnodiging om in te schrijven voor de diverse opleidingen CWO 1 t/m CWO 3 voor zowel zwaard- als kielboot zijn verzonden. Er is één en ander veranderd aan de inschrijfformulieren. Met name de éénmalige machtiging voor inning van het cursusgeld maakt alles makkelijker. Een tijdslimiet voor aanmelding is nodig om de coördinatoren de gelegenheid te geven alles correct en op tijd te plannen. Wat verder van belang is, is het op peil houden van de instructeurs met licenties. Dus mocht je interesse hebben om mee te lopen als assistent van de instructeurs en het bevalt je, en dit is wederzijds, dan is het mogelijk om op kosten van de vereniging de opleiding (en) te volgen. Uiteraard wordt er dan een wederdienst van je verwacht. Een nieuw fenomeen is de walkapitein. De walkapitein is altijd aanwezig indien er les wordt gegeven. Hij/zij is in staat om in geval van problemen de zeilinstructeurs te helpen. Hij/zij heeft met een mobiele telefoon contact met de instructeurs. Voor de walkapitein is een boot beschikbaar om ook op het water hulp te kunnen bieden. De walkapitein heeft geen bemoeienis met de zeilinstructie. Deze functie is dus puur voor de veiligheid in het leven geroepen. OK, beste leden, een heel verhaal over hoe het kan lopen binnen een vereniging. Als wedstrijdcommissaris zit ik samen met Albert den Herder en Eric Scheepmaker in de wedstrijdcommissie. Een geweldig duo van horen zeggen, want zelf heb ik ze nog niet meegemaakt, maar dat komt nog. Rest mij nog een ieder een sportief en een leerzaam vaarseizoen te wensen. Nico Hagen

- 12 -

lz41/2

Van de zeilwedstrijdcommissaris

Beste (wedstrijd)zeiler van WV Flevo, Velen van jullie zijn de afgelopen maanden druk in de weer geweest om het schip weer in tip-top conditie te krijgen. Niet alleen om lekkerder en relaxter te varen maar misschien ook om de snelheid weer met een (of meerdere) tienden van knopen te verbeteren. Binnenkort kunnen jullie je krachten meten en zien of alle inspanning zich inderdaad ‘uitbetaald’. De Woensdag Avond Competitie start immers op woensdag 2 mei aanstaande. De WAC is ook een mooie gelegenheid om kennis te maken met het wedstrijdzeilen. We nodigen je daarom graag uit voor de Informatieavond op woensdag 18 april aanstaande waarin we alle informatie voor het seizoen 2012 zullen geven. Als je geen eigen schip hebt of niet met je eigen schip wil (of kan) deelnemen is de informatieavond misschien een mooie gelegenheid om bij een (meer) ervaren schipper aan te monsteren! Op deze manier kan je ontdekken of wedstrijdzeilen ook iets voor jou is. En weet dat elke deelnemer zijn eigen invulling aan de wedstrijden geeft; de een gaat voor de hoofdprijs terwijl de ander gewoon een avondje lekker wil varen! Gezelligheid en sportiviteit staat dan ook voorop bij dit evenement.

Belangrijke data 2012 Informatieavond: woensdag 18 april 20.00 uur. Clubhuis WV Flevo. 1e wedstrijd: woensdag 2 mei. Wolderwijd. De wedstrijdbepalingen, banenkaart, protestformulier e.d. zullen in de week van de informatieavond op de site te vinden zijn. Uiteraard zijn zeilers die (nog) geen lid zijn van onze vereniging van harte welkom. Tot woensdag 18 april! Groet, Zeilwedstrijdcommissie WV Flevo, Albert den Herder & Erik Scheepmaker De zeilwedstrijdcommissie heeft ook excursies georganiseerd naar bijvoorbeeld een werf (Breehorn in 2011) en een zeilmakerij (Zeilmakerij van der Werf in januari van dit jaar). Aankondigingen voor deze excursies doet de zeilwedstrijdcommissie o.a. per e-mail. Je e-mail adres kan je doorgeven aan [email protected] zodat je in de toekomst op de hoogte bent van de activiteiten van de zeilwedstrijdcommissie.

lz41/2

- 13 -

Van de zeilwedstrijdcommissaris

Inschrijfformulier woensdagavondcompetitie WAC 2012

Persoonlijke gegevens Naam, Voorletters: Adres: Postcode:

Plaats:

Telefoon:

Mobiel:

Email: Lid van: soonlijke gegevens Bootgegevens Bootnaam:

F WV Flevo

F WV Zeewolde F Kajuitboot F Open boot

Categorie:

Merk:

Type + lengte:

Wedstrijdnummer: (indien reeds bekend) Materiaal romp: Type kiel: Diepgang:

Thuishaven:

Zeilen Materiaal zeilen: Voorzeilen:

Grootzeil: Voor de wind:

F Polyester F Vast

F Staal F Hout F Ophaalbaar

F Overig: F Vleugel

F Alle aandewindse zeilen Dacron (=geweven polyester) F 1 of meer van de aandewindse zeilen anders dan Dacron (bijv. laminaat) F Fok (<110%) F Genua II (110-130%) F Genua I (130-150%) F Rolgenua met foam in het voorlijk F Standaard F Uitgebouwd F Oprolbaar in mast F Spinnaker F Code zero F Gennaker op boom/boegspriet F Gennaker, Bolle Jan, etc.

Motor F Inboard F Outboard ophaalbaar F Outboard vast F Geen Motor: F Vast 2 blads F Vast 3 blads F Beweegbaar F Boegschroef Schroef: Overige bijzonderheden: Gegevens bemanning (indien van toepassing)

Ondergetekende verklaart dat hij/zij geheel voor eigen rekening en risico aan de WAC zeilwedstrijden deelneemt en hij/zij noch de wedstrijdleiding noch de medewerkers namens de organiserende verenigingen WV Flevo en WV Zeewolde aansprakelijk stelt voor enige schade welke dan ook , die direct of indirect door het deelnemen ontstaat. Ondergetekende verklaart zijn/haar schip afdoende te hebben verzekerd en alle gegevens van dit formulier correct te hebben ingevuld. Alleen voor leden van WV Flevo: Eenmalige incasso machtiging voor inschrijfgeld 2012. De penningmeester van WV Flevo zal € 25 van het opgegeven rekeningnummer afschrijven. Deelnemers dienen lid van WV Flevo te zijn.

Rekeningnummer: Datum:

Naam rekeninghouder: Handtekening:

Formulier inleveren bij: Albert Den Herder, Zeggemeen 73, 3844 RP, Harderwijk, of per mail: [email protected] Erik Scheepmaker, Rietgorsmeen 5, 3844 ZK Harderwijk of per mail: [email protected]

- 14 -

lz41/2

Bij de voorpagina

Op deze foto wordt onze hulphavenmeester in het zonnetje gezet. Toen wisten wij nog niet wat we nu weten: onze beschermheer burgemeester John Berends verruilt Harderwijk voor Apeldoorn. Daar zijn wij niet blij mee, maar we gunnen hem van harte zijn nieuwe standplaats. Maar zou hij wel weten dat Apeldoorn alleen maar een kanaal heeft wat niet bevaarbaar is? Daar ligt nog een schone taak. Overigens krijgt hij uiteraard een uitnodiging voor de opening van onze Nieuwe Knar. Maar wanneer? Wie dan onze beschermheer/vrouw is? In ieder geval wensen bestuur en leden van de watersportvereniging Flevo de heer en mevrouw Berends een boeiende en interessante woonen werkomgeving.

Stichting de Maretak

Erespeld voor hulphavenmeester Stichting de Maretak Veluwe wil mensen met kanker en hun naasten ondersteuning bieden en zoekt naar mogelijkheden om het leven vorm te geven en de eigen kracht terug te vinden. De stichting richt zich op de volgende sectoren: ·

Inloophuis: een ontmoetingsplaats

·

Kanker in Beeld: creatieve expressie, waaronder het zangkoor

·

Verder in Balans Veluwe: lichamelijke conditie

lz41/2

- 15 -

Stichting de Maretak

Ook Zingen voor je leven Harderwijk is een initiatief van Stichting de Maretak Veluwe, Postbus 81, 3840 AB Harderwijk. www.demaretakveluwe.nl Nu zult u denken wat heeft de Stichting de Maretak met onze watersportverenging Flevo te maken? Ik leg het u uit. In het najaar van 2011 neemt dhr. Piet Dijkstra, (toevallig ook jarenlang lid van de w.v. Flevo) het initiatief om Frans Molemaker voor te dragen voor een erespeld, uit te geven door Burgemeester en Wethouders van de gemeente Harderwijk. Vanaf 1990, Frans corrigeert dit meteen tijdens de uitreiking, vanaf 1992 is Frans onze assistent/hulphavenmeester. Als Gerrit Meijer havenmeester is, maak ik kennis met Frans. Zeer bescheiden en vooral op de achtergrond assisteert Frans onze eerste havenmeester Gerrit Meijer. Hij verricht hand- en spandiensten en werkt ondertussen aan zijn motorbootje. Op een gegeven moment valt hij in als Gerrit vakantie heeft. Frans, altijd bereid hulp te bieden of te zoeken, zeer correct v.w.b. de administratie en tot op de dag van vandaag is hij in de winter iedere maandag op de haven te vinden. Ook Erry en Kosja ons huidige havenmeester en zijn vrouw hebben al ondervonden dat de kennis van Frans over het havengebeuren heel handig is. Maar niet alleen bij de w.v. Flevo heeft Frans zijn sporen verdiend. Ook de Wereldwinkel en nu dus de Stichting de Maretak hebben zijn volle aandacht. Zaterdag 4 februari j.l. was er in het kader van Wereldkankerdag een koffieconcert in de Catharinekapel in Harderwijk. Daar werd Frans door burgemeester Berends verrast met de erespeld. Verenigingen kunnen niet functioneren zonder mensen zoals Frans. Frans, onze hartelijke gelukwensen en ook je vrouw Hennie gefeliciteerd met deze onderscheiding.

Antje Meijer-Brouwer

- 16 -

lz41/2

In Memoriam Willem Dil, schipper van de Ma-non

M’n laatste grote reis is begonnen en dan voorgoed ten anker op een plek waarvan ik altijd zoveel heb genoten: de Zee. Vaarwel Bovenstaande tekst stond, in zijn eigen handschrift, op de rouwkaart van Willem Dil. Hij overleed op 15 februari 2012 in het ziekenhuis, ruim 88 jaar oud. Op 21 februari is hij gecremeerd. Zijn as zal, volgens zijn eigen wens, door de KNRM op zee worden uitgestrooid. Veel Flevoleden kennen Willem Dil als de schipper van de Ma-non, de houten Piraat (ontwerp: van der Stadt) die hij in 1963- ‘65 heeft gebouwd en die sinds 1970 in onze haven aan steiger G heeft gelegen. Over zijn geliefde schip heeft hij verteld in de Waterkampioen van november 2000. Daarna is in de Langszij van nov. 2004 nog een interview met hem verschenen over de bouw van die andere Ma-non, het kleine model- schaal 1:7- en niet te onderscheiden van het grote schip. Die modelbouw, dat is Dil’s grote hobby geworden.Vele houten zeil- en motorboten, allen radiografisch bestuurbaar, zijn de laatste jaren van zijn hand verschenen. Met deze bootjes heeft hij bij het strandje niet alleen jeugdige Flevoleden verrast. Zijn laatste model, een Zeeuwse Hoogaars, is onafgemaakt gebleven. Zijn andere hobby, het werken met klei en het stoken van Raku vazen en schalen, heeft hij al eerder moeten stoppen. Het is al weer heel wat jaren geleden dat Dil zich met de Ma-non inzette als controleschip bij de vele zeilwedstrijden. Nauwgezet noteerde hij de doorkomst van de jachten. Alles gebeurde nog handmatig. Daarnaast voer hij solo door heel Nederland: van Zeeland tot en met Friesland, maar niet meer op zee. Daar heeft hij gedurende zijn werkzame leven genoeg mijlen gemaakt. Toch gaat hij als vrijwillige machinist mee op de Eendracht. Vele malen voer hij naar de Canarische eilanden, mee met dagtochten en hielp hij bij het onderhoud. De Eendracht was maar wat blij met zo’n techneut die zo nauwkeurig werkte. Hij had daar een stel goede maten!

lz41/2

- 17 -

In Memoriam

De Eendracht trui droeg hij met een zekere trots! Voor de Flevo hield hij in 1998 een videopresentatie over het leven aan boord van dit schip tijdens zo’n tocht. Het vieren van Sinterklaas, Oud- en Nieuw aan boord bracht gezelligheid. Evenals het eten van een visje in de vele restaurants. Niet alleen de winters waren voor (groot) onderhoud, ook door het jaar heen sleutelde hij aan de boot. Zowel bovendeks als onderdeks werd alles keurig onderhouden. Was er eens lekkage, dan zocht hij eindeloos om het te repareren: “Dat is het voordeel van een houten schip”, zei hij dan altijd. Maar als je langs kwam met een probleem op onderhoud- of technisch gebied, ging hij mee naar je schip om te zien of dat probleem kon worden opgelost. Daarna koffie drinken aan boord van de Ma-non met een plakje koek. Maar dan werd er ook wel gemopperd: over de haven, het Waterfront, en dan hoorde je: “ik zal dat wel niet meer beleven”. Hij waarschuwde het bestuur voor te grote golfslag en scheepsgevaar na de doorbraak van de strekdam bij het Dolfinarium. Op een bepaald moment ging het leven te snel voor hem. Zijn laatste jaren zijn niet makkelijk geweest. Zijn gezondheid liet het afweten. Veel pijn. Hij begon steeds moeilijker te lopen. Daarom had hij al een kar gemaakt voor zijn modelboten en een bestelautootje gekocht om deze boten te vervoeren, o.a. naar de haven. Want hij ging met de bootjes ook naar andere ‘vijvers’ om te ‘spelevaren’ met gelijkgestemden. Met de Ma-non voer hij tot de zomer van 2010, op het laatst alleen op de fok, maar meestal alleen op de motor dichtbij op het Wolderwijd. Daarna bleef het schip in de loods. Zijn wereld werd steeds kleiner, zeker toen hij ook geen auto meer mocht rijden. Zijn scootmobiel bracht hem in 2011 nog in het clubhuis bij het afscheid van Willem en Lyda. Willem Dil was een eigenzinnig zeeman. Hij heeft nu de rust gekregen, waar hij zo naar uit keek.

MB - 18 -

lz41/2

In Memoriam

Helaas moeten wij u het overlijden van nog twee Flevoleden melden. Zij waren minder bekend dan Willem Dil maar worden door hun naasten niet minder gemist.

“Zoals een boot heel langzaam achter de horizon verdwijnt, zo hebben wij de laatste weken stap voor stap, afscheid van je moeten nemen, wat blijft zijn onze herinneringen, Het is goed zo…………..

Dit stond op de overlijdenskaart van Peter (Piet) Mooyweer die op 22 februari j.l. is overleden.

Vanaf Curacao bereikte ons het bericht dat op 1 maart j.l. Erik Middelbeek is overleden. Erik en zijn vrouw Monique, zeker bekend bij de woensdagavondzeilers. Zij voeren op de “Lady Aillsa”. In het emailbericht stond de tekst:

“Met de blijde tijding van licht begroet ik u. Verheug u! Tot de hof van heiligheid roep ik u, verblijf daarin, dat gij voor immer in vrede kunt leven”. Bahá ú’lláh.

Wij wensen alle familieleden heel veel sterkte in de voor hen zware tijd.

lz41/2

- 19 -

Jaarprogramma 2012 April

Mei

9 18 28 5 12 en 13 26 t/m 28 17 t/m 20

Juni

9 9 en 10 16 en 17

Juli Augustus September

Paaseieren zoeken aanvang 11.00 uur Informatieavond onderlinge zeilwedstrijden Opening vaarseizoen Bezem in de mast Combi Randmeren Harderwijk Combi Randmeren Elburg Rondje Noord-Holland Aaltjesdag Harderwijk Combi Randmeren Lelystad Combi Randmeren Zeewolde —————————————————————

25 31 1&2 9 15

Visserijdag Harderwijk Palaver Rondje Polder aanvang 20.00 uur Rondje Polder Laatste onderlinge zeilwedstrijd + prijsuitreiking Motorbootweekend

Oktober

27

Sluiting vaarseizoen

November

20 24

Informatieavond cursus Marifonie, Vaarbewijs Sinterklaasfeest Aanvang 15.00 uur

December

7

Algemene vergadering

Alle avondevenementen beginnen om 20.00 uur tenzij anders vermeld. De Krasse Knarren oefenen in de winterperiode van september t/m april iedere donderdagavond in het verenigingsgebouw. Er staan in iedere Langszij verdere bijzonderheden over de evenementen voor zover die plaatsvinden voor het uitkomen van het daaropvolgende clubblad. Ook worden aankondigingen aangeplakt bij de looppoort van onze jachthaven. Natuurlijk kunt u informatie vinden op onze website: www.wvflevo.nl

Vanaf 2 mei t/m 29 augustus worden er iedere woensdagavond onderlinge zeilwedstrijden gehouden. Zie voor nadere gegevens en aanvangstijden de website.

- 20 -

lz41/2

Wat geweest is... Wat geweest is oftewel waar u bij bent geweest of niet... Op eigen kiel

Marjoleine Brielsman

In de Langszij van november 2011 heeft Antje Meijer een uitgebreid verslag gegeven van de tocht van de motorscheepjes de Helena Louise en de Osprey naar Noorwegen en terug. Zaterdagavond 28 januari 2012 hebben in een overvol clubhuis Antje en de schipper van de Osprey, Arie, uitvoerig verslag gedaan aan de hand van prachtige foto’s en door Arie voorzien van veel anekdotes. Veel vrienden en familie komen om nu eens al die foto’s te zien en te horen wat ze zo met hun vieren werkelijk beleefd hebben in deze 7 weken. Met veel zorg is de fotopresentatie, met korte stukjes film aangevuld, vertoond. We hebben mee kunnen reizen op deze lange tocht en kunnen genieten van spannende momenten op een woelig Skagerrak, waarbij besluiten moeten worden genomen: varen of wachten! Maar ook zien we schitterende sfeerplaatjes langs de kusten van Zweden en Noorwegen, de sluizen en kanalen onderweg met hun vrachtschepen en van de ontmoetingen met familie. Want daarmee is het allemaal begonnen. We hebben het laatste stukje kunnen meevaren aan de hand van een klein zeekaartje dat in de vorm van een servetje op tafel ligt! Tvedestrand is het keerpunt in deze boeiende reis die we met elkaar hebben kunnen mee beleven. Na 1565 mijl keren beide schepen veilig terug in De Knar.

Het servetje met ons einddoel: Tvedestrand

lz41/2

- 21 -

Wat geweest is...

Reddingsoefening met verrassingen Het is 11 februari 2012. Het vriest al enige dagen. Vandaag wordt de Veluwemeertocht op de schaats verreden. Zal ik met dit mooie schaatsweer wel naar de reddingsoefening van de Flevo in de Sypel? Opeens heb ik niet zoveel zin meer om het zwembad in te duiken. Het weer lokt mij naar het ijs. Ik heb toch mijn reddingsmiddelen op het schip toch goed op orde? Maar ja, ik wil ook graag weten of ik me zonder hulp wel kan redden als ik te water raak. Ik ga toch maar. Dan pak ik mijn nieuwe drijfpak, een reddingsvest, de rescue-sling en ga op pad. Ik duik dieper in mijn kraag. Het is kouder dan ik dacht. Daar staan we dan op de kant van het zwembad, eerst met enkelen. Het is vast de Veluwemeertocht waarom er weinig mensen zijn. Maar gaandeweg komen er steeds meer bij en wordt het gezellig druk. Het is vochtig warm. Sommigen zijn in badkleding met reddingsvest, anderen waaronder ikzelf staan nog volledig aangekleed. Ik begin het benauwd te krijgen en nu moet ik mijn thermische drijfpak nog aandoen! Als ik uiteindelijk me in het pak gehesen heb, blijkt dat ik het minder warm heb dan daarvoor. Blijkbaar werkt de isolatie van het pak ook andersom. Toch wel goed , zo’n pak als je in het koude water ligt. We staan elkaars uitrusting te bekijken. Enkele patronen van automatische reddingsvesten zijn over de houdbaarheidsdatum. Zouden ze nog werken? Van een ervaringsdeskundige hoorde ik dat je bij het overboord slaan een koudeshock te verwerken krijgt. Je raakt apathisch en denkt niet meer aan zwemmen. Vandaar dat je als eerste een drenkeling moet toeroepen: “ZWEM! “ . Ik huiver bij de gedachte aan een val in koud water en net als ik daarover mijmer, krijg ik een zetje en beland in heerlijk warm water. Na de eerste “schrik” voel ik nauwelijks hoe het pak langzaam volloopt. Gek door dat drijfpak lig ik hoog in het water. Vreemd om te voelen dat ook mijn benen worden opgetild. Daardoor zakt mijn hoofd juist verder in het water. Ik kan niet rechtop in het water gaan hangen. Als ik een zithouding aanneem is het al beter en komt mijn hoofd meer uit het water. Naast mij zie ik opeens ook anderen in het water liggen. Ik probeer naar iemand toe te zwemmen, maar dat gaat lastig. Omdat mijn benen drijven, is het moeilijker om mijn hoofd uit het water te houden. Zelfs de kleine golfjes

- 22 -

lz41/2

Wat geweest is...

van het bad slaan me in mijn gezicht. Ik probeer of ik anders kan zwemmen en vind uit dat ik het beste op mijn rug of op mijn zij kan zwemmen. Mmm… Het drijfpak werkt dus anders dan ik had verwacht. Het isoleert goed, maar ik kan me minder goed bewegen in het water. Dan realiseer ik me dat een drijfpak een reddingsvest niet overbodig maakt. Hoe zou het zijn met een reddingsvest om? Om de gaspatroon van mijn opblaasbare reddingsvest te sparen heb een massief kindervest meegenomen. Omdat het te klein is komen de drijflichamen nu niet voor mijn borst te zitten maar meer naar de zijkant, voor mijn schouders. Het is de bedoeling van een reddingsvest dat je op je rug gedraaid wordt, zodat je gezicht vrij blijft van het water. Als ik dit wil uitproberen en me voorover in het water laat vallen, wacht me weer een verrassing. Mijn armen worden door het pak zijwaarts geduwd, en daar lig ik dan… vlak op het water. Ik doe alsof ik niet bij bewustzijn ben. Er gebeurt niets! Ik besef dat de drijflichamen aan de zijkant van mijn borst, samen met de uitgespreide armen verhinderen dat ik op mijn rug gedraaid wordt. Ik krijg ademnood en breng mijn armen naar me toe. Er gebeurt nog niets. Dan breng ik ze gekruist voor mijn borst. Heel langzaam begin ik om te draaien en snakkend naar adem kom ik boven. Meteen spoelt er een golfje over mijn gezicht. Het ondermaatse reddingsvest was me bijna fataal geworden! Gelukkig ben ik bij bewustzijn en had de tegenwoordigheid van geest om met mijn houding te experimenteren. Hoe zou dat zijn bij een serieuze koudeshock of bewusteloosheid? Hoe vergaat het anderen met een automatisch reddingsvest? Ik loop naar iemand toe die met een opgeblazen vest op de kant staat. Die patroon werkte dus. Als ik beter kijk, blijkt dat het klittenband bij de kraag niet is losgegaan, waardoor de kraag zich niet heeft ontvouwd. Zoiets wil je toch niet meemaken? Er staat nog iemand (ik geloof Bert) met een opgeblazen automatisch vest. “Hoe ging het met jou? Jouw gaspatroon deed het dus nog. “Nou nee”, was zijn reactie, “De zouttablet werkte niet. Ook het trektouwtje voor handmatige activering haalde niets uit. Uiteindelijk heb ik het vest maar via het blaaspijpje opgeblazen!” En dan te bedenken dat ik zo’n blaaspijpje altijd wat lachwekkend vond op zo’n volautomatisch vest. Blijkbaar zijn die houdbaarheidsdata op patronen écht iets om rekening mee te houden! Ik wil nog meer uitproberen. Stel, ik lig in het water. Hoe kom ik weer terug in mijn boot? Daarvoor heb ik zo’n mooie rescue-sling meegenomen

lz41/2

- 23 -

Wat geweest is...

om uit te proberen. Je weet wel, zo’n tas aan de reling met daarin een gordel met een vaste lijn er aan. Marjoleine wil wel meewerken. Ze ligt midden in het zwembad en ik gooi de sling naar haar toe. Gelukkig zit hij nu niet op zo’n rol. Dat lijkt me onhandig werpen. Vanaf een boot hoor je dat ding in het water te gooien en vervolgens om de drenkeling heen te varen zodat de lijn zich om hem of haar heen wikkelt. Opeens snap ik dat het in dat geval niet hinderlijk is dat de lijn op een rol zit. Tijdens het rondvaren krijgt hij de tijd wel om langzaam af te rollen. Weer wat geleerd. Nu moet je in die gordel zien te komen als hij voor je in het water ligt. Zo’n ding bestaat uit drie drijvende delen die onder je armen moeten komen te zitten. Van voren zitten er maar liefst vier lijnen, die samenkomen in een ring waar de werplijn aan vast zit. Hoe kom je in zo’n gordel, zeker als je al een reddingsvest of drijfpak aan hebt? We zijn gelukkig niet in paniek en hebben alle tijd. Dus met veel gewurm lukt het de eerste keer. Eindelijk iets dat in één keer goed lijkt te gaan. De tweede keer blijken de touwen in de knoop te zitten. De gordel dus maar weer af. Eerst de lijnen uit de knoop halen. Gelukkig staat er geen harde wind en hoge golfslag en heb ik het niet stervenskoud. Derde poging. Eerst met mijn voeten er in. Maar dan moet die drijvende gordel onder water geduwd worden om netjes onder mijn oksels terecht te komen. Lastig, want mijn hoofd wordt daarbij nog meer het water in geduwd. Dan maar over mijn hoofd proberen. Eerst goed kijken of de lijnen nog netjes liggen. Nee dus, weer geknoei. Uiteindelijk de gordel over mijn hoofd. Nu mijn armen er door. Dat blijkt nog niet zo gemakkelijk met al die lijnen. Vanaf de wal roept Marjoleine me toe dat ik toch maar beter eerst de benen er door kan doen. Lastig als je in een noodsituatie ook nog moet kiezen tussen je eigen idee of dat van een ander! Hoe kom je nu het water uit en in de boot? Ik probeer eerst Marjoleine op de kant te krijgen. Ik ben bang dat ik op de natte vloer uit zal glijden. Toch lukt het mij net. Dan andersom: Marjoleine krijgt mij in mijn zware drijfpak met geen mogelijkheid op de kant. Hoe zou dat gaan met een zwemtrap? Dank zij voldoende treden onder de waterlijn lukt dat. Ik herinner me opeens de cursus vaarbewijs, waarin aanbevolen werd om ten minste twee treden van de zwemtrap onder water te hebben. Nu snap

- 24 -

lz41/2

Wat geweest is...

ik dat. Aan mijn vorige boot zat een zwemtrap met maar één tree onder water. Daarlangs zou ik niet met een drijfpak aan omhoog gekomen zijn. Eén trede te weinig kan een reddingsactie doen mislukken. Nu stel ik me voor dat ik een been heb geblesseerd, zodat ik dat niet kan gebruiken. Zou het me ook lukken om met één been bij de zwemtrap omhoog te komen? Zolang ik onder water zit, krijg ik één voet wel op een trede, maar als ik me eenmaal opgetrokken heb, kan ik onmogelijk met datzelfde been op de volgende trede komen. Daar sta ik dan, bijna gered. Het lukt mij uiteindelijk om op mijn buik liggend op de wal te komen. Zou dat ook lukken op mijn schip, met een smalle doorgang in de reling, een rand en een helmstok die in de weg zit? Een lijn met een karabijnhaak zou handig zijn aan de hekreling van mijn schip. Dan kan ik me daaraan zekeren. Aan mijn vorige drijfpak zaten D-ringen waaraan zo’n reddingslijn kon worden vastgemaakt. Verdraaid, in dit nieuwe pak kan ik ze niet meer vinden! Gek, ik dacht toch dat ze er zaten. Als we eindelijk uitgeoefend zijn, staan we met elkaar op de kant nog wat na te praten. Al die reddingsmiddelen aan boord geven een gevoel van veiligheid. Maar we zijn al zoveel tegen gekomen dat je er nu anders tegen aan kijkt. Zo’n oefening zorgt er in ieder geval voor dat je niet helemaal vreemd staat te kijken als je overboord gaat. Als ik weer terugdenk aan het moment dat ik naar adem snakkend met mijn gezicht in het water lag, weet ik dat ik er goed aan heb gedaan om toch te komen. Ik wil alles nog eens proberen en dan met een goed passend vest. Tot slot zwemmen we nog wat in het speelbad. Opeens krijg ik meer oog voor de opa’s en oma’s om me heen. Ik laat me meeslepen door de uitgelatenheid van de spelende kinderen en geniet van die trotse opa’s en oma’s. Opa Lino treedt regelend op bij een aantal (klein)kinderen en oma Antje kijkt vanaf de kant glimlachend toe. Wat leuk om zo je Flevokennissen in een andere rol mee te maken. Net als ik me aan wil kleden, vraagt Antje me of ik een héél klein stukje in Langszij wil schrijven. Natuurlijk wil ik dat. Ik heb zoveel beleefd dat ik daar wel een héél klein stukje over kan schrijven. Tevreden en diverse ervaringen rijker doe ik een muts op mijn natte hoofd en stap de vrieskou in. Zouden we nog een Elfstedentocht krijgen?

lz41/2

- 25 -

Wat geweest is...

Opeens schiet me te binnen dat mijn nieuwe drijfpak wél D-ringen heeft om de reddingslijn aan te bevestigen. Ik zocht ze alleen op de verkeerde plek. Gek dat ik ze zoeven niet kon vinden! Henk Vellinga Schipper van de Etappe 3 Zie voor meer foto’s onze website: www.wvflevo.nl

Henk en Marjoleine druk doende...

- 26 -

lz41/2

Wat geweest is...

Op zaterdag 21 januari zijn we met een dertigtal leden van onze vereniging op bezoek geweest bij Zeilmakerij van der Werf (Zeilmakerij.com) in Made (N.B.) Eigenlijk wilden we iets later in het jaar op bezoek, omdat we bang waren dat de meeste zeilers nog in een diepe winterslaap zouden zitten, maar de zaterdagen in februari en maart zaten al helemaal vol met bezoeken van andere watersportverenigingen. De zondagen vallen voor zeilmakerij van der werf af omdat ze met twee schepen de wintercompetitie varen. Achteraf bleek onze vrees dat de winterslaap het animo zou temperen ongegrond gezien het grote aantal deelnemers! Traditie getrouw verzamelen we bij het toegangshek van Flevo en gingen we met eigen auto’s naar Made waar ons een brabants warm welkom wachtte. De koffie en thee met koek stond klaar! (Wij mochten geen koeken o.i.d. meenemen omdat we immers bij hen te gast waren!) Zeilmakerij van der Werf is een familiebedrijf met ruim 35 jaar historie en gevestigd in een uiterst modern pand gelegen naast de rijksweg A59. De mensen die regelmatig langs de weg zitten kennen waarschijnlijk ‘de piramide’ waarin de watersportwinkel is gevestigd. Omdat met 30 man tegelijk over de werkvloer of in de snijruimte te staan en naar een uitleg te luisteren iets te veel van het goede is wordt de groep in tweeën verdeeld. Elke groep heeft zo zijn eigen programma. De ene groep krijgt aan de hand van duidelijke tekeningen de achtergrond (theorie) van de werking van mast, verstaging en de invloed hiervan op de zeilen. Mastbuiging, spleetwerking maar ook de snit van de zeilen (cross cut of tri-radiaal) wordt uitgelegd. Dit allemaal aan de hand van een soort ‘tegeltjes wijsheden’ voor de zeilmaker/zeiler. De andere groep is op dat moment bij de snijtafel en krijgt niet alleen uitleg van het ontwerpen via de computer. Ook de verschillende doeksoorten dacron, laminaat en combinaties hiervan. Uiteraard is er uitgebreide gelegenheid om vragen te stellen en Wessel (van der Werf) en zijn team nemen uitgebreid te tijd om deze te beantwoorden. Wat vooral opvalt is de passie en bezieling waarmee over het vak van zeilmaken wordt gesproken. Ook de ervaringen die worden opgedaan met het continu testen en verbeteren op de eigen wedstrijdschepen

lz41/2

- 27 -

Wat geweest is...

Wessel van der Werf geeft uitleg over invloed van mastbuiging

komt elk volgende zeil ten goede. (vergelijkbaar met de betekenis van de Formule 1 voor de auto industrie.) Wat we zien krijgen is de enorm ruime snijvloer met de verschillende stations die allemaal hun bijdrage in het proces leveren. De snijvloer is zo groot dat zeilen in hun geheel, zonder opgevouwen (opgedoekt) te hoeven worden, weggelegd kunnen worden. Dit komt de kwaliteit (minder vouwen/kreukels) en snelheid ten goede. Op de vloer zijn verschillende zeilen opgehangen, een aantal laminaat race grootzeilen waarmee de ontwikkeling van het zeilmaken aan de hand van de verschillende generaties wordt geïllustreerd. Een Gennaker en een aantal genua’s. Met deze zeilen wordt ook laten zien dat de wensen van de klant volledig ingepast kunnen worden. Ook wordt verteld wat de consequentie is van bijvoorbeeld het kiezen van een UV

- 28 -

lz41/2

Wat geweest is...

baan op een Genua. Van een voorzeil met een UV baan waren meerdere voorbeelden tentoongesteld zodat verschillen duidelijk te zien (en te voelen) waren. Onder leiding van de heer Van der Werf senior werd op een oud zeil geoefend met naald en draad om een noodreparatie uit te voeren. Heel nadrukkelijk werd gesteld dat voor een noodreparatie aan een zeil nooit ducttape gebruikt moet worden omdat dit vervelende lijmresten achterlaat! Van de lijmresten heeft de zeilmaker echt last als het zeil gestikt moet worden. Het advies is dan ook om een stukje zelfklevende zeilreparatie tape/doek aan boord te hebben!

De heer Van der Werf senior laat zien hoe je een noodreparatie uitvoert

Bij het voorbespreken van het programma met Wessel van der Werf gaf hij de suggestie om zeilen van de leden mee te nemen en deze te bespreken. Nu weet je van te voren niet hoe dit uitpakt maar Wessel deed dit heel netjes (diplomatiek). De snit werd besproken van, in dit geval de bi-radiaal gesneden Genua van Rene van Beek (IQnul). Rene had alle drie zijn zeilen de ochtend voor vertrek uit Harderwijk nog van boord gehaald. De kwaliteit van het doek werd met een loep bekeken waarvoor wij allemaal op de knieën half over het zeil hingen…

lz41/2

- 29 -

Wat geweest is...

Ook met de zeilen van Rene werd weer heel veel verteld over de ontwikkeling en de inzichten in het zeilmaken. Cross cut, bi-radiaal en tri-radiaal en doeksoorten passeerden de revue. Wat vooral opviel was dat het zelf wedstrijdzeilers zijn die regelmatig dingen uitproberen en dit weer meenemen in hun advies. Een zeilmaken is vooral ook te weten komen wat de zeiler verwacht en met het zeil wil doen. Hier wordt bij van der Werf zeer uitgebreid op ingegaan. Wat ook heel aanstekelijk werkt is de passie waarmee over het vak werd gesproken. (Dit moeten jullie maar eens aan Rene van Beek vragen!) Na de officiële afsluiting van de rondleiding in de zeilmakerij, waarbij we als blijk van dank een Flevo verenigingsvlag en paling aan Wessel en zijn team hebben overhandigd, lag bij de uitgang voor alle deelnemers een ‘goodie-bag’ klaar met Zeilmakerij.com zeilbinders, tell-tales en een mapje met allerlei handige tips over trim. Vervolgens gingen we naar de winkel waar ook een model van een dertig-voets jacht staat opgesteld. Dit model is werkelijk van alle trimmogelijkheden voorzien zodat de invloed van bijvoorbeeld het doorzetten van de neerhouder en de achterstag spanning goed te zien is. Maar ook de werking van het cunningham hole op het grootzeil kon worden gedemonstreerd. Al met al kijken we terug op een hele leerzame middag waarbij Wessel en zijn team een programma hebben neergezet waar voor elk wat wils in zat maar dat ons ook met andere ogen naar onze zeilen doet kijken. De vele positieve reacties op het bezoek aan Zeilmakerij Van der Werf zijn voor Albert en mij (de zeilwedstrijdcommissie) een stimulans om dit soort bezoeken te blijven doen. Hebben jullie ideeën of suggesties voor onderwerpen waar jullie meer van willen weten dan houden we ons aanbevolen!

Albert den Herder Erik Scheepmaker Nieuwsgierig geworden? Zie ook www.zeilmakerij.com!

- 30 -

lz41/2

Wat geweest is...

Toen wij uit Harderwijk vertrokken Met de bus naar Rotterdam... Bekend Nederlands lied

Toen gingen we de ss Rotterdam bekijken en toen gingen we met de bus naar de Pannenkoekenboot en toen gingen we varen... Ja, het was net een schoolreisje. Hoewel, het had net zo goed een uitje van SWO kunnen zijn, gezien de gemiddelde leeftijd van de deelnemers, maar gelukkig ook een aantal jongeren (50- vinden wij jong) WV Flevo heeft haar jaarlijkse?? uitje geregeld op 3 maart 2012. We gaan naar Rotterdam om de SS Rotterdam te bezichtigen en daarna een rondvaart op de pannenkoekenboot. Aanmelden en meteen betalen was het devies. De bus was snel volgeboekt. Om 8 uur kom ik aan bij de jachthaven en daar staat al een grote groep Flevoleden. Ze hebben er duidelijk zin in. Ik loop naar de groep toe met mijn reddingsvest aan, want je weet het tegenwoordig maar nooit met zo’n cruiseschip. Ik blijk de enige en nadat de organisatie mij heeft overtuigd dat het niet nodig is, heb ik het reddingsvest maar weer in de auto gelegd. Ik heb mezelf in de kijker gespeeld en wordt meteen gevraagd een verslag te maken. Eigen schuld, maar ik doe het met plezier. Stipt 8.15 uur MET vertrekken we en tot mijn verrassing is de chauffeur ook een Flevolid, Pieter de Jong. Er zijn 60 passagiers maar toch 61 Flevoleden.

Onze chauffeur Pieter

lz41/2

We worden om 10.30 op de ss Rotterdam verwacht en zijn daar iets te vroeg. Op zaterdagmorgen rijdt het vlot, nietwaar. Hoewel alle drankjes rekening man zijn, wordt de koffie op het schip door WV Flevo betaald. Dat is ook wel nodig om

- 31 -

Wat geweest is...

de vaart erin te houden. De vrijwilligers op het schip zijn uiterst vriendelijk en vertellen van alles. De betaalde krachten zien het iets minder zitten en het gaat daar dan ook minder vlot. Na de koffie gaan allen naar het centrale trappenhuis en krijgen we instructie over de route. Via een vaste route met een soort MP3 speler krijg je overal informatie en kun je het schip bekijken. Jammer, dat we niet een “hut” mogen bekijken. De hutten zijn als hotelkamer verhuurd en de gasten vinden aapjes kijken minder leuk. Ook de machinekamer is niet toegankelijk. Dat kan alleen met een beperkt gezelschap en moet je nog eerder van tevoren aanvragen, dan nu is gedaan. Heeft ook iets te maken met de toeschietelijkheid van de “vaste crew”. Het schip is fraai van vorm t.o.v. de huidige blokkendozen. Het is gebouwd voor de HAL (Holland Amerika Lijn) en in 1959 in de vaart gekomen. 228m lang, 28m breed en 61m hoog, inclusief het deel onder water. In 1971 maakt het schip de laatste reis voor de HAL. Vliegtuigen nemen de oversteek naar USA over. Het schip gaat verder als cruiseschip en heeft in 1997 de naam Rembrandt gekregen. Na veel omzwervingen is het schip in 2005 weer in Rotterdam gekomen en is de oorspronkelijke naam weer geplaatst. Nu heeft het een vaste plaats in Rotterdam als hotelschip, partyschip, en ook om vergaderingen te houden zijn er mogelijkheden. Hollands Glorie

- 32 -

lz41/2

Wat geweest is...

Daarnaast is het schip te bezichtigingen, wat wij vandaag gaan doen. Ook Vestia, de in opspraak geraakte woningbouwvereniging is eigenaar geweest. Als je meer wilt weten: www.ssrotterdam.nl Het heeft duidelijk een jaren 60 outfit. Alles is in originele staat gelaten/ gebracht en je kunt het verschil zien tussen toeristenklasse en eerste klasse. Die zijn ook strak gescheiden met zelfs uitschuifbare schotten in het trappenhuis. Het zwembad is nog niet gerenoveerd. Op de brug wordt ons het nodige verteld over apparatuur e.d. Die is sterk verouderd en heeft uiteraard de interesse van de watersporters. Er is nog een systeem van spreekbuizen, maar de bestelde loempia’s komen niet door.

Voor de schrijver van dit verslag dus geen loempia's...

lz41/2

- 33 -

Wat geweest is...

De vrijwilliger op de brug vertelt nog, dat de bemanning altijd met interesse naar de passagierslijst keek om te zien of er veel Misses aan boord waren. In die tijd werd een ongehuwde vrouw altijd mejuffrouw genoemd, dus Miss. Wellicht kon het nodig zijn die enige afleiding te bezorgen. Tot een keer een bemanningslid erg enthousiast werd van de passagierslijst met heel veel ongehuwde dames. Bleek een nonnenklooster te emigreren naar de States. Om 12.45 zal de bus weer vertrekken, maar zolang Pieter nog op de Rotterdam rondloopt is er niets aan de hand. Ik kijk nog even naar de scheepsschroeven, die op de wal zijn gelegd. Wat denk je van 6110x5710. Let wel, op mijn bootje zit een schroef 16/12, ofwel een doorsnee van 16 inch en een spoed van 12 inch 41/31 cm. De schroeven van de Rotterdam hebben een doorsnee van 6,1 meter en een spoed van 5,7m (de maten zijn in mm) Vervolgens zien we de amfibie bus varen. Een raar gezicht. Na een korte rit zijn we bij de Pannenkoekenboot en maken daarmee een vaartocht door de havens, terwijl we onbeperkt pannenkoeken mogen eten met allerlei heerlijk beleg. Hoewel, gehaktballen op pannenkoeken vind ik een ietwat vreemde combinatie. De boot is behoorlijk vol. Naast de 61 Flevoleden nog zeker 100 andere passagiers. Toch gaat het vlot met de pannenkoeken, omdat de crew tafel voor tafel laat afhalen. De vaartocht is 2,5 uur, maar dat vliegt om. Er wordt gezellig gekletst en gegeten en we hebben nauwelijks tijd om goed naar buiten te kijken. De ballenbak gaat open, maar niemand voelt zich geroepen. Een beetje jammer dat er geen kaart aan boord is of uitleg wordt gegeven over waar we zijn. Je raakt toch wel weer onder de indruk van de vele grote en hoge gebouwen, die Rotterdam rijk is en het vele water. Altijd beweging op het water. Het summum voor een watersporter. Om 16 uur meert de boot weer af en vertrekken we . Ca. 17.30 zijn we weer bij de haven van WV Flevo, waar een aantal reizigers onze stamkroeg induiken. Het was een zeer geslaagde dag.

Foto's Marjoleine Brielsman

- 34 -

Meindert de Jong

lz41/2

Wat geweest is...

Dankjeweletentje “Laat van je horen“ Op zondag 18 maart j.l. hadden wij ons jaarlijks Dankjeweletentje. Vrijwilligers, die zich belangeloos inzetten om iets voor onze vereniging te doen worden getrakteerd op een etentje. Het is een lopend buffet met voor elk wat wils. Op de uitnodigingen staat vermeld, dat wanneer je niet komt om wat voor rede dan ook, dit te melden bij de penningmeester. Daarnaast houden wij er altijd rekening mee dat er op het laatste moment nog afmeldingen kunnen komen. Als je ziek wordt weet je dat immers niet van te voren, en dat is dan ook geen enkel punt. Op dit Dankjeweletentje waren er echter ruim 15 Flevoleden die niet afgebeld hadden. Dat betekent dus 15 x €…. die wij uiteraard wel dienen te betalen aan de slager. Het was een kleine moeite geweest om even te laten weten of je alleen komt of helemaal niet. Men twittert, sms’t, mailt en telefoneert wat af, maar dit is waarschijnlijk teveel moeite. Hoe wij het volgend jaar gaan regelen weten wij nog niet, maar niet meer op deze manier. Overigens geldt dit stukje zoals het spreekwoord zegt, alleen voor diegene die de schoen past. Namens het bestuur, Antje

lz41/2

- 35 -

Wat gaat komen... Tweede Paasdag (9 april a.s.) zijn de kinderen en kleinkinderen van Flevoleden van harte welkom. Vanaf 11.00 uur kunnen ze in het clubhuis eieren verven, eieren zoeken en is er volop gezelligheid. Opgeven is niet nodig.

Woensdagavond 18 april a.s. Informatieavond onderlinge Zeilwedstrijden. Zie het artikel in deze Langszij Van de Zeilwedstrijden.

Opening Vaarseizoen op 28 april a.s. Een herkansing voor iedereen die vorig jaar niet aanwezig was bij het Rondje Polder. De muziekband de Hotspots zullen deze zaterdagavond voor een geweldige sfeer zorgen. Een prima gelegenheid om aan het begin van het zomerseizoen bij te praten met je zeilvrienden/buren. Aanvang 20.30 uur.

Op zaterdag 5 mei de Aktie Bezem in de mast. Alle boten liggen in het water, het parkeerterrein is leeg en dus alle ruimte om grote schoonmaak te houden. We verwachten u om 09.00 uur in het clubhuis. De koffie/thee staat klaar. Na de werkbespreking worden harken, schoppen, bezems en kruiwagens uitgedeeld en kunt u beginnen. Na afloop is er soep en een borrel.

17 t/m 20 mei, Hemelvaartsweekend. Het Rondje Noord-Holland. Net als vorig jaar zullen Jack van Nieuwkoop en Nenna v.d. Poppe de kar trekken, oftewel “voorvaren”. Voor inlichtingen [email protected] en tel.nr. 06 53 68 29 66

Inzenden kopy voor de volgende Langszij: Voor 20 mei per mail: [email protected] of Postbus 333, 3840 AH Harderwijk of geschreven afgeven bij de havenmeester is ook mogelijk.

- 36 -

lz41/2

Cursussen Vaarbewijs en Marifonie Omdat we het idee hebben dat wij niet zo bekend zijn bij de leden van Watersportvereniging Flevo en jachthaven de Knar willen wij even laten weten wat we doen en wie we zijn. Wij, dat zijn Jo de Looff en Meindert de Jong. We geven in de winterperiode les in het clubhuis: Vaarbewijs (VB I en VB II), totaal 10 cursusavonden Marifonie (basis en Marcom-B) in 4 avonden en TKN (Theoretische Kust Navigatie) in 12 avonden (bij voldoende belangstelling) Deze winter zijn we gestart met een Voorlichtingsavond in november. Daar waren nog niet zoveel aanmeldingen te noteren. Eigenlijk dachten we: dat gaat niet goed komen dit jaar. Het leek wel of iedereen in winterslaap gevallen was. Doch uiteindelijk, met wat persoonlijk pushen, zijn we voor het Vaarbewijs gestart met 14 personen en voor Marifonie met zelfs 18 (waarvan 8 duikers van de brandweer). Het zijn zowel mannen als vrouwen. De cursus Marifonie is ten einde en we hebben voor elkaar gekregen dat de kandidaten niet afzonderlijk examen moesten doen maar dat de examinator naar Jachthaven De Knar kwam om daar examen af te nemen!! Dat is gebeurt op zaterdagmorgen 11 februari, zoals bijgaande foto laat zien. En dan het resultaat: slechts één persoon gezakt van de 18 kandidaten! Nou, daar zijn we toch wel een beetje trots op.

Marifoonexamen

lz41/2

- 37 -

Cursussen Vaarbewijs en Marifonie

De cursus Vaarbewijs loopt nog. Het kan daar erg gezellig zijn maar vooral ook erg nuttig. Misschien is het een goed idee om eens te overwegen het volgende seizoen een keer mee te doen. Het examen halen hoeft niet perse maar een andere kijk op het water krijgen dat kunnen wij u wel leren. De clubhuiscommissaris, die ons altijd fantastisch ter wille is, vroegen we: “Heb jij eigenlijk een Vaarbewijs, Jan?” Hij antwoordde dat hij eens een cursus Theoretische Kust Navigatie heeft gedaan toen hij jong was. En zo zijn er vele watersporters die “latente” kennis hebben.

Lesavond

- 38 -

lz41/2

Cursussen Vaarbewijs en Marifonie

Het is net als bij het rijbewijs: als we nu examen moeten doen dan zien we pas wat we niet meer weten. Mensen zoals Jan gaan opkijken van alle veranderingen die zijn doorgevoerd sinds die goede oude tijd en alle informatie die is weggezakt. Wij zijn ervan overtuigd, zoals in de vorige Langszij de vrouwelijke sluismeesters Nancy en Mirjam opmerkten: “Voor iedereen een vaarbewijs zou erg nuttig zijn”. Zo ligt dat ook bij de cursus Marifonie. Vrijwel iedereen heeft een marifoon aan boord maar luistert daar (niet altijd) naar. Kent het vakjargon niet. Men durft niet op te roepen want “Wat moet ik dan zeggen?” Weet u dat als u een marifoon aan boord hebt en u vaart in een rivier of kanaal met een blokkanaal dat u dan ook communicatieplichtig bent? De beroepsvaart wordt steeds drukker en dat vergt organisatie, daar behoren wij watersporters aan mee te doen. Dit voor onze eigen veiligheid en die van een ander. Een cursus van vier avonden leert u alles over de marifoon. Wij zijn mensen van de praktijk. Beiden met 30 jaar ervaring. En we geven ook niet alleen de droge stof van de cursussen, maar weten te vertellen hoe één en ander werkt in de praktijk. Dat willen we u ook meegeven. Onze cursus is modern van opzet en aan de hand van een PowerPointpresentatie geven wij allerlei voorbeelden. We zijn benieuwd naar jullie belangstelling voor volgend jaar. Voor de kosten hoeft u het niet te laten: we zijn de goedkoopste in de hele omgeving. Let op de aankondiging van de volgende voorlichtingsavond!

Hartelijke groeten van JO en Meindert

lz41/2

- 39 -

Droomreis naar Spitsbergen Je krijgt zomaar een uitnodiging per mail om op een zondagmiddag naar de Catharinakapel te komen. Er wordt een presentatie gegeven over een zeiltocht naar Spitsbergen. Op het eerste gezicht zeggen naam van de zeiler en die van het schip je niet zoveel. Maar na enig rondvragen valt het kwartje. Het zeilschip de “Compaen” ligt op de lasplaats bij ons op de haven. De eigenaar: Anne van der Meulen. (uiteraard Flevolid.) Als Anne ons die zondagmiddag in de Catharinakapel op een scheepse manier uitnodigt om naar boven naar de filmzaal te gaan, doet hij dit in overlevingspak en met een scheepstoeter. En zo varen we mee naar Spitsbergen. Maar meer vertel ik er niet over want Anne heeft mij beloofd om in het komende winterseizoen dit verhaal ook bij ons te komen vertellen. Antje

Nooit meer reven? Michelle Blaauw – KNRM

Als het moment is aangebroken dat je zelf je tijd kunt indelen, hoef je dan nooit meer te reven? Zijn alle uitdagingen al aangegaan en breekt de gemoedelijkheid aan van een oningedeelde tijd? Nou nee, dat zou wel erg saai worden. De ouder wordende zeiler kan wel zorgen dat zijn boot met wat minder kracht ook nog goed te bedienen is. Of van zeilen overstappen op een motorboot en van ander vaarwater genieten. De mogelijkheden zijn nog altijd even groot. Genieten op het water kent eigenlijk geen leeftijdsgrenzen. Er is eens uitgezocht welke eigenschappen nu toch de ingrediënten zijn van een goed huwelijk. Verzint u het maar. Het blijkt dat de beste huwelijken drijven op drie kenmerken: geduld, gevoel voor humor en zin voor avontuur. Maar die ingrediënten zijn ook geknipt voor een goede relatie met de wereld om u heen en dan vooral met uw zeilboot!

- 40 -

lz41/2

Nooit meer reven?

De zin voor avontuur kunt u prima gebruiken om nieuwe grenzen op te zoeken, uw vaargebied ook eens bij nacht te verkennen of naar onbekende bestemmingen te vertrekken. Geduld kunt u goed gebruiken bij het onderhoud of bij wachten op beter weer. Gevoel voor humor tenslotte wapent u met relativeringsvermogen om bij tegenslagen de zaak van de zonnige kant te blijven zien. Zoals Prinses Maxima zei dat er geen Nederlandse identiteit bestaat, kun je ook niet de redders van de KNRM over één kam scheren. Maar u herkent het vast wel als ik zeg dat mensen die heel erge dingen hebben gezien of meegemaakt, enorm veel humor kunnen hebben. Dat is een eigenschap die de redders gemeen hebben. Je kunt heel goed met ze lachen omdat ze ook de donkere kant hebben gezien. Dit artikel is het mijn laatste stukje in de KNRM-artikelenservice serie. Mijn werk bij de KNRM stopt per 1 maart. De pensionering van mijn man vormt een goede aanleiding voor een wending in ons leven. We hebben een huis in Bretagne gekocht waarin we permanent gaan wonen vanaf eind maart. De boot gaat mee, we gaan een nieuw vaargebied verkennen! Het schrijven van de stukkies voor de KNRM-artikelenservice is altijd een hoogtepunt van mijn werk voor de KNRM geweest. Ik zal u allen missen, de contacten met de redacties van de watersportverenigingen, de hartelijke reacties, de kritische en soms persoonlijke vragen, de ontmoetingen als ik een presentatie kwam houden. Ik denk dat u en uw vereniging wel af en toe handige tips zijn tegengekomen. Het was heel plezierig om ze door te geven. Het preventieprogramma van de KNRM zal in de toekomst een nieuwe invulling krijgen, waarbij per groep watersporters zal worden gecommuniceerd. De invulling van deze taak vergt een zorgvuldige voorbereiding, die in handen is van het hoofd van onze afdeling, Robert van Boven. U kunt hem bereiken via [email protected]. Ook zonder mij zal de KNRM blijven voortbestaan, maar blijft u ons steunen om de continuïteit van het reddingwerk te helpen waarborgen! Ik wens u graag het allerbeste voor de toekomst, en vooral een behouden vaart.

lz41/2

- 41 -

Jaarlijkse trektocht Een onderdeel van onze jaarlijke “trektocht” met de Utopia Donderdag 7 april 2011 Wat doe je als je door twee mannen meegezogen wordt in de culturele beleving van de Zaanse Schans? Heel gewillig meegaan. De blik op oneindig zetten en slaafs de voetstappen volgen die zij vooruitlopend jou voorgaan. Het begon allemaal wat rommelig. We legden aan op een plek waar roestige bolders waren aangebracht op een plaats waar vroeger misschien een aanlegplaats was geweest maar die nu eigendom bleek van de nootjesfabriek van Duyvis. Dus daar te gaan liggen was dus al een foute beslissing. We dachten goedkoop uit te kunnen maar dat viel vies tegen want we waren daar niet gewenst. Toen we het terrein wilden verlaten, werden we gespot door een personeelslid die nootjes zat te sorteren en ook nog wel eens naar buiten keek. De nootjessorteerster zag opeens drie vreemde mannen op het terrein die daar niet hoorden. Zij gaf dit onmiddellijk door aan de beveiligingsbeambte die bij de ingang van de fabriek belangrijk stond te zijn. Toen we bij die ingang waren aangekomen, ging Jo naar binnen. De beambte vertelde met grootse bitsheid dat hij ons niet kon toestaan aanwezig te zijn en ons op geen enkele manier het terrein wilde laten verlaten.

Molen "De Kat"

- 42 -

lz41/2

Jaarlijkse trektocht

We waren genoodzaakt terug te gaan naar af en van daaruit een andere aanlegplaats te zoeken. Een werknemer die wij tegen kwamen stelde zich wat positiever op en probeerde met ons een uitgang te vinden. Dat lukte niet dus gingen wij weer aan boord en voeren naar een jachthaven een eindje verder op De Poel. Een buitengewoon vriendelijk vrouwelijke havenmeester gunde ons een plaatsje op de passantenaanlegplaats en vertelde dat er geen enkel probleem was ook hier de nacht door te brengen. We gingen eerst maar op weg naar het bijzondere museum. We maakten foto’s, verbaasden ons over de veelheid verschillende talen en gingen uiteindelijk, aarzelend, maar daarna resoluut de bijzondere verfmolen ‘De KAT’ binnen. Aldaar moesten wij € 3.00 entree betalen. Per persoon. De eerste kennismaking met de molenaar Piet Kempenaar was heel bijzonder. Binnen korte tijd wist hij dat wij drie zwervende mannen waren die per boot een weekje onze vrouwen hadden verlaten om gewoon iets anders te beleven. Hoe het kwam dat wij het over ‘aankomertjes’ kregen, weet ik niet meer, maar toen de molenaar aangaf dat hij, na afloop van onze rondgang door de verfmolen onze vragen zou willen aanhoren en eventueel willen beantwoorden. En…… zei hij erbij dat er misschien nog wel een borreltje te drinken was. Zo gezegd, zo gedaan. Wij bekeken de molen heel aandachtig en spaarden onze vragen op. Het was een geweldige gebeurtenis de draaiende molen zijn werk te zien en te horen doen. De eeuwenoude techniek deed nog steeds zijn/haar werk. We verbaasden ons over de uitgedachte techniek en kropen van beneden naar boven en van boven naar beneden in de, door de kracht van de draaiende wieken, krakende en wiebelende molen. Al eeuwen, ja al eeuwen maalde deze molen haar/zijn basisolieproducten en later de grondstoffen voor verschillende kleuren. Veel pigmenten worden vanuit deze molen verspreid over de velen verfproducenten in Nederland en misschien wel in de wereld. Na afloop van onze rondgang vervoegden wij ons bij Piet de molenaar en legden de opgespaarde vragen door het kleine loketje naast zijn kassa en de rol met kaartjes.

lz41/2

- 43 -

Jaarlijkse trektocht

Piet kwam op een gegeven moment uit zijn kleine loketje en begon tegen Jo, uit zichzelf, met zijn verhaal over de bijzonderheden van de molen. Onder in de molen waren namelijk kelders waar men de olie opsloeg die vroeger werd geproduceerd. In de overgebleven kelders was de olie nog te zien. Huib en ik voegden ons bij Jo en hoorden het verhaal over de restauratie van de molen achter de nu nog gesloten deuren van de grote schuuraanbouw. Ook de kelders zouden worden leeggemaakt en gerestaureerd. Niet lang daarna troonde hij ons mee naar de ruimte achter het loketje. Toen wij daar binnenkwamen was het eerste wat opgemerkt werd een drietal borrel glaasjes die verlangend naar inhoud stonden te wachten.

Serieuze praat onder het genot van...

- 44 -

lz41/2

Jaarlijkse trektocht

We werden uitgenodigd aan de tafel te gaan zitten en werden overladen met het bijzondere verhaal van deze molenaar. En ……. wat lag daar naast de lege borrelglaasjes op de tafel in de privé ruimte van molen De Kat………… een zwart-witte poes die zich luid spinnend uitstrekte op een warme doek. De voormalige hovenier waagde de sprong naar molen De Kat. Met zijn gezin runt hij nu een bijzonder bedrijf. Het gezin probeert op een bijzondere manier de jaarlijkse pacht op te brengen waarover hij aangaf dat dat wel boven het bedrag van € 50.000 per jaar lag. Er is, bleek ons, heel wat geld en tijd geïnvesteerd om van De Kat een redelijk draaiend bedrijf te maken. De molenaar aanhorend, bleek het een aangename prater te zijn. Eigenlijk moesten wij denken aan onze ervaring op het ‘Paard van Marken’ twee jaar geleden. We zaten hier zomaar aan tafel met een bijzonder mens die ons een kijkje gunde in zijn persoonlijke- en bedrijfskeuken. Wie maakt dat nou mee? Wie zitten daar zo maar met Piet Kempenaar een ‘Berenburgje’ te drinken in de privé ruimte van de familie Kempenaar? Niemand toch? Bijna niemand toch? Wat was ik blij dat ik met de beide jongens was meegegaan want zulke ervaringen zijn zo verschrikkelijk kostbaar. Het maakt in deze week zeker een hoogtepunt van het gebeuren terwijl al het andere al zo bijzonder is. Bij het afscheid van de molen kocht ik nog een kleinigheid voor Tycho, onze kleinzoon, en een potje pigment voor Corrie “Pilatus”, een icoonschilderes. Ik werd geholpen door de zoon van Piet. Toen wij hem complimenteerden met deze bijzondere ervaring gaf hij ons ook nog een rolletje flikjes mee. Voor onderweg. Die familie Kempenaar toch! Heel bijzonder!! Frans Molemaker lz41/2

- 45 -

Afkicken! Afkicken! Oftewel het lijntje doorgeven Het zal je maar gebeuren, langzaam maar zeker sluipt het erin. Je wordt een “verslaafde”! Een ernstige zaak waar al veel ellende uit voortgevloeid is. Daar wil ik het eens over hebben toen aan mij gevraagd werd: “Het lijntje door te geven”. Laat ik jullie eens eerlijk vertellen hoe wij (echt waar: Ook mijn vrouw Bea) de Watersportverslaving hebben opgelopen en nog veel belangrijker de wijze waarop wij zijn afgekickt. In het jaar 1968 kregen wij een kleine advertentie onder ogen, geplaatst in de Vaarkrant van de Telegraaf.

TE KOOP: Waterland 600 MJ/OK.

De korte omschrijving deed voorkomen alsof het een superjacht zou zijn voor een prijsje waarvoor je tegenwoordig (ondanks de recessie) nog geen jolletje kan kopen. Het “jacht” was voorzien van een inboard-motor, een inbouw toilet, een kitchenette, 2 vaste bedden en voorzien van allerlei navigatieapparatuur, aldus de aanprijzing in de advertentie. Bij de korte bezichtiging werden wij allebei verliefd op dit scheepje. De Watersportverslaving begon al stilletjes aan de macht over te nemen. Wij waren niet meer te redden. Onderhandelen over de aankoopprijs was geen optie, we “moesten” dat scheepje hebben. Alle oude sokken werden leeggeschut, er werd een poosje droogbrood gegeten en op een houtje gebeten. De verslaving was ingezet!! Boot no. 1 voldeed al snel niet meer, ze was te klein. Boot no. 2 voldeed na 2 jaar niet meer aan onze groeiende eisen. - 46 -

lz41/2

Afkicken!

Boot no. 3 lieten we nieuw bouwen, immers de bomen groeiden in die periode tot in de hemel. Het werd een stalen schip van bijna 10,00 meter met achterkajuit, een koelkast, een inbouwtoilet en hetelucht verwarming. Zittend op ons achterdek voelden wij ons de Familie Onasis! Zo werden wij volkomen verslaafd aan varen. Maar, wij wilden meer, meer, meer... Het grotere water lonkte ons. Onze volgende boot moest beslist nog GROTER! Boot no.4 leek ons gevoel van volkomen vrijheid te bevredigen. De Spitsgat Kotter van 12,50 meter met een steunzeil bracht ons in de 80-er jaren naar bestemmingen in Denemarken en Zweden. Het zoute water gaf ons het gevoel van vrijheid en geluk. Voor ons bestond er geen horizon, geen belemmeringen. Het geluid van de onder ons schip doorlopende golven en het bruisende water maakten ons HIGH!!

Watersportverslaving eist opnieuw zijn tol!

Boot no.5, een schitterende Doggersbank 50ft (14,99mtr) kwam op ons pad en na enig onderhandelen werden wij eigenaren van deze schoonheid. Deze rondspant Spiegelkotter, vanzelfsprekend met alweer een steunzeil, droeg de specificatie “Zeewaardig”. Onze verslaving bereikte een hoogtepunt. Wij besloten in 1999 om voor langere tijd volledig op onze boot te gaan wonen en samen met haar de wereld in te gaan. Dat vaarplan bleek iets te hoog gegrepen en werd al snel bijgesteld tot de Kanaaleilanden, de kusten van Frankrijk, de Middellandsezee, Spaanse Costa’s, Gibraltar, Portugal, de Balearen en vervolgens via de Franse kanalen, de Rijn, Main, Donau, Zwarte Zee, Bosporus naar Turkije. lz41/2

- 47 -

Afkicken!

Om ons schip weer naar Nederland te varen vervolgde we de reis via de Griekse eilanden, de Laars van Italië, de Italiaanse eilanden en de Italiaanse kusten naar de Franse kanalen om vervolgens via de Rijn weer naar Nederland te varen. Uiteindelijk konden we ons schip in oktober 2008 afmeren in de jachthaven “de Knar”. Als dat géén vorm van verslaving is dan weet ik het niet meer. Het zou de Weledele geleerde heren goed staan om daar eens een diepgaand onderzoek naar te doen. Voor ons is de vaarmaat vol, we besloten eind 2008 om met het varen te stoppen. Het werd de hoogste tijd dat wij zouden gaan AFKICKEN.

Hoe gaat het leven na 40 jaar vaarverslaving?

Er veranderde veel, heel veel na het besluit ons vaarleven te beëindigen. Dat klink heel dramatisch, maar valt heel erg mee! Geleidelijk werden de sociale kontakten weer versterkt. Deze kontakten verzwakten als vanzelf tijdens onze langdurige afwezigheid. Zelfs de moderne media als mobiele telefoon en internet aan boord bleken niet voldoende om de vriendenbanden te behouden. De zeer hoge kosten van mobiel bellen en e-mailen via de mobiele telefoon bleken toch een opstakel in de periode waarin wij onze lange vaarreizen maakten. Vrienden maken tijdens de lange vaarreizen bleek zeer vluchtig te zijn. Wij hielden er slechts een enkeling, de echte vrienden, aan over! Het Vaarleven verwisselen voor het Landleven bleek een goede keuze. Nieuwe vrienden konden we weer toevoegen, het sociale leven kwam weer op normaal niveau. Het Landleven blijkt toch kleurrijker te zijn dan wij ons zelf hadden voorgehouden. - 48 -

lz41/2

Afkicken!

Een nieuw tijdperk brak aan, nu; ·

Geen schilderwerk meer aan de boot.

·

Geen houtwerk meer lakken.

·

Geen onderwaterschip meer schuren.

·

Geen anti fouling meer aanbrengen.

·

Geen onderhoud meer aan motor en generator.

·

Wel weer tijd om de Logboeken te lezen.

·

Veel tijd om de gigantische hoeveelheid foto’s te bekijken.

·

40 jaar Vaarleven aan je voorbij te laten gaan en...

·

vooral veel tijd om historie te delen met mensen die onze VAARVERSLAVING begrijpen.

Ons advies om een mooi leven na je Watersportleven te hebben is: · · ·

Blijf in kontact met Watersporters en geniet van hun genieten. Blijf reizen, waarheen en op welke wijze dan ook. Zorg dat bij het maken van al je reizen altijd een boot in het reisplan wordt opgenomen. Al is het maar een Ferry!

Onze Vaarverslaving blijft in ons lijf doorsudderen, telkens als er een boot in zicht komt of als we in de nabijheid komen van water hebben we zo’n vreselijke trek in… VAREN!

Hans Ooms

lz41/2

- 49 -

In de vitrine Boten in beeld Door Marjoleine Brielsman

Sinds enkele weken zijn er in een van de vitrines in ons clubhuis een serie ansichtkaarten te zien. Deze kaarten hebben een speciaal thema: BOTEN. Ze zijn geschilderd op heel verschillende manieren. Ook zien we een schip in reliëf, van aardewerk of in een fles. Alle afbeeldingen hebben iets te maken met schepen en soms water… Deze kaarten heb ik in loop van enkele tientallen jaren verzameld. Je bezoekt eens een museum waar klassieke schilderijen te zien zijn met schepen uit de V.O.C. tijd. Later is er ergens anders een tentoonstelling met werken uit de 19e of 20e eeuw.

Nog altijd zijn de boten en de zee een geliefd onderwerp bij kunstenaars

- 50 -

lz41/2

In de vitrine

Heel veel bekende en onbekende schilders hebben schepen op het doek gezet. In olieverf, pastel of krijt, met stippeltjes of in grove streken. Met stormweer of onder een stralend zonnetje. Enkele schepen varen snel, anderen liggen voor anker of in een haven. Elke kunstenaar verbeeldt deze wereld op zijn of haar eigen manier. Uit al die museumwinkels heb ik kaarten meegenomen en in een boek gestopt. Nu is een deel van de collectie zichtbaar geworden voor iedereen. Ik hoop dat u er met plezier naar kijkt. Hebt u ook een verzameling die te maken heeft met onze watersport: scheepjes in flessen of wellicht postzegels en lijkt het u aardig om dit in het clubhuis te presenteren, neem dan contact op met de redactie van de Langszij.

lz41/2

- 51 -

Gedicht Berend Botje Berend Botje ging uit varen, wie kent dit versje niet? Met zijn scheepje naar Zuid Laren, maar het eindigt in verdriet. Want de leer was recht en het verweer was krom. Lang is naar hem gedregd, nooit kwam Berend Botje weerom. Aanvankelijk voer Berend Sr. mee met zijn zoon, in een R.I.B. waaraan vele PK’s gehangen waren. Dat joch kon in z’n Optimistje zeilen! Niet gewoon, noem dat gerust de overtreffende trap van varen. Het kostte senior moeite zijn zoontje bij te houden, daar kwamen waarempel nóg meer PK’s bij kijken. Hoeveel ouders die er dan mee stoppen zouden? Dus niet pa Botje die fanatiek bleef, dat zou blijken. Tot het w.v. bestuur de gang van zaken verstierde. “Die R.I.B. vaart te snel” en de helling ging op slot. Hoe de oude Botje ook soebatte, schold en tierde, de slagboom bleef neer, case closed. Dat was rot. Berendje ging toen voortaan in z’n eentje uit varen, de desastreuse afloop kennen wij allen sinds lang. Maar er is sindsdien niets veranderd in al die jaren, als kinderen alléén zeilen, zijn hun ouders bang.

- 52 -

lz41/2

Gedicht

Zelf mee in een klein bootje, wel met weinig gas, want hoe ik het wend of keer, ik heb geen begrip, (U begreep dat dit snelle zeilen een grapje was) waarom dat moet met een geregistreerde R.I.B. Ontdoe je van dat ding, nu ’t vaarseizoen begint, zet ‘m te koop: “R.I.B. zó mooi, om van te kwijlen. Uiterst compleet, moet helaas weg voor ons kind, vaart stukken sneller dan een Optimist kan zeilen”. (zacht Eitje)

Van de Redactie IIVR In het Wolderwijd is gestart met het verleggen van de hoofdvaargeul. Het verleggen van de vaargeul is één van de projecten uit het Integraal Inrichtingsplan Veluwerandmeren (IIVR) waarvan de uitvoering per 2012 is overgenomen door het Natuur- en Recreatieschap Veluwerandmeren. De plannen voor het verleggen van de vaargeul dateren al uit 2001 en zijn onderdeel van een heel pakket aan maatregelen dat de vaarmogelijkheden in het Wolderwijd moet verbeteren. Zowel voor de beroepsvaart als voor de watersporters. De huidige vaargeul loopt vanaf eiland de Zegge in de richting van het Harderbroek en via een bocht langs de Knardijk naar de brug in de N302. Voor de beroepsvaart is dit een lastige route, vooral door de vrijwel

lz41/2

- 53 -

Van de Redactie

haakse bocht ter hoogte van de brug. Ook doorsnijdt de huidige vaargeul het watersportgebied Wolderwijd, waardoor onveilige situaties ontstaan. De nieuwe vaargeul moet zorgen voor een overzichtelijker en veiliger aanvaarroute op de brug en voor een betere scheiding tussen de beroepsscheepvaart in de vaargeul en de watersporters daarbuiten. Eind 2010 heeft de Provincie Flevoland voor het gehele IIVR-projectwaaronder het verleggen van de vaargeul- de definitieve Natuurbeschermingswetvergunningen afgegeven. Hiertegen is door een aantal organisaties beroep aangetekend bij de Raad van State. Discussiepunt van de natuurorganisaties (Vogelbescherming Nederland i.s.m. de Gezamenlijke Natuurbeschermingswerkgroep) is of maatregelen als het verleggen van de vaargeul nu wel of geen nadelig effect hebben op de totaaloppervlakte aan kranswieren en daarmee op de hoeveelheid voedsel voor watervogels. De Raad van State moet hierover nog uitspraak doen. De natuurorganisaties hebben, na het aantekenen van het beroep, voor de periode tot de uitspraak door de Raad van State een voorlopige voorziening aangevraaagd. Wordt een voorlopige voorziening toegewezen dan moet de uitvoering van alle IIVR-maatregelen worden opgeschort tot de Raad van State een definitieve uitspraak heeft gedaan over de beroepen. In mei vorig jaar heeft de rechter de voorlopige voorziening echter afgewezen, zodat nu toch met de uitvoering kan worden begonnen. Het graven van de nieuwe vaargeul gebeurt door de Zandwincombinatie Wolderwijd. De vrijkomende grond wordt ‘op de markt ‘ gebracht. Gelet op de hoeveelheid te winnen materiaal zal het graven van de nieuwe vaargeul naar verwachting 5 jaar duren.

- 54 -

lz41/2

Van de Redactie

Marker Wadden Het grootste natuurontwikkelingsproject van Nederland gaat starten. Natuurmonumenten heeft het startkapitaal bij elkaar om de Marker Wadden aan te leggen. Een serie kleine eilanden in het Markermeer wordt een paradijs van wereldformaat voor vogels, en toeristen zijn welkom. "Vogelparadijs toegankelijk voor recreant" "Wadden ervaren tussen Lelystad en Enkhuizen" “De Marker Wadden krijgen het formaat van de Biesbosch”, geeft woordvoerder Natuurmonumenten Heleen Paalvast de grootte aan. En rondom deze nieuwe wadden woont een groot potentieel bezoekers. Ruim vier miljoen recreanten wonen dicht bij het Markermeer en IJmeer. Onder meer de Amsterdammer en de inwoner van Lelystad kan deze eilandengroep makkelijk bereiken. De Marker Wadden veranderen het stille Markermeer.

lz41/2

- 55 -

Van de Redactie

Met een groep eilanden bestaande uit zandplaten, wilgenbossen, moeras en stukken open water ontstaat uitzonderlijke natuur, verwacht Natuurmonumenten. Een paradijs voor vogels zoals meeuwen en aalscholvers maar ook zeldzame soorten zoals de krooneend en de zwarte ooievaar, en een thuis voor bever en otter. Dit gebied wordt een kruising tussen de Wadden en de Biesbosch in uiterlijk en in biodiversiteit. Algemeen directeur van Natuurmonumenten Jan Jaap de Graeff: “ Dit is een droom projekt. En dit betekent winst voor alle mensen in de Randstad die kunnen genieten van wat we hier gaan maken.” Naast Natuurmonumenten is onder meer de ANWB bij de Marker Wadden betrokken. Guido van Woerkom, direkteur ANWB: “ Nederlanders houden van een dagje weg en doen dat graag in samenhang met de natuur. Dit projekt, de Marker Wadden heeft alles in zich om verwondering, belevenis hand in hand te laten gaan en een diepe indruk achter te laten. “

Varen naar de marker wadden Met 30 miljoen euro uit de Nationale Postcode Loterij en het Droomfonds is de start vrijwel zeker. “De start hangt nu af van de definitieve financiering”, meldt Heleen Paalvast. Dat de eilanden bereikbaar worden voor de bezoeker staat vast. “Zonder meer. Vanwege de veiligheid door de moerasgebieden zijn niet alle delen bereikbaar maar er komt een strand met daarop een paviljoen. Je kunt varend naar de Marker Wadden, er is geen andere manier. De eilanden liggen langs de dijk tussen Enkhuizen en Lelystad maar niet aan de dijk. Recreatie heeft nog verdere uitwerking nodig in het plan maar als je boten wilt toelaten heb je ook een steiger en enkele faciliteiten nodig. Ik kan me voorstellen dat bedrijven in de regio vaartochten organiseren maar deze wadden.” Als eerste wordt het hoofdeiland aangelegd dat op 5 kilometer van Lelystad ligt. In 2018 zijn de Marker Wadden helemaal af en kan de natuur in de jaren erna het gebied rijker maken. Overgenomen uit het blad: Recreatie & Toerisme. Februari 2012 Illustratie: Natuurmonumenten

- 56 -

lz41/2