Wonen in Groningen. Een kijkje in de toekomst

16e jaargang 17 november 2010 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | Foto: Pepijn van den Broeke | Illustratie: Sam Peters

6

n e g n i n o r G n i Wonen Een kijkje in de toekomst

Beatrix laat zich

zingen en spelen

Foto's: Luuk Steemers

2 HANZEMAG WOENSDAG 17 NOVEMBER 2010 [6]

Zal de compositie Three Poems bij Prince Claus for Choir, Strings and Percussion van Sven-David Sandström ooit nog eens worden uitgevoerd? Getuige de ovatie die het Orkest van het Prins Claus Conservatorium en de Musikhochschule Bremen op 10 november ten deel viel, is dit niet uit te sluiten. Koningin Beatrix bezocht de première in De Oosterpoort. Het goedklapse publiek, dat ook genoot van werken van Edvard Grieg en Sergej Rachmaninov, toonde zich eveneens goedlachs. Toen de majesteit zich na de pauze, zoals het hoort, als eerste neervlijde op haar zetel, produceerde een koperblazer een olijke noot. Waarop majesteit en zaal in lachen uitbarstten. Henk Pijlman hekelde in zijn welkomstwoord de ministeriële beslissing om het Prins Claus Conservatorium geen bekostigde masteropleiding toe te kennen. De voorzitter van de Hanzehogeschool kondigde aan een fonds in te stellen om die opleiding toch te starten. Het Prins Claus Concert was een eerbetoon aan de naamgever van het Conservatorium, de in 2002 overleden prins Claus. Een man die inleider Huub Oosterhuis ooit toevertrouwde niet mee te zingen. ‘Ik laat mij zingen’, zou de prins gezegd hebben, ‘kun je dat zo zeggen in het Nederlands?’ Na 10 november 2010 kan dat zeker.

INHOUD Pagina 6

Versus: Feuten?

Pagina 7

Bij de les: Assessment bij MWD. ‘Als ik zijn kop zie, heb ik zin om z’n strot dicht te knijpen’

Pagina 8

IslandCQ: internationale studenten in creatieve quarantaine op Ameland

Pagina 10/11

Studentenhuisvesting in Groningen ‘De anti-kraakwet biedt geen oplossing voor het probleem van leegstand’

Pagina 14

Docent Michiel Noback stapt in het gat tussen biologie en informatica. ‘De meeste vogelaars houden niet van programmeren’

Pagina 15

Rob Wijnberg filosofeert op symposium ‘Durf te dromen, prima… maar doe het dan ook!’

Pagina 17

Loco: Maria Jintes en Lydia Jansen zijn lid van De Orde der Noorderwind. ‘In de Middeleeuwen was vechten nog vechten’

Pagina 2INT

‘Just go with the flow of Sinterklaas’ The story of one of Holland’s most cherished traditions.

15 14

11

Hoofdredactioneel

8

2int

17

Wie de twee stukken over wonen op pagina 11 en 12 leest, zal niet snel zeggen dat ze enorm veel met elkaar te maken hebben. Goed, ze gaan allebei over wonen, maar de één schetst een toekomstbeeld van de stad Groningen en de ander beschrijft de huidige stand van zaken op het gebied van studentenhuisvesting. Toch valt er voor de goede lezer in beide artikelen een trend te bespeuren. George Groote, voorzitter van de stichting Vastgoedrapportage, zegt in het artikel over de toekomst van Groningen dat mensen er steeds meer voor kiezen om onder gelijken te wonen. ‘Studenten bij studenten, jongeren bij jongeren en ouderen bij ouderen. Je kiest in feite niet alleen je huis, maar ook je buren. Zo’n flat kun je zien als een community, gelijkgestemden die elkaar helpen.’ Uit het artikel over studentenhuisvesting blijkt dat de gemeente haar hoop vooral vestigt op grootschalige studentenflats. Binnenkort zal er eentje verrijzen naast het Reitdiep. Vierhonderd studenten kunnen dan lekker een community gaan vormen. Nog niet eens zo lang geleden vonden de meeste bestuurders dit soort gettovorming helemaal geen goed idee. Mensen moesten mengen, elkaar respecteren, leren kennen, in debat gaan en samenleven. Nu ligt de focus vooral op hoeveel overlast de ‘ander’ je bezorgt. Hoe groter de bereikbaarheid van de wereld, hoe meer we ons verstoppen tussen soortgenoten. Wie daadwerkelijk gelooft dat wonen tussen soortgenoten het levensgeluk vergroot, moet maar eens een buitenwijk in Almere bezoeken, of de film American Beauty nog maar eens goed bekijken. Wie het contact met de ander verliest, verliest zichzelf. Chris Wind

[6] 2010 17 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 3

‘Studiekeuzegesprek werkt goed’ Aanstaande studenten die voorafgaand aan hun aanmelding bij een universiteit of hogeschool een studiekeuzegesprek volgen, hebben een beter beeld van hun geschiktheid voor een opleiding dan diegenen die dat gesprek niet volgden. Dat concludeert het Kohnstamm Instituut uit de resultaten van proeven op elf hogescholen en universiteiten. Het best werken studiekeuzegesprekken ‘met een dynamische insteek’. Zulke gesprekken, waarin de ontwikkelingsmogelijkheden van de aspirant centraal staan, lijken nu al te leiden tot minder uitval. Lectoren scoren opvallend De bijna vijfhonderd lectoraten in het hoger beroepsonderwijs slagen er steeds beter in om artikelen te publiceren in wetenschappelijke tijdschriften. Ze worden, volgens het Leidse Centre for Science & Technology Studies, zelfs vaker geciteerd dan een gemiddeld (citaties zijn de maat voor het meten van de invloed van een wetenschappelijk stuk). Hogescholen produceren inmiddels zo’n 150 wetenschappelijke artikelen per jaar. Integere student is het best Onkreukbare studenten halen hogere cijfers dan minder integere types. En de mate van integriteit voorspelt studiesucces beter dan intelligentie. Dat zijn twee uitkomsten uit het onderzoek waarop psychologe Anita de Vries in oktober promoveerde aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. De Vries liet twaalfhonderd studenten een persoonlijkheidstest invullen en vergeleek de uitkomsten met hun studieresultaten. De promovenda achterhaalde ook dat integere studenten vaker een studie kiezen die hen interesseert, de minder integere studenten laten hun keuze meestal afhangen van geld en status. Student bij CvB-vergadering? Een meerderheid in de Tweede Kamer heeft Onderwijsminister Marja van Bijsterveldt gevraagd ‘om de positie van student-assessor te versterken’. Een eerdere motie om deze positie wettelijk te regelen haalde het niet. GroenLinks, SP, PvdA en PVV willen dat een student-assessor vergaderingen van Colleges van Bestuur bijwoont om studenten hun zegje te laten doen, vooral over de onderwijskwaliteit. In 2009 voorkwam de Eerste Kamer het instellen van de student-assessor. In de sinds deze zomer (door de zogeheten diplomafraude) weer opgelaaide discussie zijn de minister en de universiteiten tegenstanders van de functie. Opmerkelijk: te véél bèta’s In de periode tot 2014 lijkt er een overschot aan hoger bètatechnisch opgeleiden te ontstaan. Het Researchcentrum voor Onderwijs & Arbeidsmarkt becijfert in het rapport Arbeidsmarkt voor Bètatechnici dat er in 2014 2.700 afgestudeerde hbo-technici zijn die niet onmiddellijk aan de slag kunnen. Bij wo’ers ontstaat een aanbodoverschot van 8.300 arbeidsplaatsen. De onderzoekers houden een slag om de arm: als de economie aantrekt zal de vraag naar bètatechnici snel toenemen. Bovendien kunnen hbo’ers en wo’ers makkelijk aan de slag op lager niveau, waar het grote tekort aan bèta’s aanhoudt. Open Dag: bijna tienduizend bezoekers De Open Dag van de Hanzehogeschool trok op 6 november 9.938 bezoekers. Bijna vijftienhonderd meer dan de Open Dag in het najaar van 2009. Vrijwel alle locaties verwelkomden meer geïnteresseerde aspirant-studenten. Alleen Academie Minerva (678 bezoekers: 53 minder dan in 2009) en de Van DoorenVeste waren minder in trek. De thuisbasis van de technische opleidingen trok met 1317 gasten 290 bezoekers minder dan vorig jaar. 4 HANZEMAG WOENSDAG 17 NOVEMBER 2010 [6]

Foto: Luuk Steemers

Chemie is overal

In de hal van de Van DoorenVeste staan negen kleurrijke panelen die laten zien dat chemie overal is. In de smeerbaarheid van pindakaas, de krasvrijheid van je iPod, en de zoenvastheid van je lipstick. De posters vormen een rondreizende expositie die nog tot en met 19 november op de Hanzehogeschool is te zien.

De Cast programmeert klassiek Programmeur en producer Hielke Wenselaar (55) van De Cast zet klassieke muziek op het programma bij de lunchconcerten.

Carien wil harder dan honderd Nederlands kampioen kitebuggy was ze al en op 2 oktober pakte vierdejaars Sportgezondheid Carien van der Meulen (21) de wereldtitel. In maart doet ze een gooi naar het wereldsnelheidsrecord. Hoe hard gaat zoiets? ‘Het wereldrecord staat op 134 kilometer per uur. Voor mannen en vrouwen, er is geen onderscheid. Maar misschien komt dat er nog eens van. Mijn top is 75 kilometer per uur. Dat is op een gewoon strand, in maart rijden we in een zoutwoestijn in de buurt van Las Vegas. Daar wil ik zeker harder dan honderd. Dat moet kunnen met die wind daar.’ Honderd. Da’s best link, lijkt me. ‘M’n moeder ziet me liever niet naar Amerika gaan. M’n vader ook niet, terwijl hij zélf buggyt. Als je valt, val je hard, da’s waar. Je moet sterk zijn en behendig. Tijdens de wedstrijd moet je boeien ronden. Met rug- of voorwind is dat onmogelijk. Je moet altijd op zoek naar de juiste techniek en koers. Als de wind aan en uit gaat is het ook lastig. Dan gaat je vlieger dwarrelen en kun je zomaar stilvallen. Een smakker is gauw gemaakt.’ Maar dat gebeurde dus niet in De Panne. ‘Vlak voor één van de races nog wel een keertje. Zo’n start is altijd een enorme zenuwenboel. Je moet de juiste vlieger kiezen. Bij harde wind een kleintje, bij zachte wind een grotere. En dan nog: je kun je vlieger zelf wel goed onder controle hebben, maar dan kan iemand anders ervoor zorgen dat je vlieger op de grond belandt door in de knoei te raken met de lijnen. ‘Het WK was dit jaar het grote moment. Vorig jaar was ik de beste bij het Europees Kampioenschap, maar de jury annuleerde één van de races. Precies, een race die ik won. In De Panne dacht ik: nu moet het gebeuren, anders word ik gek. Het waren zes races op een smal strand met muien (kuilen in het strand die met water kunnen vollopen, red.). Nou, uiteindelijk werd ik ook gek: van vreugde. Ik doe er ook wel wat voor, hè? Ieder weekend naar IJmuiden en drie krachttrainingen per week.’ Boudewijn Otten

Wat doet u eigenlijk? ‘Ik heb veel ervaring met het organiseren van festivals zoals Noorderzon. Daardoor heb ik een omvangrijk netwerk in de kunst- en muziekwereld en in de productiebranche, denk maar aan podiumbouwers en geluidstechnici. Ik help mensen bij het realiseren van hun creatieve proces. Ik heb oog voor allerlei attributen die goed bij elkaar passen. Hier in het Cultuurcafé van De Cast heb ik ook van alles bij elkaar gescharreld, veel tweedehands bij Mamamini en zo.’ De Cast gaat op de klassieke toer. ‘Ieder jaar programmeer ik vier series van tien lunchconcerten. Dat zullen nu vaker klassieke optredens zijn. Ik heb het trouwens liever over gecomponeerde muziek. Het gaat niet alleen om Beethoven en Mozart, maar ook om hedendaagse muziek. We zijn vanaf het begin jazz- en later ook popgericht geweest. Nu willen we meer samenwerken met Cultuurcentrum de Oosterpoort. Ze maken zich daar zorgen over de vergrijzing van het publiek bij klassieke concerten en willen via ons een jonger publiek aanboren. Ze hebben een speciale serie klassieke muziek voor jonge mensen: NEXT.’ Wat staat er op het programma? ‘Op 7 december speelt het orkest Lunapark in de Oosterpoort, maar ’s middags zijn ze al bij ons in het Atrium. Ze spelen werken van Glass en Reich, spannende minimal music. Op 1 december spelen twee conservatoriumstudenten onder de naam Brazilka Braziliaanse en Balkanmuziek in de Marie KamphuisBorg. Ik verwacht dat het Noord Nederlands Orkest volgend jaar in het Atrium komt optreden. Dat wordt een echte klapper! Ik hoop dat de samenwerking met het Prins Claus Conservatorium wat constructiever wordt. De studenten willen hier best spelen, maar de leiding vind het vaak wat te min. Dat is jammer. Uiteindelijk wil ik ook klassiek en hedendaags programmeren in het Cultuurcafé.’ Tekst en foto: Luuk Steemers [6] 2010 17 NOVEMBER WOENSDAG HANZEMAG 5

Versus Feuten? BNN slaat de plank mis met haar serie Feuten, zo berichtte de Landelijke Kamer van Verenigingen begin november. De ontgroening is weliswaar intensief, maar geen slagveld, volgens voorzitter Jeroen Thys. Elise Pieterse is niet overtuigd.

Jeroen Thys, praeses LKVV

Elise Peterse, tweedejaars Commerciële Economie

‘We wisten niet wat we konden verwachten. Zou het alle stereotypes bevestigen? We hadden ons op het ergste voorbereid. Meerdere malen hebben we contact gezocht met BNN, omdat we graag het script wilden lezen en de makers wilden adviseren. We werden van het kastje naar de muur gestuurd. Toen hebben we besloten om maar helemaal niet mee te werken. ‘Uiteindelijk viel het best mee. De sfeer van een studentenvereniging hebben ze goed getroffen. Het opkomen voor elkaar, het jasje-dasje. Maar er zitten ook veel dingen in waarvan ik denk: is dat nou nodig? Er wordt bijvoorbeeld een biggetje doodgestoken. Dat soort dingen gebeurt dus echt niet. ‘We besloten een persbericht de deur uit te doen, om duidelijk te maken dat het er in het echt heel anders aan toe gaat. Natuurlijk zullen de meeste mensen dat ook wel doorhebben, maar er heersen toch veel vooroordelen over introductieweken. ‘Dat heeft denk ik vooral te maken met het feit dat het omgeven is door mysterie. Je zou ervoor kunnen kiezen om de introductietijd openbaar te maken voor de media, maar dat werkt niet. De introductietijd heeft een drempel nodig, een spanningselement. Als de eerstejaars precies weten waar ze in terechtkomen, is alle spanning eraf. Daarnaast hebben de eerstejaars ook recht op privacy, ze moeten zich zonder gêne kunnen tonen. ‘Ik heb zelf ook een introductietijd gehad, bij het Utrechts Studenten Corps. Het was heel zwaar, maar ik zou het zo weer doen. Je hebt het gevoel dat je iets bereikt hebt en je bouwt een hele goede band op met je jaargenoten. Natuurlijk gebeurt er wel eens wat. Maar ook in de kroeg of op de voetbalclub wordt wel eens gevochten of geruzied, misschien zelfs wel vaker dan bij verenigingen.’ Chris Wind

‘Ik vind Feuten een hartstikke gaaf en interessant programma. Ik denk dat het een aardig beeld geeft van wat er in de studentenwereld gebeurt. Natuurlijk is het een beetje overdreven, dat is Gooische Vrouwen ook, maar beide programma’s zijn ook niet helemaal onrealistisch. ‘Het is toch algemeen bekend dat er af en toe ongewenste zaken gebeuren bij ontgroeningen. Die jongen die in brand werd gestoken, iemand die zichzelf dood dronk. Het gebeurt, waarom zou je dat ontkennen? Daarom vind ik het wat tegenstrijdig dat de LKVV aan de ene kant zegt dat de serie redelijk realistisch is, maar aan de andere kant is het enige concrete dat ze aanvoeren dat biggetje dat wordt doodgemaakt. Dat zou dan niet realistisch zijn. ‘Ik had lid willen worden van Albertus Magnus, maar door gebrek aan tijd is dat er niet van gekomen. Ik had die ontgroeningstijd er best wel voor over gehad. Omdat het er niet van is gekomen, blijf ik best wel nieuwsgierig naar de ontgroeningrituelen en de band die er tussen de studenten ontstaat. Ik vind trouwens dat studenten zelf hun grenzen moeten bewaken. Zo’n serie als Feuten helpt daarbij, vind ik. Het is ook een soort waarschuwing. Je ziet dat er dingen fout kunnen gaan. Je kunt dan besluiten om ervan af te zien, zeker als je denkt dat je jezelf geweld aandoet. Ik weet zeker dat de serie sommige studenten zal afschrikken om lid te worden. ‘Dat leer ik trouwens ook weer van de serie: hoe meer je opvalt, hoe beter het uiteindelijk voor je uitpakt. Ook mensen die hun grenzen bewaken en op een gegeven moment zeggen dat ze niet verder willen, worden door hun jaargenoten gewaardeerd.’ Luuk Steemers


Hulpverlening is blabla voor softies. Maar niet heus: hulpverlening is keihard werken, zo blijkt Bij de Les van Winette in ’t Veld.

bij de les

Intaken, doorvragen en reflecteren MWD-docent Winette in ’t Veld en vierdejaars Ariëla oordelen over Anke: ‘Je kreeg de inkoppertjes op een presenteerblaadje, maar je ging er niet op in. Durfde je niet of zag je het niet?’

Ze zitten aan een tafeltje, cliënt Heleen en werker Anke. Anke vraagt of Heleen, een 31-jarige groepsleidster, al eens eerder in aanraking is geweest met Maatschappelijk Werk. Nee, dit is de eerste keer. Heleen is nerveus, ze kijkt Anke nauwelijks aan. Hier zit iemand die iets wil vertellen wat ze niet vertellen wil. Het is spel, een bloedserieus spel. Heleen heet in werkelijkheid Henrieke Pruntel, een vierdejaars Maatschappelijk Werk & Dienstverlening aan de Hanzehogeschool. Anke is gewoon Anke en om haar gaat het op 3 november. Ze doet haar assessment in lokaal B 008 van de Marie KamphuisBorg. Zij moet uit dit eerste gesprek met de cliënt (de zogeheten intake) het probleem van de cliënt destilleren. Al snel achterhaalt Anke dat Heleen zich niet senang voelt op haar werk. ‘Drie maanden geleden ben ik overgeplaatst naar een ander team. Ik heb het gevoel dat de collega’s me niet zien staan. Ze maken grappen over me. Zo van dat ik m’n mond eens moet opentrekken. Daar word ik heel onzeker van.’ Anke wil weten of Heleen over die onzekerheidsgevoelens kan praten met col-

lega’s. Nee, niet echt. Met haar partner Bob dan? Nee, ook niet. Met haar vriendinnen? Nee, die wonen in Rotterdam, de stad die ze drie jaar geleden verliet om met Bob te gaan samenwonen. Voelt ze zich wel thuis in Groningen, haar nieuwe woonplaats? ‘Groningen is ook prima, op zich…’, zegt Heleen. Anke telt één bij één op. Dat is twee. ‘Begrijp ik het goed? De reden om Rotterdam te verlaten was een toekomst met Bob, maar dat valt je tegen?’ ‘Ach’, zegt Heleen, ‘soms irriteert hij me gewoon mateloos.’ Ze praat ineens een

‘Als ik z’n kop zie, heb ik zin om z’n strot dicht te knijpen’ stuk sneller, geagiteerd. ‘Hij komt z’n afspraken niet na. Ik had allerlei plannen en ik dacht dat hij die ook had. Maar het blijkt niet zo te zijn.’ ‘Over welke plannen heb je het nu?’ ‘Nou gewoon, voor de toekomst, dat een beetje, ja.’ Heleens adem stokt,

tranen lijken niet ver weg. ‘Uit wat voor gezin kom je?’ Heleen herpakt zich: ‘Ik heb heel aardige ouders. Het was altijd gezellig, veel broers en zussen, veel aanloop van vrienden.’ ‘En, Heleen-Henrieke’, zegt MWD-docent Winette in ’t Veld, als Anke B008 heeft verlaten, ‘hoe voelde het? Heb je je probleem op tafel gelegd?’ ‘Op zich stelde ze goede vragen. Ze bleef ook heel rustig, maar ze ging niet in op m’n hints. Ik dacht voortdurend: meid, benoem het nou.’ Winette en Ariëla Noordman, de vierdejaars die op een scoreformulier nauwgezet noteerde hoe Anke zich staande hield, delen die mening. Ariëla: ‘Ze gaf wel gevoelsreflecties, maar ze durfde niet goed door te vragen. Ze hield het breed, terwijl ze zo veel kansen kreeg om de diepte in te gaan.’ Martijn, werker nummer 2 op deze woensdagochtend, zoekt die diepte wél. ‘Mag ik u vragen, gaat het goed tussen u en Bob?’ ‘Soms irriteert hij me mateloos.’ ‘Wilt u vertellen waaraan u zich ergert?’

‘Ik dacht dat we samen aan een toekomst zouden werken. Ik heb alles achtergelaten, ik ben eraan toe, maar hij… Ik dacht dat hij er ook aan toe was. Nee, dus. Als ik ’s avonds thuiskom en ik zie z’n kop, dan heb ik gewoon zin om z’n strot dicht te knijpen.’ Martijn deinst terug en buigt zich dan voorover. ‘Ik zie dat het u raakt. U spreekt over een gezamenlijke toekomst. Mag ik u vragen: hoe ziet u die toekomst voor zich?’ ‘Nou, huisje, boompje, beestje, toch wel.’ ‘Horen bij die toekomst ook kinderen?’ ‘Dat is dat beestje, ja.’ Beter dan Anke, oordelen Winette, Ariëla en Henrieke. ‘In het begin was hij héél direct’, zegt Henrieke, ‘maar zo oprecht, heel geïnteresseerd en niet oordelend. Zo’n jongen vertel je alles.’ Maar het werkelijk grote probleem kreeg ook Martijn niet boven tafel. Henrieke: ‘Dat bewaar ik voor de hele, hele goeie. Ik speel deze rol deze week nog een keer of tien.’ Boudewijn Otten


Studenten nemen Ameland in

Ameland, in deze tijd van het jaar normaliter een oase van rust, werd van 4 tot 15 november bezet door zo’n vijftig internationale studenten, waaronder studenten van de Academie voor Popcultuur. Voor even werd het eiland omgetoverd tot een experimentele speeltuin voor het project IslandCQ (Island Creative Quarantine). De studenten uit Nederland, Finland, Hongarije en Letland werkten een week samen in negen intensieve workshops, waarna de resultaten werden gepresenteerd tijdens een tweedaagse expositie. IslandCQ onderzocht de snel veranderende wereld vanuit het perspectief van kunst, technologie, ecologie, mens en maatschappij. Het doel was om nieuwe definities en strategieën voor een duurzamere toekomst te formuleren. De studenten maakten gebruiken van alle mogelijke media om hun visie op het onderwerp te geven. Met een mix van ouderwetse en moderne middelen als sociale media, audio, video en interviews met eilandbewoners werd een beeld geschetst van een betere toekomst. 8 HANZEMAG WOENSDAG 17 NOVEMBER 2010 [6]

E-CLIC werkt internationaal samen aan breedbandinternet

‘De volgende stap is een app die bijhoudt wat je eet’ Visitekaartjes uitwisselen via je mobieltje, een mobiele site voor bezoekers van Serious Request, een verkeersgame. Het internationale samenwerkingproject E-CLIC leverde in twee jaar een paar mooie toepassingen en interessante ideeën op voor breedbandinternet. Zo’n vijftig studenten en docenten van de Hanzehogeschool namen tot nu toe aan het project deel. De bezoekers aan het Glazen Huis in Groningen afgelopen december werden op hun mobieltje wegwijs gemaakt. Ze konden op een stadsplattegrond zien waar ze moesten zijn en welke evenementen op het programma stonden. Bovendien werd bijgehouden wie hoeveel doneerde voor het goede doel, malariaonderzoek. Die applicatie was ontwikkeld in de minor Draadloos Groningen. ‘Het was een leuke toepassing die veel media-aandacht heeft gekregen’, zegt vierdejaars Technische Informatica Joris Berkepas, één van de ontwikkelaars van de applicatie. Het Europese project E-CLIC droeg financieel bij aan de ontwikkeling van de software. ‘Deze toepassing blijft beschikbaar voor de partners van E-CLIC. In de andere steden kunnen ze de applicatie verder ontwikkelen en geschikt maken voor andere evenementen.’ E-CLIC voorziet ook in uitwisselingsprogramma’s. ‘Vorig jaar is een docent van het instituut voor ICT naar de universiteit van Karlstad in Zweden geweest’, vertelt docent Piet Fransen. ‘Daar zijn ze heel goed in testen van applicaties, en daar kunnen we veel

van opsteken. Een andere docent ging naar Karlstad om te bekijken wat voor gezamenlijke projecten we samen kunnen doen. En er is ook een docent uit Karlstad hier geweest, die gaf een aantal colleges over softwareontwikkeling. Weer een andere docent overlegde met een Belgische collega over een verkeersgame om kinderen verkeersregels te leren en het verkeersinzicht te bevorderen.’ Daarnaast is er veel studentenuitwisseling. Zo ging vierdejaars Technische Informatica René Vos samen met studenten van de Rijksuniversiteit vorig jaar naar CEBIT in Hannover, de grootste ICT-beurs van Europa. ‘De studenten van de andere E-CLIC-instellingen waren er ook. We kregen de opdracht om ons te laten inspireren door de innovatieve producten die we daar zagen in multidisciplinaire en internationale teams. Journalistiekstudenten uit Hannover legden het ‘making of- proces’ met camera’s vast.’ De groep van René zag op de beurs draadloze apparaten die op afstand een code op een beursstand konden lezen. Via die code werd via internet

toegang verkregen tot bedrijfsgegevens. René: ‘We vonden dat nogal omslachtig omdat je er een apart apparaatje voor nodig hebt. Het zou ook met een mobieltje moeten kunnen. Wij dachten toen gelijk aan een andere toepassing: het uitwisselen van persoonlijke en bedrijfsgegevens via een platformonafhankelijke app, een soort e-visitekaartjes, dus. Het idee is op papier uitgewerkt en de E-CLIC partners kunnen er nu verder mee.’ Zo zijn er veel meer projecten, zegt Theo Miljoen, projectleider van het Workpackage Services van E-CLIC. ‘Een jaar geleden is er bijvoorbeeld een groep ICT-studenten naar het Noorse Stavanger geweest om deel te nemen aan een ondernemerschapweek met allerlei gastsprekers en bedrijfsbezoeken .’ ‘Het gaat trouwens niet alleen om studenten van het instituut voor ICT. In een aantal minors waarbij E-CLIC is betrokken zitten ook studenten Bedrijfskunde, Bouwkunde, Marketing en Verpleegkunde. Bij de Minor Ondernemerschap voor Technici zijn ze onder meer bezig met de ontwikkeling van een portal waarop je offertes kunt

aanvragen bij autoschadeherstelbedrijven. En in een andere minor ontwikkelt een groep studenten een streepjescodelezer voor mobiele telefoons waarmee je in de supermarkt meteen kunt zien wat er in een product zit. Heel handig voor mensen met een allergie. De volgende stap wordt dat een app via de streepjescodes van de producten die je consumeert voor jou bijhoudt wat je nog moet eten om voldoende vitamines binnen te krijgen en hoeveel calorieën je nog mag hebben.’ Miljoen: ‘In het voorjaar organiseert het instituut voor ICT, samen met de Groninger E-CLIC partners, een conferentie over breedbandservices voor alle partnerinstellingen van E-CLIC. Er zullen dan presentaties zijn en studenten zullen werken aan de ontwikkeling van nieuwe applicaties. Volgend jaar loopt het project af. Maar de netwerken en de contacten zijn er nu. We hopen dat alle samenwerkings- en uitwisselingsprojecten gewoon doorlopen na het einde van E-CLIC. Ik heb daar alle vertrouwen in.’ Luuk Steemers

E-CLIC Instellingen in acht steden, waaronder Groningen, in de zes landen rond de Noordzee kregen in 2008 3,2 miljoen euro aan Europese subsidie voor het samenwerkingsproject op breedband-internetgebied E-CLIC. (Startende) ondernemers, studenten en docenten uit de deelnemende steden ontmoeten elkaar, doen mee aan uitwisselingsprogramma’s en werken samen in projecten. Doel is het bevorderen van innovatie en het stimuleren van de economie in het Noordzeegebied. In Nederland zijn Groningen Internet Exchange, de Rijksuniversiteit en de Hanzehogeschool bij E-CLIC betrokken. Het project loopt tot september 2011. Ontwikkelingscyclus schermontwerp voor Serious Request. Het derde ontwerp is in productie genomen.


Artist impression en maquette van de nieuwe studentenflat aan het Reitdiep Illustraties zijn beschikbaar gesteld door Strukton Bouw en Inbo Architecten.

Gemeente wil 5530 nieuwe wooneenheden voor studenten voor 2014

Veel ambitie, weinig daadkracht Jarenlang kwamen gemeente en corporaties nauwelijks met initiatieven voor studentenwoningen. Nu de studentenoverlast in wijken toeneemt, is er ineens volop ambitie om aan de slag te gaan. Alleen de daadkracht laat nog wel wat te wensen over. Maar liefst 5530 nieuwe tijdelijke en permanente wooneenheden voor jongeren wil Wethouder Ruimte & Wonen Frank de Vries voor 2014 in zijn stad hebben staan. Een mooi streven, vindt VVD-raadslid Sabine Koningsbrugge, ‘maar eigenlijk hadden die eenheden er gisteren al moeten staan.’ Groningen heeft de afgelopen jaren duidelijk steken laten vallen, vindt Koningsbrugge. ‘Momenteel is het blijkbaar rendabel om een twee-ondereenkapwoning in Beijum om te bouwen tot studentenhuis. Dat moet eigenlijk niet kunnen. Vaak heb je in buitenwijken te maken met systeembouw, dat is hartstikke gehorig. Dan is het logisch dat er wrijving ontstaat. Doordat studenten een ander levensritme hebben, kan zelfs ’s nachts een trap open aflopen al leiden tot overlast.’ Containers Snelle oplossingen om de druk van de particuliere markt te halen zijn dus geboden. De snelste oplossing is het neerzetten van tijdelijke woonruimte, meestal in de vorm van containers zoals die nu al aan het Damsterdiep te vinden zijn. Koningsbrugge pleit er voor om dit soort containers ook op het terrein van de voormalige Suikerunie-fabriek neer te zetten. Wethouder De Vries vindt dit een interessante optie, maar meer voor de langere termijn. Hij is bang dat de corporaties en ontwikkelaars die de de 5300 wooneenheden hebben gepland, hier niet erg blij mee zijn. Koningsbrugge snapt er niets van. ‘Het probleem is nu juist dat het nog best lang gaat duren voordat de geplande eenheden er staan. Daarom is het goed om voor het komende jaar al voor tijdelijke woonruimte te zorgen.

Die containers kun je toch na een paar jaar weer weghalen? Dan loop je de corporaties ook niet voor de voeten.’ Sowieso vindt Koningsbrugge dat de gemeente meer open moet staan voor initiatieven. ‘Als ik de wethouder hoor spreken, denk ik vaak: het zijn mooie woorden, maar jouw dienst moet wel eens doorpakken.’ Leegstand Van GroenLinks-raadslid Lizette van der Vegt mag er vooral op het gebied van leegstaande kantoorpanden wel wat meer worden doorgepakt. ‘Gronin-

‘Het zijn mooie woorden, maar jouw dienst moet wel eens doorpakken.’ gen telt zo’n 120.000 vierkante meter leegstaande kantoorruimte, ruim tien procent van het gehele aanbod. Daar liggen zeker mogelijkheden.’ Van der Vegt heeft echter ook ervaren dat er tussen ambitie en realisatie nog wel wat te verbeteren valt bij de gemeente. ‘Er wordt inderdaad niet altijd goed met initiatieven van eigenaren omgesprongen. Zo kwam de eigenaar van enkele leegstaande kantoren boven winkelcentrum Paddepoel met het idee om ze om te bouwen tot 24 studentenkamers. Hij had een prima plan en de plek was erg geschikt. Toch keurde de gemeente het plan af. Er was te weinig parkeerruimte en de vereniging van eigenaren van het winkelcentrum

zat nog niet op één lijn. Daar had de gemeente toch best een wat actievere rol kunnen spelen om het toch te laten slagen, vind ik. Niet alleen laat je nu de kans op woonruimte voor 24 jongeren schieten, je blijft ook zitten met leegstaande kantoren die het winkelcentrum vooral 's avonds een desolate indruk geven.’ Koningsbrugge beaamt dat de gemeente soms best wat actiever mag gaan opereren. ‘Er zijn genoeg ondernemers met interessante plannen, maar vaak moeten ze meer dan een jaar wachten op een vergunning. Dan hoeft het vaak niet meer voor ze.’ Kraakverbod GroenLinks zit het nog steeds een beetje dwars dat het nieuwe kabinet het kraken heeft verboden. ‘Kraken was toch een goede stok achter de deur’, zegt Van der Vegt. Koningsbrugge, zelf lid van de partij die het initiatief nam tot de anti-kraakwet, vindt het uiteraard terecht dat er een einde is gekomen aan het kraken. ‘We hebben eerder dit jaar een motie ingediend. Het kwam erop neer dat we een discussie wilden met alle partijen om te kijken wat er nu zou moeten gebeuren. Dat wilde GroenLinks niet. Zij wilden liever zien dat het kraakverbod in Groningen niet werd gehandhaafd.’ In oktober kwam GroenLinks met een discussiestuk over de aanpak van leegstand in kantoorgebouwen, nadat het de gemeente in de zomer al verzocht om terughoudend om te gaan met het kraakverbod. Die terughoudendheid komt ook in het discussiestuk naar voren, maar er komen nu ook andere oplossingen aan bod. Zoals de behoefte aan een betere leegstandsverordening,

want die is in zijn huidige vorm maar nauwelijks bruikbaar volgens Van der Vegt. ‘De verordening is vooral erg bureaucratisch. Want wie gaat er nu toezicht houden op de eigenaren? Leg je de verantwoordelijkheid bij de gemeente, dan heeft die een flink ambtenarenapparaat nodig om de boel goed in de gaten te houden. ‘De anti-kraakwet biedt geen oplossing voor het probleem van leegstand. De enige sanctie die nu kan worden opgelegd aan een onwillige pandeigenaar is een boete van 7500 euro. Dat zal de meeste eigenaren echt niet afschrikken. Een ongeschreven regel is dat een kantoorpand dat drie jaar leegstaat, waarschijnlijk nooit meer gebruikt wordt. Zo ver moet je het niet laten komen. Wij willen eigenlijk dat een pand niet langer dan een jaar leegstaat. Daarna moet er actief worden gekeken naar een nieuwe bestemming.’ Studentenflat Wethouder Frank de Vries lijkt zijn hoop voorlopig vooral te richten op de plannen van de corporaties. Een goed voorbeeld daarvan is de nieuwe studentenflat die zal verrijzen naast het Reitdiep, vlak naast de Zernike campus. Deze flat zal plek bieden aan vierhonderd studenten. Zowel HG-collegevoorzitter Henk Pijlman als universiteitsbestuurder Koos Duppen juichten de ontwikkeling van dit gebouw toe. Duppen benadrukt echter wel dat er goed moeten worden gekeken naar de vele kantoorpanden die momenteel leegstaan. Ook hij vindt namelijk dat die best gebruikt kunnen worden als studentenwoningen. Chris Wind


Een toekomstschets van Stad van het Noorden

Zes studenten Vastgoed & Makelaardij werkten mee aan het Vastgoedrapport Regio Groningen-Assen. Een dik rapport waarin de lezer met enige fantasie een kijkje in de toekomst kan nemen. Groningen groeit. Misschien dit jaar al passeert het aantal inwoners van de gemeente de 190- duizend. Over een jaar of vijf, zes ligt de tweehonderdduizend in het verschiet. Ook Assen is een groeigemeente. De twee steden blijven groeien tot, zo verwacht men, 2035. De regio Groningen-Assen, waar op 1 januari 2010 op de kop af 456.444 mensen woonden, groeit harder dan het gemiddelde van Nederland. Het zijn

cijfers waar Wouter van de Geest niet van opkijkt. Natuurlijk niet, ze komen rechtstreeks uit het rapport waaraan de 22-jarige tweedejaars Vastgoed & Makelaardij (V&M) van de Hanzehogeschool (HG) een half jaar aan meewerkte: het Vastgoedrapport van de stichting Vastgoedrapportage Regio GroningenAssen. ‘Het rapport verschijnt ieder jaar, dit jaar voor de zesde keer. De opzet was duidelijk. Wij moesten de gegevens

actualiseren. Ik dacht: dat valt wel mee. Maar het bleek ontzettend lastig om data boven water te krijgen. Je denkt dat je op internet zo’n beetje alles kunt vinden, maar hoe goed je ook zoekt, dit soort gegevens staan er gewoonweg niet op.’ Zes hbo-studenten en één prof Wouter is één van de zes studenten van de projectgroep die het Vastgoed-

rapport opstelde. Een primeur voor V&M. De vijf eerste rapporten werden opgesteld door studenten van Ed Nozeman, sinds september 2008 emeritus hoogleraar Economische Geografie aan de Rijksuniversiteit Groningen. ‘Tja’, zegt opdrachtgever George Groote, voorzitter van de stichting Vastgoedrapportage, ‘Ed had een heel team om zich heen, maar achteraf blijkt dat hij toch heel veel werk zelf verrichtte.’ Dat wist

Foto: Koos Boertjens Het ZernikeComplex vanuit de lucht gezien, met zicht op de Marie KamphuisBorg (rechtsboven) het Willem-Alexander Sportcentrum (middenboven) en de Van DoorenVeste (linksboven)


Artist Impression: TT-world Worden Groningen en Assen ooit één? Een zogeheten artist impression van het gebied rond het TT-circuit in Assen.

Groote niet toen hij V&M inschakelde, maar iets anders wist hij wel. ‘Van alle V&M-opleidingen in Nederland is die van de Hanzehogeschool de beste. Bij sollicitaties heb je als HG-student een streep voor.’ De stad verandert. Uit het Vastgoedrapport zijn de contouren van toekomst af te leiden. De voorraad (zoals dat in vastgoedjargon heet) appartementen zal stijgen. Wouter: ‘Steeds meer ouderen kiezen voor een flatwoning in de stad. Zonder tuin, en gemakkelijk. Dicht bij voorzieningen en, ook belangrijk, dicht bij elkaar. Dat is een duidelijke trend.’ De regio Groningen-Assen lijkt een beetje op de ontwikkeling vooruit te lopen. In 2010 staan veel pasgebouwde appartementen leeg. George Groote is ervan overtuigd dat die leegstand de komende jaren verdwijnt. ‘Mensen willen graag onder gelijken wonen. Studenten bij studenten, jongeren bij jongeren en ouderen bij ouderen. Je kiest in feite niet alleen je huis, maar ook je buren. Zo’n flat kun je zien als een community, gelijkgestemden die elkaar helpen.’ Aanklungelen met de Ebbinge Assen en Groningen helpen elkaar ook. De steden stemmen bouwplannen op elkaar af. Groote: ‘We zijn een

voorbeeldregio. Er is geen ander stadsgebied in Nederland dat afspraken heeft over grondprijzen. Groningen-Assen wel: bedrijfsgrond kost hier minimaal 120 euro per vierkante meter.’ Waar mensen wonen, wordt gewinkeld. Wouter: ‘Het is heel interessant om te analyseren hoe zich dat ontwikkelt. Waarom gaat het slecht met de Nieuwe Ebbingestraat? En waarom is de Brugstraat wel in trek? Dat komt door wat we bronpunten noemen. Media Markt aan de Westerhaven trekt bijvoorbeeld veel bezoekers. Die parkeren hun auto’s in de ondergrondse garage. Vanaf daar wandelen de mensen naar het centrum. De winkels op die route profiteren van de passantenstromen vanaf de bronpunten. De Ebbingestraat heeft zo’n bronpunt niet.’ Vroeger wel. Groote: ‘Heel lang was er een busstation op de Bedumerweg. Nu is er alleen nog de toevoer van het Noorderstation. Nee, wat voor winkel je de komende jaren ook in de Nieuwe Ebbinge neerzet, het zal niet leiden tot passantenstromen van enige omvang. Als je het mij vraagt kun je beter een winkel beginnen op de route vanaf de IKEA naar de Grote Markt.’ Daarvoor moet die route wel aantrekkelijk worden gemaakt. Wouter: ‘In Assen moeten ze aan de gang met de wandelroutes tussen het centrum en de bronpunten. Als de wandeling niet aangenaam is, doen mensen het niet. Als ze

over een parkeerplaats moeten lopen, bijvoorbeeld, of een drukke straat.’ Veel vingers in de pap Wie aan een stad wil bouwen, moet dit soort zaken goed in ogenschouw nemen. Bij uitstek een taak voor de overheden, die volgens Groote voorbeeldig samenwerken. ‘Daarom spelen ze een goede rol’, meent Groote, ‘maar de markt bepaalt.’ Dat komt ook omdat daar het geld vandaan moet komen. Wouter: ‘Als je alleen al ziet om hoevéél partijen het gaat: makelaars, beleggers, projectontwikkelaars, financiers, verzekeraars, het kadaster, woningcorporaties en ga zo maar door. Allemaal hebben ze een vinger in de pap, en allemaal hebben ze belangen.’ Dat laatste maakte het voor de projectgroep zo lastig om gegevens voor hun onderzoek boven water te krijgen. ‘Als je als gewoon studentje gaat bellen, krijg je sowieso niks te horen. Je hebt mensen nodig die als breekijzer fungeren, je in contact brengen met de juiste man. Iemand als meneer Groote bijvoorbeeld.’ Meneer Groote moet ervan zuchten. ‘Het was een hele hijs deze keer. We hebben dingen veranderd. Het Vastgoedrapport is dunner geworden, maar tegelijkertijd hebben we geprobeerd een kijkje in de toekomst te nemen. Dat is best lastig,

want je weet nooit zeker welke kant het opgaat. Ik kan wel een zesbaanssnelweg tussen Groningen en Assen voorspellen, maar dat komt ook omdat ik vind dat die er moet komen.’ Het Vastgoedrapport nodigt uit tot fantaseren. Zullen Assen en Groningen ooit één stad worden? Nee, dat zal zo snel niet gebeuren. Een betere en snellere verbinding tussen de steden zit er wel in. ‘Een supertram is aantrekkelijk’, vindt Groote, ‘of nog leuker: een lightrail zoals je in Duitsland wel ziet. Als je iets bijzonders doet trekt dat ook weer bezoekers aan.’ Boudewijn Otten

Wie is wie in het Vastgoedproject? Aan het Vastgoedrapport werkten zes studenten van de opleiding Vastgoed & Makelaardij mee. JanJaap Boersma, Sonny Gnocchi, Timo Asses, Bas Rugenbrink, Daniël Zwiers en Wouter van de Geest verrichtten het monnikenwerk. HG-docente Wilma Wolf en de leden van het bestuur van de stichting Vastgoedreportage zorgden voor de begeleiding. Het rapport is te downloaden van www.vastgoedrapport.nl.


Docent ontwikkelt programma voor SOVON Vogelonderzoek

‘De meeste vogelaars houden niet van programmeren’ Michiel Noback stapte in het gat tussen biologie en informatica. De docent Bioinformatica maakte in zijn vrije tijd voor SOVON Vogelonderzoek Nederland een programma waarmee vogeltellers zich een hoop tijd en moeite kunnen besparen. van rekening eerst maar eens bewijzen. In twee latere projectrondes is het programma verder ontwikkeld. In de tussentijd heb ik het hele algoritme herschreven, zodat het programma sneller grote datasets kan verwerken.’

Voor het maken van beleid op het gebied van vogelbescherming is het essentieel dat je weet welke vogelsoorten precies bedreigd zijn en welke niet. De Samenwerkende Organisaties Vogelonderzoek Nederland (SOVON) houden een rode lijst bij die tot stand komt na ingewikkelde analyses van vogelwaarnemingen. Life Sciences & Technology-docent Michiel Noback (41) is al sinds zijn jeugd een hartstochtelijk vogelaar. Hij weet hoe ingewikkeld die analyses zijn. Jarenlang telde hij vogels in een gebied van zo’n 75 hectare bij de Eemshaven. ‘Van eind maart tot half juni stond ik er zowat iedere week een half uur voor zonsopkomst. Dan maakte ik mijn ronde en tekende op een kaart de vogelwaarnemingen in. Om écht betrouwbare cijfers te krijgen over het aantal vogels per gebied, analyseerde ik vervolgens de precieze territoria van iedere waargenomen vogelsoort.’ In de tabellen van SOVON staan de criteria hiervoor vermeld. ‘Bij de roodborst bijvoorbeeld is er pas

sprake van een geldig territorium als er minstens één waarneming was tussen 1 mei en 30 juni. En de onderlinge afstanden van alle waarnemingen in één territorium mogen maximaal tweehonderd meter uit elkaar liggen. Bovendien moet het bij die waarnemingen gaan om zingen, baltsen of voedsel verslepen, anders telt het ook niet mee. Zo heeft iedere soort zijn eigen regels. Veel werk dus, en ook lastig. Je kunt behoorlijk de mist ingaan, vooral als je niet zo ervaren bent. De foutgevoeligheid is hoog.’

mei heb ik het diploma Sun Certified Java Programmer gehaald.’ Het was dus niet zo vreemd dat Noback op het idee kwam een programma te maken om de vogelaars het lastige analyseerwerk uit handen te nemen en de betrouwbaarheid van de territoriumanalyses van broedvogelinventarisaties te vergroten. ‘Zo’n programma was er nog niet. De meeste vogelaars houden niet van programmeren. En informatici hebben meestal niet zoveel op met biologie.’

Noback promoveerde in 1999 aan de Rijksuniversiteit in de moleculaire genetica. Na een post-doc onderzoeksbaan van anderhalf jaar kwam hij naar de Hanzehogeschool om de opleiding Bio-informatica van Het Instituut voor Life Science & Technology op poten te zetten. ‘Ik kon echt geen letter programmeren. Maar toen ik me erin ging verdiepen, greep het me meteen. De ontdekking van mijn leven. Afgelopen

Op de HG richt de opleiding Bioinformatica zich uitsluitend op het moleculair niveau, op DNA. Noback: ‘Broedvogelinventarisatie is een heel ander terrein en daardoor kon ik op eigen titel met mijn bedrijfje Cellingo aan het project werken.’ In april 2008 zocht hij contact met SOVON. ‘Ze waren meteen geïnteresseerd, waarschijnlijk ook omdat mijn offerte bescheiden was. Het programma moest zich per slot


Alle regels voor alle ongeveer 225 broedvogelsoorten in Nederland zijn in het programma verwerkt. De waarnemers hoeven alleen nog maar de gegevens in te voeren op de site van SOVON. Vervolgens doet Nobacks programma onzichtbaar zijn werk en genereert de website topografische kaartjes waarop de territoria staan uitgestippeld. Op 27 november wordt de toepassing op de landelijke SOVON-dag gepresenteerd. Het programma blijft wel intellectueel eigendom van Noback voor het geval buitenlandse zusters van SOVON het programma willen aanschaffen. ‘Maar rijk zal ik er niet van worden. Ik heb er jarenlang een dag per week en talloze avonden ingestoken. Als ik alle uren optel die het me heeft gekost, hou ik er weinig aan over. Maar och, ik ben nu eenmaal geen commerciële jongen. Het plezier staat voorop. Het is echt mijn troetelkindje.’ Overigens bestaat het gebied waar Noback zijn vogelwaarnemingen verrichtte niet meer. Daar bouwt Nuon grote energiecentrales. ‘Jammer! Zo’n mooie plek vind ik niet meer zo dicht bij huis.’ Het programmeren voor zijn eigen bedrijf zal de komende periode ook wat minder aandacht krijgen. ‘Geen probleem. Ik richt me nu op leuke projecten op school. Ik heb hier een halve baan als onderzoeker en onlangs kreeg ik een taakuitbreiding voor het ontwikkelen van externe cursussen. Naast het lesgeven wil ik me meer richten op onderzoek. Daar word je weer een betere docent van.’ Tekst en foto: Luuk Steemers

KASPER

Rob Wijnberg op symposium GSp

‘Durf te dromen, prima…

maar doe het dan ook!’ Op het symposium Durf te dromen van het Studentenplatform voor Levensbeschouwing GSp plaatst Rob Wijnberg idealen in een filosofische context. We moeten naar een nieuw idealisme, vindt de hoofdredacteur van NRC Next. ‘Gisteren schreef ik mijn hoofdredactioneel dat kernenergie oliedom is, omdat je met het kernafval opgescheept zit. En vandaag schrijft mijn columniste Rosanne Hertzberger dat kernenergie schoon en goedkoop is, het enige redelijke alternatief voor olie.’ Ruim honderd deelnemers, waarvan het overgrote deel studenten, luisteren in de aula van het Academiegebouw van de Rijksuniversiteit Groningen naar

Foto: Pepijn van den Broeke

filosoof Rob Wijnberg (28), sinds afgelopen zomer hoofdredacteur van NRC Next. ‘Rosanne vindt dat ik een idealist ben, een dromer, een keuterboertjesromanticus. Filosofisch klopt dat niet. In de geschiedenis was idealisme juist wel realiteitszin. Plato maakte het onderscheid tussen schijn en werkelijkheid. De schijn is de realiteit om ons heen, bijvoorbeeld een lelijke, versleten tafel. Die zag hij als een afgeleide van de

echte objectieve werkelijkheid die voor iedereen geldt: de zuivere essentie van het begrip tafel.’ Die objectieve realiteit wees op het bestaan van een zuivere, betere wereld. ‘Hedendaagse filosofen als Richard Rorty zeggen dat de filosofie in de tijd van Plato troost bood. De levensomstandigheden waren zo slecht dat een geloof in een zuivere, betere wereld hoop gaf. Niemand geloofde echt dat je de wereld kon verbeteren.’ Pas in de achttiende eeuw veranderde dat. ‘De Verlichting, de Industriële Revolutie en de wetenschap zorgden voor betere levensomstandigheden. Het idee ontstond dat je de wereld echt kunt verbeteren, het geloof in een betere wereld werd ineens realistisch.’ De wereldoorlogen zaaiden weer twijfel. Wijnberg: ‘Idealen kwamen in een kwaad daglicht te staan. Ze werden gezien als een middel om anderen je wil op te leggen. De postmodernisten, realisten en pragmatisten die nu in Nederland de overhand hebben, beschuldigen idealisten van dagdromerij of gevaarlijke machtswellust. Ze hebben de neiging overal aan te twijfelen en altijd sceptisch te zijn.’ De absolute waarheid bestaat niet meer. Wijnberg: ‘Als je soja eet omdat je je zorgen maakt over dierenwelzijn, zijn er weer mensen die zeggen dat de sojateelt slecht is voor het tropisch regenwoud. We moeten een drempel over om weer idealist te zijn. Daar is moed voor nodig. Maar het voordeel van de afwezigheid van een absolute waarheid is dat er ook geen hogere macht is die je straft. Je kunt dus leven volgens je eigen meetlat, handelen naar je beste bedoelingen. Dus, durf te dromen is een goede oproep. Maar dromen heeft alleen zin als je bereid bent te handelen naar die dromen.’ Luuk Steemers

Willekeurige dag, prachtig tijdstip en een kantine van een niet te noemen werkgever. Uit de speakers klinkt het nummer Hope there’s someone van Antony and the Johnsons. Met in de tekst, ik citeer: Oh, I’m scared of the middle place/ between light and nowhere. Waarmee hij de periode na het overlijden probeert aan te duiden. Als ik dit zo vrij mag vertalen. Ik ben nou niet de eerste om mee te doen aan de O-o-pro-er-is-leven-na-dedood-show. Maar als je dan toch even een welkome pauze hebt van het uitzendbaantje waarin je uiteraard werk verricht dat deze wereld draaiende houdt… En als een onderwerp als dit zomaar wordt aangedragen via de kantine-radio, dan denk je natuurlijk: let’s run with it. Wanneer je de literatuur erop naslaat, of in mijn geval googlet, kom je voornamelijk persoonlijke verhalen tegen van mensen die ervaringen hebben met voorgaande levens. Dit in de vorm van déjà vu’s, hypnose, spontane herinneringen en iets alledaags als dromen. Wat vooral opvalt is dat de tijdslijn in veel van de verhalen sterk uiteen loopt. Nou wil ik best open staan voor een vorig leven, zeker als dat automatisch zou betekenen dat je een volgend leven zou krijgen. Maar hoe wordt er bepaald hoe lang je na je overlijden moet wachten voordat je in een volgend leven mag stappen? Graag zou ik willen weten hoe ik de tijd die een individu in deze wachtkamer moet doorbrengen, voor mijzelf tot een minimum kan beperken. Zijn er bijvoorbeeld tips voor de levensstijl in je huidige bestaan? Is er een wachtkamerblad waarop mij kan abonneren? In ieder geval moet er onbeperkte toegang zijn tot twitter en facebook. Iets waar iedereen zich uiteraard dag en nacht zoet mee mag houden. p1: chillen @ wachtkamer. p2: Vind ik leuk, vind ik leuk. Mijn advies is: breng een pakje kaarten mee voor in het geval dat. Iedereen vermaakt zich toch optimaal tijden het spelen van een potje patience in al zijn puurheid. Kasper van Eerden


cultuur

STRIP

Geert

Due Date

Por Dios

★★

★★★

★★

Bij een schemerlamp, kaarslicht misschien, of met een zonnebril, zo kun je de Geert het best lezen. De eenmalige Geert is een glossy, en glanzen dat doet hij, hinderlijk. Geert is een geintje. Sinds Linda de Mol een blad (met veel foto’s, witregels en grote letters) naar zichzelf noemde, is er bijna geen bekende Nederlander meer die haar niet navolgde. Zo niet Geert Wilders, die heeft niks met de Geert te maken, hoewel alle 116 pagina’s aan de Grote Gedoger zijn gewijd. Bekende kost voor de gemiddelde krantenlezer of linkse-hobbyist. Geert is dol op Israël, Geert heeft Indisch bloed, Geert is een goed redenaar, een geboren leider, en ga zo nog maar even door. Weinig nieuws of het moet zijn dat Wilders van worstenbroodjes met Gewürtzketchup houdt (als dat al waar is). Fraai is de fotoreportage over moslima Amal Tazi die toont hoe mooi kopvodden kunnen zijn. Recht voor z’n raap toont zich strafpleiter Theo Hiddema, die pro-Geert is vanuit een anti-grachtengordelsentiment. Twee hoogtepunten uit een verder wat magere Geert. Eigenlijk ideaal voor een typische Wildersplek: de kapper. BO

Peter (Robert Downey Jr.) wil van Atlanta naar Los Angeles vliegen om bij de geboorte van zijn eerste kind te zijn dat met een keizersnede ter wereld zal komen. Op het vliegveld loopt hij wannabe actor Ethan (Zach Galifianakis) tegen het lijf. Ethan heeft op vrijdag een afspraak met Hollywoodagenten. Zijn uitlatingen leiden ertoe dat de beveiliging de twee uit het vliegtuig zet en op de no fly list plaatst. Peter wil alternatief vervoer regelen, maar da’s lastig zonder portemonnee. Dit is het startsein voor een bumpy road trip. De maffe roadmovie Due Date begint vrij aardig. Leuke, doch enigszins clichématige, dialogen en ongemakkelijke mensen (altijd lachen). De snelheid waarmee dingen plaatsvinden, houdt het entertainmentgehalte op de been. In het midden van de film zakt het allemaal wat in, en krijg je het gevoel dat je het allemaal wel gezien hebt. Gelukkig maakt de achtervolgingsscène dat je het klassieke Hollywoodeinde voor lief neemt. Al met al een vermakelijke film waar voor de verandering meer grapjes in zitten dan in de trailer te zien zijn.

Na het tot leven wekken van het stripblad Eppo komt uitgeverij Van Bavel nu met een ander stripblad, Por Dios, dat uitsluitend al eerder gepubliceerde verhalen bevat. In iedere aflevering staat een compleet verhaal van gewaardeerde strips als Storm, Franka, Lucky Luke, Agent 327 en Blueberry. In het eerste complete verhaal, De Robots van Danderzei van Martin Lodewijk en Don Lawrence, worden astronaut Storm en zijn boezemvriendin Roodhaar als slaven verkocht aan robots die mensen houden als huisdieren of vechthonden. Door zichzelf te digitaliseren en zo binnen te dringen in het mainframe dat de robots bestuurt, weet Storm de slavernij stop te zetten. Een beetje gezocht, maar de tekeningen van Lawrence en Lodewijk zijn een lust voor het oog. Ze bevatten zoveel detail dat het echt zonde is dat de Por Dios in het petieterige A4-formaat uitkomt. Over de meeste andere strips is weinig te vertellen, pure bladvulling. Vooral humorstrips als Stamgasten en Familie Fortuin zijn van een slaapverwekkende zouteloosheid. Weg ermee! Breng alleen de volledige verhalen en maak het formaat groter! LS

JZ

a

FILM

a

BLAD

CLUB FOR THE INTERNATIONAL POP UNDERGROUND OOSTERSTRAAT 44 WWW.VERA-GRONINGEN.NL

EEN SELECTIE UIT HET PROGRAMMA

19 11 20 11 26 11 27 11

%/$&.5(%(/02725&<&/(&/8%

VILLAGERS ''00<<<< $&&$',$16 JONGE HARTEN:

YOUNG GANGSTERS “ WANNA FIGHT AGIAN”

01 12 0266 05 12 HOLY FUCK 08 12 LUCKY FONZ III

VERWACHT

DE STAAT, OZARK HENRY, LA PEGATINA, EUROSONIC ...(19((/0((555

ELKE ZATERDAG SWINGAVOND )5(($/7(51$7,9('$1&(1,*+7

&21&(576029,(6'$1&(1,*+76


loco

Maria Jintes (19) en Lydia Jansen (19) tweedejaars Docent Beeldende Kunst en Vormgeving zijn lid van zwaardkunstvereniging De Orde der Noorderwind. Maria: ‘Vrouwen moesten in de Middeleeuwen voor zichzelf opkomen als de mannen op oorlogspad waren. Noorderwind wil de dertiende eeuw doen herleven. Toen was vechten nog vechten: geen ingeblikte ridders in plaatharnassen. Alles wat we doen en de kleding die we maken wordt in de vereniging gecontroleerd op authenticiteit.’ Lydia: ‘De kleding was vaak heel sexy. Wat Maria aan heeft, stond bekend als de Gates of Hell. Je ziet heel veel ondergoed en de vrouwelijke lijnen worden benadrukt. Zelf ben ik crew bij de vereniging, maar Maria heeft al een cursus gedaan en zit bij de milice, de soldaten. Noorderwind komt regelmatig bij elkaar voor openbare trainingen bij het Muiderslot. Misschien geven we aanstaande zomer een ridderspektakel in het Stadspark. Op 11 en 12 december treden we op tijdens de midwinter fair van openluchtmuseum Archeon in Alphen aan den Rijn.’ www.noorderwind.org. [1][4] 2010 2010 1 13 september oktober WOENSDAG Tekst enHANZEMAG foto: Luuk Steemers 21 17

In & UIT IN&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en medewerkers hier gratis hun advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave van woensdag 8 december kun je mailen naar [email protected]. De deadline is woensdag 8 december

Jonge Harten Festival 2010 20-27 november - Dertiende editie van het Jonge Harten Festival. Heel veel voorstellingen van talentvolle jonge theatermakers uit binnen- en buitenland. Met o.a Mik van Goor, Sarah Jonker, Thomas Dudkiewicz, Benjamin Moen, Judith de Joode, Peter Vandenmeulebroecke, POK, dansgezelschap Nightmare Before Valentijn, fABULEUS, Artemis, Le Grand Cru, Erik Kaiel, Compagnie EA EO, Flhip Flhop. Café Images in de Poelestraat fungeert na iedere voorstelling als festivalcentrum met talkshows en livemuziek. Programma en kaarten via www.jongeharten.nl.

DE CAST www.hanzecast.nl Lunchconcerten Dinsdag 23 november - Some Like It Hot,Van OlstToren Woensdag 23 november - The Montana’s, Minerva Dinsdag 30 november - Mr. Thomas, Van DoorenVeste Woensdag 1 december - Brazilka, Marie KamphuisBorg www.hanzecast.nl Donderdag 2 december - Big Band Prins Claus Conservatorium, Van OlstToren Dinsdag 7 december - Lunapark, Van OlstToren 23 november - 8 december - Filmweek Cultuurcafé Heden - eind januari - Tentoonstelling van door HG aangekochte kunst van Minervastudenten. A0-gang, naast het Atrium. Studium Generale Woensdag 24 november. Conservatieve vooruitgang - Thierry Baudet, coreferent Frank Ankersmit. Volgens politiek commentatoren is Rutte 1 het meest conservatieve kabinet in veertig jaar. Maar wat is conservatief eigenlijk? Is het behoudzucht, rechts of het tegenovergestelde van progres-

sief? Volgens historicus Thierry Baudet is het conservatisme hét alternatief voor het socialisme en het liberalisme. 20.00-22.00 uur. Academiegebouw, Broerstraat 5. Woensdag 1 december. UFO’s -Waanbeelden of signalen van buitenaards leven? Coen Vermeeren. UFO’s worden in de volksmond nog gemakkelijk terzijde geschoven als onzinnige fantasieën, spinsels van idioten en fantasten, maar veel betrouwbare bronnen hebben ‘iets’ gezien. Wat voor ‘iets’? Over welke feiten hebben we het? En hoe kunnen we feit van fictie onderscheiden? 15.30 – 17.00 uur, Auditorium Faculteit Techniek, VanDoorenVeste, Zernikeplein 11. GSp - Studentenplatform voor Levensbeschouwing GSp, Kraneweg 33, tel. 3129926, e-mail [email protected] of www.gspweb.nl. Maandag 22 november – 20.00 uur – Kraneweg 33 De spiritualiteit van Marc Chagall. Met Ruud Bartlema, beeldend kunstenaar en theoloog, kijken we naar de schilderijen van Chagall (1906-1985) voor wie de bijbel

Voor docenten die verder willen start het Onderwijscentrum VU in 2011 met:

tMaster Teaching and Learning in Higher Education tHet kan nog beter! Wetenschappelijke onderbouwing van de dagelijkse hbo-onderwijspraktijk

tAcademische verdieping voor hbo-docenten Onderzoeksvaardigheden tEffectief communiceren met studenten Meer informatie: www.onderwijscentrum.vu.nl/hbo-docenten

een bijzondere bron van inspiratie vormde. Persoonlijk gesprek Voor een persoonlijk gesprek kun je een afspraak maken met de studentenpastores: Anja Diesemer 3061039, Geert Brüsewitz 8500387, Lense Lijzen 5260630, Tiemo Meijlink 5792805 of Matty Metzlar 0595-528775. Studentendiensten Martinikerk 21november 11.30 uur G. Brusewitz, 17.00 uur J. Hamstra (Evensong) 28 november 11.30 uur T. Meijlink, 17.00 uur M. Nederveen (Gregoriaanse vesper)

Colofon

HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks. Redactie-adres Zernikeplein 7 A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030, 9700 RM Groningen telefoon: 050 5955588 | fax: 050 5955590 | e-mail: [email protected] | Internet: www.hanze.nl/hanzemag Redactie Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] Luuk Steemers - redacteur 050 5955581 [email protected] Rina Tienstra - redacteur 050 5952570 [email protected] Loes Vader - redacteur 050 5955588 [email protected] Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl Robert van der Molen - www.toxic2.nl Redactie HanzeMag Illustraties Mathieu van der Bij & Xiao Feng Chiu | Sam Peeters | Leo van der Reest | Ricky van Duuren Lay-out Renée Zaal - www.reneemedia.nl Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905 [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588 [email protected]

PZZL 1

2

21413-1_ADV_105x73.indd 1

3

8

4

7 9

5

11

10

12

14 17 21

20-10-10 11:05

22

18

13 15

19 23

16

24 25 27

26 28


6 25 6 9 20 23 4 20 15 24 18 1 21 5

Spelletjes orizontaal H 1 Kaarten op de brug, Brit!(6) 4 Balletje, balletje, balletje, etc. (5) 8 De …prijs voor de Vrede (5) 9 Spel met witzwarte stenen (7) 10 …-strek-je (7) 11 …ben of …ek (4) 12 Een stille Europeaan (3) 14 Putemmer (4) 15 Schildersmarkt: Albert … (4) 18 Een klein miljard (3) 21 Internetverbinding (4) 23 Geesteloosheid (7) 25 Dier dat verloor met schaken? (7) 26 Buitenissig (5) 27 Nel bij klaverjassen (5) 28 Opstandig (6)

Verticaal 1 Lawaaierig kaartspel (6) 2 Schending (7) 3 Caddy of tee (8) 4 Tennisterm (4) 5 Schaakstuk (5) 6 Mening (6) 7 Mens … je niet! (5) 13 Letterbordspel (8) 16 Dobbelspel (7) 17 Oerspel op de pc (6) 19 Pijltjes gooien (5) 20 Vallend gesteente (6) 22 Golfdansmuziek (5) 24 Buurland van Jemen (4)

De schuin gedrukte opgaven zijn cryptisch, de vet gedrukte hebben met het thema te maken, net als de oplossing. Mail het woord naar: [email protected] en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro. Inzenden t/m donderdag 2 december. De vorige PZZL is gewonnen door: Wilna Hanninga. De oplossing is: ZWARTBRUIN. Boudewijn Otten

KLASKE

Lieve Loes Hoi Barry,

Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected]

Lieve Loes, Ik heb een bijbaan in de horeca. We doen veel besloten feesten en dat is leuk werk. Alleen de laatste party liep niet zo goed af. Toen degene die het feest gaf, de volgende dag langskwam om zijn verjaardagscadeaus op te halen, die achter de bar achter slot en grendel stonden, miste hij een cadeaubon van 175 euro en een fles Bacardi die hij van zijn vrienden had gekregen. We hebben die avond met vier mensen gewerkt en niemand wist waar die cadeaus gebleven waren. Degene die het feest gaf, eist schadevergoeding en nu moeten wij als die spullen niet terugkomen van onze baas alle vier vijftig euro betalen. Anders worden we ontslagen. Ik vind dat oneerlijk, want ik heb niets gestolen en op zulke feesten zit er ook niet zo veel in de fooienpot dus ik heb geen cent te makken. Barry

Lullige situatie die vraagt om goed speurwerk. Stel jezelf een aantal vragen. Wie heeft de cadeaubon en de fles Bacardi aangepakt en weggezet? Vooral die cadeaubon is van belang omdat je die gemakkelijk in je broekzak kunt steken. 175 is veel geld. Verleidelijk roofgoed voor iemand die zich niet realiseert dat je met je fikken van andermans spullen afblijft. Of voor iemand met geldproblemen. Misschien heb je een vaag vermoeden. Alleen is de kans niet zo groot dat iemand z’n daad bekent. Probeer hem in de val te lokken door bijvoorbeeld ergens twintig euro neer te leggen en te kijken of ie er intuint. Maar, voor ik je allerlei detectivetips geef, hebben jullie wel goed gezocht? Ligt die bon niet gewoon ergens achter de bar of ergens anders? En is die fles Bacardi niet per ongeluk in jullie drankvoorraad beland? Niet onmogelijk, toch? Ik zou dit tot op de bodem uitzoeken, want als je een collega hebt die steelt, zal ie dat zeker vaker doen. Probeer ook je baas daarvan te overtuigen. Het lost in principe niets op om jullie vieren voor de schadevergoeding te laten opdraaien.

Lieve Loes, In een flat tegenover ons studentenhuis woont een stel met twee hondjes. Mijn huisgenoten en ik vinden dat ze hun huisdieren verwaarlozen. De honden zitten het grootste deel van de dag

op balkon of alleen in huis en blaffen zich helemaal schor. Uitgelaten worden ze bijna nooit. Het probleem is dat wij die mensen hier niet op aan durven te spreken. Volgens hun buurvrouw kun je maar beter geen ruzie met die lui krijgen. Zij heeft ze er ook al eens iets van gezegd en toen reageerden ze behoorlijk agressief. Wat kunnen we doen voor die arme beestjes? Lizelotte Lieve Lizelotte, Bel de dierenbescherming! Of voor mijn part de politie. Er zijn zoveel slechte bazen. Mensen die amper voor zichzelf kunnen zorgen en wel dieren nemen. Als je die aso’s zelf niet op hun gedrag durft aan te spreken, dan zijn er hopelijk instanties die dat wel doen. Als er mensen, kinderen of dieren worden mishandeld mag je je kop niet in het zand steken. Actie dus! Mijn vertrouwen in instanties is niet zo groot, dus sta niet vreemd te kijken als ze niets voor die hondjes doen. Of, zoals ze zelf zullen beweren, niets kunnen doen vanwege hun ‘beleid’. Er wordt meestal pas ingegrepen als het werkelijk uit de klauwen loopt. Doen instanties niets, dan kun je altijd nog met een paar grote sterke vrienden aanbellen en die lui de waarheid vertellen. Schiet met een windbuks hun ramen in of, een beschaafdere variant: bel aan en vraag of je met hun hondjes mag wandelen.

Studententaal Schuin voor mij lopen twee jongens. Het duo is overduidelijk student. Trainingsbroek aan, het lange haar achterover en een broodje van de AH-to-go in de hand. Studenten onderscheiden zich graag. Niet alleen aan het uiterlijk is te zien dat het hier een subcultuur betreft, vooral als ik naar hun gesprek luister, weet ik dat het studenten zijn. ‘Kerel, waarom? Echt, nu al naar de UB is echt te a-relaxed.’ ‘Zeker, niet te doen.’ ‘Gister was wel een superchille avond, nog geregeld?’ ‘Nee, gewoon reëel pilsen.’ De jongens slaan af, ik loop verder. Heerlijk, dat studentengebral. Het is belangrijk om de studententaal goed te beheersen. Het is een taal die bol staat van de afkortingen, vreemde woorden en superlatieven. Studenten gebruiken het liefst zo veel mogelijk termen die een doorsnee barman niet zal begrijpen. Zo zijn er tal van benamingen voor drankjes. Bestel eens een paardekut, een straaljager of een kopstoot. In Groningen zullen ze je wel begrijpen, maar in het plaatselijke café van Lutjebroek zul je toch iets duidelijker moeten zijn. Het onder de knie krijgen van het gebruik van superlatieven is een stuk makkelijker. Termen als superchill, kneiterbrak en supermooi sluipen zo in je dagelijkse gesprekken. Andere termen ontdekte ik pas toen ik al een tijdje studeerde. De eerste keer dat een studiegenootje van me vroeg of wij die avond ook pasjes gingen maken, leverde dat bij mij een vragende blik op. Pasjes maken, ook wel dansen. Natuurlijk! Uitgaan krijgt een hele andere dimensie. Je wordt niet meer dronken maar kaal. Zoenen doe je niet meer, je gaat regelen en biertjes achterover slaan noem je adten. Ik kan wel stellen dat mijn vocabulaire sinds de tijd dat ik studeer een stuk groter is geworden. Vorig jaar was ik vooral druk met soggen, ook wel het vertonen van studieontwijkend gedrag. Momenteel besteed ik vooral tijd aan het bezoeken van consti’s, oftewel felicitatieborrels. Deze borrels zijn de ultieme plekken om het gebruik van de studententaal in praktijk te brengen. Dan vertel óók ik over de supermooie avond die ik bij Unitas heb gehad. Klaske van Sluis Klaske van Sluis (22) is vierdejaars logopediestudente. Ze is Ab Actis/Pro-Rector bij studentenvereniging Unitas S.G.

20 HANZEMAG WOENSDAG 1 september 2010 [1]

legal alien Studies:

Minor Journalism

Native Country: Portugal, 10.7 million inhabitants, 2.3 times the size of the Netherlands Loves:

Travelling, sports, night life

Hates:

Dutch weather

Rui Valadão (22) Why did you choose Groningen for your study abroad? ‘I wasn’t thinking about Groningen in the first place, because I wanted to go to Warsaw in Poland. But after spending some time looking around, I found out that Groningen is, like the city of my home university, a city of students.’ Back home you studied social media and now you learn journalism. What are the differences? ‘The journalistic writing part is almost the same with some more focus on the practical

writing here at Hanze University. The only thing that is better at my home university is the focus on different types of journalism. For instance, we have producing and editing classes.’ How do you adapt to the Dutch culture? ‘I find the Dutch culture easy to get used to. The only things I won’t be able to adapt to, are the Dutch weather and the food. These two things are way different from the warm weather and the great food in Portugal.’

What expectations did you have before you came to Groningen? ‘After studying social media in Portugal for one year, I wanted to try to get more journalistic knowledge and experience on an international basis.’ After being part of some basketball games here, what do you think about the level of your Dutch colleagues? ‘In my opinion there’s a big difference between the professional and the amateur league. Here, as in Portugal, basketball is not the most popular sport. I think basketball

could grow into a well-liked sport, because the Dutch can be very successful if you consider their average height. The Dutch are one of the tallest people in the world.’ If you could change one thing at school, what would it be? ‘I would have been glad if the course involved different directions. In my opinion a journalism course should be about more than just writing. Here there is only one class of video a week, so it would be more interesting if the teachers explored other journalistic areas as well.’ Marcelo Chagas

Typical Dutch behaviour?! How do international students look at the typical Dutch culture? Spanish student Ivan Hu and Russian Evgeniy Jutinov share their opinions on five propositions that deal with typical Dutch behaviour. Name: Age: Study: Nationality: Place of residence:

Ivan Hu 19 Finance & Control Spanish Groningen

Dutch people are very direct ‘You could say that they are very direct in the way they talk to each other. Dutch people are always straight to the point.’ Dutch people live by the clock ‘I can totally agree with that. Being a Spanish guy with Chinese blood, I am always late. Maybe it’s just me, but I’ve noticed that Dutch people are always looking at their watches. They are certainly very attached to time, I’ve noticed that the common Dutch person finds it very important to be on time when they have an appointment.’ Dutch people are not very welcoming ‘My opinion is that they are actually very welcoming. When I came to Holland in 2001, when I was ten years old, I never expected to be welcomed so warmly by my classmates. I thought that they would pick on me because I was new, Chinese, fat and didn’t know the language. But what I didn’t expect and what did happen, is that everyone was nice to me. My classmates helped me to learn the language, taught me how to communicate and they even let me play with them like I was one of the guys. Even though I didn’t expect it, I really liked it.’ Dutch people are mostly rude ‘I disagree with this proposition. I think that Dutch people are very sympathetic. Usually they are very kind and well-mannered. But when the sun sets and the beer starts to flow, many Dutch people become rude and start to yell very loud. They also vomit everywhere, that’s kind of strange to me.’ Dutch people discriminate rapidly ‘There are a lot of people in Holland that discriminate rapidly. From what I’ve seen, most of the time it is aimed at Moroccan and Turkish people. Even though Dutch people discriminate some races, I wouldn’t say that it’s typical Dutch. For the rest, I have often noticed that the Dutch people discriminate unintentionally. It’s not always pleasing to know that you are being discriminated as a foreigner; but it’s not unusual that an aboriginal prefers his own people above foreign people.’

[6] 2010 17 NOVEMBER WEDNESDAY HANZEMAG 4 INT

Name: Age: Study: Nationality: Place of residence:

Evgeniy Jutinov 22 Engineering Russian Groningen

Dutch people are very direct ‘Most of the time they are. Especially when I came to Holland, Dutch people asked me all kinds of questions. They kept going on and on. That’s because I was new. Dutch people are very curious. That’s why they just ask you whatever comes up in their minds. In the beginning I thought this was annoying, later I started liking this attitude.’ Dutch people live by the clock ‘That’s certainly true. For example I had never heard of the “academic quarter”. In Russia teachers are strict with time, but they don’t emphasize it the whole time. Besides that, family and friends are so important that you will always be on time. Not because you have to but because you want to.’ Dutch people are not very welcoming ‘Oh yes, they are! The curiosity that Dutch people have creates an open mind. For example a Dutch family took me, my mother and brother in, at the time that we didn’t have a home. Besides that my brother had a scooter breakdown once on his way home. If he had to walk, it would have taken him an hour. But there was a man who saw my brother. He told him that he could use his garage to fix the scooter. My brother spent the rest of the day there. And that was not because of his beautiful eyes!’ Dutch people are mostly rude ‘Totally not! Dutch people scream when they go out at night, but that’s what it is for, right? You should not be too sweet, because other people will put you down. A bit of rudeness makes people powerful.’ Dutch people discriminate rapidly ‘My brother and I have never been discriminated. At least, we have never been insulted or something like that. I know that people from other countries, like Moroccans, have been insulted. But I wouldn’t say it’s typical Dutch behaviour.’ Marloes de Vrij Irene Broer Susanne Boekema

cribs Minh Châu, Nquyen Hà Age: Study: Nationality: Neighbourhood:

27 International Communication Vietnamese Centre

‘I have had this room since February. Before I moved here I lived in a student house, where I had to share everything. Now, I only have to share the toilet with three other people and I have a kitchen and shower for myself (1).’ ‘All my furniture I bought in the Netherlands. Except for a few little things, like my stuffed animal. I took that with me from Vietnam, so it’s kind of important to me. I sleep more comfortably with it than without (2). Another item from Vietnam is a present from my mom, a little candy jar with chocolates that look like little stones. The rest of my stuff I bought here (3).’ ‘It’s hard to pick a favourite item from my room. All the furniture in my room I picked out carefully. So everything is rather meaningful to me. But If I have to choose, my plant is my favourite item. I have had this plant in every room I lived in, here in the Netherlands. I take the plant with me every time I move and when I’m a few days away from home, I make sure a friend of mine takes care of it (4)’ ‘I’m Catholic and from a very religious family. In Vietnam I even lived in a monastery for two years. At that time I wanted to become a nun. It was a very peaceful time and I have good memories of it. At the moment I think God has other plans for me and I’m very pleased with the way I live right now (5).’ ‘My tattoo is very meaningful to me. It means Carpe Diem, seize the day. During the time I grew up, I lost a few people. That made me realize that each day can be the end of your life, so you have to live your life to the fullest. Make your life meaningful and colourful (6).’ Daniëlle Hunze Witney Scheffler Marloes de Vrij

The story of one of Holland’s most cherished traditions

Sinterklaas is coming! Read this carefully and you will understand why in the upcoming weeks an old bearded man with a gold cane and some unbelievable happy black-faced people take a hold on the Dutch. In a week you’ll be stuffed with pepernoten (small cookie-candies) by your Dutch friends. On Dutch television you won’t be able to miss the funny people with brown faces in their colorful clothes. Next to them you’ll probably find an old man in a beautiful white dress with a nice red hat, a red cape and a gold cane. He came all the way by boat from Spain together with all his so called Zwarte Pieten (black Peters) and his white horse Amerigo. As a foreigner it might be useful to realize what this is all about, since Sinterklaas will arrive by boat in Groningen on 20 November. You might think the Dutch have gone mental! The man that all the Dutch go crazy for is called Sinterklaas, who should not be confused with Santa Claus. These old men are good friends in stories but they are absolutely not the same person! As legend has it, a long time ago a man stood up for the poor people; he gave them some money or a piece of his cape to give them warmth. This man became loved by a lot of people and he became a saint. He received the name Sint (Dutch for saint) Nicolaas. Through the years the name Sint Nicolaas turned into Sinterklaas. Still the idea of giving is the most popular part of the tradition. Sinterklaas comes over from Spain by boat together with his helpers, the Zwarte Pieten. Nowadays parents tell children that the Peters are black because they got dirty from going through the chimneys every night, but in the past the helpers of Sinterklaas represented a much more racist stereotype of black slaves. When you sing a nice song and place your shoe in front of the fireplace, it is possible that Sinterklaas will pass by at night and that Zwarte Piet puts a little present and some candy in your shoe. Sinterklaas will be horse riding on the top of the roofs to bring all these presents to the Dutch children. So sometimes a carrot, some water and a sugar cube for Amerigo will be placed next to the shoe

Photo: Tania Ouariachi Peralta

before the children go to bed, since the horse has to work pretty hard the whole night. Sinterklaas has his birthday on 6 December, so on that day he returns home very early in the morning to celebrate his birthday at home in Spain. But the night before he leaves, Dutch families spend the evening together. Children are very excited, when will the Sint arrive to their house? What kind of presents will he bring? If you have put a wish list in your shoe some nights in advance, it could be that Sinterklaas arranged something for you, if you were good last year.

[6] 2010 17 NOVEMBER WEDNESDAY HANZEMAG 2 INT

Because that’s what the big red book is for, Sinterklaas writes down everything about every Dutch child. Their name, age, grades… He even knows if you were good or bad last year! Unfortunately I need to end this story by telling you the little secret all adults have to carry with them in the Netherlands. Let me whisper it in your ear, but only if you can keep it quiet… This man, this great giving and loving man, this Sinterklaas………. he doesn’t exist. The whole story of him coming all the way from Spain together with his horse and his helpers is all made up. But you

should pretend it is true, because that’s what all the Dutch do. Parents actually buy the presents for their children, take the carrots away at night, and fill the shoes of all these lovely naive children with candy. You might think it is ridiculous, that the Dutch are totally crazy. Maybe they are. But if you just go with the flow of Sinterklaas Photo:you Whitney will notice Scheffler that this whole big secret creates a warm and giving community, which is very necessary in these cold months! Written by: Jolien Visscher Edited by: Myrna Oortwijn

Wednesday 17 November 2010 Independent Magazine of Hanze University of Applied Sciences / email [email protected] / Photo: Whitney Scheffler

6

! g in m o c is s a la k Sinter

(but only if you were good this year…)

Wonen in Groningen. Een kijkje in de toekomst

Recommend Documents