Hopen op champignons De laatste dagen van augustus valt er wel wat regen, maar niet genoeg om de groei van champignons op gang te brengen. Daarvoor moet het vochtig genoeg zijn en nog warm. Dus nu de regen eindelijk valt hopen we dat de grond nog warm genoeg is. Toch heb ik de eerste keer krabben alweer achter de rug! Dat was de 7de september de dag nadat ik terug was uit Nederland. Ons vertrek op de eerste verliep niet helemaal soepel want er moest nog even een aanrecht ontstopt worden. Op 31 augustus deed ik nog even de afwas en het water spoelde helemaal niet meer weg. Niet echt leuk voor je oppas om een hele week zonder aanrecht te zitten. Dus lag ik de eerste om half 6 onder mijn aanrecht de buizen te ontstoppen. Een niet welriekend klusje en ook erg onaangenaam als je het lauwe stinkende vocht op je af ziet komen. Maar de klus is weer geklaard en ik vraag me af waarom ik niet een dame ben met hoge hakken en veel make-up die alleen maar even de loodgieter belt. ( waarop een buurman me vraagt wat let je). We hebben een voorspoedige reis naar het hoge Noorden en landen op een toch nog redelijke tijd in moeders flat. De bruiloft van neef Jakko en zijn Fransien is in Groningen op de 4de september. Het is een hele winderige dag met veel regen. Maar met een stralend bruidspaar !
Met een auto volgeladen met lekkers en nuttige zaken reis ik op de 6de om 6.00 uur weer af naar huis. Moeders achterlatend in Nederland om weer eens gezellig vrienden en familie te bezoeken. Onze oppas heeft het fantastisch gedaan en de honden gaan weer uit hun dak als ze me zien. Ik doe het iets minder want diezelfde zondag rijd ik na 770 schade vrije kilometers van Holland naar huis ’s avonds toch nog een deuk in moeders haar net weer APK goedgekeurde auto. Gelukkig alleen blikschade.
De hele week is het druk nog met gasten. De beide gites zitten vol en ook de kamers. Reden genoeg om de kalender daarna een weekje af te blokken en zelf ook te genieten van wat rustige dagen. Dwz “rustig”: er gaan nog schapen naar het abattoir en die moeten ook weer de diepvries in, de druiven moeten nodig van de struik en er staan nog wat perziken te wachten op verwerking. De 16de worden we ineens overvallen door een tropische storm. Ik ben op de praktijk en wil even thuis kijken wat er gebeurt. Nou voor de champignons valt er vocht genoeg. In een half uur is de ravage niet te overzien. Ik kan amper thuis komen door het water op de weg, maar vooral ook door de omgewaaide bomen . Tussen ons en Saint Saulge liggen er wel 4 of 5 maar ook Saint Franchy is niet bereikbaar. Wij zitten even zonder stroom, maar voor de telefoon duurt het langer: de livebox is beschadigd door het onweer en er liggen ook wat bomen op de lijn. De eksters zullen ook weer opnieuw aan het bouwen moeten want hun nest ligt nu onder de boom op de grond. Gelukkig krijgen we weer een “topper” om de telefoon te repareren. Hoezo bevooroordeeld: die lijn onder de grond is niet officieel…… Nee meneer er liggen wat bomen op de lijn en het heeft gewaaid. Er is echt geen aardbeving geweest. Hoe vaak moet ik u dit nog uitleggen. Mevrouw als u zich opwindt ga ik weer weg! Toch gaat de man de buitenlijn checken en ook al komt het volgens hem daar niet door. De telefoon doet het weer en ik krijg geen rekening die je nl normaal wel krijgt als het euvel na de paal zit.
We maken nog heel wat voorraad klaar, een deel van het schapenvlees verwerken we zelf tot Merguez: een gekruid worstje van schapenvlees. Een hoop werk, maar erg lekker! We hebben uiteindelijk 14 kg worst! Alle diepvriezen zitten vol.
De eerste verwerking doen we in de gite omdat we daar meer plaats hebben . Dit alles onder het toeziend oog van onze Wolf. De rest draalt rond bij de deur maar past niet meer op de vensterbank. Gelukkig vindt ook Aap niet de weg naar binnen!
De druiven hebben het als enige erg goed gedaan dit jaar. De tijd voor de vendange is aangebroken. We gaan er geen wijn mee maken want dat wordt toch niks bijzonders, geen terroir of goede sepage. Maar sap en gelei is en blijft ook lekker.
Op dezelfde dag nl 21 september neem ik deze foto in het avondlicht:
Voor moeders laten we een traplift installeren. Na heup problemen die gelukkig minder ernstig bleken dan gedacht , lijkt het ons toch goed een beetje in de toekomst te kijken zodat ze nog langer van onze fijne stek in Frankrijk kan genieten. Voor het eerst hebben we ook kweeperen aan de bomen die ik in 2009 van een zonderling uit Pignault heb gekregen. Dit als dank omdat hij hier mocht bellen toen hij was gestrand met zijn auto. Ze hebben de storm goed doorstaan en het zijn er zo’n 20. Niet slecht voor een eerste oogst.
We gaan ook nog luisteren naar het burlen van de edelherten in de bossen van Premery. We horen ze in de verte maar zien ze niet. Als ze weinig concurrentie hebben hoeven ze zich ook niet erg op te winden. Wel zien we een troep everzwijnen scharrelen en wat dassen. En we sluiten de maand af met de langverwachte champignons. Een heerlijk soepje van boleten met een omelet toe!
Prachtige boleten en nog erg lekker ook!
Nu nog wachten op de cantharellen. Groet, Nol en Koos
