Wat bezielde ons? een overzicht, geïnspireerd op 5 sleutelwaarden

Wat bezielde ons? 2011 - een overzicht, geïnspireerd op 5 sleutelwaarden

‘Een open geest, mensgerichtheid, begeestering, engagement en deskundigheid: onze sleutels tot kwaliteit van zorg!

De 5 sleutelwaarden

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

p1-5

Even inzoomen

Wie biedt die kwaliteit van zorg ... en aan wie? p6 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Geknipt

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

p 7 - 10

De zinnen uit de identiteitsverklaring krijgen een concrete invulling

Even sleutelen

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

p 11 - 13

Enkele thema’s uitgediept

Ook aan de sleutelhanger

. . . .

p 14 - 16

1

Voorwoord Beste lezer, In 2011, als een voorlopig eindpunt van enkele jaren van wikken en wegen, overleggen en verwoorden, konden we onze identiteitsverklaring wereldkundig maken. In deze verklaring hebben we gepoogd om de essentie van wat PC Sint-Amandus wil bereiken, wil zijn en betekenen, in woorden te vatten. Het is mijn aanvoelen dat we hiermee dicht bij de “ziel” van PC Sint-Amandus zijn gekomen. Meer dan ooit ben ik ervan overtuigd dat goede zorg voor psychisch kwetsbare mensen een voorziening vereist die gedreven is door waarden. Instrumenteel goede zorg en deskundige zorg zijn nodig, maar ontoereikend. Dit jaarverslag werd opgehangen aan onze sleutelwaarden en we illustreren hoe we deze in onze activiteiten proberen waar te maken. Immers, onze identiteit is geen publicatie, maar is liefst doorleefde werkelijkheid. Om het eenvoudiger te zeggen: vooral ‘doen’ en er niet alleen over spreken, dat is finaal de getuigenis van wat we willen zijn. Veel lees- en kijkplezier! Rik Ouvry, Algemeen directeur

Het Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus bestaat uit 2 vlot bereikbare campussen in Beernem en Torhout. Het centrum omvat een psychiatrisch ziekenhuis voor patiënten met een complexe, psychiatrische zorgvraag (470 bedden/plaatsen) en een psychiatrisch verzorgingstehuis (159 bedden). De voorziening maakt deel uit van de vzw provincialaat der Broeders van Liefde Algemene contactgegevens: Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus Reigerlostraat 10 8730 Beernem Tel.: 050 79 95 00 Fax: 050 79 95 11 E-mail: [email protected] Voor meer info: www.st-amandus.be

De 5 sleutelwaarden: even inzoomen

“Wetenschappelijk onderzoek van de behandeling van seksuele plegers is in Vlaanderen onbestaande. Aangezien de doelstelling van de behandeling hervalpreventie is, is het logisch dat het talrijke onderzoek – vooral vanuit de Angelsaksische landen – gericht is op effectonderzoek. Het meest onderzochte behandelmodel is cognitieve gedragstherapie en dus gericht op gedragsregulatie en het veranderen van cognities. Kenmerkend voor de

“ Toegang krijgen tot de beleving maakt volgens ons de weg vrij naar een dieper inzicht in het eigen functioneren, meer welbevinden, meer begrip voor anderen en dus een pro-socialer leven”

2

Jaar van het vrijwilligerswerk: hoedje af … voor de vrijwilligers!

deskundigheid Onderzoek naar de link tussen de ziekte van Alzheimer en glaucoom Het onderzoeksproject van Peter Wostyn, psychiater en verbonden aan de psychiatrische zorgafdeling Pariz en de afdeling voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel Wegwijs 1, kadert binnen zijn doctoraatsstudie (Instituut Born-Bunge, Universiteit Antwerpen). “Mijn onderzoeksproject vertrekt vanuit de link die in de wetenschappelijke literatuur beschreven wordt tussen de ziekte van Alzheimer en glaucoom. De ziekte van Alzheimer is de meest voorkomende vorm van dementie. Glaucoom is een oogziekte waarbij de oogzenuw langzaam afsterft. Meestal is dit het gevolg van een verhoogde oogdruk maar ook bij een normale oogdruk kan glaucoom voorkomen. In een vergevorderd stadium kan de aandoening tot blindheid leiden. Verschillende studies rapporteren dat 25 procent van de Alzheimerpatiënten aan glaucoom lijdt in vergelijking met 5 procent in een controlegroep. De vraag stelt zich of er gemeenschappelijke risicofactoren, zoals genetische factoren in het spel zijn dan wel of de ene ziekte de andere veroorzaakt. In het onderzoeksproject werd de hypothese geformuleerd dat de ziekte van Alzheimer mogelijks een oorzakelijke rol speelt in het ontwikkelen van glaucoom via een verlaagde intracraniële druk (ICP). Recent onderzoek toont immers aan dat patiënten met glaucoom een lagere ICP hebben. Zo’n lage ICP zou hetzelfde schadelijk effect hebben op de oogzenuw als een hoge oogdruk. Volgens de hypothese zou zo’n verlaagde ICP zich ook bij de ziekte van Alzheimer kunnen manifesteren door een verminderde productie van cerebrospinaal vocht (CSF) en/of cerebrale atrofie, die beide bij de ziekte aangetroffen worden. De studie omvat naast een klinisch luik (o.a. in het ZNA Middelheim, Antwerpen) ook een neurogenetisch- en een proefdierkundig luik (Instituut Born-Bunge, Antwerpen). De klinische studie veronderstelt een CSF-drukmeting via lumbaalpunctie, oftalmologisch onderzoek, MRI, neuropsychologisch testonderzoek en biomarkers op CSF. Interessant is dat er steeds meer aanwijzingen zijn dat er bij de ziekte van Alzheimer al glaucoomachtige afwijkingen in het oog zijn voor de ziekte zich klinisch manifesteert. Eén en ander maakt dat de hypothese nu naar voren geschoven wordt als mogelijke verklaring voor deze vroegtijdige afwijkingen. De bevestiging van deze hy-

Kan therapie het omgaan met emoties verbeteren bij seksuele plegers? Ellen Gunst, psychologe en psychotherapeute, startte in november 2011 met een onderzoeksproject in samenwerking met de faculteit psychologie van de Universiteit Gent. Ellen was jarenlang als therapeutisch coördinator verbonden aan de afdeling FIDES, Forensisch Initiatief voor Deviante Seksualiteit, en ze doet hieronder haar onderzoeksproject uit de doeken.

ENGAGEMENT

behandeling op FIDES is de toevoeging van een ervaringsgericht spoor. Het doel van dit experiëntiële behandelspoor is onder andere het bevorderen van emotieregulatie. Zowel de cliënten meer in contact brengen met hun beleving als hen leren de intensiteit van te heftige emoties te verlagen, is een doel. In het domein van de forensische psychotherapie is het bestuderen van emotieregulatie onontgonnen terrein. Algemeen psychotherapieonderzoek heeft echter overtuigend aangetoond dat verdieping van het ervaringsniveau het effect van therapie verhoogt. Bovendien spelen negatieve emotionele processen een rol in het ontstaan van seksueel misbruik en geweld. Het huidige onderzoek, dat gekoppeld is aan de behandeling van FIDES, wil nagaan of en hoe we er met onze behandeling in slagen om de emotieregulatie van cliënten te bevorderen. We plannen herhaaldelijke metingen via zelfrapportering door cliënten. Daarnaast gaan therapeuten en onafhankelijke onderzoekers therapiefragmenten coderen op basis van observatieschalen. We zullen het therapeutisch proces van verschillende individuele cliënten diepgaand bestuderen en beschrijven. In het wetenschappelijk onderzoek noemt men dit een ‘multiple baseline single case design’. Met dit procesonderzoek willen we het verloop van de therapie met betrekking tot het bevorderen van emotieregulatie in kaart brengen en dit moeizame, maar belangrijke deel van de behandeling onder de aandacht brengen. ‘Toegang krijgen tot de beleving maakt volgens ons de weg vrij naar een dieper inzicht in het eigen functioneren, meer welbevinden, meer begrip voor anderen en dus een pro-socialer leven.”

pothese zou een belangrijke bijdrage leveren om een vraagstuk op te lossen dat al jarenlang onderwerp is van intensief onderzoek.”

“ Een bevestiging van de hypothese van het onderzoeksproject zou een belangrijke bijdrage leveren om een vraagstuk op te lossen dat al jarenlang onderwerp is van intensief onderzoek”

ASS ‘T MOET Tine Morisse, wetenschappelijk onderzoekster, leidt het project ‘ASS ’T MOET’, een screeningsproject naar autismespectrumstoornissen, in goede banen. Tine licht hieronder de aanleiding, de werkwijze en de doelstelling van het project toe. “Het project ‘ASS ’ T MOET’ is een screeningsproject naar autismespectrumstoornissen (ASS) bij alle patiënten en bewoners van het ziekenhuis en het psychiatrisch verzorgingstehuis. We stelden vast dat er op veel afdelingen patiënten en bewoners verbleven, van wie we vermoedden dat ze een autismespectrumstoornis hadden. Een officiële diagnose was er bij hen niet. Zo kwam het onderzoeksproject ‘ASS ’ T MOET’ tot stand. Het onderzoeksproject gaat uit van de stelling dat een officiële diagnose veel verheldering kan brengen op het vlak van beeldvorming, behandel- en/of begeleidingsaanpak en psycho-educatie van de patiënt of bewoner. Het project bestaat uit twee grote luiken: een retrograde screening én een screening op basis van individuele casussen. De retrograde screening is als volgt opgebouwd : na een opname van minimum één maand wordt een eerste vragenlijst ingevuld , de ASDASQ. Als deze wijst op een ASS, wordt daarna een screeningslijst ingevuld. Als ook deze positief is, start de eigenlijke testingfase. Uit de tussentijdse resultaten blijken deze eerste twee instrumenten een goede en betrouwbare selectie op te leveren. De testing zelf bestaat uit een gesprek met de patiënt of bewoner en de begeleiders, een testbatterij en als dat kan een gesprek met de familie om de ontwikkelingsanamnese na te gaan. Daarna krijgt het interdisciplinaire behandelteam van de patiënt/bewoner een verslag. Bij een positieve screening moet de behandelende psychiater de diagnose officieel bevestigen. De screening op basis van individuele gevallen gebruikt dezelfde methodiek. De screening naar ASS is intussen opgenomen in het Elektronisch Patiënten/BewonersDossier en het opnamebeleid van elke afdeling. Het is de bedoeling om op basis van de resultaten de behandeling en begeleiding van de patiënten/bewoners aan te passen.”

“ Een officiële diagnose van een autismespectrumstoornis kan veel verhelderen voor de beeldvorming, de behandeling of begeleiding en de psycho-educatie van de patiënt of bewoner”

De 5 sleutelwaarden

Europa bombardeerde 2011 tot het jaar van het vrijwilligerswerk. Europa wilde het werk van miljoenen Europeanen vieren die tijdens hun vrije tijd en zonder hiervoor geld te krijgen in hun gemeenschap werken en actief zijn in bijvoorbeeld scholen, ziekenhuizen, sportverenigingen, milieubescherming, sociale dienstverlening en hulpverlening aan mensen in andere landen. Hun werk, samen met dit van de vele duizenden vrijwilligersorganisaties, maakt een groot verschil in ons leven en dit op vele manieren. Ook in PC Sint-Amandus, zowel op de campus Beernem als in De Ent in Torhout, zijn er sinds een twintigtal jaar ongeveer veertig mensen onbezoldigd actief op diverse terreinen. Vrijwilligers doen meestal werk in de marge, dat niet écht gezien is. Chauffeurs halen dagpatiënten thuis op en brengen ze terug thuis. Er zijn vrijwilligers die de bar openhouden waar patiënten/bewoners met hun familie iets kunnen komen drinken, anderen werken mee met de pastorale dienst, komen om te wandelen met een groep patiënten.

“ Vrijwilligers, bedankt voor jullie engagement en jullie belangeloze inzet!”

De patiënten en bewoners zijn goede buren “In 1981 ben ik getrouwd en sindsdien wonen we recht tegenover het centrum. Heel veel van de patiënten zijn zoals beste buren van wie wij er veel met naam en toenaam kennen en wanneer ze voorbijlopen doet een simpele goeiemorgen, een korte babbel, een schouderklopje hen telkens weer deugd.”

We zijn er als we nodig zijn “Ons werk bestaat er vooral in om patiënten en bewoners die niet meer zo mobiel zijn naar de kapel te begeleiden voor de zondagsmis. In die kapel ben ik ook misdienaar en lector samen met de pastorale dienst en zingt mijn vrouw in het bewonerskoor. Na de mis gaan we met onze bewoners naar het cafetaria waar we samen koffie drinken en even gezellig babbelen of luisteren naar hun eigen verhaaltjes. Daarnaast werken we zoveel mogelijk mee wanneer er iets te doen is in het Centrum en er vrijwilligers nodig zijn.”

paar vrolijke uurtjes te bezorgen maar vooral om hen de nodige zuurstof te geven om hun apart bestaan een beetje kleur te geven. Ze krikken er iedere keer van op. Dat is het mooie aan ons vrijwilligerswerk.”

Werken als vrijwilliger heeft mijn leven veranderd “We moeten eerlijk zijn. De tijd vóór we vrijwilliger werden, waren we voor een groot deel bezig voor onszelf, om ons eigen leven en dat van ons directe naaste zo aangenaam mogelijk te organiseren. Nu is het vrijwilligerswerk een stuk van ons leven geworden, het bepaalt een groot deel van ons doen en laten. Wij mogen bijna zeggen dat het onze agenda bepaalt: bijna 52 zondagen staan we paraat, plus de andere dagen dat wij meehelpen. Maar het fijnste dat ons leven een andere kleur heeft gegeven, is de fantastische genoegdoening die we aan ons vrijwilligerswerk beleven. Dat is onbetaalbaar… daarom doen het we ook pro deo.” Charles Vanrie, vrijwilliger

De opium van het vrijwilligerswerk

“ Hilde en Greta zijn al anderhalf jaar onze 2 enthousiaste vrijwilligsters. Ze helpen met de begeleiders van het activiteitencentrum ‘de kronkel’ en houden het ‘kronkelcafé’ open om de bewoners en bezoekers van een drankje te voorzien. Daarnaast zijn ze ook altijd bereid om een handje toe te steken bij andere activiteiten: pannenkoekenbak, ontbijtbuffet, dansnamiddag … Hilde en Greta, ook in naam van de bewoners, hoedje af voor jullie enthousiasme!” Team PVT De Ent, Torhout

“ Wij genieten ervan om iets te kunnen doen, iets te beteken voor de bewoners van De Ent. Het is een rijke ervaring om vrijwilligerswerk te mogen doen bij mensen met een ernstige en langdurige psychiatrische problematiek.” Hilde Duthoit en Greta Coudenys, vrijwilligsters in PVT De Ent, Torhout

“ Een supertalent moet je niet zijn, als je maar het talent hebt om mensen graag te zien en alles voor hen wilt doen” Charles Vanrie, vrijwilliger op de campus in Beernem

“ Ik engageer me als vrijwilliger omdat ik het fijn vind om iets te kunnen betekenen voor anderen.” Geert Verkinderen, vrijwilliger op de campus in Beernem

“Eigenlijk is ons werk een beetje verslavend omdat het zo’n deugd doet. Bij ieder weerzien straalt het geluk en de tevredenheid af van hun gezicht. Het is een beetje de opium van ons vrijwilligerswerk. We kunnen niet anders dan onze patiënten gaarne zien. Die liefde is de motor van ons leven als vrijwilliger. Vrijwilligers zorgen er dan voor om de bewoners telkens weer een beetje uit die sleur te halen en hen een

“ Ik heb veel vrije tijd en het geeft mij veel voldoening om in mijn vrije tijd mensen te helpen die het nodig hebben.” Ivan De Geyter, vrijwilliger op de campus in Beernem

Mensgerichtheid De perfecte wipplank: werk en privé PC Sint-Amandus wil zorg dragen voor de medewerkers. We vinden het belangrijk dat medewerkers zich goed voelen in hun werk op hun afdeling of dienst en met hun collega’s . We maken tijd voor gesprek en overleg en de persoonlijke ontwikkeling van de medewerker krijgt de nodige aandacht. Via verdere vorming, training en opleiding kan de medewerker zijn/ haar loopbaan verdiepen. Die zorg voor medewerkers weerspiegelt zich verder in de “gezonde en evenwichtige” werkroosterplanning. Daarnaast zijn er ook talrijke initiatieven om medewerkers in te scholen. We zoeken een perfecte balans tussen werk en privé. We hanteren een soepele vakantieregeling met 19 wettelijke en 5 bijkomende vakantiedagen, eindeloopbaandagen en arbeidsduurvermindering en zijn soepel in de toepassing van tijdskrediet en educatief verlof. Ook buiten de werkuren besteden we aandacht aan ontmoeting in een warmmenselijke sfeer: samen koken, sporten in de ruime sportaccommodatie, quizzen of het nieuwe jaar inzetten….   Hieronder getuigen enkele medewerkers hoe ze de mensgerichtheid ervaren hebben. “ Dankzij mijn deeltijdse tewerkstelling kan ik mijn energie harmonieus verdelen tussen werk en gezin waardoor ik erg enthousiast kan blijven op beide fronten.” Geert Van Dijck, Therapeutisch Coördinator Afdeling De Bron

“ Dankzij tijdskrediet kan ik deeltijds werken. Dankzij mijn deeltijdse tewerkstelling komt er meer tijd vrij voor mijn gezin.” Martine Mannens, patiëntensecretariaat

De 5 sleutelwaarden

“Hoe het begon: in 2009 kreeg ik van de directie de goedkeuring om al mijn vakantiedagen op te sparen, zodat ik in oktober 2009 voor een maand naar Australië met vakantie kon gaan. Dat beviel mij zo goed dat ik er van begon te dromen om dit nog eens te doen, maar voor een langere periode, want in die ene maand had ik nog maar een klein deel van dat immense land gezien. Deze droom nestelde zich in mijn hoofd en ik kon hem niet meer loslaten. Van in het begin heb ik deze wens met mijn collega’s en mijn afdelingshoofd gedeeld. Toen het voor mezelf duidelijk was dat ik in oktober, november en december 2012

“ Toen onze dochter in het ziekenhuis werd opgenomen, konden we rekenen op heel veel begrip om de zorg voor onze dochter te organiseren” Giovanni Van Wietendaele, afdelingshoofd van De Delta en Evi Toch, maatschappelijk werkster van ISIZ, kregen op 9 oktober 2011 een dochtertje, Trude. Trude moest een hele tijd opgenomen

nogmaals op reis zou willen gaan, heb ik dit eerst besproken met Peter, mijn afdelingshoofd, of dit organisatorisch haalbaar was. Daarna vroeg ik officieel aan de directie voltijds tijdskrediet aan voor die periode. Het was even bang afwachten en ik werd een beetje ongedurig. Gelukkig kreeg ik toen het verlossende bericht van de directie dat mijn aanvraag goedgekeurd was. Daarna boekte ik zo snel mogelijk mijn vlucht. Ik ben heel blij dat ik deze kans krijg. Zo kan ik nieuwe ervaringen opdoen die mij wellicht ook op werkvlak van pas zullen komen. Ik ben de directie heel erg dankbaar dat ik deze

droom kan realiseren! Ik kijk reikhalzend uit om mijn rugzak te pakken!” Ragna De Mulder, opvoedster, De Palissant

“ Ik ben dankbaar dat ik mijn droom kan realiseren”

worden in het ziekenhuis. Het jonge gezin moest door een moeilijke periode. Giovanni en Evi konden de mensgerichtheid aan den lijve ondervinden: ‘Toen Trude in het ziekenhuis moest opgenomen worden, kregen we heel snel een telefoontje van Els Vancoëllie, directeur patiëntenzorg, en Carl Baele, stafmedewerker personeel. Ze stelden ons meteen gerust en deelden mee dat we zelf de zorg voor Trude mochten organiseren volgens de nood die er was. Die telefoontjes waren een hele geruststelling. Daarnaast gaven vooral de oprechte bezorgdheid en betrokkenheid van de medewerkers van PC Sint-Amandus ons sterkte. Dat medeleven kwam van overal: collega’s, patiënten

én directie. Je hebt daar dan praktisch wel niks aan maar dat er mensen zijn aan de zijlijn die aan ons dachten, dat gaf ons een warm gevoel. Zowel Evi als ikzelf hebben al verschillende werkgevers en collega’s gehad, maar nergens voelden wij zo’n sterke steun en ondersteuning.”

3

open geest

BEGEESTERING

Een belangrijk jaar in de geschiedenis van de geestelijke gezondheidszorg De psychiatrische centra van de Broeders van Liefde hebben zich ten volle geëngageerd in de uitbouw van de toepassing van artikel 107. De Interministriële Conferentie Gezondheidszorg keurde immers de opstart goed van 10 projecten die moeten zorgen voor de implementatie van het in 2010 uitgewerkte hervormingsplan voor de sector, onder andere dat van de regio NoordWest-Vlaanderen. In deze projecten streeft men naar een betere geestelijke gezondheidszorg via enerzijds een vermaatschappelijking van de zorg en anderzijds het inbedden van deze zorg in een voorzieningen- en dienstenoverstijgend zorgcircuit en netwerk. Via de toepassing van artikel 107 van de ziekenhuiswet bouwen de in de projecten betrokken psychiatrische ziekenhuizen de exploitatie van een deel van hun bedden af. Ze wenden de aan deze afbouw verbonden middelen voornamelijk aan voor de creatie van nieuwe zorgvormen, met name intensieve thuisbehandelingsteam en/of rehabilitatieteams, en ook deels voor de intensifiëring van de intramurale werking. Zo zal het jaar 2011, net als 2010, als een belangrijk jaar de geschiedenis van de geestelijke gezondheidszorg ingaan.

“De opstart van dit mobiel behandelteam is ongetwijfeld historisch voor de geestelijke gezondheidszorg in Noord-West-Vlaanderen”

bijdragen tot een meer evenwichtig aanbod tussen residentiële zorg en zorg in de maatschappij, waarbij de mogelijke negatieve impact van een opname zoveel mogelijk vermeden wordt.

Nadat het projectvoorstel voor de regio Noord-WestVlaanderen rond ‘vermaatschappelijking van zorg’ (art. 107) in juni door de overheid werd goedgekeurd, bleef het nog even stil rond de praktische uitvoering.

Het Mobiel behandelteam richt zich daarbij op een brede doelgroep. Alle mensen met een langer durende psychiatrische stoornis komen hiervoor in aanmerking. Met bijzondere aandacht voor mensen van wie deze psychiatrische kwetsbaarheid gepaard gaat met zorgvragen op meerdere levensgebieden of die hun rol als burger in de samenleving bedreigd zien. Dit werken binnen de thuiscontext van de cliënt zal zeker de nodige aanpassingen vragen van de teamleden: een andere attitude, andere vaardigheden dan bij het werken in een residentiële setting, de participatie van de cliënt centraal stellen, want het is zijn herstelproces, rechtstreeks en intensief contact met familie en mantelzorg, aanpassing aan een andere cultuur in de samenwerking met het professionele netwerk, (bv. gezinszorgdiensten, thuisverpleegkunde) …

1 november 2011 was echter een historische dag. Toen ging het Mobiel behandelteam officieel van start. De opstart van dit team, samengesteld vanuit verschillende partners in de regio (PC Sint-Amandus, OLV Brugge, Beschut Wonen Beernem, Beschut Wonen Brugge, AZ Sint-Lucas Brugge) is ongetwijfeld een historisch moment voor de geestelijke gezondheidszorg van Noord-West-Vlaanderen. Het team is werkzaam in de regio Brugge – Beernem – Oostkamp – Torhout – Zedelgem en werkt met 2 antennes – twee subteams – die inhoudelijk en methodisch gelijkvormig werken. Er is een antenne Brugge en een antenne BeernemHoutland. Het team staat in voor ambulante langdurige zorg en wil cliënten ondersteunen in hun herstelproces, binnen hun natuurlijke omgeving en eigen netwerk. De bedoeling is dat cliënten via begeleiding, ondersteuning én behandeling optimaal kunnen functioneren in en participeren aan de maatschappij. Vanuit een herstelgerichte visie wordt niet méér zorg geboden dan nodig: minimale zorg waar mogelijk, meer intensieve of specialistische zorg indien nodig. De kracht van de cliënt is daarin richtinggevend. Ook de rechtstreekse ondersteuning van het netwerk rond de cliënt is daarbij een belangrijk onderdeel van de opdracht. Zelfs in periodes van crisis of ontregeling zal het Mobiel behandelteam ondersteunen om – indien mogelijk zonder opname – de cliënt deze periode veilig te laten doorkomen. Op die manier kan het team

Mobiel behandelteam aan de startlijn Tijdens deze opstartperiode was er een startdag voor de teamleden, veel vorming en liepen de teamleden stage bij de verschillende partners uit hun nieuwe werkcontext: eerstelijnsactoren, het Psychiatrisch expertiseteam … Tijdens die opstartperiode viel steeds weer het uitbundige enthousiasme op van de kersverse teamleden. Zonder elkaar vooraf te kennen, vormden zij duidelijk al meteen een hechte groep, waar de motivatie en bezieling werkelijk van afspatte. Hoewel ze nuchter en kritisch beseften dat er hen nog heel wat onduidelijkheid en onverwachtse situaties te wachten stonden, bleek dit hun overtuiging en enthousiasme om alles samen aan te pakken juist nóg meer te prikkelen. De herstelkansen van de individuele cliënt zijn hun belangrijkste drijfveer.

Mobiel behandelteam aan de startlijn

Ann Govaere, psychiatrisch verpleegkundige op afdeling De Bron (cluster psychosezorg), begeleidde in 2011 een patiënt naar zijn thuisland, Sri Lanka. We interviewden Ann bij haar terugkeer.

 

Dag 1. We schrijven: maandag, 24 oktober 2011. Plaats van ontmoeting: ‘t Roothof (Oostkamp) Tikkeltje nerveus. Velen onbekend. Heel erg benieuwd! Het ijs breken we met een pot koffie. De voorstelling: rond - warm - origineel, plaats voor humor, maar bovenal: niemand twijfelt hieraan: we zijn enthousiast en gemotiveerd! En dan .. Grote en kleine vragen. Ze borrelen naar de oppervlakte. Uitleg volgt. Verschillende niveaus - visie en methodiek Concrete werking. Vele vragen kregen een antwoord, Sommige niet. Onzekerheid blijft. Een sprong in het duister. Enthousiasme blijft. Tijd voor feest! Deze dag is historisch, Apetrots om deze stap in de G.G.Z. te mogen meemaken!

Dag 2. We schrijven: woensdag, 26 oktober 2011 Plaats van ontmoeting: OCMW-gebouw te Brugge Meer ontspannen. Héél erg benieuwd! De koffie was er terug. Het hartelijk onthaal eveneens. SEL stelde zich aan ons voor. 7 diensten binnen de 1°lijn. Ik noem ze op: Dienst Maatschappelijk Werk Ziekenfonds - OCMW - Thuisverpleging - CAW - RDC - LDC - Gezinszorg Een stroom aan informatie. Maar ook: actieve wisselwerking. Vraag en aanbod. Grote bereidheid tot samenwerking: In het belang van de langdurig psychisch zieke. De toekomst als een uitdaging. We staan er niet alleen voor. Is dat niet fantastisch?

2 teamleden getuigen over hun sprong in het onbekende:

“Werken in dit team vraagt een andere kijk” “Voor de start van het Mobiel behandelteam werkte ik op een resocialisatie-afdeling in PC Sint-Amandus. Ik vond de participatie van de cliënt en focussen op de mogelijkheden altijd al heel belangrijk. Vele cliënten uitten de wens om hun eigen stek te vinden buiten de muren van het psychiatrisch centrum. De vermaatschappelijking van de zorg sprak me dan ook erg aan. In december startten we met een enthousiaste groep aan dit nieuwe project. Er waren heel wat ideeën, maar ook heel wat vragen. Het was en het blijft nog steeds zoeken naar wat onze taak nu heel precies is. Het is ook nog steeds een zoektocht naar de mogelijkheden in de maatschappij voor cliënten.   Als trajectbegeleider schakelen we tussen verschillende rollen. Het ene moment treden we op als coach, andere momenten behandelen we meer en/of gaan we meer onderhandelen... We werken op maat van de cliënt. Naast een trajectbegeleider is er ook een tweede medewerker die de casus

4

Ann Govaere trok naar Sri Lanka

Een reactie van een teamlid bij de opstart: 

een terugkeer naar zijn land een belangrijke meerwaarde zou kunnen betekenen voor de patiënt. Hij zou er zich tenminste verstaanbaar kunnen maken en zich begrepen voelen. Het spreekt voor zich dat het ook van essentieel belang zou zijn in zijn verdere behandeling. Communicatie is toch wel van onschatbare waarde! Het was ons ook duidelijk dat de lijdensdruk van S. op bepaalde momenten heel groot was. Anderzijds hoopten we ook op een hereniging met zijn familie. Met de familie hadden we ook regelmatig telefonisch contact over onze plannen. En zo geschiedde! Na de nodige voorbereidingen ben ik samen met S. en broeder Datsun op 6 december 2011 vertrokken naar Sri Lanka .” “ Wat dreef jou om naar ginder te gaan?”

verder opvolgt. Dit geeft, naast het teamoverleg, ook de mogelijkheid om te overleggen over cliënten. Het is een boeiend proces waarbij we zoveel mogelijk de regie in handen geven van de cliënt. De netwerkpartners zijn voor veel cliënten belangrijke schakels. Als het mogelijk is, werken we heel nauw met hen samen. Die werkwijze is zowel voor de netwerkpartners als voor ons een volledige omschakeling, want we zijn het gewoon om te denken over de mogelijkheden binnen de muren van het ziekenhuis te denken. Werken in dit team vraagt een andere kijk!” Tine Rosseel, mobiel behandelteam, antenne Beernem

“Wat me boeit is het op stap te gaan met de cliënt, ingebed zijn in zijn/ haar eigen omgeving en zijn/haar eigen netwerk” “Na twintig jaar werken in Beschut Wonen vond ik de overstap naar het Mobiel behandelteam erg aantrekkelijk en verfrissend. De doelgroep en het werkterrein boden mij enige houvast, omdat die nauw aansloten bij wat ik al kende in Beschut Wonen. Die zekerheid was zeker een opsteker bij de opstart van dit project. De andere teamleden en ik hadden heel veel vragen en er waren tal van onzekerheden. Na 6 maanden heeft het team al een meer solide basis en is het werken al vertrouwder.

“ Ann, je bent vorig jaar naar Sri Lanka geweest en dit wel met een heel speciale bedoeling. Waarom ging je precies naar Sri Lanka?” Ann: “Patiënt S. verbleef ongeveer een tweetal jaar op de afdeling De Bron. Hij was afkomstig van Sri Lanka en zijn moedertaal was Tamil. Voornamelijk omwille van het taalprobleem was het moeilijk om hem te begrijpen en efficiënt te begeleiden! We zochten een tolk en we kregen de gouden tip om eens aan te kloppen bij het Noviciaat in Sint-Maria Aalter. Daar verbleven inderdaad twee broeders van Sri Lanka waarvan er één Tamil praatte: broeder Datsun Silva. De contacten tussen de broeder en de patiënt werden voorzichtig opgestart en ze bouwden een belangrijke vertrouwensrelatie op. Eindelijk was er communicatie mogelijk! Zo kregen ook wij voeling met de belevingswereld van S. Via een docent van het noviciaat vernamen we begin 2011 dat er in het Oosten van Sri Lanka (in Kalmunai) een centrum voor chronische psychiatrische patiënten geopend zou worden: het “Saint Benedict Menni Mental Health Rehabilitation Center” of the Brothers of Charity. Het interdisciplinaire team van De Bron vond dat

Ann: “Ik was hier de persoonlijk begeleidster van S. en ik zag het wel zitten om samen met de broeders S. te begeleiden tijdens deze toch wel uitzonderlijke onderneming. Ik vond het een unieke kans om me daar voor te engageren! Ik had aan algemeen directeur Rik Ouvry gezegd dat ik kandidaat was om de valiezen te helpen dragen en op mijn “kousenvoeten” heb ik gevraagd of er een mogelijkheid was dat ik kon meegaan.... Ik was dan ook dolgelukkig toen ik “groen licht” kreeg om te vertrekken! De volgende maanden steeg de spanning...Hoe zou het allemaal verlopen? Hoe zou het ginds zijn? Anderzijds ook de twijfels....Hadden we wel een goeie beslissing genomen? …” “Het leek allemaal zo onwaarschijnlijk dat het zou gebeuren tot we uiteindelijk op het vliegtuig zaten. We waren toch wel wat nerveus. Alles verliep behoorlijk vlot en S. deed het heel goed ondanks alles: de vele controles in de luchthavens, de lange eerste vlucht (9:30) naar India (Channai) en dan van India naar Sri Lanka (Colombo), niet mogen roken, de drukte, het lawaai van het vliegtuig, de vermoeidheid, de warmte, zo veel nieuwe indrukken. ..”.   “ Wat waren je ervaringen daar? Hoe groot waren de verschillen en waren er gelijkenissen?” Ann: “Het centrum werd opgestart op 4 februari 2011 en momenteel verblijven er tien patiënten. De focus van de zorg is hoofdzakelijk gericht op psychosociale rehabilitatieactiviteiten zodanig dat de patiënten de vaardigheden ontwikkelen die nodig zijn om terug in de maatschappij te functioneren en zich te integreren. Hun verblijf in het centrum wordt beperkt tot een zestal maan-

den, maar voor S. kon er een uitzondering gemaakt worden. In het centrum streven ze er ook naar om de familie zoveel mogelijk te betrekken in het rehabilitatieproces. Er werken drie broeders die instaan voor de continuïteit van de zorg. Daarnaast werken er ook een kokkin, een zorgkundige en een tuinman vast in dienst. Er is een vaste dagstructuur. De activiteiten worden in de dagopening besproken (bv. werken in de tuin, uitvegen van de zalen, boodschappen doen, een wandeling aan zee maken, cricket spelen en/of een gezelschapsspel spelen, bloemen en planten water geven, de vuile was met de hand doen ...) De taken worden dan verdeeld zodanig dat iedereen er zijn verantwoordelijkheid heeft. Ze hechten bovendien ook veel belang aan goede zelfzorg en hygiëne. De patiënten nemen twee maal per dag een douche. Er zijn ook twee theepauzes. Het was ook heel fijn om te zien dat er regelmatig jongeren op bezoek kwamen om er te helpen in het centrum bij tal van activiteiten. Zo kreeg je het gevoel dat de plaatselijke bevolking ook betrokken werd bij de “psychiatrische patiënt”! Het zou voor de mensen die in het centrum werken fijn zijn om nog wat meer mensen in dienst te hebben want nu werken ze met een heel krappe bezetting! Men zou o.a. graag een sociaal assistent in dienst nemen... maar daar is natuurlijk ook geld voor nodig. Dr. Judy, psychiater van het nabij gelegen ziekenhuis komt regelmatig langs in het centrum om met zijn patiënten te praten. Hij is ook steeds telefonisch te bereiken. Er zijn veel raakvlakken met hun manier van werken en die van ons. Ik heb een rondleiding gekregen in het ziekenhuis en uitleg gekregen van Dr. Judy. Broeder Datsun en ik hebben er onze ervaringen proberen zo goed mogelijk uit te wisselen met de verpleegequipe daar.”   “ Had je de indruk dat die jongen daar zijn weg ging vinden?” Ann: “S. is er heel goed onthaald en opgevangen. Het was verrassend om te zien hoe vlot S. zich aanpaste aan de dagelijkse afdelingswerking. Het belangrijkste was natuurlijk dat ze dezelfde taal spraken !!! Hij vond er heel vlug aansluiting met de medepatiënten. S. heeft er tegen een broeder gezegd: “mijn leven begint nu nog maar!” De grootste aanpassing voor S. was het fors verminderen met roken! Roken is er namelijk uit den boze!

“ Ik was de persoonlijk begeleider van de patiënt en ik vond het een unieke kans om hem te begeleiden bij de terugkeer naar zijn thuisland. We waren er met het hele team van overtuigd dat de terugkeer een belangrijke meerwaarde voor de patiënt zou betekenen.” Ik heb inmiddels vernomen dat hij gestopt is met roken. Een paar dagen voor mijn terugreis moest S. voor een paar weken worden opgenomen in het nabijgelegen ziekenhuis omdat hij moest omschakelen naar de medicatie die daar gebruikt wordt. Zodoende was een observatieperiode in het ziekenhuis noodzakelijk. Met het nodige beddengoed en een kussen onder de arm vertrokken we naar daar. Er was ook een patiënt mee die als “buddy” bij hem bleef! S. moest er dus niet alleen verblijven. Regelmatig ging er ook een broeder langs om de contacten te onderhouden en later werd S. ook eens meegenomen naar het centrum voor een opfrisbeurt en om er een paar uurtjes te verblijven in de patiëntengroep.”   “ Zou je je nog eens aan zo’n avontuur wagen?” Ann: “Het was zeker geen klassiek toeristisch vakantiereisje... het was zoveel meer! Het was op vele vlakken “back to basics” maar ook heel verrijkend en verruimend. Er zijn dan ook zoveel dingen die op mijn netvlies gebrand en in mijn geheugen gegrift zijn!!! Het was een fantastische reis. Ik heb heel veel nieuwe indrukken opgedaan en de cultuur met al mijn zintuigen kunnen opsnuiven! Ook S. moeten “loslaten” was niet gemakkelijk, maar ik heb er het volste vertrouwen in dat ze daar goed voor hem zullen zorgen. Ik hoop om ooit terug te kunnen gaan.! Hopelijk zal S. er gelukkig zijn!!! Hierbij wil ik de directie ook bedanken omdat ik deze unieke ervaring mocht meemaken!”

Wat me boeit is het op stap te gaan met de cliënt, ingebed zijn in zijn/haar eigen omgeving en zijn/haar eigen netwerk. Het is verrijkend om de netwerkpartners te leren kennen. Vanuit de rehabilitatie geloof ik ook sterk in de groeimogelijkheden van de cliënt. Het is uitdagend om zo ver mogelijk mee te gaan in het herstelproces van de cliënt. De cliënt bepaalt hierin het tempo. Ik ben ook heel tevreden met de samenstelling van het nieuwe team. De verschillende opleidingen en ervaringen, de diverse persoonlijkheden en invalshoeken geven een boeiende dynamiek. Het is belangrijk dat we voldoende leerkansen krijgen en steun vinden bij elkaar. Het blijft uiteraard nog altijd een zoektocht. Persoonlijk betekent het voor mij een hele eer te mogen bijdragen in deze nieuwe stap in de geestelijke gezondheidszorg. Ik zie dit als een mooie groeikans en ik wil deze kans ten volle benutten.” Christine Rolly, mobiel behandelteam, antenne Beernem

De 5 sleutelwaarden

De 5 sleutelwaarden

5

70000 70000 69000 69000 68000 68000 67000 67000 66000 66000 65000 65000 64000 64000 63000 “ 787 63000medewerkers 62000 62000 hadden in 2011 de 61000 61000 juiste sleutels in 60000 60000 handen om kwaliteit 2006 2007 2006 2007 van zorg te bieden”

Wie biedt kwaliteit van zorg … en aan wie?

107 107 106 106

Het cijfer: 787

105 105

Nog meer cijfertjes: In 2011 werkten er in PC Sint-Amandus 248 mannen en 539 vrouwen.

104 104 103 103

Het aantal medewerkers klimt gestaag met de jaren. In 2007 was PC Sint-Amandus de werkgever van 519 voltijdse medewerkers. In 2011 waren dat er al 576.

102 102

2008 2009 medewerkers 2010waren er 419 2011 Van de 575 voltijdse 2008 2009 2010 2011 in de directe patiëntenzorg tewerkgesteld. In de

101 101

ondersteunende departementen werkten 157

Gerealiseerde dagen Gerealiseerde dagen medewerkers.

…en aan wie bieden we die kwaliteit van zorg … Gerealiseerde dagen PVT + Bezettingsgraad in percentage

Totale bezettingsgraad Totale bezettingsgraad

Medische verblijfsduur van aanwezige bewoners op 31 december in PVT

70000

107

69000 68000 67000 66000 65000 64000 63000 62000 61000 60000 2006

2007

2008

2009

2010

Gerealiseerde dagen

106

> 10 jaar > 10 jaar

105

4 tot 10 jaar 4 tot 10 jaar

104

1 tot 3 jaar 1 tot 3 jaar

103

3 tot 12 maanden 3 tot 12 maanden

102

29 - 90 dagen 29 - 90 dagen

101

8 - 28 dagen 8 - 28 dagen

Geknipt

We lichten enkele zinnen uit de identiteitsverklaring en proberen te verwoorden waar het PC Sint-Amandus voor staat en wat mensen van ons mogen verwachten.

‘Geestelijke gezondheidszorg gaat over zorg van mensen voor mensen. Het spreekt voor zich dat we ook met de medewerkers zelf zorgzaam willen omgaan.’

Investeren in medewerkers: vorming en opleiding 13 mei 2011

3-4 maart 2011

Opleidingsdag voor leidinggevenden: veiligheid, een zaak voor iedereen?

Symposium: Verwrongen vooruitblik ‘Schizofrenie als verstoring van de neurobiologische fundering van voorbewuste geestesprocessen’

Zorgzaam omgaan met medewerkers, betekent dat de veiligheid en het welzijn van de medewerkers hoog op het prioriteitenlijstje staat. Welzijn van medewerkers bevat veel facetten: aandacht voor een veilige en aantrekkelijke werkomgeving, de psychosociale belasting, ergonomie, hygiëne … Diverse actoren vervullen hier een belangrijke rol: de werkgever, de directie, de medewerkers zelf … maar het zijn de leidinggevenden die de spilfiguren zijn.

0% 0%

2011

10% 10%

20% 20%

2010 2010

Totale bezettingsgraad

30% 30%

40% 40%

2009 2009

Daarom organiseerde PC Sint-Amandus een intern opleidingsmoment, dat focuste op het thema veiligheid: zowel medewerkersveiligheid als de veiligheid van patiënten.

50% 50%

2008 2008

“ Na de veiligheidsdag zijn er veel leidinggevenden die – in samenwerking met mij- extra aandacht besteden aan de integratie van het veiligheidsbeleid in de afdelingswerking.”

Enkele reacties: Martine Vanoverschelde, preventieadviseur

“ Ik was me er niet van bewust dat ook ik een belangrijke rol te spelen heb in het veiligheidsbeleid.”

Gerealiseerde dagen ziekenhuis + Bezettingsgraad in percentage > 10 jaar 162000

162000

92,5

1620004 tot 10 jaar 160000162000 160000 160000 1 tot 3 jaar 158000160000 158000

92,5 91,5

Aantal opgenomen patiënten en bewoners op 31 december 92,5

92,591,5

91,5 90,5 91,5 90,5

3 tot 12 maanden 90,592,5 158000 162000 89,5 90,589,5 156000158000 156000 29 160000 - 90 dagen 89,591,5 156000 88,5 89,588,5 154000156000 154000 8 158000 - 28 dagen 88,590,5 154000 87,5 88,587,5 152000154000 152000 89,5 87,550% 152000 156000 10% 20% 30% 40% 86,5 87,5 86,5 150000152000 150000 0% 150000 154000 2006 2006 2007 2007 2008 2008 2009 2009 20092010 2010 2011 86,588,5 2011 2010 2008 86,5 150000 2006 2007 2008 2009 2010 2011 87,5 152000 2006 2007 2008 2009 2010 bezettingsgraad 2011 Totale bezettingsgraad Gerealiseerde Gerealiseerde dagen dagen Totale 86,5

150000

900 900 800 800 700 700 600 600 500 500 400 400 300 300 200 200 100 100 0 0

Gerealiseerde dagen dagen2008 2006 Gerealiseerde 2007

Totale bezettingsgraad Totale 2009 2010bezettingsgraad 2011

900

Aantal Gerealiseerde dagen 800 770 opnames 770 775 in ziekenhuis 775

900 (waarvan aantal eerste medische opnames) 770 700

713

775

710

688

0

2006 2006

2007

2007 2007

2008

2008 2008

2009

2009

2009

2010

700 600

600 700

600 500

18 mei 2011

2011 115 2011 2011

600 500 400 400 700500 400 300600 300 400 300 200 200 500 300 200 100400 100 200 100 0300 0 100 2006 0200 0 2006

2006 2007

2007 2008

2008 2009

20092010

2007

2008

2009

2010

Aantal patiënten Aantal 2006patiënten2007 100

Aantal Aantal 2009 bewoners 2008bewoners

Aantal patiënten 0 Aantal patiënten 2006

Aantal bewoners Aantal bewoners

2007

2008

2009

20102011 2010

2011

2011

Totaal 2011 Totaal Totaal Totaal

2010

2011

Aantal bewoners

Totaal

> 3 jaren

> 3 jaren 1 t/m 3 jaren 3 jaren >1 t/m 3 jaren 1 t/m 3 jaren 3 maanden 3- 11maanden jaar 3 jaren - 1 jaar > t/m 3 jaren 3 maanden - 1 jaar 13-maanden 3 maand1--13jaar maand 1 t/m 3 jaren

Het Forum is een jaarlijks intern vormingsen ontmoetingsmoment voor alle kernteams, diensthoofden, vakgroepvoorzitters, de staf en de directieleden. Inhoudelijk stonden we op deze vierde editie van het Forum stil bij zorgverlening, de zorg voor onszelf als zorgverleners als een noodzakelijke voorwaarde om op onze beurt goede zorg te kunnen blijven bieden aan patiënten en bewoners en de zorg voor elkaar als collega’s. Chris Van de Veire, psycholoog en cliëntgericht psychotherapeut met de nodige ervaring rond deze thematiek, was hierbij onze gids.Naast deze inhoudelijke component is het Forum ook een moment van ontmoeting. Het is een moment om eens over de grens te gaan van de eigen doelgroep, het interdisciplinaire team, de dienst of vakgroep!

1 - 3 maand 8 dagen - 1 8 maand dagenmaand - 1 maand 3 maanden1 --13jaar 8 dagen - 1 maand 2 t/m 7 dagen 2- 1t/m 7 dagen 8 dagen maand 1 - 3 maand

0 t/m 1 dag 2 t/m 70dagen t/m 0% 1 dag 0 t/m 1 dag0% 0%

0% 5% 0%

5%

10% 5%

10% 15%

15% 20%

20% 25%

25% 30%

2010 10%2010 15% 2009 20%2009 25% 2008 2010

5%

10%

5%

10% 2010

15%

2009 20% 2009

15%

2009

20%

25%

“ De presentatie van Chris Van de Veire heeft mij geïnspireerd om voortgangsgesprekken te voeren met de medewerkers van mijn dienst. De behoeften waarover ze spreekt – behoefte aan steun, plaats, bescherming, begrenzing … hebben we allemaal. Om op het werk een zekere mate van welbevinden te hebben, moeten die behoeften ook professioneel een invulling krijgen. Uit de gesprekken bleek dat we door omstandigheden, tegenslagen, verlies, stress … soms te weinig voor onszelf zorgen of andere waarden teveel accentueren. Het was goed om de zorg voor onszelf ook eens te bespreken en eens te polsen bij de medewerkers of zij zich goed bejegend voelen door collega’s, afdelingshoofd en directie en hoe zij met hun collega’s en leidinggevenden omgaan.”

Het comité patiëntveiligheid maakt werk van kwaliteit van zorg.

Pascale Bouljon, diensthoofd boekhouding en personeelsadministratie

 “Nadat de beleidsgroep een drietal jaar de Contracten Kwaliteit & Patiëntveiligheid had opgevolgd, nam een nieuw opgericht Comité Patiëntveiligheid vanaf eind maart 2011 formeel de opdracht op om de visie op een geïntegreerd veiligheidsbeleid in de praktijk om te zetten. Zo’n geïntegreerd veiligheidsbeleid heeft aandacht voor medewerkersveiligheid én voor patiëntveiligheid in alle werk- én zorgprocessen.

“ Eén van de kenmerken van kwaliteitsvolle zorg is dat deze zorg veilig moet zijn”

In 2011 werd het comité patiëntveiligheid opgericht. Bart Deconinck, coördinator kwaliteit en patiëntveiligheid, is één van de leden van dit comité. Hij licht het ontstaan en de rol van dit comité toe.

In het Comité Patiëntveiligheid zetelen medewerkers die een sleutelrol vervullen in een aantal zorgprocessen die de voorbije jaren heel wat aandacht kregen, zoals agressiebeheersing, somatische zorg en geneesmiddelendistributie. Zij krijgen de opdracht om het thema ‘patiëntveiligheid’ in ‘hun’ proces bespreekbaar te maken en te operationaliseren.

2 t/m 7 dagen 0 t/m dag70dagen t/m 1 dag 8 dagen 11 maand 2- t/m

2010

6

SLEUTELPOSITIE

Forum: blijven werken met elan

500

> 3 jaren

688

2010 108 2010

700

Aantal patiënten

800 770 775 713 710 635 635 900 688 713 600 710 700 635 688 800 770 775 635 500 713 600 710 700 688 400 635 500 600 300 400 233 217 217 500 233 192 192 182 182 200 233 300 217 400 115 108 108 115 192 182 233 217 100 192 182 200 115 300 108 233 0 115 108 217 100 2007 2007 2008 1922008 2009 182 20092010 20102011 2011 2006 200 2006 0 2006 100

700

Medische verblijfsduur bij ontslag (ziekenhuis)

Totale bezettingsgraad 713 710

Leidinggevende

30%

30% 2008 30%

2008 30% 2008

25%

Uiteraard heeft ook de preventieadviseur een belangrijke rol in dit Comité, dat wordt voorgezeten door een duo dat samen de verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van de patiëntenzorg draagt: de hoofdgeneesheer en de directeur patiëntenzorg. In 2011 werd heel veel energie gestoken in kennis delen en een gemeenschappelijke basis leggen. Van daaruit werd een eerste voorzet gegeven om de ‘visie op veilige patiëntenzorg en veilige werkprocessen’ uit te dragen naar de leidinggevenden, zowel tijdens een interne veiligheidsdag, waar ook aandacht besteed werd aan brandveiligheid, als tijdens een externe vormingsdag, waar het accent lag op kwaliteitsvolle zorg. Immers, één van de kenmerken van kwaliteitsvolle zorg – naast o.m. toegankelijkheid, continuïteit, effectiviteit en efficiëntie - is dat deze zorg veilig moet zijn! Werken aan een veilige zorg kan slechts gebeuren indien de cultuur aangepast is: fouten willen zien in een systeem en het veilig bespreekbaar kunnen stellen van incidenten zonder met de vinger te worden gewezen zijn belangrijke ingrediënten van zo’n veilige cultuur. Overigens werden 10 dimensies van veiligheidscultuur in 2011 al voor de tweede maal in kaart gebracht. In de toekomst ligt nog een pak werk te wachten voor dit Comité: de ontwikkeling van een melden leersysteem voor veiligheidsincidenten staat hoog op de agenda. Het thema krijgt ook een vaste plaats op de veiligheidsdagen voor medewerkers en in het vormingstraject van nieuwkomers.”

2008

Wie biedt kwaliteit en zorg ... en aan wie?

Geknipt

7

BUITEN DE WERKUREN

‘We komen op voor actief burgerschap van psychisch kwetsbare mensen’

Ook buiten de werkuren besteden we aandacht aan ontmoeting in een warmmenselijke sfeer: samen koken, sporten in de ruime sportaccommodatie, quizzen of het nieuwe jaar inzetten.

De Palissant, een afdeling voor volwassenen met een lichte tot matige verstandelijk beperking met daarbij een psychiatrische problematiek, diende dit jaar een project in voor de Lily Reintegration Award. Het farmaceutisch bedrijf Eli Lilly Benelux beloont elk jaar opmerkelijke projecten die erop gericht zijn om patiënten te helpen bij hun re-integratie in de maatschappij. De Palissant diende het project ‘De Vullaertloop’ in, een jaarlijks initiatief dat patiënten aanmoedigt om deel te nemen aan een activiteit in het dorp, te supporteren of mee te sporten en daardoor ‘opgenomen’ worden als één van de dorpsgenoten. Het aantal betrokkenen is jaarlijks toegenomen. Waar er aanvankelijk een aantal patiënten deelnam van De Palissant, nemen nu ook patiënten/ bewoners deel van meerdere (opname)afdelingen of Beschut Wonen. “Sinds 1992 organiseert de vzw Vullaertloop, in samenwerking met de atletiekclub Beverhout uit Beernem, jaarlijks de Vullaertloop, een loopwedstrijd over diverse afstanden (jeugdlopen over 600 en 1200 meter, jogging van 3.5 km en een wegwedstrijd over 12 km). Van bij de start lag de focus van deze organisatie op de groep plaatselijke recreanten die sporadisch aan een wedstrijd deelnemen, het dorp sportief in beweging brengen was steeds de leuze. Al geruime tijd neemt een aantal patiënten van het PC St.- Amandus deel aan de wedstrijd, meestal aan de jogging, af en toe waagt er zich iemand aan de 12 km. Een aantal trouwe supporters is sinds een viertal jaar zo met de organisatie vertrouwd dat ze op de dag zelf meewerken, hetzij bij de voorbereiding om de sporthal en de bar klaar te zetten, maar vooral ook

EEN KLEINE ATTENTIE

in de bar zelf tijdens en na de wedstrijd. Patiënten verdeelden ook de affiches van de Vullaertloop en deponeerden 2000 flyers in de bussen van de gemeenten Beernem en Oedelem. Zo waren ze een belangrijke schakel in de promotie van de organisatie. De jaarlijkse uitstap naar de Vullaertloop biedt dus op diverse fronten reïntegratiemogelijkheden: de lopers zelf komen in contact met andere lopers voor, tijdens en na de wedstrijd, de supporters via het contact met andere supporters en organisatoren (voor sommigen zijn dit de eerste stappen buiten de voorziening) en de medewerkers die effectief door hun hulp een steentje bijdragen om de organisatie te doen slagen. De patiënten/bewoners werken aan hun fysieke conditie, durven met hun prestaties naar buiten komen en winnen aan zelfvertrouwen. Tijdens de Vullaertloop zijn de patiënten/bewoners een welkome dorpsgenoot, gewoon één van hen! Een deelnemer: De laatste twee jaren proberen we kwantitatief en kwalitatief de deelname van mensen van PC SintAmandus te verhogen door jaarlijkse een sessie ‘start2run’ te organiseren. De sportverantwoordelijke van de Vleugel, de socioculturele en agogische pijler van het centrum, organiseert vanaf begin maart twee maanden lang op dinsdag- en donderdagnamiddag een sessie ‘start2run’ met als finale een vrijblijvende deelname aan de jogging van de Vullaertloop in Oedelem. De voorbije twee jaar startten er telkens een 10 tot 15-tal patiënten de loopsessies waarbij er een vijftal personen daarna deelnamen aan de jogging en één iemand aan de wegwedstrijd van 12 km.”

‘Wat me is bijgebleven aan de wedstrijd en aan start2run is dat deelnemen belangrijker is dan winnen, de wedstrijd uitlopen doe je voor jezelf.’ Toen Peter mij voorstelde om deel te nemen aan start2run vond ik dit meteen een goed idee. Zo bond ik de sportschoenen aan en ging twee maal per week op de piste met een groepje anderen gaan lopen. Het duurde even voor ik mijn eigen tempo kon vinden, dit om het lopen de hele tijd vol te houden. Maar eens ik dit gevonden had en had geleerd niet te kijken naar de anderen verliep alles zeer goed. Daarna was het tijd voor het echte werk: De Vullaertloop, een wedstrijd van 3,5 km.

Peter Landuyt, afdelingshoofd De Palissant

Tien minuten voor de start gingen we al naar de

startplaats. Hier kwamen steeds meer lopers toe en we werden wat zenuwachtig. Tijd om te starten! Het ging vlot en ik liep de wedstrijd uit! Ik was trots op mezelf!’

Medewerkers maken het verschil. Daar zijn we ons in PC Sint-Amandus heel goed van bewust. Het is belangrijk om ‘dank je wel’ te zeggen: op het jaarlijkse personeelsfeest, belangrijke momenten in de loopbaan van een medewerker… ook medewerkers die iets extra’s doen, verdienen en krijgen onze appreciatie.

‘We erkennen de familie als belangrijk steunpunt bij de behandeling en

Thuis In Eigen huis, jaarlijks personeelsfeest

begeleiding van patiënten en bewoners’ Zaterdag 18 juni 2011 Familiedag PVT De Ent “Het is traditie, al van voor de verhuis in 2005, dat de bewoners jaarlijks hun familie uitnodigen voor een familiedag. Telkens op een zaterdag in juni, hopend op stralend weer, ontvangen bewoners, woon- en activiteitenbegeleiders ongeveer 190 familieleden. Samen met bewoners en begeleiders zo’n 270 mensen over de vloer, voorwaar een vol huis. In het licht van de begeleidingsvisie is de jaarlijkse familiedag een feestelijke kristallisatie van de bijzondere plaats en betrokkenheid van familie en betekenisvolle naasten in het begeleidingsproces van de bewoners. Deze betrokkenheid is er natuurlijk ook alle andere dagen van het jaar. Voor de begeleiders is de reflex om familie te betrekken in de zorgrelatie al even traditioneel als de familiedag zelf. De voorbereidingen beginnen een paar maanden voordien. Het adressenbestand wordt jaarlijks samen met de bewoners nagekeken en aangepast. De bewoners zelf bepalen wie ze uitnodigen, zolang het maar familie is. Bewoners zonder familie krijgen de kans om een goede vriend of kennis uit te nodigen. De begeleiders zorgen voor de uitnodigingen, maar het zijn de bewoners die tekenen. Het volledige gebouw wordt vlak voor de familiedag onder handen genomen door de centrale onderhoudsploeg van het psychiatrisch centrum. In overleg met de voedings-

Dr. Hugo Huygens nam afscheid met een causerie

8

Geknipt

Geknipt

dienst wordt gezorgd voor gebak, koffie en belegde broodjes. De kinderen krijgen aparte versnaperingen. De meeste familieleden worden ontvangen in de diverse leefruimtes. Op Ent 1 worden ook de livings van de appartementen en studio’s klaargezet voor wie dat wenst, het is er minder druk. Een aantal familieleden verkiest de drukte te vermijden en komt de week vooraf of nadien. Op het moment zelf maken begeleiders tijd vrij om even aan te sluiten bij de familie van de hen toegewezen bewoners. Telkens weer is de familiedag een gezellige bedoening. Bewoners kijken er naar uit, de familie komt graag, wat mag blijken uit de felicitaties achteraf.” Carl Van Sieleghem, afdelingshoofd PVT De Ent

Reactie van een familielid: “ Dat familie belangrijk is, merk je meteen aan de gezichten van de bewoners. Het is hun beurt om koffie en taart aan te bieden, een gezellig gebeuren!”

Ook de cluster psychosezorg maakt er werk van om de familie bij de behandeling en begeleiding van patiënten te betrekken.

“We hebben verschillende keren contact gehad met Similes, een vereniging voor gezinsleden en nabijbetrokkenen van personen met psychiatrische problemen, om hen ook bij onze familiewerking te betrekken. Daarnaast zijn er ook concrete plannen om in het najaar van 2012 samen met externe partners psycho-educatie te geven. Door psycho-educatie krijgen patiënten, partners en familieleden voorlichting, informatie, steun en advies over een bepaalde psychiatrische problematiek.

We hebben ook een werkgroepje ‘familie’. Van daaruit kwam het idee om een familiezondag te organiseren. In de verdere toekomst denken we er ook aan om een soort studiedag te organiseren rond de driehoek familie, patiënt en hulpverlener.” Ann Ramon, afdelingshoofd De Stroom, afdeling voor volwassenen met een psychotische kwetsbaarheid

9

‘PC Sint-Amandus wil een betrouwbare partner zijn: een gedegen partner in de opleiding van jonge mensen, een loyale partner voor de ons omringende natuur ...’

Even sleutelen De sleutel in een nieuw slot!

We zoomen even verder in op het ‘groene’ Sint-Amandus.

Verhuis naar Gebouw De Zouter en Gebouw Bakensgoed

Groene en verkeersluwe campus PC Sint-Amandus draagt duurzaamheid hoog in het vaandel en de directie probeert het milieubewustzijn van de medewerkers aan te wakkeren en duurzame verplaatsingen te promoten.

Wegwijs 1 nam zijn intrek in Gebouw Bakensgoed

In november ging het nieuwe parkeer- en mobiliteitsbeleid van start. De campus is 64 hectare groot en straalt door het talrijk aanwezige groen veel rust uit. Omwille van dit groene karakter en het streven naar een verkeersveilige campus wordt het autoverkeer op de campus strikt beperkt. Behoudens enkele uitzonderingen (interne voertuigen voor afvalophaling, laden en lossen van goederen … worden auto’s van de campus geweerd. Alle medewerkers, patiënten, bewoners en hun bezoekers kunnen parkeren op de 5 parkings, aan de rand van de campus. Voor verplaatsingen op de uitgestrekte campus gaan medewerkers te voet of met de fiets. Om dit nieuwe beleid de nodige aandacht te geven, kregen alle medewerkers de eerste dag – bij het binnenrijden op de campus een attentie: een paraplus. Onder het motto ‘Parkeer waar het hoort. Regen? Geen nood … je hebt een paraplu aan boord’ ging het nieuwe parkeerbeleid officieel van start.

Op 26 januari was het tijd voor de patiënten en de medewerkers van Wegwijs 1, afdeling voor volwassenen met een niet-aangeboren hersenletsel, om te verhuizen.

“Voor werkverplaatsingen beschikken wij over 5 dienstvoertuigen,” vertelt Luc Debruyckere, facilitair directeur van PC Sint-Amandus. “Werknemers die gaan vergaderen of een opleiding volgen, kunnen dan carpoolen.” PC Sint-Amandus neemt intussen al voor de 5de keer deel aan de campagne ‘Ik Kyoto’, een campagne die duurzaam pendelen in de kijker zet. Een honderdtal medewerkers doet mee en komt te voet, met de fiets, lopend, met het openbaar vervoer of carpoolend werken.

Promotie duurzaam woon-werkverkeer

Pariz en pIZa namen hun intrek in Gebouw De Zouter Op 22 februari was het tijd voor de patiënten en de medewerkers van Pariz om te verhuizen. Het gedeelte van gebouw “De Zouter” met de “gele luifel” is voortaan hun nieuwe onderkomen. In hetzelfde gebouw verblijven ook de patiënten van pIZa - ingang langs de “rode luifel”. pIZa was op 14 maart de laatste in het rijtje van 3 om te verhuizen.

Onderhoud en beheer van de groene ruimte Het zit soms in kleine dingen:

Ongeveer de helft van alle medewerkers woont in een straal van 10 km van de campus. Ongeveer 19 % van alle medewerkers komt regelmatig met de fiets naar het werk. Het bedrijf voorziet een fietsvergoeding voor het woon-werk verkeer, ook indien slechts een gedeelte van de afstand met de fiets gebeurt. Wie met het openbaar vervoer komt, pendelt helemaal gratis. Voor de medewerkers die een duurzame woon-werk verplaatsing maken, zijn er (overdekte) fietsstallingen voorzien. Op verschillende plaatsen op het domein zijn er ook douches te vinden om zich even op te frissen. Ook directieleden, stafmedewerkers en kaderleden proberen duurzaam verplaatsen persoonlijk te promoten en nemen hier een voorbeeldfunctie op. Zo gingen de meesten onlangs te voet of met de fiets naar een externe vormingsactiviteit die doorging op een nabijgelegen kasteeldomein.

PC Sint-Amandus heeft intussen 3 paarden voor hippotherapie. Voor hen koopt het centrum kwaliteitsvol hooi aan, dat niet wordt bemest. Op de weilanden achter het centrum teelt Johan Devreese, biologisch hooi.

Pariz en pIZa zijn intensieve zorgafdelingen

Elektrische wagen Sinds kort beschikt het centrum over een elektrische wagen. Het Centrum kocht voorlopig één exemplaar. De eerste ervaringen zijn alvast positief. Het is de bedoeling om in 2012 nog 2 wagentjes aan te kopen. De technische dienst, de dienst informatica en de huishoudelijke dienst zullen van deze elektrische wagens gebruik maken. Na verloop van tijd zullen bijna alle vervuilende interne dienstvoertuigen niet meer gebruikt worden, zodat enkel de ‘grotere’ voertuigen zoals bestelwagens, kranen … voertuigen met een klassieke verbrandingsmotor zullen zijn. Dankzij de elektrische wagens kunnen de grote afstanden op de campus snel overbrugd worden. Er is ook behoorlijk wat opbergruimte om werkmateriaal mee te nemen.

De hippotherapie? In 2011 werd de uitbouw van de hippotherapie voortgezet. Ondertussen gaan er patiënten en bewoners mee uit alle afdelingen (11) die graag een eigen moment wilden. Ook het bezoekmoment is geregeld ingevuld, zowel door groepen die met een vaste regelmaat komen als sporadische bezoekers. Twee keer per week worden de stallen uitgemest. Eén keer met patiënten vanuit Ergocentraal en tijdens het andere moment steekt een afdeling (ISIZ) de handen uit de mouwen aangevuld met patiënten die zijn aangeworven via de interne jobwerking.

Verhuizen is een ingrijpende gebeurtenis “Maanden van tevoren was er aangekondigd dat we zouden verhuizen op 8 oktober 2012 naar het splinternieuwe gebouw “De Zouter”. Deze gebeurtenis werd echter door omstandigheden enkele malen verdaagd. Dit zorgde enigszins voor wat onzekerheid, zowel bij patiënten als medewerkers.

zo nieuw was. Voor sommigen zorgde dit nieuwe onaangetaste gebouw ook voor onwennigheid. Patiënten voelden zich meer gecontroleerd door bijvoorbeeld de centrale inplanting van de verpleegpost, maar de vele pluspunten overheersten: moderne zetels, hypermoderne tv, mooie kamers, airco …

Zowel tijdens Thuis In Eigen Huis, het jaarlijkse personeelsfeest, een opendeurdag voor externen als de academische zitting werd het gebouw al eens voorgesteld aan medewerkers en externe geïnteresseerden. De reacties waren lovend.

De medewerkers hadden nu een eigen vergaderlokaal, persoonlijke kastjes …De verhuis naar de nieuwbouw zorgde voor een nieuwe frisse wind door de werking.”

Uiteindelijk konden we op 21 februari de materialen verhuizen. Iedere medewerker had zijn verantwoordelijkheid. Er werd tot laat doorgewerkt om alles op zijn plaats te krijgen. Een dagje later verhuisden de patiënten. Al het persoonlijke gerief (kleren, radio’s) werd in ijzeren containers geladen en samen met de individuele begeleiders zorgden alle patiënten dat hun materiaal veilig naar De Zouter overgebracht werd. Afscheid nemen van ons “oude gebouw” was niet gemakkelijk…. door alle herinneringen. Na het afscheid van het oude vertrouwde, probeerden we zo goed mogelijk om ons te settelen in het nieuwe gebouw. Velen, zowel patiënten als medewerkers waren laaiend enthousiast omdat alles nog

10

Geknipt

Even sleutelen

Joachim Staelens, medewerker Pariz

Voor Wegwijs 1 bleef het niet beperkt tot een verhuis, want er kwam ook een uitbreiding met 9 bedden én een opsplitsing in drie architectonisch gescheiden units. De voorbereidingen waren niet te onderschatten! De medewerkers werden in het bouwdossier  betrokken bij tal van keuzes, zowel van praktische aard (meubilair, badkeuze, gordijnen … als op het gebied van  zorgorganisatie (kamertoewijzing, bestaffing …) Iedere medewerker had een gesprek met mij over de persoonlijke inzetbaarheid op de afdeling. Ook patiënten werden uiteraard voorbereid op de verhuis. Tijdens de bouwwerken kregen ook zij al

eens een rondleiding. In tegenstelling tot wat we verwachtten, bleken de patiënten niet echt onder de indruk. Dat was allemaal niet nodig! Na enkele maanden van uitstel was de grote dag eindelijk aangebroken. Dankzij een grondige voorbereiding met participatie van patiënten en hun familie liep dit veel vlotter dan verwacht. Eenmaal verhuisd bleek dat de patiënten, met uitzondering van enkele individuen, meer aanpassingsvermogen hadden dan verwacht! Veel patiënten verblijven nu in een moderne eenpersoonskamer met televisie (als ze dat willen) en niet langer op een gesloten afdeling. De grootste aanpassing voor de medewerkers was ongetwijfeld de opsplitsing over drie units en de daarmee gepaard gaande opsplitsing voor de zorgorganisatie. Dankzij die opsplitsing kunnen we wel een prikkelarme en rustige context creëren, waar we vroeger alleen maar van konden dromen. Ondertussen kunnen we na een jaar stellen dat de verhuis zowel door patiënten als personeel verteerd is en nu ook de kinderziektes van het gebouw traag maar zeker opgelost raken!” Kris Vancouïllie, afdelingshoofd Wegwijs 1

Dozen, dozen .. en nog eens …Dankzij een goede voorbereiding, brute mankracht om alles te verstouwen en de ondersteuning van de logistieke medewerkers verliep alles vlot.

11

Door het sleutelgat In PC Sint-Amandus krijgen de medewerkers de kans om hun loopbaan te verdiepen. Via interne en externe vorming, training en opleiding kunnen de medewerkers zich verder persoonlijk ontwikkelen. Daarnaast is het centrum een lerende organisatie… we kijken al eens over het muurtje bij een collegavoorziening of partner. Daarnaast is het centrum vaak ook gastheer voor scholen, verenigingen, collega-voorzieningen en externe partners.

Leren van collega’s: administratief departement naar PC Caritas Melle Een 20-tal medewerkers van het administratief departement van PC Sint-Amandus zakten af naar Melle. Even over het muurtje kijken… was het doel van dit bezoek. Een gelegenheid om kennis te maken met de collega’s en het centrum, hun eigenheid, de gelijkenissen en de verschillen. De medewerkers kregen een korte voorstelling en

rondleiding, waarna de receptionisten, medewerkers van de boekhouding, patiëntengelden, de personeelsadministratie, het patiënten- en directiesecretariaat en de medisch secretaresses een rondleiding op sleeptouw werden genomen door hun collega’s. Er volgde nadien per dienst een heel aangenaam en waardevol gesprek tussen de administratieve medewerkers van beide centra. Naast uitwisseling van kennis en ervaring, was de ‘studienamiddag’ ook een enthousiaste, spontane ontmoeting van collega’s.

Op 13 december bracht de dienst motoriek een werkbezoek aan het P.Z. Onze-Lieve-Vrouw in Brugge. Er werd intensief van gedachten gewisseld over de inhoud en de organisatie van de disciplines psychomotoriek en kinesitherapie. Een meer dan interessante ontmoeting voor beide teams.

Sleutelproces in het beleid: agressiebeheersing Vernieuwde clusterwerking “Adequaat kunnen omgaan met agressief gedrag van patiënten is één van de moeilijkste opgaves in de zorg. Het is ook heel belangrijke omdat de gevolgen voor de veiligheid van zowel patiënten als medewerkers groot zijn. Om de veiligheid op de werkvloer te vergroten, zijn heel wat maatregelen nodig. Eén van die maatregelen is een goede organisatie om extra hulp aan andere afdelingen te bieden. In 2011 werd die organisatie geëvalueerd. De leden van de Projectgroep Agressiebeheersing maakten in samenspraak met de referentiemedewerkers Agressiebeheersing nieuwe afspraken. In september 2011 ging de vernieuwde clusterwerking van start.   De nieuwe afspraken die samengaan met de clusterwerking zijn opgenomen in de instructie voor het gebruik van het personenalarmsysteem . Deze instructie en het overzicht van hulpvragende en hulpbiedende afdelingen kunnen medewerkers vinden op het intranet. Wat nieuw is, zijn de afdelingen die met elkaar samenwerken. Daarnaast wordt bij de start van elke shift op elke hulpbiedende afdeling afgesproken wie de volgende shift instaat voor de interventies. Deze medewerker heeft de telefoon bij zich waarop het drukknopalarm toekomt. Als een afdeling een noodoproep van een andere afdeling krijgt, stuurt elke hulp biedende afdeling 1 medewerker ter assistentie.”

Hans Pauwels, stafmedewerker patiëntenzorg en centrale referentiemedewerker agressiebeheersing

12

Sleutelrol voor de vakgroepen: vakgroep ergotherapie op het voorplan! Interne jobwerking

Je partner in de samenwerking leren kennen: FIDES bezoekt het penitentiair landbouwcentrum (PLC) in Ruiselede “ Sinds begin 2010 is er een intensere samenwerking tussen het PLC van Ruiselede en FIDES, de afdeling voor mannelijke plegers van seksueel misbruik. Uitweg , een ‘spin off’ van FIDES verzorgt sindsdien wekelijks pretherapeutische sessies met plegers van grensoverschrijdend seksueel gedrag. Die pretherapie is een onderdeel van ( de eerste fase van) het B4-contract dat de erkenning van de eerste acht forensische bedden regelt. De pretherapeutische sessies worden begeleid door een medewerker van FIDES. We vonden het zinvol om in het kader van die samenwerking een ‘echte’ rondleiding te organiseren in het PLC.”

“In november 2011 zijn we gestart met de interne jobwerking. Ergocentraal kreeg een vraag van de Vleugel, de dienst vrije tijd,om bij te springen om de “Foyer” opnieuw open te houden op vrijdagnamiddag. Patiënten werden gezocht om als barmedewerker mee te werken, een unieke kans om interne jobwerking op te starten...” We zijn met twee ergotherapeuten een aantal uur vrijgesteld om als jobcoach de interne jobwerking vorm te geven. Patiënten kunnen zich aanmelden, ofwel inpikken op een openstaande interne vacature ofwel aankloppen met een specifieke vraag. Het is een kans om werkervaring op te doen binnen de veilige omgeving van het centurm.

Stapsgewijs, methodisch, onderbouwd en met veel aandacht voor overleg met interne partners wordt verder vorm gegeven aan dit project. De methodiek Supported Employment is de rode draad in deze begeleidingsvorm. Er is aandacht voor voorkeuren, wensen, motivatie en competenties van de patiënt. Alle stappen voor het aanbieden van een gepaste job worden zorgvuldig doorlopen. Op de werkvloer is er na een introductie mogelijkheid (waar nodig) voor verdere ondersteuning. Via de jobwerking zijn patiënten al in een aantal jobs aan de slag: barmedewerkers voor ‘t Vleugelhof, redactiemedewerkers voor ’t Lopend vuur (het tijdschrift voor en door patiënten en bewoners), medewerkers voor het onderhoud van de paardenstallen.

Bert Decavel, afdelingshoofd FIDES

Patiënten en bewoners vragen het woord en willen hun ervaringen delen over hoe buitenstaanders en/of medewerkers met hen omgaan, hoe er over in plaats van met hen gepraat wordt. Ze stellen vragen over evoluties en veranderingen die ze zien en aanvoelen, maar waarover ze geen uitleg kregen.   Uit respect geven we hen de gelegenheid hun ervaringen te uiten, maar al snel met de bedenking dat dit toch niet de opdracht is van de werkgroep. We informeren afdelingshoofden en therapeutisch coördinatoren over de behoefte aan informatie en betrokkenheid bij de behandeling en/of begeleiding die patiënten en bewoners hebben. We vragen hen om dit ter harte te nemen op afdelingsniveau. Samen moeten we iets doen aan deze ‘terechte’ verzuchtingen van de patiënten en/of bewoners.

PC Sint-Amandus gastheer voor het Vlaams ergotherapeutenverbond Het Vlaams Ergotherapeutenverbond organiseerde een vijfdaagse AMPS-opleiding in het psychiatrisch centrum.

De AMPS is een gestandaardiseerd en gevalideerd observatie-instrument, waarmee de ergotherapeut het functioneren van een cliënt in alledaagse huishoudelijke taken en zelfzorgtaken in kaart brengt. Dit instrument bevat 116 huishoudelijke taken en zelfzorgtaken die gerangschikt zijn naar moeilijkheid en in diverse culturen gebruikt worden. Doordat bij elke uitgevoerde taak de sterke en zwakke motorische en procesvaardigheden duidelijk worden, wordt inzichtelijk waarom een cliënt problemen heeft met alledaagse taken.

...sleutelt aan een correct beeld en stelt de lens scherp

De eerste bijeenkomsten

“Er is nog een hele weg te gaan, samen met alle deelnemers en partners.”

Momenteel wordt de AMPS in meer dan 25 landen door ergotherapeuten gebruikt. Het instrument kent een lange onderzoekstraditie en is uitgerust met een geavanceerd Rasch statistisch programma. Sinds 1995 worden Nederlandse ergotherapeuten opgeleid en sinds 1998 Belgische ergotherapeuten. Het observatie instrument is in het Nederlands vertaald, evenals het computerprogramma.

De werkgroep beeldvorming ... Na jaren van bewust en zorgzaam omgaan met activiteiten en met woorden bleef het uitdragen van een genuanceerd beeld over geestelijke gezondheidszorg een grote bekommernis; een bekommernis die zeker niet enkel gedragen moet worden door medewerkers. Medio 2011 werd de werkgroep beeldvorming opgestart. In deze werkgroep zitten niet alleen medewerkers, maar ook ervaringsdeskundigen. De believers van de eerste dag zaten samen rond de tafel, vol zin om er 100 % werk van te maken, maar de wereld verander je niet zomaar van vandaag op morgen. Er is zoveel waar we kunnen op anticiperen, zowel hier binnen de muren van het centrum als daarbuiten.

De jobs die al bestonden voor de opstart van de interne jobwerking worden ook verder opgevolgd. De jobwerking neemt ook het T-project onder haar hoede. Dit is een samenwerking met Loca Labora, een sociaal tewerkstellingsinitiatief. In de serres van het centrum wordt citroenverbena gekweekt. Wekelijks worden deze kruiden op donderdagvoormiddag geoogst. Het opent deuren voor een verdere samenwerking met Loca Labora.

De test wordt afgenomen bij personen bij wie men problemen vermoedt of constateert in het dagelijkse handelen en sluit in die zin goed aan bij ondersteunende resocialisatie voortrajecten. Gedurende een hele week volgden 16 cursisten onder deskundige begeleiding deze “zware” bijscholing. De cursisten leerden de theoretische achtergrond van de AMPS kennen en de verantwoording en inbedding van dit instrument in het werkproces van de ergotherapeut. Vier ergotherapeuten uit het centrum namen hieraan deel. Als de deelnemers gecertificeerd zijn, volgt een informatiemoment in het centrum en wordt deze vorm van assessment opgenomen in het centraal aanbod. Rebecca Blomme en Eline Gombeir, interne jobcoaches

Terug naar de doelstellingen

Wat willen we met de werkgroep bereiken? We streven naar een correcte, genuanceerde beeldvorming als we groepen ontvangen in PC Sint-Amandus. Dit kunnen zowel kinderen, professionelen als leken zijn. We willen ook zelf naar organisaties gaan om correcte informatie te geven. We gaan ervaringsdeskundigen bij onze activiteiten betrekken. Daarnaast streven we ernaar dat ook de taal en het woordgebruik binnen de muren van het Centrum correct is.   We hopen om tegen het einde van 2012 een paar tastbare producten te kunnen voorleggen. We hebben voor dit jaar ook goede voornemens: bij grote evenementen zoals opendeurdagen, open monumentendag …. willen we graag meer en permanent samenwerken met patiënten en bewoners. We zullen ook bij de inscholing van nieuwe medewerkers en als we groepen ontvangen een beroep doen op de hulp van patiënten en bewoners.

Enkele patiënten over het beeld dat anderen van hen hebben: “ Het kwetst me dat mensen zoveel vooroordelen hebben. Als ze weten dat ik patiënt ben, dan word ik niet meer voor vol aangezien. Dat kwetst me!”

“ Ze zien mij als patiënt, niet als gelijke. Dat is vernederend”

“ Soms tel je niet meer mee en word je uitgesloten. Zo was ik bijvoorbeeld niet uitgenodigd op het trouwfeest van mijn nicht.”

De zorg dichterbij laten komen – Een getuigenis over ziek zijn en opgenomen worden in een psychiatrisch centrum uit het dagboek van een patiënt: “ …Op de derde verdieping kreeg ik een kamer toegewezen. Voor ik die kamer toegewezen kreeg, was m’n moeder gearriveerd met m’n spullen en moesten we naar de receptie voor m’n inschrijving. Omdat ik meerderjarig was moest ik zelf m’n opnamepapieren tekenen maar dat wou ik helemaal niet. Ik had toen nog nooit gehoord van psychose of dubbeldiagnose…”

“ … Gisteren voelde ik me een beetje depressief. Geen grote diepgang, maar latent aanwezig. Ik ben al een tijdje psychotisch, het duurt nu al langer dan zes maanden. Voor mijn omgeving is het wel heel lastig. Ik heb vooral gevoels- en geluidshallucinaties, vooral mijn stemmetjes. Mijn poes zwijgt al een tijdje tegen me. Dat maakt me een beetje neerslachtig…”

Even sleutelen

Dienst Pastoraal & Zinzorg: versleuteld in de werking Verankering van de zorg voor zinbeleving

Ethische reflectie over het uitwisselen van informatie

Eén van de doelstellingen van de dienst Pastoraal & Zinzorg is om de zorg voor zinbeleving van patiënten en bewoners zoveel mogelijk te verankeren in de gehele werking van elke afdeling. In het kader daarvan werd op de jaarlijkse vormingsdag voor de referentiemedewerkers pastoraal & zinzorg op 6 oktober ervaringsgericht stilgestaan bij de vraag naar de integratie van deze zorg voor zinbeleving en de samenwerking en communicatie hieromtrent.

Op verschillende afdelingen en diensten presenteerde Koen De Fruyt de krachtlijnen van de nota van de Begeleidingscommissie Ethiek in de Geestelijke Gezondheidszorg bij de Broeders van Liefde over ‘Informatie uitwisselen bij het samenwerken in de geestelijke gezondheidszorg’. In deze nota wordt gereflecteerd over een ethisch passende omgang met het uitwisselen van informatie bij het samenwerken in teams, in netwerken van hulpverleners en breder met andere betrokkenen. Vertrekkend vanuit de twee basisprincipes van zorgvuldigheid en overleg reikt deze nota een aantal krijtlijnen aan voor het ethisch omgaan met deze thematiek.

Eveneens in het kader van dit werken aan verankering werden op een aantal afdelingen naar het voorbeeld van wat reeds op andere afdelingen bestond, nieuwe groepssessies rond zinbeleving geïnstalleerd. Tijdens deze wekelijkse, tweewekelijkse of maandelijkse groepsmomenten wordt aan de hand van verschillende werkvormen stilgestaan bij wat mensen belangrijk vinden in hun leven en bij hun beleving van zin en onzin in het bestaan. Hierbij wordt gericht ruimte gemaakt voor het uitwisselen over waar mensen hun levenskracht halen, hoe ze omgaan met de wisselvalligheden van het bestaan en wat hun uiteindelijk perspectief is in het leven. Dit levert vaak boeiende gesprekken op waar mensen op dit vlak van elkaar leren en af en toe over en weer levensenergie opdoen.

Even sleutelen

De presentatie van deze nota en de toetsing hiervan aan de dagelijkse praktijk leverden telkens weer boeiende gesprekken op. Ze scherpten het reeds aanwezige besef aan dat het belangrijk is passend met dat uitwisselen van informatie om te gaan, zowel in het mondeling delen als in het elektronisch uitwisselen van informatie. Vooral voor dit laatste werd vanuit de aanwezigen de nodige aandacht gevraagd, hiermee onder andere inspelend op de recente ontwikkelingen in de uitbouw van het elektronisch patiëntendossier en de tendens om daar zoveel mogelijk alle voor de patiëntenzorg relevante informatie samen te brengen. Meermaals werd benadrukt dat het vanuit respect voor de integriteit van patiënten en bewoners belangrijk is de grenzen van dat uitwisselen van informatie passend te bewaken.

Herdenkingsviering overledenen Op zaterdag 19 november ging naar jaarlijkse gewoonte de herdenkingsdienst door voor de patiënten, bewoners, broeders, medewerkers en inwonende familieleden van medewerkers die het voorbije jaar overleden. Onder andere door de aangepaste opstelling van de banken in een brede ovaal rond symbolen van herdenken werden de overledenen hierbij letterlijk en figuurlijk in

het middelpunt van de aandacht geplaatst. Met warmte en dankbaarheid werden ze tijdens deze pluralistisch opgevatte dienst herdacht. Achteraf konden de aanwezigen verder herinneringen ophalen bij een kopje koffie en gebakje in de Foyer van de Feestzaal. Zoals elk jaar was dit voor de talrijk opgekomen familieleden weer een troostvol moment van terugblikkend gedenken van de overledenen en aangenaam terugzien van oude bekenden.

13

Ook aan de sleutelhanger

De Kronkel vierde feest

Activiteitencentrum in PVT De Ent bestond 10 jaar

De sleutelwaarden door de ogen van een medewerker

Bij de voorbereiding van de verhuis naar PVT De Ent in Torhout bleek de nood aan een volwaardig activiteitencentrum met meerdere activiteitenbegeleiders hoog. Gesteund door het beleidsplan dat medewerkers de kans gaf te kiezen voor een doelgroep en door de decentralisatie van de ergotherapeuten werd in september 2001 het PVT-activiteitencentrum De Kronkel boven de doopvont gehouden. 4 begeleiders startten voltijds met een activiteitenaanbod in een atelier op de campus in Beernem. Het atelier werd heringericht, geschilderd met bewoners, het activiteitenaanbod uitgebreid en er werd gezocht naar een eigen visie op activiteiten voor PVT-bewoners. De directie stelde ook de aanpalende leegstaande aalmoezenierswoning ter beschikking. Zo kregen we er een ontmoetingsplaats, crearuimte en keuken bij. Voor het industriële werk konden we verder rekenen op het revalidatiecentrum en onze eigen firma Benelux (dierenvoeding). De zoektocht naar een naam verliep niet vlekkeloos, maar uiteindelijk werd het De Kronkel. In de jaren daarna werd De Kronkel door de open houding van ons team een vaste dagelijkse

aanlegsteiger voor veel PVT bewoners. Een babbeltje, een tas soep, een activiteit of gewoon niets doen …. Iedereen was welkom! In 2005 verhuisden wij samen met 60 bewoners naar PVT De Ent in Torhout. De verhuis was even wennen! Door de locatie op de afdeling zelf drong een nauwere samenwerking met de woonbegeleiders zich op. Het aanbod industrieel werk is in beperktere vorm gebleven. We proberen nu meer in te spelen op het leven in de stad, iets individueler gericht te werken en gaan samenwerkingsverbanden aan met Torhoutse organisaties zoals het ontmoetingscentrum Den Ark en de Vlaamse Federatie voor Gehandicapten.

Vernieuwd intranet  Onder impuls van de stuurgroep ICT en de werkgroep intranet werd een volledig nieuw intranetsysteem uitgebouwd. Verschillende webredacteurs kunnen zelf informatie op het intranet plaatsen. Voor de technische onderbouw koos PC Sint-Amandus voor een ContentManagementSysteem (DotNetNuke) dat mede geïnstalleerd werd door een extern ITconsultancy bedrijf. Het systeem is volledig operationeel en het vernieuwde intranet voldoet aan heel wat van de vooropgestelde eisen.

De Kronkel vond ook in Torhout zijn draai! Op naar het 20-jarig bestaan! Jurgen De Smet, activiteitenbegeleider

www.st-amandus.be ging live Op 16 september was het zover. De website van PC Sint-Amandus www.st-amandus.be - ging live! De uitbouw van een eigen website is één van de actiepunten uit het beleidsplan 20072012. We noteren september 2011: opdracht geslaagd!

De sleutelwaarden door de ogen van een team

Dankwoordje “Al bijna 15 jaar organiseert het PC Sint-Amandus het project “Hoe Anders is Anders” in het centrum. Dit project is een inleefproject waarbij jongeren van de derde graad (16-19 jarigen) de gelegenheid krijgen om kennis te maken met geestelijke gezondheidszorg én de personen die er een beroep op doen. Het centrum biedt deze jongeren activiteiten aan waarbij de interactie tussen de jongeren en de patiënten centraal staat. Zo kan de leerling ervaren wie “de” psychiatrische patiënt is en hoe “anders” hij/ zij misschien is. De interne coördinatie van dit project is in handen van de introductiebegeleider, maar dit project kan enkel tot stand komen door de inzet van de medewerkers op diverse afdelingen. De organisatie van dit project op een afdeling of dienst en vooral de aanwezigheid van deze jongeren is niet vanzelfsprekend. Het heeft immers een invloed op de afdelings/dienstwerking en vraagt veel inzet/begeleiding van de medewerkers. Jarenlange ervaring leert dat dit initiatief zijn meerwaarde heeft en dat onze inspanningen enorm geapprecieerd worden door leerkrachten en leerlingen. Dit bewijst een kaartje van een leerkracht. “Met dit kaartje wil ik iedereen bedanken voor de zeer geslaagde inleefdagen. De leerlingen waren zeer enthousiast over jullie onthaal, jullie enthousiasme, jullie werking. Tijdens de reflectiemomenten kwam vooral naar boven dat zij mensen ontmoet hebben met één of ander probleem, mensen zoals jij en ik. Mensen die openstaan voor contact, voor een gezellige babbel of een koffieklets. Bedankt om dit mogelijk gemaakt te hebben.” Ik hoop dat we erin slagen dit project nog een aantal jaren te organiseren, want de jongeren van vandaag zijn de volwassenen van de toekomst. Als we er zo in slagen hun kijk op de psychiatrische patiënt positief te beïnvloeden kunnen we het stigma stilletjes aan verminderen.”

De website oogt nog wat sober, maar de directie besloot om te kiezen voor een goede basisstructuur, met correcte informatie voor verschillende doelgroepen … én een realisatie op korte termijn. Voor de vormgeving werd geen externe firma ingeschakeld. Toeters en bellen zijn er niet, maar er is een degelijke, goed onderbouwde, functionele website. In een eenvoudig kleedje weliswaar, … een galajurk kan later nog!

“Begeestering heeft voor ons te maken met overgave en enthousiasme ten opzichte van het werk met patiënten. Door begeestering kunnen we tevreden zijn over het werk dat we doen. Het houdt onder meer in dat we 100% ons zelf durven en kunnen zijn zodat we ons elke dag weer kunnen opladen om een nieuwe uitdaging aan te gaan. Begeestering wil ook zeggen dat we ‘bewust zijn’ van het doel dat we nastreven: kwaliteitsvolle zorg voor patiënten.”

In januari 2010 kwam een werkgroepje de eerste keer samen. Onder de vleugels van facilitair directeur, Luc Debruyckere, brainstormden de aanwezigen over de verwachtingen van de website. Deze groep maakte een boomstructuur met hoofd- en subrubrieken, die ter goedkeuring werd voorgelegd aan directie en staf. Deze eisen kwamen met stip op het verlanglijstje van de werkgroep: • Een gebruiksvriendelijke navigatie met een goed werkende zoekfunctie • Een functioneel, gebruiksvriendelijk ontwerp in de huisstijl van PC Sint-Amandus • Een toegankelijke website: aantal muisklikken om bij de informatie te komen is beperkt • De site is up-to-date en de inhoud kan gemakkelijk aangepast worden door informatica’leken’ • Een gebruiksvriendelijk ContentManagementSysteem (CMS)

...de nodige aandacht voor correcte beeldvorming van het Centrum en psychiatrie in het algemeen en ruimte voor opmerkingen van de gebruikers.   Eens de hoofdstructuur op punt stond, kwam het meest arbeidsintensieve deel aan de beurt: de inhoudelijke invulling van de website. Bestaande teksten werden herwerkt, nieuwe teksten werden geschreven. Voor de inhoudelijke invulling werken we in PC Sint-Amandus met webredacteurs, zeg maar verantwoordelijken voor de verschillende hoofdrubrieken: algemeen, bezoekers, opname, zorgaanbod, werkaanbod en contact. In augustus testte de dienst informatica de website grondig uit, een testgroep kreeg de kans om bemerkingen te formuleren. Op basis van die reacties werd de website in zijn huidige, voorlopig definitieve vorm gegoten.   De directie gaf haar zegen en ook de werkgroepleden zeiden go! Wie vanaf nu PC Sint-Amandus zoekt,

vindt het Centrum op het net. Studenten, sollicitanten, medewerkers, patiënten en hun familie, artsen en verwijzers … wie zoekt, die vindt!  

Enkele medewerkers over de meerwaarde van de website:

Voor ons betekent mensgerichtheid dat we de patiënten bekijken als een individu, een unieke persoon. Mensgerichtheid is voor ons een voorwaarde om ‘zorg op maat’ te kunnen bieden. We benaderen de patiënten zoals we ook zelf graag benaderd willen worden. Daarvoor werken we bijvoorbeeld met individuele behandeltrajecten voor elke patiënt.

“ Sinds een 20-tal jaar doet het centrum een beroep op vrijwilligers. In de startjaren waren dit vooral jonggepensioneerden die deze taken op zich namen. Vrijwilligers vinden was dan ook niet zo moeilijk, maar tijden veranderen en net zoals op andere plaatsen zien wij een verschuiving naar iets meer jonge mensen die zich (af en toe) aanbieden voor een taak als vrijwilliger. De grootste moeilijkheid bestaat er echter in om vraag en aanbod op elkaar af te stemmen. Afdelingen/diensten vragen naar vrijwilligers voor een specifieke taak die moet worden ingevuld, de verantwoordelijken proberen hiervoor dan de juiste mensen te vinden. Rekruteren gebeurde tot voor kort via een artikel in tijdschriften, aanwezigheid op beurzen, mond-tot-mondreclame, maar dankzij de website van ons centrum staan de vacatures voor vrijwilligers nu ook op het net. Niet dat deze nu in rijen staan te wachten, maar toch vinden geïnteresseerden iets sneller de weg, vooral doordat de openstaande taken uitgebreid uitgeschreven zijn.”

Deskundigheid behelst het handelen met kennis van zaken en het navolgen van gemaakte afspraken, professioneel handelen rekening houdend met onze sterke en zwakke punten. Feedback geven en krijgen speelt hier ook een belangrijke rol. We maken werk van onze deskundigheid door in te zetten op vorming, we houden interdisciplinair overleg … Open geest brengen wij in relatie met bewustwording en empathisch denken. Het is vrij en creatief denken binnen een veilig klimaat waarin we ons losmaken van al onze vooroordelen. Door een open geest kunnen we kansen blijven bieden.

Als jij zin hebt in vrijwilligerswerk: welkom!

Ons engagement uit zich in het nakomen van onze verbintenis met de zorgvrager. Het is het naleven van de belofte die we maakten door de relatie aan te gaan met een patiënt. We evalueren en sturen constant een behandelplan bij, we dragen zorg voor de eigenheid, de identiteit van een patiënt.”

Geert Gruyaert, diensthoofd De Vleugel

“ Wij zijn het slachtoffer van het succes van de website en we hebben onze handen vol om alle cv’s te verwerken!”

Team van Wegwijs 2, afdeling voor volwassenen met een niet-aangeboren hersenletsel, type Korsakov.

Carl Baele, stafmedewerker personeel

Martine Vanoverschelde, Onthaalverantwoordelijke

14

Het ontstaan uit de doeken gedaan

Ook aan de sleutelhanger

Ook aan de sleutelhanger

15

Creativiteit Creatief PC Sint-Amandus

Prijspaardjes

Patiënten en bewoners stellen tentoon in de nieuwe sollicitatieruimte

Koetsproject hippotherapie laureaat bij de Koning Boudewijnstichting

De nieuwe sollicitatieruimte in Gebouw Sint-Amandus is naast een ruimte voor sollicitatiegesprekken ook een kunstige, kleurrijke expositieruimte voor kunstwerken van patiënten en bewoners. Den Ateljee en de vakgroep ergotherapie grepen de kans om deze ruimte ‘aan te kleden’ met beide handen. Zij zorgen voor een leuke variatie aan kunstwerken!

Het project ‘Samen op weg met paard en kar’ werd geselecteerd door het Fonds Lode Verbeeck (Koning Boudewijnstichting) als laureaat.

Dit kunstwerk sluit heel goed aan bij de leefwereld van personen met een beperking. Het is gemaakt in het activiteitencentrum ‘De Boerderij’ als groepswerk, voornamelijk met gerecupereerd materiaal. Het werk won een prijs tijdens de wedstrijd “PVT NATUUR-lijk” die het PC Ziekeren (Sint-Truiden) organiseerde op 9 september 2007.’ De imposante kat kreeg een opknapbeurt en kreeg ook een vaste plek op de campus.

Koppen Knappe kunst In 2008 was er op de campus nood aan extra vergaderruimte, een computerklas, kleedkamers voor de medewerkers van de huishoudelijke dienst, ruimte voor opleiding ergonomie en agressiebeheersing ...! In het voorjaar van 2009 werden de twee nieuwe vergaderzalen en de opleidingslokalen in gebruik genomen. De oorspronkelijke functie van het gebouw vinden we nu terug in de namen van de 4 lokalen: De Wasserij, De Drogerij, De Schoenmakerij en De Kleermakerij.

Tijdens de zomermaanden liep een kleine tentoonstelling onder de naam ‘Koppen’. De tentoonstelling bestond uit een dertigtal werken en omvatte schilderijen, grafisch werk, foto’s en beelden. De makers omschrijven dit evenement als ‘een plastisch project van de patiënten en medewerkers van De Delta en De Monding’. De Delta en De Monding zijn afdelingen die de begeleiding opnemen van mensen met een psychotische kwetsbaarheid in hun traject naar een zelfstandig en zinvol leven buiten de geestelijke gezondheidszorg. Met het project ‘Koppen’ gaven de makers vorm aan hun identiteit en plaatsten ze zichzelf binnen een context die ruimer is dan de geestelijke gezondheidszorg. Medewerkers, patiënten en hun familie kregen de kans om de kunstwerken te komen bekijken tijdens de vernissage op 1 juli.

Eén van de doelstellingen van het hippotherapieproject in PC Sint-Amandus was o.a. het creëren van live-events voor bepaalde doelgroepen. Met de prijs van 5.000 EUR wil het project - met een op maat gemaakte huifkar (ook voor rolstoelen!) - tochten aanbieden aan ouderen en personen uit het Psychiatrisch Verzorgingstehuis. Via deze ‘weg’ willen de initiatiefnemers mogelijkheden bieden aan personen die voor actievere therapieën niet in aanmerking komen en hen ‘live’ laten kennismaken met de mooie natuur van onze campus én de ruime regio.

De Stem wint G-3 prijs De Stem, Praatkaffee Psychose is een initiatief waaraan ook PC Sint-Amandus actief participeert. Frank Schaffler, therapeutisch coördinator van De Delta en De Monding en Dag Van Wetter, stafmedewerker van het departement patiëntenzorg zijn de sterke schouders uit PC Sint-Amandus die dit project ondersteunen. Deze G3-prijs, een prijs voor gezinsvriendelijke geestelijke gezondheidszorg, betekent voor de 13 organisaties die zich hiervoor inzetten meer dan een aanmoediging. De hoop is vooral dat deze vorm van ‘vermaatschappelijking van zorg’ ook inspirerend kan zijn voor andere regio’s. De Stem is een Praatkaffee Psychose voor familieleden van mensen met een psychotische problematiek. Het initiatief is anderhalf jaar oud en is een krachtige combinatie tussen informatie en ontmoeting. 13 voorzieningen en organisaties uit de Brugse regio, samen met Similes, zetten in op noden van deze families. Het Praatkaffee wordt vijf keer per jaar georganiseerd en trekt per avond 100 à 150 geïnteresseerde familieleden.   Meer info op: www.praatkaffee-destem.be 

Minister Jo Vandeurzen reikte de trofee uit.

In 2011 werd het gebouw opgesmukt om het wat extra ‘cachet’ te geven: oude foto’s en kaders met een woordje uitleg over de geschiedenis van het gebouw prijken aan de muur. Ook hier zorgden de patiënten/bewoners van ‘Den Ateljee’ en De Boerderij voor een vleugje kunst.

Links: Geert Gardin, voorzitter stuurgroep De Stem, Praatkaffee Psychose Rechts: Danny Vercruysse, familiebetrokkene

Reigerlostraat 10 • 8730 Beernem • Tel. 050 79 95 00 • Fax 050 79 95 11 • [email protected] • www.st-amandus.be

16

Creativiteit