“Wachten is pijnlijk. Vergeten is pijnlijk. Niet weten wat te doen is slopend.
Hierin vond ik de uitdaging om met een groep gelijkgestemden iets te doen voor de vluchtelingen, die een paar maanden in ons dorp verblijven, wachtend op ik weet niet wat. Het lijkt een labyrinth, waarin ze met elkaar verblijven, opzoek naar de juiste uitweg die hen toekomst biedt. Hier in Nederland of elders in Europa. We moeten ze in beweging houden! Ze moeten wat doen! Dat is het beste medicijn om de slopende verveling de baas te kunnen zijn. Met onze warme huiskamer willen wij de vluchtelingen omarmen en momenten van blijdschap geven. Opdat zij zelf kunnen kiezen welke weg zij willen inslaan. Frans Senf
“Ik was heel blij met dit intiatief om samen iets creatiefs te gaan doen met de vluchtelingen. Al vanaf het moment dat ik hoorde over de mensen in Duinrell vroeg ik mij af op wat voor manier ik iets kon doen. Vanaf het eerste moment dat ik pand in de Langstraat binnenkwam voelde ik mij heel prettig. Dit omdat alles er op gericht was om het de mensen, die van deze locatie gebruik wilden maken, zich op hun gemak te laten voelen. Voor mijn gevoel was niets gewichtig of dwingend maar alles was aanwezig om de mensen de mogelijkheid te geven “iets te doen”. Ook de sfeer van het team van de vrijwilligers voelde ik als uitsluitend positief en warm.” Fifi van Leent grafisch beeldend kunstenaar / coach Moo! Wassenaar
29 november 2015
GAST AAN TAFEL Geïnspireerd door de oproep van dorpsgenoot Mo Kherad nodigt kookatelierhouder Francesco Senf met zijn kookvrienden 24 vluchtelingen uit voor een prachtig diner met typische Hollandse gerechten. Er komen 28 tafelgasten. Het eerste uur is voor iedereen nog wat onwennig. Voor de kookvrienden, die de maaltijd bereiden, maar ook voor de tafelgasten. Wanneer de gitaar wordt ingezet, wordt het één groot feest. Perzische en Syrische liederen maken de sfeer. Met een symbolisch “Hand-in-handkameraden” sluiten wij een bijzondere ontmoeting af. Dankbaar gaan onze gasten terug naar hun duingalow in Duinrell. "Dat was Moo! Hartstikke Moo! Dat smaakt naar meer!" concluderen de kookvrienden. Daags erop worden de eerste plannen gesmeed voor het Pop-Up-Atelier Moo! Wassenaar. Ons doel : De vluchtelingen omarmen, creatief in beweging brengen en hen een warme huiskamer bieden, waar ruimte is voor momenten van blijdschap.
De projectgroep van het eerste uur: v.l.n.r. Wim van Beekum, Berry Janmaat, Frans Senf en Coop Paardekooper leggen de basis van een project zonder budget maar met veel wilskracht. Ook met beperkte middelen moet dit slagen. Mirjam de Groot, Mo Kherad en Mechteld Nije komen het projectteam versterken.
14 december 2015
B ORIS B AYER M AAKT ONS B LIJ Van Just Haasnoot hoorden wij dat de projectontwikkelaar Boris Bayer de oude Beuk-panden had aangekocht om er mooie stadshuizen in te bouwen. "Kunnen wij daar voor 3 maanden een atelier inrichten voor de vluchtelingen die dagelijks de Langstraat bezoeken? We hebben geen geld, maar alle wilskracht en relaties om ook dat op te lossen". Op nog geen 50 meter afstand van de Beuk-locatie keken Frans en Boris elkaar voor het eerst diep in de ogen. Moet kunnen toch? En zo geschiedde! "Fantastisch plan. Gaan we doen! En als je de panden goed beheert, hoef je ook gaan nutskosten te betalen." reageerde Boris zeer enthousiast. "Wel even overleggen met de huidige eigenaar Rob Beuk, want de officiële overdracht is pas op 4 januari." Nog dezelfde dag leidde Rob Beuk ons door het voormalige Beuk-complex. Drie panden met een bijzondere historie voor onze leeftijdsgenoten. Naast de prominente radiozendmast werden er gitaarlessen gegeven en kocht de jeugd daar hun eerste singles. Aan de achterkant was een jeugdhonk waar niet alle ouders wisten, wat hun zoon of dochter daar nu uitspookte. "Een mooie herinnering!" bevestigt Coop Paardekooper nog eens met een brede grijns op zijn gezicht.
De Huiskamer
3 januari 2016
EEN POP -U P-ATEL IER VO OR VLU CHTELINGE N Hoe pakken we dat aan? Op wie kunnen we rekenen? En zonder budget? De projectgroep ontwikkelde in één dag een plan om voor 3 maanden een tijdelijk ontmoetings-en creativiteitsplek in te richten in het voormalige BEUK-complex aan het begin van de Langstraat. "We noemen het MOO! WASSENAAR. Mooier kunnen we het niet maken. En het is door iedereen goed uit te spreken." In dit Pop-Up-Atelier willen wij de vluchtelingen een plek bieden, waar zij met elkaar en met Wassenaarders kunnen tekenen, schilderen, muziek maken, kleding herstellen of boetseren.
In een nog ouderwets ingerichte huiskamer kunnen gesprekken plaatsvinden met de bewoners van Wassenaar. In een bouwvallige ruimte achter komt een timmerwerkplaats en boven een naaiatelier plus internet-kamer, waar vluchtelingen kunnen skypen. Als alles een beetje meezit dan moet het atelier open kunnen op zondag 10 januari . Dagelijks van 10.00 tot 17.30 uur . Maar daar hebben wij de hulp van anderen voor nodig.
Hoe vertellen wij onze plannen? In samenspraak met de COA willen wij met een muurkrant aan de vluchtelingen duidelijk maken, op welke tijden zij welkom zijn. Wij kiezen voor zoveel mogelijk beeldtaal. Het aantal vluchtelingen dat Engels spreekt is gering. Via een facebook-pagina Mooi Wassenaar Pop-Up-Atelier en de website www.mooiwassenaar.nl roepen wij de dorpsbewoners op om aan dit project mee te werken of schilder -of tekenmateriaal ter beschikking te stellen. En dat slaat aan. Al direct na de eerste publicaties in de Wassenaarse Krant worden wij overspoeld met aanbiedingen. Van meubilair tot schilderdoeken. Van naaimachines tot kleding.
Een schitterende illustratie van Carel Bruens werd gebruikt om de entreeruimte aan te kleden. Samen met vluchtelingen en vrijwilligers werd in 8 dagen tijd het Pop -Up-Atelier ingericht.
Binnen een korte tijd melden zich meer dan 30 vrijwilligers om les te geven of om te komen assisteren als lid van het welkomstteam.
Leden van Carel’s schilderclub komen de wanddecoratie opfleuren.
Pianorestaurateur Jan Guurink uit Wassenaar leent spontaan een prachtige piano uit.
