Vrouwen Doen Mee in de Schilderswijk

Vrouwen Doen Mee in de Schilderswijk

Vrouwen Doen Mee in de Schilderswijk

Stichting Jeugdwerk, Stichting Yasmin, Stichting Zebra

Stichting Jeugdwerk Prinsegracht 67 2512EX Den Haag T 070 369 9332 [email protected] www.jeugdwerk.nl Stichting Yasmin Brouwersgracht 2A 2512ER Den Haag T 070 363 1538 [email protected] www.stichtingyasmin.nl Stichting Zebra Zichtenburglaan 260 2544EB Den Haag T 070 205 2000 [email protected] www.zebrawelzijn.nl

© 2015 Vrouwen doen mee in de Schilderswijk Teksten en interviews Kirsten van den Hul – www.thechangeagent.nl Fotografie Suzanne van de Kerk – www.suzannevandekerk.nl Ontwerp Joke ter Harmsel – www.COWBOYJO.nl Druk Quadraat Printmedia i.s.m. Drukmaat Uitgave Stichting Jeugdwerk, Stichting Yasmin en Stichting Zebra Overname van teksten, foto’s, of gedeelten daarvan is alleen toegestaan na voorafgaande toestemming van de uitgevers en met bronvermelding.

Inhoud Voorwoord 7 Over de initiatiefnemers

9

De stille kracht van de Schilderswijk

10

De werkgroep

12

Trainingen 14 Trainers wijkcontactvrouwen

18

De wijkcontactvrouwen

22

De geïsoleerde vrouwen

32

Netwerk- en samenwerkingspartners in de wijk

38

Successen en uitdagingen

44

Bijlage: vrouwen doen mee in cijfers

46

Voorwoord In de twee jaar dat we als samenwerkende organisaties Stichting Jeugdwerk , Stichting Yasmin en Stichting Zebra het project Vrouwen Doen Mee in de Schilderswijk hebben uitgevoerd, hebben we meer dan 45 wijkcontactvrouwen geworven en begeleid die op hun beurt 500 geïsoleerde vrouwen achter de voordeur vandaan hebben weten te halen. Dit resultaat laat zien dat het bereik onder de doelgroep door deze methodiek erg groot is. Deze vrouwen zijn het ontwikkelings­ potentieel van de Schilderswijk. Vrouwen Doen Mee vinden wij een goed voorbeeld van Welzijn Nieuwe Stijl. Welzijn ondersteunt waar nodig, maar vrijwilligers doen het meeste zelf. Deze aanpak heeft er toe geleid dat een heel grote groep allochtone vrouwen vrijwilligerswerk is gaan doen. Deze groep is lang moeilijk te bereiken geweest. Soms hebben de vrouwen een klein duwtje nodig in de juiste richting en kunnen ze zelf verdere stappen ondernemen, in andere gevallen blijkt er meer nodig aan ondersteuning. Er zijn succes­ verhalen maar tegelijkertijd kwamen we ook schrijnende situaties op het spoor. Dankzij de ­middelen die Gemeente Den Haag ter beschikking stelde hebben wij als organisaties kunnen laten zien welke kwaliteit aan vrouwen er in de wijk rondloopt die iets voor een ander wil ­betekenen. Daarnaast hebben wij als organisaties ook veel van elkaar geleerd door de samenwerking met elkaar en de verbinding te leggen met informele (zelf)organisaties in de wijk. Wij hopen met deze brochure anderen te inspireren om dit initiatief in hun stad of wijk een kans te geven.

Rutger Wijnands Directeur a.i. Stichting Jeugdwerk Nermin Altintas Directeur Stichting Yasmin Harm de Jonge Directeur Stichting Zebra

7

Over de initiatiefnemers

8

Stichting Jeugdwerk

Stichting Yasmin

stichting Zebra

Stichting Jeugdwerk richt zich al ruim zestig jaar op kinderen, tieners en hun ouders in de Schilderswijk. Als bindende en betrouwbare partner hebben de professionals, vrijwilligers en stagiaires het vertrouwen van vele kinderen, tieners en hun ouders gewonnen en behouden. Vaak komen kinderen en tieners en/of hun ouders terug als vrijwilliger. De buurtcentra van Stichting Jeugdwerk zijn in feite al de zo gewenste ‘buurthuizen van de toekomst’.

Het participatiecentrum Stichting Yasmin biedt alle vrouwen uit Den Haag de gelegenheid om zich te oriënteren op scholing, werk of om actief te worden in de maatschappij. Al meer dan 30 jaar biedt Yasmin een laagdrempelige plek om elkaar te ontmoeten en zich verder te ontwikkelen. Vrouwen kunnen terecht voor informatie, advies, begeleiding, coaching en activiteiten met het doel actieve deelname aan de maatschappij. Dit kan door het volgen van een opleiding, betaald werk zoeken, actief worden als vrijwilliger of door activiteiten buitenshuis. Het succes van Yasmin zit in de persoonlijke begeleiding ­ en ondersteuning van de vrouwen, waarbij zij ­vertrouwen in hun eigen kracht. Daarnaast heeft Stichting Yasmin een belangrijke doorverwijsfunctie naar andere organisaties en instanties.

Stichting Zebra verzorgt al vele jaren een zeer uitgebreid aanbod van welzijnsdiensten, zoals maatschappelijk werk, jeugdwerk, participatiewerk, I-shops en voorscholen. Dankzij de veelzijdigheid van de welzijnsprofessionals is Zebra in staat adequaat in te spelen op ­allerhande vragen, ook wanneer dat expertise op meerdere vlakken vereist. De organisatie ontwikkelt regelmatig nieuwe diensten en producten en zet vaak de toon daarin. Waar nodig neemt Zebra het initiatief tot overleg en samenwerking met ketenpartners. De individuele burger èn de lokale overheid kunnen rekenen op gepast advies en ondersteuning in een prettige en betrouwbare stijl. Stichting Zebra is een welzijnsorganisatie ‘Nieuwe Stijl’: de professionals gaan uit van de eigen kracht van de burger, zoeken naar de echte vraag van de klanten, zoeken naar langdurige en vaak collectieve oplossingen die mensen bij elkaar brengen.

9

De stille kracht van de Schilderswijk Bij het woord Schilderswijk denken veel mensen aan problemen. Aan jihad­ ronselaars, demonstraties en politiegeweld, of aan schuldenproblematiek, taalachterstand of jeugdwerkloosheid. En inderdaad, er is werk aan de winkel in de Schilderswijk. Niet alleen uit de kranten­ koppen maar ook uit cijfers blijkt dat de ­Schilderswijk haar achterstand ten opzichte van andere wijken in Den Haag nog niet heeft ingelopen, ondanks de stevige inzet vanuit het Krachtwijkenakkoord. Maar buiten beeld van statistici en cameraploegen is er in de wijk wel degelijk een stille revolutie aan de gang. Ver weg van al het tumult zet een groeiende groep vrouwen in de Schilderswijk zich in als vrijwillige intermediairs, die actief zijn in het informele zorgnetwerk, migranten- en zelf­ organisaties, vrouwenorganisaties, kerken en moskeeën in de buurt. Wijkvertrouwens­ personen dus, die zo de schakel vormen tussen de leefwereld van kwetsbare geïsoleerde vrouwen en de systeemwereld van de professionals. Sinds 2013 worden deze vrouwen

10

door stichting Yasmin, stichting Zebra en stichting Jeugdwerk opgeleid om andere vrouwen te helpen. Vrouwen die, vaak net als zij zelf ooit meemaakten, om allerlei redenen een extra zetje in de rug nodig hebben. Vrouwen die zelden of nooit de deur uitkomen, omdat ze de weg niet kennen of de taal niet spreken. De wijkcontactvrouwen van het ­project Vrouwen Doen Mee in de Schilderswijk sporen deze vrouwen op en nemen ze letterlijk en figuurlijk mee op stap. Vanuit een veilige en vertrouwde basis begeleiden ze hen zolang dat nodig is om een volgende stap te zetten. Zij zijn de schakel bij het oplossen van of leren omgaan met belemmeringen die deze vrouwen tegenkomen, zoals problemen met de kinderen, psychosomatische klachten, schulden, trauma’s, ziekte, zorg voor een groot gezin of mantelzorg voor een ziek of gehandicapt familielid.

Samen met een team van betrokken professionals werken de wijkcontactvrouwen en de geïsoleerde vrouwen zo aan het wegnemen van de obstakels die ze tegenkomen op hun pad. Soms is dat simpelweg het regelen van een oppas voor een gehandicapt kind, soms is het hulp om de financiën op orde te krijgen en schulden aan de pakken, voor anderen begint het juist bij taalles. En die laagdrempelige aanpak werkt, zo blijkt uit de praktijk van het project Vrouwen Doen Mee. Maar het mes snijdt aan twee kanten, want niet alleen de geïsoleerde vrouwen hebben baat bij de aanpak. Ook de wijkcontact­ vrouwen zelf klimmen langzaam maar zeker op de participatieladder en werken gaandeweg aan hun persoonlijke en professionele ontwikkeling. ‘De stille kracht van de ­Schilderswijk’, noemde een trainer van ­Stichting Yasmin deze powervrouwen. In dit boekje leest u hun indruk­ wekkende verhaal.

11

De werkgroep

“Mensen zien groeien, daar doen we het voor” De werkgroep: Conny, Nermin, Rozemarijn, Malthi en Mila

1 De Deal Schilderswijk is een extra financiële ­impuls die noodzakelijk was omdat uit ­onderzoek bleek dat de achterstand na de krachtwijken­aanpak in deze wijk nog niet was ingelopen ten opzichte van andere ­delen van Den Haag.

12

“Het begon allemaal met een brief van de gemeente. ‘Doe ons een voorstel om 500 geïsoleerde vrouwen te bereiken in de Schilderswijk..’ Die vraag van de gemeente kwam voort uit de Deal Schilderswijk 1. Het was tijd om een inhaalslag te maken, omdat de sociaal-economische situatie hier in de wijk achterbleef bij de rest van de stad. Wij drieën, Stichting Zebra, Stichting Yasmin en Stichting Jeugdwerk, hebben toen meteen besloten dat gezamenlijk op te pakken. We kenden elkaar al vanuit de Haagse maatschap. We zijn toen eerst om de tafel gaan zitten om te kijken: wie gaat wat doen. Yasmin, participatiecentrum voor vrouwen, zou het stimuleren van de wijkcontactvrouwen richting opleiding, werk en persoonlijke ontwikkeling voor haar rekening nemen. De welzijnsorganisaties Jeugdwerk en Zebra richtten zich op het werven en begeleiden van de vrijwilligers, de core business van het welzijnswerk. Belangrijke samenwerkingspartners waren daarnaast de zelforganisaties, die hielpen bij het bereiken van vrouwen uit specifieke doelgroepen, zoals Chinese, Soedanese, Hindoestaanse of Koerdische vrouwen. De werving van de wijkcontactvrouwen was stap één. Hoe kom je tot een goed profiel? Je wil vrouwen die zich kunnen identificeren met geïsoleerde vrouwen, die een netwerk hebben, maar ook vrouwen die een training aankunnen en die aan hun eigen ontwikkeling willen werken, om uiteindelijk toe te werken naar een opleiding of werk. Verwachtingsmanagement is dan heel belangrijk. De vrouwen moeten weten wat het inhoudt om wijkcontactvrouw te zijn. Stap twee was de training. Tijdens die eerste training ging het meteen over de rol van de wijkcontactvrouwen, over de verwachtingen, gesprekstechnieken, de sociale kaart, grenzen stellen. Wat we toen zagen is dat de eigen problematiek bij sommige vrouwen opspeelde. We kwamen toen tot de conclusie dat in een mogelijk vervolg, we beter eerst de training Sterk aan het Werk konden geven, en pas daarna de PEP training voor de wijkcontactvrouwen, zodat ze daar als steviger persoonlijkheden aan zouden beginnen. Vragen als: wie ben ik, wat kan ik aan? Die moeten ze eerst kunnen beantwoorden. Natuurlijk is elke groep vrouwen verschillend, dus het blijft altijd een beetje zoeken naar de juiste balans. Intervisie is daarbij heel belangrijk, niet alleen om hun ervaringen als wijkcontactvrouw te delen, maar ook om hun eigen valkuilen te bespreken. Maar als zo’n groep vrouwen dan hun draai vindt, en er in slaagt geïsoleerde vrouwen te bereiken, en tegelijkertijd ook aan zichzelf werken, dan is dat prachtig. Mensen zien groeien, daar doen we het voor.”

13

Trainingen Om te zorgen dat de wijkcontactvrouwen goed beslagen ten ijs ­zouden komen werden hen tijdens het ­project Vrouwen Doen Mee in de Schilderswijk twee trainingen aan­ geboden: de training tot wijkcontactvrouw en de training Sterk aan het Werk. Daarnaast was er gedurende het gehele project ruimte voor wekelijkse intervisiebijeenkomsten, waar de deelneemsters hun ervaringen konden delen met elkaar en met ­professionals. Training tot ­w ijkcontactvrouw In samenwerking met PEP is een training ontwikkeld speciaal gericht op de wijkcontactvrouwen. Het doel van de training was om de vrouwen handvatten en vaardigheden aan te reiken om geïsoleerde vrouwen te benaderen, te motiveren en enthousiasmeren en hen naar een trede hoger op de participatieladder te begeleiden en hen, waar nodig, in contact te brengen met een vorm van professionele ondersteuning.

14

In de training tot wijkcontactvrouw kwamen de volgende aspecten aan de orde: • Zelfinzicht  Wat zijn mijn eigen sterke en zwakke ­punten, motivatie en drijf­veren? Hoe maak ik gebruik van mijn eigen ervaringen? En hoe vraag en krijg ik feedback? • Profiel van de wijkcontactvrouw  Wat zijn de taken, functie, vaardigheden, houding en kennis van de wijkcontactvrouw? Waar liggen de grenzen van de functie? • Gesprekstechnieken en communicatie  Oefenen van verschillende gespreks­ technieken, communiceren op inhouds- en ­betrekkingsniveau, verbale en non-verbale communicatie. Hoe leer je actief luisteren, samen­vatten en doorvragen? • Doorlopen van de verschillende fasen in activerend huis­bezoek Hoe ga je om met gevoelens als boosheid, agressie, verdriet, ­ berouw, schuld en schaamte? Of met lastige vragen? En naar wie kan ik doorverwijzen? • Sociaal netwerk en sociale kaart Wat is het sociale netwerk in de wijk en wat zijn de participatie­mogelijkheden?

In de tussenevaluatie na de eerste twee ­trainingen kwam naar voren dat veel van de vrouwen zelf kwetsbaar zijn en veel hebben meegemaakt. Naar aanleiding daarvan is de inhoud van de training voor de derde groep aangepast: de training is verlengd van 7 naar 10 bijeenkomsten en in de eerste vier bijeenkomsten is gewerkt aan empowerment en ­assertiviteit. Ook is in de derde groep meer aandacht besteed aan oefeningen en rollenspelen. Zoals één van de deelneemsters het verwoordde: “Om anderen goed te kunnen helpen moet je eerst weten wie je bent en wat je anderen kan leren.”

15

Training Sterk aan het Werk Na de basistraining tot wijkcontactvrouw kregen de deelnemende vrijwilligers de ­ ­training Sterk aan het Werk aangeboden. Twee hamvragen staan hierbij centraal: waar sta ik voor en waar ga ik voor? Tijdens het ­eerste blok van de training leren de deel­nemers waar hun kracht ligt en wat de mogelijkheden zijn om hun talent te benutten. Dromen is in het begin toegestaan, maar aan het eind van de training is het de bedoeling dat iedereen een persoonlijk actieplan heeft ontwikkeld, met daarin vervolgstappen als extra taalonderwijs, vrijwilligerswerk, een ­opleiding, cursus of training of een sollicitatietraining. Vervolgens start het tweede trainingsblok, gericht op werk. Tijdens deze uitgebreide sollicitatietraining wordt ingegaan op de ­ ­mogelijkheden op de arbeidsmarkt, op het maken van een cv, een vacatureanalyse en het schrijven van een sollicitatiebrief. Daarnaast is er veel aandacht voor presentaties, netwerken en sollicitatiegesprekken. Want solliciteren is te leren en helemaal niet saai!

16

In de training Sterk aan het Werk kwamen de volgende aspecten aan de orde: • Empowerment Zelfregie, serieus kijken naar wat je wilt en kunt, zelfbeeld en vertrouwen vergroten, de positieve benadering, eigen verantwoordelijkheid voor het proces tijdens de training, eigen doelen stellen, een plan maken voor, tussentijds en na de training. • Zelfinzicht Meer inzicht in sterke en zwakke punten, inzicht in motivatie en drijfveren, inzicht in eigen communicatie en presentatie, gebruik leren maken van ervaringen, feedback ­vragen en krijgen. • Presentatie en communicatie Jezelf (leren) presenteren, vertellen over jezelf en je kwaliteiten tijdens de sollicitatie­ procedure, je opstellen als gelijkwaardige gesprekspartner en omgaan met (o.a. interculturele) valkuilen tijdens het sollicitatiegesprek. • Zichtbaar concrete stappen zetten  Persoonlijke doelen en subdoelen vast­ stellen, bruikbare en persoonlijke resultaten boeken, oefeningen aan de hand van de ­gevonden vacatures doen, stappen binnen het sollicitatieproces zetten, duidelijk inzicht in eigen vorderingen en leerproces.

17

Trainers wijkcontactvrouwen

“Grenzen leren stellen” Eugenie en Judith, trainers wijkcontactvrouwen vanuit PEP “Wij hebben op verzoek van StichtingYasmin een training ontwikkeld voor de wijkcontactvrouwen. Zo’n eerste groep is altijd spannend. Wat is het niveau, hoe is het met de taal, wat hebben ze in hun rugzak? Daar ga je als trainer dan mee aan het werk. Onze training was vooral niet te talig, maar vooral gericht op veel oefenen. We begonnen bij de basis. Wat doet een Wijk Contact Vrouw? Wat is je doelgroep? Daarna kwamen de gesprekstechnieken aan bod. Luisteren, open vragen stellen. We hebben het gehad over een levensloop in beeld brengen, het sociale netwerk in kaart brengen. En ook over slachtofferschap of verantwoordelijkheid nemen. Vragen als: waar groei je van, wat belemmert je groei? Maar ook heel praktisch: hoe maak je een plan met de vrouwen die je aan het begeleiden bent? En hoe ga je om met stress? Empowerment is voor deze groep vrouwen cruciaal. Dus daar zijn we ook mee aan de slag gegaan. Wat is je eigen kracht? Hoe ben je zelf met tegenslagen omgegaan? En assertiviteit, dat vonden de vrouwen ook erg belangrijk. Grenzen leren stellen. Je ziet dat dat vaak het knelpunt is. Je kunt natuurlijk pas iemand anders helpen als je zelf met je eigen sores kunt omgaan. Dat was in het begin nog wel eens lastig. Gaandeweg het traject zag je de vrouwen veranderen. Ze leerden elkaar te steunen. Ze werden steeds sterker. Dat geeft enorm veel voldoening. Dan zie je dat het zin heeft, zo’n training. Het zijn zulke mooie vrouwen!”

18

19

Trainers wijkcontactvrouwen

“Het is win-win” Annemarie, trainer Sterk aan het Werk, Stichting Yasmin “Het mes snijdt aan twee kanten bij Vrouwen Doe Mee. De wijkcontactvrouwen krijgen van ons een training aangeboden om hun eigen zelfstandigheid te bevorderen. Zij nemen dat mee in hun vrijwilligerswerk met de geïsoleerde vrouwen en stijgen daarmee op de participatieladder. Tegelijkertijd helpen zij ons om vrouwen te bereiken die wij lastiger kunnen benaderen. Win-win dus. Mijn training gaat vooral over empowerment, waar we vrouwen onder andere proberen te leren om zelfstandig beslissingen te nemen, maar ook gesprekstechnieken en grenzen stellen. Een thema dat ik tijdens die trainingen vaak terug zag komen was religie. Want wat mag nou eigenlijk, van je geloof? Een andere vraag waar veel vrouwen mee worstelen is: hoe maak je tijd voor jezelf, in alle drukte van een gezin? Ik ben vaak verrast door de deelneemsters, hoe snel ze gingen in hun ontwikkeling. Ze willen zo graag, hebben een enorme doorzettingskracht, ondanks tegenslagen. Ze hebben allemaal al veel meegemaakt, maar weinig meegekregen over wat mag en kan. Die bewustwording blijft belangrijk. Mijn belangrijkste lessen? Maak hele duidelijke afspraken over de wederzijdse verwachtingen, zodat vrouwen weten waar ze ja tegen zeggen. Begin bij de empowerment training, en laat ze daarna pas aan de slag gaan met de geïsoleerde vrouwen. Sluit aan bij hun taalniveau. En vooral: zorg dat de vrouwen zich bewust worden van de vele kwaliteiten die ze hebben en de grote rol die ze spelen voor velen. Ze zijn echt de stille kracht van de Schilderswijk.”

20

21

De wijkcontactvrouwen Het klinkt even simpel als geniaal: getalenteerde vrouwen opleiden tot wijkcontactvrouw om geïsoleerde vrouwen te activeren. Maar het idee van de inzet van intermediairs als effectieve interventie bij het bereiken van geïsoleerde groepen is zeker niet nieuw. Voorbeelden zoals de wijkcontactvrouwen en bezoekvrouwen in Haarlem en Steunvrouwen en vertrouwenspersonen in Amsterdam laten zien dat de inzet van vrouwen met een hoger participatieniveau uit dezelfde wijk of doelgroep een groep geïsoleerde vrouwen kan bereiken en kan toeleiden naar vormen van ondersteuning, hulp of activiteiten. De vrouwen komen letterlijk over de drempel bij en vormen de brug tussen moeilijk bereikbare vrouwen en het reguliere aanbod in de wijken. Maar de inzet van intermediairs gaat nog verder. Want het mes snijdt aan twee kanten: er wordt een groep bereikt die anders ‘onzichtbaar’ blijft en er wordt geïnvesteerd in de persoonlijke ontwikkeling van de vrouwen die als intermediair aan de slag gaan. Ook zij kunnen dus een stijging maken op de participatieladder. Win-win! Om de ambitie van gemeente Den Haag­ te realiseren en 500 geïsoleerde vrouwen te bereiken, was het van groot belang om goede vrijwilligers te vinden, die in staat zouden

22

zijn om vrouwen goed te begeleiden in de Schilderswijk. De taken en verantwoordelijkheden van de wijkcontactvrouwen zijn: • Herkennen/vinden van geïsoleerde vrouwen • Netwerk van de geïsoleerde vrouwen ­versterken en/of uitbreiden • Fungeren als rolmodel naar geïsoleerde vrouwen • Organiseren van activiteiten voor de doelgroep • Geïsoleerde vrouwen motiveren om actief te worden/uit huis te komen • Geïsoleerde vrouwen ondersteunen bij ­psychosociale problematiek, in eerste instantie door het bieden van een luisterend oor, en indien nodig door te verwijzen en/of begeleiden naar welzijn, (taal)onderwijs of hulpverlenende instanties Om een afspiegeling te zijn van de veel­ kleurige samenstelling van de Schilderswijk streefden de partnerorganisaties Yasmin, ­Zebra en Jeugdwerk bij hun werving van de wijkcontactvrouwen naar een evenwichtige verdeling van vrouwen uit de diverse bevolkings­groepen.

23

De wijkcontactvrouwen

“Ik voel me hier veiliger dan in Wassenaar” Fatiha, wijkcontactvrouw “Dat er anno 2014 überhaupt nog geïsoleerde vrouwen zijn in Den Haag, dat vind ik heel erg. Waar dat aan ligt? Soms aan hun man, maar meestal aan de vrouwen zelf. Veel vrouwen zijn bang, onzeker, weten niet wie ze kan helpen. Vrouwen die de deur niet uitgaan omdat ze het eng vinden. Of vrouwen die liever de hele dag tv kijken dan naar school gaan. Die voor alles ­afhankelijk zijn van hun man of hun kinderen. Maar wat ga je doen als je er ineens alleen voor komt te staan? Of als de kinderen uit huis zijn? Wie moet je dan helpen? Moet je dan voor alles de buurvrouw bellen? Ook al ben je vijftig, je moet de taal leren. Daar begint het. Ik zeg altijd: onze profeet, vrede zij met hem, is ook pas op latere leeftijd begonnen met lezen, die was ook analfabeet. Je bent nooit te oud om te leren. Ik wil zelf het goede voorbeeld zijn, laten zien dat het wel kan, ook al denken veel vrouwen van niet. Ik zou best maatschappelijk werkster willen worden, en nog meer mensen helpen. Er is nu veel negatieve beeldvorming rond de Schilderswijk. Dat het hier gevaarlijk zou zijn, dat is echt onzin. Ik zou mijn kinderen echt nergens anders willen opvoeden. Hier letten we op elkaar, helpen elkaar. Ik voel me hier veiliger dan in Wassenaar.”

24

25

De wijkcontactvrouwen

“Voor mezelf en voor anderen” Zoubida, wijkcontactvrouw “Ik hoorde via-via over dit project. Mijn man en mijn moeder zeiden meteen: moet je doen. Ik dacht: yes, we gaan alle problemen oplossen. Want ik wil dat elke vrouw onafhankelijk wordt. Toen ik net hier was, was ik zelf ook geïsoleerd. Ik had geen enkel contact met andere mensen, want ik sprak de taal niet, en bovendien woonde ik bij mijn schoonouders. Dat was heel lastig in het begin. Maar thuiszitten en huisvrouw zijn, dat is niets voor mij. Ik ben wat ze noemen een hoogopgeleide migrant, ik werkte jarenlang als senior account manager bij een grote bank. Ik ben altijd actief geweest, dus niks doen was geen optie. Daarom was ik meteen enthousiast over Vrouwen Doen Mee. Elke vrouw heeft haar eigen obstakels. Taalbarrières, oppasproblemen, sociaal isolement. Mijn taak als wijkcontactvrouw is vrouwen te helpen bij die eerste stap. Sommige vrouwen hebben gewoon een luisterend oor nodig. Ik hoefde ze niet eens te zoeken, ze kwamen naar mij toe, meestal op school. Waar ik het meest trots op ben? Als het lukt om ze te motiveren. Want elke vrouw heeft wel een talent. Maar ik doe dit niet alleen voor anderen, ik doe het ook voor mezelf. Dit project heeft mijn leven verrijkt. Mijn droom is om uiteindelijk mijn PHD te halen in accountancy. Maar eerst: een baan. Ik wil nog zoveel doen!”

26

27

De wijkcontactvrouwen

“Ik was net als zij” Hanane, wijkcontactvrouw “Ik ben dol op nieuwe dingen leren, nieuwe mensen leren kennen. Bovendien was ik zelf ooit ook een geïsoleerde vrouw, dus ik weet de weg. Ook al had ik in Marokko een universitaire ­opleiding, kwam ik door omstandigheden hier in Nederland onverwacht in de problemen. ­Vreselijk was dat, zeker in het begin. Ik stond er helemaal alleen voor en moest alles zelf uit­ zoeken. De kinderen gaan inmiddels naar school en ik werk niet, ik heb tijd genoeg. Ik wilde graag weer aan de slag, dus dit project kwam als geroepen. Ik heb er zelf ook veel aan gehad. Meer kennis natuurlijk, dankzij de trainingen, meer contacten in de wijk, maar ook hele ­praktische dingen. Nee leren zeggen bijvoorbeeld, dat vond ik in het begin erg moeilijk. Ik wil altijd iedereen helpen. Daarom wil ik uiteindelijk graag in de zorg werken, als verpleegkundige. Dat is mijn droom. Voor veel vrouwen in de Schilderswijk is de drempel naar de buitenwereld heel hoog. Dat heeft soms met hun eigen onzekerheid te maken, maar soms ook met hun man. Veel vrouwen willen zelf best actief worden, maar hun partner ziet dat niet zitten. Vrouwen die bijvoorbeeld op taalles willen, maar hun mannen, die vaak het geld beheren, zeggen dan dat ze daar niet voor willen betalen, dat ze het te duur vinden. Zonde vind ik dat. En nu met de bezuinigingen wordt de drempel voor veel vrouwen alleen maar hoger. Juist daarom is dit project zo belangrijk. Ik weet uit eigen ervaring dat iedereen soms een uitgestoken hand nodig heeft. Daarom help ik die vrouwen graag. Omdat ik net zo was als zij.”

28

29

De wijkcontactvrouwen

“Een bekend gezicht in de wijk” Ayten, wijkcontactvrouw “Toen ik hoorde over het project Vrouwen Doen Mee dacht ik meteen: yes, dit wil ik. Ook vóór dit project stuurden vriendinnen al vrouwen naar me toe om ze te helpen. Dat heb ik van huis uit meegekregen. Ik was eigenlijk al een wijkcontactvrouw, alleen nu officieel. In het begin nam ik heel veel problemen mee naar huis, dan wilde ik alles oplossen. Maar nu heb ik geleerd dat ik vrouwen meer help door het aan hen zelf over te laten. Veel geïsoleerde ­vrouwen die ik tegenkom vinden het moeilijk om zelf dingen te regelen, zelfs zoiets simpels als een afspraak maken bij de huisarts of het invullen van een formulier. Dan kloppen ze al heel gauw aan bij mij: Ayten, zou jij dit willen doen? Vroeger deed ik dat dan meteen, nu zeg ik: ­probeer het eerst even zelf. Het succes van dit project zijn de vrouwen zelf. Het wordt een kring. Vrouwen zien hoe belangrijk het is om elkaar een hand te geven, elkaar te helpen. Een stukje erkenning. Een bekend ­gezicht in de wijk. De Schilderswijk heeft nu een heel negatief imago, en dat vind ik niet terecht. Er gebeurt zoveel moois in de wijk. Natuurlijk zijn er ook problemen, zoals bijvoorbeeld laaggeletterdheid. Maar daar zijn we hard mee aan de slag. Vrouwen in de Schilderswijk moeten ook meer durven. Veel vrouwen weten niet wat ze allemaal kunnen. En ik? Ik ben heel positief over mijn toekomst. Een diploma halen, verder met mijn werk, actief blijven. Als ik maar niet stilzit. Dat is mijn grootste angst.”

30

31

De geïsoleerde vrouwen De doelgroep van het project Vrouwen Doen Mee in de Schilderswijk is even omvangrijk als onzichtbaar: 500 geïsoleerde vrouwen. Op deze groep vrouwen richten de wijkcontactvrouwen hun aandacht, door ze aan te spreken op het schoolplein, bij het consultatiebureau, op straat of in het trappenhuis.

Het gaat hier om een zeer diverse groep vrouwen, die om verschillende redenen ­ weinig tot geen activiteiten buitenshuis ­ ­onderneemt. Soms gaat het om vrouwen die alleen de kinderen naar school brengen, en verder niet buiten komen. Vrouwen zonder of met een zeer beperkt sociaal netwerk, die bijvoorbeeld alleen contact hebben met hun directe (schoon)familie. Veel van deze ­vrouwen hebben te maken met een grote taalachterstand, en hebben weinig tot geen kennis van formele en informele onder­ steunings- en zorginstanties. Een groot deel van deze vrouwen heeft daarnaast te maken met multi-problematiek, ­bijvoorbeeld schulden, slechte gezondheid,

32

relatieproblemen, partnergeweld en/of ­problemen met de opvoeding van de kinderen. Een enkele keer blijkt ook het hebben van ­betaald werk geen garantie voor een rijk sociaal leven. Sommige (laaggeschoolde) ­ ­banen dragen niet per se bij aan het vergroten van kennis over ondersteuningsmogelijk­ heden of het verkleinen van een taalachterstand. Betaald werk is dan ook geen doel op zich. Een stapje hoger op de participatie­ ladder komen en zodoende de achterstand verkleinen is dat wel. Door gezamenlijk op pad te gaan, het netwerk uit te breiden en de taal te oefenen, wijzen de wijkcontactvrouwen deze kwetsbare groep vrouwen letterlijk en figuurlijk de weg in de Schilderswijk.

33

De geïsoleerde vrouwen

“Zij snapt wat wij meemaken” Amira, wijkcontactvrouw, met Bainu en Honida Amira: “Toen ik net hier was heb ik een tijdje thuis gezeten, maar daar had ik gauw genoeg van. In Soedan gaf ik les aan de universiteit. Dus thuiszitten was niks voor mij. Toen ben ik actief ­geworden binnen de Soedenese Vereniging. Inmiddels zit ik daar in het bestuur. Vanuit die ­vereniging doen wij als zelforganisatie mee aan het project Vrouwen Doen Mee. Ik wilde zelf ook wijkcontactvrouw worden, omdat er nog zoveel vrouwen hulp nodig hebben. Mijn ervaring wilde ik graag doorgeven, eerst aan Soedanese vrouwen, maar inmiddels ook aan allerlei ­andere vrouwen hier in de wijk, zoals Bainu uit Congo. Dat is lang niet altijd gemakkelijk. Sommige vrouwen vinden het moeilijk om over zichzelf te praten. Daar gaan soms wel een aantal gesprekken overheen. Het grootste probleem is de taal. Een ander probleem is dat sommige vrouwen het lastig vinden om oppas te regelen. Of om contacten te leggen buiten hun eigen kring. De eerste stap is om een afspraak te maken buiten de deur, bijvoorbeeld samen naar het buurthuis. Dat is vaak al een hele grote stap. Daarna gaan we steeds een stapje verder, totdat ze zelfstandig dingen durven doen.” Honida: “Zonder Amira was het hier zo veel moeilijker geweest. Het was fijn om iemand te ­kennen uit mijn eigen gemeenschap, want zij snapt wat mij meemaken. In het begin is alles nieuw, je moet alles opnieuw leren.” Amira: “Gelukkig gaat dat jou heel goed af.” Honida: “Dankzij jouw hulp! Met de taal, met regeldingen, dingen thuis. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar dankzij Amira ben ik op weg. Zij is mijn heldin.” Bainu: “Ik ken Amira van het buurthuis. Ik woon daar om de hoek. Ik woon hier al een tijdje, maar de taal is voor mij nog steeds een probleem. Voor de kinderen maar ook voor mezelf wil ik daarmee aan de slag. Zeker nu ik er na mijn scheiding alleen voor sta thuis. Amira haalde me over om me in te schrijven voor een cursus.” Amira: “Nu gaat het al een stuk beter met Bainu. Ze is nu een half jaar bezig met taalles. Daardoor is ze ook een stuk minder verlegen geworden. Ik vind het fijn om haar zo bezig te zien.”

34

35

De geïsoleerde vrouwen

“Ik kan veel van haar leren” Fatos, wijkcontactvrouw, met Mila Fatos: “Ik vind het heerlijk om anderen te helpen. Dit project was dan ook een buitenkans voor me. Het vergroot je netwerk enorm. En ik heb er zoveel van geleerd. Je spreekt toch niet zomaar wildvreemde mensen aan. Dus hoe doe je dat? Via de kinderen. Zo kom je gemakkelijker met elkaar in contact, bijvoorbeeld op het pleintje, op school, bij de speeltuin.” Mila: “Zo ging het bij mij ook, via school. Daar ken ik Fatos van. Ik wilde haar graag leren kennen, ik vond haar interessant. En inmiddels zit ik dankzij Fatos in de ouderraad.” Fatos: “Ja, goed hè? Ik zat er zelf ook in, dus wist ik dat er vacatures waren. En toen heb ik Mila erbij gehaald.” Mila: “Heel leuk vind ik dat, zo leer ik ook weer nieuwe mensen kennen.” Fatos: “Ja, en het is ook nog eens heel goed voor je Nederlandse taal. We zijn inmiddels veel meer dan een ouderraad. Eigenlijk zijn we zussen van elkaar. We staan altijd voor elkaar klaar, we hebben zelfs een app-groep.” Mila: “Dat contact is zo belangrijk. Ik kende hier eerst niemand. Ik was hier helemaal alleen. Ik sprak de taal niet, mijn familie was ver weg. Die eerste maanden waren erg zwaar. Ik heb veel meegemaakt toen. Gelukkig ben ik een doorzetter. En nu heb ik een tweede leven. Fatos helpt me daarbij. Ik kan bij haar terecht voor advies over hele praktische dingen, maar ook over ­opleidingen. Ik kan veel van haar leren. Natuurlijk komt de pijn van het verleden nog wel eens terug. Maar daarom ben ik juist zo blij dat ik nu meer actief ben, zodat ik minder tijd heb om te piekeren.”

36

37

Netwerk- en samenwerkingspartners in de wijk Wie snel wil gaan, reist alleen. Wie ver wil gaan, reist samen. Stichting Yasmin, Jeugdwerk en Zebra hebben bij het project Vrouwen Doen Mee in de ­Schilderswijk daarom niet alleen de handen ineen geslagen met elkaar, maar ook met een breder netwerk van betrokken sleutelfiguren en organisaties in de wijk.

De insteek van de Deal Schilderswijk is duidelijk: de leefwereld van de bewoners staat centraal. Een balans tussen formele en informele netwerken was dan ook het uitgangspunt. Door deze koppeling bleef de leefwereld van bewoners van de Schilderswijk centraal staan in alle te nemen interventies. Zo werden onder meer zelforganisaties als Stichting Sarita, Vrouwen aan Zet, het Koerdische Vrouwencentrum, de Soedanese Vereniging, Stichting Kurdofan Committee en de Chinese Vrouwenvereniging uitgenodigd om deel te nemen aan dit bijzondere samen­werkingsverband, door te helpen bij de ­werving van de wijkcontactvrouwen, maar ook bij het bereiken van de geïsoleerde ­vrouwen.

38

Daarnaast speelden zelforganisaties een ­belangrijke rol in de uitvoering van laag­ drempelige activiteiten voor de geïsoleerde vrouwen. Behalve de zelforganisaties werd ook actief samengewerkt met professionele organisaties als het Maatschappelijk Werk, Context en PEP, die onder meer bij de trainingen werden betrokken. Andere organisaties als het ­Centrum voor Jeugd en Gezin, brede buurtscholen en de gezondheidscentra zijn belangrijk geweest als mogelijke ‘vindplek’ van ­geïsoleerde vrouwen maar voor wijk­­contact­ vrouwen was het ook goed om deze organisaties te leren kennen zodat zij, indien nodig, actief vrouwen kunnen doorverwijzen.

39

Netwerk- en samenwerkingspartners

“Zij zijn de spil” Paula, Maatschappelijk Werk “Ik heb voor het project Vrouwen Doen Mee in de Schilderswijk voorlichting gegeven aan de wijkcontactvrouwen over Maatschappelijk Werk. Ik heb ze verteld wie ik ben, waar ik vandaan kom, mijn eigen pad, mijn ervaringen met hulpverlening en vrouwenwerk, maar vooral wat wij voor ze kunnen betekenen. Het belangrijkste is dat de vrouwen leren dat Maatschappelijk Werk geen ­Bureau Jeugdzorg is, waar zoveel wantrouwen tegen is. Er is echt enorm veel angst bij deze ­vrouwen. Angst dat de kinderen worden afgenomen bijvoorbeeld, angst voor hulpverleners in het algemeen. Dus ik leg ze tijdens die voorlichtingsbijeenkomst uit dat Maatschappelijk Werk laagdrempelig is, geheel vrijblijvend en vooral vrijwillig, zonder enige verplichting. En ook dat het bij ons over alles kan gaan, over de kinderen, hun eigen relatie of andere problemen waar ze tegenaan lopen maar waarvan ze niet weten waar ze naartoe moeten om geholpen te worden. Veel vrouwen komen dan met hun eigen verhalen, hun eigen frustraties binnen de hulpverlening, maar ook ­verhalen over geïsoleerde vrouwen die zij kennen. Hoe moeilijk het is om die aan hen te laten ­vertellen over hun problemen, laat staan dat zij zich op hun gemak zouden voelen om naar mij te komen voor hulp. Ik leg dan uit hoe belangrijk hun werk is als wijkcontactvrouw, voor mij als hulpverlener, maar vooral ook voor die geïsoleerde vrouwen zelf. Zíj zijn de spil, zij kunnen problemen signaleren. Ik ben er om hen te ontlasten. Als zij maar denken: die Paula, die is oké. Die kunnen we vertrouwen. Dat ze me weten te vinden, daar gaat het om.”

40

41

Netwerk- en samenwerkingspartners

“Waar ligt onze eigen kracht?” Thuan Nhi, Context “Mijn werk is het voorkomen dat klachten erger worden. Psychische klachten, maar bijvoorbeeld ook verslavingsproblematiek. Mijn werk richt zich met name op preventie, dus ik geef veel trainingen en workshops, ook aan vrijwillige intermediairs. Doelgroepgerichte aanpak is daarbij voor ons heel belangrijk, want wat werkt voor de één werkt niet voor de ander. Ik ben door Yasmin gevraagd om aan de wijkcontactvrouwen een training te geven. Daarin ging het vooral over het voorkomen van en omgaan met stress, ontspanningstechnieken. Hoe herken je het bij jezelf en bij anderen, welke signalen zijn er, maar ook: hoe kun je het thema ter sprake brengen als je het signaleert bij de dames die je als wijkcontactvrouw ontmoet? En hoe zet je de moeilijke verhalen vervolgens van je af? Stress is een belangrijk thema, maar staat natuurlijk niet op zich. Vaak is die stress het gevolg van geweld, trauma’s van vroeger, communicatieproblemen, geldzorgen. Psychische problemen zijn sowieso nog een taboe, niet alleen in deze groep. Want je gaat toch niet naar een psycholoog? Je bent toch niet gek? Tijdens mijn training leg ik uit dat iedereen lasten heeft, maar gelukkig iedereen ook krachten heeft om met die lasten om te gaan. Het gaat om die balans. We gaan dan aan de slag met de dingen waar we wel wat aan kunnen doen, waar onze eigen kracht ligt. Erover praten, grenzen stellen, steun vragen, ontspannen, leuke dingen doen, weten waar je blij van wordt. Draagkracht dus, daar ligt de focus.”

42

43

Successen en uitdagingen

De methodiek Vrouwen Doen Mee heeft veel opgeleverd: 500 geïsoleerde vrouwen hebben hun horizon verbreed en hun netwerk vergroot. Wijkcontactvrouwen hebben geleerd dat zij onvermoede talenten hebben, maar dat ze nu ook nee kunnen zeggen en vrouwen kunnen motiveren om zelf zaken aan te pakken in plaats van wachten tot iemand een oplossing komt brengen.

Een groot aantal wijkcontactvrouwen is doorgestroomd naar een opleiding, Nederlandse taallessen of heeft werk gevonden. Een respectabel aantal van 13 wijkcontactvrouwen heeft nu een betaalde baan. Het aantal activiteiten dat is ontstaan door de inzet van wijkcontactvrouwen is boven verwachting en een echt succesverhaal. De activiteiten zijn laagdrempelig en draaien op vrijwilligers. Daarnaast ontstaat ook een vertrouwensband tussen de geïsoleerde vrouw, de wijkcontactvrouw en de agoog, waardoor problemen gemakkelijker besproken kunnen worden. Bovendien hebben groepen die tot dan toe niet vaak samen met elkaar optrokken elkaar door het project gevonden: zo nemen Pakistaanse en Marokkaanse vrouwen nu ­geregeld samen deel aan een activiteit. De integrale aanpak van de drie samen­ werkende partners heeft zijn vruchten afgeworpen. Gezamenlijk organiseren we ­ ­bijeenkomsten en komen op nieuwe ideeën. Er is een goede chemie waardoor wij elkaar stimuleren en van elkaar leren. We zien zeker mogelijkheden om een dergelijke methodiek ook in te zetten in andere

44

­ ijken of met andere doelgroepen, zoals w mannen of ouderen. Daarbij kunnen we leren van de ervaringen van de afgelopen jaren. Want naast deze successen komen we ook uitdagingen tegen. Zo hebben we al snel ­gemerkt dat ondanks de sterke motivatie van wijkcontactvrouwen, zij door persoonlijke omstandigheden of taalproblemen eigenlijk nog niet klaar waren voor hun taken en ­verantwoordelijkheden. Een aanbeveling is dan ook om eerst een empowermentcursus zoals Sterk aan het Werk te geven aan de ­potentiële wijkcontactvrouwen en daarna pas de training tot wijkcontactvrouw. Op deze manier vindt je de meest geschikte kandidaten. Misschien levert dit minder grote aantallen op, maar dit lijkt voor de lange ­termijn wel een meer duurzame oplossing. Het Nederlands taalniveau van de meeste wijkcontactvrouwen is niet hoog. Dit leverde tijdens de trainingen en informatiebijeenkomsten soms problemen op. Een taal­ component aan het project toevoegen lijkt daarom een logische keuze voor een vervolg. Dit vergt echter ook veel tijd, die dan niet ­besteed kan worden aan het vinden en ondersteunen van geïsoleerde vrouwen.

Kinderopvang voor jonge kinderen van wijkcontactvrouwen en geïsoleerde vrouwen is noodzakelijk, maar ontbreekt vaak. Sommige vrouwen wisten de opvang onderling te ­regelen, maar dat was niet altijd haalbaar. Nu is er op incidentele basis kinderoppas door stagiaires en vrijwilligers gerealiseerd. Een ­financiële vergoeding aan de vrijwilligers zou helpen om de opvang een structureler karakter te geven. Samenwerking tussen verschillende organisaties vergt tijd, overleg en coördinatie. In de huidige opzet is gekozen om de coördinatie zo minimaal mogelijk te houden. Een dergelijke besparing komt de kwaliteit en voortgang van het project niet altijd ten goede. Het is daarom belangrijk om voor een vervolg wel een coördinator aan te stellen. Tenslotte blijkt uit dit project dat er nog veel partners en mannelijke familieleden zijn die de participatie van vrouwen niet zien zitten. Het is dus noodzakelijk om ook aandacht te besteden aan de emancipatie van mannen. Een project als Vrouwen Doen Mee zou ook geschikt kunnen zijn om aan te passen aan de doelgroep mannen, zodat ook zij kennis ­kunnen maken met de mogelijkheden die de welzijnsorganisaties en Stichting Yasmin ­bieden voor hun eigen ontwikkeling en dat van hun gezin.

45

Bijlage: Vrouwen Doen Mee in cijfers Wat zijn de vrouwen gaan doen? Meerdere activiteiten per vrouw mogelijk

Resultaten Stichting Yasmin

Resultaten Wijkcontactvrouwen

Aantal Wijkcontactvrouwen

Instrument

Ladderpositie 1 1

2

3

1. Creatieve activiteiten

14

19

38

28

1. Den Haag op maat

2

5

2

Aantal door naar werk

13

1. Huisarts, GGZ

1

1

Aantal door naar opleiding

4

1. I+Shop

8

3

8

1

Aantal in voortraject om door te stromen naar het MBO

4

1. Kookgroep

21

10

39

1

1. Maatschappelijk werk

5

3

2

1. Nederlandse les

62

26

68

1. Sportieve activiteiten

17

8

45

1. Naaigroep

9

3

40

1. Praatgroep

10

2

34

2. Cursus ‘Maak je dromen waar’

27

17

23

Training tot wijkcontactvrouw

47

Training sterk aan het werk

27

Aantal wijkcontactvrouwen zonder ­startkwalificatie

Resultaten Stichting Jeugdwerk en stichting Zebra

Waar zijn de geïsoleerde vrouwen (GIV) gevonden?

Locaties

Totaal

4

5

6

Eind­ totaal

1

72

1

10 2 20 4

75 10

1

3

1

161

2

4

76

1

55

2

48

1

74

2 4

2

Zelforganisaties

15

2. Cursus maatje

1

1

Basisschool

79

2. Empowerment

4

32

10

1

1

48

Moskee

4

2. Intervisie

20

13

8

2

43

Huisarts

1

2. Oriënteren

4

3

1

2

1

2

3

2

1

19

13

4

2

19

50

24

20

744

Privé (vrienden, familie, kennis, buren, netwerk)

315

2. Toeleiden naar opleiding

Georganiseerde activiteiten (bijv. sport)

26

2. Training

Totaal 46

440

Eindtotaal

10

185

107

358

2

10

47

Stijging geïsoleerde vrouwen op Participatieladder1 in cijfers

Ladderpositie bij intake 1

Stijging op Participatieladder1 geïsoleerde vrouwen in staafdiagram

1

Ladderpositie 2e meting 2 3 4 5

6

Eind­ totaal

2

41

154

1

202

3

30

2 3

1

2

2

33 2

1

4

100 % 90 % 80 % 70 % 60 %

4 5

1

6

Eindtotaal

In onderstaande grafiek is ook nogmaals de stijging weergegeven voor de vrouwen die binnen kwamen op trede 1 en trede 2.

2

44

185

4

3

1 1

1

3

241

50 %

Voor 199 GIV is de stijging nog niet te bepalen omdat er (nog) geen tweede gesprek heeft plaats gevonden.

Trede 3: 30

40 % 30 %

Trede 6 Trede 5 Trede 4 Trede 3 Trede 2 Trede 1

20 % 10 %

Deze tabel geeft aan dat er van de 440 GIV 41 vrouwen zijn gestegen van trede 1 naar trede 2, 154 vrouwen zijn gestegen van 1 naar 3 etc.

Trede 3: 154

0%

Trede 2: 41 Trede 2: 3 Trede 1

Trede 2

1 De Participatieladder is een meetinstrument waarmee je kunt vaststellen in hoeverre

Door dit twee keer te meten, (jaarlijks of voor en na inzet van een voorziening uit het

een burger, bijvoorbeeld een bijstandsgerechtigde of een wijkbewoner, meedoet in de

­Participatiebudget) wordt zichtbaar of de mate van participatie is verhoogd. Daarmee worden

­samenleving. De ladder is onderverdeeld in zes treden: van sociaal geïsoleerd tot

de resultaten van het participatiebeleid transparant. Meer informatie hierover is te vinden

­werkend zonder ondersteuning:

op: www.participatieladder.nl.

• niveau 6 betaald werk • niveau 5 betaald werk met ondersteuning • niveau 4 onbetaald werk • niveau 3 deelname aan georganiseerde activiteiten (cursus, vereniging) • niveau 2 sociale contacten buitenshuis • niveau 1 geïsoleerd

48

49

50

Het project Vrouwen doen Mee in de Schilderswijk is een initiatief van Stichting Jeugdwerk, StichtingYasmin en Stichting Zebra. De gemeente heeft ons gevraagd een methodiek te ontwikkelen om geïsoleerde vrouwen in de Schilderswijk op te sporen en hen (weer) deel te laten nemen aan de maatschappij. Hieruit zijn de Wijkcontactvrouwen ontstaan. Deze vrouwen komen uit de Schilderswijk en zoeken in hun eigen omgeving naar vrouwen die zich in een isolement bevinden. Zij volgen eerst een training waardoor

zij goed voorbereid zijn op hun taak. In de periode juni 2013 tot en met december 2014 hebben 45 Wijkcontactvrouwen ruim 450 geïsoleerde vrouwen gevonden en hen gemotiveerd weer mee te doen aan activiteiten in de buurt of hen begeleidt naar een vorm van ondersteuning. Wij zijn enorm trots op onze Wijkcontactvrouwen! De methodiek is samen met de wijkcontactvrouwen door schrijfster Kirsten van den Hul (zie foto) opgetekend.