maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 1
Auteur
Voorkant van de ecunomist
De Ecunomist - Februari 2005
1
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 2
Auteur
Advertentie DNBank
2
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 3
Inhoud Redactioneel
4
Van de voorzitter
5
Verenigingsnieuws
6
Onderwijs @ Ecu92.nl
7
Solliciteren
8
Succesvol ondernemen
10
Croatia: Ready to join the EU? 12 Cartoon: Geografie
13
DEGEFP
14
Richard Baldwin
16
Gala 2005
18
TCKI: Dr. Richard Nahuis
20
Congres Ecu'92 2005
22
EU: The student perspective
24
Europese Grondwet
26
Colofon
De Ecunomist verschijnt vijfmaal per jaar in een oplage van 1300 voor de leden, begunstigers, AEcunomen en externe contacten van ECU’92. Uitgave van Studievereniging ECU’92 Vredenburg 138 3511 BG Utrecht Tel.: 030-253 9680 E-mail:
[email protected] Internet: www.ecu92.nl Hoofdredacteur: Klaas Damstra Eindredactie: Joëlle Tabak Redactie: Silvester Bosma Klaas Damstra Rob Grootendorst Auke de Jong Malu Knippenberg Joëlle Tabak Lianne Janssen Eva Hagendoorn Lay-out: Rob Grootendorst
Interview met.. M. Tabaksblat 28 Werken bij… Fortis
30
Reflections of an Aggiosaurus
32
Opinie: CV Building
34
Drukwerk: ICMedia.net Verder werkten mee: Het bestuur van ECU’92 Y.S. Brenner Rano Lerrick Kopij Stukken kunnen worden aangeleverd op diskette bij een van de redacteuren, of via de e-mail (
[email protected]). De redactie heeft het recht om stukken in te korten of te weigeren voor publicatie.
De Ecunomist - April 2005
3
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 4
Klaas Damstra, hoofdredacteur
Redactioneel Nederlanders moeten wat meer trots zijn op hun land, beweerde onze minister laatst. Volkslied zingen, vlag hijsen, Oranje dragen, dat soort dingen. Als dat met Nederland al niet lukt, hoe Europees zijn we dan wel niet? Maar bedenk wel: Europa is je zomervakantie. Europa is de boterham op je bord. Europa is je Belgische bier. Europa is je Renault of BMW. Hoe Europees ben jij? We zijn met zijn allen maar wat bang voor Europa. Laat Paul van Buitenen de klokken luiden! Europarlementariers vullen hun zakken en pakken Nederland zijn invloed af, terwijl de burger zich dankzij de Euro in de schulden steekt. Europa, met of zonder Turkije? Nee, dank u. Maar ja, dat uur wachten bij de grensovergang was toch knap vervelend, en aan geld wisselen hoef je nu helemaal niet meer te denken. Toch wel weer goed dus. We gaan mee in de vaart der volkeren, en moeten wel eens kiezen tussen het verlies van een beetje identiteit tegenover de voordelen die Europa ons allen biedt. Wat is er eigenlijk nog typisch Nederlands? Hoe Europees zijn we eigenlijk?
andere EU lidstaten, en welk land is dat onderhand nog niet, mag vrij in en uit rijden. Behalve als je wordt verdacht van het vervoeren van vuurwerk, drugs of andere verboden middelen, maar dat terzijde. Europa wordt ook steeds groter: de Baltische staten, de Balkan, het voormalige Oostblok en eventueel het voor vele Europeanen favoriete vakantieland Turkije komen er mogelijk bij. Voor economen levert dit weer een hoop studiemateriaal op. Allerlei stromen van handel en arbeid zullen de EU door gaan, en voor wie gaat dit allerlei interessante onderzoeken opleveren? Juist... Ook bij USE is Europa dus aanwezig. Studeren in het buitenland is volop mogelijk, en door Engelstalige hoorcolleges wordt je al voorbereid op het hanteren van een andere taal. De internationalisering zal je niet ontgaan zijn. Als Ecunomist kunnen wij natuurlijk niet achterblijven, en daarom in deze Ecunomist extra veel artikelen rondom het thema 'Europa'. Want Europa is van ons allemaal. Hoe Europees ben jij?
Europa wordt één. We blijven allemaal aparte landen, maar toch worden we een geheel met een eigen parlement, een eigen munt met bijbehorend stabiliteitspact en mogelijk een eigen grondwet. Zijn we er dan, of moet er nog veel meer gebeuren voor we van een eenheid kunnen spreken? Of zijn we dat soms al veel meer dan we denken? Bij een grens denk je' tot hier, en verder mag niet'. Onze landsgrenzen zitten allang niet meer potdicht. Verkeer uit
4
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 5
Ellen de Bekker, voorzitter
Van de voorzitter Al weer lang en breed lente. De velden staan al vol krokussen en narcissen, of wat er van velden over is in Nederland. Zo zal het meer neerkomen op door gras overwoekerde vluchtstroken en rotondes, die een speelse knipoog krijgen door de bloemenzeeën. Hoe je het ook wendt of keert, Nederland wordt voller. En met al die drukte blíjft het belangrijk om genoeg aan ontspanning te doen. Ontspanning, die je bij ECU'92 natuurlijk kunt vinden! De thee en koffie vliegen de ECU'92-kamers uit (de schone kopjes zijn net iets minder voor handen). Gulzige, maar ook zeer dankbare, leden blijven we altijd hebben. Tussen de colleges door blijkt het dan ook altijd een aangename afwisseling om bij ECU'92 een 'bakkie te doen'. Daarnaast komen er bij ECU'92 ook steeds meer actieve leden bij. Met de anderhalve maand geleden opgerichte Engelstalige Bachelor Commissie, is er nu ook veel meer binding met de buitenlandse studenten die aan de Utrecht School of Economics een volledig Engelstalig Bachelorprogramma volgen. Hiermee worden hoge ogen gegooid, aangezien de Engelstalige Bachelor voor USE toch ook een paradepaardje lijkt te zijn. Mogen wij dat paradepaardje dan, door middel van de Engelstalige commissie, met
een rozet behangen. In de commissie zitten erg enthousiaste studenten, die er zorg voor dragen dat we bij ECU'92 beter weten wat we de buitenlandse studenten kunnen bieden èn die natuurlijk zelf leuke activiteiten zullen gaan organiseren. Dit is dan ook zeker niet het laatste wat jullie van deze commissie zullen horen. Naast de oprichting van de Engelstalige Bachelor Commissie, is er nog een ontwikkeling waar ik jullie van op de hoogte mag stellen. Degenen die bij de afgelopen, halfjaarlijkse, Algemene Ledenvergadering aanwezig waren zijn al op de hoogte, maar de niet actieve ECU'92-leden informeer ik via deze weg. Door omstandigheden is het niet langer mogelijk gebleken dat bestuurslid Yde Starreveld zowel de functie van secretaris als van penningmeester bekleedt. De verschillende penningmeestertaken zijn momenteel over andere bestuursleden verdeeld. Voornaamste aanspreekpunt voor financiële zaken is Irma van Klink. Irma is tevens coördinator extern, wat haar belangrijkste daginvulling zal blijven. Het ECU'92-bestuur 2004-2005 heeft er het volste vertrouwen in dat deze nieuwe invulling van taken binnen het bestuur de beste oplossing is en tot een succes zal worden. Mogen de vrolijke krokussen en narcissen deze beslissing kleuren en mogen ook de komende ECU'92-activiteiten weer een daverend succes worden! Kijk meteen even verderop naar wat er op de agenda staat voor de komende tijd.
De Ecunomist - April 2005
5
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 6
Lianne Janssen, coördinator intern
Verenigingsnieuws & Agenda De diesweek is inmiddels voorbij en ook het ECU'92-weekend en het congres hebben we met een goed gevoel achter ons gelaten. Gelukkig zijn er nog genoeg leuke activiteiten de komende tijd, want onze commissies en het ECU'92-bestuur hebben hun werklust nog niet verloren! Voor de komende weken staan de volgende activiteiten op de agenda: 22, 25 en 26 apr. '05 - tussen 10.00 uur en 16.00 uur Blauwe Zaal Vredenburg Boekverkoop Als het goed is heeft iedereen op het tijdstip van lezen zijn of haar boeken reeds besteld, welke afgehaald kunnen worden in de Blauwe Zaal op Vredenburg, maar voor de enkeling die dit vergeten is: op dinsdagmiddag 26 april vanaf 13.00 uur vindt de vrije verkoop plaats. 2 mei '05 - vanaf 22.00 uur in Café De Steeg BODEM De Borrel Op De Eerste Maandag zal zoals gewoonlijk plaatsvinden in de Steeg. Veel gezelligheid en genoeg te drinken, dus tot op de BODEM! 2 mei tot 9 mei '05 - Istanbul Studiereis Inschrijven kan helaas niet meer, maar voor de deelnemers van deze studiereis is anderhalve week vol bedrijfsbezoeken, excursies, cultuur, maar ook zon en terrasjes aangebroken. Istanbul is een moderne handelsstad met een rijke geschiedenis en cultuur en is dus zeer de moeite waard!
6
9 mei t/m 15 mei '05 Nieuw in Utrecht: De Rag Week De rag week is een week waarin allerlei studentenorganisaties van de UU en de HVU ludieke activiteiten organiseren om daarmee geld in te zamelen voor een aantal goede doelen. Omdat ECU'92 natuurlijk niet achter kan blijven, worden er momenteel voorbereidingen getroffen voor onze eigen ludieke actie… meer nieuws hierover volgt z.s.m. 18 mei '05 - 19.00 uur Blauwe Zaal Vredenburg Onderwijs Discussieavond Tijdens de Onderwijs Discussieavond zal er gediscussieerd worden over een aantal actuele stellingen rondom het onderwijs aan de USE, dus draag nuttig bij aan verbetering en kom mee discussiëren. 19 mei '05 - 22.00 uur Arena Utrecht ECU-feest in de Arena In tegenstelling tot de overige feesten van afgelopen collegejaar zal het laatste ECU'92-feest van dit jaar niet in de City Hall, maar in de Arena plaatsvinden. Een iets kleinere locatie, maar zeker zo gezellig! De entree is €3,- voor ECU'92-leden en €4,- voor niet-leden en het feest duurt van 22.00 uur tot 04.00 uur. 2 juni '05 - 22.00 Central Studios in Utrecht Sixpack Deze zomer zal alweer de 6e editie van Sixpack, hét studentenfeest van het jaar, plaatsvinden. Zoals gewoonlijk zijn de kaarten te koop op beide ECU'92-kamers. (let op: reserveren is absoluut niet mogelijk!) Wees er op tijd bij, want Sixpack is de afgelopen jaren snel uitverkocht geweest.
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 7
Nicole Bastiaansen, coördinator onderwijs
[email protected] Er wordt heel wat gezeurd en geklaagd over het onderwijs. Docenten, tentamens en colleges zijn dikwijls onderwerp van kritiek. Over het algemeen zijn je medestudenten de sjaak wat betreft het aanhoren van de diverse irritaties. Heb je er echter wel eens over nagedacht dat het mogelijk is iets met deze klachten te doen? Heel vaak blijkt het namelijk mogelijk een hoop irritaties voor jezelf en je medestudenten te voorkomen door tijdig aan te geven wat er speelt. Het kan dus gebeuren dat je als student een op- of aanmerking hebt over het onderwijs in het algemeen of waar het de roostering betreft, de tentamenplanning of de voorzieningen. Je kunt die kwijt in de evaluaties die aan het einde van ieder vak worden gehouden. Maar je kunt je op- en aanmerking ook doorgeven als individu of als groep studenten. Bij het doorgeven van op- of aanmerkingen moet je in de gaten houden dat altijd de te ondernemen eerste stap is om deze te bespreken met diegene die er de oorzaak van is. Een klacht indienen heeft een meer formeel karakter. Een klacht kan ontstaan doordat er niet adequaat op kritiek wordt gereageerd of als je - als individu of als groep - vindt dat een situatie ernstig genoeg is om als klacht ingediend te worden. De klachtenprocedures zijn een middel om problemen op te lossen. Maar ze zijn natuurlijk ook een signaal voor de opleiding en de universiteit om de regelingen en afspraken nog eens goed te bekijken en eventueel aan te passen.
Het melden van je klacht bij de betreffende persoon, waarschijnlijk de vakcoördinator, zal uiteraard niet leiden tot benadeling. Wil je echter liever anoniem blijven, dan kun je je klacht altijd melden bij de coördinator onderwijs van het ECU'92-bestuur (
[email protected]) of bij de klachtencoördinator van de Utrecht School of Economics (
[email protected])Op- en aanmerkingen kun je hier natuurlijk ook altijd naar sturen. Dit kan gaan om bijvoorbeeld de roostering: locaties van colleges onbekend, tentamens: uitslagen van tentamens zijn te laat bekend gemaakt, inhoudelijk niveau: het vak sluit niet aan op de vereiste voorkennis of het didactisch niveau van de docent. Dus……… stop met klagen tegen je medestudenten, daar maak je ook helemaal geen vrienden mee, maar doe daadwerkelijk iets met je klacht. Je zult zien dat er kleine dan wel grote aanpassingen in korte tijd mogelijk zijn die je heel wat reden tot klagen zullen besparen.
De Ecunomist - April 2005
Nicole Bastiaansen Coördinator Onderwijs
[email protected]
7
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 8
Yde Starreveld, secretaris
Solliciteren Ooit zul je er aan moeten geloven. Dat luizige studeren komt ten einde. Geen donderdagen meer die je doorbrengt in de kroeg. Je bent afgestudeerd en dus moet je een baan gaan zoeken. Een baan zoeken? Dat betekent solliciteren. Het woord is gevallen. Sollicitatie. Hoe pak je dat aan? Wat trek je aan? Hoe presenteer je jezelf? Lastige vragen, maar je komt ze onherroepelijk tegen. Laten we dan maar eens kijken wat de mythes rond solliciteren zijn en of ze gebaseerd zijn op waarheid. Stelling1: De sollicitatiebrief heeft strakke richtlijnen en moet er altijd goed uitzien. Jazeker, de sollicitatiebrief is onderhevig aan strikte richtlijnen. Je zult altijd de standaardregels moeten volgen die gelden voor de 'zakelijke brief' zoals iedereen die bij Nederlands op de middelbare school heeft geleerd. Wat zeker wel een groot pluspunt is, is dat je tegenwoordig allerlei websites hebt waarop tips staan voor solliciteren. Dus ook de sollicitatiebrief. Je kunt tegenwoordig gelukkig heel snel de juiste regels vinden als je even gaat googlen. Maar waarom altijd weer die standaardregels? Wat is de toevoeging dat je eerst je eigen gegevens moet noemen en vervolgens de gegevens van het bedrijf waar je heen gaat. Dat weten ze zelf toch ook wel! Het is een situatie die al heel lang bestaat en iedereen gaat er in mee. Het zit zo
8
doorbakken in de wondere wereld van de sollicitatiebrief, dat je er niet omheen kunt. Iedereen doet mee aan die regels, je kunt niet voor jezelf beslissen om dat maar even links te laten liggen. Stelling 2: Een sollicitatiegesprek is een soort verhoor. Nee, althans, niet meer. Vroeger was het inderdaad vooral de werkgever die alles zei en vroeg en wilde weten. De rol van de sollicitant was eigenlijk niets meer dan opzitten en pootjes geven. De trend van tegenwoordig is dat het sollicitatiegesprek veel meer een gesprek is op basis van gelijkwaardigheid. De werkgever blijft inderdaad heel veel vragen stellen, dat wel, maar je kunt zelf ook heel veel vragen terugstellen over hoe bepaalde situaties binnen het betreffende bedrijf of de instelling worden opgelost. Dit geeft aan dat je je betrokken voelt bij de organisatie waar je bent en dat je zelf waarschijnlijk ook creatieve ideeën hebt over hoe bepaalde situaties kunnen worden aangepakt. Voor de vragen die je te verwerken krijgt is er ook altijd een creatieve oplossing. Het meest geschikt is de STAR-methode. Die methode wordt in figuur 1 uitgelegd. De werkgever zal vooral op jouw werkgedrag in een betreffende situatie letten: het stuk dat je onder ' activiteit' beschrijft. Gebruik dus altijd feitelijke werksituaties, geen denkbeeldige.
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 9
Stelling 3: Er wordt nog steeds vooral op uiterlijk geselecteerd bij sollicitaties. De bedrijven zullen het nooit opgeven als argument, maar reken er maar op dat je uiterlijk heel hard meespeelt. In een gesprek van 45 minuten zijn eigenlijk de eerste twintig seconden het meest cruciaal. Dat is het moment waarop men een beeld van je vormt en in twintig seconden kun je weinig zeggen maar des te meer uitstralen. Het volgende schema zal duidelijk maken waar je vooral op moet letten:
De top 5 meest gemaakte fouten op het gebied van kleding. · · ·
· ·
Té kleine of té ruime kleding; Bevlekte, gekreukte, versle ten of ouderwetse kleding; Underdressed of overdressed zijn, d.w.z. niet afgestemd op de bedrijfscultuur of de gele genheid; Slordig kapsel; Onverzorgde nagels, lichaamsgeur of zwaar parfum.
Bron: http://www.leren.nl/cursus/ solliciteren/sollicitatiegesprek/ STAR-methode.html
Figuur 1. De STAR-methode.
Star S
T A
R
Vertel
Voorbeeld
Situatie
Wat was de In 1995 was ik voorlichter bij de gemeente situatie? Werkenswaard. We werden toen regelmatig benaderd door de pers in verband met de aanleg van een Vinexwijk en de natuur die daarvoor moest wijken. Taken Wat waren Mijn taak was de pers hierover voor te lichten, en jouw taken? het negatieve beeld over dat project positief bij te stellen. Activiteiten Hoe heb je Ik heb een persconferentie belegd, waarin alle dat aspecten van dat project aan bod kwamen. Alle aangepakt? journalisten hebben een overzicht gekregen van de activiteiten die de gemeente ontplooide om de schade aan de natuur te beperken. Na afloop van de persconferentie hebben we met de journalisten een wandeling gemaakt door het gebied, waarbij een deskundige nogmaals op de voordelen wees. Met de meest kritische verslaggever heb ik nog een aparte afspraak gemaakt. Resultaat Wat was het Het resultaat was dat de berichtgeving in de resultaat? kranten aanzienlijk positiever was. En dat heeft Wat leverde er mede toe geleid dat de milieubeweging haar het op? protesten heeft gestaakt.
De Ecunomist - April 2005
9
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 10
Klaas Damstra
DLC: Succesvol ondernemen Nederland is niet ondernemend genoeg, zegt het innovatieplatform. Maar wat is nu precies een ondernemer, en wat moet die kunnen? En wat kun je als arme student doen? De bijzonder representatief geklede Discussie & Lezingen Commissie van ECU'92 organiseerde op woensdag 23 februari een avond waarop men antwoord trachtte te vinden op deze vragen. Een keur aan specialisten op dit gebied passeerde de revue in de Blauwe Zaal. De avond werd geopend door onze USE-specialist op het gebied van ondernemen, Drs. Peter O. van der Meer. Hij gaf de klassieke definitie van het begrip ondernemer, en schetste een beeld waaraan een ondernemer volgens Nederlandse ondernemers zou moeten voldoen. Zo zou hij over administratieve, communicatieve, en creatieve vaardigheden moeten beschikken en tevens een harde werker en doorzetter moeten zijn. Aan communicatieve vaardigen ontbrak het de eerste spreker, Jan van Meerveld van Heliflights.nl in ieder geval niet. Deze jong MKB-ondernemer van het jaar 2005 wist in een vloeiend verhaal over te brengen wat zijn product is en hoe dit idee is ontstaan. De helikoptervlucht, eventueel in combinatie met een andere activiteit, moet een algemeen product worden en dat zouden wij weten. De meest fantastische arrangementen, van eten-met-michelinsterren op een booreiland tot droppings, bruiloften en zakelijke trips kwamen aan bod. Het bleek wel dat dit bedrijf, dat inmiddels bestaat uit 31 werknemers
10
en 2 heli's, alle mogelijkheden benut om zijn product te koppelen aan interessante projecten. Wat vooral opvalt bij deze onderneming zijn het oog voor de gaten in de markt, het enthousiasme en de handigheid waarmee van de media gebruik wordt gemaakt. De boodschap luidde niet voor niets: durf te dromen!! Je ziet wat er mogelijk kan zijn als jij het ondernemen in je bloed hebt zitten, zelfs als je pas 25 bent. Kennis is goed, maar je moet er vooral gevoel voor hebben en je niets laten gezeggen door niet-ondernemers. Een 'business angel' is tot slot ook wel erg handig, want naast een goed plan zijn ook een gedegen afweging en vooral financiering van vitaal belang. Een geheel ander deel van de markt wordt bediend door de tweede spreekster van de avond, Bettina Fabich van Denies BV, die gespecialiseerd is in het verhelpen van Duits-Nederlandse communicatieproblemen. Na een studie interculturele communicatie in Amsterdam ontdekte zij toen ze terug was in Duitsland dat de communicatie toch niet zo vanzelfsprekend goed ging als men altijd wel dacht. Allereerst al de taal: 'Ich muss mal eben bellen' is iets waar een Duitser raar van zal opkijken, en dat is nog slechts het topje van de ijsberg. Ook de gewoontes hebben grotere verschillen dan gedacht, en om hier op in te spelen biedt zij trainingen en begeleiding aan voor grensoverschrijdend opererende bedrijven. Nederlanders zien niet in wat er nu zo speciaal is aan bijvoorbeeld Frau Antje of Rudi Carrell, terwijl Duitsers hier gek op zijn. Qua marketing betreft valt er
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 11
ook nog een wereld te winnen. Wat Nederlanders als amicaal en goed in de omgang vinden, wordt in Duitsland vaak gezien als brutaal en onprofessioneel. De verschillende verwachtingspatronen en werkinstellingen vragen om een geheel andere benadering. Tekenend is de uitspraak 'Nur das Beste ist gut genug' versus het Nederlandse 'Goed is goed genoeg'. Elk bedrijf dat met Duitsland handelt zou wel wat gehad kunnen hebben aan deze presentatie. Na het vervullen van de zich aandienende cafeïnebehoeften werd het programma hervat met een korte introductie van de op te richten University Business Club Utrecht, waar studenten zich een sterk netwerk achter zich weten wanneer ze hun ondernemende voornemens in werkelijkheid willen omzetten. Vervolgens ging het woord naar Alex van der Schilden van www.bedrijfssimulaties.nl, die op het laatste moment bereid was gevonden om te komen spreken. Als waar ondernemer schrok hij hier niet voor terug, en kwam ons vertellen wat er komt kijken bij het verkopen van managementsimulaties via internet. Via allerlei banen rolde Alex, die zichzelf niet als prototype ondernemer ziet, het bedrijf van zijn zeer ondernemende oude vriend Menno in. Hij ziet het ondernemerschap als een risico, maar ook als een leuke uitdaging vol van hoogte- en helaas ook wel eens dieptepunten. Het is een druk bestaan, waarbij je soms dag en nacht bezig bent. Het voordeel van managementsimulaties is dat het geen arbeidsintensief product is omdat het via internet loopt, en het relatief makkelijk is om te zetten
naar vreemde talen. Een verdere uitbreiding in Europa wordt dan ook met rasse schreden gerealiseerd. Het is daarbij van belang precies in te spelen op de wensen van de specifieke consument in het land. Het motto: 'Wat de klant vraagt, krijgt ie' leidde voor Alex tot klanten die van hem houden, dus schijnbaar doet hij het goed. Volgens Alex zou een goede ondernemer ook allerlei andere producten kunnen verkopen. Toch voelt hij zich bij het verkopen van zijn product 'geen autoverkoper, meer een missionaris'. En met een dergelijke ambitieuze instelling kun je het nog ver schoppen als ondernemer. Na een verhaaltje voor het slapen gaan van de presentator van deze avond was er dan ook genoeg stof om onder het genot van de goudgele godendrank na te praten over de vraag of het starten van een eigen onderneming niet iets voor jou is.
Discussie en lezingen commissie ECU’92. 2004 - 2005
De Ecunomist - April 2005
11
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 12
Croatia: Eva Hagendoorn
Ready to join the European Union? Because of the potential accession of Turkey to the European Union, the other official candidate member statesRumania, Bulgaria and Croatia -, which are due to join in 2007, remain somewhat underexposed. The negotiations with Croatia have been delayed because of political pressure from especially the Netherlands and the United Kingdom to hand over one of the most important war criminals of the hostilities in the 1990's, Ante Gotovina. Although it went through a difficult time, Croatia is a country with a high economic potential. But is Croatia, from an economic point of view, ready to join the EU? After the recent addition of ten new member states, most Western Europeans seem to suffer from enlargement fatigue. While the Copenhagen criteria (three standards which were set in 1993 and which the potential new member states have to meet) were not applied that strictly with the latest expansion, this time Brussels is even making up more rules for the countries to live up to. Croatia already meets the political criterion of having stable institutions guaranteeing democracy and the rule of law. Another criterion refers to the implementation of the Union's legislation. In this area, Croatia still has to make great efforts, but the European commission expects that it will be able to manage that within the medium term. The economic criterion for accession is to "have a functioning market economy and be able to cope with the pressure of competition and
12
market forces within the EU". According to the European Commission (in a report in 2004): "Croatia should be able to cope with competitive pressure and market forces within the Union in the medium term, provided that it continues implementing its reform programme to remove remaining weaknesses". What are the strengths and weaknesses of the Croatian economy? In the former Yugoslavia, Croatia always was, together with Slovenia, the richest federal state. Under Tito's regime, Croatia and Slovenia had to transfer a considerable amount of the GDP to the poorer regions (like Montenegro, Bosnia-Herzegovina and Macedonia). The main income sectors were tourism, wood and shipbuilding. As a result of the wars in the 1990's, Croatia's economy suffered a lot of damage. The industrial capacity was ruined - and at any rate antiquated - and the tourists were scared off. Since the year 2000, the country managed to catch up with growth rates around the 4%. The national income of Croatia is by far the highest in the Balkans and, for example, higher than that of Slovenia or Bulgaria. Measured in GNP per capita, Croatians are on average richer than for example the Polish, the Estonians or the Slovakians. A big problem is the high unemployment rate, which fluctuates around 19%, although in fact this number will be lower (about 14%) because a lot of people work on the side while being registered as unemployed. The tourists returned as well. In 2003 almost 9 million foreign visitors came to Croatia. The coastal
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 13
.
? areas are just as (if not more) beautiful than in Italy or Greece, but less crowded. The capital of Croatia, Zagreb, is even closer to the Netherlands than Rome or Barcelona! Therefore I think that in the tourist sector Croatia still has a lot of potential. An important incentive for foreign companies to invest in the country is the low wages and also the proximity to large Eastern European markets. Foreign direct investment is rising since 1998 and Croatia is now (if measured per capita) the leading recipient of FDI in south-eastern Europe.
My conclusion is that if Croatia can do something about the extremely high unemployment rate and if it continues developing into a market economy, economically speaking nothing stands in her way to join the European Union. Croatia's economy looks in a lot of ways better of than the economies of, for example, the Baltic States. However, it seems that the Copenhagen criteria are not the sole entry requirements to the EU anymore and political pressure and disagreement remain the primary obstacles for the accession of the country in 2007.
Rano Lerrick
Cartoon
Wie zegt dat afgestudeerden Economie & Geografie geen werk kunnen vinden..???? De Ecunomist - April 2005
13
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 14
De Extra Grote Ec
14
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 15
Ecu’92 fotopagina!
De Ecunomist - April 2005
15
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 16
Malu Knippenberg
Beroemde Econoom: Robert Edward Baldwin is a somewhat mysterious economist since he makes it very hard to find any facts regarding his personal life on the Internet. So, for all we know he may have eleven children with six different wives and live in a mountain cabin as a priest for some religious sect. However this seems very unlikely judging from all the information about his academic achievements. Baldwin attended some fine universities for his education. His bachelor in Economics was granted in 1980 by the University of Wisconsin-Madison, his master's degree in 1981 by the London School of Economics and his Ph.D. in 1986 by the Massachusetts Institute of Technology, better known as MIT. His fields of interest lay in the areas of international trade, regionalism, European integration, economic geography, political economy and growth. Even before his Ph.D. he was Associate Economics Affairs Officer at UNCTAD for the United Nations. And ever since he has filled quite interesting jobs. In 1990-1991 he was Senior Staff Economist for the President's Council of Economic Advisors in the Bush Administration, and he has consulted for the EU, OECD, and World Bank among others. Some of his current jobs are Co-managing Editor of the journal of Economic Policy, Research Associate at the National Bureau of Economic Research in Cambridge and Professor of International Economics at the Graduate Institute of International Economics, linked to the University of Geneva. He has published too much to
16
mention even a representative part of it. But in the light of the theme of this Ecunomist, his textbook on "The Economics of European Integration", with Charles Wyplosz and his books "The Economics Impact of EU Membership on Entrants: New Methods and Issues", with Aymo Brunetti and "Towards an Integrated Europe" are worth naming. For his publications he has worked with numerous academics, some more often than others. Erik Berglof, Rikard Forslid and Philippe Martin are recurring names, as is Paul Krugman. With him Baldwin also got his Ph.D. But enough about his splendid carrier, let's say something about his professional opinion regarding the enlargement of the European Union. Baldwin has written papers and books on this subject for many years. One book which outlines his thoughts very clearly is "Towards an Integrated Europe" from 1994. He argues that the only way Western Europe can help Eastern Europe achieve prosperity and stability is by building a sensible trade system. Some major setbacks for the Central and Eastern European Countries (CEEC's) are: · The existing hub-and-spoke bilateralism. The industrial hubs are historically located in Western Europe and several years of this bilateralism would give those countries a head start since firms tend to locate near industrial concentrations. · The danger of lack of intermediate steps of integration. Special interest politics may prevent an Eastern expansion for a long time. This could cause political problems out of Eastern frustration
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 17
Richard E. Baldwin and economic gain may be missed. In the opinion of Baldwin it will take at least two more decades before the CEEC's can enter (he has been overtaken here already, since they entered after one decade). His arguments to back this opinion up are all-round. Firstly, such an enlargement would be a heavy budget burden since the CEEC's are poor, populous and agricultural. They will claim a large part of the structural funds for a long time, thereby 'stealing' the funds from the Southern countries that receive them now. Voting issues in the Council of Ministers are a second large problem. Under the current structure, the entrants would receive more votes than the incumbent poor-four (Spain, Portugal, Greece and Ireland). Reform is necessary to prevent overrepresentation of the small countries. The human factor has to be taken into account also. It takes years for government officials to gain experience in designing and enforcing environmental, health, safety and industrial standards in a market economy. Migration may cause serious problems for some 'rich' member countries. And since the borders shift, defence will become a whole new issue again. As the expansion of the EU has already taken place, it does not make much sense to reproduce Baldwin's entire proposal for it. I will just give you the summary. "It should be a multispeed path to account for the enormous diversity among CEECs. Above all, it must be politically viable. Eastern politics poses three big constraints. First,
CEECs resist the recreation of a Council for Mutual Economic Assistance, so one natural route - an Eastern free trade area - is out. Second, the path must make the journey to membership easier not harder, since membership is a top CEEC priority. Third, there is no CEEC leader, so the EU must take the initiative. Western politics imposes more constraints. The path to full EU membership for CEECs must avoid, or disarm, four "political land mines": Agricultural trade, competition for structural spending, migration and voting in the Council of Ministers." These 'political land mines' will sound familiar to anyone who has any knowledge of the recent debate and only time will tell whether they will explode or not.
1: Baldwin, R. &Wyplosz, C. (2003). The Economics of European Integration. McGrawHill. 2: Baldwin, R. &Brunetti, A. (2001). The Economic Impact of EU Membership on Entrants: New Methods and Issues. Rotterdam: Kluwer 3: Baldwin, R. (1994). Towards an Integrated Europe. London: CEPR 4: Baldwin, R. (1994). Towards an Integrated Europe. London: CEPR, p. 7
De Ecunomist - April 2005
17
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 18
Marleen Marra
Gala 2005 Toen Klaas Damstra mij een paar weken geleden benaderde met de vraag of ik een stukje over het gala wilde schrijven, vond ik dit aan de ene kant natuurlijk heel leuk, maar tegelijkertijd rees de levensgrote vraag WAT ik dan zou moeten vertellen aan de lezers van de Ecunomist. Want ja, iedereen die erbij was weet wat er allemaal gebeurd is, en iedereen die er niet bij was zal het niets interesseren… Klaas opperde het idee om de lezers 'een kijkje achter de schermen te geven'.
Waarschijnlijk had hij een vermakelijk verslag van de avond voor ogen, waarin alles mis dreigde te gaan en uiteindelijk toch op zijn pootjes terecht kwam. Misschien riep de samenwerking met Alcmaeon dit waanidee van chaos bij hem op, aangezien deze vereniging het een paar jaar geleden voor elkaar kreeg dat de boot waarop het gala gehouden zou worden niet op kwam dagen. Maar om eerlijk te zijn verliepen de uren voor aanvang van het feest redelijk rustig. Onze avond begon met een gezellig diner samen met de twee besturen, de commissie en dates. En wat zag iedereen er mooi uit! Er was zelfs
18
wat oog voor de etiquette. Zo poetste Yde tussen de gangen door zijn antieke zakhorloge nog even op en werd hier en daar een corsage andersom vastgespeld. Ondertussen liep alles 100 meter verderop bij Akhnaton op rolletjes (geen valse bescheidenheid in dit stukje). De band "Boundless" repeteerde vlug een paar nummers, de enthousiaste bartenders én niet te vergeten Nicky de garderobemevrouw kwamen aan
en ook het casino was op tijd aanwezig. De muntjes werden erbij gehaald en rond 22:00 uur arriveerden de eerste gasten. Boundless begon aan zijn eerste nummer en speelde de rest van de avond de sterren van de hemel! Helaas bleek na korte tijd dat de romantiek van het thema "Bal Masqué" het verloor van het feit dat die maskers zo irritant zaten. Hierdoor kwam de voorspelling dat 'om twaalf uur mysteries onthuld worden', die ik in het voorwoord van
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 19
het galaboekje gedaan had, niet helemaal uit. Desalniettemin waren er een paar helden wiens volharding hen sierde, zodat ze in aanmerking kwamen voor de Titel. Om twaalf uur werden namelijk de Koning en Koningin van het bal bekend gemaakt en kreeg ik als voorzitter de mogelijkheid om namens de commissie iedereen te bedanken voor zijn komst. Toen de speech sentimenteel dreigde te worden redde Ruud me gelukkig uit die ongemakkelijke situatie door verder te gaan met de Kroning. Hierna volgde een dans van het nieuwe Koningspaar (allebei lid van Alcmaeon) maar de vonk sprong duidelijk niet over… Misschien zijn er wél 'nieuwe romances ontstaan' maar dan moet dat heel goed geheim zijn gehouden want zelfs Ellen had geen sappige informatie over prille liefdes die tijdens het gala ontbloeiden. In ieder geval werd er flink gedanst en gegokt (wij economen wéten toch dat de bank altijd wint?!) en de tijd vloog voorbij. De mannen uit de eerstejaarscommissie staken geheel in stijl een sigaar op, Richard Hulshof schoot nog een paar uiterst creatieve foto's en terwijl de DJ op verzoek 'Bloedend Hart' draaide liep de nacht ten einde. Bij
de uitgang kreeg iedereen een goodie-bag mee en liep (of strompelde) naar het station om de nachttrein van 04:17 uur te halen. Een half uur later kwam deze trein vol uitgeputte studenten aan op Utrecht Centraal en scheiden hun wegen. Dus Klaas, en alle andere sensatiezoekers, helaas geen bijna-geruineerde-avond-verhaal maar uiteindelijk toch een chronologische beschrijving van het gala. Wat overigens wél interessant is om te vertellen, is welke ideeën we allemaal hebben afgewezen in de maanden die voorafgingen aan 17 februari. In het slechtste geval zouden we namelijk een gala in een boerderij richting Woerden hebben georganiseerd, met een band die voornamelijk zelf-gecomponeerde nummers schrijft (en niet eens echt overtuigend), halverwege de avond een André Hazes imitator, zonder casino, mét hamburgers van de Mac of een snack garnituur en als fotograaf een minderjarig zusje met een digitale camera. Dan zou het toch een heel ander soort feestje zijn geworden…
De Ecunomist - April 2005
19
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 20
Silvester Bosma & Joëlle Tabak
TCKI: Dr. Richard Nahuis
20
Uit de vorige edities van de Ecunomist werd duidelijk dat de basis van het Tjalling C. Koopmans Instituut (TCKI) bestaat uit het onderzoek dat de medewerkers van de USE uitvoeren. Het instituut biedt hier de faciliteiten en de ondersteuning voor. Ook deze editie schenkt de Ecunomist aandacht aan het TCKI om een compleet beeld te geven van de inhoud en diversiteit van de verscheidene onderzoeken. Met het thema van déze editie van de Ecunomist in ons achterhoofd was het niet moeilijk om er één uit te lichten. Als postdoctoraal onderzoeker is Richard Nahuis één dag in de week werkzaam bij de leerstoel internationale economie; de rest van de week brengt hij door op het Centraal Planbureau (CPB). Omdat hij naar eigen zeggen snel is uitgekeken op een onderwerp heeft hij al diverse wetenschappelijke onderzoeken afgerond. Het feit dat hij zich puur bezighoudt met onderzoeken en niet met het onderrichten van studenten zou ook een rol kunnen spelen bij deze bovengemiddelde productiviteit. Met elk nieuw onderzoek probeert hij invloed uit te oefenen op heersende discussies zonder zijn mening naar voren te laten komen. Al erkent hij dat de scheidslijn tussen mening en conclusie dun is; zijn functie bij het CPB noodzaakt in ieder geval tot een terughoudende opstelling. Maar wie nu vermoedt dat dit een ongekend saai interview gaat worden, heeft het mis.
De uitbreiding van de EU Het onderzoek van Nahuis over de uitbreiding van de Europese Unie heeft de alleszeggende titel: EU enlargement: Economic implications for countries and industries'. De insteek van dit onderzoek was in beginsel simpel: bereken de kosten en de baten van de Europese uitbreiding voor de verschillende sectoren in verschillende landen en stel hiervan een totaalplaatje op. Het bepalen van de sectoreffecten is onder onderzoekers een algemeen aanvaard principe; het verwerken van deze uitkomsten in een simulatiemodel was nieuw. In dit model, met een uitgebreide sectorstructuur, werden de empirisch bepaalde (niet tariffaire) handelsbarrières, zoals douaneformaliteiten, ingevoerd. Bekeken werd wat voor effect een langzame afbrokkeling van deze obstakels binnen het dynamische model had. Resultaten "Dat het gemiddelde effect van de uitbreiding van de Europese Unie (EU) marginaal positief zal zijn had je op zich ook op een bierviltje kunnen uitrekenen," aldus Nahuis. Maar uit het model kwam ook naar voren dat een aantal sectoren harde klappen zullen oplopen - de technologie- en textielsector zijn hier voorbeelden van. Dat sommige sectoren het zwaar te verduren krijgen is vervelend, maar volgens Nahuis moet dat niet leiden tot angst voor verandering: "Wees niet bang voor extra handelsmogelijkheden, flexibele arbeidsmarkten werken mee aan een positief resultaat." Ook de toenemende vrees dat uitbreiding zal leiden tot oncontroleerbare import van goedkope arbeid is volgens hem
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 21
niet gegrond: "Negatieve effecten als een braindrain of massale arbeidsmigratie zijn, als ze er al komen, nihil. In het verleden, bij eerdere uitbreidingen van de EU, was er sprake van precies dezelfde discussie en de negatieve effecten bleken achteraf verwaarloosbaar." Sommige critici twijfelen aan de geringe grootte van het positieve effect van een uitbreiding, dat uit het onderzoek naar voren kwam. Zij stellen dat er in het model geen rekening is gehouden met het accelererende effect van technologische vooruitgang op economische groei. Nahuis zegt dat dit waarschijnlijk is, maar wetenschappelijk moeilijk te onderbouwen. Anderen vinden de lange-termijn horizon van het onderzoek weinig zeggend en hadden liever de kortere termijn effecten onderzocht gezien. Economische groei Voor ieder land of regio gelden algemene voorwaarden voor economische groei, zoals: stabiliteit, het openstellen van grenzen op het juiste moment en solide monetair beleid. De afspraken die in Lissabon zijn gemaakt over de groeidoelstellingen van de EU zijn volgens Nahuis echter volstrekt onhaalbaar. "Ik kan ook wel zeggen dat ik volgend jaar hoogleraar in Princeton wil zijn. Dat is dan een mooie doelstelling…" Toch is de economische positie van de EU in relatie tot de grote 'VS' niet eens slecht. Het Amerikaanse model zorgt dan wel voor een hogere participatiegraad en een hoger inkomen per hoofd, maar in de EU is de inkomensverdeling egaler, het beleid socialer en de werktijd korter. Het lijkt er dus op dat de EU bewust
andere keuzes maakt door een breder begrip van welvaart, welzijn, na te streven. Toekomstig onderzoek Voor studenten valt er op het gebied van de EU nog genoeg te onderzoeken. Wat Nahuis interessant lijkt voor studenten om onderzoek naar te doen is de efficiëntie van de structuurfondsen binnen de EU. Structuurfondsen, waaruit projecten in achterliggende gebieden in de EU worden gesponsord, lijken op zichzelf zeer inefficiënt. Aan de andere kant zou geld uit structuurfondsen tot nut kunnen zijn als 'wisselgeld' om compromissen tussen lidstaten te bereiken. Een ander onderwerp betreft Oekraïne. Het is duidelijk dat Joesjtsjenko een volwaardig lidmaatschap van de EU ambieert, maar doet het land hier goed aan of kan het zijn vizier beter op Rusland richten? Voor de snelle studenten zou Nahuis het ook heel leuk vinden als ze stemmers over het referendum van de Europese grondwet vragen naar hun motivatie: "Ik denk dat niemand antwoordt met een verwijzing naar de inhoud van de grondwet. Zelf heb ik wel enig idee waarom ik wel of niet 'ja' zou stemmen." Die indruk hadden de auteurs van dit artikel na het interview ook al gekregen…
De Ecunomist - April 2005
21
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 22
Congres ECU'92 2005 Klaas Damstra & Rob Grootendorst
Generational Accounting
22
Woensdag 2 maart was het weer zo ver, ECU'92 organiseerde voor de 11de keer haar congres. Deze keer in het luxueuze NBC in Nieuwegein. Het prachtige informatieboekje en de vele promotie hadden blijkbaar hun vruchten afgeworpen, want ondanks de sneeuw en de locatie buiten Utrecht waren er toch nog veel bezoekers. Dit jaar stond de solidariteit tussen generaties op de agenda. Veel mensen lijkt dit een saai onderwerp, maar dat was zeker niet het geval. Het begon 's morgens na een bakje koffie met een aantal lezingen over het probleem van de vergrijzing. Tot veler verrassing was het probleem toch kleiner dan menig een denkt. Dhr H. Ter Rele van het Centraal planbureau had uitgerekend dat indien er niets aan de vergrijzing in Nederland wordt gedaan de belastingen in het jaar 2040 met 3,9 % van het nationaal product moeten toenemen. Op deze manier zou er sprake zijn van 'intergenerationeel houdbaar beleid' Het CPB had hierin alle veranderingen meegenomen. De vraag was alleen: wat nu als de kosten van de zorg met 1% per jaar harder stijgen? Het probleem zou dan wel eens veel groter kunnen zijn dan voorspeld.
Het CPB had ook onder het motto "generational accounting" geprobeerd te berekenen welke generatie nu profijt heeft van veranderingen in het huidige systeem en welke er op achteruit gaat. Een geruststellende gedachte voor ons was dat mensen geboren in de jaren '80 nog net voordeel zullen hebben van het systeem. Het probleem van dit soort voorspellingen voor een periode van meer dan 30 jaar blijft natuurlijk dat er maar iets hoeft te wijzigen om de resultaten totaal te veranderen.
Aangezien Lodewijk de Waal niet kon komen omdat hij nu eens niet vastzat in de onderhandelingen, maar in de sneeuw, ging het woord vervolgens naar P.J.C.Borgdorff. Hij mocht hier spreken namens de beheerder van ons volksvermogen in pensioenen van 350 miljard, de Vereniging van Bedrijfstakpensionfondsen (VB). In deze speech onderstreepte hij het belang van solidariteit tussen de generaties voor een goed pensioenstelsel, en legde hij uit hoe men bij de pensioenfondsen ons geld behandelt. De verhalen over beleggingsrendementen en risicospreiding zullen voor weinig economen grote geheimen bevat hebben. De risico-averse Nederlander geeft dan ook massaal navolging aan de gedane oproepen: zo'n 90% van Nederland heeft met de VB te maken. Nadat Borgdorff de verschillen in economische realiteit
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 23
tussen generaties had verduidelijkt aan de hand van zijn familiekiekjes werd het tijd voor een hap eten, ook in het NBC. Deze uitgebreide lunch was zo goed verzorgd dat het bijna onmogelijk was om alles binnen de toegestane tijd te proeven. Met een volle maag gingen we naar de workshops die de verschillende sponsoren van het event aanboden. Hier werden de deelnemers onderverdeeld, en dus heeft vrijwel iedereen een ander beeld aan deze middag overgehouden. De meeste workshops hadden ook het onderwerp 'generational accounting', behalve die van hoofdsponsor Fortis: zij bood een assessment training aan. Jammer was het feit dat deze training normaal gesproken 3 uur duurt, terwijl er nu slechts 60 minuten voor stond. Dit nam niet weg dat de meeste deelnemers het wel interessant vonden. De meeste andere workshops verschaften vooral veel informatie over het onderwerp, met hier en daar nog een stevige discussie aan de hand van controversiële stellingen. Na wederom een ronde van de handelswaar van Max Havelaar begaven we ons weer naar de grote zaal voor een verse ronde sprekers. Dr. B. Leeftink van het Ministerie van
Economische Zaken kwam ons vertellen dat Nederlanders niet lui zijn, maar wel heel weinig werken en het liefst zo kort mogelijk. Daarnaast moet het maar eens afgelopen zijn met de lage participatie van vrouwen. Maar dat gaat niet zonder een effectieve financiële prikkel en betaalbare kinderopvang. Ook de participatie van ouderen blijft problematisch en hiervoor had Leeftink enkele mogelijke oplossingen meegenomen. Dit onderwerp sloot goed aan op de daaropvolgende spreekster: mw. N. van Oerle, kamerlid van het CDA en voorzitter van de themacommissie ouderenbeleid. De vergrijzingsgolf en de gevolgen daarvan op wonen, inkomen, zorg en welzijn passeerden de revue, waarbij de dagvoorzitter middels kritische vragen alvast een soort startschot gaf voor het afsluitende programmaonderdeel: een debat onder leiding van dagvoorzitter Frank de Grave.
Hieraan deden bijna alle betrokken partijen mee, al was het overgoten met een licht christen-democratisch sausje. Vakbonden, kamerleden, planbureau en het ministerie mochten de degens nog eenmaal kruisen op het gebied van generational accounting. Tot slot was er nog een borrel waarbij onder genot van een drankje organisatoren en deelnemers konden napraten over een thema waar we de komende jaren nog genoeg van zullen horen.
De Ecunomist - April 2005
23
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 24
Klaas Damstra
EU: The student perspective Globalisation is everywhere. Europe is steadily growing larger and larger. This means changes and the emergence of new opportunities in politics, trade and free travelling, but also more possibilities to easily study somewhere else in Europe. Ecunomist met up with some of our 'internationals'. On the one hand, foreign students come to Utrecht to study, and on the other Dutch nationals take some periods of classes somewhere else in Europe. The writer of this article met a number of students who did this. Let's see what they think about their experiences. Liesbeth Willemsen (23) spent some months in Bologna, Italy. Studying at the historical university in this student's city requires good preparation, because most lectures are delivered in Italian. However a good grasp of the language is something that may be useful later on in her career, she thinks. The classes in Bologna were more focussed on acquiring knowledge than on development of skills, and the students are more home-oriented then we are used to in this country. Studying abroad was a nice time for Liesbeth, and something she would recommend to everyone. Liesbeth had already been to Italy before she studied there, but for third year students Mirjam Hamelink (21) and Marina Khoroujenko (21) Austria was unknown territory. When they arrived at the immense University of Vienna, they were glad to be welcomed to the active and cosy buddy network for international students. Next to having fun there was the part of studying, which had a lower educational level than they
24
expected. The very practice orientated program didn't really match well with what they wanted. The Austrian students themselves seemed very motivated to them though, not being satisfied with the minimal requirements. Although coming back to Utrecht gave them some organisational problems, they have good memories of the country were there are no corps students and they also ponder a career with an international perspective now. The other way round, Michaela Bartosova (23) moved from Usti University (Czech Republic) to USE. She thinks this international experience in for example language may help her find a job after her studies, because she would like to work for an international company. Although the phasing of the year is different, she sees no big difference in teaching methods and studying culture between her home country and the Netherlands. Another exchange student who started here in February is Anita agar (22) from Slovenia. She chose Utrecht for special reasons, the study guide with good course descriptions she viewed and the fact that she wanted to be different from the majority of foreign students who wish to go to Amsterdam. She thinks the balance between work and study is more equally organised amongst students here, and studies are better spread across the periods. Anita likes the courses newly available to her now she's here, and she plans to broaden her horizon further by getting a master's degree abroad too. Europe made travelling and payment much easier, so she recognises the positive things of being integrated in the Union for a country.
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 25
All international movements at USE are co-ordinated by Brooke Hansen. We asked her about studying abroad, and the first thing that came up was that mobility and possibilities have increased since the Bologna Treaty was concluded. When you want to study abroad, you now have a choice of up to about 60 destinations to go to! It's a good experience for students all over Europe to acquaint themselves with another culture and yet be well educated. Sometimes it takes foreign guests a while to get used to the direct approach of the Dutch, but as a rule they are really motivated and not only going for just the 6 on their list. So, is bigger influence of the European Union a good thing? For students, it is. Everyone can now easily broaden his or her horizon by studying somewhere abroad, with few difficulties and an arranged scholarship. The borders of eastern Europe and the far East can now easily be crossed, so unique chances are offering themselves. Moreover, knowledge of other languages and cultures improve one's career opportunities, and above all, it's fun! If you are interested in staying at a partner university for a while now, contact Brooke Hansen or check out the website www.wilweg.nl.
Nieuwe Poll: Ook deze keer kan er weer worden gereageerd op een stelling met betrekking op dit onderwerp. U kunt stemmen tot eind Mei 2005. Deze editie luidt de stelling: Studeren in het buitenland, is dat iets voor mij? 1.
Natuurlijk, ik ben al naar een buitenlandse universiteit geweest om daar vakken te volgen.
2.
Ik heb de plannen al klaar liggen en hoef alleen nog maar een ticket te boeken.
3.
Het lijkt me wel leuk, maar of het er ooit van komt? Ben bang van niet.
4.
Niks voor mij hoor. Ik zit aan dit kleine, regenachtige kikkerland vastgeroest.
Reageren op deze stelling kan heel eenvoudig. Ga naar: www.ecunomist.tk, en stem in de poll. Natuurlijk kunt u ook weer een uitgebreide reactie toevoegen. De leukste en meest relevante reactie worden misschien wel geplaatst in de laatste editie van dit jaar.
(Ms.) Brooke Hansen International Relations Officer Utrecht School of Economics Vredenburg 138 3511BG Utrecht the Netherlands Tel. +31302538637 Fax +31302537373 www.economics.uu.nl
De Ecunomist - April 2005
25
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 26
Rob Grootendorst
Europese Grondwet Op woensdag 1 juni is het zo ver. Nederland mag voor het eerst zijn mening geven over een onderwerp uit de landelijke politiek, namelijk de Europese Grondwet. Dit voorrecht hebben wij gekregen dankzij onze democraten in het parlement. Op zich lijkt dit mooi, niet de Haagse elite bepaalt wat er gebeurt, maar de burger zelf. Er is alleen een klein probleem. Uit een recent onderzoek is gebleken dat maar liefst 84% van de bevolking geen flauw idee heeft wat er in het grondwettelijke verdrag staat. Veel mensen denken bijvoorbeeld dat de nieuwe Europese grondwet de huidige Nederlandse grondwet gaat vervangen, iets wat natuurlijk niet waar is, het is slechts een toevoeging. Mensen kunnen hierdoor gaan denken: "Het is wel mooi zo, laat ik maar tegen de wet stemmen." Deze gedachte zal nog worden versterkt als Geert Wilders en zijn medestander in zijn afwijzing van de Europese grondwet, de bijna altijd tegen stemmende SP, hard campagne gaan voeren. Iets wat bijvoorbeeld in Spanje, waar de bevolking zijn "si" al heeft gegeven nooit heeft plaatsgevonden. Zij kunnen misschien net genoeg mensen naar de stembus lokken met hun spookverhalen dat ze de meerderheid behalen.
bleek ook wel dat momenteel ruim twee van de drie mensen niet eens weet dat ze in juni mogen stemmen. Die opkomst lijkt dus nu al onhaalbaar. Maar stel je eens voor, wij stemmen als enige land tegen en de meerderheid van PvdA en CDA houdt zich aan haar woord… en dat allemaal omdat niemand het iets interesseert. Al met al was het misschien toch wel beter geweest als we net zoals de Duitsers en de Belgen deze beslissing gewoon over zouden laten aan die Haagse Elite. Zij krijgen betaald om die beslissing te nemen en we moeten maar vertrouwen dat dat de juiste is. Bovendien hadden we dan mooi de organisatiekosten van 27 miljoen euro kunnen besparen!
Gelukkig blijft het een raadplegend referendum. Echter, de PvdA en het CDA hebben al bekendgemaakt dat ze naar de kiezers zullen luisteren indien de minimale 30% van de stemgerechtigden hun stem hebben uitgebracht. Uit het inmiddels eerder geciteerde onderzoek van het kabinet
26
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 27
Sixpack zal op 2 juni a.s. voor de zesde maal een exclusief en spetterend feest neerzetten in de Central Studios te Utrecht. Net als voorgaande jaren zal er een fantastische line-up komen, die ook dit jaar ongeveer 2000 studenten een ongelooflijke avond te bezorgen op hét studentenfeest van Utrecht. In week 19 zal de kaartverkoop starten. Wees er snel bij want Sixpack mag je niet missen! Kaarten zijn alleen in de voorverkoop verkrijgbaar bij de aangesloten studieverenigingen, waaronder ECU'92. Voor meer informatie: check www.sixpack.nl
See you the second of June at Sixpack!!!!
De Ecunomist - April 2005
27
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 28
Malu Knippenberg
Interview met.. M. Tabaksblat
28
Mr. Morris Tabaksblat, exvoorzitter de Raad van Bestuur van Unilever en voorzitter van de Raad van Commissarissen bij onder andere Aegon, is de laatste tijd vooral in het nieuws geweest als voorzitter van de commissie die de Code Corporate Governance heeft opgesteld . Die commissie hief zichzelf op bij de presentatie van de code op 8 december 2003, maar dhr. Tabaksblat is nog steeds actief. Op 67-jarige leeftijd vervult hij naast zijn pensioen nog diverse functies bij meerdere instellingen uit persoonlijke interess en om zijn ervaringsgebied te verbreden. In dit interview krijgt u meer informatie over de beweegredenen van een topbestuurder, zijn studietijd en uiteraard over de Code.
Tijdens zijn studententijd was hij actief in het verenigingsleven door onder andere bestuursfuncties te vervullen. Van de ervaring die hij hierdoor opdeed in het werken in groepen en iets gedaan krijgen van een groep, heeft hij later nog profijt gehad. Het veelgeroemde 'netwerken' is echter van ondergeschikt belang geweest. Als je in het buitenland werkt heb je immers weinig aan een sociaal netwerk uit Leiden. Aan zo'n netwerk wordt volgens dhr. Tabaksblat vaak meer belang toegekend dan het daadwerkelijk heeft. Hij heeft echter wel altijd banden met de Universiteit Leiden gehouden en vond het dan ook niet moeilijk om ja te zeggen toen ze hem vroegen voor de Raad van Toezicht van het UMC en de Raad van Toezicht van de Universiteit.
Mr. Morris Tabaksblat is, zoals zijn titel al aangeeft, afgestudeerd in Rechtsgeleerdheid. Mededingingsrecht om precies te zijn. Toch heeft hij nooit een écht juridische functie vervuld. Waarom eigenlijk niet? Na zijn dienstplicht solliciteerde hij wel op een juridische baan bij Unilever, maar hij werd op de afdeling Marketing geplaatst. Daar is het hem goed bevallen en van daaruit is hij doorgestroomd naar functies in het algemene management. In 1994 werd hij benoemd tot voorzitter van de Raad van Bestuur. Zijn rechtenstudie leerde hem dingen door te denken en de consequenties te overzien en deze denkwijze is in iedere functie te gebruiken. De juridische scholing en belangstelling voor de juridische kant van een zaak blijft echter.
Dhr. Tabaksblat heeft ruim veertig jaar in het bedrijfsleven gewerkt en in die tijd diverse 'keukens' van binnen mogen zien. Unilever is een industrieel bedrijf, Aegon een financiële onderneming en het UMC Leiden biedt als instelling van publiek nut weer een heel ander perspectief. Tijdens zijn fulltime banen had hij weinig tijd voor nevenfuncties, maar na zijn pensionering in 1999 heeft hij een fulltime lading aan nevenfuncties aangenomen. Hoewel hij dit met plezier doet, is het zes jaar later tijd om de verdeling van zijn tijd over formele zaken, zoals de commissariaten, en vrije tijd te veranderen. Naar aanleiding hiervan kwam de huidige maatschappelijke discussie omtrent de pensioenleeftijd ter sprake. Dhr. Tabaksblat is van mening dat de regering gelijk heeft. Bij het instandhouden van het
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 29
huidige, rigide, systeem is haast sprake van een pensioenplichtige in plaats van een pensioengerechtigde leeftijd. Grote verspilling of overbelasting zijn hiervan het gevolg. Bij een langere levensverwachting is het redelijk om langer door te werken, mits je goed functioneert. Om dit te realiseren zou een systeem van prikkels ontwikkeld moeten worden. Het doorvoeren van zo'n cultuuromslag kost echter jaren. Op de vraag of dhr. Tabaksblat het voorzitterschap van de Corporate Governance commissie als kroon op zijn werk ziet volgt een ontkennend antwoord. Het was leuk en belangrijk om te doen, maar dat gold ook voor andere functies. Dit betrof een belangrijke ontwikkeling voor het Nederlandse bedrijfsleven, maar bijvoorbeeld de Ronde Tafel van Industriëlen die hij heeft voorgezeten was op Europees niveau weer van belang. De Code Corporate Governance is belangrijk voor het Nederlandse bedrijfsleven omdat het de verhoudingen tussen het bestuur, de Raad van Commissarissen en de algemene vergadering van aandeelhouders weer rechttrekt. De scheefgroei hiervan is in de loop der jaren toegenomen tot het door enkele recente affaires, zoals bij Enron en Ahold, een onderwerp van maatschappelijke discussie werd. Bij het publiek was een beeld van topbestuurders als 'grote graaiers' ontstaan en deze vertrouwenskloof dient te worden overbrugd. Sinds de structuurwet uit de jaren '70 is de bevoegdheid die de aandeelhouders wettelijk hebben in praktijk sterk uitgehold. De Code geeft als het ware de wettelijke rechten weer aan de aandeelhouders terug en heeft deze scherper
geformuleerd. Zij krijgen weer een kernrol in de controle van het ondernemingsbeleid. Verder is de taak van de externe accountant scherper gedefinieerd en is de rol van de Raad van Commissarissen sterker geworden. Bij het opstellen van de Code kon de commissie voortborduren op de richtlijnen van de Commissie Peters uit 1996. De Code gaat echter verder. De insteek is veel internationaler. De Code is weliswaar van toepassing op alle beursgenoteerde ondernemingen met een statutaire zetel in Nederland, maar dergelijke ondernemingen zoeken hun financiering op de internationale kapitaalmarkt. En die markt stelt eisen aan de controle op de activiteiten. Bij het opstellen van de Code is sterk gekeken naar de Engelse en Amerikaanse regelgeving op het gebied van Corporate Governance, maar uiteraard ook naar de bedrijfscultuur in Nederland. Het lijkt dat de Code de goede toon heeft getroffen, want zij is internationaal volledig aanvaardbaar en het draagvlak binnen het Nederlandse bedrijfsleven is ook aanwezig. In het Financiële Dagblad van 8 maart 2005 staat dat uit onderzoek blijkt dat Nederland voorop loopt in de wijze waarop zij bedrijven aanstuurt en controleert als gevolg van de Code. Ondernemers houden zich aan de principes ervan en wanneer zij van de (vrij concrete) best practices afwijken leggen zij dit uit in het jaarverslag. De Code is met ingang van 1 januari 2004 van toepassing en de monitoringcommissie Frijns zal de naleving van de Code monitoren en zo nodig met voorstellen voor herziening komen.
De Ecunomist - April 2005
29
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 30
Eva Hagendoorn & Joëlle Tabak
Werken bij… Fortis
30
Marijn Holla (24) valt op door zijn enthousiasme, vlotte babbel en goede looks. Trek hem een mooi pak aan (hij is nu gekleed in een spijkerbroek) en hij past helemaal in het plaatje dat bij een bank hoort. In januari is hij gestart met zijn droombaan: het Fortis International Management Traineeship. De redactie wilde wel eens weten hoe het is om als trainee bij Fortis werkzaam te zijn. Marijn heeft tijdens zijn studentenperiode niet stil gezeten. Hij heeft de HEAO-opleiding MER versneld doorlopen, heeft stage gelopen op Curaçao, is voorzitter geweest van een studievereniging en hij heeft de master Management, Economics and Law (MEL) aan de Universiteit Twente gevolgd. Zijn belangstelling voor het Fortis International Management Traineeship ontstond toen hij voor zijn stage op een carrièrebeurs stond en in contact kwam met een enthousiaste recruiter van Fortis. In die tijd was hij echter nog zeker een half jaar bezig met zijn master. Op het moment dat hij een brief ontving van Fortis over de start van een sollicitatieprocedure, had hij al praktisch een baan bij een ander bedrijf aangeboden gekregen. Marijn wist echter dat hij de kans op een traineeship bij Fortis niet wilde laten schieten. Het bleek een gouden greep: van de 600 mensen was hij één van de twintig die door het assessment kwamen. Op de vraag waarom hij zelf denkt dat Fortis hem heeft aangenomen antwoordt hij: "Ik ben erg ambitieus en gedreven en niet introvert. Bovendien had ik een pré met mijn buitenlandstage. In zijn algemeenheid waren resultaat- en
klantgerichtheid belangrijk." Opleiding was minder doorslaggevend: "Je kunt bij wijze van spreken met een studie Sterrenkunde bij Fortis terecht, zolang je maar financiële affiniteit hebt." Werken als… trainee Het traineeship duurt anderhalf jaar. In het eerste half jaar krijg je verschillende vakinhoudelijke opleidingen en vaardigheidstrainingen. Daarnaast maak je uitgebreid kennis met de verschillende businesses en hun activiteiten. Na dit half jaar maak je een keuze. Óf je gaat je meer in de breedte oriënteren en je kiest voor het General Traineeship óf je gaat verder de diepte in door het volgen van één van de programma's in de businesses. Je wisselt dus veel van werkplek. Zo heeft Marijn de eerste twee maanden gewerkt bij MeesPierson en werkt hij nu bij een retailkantoor in Nieuwegein. Over wat zijn werk concreet inhoudt, vertelt hij: "Binnen het traineeprogramma krijg je de vrijheid je projecten te kiezen. Je bent (mede) verantwoordelijk voor de invulling en het verloop van je traineeship. Een project kan bestaan uit het opstarten van een nieuw onderzoek, het overnemen van een project van een collega-trainee of het daadwerkelijk implementeren van een plan. Naast je project kun je een kijkje in de keuken nemen van de business waar je werkt. Omdat je de mogelijkheid hebt om verschillende soorten projecten te doen, vorm je je niet alleen een goed beeld van de organisatie. Je krijgt tevens inzicht in je eigen capaciteiten en de kans uit te vinden waar voor jou de uitdagingen liggen."
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 31
Als trainee sta je er niet alleen voor. Iedere trainee krijgt een coach toegewezen. Die begeleidt je gedurende het traineeship en is gericht op je persoonlijke ontwikkeling. Daarnaast functioneert een senior medewerker als mentor. De mentor heeft een klankbordfunctie. Bij hem of haar kun je terecht met praktische vragen over de organisatie en je kunt gebruik maken van zijn uitgebreide netwerk van contacten. Ten slotte is er nog de praktijkbegeleider die je begeleidt bij het uitvoeren van projecten. Tijdens het gehele traineeship krijg je de kans om verschillende vakinhoudelijke en op zelfontplooiing gerichte cursussen en opleidingen te volgen. Zo is Marijn bezig met de opleidingen over het bankbedrijf en over zakelijke kredietverlening. Over de werktijden meldt Marijn: "De tijden wisselen per project. Officieel werk je 36 uur, maar het worden er eigenlijk altijd meer. Fortis zorgt wel voor de nodige rustmomenten. Zo kun je één keer in de twee weken een dag vrij nemen. Als je daar niet aan toekomt dan kun je na de afronding van een project een week vrij nemen." Toekomstige ontwikkelingen In de Benelux neemt Fortis een prominente plaats in: 85% van zijn activiteiten concentreert zich op dit gebied. In België is Fortis de eerste bank; in Nederland de vierde speler. De geplande overname van de Italiaanse leasing-dochters van Bank Austria Creditanstalt Leasing (BA-CA Leasing) illustreert de ambitie van Fortis om zijn positie binnen Europa te versterken. Marijn ziet vooral de ontwikkeling dat de verschillende bedrijfsdivisies, in plaats van onder
het eigen label, steeds meer onder de naam van Fortis hun activiteiten uitdragen. "Neem als voorbeeld de frisdrankfabrikanten. De voor de consument talloze merken worden maar door een aantal grote spelers op de markt uitgebracht. Door, zoals Fortis, producten en diensten onder één label uit te brengen maak je de markt een stuk transparanter". Ook het Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen wint aan populariteit. Binnen Fortis houdt de afdeling Fortis Foundation zich hiermee bezig. Zij organiseert verscheidene maatschappelijke projecten waar je als medewerker met doorbetaling van je salaris aan mee kan doen. Een voorbeeld hiervan is het begeleiden van gehandicapte kinderen naar Artis of non-profit organisaties advies geven over bijvoorbeeld budgetbeheer en andere financiële zaken. Over zijn eigen toekomst kan Marijn nog geen harde uitspraken doen. Misschien dat hij nog een project in het buitenland gaat doen. Over waar hij zichzelf over vijf jaar tijd ziet, zegt hij: "Voor het leiding geven aan hoger opgeleiden is vijf jaar te kort tijd, maar ik zie mezelf later zeker in een managementfunctie. Ik ga waarschijnlijk de business-to-business kant op. Ik houd wel van het commerciële!" Meer informatie op www.fortis.com
De Ecunomist - April 2005
31
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 32
Y.S. Brenner
Reflections of an Aggiosaurus
32
My neighbour still worries about the "demographic problem". I suspect that what he really worries about is his pension. I told him not to worry. He looked at me. "I read that in America sixteen workers were formerly paying Social Security for each retired person and when the baby boom generation reaches the age of retirement it will be only two." The way he said it made me smile. "Indeed. That is what those trying to scare us say. What they do not tell, is that this ratio of sixteen to one may have been true for 1950 but is no longer relevant today. By the late 1970s it was already down to only three working persons paying Social Security for each pensioner in the United States, and by the time the baby boomers have retired this will be two working persons for each pensioner. He asked: "And you think that this is not a very serious matter?" I said that according to Paul Krugman, it isn't. Krugman, I told him, calculated that the aging population will cause Social Security spending to rise from the current level of 4.2 percent of the GDP, to a little over 6 percent in the 2030s when the population accretion will stabilize." My neighbour looked relieved. I went on. "But this is not the whole story. The cost of U.S. Medicare will be rising. If it rose in the same proportion as population it would increase from 2.7 percent of GDP to
approximately 4 percent."1 "So, altogether, aging to the 2030s will raise costs by no more than 3 or 4 percent of the GDP." He seemed much happier. I laughed. "It means higher taxes." His face darkened again. "How much?" "Not more than we are paying in the Netherlands." He remained silent for a while before he spoke again: "All right. This man Krugman is speaking of America. But what does this mean for us? For us, here in the Netherlands." I was tempted to needle him and say that he would have to sell his home to be able to pay the higher taxes. But I restrained myself and said that he needn't be worried. He looked at me. "I needn't be worried?" "Not really. Not because of this. If Zalm really manages to reduce the national debt, as he apparently tries to do, then the saving on interest on this debt will probably cover the extra cost imposed by the aging population. Moreover, even if Zalm is unable to reduce the debt, and the economy continues to grow as it has done over the last century, the extra income of the treasury from the economic growth will easily cover the cost even without taxes being raised." There was another short pause before he asked by how much on average the economy would annually have to grow during the coming years to sustain the current level of taxation. I wasn't sure. "I suppose three and a half percent would do. Three and a half percent would care for what is called full employment and provide enough extra revenue to cover the
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 33
cost to sustain the aging population." It was the first time since we began this conversation that he laughed. "And how do you obtain this percentage of growth? These days our growth rate hardly reaches one and a half percent." "That's a good question. In the first place we'll have to become more efficient, and in the second together with the rest of Europe we'll have to force the United States to restore the value of the U.S. dollar." He interrupted. "What's the dollar got to do with it?" "For us in the Netherlands the rate of the dollar is crucial. It influences the competitiveness of our exports and determines the price of oil onto which our income from the gazs we export is tagged ." He smiled. "I should have expected this from you. You always blame the United States for all the woes in the world. Next you'll also tell me, as you never forget to say, that we must return to good old Keynesian economic policies to bring back some modicum of sense and humanity into our social and economic system." This time I laughed. "A sure thing! I really think we must reintroduce an updated and somewhat amended Keynesianism into our social and economic thinking. But this is not the only issue we have to tackle together with the aging problem. We also have to recognise that the cost of medical care is not merely the result of the fact that more old people require more of it, but that new medical equipment and new medicines are increasingly more expensive." He gave me a puckish grin. "You tell me not to worry about the aging but tell me to worry about the cost of medical care instead. Do you think
this makes me happier?" "No. But it takes out of our conversation that trite argument I often hear that we have to appeal to the young generation's solidarity in order to pay the older generation's pensions. If the increasing cost for medical care is the crux of the matter, the young are in the same boat as the old." Sill grinning he retorted. "Then the best thing will be to privatise all medical requirements." "Fine. Let us not pay for the health of the undeserving poor. After all, we are both reasonably healthy, so why foot the bill for them. But what if one of us gets ill? If, God forbid, you will need hospitalisation? Will it not cost you more than you now pay for public medical insurance?" He chuckled. "You got me there. But then I'll spend my money on myself and not for them undeserving poor, as you have called them."
Notes: 1 Paul Krugman "America's Senior Moment" in The New York Review of Books. March 10, 2005. pp.6-11 Paul Krugman teaches at Princeton and is a columnist for The New York Times. 2 Dr. A. Spithoven drew my attention to the following data. GDP in the USA in 2002 was $.10.446 billion. Private health spending $.1.553 billion; Federal government health spending $.504.7 billion; and State + local governments spending $.208.7 billion. (Source: U.S. National Center for Health Statistics).
De Ecunomist - April 2005
33
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 34
Rob Grootendorst
Opinie: CV Building In de vorige Ecunomist, jaargang 14 editie 3, stond een artikel over CV Building. Lezers van de Ecunomist konden via internet, op de site van de Ecunomist, hun mening uiten over de stelling: “CV Building tijdens je studie, wat vind jij ervan?” Hier dan de uitslagen van deze kleine enquête.
“CV building moet niet worden overschat, een jaartje bestuur zal ongetwijfeld goed zijn, maar van lid zijn geweest van een introductiecommissie oid gaan echt de oortjes van een bankdirecteur echt niet klapperen.”
Onzin, mooie cijfers zijn volgens mij veel belangrijker! (11%)
Conclusie: We kunnen dus wel concluderen dat de meeste studenten denken dat CV-Building een positief effect kan hebben op hun toekomst. Toch moet het effect van CV-Building niet worden overschat. Ook het behalen van een diploma is natuurlijk erg belangrijk.
Mooi excuus om mijn "slechte" cijfers te verhullen! (37%)
Ik denk dat ik er toch eens over na ga denken actief te worden binnen ECU'92! (10%)
Mijn CV staat al vol met activiteiten, ik mis alleen nog een diploma. (42%)
“CV Building? Nee, mijn kachel doet het nog goed....”
Nieuwe Poll: Ook deze keer kan er weer worden gereageerd op een stelling met betrekking op dit onderwerp. U kunt stemmen tot eind Mei 2005. Deze editie luidt de stelling: Studeren in het buitenland, is dat iets voor mij?
Enkele reacties van stemmers: “CV Building is wel goed. Met hoge cijfers kun je er ook komen, maar andere activiteiten voegen ook wat toe (zowel intellectueel als sociaal)en daar kijken bedrijven ook naar. Het geeft je een extraatje!”
Reageren op deze stelling kan heel eenvoudig. Ga naar: www.ecunomist.tk, en stem in de poll. Natuurlijk kunt u ook weer een uitgebreide reactie toevoegen. De leukste en meest relevante reactie worden misschien wel geplaatst in de laatste editie van dit jaar.
“Uit ervaring weet ik dat CV building zeer belangrijk is. Daarom kan ik ook echt iedereen adviseren om een bestuursjaar bij ECU'92 te doen. Je leert er zo veel van.”
34
De Ecunomist - April 2005
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 35
Search & Results Recruitment BV hét studentenuitzendbureau voor hbo- en wo-studenten in Utrecht. Op dit moment zijn wij hard op zoek naar:
(junior) Callcenter Agents Wil je een (bij)baan waarmee je een serieuze carrière start kan maken? Heb je affiniteit met de financiële wereld? Je kunt per direct aan de slag bij een professioneel en gezellig callcenter gespecialiseerd in de financiële- en verzekeringsbranche. Gevestigd in een monumentaal pand in Utrecht en uniek qua werkomgeving. De opdrachtgevers zijn banken, verzekeraars, het intermediair en branchespecialisten. Je werkt samen met andere studenten. Met jouw economische inslag ben je precies wat zij zoeken! Jouw bagage
Het aanbod
HBO+ niveau Sociaal vaardig Communicatief sterk Commercieel ingesteld Kennis van geautomatiseerde processen Goede kennis van MS Office Accentloos ABN Minimaal 3 dagdelen beschikbaar (12 uur) Minimaal 6 maanden beschikbaar Ervaring is een pré
Goed salaris Fantastische werkomgeving Training & Opleidingen Doorgroeimogelijkheden Flexibele werktijden: 10.00-14.00 (ma t/m vrij) 13.00-17.00 (ma t/m vrij) 17.00-21.00 (ma t/m vrij) 10.00-16.00 (zaterdag)
Voor meer informatie bel 030 - 232 99 33 of mail naar
[email protected] Je kunt ook bij ons terecht voor andere flexibele (bij)banen bij diverse opdrachtgevers in Utrecht! Kijk op onze site www.bijbaaninfo.nl voor de actuele vacatures.
De Ecunomist - April 2005
35
maart.qxp
31-3-2005
21:20
Pagina 36
Auteur
Advo MinFin
36
De Ecunomist - April 2005