Voor een socialistische oppositie

Links

Socialistisch 1€

steunprijs: 2 €

België-Belgique P.B. 1190 Brussel 19 BC 4383 P2A6269 Maandblad van

(verschijnt niet in augustus)

Mei 2003

nr. 224 afgiftekantoor 1190 Brussel 19 Ver.uitg.: Fr. Bliki, Brusselmansln. 11 1140 Brussel

Voor een socialistische oppositie STEM LSP Strijd - Solidariteit - Socialisme

De regering heeft er alles aan gedaan om de verkiezingsperiode zo goed mogelijk voor te bereiden. Een belastingsverlaging 5 maanden voor de verkiezingen. Het verhogen van de laagste pensioenen in het jaar voor de verkiezingen, de uitstapregeling voor kernergie als zoethoudertje voor Agalev. Deze maatregelen, die betrekkelijk weinig kosten maar toch aantrekkelijk zijn, dienen als maskerade voor het neoliberaal beleid dat deze regering voert. Een fundamentele ondermijning van de sociale zekerheid, het op de helling zetten van vaste jobs aan een degelijk inkomen, de uitverkoop van openbare diensten, …

Eind maart bleek dat de begroting voor de sociale zekerheid voor dit jaar naar een tekort afstevent van 629 miljoen euro. Dit is een ernstig bedrag, dat wellicht nog verder zal groeien. De regering gaat immers nog altijd uit van een economi-sche groei van meer dan 1%, terwijl de meest serieuze commentatoren nu al beweren dat het hoogstens 0,8% wordt. Deze regering wou niet voor de verkie-zingen door de zure appel bijten. Des te harder zullen de maatregelen zijn na de verkiezingen. Wat kunnen we verwach-ten? Het beperken van de werkloosheids-uitkering in de tijd,

SPA Blauw:

Rechtse koers SP.A bevestigd pag. 2

besparingen op sociale uitgaven, extra verbruiksbelastingen, afschaffen van de index, afschaffen van het brugpensioen. Dit zijn maatregelen die de patroons verwachten van de volgende regering. Afhankelijk van de budgettaire ruimte en het verzet dat de arbeidersbe-weging biedt, zal men dit programma uit-voeren. Het liberaal rapport van Paarsgroen:

> Verlagen van de hoogste belastingsvoet (voor inkomens boven 29.700 euro) van 55% naar 50% > Verlagen van de vennootschapsbelasting van 40% naar 32% > Gebrekkige investeringen in openbaar vervoer > Voorbereiding privatisering NMBS, De Lijn, Post, … > Strafbaar maken softdruggebruik > Medeplichtigheid aan oorlog door wapenhandel- en transporten > Optrekken van pensioenleeftijden > Uitverkoop van gronden en gebouwen in overheidshanden > Tientallen miljarden lastenverlagingen aan de patroons (50 miljard Bfr. in 2000) Kiezen tussen blauw, diepblauw, appelblauw?

Het is overduidelijk dat SP.a en Agalev geen probleem hebben met het sociaal-economisch neoliberaal programma. Van de VLD weten we dat ze liberalen zijn, maar van de zogenaamde "progressieve" partijen verwachten veel Erger is het nog gesteld met de oppositie. mensen toch iets anders. Zowel het Vlaams Blok, CD&V en NVA positioneren zich nog rechtser dan deze regering. Tijd voor politiek verzet! Dit toont de nood aan voor een echte socialistische oppositie. De linkerzijde in België heeft de laatste 10 jaar op politiek vlak zware klappen gekregen. De sociaal -democratie is snel naar rechts opgeschoven en is vandaag een burgerlijke partij geworden. Radicaal-links werd in België verlamd door gebrek aan strategie en programma en door de erfenis van de stalinistische methodes. De LSP wil met deze situatie breken. We werken met iedereen samen die bereid is een duidelijke, linkse oppositie uit te

"Democratie" ABVV-hoofddelegee aan de VUB voor Irak? Geen wittebroodsweken voor op LSP-lijst neokoloniale bezetter pag. 9

pag. 4

bouwen. Maar indien nodig nemen we onze verantwoordelijkheid alleen. Zoals in deze verkiezingscampagne, waarbij we socialistisch ideeën propageren en de naam LSP wijd willen verspreiden. Steun ons hierin, stem LSP, maar meer nog: sluit aan!

Bart Vandersteene, lijsttrekker LSP-senaatslijst

Bezoek ook onze verkiezingssite:

www.stemlsp.be

LSP/MAS heeft kandidaten op de kamerlijsten van de PC in Brussel, Luik en Henegouwen. We roepen in Brussel dan ook de Nederlandstaligen op om op onze kandidaten te stemmen (4 kandidaten op de laatste effectieve plaatsen). Voor meer info over onze campagne: zie onze website; voor een folder: contacteer de redactie.

http://www.lsp-mas.be

2

Verkiezingen 2003

Rechtse koers SP-A bevestigd:

SPA Blauw O

p 29 maart werd Steve Stevaert met 97,6% van de stemmen tot nieuwe voorzitter van de SP.A verkozen. Alle journalisten hadden het natuurlijk gretig over een “stalinistisch” verkiezingsresultaat. Waarop Stevaert met zijn gezond verstand antwoordde: “wel ja, het is toch goed dat er weer wat socialisme komt”. Na zo’n antwoord staat zelfs de meest ervaren journalist wel even met de mond vol tanden. door François Bliki Alles wat Steve aan de man brengt is dus “socialisme”. Gratis openbaar vervoer = socia-lisme. Afschaffen kijk- en luis-tergeld, een minimale verhoging van de pensioenen = socia-lisme. En dat iedere keer met als conclusie: SP.A = socialis-me. De lezer kan zich afvragen of dit niet wat overdreven is. Met Stevaert komt er immers niet zomaar een nieuwe voorzitter aan de leiding van de SP.A. Als we de geschiedenis van die partij sinds het begin van de jaren 1970 bekijken, zien we dat hier een lang proces officieel bezegeld wordt. De SP werd omgevormd van een partij voor uitsluitend “loontrekkenden” (werkers) naar een partij die ook de “middengroepen” kan aantrekken. In de congresteksten ter voorbereiding van het Ideolo-gisch Congres van 1974 stond deze omvorming met zoveel woorden te lezen, maar die werden door het congres toen massaal weggestemd ten gunste van een linkser pro-gramma. De partijleiding heeft daar wel haar lessen uit ge-trokken. Het was zowat de laatste keer dat er nog met echte congresteksten werd gewerkt. Onder het voorzitterschap van Vandenbroucke waren er wel nog teksten, maar... de af-delingen mochten ze niet meer amenderen! Nog later kreeg je (als je naar het congres ging) alleen nog de tekst met de speech van de voorzitter uit de persmap voor de journalisten. Maar zelfs toen werden de pogingen van Vandenbroucke nog verschillende keren door de basis van de partij terugge-floten. De leiding gooide het dan maar over een andere boeg en stelde de partij voor een voldongen feit. Zo zette Willy Claes (ex-voorzitter van de SP, ex-voorzitter van de Navo) een zekere Stevaert (door de wol geverfde middenstander met een reeks goed draaiende cafés in het Hasseltse) als eerste plaatsvervanger op de SP-lijst. En met succes! Het bewijs was geleverd: met een midden-stander op de lijst krijg je meer stemmen, dus meer macht. Maar met de middenstand haal je ook een andere ideolo-gie binnen. Waarover klaagt een middenstander altijd maar weer? Over het werkvolk dat zo duur is. En wat is de enige manier voor een  midden-stander om te overleven? Zwart-werk, studentenwerk, leer-contracten,... En wat is de politiek van de SP.A-leiding? Zij noemen het de “actieve welvaartstaat”, maar het komt vooral neer op een ver-

Socialistisch Links

>

laging van de patronale bijdrage aan de sociale zekerheid (en dus la-gere lonen). Dit is het concrete resultaat van wat de marxisten uitgelegd hebben als het proces van verburgerlijking van de SP.A. Het gevolg is niet een partij “voor loontrekkenden én midden-groepen”, maar een voor beter betaalde middengroepen tout court. Een voorzitter van zo’n partij is niet iemand die zijn sporen heeft verdiend als voorbeeldig militant aan de basis, maar een manager. Patrick Janssens kreeg 7 miljoen Bfr. in een statuut van zelfstandige. Als burgemeester van Antwerpen zal het iets minder zijn, maar zijn vrouw heeft al gezegd dat ze het “daar dan wel mee zullen doen!” Zolang de economie in de jaren ‘90 een uitzonderlijke groei doormaakte, werden de problemen weggewuifd. Maar dat is ondertussen veranderd: iedere dag gaan er 100 jobs verloren (40.000 gedurende de laatste 12 maanden). De Rijksdienst Voor Arbeidsvoor-ziening heeft al 205 miljoen euro bijgevraagd. Volgens het VBO zal er dit jaar een tekort zijn van 630 miljoen euro in de sociale zekerheid. Dus, zegt het VBO, moet er drastisch bespaard worden! Dit wordt niet tegengesproken door Vandenbroucke (huidig Minister van Sociale Zaken). In een interview met “De Werker” heeft hij het alleen maar over de vorige regering, waarin hij “geprobeerd heeft nooit loze beloften te doen”. “Je mag niet met de voeten spelen van gepensioneerden, van zieken, van werklozen,... Als Minister van Sociale Zaken moet je 100% doen wat je zegt”. Maar over de besparings-maatregelen die ons boven het hoofd hangen: geen woord. Idem voor Minister van Begroting Johan Vande Lanotte: zijn slogan voor de verkiezingen is “Voor meer werkgelegenheid: 160.000 nieuwe jobs!”. Terwijl hij goed genoeg weet dat de economie niet met de verwachte 1,4% maar heel wat minder, of misschien helemaal niet, zal groeien en dat er dus eerder jobs zullen verloren gaan in de plaats van dat er zullen bijkomen. Er bestaan geen wonder-middelen of witte ridders die het voor ons gaan doen. Sinds ’95 komt de LSP op voor de idee van een nieuwe, brede arbeiderspartij die alle stromingen die de afbraak-politiek bestrijden, maar vooral ook een massa frisse lagen, kan organiseren. We zullen, net als de pioniers

van onze beweging, weer tegen de stroom van alle vooroordelen en boycot moeten ingaan om zo’n nieuwe partij op te bouwen. LSP/MAS zou als coherente stroming met haar eigen programma in zo’n formatie tussenkomen. Indien we er niet

in slagen dit alternatief in de komende strijdbewegingen op te bouwen, zullen we moeten toezien hoe hetzelfde type mensen met mooie woorden onze belangen voor enkele borden linzen zal verkopen.

Betoging Cockerill in Luxemburg

Fouten van de politie, leugens van de media

Op 17 april trokken meer dan 2500 arbeiders naar Luxemburg om er te betogen tegen de geplan-de sluiting van de warme lijn. Leden van LSP/ MAS betuigden er hun solidariteit.

Na het aankomen van de autocars trok de betoging met veel lawaai naar de grondig beschermde hoofdzetel van Arcelor. In het korte traject daar naartoe werden talloze voet-zoekers gelanceerd, maar zeer weinig slogans. De sfeer was donker, de woede en de ontreddering stonden op de gezichten van veel betogers te lezen, net als hun walging over het politieke Een foto legt soms meer uit dan woorden. Links een persfoto van een betoger discours en de patronale logi- die de politiebrutaliteit beantwoordt met een straatsteen. Rechts: politie met rubberkogels - niet gepubliceerd in de pers, uiteraard ca. Nochtans waren - voor de situatie ont-aardde - de meeste arbeiders enkel daar om hun duwen die zich als verlamd op na-lisering van de arbeiders woede op vreedzame wijze te de route van de pantserwagens zijn. Bovendien werden foto’s uiten, ondanks het economische bevonden. De pantserwagens gepu-bliceerd die nu mogelijk ge-weld waar ze het slachtoffer reden met volle kracht in op de door de politie kunnen worden gebruikt om een proces op te van waren. radiowagen van het ABVV. Bij de aankomst stonden de Op dat moment heerstte een starten tegen die arbeiders die Luxemburgse "ordediensten" totale verwarring. Slechts wei- zich verdedigden tegen de aanklaar, die slechts weinig ervaring nig vakbondsverantwoorde- val. hebben met grote betogingen. lijken waren daar om richting We hebben geen enkele ilZe maakten intensief gebruik te geven aan de betogers. De lusie in de burgerlijke pers die van het waterkanon en traan- politie reageerde op het ver- volledig in handen is van het gas. "Het is laag om ons op die zet van de arbeiders met een patronaat. Maar we verwachten manier te verwelkomen", zei charge, waarbij er lustig op los toch een minimum aan deon-toeen vakbondsactivist, "we zijn werd geslagen met de matrak logie vanwege journalisten die slechts hier om onze job te ver- en waarbij ook rubberkogels zichzelf als "neutraal" of "objecdedigen". Tegenover de agres- werden afgevuurd. Zo hebben tief" voorstellen. sieve houding en de repressie ze ons terug naar de autocars Het zijn dit soort uitschuivers vanwege de politie begonnen "begeleid". 7 betogers waren van de burgerlijke pers die sommigen met aardkluiten te gewond, waaronder een die ons duidelijk maken dat een gooien, waarna ook enkele gewelddadig in botsing kwam arbeiderspers, een pers die onafhankelijk is van de burgerij, straatstenen eraan moesten met een pantserwagen. geloven. De reactie van de De media toonden enkel noodzakelijk is voor de strijd. politie was totaal buiten ver- beelden van het verzet van de Nicolas Croes houding: twee pantser-wagens arbeiders, de repressie en de kwamen in volle vaart aan om brutaliteit van de politie kwam de betoging uiteen te jagen. We niet in beeld. De bedoeling moesten de kame-raden opzij daarvan kan enkel de crimi-

Politiek

18 mei in Gent: stem tegen de asociale politiek – stem LSP! LSP komt op voor de Kamer in Oost-Vlaanderen. Naast onze afdelingen in Gent, heeft LSP ook afdelingen in Aalst en Eeklo en sinds kort ook in het Waasland met voornamelijk jongeren uit St. Niklaas en Beveren. Het zwaartepunt van de campagne ligt echter in Gent, waar LSP niet alleen zijn pluimen heeft verdiend als de enige consequente en actieve tegenstander van het Vlaams Blok (de fascistische studentenorganisatie raakt nog steeds niet binnen in de Gentse universiteiten en dat kan nagenoeg volledig op naam van de Actief Linkse Studenten worden geschreven), als organisator van de antikapitalistische jongerenmars op 19 oktober tegen de EU-top, als organisator van de grootste Dag X-protesten in het land,… maar ook in de concrete strijd tegen het paarse stadsbestuur.

S i n d s j u n i vorig jaar is LSP-Gent verwikkeld in een cam-pagne tegen de afbraakpolitiek van het stadsbestuur. Het pro-ject dat valselijk “zuurstof voor de Brugse Poort” wordt genoemd en naar buitenuit verkocht wordt als wijkverfraaiing, is feitelijk niets anders dan het verjagen (zonder concreet alternatief) van de oorspronke-lijke inwoners. Volgens het paarse bestuur zijn ze "ver-zuurd" en moeten ze plaats maken voor jonge tweeverdie-ners. En dat in een situatie waarin

door chronisch gebrek aan betaalbare gezinswoningen de huurprijzen in de laatste twee jaar met 30% zijn gestegen en de koopprijzen met 40%. Ja, gepland wordt dat in de plaats van de 89 af te breken huizen een tiental sociale woningen worden gebouwd, maar de financiering hiervan is nog niet rond. Bewoners van de achter-gestelde wijken in Gent weten maar al te goed wat dat be-tekent: jarenlange leegstand, braakliggende terreinen,… waarna dan meestal het plan om sociale woningen te bouwen wordt afgevoerd of slechts half uitgevoerd. De campagne is even naar de

Ten eerste moet duidelijk zijn dat het ons niet in de eerste plaats om stemmen te doen is. We willen over onze ideeën met grote groepen mensen in discussie gaan en meer mensen betrekken bij het voeren van campagnes tegen de asociale politiek van vandaag. Uiteindelijk denken we dat de groei van een ernstige linkse opposi-tiepartij op termijn de enige mogelijkheid is om de wer-kende klasse opnieuw te verenigen in die strijd, een voorwaarde om

de strijd te winnen. Als mensen alsnog een stem willen uitbrengen voor “het minste kwaad” (SP.A, Agalev), maar zich wel willen investeren in de strijd tegen de concrete poli-tiek van die partijen, is dat een geslaagd begin. We denken anderzijds dat er niet zoiets bestaat als “het minste kwaad”. We zien dat SP.A en Agalev in de regering en de lokale be-sturen evenmin de belangen van de meerderheid van de bevolking verdedigen als de openlijk

Vecht tegen de afbraakpolitiek!

achtergrond verdwenen door de massale anti-oorlogsprotesten waarin LSP een sleutelrol speelde door de oprichting van een 13-tal anti-oorlogscomités in de scholen en de hogescho-len. Op 14 april vond opnieuw een wijkvergadering plaats, waarop ook veel mensen aan-wezig waren die geraakt worden door een ander gelijkaardig project aan het Rabot. Zij hebben te horen gekregen dat ze “waarschijnlijk” onteigend zullen worden om plaats te ma-ken voor een brug, maar een lo-pend meningsverschil tussen De Lijn en het stadsbestuur maakt dat de financiering niet rond is.

anti-oorlogsbetoging in Gent Hoe vechten? Dit is niet onze eerste cam-pagne tegen de asociale poli-tiek van het Gentse stads-bestuur. Toen er na privatisering van Ivago een prijsverhoging van de vuilniszakken aangekondigd werd, slaagden we er niet in dat plan tegen te houden. De voornaamste reden hiervoor was dat enkel

Onze verkiezingscampagne

Links Socialistisch

Kopstukken van SP.A en PS zullen zich op 1 mei nog eens vaag herinneren dat socialisme iets te maken had met de ver-dediging van de belangen van de werkende klasse. De idee dat gestreefd moest worden naar een andere samenleving omdat de belangen van de werkenden en hun gezinnen (en bij uitbreiding de mensen

LSP (toen Mili-tant Links) zich erin investeerde en we met onze beperkte krachten de strijd slechts in 2 wijken ernstig konden organi-seren. De druk die de campag-ne veroorzaakte, verplichtte het stadsbestuur echter om de maatregel sociaal beter te om-kleden: een jaarlijkse premie van 38 euro werd toegekend aan iedereen met een laag inko-men. Ook in de campagne tegen de afbraak van de 89 arbeiders-woningen in de Brugse Poort is het onwaarschijnlijk dat we het project in zijn totaliteit kunnen tegenhouden. Een aantal kleine overwinningen werden echter wel geboekt. In tegenstelling tot andere projecten zijn de inwoners van de 89 huizen zeer goed op de hoogte van hun rechten en ervan bewust dat het stadsbestuur alles zal doen om hun huizen zo goedkoop mogelijk in handen te krijgen. Alle trucs zijn goed om beneden de waarde te kopen. Veel mensen zullen zich dan ook gedwongen laten onteigenen, wat de stad dwingt aan de reële geschatte waarde te kopen en veel anderen hebben

door onderhandelingen een hogere prijs afgedwongen dan werd aangeboden. Bovendien legde het stadsbestuur door de aanhoudende druk van de campagne ook een niet-voorziene verhuispremie van 500 euro voor alle betrokkenen op tafel. Beide campagnes tonen ten eerste dat door strijd wel degelijk zaken kunnen worden afgedwongen, maar ander-zijds ook dat een linkse oppo-sitiepartij het verschil kan ma-ken tussen lijdzaam aanvaar-den van de asociale politiek en actief verzet. Indien we de krachten hadden om de campagne uit te breiden tot alle gelijkaardige projecten in Gent, zouden we deze asociale politiek kunnen af-blokken, zoniet ernstig ver-storen. En dat is wel degelijk onze bedoeling: een organisa-tie uitbouwen die dat kan. Anja Deschoemacker, lijsttrekker LSP-Kamerlijst Oost-Vlaanderen

1 Mei: Feest van de Arbeid

door Anja Deschoemacker

die leven van een uitkering) nooit verzoend konden worden met die van de bazen, is al lang van de baan. Maar zelfs van het verdedigen van enige betekenis-volle verbetering in de levens-standaard van de meerderheid van de bevolking is nog nauwe-lijks sprake. In de laatste decennia zijn de lonen nauwelijks gestegen en dus in reële termen (wat je ermee kan kopen) gedaald. De uitkeringen voor werkloosheid of pensioenen zijn nog verder weg-gezakt. De kloof tussen arm en rijk is ook in de regeringen met de sociaal-democratie verder toegenomen. Waar de 10% rijksten in 1982 20,4% van de globale inkomsten bin-

Socialisme: over woorden en daden...

nenhaal-den, was dat in 2001 al opge-lopen tot 29,2% (of meer dan de 50% armsten, met 24,1% van de inkomsten). In 1996 be-zat de rijkste 1% van de bevol-king meer dan de 60% armsten samen. En toch blijven de sociaal-democratische partijen lustig verder kwetteren over het “algemeen belang”. SP.A- en PS-ministers zullen zich ook herinneren dat socia-listen zich verzetten tegen oor-log, tegen het idee dat de ene arbeider door zijn nationale burgerij gedwongen wordt te schieten op de andere arbeider, die slechts van hem verschilt in nationaliteit. En ze zullen zich beroepen op het “progressieve” standpunt van de regering. Ze

rekenen er daarbij op dat de werkenden door hun rookgordijn zodanig om de tuin zijn geleid dat ze de werkelijkheid niet zien, namelijk dat deze regering alles heeft gedaan wat de VS funda-menteel van haar kan eisen. Op 1 mei zal LSP aanwezig zijn om de sociaal-democratie met haar neus op haar eigen verguisde verleden te drukken. We hebben jongeren en arbei-ders de kans gegeven zich met Internationaal Verzet actief te verzetten tegen het Europa van het kapitaal, dat de nationale regeringen een excuus ver-schaft om te privatiseren en om de sociale zekerheid af te breken. We hebben hen de mo-gelijkheid geboden om

zich via anti-oorlogscomités te verzet-ten tegen de oorlog. We zullen de werkenden die uit traditie naar de 1 mei-optochten komen ditmaal ook de kans geven om in het kieshokje op een alter-natief te stemmen. Ons stem-menresultaat zal in het niet vallen bij dat van SP.A en PS, partijen met een lang verleden en veel geld, maar onze stemmen zullen stemmen zijn voor de toekomst, voor het begin van een nieuwe beweging van de werkende klasse die op termijn alle sprookjes over “algemeen belang” achter zich zal laten en een harde strijd zal voeren voor haar eigenbelang, met name het belang van de meerderheid van de bevolking!

Socialistisch Links

1 mei: Feest van de arbeid. Vraag is uiteraard wat er te feesten valt voor wie van zijn/haar arbeid moet leven. Het regent ont-slagen, faillissementen, sluitingen. Bijna een mil-joen mensen zijn werkloos of ondertewerkgesteld.

rechtse partijen VLD, CD&V, Vlaams Blok en NVA. Stem niet alleen voor LSP, sluit erbij aan en bouw met ons een partij uit die bereid is de strijd op te nemen; een partij die als haar doel stelt de belangen van de wer-kende bevolking, man, vrouw, Belg of migrant, te verdedigen; een partij van mensen die politiek niet zien als een middel tot persoon-lijke verrijking.

Onze opinie

V.U.: F. Bliki, Brusselmanslaan 11, 1140 Brussel

3

4

Syndicaal

ABVV-hoofddelegee aan de VUB op LSP-lijst V

oor de verkiezingen van 18 mei presenteert de LSP een lijst van arbeiders en jongeren die actief bouwen aan een socialistisch alternatief. Syndicalisten kunnen het politieke terrein niet naast zich neerleggen. Ook daar is het belangrijk om elk middel, zoals deelname aan verkiezingen, aan te grijpen om de afbraakpolitiek van de patroons tegen te gaan. Jo Coulier, ABVV-hoofddelegee aan de VUB en reeds jarenlang LSP-lid, legt uit wat de werksituatie is aan de VUB en waarom hij opkomt als LSP-kandidaat (als 2e kandidaat op de kamerlijst in Oost-Vlaanderen en als 1e opvolger voor de Senaat). Hoe ben je begonnen met je syndicale werking? Jo: “Ik ben nu 22 jaar actief in de vakbond. Eerst bij ABVV-jongeren, een jaar later werd ik politiek actief bij de Jong-so-

cialisten. Via de marxis-tische tendens binnen de SP werd ik lid van wat vandaag de LSP is. Aan de VUB zelf ben ik sinds ’95 betrokken bij de vakbondswerking.” “In ’91 werd aan de universiteit het decreet-Coens doorgevoerd. Opleidingen die niet het vereiste aantal stu-denten hadden, werden niet meer gefinancierd. De VUB heeft die toch in stand ge-houden. Maar zonder midde-len, wat leidde tot een ver-hoogde werkdruk en door te be-sparen op personeel, o.a. door gepensioneerden niet te vervangen.” “De VUB werd toen ook ‘gered’ door de goede beurs-jaren van de jaren ’90. Uit de fi-nanciële opbrengsten van be-leggingen konden ze 100 jobs financieren. Die zeepbel is van-daag echter doorprikt. Met de Bologna-hervormingen dreigt een nieuwe rationalisering: het financieringsmechanisme werd tot 2007 bevroren. Mogelijk wordt elke student evenveel

gefinancierd, wat voor een kleine universiteit - met dezelfde basiskosten om een richting te organiseren - natuurlijk een probleem is. Vandaag al hangen er ons zware herstructure-ringen boven het hoofd. Het is nog onduidelijk over hoeveel mensen het zal gaan. Het per-soneel wordt aangemoedigd om vrijwillig op te stappen, er worden ontslagvergoedingen aangeboden,...” “Sinds ’95 hebben we de syndicale werking aan de VUB stilaan heropgebouwd. We zijn terug begonnen met informatie te verspreiden via een nieuwsbrief voor het personeel. Het ABVV won opnieuw aan krediet. Die krachtsverhouding zal nodig zijn om de besparingen tegen te houden.” Waarom vind je het belangrijk om als syndicalist op de LSP-lijst op te komen?

Staking in de textielbedrijven

Socialistisch Links

Eind maart lag de textielsector in West-Vlaanderen en de Vlaamse Ardennen gedurende enkele dagen bijna volledig stil. De vakbonden hanteerden het wapen van de staking nadat onderhandelingen met de werk-gevers voor de nieuwe CAO 20032004 waren afgespron-gen. De werknemers willen een hogere loonsverhoging dan de voorlopig toegestane 0,10 euro, een uitbreiding en verbetering van het tijdskrediet en de af-schaffing van de carensdag bij ziekte. 2 jaar geleden verliepen de CAO-besprekingen nog naadloos. De sterke conjunctuur deed de werkgeversfederatie ‘Febel-tex’ toen snel akkoord gaan met een loonsverhoging van 7,2%; boven de nationale loonnorm van 6,4 à 7%. Nu zouden ze met een loonsverhoging van 5,08 % onder de nationale 5,4% blijven. De vakbonden blij-ven erbij dat zelfs in een moei-lijke

economische situatie een belangrijke koopkrachtver-hoging mogelijk is, gelijkwaar-dig aan de vorige CAO. De staking die zich eerst beperkte tot enkele bedrijven, kreeg vrij snel een nationaal karakter. Ze was vrijwel alge-meen en in enkele bedrijven werd zelf voor de allereerste keer gestaakt. Bij het uitbreken van de staking bleven de extrusie-afdelingen eerst nog gespaard, omdat die machines niet zomaar kunnen worden stil-gelegd. Maar toen nieuwe onderhandelingen niets oplever-den, werden die ook stilgelegd. Na 5 dagen kwam er dan toch een akkoord uit de bus. De arbeiders krijgen vanaf oktober 2003 maaltijdcheques voor 3 maanden. Vanaf 1 januari 2004 een loonsverhoging van 0,15 euro. De carensdag, de eerste ziektedag die niet wordt uit-betaald, wordt afgeschaft voor werknemers met 5 jaar

anciën-niteit, enkel de eis inzake tijds-krediet werd niet ingewilligd. De vakbonden werden ge-dwongen tot onderhandelen toen een aantal bedrijfsleiders het gerecht inschakelden om de staking te breken. 9 bedrijven dienden een eenzijdig verzoek-schrift in. De stakingsposten moesten in de betrokken be-drijven de werkwilligen binnen-laten: per overtreding zou een dwangsom van 5.000 euro worden opgelegd. Toch is dit een overwinning voor de arbeiders. Febeltex was eerst maar bereid tot een loon-kostenverhoging van 5,08%, maar de kostprijs van het akkoord wordt op zo’n 6 procent geschat. Door te staken hebben de arbeiders ondanks de zwak-ke conjunctuur een CAO geslo-ten, boven de zwakke loon-norm, en met een belangrijke koopkrachtverhoging.

Jo Coulier Jo: “De verkiezingen zijn belangrijk om duidelijk te maken wat mijn politieke ideeën zijn. Velen wisten wel dat ik links ben, maar dachten dat ik een linkse SP-er was. Dit is de gelegenheid om mij naar een breder publiek als lid van de LSP te profileren. Politieke tegenstanders als de liberalen en directieleden hebben mij al als “communist” bestempeld. Dit is de ideale gelegenheid om de puntjes op de i te zetten. Ik heb dan ook een pamflet verspreid over mijn politieke en syndicale achtergrond, over waarom ik niet langer actief ben bij de SP.a en waarom we met de LSP aan de verkiezingen deelnemen.” “Ik heb voor de verkiezingen, op basis van discussies met individuele collega’s, ook een 150-tal peterslijsten opgehaald. Met ALS hebben we daarvoor stands gezet aan het restau-rant. In totaal haalden we alles samen een 500-tal handteke-ningen op. De meeste collega’s zijn bereid om te tekenen: omdat ze vinden dat we dat democratisch recht moeten hebben, maar dikwijls ook omdat ze een nieuwe linkse lijst positief

vinden. Er is veel inte-resse in onze ideeën: ik doe al-tijd wel een korte babbel over de LSP bij het ophalen van de peterslijsten. Eigenlijk heb ik tijd te kort om iedereen te be-reiken, want we hebben 2500 personeelsleden. Een aantal mensen zei me ook dat ze voor mij gingen stemmen.” “Vooral bij de logistieke diensten merk je dat velen niet meer zouden gaan stemmen als er geen stemplicht bestond. Het gevoel is dat er geen partij meer bestaat voor de gewone arbeiders. Na discussie tekenen de meesten echter wel, omdat ze mij kennen als syndicalist. Onze grootste tegenstrever is de politieke onverschilligheid, nog meer dan de concurrentie van andere partijen. Dit is het gevolg van jarenlange teleurstelling in de traditionele politici. We moeten aantonen dat wij in de praktijk het verschil kunnen maken. Aan de VUB zijn wij trouwens de enigen die een echt inhou-delijke campagne voeren, om mensen te overtuigen van een echt socialistisch alternatief.”

5

Syndicaal

Financiën van het ABVV

M

ABVV-top wil greep verstrakken

ichael Gorbatsjov, kopstuk van de Communistische Partij van Rusland in de jaren ’80, maakte van de woorden “glasnost en perestroika” zijn lijfspreuk “Glasnost” betekent “openheid”. “Perestroika” stond voor kapitalistische hervormingen in de economie. Wanneer we vandaag de pers van het ABVV lezen kunnen we ons de vraag stellen: krijgen we van de leiding openheid of kapitalistische kuiperijen?

nanciële zaken, democra-tische inzage vragen. Alle syndicale verantwoor-delijken moeten volgens ons verkiesbaar en permanent afzetbaar zijn, en niet meer verdienen dan het gemiddelde loon van een geschoolde arbeider.

door Francine Dekoninck De Nieuwe Werker, het 14-daags tijdschrift van het ABVV, voert momenteel een infor-matiecampagne over het thema “waar gaat het geld van de leden naartoe?”. De leiding van de vak-bond stelt uitdrukkelijk dat deze campagne noodzakelijk is na wat ze de “affaire-Faust” en de “affaire-Appelmans” noemt. De ABVV-top blijft Faust beschuldigen van de verduis-tering van fondsen. In de plaats van het over de “affaire-Faust” te hebben, zouden ze beter spreken over de “affaire-ABVV”. Tot 2 maal toe ontsloeg het ABVV Faust (algemeen-secre-taris van BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde) op een illegale ma-nier. Een eerste keer omdat Faust geen deel uitmaakte van het nationale ABVV-personeel (je kan niet iemand ontslaan die je werknemer niet is). Een tweede keer, meer belangrijk, omdat Faust verkozen was door een congres. Het was dus aan het congres (de leden) om uitleg te vragen en inzage in de rekeningen, waarna het een beslissing had moeten nemen op basis van alle informatie.

"AffaireAppelmans" Wat is er aan van de “affaire-Appelmans”? De secretaris van de interregionale van het ABVV werd ontslagen wegens “slecht beheer”. En juridisch onderzoek is lopende.

Foto: ABVV-Brussel betoogt met de slogan 'Solidariteit maakt macht'.

Staking bij De Lijn niet alleen om looneisen

Het rommelt bij De Lijn. In het nieuws horen we steeds dezelfde berichten als zou het enkel draaien om de loonsverhoging van 2 x 3 % en de verhoging van de vergoeding voor het zaterdagwerk. Maar dit is slechts het topje van de ijsberg.

Het openbaar vervoer zit duidelijk in de lift. Een groot gedeelte van de aangroei is een gevolg van het gratis openbaar vervoer dat eerst aan 65 plussers en later aan andere bevolkingsgroepen (scholieren, studenten,…) werd verleend. Er waren ook de fiscale maat-regelen die gebruikers van het openbaar vervoer voor woonwerk-verkeer niet langer bestraften. Maar als je die bijkomende passagiers op een deftige manier wil vervoeren, moeten investeringen volgen. Niet alleen investeringen in nieuwe bussen

of trams, maar eveneens in onderhoud en herstel van de bestaande infrastructuur. De werkdruk in de verschillende onderhoudswerkplaatsen bij De Lijn is de afgelopen jaren enorm gestegen en het personeels-bestand is niet evenredig toegenomen. De tijd doorgebracht door de chauffeurs in de file of aan kruispunten zorgt voor bijko-mende stress en de onmoge-lijkheid om rust­en rijtijden te respecteren, wat soms tot agressieve reacties van sommige passagiers leidt. De eis om een tweede man op de trams te krijgen, wordt door de directie telkens afgewezen wegens te duur. De onzekerheid bij het personeel over de eventuele privatisering van het openbaar vervoer duurt nu al jaren. Na de protesten van de afgelopen periode, is men er bij de EU niet in geslaagd om tot een be-

slissing te komen. Velen vrezen dat de privatisering er alsnog zal komen. Vanuit de directie noch vanuit het Vlaams Gewest komen maatregelen. Enkel na dreiging tot staking beweegt er iets, zodat het personeel de indruk krijgt dat ze enkel willen investeren in materiaal en niet in mensen. We eisen dan ook massale investeringen in het openbaar vervoer, frequenter maken van de lijnen en het organiseren van nieuwe lijnen, de invoering van nachttreinen en -bussen en gratis openbaar vervoer voor iedereen, waarbij de arbeids-omstandigheden en de veilig-heid van het personeel worden gerespecteerd. Een correspondent

statuut ABVVpermanenten De teksten van de ABVV-leiding maken duidelijk dat men van de regionale permanenten loon-trekkenden bij ABVV-nationaal wil maken. Ongetwijfeld om ze desnoods gemakkelijker te kunnen ontslaan. De natio-nale leiding vindt dus blijkbaar ook dat de regionale verantwoorde-lijken niet meer verkozen moeten worden (en moge-lijk afzetbaar moeten zijn) door een congres. Vanaf nu zou het de leiding zijn die de benoemingen toewijst. Waar is de syndicale democratie in dit alles gebleven? De leden moeten in de stijging van de lonen van de perma-nenten, maar ook in alle andere fi-

De afgelopen weken waren er provinciale stakingen bij De Lijn in Vlaanderen.

Socialistisch Links

Volgens de verklaringen van het parket wordt Appelmans ervan beschuldigd ambtenaren van de regie van gebouwen te hebben omgekocht om aan-vragen van Move & Fix goed te keuren, een vzw opgezet door ABVV-Brussel met de be-doeling om arbeiders werk aan te bieden. Zoals met alle dossiers hebben we ook hier geen inzage in. We laten dus terzijde of deze beschuldigingen juist zijn. Algemeen gesproken, denken we dat een vakbond arbeiders moet verdedigen. Haar rol is niet om kleine bedrijfjes op te richten onder de vorm van een vzw of een coöperatieve. Als je economisch wil overleven volgens de kapitalistische regels, moet je immers handelen zoals de bazen. En iedereen weet dat, zeker in de bouw, fraude en het gesjoemel met de verdeling van aanvragen veel voorkomen. Het

enige verschil is ongetwijfeld dat de grote patroons uit de bouw het meeste geld aanbieden. Als Anne-Marie Appelmans schuldig is aan fraude, wat het onderzoek nog moet bewijzen, blijft haar aanhouding gedu-rende weken niet gerecht-vaardigd. Normaal gezien steekt men enkel mensen in de gevangenis die mogelijk op de vlucht zouden slaan of die een gevaar vormen voor de maatschappij. Dat gaat noch voor Faust noch voor Appel-mans op. Het ging er duidelijk om om hen onder druk te zetten in de hoop dat ze zouden “breken”. Wij hebben geen enkele illusie in het burgerlijke gerecht. Maar het blijft altijd nuttig om zij die misschien illusies hadden in de “her-vormingen bij het gerecht” de feiten uit te leggen. De ABVV-leiding maakt een amalgaam van de aanhou-dingen van Appelmans en Faust. Boekhoudkundig ge-sproken is er nochtans geen enkel verband tussen BBTK-BHV en ABVV-Brussel. Er is wel een verband op politiek vlak: Faust en Appelmans keerden zich meermaals tegen de koers van ABVV-nationaal. Op het na-tionaal congres van het ABVV stemde de afdeling Brussel tegen het voorzitterschap van Mia De Vits. Daar lees je na-tuurlijk geen letter over in De Werker.

8

Oorlog in Irak

O

Hoe verder met de anti-oorlogsbeweging?

p 15 februari betoogden 100.000 mensen te Brussel tegen de oorlog in Irak, op dag X staakten 10.000-en studenten en scholieren tegen de oorlog. Vandaag zien we dat de anti-oorlogsbeweging in België nog slechts enkele honderden op straat brengt. door Nikei Depooter We merken in tegenstelling tot België dat in Spanje en Italië de anti-oorlogsbeweging, zelfs in de neergaande fase van de beweging, nog steeds honderdduizenden op straat krijgt. Dit is voornamelijk te verklaren door het feit dat de anti-oorlogsbeweging in staat was om de arbeidersbeweging bij de protesten te betrekken. De strijd tegen de oorlog werd gekoppeld aan het protest tegen de afbraakpolitiek van Berlusconi en Aznar. Hier bleef het niet bij een uiting van de potentiële kracht van de arbeidersbeweging via massa-betogingen, maar werd deze kracht ook in de praktijk omgezet via stakingsacties. Zo werd de druk op de oorlogs-stokers opgevoerd, en werd het duidelijk dat de strijd tegen de oorlog ook een strijd tegen de neoliberale aanvallen van de regeringen is. In België is de dip in de beweging enerzijds te verklaren door het verloop van de oorlog zelf. Bagdad werd geen 2e Vietnam of Somalië. Het leek alsof Bush en Blair een snelle overwinning behaalden. Tijdens de oorlog in Irak werd het duidelijk dat het regime in Irak geen brede

sociale basis had, wat wel door sommigen binnen de anti-oorlogsbeweging - o.a. de PVDA - werd beweerd. Een ander belangrijk aspect is dat de nationale anti-oorlogs-platforms de beweging niet echt vooruithielpen. Het bestaan van 2 anti-oorlogsplatforms (dat van Stop USA en dat van de NGO’s) verdeelde en verzwakte de beweging. Het nationale anti-oorlogsplatform van de NGO’s weigerde na dag X nog verdere initiatieven te nemen om de anti-oorlogsbeweging verder uit te bouwen. Hun weigering om op 12 april een nieuwe inter-nationale actiedag tegen de oorlog en een massa-betoging te organiseren, is een uiting van hun zwakte. Anderzijds zagen we dat Stop USA aan een opbod van radicaliteit en activisme deed. Een voorbeeld hiervan was hun oproep om dagelijks aan de Amerikaanse ambassade te protesteren. Dit putte een deel van de anti-oorlogsbeweging uit, waarbij uiteindelijk enkel nog de radicalen op straat stonden. We moeten ervoor zorgen dat de essentiële activisten zich niet

Socialistisch Links

Massaal Grieks protest tegen EU-top en tegen bezetting Irak

in de plaats van de bewe-ging zelf stellen. Deze anti-oor-logsbeweging was er één van voor dat de oorlog begonnen was. Ze is slechts een voorbode van komende bewegingen. Irak zal voor een langere tijd bezet moeten worden. De VS brengen hun propagandamachine van-daag al in gereedheid tegen Syrië. Het protest tegen de arro-gantie van het VS-imperialisme zal blijven groeien. Vandaag komt het erop aan om tijd te nemen voor dis-cussie. We moeten het debat aangaan over ons socialistisch alternatief. Dit is noodzakelijk om een perspectief te bieden aan de toekomstige bewe-gingen. Een De oorlog is voorbij, zo wordt ons verteld. De militaire transdeel van de anti-oorlogsbeweporten in ons land gaan echter verder... ging in België werd gerecupereerd door de rege-ringspartijen. mocht verleend worden aan de Wij denken dat de uitbouw van Verhofstadt stelde zelfs dat oorlog in Irak. Dit platform was een oppositie tegen de oorlog iedere anti-oorlogs-betoging een mede ondertekend door SP.a en gekoppeld moet worden aan de oproep was voor de creatie van Agalev! Het anti-oorlogsplatform uitbouw van een linkse oppositie diende hier als schaamlapje tegen de afbraak-politiek van een Europees leger. Hij was in staat om dit te voor de regerings-partijen. In deze hypocriete regering. Sluit doen door het gebrek aan po- de praktijk worden er nog altijd daarom aan bij de Linkse Socilitieke antwoorden vanuit de wapentransporten via de haven alistische Partij ! bewe-ging. In het anti-oor- van Antwerpen georganiseerd   logsplatform van de NGO’s en vliegen er nog steeds vliegtuistond letterlijk dat er geen en- gen volgestouwd met militairen kele Belgische logistieke steun via de luchthaven van Oostende.

Een socialistisch alternatief voor het Midden-Oosten

Het Midden-Oosten en Noord-Afrika is een regio getekend door dictaturen, verarming en massale werkloosheid bij brede lagen van de bevolking. De gemiddelde, officiële werkloosheid ligt er op 15% van de beroepsbevolking. In de realiteit ligt dit, zeker bij jongeren, nog een pak hoger. Een groot deel van de werklozen is bovendien hoog opgeleid.

De precaire situatie van alle Arabische regimes, maar specifiek Egypte en Saudi-Ara-bië, is bepaald door de achter-uitgang van de economische si-tuatie,

enorm verergerd door een omhoog schietend geboorte-cijfer, en de vernedering die gevoeld wordt in de hele Arabische regio omwille van de behandeling van het Palestijnse en Arabische volk. Bij gebrek aan een socialis-tisch alternatief dreigt de in-menging van het VS-imperia-lisme te zorgen voor de groei van het islam-fundamentalisme. Dit is echter niet zomaar “cultu-reel bepaald”. In de jaren ’50 en ’60 ontstonden er massale Communistische Partijen in landen als Egypte, Syrië, Irak en Libanon. De fouten van de stalinistische leiding, onder andere illusies die werden gezaaid in

“burgerlijke anti-imperialisten”, zorgden voor een desillusie en lieten een opening voor de opkomst van de “poli-tieke islam”. In Israël/Palestina voeren de leden van onze zusterorgani-satie - Maavak Sozialisti - een moedige strijd voor solidariteit tegen de gemeenschappelijke kapitalistische onderdrukker. Enkel de oprichting van massapartijen met een echt socialistisch programma, die vechten voor een socialistische confederatie van het Midden-Oosten, is in staat om de race tegen de barbarij te winnen en de regio politiek en economisch te laten herleven.

Oorlog in Irak

Geen wittebroodsweken voor neokoloniale bezetter H

“Democratie” voor Irak ?

et militaire overwicht van het VS-imperialisme kreeg het regime van Saddam, zoals te voorspellen viel, vrij snel op de knieën. Een “campagne” van 3 weken volstond om de tegenstand te breken en Saddam te verjagen. De Amerikaanse en Britse soldaten werden aanvankelijk wel verrast door de weerstand die werd geboden. Guerilla-tactieken van het Iraakse leger en de persoonlijke milities van Saddam - de fedayeen - dwongen de binnenvallende troepen om hun planning aan te passen. Bijkomende Amerikaanse divisies werden opgevorderd. De verschrikkelijke bombardementen op 2 markten in Bagdad, de vele slachtoffers onder de gewone burgerbevolking,… wakkerden het wantrouwen in de Amerikaanse “bevrijder” ongetwijfeld aan. Het stimuleerde het Iraakse nationalisme. Maar uiteindelijk deed het gebrek aan sociale steun voor Saddam, en het terugvallen van de bevolking op zichzelf onder zijn gehate dictatuur, het regime de das om.

“

9

Overwinning” Bush onmiddellijk ondermijnd

De VS wil voor een overgangsregering beroep doen op Chalabi (foto hiernaast) die reeds 45 jaar niet meer in het land was...

“Overgangsregeringen”:

ondemocratische uitverkoop

Wie dacht dat het imperia-lisme en haar instellingen in Irak voor stabiliteit en welvaart gaan zorgen, komt bedrogen uit. In Afghanistan controleren de buitenlandse soldaten alleen maar de hoofdstad Kaboel, daarnaast heersen de krijgsheren. Volgens de Wereldbank is er 20 miljard dollar nodig om het land herop te bouwen. Bush legde 297 miljoen dollar op tafel… In totaal werd door de interna-tionale gemeenschap slechts 5 miljard dollar beloofd.

Ter vergelijking: in Irak worden de kosten voor heropbouw mini-maal geschat op 100 miljard dollar! Voor de militaire inter-ventie in Irak kreeg Bush zonder veel moeite 62,5 miljard dollar van het Amerikaanse Congres. Dat de Afghaanse bevolking wegzinkt in ondervoeding, ge-confronteerd wordt met

ziekten als polio en tuberculose en in veel gevallen basisgezond-heidszorg ontbeert, is voor Bush niet prioritair. Het geld zal dus ook in Irak van “investeerders” (plunderaars met tafelmanieren) uit de privé-sector moeten komen. In Bos-nië en Kosovo, 2 VN-protec-toraten, werden massale privati-seringsprogramma’s door-gevoerd. In Kosovo gebeurde dat in maart dit jaar: van de 350 staatsgeleide bedrijven zullen er, onder protest van de vakbonden, 50 worden verkocht en 300 gesloten. In Kosovo is nu al meer dan 50% van de bevolking werkloos. In Bosnië is dat 40%. In Irak bereiden de VS ook de privatiseringen voor, de oliesec-tor voorop. Contracten voor her-opbouw worden in eerste instan-tie aan Amerikaanse bedrijven voorbehouden. De rijkdom zal dus uit het land worden gezo-gen. De levens-

standaard van de bevolking zal niet fundamenteel worden opgetrokken. Op deze basis is het niet mogelijk om stabiliteit te creëren, tenzij uit de loop van een geweer. De VN verbiedt - terwijl ze de etnische tegenstellingen institu-tionaliseert - tegelijkertijd het fundamentele recht op zelfbe-schikking in zowel Bosnië als Kosovo. Dit is een les voor de Koerdische bevolking. Het imperialisme beschouwt bewe-gingen die streven naar een eigen staat, ook al is er onder-drukking, in de regel als een ontwrichtende factor. Voor elke soldaat en politieman van de Navo en de VN waren er tot voor kort 40 Kosovaren! Een groot contingent Amerikaanse sol-daten zal permanent in Irak worden achtergelaten, als onderdrukkende macht en uitvalsbasis voor de regio.

Vandaag worden we ge-confronteerd met een com-binatie van de ergste eco-nomische crisis van het kapitalisme in 20 jaar en een nieuw tijdperk van preventieve, imperialis-tische oorlogen. Er is een strijd bezig om de over-heersende strategie binnen de wereldburgerij. Ener-zijds de erfgenamen van de bikkelharde confron-tatie, van Reagan en That-cher, voortgezet op militair vlak. Dit is de regering-Bush en haar bondgenoten. Een vleugel die beseft dat de marges voor de burgerij kleiner en kleiner worden en dat de crisis van het systeem vereist dat er risico’s worden genomen, die zelfs serieus slecht voor het kapitaal kunnen uitdraaien. Anderzijds, die rege-ringen

die ook voor de confrontatie willen gaan met de massa van de be-volking - Frankrijk, Duits-land,… en België - maar op basis van een onder-linge overeenstemming waar vroeger tot op zekere hoogte nog wel, maar van-daag steeds minder een economische en politieke basis voor bestaat. Het Midden-Oosten staat voor een periode van revo-lutie en contra-revolutie. De aanwezigheid van de VS in Irak zal de tegen-stellingen in de regio verder opdrijven. Kijk naar de bedreigingen aan het adres van Syrië. De VS kan zich ook hier gedwongen voelen om de dreigemen-ten in woorden op termijn te onderstrepen met daden. In haar overmoed kan ze proberen

om de krachtsverhoudingen verder in het voordeel van Israël en het imperialisme te wijzigen, waarbij de “Arabische straat” wel eens echt zou kunnen ontploffen. Dit maakt de noodzaak duidelijk om het vacuüm niet door islam-fundamen-talisme of andere uitzicht-loze ideeën te laten op-vullen, maar om wereld-wijd de strijd voor een socialistische wereld op te voeren.

Woelige periode van crisis en oorlog

Dit dossier werd geschreven door Peter Delsing

Socialistisch Links

Plunderingen in de steden dood aan Bush”, was hun voormaakten dat de Bush-admi- naamste slogan. ni-stratie niet rustig van haar Bij gebrek aan een een-gezege kon genieten. Amerikaan- maakt, socialistisch alterna-tief, se soldaten stonden er op te dreigt de strijd om de schaarse kijken hoe een verarmde bevol- middelen in Irak langs etnische king niet enkel overheidsgebou- lijnen te worden uit-gevochten. wen, maar ook ziekenhuizen, In Noord-Irak werden in Koerdiwinkels, etc. leegplunderde. sche steden al lijken van gedode Allicht wilden de Amerikanen, Arabieren terug-gevonden. Saduit propaganda-overwegingen, dam voerde in het verleden een niet onmiddellijk in hun echte bewuste arabiseringscampagne rol tussenkomen: die van on- tegen de onderdrukte Koerden. ge-wenste bezettingsmacht. Het Koerdische vluchtelingen kunbevestigde ook dat deel van de nen hun oude eigen-dommen burgerij dat kritiek had op Bush, komen opeisen, wat tot conflicomdat hij geen onmiddellijk ten met de nieuwe eigenaars alternatief had op Saddam. En- zal leiden. De terugtrekking van kel het Ministerie van Olie, en Koerdische troepen uit de bedat van Binnenlandse Zaken, langrijkste steden in Noord-Irak, werden door VS-soldaten be- en hun vervanging door Amerischermd! Dit beeld vat samen kaanse soldaten, lijkt erg traag waar het in deze oorlog werkelijk te verlopen. Dit zou Turkije, in om draaide: olie en machts-ver- geval van een uiteenvallen van toon van de enige Irak, kunnen Het schema om bin- doen beslisoverblij-vende sunen de 6 maanden per-macht. sen om tussen De Ameri-kaaneen over-gangsrege- te komen. Het se en Britse bering aan te stellen en wil kost wat zetters werden binnen 2 jaar verkie- kost een ononmiddellijk zingen te organiseren, afhan-kelijke, met protesten Koer-dische waarna de directe tegen hun aanstaat verhinimperialistische bewezig-heid gederen en heeft zetting zou worden confron-teerd. In daarvoor nog Mosoel, in het altijd 40.000 opgegeven, is niet Koer-dische deel troepen aan realistisch. van Irak, werd de grens met een speech door Noord-Irak geeen VS-marionet plaatst. die de stad moet gaan beheren, Als Bush een beroep doet onthaald op pro-test. Ameri- op elementen uit de politie van kaanse soldaten schoten in de Saddam om de orde te herstelmenigte en doodden zeker 7 len, zal hij zichzelf verder ongemensen. loofwaardig maken. Het schema Bush wil een Ameri-kaanse ex-generaal, Jay Garner, aan het hoofd stellen van een militair overgangs-bewind. Zowel de Koer-dische partijen (KDP en PUK) als de belang-rijkste vertegenwoor-diger van de sjiitische meerderheid in Irak, de Hoge raad voor Isla-mitische Revolutie, hebben zich al uitge-sproken tegen zo’n mili-tair bewind. Duizenden sjiiten betoogden in Nasiriya tegen een conferentie, door de VS opgezet, om de aan-stelling van een De Syrische president Assad ontIraakse overgangsregemoet George Bush sr. om de toenring voor te bereiden. malig verbeterde relaties tussen “Dood aan Saddam, beide landen te bespreken...

om binnen de 6 maan-den een Iraakse overgangsre-gering aan te stellen en binnen 2 jaar verkiezingen te organi-seren, waarna de directe impe-rialistische bezetting zou wor-den opgegeven, is niet realis-tisch. Kijk naar het veel kleinere Bosnië: daar hebben ze 8 jaar na de “vredesakkoorden” van Dayton nog altijd een VN-Hoge Vertegenwoordiger die de lakens uitdeelt (lokale “parle-menten” of niet), en daar vallen geen cruciale oliebelangen te verdedigen.

Internationaal

Groot-Britannië: grootste anti-oorlogsprotesten ooit

O

p Socialisme 2003 sprak Hannah Sell van de Britse Socialist Party. We hadden een gesprek met haar. door Geert Cool

“De anti-oorlogsbeweging die we zien is niet als enige vorige beweging. Er werden al 2 belangrijke records gebroken. Op 15 februari was er een beto-ging in Londen met 2 miljoen betogers. Dit was de grootste betoging ooit. Het was een erg brede betoging. Zo waren er zelfs deelnemers van Eton, een eliteschool waar ook de konin-klijke familie haar kinderen naar-toe stuurt. De betoging bestond wel voornamelijk uit arbeiders die ongeorganiseerd opstapten. Toen de oorlog begon, waren de acties kleiner. Maar met zo’n 400.000 deelnemers was het de grootste anti-oorlogsbeto-ging ooit tijdens een oorlog. “Op Dag X waren er tiendui-zenden scholieren die betoog-den en velen die wel wilden betogen, maar door de re-pressie op hun school niet buiten raakten. Dat is een be-langrijke verandering. Voorheen werd algemeen aanvaard dat jongeren weinig actief waren op politiek vlak. Toen we enkele jaren geleden een scholieren-staking organiseerden, was de meest gehoorde reactie van scholieren: “Wat is een sta-king?”. Dat is vandaag veran-derd. En ook inhoudelijk zijn de scholieren erg politiek. Zo vragen veel scholieren zich af waarom ze zoveel moeten betalen om te kunnen studeren, terwijl er wel geld beschikbaar is om een oorlog te voeren die de bevolking niet wil." Politici steunen oorlog

Socialistisch Links

“Sinds het begin van de oorlog hebben veel politici die voordien anti-oorlogsstandpunten innamen hun positie veranderd. Zo stellen de Liberal Demo-crats, die op de betoging van 15 februari nog een spreker hadden, dat ze de Britse troepen moeten steunen.

“Ook in New Labour was er voor de oorlog een sterke tegenstand. Die kwam er niet toevallig na de grote betogingen van 15 februari. Op het Schotse Labour congres van 15 februari was er een staande ovatie voor Tony Blair en zijn oorlogs-politiek. Toen de parlements-leden echter de omvang van de betogingen zagen, veranderden ze al vlug van standpunt. Uiteindelijk waren 122 parlementsleden van Labour tegen de oorlog. Dat aantal viel echter al snel terug tot een 40-tal. “Er is een algemeen gevoel dat de oorlog ondanks al het protest toch begonnen is en dat we dit niet kunnen stoppen. Anderzijds is het wel erg opvallend dat er geen algemene vijandigheid is van de voor-standers van de oorlog tegen de tegenstanders. “Als we een standpunt innemen over de Britse troepen moeten we voorzichtig zijn. De Britse troepen bestaan voor-namelijk uit jongeren, de gemiddelde leeftijd is 21 jaar, uit

arbeidersmilieus. Het zijn vooral jongeren die bij gebrek aan een toekomst in het leger gingen. Het zijn niet de kinderen van de ministers of de elite die het vuile werk moeten gaan opknappen! “Maar als we die jongeren willen steunen, moeten we net eisen dat de Britse troepen onmiddellijk worden terug-getrokken. De Socialist Party gebruikt daarom de slogan ‘Get the troops out’."

Breken met New Labour “De regering zal de oorlogs-politiek afwentelen op de arbeiders en jongeren. Binnen-kort ligt de nieuwe begroting op tafel waarbij een extra 1,5 miljard pond zal gezocht worden voor defensie en het leger! Dit betekent dat er nog meer privatiseringen en bespa-ringen zullen komen. “We moeten de breuk met Labour maken. Ook in de vak-

De afgelopen maanden kwam een nieuwe generatie jongeren op straat in Groot-Britannië bonden wint dit idee terrein. In de vakbond van de brand-weermannen (FBU) is 80% van de leden ertegen dat hun bond een politiek fonds heeft dat naar New Labour gaat. “Moest er op dit ogenblik door een aantal linkse vakbonds-leiders een initiatief genomen

worden voor een nieuwe partij, dan zou dit een enorme respons krijgen. Dat geeft het potentieel aan voor een nieuwe arbeiderspartij. Wij voeren met de Socialist Party alvast campagne om dat idee te versterken.”

9,6% voor socialistische kandidaat in Nigeriaanse verkiezingen

Midden april waren er in Nigeria verkiezingen voor de Senaat en de Kamer van volksvertegen-woordigers. Onze kameraden van de Democratic Socialist Movement (DSM) namen deel aan de lijsten van de National Conscience Party, een bredere formatie waarbinnen wij actief zijn. In Lagos West was Lanre Arongundade, een leiding-gevend lid van DSM, kandidaat voor de National Conscience Party. Het was de eerste keer dat de NCP kon deelnemen aan de verkiezingen, nadat ze voor het eerst de toelating daartoe verkregen hadden. In Lagos West haalde Lanre 77.340 stemmen, 9,64% van het totaal, waarmee hij derde was na de AD (partij van de goe-

verneur van Lagos) en de PDP (partij van president Obasanjo). Er waren 30 kandi-daten. De sociaal-democra-tische kandidaat, gesteund door een aantal vakbonds-leiders, haalde er 266 stemmen (0,08%). In Lagos Central haalde de NCP 17.142 stemmen (5,69%) en in Lagos East 21.582 stemmen (6,54%). In beide dis-tricten eindigde de NCP als vierde partij. Dit resultaat is erg belangrijk. De grote partijen gingen erg gewelddadig te werk. Dit schrikte veel kiezers af. Van de 4,5 miljoen geregistreerde kiezers in Lagos kwamen er 1,2 miljoen effectief stemmen. Ook tijdens de verkiezingen zelf ging de intimidatie van de

grote partijen verder. Op veel plaatsen kon er niet geheim gestemd worden en stonden vertegen-woordigers van de grote partijen naast de kiezers om zeker te zijn dat “juist” werd gestemd. Anderen werden in de kiesbureau’s omgekocht. In Ikeja werden meer stemmen geteld dan er ingeschreven kiezers zijn… Ook werden stemmen voor de NCP niet meegeteld om het resultaat aan te passen. In één kiesdictrict (Oshodi – Isolo) waren er 30 kiesbureau’s. De regerings-verantwoordelijke Adeyemi stelde vast dat er in heel het district 3 stemmen voor de NCP waren en dat ondanks het feit dat de partij in één kiesbureau alleen al 32 stemmen haalde. In Shomolu konden onze ver-

tegenwoordigers de telling niet bijwonen om te controleren, ze werden namelijk opgepakt omdat ze zogezegd de “orde” aan het verstoren waren. Ondanks het geweld en de corruptie haalde de NCP toch een bijzonder sterk resultaat. De 77.000 stemmen voor een kandidaat van de Democratic Socialist Movement, geven aan dat er een grote bereidheid is om op te komen voor een socialistisch alternatief.

Meer over de Nigeriaanse verkiezingen vind je op de website van de Democratic Socialist Movement: www. socialistnigeria.org

LSP/MAS

“Ik weet echt niet op wat te stemmen.‘t Is precies enkel de kleur die nog verschilt, niet de inhoud.”

De meest gehoorde zin tijdens de voorbije 3 weken. Door de belangrijke rol die we spelen in de anti-oorlogsbeweging waren we er wat laat mee: de verkiezingscampagne. De verkiezingskoorts stijgt, de traditionele partijen doen de ene belofte na de andere, een groot deel van de mensen wordt echter niet meer bekoord door het "verkiezingsspel". Ze geloven er niet meer in: "Al die politiekers, ‘t zijn zakkenvullers, kijk maar naar Antwerpen."

De mensen De traditionale partijen hebben hen in de steek gelaten Ze zijn niets anders meer dan kiesmachines. Vóór de verkie-zingen mogen alle partijen nog eens scherp uit de hoek komen. Ná het vormen van een nieuwe regering wordt het beleid van besparingen, privatiseringen en zakkenvullerij gewoon verder gevoerd - of het nu Agalev, SP.a, VLD of CD&V is. Daar sta je dan mooi voor aap in het kieshokje. Je zou voor minder anti-politiek worden. Het kan anders. De Linkse Socialistische Partij wil met deze verkiezingen de nood aan een linkse oppositie bekend-maken. De reacties zijn enorm. In een 20-tal steden startten we met het ophalen van peters-lijsten, noodzakelijk om te kun-nen deelnemen aan de verkie-zingen. De mensen beseffen zélf heel goed waar er nood aan is. Vandaag bestaat er slechts één echte oppositiepartij: het Vlaams Blok. En ook zij brengen voor arbeiders en jongeren geen oplossingen. Laat staan dat ze het ongenoegen om-

zet-ten in actief verzet.

LSP is geen partij als de andere Het is ons niet te doen om een politieke carrière. We zijn een groep die rond verschillende problemen in de maatschappij samenwerkt, strijd voert en or-ganiseert, lessen trekt uit de er-varingen van het verleden, poli-tiek discussieert. Een linkse oppositie moet in eerste instantie een actieve oppositie zijn, daar waar de mensen het meest direct wor-den geconfronteerd met de pro-blemen van dit rechtse beleid: thuis, in hun wijk, op hun werk en dus in laatste instantie pas in het parlement. Als we iets willen veranderen, zullen we dus eerst werk moeten maken van het opbouwen van de druk van onderuit. Dit is het centrale idee dat we mensen meegeven wanneer we met hen discussiëren tijdens deze verkiezingscampagne.

Werk, diensten en vrede Het is in een verkiezings-campagne dat een partij tienduizenden mensen aanspreekt, en dan ook tienduizenden reacties krijgt. Eén grote vaststel-ling: het politiek bewust-zijn is fundamenteel veranderd. Wanneer je vroeger opkwam voor een 32-urenweek zonder loons-verlies, werd je bijna uit-gescholden voor luiaard. Vandaag begrijpt bijna iedereen die we aan-spreken dat dit de enige oplossing is voor het werkloosheidsprobleem.

Waarom ik lid werd van Ik ben een jaar geleden in contact gekomen met de LSP via een kameraad. In die periode was ik juist begonnen mij politiek te engageren, bij Chénge The World. Na ettelijke maanden lezen, discussiëren en informeren over allerlei linkse ideeën - en deze te vergelijken - ben ik tot de conclusie gekomen dat ik niet bij de juiste organisatie zat. De ideeën die ik vertegenwoordigde bij Chénge komen niet volledig overeen met mijn eigen gedachten. Ik verdedig het socialisme en het marxisme, maar ben zeer sceptisch over het stalinisme. Ook de standpunten omtrent figuren zoals Saddam zijn in het verkeerde keelgat geschoten. Ik sta ook niet achter de lijst-Resist. Er wordt een verkeerd klassestandpunt ingenomen door samen te werken of steun te geven aan burgerlijke nationalisten. Dit is in het kort waarom ik de keuze heb gemaakt voor de LSP, die emotioneel niet gemakkelijk was, maar wel de ideologisch juiste keuze was!!!

Wanneer we 3 jaar geleden protesteerden tegen de afbouw en verkoop van de openbare diensten, kreeg je dikwijls het antwoord dat de privé het veel beter zou doen. Vandaag besef-fen mensen - doordat ze zien wat privatiseren betekent - dat slechts een heel kleine minder-heid profiteert. En zeker niet de arbeiders of consumenten.

Op LSP stemmen? Natuurlijk vragen we om op ons te stemmen. We vragen echter ook en liever om met ons samen te werken, om onze partij te vervoegen. Mensen organi-seren in de LSP biedt volgens ons een meerwaarde voor de bewegingen die plaatsgrijpen. De uitbouw van de LSP is geen doel op zich: het is een middel om sterker te staan tegen on-derdrukking en uitbuiting.

Wat kan jij doen? We hebben 70.000 flyers en 15.000 affiches te verspreiden over heel Vlaanderen. Natuurlijk kan ook jij helpen om mee en-kele campagne-activiteiten te voeren. Of bestel bij ons en-

Verkiezingsfonds

Om onze verkiezingscam-pagne te financieren, hebben we ons het doel gesteld om 6000 euro op te halen. Dat geld is nodig om onszelf be-kend te maken met politiek materiaal, pamfletten, affi-ches,... Wij krijgen geen sub-sidies om zo’n campagne te financieren. We willen dan ook een oproep doen aan alle leden en sypathisanten om dit bedrag op te halen. Tijdens Socialisme 2003 hebben we officieel onze ver-kiezingscampagne gelan-ceerd. We verdeelden er ook briefjes om giften te doen te-gen 1 mei. 24 mensen hebben die oproep beantwoord, voor een totaal van 2094 euro. Maar we moeten nog altijd veel geld ophalen. Je kan ons helpen in deze campagne door geld op te halen in je ei-gen omgeving of door je bij-drage te storten op reke-ningnummer: 0012260393-78 Vincent Devaux

Frank Hoste, student, Leuven

Nationaal: PB10, 1190 Vorst 3. Tel/fax: 02:345 61 81. E-mail: [email protected] Aalst: [email protected], 0477/38 73 26; Antwerpen: [email protected], 0485/35 06 90; Brugge: [email protected], Brussel: [email protected], 02/534 97 38; Dilbeek: [email protected], 0486/37 57 15: Eeklo: eeklo@ lsp-mas.be, 0485/30 68 73; Gent: PB 2, 9000 Gent 21, 09/232 13 94, [email protected]; Kortrijk: [email protected], 0485/41 53 44; Leuven: [email protected], 0476/50 15 22; Luik: liege@ lsp-mas.be, 0486/41 38 03; Mechelen: [email protected], 0479/44.75.98; Oostende: [email protected]; Turnhout: [email protected], 0478/26 46 51.

Het Comité voor een Arbeiders-internationale en haar afdelingen wensen de lezers van Socialistisch Links een strijdbaar 1 mei toe

kele flyers of affiches! Kan jij in jouw buurt zorgen dat alle verkie-zingsborden zijn volgeplakt? LSP zal in de komende weken een reeks verkiezingsmee-tings houden. Dit is het centrale punt waar we jou op verwach-ten. Hier kan je met

ons dis-cussiëren, ons steunen of zelfs vervoegen. Het is vanuit deze meetings en vergaderingen dat we de idee van een linkse oppositie verder willen opbouwen. Koenraad Depauw

Lucien Deridder (1920 - 2003) Onze kameraad Lucien Deridder overleed in de loop van april 2003. Afkomstig uit Houdeng-Goegnies, militeerde Lucien in de jaren ’30 bij de Jeunes Gardes Socialistes unifiées (JGSU), een front tussen de jongeren van de socialisten en de communisten. Tijdens de oorlog sloot hij aan bij de Parti Communiste en de gewapende partizanen. Hij werd uitgesloten bij de PC nadat hij bestempeld werd als ‘trotskist’, omdat hij na de oorlog weigerde te ontwape-nen zoals geëist werd door de leiding van de PC. Via een kennis bij de Vierde Interna-tionale leerde Lucien dat die-genen die ‘trotskist’ werden genoemd eigenlijk de verder-zetting vormden van de ideeën van de Communistische Inter-nationale ten tijde van Lenin, toen dat nog een revolutionaire internationale was. Lucien kreeg een stevige marxisti-sche vorming en nam actief deel aan de algemene staking ten tijde van de Koningskwes-tie in de zomer van 1950. Vanaf de jaren ’50 zorgden de Koude Oorlog en vooral de lange periode van economi-sche groei ervoor dat de PC enorm verzwakt werd en dat de trotskisten geïsoleerd wer-

den. Lucien was niet langer politiek actief, zeker ook toen hij omwille van zijn job moest verhuizen naar Brussel. Als schitterende pedagoog werd hij prefect van het atheneum van Molenbeek, een job die hij gedurende een 30-tal jaar uit-oefende. Lucien maakte gebruik van zijn vrije tijd na zijn pensione-ring om opnieuw te gaan stu-deren aan de ULB. Hij nam contact op met onze kamera-den aan de ULB in de loop van 1997. Tijdens de openings-meeting van de CWIZomer-school datzelfde jaar in Gent, werd Lucien geënthousias-meerd door het aantal jonge-ren die zich interesseren in het marxisme. Sindsdien militeer-de hij in onze rangen en nam hij deel aan de redactie van ons maandblad. In juni 1999 was hij kandidaat voor Militant op de lijsten van de PC. De afgelopen jaren kampte hij met ernstige gezondheids-problemen. Het was altijd een plezier om hem te bezoeken, want we stelden steeds vast hoe hij erg aandachtig de ont-wikkeling van de klassenstrijd op internationaal vlak bleef volgen. We betuigen onze deelne-ming aan Betsy, zijn vrouw, en al diegenen die Lucien nabij stonden. Guy Van Sinoy

Australië: Socialist Party; België: Linkse Socialistische Partij/Mouvement pour une Alternative Socialiste; Brazilië: Socialismo Revolucionario; Canada: Socialist Alternative; Chili: Democracia Obrera; Duitsland: Socialistische Alternative; Engeland/Wales: Socialist Party; Finland: Sosialistinen Vaihtoehtoe; Frankrijk: Gauche Révolutionnaire; GOS: Sotsialisticheskoye Soprotiviemiye; Griekenland: Xekinima; Ierland: Socialist Party; India: Dudiyora Horaata; Israël/ Palestina: Maavak Socialisti; Italië: Lotta per il Socialismo; Japan: Kokusai Rentai; Nederland: Offensief; Nieuw-Zeeland: Socialist Alternative; Nigeria: Democratic Socialist Movement; Oekraïne: Robitnichi Sprotiv; Oostenrijk: Sozialistische Linkspartei; Pakistan: United Socialist Party; Portugal: Luta Socialista; Schotland: International Socialists; Spanje: Manifiesto; Sri Lanka: United Socialist Party; Tsjechië: Socialistickà Alternativa; Verenigde Staten: Socialist Alternative; Zuid-Afrika: Democratic Socialist Movement; Zweden: Rättvisepartiet Socialisterna

http://www.worldsocialist-cwi.org

Socialistisch Links

Contactadressen:

Onze eerste drie kandidaten op de Senaatslijst: Bart Vandersteene, Els Deschoemacker en Nikei Depooter

12

Jongeren

Roze zaterdag: reden om te feesten?

D

it jaar kunnen voor het eerst de bruidstaarten laten aanrukken. Samen met de anti-discriminatiewet vormt het homohuwelijk immers de aanleiding tot het plechtig verklaren dat discriminatie van homoseksuelen iets van het verleden is. Laat ons stoppen met het zelfbeklag. Door Bart Van Tieghem, Links en Holebi

Vraag is uiteraard of die stelling wel klopt. We zien hoe de lijst van discriminaties meegedeeld aan het Meldings-punt Discriminatie steeds toeneemt. De voorbeelden gaan van politiepesterijen tot bedrei-gingen en openlijk homofobe uitspraken in schooltijdschriften en zelfs in de Antwerpse gemeenteraad (door Blok-voor-mannen). De homo-identiteit en de openlijke homo-gemeenschap werd gevormd in de lange naoorlogse economische bloei, die aan grotere groepen finan-ciële onafhankelijkheid bood en dus ook de mogelijkheid om buiten de norm van het burgerlijke

gezin te treden. S a men met een massale strijd voor erkening in de jaren ’60 en ’70 leidde dit tot een grotere openheid binnen de samenleving. Sinds ’75 gaat het echter economisch de andere kant op en overal zien we opnieuw oproepen opduiken voor het herstel van de maat-schappelijke orde. Dus ook van het gezin als sociale instelling waarbinnen de sociale kosten individueel worden gedragen en waarbinnen maatschappelijke discipline - lees: het aanvaar-den van de bestaande situatie - wordt aangeleerd. Desondanks merken we dat

de homo-organisaties een puur reformistische agenda na-streven en niet spreken over fun-damentele veranderingen die een echt einde kunnen maken aan discriminaties. Zo kunnen bijvoorbeeld huisbazen enkel discrimineren als er onvol-doende woningen zijn. Zo kan een individueel recht op sociale zekerheid, losgekoppeld van de gezinssituatie, garanderen dat iedereen in vrijheid, want finan-ciële onafhankelijkheid, kan beslissen over het al dan niet verderzetten van een seksuele relatie. Vandaag zien we integendeel dat de homo-organisaties zich inschakelen in de staat zelf en vanuit die functie hun basis homofobe wetten doen slikken, zoals het homohuwelijk. Binnengehaald als een grote overwinning, houdt het even-goed de erkenning in dat homoseksuele koppels geen recht op adoptie of kinderhoede-recht kunnen opeisen. Boven-dien leidt de

commerciële homoscène ertoe dat minder verdienende holebi’s eruit buitengesloten worden. Hun strategie is die van de coulissen, van de koffietafels met gevestigde politieke par-tijen. Om reëel tot verandering te komen, zou integendeel een strategie moeten uitgewerkt worden die holebi’s verenigt in een strijd voor volledige gelijke rechten en kansen. Bovendien moet hierbij aansluiting gevon-den worden bij andere bewe-gingen die strijd voeren voor maatschappijverandering. Wie de geschiedenis erop nakijkt, zal merken dat geen enkele werkelijke vooruitgang werd geboekt zonder een min of meer massale betrokkenheid in de strijd. We denken dus dat de euforie rond de vandaag behaalde “stappen vooruit” misplaatst is en dat de homo-beweging zich moet inschakelen in de verde-diging van de verworven levens-standaard van de wer-

kende klasse. Ze moet reëel een stap verder gaan in het streven naar een samenleving met een wer-kelijk bevrijde seksualiteit en een werkelijk bevrijde cultuur. Dit kan volgens ons niet binnen het bestaande maatschappe-lijke bestel. Links en Holebi, de holebi-werking van LSP/MAS, wil een programma voor structurele verandering verdedigen binnen de holebi-gemeenschap - én een strategie uitwerken om tot die verandering te komen.

Wil je meer weten, aarzel dan niet om contact op te nemen ( LSP/MAS – L&H, Pb 10, 1190 Vorst; tel: 0485/36.87.22, E-mail: [email protected]). Op onze website vind je een uitgebreid standpunt: http://www.lsp-mas.be

Succesvol Socialisme-weekend

Op 5 en 6 april was er een boeiend weekend vol discussie en debat in Schaarbeek. door Geert Cool

Socialistisch Links

Op zaterdag werd van start gegaan met een openings-meeting met Hannah Sell, lid van de nationale leiding van onze Britse zusterpartij, Melanie Palacchi, een lid van onze Israëlische zusterorgani-satie en Eric Byl, algemeen secretaris van LSP/MAS. De sprekers legden vooral nadruk op de totaal nieuwe situatie in vergelijking met de jaren ’90. Vandaag komt de wereld-situatie in een stroomver-snelling. Er waren de grote bewegingen tegen de oorlog, die een hele

nieuwe generatie jongeren politiek actief maakt. Dat bleek ook op Socialisme 2003, waar er opvallend veel jongeren aanwezig waren. Na de openingsmeeting waren er 2 keer 4 verschillende discussies. Zo waren er discussies over de lessen die we vandaag kunnen trekken uit de anti-oorlogsbeweging tijdens de Vietnam-oorlog, de uitbrei-ding van de EU, de rol die syndicale militanten en de ar-beidersbeweging in de anti-oorlogsbeweging kunnen spe-len en over het Midden-Oosten. In een volgende reeks discus-sies werd ingegaan op de geschiedenis van de islam, lessen uit Venezuela, socialis-me van utopie tot wetenschap en tenslotte een discussie over de strijd voor

Op Socialisme 2003 waren er veel jongeren aanwezig die actief waren in de anti-oorlogsbeweging

leefbare wijken. ‘s Avonds was er een meeting over syndicale oppositie. Na 2 internationale sprekers waren er gesmaakte tussenkomsten van Silvio Marra (ex-delegee van de Forges de Clabecq die mee de strijd tegen de sluiting van het bedrijf organiseerde), Albert Faust (ontslagen Brusselse ABVV-voorzitter die omwille van politieke redenen aan de kant werd geschoven) en Jo Coulier (ABVV-hoofddelegee aan de VUB en lid van LSP). De sprekers benadrukten de noodzaak van werk aan de basis om een krachts-verhouding te kunnen uitbouwen om van daaruit strijd te kunnen voeren.

Op zondag waren er ’s ochtends discussies over de antiglobaliseringsbeweging, hoe als marxist ageren op de werkvloer en over Malcolm X. Na de middag waren er 4 discussies. In een eerste groep leidde Simon Van Haeren in over de vraag of de mens te egoïstisch zou zijn voor so-cialisme. Dat is een veel ge-hoorde opmerking, maar vol-gens ons is de mens van nature uit niet egoïstisch, maar is egoïsme een element dat ons aangeleerd wordt binnen dit systeem. Een tweede dis-cussie zou normaal gezien een debat geweest zijn met de AEL. We hadden hen verschillende malen uitgenodigd, maar ze vonden het blijkbaar niet nuttig om in te gaan op ons verzoek tot debat. Dan hielden we maar een discussie over racisme en over de AEL zonder hun aan-wezigheid. Een derde werk-groep ging over holebi’s en ons programma voor de holebi-be-weging. Tenslotte

Openingsmeeting op Socialisme 2003. Van links naar rechts: Eric Byl, Geert Cool, Els Deschoemacker, Melanie Pallachi, Peter Delsing, Hannah Sell

was er ook een discussie over waarom marxisten deelnemen aan ver-kiezingen en met welk pro-gramma dit gebeurt. Om het succesvolle weekend af te ronden was er een af-sluitende meeting over ons pro-ject voor de verkiezingen. Op deze meeting spraken Katrijn Zaman (verantwoordelijke Internationaal Verzet Gent), Vincent Devaux (Luik), Stef Saliën (Brussel), Anja Deschoe-macker en Bart Vandersteene. De aanwezigen werden meteen ook opgeroepen een bijdrage te doen voor ons verkiezingsfonds, een oproep die zo'n 2.000 Euro opleverde. Het werd een erg nuttig weekend waar iedereen veel ideeën heeft opgedaan om de strijd versterkt verder te zetten. Er

was een enorme honger naar ideeën, wat ook duidelijk werd bij de verkoop van boeken aan onze uitgebreide stand. De klassiekers van Marx, Engels, Lenin, Trotsky,... verkochten als zoete broodjes. Het is nodig dat we niet enkel acties voeren, maar ook onderbouwd te werk gaan met oog voor discussies. Zodat we een programma en een methode verder kunnen ontwikkelen om onze partij te versterken en daarmee ook de beweging tegen het huidig systeem te versterken.

Jongeren

Boycot versus arbeiderseenheid O

p dit ogenblik wordt door een aantal organisaties, waaronder Voor Moeder Aarde een boycotcampagne gevoerd tegen producten van Amerikaanse multinationals als Coca-Cola, Pepsi, McDonalds, Kraft, Exxon, Texaco. Stuk voor stuk multina-tionals die mee de verkiezings-campagne van Bush hebben ge-financierd en die desnoods via geweld en oorlog hun winsten maximaliseren. door Els Deschoemacker

Een boycotcampagne heeft een aantal voordelen: het maakt op een ge-makkelijke wijze de link duidelijk tussen de multinationals, Bush, de oorlog en kapitalisme. Het kan bij een breder publiek het bewustzijn vergroten over de economische wetmatigheden in deze kapitalistische wereld en het populari-seert verzet tegen de oorlog. De vraag is echter: waar staat de anti-oorlogsbeweging vandaag en welke stappen moeten we zetten om deze beweging uit te bouwen tot een reële kracht, die in staat is zaken af te dwingen. Met een boycot wordt getracht economische schade, een negatief effect op de winstcijfers, te veroorzaken om via die weg druk te zetten op Bush. En dit nadat Bush en co reeds de massale anti-oorlogsprotesten van 15 februari naast zich hebben neergelegd. De verbetenheid waarmee Bush en Blair tewerk gaan, toont aan dat het veroveren van Irak een kwestie is van leven of dood voor het Amerikaans imperialisme. Ze proberen hun crisis af te wentelen door op wereldvlak de krachtsverhoudingen in hun voordeel te draaien, controle te verwerven over de olievoorraden in het Midden Oosten en de energiefacturen in de eigen bedrijven te drukken. Dat betekent ook dat het na het veroveren van Irak nog niet gedaan zal zijn. Het discours over de massavernietigings-wapens van Syrië bijvoorbeeld is een uitdrukking van de reële agenda van de VS. De vraag is: hoe kunnen we voorkomen dat ze die agenda ook uitvoeren? Een economische boycot zal naar onze mening niet voldoende zijn en heeft daarbij verschillende nadelen. Ten eerste wordt de nadruk in de strijdmethode verlegd van massa-actie naar individuele actie (ieder draagt zijn steentje bij door geen cola meer te drinken), terwijl slechts

aangehouden collectieve actie (stakingsacties tegen de wapentran-sporten, in de desbetreffende bedrijven, van de openbare diensten, …) in staat is verandering te brengen. Ten tweede duwt men met een boycot de Ame-rikaanse bevolking in zijn geheel in de armen van Bush en co. De initiatief-nemers zeggen zelf de nadelen in te zien van de campagne maar trekken echter geen conclusies hieruit. “Deze actie is niet gericht tegen het Amerikaanse volk - velen lijden reeds onder een verslechterende economie en hebben angst voor groeiend anti-Amerikanisme over de hele wereld.” Daar zit het probleem met deze campagne. De grootste vijand van Bush bevindt zich niet in Irak, maar in de Verenigde Staten zelf. Met de oorlog in Irak zagen we dat ondanks de massale, door de media opgeklopte vlaag van patriottisme, reeds snel het verzet groeide. Reeds 30% van de bevolking keerde zich tegen deze oorlog, en dat in het prille begin van de oorlog, waarin gebruikelijk de nationale eenheid wordt verscherpt. Het grootste binnenlandse wapen van Bush is patriottisme. Uit liefde voor het vaderland moeten alle VS-inwoners zich achter de president scharen. Amerika is echter niet één geheel. In de VS is de tegenstelling tussen arm en rijk enorm toegenomen. Een bekend verschijnsel is overigens dat zelfs mensen die werk

hebben onder de armoedegrens vallen. 2 of zelfs 3 (slechtbetaalde, deeltijdse en tijdelijke) jobs hebben, is voor miljoenen Ame-rikanen de enige manier om te overleven. Daartegenover staan de rijksten der aarde, zoals Bill Gates en co. De oorlog tegen Irak was nooit in het voordeel van de werkende bevolking in de VS, maar steeds in het belang van de wapenindustrie en vooral de petro-leumindustrie. Grote Amerikaanse multinationals hopen uit het kapotge-bombardeerde en gesanctioneerde Irak winsten te puren. De Amerikaanse werkende klasse wordt door hen evengoed uitgebuit en… komt er regelmatig tegen in actie. We moeten daarom heel voorzichtig zijn met hoe we omgaan met onze bond-genoten in de VS. Zij hebben de sleutel in handen om het proces van oorlog en uitbuiting te stoppen. Patriottisme is het grootste obstakel. Een boycot-campag-ne tegen de VS zal hierop een contra-productief effect hebben. Wij geloven dat een oproep tot internationale arbeiders-eenheid tegen de oorlog een beter instru-ment is om mee te vechten en om duidelijk te maken wie de vijand is en wie onze bondgenoten.

KORT

LSP OP POLITIEK DEBAT IN TERNAT Op 4 april hield het Sint-Jozefcollege in Ternat een politiek debat. 10 partijen hadden een vertegenwoordiger, voor de LSP was dat Bart Vandersteene. De politici werden vraagstukken toe-geworpen die de jongeren bezighouden, zoals het drugsbeleid, verkeersveilig-heid, openbaar vervoer, sluitingsuren van discotheken, stemrecht voor migranten en jongeren,… LSP legde in haar ant-woorden de nadruk op de sociale on-rechtvaardigheid die voortkomt uit het kapitalistische systeem, dat de oorzaak is van veel problemen, en de noodzaak van een globale oplossing hiervoor. Het was de enige partij die de politieke rol van jongeren in de maat-schappij erkende. Het was namelijk opvallend hoe ver de “traditionele” partijen met hun stand-punten verwijderd staan van de dage-lijkse realiteit. Hun vertegenwoordigers boden tegen elkaar op in het crimina-liseren van jongeren die jointjes roken of laat uit willen gaan, maar zagen er zelf geen graten in om zelf grote hoe-veelheden alcohol te gebruiken. Toen Bart Vandersteene hen hierop wees, werd dit door de zaal met een daverend applaus beaamd. Achteraf werd hij dan ook door enkele scholieren van het college uitgeroepen tot “meest populaire politicus”.

VLAAMS BLOK VALT BLOKBUSTERS AAN IN DILBEEK Op 30 maart betoogden we met een 20tal actievoerders aan het gemeentelijk cultureel centrum Kasteel La Motte in Dilbeek tegen een Blok-meeting met Dewinter. We werden opgewacht door een groep Blokkers onder leiding van senator Jurgen Ceder. Al spoedig gingen enkele Blokkers in de aanval. 2 betogers werden in het gezicht ge-slagen, en een spandoek werd beschadigd. De politie moest ingrijpen om de vechtlustige fascisten te bedaren. Senator Ceder kon zijn lach niet bedwingen toen hij de gevechten zag, en probeerde op geen enkel ogenblik zijn partijgenoten te bedaren. Verschillende van onze leden werden persoonlijk bedreigd door de aanwezige Voorposters en Blokkers. Tim Joosen

Socialistisch Links

Links

Socialistisch

3 mei: ROZE ZATERDAG Reden om te feesten?

Wat doet de VS in Irak?

Het Britse en Amerikaanse imperialisme zijn erin geslaagd om Irak te bezetten. Op dit moment is nog niet duidelijk hoeveel slachtoffers deze oorlog heeft gemaakt en wat de volledige sociale, politieke en economische gevolgen zijn. De plunderingen, het machtsvacuüm in Irak en de bedreigingen aan Syrië voorspellen weinig goeds. Net zoals 11 september een tijdelijke terugslag betekende voor de antiglobaliseringsbeweging, heeft ook nu het officiële einde van de oorlog een impact op de anti-oorlogsbeweging. Op het moment dat het Amerikaanse leger de laatste Iraakse steden innam, betoogden op 12 april echter nog tienduizenden tegen de oorlog. In Barcelona en Madrid kwamen samen 300.000 mensen op straat. In Rome waren er 500.000 betogers. Ook in Londen, Parijs, Barcelona, Washington en India betoogden enkele tienduizenden tegen de oorlog. Er waren slogans “tegen een eindeloze, permanente en globale oorlog”. In Spanje was het protest vooral gericht tegen de regeringspartij, die volop de oorlog steunde. Er werd om het ontslag van premier Aznar geroepen. Wij moeten hieruit onze lessen trekken: bij velen is het anti-oorlogssentiment - ondanks de neergaande faze van de beweging in veel landen - nog steeds aanwezig. Ons land heeft een hypocriete regering en de VS is niet van plan om Irak snel te verlaten. De komende periode moeten we de discussie verder voeren over welke weg vooruit. Het kapitalisme verkeert in een zware economische crisis en zal tot

BEZETTING GEEN BEVRIJDING nieuwe oorlogen leiden. Om in volgende bewegingen sterker te staan, hebben we nood aan de opbouw van een sterke linkse strijdpartij.

Voor zijn oorlogspolitiek heeft Bush nog 70% steun. Economisch gezien is echter nog slechts 44% akkoord met zijn beleid. In februari en maart verloren in de VS 470.000 mensen hun job. De economische crisis en de daaruit volgende aanvallen op de levensstandaard zullen blijven voortduren. Ook in Europa. De strijd tegen deze aanvallen maakt voor ons deel uit van het verzet tegen oorlog en kapitalisme. Willen we de beweging op een hoger niveau tillen, dan moeten we ons richten op de georganiseerde arbeiders, die een enorme Foto: Amerikaanse soldaten kijken toe terwijl Bagdad geplunderd wordt. Enkel het ministerie van olie wordt streng bewaakt...

kracht kunnen uitoefenen (bijv. de spoorwegar-beiders die wapentransporten tegenhielden). Er moet ook een politiek verlengstuk komen voor de beweging: daarvoor is een partij noodzakelijk die in de verkiezingen de hypocrisie van de regering blootlegt en die een consequente anti-oorlogspolitiek voert.

ten, bijvoorbeeld, is volgens ons niet de beste strategie. Het drijft een wig tussen de beweging en die arbeiders in de VS die ook tegen de oorlog waren gekant. Met de LSP willen we de komende bewegingen versterken op basis van een duidelijk programma, in de verkiezingen en op straat.

De LSP wil in de anti-oorlogscomités discussie voeren over de vooruitzichten voor Irak en de anti-oorlogsbeweging. Een boycot van Amerikaanse produc-

Koen Vanbrabandt

> Tegen de bezetting van Irak > Alle imperialistische troepen uit Irak > Laat de Irakese en Koerdische bevolking hun toekomst beslissen > Geen privatisering van de olie- of andere industrieën > Voor een democratisch, socialistisch Irak

Sluit aan bij LSP/MAS Wil je meer info? Aarzel niet om ons te contacteren:

Linkse Socialistische Partij (voorheen Militant Links): Pb 10, 1190 Vorst 3, tel/fax: 02/345.61.81, website: http://www.lsp-mas.be Committee for a Workers' International : http://www.worldsocialist-cwi.org

Naam:

O Wil lid worden van de LSP O Wil meer info (een discussie) O Wil uitgenodigd worden voor LSP-activiteiten in mijn buurt O wil een abonnement op Socialistisch Links O gewoon abonnement: 12 Euro /12 nummers O steunabonnement: 25 Euro/ 12 nummers Stort op rekeningnummer 001-3907596-27 van Socialist Press

dit strookje opsturen naar PB 10, 1190 Vorst 3

Adres:

Tel / E-mail:

Steun LSP: stort op 001-2260393-78