Distributielijst 1 NL DET HQ NATO AMFGEVSTBAT ANTAC BS/DS BUTI BOPZ CAMS/Force Vision CDT 1e MarnsBat CDT 2e MarnsBat CDT GevechtsBat CDT GOEM CMMHLDR CIS&IV CTG 428.00 (N3.4.2) CZMCARIB CZSK CZSK IV services CZSK Bur. Case coördinatie DEFDA DMO DTO Soesterberg EURFOR Bosnië Hr.Ms. Alkmaar Hr.Ms. Amsterdam Hr.Ms. Bruinvis Hr.Ms. De Ruyter Hr.Ms. De Zeven Provinciën Hr.Ms. Dolfijn Hr.Ms. Evertsen Hr.Ms. Haarlem Hr.Ms. Hellevoetsluis Hr.Ms. Holland Hr.Ms. Luymes Hr.Ms. Maassluis Hr.Ms. Makkum Hr.Ms. Mercuur Hr.Ms. Middelburg Hr.Ms. Pelikaan Hr.Ms. Rotterdam Hr.Ms. Johan de Witt Hr.Ms. Schiedam Hr.Ms. Snellius Hr.Ms. Tromp Hr.Ms. Urk Hr.Ms. Van Amstel Hr.Ms. Van Speijk Hr.Ms. Vlaardingen Hr.Ms. Walrus Hr.Ms. Willemstad Hr.Ms. Zeeland Hr.Ms. Zeeleeuw Hr.Ms. Zierikzee Hr.Ms. Zuiderkruis Instituut Maritieme Historie JFC HQ Brunssum Joint CIS groep Soesterberg Joint Command Lissabon Joost Dourlein Kazerne Koninklijk Instituut Marine KWNA & A Marine Den Haag Marine Kazerne Amsterdam Marine Kazerne Vlissingen Marine Kazernes NA&A Marine Postkamer Marinemuseum MHKC/ N6 MHKC/ KWC Mijnendienst MINDEF DOPS MIVD MOST Marsitcen / OPS MVK De Kooy NBV NDA NL NLBE OPSCHOOL NLMARFOR NSO/MIVD Eibergen Onderzeedienst PGDIV/BDC PVKM School Verbindingsdienst KL SHAPE SMD SMVBO TES VBHKAZ Veldpostkantoor VGHkaz
Indien u geschrapt of opgenomen wenst te worden in de distributielijst, verzoeke contact op te nemen met de redactie
COLOFON VLAG & VONK is een uitgave van de: OPLEIDINGSAFDELING CIS op de NL/BE OPSCHOOL KM. Redactie:
Erwin Berendrecht Miente Viersen Bas Pieper Ramon Toral Thijs van den Bosch
Over de inhoud: Naast een aantal vaste rubrieken bestaat het blad uit verschillende artikelen, waarbij ingezonden kopij van harte welkom is. De redactie houdt zich echter het recht voor ingezonden stukken niet te plaatsen, indien de inhoud niet overeenkomt met de doelstellingen van het blad zoals die statutair zijn vastgelegd. Oplage: 135 exemplaren Vlag en Vonk op internet: WWW.BRAVOZULU.NL Voor ingezonden stukken: Post:
NL/BE OPERATIONELE SCHOOL ONDERWIJSAFDELING CIS REDACTIE VLAG & VONK MPC 10A POSTBUS 10.000 1780 CA DEN HELDER
E-mailadres Internet:
[email protected]
E-mailadres Intranet: Viersen, M, SMJRODVB, CZSK/PCZSK/PERS/OKM/SCHOLEN/NLBEOPS/OACIS/OEVERB (in het onderwerp vermelden: voor redactie VLAG & VONK) Met dank aan: alle vaste correspondenten, alle inzenders van ingezonden stukken en iedereen die een positieve bijdrage levert aan de uitgave van dit blad Vormgeving blad: Miente Viersen Vormgeving omslag: Adri van Walsem Vormgeving op internet: Erwin Berendrecht
Voorwoord van de redactie De eerste 2 maanden van 2012 zijn al weer om en de eerste Vlag & Vonk van 2012 ligt voor u. Dit is de tweede keer dat ik het voorwoord schrijf en ik hoop niet dat de trend zich doorzet maar ook nu hebben we weer afscheid genomen van een redactielid. Martin van Tongeren is inmiddels met FLO en zodoende gestopt met zijn werkzaamheden voor Vlag & Vonk. Namens alle lezers en redactieleden: BEDANKT voor je inzet en prettige samenwerking. Veel succes met je nieuwe baan bij de politie en misschien komen we je bij een FLO-feestje nog wel een keer tegen. (of bij een verkeerscontrole). Gelukkig kunnen we een nieuw redactielid welkom heten, Erwin Berendrecht. De “nieuwe” Chef van de afdeling CIS heeft de plaats en taken overgenomen van Martin van Tongeren. In het winterverlof viel er zoveel regen in bepaalde gebieden van Nederland, dat mensen de nacht niet in hun eigen huis konden doorbrengen. Schepen moesten hun wachtsvolk aan boord hebben omdat het water zo hoog stond. In februari hadden we bijna een Elfstedentocht gehad, meer dan de helft van de Nederlanders had “koorts”. Toch heeft dit ons er echter niet van kunnen weerhouden om ook nu weer met een mooi gevulde editie van Vlag & Vonk op de proppen te komen. Hierbij een oproep om jullie belevenissen aan boord of op andere plaatsingen met ons te delen. Wij hebben jullie input nodig! Gelukkig hebben de vaste inzenders ons weer van alles toegestuurd waarvoor onze dank. Wat kunt u zoal lezen in deze editie: het vervolg van de “porno-facteur” door Henk Visser. Hij vroeg zich ook af, wat was er eerder, de wervingsleus: Zorg dat je er bij komt of het lied van Dorus: Bij de Marine. Ramon Toral is in Leeuwarden op bezoek geweest bij Marcel Wouters en vertelt in “op de lamp met…” zijn verhaal. Martin van Tongeren heeft in een oude Vlag & Vonk iets gevonden over de oud telegrafist Thomas Edison. Umberto praat ons weer bij over het wel en wee in de West. Altijd al willen weten hoe je bij het Korps Mariniers bij de verbindingsdienst terecht komt? In de bijdrage van “de groene cis” door Axel Cox leest u hier meer over. Onno Verver maakt weer van alles mee tijdens zijn wereldreis. Namens de redactie wens ik u veel leesplezier, Miente Viersen
Vlag & Vonk 42 jaargang – nr. 1 – februari 2012 e
INHOUDSOPGAVE Distributielijst en colofon Voorwoord Inhoudsopgave Int QSO (vraag en aanbod) Op de lamp met Marcel Wouters Uyt den ouden doosch – Thomas Alva Edison Puzzelpagina Ingezonden stukken De pornofacteur – deel 2 (Henk Visser) Tackline – Zorg dat je er bij komt (Henk Visser) Scheepsvlaggen deel 17 (Henk Visser) Navpubs (Henk Visser) Tropic topics FM the West (Umberto) Hr. Ms. Zuiderkruis – The Grand Old Lady (VBD Zuiderkruis) De Groene CIS – Verbindingsdienst Korps Mariniers 60 jaar (Axel Cox) Google surfing (Bas Pieper) Onno’s wereldreis deel 9 (Onno Verver) Wimpelvisch COmo COlumn (wetenswaardigheden COMmunicatie Onderwijs OPSCHOOL) Afdeling COMOdianten – foto’s n.a.v. FLO Martin van Tongeren Nieuwbouw NLBEOPS Kokkerellen met Okkie (Ron Timmermans) GIZMO’S CORNER
In deze rubriek kunt u gratis een advertentie plaatsen. Zoekt u iets, wilt u een reünie organiseren, heeft u iets aan te bieden … Plaats een gratis advertentie. U kunt de advertentie per post of digitaal aan de redactie aanbieden. Heeft andere wensen voor een advertentie … neem dan even contact op met de redactie. Nogmaals…. Het is GRATIS
De sluitingsdatum voor het inleveren van kopij voor de volgende Vlag en Vonk is gesteld op:
15 mei 2012 U wordt verzocht de kopij op tijd in te leveren…!!!
ZDS
Corrected copy, destroy all others DE RUYTER URK PANTER HAARLEM WILLEMSTAD VANNES ROTTERDAM AMSTERDAM BLOYSVANTRESLONG MAKKUM ZUIDERKRUIS ISAACSWEERS POOLSTER
ADVERTENTIE
Mijn DRVAR - Dagboek van een vergeten missie ISBN: 978-89-0597 426-11 Martin de Boer schrijft over zijn dagelijkse belevenissen tijdens zijn uitzending (EUFOR 11) naar Bosnië. Hij woont en werkt zes maanden in een gebied vol mijnenvelden dat getekend is door een keiharde burgeroorlog.
Formaat 140 x 210 256 pagina’s Prijs: € 17,90
kunnen staan!!!!! Indien u een advertentie of oproep wil plaatsen, mail dan naar:
[email protected]
Door Martin de Boer -
Hier had uw advertentie
Te bestellen via: WWW.BOEK-PLUS.NL/M-DE-BOER
FLO-RECEPTIES voor de Verbindingsdienst worden gehouden in de maanden mei en november. Voor de exacte datum zie
www.bravozulu.nl
Vlag en Vonk digitaal lezen ??? Bezoek de internetsite: www.bravozulu.nl
Het is donderdagochtend 5 januari 2012, plaats van interview is in het momentele gure, hard waaiende A;jflk;akjf;ljaf;ka’; Leeuwarden vlakbij de Vliegbasis Leeuwarden, in het gebouw Dienst Vastgoed Defensie Dienstkring. Ik word hartelijk ontvangen door Marcel en ik krijg gelijk een warme bak koffie aangeboden en dat is eigenlijk wel lekker als je binnen zit en buiten waait het met windvlagen van 120 km/h en het regent. Buiten liggen al flink wat dikke enten op de grond en nu maar hopen dat er niets op mijn Alfa valt, afijn we gaan verder met het interview voor onze trouwe lezers. Goedemorgen Marcel, stel jezelf eens voor aan de lezers. Mijn naam is Marcel Wouters, ik ben 41 Jaar oud, en ik ben geboren op 4 september 1970 in Leeuwarden en heb hier dan ook altijd gewoond. Wanneer ben je in dienst gekomen en wat was je dienstverloop, in het kort gezegd en wat heb je gedaan? Voor de KM heb ik op de MAVO gezeten en had deze in 6 jaar afgerond, door omstandigheden deed ik er wat langer over. Hierna was ik magazijnmedewerker bij de Provincie Fryslân. In augustus 1988 was ik aangenomen bij de KM en daar deed ik nog eerst een hertentamen voor daarna ben ik alsnog in dienst gekomen. In 1989 was ik op mijn eerste boot geplaatst, Hr. Ms. Callenburgh. Deze boot ging gelijk de NOST in, de ouderwetse NOST nog! In 1990 voeren we met de boot naar de STANAV, eerst naar N-Amerika en dan weer terug naar Europa. Dat was een mooie reis, want ik had destijds grotendeels mijn takenboek al af, een reis met mooie havens. Havens zoals New Orléans waar de Mardi Gras Carnaval werd gevierd. In 1991 werd ik vervolgens op Hr. Ms. Witte de With geplaatst en dit was na de Golfoorlog, wij waren het eerste NL-schip in de STANAFORMED. In 1992 zat ik op SMD want ik had mijn voet gebroken, daarna werd ik geplaatst op de Seinpost. In januari 1993 ging ik voor het eerst 9 maanden op een walplaatsing naar Curaçao en daar, mede door mijn functie als facteur, had ik een mooie tijd beleefd, met naderhand nog vele reünies. In de jaren 1993 t/m 1995 zat ik als matroos bij de Mijnendienst. Van 1995 t/m 1999 werd ik wederom op de Seinpost geplaatst om vervolgens als systeemoperator bij de bollenvelden in de Bunker te dienen. In 1999 ging ik de VVO in. Tijdens het Millennium waren we nog opgesloten, i.v.m. mogelijke calamiteiten. Vanaf 2000 t/m 2002, was ik geplaatst op Hr. Ms. Abraham van der Hulst, deze lag toen nog in de TTO. Al gauw daarna volgde het opwerktraject en als korporaal leer je daar enorm veel van. De korporaals-uitjes waren ook erg leuk behalve toen in Litouwen, daar werden we door de plaatselijke maffia achterna gezeten. Vanaf 2002 t/m 2009 was ik geplaatst op het huidige MHKC in de computerruimte. Eind december belande ik door omstandigheden ziek thuis. Daarna ben ik tijdelijk tewerk gesteld op de OPSchool en in maart 2010 kwam ik op mijn huidige plaatsing, op re-integratiebasis, voor de Dienst Vastgoed Defensie Dienstkring Leeuwarden via DCR als servicedesk medewerker voor (bouw)technische vragen en storingen. In afwachting tot mijn ontslagbescherming welke afloopt in september 2012. Kortom een VBD’er met wel een hele vreemde werkplek die op het punt staat de dienst te verlaten. Enigszins met gemengde gevoelens maar goed het lot heeft zo beslist, al zitten er wel veel haken en ogen aan. Dus als ik het goed begrijp verlaat je de dienst en waarom? In 2010, ben ik dienst ongeschikt verklaard door Otosclerose, hierdoor heb ik nu een minuscuul gehoorapparaat. In 1995 was ik aan mijn rechteroor geopereerd en kon daarmee functioneren t/m het jaar 2003. Nu zit in het rechteroor wel geluid maar geen spraakherkenning. Hierna speelde het linkeroor op, in dit oor heb ik nu een minuscuul gehoorapparaat. Toen ik in 2009 moest varen kreeg ik hiervoor geen toestemming van de arts mede door mijn functie als brugkorporaal. Vervolgens moest ik bij P & O langs, na een geneeskundig onderzoek geïnitieerd door P & O werd ik in september 2010 afgekeurd.
Wat is Otosclerose eigenlijk? Otosclerose is een progressieve ziekte die iemand langzaam slechthorend maakt in 1 of beide oren. De gevolgen in het dagelijkse leven kunnen grote communicatie problemen tot gevolg hebben. Otosclerose is een abnormale verbening in het middenoor, waardoor slechthorendheid en in extreme gevallen zelfs complete doofheid kan ontstaan. Bij Otosclerose groeit de voet van de stijgbeugel vast in het ovale venster. Hoe ga je hier mee om in het toekomstige burgerleven en wat moeten wij ons daarbij voorstellen? Ik heb mij erbij neergelegd echter ik heb wel een bezwaarschrift ingediend die werd helaas ongegrond verklaard. Dan kom je bij DCR terecht die je hierin begeleid en ook het gehele proces bewaakt. Zo kwam ik terecht als Onderwijs Ondersteuner, studeer en loop stage hiervoor. En dinsdag 10 januari 2012 sta ik voor het eerst voor de klas. Stage duurt trouwens 2 maanden en als het aan beide kanten bevalt krijg ik een baangarantie aan het Zuyderzee College in Lemmer. Je gaat dus het onderwijs in maar waarin wil je het liefst les in geven? Als Onderwijs Ondersteuner, eerst met bepaalde pakketten voor leerlingen in de leeftijd 12 t/m 17 jaar en dan na de tijd het liefst Onderwijs geven in het vak Engels. Waarom specifiek het vak Engels? Dit is het meest voor de hand liggend net zoals Aardrijkskunde. Als Onderwijs Ondersteuner doe je trouwens ook meer zoals; verzuimregistratie, absentierooster voor docenten, maatschappelijke stage begeleiding waaronder contacten leggen met bedrijven en leerlingen. Bevalt je huidige werkplek en kun je hier niet blijven werken als bijvoorbeeld burger? Het bevalt erg goed echter hier wordt ook gereorganiseerd m.n. bij de ondersteunende functies. Velen gaan naar het Hoofdkantoor te Zwolle. Heb je nog hobby’s? Waterpolo en dit speel ik al sinds mijn 12e levensjaar, inmiddels zit ik in het seniorenteam. In de 9 maanden plaatsing op Curaçao vond ik het waterpolo het leukst en het was op niveau. We speelden in Venezuela en Mexico Stad, trainen deden we op 4.5 km hoogte..haha..de avond daarvoor gingen we op stap dus dat was zwaar. Tevens werk ik ook vrijwillig als bestuurslid voor de Waterpolo Opleiding Centrum Noord en doe daar de website en de PR. Wat ik ook een mooie hobby vind is met mijn polyester motorboot op de Friese Meren te varen. Sinds kort doe ik ook aan fotografie met mijn oude EOS en de analoge spiegelreflex camera van mijn vader die inmiddels alweer 3 jaar geleden is overleden. En ik mag graag koken. Wat vind je van de recessie? Een hoop ophef want tijdens de recessie geven mensen nog steeds klauwen met geld uit aan het vuurwerk en mensen reizen nog veel. Als je meer oplet wat je uitgeeft dan moet het wel goed komen. Wat is je favoriete boek, film, muziek en tv-programma? Boek, ik lees nauwelijks behalve de ATP1 VOL2…Wh haha. Ik houd het meeste van Britse comedy films zoals; Mr. Bean, Black Adder. Mijn favoriete muziek is Rock en Classic en dat dan afwisselend. Van de Tvprogramma’s vind ik de reisprogramma’s het leukst zoals; 3 op Reis, Ik Vertrek en Het Roer Om. Wat of waar eet je het liefst? Ik ben hobby-kok en kook graag voor familie en vrienden. Mijn favoriete restaurant in Leeuwarden is Yukatan (Mexicaan) en dan pittig maar niet te! Ik kook graag van alles en kijk veel kookprogramma’s maar naar Oosters eten neig ik het meest. Waar ga je het liefst naar op vakantie en wat is je ultieme droomvakantie? Strandvakanties, in de afgelopen tijd 6 keer naar Gran Canaria geweest en dat was erg prettig en met mijn eigen boot op de Friese Meren. Mijn ultieme droomreis is rondreizen in Azië en landen zien zoals Thailand en Indonesië. Hoe en waar denk je jezelf te zien in de toekomst met een perspectief over 5 jaar? Voor de klas en met goede herinneringen terugkijkend op de KM. Als ik mijn draai eenmaal gevonden heb dan ga ik een avondstudie volgen om docent te worden. Wil je verder nog iets kwijt aan de lezers? Alle collega’s met wie ik een prettige tijd heb samengewerkt bedanken en dat de bezuinigingen de KM hopelijk niet teveel raakt. Tot slot zou ik graag mijn oude vakbaas Rob Winkel willen bedanken voor zijn goede bemiddelingspogingen om mij binnen boord te houden. Marcel namens de redactie wil ik je bedanken voor je tijd, fijne en goede woorden die je met ons wilde delen. Sterkte in wat nog komen gaat.
Uyt den ouden doosch In de Vlag en Vonk van april 1950 vond ik een artikel over Thomas Alva Edison: Uitvinder, zakenman en een niet te evenaren telegrafist bij uitstek… Het was Edison’s taak om ook telegrammen voor de dagbladen op te nemen, waarbij het aankwam op grote nauwkeurigheid. De telegrammen, welke met een snelheid van 40 á 50 woorden per minuut werden uitgeseind, konden door Edison en zijn collega’s niet snel genoeg worden opgeschreven, waardoor vertraging ontstond en klachten werden ingediend. Edison verbond toen het morsetoestel zodanig met een ander, dat de snelheid van 50 wpm op het tweede toestel werd vertraagd tot 20 wpm. Dankzij dze handgreep, die later tot constructie van een zeer belangwekkend toestel aanleiding gaf, hadden Edison en zijn collega’s voldoende tijd de telegrammen met gemak en grote nauwkeurigheid op te nemen. In de loop der tijd ontwikkelde Edison zich echter tot een der vlugste telegrafisten en bereikte een snelheid van 45 woorden per minuut. Dit kwam hem zeer van pas, toen hij in 1868 te Boston een betrekking als telegrafist aanvaardde. Zijn toekomstige collega’s wilden hem een poets bakken en vregen in New York een der vlugste telegrafisten aan de lijn te komen om Edison van zijn stuk te brengen door onmogelijk snel te seinen. Edison begon te schrijven, snel, maar het werd gaandeweg al sneller en sneller, evenwel Edison bleef zonder enig teken van ongemak het tempo volgen. Hij doorzag de gehele opzet vrij vlug en bleef met de onverschilligste houding en de grootste kalmte schrijven en in hetzelfde tempo antwoorden. Toen begon de man in New York slecht seinschrift te geven maar zonder succes, ook hieraan was Edison in de loop der tijd gewend geraakt. Hij volstond met aan de ander te seinen: “Als je het niet vol kunt houden, gebruik dan je andere poot”. De telegrafist in New York moest de grap opgeven. Te Port Huron, bij zijn ouders vertoevende, verschafte hij aan de Grand Trunk het middel, toen een der kabels die door de rivier lagen gebroken was, om zich voor het geleiden van twee stromen van één kabel te bedienen. Dit was het begin van “Duplex Telegrafie”. Edison was niet alleen een ervaren telegrafist, maar een man die steeds vooruit zag. Vooral de telegraaf had zijn volle belangstelling. Volgens hem moest het mogelijk kunnen zijn over een zelfde draad, twee, of zelfs vier telegrammen gelijktijdig te kunnen verzenden in plaats van één. Hij construeerde zijn “Duplex- en Quadruplex Telegraaf”. Voor de “Gold Reporting Company” en de “Gold and Stock Telegraph Company”, onder directie van Generaal Lefferts, construeerde Edison een verbeterde druktelegraaf om goudkoersen en effectenkoersen op de beurs bekend te maken. Hij bracht ook een aantal nieuwe vindingen voort over de toepassing van de telegraaf en methoden om een snellere overbrenging van telegrammen te verkrijgen. Hij verkreeg hierop de nodige octrooien, die hem het eigendomsrecht verzekerden. Generaal Lefferts wilde deze uitvindingen kopen, waarvoor Edison een grote som, 3000 dollar, dacht te vragen, doch Generaal Lefferts bood echter direct al 40.000 dollar. Voor de grap betaalden de bankbedienden dit bedrag aan Edison uit met een reusachtig aantal bankbiljetten, waarmee Edison alle moeite had ze in al zijn zakken op te bergen. ’s Nachts kon hij niet slapen van angst voor diefstal met zoveel bankbiljetten in huis. Generaal Lefferts adviseerde hem de bankbiljetten maar weer gauw naar de bank te brengen en een rekening-courant te openen. Deze keer had Edison de bankbedienden te pakken, die het gehele bedrag konden natellen. Met dit kapitaal schreed Edison van overwinning naar overwinning. Te Newark, New Jersey, koos hij zich een gebouw van vier verdiepingen en had al gauw een 50-tal werklieden voor zich aan de arbeid. Hier ontwikkelde hij zich niet alleen als een groot uitvinder, maar tevens als een goed zakenman, fabrikant en directeur. Sedert dat jaar, 1869, verwierf Edison zich niet minder dan 1400 octrooien. 0-0-0-0-0
PUZZELPAGINA
E M N T N N S K N M T W N O S S R
G A I Z U I D E R K R U I S R O E
D I E H G I L I E V L L L O S C E
Q I U Y N I B N S R O J E P F T I
E K W T I L E H E U O W I R T O T
B R B N T A Z C N N P P R O E E A
I M O M O S U E E E B L Q T G K R
N G U O R R I T E T A N F P K O G
A I W H G S N S I C A P A R E M E
E F A S E M I J N E N D I E N S T
WOORDZOEKER
D M S C B L G I N J L S H M G T N
I U D T O E I W C O I D N I J N I
M P W T O P N R Y R N E M E K H I
A G A B C T G E F P T A T T D A G
R M L D U E E D V F N E A S Q E S
I I C E B A A N Z E K E R H E I D
P K Y T B E V O R D E R S T O P T
T N E D C E Y Z F R O E M D M V H
E K E H M E E L P E A P D I J O I
C I N X L S G Q G I I H M D R N L
Bezuiniging, begroting, afstoten, Zuiderkruis, mijnendienst, dcp, piramide, baanzekerheid, loopbaanlint, toekomst, nieuwbouw, onderwijstechniek, integratie, oprotpremie, bevorderstop, projecten, veiligheid,
1: Waarom kan een ei niet bevriezen? 2: Stel je even voor: Je rijdt op een paard. Vlak voor je rijdt een brandweerauto en je wordt achtervolgd door een helikopter. Links van je rijdt een sportwagen en rechts van je is een afgrond. De Vraag: Hoe kun je er voor zorgen dat jullie allemaal op hetzelfde moment stoppen, zonder te botsen en zonder onderling te communiceren? Antwoorden staan in de volgende editie Vlag & Vonk
Een nostalgische bijdrage van Henk Visser DE PORNOFACTEUR (Vervolg) Geest uit de fles. Aanvankelijk werd de relatie tussen het winkeltje aan de Zuidstraat en een aantal facteurs door marine autoriteiten met afkeurende blik bekeken. Maar de geest was uit de fles en er was een draagvlak in de burgermaatschappij voor de lossere moraal. Normen, waarden en ongeschreven regels van een voorgaande generatie werden oubollig gevonden en vervaagden.
Lucratieve handel. De facteurs kregen de boekjes mee op de pof, de eerder genoemde Candy en Chick waren erg bekend. De winst bedroeg 20 à 25% per verkocht exemplaar. De facteur van de “De Zeven” was een belangrijke handelspartner want de bemanning van de kruiser (C 802) bestond uit 700 koppen. Bovendien bleken zij een levendige belangstelling voor de anatomie van het andere geslacht te bezitten. Er werden dus veel boekjes gekocht en de handel floreerde.
Repressie of tolerantie. Richtlijnen omtrent het handelen in, of het in bezit hebben van pornoboekjes, ontbraken in het Orderboek Commandant. De Algemene Baksorder 1 verschafte mijns inziens wel een handvat om deze handel te verbieden of te reguleren. Het is mij niet bekend of er ooit facteurs hiervoor aan de krijgstucht zijn getoetst. In het begin veroorzaakte de pornoboekjesgolf toch wel enige commotie in de strakke marine organisatie en er werd geweifeld hoe hier mee om te gaan, Verbieden, Toestaan of Gedogen! (dit laatste woord genoot toen nog niet de bekendheid die het nu heeft...).
Wijze V.O. Toentertijd was korporaal seiner-telexist Derek S. (roepnaam Dirk) de facteur van de De Zeven Provinciën. Of Dirk even bij zijn divisie chef wilde komen. Hij meldde zich bij de V.O. Ltz1 Jacobus (Co) de W. die hem vroeg of hij “boekjes” verkocht. “Jawel meneer” gaf Dirk onmiddellijk toe. 1
Porno facteur??? Algemene Baksorder Artikel 26. 1. Het is de militair der zeemacht verboden een nevenbetrekking te bekleden, een bedrijf uit te oefenen of nevenwerkzaamheden te verrichten, indien zulks: a. Schadelijk kan zijn voor de dienstbelangen b. Niet in overeenstemming is met het aanzien van de militaire stand in het algemeen of met de door hem beklede rang in het bijzonder.
Een nostalgische bijdrage van Henk Visser “Doe het onopvallend, er kunnen zich mensen aan storen, je verkoopt ook buitenlandse ansichtkaarten maar dit ligt toch iets anders; en doe niet uitbundig over je verdiensten.” Een goede oplossing van deze geboren Tesselaar. Géén verbod op verkoop of bezit van deze lectuur, geen disciplinaire maatregelen maar een gedoogbeleid “avant la lettre”! Trouwens, wie zou bij repressie het materiaal moeten beoordelen als wel of niet toelaatbaar? Een verbod zou deining veroorzaken en nadelig zijn voor het imago van de K.M. dat zich als een modern bedrijf profileerde. Het defensie beleid was vooruitstrevend en resulteerde onder meer in vrije haardracht (Woodstock Navy) en het afschaffen van de groetplicht. Er bestond een actieve vakbond met redelijk veel invloed en de slogan “Koffie voor mijnheer de matroos!” van de werving schetste het super vriendelijke personeelsbeleid in die dagen. Deze V.O. had de koers die het bedrijf voer goed in de peiling. Hij wist dat de commandant steeds minder strafbevoegdheid kreeg. Zachte heelmeesters regeerden en propageerden een vermanend woord (berisping). De “eigen verantwoordelijkheid” voor vlegels van twintigplus werd benadrukt en als vrolijke noot werd in 1974 de geldboete ingevoerd. Toen daarna het boekwerkje “Leidraad jeugdige schepelingen” verscheen, verdween in 1976 ook de historische Baksorder en was Artikel 26 daarvan ook verleden tijd! Spannende zaken werden eerder doorverwezen naar de Zeekrijgsraad.
Extra vakantie. Desgevraagd verklaarde Dirk S. dat hij door de verkoop van APP-tjes (Allied Pornographic Publications) een extra vakantie kon bekostigen. Nee, niet naar een naturisten camping….. De kleermaker, de spatoe (schoenmaker) en de barbier waren zogenaamde “baantjesgasten”. Normaliter verkochten deze “gasten” de voor hun branche aanvullende artikelen; niet altijd, zoals de bouwdozen en condooms bij de barbier soms ingericht als een drogisterij/parfumerie. Hun toko leverde een meestal aardige bijverdienste op. Zij werden zeer zeker door het scherpe oog van de Fiscus beschouwd, gestreng gewogen en aangeslagen. Waren de ambtenaren ook op de hoogte van de bijverdiensten van een aantal facteurs? Ik kan dit met een gerust hart schrijven want een naheffing is na 40 jaar niet meer mogelijk.
Pornofacteur is retrospectief. Tot slot wil ik opmerken dat de uitdrukking PORNOFACTEUR in die tijd nooit werd gebruikt. Die benaming heb ik, terugkijkend op die bewogen periode zelf bedacht en is niet neerbuigend bedoeld. Zelf ben ik ook wel eens in het winkeltje geweest want als iemand van de bemanning mij vroeg om een Chick of een Candy mee te nemen deed ik dat wel. Maar ik had er gewoon geen zin in om als “werknemer” van dat tabaksbaasje die vette boekjes te promoten en in de handel te gaan. Ieder zijn meug.
Een nostalgische bijdrage van Henk Visser
Over het hoogtepunt heen. Na enige jaren was het spannende er wel wat af. Veel winkels verkochten de prikkelende lectuur ook. Niemand kijkt er meer van op als er seksboekjes bij de Bruna of Primera in het rek staan. De moderne facteur zou verbaasd kijken als hem werd gevraagd of de nieuwe Lolita er al is. Toen het winkeltje van Dirk J. aan de Zuidstraat werd gesloten stierf de boekjeshandel a/b Hr.Ms. schepen en inrichtingen een geruisloze dood.
Reacties. Hopelijk wil onze OSTFRIES ook eens zijn lantaarn over dit onderwerp laten schijnen. Misschien meldt hij aan de redactie: “Nooit van gehoord” … Je weet het soms niet met zo’n OSTFRIES! Alle reacties van voormalige facteurs uit dit Flower-Power tijdperk zijn van harte welkom.
Een nostalgische bijdrage van Henk Visser
T A C K L I N E – aanvullingen en opmerkingen HET IS GEZOND VOOR JE LIJF EN JE LEDEN, BIJ DE MARINE IS ER NIEMAND ONTEVREDEN! ZORG DAT JE ERBIJ KOMT! In het boek Onderscheidingstekens van de K.M. (NAVPUBS) wordt geschreven over de leus “Zorg dat je erbij komt!” ooit de bekendste wervingsleus van de K.M. Hier het correcte verhaal: Minstens een kwart eeuw genoot deze slogan nationale weerklank en was verstrengeld met het begrip “Onze Jantjes”en de K.M. Zelfs in 2011 wordt de zin nog wel eens uitgesproken door enthousiaste bezoekers van het Marinemuseum. “Zorg dat je erbij komt!” werd al in 1948 gelanceerd. De bedenker ervan is mij helaas niet bekend maar thans zou een reclamebureau er fors munt uit hebben geslagen. Later werd het woordje “ook”toegevoegd. De olijke cabaretier “Dorus”(Tom Manders 1921 – 1972) lanceerde in 1958 het lied “Bij de Marine”. In dit lied gebruikte hij de Affiche Wervingsactie 1955 bekende wervingsleus; het werd een grote hit en natuurlijk, dit was gunstig voor de werving. Verborgen Verleider? Waarschijnlijk heeft de tekst (ergens opgeslagen in de grijze cellen) mij in 1962 doen besluiten op m’n Puch te stappen om naar het Wervingsbureau in Middelburg te rijden… Samenvattend: ZORG DAT JE ER (OOK) BIJKOMT! was gedurende de tweede helft van de twintigste eeuw verankerd in het collectieve geheugen van de Nederlandse bevolking. Al veel eerder dan 1958 stond dit voorstel om te tekenen bij de marine (voor zes of acht jaren) in advertenties en op aanplakbiljetten (affiches)1. Dus het is niet zo dat Dorus deze zin verzon, hij gebruikte deze oproep in zijn lied “Bij de Marine”en, dat moet gezegd, met een geweldig resultaat; hij had een hit en de marine profiteerde van het vrolijke lied gezongen door de man met zijn hangsnor en bolhoed. 1
Het Engelse woord “posters” werd in die tijd nog niet gebezigd
Hr. Ms. Willemstad Het is 13 mei 2011 en de Zeeuwse Matr. 1 ODVB Christiaan Dees toont de scheepsvlag van Hr. Ms. Willemstad. Christiaan is inmiddels de burgermaatschappij ingestapt, succes! Hr. Ms. Willemstad is de laatst gebouwde Nederlandse Tripartite; de “junior” van de Alkmaarklasse. Toen in de jaren zeventig bekend werd dat een voor de K.M. te bouwen mijnenjager de naam Willemstad zou krijgen was het College van B&W enthousiast. Een verzoek om de indienststelling in het oude vestigingstadje te laten plaatsvinden volgde. Dit ceremonieel gebeurde op woensdag 20 september 1989. Hr. Ms. Willemstad heeft altijd een vriendschappelijke band onderhouden met de peetgemeente. Dit resulteerde in een aantal bezoeken en ook werd haar scheepsbel in bewaring gegeven toen het schip in groot onderhoud ging. Bij een besluit van de gemeenteraad genomen op 12 april 1965 werd het ontwerp voor de gemeentevlag goedgekeurd en vastgesteld. Na de gemeentelijke herindeling van 1997 werd Willemstad samengevoegd met Fijnaart en Heijningen, Klundert, Standaardbuiten en Zevenbergen. De nieuwe gemeente in NW-Brabant aan de oevers van het Hollands Diep kreeg de naam Moerdijk. Zo verloor de vlag van Willemstad de betekenis van officiële gemeente vlag. Maar gelukkig, de vlag wordt nog wel gehesen bij feestelijke gelegenheden, officieus, om de eigen identiteit van de bewoners van Willemstad te benadrukken. Hr. Ms. Willemstad maakt thans (2012) nog steeds deel uit van de vloot van de K.M.
De vlag van DCCGC Panter P811. Ook de redactie krijgt soms een vlag toegestuurd. Zo zond de bemanning van Hr.Ms. Panter (cutter coastguard NA&A) haar scheepsvlag. De vlag werd door de toenmalige commandant LTZ2OC S. Snijdelaar aangeboden aan de trotse bemanning. Een korte impressie…..
NAVPUBS Korte blik op recent verschenen publicaties over de K.M. ZEEHELDEN IN BEELD Kloek boek, vlotte teksten en veel beeldmateriaal waaronder kleurige omslagen van jongensboeken uit de 19e en 20ste eeuw en ook de bij vroegere generaties zo tot de verbeelding sprekende schoolplaten, een visueel feest voor de oudere verbindelaar. Als ode aan de befaamde Johan H. Isings is er een supplement met 57 tekeningen van de schoolplaten tekenaar. Wie weet: kleinzoon op schoot en al bladerend hem vertellen over onze grootse maritieme verleden. Drs. Graddy Boven is conservator van het Marinemuseum en daarnaast druk doende met projecten betreffende het publiceren van boeken op het gebied van Maritieme Historie. Auteur: Drs. Graddy Boven ISBN: 978 90 5994 275 2 Prijs: € 24,95 Uitgeverij: Aprilis, 2010 Verkrijgbaar: alle erkende boekwinkels
Schoolplaat “De overwintering op Nova Zembla” van: Johan Herman Isings
ONDERSCHEIDINGSTEKENS VAN DE KONINKLIJKE MARINE Periode 1945 - 2012 Keurig verzorgd, maar jammer (drukkerij) dat de korenblauwe kleur van de MARVA uitmonsteringen nogal paarsig is afgedrukt. Bravo auteurs om dit bewerkelijke project te tackelen, er kan wel 10 jaar aan gewerkt zijn! Er is op zo’n groot karwei altijd enige kritiek te leveren b.v.: Aan de rang van Adelborst der eerste klasse is geen aandacht besteed en er zijn nog wel enige open aanmerkingen. Zie “TACKLINE”. Interessant zijn de 50 pagina’s over de emblemen van de “Nieuwe Marine” van de 21ste eeuw. Een tijdperk waarin o.a. het baaien hemd werd verdrongen door het “Marechaussee pakje” (met hemd over de broek …..).
VRAAG: De “halve kip” met de letters M L D heb ik gezien in de jaren negentig maar werd kennelijk ook al eerder gedragen door trots personeel van de Marineluchtvaartdienst; kan iemand daar iets zinvols over melden? Alle info is welkom. Auteurs: Dick Beumer & Carel Fleischaker ISBN: 978 90 8616 115 7 Prijs: € 38,96 Uitgeverij: Lansta, Emmen 2011 Verkrijgbaar: Marinemuseum en alle erkende boekwinkels
Van onze vaste reporter in de West: Umberto Olà Olà, Hoewel het nieuwe jaar 2012 alweer in volle hevigheid doordendert hoop ik dat iedereen in goede gezondheid de afgelopen feestdagen is doorgekomen. Hoewel veel te laat: Felis Anja Nobo 2012. Boven de Verbindingsdienst in de West pakken zich donkere wolken samen. De bezuinigingen en de daaruit voortvloeiende reorganisatie binnen Defensie belooft niet veel goeds. Nu was het de afgelopen jaren toch al een sport van de hogere legerleiding om te trachten te snoeien in de Verbindingsdienst. Pogingen die gelukkig altijd afgeslagen konden worden. Maar nu, met de ruggensteun van Onze Minister, lijkt het zwaard van Damocles toch echt te gaan vallen. Om de gehele reorganisatie in goede banen te leiden is er een Stuurgroep (SG) en een Werkgroep (WG) opgericht. De SG bepaalt en de WG mag voor de vorm tegensputteren. Argumenten om niet, of minimaal, aan de Verbindingsdienst te komen worden vriendelijk aangehoord en vervolgens terzijde geschoven. Maar goed, een schrale troost is dat er niet alleen in de Verbindingsdienst wordt gesnoeid. To be continued…… Laten we het negatieve van het vorige even aan ons voorbij gaan, dan is het leven hier nog steeds zo slecht nog niet. De feestdagen en de jaarwisseling in de tropen is toch steeds weer een speciale belevenis. Gewoon in je korte broek vuurwerk afsteken bij 30 graden Celsius geeft de mens toch een bijzonder gevoel. Zeker in de wetenschap dat je familie, vrienden en andere jaloerse belastingbetalers zo’n dikke 8000km verderop in Nederland zitten te rillen van de kou.
Chef CIS Roel & Chef VBC Bert hebben alles onder controle. De cola is van de fotograaf....
Het vieren van Oud & Nieuw is hier op Curaçao een hele belevenis. Normaal wordt er op 31 december vanaf 12.00 uur ’s middags overal door bedrijven en de overheid vuurwerk afgestoken, meestal pagara’s. Dat zijn héél véél klappers in de vorm van 100.000 of 500.000 of 1.000.000 klappers. Volgens overlevering is dit om de boze geesten van het voorbije jaar te verdrijven. En ik moet zeggen: het werkt (tot nu toe). Het jaar is een paar weken oud en ik ben nog geen boze geest tegen gekomen. Afgelopen jaarwisseling viel in het weekend en dan is het dus dubbel op. Een aantal bedrijven doen het op vrijdag de 30ste en anderen doen het op zaterdag de 31ste nog eens dunnetjes over. Het is maar te hopen dat er geen geitenwollensokken van Groen Links op het eiland aanwezig waren, anders had de goede man/vrouw een hartverzakking gekregen. Een pagara van 1300m die over een lengte van 1km wordt uitgerold levert een enorme rookontwikkeling op.
Uitgerolde pagara
1 miljoenklapper
Als de rook om je hoofd is verdwenen....
Donkere wolken....
....boven de verbindingsdienst
Nu het nieuwe jaar weer is begonnen, is het ook zaak de goede banden tussen de Verbindingsdienst en de WD weer eens verder aan te halen. De twee dienstgroepen zijn immers tot elkaar veroordeeld. Zonder goedwerkende apparatuur kan de VBD haar werk niet doen. En als de VBD niets kapot maakt heeft de WD niets te doen. Zo zie je maar dat je elkaar aardig kunt bezighouden. Goede reden om gezamenlijk eens te gaan snekken. Nu zijn er talloze sneks op Curaçao. Voor deze gelegenheid werd er een snek gekozen waar je ook bij daglicht met een gerust hart met vrouw en kinderen kunt komen, hoewel die voor deze gelegenheid thuis gelaten werden. Immers, wie zijn
vrouw lief heeft, laat haar thuis. Het werd een gezellig samenzijn met een paar bijzondere verbindelaren. Gert-Jan Griffioen werkzaam bij Bureau Operaties, oudgediende Theo van Westerink, en als verrassing good old Siem Sneijder waren allen van de partij. Siem is hier een tijdje op vakantie, en tja, wat is dan mooier om even met een aantal oud-collega’s bij te praten.
RaRa hoe heette de snèk??
Special guest Gert-Jan en FLO-genieter Theo
Good old Siem, terug op het oude nest
Select gezelschap
Uiteraard was het donker toen de laatsten overbleven
En dan zijn er nog een aantal verbindelaren die zelfs in de West slimmer proberen te worden. Om de satellietverbinding met Nederland op te kunnen bouwen en in stand te houden hebben zij de Vertex-cursus gevolgd. Kosten noch moeite werden gespaard, de instructeur kwam helemaal uit het verre Duitsland ingevlogen. Vijf VBD’ers, aangevuld met 2 WD’ers (zij moeten immers repareren wat de VBD stuk maakt) en een kopstuk van het MABE hebben de cursus met succes afgerond. Allen zijn cum laude geslaagd, een unicum in de studentenwereld.
De trotse studenten Roel, Bert, Sytze, Simone, WD’er Wilco, Herr Michael, dhr Bouma (MABE). Randolph en Wd’er Jan ontbreken helaas
Tot de volgende keer
Umberto
Hr. Ms. Zuiderkruis – The Grand Old Lady
Het is 22 augustus en de Zuiderkruis begint aan haar laatste reis. Wie had dat nu gedacht. Het oudste schip wat er is gaat nog een operationele missie doen, Atalanta. De voorbereidingen zijn succesvol afgerond en een ieder is vol goede moed om dit tot een mooie laatste reis te maken. Diverse hobbels zijn er genomen. Vorig jaar terug gekomen uit de West met een kapotte hoofdmotor. Nadat deze gerepareerd was is de Zuiderkruis ingezet in de oefening Baltops. Enerzijds om tanker support te leveren maar anderzijds ook om de oude dame voor te bereiden op haar laatste missie voor de kust van Somalië. De eerste 2 weken van Atalanta staan onder leiding van Seatrain. Deze pre-deployment weken worden gebruikt om de bemanning te trainen in de procedures en standaards om diverse acties tot een succes te brengen. Onderweg gaan we nog langs Malta om daar alvast de spullen op te pikken van onze Maltese vrienden die later in de reis aan boord zullen komen. Na weer vertrokken te zijn uit Malta gaan we onze final exercise doen bij Souda Bay. Ook deze wordt succesvol afgerond. Seatrain stapt af en wij gaan verder onderweg naar het Suez Kanaal. Om even stoom af te blazen wordt er een scheeps BBQ gehouden waar een ieder van geniet. Na passage Suez gaan we onderweg naar Djibouti waar de laatste details, documenten en crypto aan boord komt om volledig voorbereid aan de operatie te beginnen. De temperaturen zijn trouwens aardig opgelopen. De digitale temperatuur meter geeft zo’n 48 graden aan. Dan komt de eerste tegenslag. Bij vertrek uit Djibouti zijn er problemen met de koudwater makers. Dit is niet alleen vervelend voor de apparatuur maar zeker ook voor de temperatuur aan boord. Gelukkig hebben we een fantastische TD en binnen een paar uur hebben ze het probleem opgelost.
De Golf van Aden wordt snel doorvaren en nadat we het hoekje bij Puntland zijn omgegaan gaat het voor ons en het SOTU team pas echt beginnen. Over de acties die zijn geweest zullen we het maar niet hebben maar de samenwerking is fantastisch geweest. Het is schipperen met de ruimte maar een ieder past zich goed aan en het loopt allemaal op rolletjes. 6 weken op zee dat gebeurd niet zo vaak meer en toch is het allemaal redelijk verlopen. Het machine park heeft er wel een serieus probleem bij gekregen, eigenlijk twee. Als eerste ging de koppeling van STBD hoofdmotor eraan en daarna ging de blower (turbo) van diezelfde hoofdmotor eraan. Na 9 weken eindelijk een week welverdiende rust in Mombasa (Kenia). De nodige reparaties worden uitgevoerd en een ieder vermaakt zich op zijn eigen manier. De één gaat op safari de ander gaat naar een resort en er zijn erbij, ik noem geen namen, die huren gewoon een luxe villa af inclusief zwembad en jacuzzi om te genieten van wat Mombasa allemaal te bieden heeft. Na vertrek uit Mombasa krijgen we een escorte toebedeeld van 2 schepen die varen voor het World Food Program. Onze Maltese vrienden zijn ondertussen aan boord gekomen en worden direct ingezet als VPD op één van de schepen. De reis gaat naar Mogadishu om vervolgens weer met 2 andere schepen terug te keren naar Mombasa. Daarna wordt er koers gezet richting Seychellen ondertussen natuurlijk gewoon doorgaan met het zoeken naar piraten. Deze zijn echter moeilijk te vinden of, misschien weten ze gewoon dat ze uit moeten kijken voor de Zuiderkruis want met haar 36 jaar ervaring is ze natuurlijk niet voor de poes. Seychellen, een prachtig mooi eiland. Het heeft iets spannends in zich. Prachtige stranden, mooie natuur en erg vriendelijke mensen. Voor de duikers onder ons is er meer als genoeg te doen. De meest fantastische foto’s worden er gemaakt. Eigenlijk is bijna alles mooi aan dit eiland. Maar aan alle leuke dingen komt een eind zo ook aan het bezoek aan de Seychellen. Wel is het voor een ieder duidelijk dat we nu op weg naar huis gaan. Toch wordt ons op het hart gedrukt door onze “vrienden” uit de voorflat dat we nog steeds bezig zijn met de missie en dat is natuurlijk ook zo. Een ieder zet zijn beste beentje nogmaals voort om dit tot een goed einde te brengen. Passage Suez zal eind november plaats vinden maar voor die tijd hebben we nog ons Neptunes feest. We zijn de evenaar
ondertussen al zo’n 5 maal gepasseerd maar vanwege de operatie was het niet mogelijk om dit feest eerder te houden. Hierna gaan we nog naar Malta om daar onze collega’s af te zetten en voor de laatste maal met de Zuiderkruis een buitenlandse haven aan te doen. Vertrek uit Malta staat nu gepland op 8 december om dan 15 december de haven van Den Helder binnen te lopen. En dan is een stuk geschiedenis afgesloten. Velen zullen de Zuiderkruis herinneren als een zeer fijn schip met een zeer fijne bemanning en een hoop gezelligheid en zo moeten we haar ook blijven herinneren.
Nog een klein stuk over de laatste club verbindelaren die aan boord zitten. Een echt team waar een ieder trots op mag zijn. Een oud schip, met oude apparatuur maar dan wel weer een nieuwe satcom en natuurlijk niet te vergeten alle netwerken die we hebben. De nieuwe opzet met de C4I gateway, Titaan en virtual servers maakt het soms toch wel uitdagend. Misschien dat we nog een laatste multi-station RAS krijgen voordat we de haven van Den Helder binnen lopen. Het zou een leuke afsluiting zijn voor deze Grand Old Lady. Het zal een gedenkwaardige zijn. Walter van Brakel, Erwin Kompier, Leen Guijt, Danny Ebbelaar, Björn Uffink, Bernice Hille, Sander Krikke, Kevin Bouwmans, Jos Kruizinga, Gerven Kruise, Jessica Oosterveld en Manon de Best.
WIMPELVISCH (dit is een bijdrage die de meest uiteenlopende onderwerpen kan omvatten)
Dat geloof je toch zeker zelf niet ? Bijgeloof… Daar willen we niks van weten, want dat is toch niet aan ons besteed? Want wie hecht er nou geloof aan vrijdag de 13e , een zwarte kat of onder de ladder doorlopen? Dat is iets van sinds de Neanderthaler, of liever gezegd, de Cro-Magnon, de eerste mens. Nee, bijgeloof, dat is niets voor een nuchtere Hollander. Maar toch sluimert het. Wij zochten er een paar voor u op. Doet er uw voordeel mee, of doe gewoon niks. U ziet maar. Aardappelen… wie te veel aardappelen eet, wordt dom, beweerde de volksmond. Als men een aardappel bij zich droeg, dacht men gevrijwaard te zijn voor reumatiek. Het water waarin de aardappelen gekookt waren, zou goed helpen tegen luizen. Kinkhoest probeerde men te genezen door de stoom van blauwe aardappelen in te ademen. Een aardappel om je nek behoedt je voor zeeziekte, omdat je dan steeds landlucht ruikt. Bij de marine is deze methode ter voorkoming van zeeziekte nog steeds een veelgebruikt probaat middel. Bakken... op vrijdag gaf ruzie, beweerde men. Ook op Witte Donderdag en tussen 25 december en 6 januari mocht niet worden gebakken. Had men toch brood nodig, dan moest de vrouw bij het kneden een schort (voorschoot) omdoen, omdat anders het gevaar bestond dat heet brood kapot zou scheuren. Men geloofde dat het brood giftig werd als het baksel al werd aangesneden terwijl het nog in de oven stond. Cholera … zou men kunnen genezen door water, melk of wijn te drinken waarin een gloeiend ijzer was gedompeld. Om cholera te voorkomen legde men een stuk zwavel op de borst. Dansen… in de maneschijn zou de geesten aanlokken, omdat dan naar men zei, de aardlaag erg dun was. Eksters… symboliseren de lichtzinnigheid, praatlustigheid en twistzucht. Vooral het geschreeuw van eksters zou ruzie aankondigen en als men een groot aantal eksters zag, vreesde men voor oorlog. Vlogen ze buitengewoon opgewonden om het huis, dan verwachtte men bezoek van familie en bekenden. Droomde men van een ekster, dan dreigde er onheil. Hoorde men de eksters druk kwetteren, dan verwachtte men regen, maakten ze ruzie, dan was er dooiweer op komst. Nestelden de eksters hoog in de bomen, dan verwachtte men een nat jaar, nestelden ze middenin de boom, dan zou het een droog jaar worden met een steen uit een eksternest meende men zich onzichtbaar te kunnen maken. Met soep van ekstervlees dacht men razernij op te kunnen wekken. Ganzen…hoogvliegende ganzen kondigden een brand aan, geloofde men. Wie in het voorjaar het eerst jonge ganzen ziet, zou volgens onze voorouders het hele jaar ziekelijke zijn. Mensen die het konden weten beweerden dat geslachtsziekten te genezen waren met de warme uitwerpselen van een mannetjesgans. Als men een verdachte 's nachts ongemerkt een ganzetong onder het hoofd legde, zou hij de waarheid moeten spreken. Ganzen gelden ook als weerprofeten, als zij een bad namen, zou er regen op komst zijn en als een gans tijdens een regenbui in de lucht keek, verwachtte men zonneschijn. 0-0-0-0-0-0
Het onzichtbare Marineschip Vraag een Admiraal wat voor wapen hij zou willen hebben voor de komende de zeeslag en de kans is groot dat hij antwoord: “een onzichtbaar schip”. Al eeuwen proberen zeevarende mogendheden er alles aan te doen om te voorkomen dat hun schepen op zee ontdekt worden door de vijand. Camouflage, stealth technieken, alles wordt uit de kast getrokken om maar niet “gezien” te worden. Zo ook in de tweede wereld oorlog, vooral de Amerikanen hadden een talent om “out off the box” te denken op dit gebied maar het project waar dit stukje over gaat is wel heel bizar. Rond 1943 hadden knappe koppen binnen de Amerikaanse marine een manier bedacht om een compleet oorlogsschip onzichtbaar te maken. De marineleiding was zeer te spreken over dit radicale idee en men begon rond de zomer met het experiment. Aangezien deze plaatsvonden bij de Philadelphia Naval Shipyard kreeg het project al snel de naam: The Philadelphia Experiment.
USS Eldridge Het plan was als volgt: Zet aan boord van een Destroyer een paar gigantische generatoren en een hoop andere elektronische apparatuur, met behulp van deze middelen zal men in staat zijn om het licht te buigen met als gevolg dat het schip onzichtbaar wordt voor de vijand. Een van de schepen die voor het experiment werd gebruikt was de USS Eldridge. In eerste instantie verliepen de testen op dit schip voorspoedig en de resultaten waren matig succesvol. Echter op 22 Juli 1943 liep alles een beetje uit de hand. Na het aanzetten van de twee generatoren (elk rond de 75 KVA) bouwde zich rond het schip al snel een groot elektromagnetische veld op. Plots verscheen een soort van groene mist rond het schip en toe deze optrok was het schip verdwenen. De mensen die het experiment waarnamen stonden met hun bek vol tanden, het schip was niet alleen uit hun zicht verdwenen ook was het niet meer waarneembaar op de radar. Na een kwartier vond men het welletjes en de opdracht werd gegeven om de generatoren uit te zetten, de groene mist verscheen weer en zo ook de USS Eldridge. Helaas werd al snel duidelijk dat het een en ander mis was aan boord. Toen men aan boord van de USS Eldridge kwam trof men een gedesoriënteerde en vooral erg misselijke bemanning aan. Het verhaal gaat dat zelfs enkelen bemanningsleden vast zaten aan het metaal van het schip, er was zelfs een matroos die opeens een dek lager tevoorschijn kwam dan het dek waar hij had gestaan. Zijn hand zat vast in de stalen romp
van het schip. Na dit incidentje vond de marine dat het doel van het experiment gewijzigd moest worden, vanaf nu moest het schip alleen onzichtbaar zijn voor radar. Op 28 oktober 1943 was het tijd voor de volgende test. Bij deze test werd de USS Eldridge niet alleen onzichtbaar, hij was fysiek ook niet meer aanwezig op de plek waar ze had moeten zijn. In een blauwkleurige flits verdween het schip om vervolgens te voorschijn te komen in de buurt van Norfolk, zo’n 200 mijl verderop. Al deze versies steunen op maar enkele, ook onderling tegenstrijdige, getuigenissen. Geen van al deze getuigenverslagen hebben geleid tot een bevredigende verklaring voor het gebeuren. Volgens de Amerikaanse marine is het verhaal een opgeklopte mythe en wereldwijd wordt dit verhaal als een “hoax” gezien. Voor diegenen die meer over dit bizarre verhaal willen lezen: http://en.wikipedia.org/wiki/Philadelphia_Experiment http://www.softwareartist.com/philexp.html http://www.youtube.com/watch?v=ChjyCR8V2Bg&feature=player_embedded# Bas ===========================================================================
V
IJFTIG JAAR GELEDEN, op 15 januari 1962 raakten Nederlandse en Indonesische marineschepen in gevecht bij de Vlakke Hoek voor de zuidkust van Nederlands Nieuw-Guinea. Aan dit zeegevecht van onze marine wordt weinig of geen aandacht besteed, misschien is het nog te vers voor de historici. Gelukkig heeft de VBM in Trivizier (1/1-2012) er een artikel aan besteed. Bij de ALRI (Angkatan Laut Republik Indonesia) leeft het gevecht in de Arafuru Zee wel, er zijn zelfs postzegels uitgegeven in 1964 en 1974. In V&V 2/2012 wordt aan de actie van fregatten, patrouillevliegtuigen en motortorpedoboten aandacht geschonken. Een goede, levendige beschrijving vindt men wel in het boek “Patrouilleren voor de Papoea’s 1960-962 van R.E. van Holste Pellekaan (KTZ bd) en I.C. de Regt (CDR bd) – Amsterdam 1990.
Henk Visser
Durban, 9 november 2011
Mayday Mayday Mayday De meesten van jullie zullen het al wel gehoord hebben, maar ik heb dus een beetje pech gehad onderweg. Vooraf had ik al gezegd dat dit de moeilijkste en meest riskante passage zou zijn van mijn reis tot nu toe en dat kwam dus ook wel uit. In mijn marinecarrière heb ik al een paar keer moeten antwoorden en reageren op een noodsituatie van andere schepen, maar nu was het dus omgekeerd en verkeerde ik zelf in een behoorlijk hachelijke situatie. De eerste dagen na het vertrek uit Mauritius was er nog niet veel aan de hand. De wind was soms wel, en soms ook niet aanwezig, maar niets om je druk over te maken. In eerste instantie dan, want de lange periode van vrijwel windstilte en soms wat tegenwind waren toch de oorzaak dat ik een min of meer ernstige vertraging in het reisschema opliep. Normaal doe je over die 1500+ zeemijlen een dagje of 12, maar al met al was ik ruim 16 dagen onderweg en nog steeds niet aangekomen in Richards Bay. Weers- en windvoorspellingen voor een dergelijke lange periode heeft totaal geen zin dus heb ik af en toe aan passerende schepen updates gevraagd. Niet altijd even accuraat, want bijvoorbeeld een Russische vrachtvaarder wist me te vertellen dat de windsnelheid zo’n 10 kilometer/uur was terwijl mijn windmetertje toch duidelijk boven de 15 knopen zat. Ach ja, het verschil tussen ware wind en relatieve wind is niet iedereen duidelijk, zullen we maar zeggen. Op donderdag, de 17e dag na mijn vertrek was ik nog steeds ruim 120 mijl van Richards Bay verwijderd, onder normale omstandigheden is dat dan ongeveer een dagje varen! Zo aan het eind van de ochtend begon de barometer heel snel te dalen, met wel 3Mb per uur. Tijd dus om even wat meer aandacht te besteden aan de omgeving. Het zonnetje scheen nog vrolijk, maar erg gerust was ik niet met deze snelle daling van de luchtdruk. Ik besloot om het grootzeil maar helemaal neer te halen, want zelfs maximaal gereefd met 2 reefjes is dat nog een enorme lap stof die wind kan vangen. Net op tijd want vlak na de middag nam de wind toe tot boven de 25 knopen en daar zou het niet bij blijven. Juist toen ik ook de Genua in wou draaien brak een verbindingsschakel van de ketting die het stuurwiel bediend. Met andere woorden: geen overbrenging meer tussen het stuurwiel en het roer. Becky was hiermee ook meteen definitief buitenspel gezet. Maar goed, voor dergelijke situaties heb ik een nood helmstok aan boord. Dit ding heeft echter behoorlijk kleine afmetingen dus maakte ik me op voor het betere spierballen werk. Tot dan toe was er nog niet veel mis, ik had de situatie behoorlijk onder controle. Maar de depressie waar ik me in bevond was nog lang niet op zijn hoogtepunt. Aan het einde van de middag waren de golven al ruim
boven de 6 meter en was de wind navenant toegenomen. Rond het middernachtelijk uur was de windsnelheid zo’n 40-45 knopen met uitschieters naar 50 of meer en was de zee heel erg onstuimig met golven van 8 – 10 meter. Ik was dus al meer dan 12 uur aan het noodsturen en de vermoeidheid begon zich te tekenen. Om 4 uur ’s nachts besloot ik dat het niet meer verantwoord was om op deze manier verder te gaan, ik was een speelbal van de wind en de golven en had bijna geen kracht meer om de helmstok te bedienen. Het schip ging inmiddels zo te keer dat zelfs de accu’s uit hun verankering waren geslagen en daarom besloot ik, voordat ik alle elektra zou verliezen, om de EPIRB te activeren en een Mayday te versturen. Het enige wat ik nog kon doen is proberen de hoogste golven te vermijden, of althans proberen zo gunstig mogelijk deze te trotseren. 7 uur na het activeren van de EPIRB kreeg ik omstreeks 11 uur ’s morgens eindelijk een respons op mijn mayday. (overigens heb ik keurig volgens de regels elk half uur een mayday – ook middels DSC uitgezonden) MV Spar Sirius was op dat tijdstip ongeveer 8 mijl van me vandaan. Na overleg besloten met de kapitein we dat en ik aan boord zou stappen van de Spar Sirius en dat zij de Sogno d’Azul op sleeptouw zouden nemen naar Durban. Het kostte drie pogingen om een sleeptros over te brengen en heel wat schade aan mijn kant om uiteindelijk de zware sleeptros te bevestigen aan de voorstag. Ik kan heel eerlijk zeggen dat ik in mijn leven nog nooit zo bang ben geweest als toen ik via de loodsladder aan boord van deze grote bulkcarrier klom. Wat is zo’n zeilscheepje toch klein in vergelijking met een 185 meter lange en 26000 ton zware vrachtvaarder! Natuurlijk was ik totaal uitgeput, na het noodsturen en het op de hand inhalen van de sleeptros (300 meter nylon van ¾ inch dikte is best wel zwaar werk, zeker omdat het 3 pogingen kostte om de tros uiteindelijk aan boord te krijgen!). Eenmaal veilig en wel aan boord MV Star Sirius kon ik meteen door naar de brug om de kapitein te ontmoeten. Jawel, dat was weer 6 dekken hoger en mijn benen waren toch al als pudding. 2 man moesten me ondersteunen op de trappen naar boven, anders had ik zelfs de eerste trede van de trap niet meer gehaald. De geheel Indiase bemanning was in zijn behoorlijk onder de indruk van de langdurige reddingsactieactie. Aan boord werd ik werd ik prima opgevangen. Eenmaal aan boord geloof ik dat de kapitein nog het meest bezorgd was dat ik de curryschotel misschien wel iets te pittig vond…. Na een redelijke nachtrust voelde ik me een klein beetje uitgerust, maar erg gerust was ik nog niet. Gelukkig had de kapitein de snelheid aangepast tot 7 knopen, en dobberde de Sogno d’Azul vrolijk als een schoothondje achter deze grote vrachtvaarder.
We hadden het stormgebied reeds ruim achter ons gelaten en ongeveer 4 mijl voor de haveningang van Durban kon ik overstappen op een Rhib van de Zuid Afrikaanse Sea Rescue organisatie, die me vervolgens Durban hebben binnengesleept. Vlak voor de haveningang werden we verrast door 3 bultrug walvissen die een indrukwekkend escorte vormden. Ik was even sprakeloos. Eenmaal veilig en vast afgemeerd aan de steiger kwamen de emoties pas goed los. Ik heb me nog in kunnen houden tot het bedtijd was, maar ’s avonds in mijn kooi kwam het besef pas echt goed door! Op de video’s en foto’s die door de bemanning van MV Spar Sirius waren genomen is het goed te zien hoe riskant e.e.a. is geweest. De volgende dag kwam de nuchtere Hollandse mentaliteit weer boven. Eerst maar eens even de schade bekijken en dan een plan van aanpak maken hoe alles weer te herstellen is. Gelukkig zijn er hier in Durban genoeg vakmensen die me met raad en daad bij kunnen staan. Het belangrijkste is echter dat ik geen lichamelijke schade heb opgelopen. De materiële kant van de zaak is iets waar ik zelf de hand in heb. Afgelegde zeemijlen vanaf Mauritius: 1777 Logstand 19000 Durban, 23 november 2011 Tja, daar sta je dan, ‘shaken and stirred’ om maar even een quote te misbruiken. Als eerste maar eens een goede nachtrust pakken. Dat lukte prima, na eerst even een borreltje te hebben genomen in de Point Yacht Club. Dit was niet helemaal de entree die ik me had voorgenomen voor dit donkere continent. Durban is echter een goede plaats om reparaties uit te voeren. Wat me overigens best wel verbaasde is, dat de SOLAS organisatie niemand van de zogenoemde ‘next of kin’ lijst heeft gewaarschuwd nadat ik mijn EPIRB had geactiveerd. Dat zou eigenlijk de eerste actie van een RCC moeten zijn om te verifiëren dat het niet om een valse melding gaat. Toen ik aan boord van MV Spar Sirius in de gelegenheid was om via hun satelliet telefoon te bellen bleek dat niemand van het thuisfront op de hoogte was van mijn situatie. Vreemde zaak. Maar ik mis wel wat vertrouwde gezichten om me heen. Vrijwel de gehele vloot waar ik vanaf (zo’n beetje) Nieuw Zeeland samen ben opgetrokken ligt in Richards Bay of is onderweg daar naar toe. Met name gaan mijn gedachten nu uit naar de Chaotic Harmony waar Celesta aan boord is. Ze zaten ongeveer in dezelfde storm als ik, maar dan een stuk noordelijker.
Gelukkig hadden zij niet zoveel last van de onstuimige zee en de harde wind als ik. De dag na aankomst in Durban was het motto: schoonschip maken en schade inventariseren. De kiel moest ik hand mechanisch leegpompen, want doordat alle accu’s van hun verankering waren losgeschoten had ik even geen elektra meer aan boord. Dat werd dus mijn eerste prioriteit: het herstellen van het elektrische systeem aan boord. Kostte wat zweet en spierballen, want die energiecellen zijn niet echt lichtgewicht dingetjes die je even met een handje verplaatst! Maar ze staan weer op hun plaats. De kiel is weer droog, het zeewater is weer aan de goede kant van de romp. De overige schade is aanzienlijk, maar wel te repareren. Het volgende item op de lijst is uiteraard de stuurstand. Met veel kunst en vliegwerk weet ik de gebroken kettinghelften uit de stuurkolom te vissen. Gelukkig is de kabel naar het kwadrant onbeschadigd. Volgens alle lokale scheepsbouwers zou het onmogelijk moeten zijn dat een dergelijk sterke RVS ketting breekt. Als ik ze de gebroken schakel laat zien zijn ze diep onder de indruk. “Dat heb ik nog nooit meegemaakt”, is een veel gehoord cliché. Overigens krijg ik ook goed nieuws te horen: Celesta is een weekje aan het rondreizen door Zuid Afrika en ik benijd haar best wel een beetje om haar belevenissen onder andere in Swaziland en het Kruger National Park. Ik gun het haar van harte en door zulke goede berichten krijg ik ook weer wat moraal. Want zelfs een dag of drie na de redding sta ik soms nog (letterlijk) te schudden op mijn gevesten als ik terugdenk aan de hachelijke reddingsoperatie. Temeer daar ik de video’s, genomen door de bemanning van MV Spar Sirius een paar keer moet vertonen in de jachtclub. Het volgende project wat ik aanpak is het herstel van de schade aan de boeg. Na demontage van alle gebroken onderdelen wordt het een stuk overzichtelijker. Met epoxy, glasvezelmatten en een nieuwe RVS boegroller die door een lokale lasser op maat wordt gemaakt, kan ik alles herstellen. De gebroken preekstoel wordt gelast na een nieuwe laag gelcoat ziet alles er weer presentabel uit. Al met al verliepen de verschillende reparaties redelijk voorspoedig. Op de keper beschouwd was de enige schade die niet door de storm en het slepen was ontstaan, een gebroken lazy jack. Als ik na de dagelijkse wandeling naar de watersportwinkel terug loop zie ik een min of meer bekende boot afgemeerd aan de international Jetty. Het blijkt de ‘Guppy’ te zijn. Jawel, het inmiddels wereldberoemde Nederlandse zeilmeisje is in Durban. Ze krijgt een ligplaats toegewezen naast mij en dat past maar net in deze box. Zo liggen er opeens twee Hollanders naast elkaar in de jachthaven van Durban.
Alhoewel, zij vaart natuurlijk onder Nieuw Zeelandse vlag, omdat ze een dubbele nationaliteit heeft. Laura Dekker heeft het best druk met alle PR verplichtingen. Het is een komen en gaan van persmuskieten en hoogwaardigheidsbekleders van de diverse nautische instellingen. Maar ze heeft haast en dat heb ik dus niet. Met andere woorden, behalve een redelijk relaxed praatje vlak na aankomst heb ik nauwelijks met haar gesproken. Wel heb ik 2 daagjes op haar boot gepast omdat ze een tripje landinwaarts aangeboden kreeg. En zo plots als ze is verschenen, is ze ook weer vertrokken. Het zal wel wat met die recordpoging te maken hebben en ook omdat ze de Volvo Ocean race wil meemaken in Kaapstad. Jeugdig enthousiasme speelt natuurlijk ook mee, ze is tenslotte pas 16! Langzaamaan druppelen alle bekenden ook hier in bij de Point Yacht Club binnen. Durban is dan ook de volgende logische haven na Richards Bay voor diegenen die richting Kaapstad gaan. Door de zeilers tamtam hadden velen al iets vernomen van mijn acties. Het weerzien met iedereen is heel hartelijk en uit hun verhalen verneem ik dat ze soortgelijke weersprobleempjes hebben gehad. Het grote verschil is natuurlijk dat zij erom heen konden varen of in ieder geval een betere koers konden gaan voorliggen. Het blijkt dat, op dezelfde dag dat ik in de problemen geraakte, een Amerikaans jacht, genaamd ‘Wizard’ met 5 mensen aan boord, na een aanvaring met een container, is gezonken. Gelukkig zijn ze wel allemaal gered nadat ze enkele uren in hun reddingsvlot hadden doorgebracht. Dat gebeurde ongeveer in dezelfde positie waar ik enkele dagen eerder een grote drijvende oliedrum heb gesignaleerd. Ik schrok me toen een hoedje want van een afstandje leek het net een reddingsvlot. De weddenschap met de Chaotic Harmony heb ik verloren: mijn wahoo van 94 cm en ongeveer 8 kg kan niet op tegen hun dorade van een kilootje of 16! Voor mij betekende het 4 dagen lang culinair genieten van achtereenvolgens wahoo steak, wahoo curry, wahoo pasta en wederom een forse wahoo steak. Celesta, Ian, Jo en de kinderen hebben ook enkele dagen de dorade in diverse variaties verorberd. Het verlies van de weddenschap is een goed excuus om tijdens een uitgebreid happy hour de nieuwe lichting bier aan een diepgaand onderzoek te onderwerpen. Hier in Durban houd ik het momenteel bij Castle en Windhoek bier. Ofschoon Black Label ook de smaakpapillen op je juiste manier weet te prikkelen. Straks in Kaapstad zal er ongetwijfeld weer een ander biertje getest moeten worden
Verreweg het beste wat me overkwam na de reddingsactie was het weerzien met Celesta. Alle emoties die ik onderweg had opgespaard kwamen los. Eens temeer toonde ze zich een echte vriendin door me de helpende hand te bieden bij het herstel van de schade. Los van alle andere reparaties was ze intussen ook nog even in de mast geweest om de navigatieverlichting na te kijken en de gebroken windsensor te vervangen. Een vertrouwd en vriendelijk gezicht doet wonderen, bovendien is ze eigenlijk de enige die ik volledig vertrouw met de Sogno d’Azul. Het is erg geruststellend om niet exact te hoeven uitleggen hoe en wat er moet gebeuren. Wat dat betreft zijn we twee gelijke persoonlijkheden. Eén stel hersens kan immers maar een beperkte hoeveelheid wijsheid bevatten. En over hersens gesproken… ze heeft meteen maar even de krullende bedekking van mijn hersenpan onder handen genomen. Het resultaat mag er zijn! Kort militair, maar gedekt, zoals het hoort!!
Daags voor vertrek wordt ook de nieuwe bimini geleverd. De oude had de storm niet overleefd. Gelukje bij een ongeluk was dat de zeilmaker wel de ritssluitingen kon overzetten. Dat scheelt toch weer een paar duiten! Met de plaatsing van een nieuwe vlaggenstok en het met gepast ceremonieel weer hijsen van de koninkrijksvlag zijn de reparaties voltooid. Het grotere en meer gedetailleerdere werk zal ik over een paar maandjes in Curaçao doen. In de supermarkt haal ik de laatste voorraden en met voldoende diesel aan boord ben ik weer gereed om de volgende stap richting Kaapstad te zetten. Ook deze passage (bijna 800 mijl lang) is er eentje met risico’s. Voornamelijk door de sterke Agulhas stroom die voor monsterlijk hoge golven kan zorgen als er een zuidwester opsteekt. Het motto voor deze passage is “geen haast en afwachten”. De route gaat in etappes. De eerste is naar East London en dit is tevens de langste etappe van ongeveer 250 mijl. Dit traject biedt geen enkele mogelijkheid om even een oppertje te zoeken langs de kust. Dus het is wachten op een goed ‘weather window’ wat tenminste een dag of 2 á 3 moet aanhouden. Na East London is de volgende stop in Port Elizabeth, vervolgens via Mosselbaai en Cape Agulhas naar Kaapstad. Ik heb een ligplaats geboekt in Simons Town bij de False Bay Yacht club en van daaruit zal ik het volgende reisverslag sturen.
Verbindingsdienst Korps Mariniers 60 jaar AOOMARNVB A.E. (Axel) Cox – Sr. Chef Opleidingseenheid Verbindingen MOC
De verbindingsdienst Korps Mariniers bestaat dit jaar 60 jaar en heeft bewezen een onmisbaar schakel te zijn in een succesvolle uitvoering van missies, oefeningen en de dagelijkse bedrijfsvoering binnen alle eenheden van het Korps Mariniers. No Comms, No Bombs blijkt gedurende de hedendaagse missies een waarheid als een koe. De verbindingsdienst kan er trots op zijn dat zij deze verantwoordelijkheid steeds weer op zich kan nemen. Werving personeel Maar ondanks de verantwoordelijke taken, zelfstandige functies en uitdagingen die er zijn voor haar personeel, heeft de verbindingsdienst de laatste jaren moeite om jonge mariniers enthousiast te maken voor een carrière binnen dit dienstvak. Sinds 1952 werden jonge mannen bij de keuring al aangenomen als verbindelaar en wisten ze dat hun loopbaan binnen de verbindingsdienst zou liggen. Vanaf 2004 werd het benodigde verbindingspersoneel niet meer aangenomen bij de keuring maar na de EMV/EVO op basis van vrijwilligheid. Belangstellenden worden door de verbindingsdienst breed geïnformeerd. Toen het werkterrein van het Korps Mariniers zich verlegde naar internationale oefeningen, VN missies en ernst operaties, wilden de jonge mariniers eigenlijk alleen maar lang, hoog en ver gaan, in plaats van in de schoolbanken zitten. Een tijdperk brak aan waarin steeds meer tekorten ontstonden op de werkvloer en noodgedwongen ging de organisatie over tot het aanbieden van bindingspremies om de verbindelaren binnenboord te houden. Dit bood op korte termijn oplossingen, maar was op langere termijn niet te handhaven. Advanced Signaller Ondanks alle verwoede pogingen is in 2004 een drastische keuze gemaakt. De opleiding tot Marinier Verbindingsdienst (MARNVB) zou op inactief worden gezet en de Advanced Signaller (AS) opleiding werd ontwikkeld. Wat zou dit als voordeel opleveren? De AS’er is een marinier algemeen, die wordt opgeleid tot hetzelfde niveau als de marinier verbindingsdienst, maar wel Marinier Algemeen (MARNALG) blijft. Omdat het dus een kwaliteitsnummer betrof en geen dienstvak verandering tot gevolg had, kon de organisatie nog steeds op zoek gaan naar vrijwilligers, maar bij onvoldoende aanmeldingen overgaan tot directief opleiden en plaatsen. De eerste AS opleiding in 2005 bestond uit 36 cursisten, waarvan 1 vrijwilliger en de rest rechtstreeks uit de EMV/EVO. Het was een hele uitdaging om deze grote groep niet-vrijwilligers te overtuigen dat ze een mooie tijd tegemoet gingen en uiteindelijk werden na 20 weken opleiding 34 enthousiaste mariniers afgeleverd. Van deze eerste lichting zijn een groot aantal inmiddels KPLMARNVB geworden. Sindsdien worden op jaarbasis 36 AS’ers opgeleid. Door goede voorlichting en loopbaanbegeleiding wordt hiervan slechts 35% aangewezen voor de opleiding.
Toekomst Met de komst van de AS’er werd het makkelijker om het steeds groeiende aantal functies te vullen. Er was geen discussie over de kennis en vaardigheden tussen de MARN VB en MARN AS, toch ontstonden er zorgen over de toekomst van de verbindingsdienst. Door de AS’ers als communicatiespecialist tot op pelotonsniveau in de organisatie op te nemen, ontstond een “grote vijver” waaruit de toekomstige onderofficier verbindingsdienst kon voortkomen. De MARN VB ging de onderofficiersopleiding in om KPLMARNVB te worden, dat was zeker. De MARN AS, omdat hij algemeen was, had een keus en steeds vaker werd gekozen voor de opleiding tot KPLMARNALG. Hierdoor werd het vullen van de benodigde KPLMARNVB functies steeds moeilijker, met soms klassen van slechts 4 cursisten, wat weer grote gevolgen had voor bevorderingen in de overige rangen en de operationele invulling en uitzendfrequentie van het huidige verbindingspersoneel. Identiteit Tijdens een tweedaagse bijeenkomst van onderofficieren verbindingsdienst over de toekomst van de verbindingsdienst, zijn een aantal punten geformuleerd die in een nota zijn aangeboden. Twee punten hieruit wil ik nader toelichten: - het wederom aannemen van de marinier verbindingsdienst bij de keuring, om het aanwijzen van personeel te voorkomen en duidelijkheid te scheppen over de beschikbare kandidaten voor de onderofficiersopleiding; - een naamsverandering naar MARN CIS (Communication Information Specialist) en het mogen dragen van het verbindingsdienst embleem. Allereerst de naamsverandering en het verbindingsdienst embleem. Na lange discussies heeft een naamswijziging het niet gehaald maar is door de organisatie besloten om de verbindingsdienst het vaardigheidsembleem CIS te verstrekken. Het vaardigheidsembleem is in november 2011 voor het eerst uitgereikt aan de cursisten van AS klas 2011-2, die dit op hun barathea mogen dragen. Over het aannemen van MARN VB op de keuring is lang gediscussieerd en inmiddels is bekendgemaakt dat vanaf medio 2012 veertig mariniers op jaarbasis worden aangenomen als marinier verbindingsdienst. Of hiermee een gezonde toekomst van de verbindingsdienst gewaarborgd is, zal de komende jaren moeten blijken. Het personeel ziet het positief in en dat is in deze tijd van reorganisaties en bezuinigingen belangrijk. Lustrumviering Verbindingsdienst Korps Mariniers Op 11 juli 2012 zal voor de derde maal de Reünie Verbindingsdienst Korps Mariniers plaatsvinden in de Van Braam Houckgeestkazerne te Doorn. De organisatie hoopt op een grote opkomst van (oud) verbindelaren en AS’ers, waarbij het weerzien van oude maten gepaard zal gaan met veel informatie over het heden en verleden van de verbindingsdienst en waar mogelijk, een kijkje in de toekomst. Meer info op www.mariniersverbindingsdienst.nl.
Het vervolg… We hebben inmiddels het winterverlof gehad en ben ik dus bezig met mijn laatste Como Column. voor André Worst hebben, die inmiddels is overgeplaatst naar Hr.Ms. De Ruyter. Tja…en dan de COACIS. Op het moment van lezen heeft deze inmiddels de dienst verlaten en geniet van zijn FLO. Ik hoop dat jullie van zijn bijdragen hebben genoten en het in ieder geval interessant genoeg vonden om te lezen. Erwin Berendrecht is inmiddels geplaatst en neemt mijn taken over. De reorganisatie treft ook de OACIS, allerlei capaciteitsberekeningen in diverse modellen zorgen ervoor dat binnen de NLBEOPS de afdeling CIS een verandering zal ondergaan. Niet alleen de afdeling CIS ondergaat de verandering, het geldt ook voor onze collega’s ODOPS en voor de DVS (Defensie Vaarschool). Aangezien op het moment van schrijven alles nog in ontwikkeling is en de voortgang strak is gedirigeerd kan ik er eigenlijk niet meer over kwijt. Wil je er echter meer over weten, kom dan gerust een keer langs. Tot zover de reorganisatie NLBEOPS…
De OACIS heeft nog geen aflosser voor de functie junior instructeur ICT (KPLODVB), wetende dat P&O hiermee druk bezig is. SMJR Kees Bleeker zal in april de functie van senior instructeur verbindingsvoorschriften op zich nemen, zodat we ook weer een aflosser Foto’s van onze nieuwste helden:
De VVO ODVB, combinatie horizontale en reguliere instromers olv. SMJR Miente Viersen.
Evaluaties en gesprekken hebben er toe geleid dat de Cisco-opleiding tbv WD weer is teruggebracht naar 15 lesdagen. Tevens is het competentiegericht vormgeven van de COMC weer een kleine boost gegeven. We werken er hard aan, maar hebben reeds vastgesteld dat de komende opleiding niet CGO wordt gegeven. Dit heeft oa te maken met diverse mutaties. Eind vorig jaar zijn weer een aantal KPL’s ODVB afgeleverd, die op het moment van schrijven nog de diverse type-modulen volgen. Tevens is de nieuwe VVO ODVB weer gestart op de school, dit keer een combinatie van horizontale instromers en reguliere instromers (totaal 11 leerlingen). In maart komen een de laatste horizontale instromers terug van hun stage en beginnen dan ook aan hun VVO gedeelte. Eind 2012 start wederom een VVO-opleiding zodat er in 2012 plm 24 leerlingen aan de VVO deelnemen of hebben deelgenomen. Een mooie opsteker voor ons KPL-bestand.
EVO ODVB olv SGT Stefan Buitendijk.
Mutaties Begin dit jaar is Luuk van Raalte bevorderd tot SGTODVB en heeft daarmee Jos Polak afgelost als instructeur ICT. Jos heeft op hetzelfde moment Patrick de Groes afgelost en is daarmee bevorderd tot SMJRODVB.
Dame en heren, succes met jullie opleiding.
EVO ODVB olv KPL Thijs van den Bosch
0-0-0-0-0-0
Martin van Tongeren, chef van de afdeling, gaat met FLO.
28 januari: Met de afdeling naar de pizzeria
1 februari: FLO-receptie
NIEUWBOUW OPERATIONELE SCHOOL
KOKKERELLEN MET OKKIE
Goelee Varkensvlees in een kerriesaus 1 á 2 pond varkensribbetjes of krabbetjes bakken in + 3 eetlepels slaolie. Na ongeveer 8 minuten toevoegen: 1 theelepel laos1 1½ theelepel kerrie 1 theelepel knoflook ½ theelepel djahe2 2 gesneden uien 1 theelepel seréh3 1 theelepel sambal 1 theelepel djintan4 Daarna 1 gesneden tomaat en 1½ kopje water en gaar laten sudderen op een klein vuurtje.
Slamat masak
Slamat makan
1
Kruidenwortel Gember 3 Geurig blad, smal en langwerpig van vorm 4 Komijn 2
Met dank aan wijlen Okkie Fürrer voor zijn bijdrage met recepten uit de Indische en Chinese keuken.
Koud Hè
GIZMO’s CORNER
